metadata: dcterms:identifier ECHO:HBY9GNKU.xml dcterms:creator (GND:118524844) Descartes, René dcterms:title (la) Geometria a Renato Des Cartes, anno 1637 gallice edita; postea autem vna cum notis Florimondi de Beavne: Gallice conscriptis in latinam linguam versa, et commentariis illustrata, opera atque studio Francisci a Schooten, nunc demum ab eodem diligenter recognita, locupletioribus commentariis instructa, multisque egregiis accessionibus, tam ad ulteriorem explicationem, quam ad ampliandam hujus geometriae excellentiam facientibus, exornata, quorum omnium catalogum pagina versa exhibet dcterms:date 1683 dcterms:language lat text (la) free http://echo.mpiwg-berlin.mpg.de/ECHOdocuView?mode=imagepath&url=/mpiwg/online/permanent/library/HBY9GNKU/pageimg&viewMode=images log: pbsync ok, enthält math replacements: parameters: [001] [002] [003] [004] [005] RENATI DES-CARTES GEOMETRIA. EDITIO TERTIA, _Multis acce$$ionibus exornata, & plus_ _alterâ $ui parte adaucta._ [006] RENATVS DES-CARTES, DOMINVS DE PERRON, NATVS HAGÆ TVRONVM, ANNO, M.D.XCVI, VLTIMO DIE MARTII.

Primus inaccessum qui per tot sæcula verum Eruit è tetris longæ caliginis umbris, Mysta sagax, Natura, tuus, sic cernitur Orbi Cartesius. Voluit sacros in imagine vultus $ungere victurce artificis pia dextera famæ, Omnia ut a$picerent guem sæcula nulla tacebunt.

_CONSTANTINI HVGENII F.<_>LY_

[007] GEOMETRIA, à RENATO DES CARTES Anno 1637 Gallicè edita; po$tea autem Vnà cum NOTIS _FLORIMONDI DE BE AV NE,_ In Curia Ble$en$i Con$iliarii Regii, Gallicè con$criptis in Latinam linguam ver$a, & Commentariis illu$trata, _Operâ atque $tudio_ FRANCISCI à SCHOOTEN, in Acad. Lugd. Batava Mathe$eos Profe$$oris. Nunc demum ab eodem diligenter recognita, locupletioribus Commen- tariis in$tructa, multisque egregtis acce$sionibus, tam ad ulteriorem explicationem, quam ad ampliandam bujus Geometriæ excellentiam facientibus, exornata, Quorum omnium Catalogum paginaver$a exhibet. INDEFESSUS AGENDO _AMSTELODAMI,_ Ex Typographia BLAVIANA, MDC LXXXIII. _Sumptibus Societatis._ [008] CATALOGVS eorum, Quæ hoc Opere continentur.

RENATI DES CARTES Geometria, tribus libris comprehen$a.

FLORIMONDI DE BEAVNE in illam NOTÆ BREVES.

FRANCISCI à SCHOOTEN in eandem Commen- tarii recogniti & aucti.

----- Eju$dem APPENDIX, de Cubicarum Æquatio- num Re$olutione.

----- item ADDITAMENTVM, in quo continetur $o- lutio arti$icio$i$$ima difficilis cuju$dam Problema- tis; & Generalis Regula de extrahendis quibu$cun- que Radicibus Binomiis.

JOHANNIS HVDDENII Epi$tolæ duæ, quarum al- tera de Æquationum Reductione, altera de Maximis & Mi- nimis agit.

HENRICI VAN HEVRAET Epi$tola, de Curva- rum Linearum in Rectas transmutatione.

FRANCISCI à SCHOOTEN Principia Mathe$eos Vniver$alis, $eu Introductio ad CARTESIANÆ GEO- METRIÆ Methodum.

FLORIMONDI DE BEAVNE duo Tractatus po$t- humi. Alter de Natura & Con$titutione, alter de Limitibus Æquationum.

JOHANNIS DE WITT de Elementis Curvarum Li- nearum libri duo.

FRANCISCI à SCHOOTEN Tractatus de concin- nandis Demon$trationibus Geometricis ex Calculo Alge- braito.

[009] SERENISSIMÆ PRINCIPI ELISABETHÆ. FRIDERICI BOHEMIÆ REGIS, Comitis Palatini, & Electoris Sacri Ro- mani Imperii, Filiæ natu maximæ. _SERENISSIMA PRINCEPS._

CVm ea Cel$itudinis tuæ $it claritas, ut maximo- rum hominum monu- menta, tanti nominis $plendore illu$trata, in lucem jam pridem prodierint; quid mirum, $i & ego lucubrationes ha$- ce Cel$itudini tuæ con$ecrandas e$- $e duxerim? Nam, ut reliquas vir- tutes, quæ in Te eximiæ $unt, ta- ceam, tantâ cum prudentiâ $ingu- laris ingenii tui per$picacia conjun- [010]EPISTOLA cta e$t, ut, $pretis illis artibus & $cientiis, quæ inanis potiùs gloriæ, altercandique $tudio, quàm veriin- qui$itionis causâ addi$cuntur, eas $olas amplexa fueris, quæ placidè philo$ophantes, nihilque ni$i evi- dens admittentes, continuâ $im- plicium rationum ferie ad ab$tru$i$- $imarum rerum cognitionem per- ducunt. Vnde fieri non potuit, quin ad $ublimem illam $apientiam, quam in Te $u$picimus ac veneramur, fe- lici$$imè tempore brevi$$imo perve- neris. Singularem tuum in Mathe- maticis pro$ectum non e$t quòd hic commemorem; cum majorum tuo- rum exemplo, laudati$$imæque me- moriæ Principum, qui $anguinis vinculo tibi fuêre juncti, atque ex [011]DEDICATORIA. harum artium cultura immortalem $ibi gloriam reportarunt, eas non minùs colas, quàm hæreditatis ju- re in ii$dem excellas. Quippe quæ in earum adyta ita penetra$ti, ut Artem Analyticam, ip$am in Ma- thematicis inveniendi viam, in qua ingenii præ$ertim acumen requiri- tur, optimè cognoveris, eâque ra- tione, quantùm incomparabilis in- genii tui indu$tria præ$tare valeat, $atis $uperque o$tenderis. Quæ cum ita $int, atque in$uper in me ip$o compertum habeam, quanto favo- re Mathe$eos cultores pro$equaris; jure meriti$$imo effecêre, ut publi- cum hoc tanti beneficii, tantorum- que meritorum tuorum te$timo- nium extare vellem, atque hoc qua- [012]EPISTOLA DEDICATORIA. lecunque, $ive grati animi monu- mentum, $ive ob$ervantiæ in Cel- $itudinem tuam meæ pignus, offer- rem. Quod, ut $olito favore exci- piat, $ubmi$sè rogo,

_SERENISSIMÆ CELSITVDINIS T_

Dabam Leydæ, XII Cal. Julii Anni clo Ioc XLIX.

_Devoti$$imus cliens_

FR. à SCHOOTEN.

[013]FRANCISCVS à SCHOOTEN LECTORI S.

_N_Ovennium e$t, & quod excurrit, Benevole Lector, cum Geometria bæc Nobili{$s}imi atque incomparabilis Viri _RENATI DES CARTES,_ quam vernacu- lâ linguâ anno 1637 inter philo$ophiæ $uæ $pecimina in lucem edidit, è Gallica a me in Latinam linguam ver$a commentariisque illu$trata primùm prodiit. Interea autem temporis cum operam, quam boc in negotio collocâram, Vir{is} lite- rat{is} & ingenio$is pluribus, quos $tupenda Author{is} no$tri eruditio latère non potuit, haud ingratam fui$$e compererim; non potui non, di$tract{is} exemplaribus, cùm novam editionem Typographus ador- naret, quin bone$tæ ip$ius petitioni locum darem, eaque flagitanti concederem, quæ ad Oper{is} bujus commendationem illu$trare vel ad- dere valebam. Quid hîc autem nunc demum præ$titerim, $i candido Lector{is} judicio relinquam, facilè ex utriu$que edition{is} inter $e col- latione digno$cet. Cujus etiam labor{is} nunquam me pœnituit, tum quòd regiam hîc ad pœnitiora univer$æ Matbe$eos adyta viam, quam cuique ingredi licet, patere $ciebam, tum quòd hanc $ummi Viri Geometriam publici intere$$e, & è re eorumfore, qui Mathe- matic{is} operam dant, in me ip$o cum ali{is} $trenu{is} Methodi no- $træ cultoribus, non $ine voluptate indies experiebar. Verùm enim- vero cum illius utilitas tanta $it ut, $i eam vel pauc{is} de$criberem, pa- ginæ, quæ præfationi hîc in$ervient, deficerent, indica$$e $uffecerit, vix quicquam in univer$a Mathe$i ita difficile aut arduum occur- rere po$$e, quò non inoffen$o pede per hanc Metbodum penetrare li- ceat, quodvè Geometriæ hujus legibus non $ubjici $olvique po{$s}it. Ac- cedit, quòd null{is} Problematum finibus aut numero coërceatur, $ed fructum, qui vel à Veterum Analy$i vel a Recentiorum Algebra ex$pectandus erat, omnem in $e contineat, nec quicquam hîc de$i- derari po$$e videatur; atque adeò fru$tra $it, quòd de aliâ $ibi qu{is} exoptandâ Metbodo, ad Mathe$eos culturam perfectionemque in [014]PRÆFATIO po$terum cogitet. Quippe hæc illa e$t, cujus exercitio Author men- tem excolendo, non modò in Mathematicis Scientiis $ummas diffi- cultates adole$cens adhuc $uperavit, aliisque in inveniendo palmam præripuit; $edtantam quoqueingenii promptitudinem facilitatemque $ibi deinceps conciliavit, ut primus clavem, quâ my$teria Vni- ver$i re$eranda $unt, & cujus ope natura naturæ ac lux orbi ma- gis magisque redditur, invenerit: adeòut eorum, quæ lumine natu- rali cogno$ci queunt, nibiltam abditum, den$isque immer$um fui$$e tenebris, putandum $it, quod ingenii $ui felicitate eruere ip$e de$pe- ra$$et. Ver$ionem quod attinet, cumfideli$simus ubique verborum in- terpres, $alvo rerum pondere, e$$e $tuduerim, vix e$t, quòd cen$uram aliquorum metuam; præ$ertim ubi illam ab Authore, cuipro jure in- tegrum fuit $uum ubique $en$um vel interpretari vel clariorem redde- re, po$tea recognitam fui$$e $civerint. Verùm cum hæc Geometria à paucis, cum propter eruditam brevitatem, tum propter quæ$tionum, quæ inibi pertractantur, difficultatem, non $ine ab$tru$a attentione ac indefe$$o $tudio per $e intelligi potuerit, periculum erat, ne labo- rum impatientes Lectores, cùm metam vel ip$i ignor arent, vel im- probi negarent, arenam de$ererent. Con$cius itaque ego illam non in eum finem ab Authore con$criptam e$$e, qua$i ip$ius Methodum ex ea unu$quisque quàm facillimè haurire po$$et, $èd tantùm ut eximia aliquot ejus $pecimina ederet: operæ pretium duxi in commune con- $ulere, & difficilior a loca pa{$s}im à me explicata uberioribus hinc in- de exempl{is} altiùs illu$trare. Scopum Author{is} quod $pectat, eum hoc loco exponere haudquaquam duxi nece$$arium, cum cuju$que libri ar- gumentum commentari{is} me{is} præmi$erim, veterumque circa Geome- triæ Problemata opiniones ac decreta, $citu non injucunda, ibidem explicaverim, quò oper{is} $ummam atque adeò commentariorum no- $trorum u$um breviter complecterer. Porrò ne quid dee$$e videre- tur, unde hæc Geometria majorem adhuc lucem $ortiretur, additæ etiam $unt Notæ a Clari$simo atque Ampli$simo Viro _D. FLORI-_ _MONDO DE BEAVNE,_ Con$iliario Ble$en$i, in eandem olim Gallicè con$criptæ. Quæ eodem modo in Latinam linguam à me tran$- latæ, po$tquam huic Geometriæ primò ejus permi$$u e$$ent annexæ, dein ab ip$o recognitæ & emendatæ, nunc denuo vel hoc nomine, ni fallor, acceptiores $unt acce$$uræ. Præterea, quò unu$qui$que in$tru- ctus iis, quibus ad adyta ejus Methodi perducatur, $e ad ip$am Geo- metriam legendam accingere po$sit; haud omittendum duxi, quin [015]AD LECTOREM. $imul Introductionem no$tram, quam Vir Clari{$s}imus, mihique a- mici{$s}imus, _D. ERASMIUS BARTHOLINUS,_ nunc Medi- cinæ & Mathe$eos in Academia Hafnien$i Profe$$or Regius, in eum finem olim con$crip$it ac anno 1651 publici jur{is} fecit, prout il- lam uterque jam demum recognovimus, editioni buic adjunge- rem. Quo quidem negotio futurum $pero, ut, quod propri{is} condi- mus borreis, ex aliena non opùs $it me$$e emendicare, licèt Author antebac, tum ad $uam Geometriam intelligendam Lectorem in ali{is} Geometriæ libr{is} jam ver$atum præ$uppo$uerit, ne quæ inibi dicta $unt & demon$trata repetere cogeretur; tum etiam ad $uam Methodum addi$cendam leviorem vulgar{is} Algebræ cognitionem requi$iverit. Nec enim video, quid impræ$entiarum, po$t mediocrem in Arith- meticæ & Geometriæ element{is} exercitationem, calculique, eâ- dem Introductione explicati, notitiam, Lectori moram injicere po$sit, quo minus inoffer$o pede ad hanc Geometriam accedat. Et quanquam optandum fui$$et, hæc omnia ab Authore ip$o fui$$e præ$tita; quippe qui tantùm regulas $uæ Methodi maximè nece$$a- rias hîc expo$uit; attamen quia animadvertit laborem atque indu- $triam, quam Lector in inve$tigand{is} reliquis, demon$trandisque i{is}, quæ tantùm intento digito indicavit, impenderet, præcipuum e$$e in hac Scientia, quo cuju$que ingenium excolatur: a $e- metip$o impetrare non potuit, ut ea fu$ius pertractaret. Hinc cum $ucce$$u tempor{is} inter eos, quibus hanc Geometriam $edulò ver- $are ejusque arcana peniti$simè rimari cordi fuit, non pauci reperti $int, qui, Author{is} ve$tigi{is} arctè in$i$tentes, præclara multa, ad excellentiam illius Methodi plurimùm facientia, invenerint, omnesque inter, præ copia inventorum eorumque dignitate, $ub- tili$simus ac præ$tanti$simus _D. IOHANNES HVDDENIVS,_ Am$telodamen$is, amicus meus integerrimus, primas facilè obtineat: vi$um fuit ea, quæ ab ip$o de Æquationum Reductio- ne ac de Maxim{is} & Minimis, maximam partem Belgicè con- $cripta, inter alia per literas mibi $unt communicata, po$tquam à me Latinè e$$ent reddita, Geometriæ buic pariter $ubjungere. Quibus tanquam colophonem addere placuit Epi$tolam, quam acu- ti$simus, mibique ut _HVDDENIO_ no$tro conjuncti$simus, _D. HENRICVS VAN HEVRAET,_ Harlemen$is, Salmu- rio nuper ad me tran$mi$it. In qua cum brevem exponat Metho- dum, inter peregrinandum à $e novi$simè excogitatam, tran$mu- [016]PPÆFATIO tandi complures curvas lineas in rectas, quod ip$um à nemine (quantum novi) in hunc usque diem o$ten$um e$t, quin imo à mult{is} ut in$olubile habitum: id mibi agendum putavi, ne exi- mium adeò inventum occultaretur, ut, impetrato ad id ejus con$en$u, illud hîc loci in lucem producerem. Eâdem ratione du- ctus, ne $parta, quam Vir Ampli{$s}imus, nunc piæ memoriæ, _D. DE BEAVNE_ in excolenda propagandaque bujus Geome- triæ Methodo $u$ceperat, præcipiti ejus fato inceriret; ex officio atque publica Mathe$in amantium utilitate fore exi$timavi, $i Clari{$s}imum Virum _D. ERASMIVM BARTHOLI-_ _NVM_ no$tro rogatu adigerem, ut, quæ de Natura, Con$titu- tione, ac Limitibus Æquationum _D. DE BEAVNE_ verna- culâ $uâ linguâ in lucem dare con$tituerat, cùm in manus ip$ius incidi$$ent, publico non invideret. Nec fru$tra in eo fui, nactus enim $um, ut, quæ ex ejus adver$ari{is}, non $ine indefe$$o labo- re ac difficili fortuna, ad umbilicum perduxerat, Latinè red- deret, nobisque, quò unà cum his a me typ{is} mandarentur, con- cederet. Cæterùm ad Art{is} Analyticæ præ$tantiam uberiùs exhi- bendam, & admeum rei literariæ in$erviendi $tudium comproban- dum, non abs re fore judicavi, $i Geometriam hanc non modò fœtu illo po$thumo ac advenâ, $ed alio etiam primogenito eoque in- digenâ adaugere $atagerem; ni$i fortè bunc alium quoque po$tbu- mum ac advenam dixer{is}, eo nomine atque intuitu, quòd parens jam totus Reïpublicæ vivat, nobisque & $tudi{is} no$tr{is} civiliter mortuus, & qua$i peregrinus factus $it. Etenim cum aliquot ab- hinc men$ibus occa$io mibi data fuerit, ut in eum quem de Lo- corum Planorum & Solidorum per Artem Analyticam inven- tione tractatum Nobili{$s}imus atque Ampli{$s}imus Vir _D. IOHAN-_ _NESDE WITT,_ Con$iliarius & Pen$ionarius, $ive mini- $ter primarius Hollandiæ VVe$t-Fri$iæque, concinnaverat, oppor- tunus inciderim: non potui non, cum Author{is} permi$$u in$picien- di pote$tas mihi facta e$$et, quin $ententiam, quid de illo videre- tur, rogatus, coram lubens exponerem. Hunc itaque quia ad- modum $ublimem, tantoque Viro dignâ ingenio$itate con$criptum, ac in$uper ad penitiorem bujus Geometriæ intellectum haud parum facere po$$e deprehenderam, _(_quippe qui $ubtili{$s}imam illam de Lo- c{is} materiam, in $ecundo Geometriæ libro paulò $uccinctiùs per- tractatam, de integro re$umit, alioque pacto componit_:)_ con$ul- [017]AD LECTOREM. tum duxi, ut in publicum emolumentum edition{is} adornandæ au- thor e$$em. At verò facilè prævidebam, $altem $uprema, quibus fungitur, Reïpublicæ munera, gravesque homin{is} curas, impedi- mento fore, quo minùs tam $plendida proles, quæ jam ante decen- nium formata in conceptu huc u$que delituerat, ab$que ob$tetric{is} auxilio, in lucem unquam produceretur. Quocirca cum eam mei jur{is} facere non dedignatus fuerit, neque etiam copiam eorum, quæ de Element{is} Curvarum Linearum jam pridem con$crip$it, mibi facere recu$averit: rem ubique gratam me facturum credi- di, $i tam hunc quam illum tractatum ab ulteriori oblivione vin- dicandi operam darem; præ$ertim cum id i{is}, qui Mathe$in $eriò excolunt, acceptum fore per$pexerim, quòd curvarum primi ge- ner{is} ortum longè $impliciùs generaliusque ab ip$o quàm à veteri- bus, ab$que ulla $olidi con$ideratione, in$pectum fui$$e, reperturi $int. Quas itaque curvas eâ ratione pertractavit, ut non $olùm in- de dimanet ortus $ecundi gener{is} curvarum _(_quas quidem omnes $i- mili methodo in plano delineavit ac per $pecies di$tinxit,_)_ verùm etiam ulteriorum graduum curvæ $ponte qua$i ex eodem fonte fluant atque deriventur. Futurum $perans, ut $i primitiæ hujus fœtus ad illas viam $ternentes operâ meâ in lucem emitterentur, iisque extrema imponeretur manus, quilibet judicaturus $it, & Literatorum commodo, & hujus Viri otio in ab$olvend{is}, quæ de Super-$olid{is} Locis adinvenit, omni ni$u à me fui$$e con$ultum ac pro$pectum. Denique ut Methodi bujus Geometriæ dignitas $plen- dorque omni ex parte in aperto e$$et, & cuique etiam pateret eju$- dem calculo demon$trationes quoque Geometricas inniti aut ex eo elici po$$e, quales à Veteribus introductæ adhuc apud Recen- tiores pa{$s}im in u$u $unt, atque longâ propo$itionum $erie ac lem- matum permixtione afferri $olent, continuæ $cbematum animad- ver$ioni obnoxiæ: placuit coronidis loco & in operis complemen- tum $ubnectere tractatum, in quo artem, ii$dem Veteribus in difficiliorum huju$modi demon$trationum compo$itione u$itatam, occa$ione diver$arum quæ$tionum, exponerem. ut, $cilicet, his $i- milibu$que exemplis viam præeundo, non tantùm eju$modi de- mon$trationes alias ex calculo facilè depromi o$tenderem; verùm etiam boc pacto inventionis modum, quem in majorem admi- rationem $uorum inventorum artificiosè $uppre$$erant, indica- rem, atque Mathe$eos $tudio$os ad bujus Methodi calculum ceta [018]PRÆFATIO AD LECTOREM. demon$trationum amu$iim, omni ambage ac ingenii defatigatione evitatâ, ablegarem. Quibus quidem omnibus, $i $ingulis $atisfacere non licet, habeo $altem de quo abundè mibigratuler, quòd no$tros in hoc $tudiorum genere labores rerum æ$timatoribus haud di$plicui$- $e nec di$plicere $ciam. Vale. Scrip$i Leidæ, anno reparatæ $alutis _CIɔ Iɔ CLIX._

[019] INDEX MATERIARVM, IN HAC GEOMETRIA CONTENTARVM. LIBER _I._ De Problematis, quæ con$trui po$$unt, # adhibendo tantùm rectas li- # neas & circulos. _Q_Vomodo computatio Arithmetica # referatur ad operationes Geome- # tricas. # _Pag. 1_ Quomodo Geometricè fiat Multiplicatio, Di- # vi$io, & radic{is} Quadratæ Extractio. # _2_ Quo pacto not{is} uti liceat in Geometria. # _ib_. Quomodo ad Æquationes perveniendum $it, # quæ re$olvendis Problemat{is} in$erviunt # _4_ Quænam $int Problemata Plana, & quo- # modo ip$are$olvantur. # _5 & 6_ Quæ$tio de$umpta ex Pappo. # _7_ Re$pon$um ad Quæ $tionem Pappi. # _11_ Quomodo ponendi $int termini in hac Quæ- # $tione, ut ad Æquationem deveniatur. # _13_ Quo pacto cogno$catur, Problema hoc e$$e # planum, quando illud in quinque tan- # tùm line{is} e$t propo$itum. # _15_ LIBER _II._ _De natura linearum curvarum._ _Q_Vænam $int curvæ lineæ, quæ in Geo- # metriam recipi po$$unt. # _17_ Ratio di$tinguendi eas in certa genera: Et # cogno$cendi relationem, quam omnia il- # larum puncta habent ad puncta linea- # rum rectarum. # _21_ Continuatio explication{is} Quæ$tionis, quæ # præcedenti libro ex Pappo $uit allata. # _24_ Solutio bujus Quæ$tionis, cùm ip$a in _3_ aut # _4_ tantùm lineis e$t propo$ita. # _25_ Demon$tratio eju$dem $olutionis. # _32_ Quid intelligendum $it per loca Plana, & # Solida: Et ratio ip$a inveniendi. # _34_ Quænam $it prima & $implici$$ima linea- # rum curvarum, Veterum Quæ$tioni in- # $ervientium, cùm ip$a Quæ$tio in 5 li- # neis e$t propo$ita. # _35_ Quænam curvæ lineæ in Geometriam $int # recipiendæ, quæ de$cribuntur, inveniendo # plur a earum puncta. # _38_ Quænam etiam illæ $int, quæ ope fili de$cri- # buntur, & ibidem recipi po$$unt. # _39_ Quòd, ad inveniendum omnes linearum # curvarum proprietates, $ufficiat $cire re- # lationem, quam omnia illarum puncta # habent ad puncta linearum rectarum, & # modum ducendi lineas rectas, quæ ip$as # $ecent in omnibus illis punctis ad angu- # los rectos. # _40_ Modus generalis inveniendi lineas rectas, # quæ $ecent datas curvas, vel earum con- # tingentes, ad angulos rectos. # _ibid._ Exemplum bujus operation{is} in Ellip$i; Et # in Parabola $ecundi generis. # _41 & 42_ Aliud exemplum in Ellip$i $ecundi gene- # ris. # _42_ Exemplum con$tructionis hujus Problema- # tis in Conchoide. # _49_ Explicatio quatuor generum novarum O- # valium, Opticæ in$ervientium. # _50_ Proprietates harum Ovalium, concernentes # refiexiones & refractiones. # _55_ Demon$tratio harum proprietatum. # _57_ Quomodo vitrum ficri po$$it, cujus una $u- # perficies tam convexa aut concava $it, # quàm libuerit, quod radios omnes, qui # ex uno dato puncto prodeunt, colligat # rur$us in altero dato puncto. # _61_ Quomodo aliud fieri po$$it, quòd idem præ- # $tet, cujus convexitas unius $uperficiei # datam rationem habeat ad convexita- # tem vel concavitatem alterius. # _63_ [020]INDEX. Quomodo idomne, quod hîc de lineis curvis, # in plana $uperficie de$criptis, dictum # fuit, applicari po$$it ad illas, quæ de$cri- # buntur in $patio trium dimen$ionum $ive # $uperficie aliqua curva. # _65._ LIBER _III._ _De con$tructione Problematum Soli-_ _dorum, & Solida excedentium._ _Q_Vænam curvæ lineæ adbiberi po$$int # ad con$tructionem cuju$que Proble- # matis. # _67_ Exemplum concernens inventionem plurium # mediarum proportionalium. # _ibid._ De natura Æquationum. # _69_ Quot haberi po$$int radices in qualibet Æ- # quatione. # _ibid._ Quænam $int fal$æradices. # _ibid._ Quomodo diminui po$$it dimen$ionum nu- # merus alicujus Æquationis, quando co- # gno$citur aliqua ex ejus radicibus. # _ibid._ Quâ ratione indagari queat, num data # quantitas $it valor alicujus radicis. # _70_ Quot haberi po$$int veræ radices in quali- # bet Æquatione. # _ibid._ Quomodo faciendum $it, ut fal$æ radices # Æquationis evadant veræ, & veræ # fal$æ. # _ibid._ Quomodo augeri vel diminui po$$int Æqua- # tionis radices, ip$is non cognitis. # _71_ Quòd, augendo veras radices, fal$æ dimi- # nuantur, & contra. # _72_ Quâ ratione $ecundus terminus Æquatio- # nis tolli po$$it. # _ibid._ Quo pacto fiat ut $al$æ radices Æquationis # evadant veræ, nec tamen veræ fiant fal- # $æ. # _74_ Quomodo faciendum $it, ut loca omnia # Æquationis $int completa. # _ibid._ Quomodo multiplicari vel dividi po$$int Æ- # quationis radices, ip$is incognitis. # _75_ Quâ ratione fracti numeri alicujus Æqua- # tionis reducantur adintegros. # _ibid._ Quo pacto quantitas cognita alicujus ter- # mini Æquationis æqualis fiat cuicunque # alteri datæ. # _76_ Quòdradices tam veræ quàm $al$æ po$$int # e$$e reales, vel imaginariæ. # _ibid._ Reductio Æquationum Cubitarum, cùm # Problema e$t Planum. # _ibid._ Modus dividendi Æquationem per bino- # mium, quodillius continet radicem. # _77_ Quænam Problemata $int Solida, Æqua- # tione exi$tente Cubica. # _79_ Reductio Æquationum quatuor dimen$io- # num, cùm Problema e$t Planum. Et # quænam illa $int, quæ Solida $unt dicen- # da. # _ibid._ Reductio Æquationis Quadrato-quadratæ # ad Cubicam. # _ibid._ Exemplum o$tendens u$um barum reductio- # num. # _82_ Regula generalis reducendi Æquationes # omnes, quæ Quadrato quadratum ex- # cedunt. # _84_ Modus generalis con$truendi omnia Proble- # mata Solida, reducta ad Æquationem # trium, quatuorve dimen$ionum. # _85_ Inventio duarum mediarum proportiona- # lium. # _91_ Ratio dividendi angulum in tres partes æ- # quales. # _ibid._ Quòd omnia Solida Problemata reduci po$- # $int ad ba$ce duas con$tructiones. # _92_ Modus exprimendi valorem radicum om- # nium, Æquationum Cubicarum, ac per # con$equens illarum omnium, quæ Qua- # drato-quadratum non excedunt. # _94_ Cur Problemata Solida con$trui non po$$int # ab$que $ectionibus Conicis, nec quæ ma- # gis compo$ita $int $ine aliis lineis, magis # compo$itis. # _96_ Modus generalis con$truendi Problemata # omnia, reducta ad Æquationem, $ex di- # men$iones non excedentem. # _97_ Inventio quatuor mediarum proportiona- # lium. # _104._ [021] RENATI DESCARTES GEOMETRIÆ LIBER PRIMVS. De Problematibus, quæ con$trui po$$unt, adhi- bendo tantùmrectas lineas & circulos.

OMnia Geometriæ Problemata facilè ad huju$modi terminos reduci po$$unt, ut deinde ad illorum con$tructionem, opùs tantùm $it rectarum quarundam linearum longitudinem cogno$cere.

Et quemadmodum Arithmetica to- _Quomod@_ _computa-_ _tio Ari-_ _thmetic@_ _referatur_ _ad opera-_ _tiones Geo-_ _metricas._ ta ex quatuor aut quinque $olummodo operationibus con$tat, quæ $unt Additio, Subtractio, Mul- tiplicatio, Divi$io, & Radicum Extractio, (quæ pro qua- dam Divi$ionis $pecie haberi pote$t:) Ita $imiliter in Geometria, quod $pectat ad lineas, quæ quæruntur, præ- parandas, ut cognitæ fiant, aliud faciendum non e$t, A quàm ut vel ip$is addantur, vel ab ii$dem $ubtrahantur aliæ; vel etiam $i una $it, (quæ vocetur unitas, ut eò com- B, C modiùs ad numeros referatur, quamque communiter pro libitu a$$umere licet) atque præter hanc adhuc aliæ duæ, ut ad ip$as inveniatur quarta, quæ $it ad alterutram, D ut e$t altera ad unitatem, quodidem e$t, atque Multi- plicatio; vel ut per ip$as inveniatur quarta, quæ $it ad E unam ex illis duabus, ut unitas ad alteram, quod con- venit cum Divi$ione; vel denique, ut inter unitatem & aliam quandam rectam inveniantur una, aut duæ, plu- [022]GEOMETRIÆ re$ve mediæ proportionales, quod idem e$t, quod radi- _Quomodo_ _Geome-_ _trice fiat._ cis Quadratæ, aut Cubicæ, &c. extractio. Neque enim ho$ce Arithmetices terminos, ut faciliùs intelligi po$$im, _Multipli-_ _eatio,_ in Geometriam introducere verebor.

E C D A B

Sit, exempli gra- tiâ, A B unitas, opor- teatque multiplicare B D per B C: jun- go puncta A & C, ductâque D E paral- lelâ A C, erit B E productum hujus multiplicationis.

Vel $i dividenda $it B E per B D, junctis punctis E _Divi$io,_ & D, duco A C parallelam ip$i D E, eritque B C quo- tiens hujus Divi$ionis.

_Extractio_ _radicis_ _Quadra-_ _tæ._ I F G K H

Vel denique $i ex G H extrahere oporteat radicem Quadratam, adjungo ip$t in directum lineam rectam F G, quæ unitas e$t; divi- sâque F H bifariam in pun- cto K, centro K interval- lo F K $eu K H de$cribo circulum. quo facto, erit G I, quæ ex puncto G perpendicularis ducitur $uper F H u$- que ad I, radix quæ$ita.

Nihil hîc de radice Cubicâ, nec de aliis dico, quòd _Quo pacto_ _notis uti_ _liceat in_ _Geome-_ _tria._ de iis in $equentibus commodiùs $im acturus.

At verò $æpe non e$t opùs, ha$ce lineas ita in char- ta ducere, $ed $ufficit illas litteris quibu$dam de$igna- re, $ingulas $ingulis. Vt ad addendam lineam B D li- neæ G H, voco unam _a_ & alteram _b_, $criboque a + b; Et a - b, ad $ubtrahendam _b_ ex _a_; Et _a b_, ad mul- [023]LIBER PRIMVS. tiplicandam unam per alteram; Et {_a_/_b_}, ad dividendam _a_ per _b_; Et _a a_, $eu _a_<_>2, ad multiplicandam _a_ in $e; Et _a_<_>3, ad eandem adhuc $emel multiplicandam per _a_, atque ita in infinitum; Et a^2+b^2, ad extrahendam radicem Quadratam ex a^2 + b^2; Et C.a^3 - b^3 + abb, ad extrahendam radicem Cubicam ex a^3 - b^3 + abb, & $ic de cæteris.

Vbi notandum e$t, quòd per _a_<_>2 vel _b_<_>3, $imile$ve, communiter, non ni$i lineas omnino $implices conci- piam, licèt illas, ut nominibus in Algebra u$itatis utar, Quadrata aut Cubos, &c. appellem.

Deinde etiam notandum, quòd omnes eju$dem li- neæ partes, quando unitas in quæ$tione non e$t deter- minata, æque-multis $emper dimen$ionibus exprimi debeant, ut hîc _a_<_>3 tot habet dimen$iones, quot _abb_, aut _b_<_>3, ex quibus compo$ita e$t linea, quam nominavi C.a^3 - b^3 + abb; Sed hoc non e$t nece$$e, cùm uni- tas determinata exi$tit, quoniam illa ubique $ubintelligi pote$t, ubi vel nimis multæ, vel nimis paucæ dimen- $iones reperiuntur. Vt $i radix Cubica $it extrahenda ex F _aabb_ - _b_, cogitandum e$t, quantitatem _a a b b_ $emel divi$am e$$e per unitatem, atque alteram quantitatem _b_ bis per eandem e$$e multiplicatam.

Cæterùm ut quis facilè linearum nominum recorde- tur, oportet $emper illa in catalogum referre, prout $up- ponuntur vel mutantur, $cribendo exempli causâ

A B = I, hoc e$t, A B æqualis e$t I, $eu unitati.

G H = _a_

B D = _b_, &c.

Re$oluturus igitur aliquod Problema, con$iderabit G _Quomodo_ _ad Æqua-_ _tiones per-_ _venien-_ _dum_ illud primâ fronte, ut jam factum, nominaque impo- net lineis omnibus, quæ ad con$tructionem ip$ius ne- [024]GEOMETRIÆ ce$$ariæ videbuntur, tam iis, quæ incognitæ $unt, _$it, quæ re-_ _$olvendis_ _Proble-_ _matis in-_ _$erviunt._ quàm quæ cognitæ. Deinde nullo inter lineas ha$ce co- gnitas & incognitas facto di$crimine, evolvenda e$t Pro- blematis difficultas, eo ordine, quo omnium naturali$$i- mè pateat, quâ ratione dictæ lineæ à $e invicem depen- deant, donec inventâ fuerit via eandem quantitatem duobus modis exprimendi, id quod Æquatio vocatur; æquales enim $unt termini modi unius terminis modi al- terius. Iam verò tot huju$modi Æquationes invenire oportebit, quot $uppo$itæ fuerunt incognitæ lineæ. Vel $i totidem non inveniantur, nec tamen quidquam G G eorum, quæ in quæ$tione de$iderantur, omittatur, ar- gumentum e$t, illam non penitùs e$$e determinatam. Tunc enim ad arbitrium a$$umi po$$unt lineæ cognitæ pro incognitis, quibus non re$pondet aliqua Æquatio. Po$tea verò $i plures adhuc $uper$int, ordine quoque u- G G G tendum erit unaquâque Æquationum reliquarum, $ive illam con$iderando $eparatim, $ive ip$am comparando cum aliis, ad explicandam unamquamque ex incognitis lineis; atque ita, reducendo illas, efficere oportet, ut tan- H tùm una remaneat, æqualis alteri cognitæ, aut cujus qua- dratum, $ive cubus, $ive quadrato-quadratum, $ive $ur- de-$olidum, $ive quadrato-cubus, &c. æqualis $it ei, quod provenit ex additione vel $ubtractione duarum, pluriumve aliarum quantitatum, quarum una quidem cognita $it, reliquæ autem compo$itæ ex quibu$dam me- diis proportionalibus inter unitatem & dictum quadra- tum, $ive cubum, $ive quadrato-quadratum, &c. multi- plicatis per alias cognitas. Quod hoc pacto de$igno. z = b, aut z^2 = - a z + b^2, aut z^3 = + a z^2 + b^2 z - c^3, aut z^4 = + a z^3 + b^2 z^2 - c^3 z + d^4, &c. [025]LIBER PRIMVS. Hoc e$t, z, quam pro quantitate incognita $umo, e$t æqualis ip$i b; aut quadratum à z æquale e$t quadra- to ex b, minus producto ex a in z; aut cubus à z æqualis e$t producto ex a in quadratum ip$ius z, plus quadrato ex b ducto in z, minus cubo ex c. & $ic de cæteris.

Po$$unt autem $emper quantitates incognitæ ita ad unam $olam reduci, atque tum Problema con$trui per rectas lineas & circulos, aut per $ectiones Conicas, aut denique per aliam quandam lineam, quæ nonni$i uno duobu$ve gradibus magis $it compo$ita.

Sed nolo hîc prolixus e$$e, ut hoc magis particulatim explicem, eò quod vobis voluptatem præriperem di$cen- di id ip$um ve$tro marte, & utilitatem ingenium ve- $trum excolendi, dum vos in eo exercetis, quæ, meo quidem judicio, præcipua e$t, quam ex hac $cientia per- cipere licet. Deinde etiam, quòd nihil hîc adeò diffici- le deprehendam, ut ab illis, qui utcunque in Geometria communi atque Algebra ver$ati $unt, & ob$ervaturi porrò $unt, quæ tractatu hoc continentur, inveniri non po$$it.

Atque ideo $ufficiet, Vos monere, $i quis in reducen- I dis hi$ce Æquationibus non omi$erit uti divi$ionibus omnibus quæ fieri po$$unt, ip$um quoque in$allibiliter habiturum $implici$$imos terminos, ad quos quæ$tio re- duci po$$it.

Iam verò $i illa per Geometriam communem re$ol- _Luœnam_ _$int Pro-_ _blemat@_ _Plana_. vi pote$t, hoc e$t, utendo tantùm rectis lineis & cir- cularibus, in plana aliqua $uperficie de$criptis, po$t- quam ultima Æquatio omnino fuerit reducta, relin- quetur nil præter quadratum aliquod incognitum, æ- quale ei, quod provenit ex additione vel $ubtractio- ne ejus radicis, multiplicatæ per quantitatem ali- [026]GEOMETRIÆ quam cognitam, & alterius cuju$dam quantitatis co- gnitæ. _Luomodo_ _ip$a re$ol-_ _vantur._

Tuncque radix illa, $ive incognita linea, facilè inve- nitur. Nam $i, exempli gratiâ, habeatur

O N P L M

zz = az + bb, facio triangulum re- ctangulum N L M, cujus unum latus L M $it æquale b, radi- ci videlicet quadratæ quantitatis cognitæ bb, alterum autem latus L N æquale {1/2} a, $emi$$i nimirum reli- quæ quantitatis co- gnitæ, quæ multiplicata e$t per z, quam $uppono lineam e$$e incognitam. Deinde productâ M N, ba$e eju$dem trianguli, u$que ad O, ita ut N O $it æqualis N L: erit K tota O M æqualis z, lineæ quæ$itæ. Quæ quidem $ic exprimitur z = {1/2} a + {1/4} aa + bb.

Quòd $i verò habeatur yy = - ay + bb, atque y $it quantitas, quam invenire oporter, facio rur$us idem triangulum N L M, & à ba$e ejus M N aufero N P, æqua- lem N L, eritque reliqua P M, æqualis y, radici quæ- L $itæ. Ita ut fiat y = - {1/2} a + {1/4} aa + bb. Nec aliter fit, M $i proponatur x^4 = - ax^2 + b^2. PM enim e$$et x^2, & haberetur x = - {1/2} a + {1/4} aa + bb: atque ita de aliis.

[027]LIBER PRIMVS. N L R Q M

Denique $i habeatur zz = az - bb: facio N L æqualem {1/2} a, & L M æqualem b, ut ante. Deinde non duco lineam per puncta M & N, ut in duobus aliis ca$ibus, $ed duco M Q R parallelam ip$i L N; centroque N de$cripto per L circulo, $ecante M Q R in punctis Q & R, erit M Q vel M R æqualis lineæ quæ$itæ z. Hoc enim ca$u illa duobus mo- dis exprimitur, nimirum z = {1/2} a + {1/4} aa - bb, vel etiam z = {1/2} a - {1/4} aa - bb.

Quòd $i circulus centrum $uum habens in puncto N, N tran$ien$que per punctum L, non $ecet nec tangat li- neam rectam M Q R, nullam itidem Æquatio radicem admittet, ita ut inde a$$erere liceat con$tructionem Pro- blematis propo$iti e$$e impo$$ibilem.

Cæterum po$$unt hæ ip$æ radices infinitis fermè aliis modis inveniri; $ed prædictos tantùm in medium afferre volui, velut admodum $implices, ut hâc ratione pateat, Problemata omnia Geometriæ communis con$trui po$- $e, faciendo tantùm ea pauca, quæ quatuor præceden- tibus figuris expo$ui. Quod quidem non credo à Ve- teribus fui$$e animadver$um, cum aliàs laborem eâ de re tantos libros con$cribendi non $u$cepi$$ent, in quibus vel $olus ordo propo$itionum $atis nobis o$tendit, quòd ip$is non con$titerit vera ratio inveniendi omnes, $ed quòd $olummodo collegerint illas, in quas fortè inciderunt.

Quod etiam ex iis, quæ Pappus initio $ui $eptimi libri _Luœ$tio_ _de$umpta_ _ex Pappo_. $cribit, evidenti$$imè liquet. Vbi po$tquam aliquamdiu in recen$endis illis omnibus, quæ ab antece$$oribus $uis in [028]GEOMETRIÆ Geometria $cripta $unt, occupatus fuit, tandem de quæ- $tione quadam loquitur, quam nec Euclides, nec Apollo- nius, nec qui$quam alius penitùs re$olvere potuerat, his verbis:

Luem autem dicit (Apollonius)in tertio libro locum ad tres, & quatuor lineas ab Euclide perfectum non e$$e, ne- que ip$e perficere poter at, neque aliquis alius: $ed neque paululum quid addere iis, quæ Euclides $crip$it, per ea tantùm Conica, quæ u$que ad Euclidis tempor a pr æmon- $trata $unt, &c.

Paulò autem po$t explicat, quæ$tionem illam e$$e hanc $equentem.

At locus ad tres & quatuor lineas, in quo _(_Apollonius_)_ magnificè $e jactat, & o$tent at, nullâ habitâ gratiâ ei, qui priùs $crip$erat, e$t huju$modi. Sipo$itione datis tribus rectis lineis ab uno & eodem puncto, ad tres lineas in da- tis angulis rectæ lineæ ducantur, & data $it proportio re- ctanguli contenti duabus ductis ad quadratum reliquœ: punctum contingit po$itione datum $olidum locum, hoc e$t, unam ex tribus conicis $ectionibus. Et $i ad quatuor re- ctas lineas po$itione datas in datis angulis lineœ ducan- tur; & rectanguli duabus ductis contenti ad contentum duabus reliquis proportio data $it: $imiliter punctum da- tam coni $ectionem po$itione continget. Si quidem igitur ad duas tantùm, locus planus o$ten$us e$t. Luòd $i ad plu- res quàm quatuor, punctum continget locos non adhuc co- gnitos, $ed lineas tantùm dictas; quales autem $int, vel quam habeant proprietatem, non con$tat: earum unam, neque primam, & quœ manife$ti$$ima videtur, compo$ue- runt, o$tendentes utilem e$$e, propo$itiones autem ip$arum hœ $unt.

Si ab aliquo puncto, ad po$itione datas rectas lineas, quinque ducantur rectœ lineœ in datis angulis, & data [029]LIBER PRIMVS. $it proportio $olidi parallelepipedi rectanguli, quod tri- bus ductis lineis continetur, ad $olidum par allelepipe- dum rectangulum, quod continetur reliquis duabus, & datâ quâpiam lineâ, punctum po$itione datam lineam continget. Si autem ad $ex, & data $it proportio $olidi tribus lineis contenti ad $olidum, quod tribus reliquis continetur; rur$us punctum continget po$itione datam lineam. Luòd $i ad plures quàm $ex, non adhuc habent dicere, an data $it proportio cuju$piam contentiquatuor lineis, ad id, quod reliquis continetur: quoniam non e$t aliquid contentum pluribus quàm tribus dimen$ionibus.

Vbi velim ut ex occa$ione notetis, Veteres Mathema- ticos, ex eo, quòd vocabulis in Arithmetica u$itatis, ad operationes Geometricas $ignificandas, liberè uti no- luerint, $æpe in modos eas explicandi valde intricatos & ob$curos incidi$$e, cujus rei non alia potuit cau$a e$$e, quàm quòd non $atis accuratè perceperint, quænam $it inter illas duas $cientias affinitas. Pergit enim Pappus hoc modo.

Acquie$cunt autem his, qui paulò ante talia interpre- tati $unt, neque unum aliquo pacto comprehen$ibile $i- gnificantes, quod his continetur. Licebit autem per con- junctas proportiones hœc, & dicere, & demon$tr are uni- versè in dictis proportionibus, atque his in hunc modum. Si ab aliquo puncto ad po$itione datas rectas lineas du- cantur rectœ lineœ in datis angulis, & data $it proportio conjuncta ex ea, quam habet una ductarum ad unam, & altera ad alteram, & alia ad aliam, & reliqua ad da- tam lineam, $i $int $eptem; $i verò octo, & reliqua ad re- liquam : punctum continget po$itione datas lineas. Et $imiliter quotcunque $int impares vel pares multitudine, cum bœc, ut dixi, loco ad quatuor lineas re$pondeant, nullum igitur po$uerunt, it a ut line a not a $it &c.

[030]GEOMETRIÆ

Quæ$tio itaque quam Euclides re$olvere inceperat at- que Apollonius continuaverat, $ed quæ à nemine fuit per- fecta, erat huju$modi.

Datis po$itione tribus, quatuorve, aut pluribus rectis lineis; quæritur primò punctum, à quo totidem aliæ re- ctæ lineæ, $ingulæ ad $ingulas datarum duci po$$int, quæ cum ip$is datos efficiant angulos, & quarum rectangu- lum, $ub duabus contentum, datam habeat rationem ad quadratum tertiæ, $i $int tres; vel ad rectangulum reli- quarum duarum, $i $int quatuor; Aut $i quinque $int, ut parallelepipedum, quod $ub tribus ex illis comprehen- ditur, datam habeat rationem ad parallelepipedum, quod $ub duabus reliquis comprehenditur & alia quadam data; Aut $i $ex $int, ut parallelepipedum $ub tribus contentum datam habeat rationem ad parallelepipe- dum $ub tribus reliquis comprehen$um; Aut $i $int $eptem, ut hoc, quod producitur ex multiplicatione qua- tuor ductarum in $e invicem, datam habeat rationem ad illud, quod ex mutua multiplicatione reliquarum trium & alia quadam data producitur; Aut $i $int octo, ut id, quod ex quatuor ductis inter $e multiplicatis producitur, datam habeat rationem ad productum ex reliquis qua- tuor. Atque ita porrò quæ$tionem hanc, ad omnem alium linearum numerum, extendere licet.

Deinde, quia $emper infinita $unt puncta, quæ $atisfa- cere po$$unt iis, quæ hîc quæruntur, requiritur in$uper, ut cogno$catur atque de$cribatur linea, in quâ illa omnia reperiantur

Dicit autem Pappus, $i tantùm 3 aut 4 lineæ dentur, lineam illam tunc aliquam ex $ectionibus Conicis exi$te- re. Verùm non $u$cipit ip$am determinare neque de$cri- bere, non magis quàm explicare lineas illas, in quibus quæ$ita puncta inveniri debent, quando quæ$tio propo$i- [031]LIBER PRIMVS. ta e$t in pluribus lineis. Tantùm addit, quòd Veteres unam ex illis $ibi imaginati fuerint, quam ibidem utilem e$$e mon$trarunt, $ed quæ manife$ti$$ima videretur, nec tamen prima exi$teret. Quod occa$ionem mihi præbuit tentandi, num illâ. quâ utor, methodo, æquè longè, quàm illi pervenerunt, progredi liceret.

Primò autem inveni, quòd, dum hæc quæ$tio in tri- _Re$pon-_ _$um ad_ _Luœ$tio-_ _nem Pap-_ _pi_. bus, quatuorve, aut quinque duntaxat lineis proponi- tur, puncta quæ$ita per $implicem $emper Geometriam inveniri queant; hoc e$t, ut non ni$i regulâ atque circi- no utamur; nec aliud quidquam, quàm quod jam tradi- tum e$t, faciamus. Præterquam $i quinque lineæ dantur, quæ omnes inter $e parallelæ fuerint. Quo ca$u, ut & quum quæ$tio in 6, 7, 8, aut 9 lineis proponitur, quæ$ita puncta per Solidorum Geometriam inveniri po$$unt; hoc e$t, adhibendo, ad con$tructionem, aliquam ex tri- bus Conicis $ectionibus. Excepto tantùm, $i novem li- neæ datæ fuerint, quæ omnes inter $e parallelæ exi$tant. Quo ca$u, ut & quum quæ$tio in 10, 11, 12, aut 13 lineis propo$ita e$t, quæ$ita puncta per curvam lineam, quæ uno tantùm gradu magis compo$ita e$t, quàm $ectiones Conicæ, inveniri po$$unt. Excepto in 13, quæ omnes in- ter $e $int parallelæ. quo ca$u, ut & in 14, 15, 16, & 17 li- neis, linea curva adhiberi debet, quæ uno gradu $upra præcedentem compo$ita e$t. Atque ita in infinitum.

Deinde inveni quoque, $i tantùm tres aut quatuor li- neæ datæ fuerint, quæ$ita puncta, non modò in aliqua trium Conicarum $ectionum, $ed interdum etiam in cir- culi circumferentia, aut in recta linea reperiri. Et $i 5, 6, 7, aut 8 lineæ datæ fuerint, tum puncta illa incidere in aliquam ex lineis, uno gradu magis compo$itis, quàm $ectiones Conicæ. Quarum quidem nullam, quæ ad hanc quæ$tionem non $it utilis, imaginari licet. Sed po$- [032]GEOMETRIÆ $unt rur$us illa etiam in $ectione Conica, aut in Circulo, aut linea recta reperiri. Similiter $i 9, 10, 11, aut 12 li- neæ datæ fuerint, reperientur hæc puncta in aliqua linea, quæ non ni$i uno gradu $upra præcedentes poterit e$$e compo$ita: quemadmodum etiam nullam earum ima- ginari licet, quæ ibidem utilis e$$e non po$$it. Atque ita porrò in infinitum.

Denique prima & po$t Conicas $ectiones $implici$$i- ma, ea e$t, quæ per Parabolæ & rectæ lineæ inter$ectio- nem de$cribi pote$t, quemadmodum pò$t explicabitur. Adeò ut exi$timem, me pror$us $atisfeci$$e iis, quæ Pap- pus nobis commemorat hîc à Veteribus fui$$e quæ$ita. quorum quidem demon$trationem paucis $ubjicere co- nabor. Quippe me tædet jam multa hac de re $crip$i$$e.

T S R E A B G H F C D

Sint AB, AD, EF, GH, &c. lineæ quotcunque po$itione datæ, oporteatque invenire punctum, ut C, [033]LIBER PRIMVS. à quo $i ducantur totidem aliæ ad po$itione datas, ut CB, CD, CF, & CH, in datis angulis CBA, CDA, CFE, CHG, &c. ut hoc, quod producitur ex multi- plicatione certarum quarundam harum linearum, $it æquale illi, quod producitur ex multiplicatione reli- quarum; vel etiam ut unum ad alterum datam habeat rationem. id enim quæ$tionem difficiliorem non reddit.

Primò itaque rem ut jam factam $uppono, atque ut _Luomede_ _ponendi_ _$int ter-_ _mini in_ _hac Luœ-_ _$tione, ut_ _ad Æqua-_ _tionem de-_ _veniatur_. ex harum omnium linearum confu$ione me expediam, con$idero unam ex datis, atque unam ex quæ$itis, exem- pli gratiâ, AB & CB, velut præcipuas, & ad quas re- liquas omnes referre conor. Ponendo nimirum $egmen- tum lineæ AB, quod intra puncta A & B continetur, vocari x. B C autem vocari y. alia$que lineas datas omnes productas e$$e, donec $ecent ha$ce duas, etiam productas, $i opùs fuerit, & ip$is non $int paralle- læ. quemadmodum hîc apparet illas $ecare, lineam qui- dem A B in punctis A, E, & G; BC verò in punctis R, S, & T. Deinde quia omnes anguli trianguli A R B dati $unt, data quoque erit ratio, quæ e$t inter ejus latera A B & B R, quam pono ut z ad b, ita ut, cum A B $it x, R B futura $it {bx / z}, CR autem y + {bx / z}: $iquidem punctum B cadit inter puncta C & R; nam $i R caderet inter C & B, C R e$$et y - {bx / z}; $in verò C caderetinter B & R, CR foret - y + {bx / z}. Similiter, dantur quoque tres an- guli trianguli D R C, unde & ratio, quæ e$t inter latera CR & CD, quam pono ut z ad c: ita ut, cum CR $it y + {bx / z}, C D futura $it {cy / z} + {bcx / zz}. Po$tea, quia lineæ AB, AD, & EF po$itione datæ $unt, data quoque erit di$tantia puncti A à puncto E: quæ $i nominetur k, ha- bebitur EB æqualis k + x; foret autem ip$a k - x, [034]GEOMETRIÆ $i punctum B caderet inter E & A; at verò - k + x, $i E caderet inter A & B. Rur$us, quoniam anguli trian- guli E S B omnes dantur, dabitur quoque ratio lateris B E ad B S: quam $i ponam e$$e ut z ad d, B S fiet {dk + dx / z}, C S verò {zy + dk + dx / z}; quæ quidem foret {zy - dk - dx / z}, $i punctum S caderet inter B & C; at verò {- zy + dk + dx / z}, $i C caderet inter B & S. Porrò dantur tres anguli trianguli F S C, & con$equenter ratio ip$ius C S ad C F, quæ $it ut z ad e, unde tota C F erit {ezy + dek + dex / zz}. Eodem modo, data e$t A G, quam vo- co l, unde B G erit l - x, & quia in triangulo B G T ra- tio ip$ius BG ad BT data e$t, quæ $itut z ad f, erit BT = {fl - fx / z}, & CT = {zy + fl - fx / z}. Rur$us, propter triangulum TCH, data e$t ratio ip$ius CT ad CH: quam $i ponamus ut z ad g, habebitur CH = {+ gzy + fgl - fgx / zz}.

Atque ita videre e$t, quòd, po$itione datis quotcun- que lineis, ex puncto C $emper totidem aliæ ad illas du- ci po$$int in datis angulis, (juxta quæ$tionis tenorem;) quæ $ingulæ exprimantur ad $ummum per tres terminos; quorum quidem unus compo$itus $it ex quantitate in- cognitâ y, multiplicatâ aut divisâ per aliam quandam cognitam; $ecundus verò ex incognitâ quantitate x, etiam multiplicatâ aut divisâ per aliam quandam cogni- tam; ac tertius denique ex quantitate aliquâ omnino cognitâ. Excepto tantùm, $i datæ lineæ $int omnes pa- rallelæ, vel lineæ AB, (quo ca$u terminus ex quantita- te x compo$itus evane$cet;) vel etiam lineæ CB, (quo ca$u terminus ex quantitate y compo$itus evane$cet;) quemadmodum id plus $atis per $e manife$tum e$t, nec prolixiori explicatione eget. Quod autem $pectat ad $i- [035]LIBER PRIMVS. gna + & -, quibus hitermini conjunguntur, ip$a qui- dem variari po$$unt modis omnibus, quos imagina- ri licet.

Deinde videre etiam licet, quòd multiplicando ita ha$ce lineas in $e invicem, quantitates x & y, quæ in pro- ducto reperiuntur, $ingulæ non plures dimen$iones ha- bere po$$int, quàm extiterint lineæ, (quarum explica- tioni in$erviunt,) quæ ita $unt multiplicatæ. Adeò ut nunquam plures duabus habituræ $int dimen$iones, ubi productum illud ex duarum tantùm linearum multipli- catione na$citur; nec plures tribus; cùm productum il- lud ex trium tantùm linearum multiplicatione genitum fuerit, & $ic in infinitum.

Cæterùm quia ad determinandum punctum C una _Luo pacto_ _cogno$ca-_ _tur, Pro-_ _blema hoc_ _e$$e pla-_ _mum,_ _quando it-_ _lud in_ _quinque_ _tantùm_ _lineis e$t_ _propo$i-_ _tum_. duntaxat conditio adimplenda e$t, nimirum ut hoc quod ex multiplicatione certi numeri harum linearum produ- citur $it æquale, vel (quod nihilo difficilius) datam ha- beat rationem ad illud quod provenit ex reliquarum mul- tiplicatione: po$$umus ad libitum a$$umere alterutram quantitatem incognitam x vel y, atque alteram inveni- re per hanc Æquationem. Vbi liquet, $i quæ$tio in quin- que tantum lineis propo$ita fuerit, quantitatem x, quæ quidem expre$$ioni primæ lineæ non in$ervit, po$$e $em- per non plures quàm duas dimen$iones recipere. Ita ut, $i pro y $umatur quantitas aliqua cognita, relinquatur tantùm xx = + vel - ax + vel - bb. Et tum quidem quantitatem x invenire poterimus regulæ atque circini beneficio, quemadmodum $uperiùs explicatum fuit. Adeoque $i in infinitum alia atque alia magnitudo $u- matur pro linea y, invenietur quoque in infinitum alia atque alia pro linea x, atque ita obtinebitur infinitus nu- merus punctorum, cuju$modi e$t punctum C, quorum ope quæ$ita curva linea de$cribetur.

[036]GEOMETRIÆ

Fieri etiam pote$t, quum quæ$tio in $ex aut pluribus lineis proponitur, $i inter datas fuerint, quæ ip$i A B vel B C parallelæ exi$tant, ut una duarum quantitatum, x, y, duas tantùm aut etiam unam in Æquatione dimen$io- nes habeat, adeò ut punctum C regulæ ac circini benefi- cio inveniri po$$it. Sed contra, $i omnes $int parallelæ, etiam$i quæ$tio in quinque tantùm lineis propo$ita fue- rit; non poterit tamen punctum C dictâ ratione inveni- ri: quia, dum quantitas x nu$quam in Æquatione repe- ritur, permi$$um non erit ampliùs pro illa, quæ y vo- cata fuit, quantitatem cognitam a$$umere, cum hæc ea ip$a futura $it, quam quærere oportet. Et quandoqui- dem illa tres dimen$iones habebit, non poterit ip$a ni$i radicem ex Cubica Æquatione eliciendo inveniri. Quod quidem in genere, ni$i ad id aliqua ad mini- mum Conica $ectio adhibeatur, fieri nequit. Rur$us, licèt lineæ ad novem u$que datæ $int, dummodo non $int omnes parallelæ, $emper fieri pote$t, ut Æqua- tio non altius quàm ad quadrato-quadratum a$cendat. quare ip$a per Conicas $ectiones re$olvi quoque $emper poterit, eo modo, quem po$tea $um explicaturus. Ac denique, licèt habeantur u$que ad 13 lineas, efficere $emper po$$umus, ut Æquatio quadrato-cubum non ex- cedat. Ita ut illam deinde re$olvere queamus beneficio lineæ, quæ uno duntaxat gradu $upra $ectiones Coni- cas e$t compo$ita, quemadmodum etiam po$t explica- bitur. Atque hoc primum e$t, quod hîc eram demon- $traturus; $ed antequam ad $ecundum progrediar, opùs e$t ut in genere aliquid de curvarum linearum natura dicam.

[037] GEOMETRIÆ LIBER SECVNDVS. De natura linearum curvarum.

VEteres optimè con$iderârunt, quòd Geometriæ _Luænam_ _int curvæ_ _ineæ, quæ_ _n Geome-_ _riam re-_ _ipi po$-_ _unt._ Problematum alia $int Plana; alia Solida; alia denique Linearia; hoc e$t, quòd quædam eorum con$trui po$$int, ducendo tantùm rectas lineas & cir- culos; cum alia con$trui nequeant, ni$i ad minimum adhibeatur Conica aliqua $ectio; ac reliqua denique, quin ad con$tructionem eorum a$$umatur alia quædam linea magis compo$ita.

Verùm $atis mirari non po$$um, quòd non ulteriùs progre$$i lineas ha$ce magis compo$itas in certos di- $tinxerint gradus; neque etiam planè capio, cur illas potiùs Mechanicas, quàm Geometricas nominaverint. Etenim, $i dicatur, ideo id fui$$e factum, quòd in$tru- mento quodam, ad illas in plano de$cribendas, uti opùs $it, circuli quoque & rectæ lineæ ob eandem rationem rejiciendæ e$$ent: cum ab$que circino & regula, quæ non minùs in$trumenta dicenda $unt, in charta de$cribi non po$$int. Neque etiam ideo, quòd in$trumenta, quæ de$cribendis illis in$erviunt, utpote magis compo$ita quàm regula & circinus, nequeant e$$e tam exacta: quandoquidem ob hanc rationem potiùs repudiandæ forent ex Mechanica, ubi tantùm accurata operis con- venientia, quæ à manu profici$citur, de$ideratur, quàm ex Geometria, ubi$olùm $pectatur exacta ratiocinatio. quippe quæ proculdubio, tam ha$ce lineas quàm illas concernens, æquè perfecta e$$e pote$t. Neque tandem [038]GEOMETRIÆ ea de cau$$a, quòd numerum po$tulatorum $uorum au- gere noluerint; quodque contenti fuerint, modò lice- ret, data duo puncta rectâ conjungere lineâ, atque ex dato centro circulum de$cribere, transeuntem per da- tum punctum: cum ulteriùs, ut de Conicis $ectionibus tractarent, $upponere veriti non fuerint, datum Co- num dato plano $ecare. Vbi $anè ad de$cribendum li- neas omnes curvas, quas hîc introducere in$tituo, nihil aliud $upponere e$t opùs: quàm ut duarum pluriumve linearum una per alteram moveri po$$it, ita ut illarum inter$ectiones alias de$ignent; $iquidem id nihilo diffi- cilius mihi videtur. Verum equidem e$t, quòd $ectio- nes Conicas non omnino in Geometriam $uam recepe- rint; neque etiam nomina, quæ u$u approbata $unt, im- mutare volo; veruntamen evidens admodum e$t, ut mea fert opinio, quòd, $i Geometricum cen$eamus il- lud, (ut fieri $olet) quod omnino perfectum atque exa- ctum e$t, & Mechanicum quod eju$modi non exi$tit; atque Geometriam con$ideremus ut $cientiam, quæ ge- neraliter men$uras omnium corporum cogno$cere do- cet, non magis ex ea excludendæ erunt lineæ maximè compo$itæ, quàm omnium $implici$$imæ: $iquidem illas, per motum aliquem continuum, aut per plures, qui $e mutuò con$equantur, quorumque po$teriores à prioribus regantur, imaginari po$$umus. Hâc enim ra- tione exactam $emper illarum men$uræ cognitionem habere licet. Verùm enimverò fieri pote$t, ut $crupu- lus, quem $ibi Veteres Geometræ in recipiendis lineis, magis quàm $ectiones Conicæ compo$itis, injecerunt, fuerit, quòd primæ, quas con$iderarunt, fortè extiterint Spiralis, Quadratrix, atque $imiles; quæ reverâ non ni- $i ad Mechanicas pertinent, nec ex illarum numero $unt, quas hîc recipiendas autumo: quandoquidem illas duo- [039]LIBER SECVNDVS. bus motibus de$cribi imaginamur, qui à $e invicem $unt diver$i, nec ullam inter $e relationem habent, quæ exa- ctè men$urari po$$it. Nam licèt po$tea examinaverint quoque Conchoïdem, Ci$$oïdem, & alias qua$dam; ta- men, quia fortè illarum proprietates non $atis per$pe- ctas habuerunt, neque etiam majorem earum quàm præcedentium rationem habuêre. Vel etiam videntes, quòd nondum ni$i pauca, quæ ad Conicas $ectiones per- tinerent cogno$cerent, & quòd multa illorum, quæ re- gulæ ac circini ope perfici po$$unt, quæ ignorarent, $u- pere$$ent, crediderunt, non oportere, ut materiam ali- quam difficiliorem aggrederentur. Sed quoniam $pero, quòd, qui in utendo calculo Geometrico, hîc propo$i- to, exercitati erunt, non facilè quid in po$terum reper- turi $int, in quo hæreant, quod ad Plana, & Solida Pro- blemata attinet: confido, non abs re fore, $i illos ad alia inve$tiganda, ubi ip$is nunquam materia $e exercendi de- futura $it, invitem.

Sunto lineæ AB, AD, AF, & $imiles, quas $up- pono de$criptas e$$e ope in$trumenti X Y Z, quod compo$itum e$t ex pluribus regulis, ita junctis, ut, cùm illa, quæ de$ignatur per Y Z, $uper lineam A N im- mota manet, angulus X Y Z aperiri claudique po$$it; &, illo omnino clau$o exi$tente, puncta B, C, D, E, F, G, H omnia in punctum A cadant; Sed prout aperitur, ut regula BC, quæ ip$i X Y in puncto B nor- maliter adfixa e$t, propellat versùs Z regulam C D, quæ $uper Y Z incedit, faciens continuò cum illa an- gulos rectos; & rur$us, ut C D propellat D E, quæ $imiliter $uper Y X incedit, parallela manens ip$i BC; deinde ut DE propellat EF; EF veròip$am FG; hæc- que denuo ip$am GH. Atque ita in infinitum, conci. piendo $emper alias atque alias, quarum $ucce$$ivè una [040]GEOMETRIÆ X H F D B Y Z A C E G N alteram eodem modo propellit, & quarum aliæ eo$dem perpetuò angulos faciunt cum Y X, atque aliæ cum YZ.

Iam verò dum $ic aperitur angulus XYZ, punctum B de$cribit lineam A B, quæ circulus e$t; puncta au- tem D, F, H, ubi cæterarum regularum inter$ectiones fiunt, de$cribunt alias curvas AD, AF, AH, quarum po$teriores ordine magis compo$itæ $unt quàm pri- ma, hæcque magis quam circulus. Verùm non video quid impedire po$$it, quò minùs accuratè atque di- $tinctè hujus primæ de$criptionem concipiamus quàm circuli, aut Conicarum $altem $ectionum; neque etiam quid impedire queat, cur non $ecundam, tertiam, cæ- tera$que omnes, quæ $ic de$cribi po$$unt, æquè bene concipiamus atque primam; nec per con$equens cur non omnes recipiantur, ut Geometriæ contemplatio- nibus in$erviant.

Po$$em huc adferre plures alios modos de$cribendi _Ratio di-_ _$tinguendi_ _eas in cer-_ atque concipiendi lineas curvas, quæ magis magi$que [041]LIBER SECVNDVS. gradatim in infinitum e$$ent compo$itæ; verùm ut has _ta gene-_ _ra; Et co-_ _gno$cendi_ _relatio-_ _nem, quam_ _omnia il-_ _larum_ _puncta_ _habent ad_ _puncta li-_ _nearum_ _rectarum._ omnes, quæ in rerum natura $unt, $imul comprehen- dam, ea$que in certa genera ordine di$tinguam: aptiùs quidquam afferre ne$cio, quàm ut dicam, quòd puncta omnia illarum, quæ Geometricæ appellari po$$unt, hoc e$t, quæ $ub men$uram aliquam certam & exactam ca- dunt, nece$$ariò ad puncta omnia lineæ rectæ, certam quandam relationem habeant, quæ per æquationem aliquam, omnia puncta re$picientem, exprimi po$$it. Et quòd, cùm æquatio hæc non ultra rectangulum dua- rum quantitatum indeterminatarum, aut non ultra quadratum unius ex illis a$cendit, linea curva tunc primi & $implici$$imi $it generis; ($ub quo tantùm Cir- culus, Parabola, Hyperbola, & Ellip$is $unt compre- hen$æ:) $ed quòd, po$tquam æquatio ad tertiam aut qúarta\‘m dimen$ionem duarum, aut unius è duabus quantitatibus indeterminatis a$cendit, ($iquidem hîc duæ ad relationem unius ad alterum punctum explican- dam requiruntur) linea illa tunc $ecundi $it generis; & quòd, prout æquatio ad quintam aut $extam dimen$io- nem a$cendit, illa tunc $it tertii generis; & $ic in infini- tum de aliis.

Vt $i $cire cupiam cujus generis $it linea E C, quam $uppono de$criptam e$$e per inter$ectionem regulæ G L & plani rectilinei C N K L; cujus latus K N indefinitè productum e$t versùs C; quodque, dum movetur $u- pra planum deor$um in recta linea, (hoc e$t, ut diame- ter ejus K L perpetuò applicata reperiatur alicubi li- neæ B A, utrinque indefinitè continuatæ,) facit, ut re- gula G L rotetur circa punctum G, quoniam ip$i con- tinuò $ic admovetur, ut $imul quoque $emper tran$eat per punctum L: eligo rectam aliquam lineam, veluti A B, ut ad diver$a ejus puncta referam omnia puncta [042]GEOMETRIÆ hujus curvæ lineæ C E: deinde eligo etiam punctum aliquod in A B, veluti A, ad ordiendum ab eo calcu- lum. Dico autem, me utrumque eligere, quoniam li- K N C L B E G A berum e$t, illa a$$umere, prout volumus. Nam licèt plurimi referat, quo pacto illa eligam, ut æquatio po$- $it reddi brevior & facilior; tamen. quocunque tandem modo $umantur, fieri pote$t, ut linea ejufdem gene- ris e$$e appareat. Quemadmodum facilè demon$trari pote$t.

Iam verò ad libitum $umens alquod punctum in cur- va, ut C, $uper quod $uppono in$trumentum, quod de$criptioni ejus in$ervit, e$$e adplicatum, duco ex C lineam C B parallelam ip$i G A. Deinde quia C B & B A duæ $unt quantitates indeterminatæ & incogni- tæ, voco unam y, & alteram x. Porrò ut inveniam re- lationem unius ad alteram, con$idero etiam quantita- tes cognitas, quæ hujus curvæ lineæ de$criptionem de- terminant, ut G A, quam voco a; K L, quam voco b; & [043]LIBER SECVNDVS. NL parallelam ip$i G A, quam voco c. Tum dico, ut N L e$t ad LK, vel c ad b, ita C B, vel y, e$t ad BK, quæ ideo erit {by / c}; ac proinde B L {by / c} - b, & A L x + {by / c} - b. Denique ut C B e$t ad B L, vel y ad {by / c} - b, ita e$t G A, vel a, ad L A, vel x + {by / c} - b. adeò ut, $i multiplicem $ecundam lineam per tertiam, produca- tur {aby / c} - a b, quod æquale erit xy + {b y^2 / c} - by, ei $cili- cet, quod producitut multiplicando primam lineam per ultimam. Atque ita æquatio, quæ invenienda erat, e$t huju$modi, y^2 = cy - {cxy / b} + ay - ac. Ex qua cogno- $citur, lineam E C e$$e primi generis, quemadmodum A illa re ipsâ nulla alia e$t quàm Hyperbola.

Quòd $i in in$trumento, quod ip$i de$cribendæ in- $ervit, loco rectæ lineæ C N K $umatur inventa hæc Hy- perbola, aut alia quæpiam primi generis curva linea, quæ planum terminet C N K L; inter$ectio hujus li- neæ & regulæ G L, loco Hyperbolæ E C, aliam cur- vam de$cribet, quæ $ecundi erit generis. Vt $i C N K _Vide Pap-_ _pum ad_ _prop. 22._ _lib. 4; &_ _Eutocium_ _in com-_ _ment ariis_ _in $ecund._ _librum_ _Archime-_ _dis de_ _$phæra &_ _cylindro._ fuerit Circulus, cujus centrum L, de$cribetur prima Conchoïdes Veterum; & $i Parabola fuerit, cujus dia- meter K B, de$cribetur curva linea, quam paulò ante dixi primam e$$e ac $implici$$imam pro quæ$tione Pap- pi, cùm quinque tantùm lineæ po$itione datæ $unt. Sed $i loco alicujus harum linearum primi generis $umatur quædam $ecundi, quæ terminet planum C N K L, de- $cribetur ejus ope alia tertii generis; aut $i quædam tertii generis $umatur, de$cribetur aliqua quarti, & $ic in infinitum. Vt facilè ex calculo e$t cogno$cere. Et $anè quocunque tandem modo curvæ alicujus lineæ de- $criptionem quis imaginatus fuerit, modò ip$a ex illa- rum numero, quas Geometricas voco, extiterit, pote- [044]GEOMETRIÆ rit $emper inveniri æquatio, quâ omnia ejus puncta hâc ratione determinentur.

Cæterùm lineas curvas, quæ faciunt ut æquatio hæc ad Quadrato-quadratum ad$cendat, eju$dem generis e$$e pono cum illis, quæ ip$am tantùm ad Cubum perdu- cunt. Atque illas, quarum æquatio ad Quadrato-cu- bum ad$cendit, eju$dem generis cum illis, quæ ip$am tantùm ad Surde$olidum perducunt. Et $ic de cæteris.

Cujus rei ratio e$t, quòd generalis regula habeatur re- ducendi ad Cubum difficultates omnes, quæ a$cendunt ad Quadrato-quadratum; & ad Surde$olidum omnes il- las, quæ a$cendunt ad Quadrato-cubum, ita ut magis compo$itæ cen$eri non debeant.

Notandum autem e$t, quòd inter lineas cuju$que ge- neris, licèt major pars æqualiter $it compo$ita, ita ut ad eorundem punctorum determinationem $ervire po$- $int, atque ad eadem Problemata con$truenda; tamen quædam illarum $int, quæ $impliciores exi$tant, quæ- que non tantam in $ua potentia exten$ionem habeant. Vt, inter lineas primi generis, præter Ellip$in, Hyper- bolam, & Parabolam, quæ æqualiter $unt compo$itæ, etiam Circulus e$t comprehen$us, qui manife$tò $impli- cior e$t. Et inter illas $ecundi generis, numeratur quo- que Conchoïdes vulgaris, quæ $uam originem ex Circu- lo ducit; quemadmodum & aliæ præterea reperiuntur, quæ, etiam$i non tantam exten$ionem habeant, quan- tam maxima illarum pars, quæ eju$dem generis $unt, ta- men inter lineas primi generis poni non po$$unt. _Continua-_ _tio expli-_ _cationis_ _quæ$tio-_ _nis, quæ_ _præcedenti_ _libro ex_ _Pappo fuit_ _allata._

Reductis igitur curvis lineis ad certa genera, facilè erit progredi in demon$tratione re$pon$i, quod paulò ante dedi ad quæ$tionem Pappi. Primùm enim, cum $upra o$tenderim, quòd, quando tantùm 3 aut 4 lineæ rectæ dantur, æquatio, quæ ad quæ$ita puncta determi- [045]LIBER SECVNDVS. nanda in$ervit, non ultra quadratum a$cendat: evidens e$t, lineam curvam, in qua hæc puncta reperiuntur, ne- ce$$ariò aliquam e$$e primi generis: quandoquidem hæc æquatio relationem, quam omnia linearum primi gene- ris puncta habent ad puncta lineæ rectæ, explicat. Et quòd, cùm non plures quàm 8 lineæ rectæ datæ $unt, æquatio hæc tum ad $ummum non ultra Quadrato- quadratum a$cendat, ac per con$equens quæ$ita linea non ni$i $ecundi aut inferioris generis e$$e po$$it. Et quòd, cùm non plures quàm 12 lineæ rectæ datæ $unt, æquatio tum non ultra Quadrato-cubum a$cendat, ac per con$equens, quæ$ita linea $olummodo tertii aut in- ferioris generis exi$tat. Atque ita de reliquis. Quin etiam, quoniam datarum rectarum po$itio omnifariam variari pote$t, & per con$equens mutare tam quantita- tes cognitas, quàm $igna + & - ip$ius æquationis, mo- dis omnibus, quos $ibi quis imaginari queat: evidens e$t, nullam primi generis curvam lineam reperiri, quæ ad hanc quæ$tionem non $it utilis, quando illa in 4 lineis e$t propo$ita; neque ullam $ecundi, quæ ibidem non in$er- viat, quando illa in 8 lineis e$t propo$ita; neque etiam ul- lam tertii, quando illa in 12 lineis e$t propo$ita. Et $ic de reliquis.

Adeò ut nulla curva linea, quæ $ub calculum cadit, atque in Geometriam recipi pote$t, reperiatur, quæ ibi- dem ad aliquem linearum numerum non $it utilis.

Sed oportet ut de his $pecialiùs agam, atque rationem _Solutio_ _hujus_ _quæ$tio-_ _nis, cùm_ _ip$a in 3_ _aut 4 tan-_ _tùm lineis_ _e$t propo-_ _$ita._ inveniendi lineam quæ$itam, cuilibet ca$ui in$ervientem, exhibeam, quando tantùm 3 aut 4 lineæ datæ $unt; atque eâdem operâ videbitur, quòd primum linearum curva- rum genus alias nullas, præter tres Sectiones Conicas & Circulum, complectatur.

Repetamus itaque quatuor lineas A B, A D, E F, & [046]GEOMETRIÆ G H, $uperiùs datas, oporteatque aliam invenire li- neam, in quâ infinita reperiantur puncta, quale e$t C, unde $i ducantur quatuor lineæ C B, C D, C F, & C H, in datis angulis ad po$itione datas: ut C B multiplicata per C F tantundem producat ac C D multiplicata per C H. hoc e$t, po$itâ C B = y, C D = {czy + bcx / zz}, C F = {@zy + dek + dex / zz}, & C H = {gzy + fgl - fgx / zz}: æquatio erit yy = - dekzz\\+ cfglz\\} y\\- dezzx\\- cfgzx\\+ bcgzx\\} y\\+ bcfglx\\- bcfgxx/e z^3 - cgzz}. T S R E A B G H F C D Saltem $i $upponamus quantitatem ez majorem quàm B cg. nam $i minor foret, mutanda e$$ent omnia $igna + BB & -. Vnde $i in hac æquatione quantitas y nulla $it, aut minor quàm nihil, po$tquam punctum C $uppo$uimus in angulo D A G, oporteret & illud $upponere in angulo [047]LIBER SECVNDVS. D A E, aut E A R, aut etiam R A G, mutando $igna + & -, prout ad effectum hunc requireretur. Quòd $i verò in quatuor hi$ce po$itionibus valor ip4ius y nul- lus reperiretur, indicio e$$et, quæ$tionem ca$u propo$i- to e$$e impo$$ibilem. Sed $upponamus illam hîc po$$i- bilem e$$e, & ad abbreviandum ejus terminos, loco quantitatum {cfglz - dekzz / e z^3 - cgzz} $cribamus 2 m, & loco {dezz + cfgz - bcgz / e z^3 - cgzz} $cribamus {2n / z}; $icque habebimus yy = 2my - {2n / z} xy {+ bcfglx - bcfgxx / e x^3 - cgzz}, cujus æquatio- nis radix e$t y = m - {nx / z} + mm - {2mnx / z} + {nnxx / zz} + {bcfglx - bcfgxx. / e z^3 - cgzz}

Rur$us autem abbreviandi causâ, pro - {2mn / z} + {bcfgl / e z^3 - cgzz} $cribamus 0, & pro {nn / zz} - {bcfg / e z^3 - cgzz} $cribamus {p / m}.

Cum enim quantitates hæ omnes datæ $int, illas, ut placuerit, nominare po$$umus. Atque ita habebimus y = m - {n / z} x + mm + 0x - {p / m} xx. quæ longitudo e$$e debet lineæ B C, relinquendo A B, $eu x, inde- terminatam.

Vbi patet, $i quæ$tio in tribus aut quatuor tantùm li- neis e$t propo$ita, $emper eju$modi terminos inveniri po$$e; præterquam quòd quidam ex illis interdum ab- e$$e po$$int, $ignaque + & - diver$imodè mutari.

His peractis, duco K I parallelam & æqualem ip$i A B, ita ut ex B C $egmentum auferat BK, æquale ip$i m: quandoquidem hîc habetur + m; quod quidem aliàs addidi$$em ip$i B C, ducendo hanc lineam I K ad al- teram partem, $i illic fui$$et - m; eamque nullo mo- do duxi$$em, $i quantitas m pror$us defui$$et. Deinde duco I L, ita ut linea I K $it ad K L, $icut z ad n. hoc [048]GEOMETRIÆ e$t, ut, cùm I K e$t x, K L $it {nx / z}. Atque hâc ratione in- note$cit etiam ratio, quæ e$t inter K L & I L, quam pono eandem, quæ e$t inter n & a: ita ut, cùm K L e$t T S R M E A B G L I K N H F C D {nx / z}, I L $it {ax / z}: & facio ut punctum K cadat inter L & C; $iquidem hîc habetur - {nx / z}; ubi aliàs L $ump$i$$em in- ter K & C, $i habui$$em + {nx / z}. Neque omnino duxi$$em hanc lineam IL, $i {nx / z} defui$$et.

Hinc nihil mihi ampliùs re$tare video pro linea L C C præter ho$ce terminos: L C = mm + ox - {p / m} xx. Vnde cogno$co, quòd, $i nulli fui$$ent, punctum C re- pertum fui$$et in linea recta I L; & $i tales extiti$$ent, ut inde radix extrahi potui$$et, hoc e$t, ut, mm & {p / m} xx [049]LIBER SECVNDVS. $igno + notatis, oo fui$$et æqualis 4pm, $ive etiam termini mm & ox, aut ox & {p / m} xx nihilo fui$$ent æqua- les, punctum hocce C in aliam rectam lineam cecidi$$et, quæ quidem inventu di$$icilior non fui$$et quàm I L. Sed $i hoc non fiat, punctum C reperietur $emper in ali- CC qua trium Conicarum $ectionum, aut in Circulo, cujus una ex diametris $it in linea IL, & linea L C una ex iis, quæ ad hanc diametrum ordinatim adplicantur; vel contra, L C erit parallela diametro, ad quam illa, quæ e$t in linea I L, ordinatim adplicatur. Nimirum, $i terminus {p / m} xx non reperiatur, erit Conica hæc $e- ctio Parabola; at verò $i denotetur $igno +, erit Hy- perbola; ac denique $i $igno —, erit Ellip$is. Excepto tantùm, cùm quantitas aam e$t æqualis quantitati pzz, & angulus I L C rectus: quo ca$u, loco Ellip$is Circulus obtinebitur.

Quòd $i hæc $ectio Parabola exi$tit, latus rectum æ- quale erit {oz / a}, diameterque $emper in linea I L. atque ad inveniendum punctum N, quod illius vertex e$t, oportebit I N æqualem $umere {amm / oz}; ita ut punctum I cadat inter L & N, $i termini fuerint + mm + ox; aut etiam, ut punctum L cadat inter I & N, $i illi fue- rint + mm - ox; aut denique ut N cadatinter I & L, $i habeatur - mm + ox. Sed nunquam illic haberi po- te$t - mm, eo modo, quo termini hîc $unt po$iti. Po$tre- mò verò punctum N erit idem quod punctum I, $i quan- titas mm nulla $it. Quâ quidem ratione inde facile e$t CCC invenire hanc Parabolam per Problema I<_>_mum_ primi libri Conicorum Apollonii.

Quòd $i quæ$ita linea e$t Circulus, aut Ellip$is, aut denique Hyperbola, oportet primò invenire pun- [050]GEOMETRIÆ T S R M E A B G L N I K H F C D ctum M, quod illius centrum e$t, quòdque $emper in linea recta IL cadit, ubi invenitur, $umendo {aom / 2pz} pro I M. Ita ut, $i quantitas o nulla e$t, centrum hocce cadat $emper in punctum I. Et $i quæ$ita linea e$t Cir- culus, aut Ellip$is, erit punctum M ex eadem parte puncti L $umendum, re$pectu puncti I, $i habeatur + ox; at $i habeatur - ox, $umendum erit illud ex al- tera parte. Sed contra in Hyperbola, $i habeatur - ox, centrum illud $umi debebit versùs L; & $i habeatur + ox, debebit illud $umi versùs alteram partem. Po$t- ea figuræ rectum latus $umendum erit {oozz / aa} + {4mpzz / aa}, cùm habetur + mm, & quando quæ$ita linea e$t Cir- culus, aut Ellip$is; vel etiam cùm habetur - mm, & quando quæ$ita linea e$t Hyperbola. Vel denique {oozz / aa} - {4mpzz / aa}, quando quæ$ita linea e$t Circulus, [051]LIBER SECVNDVS. aut Ellip$is, & habetur - mm; vel etiam quando Hy- perbola, & quantitas oo major e$t quàm 4mp, & cùm habetur + mm. Quòd $i verò quantitas mm non re- periatur, latus hocce rectum erit {oz / a}, & $i ox nulla $it, id ip$um erit {4mpzz / aa}. Deinde ad inveniendum latus tran$ver$um, debet inveniri linea, quæ $it ad hoc latus rectum, ut aam ad pzz, nimirum $i latus hocce D rectum $tatuatur {oozz / aa} + {4mpzz / aa}, tran$ver$um erit {aaoomm / ppzz} + {4aa m^3 / pzz}. Atque in omnibus hi$ce ca$ibus $ectionis diameter erit in linea I M, eritque L C una ea- rum, quæ ad ip$am ordinatim adplicantur. Ita ut, $i fecerimus MN æqualem dimidio lateris tran$ver$i, at- que illam ex eadem parte puncti M $ump$erimus quâ punctum L, habebitur punctum N pro vertice ip$ius diametri. Vnde porrò facile e$t dictam $ectionem inve- nire, per 2<_>_dum_ & 3<_>_tium_ Problema I<_>_mi_ Libri Conicorum Apollonii.

Sed $i, $ectione Hyperbolâ exi$tente, habeatur + mm; E & quidem quantitas oo nulla $it, aut minor quàm 4pm; oportebit ex centro M lineam ducere M O P paralle- lam ip$i L C, nec non C P ip$i L M, atque M O æqua- lem facere {mm} - {oom / 4p}; aut etiam æqualem m, $i non reperiatur quantitas ox. Deinde con$iderare oportebit punctum O tanquam verticem Hyperbolæ, cujus dia- meter $it OP, & linea CP, quæ ad illam $it ordinatim adplicata, cuju$que latus rectum $it {4 a^4 m^4 / pp z^4} - {a^4 oo m^3 / p^3 z^4}, tran$ver$um verò 4mm - {oom / p}. Excepto tantùm cùm ox nulla e$t: $iquidem eo ca$u latus rectum [052]GEOMETRIÆ T S R E L B M G L O I K P H F C D fit {2aamm / pzz}, & tran$ver$um 2m. Ita ut inde facile $it il- lam invenire per 3<_>_tium_ Problema I<_>_mi_ libri Conicorum Apollonii.

Quorum quidem demon$trationes per$picuæ $unt. Etenim, $i componatur $patium aliquod ex quantitati- _Demon-_ _$tratio_ _eju$dem_ _$olutionis._ bus, quas recto & tran$ver$o lateri a$$ignavi, atque etiam $egmento diametri N L, vel O P, juxta $en$um 11<_>_mi_, 12<_>_mi_, & 13<_>_tii_ Theorematum primi libri Conico- rum Apollonii, invenientur iidem omnes termini, ex quibus compo$itum e$t quadratum lineæ C P, vel C L, quæ huic diametro ordinatim e$t adplicata. Vt in hoc exemplo, auferendo I M, quæ e$t {aom / 2pz}, ab N M, quæ e$t{am / 2pz} oo + 4mp, relinquitur I N; cui $i addatur I L, quæ e$t {a / z} x, fit $umma N L; quæ ideo erit [053]LIBER SECVNDVS. {a / z} x - {aom / 2pz} + {am / 2pz} oo + 4mp. Hæc autem multipli- cata per {z / a} oo + 4mp, quæ e$t figuræ latus rectum, provenit x oo + 4mp - {om / 2p} oo + 4mp + {mo@ / 2p} + 2mm, pro rectangulo. A quo auferendum e$t $pa- tium, quod $it ad quadratum ex N L, ut latus rectum ad latus tran$ver$um. Hinc cum quadratum ex NL $it {aa / zz} xx - {aaom / pzz} x + {aam / pzz} x oo + 4mp + {aaoomm / 2ppzz} + {aa m^3 / pzz} - {aaomm / 2ppzz} oo + 4mp, oportebit id ip$um divi- dere per aam, & multiplicare per pzz, propterea quòd hi termini rationem, quæ e$t interlatus tran$ver$um & re- ctum, explicent, fietque {p / m} xx - ox + x oo + 4mp + {oom / 2p} - {om / 2p} oo + 4mp + mm. Hoc ergo $i auferatur ex rectangulo præcedenti, invenietur mm + ox - {p / m} xx, pro quadrato lineæ C L: quæ proinde una e$t ex ordina- tim adplicatis in Ellip$i, aut Circulo, ad $egmentum dia- metri N L.

Iam verò $i datas omnes quantitates numeris velimus explicare, ponendo, exempli gratiâ, E A = 3, A G = 5, A B = B R, B S = {1/2} B E, G B = B T, C D = {3/2} C R, C F = 2 C S, C H = {2/3} C T; & quòd angulus A B R $it 60 graduum; ac denique quòd rectangulum $ub dua- bus lineis C B & C F, $it æquale rectangulo $ub duabus reliquis C D & C H; (quandoquidem hæc omnia data requiruntur, ut quæ$tio $it penitus determinata;) & quòd præterea A B $it = x, & C B = y: inveniemus per modum, $upra explicatum, yy = 2y - xy + 5x - xx, & y = 1 - {1/2} x + 1 + 4x - {3/4} xx: Ita ut BK fieri de- [054]GEOMETRIÆ beat 1, & K L $emi$$is ip$ius K I vel A B. Cumque angu- lus I K L $it 60 graduum, angulus I L K erit rectus. Quoniam autem I K $eu A B vocata e$t x, K L erit {1/2} x, IL verò x √{3/4}; & quantitas, quæ paulò ante nominabatur z, erit 1; quæ autem a, erit √{3/4}; quæ m, erit 1; quæ o, erit 4; & quæ appellabatur p, erit {3/4}: ita ut habeatur √ {16/3} pro IM, & √{19/3} pro NM. Et quia aam, quæ e$t {3/4}, hîc æ- quatur pzz, atque angulus I L C e$t rectus, linea cur- va N C invenitur e$$e circulus. Eodem modo reliqui ca- $us omnes facilè examinari po$$unt.

Cæterùm, quia æquationes, quæ ultra Quadratum _Quid in-_ _telligen-_ _dum $it_ _per loca_ _Plana, &_ _Solida;_ _Et ratio_ _ip$a inve-_ _niendi._ non a$cendunt, omnes in eo $unt comprehen$æ, quod jam explicavi; non $olum V eterum Problema in 3 & 4 lineis hîc penitus ad finem perductum e$t; $ed etiam illud, quod ad id, quod Solidorum Locorum Compo- $itionem vocabant, pertinet; adeoque etiam locorum Planorum, cum illa in Solidis contineantur. Quippe F hæc loca nihil aliud $unt, quàm cùm in quæ$tione ali- qua e$t inveniendum punctum, in quâ una deficit con- ditio, ut ip$a pror$us $it determinata. Quemadmodum in hoc exemplo, ubi omnia eju$dem lineæ puncta pro eo accipi po$$unt, quod e$t quæ$itum. Etenim lineâ illâ exi$tente rectâ aut circulari, locus vocatur Planus. At $i illa e$t Parabola, vel Hyperbola, vel Ellip$is, tum lo- cus ille nominatur Solidus. Quotie$cunque autem id evenit, pote$t perveniriad æquationem, quæ duas quan- titates incognitas continet, quæque alicui ex illis, quas jam re$olvi, $imilis exi$tit. Quòd $i verò linea, quæ $ic quæ$itum punctum determinat, uno gradu ma- gis quàm $ectiones Conicæ $it compo$ita, ip$am eodem modo locum Sur$olidum appellare licebit, atque ita de cæteris. At verò duabus conditionibus de$icienti- G bus ad hujus puncti determinationem, locus, in quo il- [055]LIBER SECVNDVS. lud reperitur, $uperficies e$t, quæ $imiliter aut plana, aut $phærica, aut magis compo$ita e$$e pote$t. Verùm $um- mus $copus, quem $ibi in hac materia Veteres præfixêre, fuit, ut ad Solidorum Locorum compo$itionem perve- nirent; Et veri$imile e$t, omne illud, quod Apollonius de Conicis $ectionibus $crip$it, eò tantùm, ut illam inda- garet, re$pexi$$e.

Præterea apparet etiam, illud, quod pro primo li- nearum curvarum genere $ump$i, non po$$e alias ullas præter Circulum, Parabolam, Hyperbolam, & Ellip$im complecti. Quod quidem id omne e$t, quod demon$tra- re $u$ceperam.

Quòd $i Veterum quæ$tio in 5 lineis e$t propo$ita, _Quænam_ _$it prima_ _& $impli-_ _ci$$ima li-_ _nearum_ _curva-_ _rum, Ve-_ _terum_ _quæ$tioni_ _in$ervien-_ _tium, cùm_ _ip$a quæ-_ _$tio in 5_ _lineis e$t_ _propo$ita_ quæ omnes $unt parellelæ evidens e$t, quæ$itum pun- ctum $emper in linea recta fore. Sed $i in 5 lineis pro- po$ita fuerit, ita ut 4 illarum $int parallelæ, & quæ à quinta ad angulos rectos $ecentur; tum etiam, ut lineæ omnes à quæ$ito puncto ad angulos rectos illis occur rant; ac demum ut parallelepipedum ex tribus lineis ita ductis ad tres ex iis, quæ parallelæ $unt, $it æquale pa- rallelepipedo ex duabus ad reliquas ductis, & ex tertia quadam data linea: (qui, ut videtur, po$t præcedentem $implici$$imus ca$us e$t, quem quis concipere pote$t:) punctum quæ$itum cadet in lineam curvam, quæ motu Parabolæ de$cribitur, quemadmodum $uperiùs e$t ex- plicatum.

Sint, exempli gratiâ, datæ lineæ A B, IH, E D, GF, & G A; & oporteat invenire punctum C; ita ut, ducen- do C B, C F, C D, C H, & C M ad angulos rectos ad po- $itione datas, parallelepipedum ex tribus C F, C D, & C H compo$itum, $it æquale parallelepipedo compo$i- to ex duabus reliquis C B, C M, & tertia data linea, quæ $it AI.

[056]GEOMETRIÆ

Pono C B = y, C M = x, A I vel A E vel G E = a; ita ut, exi$tente puncto C inter lineas A B & D E, habeam C F = 2a - y, C D = a - y, & C H = y + a; & mul- tiplicando ha$ce tres in $e invicem, habeam y^3 -^2 ayy - aay +^2 a^3, æquale producto trium reliquarum, quod e$t axy.

Po$t hæc con$idero lineam curvam C E G, quam o f d b b N L F D C B H K G E M A I C C O _n_ imaginor de$criptam e$$e per inter$ectionem Parabolæ C K N, interea dum movebatur in linea recta A B, at- que $ecabatur à regula G L, rotata circa punctum G, $emperque tran$eunte per punctum L, in plano Para- [057]LIBER SECVNDVS. bolæ. Et facio K L = a, latusque principale, hoc e$t, quod ad axem Parabolæ pertinet, itidem æquale a, G A verò = 2a, C B $eu M A = y, & C M $eu A B = x. Deinde propter $imilitudinem triangulorum G M C & C B L, G M $eu 2 a - y e$t ad M C $eu x, ut C B $eu y ad B L, quæ ideo e$t {xy / 2a - y}. Unde cum L K $it a, B K erit a - {xy / 2a-y}, $eu {2aa - ay - xy / 2a - y}. Denique, quoniam ea- dem B K, quæ diametri Parabolæ e$t $egmentum, $e ha- bet ad B C, quæ ip$i ordinatim e$t adplicata, ut B C $e habet ad latus rectum, quod e$t a: calculus mon$trat, quòd y^3 - 2ayy - aay + 2 a^3 æquabitur axy, & per con$equens, quòd punctum C erit illud, quod quære- batur. Quod quidem, ubicunque libuerit, in linea C E G a$$umi pote$t; vel etiam in ejus adjuncta c E G c, quæ eodem modo de$cribitur, præterquam quòd Para- bolæ vertex versùs alteram partem vergat; vel denique in earundem oppo$itis NI o, n I O, quæ per inter$ectio- nem, quam linea G C facit in altero Parabolæ latere KN, de$cribuntur.

Iam verò etiam$i datæ parallelæ A B, IH, ED, & G F non æqualiter inter $e di$tantes e$$ent, nec GA ip$as ad rectos angulos $ecaret, neque etiam lineæ à puncto C ad ea$dem ductæ; tamen non minùs hocce punctum C reperiretur $emper in linea curva, quæ eju$- dem e$$et naturæ. Quemadmodum id etiam aliquando contingere pote$t, licèt nullæ ex datis lineis $int paral- lelæ. Sed quando ita quatuor parallelæ $unt, & quin- ta ea$dem $ecans; & quidem parallelepipedum ex tri- bus, à quæ$ito puncto ductis, quarum una $uper quin- tam cadat, & aliæ duæ $uper duas ex parallelis, æque- tur parallelepipedo $ub duabus ad duas reliquas paral- lelas, & tertia quadam data linea: punctum quæ$itum [058]GEOMETRIÆ reperietur in linea curva, quæ alterius erit naturæ. $cili- cet in una, cujus omnes ordinatim adplicatæ ad diame- trum æquales $unt ordinatim adplicatis ad diametrum $ectionis Conicæ, cuju$que $egmenta diametri inter verticem & ordinatim adplicatas interjecta, eandem ra- tionem habent ad datam aliquam lineam, quam hæc ip$a ad $imilia diametri $egmenta $ectionis Conicæ, quibus illæ lineæ ordinatim $unt adplicatæ. Neque a$$everare au$im, hanc lineam non $impliciorem e$$e præcedenti; quam tamen pro prima $umendam putavi: propterea quòd de$criptio ejus ac calculus aliquo modo $int faci- liores.

Quod ad lineas attinet, quæ reliquis ca$ibus in$er- viunt, non immorabor iis per $pecies di$tinguendis, ne- que enim omnia dicere $u$cepi: Sed quia modum inve- niendi infinita puncta, per quæ tran$ire debent, expli- cui, $imul modum, quo de$cribendæ $unt, me $atis o$ten- di$$e puto.

Ac proinde non è re fuerit, hîc con$iderare, ma- _Quænam_ _curvæ li-_ _neæ in_ _Geome-_ _triam $int_ _recipien-_ _dæ, quæ_ _de$cribun-_ _tur inve-_ _niendo_ _plura ea-_ _rum pun-_ _cta._ gnum e$$e di$crimen, inter hunc modum inveniendi plu- ra puncta, ad de$cribendam aliquam curvam lineam, at- que illum, quo utimur in de$criptione Spiralis & $imi- lium. Quandoquidem hoc po$teriore modo, non in@ differenter omnia quæ$itæ lineæ puncta inveniuntur, $ed tantùm ea, quæ per men$uram aliquam $implicio- rem determinari po$$unt, quàm e$t ea, quæ ad illam componendam requiritur. Atque ita propriè loquendo nullum ex ejus punctis invenitur, hoc e$t, nullum eo- rum, quæ ip$i ita propria $unt, ut non ni$i per illam in- veniri po$$int. Sed è contra nullum habetur punctum in lineis, quæ quæ$tioni propo$itæ in$erviunt, quod non inter illa, quæ modo $upra explicato determinantur, in- veniri queat. Cum autem modus de$cribendi lineam [059]LIBER SECVNDVS. curvam, indifferenter plura ejus puncta inveniendo, ad illas tantùm $e extendat, quæ itidem per motum ali- quem ordinatum & continuum de$cribi po$$unt, non erit is omnino à Geometria rejiciendus.

Quemadmodum non magis etiam ex ea rejiciendus _Quæ_ _etiam il-_ _læ $int,_ _quæ ope fi-_ _li de$cri-_ _buntur, &_ _ibidem re-_ _cipi po$-_ _$int._ e$t modus, in quo filo $eu chordâ complicatâ utimur, ad determinandam $ummam vel differentiam duarum pluriumve linearum rectarum, quæ à quolibet quæ$itæ curvæ puncto duci po$$unt ad certa quædam alia puncta, vel lineas in certis angulis, $icut in Dioptrica fecimus, ad explicandam Ellip$in & Hyperbolam. Nam licèt in Geometria nullæ lineæ, quæ chordis $imiles videntur, hoc e$t, quæ modò rectæ, modò curvæ $unt, recipi po$- $int; (cum ratio, quæ inter rectas & curvas exi$tit, non cognita $it, nec etiam ab hominibus (ut arbitror) co- gno$ci queat; nihilque inde, quod exactum atque cer- tum e$t, concludere po$$imus:) Tamen, quia non aliter chordis illis in dictis con$tructionibus utimur, quàm ut earum beneficio lineas rectas determinemus, quarum longitudo exactè cogno$citur, efficere hoc non debet ut rejiciantur.

Iam verò ex hoc $olo, quòd $citur relatio, quam H omnia lineæ curvæ puncta habent ad puncta omnia li- _Quòd, ad_ _invenien-_ _dum om-_ _nes li-_ _nearum_ _cur varum_ _propriet a-_ _tes, $uffi-_ _ciat $cire_ _relatio-_ _nem quam_ _omnia il-_ _larum_ _puncta_ _babent ad_ _puncta li-_ _nearum_ _rectarum;_ neæ rectæ, modo illo, quem $upra explicavi; facile quo- que e$t invenire relationem, quam habent ad omnia alia puncta & datas lineas: atque exinde cogno$cere diame- tros, axes, centra, aliasque lineas, & puncta, ad quæ una- quæque curva linea relationem habebit $pecialiorem vel $impliciorem quàm ad alia: atque ita imaginari di- ver$os modos illas de$cribendi, ex quibus faciliores eligi po$$unt. Immo verò, pote$t quoque ex hoc $olo inveniri propemodum omne id, quod determinari po- te$t, atque ad $pacii, quod comprehendunt, magnitudi- [060]GEOMETRIÆ nem $pectat: ita ut non opùs $it de his agere apertiùs. _& modum_ _ducendi_ _lineas re-_ _ctas, quæ_ _ip$as $e-_ _cent in_ _omnibus_ _illis pun-_ _ctis ad_ _angulos_ _rectes._ Et denique quantum ad omnes reliquas proprietates, quas lineis curvis attribuere po$$umus, ip$æ tantummo- do ab angulorum, quos cum certis quibu$dam aliis li- neis efficiunt, amplitudine dependent. Sed $i lineæ re- ctæ duci po$$int, quæ illas in punctis, ubi aliæ, cum qui- bus angulos faciunt, quos men$urare volumus, ip$is oc- currunt, $ecent ad angulos rectos, vel, quod hîc pro I eodem haberi volo, quæ earum contingentes $ecent: magnitudo horum angulorum non erit inventu diffici- lior, quàm $i à duabus rectis lineis comprehen$i e$$ent. Atque ideo con$idam, me expo$ui$$e hîc omnia illa, quæ pro curvarum linearum elementis requiruntur, po$tquam generalem modum ducendi rectas lineas, quæ eas ad rectos angulos in quibu$vis ip$arum punctis $ecent, o$tendero. Nec verebor dicere, Problema hoc, non modò eorum, quæ $cio, utili$$imum & generali$$i- mum e$$e; $ed etiam eorum, quæ in Geometria $cire unquam de$ideraverim.

C B E G P M A

Sit C E linea cur- K va, oporteatque per _Modus ge-_ _neralis in-_ _veniendi_ _lineas re-_ _ctas, quæ_ _$ecent da-_ _tas cur-_ _vas, vel_ _earum_ _contingen-_ _tes, ad an-_ _gulos re-_ _ct@s._ punctum C rectam lineam ducere, fa- cientem cum ip$a an- gulos rectos.

Suppono rem tanquam jam factam, lineamque quæ- $itam e$$e C P, quam produco u$que ad punctum P, ut occurrat rectæ G A, quam $uppono illam e$$e, ad cu- jus puncta referenda $unt puncta omnia lineæ C E: ita ut faciendo M A $eu C B = y, & C M $eu B A = x, habeam æquationem aliquam, quæ mihi relationem, quæ e$t inter x & y, explicet. Deinde facio P C = s, & P A = v, $eu P M = v - y. Vnde propter triangu- [061]LIBER SECVNDVS. lum rectangulum P M C invenio ss, quod e$t quadra- tum ba$is, æquale xx + vv - 2vy + yy, quadratis duorum laterum, hoc e$t, invenio x = ss - vv + 2vy - yy, aut y = v - ss - xx. Cujus æquationis ope aufero ex æquatione altera, (quæ mihi relationem explicat, quam puncta curvæ C E habent ad puncta re- ctæ G A) alterutram è duabus quantitatibus indeter- minatis x vel y. Quod quidem facile e$t, $i ubique pro x ponamus ss - vv + 2vy - yy, & quadratum hu- jus $ummæ pro xx, & ejus cubumpro x^3, K L C B E P G M A &ita porro; $i fuerit x, quam tollere ve- limus; aut $i fuerit y, ponendo ejus loco v - ss - xx, & quadratum, cubum- ve, &c. hujus $um- mæ, loco yy, aut y^3, &c. Ita ut inde $em- per re$ter æquatio, in qua non ni$i una habeatur quantitas indeterminata x, vel y.

Quemadmodum $i C E e$t Ellip$is, in qua M A L $it $egmentum diametri ad quam C M $it ordinatim _Exem-_ _plum bx-_ _jus Ope-_ _rationis_ _in Ellip$t._ adplicata, quodque pro latere recto habeat r; pro tran$ver$o autem q: fiet per 13<_>_tium_ Theorema 1<_>_mi_ li- bri Conicorum Apollonii: xx = ry - {r / q} yy. Vnde tol- lendo xx, re$tabit ss - vv + 2vy - yy = ry - {ryy / q}, vel yy {+ qry - 2qvy + qvv - qss / q - r} æquale nihilo.

[062]GEOMETRIÆ

Præ$tat enim hoc loco ita totam $ummam con$idera- re, quàm unam ejus partem alteriparti adæquare.

K L C B E P G M A

Eodem modo, $i M C E $it curva linea, _Aliud_ _Exem-_ _plum in_ _Parabola_ _$ecundi_ _generis._ per motum Parabolæ de$cripta, ut $uperiùs fuit explicatum, & pro G A ponatur b, pro K L, c; & d pro la- tere recto, pertinente ad Parabolæ diame- trum K L: æquatio explicans relationem, quæ e$t inter x & y, e- rit y^3 - byy - cdy + bcd + dxy = o. E qua auferendo x, habebitur y^3 - byy - cdy + bcd + dy ss - vv + 2vy - yy. Hoc e$t, ordinando æquationem ope multiplicationis, prodibit y^6 - 2b y^5 - 2cd \\ + bb \\ + dd # y^4 + 4bcd \\ - 2ddv # y^3 - 2bbcd \\ + ccdd \\ - ddss \\ + ddvv # yy - 2bccddy + bbccdd = 0. Atque ita de aliis.

Quinetiam, licèt puncta lineæ curvæ ad puncta li- neæ rectæ $e$e eo, quo dixi, modo non haberent; $ed alio quolibet, quem $ibi quis imaginari po$$et: poterit tamen nihilominus $emper æquatio eju$modi inveniri.

Quemadmodum $i C E e$t linea, habens eju$modi _Tertium_ _exemplum_ _in O vali,_ _$ive El-_ _lip$i $ecun-_ _di generis._ relationem ad tria puncta F, G, & A, ut lineæ rectæ, à quolibet ejus puncto, ut C, ad punctum F ductæ, ex- cedant lineam F A, quantitate aliqua, quæ datam habeat rationem ad quantitatem, quâ G A excedit lineam, quæ ab eodem puncto C ducitur ad punctum G: fa- cio G A = b, A F = c, $umendoque punctum C ad li- [063]LIBER SECVNDVS. O C N E F A M P G bitum in cur- va, $uppono, quantitatem, quâ C F $upe- rat F A, e$$e ad illam, quâ G A $uperat G C, $icut d ad e: ita ut $i prior illa quantitas indeter- minata vocetur z, F C $it c + z, G C verò b - {ez / d}. Deinde ponendo M A = y, G M erit b - y, & F M c + y: & quandoquidem triangulum C M G rectangu- lum e$t, $i au$eram quadratum ex G M à quadrato ex G C, relinquetur quadratum ex C M, {ee / dd} ZZ - {2be / a} z + 2by - yy. Non $ecus, $i à quadrato ex F C au$eram quadratum ex F M, relinquetur itidem quadratum ex C M in aliis terminis, videlicet zz + 2cz - 2cy - yy. Vnde cum hi termini præcedentibus $int æquales, o$ten- dunt y $eu M A fore {ddzz + 2cddz - eezz + 2bdez / 2bdd + 2cdd.}. Ac proinde, $ub$tituendo hanc $ummam loco y in quadrato ex C M, invenietur, illud exprimendum e$$e hi$ce termi- nis {bddzz + ceezz + 2bcddz - 2bcdez/bdd + cdd} - yy.

Porrò $uppono, lineam rectam P C occurrere curvæ C E ad angulos rectos in puncto C, faciendoque P C = s, & P A = v, ut ante, P M erit v - y; habebiturque propter triangulum rectangulum P C M, ss - vv + 2vy - yy pro quadrato ex C M. Vbi $i rur$us pro y $ub$tituamus $ummam ip$i æqualem, exurget zz {+ 2bcddz - 2bcdez - 2cddvz - 2bdevz - bddss + bddvv - eddss + cddvv / bdd + cee + eev - ddv} = 0, pro æquatione, quam quærebamus.

Po$tquam igitur invenimus talem æquationem, non eâ utemur ad cogno$cendas quantitates x, y, vel z, quæ [064]GEOMETRIÆ hîc datæ $unt, quia punctum C e$t datum, $ed ad inve- niendam quantitatem v vel s, quæ quæ$itum punctum P determinant. In quem finem con$iderari debet: $i pun- ctum P tale e$t, quale de$ideratur, quòd circulus, cu- jus id ip$um e$t centrum, quique per punctum C tran$it, tangat ibidem curvam lineam C E, nec ip$am $ecet. Sed quòd, $i idem punctum P propiùs aut remotiùs $umatur à puncto A, quàm oportet, circulus hic non $olùm in puncto c, $ed etiam nece$$ariò in alio quodam puncto curvam C E $it $ecturus.

Deinde con$iderandum quoque e$t, quòd, quando hic circulus lineam curvam C E $ecat, æquatio, per quam quantitas x vel y, vel quædam alia $imilis quæritur, $up- ponendo P A & P C e$$e cognitas, nece$$ariò duas conti- neat radices, quæ $unt inæquales. Nam $i, exempli gratiâ, circulus hic $ecet curvam C E, in punctis C & E, ac ducatur E Q parallela ip$i C M: nomina quantita- tum indeterminatarum x & y æquè bene convenient lineis E Q & Q A, atque ip$is C M & M A, exi$tente P E æquali P C, propter circulum. Adeò, ut quærendo C E P M Q A lineas E Q & Q A, per P E & P A, (quæ tan- quam cognitæ $uppo- nuntur) eandem habi- turi $imus æquationem, quam $i quærerentur C M & M A per P C & P A. Vnde liquidò con- $tat, ip$ius x, vel y, vel alterius eju$modi quantitatis, quam $uppo$uerimus, va- lorem, in hac æquatione fore duplicem, hoc e$t, æqua- tionem duas admi$$uram radices, quæ $unt inæquales; quarum quidem una futura e$t C M, & altera E Q, $i [065]LIBER SECVNDVS. fuerit x, quam quærimus; aut quarum una futura e$t M A, & altera QA, $i fuerit y, quæ quæritur. Verum equidem e$t, quòd, cùm punctum E non ad eandem cur- væ partem reperitur cum puncto C, una tantùm duarum harum radicum $it vera, & altera inver$a $eu minor quàm nihil: $ed quò hæc puncta C & E $ibiinvicem $unt pro- piora, eò quoque differentia inter radices ha$ce erit mi- nor, quæ denique omnino inter $e æquales futuræ $unt, $i bina hæc puncta in unum punctum cadant; hoc e$t, $i circulus, qui per C tran$it, curvam C E ibidem tangat, nec omnino $ecet.

Præterea con$iderandum e$t, quòd æquatio, in qua duæ $unt radices æquales, nece$$ariò eandem formam ha- beat, ac $i in $e ip$am multiplicetur quantitas, quam ve- lut incognitam $upponimus, multata quantitate cogni- tâ $ibi æquali: & deinde hæc ultima $umma, $i non tot dimen$iones habet, quot præcedens, rur$us per aliam $ummam multiplicetur, totidem, quot alteri de$unt, dimen$iones habentem, $ic ut $eparatim æquatio in- ter $ingulos unius atque $ingulos alterius terminos ha- beri po$$it.

Vt, exempli causâ, dico, primam æquationem $upra inventam, nimirum: yy {+ qry - qvy + qvv - qss / q-r}, ean- dem formam habituram, quam illa, quæ producitur, faciendo e æqualem y, C B E G P M A atque multiplicando y - e in $e, unde ex$ur- git yy - 2ey + ee; ita ut $eparatim $ingulos earum terminos inter $e comparare po$$imus, ac dicere: quòd, po$tquam primus terminus, qui e$t yy, in utraque æquatione planè idem [066]GEOMETRIÆ e$t, $ecundus, qui in una e$t {qry - 2qvy / q-r}, $it æqualis $ecun- do alterius, qui e$t - 2ey. Vnde quærendo quantitatem v, quæ quantitatem lineæ P A de$ignat, invenietur v = e - {r / q} e + {1/2} r. vel quia e æqualem $uppo$uimus ip$i y, habe. bitur v = y - {r / q} y + {1/2} r. Non $ecus inveniri quoque po$- $et s per tertium terminum ee = {qvv - qss / q-r}; $ed quia quantitas _v_ $atis determinat punctum P, quod $olum quærebamus, nece$$e non erit ulteriùs progredi.

Eâdem ratione $ecunda æquatio $uperiùs inventa: nempe, y^6 - 2b y^5 - 2cd \\ + bb \\ + dd # y^4 + 4bcd \\ - 2ddv \\ # y^3 - 2bbcd \\ + ccdd \\ - ddss \\ + ddvv # yy - 2bccddy + bbccdd, eandem debet habere formam, quam $umma, quæ pro- ducitur multiplicando yy - 2ey + ee per y^4 + f y^3 + ggyy + b^3 y + k^4, quæ e$t y^6 + f \\ - 2e # y^5 # + gg \\ - 2ef \\ + ee # y^4 # + b^3 \\ - 2egg \\ + eef # y^3 # + k^4 \\ - 2e b^3 \\ + eegg # yy # - 2e k^4 \\ + ee b^3 # y + ee k^4. ita ut ex binis hi$ce æquationibus alias $ex eliciam, quæ ad inveniendas $ex quantitates f, g, h, k, v, & s in$erviunt.

Vnde facilè e$t intelligere, quòd, cuju$cunque gene- ris linea curva propo$ita e$$e po$$it, tot $emper hoc pro- cedendi modo æquationes re$ultent, quot quantitates incognitas $upponere coacti fuerimus. Verùm ut ordine æquationes ha$ce disjungamus, tandemque quantita- tem v (quæ quidem ea $ola e$t, qua indigemus, & cujus occa$ione cæteræ quæruntur) inveniamus: oportet pri- mò per $ecundum terminum quærere f, primam quan- titatum incognitarum ultimæ $ummæ, invenieturque f = 2e - 2b.

[067]LIBER SECVNDVS.

Deinde per ultimum quærenda e$t k, ultima quan- titatum incognitarum eju$dem $ummæ, fitque k^4 = {bbccdd / ee}.

Porrò per tertium terminum quærenda e$t g, $ecun- da quantitas, & fit gg = 3ee - 4be - 2cd + bb + dd.

Denique per penultimum invenienda e$t b, penul- tima quantitas, & fit b^3 = {2bccdd / e^3} - {2bccdd / ee}. Atque ita eodem ordine u$que ad ultimam progrediendum e$$et, $i plures eju$modi quantitates in eadem $umma ha- berentur: $iquidem hoc eodem $emper modo fieri po- te$t.

Præterea per terminum, qui in hoc ip$o ordine $equi- tur, atque hîc quartus e$t, oportet inve$tigare v, & fit K L C B E P G M A v = {3 e^3 / dd} - {4bee / dd} + {bbe / dd} - {2ce / d} + e + {2bc / d} + {bcc / ee} - {bbcc / c^3>}. vel, ponendo y loco e, quæ ip$i e$t æqualis, habebitur v = {3 y^3 / dd} - {4byy / dd} + {bby / dd} - {2cy / d} + y + {2bc / d} + {bcc / yy} - {bbcc / y^3}, pro linea AP.

[068]GEOMETRIÆ

Similiter quoque tertia æquatio, quæ e$t zz {+ 2bcddz - 2bcdez - 2cddvz - 2bdevz - bddss + bddvv - cddss + cddvv / bdd + cee + eev - ddv}, eandem formam habet, quam zz - 2fz + ff, $upponendo f æqualem z: ita ut obti- neatur rur$us æquatio inter - 2f, vel - 2z & {+ 2bcdd - 2bcde - 2cddv - 2bdev / bdd + cee + eev - ddv} Vnde cogno$citur quan- titatem v fore {bcdd - bcde + bddz + ceez / cdd + bde - eez + ddz}.

Q C N E F A M P G

Ideoque $i componamus lineam A P ex hac $umma, ip$i v æquali, cujus quanti- tates omnes $unt cognitæ, atque à puncto $ic invento P rectam li- neam ducamus versùs C, $ecabit ip$a ibidem curvam C E ad angulos rectos. Quod faciendum erat. Nec vi- deo quid impedire po$$it, quo minùs Problema hoc eo- dem modo ad omnes lineas curvas, quæ $ub calculum aliquem Geometricum cadunt, extendatur.

Et quidem quod ad ultimam $ummam attinet, quæ pro libitu $umpta e$t ad implendum dimen$ionum nu- merum alterius $ummæ, quando in illa quædam dimen- $iones de$unt, quemadmodum paulò ante $ump$imus y^4 + f y^3 + ggyy + b^3 y + k^4, operæ pretium e$t ut ad- vertamus, $igna + & - talia ibi $upponi po$$e, qualia quis voluerit, nec propterea lineam v, $eu A P diver$am inveniri, ut facilè experienti con$tabit. Si enim de- mon$trandis Theorematis omnibus, quorum hîc men- tionem aliquam facio, immorarer, con$cribendus mihi e$$et liber multò major, quàm quidem mihi e$$et ani- [069]LIBER SECVNDVS. mus. Attamen obiter vos monere volo, quòd inventio hæc $upponendi duas eju$dem formæ æquationes, ad comparandum $eparatim omnes terminos unius cum omnibus terminis alterius, ut inde ex una $ola na$can- tur plures aliæ, (cujus hîc exempla vidi$tis,) in$initis aliis Problematis in$ervire po$$it, neque una ex minimis, methodi, quâ utor, exi$tat.

Non adjungo con$tructiones, $ecundùm quas contin- gentes, $ive perpendiculares quæ$itæ, po$t calculum, quem jam explicavi, $unt ducendæ: quandoquidem illæ $emper facilè inveniri po$$unt; etiam$i aliquâ $æpe indu- $triâ, ut breves atque $implices reddantur, opùs $it.

Vt, exempli causâ, $i C E e$t prima Conchoïdes Ve- terum, cujus G $it Polus, & A B regula, cujus ope ducta N E C M D L B A F G H I P _Exem-_ _plum con-_ _$tructionis_ _bujus Pro-_ _blematis_ _in Con-_ _cboïde._ e$t; adeò ut lineæ omnes rectæ, quæ tendunt versùs G, atque intra curvam C E, & rectam A B continentur, [070]GEOMETRIÆ (ut E A & C L) $ibi invicem $int æquales: Velimu$que rectam lineam ducere C F, quæ $ecet hanc Conchoïdem in dato puncto C ad angulos rectos: Quærendo juxta methodum, à nobis expo$itam, in linea A B punctum, per quod dicta linea C F tran$ire debet, incidemus in calculum, nullo præcedentium breviorem; & nihilo- minus con$tructio inde elicienda valde brevis e$t. Opor- tet enim duntaxat in linea recta C G $umere C D æqua- O lem C B, quæ perpendiculariter cadit in B A, & deinde ex puncto D ducere D F, parallelam G A, ac æqualem L G: quâ ratione habebitur punctum F, per quod quæ- $ita linea C P e$t ducenda.

Cæterùm ut $ciatis, con$iderationem curvarum li- _Explica-_ _tio qua-_ _tuor gene-_ _rum no-_ _varum O-_ _valium_ _Opticæ_ _in$ervien-_ _tium._ nearum, hîc propo$itarum, non carere u$u, & quòd il- læ diver$as habeant proprietates, quæ nullâ ratione ce- dunt proprietatibus $ectionum Conicarum, libet præ- terea hîc $ubjicere explicationem certarum quarundam Ovalium, quas ad Catoptricæ & Dioptricæ Theoriam utili$$imas e$$e videbitis. Modus autem quo illas de$cri- bo, talis e$t.

R 8 1 1 6 F A 5 7 G V 1 1

Primùm ductis rectis lineis F A & AR, $e$e inter- [071]LIBER SECVNDVS. $ecantibus in puncto A, ad quoslibet angulos, $umo ad arbitrium in una ex ip$is punctum F, hoc e$t, propiùs aut remotiùs ab A puncto, prout Ovales ha$ce majo- res aut minores de$cribere animus e$t; atque ex pun- cto F, ceu centro, de$cribo circulum, tran$euntem ali- quantulum ultra A, ut per punctum 5. Deinde ex hoc puncto 5 duco lineam rectam 5, 6, $ecantem alteram in puncto 6; ita ut A 6 minor $it quàm A 5, juxta quam- libet rationem datam, nimirum eam, quæ refractiones men$urat, $i eâ in Dioptrica uti velimus. Quo facto, ad libitum quoque $umo punctum G in linea F A, ex eadem parte, quâ punctum 5 e$t $umptum, hoc e$t, fa- ciendo, ut lineæ A F & G A eam inter $e rationem ha- beant, quam volumus. Po$tea po$itâ R A æquali G A in linea A 6, de$cribo alium circulum ex centro G, cu- jus radius æqualis $it lineæ R 6, priorem ab utraque par- te lineæ F G in puncto 1 $ecantem; quod quidem unum e$t ex illis, per quæ prima quæ$itarum Ovalium tran$ire debet. Similiter, de$cribo rur$us circulum ex centro F, qui tran$eat aliquantulum ultra citrave punctum 5, ut per punctum 7; ductâque lineâ rectâ 7, 8, parallelâ ip$i 5, 6, ex centro G de$cribo alium circulum intervallo li- neæ R 8, priorem, qui per punctum 7 tran$it, $ecantem in puncto 1, quod aliud præterea punctum e$t eju$dem Ovalis. Atque ita invenire licet tot alia puncta, quot voluerimus, ducendo $emper alias atque alias lineas ip$i 7, 8 parallelas, nec non alios alio$que circulos ex cen- tris F & G.

Quod ad $ecundæ Ovalis de$criptionem attinet; ibi nulla quidem alia differentia advertenda occurrit, quàm quòd loco A R $umere oporteat A S ip$i A G æqualem, ex altera parte puncti A, & quòd radius circuli, ex cen- tro G de$cripti, ad $ecandum eum, qui ex centro F per [072]GEOMETRIÆ punctum 5 de$criptus e$t, æqualis $umendus $it lineæ S _6_; aut etiam æqualis lineæ S 8, $i illum, qui per pun- ctum 7 tran$it, $ecare debeat. Atque ita de aliis. Quâ quidem ratione hi circuli in punctis 2, 2 $e$e inter$eca- OO bunt, per quæ $ecunda hæc Ovalis erit ducenda.

2 2 8 6 F A G X 5 7 S 2 2

Porrò quod $pectat ad tertiam & quartam, loco li- neæ A G $umenda erit A H ex altera parte puncti A, nimirum ex eadem parte, qua punctum F e$t $umptum. V bi ampliùs ob$ervandum venit, lineam hanc A H ex- cedere debere ip$am A F, quæ quoque nulla e$$e po- te$t, ita ut punctum F idem $it, quod punctum A, in de- $criptione omnium harum Ovalium. Deinde po$tquam lineæ A R & A S $ic ip$i A H $unt æquales factæ, ad de$cribendam tertiam Ovalem A 3 Y, de$cribo circu- lum ex centro H, cujus radius $it æqualis lineæ S 6, cir- culum ex centro F, de$criptum per punctum 5, $ecan- [073]LIBER SECVNDVS. 3 3 Y H F A 5 7 6 8 S 3 3 tem in puncto 3; $imiliterquealium excentro H, inter- vallo lineæ S 8, qui circulum ex centro F, de$criptum per punctum 7, $ecet in puncto itidem notato 3. atque ita de aliis. Denique pro ultima, de$cribo circulos ex 4 4 Z H F A 5 7 R 8 6 4 4 [074]GEOMETRIÆ centro H, quorum radii $int æquales lineis R 6, & R 8, atque $imilibus, qui reliquos circulos $ecent in punctis notatis 4.

Po$$ent præterea in$initi alii modi excogitari ad de- $cribendas ha$ce Ovales. Vt, exempli causâ, ad de$cri- bendam primam A V, quando lineæ F A & A G ponun- tur æquales: divido totam F G in puncto L; ita ut F L $it F A K L G V C E ad L G, $icut A 5 ad A 6. hoc e$t, ut ip$æ inter $e ratio- nem $ervent, quæ refractiones metitur. Deinde $ectâ A L bifariam in K, facio rotare regulam aliquam, ut F E, circa punctum F, interea dum juxta ip$am velut agglutinata tenetur chorda E C, quæ uno extremo an- nexa extremitati regulæ versùs E, $e flectit à C versùs K, atque deinde rur$us à K versùs C, ac denuo à C versùs G, ubialterum ejus extremum e$t alligatum; $ic ut lon- gitudo ip$ius compo$ita $it ex longitudine lineæ G A plus A L, plus F E, minus A F, & motus puncti C Ovalem hanc de$cribat: ad imitationem ejus, quod in Dioptrica de Ellip$i & Hyperbola dictum fuit. Sed nolo huic argu- mento diutiùs immorari.

Ad hæc, etiam$i hæ Ovales eju$dem fermè naturæ [075]LIBER SECVNDVS. videntur, ip$æ nihilominus quatuor diver$orum $unt ge- nerum, quorum unumquodque $ub $e infinita alia gene- ra continet, & unumquodque rur$us tot diver$as $pecies, quot facit Ellip$ium aut Hyperbolarum genus. Etenim prout ratio, quæ inter lineas A 5 & A 6, $imile$ve, con- $i$tit, diver$a e$t, genus quoque $ubalternum harum Ova- lium fit diver$um. Deinde prout ratio inter lineas A F & A G vel A H mutatur, Ovales quoque cuju$que $ubal- terni generis mutantur $pecie. Prout autem A G vel A H major vel minor e$t, ip$æ magnitudine quoque differunt. Quòd $i verò lineæ A 5 & A 6 æquales $umantur, loco Ovalium primi aut tertii generis, de$cribentur tantùm lineæ rectæ; $ed loco $ecundi, omnes Hyperbolæ; & lo- co ultimi, omnes Ellip$es.

Vlteriùs in qualibet harum Ovalium con$iderandæ _Proprie-_ _tates ba-_ _rum O-_ _valium_ _concernen-_ _tes re-_ _flexiones_ _& refr a-_ _ctiones_. $unt etiam duæ partes, quæ diver$as proprietates ha- bent; quippe in prima pars illa, quæ e$t versùs A, facit ut radii, qui in aëre exi$tentes ex puncto F prodeunt, detorqueantur omnes versùs G punctum, po$tquam in convexam vitri $uperficiem inciderunt, qualis hîc e$t I A I. Etin quo vitro refractiones $ic fiunt, ut juxta ea, F A 5 7 G V R 8 6 1 1 1 1 [076]GEOMETRIÆ quæ in Dioptricis dicta $unt, illæ omnes per rationem, quæ inter lineas A 5 & A 6, aut $imiles, quarum ope hæc Ovalis de$cripta e$t, obtinetur, men$urari po$$int.

Verùm pars illa, quæ e$tversùs V, facit ut radii, qui ex puncto G prodeunt, omnes versùs F reflectantur, $i in $uperficiem concavam $peculi inciderint, cujus figu- P ra $it I V I; & quodex tali materia con$ter, ut vim ho- rum radiorum, $ecundùm rationem, quæ inter lineas A 5 & A 6 reperitur, diminuat. Quandoquidem ex co, quod in Dioptrica demon$travimus, liquet, hoc po$ito, futu- rum, ut etiam reflexionum anguli non $ecus ac re$ractio- num inæquales exi$tant, atque eodem modo men$urari po$$int.

In $ecunda Ovali, pars 2 A 2 $imiliter re$lexionibus in- $ervit, quarum anguli inæquales $upponuntur. Si enim illa $uperficiem $peculi, ex eadem materia, qua præce- dens, confecti, referrct, faceret ut radii omnes, qui ex puncto G venirent, $ic reflecterentur, perinde ac $i po$t reflexionem illam viderentur procedere ex puncto F. Et notandum e$t, quòd, $i linea A G multò major $it a$- $umpta quàm A F, $peculum hoc in medio versùs A con- cavum $it futurum, atque concavum in extremitatibus. Quippe hujus lineæ figura talis exi$tit, ut potiùs cor quàm Ovalem repræ$entert.

At verò altera ejus pars 2 X 2 refractionibus in$ervit, facitque ut radii, qui in aëre $unt, ac tendunt versùs F, $e omnes incurvent versùs G, tran$eundo $uper$iciem vitri, quod $iguram illam habet.

Tertia Ovalis tota refractionibus in$ervit, facitque ut radii, qui in aëre exi$tentes versùs F tendunt, in vi- tro $e omnes versùs Hrecipiant, po$tquam $uperficiem ejus tran$iêrunt, cujus figura e$t A 3 Y 3, quæ undique e$t convexa; præterquam versùs A, ubipaululùm con- [077]LIBER SECVNDVS. cava exi$tit, ita ut ip$a pariter atque præcedens cordi haud $it ab$imilis. Differentia autem, quæ e$t inter duas ejus partes, in eo con$i$tit, quòd punctum F uni ex illis propius $it, quàm punctum H; quodque ab altera remo- tius quàm idem punctum H exi$tat.

Eodem modo ultima Ovalis omnino re$lexionibus in- $ervit, facitque, ut radii, qui ex puncto H veniunt, at- que in $uper$iciem concavam alicujus $peculi eju$dem cum præcedentibus materiæ incidunt, cuju$que figura e$t A 4 Z 4, reflectantur omnes versùs F.

Ita ut puncta F, & G $eu H Focos harum Ovalium appellare liceat, ad exemplum eorum, quæ in Ellip$i- bus & Hyperbolis habentur, atque in Dioptrica ita no- minata $unt.

Omitto multas alias refractiones & reflexiones, quæ harum Ovalium ope diriguntur: cum enim harum $o- lummodo conver$æ aut contrariæ $int, ex iis $acilè deduci poterunt.

Q C N E F A M P G

Verùm non omittenda e$t demon$tration ejus, quod _Demon-_ _$iratio ba-_ _rum pre-_ _prieta-_ _tum_. dixi. In quem finem $umamus, exempli causâ, ctum C pro libitu in priore parte primæ harum Ova- lium: deinde ducamus lineam rectam C P, quæ $ecet hanc curvam in C, ad angulos rectos. Quod quidem facile e$t, per Problema præcedens. Etenim, $umen- do _b_ pro A G, _c_ pro A F, _c_ + _z_ pro F C; $upponen- doque, quòd ratio, quæ e$t inter _d_ & _e_, (quam hîc [078]GEOMETRIÆ $emper pro ea $umam, quæ propo$iti vitri re$ractioncs metitur) illam quoque, quæ e$t inter lineas A 5, & A 6, $imilesve, quibus in Ovalis hujus de$criptione u$i $umus, de$ignet: ip$i G C attribuit b - {ez / d}, inveniturque li- neam A P e$$e {bcdd - bcde + bddz + ceez / bde + cdd + ddz - cez}. ut $upra e$t o$ten$um.

Porrò expuncto P deductâ $uper rectam F C perpen- diculari P Q, nec non P N perpendiculari $uper G C, con$iderandum e$t, num P Q $it ad P N, $icut _d_ ad _e_, hoc e$t, ut lineæ, quæ vitri convexi A C refractiones me- tiuntur: hoc enim $i fiat, radius, qui à puncto F venit ad punctum C, ita $e ibidem incurvare debebit, intran- do hocce vitrum, ut inde versùs G tendat. Quemad- modum ex iis, quæ in Dioptrica tradidi, manife$ti$$i- mum e$t. Atque eapropter per calculum exploremus, num verum $it, P Q e$$e ad P N. $icut _d_ ad _e_. Vt $e- quitur.

Triangula rectangula P Q F & C M F $imilia $unt, unde liquet, C F e$$e ad C M, ut F P ad P Q; ac proin- F A M P G C Q E N de F P multiplicatam per C M atque divi$am per C F, e$$e æqualem ip$i P Q. Eodem modo, triangula re- ctangula P N G & C M G $imilia $unt; unde $equitur, G P multiplicatam per C M & divi$am per C G, e$$e æqualem ip$i P N. Deinde, quia multiplicationes vel divi$iones duarum quantitatum per eandem ratio- [079]LIBER SECVNDVS. nem, quæ inter ip$as e$t, non mutant: $i F P multiplica- ta per C M, & divi$a per C F, e$t ad G P, etiam multi- plicatam per C M, & divi$am per C G, $icut _d_ ad _e_: di- videndo utramque $ummam per CM, & deinde multi- plicando utramque per CF, ac denuo per CG: relin- quitur, F P multiplicatam per C G, in eadem ratione e$$e ad G P multiplicatam per C F, ut e$t _d_ ad _e_. Atverò per con$tructionem F P e$t c {+ bcdd - bcde + bddz + ceez / bde + cdd + ddz - eez}, $ive F P = {bcdd + ccdd + bddz + cddz / bde + cdd + ddz - eez}, & C G e$t b - {ez / d} V nde $imultiplicemus F P per C G, proveniet {bbcdd + bccdd + bbddz + bcddz - bcdez - ccdez - bdezz - cdezz / bde + cdd + ddz - eez}

Similiter G P e$t b {- bcdd + bcde - bddz - ceez / bde + cdd + ddz - eez}, $ive G P = {bbde + bcde - beez - ceez / bde + cdd + ddz - eez}, & C F e$t _c_ + _z_. Ideo $imultiplicemus G P per C F, exurget {bbcde + bccde - bceez - cceez + bbdez + bcdez - beezz - ceezz / bde + cdd + ddz - eez}

Et quia prima harum $ummarum divi$a per _d_, eadem e$t quæ $ecunda divi$a per _e_: manife$tum e$t, quòd F P multiplicata per C G $it ad GP, multiplicatam per CF, hoc e$t, quòd PQ $it ad PN, $icut _à_ ad _e_. Quod demon- $trandum erat.

Vbi $ciendum, demon$trationem hanc $e extendere ad omne illud, quod de aliis refractionibus aut reflexio- nibus, quæ in expo$itis Ovalibus fiunt, dictum e$t. Præ- terquam quòd aliud nihil quàm $igna + & - in calculo $it mutandum. Quæ ideo unu$qui$que proprio marte exa- minare poterit, ita ut huic rei diutiùs immorari non $it opùs.

Sed oportet, ut nunc id præ$tem, quod in Dioptri- ca omi$i, cùm ibi o$ten$um e$t, plurium diver$arum fi- gurarum vitra haberi po$$e, quæ $ingula faciunt, ut ra- [080]GEOMETRIÆ dii, ab eodem objecti puncto venientes, coëant rur$us omnes in aliud punctum, po$tquam per illa tran$iêrunt; & quòd horum vitrorum illa, quæ ab una parte admo- dum convexa $unt, & concava ab altera, majorem effi- caciam ad comburendum habeant, quàm illa, quæ ab utraque parte æqualiter $unt convexa; cum hæc po$te- riora contra pro per$picillis $int meliora: Contentus enim ibi fui explicare tantùm illa, quæ ad praxin exi$ti- mavi fore optima, habendo præcipuè rationem diffi- cultatis, quæ arti$icibus in iis expoliendis occurrere po$$it. Adeoque ne quid, quod ad ejus $cientiæ Theo- riam $pectat, de$iderari queat, explicanda hîc mihi $u- pere$t vitrorum figura, quæ unam ex $uperficiebus $uis tam convexam aut concavam habeant, quàm quis vo- luerit, & nihilominus efficiant, ut radii omnes, qui ab uno puncto effunduntur, aut paralleli $unt, colligantur rur$us in alio puncto: Quemadmodum etiam figura vitrorum, quæ idem præ$tant, & æqualiter ab utraque parte $unt convexa; aut in quibus convexitas unius $u- per$iciei datam habet rationem ad convexitatem al- terius.

G A Y M H F C C

Ponamus igitur pro primo ca$u, quòd, cùm dantur _Quomodo_ _vitrum_ _fieri po$-_ _$it, cujus_ _una $u-_ _perficies_ _tam con-_ _vexa aut_ puncta G, Y, C, & F, radii omnes, qui ex puncto G ve- niunt, aut ip$i G A $unt paralleli, colligi debeant in puncto F. po$tquam vitrum tran$ierint, ita concavum, ut, Y in medio ejus $uper$iciei interioris exi$tente, extre- [081]LIBER SECVNDVS. mitas $it in puncto C; ita ut chorda C M C, & $agitta _concava_ _$it, quàm_ _libuerit,_ _quod ra-_ _dios om-_ _nes, qui ex_ _uno dato_ _puncto_ _prodeunt,_ _colligat_ _rur$us in_ _altero da-_ _to puncto_. Y M, arcus C Y C datæ $int. Quæ$tio eò recidit, ut primò con$iderandum $it, cuju$nam ex Ovalibus jam explicatis $uperfi\‘cies vitri Y C figuram requirat, ad faciendum, ut radii omnes, qui intra illud exi$tentes versùs idem punctum, ut H, quod nondum e$t cogni- tum, tendunt, egrediendo $e versùs aliud punctum re- cipiant, ut F. Quippe nullus effectus e$t, rationem, quâ hi radii reflexione aut re$ractione detorquentur, concernens, qui per aliquam harum Ovalium produci non po$$it. Atque facilè cogno$citur, hunc produci po$$e per tertiæ Ovalis partem, paulò ante vocatam 3 A 3; aut etiamper eju$dem partem, nominatam 3 Y 3; aut denique per $ecundæ partem, appellatam 2 X 2. Et quia hæ tres $ub eundem hîc calculum cadunt, pro una pariter atque pro altera punctum Y $umendum erit pro ip$arum vertice; C autem pro uno ex punctis, quæ in ip$arum $unt circum$erentia; & F pro uno ex focis; po$t quæ tantùm punctum H quærendum re$tat, quod alter focus e$$e debet. Illud autem invenitur, con$i- derando, quòd differentia, quæ e$t inter lineas F Y & F C, $e habere debeat ad differentiam, quæ e$t inter li- neas H Y & H C, $icut _d_ e$t ad _e_, hoc e$t, ut major li- nearum, quæ vitri propo$iti refractiones metiuntur, ad minorem. Quemadmodum ex harum Ovalium de- $criptione per$picere licet. Et quoniam lineæ F Y & F C datæ $unt, datur quoque ip$arum differentia, & per con$equens etiam illa, quæ e$t inter lineas H Y & H C: quandoquidem ratio, quæ inter duas ha$ce dif- ferentias con$i$tit data e$t. Ampliùs, quia Y M e$t data, datur quoque differentia, quæ e$t inter M H & H C; & tandem, quia C M e$t data, $upere$t tantùm invenien- dum M H, latus trianguli rectanguli C M H, cujus la- [082]GEOMETRIÆ tus C M datum e$t, quemadmodum etiam differentia, quæ e$t inter C H ba$in, & M H latus quæ$itum. Vnde illud facilè inveniri pote$t. Si enim $umatur _k_ pro ex- ce$$u, quo C H excedit M H, & _n_ pro longitudine lineæ C M, habebitur {nn / 2k} - {1/2} k pro M H.

Po$tquam igitur $ic inventum e$t punctum H, $i il- lud longiùs reperiatur di$$itum à puncto Y, quàm inde di$tat punctum F, linea C Y debet e$$e prima pars Ova- G A Y M H F C C lis tertii generis, quæ ante nominata $uit 3 A 3: $ed $i H Y minor e$t quam F Y, aut in tantum H F $uperat, ut dif- ferentia ip$arum, ratione totius F Y, major $it, quàm e$t _e_, minor linearum, quæ refractiones metiuntur, com- parata cum _d_ majore, hoc e$t, ut faciendo H F = _c_, & H Y = _c_ + _b_, _db_ $it major quàm 2 _ce_ + _eb_, & tunc C Y debet e$$e $ecunda pars eju$dem tertiæ Ovalis, quæ paulò antè vocata fuit 3 Y 3; $ed erit $ecunda pars Ova- lis $ecundi generis, quæ $upra nominata fuit 2 X 2, $i _db_ æqualis vel minor e$t quàm 2 _ce_ + _eb_. Et denique $i punctum H illud ip$um e$t, quod punctum F, quod quidem non contingit, ni$i cùm F Y & F C $unt æquales, tum dicta linea Y C erit Circulus.

Po$t hæc quærenda e$t C A C altera hujus vitri $u- per$icies, quæ debet e$$e Ellip$is, cujus focus H, $i ra- dii incidentes paralleli $upponantur. Quo etiam ca$u facile e$t illam invenire. Sed $i $upponantur à puncto [083]LIBER SECVNDVS. G venire, tum quidem $uperficies illa debet e$$e prima pars Ovalis primi generis, cujus bini foci $int G & H, quæque tran$eat per punctum C. unde porro invenitur punctum A, vertex ip$ius Ovalis; con$iderando $cilicet, quòd G C excedere debeat G A, quantitate aliquâ, quæ $it ad illam, quâ H A $uperat H C, $icut _d_ ad _e_. Etenim, $umptâ _k_ pro differentia, quæ e$t inter C H & H M; $i pro A M $upponatur _x_, habebitur _x_ - _k_, pro differentia, quæ e$t inter A H & C H. Deinde $i $umatur _g_ pro differentia, quæ e$t inter G C & G M, quæ datæ $unt, habebitur _g_ + _x_ pro illa, quæ e$t inter G C & G A. _Quomodo_ _aliud fieri_ _po$$it, quod_ _idem præ-_ _$tet, cuju$-_ _que con-_ _vexit as_ _unius $u-_ _perficiei_ _datam ra-_ _tionem_ _babeat ad_ _convexi-_ _tatem vel_ _concavi-_ _tatem al-\ _terius_. Et quandoquidem hæc ultima _g_ + _x_ e$t ad alteram _x_ - _k_, $icut _d_ ad _e_, habebitur ge + ex = dx - dk, hoc e$t, {ge + dk / a - e}, pro linea _x_ vel A M, per quam determinatur punctum A, quod quærebatur.

Ponamus jam pro ca$u altero, quòd tantùm dentur puncta G, C, & F, ut & ratio, quæe$t inter lineas A M & M Y, & quòd invenienda $it $igura vitri A C Y, quæ faciat ut radii omnes, à puncto G venientes, coëant rur- $us in punctum F.

Hîc autem rur$us duabus Ovalibus uti po$$umus, quarum una A C pro focis habeat puncta G & H, altera G A M Y F H C autem C Y puncta F & H. Qui igitur ut inveniantur, $upponendo primùm punctum H, quod utrique e$t [084]GEOMETRIÆ commune, e$$e cognitum, quæro A M per tria puncta G, C, & H, ratione modò explicatâ; nimirum $umendo _k_ pro differentia, quæ e$t inter C H & H M, & _g_ pro eâ, quæ e$t inter G C & G M. Vnde cùm A C e$t pri- ma pars Ovalis primi generis, invenio {ge + dk / d - e} pro A M. Deinde quæro etiam M Y pertria puncta F, C, & H, ita ut C Y $it prima pars Ovalis tertii generis; $umendo- que _y_ pro M Y, & _f_ pro differentia, quæ e$t inter C F & F M, habebo _f_ + _y_ pro ea, quæ e$t inter C F & F T: hinc cum habeam _k_ pro illa, quæ e$t inter C H & H M, habebo _k_ + _y_ pro ea, quæ e$t inter C H & H Y, quam $cio e$$e debere ad _f_ + _y_, $icut _e_ ad _d_, propter Ovalem tertii generis. unde invenio _y_ $eu M Y e$$e {fe - dk / d - e}; ita ut addendo $imul quantitates inventas pro A M & M Y, habeam {ge + fe / a - e} pro tota A Y. E quibus mani- fe$tum $it, quòd, ad quamcunque partem punctum H $uppo$itum fuerit, dicta linea A Y $emper compo$ita $it ex quantitate aliqua, quæ $it ad di$ferentiam, quâ G C & C F $imul $umptæ $uperant G F, ut e$t _e_ minor duarum linearum, quæ dimetiendis refractionibus vi- tri propo$iti in$erviunt, ad _d_ - _e_, di$ferentiam, quâ ma- jor minorem excedit. Quod quidem $atis $citum e$t Theorema.

Po$tquam igitur $ic inventa e$t tota linea A Y, $e- canda e$t ip$a juxta rationem, quam inter $e $ervare de- bent ejus partes A M & M Y; quibus mediantibus, (quia jam habetur punctum M) invenientur quoque puncta A & Y; & per con$equens punctum H, per Pro- blema præcedens. Verùm con$iderandum e$t priùs, num linea A M $ic inventa, $it major quàm {ge / d - e}, an mi- nor, an verò ip$i æqualis. Nam $i major fuerit, cogno- [085]LIBER SECVNDVS. C G A M Y F H $citur inde, quòd curva A C e$$e debeat prima pars Ovalis primi generis, & CY prima tertiæ, quemad- modum hîc $uppo$itæ fuêre: cum aliàs, $iminor fuerit, id indicet, quòd C Y debeat e$$e prima pars Ovalis pri- mi generis, & A C prima pars tertiæ. Et denique $i A M æqualis fuerit ip$i {ge / d - e}, quòd duæ hæ curvæ A C & C Y debeant e$$e duæ Hyperbolæ.

Po$$ent extendi hæc duo Problemata ad infinitos alios ca$us, quibus quidem deducendis $uper$edeo, quòd nullum eorum u$um in Dioptricis deprehende- rim.

Po$$em quoque ulteriùs progredi, & dicere, cùm una ex vitri $uperficiebus data e$t, modò illa $it aut pla- na, aut à $ectionibus Conicis, aut Circulo effecta, quo- modo altera ejus $uperficies confici debeat, ut radios omnes ab uno dato puncto venientes tran$mittat ad aliud punctum etiam datum. Neque enim hoc ullo modo difficilius e$t, quàm quod modò explicavi; im- mo verò res multò facilior e$t, quoniam via illuc per- veniendi jam aperta e$t. Verùm malo alios id quære- re, ut, $i inter inve$tigandum negotii adhuc aliquid re- pererint, eò pluris inventionem rerum hîc demon$tra- tarum æ$timent.

Cæterùm in toto hoc libro locutus $um tantùm de _Quomodo_ _id omne,_ [086]GEOMETRIÆ LIBER SECVNDVS. lineis curvis quæ in $uperficie aliqua plana de$cribi po$- _quod bic_ _de lineis_ _curvis, in_ _plana $u-_ _perficie de-_ _$criptis,_ _dictum_ _$uit, appli-_ _cari po$$it_ _ad illas,_ _quæ de-_ _$cribuntur_ _in $patio_ _trium di-_ _men$io-_ _num $ive_ _$uper ficie_ _aliqua_ _curva._ $unt; verùm facile e$t, quæ de iis dixi, etiam ad omnes alias referre, quas imaginari po$$umus formatas e$$e, motu aliquo ordinato punctorum alicujus corporis in $patio trium dimen$ionum. Nimirum demittendo duas perpendiculares à quolibet puncto lineæ curvæ, quam con$iderare volumus, ad duo plana, ad angulos rectos $e invicem $ecantia, unam ad unum, & alteram ad alte- rum: quippe perpendicularium harum extremitates $ingulæ duas alias curvas lineas de$cribunt, unam in uno, & alteram in altero plano, quarum puncta omnia modo $uperiùs explicato determinari ac referri po$- $unt ad puncta lineæ rectæ, quæ utrique plano e$t com- munis, ut hâc ratione puncta curvæ, tres dimen$iones habentis, omnino $int determinata. Ita etiam $i re- ctam lineam ducere velimus, quæ hanc curvam in dato puncto ad angulos rectos $ecet, opùs tantùm e$t duas alias rectas lineas ducere, unam in uno, & alteram in altero plano, quarum $ingulæ $ingulas curvas ibidem $ecent in punctis, ubi cadunt perpendiculares, quæ à dato puncto ad utrumque planum $unt deductæ. Ete- nim po$tquam duo alia plana, unum $uper unam, & al- terum $uper alteram, erecta $unt, quæ ad utrumque pla- num, in quibus lineæ illæ $unt, recta exi$tant, erit ho- rum duorum planorum communis inter$ectio linea re- cta quæ$ita. Atque ita arbitror me omnia tradidi$$e Elementa, quæ ad curvarum linearum cognitionem funt nece$$aria.

[087] GEOMETRIÆ LIBER TERTIUS. De Con$tructione Problematum Solidorum, & Solida excedentium.

TAmet$i omnes lineæ curvæ, quæ motu aliquo _Quænam_ _curvæ li-_ _neæ adbi-_ _beri po$$int_ _ad con-_ _$tructio-_ _nem cuju$-_ _que Pro-_ _blematis._ ordinato de$cribi po$$unt, in Geometriam $unt recipiendæ, non ideo tamen permi$$um e$t uti indifferenter quâlibet, quæ primùm occurrat, ad Problematis cuju$que con$tructionem; $ed cura $emper adhibenda e$t, ut $implici$$imam, cujus opeid ip$um $ol- viqueat, eligamus. Vbi quidem ob$ervandum e$t, per $implici$$imas non $olùm intelligendas e$$e illas, quæ omnium facillimè de$cribi po$$unt; neque quæ propo- $iti Problematis con$tructionem vel demon$trationem faciliorem reddunt; $ed præ$ertim, quæ $implici$$imi $unt generis, quod ad quantitatem quæ$itam determi- nandam in$ervire queat.

Quemadmodum, exempli cau$sâ, ad inveniendas _Exem-_ _plum con-_ _cernens_ _inventio-_ _nem plu-_ _rium me-_ _diarum_ _proportio-_ _nalium._ tot medias proportionales, quot libuerit, non opinor modum ullum faciliorem dari, nec cujus demon$tratio evidentior $it, quàm $i curvæ lineæ adhibeantur, quæ per in$trumentum XYZ ($upra explicatum) de$eribun- tur. Etenim $i inter YA & Y E duas medias propor- tionales invenire libeat, oportet tantùm circulum de- $cribere, cujus diameter $it YE, qui curvam A D $ecet in puncto D, eritque Y D una ex quæ$itis mediis pro- portionalibus. Cujus rei demon$tratio ex $ola in$tru- menti hujus ad lineam Y D adplicatione per$picua e$t. [088]GEOMETRIÆ Y B D F H X A C E G N Z Nam $icut YA $eu YB, quæ ip$i e$t æqualis, $e habet ad Y C; $ic Y C $e habet ad Y D; & Y D ad YE.

Eodem modo ad inveniendas 4 medias proportio- nales inter Y A & Y G; aut ad inveniendas 6 inter Y A & Y N, de$cribendus e$t tantùm circulus Y F G, qui $ecans curvam A F in puncto F determinat lineam re- ctam YF, quæ una e$t ex quatuor quæ$itis proportio- nalibus; aut circulus IHN, qui $ecans curvam A H in puncto H determinat ip$am Y H, quæ una e$t ex $ex quæ$itis proportionalibus. Et $ic de cæteris.

Verùm quia linea curva A D $ecundi e$t generis, & duæ mediæ proportionales inveniri po$$unt per $ection- nes Conicas, quæ $unt primi generis; tum etiam, quo- niam 4 & 6 mediæ proportionales inveniri queunt be- neficio linearum, generum non adeò compo$itorum atque A F & A H: peccatum e$$et in Geometria, $i illæ hîc adhiberentur. Quemadmodum etiam ex altera parte pro peccato reputandum e$$et, $i quis inutiliter in [089]LIBER TERTIVS. con$truendo Problemate aliquo per genus linearum $im- plicius, quàm natura ejus permittit, de$udaret.

Quocirca ut hîc adducere po$$im regulas qua$dam, _De natura_ _Æquatio-_ _num._ quibus utrumque peccatum evitetur, opùs e$t, ut in ge- nere aliquid dicam de natura Æquationum; hoc e$t, de $ummis, quæ ex pluribus terminis $unt compo$itæ, par- tim cognitis, partim verò incognitis, quorum alii aliis $unt æquales, vel potiùs, qui omnes $imul con$iderati nihilo $unt æquales. Quippe $æpe præ$tat illos hâc ra- tione con$iderare.

Sciendum itaque, quòd incognita quantitas in qua- _Quot ba-_ _beri po$-_ _$int radi-_ _ces in qua-_ _libet Æ-_ _quatione._ libet Æquatione, tot diver$as radices $eu diver$os va- lores habere po$$it, quot ip$a habet dimen$iones. Nam $i, exempli gratiâ, x $upponatur æqualis 2, $eu x - 2 æqualis nihilo; & rur$us x = 3, $eu x - 3 = 0; & mul- tiplicetur x - 2 = 0 per x - 3 = 0: habebitur xx - 5x + 6 = 0, $eu xx = 5x - 6. quæ Æquatio e$t, in qua quantitas x valet 2, & præterea etiam 3. Quòd $i rur- $us fiat x = 4, atque x - 4 = 0 multiplicetur per xx - 5x + 6 = 0, producetur x^3 - 9xx + 26x - 24 = 0. quæ alia e$t Æquatio, in qua x habens tres dimen$iones, tres quoque habet valores, qui $unt, 2, 3, & 4.

Verùm $æpe accidit, quòd quædam harum radicum A _Yuænam_ _$int fal$æ_ _radices._ $int fal$æ, $eu minores quàm nihil: ut, $i $upponatur x de$ignare quoque defectum alicujus quantitatis, ut- puta 5, ita ut habeatur x + 5 = 0, quæ multiplicata per x^3 - 9xx + 26x - 24 = 0, faciat x^4 - 4 x^3 - 19xx + 106x - 120 = 0, pro Æquatione, in qua quatuor $unt radices, nimirum tres veræ, quæ $unt 2, 3, & 4, atque B una fal$a, quæ e$t 5.

Vnde liquidò con$tat, quòd Æquationis $umma, _Yuomodo_ _diminui_ _po$$it di-_ _men$io-_ _num nu-_ _merus ali-_ quæ plures radices continet, dividi $emper po$$it per binomium, quod compo$itum e$t ex quantitate inco- [090]GEOMETRIÆ gnita, minus valore alicujus ex veris radicibus, quæ- _cujus Æ-_ _quationis,_ _quando co-_ _gno$citur_ _aliqua ex_ _ejus radi-_ _cibus._ cunque illa tandem $it, aut plus valore alicujus ex fal- $is. cujus divi$ionis ope dimen$iones ejus in tantum di- minuuntur.

Et vici$$im $i Æquationis $umma dividi non po$$it C perbinomium, con$tans ex quantitate incognita + vel _Yuâ ra-_ _tione in-_ _dagari_ _queat,_ _num data_ _quantitas_ _$it valor_ _aliaujus_ _radicis._ - certa alia quadam quantitate; indicio e$t, quantita- tem hanc non e$$e valorem alicujus ex ejus radicibus. Quemadmodum hæc ultima x^4 - 4 x^3 - 19xx + 106x - 120 = 0, dividi quidem pote$t per x - 2, per x - 3, per. x - 4, & per x + 5; $ed nullo modo per x + vel - quacunque alia quantitate. Id quod o$tendit, ip$am non po$$e admittere alias radices præter ha$ce quatuor 2, 3, 4, & 5.

Exquibus etiam cogno$citur, quot veræ & quot fal$æ D _Quot ba-_ _beri po$-_ _$int veræ_ _radices in_ _qualibet_ _Æ quatio-_ _ne._ radices in unaquaque Æquatione haberi po$$int. Ni- mirum, tot in ea veras haberi po$$e, quot variationes re- periuntur $ignorum + & -; & tot fal$as, quot vicibus ibidem deprehenduntur duo $igna +, vel duo $igna -, quæ $e invicem $equuntur. Vtin ultima, quia po$t + x^4 habetur - 4 x^3, quæ e$t una variatio $igni + in -, & po$t - 4 x^3 habetur - 19xx, quæ $unt duo $igna $imi- lia; & po$t - 19xx habetur + 106x; & po$t + 106x habetur - 120, quæ $unt adhuc duæ aliæ variationes: cogno$citur quòd illa tres admittat veras radices, & unam fal$am, propter duo $igua - terminorum 4 x^3 & 19xx, quæ $e invicem $equuntur.

Porrò facile e$t efficere, ut in una eademque Æqua- E _Quomodo_ _$aciendum_ _$it, ut $al-_ _$æradices_ _Æquat io-_ _nis eva-_ _dant ve-_ _ræ, & ve-_ _ræ fal$æ._ tione radices omnes, quæ fal$æ erant, evadant veræ; & ut eâdem operâ omnes illæ, quæ veræ erant, fal$æ fiant. Nimirum mutando $igna omnia + & -, quæ in 2<_>_do,_ 4<_>_to,_ 6<_>_to,_ alii$ve locis reperiuntur, qui per numeros pares de$ignantur; reliquis 1<_>_mi,_ 3<_>_tii,_ 5<_>_ti, $imiliumque loco- [091]LIBER TERTIVS. rum, qui per impares numeros de$ignantur, non mu- tatis.

Vt$iloco + x^4 - 4 x^3 - 19xx + 106x - 120 = 0, $cribatur + x^4 + 4 x^3 - 19xx - 106x - 120 = 0, habebitur Æquatio, in quâ una tantùm e$t vera radix, quæ e$t 5; & tres fal$æ, quæ $unt 2, 3, & 4.

Quòd $i verò non cognito radicum alicujus Æqua- _Quomodo_ _augeri vel_ _diminui_ _po$$int Æ-_ _quationis_ _radices,_ _ip$is non_ _cognitis._ tionis valore, ip$as augere vel diminuere velimus quan- titate aliquâ cognitâ, oportet tantùm in locum inco- gniti termini $ub$tituere alium, qui eâdem hâc quanti- tate major $it vel minor, eumque ubique primi loco $ubrogare.

Vt $i augere velimus 3<_>_nario_ radicem hujus Æquatio- nis x^4 + 4 x^3 - 19xx - 106x - 120 = 0, $umenda e$t y loco x, & cogitandum, quantitatem hanc y majo- rem e$$e quàm x, exce$$u 3, ita ut y - 3 ip$i x $it æqua- lis; loco autem xx $cribendum e$t quadratum ex y - 3, quod e$t yy - 6y + 9; & loco x^3 $umendus e$t ejus cu- bus, quie$t y^3 - 9yy + 27y - 27; & denique loco x^4 ponendum e$t ejus quadrato-quadratum, quod e$t y^4 - 12 y^3 + 54yy - 108y + 81. Vnde $i $cribamus F $ummam præcedentem, $ub$tituendo ubique y pro x, invenietur y^4 - 12 y^3 + 54yy - 108y + 81 # + 4 y^3 - 36yy + 108y - 108 # # - 19yy + 114y - 171 # # # - 106y + 318 # # # # - 120 y^4 - 8 y^3 - 1yy + 8 y^* = 0, vel y^3 - 8yy - 1y + 8 = 0. ubi vera radix, quæ erat 5, jam e$t 8, propter ternarium ip$iadditum.

[092]GEOMETRIÆ

Sin verò contra ternario radicem eju$dem Æqua- tionis diminuere velimus, facienda e$t y + 3 = x, & yy + 6y + 9 = xx. Atque ita porrò. Ita utloco x^4 + 4 x^3 - 19xx - 106x - 120 = 0. $cribatur

y^4 + 12 y^3 + 54yy + 108y + 81 # + 4 y^3 + 36yy + 108y + 108 # # - 19yy - 114y - 171 # # # - 106y - 318 # # # # - 120 y^4 + 16 y^3 + 71yy- # 4y - 420 = 0.

Vbi notandum e$t, dum veræ radices alicujus Æ- _Quèd, au-_ _gendo ve-_ _ras radi-_ _ces, fal$æ_ _diminuan-_ _tur, &_ _contra._ quationis augentur, fal$as eâdem quantitate diminui; & contra, dum veræ diminuuntur, fal$as augeri: Et quidem tum has tum illas pror$us evane$cere, $i quan- titate ip$is æquali diminuantur; $i verò quantitate ip$as $uperante, tum ex veris fal$as evadere, & ex fal$is veras. Vt hîc, augendo ternario veram radicem, quæ erat 5, diminuitur ternario quælibet exfal$is; ita ut illa, quæ erat 4, non valeat plus quàm 1; & quæ erat 3, $it cyphra $eu 0; & quæ erat 2, facta $it vera, $itque 1 (cum - 2 + 3 faciat + 1.) Adeò ut in hac Æquatione y^3 - 8yy - 1y + 8 = 0, non plures quàm tres $int ra- dices, inter quas duæ veræ exi$tunt, utpote 1 & 8; & una fal$a, quæ etiam e$t 1: Etin hac altera y^4 + 16 y^3 + 71yy - 4y - 420 = 0, una tantùm vera, quæ e$t 2, (quia + 5 - 3 facit + 2;) & tres fal$æ, quæ $unt 5, 6, & 7.

Iam verò beneficio modi hujus mutandi valorem ra- _Quâ ra-_ _tione $e-_ _cundus_ _terminus_ _Æquatio-_ _nis tolli_ _po$$it._ dicum, ip$is non cognitis, duo fieri po$$unt, quæ in $e- quentibus u$um aliquem habebunt. Vnum e$t, quòd $emper $ecundus terminus Æquationis, quam exami- G namus, tolli po$$it: Nimirum, diminuendo veras ra- [093]LIBER TERTIVS. dices, quantitate cognitâ $ecundi termini divisâ per nu- merum dimen$ionum primi, $i unus ex hi$ce duobus terminis notatus fuerit $igno +, & alter $igno -; aut augendo illas eâdem quantitate, $iuterque eodem $igno fuerit adfectus.

Vt ad tollendum $ecundum terminum ultimæ Æ- quationis

y^4 + 16 y^3 + 71yy - 4y - 420 = 0, divi$is 16 per 4, propter 4^or dimen$iones termini y^4, proveniet rur$us 4: hinc facio z - 4 = y, & $cribo, z^4 - 16 z^3 + 96zz - 256z + 256 # +16 z^3 - 192zz + 768z - 1024 # # + 71zz - 568z + 1136 # # # - 4z + 16 # # # # - 420 z^4 * - 25zz - 60z - 36 = 0. ubi vera radix, quæ erat 2, e$t, 6, cumip$a quaternario $it aucta; & fal$æ, quæ erant 5, 6, & 7, tantummodo $unt 1, 2, & 3, cum illæ quaternario $ingulæ $int diminutæ.

Eodem modo $i tollere velimus $ecundum terminum Æquationis x^4 - 2a x^3 + 2aa \\ - cc # xx - 2 a^3 x + a^4 = 0: quoniam divi$is 2a per 4, quotiens fit {1/2} a, faciendum e$t z + {1 / 2} a = x, ac$cribendum z^4 + 2a z^3 + {3 / 2} aazz + {1 / 2} a^3 z + {1 / 16} a^4 # -2a z^3 - 3aazz - {3 / 2} a^3 z - {1 / 4} a^4 # # +2aazz + 2 a^3 z + {1 / 2} a^4 # # -cczz - accz - {1 / 4} aacc # # # -2 a^3 z - a^4 # # # # + a^4 z^4 * + {1 / 2} aazz - a^3 z + {5 / 16} a^4 = 0: # # -cc - acc -{1 / 4} aacc [094]GEOMETRIÆ ubi po$tquam innotuit valor ip$ius z, addendoip$i {1 / 2} a, habebitur valor radicis x.

Alterum, quod hîc po$tea u$um aliquem habebit, e$t, _Quo pacto_ _fiat ut_ _$al$æ ra-_ _dices Æ-_ _quationis_ _evadant_ _veræ, nec_ _tamen ve-_ _ræ fiant_ _fal$æ_. quòd, dum augetur valor verarum radicum, quantitate majore aliquâ ex fal$is, radices omnes verarum radices omnes veræ $emper fieri po$$int, ita ut non habeantur duo $igna +, aut duo $igna -, quæ $e invicem $equantur; & in$uper; ut quantitas cognita tertii termini quadrato $emi$$is $ecun- di major $it. Nam licèt id fiat, etiam$i fal$æ radices in- cognitæ $int; tamen facile e$t de illarum magnitudine præterpropter judicare, atque quantitatem aliquam a$$u- mere, quæ ip$as in tantum vel plus $uperet, quantum ad effectum hunc requiritur.

Vt $i habeatur H x^6 + n x^5 - 6 nn x^4 + 36 n^3 x^3 - 216 n^4 x^2 + 1296 n^5 x - 7776 n^6 = 0: faciendo y - 6 n = x, invenietur y^6 - 36 n # +540 nn # - 4320 n^3 # + 19440 n^4 # - 46656 n^5 # + 46656 n^6 # + n # y^5 # - 30 nn # y^4 # + 360 n^3 # - 2160 n^4 # + 6480 n^5 # - 7776 n^6 # # - 6 nn # + 144 n^3 # - 1296 n^4 # yy # + 5184 n^5 # y # - 7776 n^6 # # # + 36 n^3 # y^3 # - 648 n^4 # + 3888 n^5 # # - 7776 n^6 # # # # - 216 n^4 # + 2592 n^5 # - 7776 n^6 # # # # # + 1296 n^5 # - 7776 n^6 # # # # # # - 7776 n^6. y^6 - 35 n y^5 + 504 nn y^4 - 3780 n^3 y^3 + 15120 n^4 yy - 27216 n^5 y * = 0.

Vbi manife$tum e$t, quòd 504 nn (quantitas cognita tertii termini) major $it quadrato à {35 / 2} n ($emi$$e quanti- tatis cognitæ $ecundi termini.) Neque ullus alius e$t ca- $us, in quo quantitas, quâ veræ radices augentur, ad hoc efficiendum, ratione earum quæ datæ $unt, major requi- ritur.

Quoniam autem ultimus terminus hîc nullus reperi- tur, $i id quidem non de$ideretur, augendus e$t adhuc ali- quantillo valor radicum, quod $anè tam parum e$$e non pote$t, quin id ad effectum hunc $it $atis.

Eodem modo $iaugere velimus dimen$ionum nume- _Quomodo_ _faciendum_ _$it, ut loca_ _@mmia_. rum alicujus Æquationis, & facere ut loca omnia ter- [095]LIBER TERTIVS. minorum ejus $int repleta (ut $i loco x^5 **** - b = 0, _Æquatio-_ _nis $int_ _completa_. de$ideretur Æquatio, in quâ incognita quantitas $ex di- men$iones habeat, & in qua nullus terminus de$it): oportet primùm pro x^5 **** - b = 0, $cribere x^6 **** - bx = 0; deinde factâ y - a = x, habebitur y^6 - 6a y^5 + 15aa y^4 - 20 a^3 y^3 + 15 a^4 yy - 6 a^5 y + a^6 - b + ab = 0.

Vbi liquet, quòd, quantula etiam $uppo$ita fuerit quan- titas a, omnia tamen Æquationis loca non de$inant e$$e repleta.

Præterea po$$unt quoque radices alicujus Æquatio- _Quomodo_ _multipli-_ _cari vel_ _dividi po$-_ _$int Æ-_ _quationis_ _radices,_ _ip$is inco-_ _gnitis_. nis, etiam$i $int incognitæ, multiplicari aut dividi per quantitatem aliquam cognitam, quam libuerit.

Quod fit, $upponendo, quantitatem incognitam, multiplicatam, aut divi$am per quantitatem, quæ mul- tiplicare aut dividere debet radices, e$$e æqualem ali- cui alteri. Deinde multiplicando aut dividendo quan- titatem cognitam $ecundi termini per hanc ip$am, quæ multiplicare aut dividere debet radices; & per ip$ius quadratum, quantitatem tertii; & per ip$ius cubum, quantitatem quarti, atque ita porrò u$que ad ultimum. Id quod in$ervire pote$t, ut ad integros & rationales nu- _Quâ ra-_ _tione fra-_ _cti numeri_ _alicujus_ _Æquatio-_ _nis redu-_ _cantur ad_ _integros_. meros reducantur fracti, aut $æpe etiam $urdi, qui in Æquationum terminis reperiuntur.

Vt $i habeatur x^3 - x x √ 3 + {26 / 27} x - {8 / 27 √ 3} = 0, & ip$ius loco alia de$ideretur, cujus omnes termini per numeros rationales exprimantur, oportet $upponere y = x √ 3, & multiplicare per √ 3 quantitatem cogni- tam $ecundi termini, quæ quoque e$t √ 3; & per ip$ius quadratum, quod e$t 3, quantitatem tertii, quæ e$t {26 / 27}; & per ip$ius cubum, qui e$t 3 √ 3, quantitatem ultimi, vi- delicet {8 / 27 √ 3}, id quod facit y^3 - 3yy + {26 / 9} y - {3 / 9} = 0.

[096]GEOMETRIÆ

Deinde $i hujus loco adhuc alia requiratur, in qua quantitates omnes cognitæ $olis integris numeris expri- mantur; $upponendo z = 3y, & multiplicando 3 per I 3, {26 / 9} per 9, & {8 / 9} per 27, fiet Æquatio

z^3 - 9zz + 26z - 24 = 0, Vbi, cum radices $int 2, 3, & 4, $equitur alterius radices e$$e {2 / 3}, I, & {4 / 3}; & prioris Æquationis {2 / 9} √ 3, {1 / 3} √ 3, & {4 / 9} √ 3.

Quæ operatio $ervire quoque pote$t ad faciendam _Quo pacto_ _quantitas_ _cognita a-_ _licujus_ _termini_ _Æquatio-_ _nis æqua-_ _lis fiat_ _cuicunque_ _alteri da-_ _tæ_. quantitatem cognitam alicujus termini in Æquatione æqualem alicui alteri datæ. Vt $i habeatur x^3 * - bbx + c^3 = 0, & ip$ius loco alia $it invenien- da Æquatio, in qua quantitas cognita tertii termini, nimirum ea, quæ hîc e$t bb, $it 3aa, non autem bb: $up- ponendum e$t y = x √ {3aa / bb}, deinde verò $cribendum, K y^3 * - 3aay + {3 a^3 c^3 / b^3} √ 3 = 0.

Cæterùm radices tam veræ quàm fal$æ non $emper _Quòd ra-_ _dices, tam_ _veræ_ _quam fal-_ _$æ, po$-_ _$int e$$e_ _reales, vel_ _imagina-_ _riæ_. $unt reales, $ed aliquando tantùm imaginariæ: hoc e$t, $emper quidem in qualibet Æquatione tot radices quot dixi, imaginari licet; verùm nulla interdum e$t quan- titas, quæ illis, quas imaginamur, re$pondet. Quem- admodum, tamet$i tres imaginari po$$imus in hac, x^3 - 6xx + 13x - 10 = 0; tamen una tantùm e$trea- lis; nempe 2; & quod ad reliquas duas attinet, quamvis illæ augeantur, diminuantur, aut multiplicentur, $icut jam expo$ui; tamen non ni$i imaginariæ $ieri po$$unt.

Iam verò, po$tquam ad inveniendam con$tructio- _Reductio_ _Æquatio-_ _num Cu-_ _bicarum,_ _cùm Pro-_ _blema, e$t_ _planum_. nem alicujus Problematis pervenimus ad Æquationem, in quâ incognita quantitas tres habet dimen$iones: Primùm $i quantitates cognitæ, quæ in ea reperiuntur, numeros fractos continent, ip$i ad integros, beneficio multiplicationis, modò explicatæ, reducendi $unt; At $i $urdos continent, tum quantùm fieri pote$t, $imiliter [097]LIBER TERTIVS. ad rationales $unt reducendi, tam per eandem hanc multiplicationem, quàm per diver$os alios modos, in- ventu $atis faciles. Deinde examinando ordine quanti- tates omnes, quæ ab$que fractione ultimum terminum dividere po$$unt, videndum e$t, num aliqua ex ip$is, juncta cum quantitate incognita per $ignum + vel -, componere po$$it binomium, quod dividat totam $um- mam; Id enim $i contingat, Problema erit Planum, hoc e$t, con$trui poterit regulâ atquecircino. Etenim L aut quantitas cognita hujus binomii erit radix quæ$ita; aut Æquatio, perip$um divi$a, ad duas dimen$iones erit reducta; ita ut deinde radix ejus, per ea, quæ primo libro $unt o$ten$a, inveniri queat.

Exempli gratiâ, $i habeatur y^6 - 8 y^4 - 124yy - 64 = o; ultimus terminus, qui e$t 64, dividi pote$t ab$que fractione per 1, 2, 4, 8, 16, 32, & 64. Quare ordine examinando hanc Æquatio- nem, num dividi po$$it per aliquod ex binomiis yy - 1 aut yy + 1, yy - 2 aut yy + 2, yy - 4 aut yy + 4, &c. in- venitur dividi po$$e per yy - 16, hoc modo: {+ 6 s - 8 y 4 - 124yy - 64 = 0 - 1y^6 - 8 y^4 - 4yy - 16 0

    - 16y^4
-
    128yy
{16 # 16 / + y^4 + 8yy + 4 = o.}

Incipio ab ultimo termino, & divido - 64 per - 16, _Modus di-_ _videndi_ _Æquatio-_ _nem per_ _binomium,_ _quod illius_ _continet_ _radicem._ quod facit + 4, quæ repono in quotiente; deinde mul- tiplico + 4 per + _yy_, & fit + 4 _yy_, quare in $umma dividenda repono - 4_yy_. Quippe $cribendum $emper e$t $ignum + vel - planè contrarium illi, quod produ- citur per multiplicationem. Addendo autem - 124 _yy_ ad - 4 _yy_, invenio - 128_yy_, quod rur$us divido per [098]GEOMETRIÆ - 16, & provenit + 8_yy_, reponendum in quotiente. Multiplicado verò hoc ip$um per _yy_, ex$urgit - 8 _y_<_>4, addendum termino dividendo, qui etiam e$t - 8 _y_<_>4, quæ quidem $imul conficiunt - 16_y_<_>4, quod per - 16 di- vido, & fit + 1_y_<_>4 pro quotiente, & - 1_y_<_>6 addendum ip$i + 1_y_<_>6, id quod facito, mon$tratque divi$ionem e$$e ad finem perductam. Quòd $i verò quantitas aliqua $uper- fui$$et, vel aliquis præcedentium terminorum ab$que fractione dividi non potui$$et, manife$tum fui$$et, divi$io- nem nullo modo fieri potui$$e.

Similiter $i habeatur y^6 # + a a \\ - 2 cc # # y^4 # - a^4 \\ + c^4 # yy # - a^6 \\ - 2 a^4 c c \\ -aac^4 # = 0. ultimus terminus ab$que fractione dividi pote$t per a, aa, aa + cc, a^3 + acc, & $imiles. Sed duas $ufficit ex illis con$iderare, nempe _aa_, & _aa_ + _cc_; aliæ enim, cum in quotiente plures pauciore$ve dimen$iones exhibeant, quàm quidem in quantitate cognita penultimi termini M reperiuntur, impedirent, ut divi$io fieri po$$et. Vbi notandum, meip$ius _y_<_>6 dimen$iones tantùm pro tribus dimen$ionibus habere, cum non reperiatur _y_<_>5, nec _y_<_>3, nec _y_ in tota $umma. Examinando igitur binomium yy - aa - cc, invenitur, divi$ionem per illud fieri po$$e, hoc modo:

+ y<_>6 # + aa # y<_>4 # - a<_>4 # yy # - a<_>6 # - 2cc # + c<_>4 # - 2 a<_>4 cc = O, # # # # # - a ac<_>4 # # # # # - aa - cc - _y_<_>6 # - 2 _aa_ # - _a_<_>4 - - # + _cc_ # - _aacc_ o - # _aa_ - _cc_ # - _aa_ - _cc_ # + _y_<_>4 + 2 _aa yy_ + _a_<_>4 # ## - _cc_ + _aacc_ = O.

Id quod mon$trat radicem quæ$itam e$$e _a a_ + _c c_. Quemadmodum facilè per multiplicationem probari pote$t.

[099]LIBER TERTIVS.

At verò $i nullum inveniatur binomium, quod ita N _Q Nænam_ _Proble-_ _mata $int_ _Solida,_ _Æquatio-_ _ne exiften-_ _te Gubicâ._ totam Æquationis propo$itæ $ummam dividere po$$it, certum e$t, Problema quod ab ea dependet, e$$e Solidum. Nec minus vitium e$t, con$tructionem ejus po$tea per rectas lineas & circulos tentare, quàm ad con$tructio- nem illorum, in quibus non ni$i circulis e$t opus, $ectio- nes Conicas adhibere: $iquidem quicquid ignorantiam aliquam te$tatur, peccatum dici meretur.

Porrò $i habeatur Æquatio, in quâ incognita quan- _Reductio_ _Æquatio-_ _num qua-_ _tuor di-_ _men$io-_ _num, cùm_ _Problema_ _e$t Pla-_ _num. Et_ _quænam_ _illa $int,_ _quæ Soli-_ _da $unt_ _dicenda._ titas quatuor habeat dimen$iones: eodem modo, $ubla- tis primùm $urdis & fractis numeris; ($i qui$unt) viden- dum e$t, num inveniri po$$it binomium, compo$itum ex incognita quantitate + vel - quantitate aliqua, quæ ab$que fractione ultimum terminum dividit, quod divi- dat totam $ummam. Hoc enim $i inveniatur; vel quan- titas cognita hujus binomii erit radix quæ$ita; vel $altem po$t divi$ionem hanc relinquentur tantùm in Æquatio- ne tres dimen$iones, ita ut illa deinde rur$us eodem modo $it examinanda. Quòd $i verò tale binomium non inveniatur, oportebit augendo aut diminuendo valorem radicis, $ecundum $ummæ terminum tolle- re, modo paulò ante explicato: & deinde ip$am ad aliam reducere, quæ tres duntaxat dimen$iones contineat. Id quod hoc modo fit:

loco + x^4 *. pxx. qx. r = o, $cribendum e$t.

_Reductio_ _Æquatio-_ _nis Qua-_ _drato-_ _quadratæ_ _ad Cubi-_ _cam._

+ y^6. 2py^4 + pp/4r yy - qq = O.

Et quod ad $igna + & - attinet, quæ omi$i, $i ha- beatur + _p_ in Æquatione præcedente, in hac ponen- dum e$t + 2_p_; aut $i habeatur - _p_, ponendum e$t - 2_p_. & contra, $i habeatur ibi + _r_, ponendum hîc e$t - 4_r_; aut $i habeatur ibi - _r_, ponendum hîc e$t + 4_r_. & $ive [100]GEOMETRIÆ illìc fuerit + _q_, $ive - _q_, $emper tamen hîc ponendum e$t - _q q_, & + _p p_. $altem $i _x_<_>4 & _y_<_>6 $ignis + notatæ $up- ponantur. quippe contrarium fieri deberet, $i $uppone- retur ibi $ignum -.

Exempli causâ, $i habeatur + x^4* - 4x x - 8x + 35 = o, $cribendum ejus loco e$t y^6 - 8y^4 - 124yy - 64 = o. Cum enim quantitas, quam nominavi _p_, $it - 4, ponendum e$t - 8 y^4 pro 2 p y^4. & cum illa, quam vo- cavi _r_, $it 35, ponendum e$t {+ 16 / - 140} yy, hoc e$t, - 124_yy_, loco {+ pp / - 4r}yy. Et denique cum _q_ $it 8, ponendum e$t - 64, pro - _q q_.

Eodem modo pro + x^4* - 17x x - 20x - 6 = o, $cribendum e$t + y^6 - 34y^4 + 313yy - 400 = o. Nam 34 e$t duplum ip$ius 17, & 313 e$t hujus quadratum jun- ctum quadruplo ip$ius 6, & 400 e$t quadratum ip$ius 20.

Similiter quoque loco + z^4 *+ {1 / 2}aa \\ - cc zz - a^3 \\ - acc z + {5 / 16} a^4 \\ -{1 / 4}aacc = o. $cribendum e$t y^6 + aa \\ - 2cc y^4 - a^4 \\ + c^4 yy - a^5 \\ - 2 a^4 cc \\ - a a c^4 = o. quippe _p_ e$t + {1 / 2} a a - c c, & p p e$t {1 / 4} a^4 - a a c c + c^4, & 4 r e$t - {5 / 4} a^4 + a a c c, ac tandem - q q e$t - a^6 - 2 a^4 c c - a a c^4.

Po$tquam igitur Æquatio $ic ad tres dimen$iones e$t reducta, quærendus e$t valor ip$ius _yy_, methodo jam explicatâ. Quòd $i verò ita inveniri nequeat, non opùs erit ulteriùs progredi. Infallibiliter enim inde $e- quitur, Problema e$$e Solidum. Sin autem invenia- tur, poterit ejus beneficio Æquatio præcedens in duas alias dividi, in quarum utrâque incognita quantitas duas tantùm dimen$iones habeat, quarumque radices ab il- [101]LIBER TERTIVS. lius radicibus non differant. Nimirum loco Æqua- tionis

+ x^4 *. p x x. q x. r = o,

$cribendæ $unt hæ duæ aliæ

+ xx - yx + {1 / 2} yy. {1 / 2}p. {q / 2 y} = o, & + xx + yx + {1 / 2} yy. {1 / 2}p. {q / 2 y} = o.

Et quod attinet ad $igna + & -, quæ omi$i, $i in Æquatione præcedente habeatur + _p_, ponendum erit in utraque harum duarum + {1 / 2}p; & - {1 / 2}p, $i in priore habeatur - _p_. Ponendum verò e$t + {_q_ / 2 _y_} in una, ubi ha- betur - _y x_; & - {q / 2y} in altera, ubi habetur + _y x_; pro- ut habetur + _q_ in prima. Et contra, $i habetur ibi - _q_, ponendum e$t - {q / 2 y} in illa, ubi habetur - _y x_; & + {q / 2 y} in altera, ubi habetur + _y x_. Vnde con$equenter facile e$t omnes Æ quationis propo$itæ radices cogno$cere, atque hinc Problema, cujus $olutionem continet, con- $truere, adhibendo tantùm circulos, & lineas rectas.

Exempli gratiâ, quia pro x^4 * - 17 x x - 20x - 6 = o ponendo y^6 - 34y^4 + 313yy - 400 = o invenitur _yy_ e$$e 16: hinc loco Æquationis + x^4 * - 17 x x - 20 x - 6 = o $cribendæ $unt hæ duæ + x x - 4x - 3 = o & + x x + 4x + 2 = o. Nam _y_ e$t 4, {1 / 2} _yy_ e$t 8, _p_ e$t 17, & _q_ e$t 20; ita ut + {1 / 2} yy - {1 / 2}p - {q / 2 y} faciat - 3, & + {1 / 2}yy - {1 / 2}p + {q / 2 y} faciat + 2. E quibus binis Æ- quationibus $i extrahantur radices, invenientur eædem omnes, quæ eliciuntur ex ea, in qua habetur _x_<_>4. Ni- mirum una vera, quæ e$t √7 + 2, & tres fal$æ, quæ $unt √7 - 2, 2 + √2, & 2 - √2.

Similiter cùm habetur x^4* - 4x x - 8x + 35 = o: [102]GEOMETRIÆ quoniam radix ex y^6 - 8 y^4 - 124yy - 64 = o rur$us e$t 16, hinc $cribere oportet

x x - 4x + 5 = o, & x x + 4x + 7 = o.

Hîc enim + {1 / 2}yy - {1 / 2}p - {q / 2y} facit 5, & + {1 / 2}yy- {1 / 2}p + {q / 2 y} facit 7. Et quandoquidem nulla in utraque harum Æ- quationum invenitur radix, $ive vera, $ive fal$a, liquidò con$tat, quatuor radices Æquationis, ex qua deductæ $unt, imaginarias e$$e, & Problema, cujus gratiâ Æ- quatio inventa e$t, naturâ $uâ e$$e Planum; $ed nullâ ratione con$trui po$$e, cum datæ quantitates conjungi nequeant.

Sic etiam cùm habetur

z^4* + {1 / 2} aa \\ - cc zz - a^3 \\ - acc z + {5 / 16} a^4 \\ - {1 / 4} aacc = o:

quia pro _yy_ invenitur _aa_ + _cc_, $cribendum e$t zz - z aa + cc + {3 / 4} aa - {1 / 2} a aa + cc = o, & zz + z aa + cc + {3 / 4} aa + {1 / 2} a aa + cc = o. Nam _y_ e$t aa +cc, & + {1 / 2}yy + {1 / 2}p e$t {3 / 4} aa, & {q / 2 y} e$t O {1 / 2} a aa + cc. Vnde cogno$citur, valore ip$ius _z_ e$$e {1 / 2} aa + cc + - {1 / 2}aa + {1 / 4}cc + {1 / 2}aaa + cc, vel {1 / 2} aa + cc - - {1 / 2}aa + {1 / 4}cc + {1 / 2}aaa + cc. P Et quandoquidem $upra feceramus _z_ + {1 / 2}_a_ = _x_, inno- te$cit, quantitatem _x_, ad quam cogno$cendam omnes ha$ce operationes in$tituimus, e$$e + {1 / 2}a + {1 / 4}aa + {1 / 4}cc - {1 / 4}cc - {1 / 2}aa + {1 / 2}aaa + cc.

Verùm enimverò ut utilitas hujus regulæ meliùs co- gno$ci po$$it, operæ pretium e$t, ut illam Problemati alicui re$olvendo applicemus.

_Exem-_ _plum_ _o$tendens_ _u$um ba-_

Datis quadrato A D, & rectà lineâ B N; oporteat producere latus A C u$que ad E, ita ut E F, ducta ab E [103]LIBER TERTIVS. N A C E F B D G versùs B, $it æqualis ip$i N B. Docet Pappus, quòd, _rum redu-_ _ction@@ns._ po$tquam primùm latus B D productum e$t u$que in G, ita ut D G æquetur D N, circulu$que de$criptus e$t, cu- jus diameter B G, producendum deinde tantùm $it la- tus A C, donec circumferentiæ hujus circuli occurrat in puncto E, quod requirebatur. Quæ $anè con$tructio inve$tigatu iis, quos laτeret, difficilis $atis foret: Ete- nim quærendo illam per methodum hîc propo$itam, nunquam certè cogitarent a$$umendam e$$e D G pro quantitate incognita, $ed potiùs C F vel F D vel C E: cum hæ tales $int, quæ facillimè omnium nos ad Æqua- tionem perducant; $ed ad Æquationem quæ non ita fa- cilè ab$que regula, quam jam expo$ui, explicari po$$et. Quippe ponendo _a_ pro B D vel C D, _c_ pro E F, & _x_ pro D F, fit C F = a - x; Et ut C F $eu _a_ - _x_ e$t ad F E $eu _c_, $ic F D $eu _x_ e$t ad B F, quæ proinde erit {c x / a - x}. Deinde propter triangulum rectangulum B D F, cujus unum latus e$t _x_, & alterum _a_, quadrata ip$orum, utpote _x x_ + _a a_, æqualia $unt quadrato ba$is, quod e$t {c c x x / x x - 2a x + a a}. Vnde multiplicando totum per x x - 2 a x + a a, in- venietur Æquatio x^4 - 2 a x^3 + 2 a a x x - 2 a^3 x + a^4 = c c x x, vel x^4 - 2 a x^3 {+ 2aa / - cc} xx - 2 a^3x + a^4 = o. [104]GEOMETRIÆ V Vbi per præcedentes regulas cogno$citur, radicem ejus, quæ e$t longitudo lineæ D F, e$$e {1 / 2}a + {1 / 2}aa + {1 / 2}cc - {1 / 2}cc - {1 / 2}aa + {1 / 2}a_aa_ + cc.

Quòd $i verò B F vel B E poneretur pro quantitate incognita, perveniremus rur$us ad Æquationem, in qua quatuor dimen$iones e$$ent, $ed quæ faciliùs reduci po$- R $et; & ad quam etiam $atis facilè perveniretur. Cum aliàs, $i pro ea $upponeretur D G, multò difficiliùs ad Æquationem, $ed quæ $implici$$ima foret, pervenire- mus. Quod quidem hîc refero, ut vobis indicem, quòd, cùm Problema propo$itum non e$t Solidum, $iquæren- do illud unâ viâ ad Æquationem deveniatur valde com- po$itam, tum communiter aliâ viâ ad $impliciorem Æ- quationem perveniri po$$it.

Po$$em præterea hîc diver$as regulas adjungere, re- ducendi Æquationes, quæ ad Cubum vel Quadrato- quadratum ad$cendunt, verùm $uperfluæ forent: quan- doquidem con$tructionem eorum Problematum, quæ Plana $unt, $emper per ha$ce invenire licet.

Po$$em quoque alias afferre pro Æquationibus, quæ _Regula_ _generalis_ _reducendi_ _Æquatio-_ _nes omnes,_ _quæ Qua-_ _drato-_ _quadra-_ _tum exce-_ _dunt._ ad Surde$olidum, vel Quadrato-cubum, aut altiùs a$- $urgunt; $ed malo-omnes $ub una comprehendere, di- cendo in genere: quòd, po$tquam aliquis illas ad ean- dem formam, quam habent illæ, quæ æquè multis di- men$ionibus con$tant, & ex multiplicatione duarum aliarum, pauciorum dimen$ionum, producuntur, redu- cere conatus fuerit, atque modos omnes, quibus hæc multiplicatio fieri po$$it, enumeraverit, nec juxta ali- quem ex ip$is $uccedere compererit, a$$everandum fit, illas ad $impliciores reduci non po$$e. Ita ut, $i incognita quantitas 3 vel 4 dimen$iones habeat, Problema, in cu- jus gratiam Æquatio quæritur, Solidum exi$tat; & $i 5 [105]LIBER TERTIVS. vel 6 dimen$iones habeat, uno gradu magis $it compo- $itum. Et $ic de cæteris.

Cæterùm omi$i hîc demon$trationes plurimorum, quæ dixi: quoniam ita faciles mihi vi$æ $unt, ut, $i modò operam, methodicè examinandi, num erraverim, impenderitis, illæ $uâ $ponte vobis $int occur$uræ. quin etiam utiliùs erit ip$as hâc ratione, quàm $i legantur, addi$cere.

Iam verò po$tquam compertum e$t Problema pro- S _Modus ge-_ _ner alis_ _con$truen-_ _di omnia_ _Proble-_ _mata So-_ _lida, vedu-_ _cta ad Æ-_ _quationem_ _trium,_ _quatuorve_ _dimen$io-_ _num._ po$itum e$$e Solidum; $ive Æquatio, per quam illud quæritur, ad Quadrato-quadratum ad$cendat; $ive non altiùs quàm ad Cubum a$$urgat: pote$t $emper radix ejus inveniri per aliquam trium Conicarum Sectionum, quæcunque illa tandem $it; aut etiam per ip$arum par- ticulam aliquam, quantumlibet exiguam, nec utendo ni$i rectis lineis & circulis. Verùm $uffecerit regulam generalem hîc adducere, inveniendi radices omnes ope Parabolæ, quandoquidem hæc aliquo modo e$t $impli- ci$$ima.

Primò igitur tollendus e$t $ecundus Æquationis pro- po$itæ terminus, modò jam non abfuerit, atque ita Æ- quatio reducenda ad hanc formam: _z_^3 = * _a p z_. _a a q_, T $i incognita quantitas tres tantùm dimen$iones habeat; aut ad hanc: _z_^4 = *. _a p z z_. _a a q z_. _a_^3 _r_, $i quatuor obtineat dimen$iones; Seu $umendo _a_ pro unitate, ad hanc: _z_^3 = *. _p z_. _q_; aut ad hanc _z_^4 = *. _p z z_. _q z_. _r_.

Deinde $upponendo Parabolam F A G jam de$cri- V ptam e$$e, & axem ejus e$$e A C D K L, latu$que rectum _a_ $eu 1, cujus A C $it dimidium, & denique punctum C e$$e intrahanc Parabolam, cujus vertex $it A: Opor- tet facere C D = {1 / 2}_p_, eamque $umere in linea A C, con- tinuata versùs C, $i in Æquatione habeatur + _p_; $ed versùs alteram partem, $i habeatur - _p_. Porrò è pun- [106]GEOMETRIÆ a p q r H S A C R E D M K L F cto D, aut ex puncto C, $i non habeatur quantitas _p_, erigendo ad axem perpendicularem D E æqualem {1 / 2}_q_, oportet ex centro E circulum de$cribere F G, cujus $e- midiameter $it A E, $i Æquatio tantùm Cubica fue- rit, hoc e$t, $i non habeatur quantitas _r_. A$t $i habea- tur _r_, & quidem $igno + adfecta, oportet ulteriùs in hac linca A E, producta utrinque, exuna parte $umere A R = _r_, & ex altera parte A S æqualem lateri recto [107]LIBER TERTIVS. R E D A F C L H S Parabolæ, quod e$t 1, de$criptoque circulo cujus dia- meter R S, erigere A H perpendicularem ad A E, quæ occurrat huic circulo R H S in puncto H, quod illud ip$um e$t, per quod alter circulus F H G tran$ire de- bet. Quòd $i verò habeatur - _r_, oportet in$uper in alio circulo, cujus diameter e$t A E, in$cribere A I, æqualem inventæ A H: inventumque erit punctum I, per quod primus circulus quæ$itus F I G tran$ire de- bet.

Vbi $ciendum, quòd circulus hic F G $ecare vel tan- gere po$$it Parabolam in 1, 2, 3, aut 4 punctis, à quibus $i ad axem demittantur perpendiculares, habebuntur [108]GEOMETRIÆ H _S_ A ʃ L I C _J_ _L_ R E D K G F L omnes Æquationis radices, tam veræ, quàm fal$æ. Ni- mirum $i quantitas _q_ $it adfecta $igno +, veræ radices erunt illæ harum perpendicularium, quæ ex eadem Pa- rabolæ parte, qua e$t E circuli centrum, reperientur, ut F L; & reliquæ, ut G K, erunt fal$æ. Sed contra, $i hæc quantitas _q_ notata fuerit $igno -, veræ erunt illæ, quæ ex altera $unt parte; & fal$æ, $eu minores quàm ni- hil, quæ ex parte illa, ubi e$t centrum circuli E. Et de- nique $i hic circulus non $ecat, nec tangit Parabolam in aliquo puncto, indicio e$t, Æquationem nullam ad- mittere radicem $ive veram, $ive fal$am, $ed tantùm V V imaginarias. Adeò ut hæc regula omnium, quas quis exoptare queat, generali$$ima $it & perfecti$$ima.

Quorum quidem demon$tratio admodum facilis e$t. [109]LIBER TERTIVS. Etenim $i linea G K, per con$tructionem hanc inventa, vocetur _z_, A K erit _zz_, propter Parabolam, in qua G K debet e$$e media proportionalis inter A K & latus rectum, quod e$t 1. Deinde, $i ab A K auferam A C, quæ e$t {1 / 2}, ut & C D, quæ e$t {1 / 2} _p_, relinquetur D K $eu E M zz - {1 / 2} p - {1 / 2}, cujus quadratum e$t z^4 - pzz - zz + {1 / 4} pp + {1 / 2} p + {1 / 4}. Et quia D E $eu K M e$t {1 / 2} _q_, tota G M fit _z_ + {1 / 2} _q_, cujus quadratum e$t zz + qz + {1 / 4} qq, additi$que hi$ce duobus quadratis, habebitur z^4 - pzz + qz + {1 / 4} qq + {1 / 4} pp + {1 / 2} p + {1 / 4}, _a p q r_ H S A C R E D M K G F L M [110]GEOMETRIÆ pro quadrato lineæ G E, quippe quæ ba$is e$t trianguli rectanguli E M G.

Sed quia hæc eadem linea G E e$t $emidiameter cir- culi F G, poterit ip$a aliis adhuc terminis explicari. Ni- mirum $i E D fuerit {1 / 2} _q_, & A D {1 / 2} p + {1 / 2}, E A erit {1 / 4} qq + {1 / 4} pp + {1 / 2} p + {1 / 4}, propter angulum rectum A D E. Deinde cum A H $it media proportionalis in- ter A S, quæ e$t 1, & A R, quæ e$t _r_, erit ip$a _r_. Ac de- nique, propter angulum rectum E A H, quadratum ex H E $eu E G e$t {1 / 4} qq + {1 / 4} pp + {1 / 2} p + {1 / 4} + r: adeò ut ha- beatur Æquatio inter hanc $ummam & præcedentem. Eadem quippe quæ z^4 = * + pzz - qz + r. Vnde con$equenter liquet, inventam lineam G K, quæ nomi- nata fuit _z_, Æquationis hujus e$$e radicem. Quod erat demon$trandum. Et $i calculum hunc ad omnes alios hujus regulæ ca$us applicueritis, mutando $igna + & -, prout opus exiget, eodem modo ad quæ$itum pervenie- tis; ita ut illis diutiùs immorari non $it opùs.

_a_ _q_ E A C F L G [111]LIBER TERTIVS.

Si itaque juxta hanc regulam inter lineas _a_ & _q_ duas _Inventis_ _duarum_ _media-_ _rum pro-_ _portiona-_ _lium._ libeat medias proportionales invenire, nemo ignorat, ponendo _z_ pro una, e$$e ut _a_ ad _z_, $ic _z_ ad {zz / a}, & {zz / a} ad {z^3 / aa}; ita ut habeatur Æquatio inter _q_ & {z^3 / aa}, utpote, z^3 = ** _aaq_. Deinde de$criptâ Parabolâ F A G, unà cum $egmento $ui axis A C, quod e$t {1 / 2} _a_, $emi$$is nempe la- teris recti, erigenda e$t ex puncto C perpendicularis C E, æqualis {1 / 2} _q_, atque ex centro E per A de$criben- dus circulus A F, ut obtineantur F L & L A, duæ me- diæ quæ$itæ.

Similiter $i dividere velimus angulum N O P, $ive _Ratio di-_ _videndi_ _angulum_ _in tres_ _partes æ-_ _quales._ arcum, portionemve circuli N Q T P in tres æquales partes; $i $umatur N O = 1 pro radio circuli, & N P = _q_ pro $ubten$a arcus dati, ac N Q = _z_ pro $ubten$a trien- tis hujus arcus, ex$urget Æquatio _z_<_>3 = * 3_z_ - _q_. Ete- nim ductis lineis N Q, O Q, & O T; $i Q S paral- lela fiat ip$i T O, patet, quòd, $icut N O e$t ad N Q, $ic N Q $it ad Q R, & Q R ad R S; adeò ut, cum N O $it 1, & N Q_z_, Q R futura $it _zz_, & R S _z_<_>3. Et quia tantùm R S $eu _z_<_>3 impedit, quò minùs linea N P, quæ e$t _q_, tripla $it lineæ N Q, quæ e$t _z_, habebitur

q = 3z - z^3, vel z^3 = * 3z - q

Deinde de$criptâ Parabolâ F A G, in qua C A $it æqualis $emi$$i lateris recti principalis, $i $umatur C D = {3 / 2}, & perpendicularis D E = {1 / 2} _q_: $ecabit circulus F A _g_ G, centro E per A de$criptus, hanc Parabolam in tribus punctis F, _g_, & G, non numerato puncto A, quod e$t ejus vertex. Id quod indicat in hac Æquatione tres haberi radices, nimirum duas G K & _g k_, quæ veræ $unt, & tertiam, nempe F L, quæ e$t fal$a; Atque ex hi$ce duabus veris minorem _g k_ illam e$$e, quam pro quæ$ita linea N Q $umere oportet. Altera enim G K, æqualis [112]GEOMETRIÆ A _k_ C _g_ E D K G F L N Q T P S R O V e$t ip$i N V, $ubten$æ trientis arcus N V P, qui cum reli- X quo arcu N Q P totum circulum complet. Fal$a autem F L æqualis e$t duabus hi$ce Q N & N V $imul $umptis, quemadmodum ex calculo facile e$t videre.

_Quòd om-_ _nia Solida_ _Proble-_ _mata re-_ _duci po$-_ _$int ad_ _ba$ce duas_ _con$tru-_ _stiones._

Superfluum foret $i in$i$terem hîc aliis exemplis in medium afferendis, cum Problemata omnia, quæ non ni$i Solida $unt, eò reduci po$$int, ut hâc regulâ ad con- $tructionem ip$orum non aliter indigeamus, quàm qua- tenus in$ervit ad inveniendas duas medias proportiona- les, aut ad dividendum angulum in tres æquales partes. Quod cogno$cetis, con$iderando, ip$orum difficultates $emper Æquationibus, quæ ultra Quadrato-quadra- tum non ad$cendunt, comprehendi po$$e; Et omnes il- las, quæ ad Quadrato-quadratum a$cendunt, reduci po$$e ad Quadratum, ope quarundam aliarum, quæ tan- tùm ad Cubum ad$cendunt; Et tandem, harum $ecun- dum terminum tolli po$$e. Ita ut nulla earum $it, quam ad aliquam ex hi$ce tribus formis reducere non liceat.

[113]LIBER TERTIVS.

z^3 = * - pz + q.

z^3 = * + pz + q.

z^3 = * + pz - q.

Si autem habeatur z^3 = * - pz + q, regula, cujus Y inventionem Cardanus cuidam, Scipioni Ferreo, tri- buit, nos docet, radicem e$$e z = C. + {1 / 2} q + {1 / 4} qq + {1 / 27} p^3 - C. - {1 / 2} q + {1 / 4} qq + {1 / 27} p<_>3.

Quemadmodum etiam, $i habeatur z^3 = * + pz + q, & Quadratum $emi$$is ultimi termini majus $it Cubo trientis, quantitatis cognitæ penultimi; $imilis fermè regula nos docet, radicem e$$e z = C. + {1 / 2} q + {1 / 4}qq - {1 / 27} p^3 + C. + {1 / 2} q - {1 / 4}qq - {1 / 27} p^3.

Vnde apparet, quòd Problemata omnia, quorum difficultates ad Æquationem unius ex hi$ce duabus for- mis reducuntur, con$trui $emper po$$int, ut Conicas $ectiones adhibere non $it opùs, ni$i ad extrahendas ra- dices Cubicas ex quibu$dam quantitatibus datis, hoc e$t, ad inveniendas duas medias proportionales inter ha$ce quantitates & unitatem.

Deinde $i habeatur z^3 = * + pz + q, & Quadra- tum $emi$$is ultimi termini non $it majus Cubo trien- tis, quantitatis cognitæ penultimi termini; $upponen- do Circulum N Q P V, cujus $emidiameter N O $it {1 / 3}p, hoc e$t, media proportionalis inter trientem quanti- tatis datæ _p_ & unitatem; tum etiam $upponendo lineam N P huic Circulo e$$e in$criptam, quæ $it {3q / p}, hoc e$t, quæ $it ad alteram quantitatem datam _q_, ut e$t unitas ad trientem ip$ius _p_; dividendus tantùm e$t uterque ar- cus N Q P, N V P in tres æquales partes; eritque N Q, $ubten$a trientis unius arcus, unà cum N V, $ubtensâ trientis alterius, æqualis radici quæ$itæ.

[114]GEOMETRIÆ A _k_ C _g_ E D K G F L N Q T P S R O V

Denique $i habeatur z^3 = * + pz - q, $upponendo rur$us Circulum N Q P V, cujus radius N O $it {1 / 3}p, & in quo in$cripta N P $it {3_q_ / _p_}: erit N Q, $ubtendens trientem arcus N Q P, una ex radicibus quæ$itis: & N V, $ubtendens trientem arcus N V P, radix altera. Saltem $i Quadratum $emi$$is ultimi termini non ex- cedat Cubum è triente quantitatis cognitæ penultimi termini. Etenim $i majus e$$et, non po$$et linea N P huic Circulo in$cribi, quippe quæ diametro ejus major foret. Id quod o$tenderet, duas veras radices hujus Æquationis non ni$i imaginarias e$$e, nec ullam realem extare præter fal$am, quæ juxta Cardani regulam foret C. {1 / 2} q + {1 / 4} qq - {1 / 27} p^3 + C. {1 / 2} q - {1 / 4} qq - {1 / 27} p^3.

Cæterùm notandum e$t, modum hunc exprimendi _Modus_ _exprimen-_ _di valo-_ _rem ra-_ _dicum_ _omnium_ valorem radicum per relationem, quam habent ad la- tera certorum Cuborum, quorum tantùm contentum cogno$citur, nequaquam magis intelligibilem, neque [115]LIBER TERTIVS. $impliciorem e$$e, quàm $i exprimantur per relationem, _Æquatio-_ _num Cu-_ _bicarum:_ _ac per con-_ _$equcns il-_ _larum_ _omnium,_ _quæ Qua-_ _dr ato-_ _quadra-_ _tum non_ _excedunt._ quam habent ad $ubtenfas certorum arcuum, $eu Cir- culi portionum, quarum triplum e$t datum. Ita ut Cu- bicarum Æquationum radices illæ omnes, quæ per Cardani regulas exprimi nequeunt, æquè clarè aut etiam clariùs per modum hîc propo$itum exprimi po$- $int.

Si enim, exempli cau$sâ, radicem cogno$cere arbi- tremur hujus Æquationis z^3 = * + pz + q: quia ip$am compo$itam e$$e $cimus ex duabus lineis; quarum una e$t latus Cubi, cujus contentum e$t $umma, quæ con- flatur ex {1 / 2} _q_, & ex latere Quadrati, cujus contentum e$t {1 / 4} qq - {1 / 27} p^3; & altera latus alterius Cubi, cujus con- tentum e$t differentia, quæ e$t inter {1 / 2} _q_, & latus Qua- drati, cujus contentum e$t {1 / 4} qq - {1 / 27} p^3, (quod illud omne e$t, quod ex Cardani regula addi$cimus); Dubi- tandum non e$t, quin æquè di$tinctè aut etiam di$tin- ctiùs radix hujus z^3 = * + pz - q cogno$catur, $i ea con$ideretur in$cripta Circulo, cujus $emidiameter $it {1 / 3} p, in quo pro $ubten$a arcus intelligatur, cujus tri- pli $ubten$a $it {3q / p}. Quin etiam hi termini prioribus illis multò minùs $unt intricati, & qui etiam multò brevio- res reddentur, $i peculiari aliquâ notâ ad exprimendas ha$ce $ubten$as, quemadmodum fit notâ C. ad expri- mendum latus Cubicum, uti velimus.

Po$$unt quoque per regulas hîc $upra explicatas dein- ceps exprimi radices Æquationum omnium, quæ ad Quadrato-quadratum a$cendunt; ita ut ne$ciam, quid in hac materia de$iderari ampliùs po$$it. Neque enim natura harum radicum permittit, ut terminis expriman- tur $implicioribus, nec ut per con$tructionem aliquam, quæ unà & generalior & $implicior $it, determinentur.

[116]GEOMETRIÆ

Verum quidem e$t, me nondum dixi$$e, quibus ra- _Cur Pro-_ _blemata_ _Solida_ _con$irui_ _non po$$int_ _ab$que $e_ _ctionibus_ _Conicis,_ _nec quæ_ _magis_ _compo$ita_ _$unt $ine_ _aliis li-_ _neis, ma-_ _gis com-_ _po$itis._ tionibus nitar, quòd affirmare audeam, utrùm res ali- qua fieri po$$it nec ne. At verò $i con$ideretur, quo- modo per methodum qua utor, id omne, quod $ub Geometricam contemplationem cadit, ad unum idem- que genus Problematum reducatur, quod e$t, ut quæ- ratur valor radicum alicujus Æquationis, $atis judica- bitur, non difficile e$$e ita enumerare vias omnes, qui- bus inveniri po$$unt: ut hoc $ufficiat ad o$tendendum, generali$$imam & $implici$$imam fui$$e $electam. Et $peciatim, quod $pectat ad Solida Problemata, quòd videlicet, ut dixi, citra lineam aliquam magis compo- $itam quàm circularem con$trui non po$$int, vel inde evidens e$$e pote$t, quòd illa omnia ad duas con$tru- ctiones reducantur; in quarum unâ duo $imul puncta requiruntur, quæ inter duas datas lineas duas medias proportionales determinent; & in alterâ duo puncta, quæ datum arcum in tres æquales partes dividant. Ete- nim cum Circuli curvatura tantùm dependeat à $im- plici relatione omnium partium ad punctum unum, quod e$t ip$ius centrum; inde fit, ut eo quoque non ni$i ad unum $olummodo punctum inter duas extremas de- terminandum uti po$$imus, utputa ad inveniendam unam mediam proportionalem inter duas datas, aut ad datum arcum in duas Æquales partes dividendum. At verò curvatura Conicarum Sectionum, quæ $emper à duabus diver$is rebus dependet, ad duo diver$a puncta determinanda in$ervire pote$t.

Ob eandem rationem fieri nequit, ut aliquod eo- rum Problematum, quæ uno gradu magis quam Soli- da $unt compo$ita, & inventionem 4 mediarum pro- portionalium, aut anguli in 5 æquales partes divi$io- nem, præ$upponunt, ope alicujus Conicæ $ectionis con- [117]LIBER TERTIVS. $trui po$$it. Quare nihil melius hîc à me fieri po$$e con- fido, quàm $i regulam generalem tradam con$truendi illa ope lineæ curvæ, quæ de$cribitur per inter$ectio- nem Parabolæ & lineæ rectæ, quemadmodum $upra fuit explicatum. Affirmare enim audeo, nullam, quæ huic effectui in$ervire queat, $impliciorem in rerum natura inveniri. Atque etiam vidi$tis, quomodo hæc linea immediatè $ectiones Conicas $equatur in quæ- $tione tantopere à Veteribus quæ$itâ, cujus $olutio or- dine omnes curvas lineas, in Geometriam recipiendas, exhibet.

Iam no$tis, cùm inve$tigantur quantitates, quæ ad _Modus ge-_ _ner alis_ _con$truen-_ _di Proble-_ _mata_ _omnia, re-_ _ducta ad_ _Æquatio-_ _nem, $ex_ _dimen$io-_ _nes non_ _exceden-_ _tem._ con$tructionem horum Problematum requiruntur, quâ ratione $emper ad Æquationem aliquam reduci po$- $int, quæ non ni$i ad Quadrato-cubum, aut Surde$o- lidum ad$cendat. Deinde etiam no$tis, quomodo, au- gendo valorem radicum hujus Æquationis, fieri $em- per po$$it, ut radices hæ omnes veræ evadant, ac $imul ut quantitas cognita tertii termini excedat quadratum à $emi$$e quantitatis cognitæ $ecundi termini. Et de- nique, quo pacto, $i tantùm ad Surde$olidum ad$cendat, ip$a ad Quadrato-cubum attolli po$$it, fierique ut nullus terminorum de$it.

Quocirca ut difficultates omnes, quæ quidem hîc occurrunt, per eandem regulam re$olvi queant, de$ide- ro ut hæc omnia fiant, & hâc ratione reducantur $emper ad Æquationem hujus formæ y^6 - py^5 + qy^4 - ry^3 + $yy - ty + v = o. in qua quantitas vocata _q_, major $it quadrato à $emi$$e ejus, quæ nominatur _p_.

[118]GEOMETRIÆ D F E C G I A L B M H K P N R Q O

Po$t hæc ductâ lineâ rectâ B K, utrinque indefinitâ, erectâque ad eandem ex puncto B perpendiculari A B, cujus longitudo $it {1 / 2} _p_; de$cribenda e$t in plano aliquo $eparato Parabola, ut C D F, cujus latus rectum prin- cipale $it {t / v} + q - {1 / 4} pp. quod brevitatis causâ vo- cabo _n_. Tum ponendo planum, in quo Parabola exi- $tit, $upra planum in quo $unt lineæ A B & B K, ita ut axis ejus D E omnino congruat cum linea recta B K; [119]LIBER TERTIVS. $umptoque $egmento hujus axis, quod inter puncta E & D intercipitur, æquali {2√v / pn}, adplicanda e$t longa re- gula ad punctum E, ita ut, po$tquam ad punctum A plani inferioris quoque e$t adplicata, $emper maneat adjuncta hi$ce duobus punctis, interea dum Parabola $ecundùm lineam B K, ad quam ejus axis e$t adplica- tus, vel elevatur vel deprimitur. quâ quidem ratione Parabolæ atque regulæ inter$ectio, quæ fit in puncto C, lineam curvam A C N de$ignabit, illam quippe quâ ad propo$iti Problematis con$tructionem indigebimus. Etenim eâ $ic de$criptâ, $i fiat B L æqualis D E, hoc e$t, {2 √v / pn}, ita ut punctum L cadat in lineam B K, versùs par- tem, quam re$picit Parabolæ vertex, Tum verò in ea- dem linea à puncto L versùs B $umatur L H æqualis {t / 2 n √v}, Et ex puncto H, $ic invento, ad partem curvæ A C N ducatur ad angulos rectos ip$i B K, linea H I, æqualis {r / 2nn} + {√v / nn} + {pt / 4nn√v}, quam abbreviandi causâ nominabo {m / nn}, Ac, po$tquam conjuncta $unt puncta L & I, circulo L P I, cujus diameter I L, in$cribatur li- nea L P, æqualis {s + p √v / nn}, Tandemque ex centro I per punctum P, $ic inventum, circulus de$cribatur P C N: $ecabit hic circulus vel tanget lineam curvam A C N, in tot punctis, quot Æquatio admittet radices. Ita ut perpendiculares, quæ ex hi$ce punctis ad lineam B K deducentur, Æquationis hujus futuræ $int radices, & nullam hæc regula patiatur exceptionem neque defe- ctum. Etenim $i quantitas _$_ adeò magna e$$et re$pectu aliarum, _p_, _q_, _r_, _t_, & _v_, ut linea L P major inveniretur diametro circuli I L, $ic ut eidem in$cribi non po$$et, nulla itidem foret radix in Æquatione propo$ita, quæ [120]GEOMETRIÆ non e$$et imaginaria; nec etiam ulla foret radix, $i cir- culus I P adeò parvus e$$et, ut curvam A C N in nullo Z pror$us puncto $ecaret. Hanc autem curvam in 6 diver- $is punctis $ecare pote$t, ita ut hîc $ex diver$æ radices in Æquatione haberi queant. Atque cùm illam in pau- cioribus $ecat, hoc indicio e$t, qua$dam ex hi$ce radi- cibus inter $e æquales e$$e, aut ip$arum aliquas e$$e tan- tùm imaginarias.

3C 2C A 3 S 2_S S_ C 3T 3V 2T 2V T B V K

Quòd $i verò ratio hæc de$cribendi lineam A C N [121]LIBER TERTIVS. per motum Parabolæ vobis videatur incommoda, fa- cile e$t plures alios modos in eundem finem excogi- tare. Vt, manentibus ei$dem quantitatibus pro AB & BL, nec non eâdem pro BK, quæ pro latere recto prin- cipali Parabolæ $upponebatur; de$cribendus e$t tantùm $emicirculus KST, centro ejus ad libitum in linea BK a$$umpto, ita tamen ut lineam AB alicubi $ecet, ut in puncto S. Nam po$tquam à puncto T, ubi terminatur, versùs K a$$umpta fuerit linea TV, æqualis BL, junga- turque SV, atque à puncto A junctæ SV parallela duca- tur AC, quæ rectæ SC, ductæ per punctum S, ip$i BK parallelæ, occurrat in puncto C: Erit punctum C, ubi hæ duæ parallelæ $ibi mutuò occurrunt, unum ex punctis per quod quæ$ita curva tran$ire debet. Eodem modo in- veniri po$$unt tot alia puncta, quot quis voluerit.

Quorum omnium demon$tratio $atis facilis e$t.

Si enim regula AE unà cum Parabola FD adplice- tur ad punctum C, (eodem modo, quo con$tat eas ad punctum C in curva ACN mutuâ inter$ectione de$i- gnandum e$$e adplicandas) & quidem CG vocetur y: erit GD {yy / n}, cum latus rectum, quod e$t n, $it ad CG $icut CG ad GD. Auferendo autem DE, quæ e$t {2 √v / pn} à GD, relinquetur {yy / n} - {2 √v / pn}, pro GE. Deinde quia AB e$t ad BE, ut CG ad GE: hinc cum AB $it {1/2} p, BE erit {py / 2n} - {√v / ny}.

Eâdem ratione $i punctum curvæ C $upponatur in- ventum e$$e per inter$ectionem linearum rectarum, SC, parallelæ ip$i BK, & AC, parallelæ ip$i SV; SB, quæ æquatur ip$i CG, e$t y: & cum BK æquetur lateri re- cto Parabolæ, quod nominavi n, BT erit {yy / n}. e$t enim ut KB ad B@, ita BS ad BT. Cumque TV eadem $it [122]GEOMETRIÆ quæ BL, hoc e$t, {2 √v / pn}, BV erit {yy / n} - {2 √v / pn}. Sicut autem SB e$t ad BV, $ic AB e$t ad BE, quæ ideo e$t {py / 2n} - {√v / ny}. ut ante. Vnde apparet, unam eandemque lineam e$$e, quæ utroque hoc modo de$cribitur.

Porrò, quoniam BL & DE $ibi invicem æquales $unt, æquales quoque inter $e erunt DL & BE; ita ut, addendo LH, quæ e$t {t / 2n √v}, ad DL, quæ e$t {py / 2n} - {√v / ny}, habeatur tota DH, nempe {py / 2n} - {√v / ny} + {t / 2n√v}, è qua auferendo GD, quæ e$t {yy / n}, relinquetur GH, videlicet {py / 2n} - {√v / ny} + {t / 2n√v} - {yy / n}. Id quod ordine $cribo, hoc pa- cto, GH = {-y^3 + {1/2}pyy + {ty / 2 √v} - √v / ny},

Et fit quadratum ex GH, {y^6 - p y^5 - {t / √v} \\ + {1/4}pp # y^4 # + 2 √v \\ + {pt / 2 √v} # y^3 # - p √v \\ + {tt / 4v} # yy - ty + v/nnyy.} Quocunque autem alio loco hujus curvæ imaginari li- beat punctum C, utputa versùs N, vel versùs Q, $em- per tamen invenietur, quadratum lineæ rectæ, quæ in- ter punctum H, & punctum ubi perpendicularis dedu- cta ex puncto C cadit $uper BH, intercipitur, ii$dem hi$ce terminis ii$demque $ignis + & - exprimi po$$e.

[123]LIBER TERTIVS. D F E C G L A B M H P K N R Q O

Po$tea cum IH $it {m / nn}, & LH {t / 2n √v}, IL erit {mm / n^4} + {tt / 4nnv} (propter angulum rectum IHL); & cum LP $it {s / nn} + {p √v / nn}, IP vel IC erit {mm / n^4} + {tt / 4nnv} - {s / nn} - {p √v / nn}, (propter angulum rectum IPL). Dein ductâ CM perpendiculari ad IH, erit IM differentia, quæ e$t inter IH & HM vel CG, hoc [124]GEOMETRIÆ e$t, inter {m / nn} & y; ita ut quadratum ejus $emper $it {mm / n^4} - {2my / nn} + yy, quod à quadrato ex IC ablatum relinquit {tt / 4nnv} - {s / nn} - {p√v / nn} + {2my / nn} - yy, pro quadrato ex CM, quod e$t æquale quadrato ex GH, jam invento. Aut etiam faciendo ut hæc $umma quemadmodum altera di- vi$a $it per nnyy, obtinebitur {- nn y^4 + 2m y^3 - p√v, yy - syy + {tt / 4v} yy / nnyy}. Cæterùm re$tituendo {t / √v} y^4 + q y^4 - {1/4} pp y^4 pro nn y^4, & r y^3 + 2 √v, y^3 + {pt / 2 √v} y^3 pro 2 m y^3, & multiplicando u- tramque $ummam per nnyy: ex$urget y^6 - p y^5 - {t / √v} \\ + {1/4}pp # y^4 # + 2 √v \\ + {pt / 2 √v} # y^3 # - p √v \\ tt / 4v # yy - ty + v, æquale - {t / √v \\ - q \\ + {1/4}pp # y^4 # + r \\ + 2 √v \\ + {pt / 2 √v} # y^3 # - p √v \\ - s \\+ {tt / 4v} # yy. Hoc e$t, habebitur y^6 - p y^5 + q y^4 - r y^3 + syy - ty + v = o. Vnde apparet, lineas CG, NR, QO, & $imiles e$$e hujus Æquationis radices. Quod erat demon$trandum.

Hinc $i invenire velimus 4<_>_or_ medias proportionales _Inventio_ _quatuor_ _mediarum_ _proportio-_ _nalium._ inter lineas a & b; po$itâ x pro prima, prodibit Æquatio x^5 * * * * - a^4 b = o, vel x^6 * * * * - a^4 bx^* = o. Fa- ctâque y - a = x, invenietur y^6 - 6a y^5 + 15aa y^4 - 20 a^3 y^3 + 15 a^4 yy -6 a^5 \\ - a^4 b # y # + a^6 \\ + a^5 b = o Vnde pro linea AB $umendum e$t 3 a, & {6 a^3 + aab/aa + ab} + 6aa pro BK, vel latere recto Parabo- [125]LIBER TERTIVS. læ, quod $upra nominavi n, & {2a / 3n} aa + ab pro DE, vel BL. Porrò de$criptâ lineâ curvâ ACN $ecundùm men$uram harum trium linearum, facienda e$t L H = {6 a^3 + aab / 2naa + ab}, & I H = {10 a^3 / nn} + {aa / nn} aa + ab + {18 a^4 + 3 a^3 b / 2nnaa + ab}, & L P = {15 a^4 + 6 a^3 aa + ab / nn}. Etenim circulus, qui centrum $uum habet in puncto I, tran$itu- rus per punctum $ic inventum P, $ecabit curvam in duo- bus punctis C & N, à quibus $i ad rectam BK demit- tantur perpendiculares NR & CG, & minor NR à ma- jore CG auferatur; erit reliqua x, prima ex quatuor mediis proportionalibus quæ$itis.

Eodem modo facile e$t datum angulum in quinque æquales partes dividere, & Circulo figuram in$cribere 11 aut 13 æqualium laterum, atque infinita alia hujus regulæ exempla reperire.

Verùm notandum e$t in plurimis horum exemplo- rum, quòd Circulus hic ita obliquè hanc Parabolam $ecundi generis $ecare po$$it, ut inter$ectionis punctum cognitu $it difficile, atque adeò hæc con$tructio ad Pra- xin non $it idonea. Cui quidem rei facilè remedium af- ferri po$$et, componendo alias regulas ad imitationem hujus.

Sed in$titutum meum non e$t prolixum librum con- $cribere, $ed potiùs multa paucis comprehendere: quod fortè judicabunt me feci$$e, qui con$ideraturi $unt, quòd, reductis ad eandem con$tructionem Problematis omnibus eju$dem generis, modum $imul, quo ad infi- nitas alias diver$as reduci, atque ita omnia infinitis mo- dis re$olvi po$$int, o$tenderim. Præterea etiam, quòd con$tructis iis omnibus, quæ Plana $unt, inter$ectione Circuli & lineæ rectæ, Et iis omnibus, quæ Solida $unt, [126]GEOMETRIÆ LIBER TERTIVS. inter$ectione Circuli & Parabolæ, Ac tandem iis omni- bus, quæ uno gradu magis $unt compo$ita, inter$ectione $imiliter Circuli & lineæ, uno gradu magis quàm Para- bola compo$itæ, eandem tantùm viam in con$truendis reliquis omnibus, quæ magis magi$que in infinitum $unt compo$ita, $equi oporteat. Etenim cognitis, in materia Mathematicarumprogre$$ionum, duobus aut tribus prioribus terminis, reliquos invenire non e$t dif- ficile. Adeò ut $perem à po$teris mihi gratias habitum iri, non $olùm pro iis, quæ hîc explicui; $ed etiam pro iis, quæ con$ultò omi$i, quò ip$is voluptatem illa inve- niendi relinquerem.

FINIS. [127] FLORIMONDI DE BEAVNE _IN_ GEOMETRIAM RENATI DES CARTES NOTÆ BREVES.

AL<_>GEBRA $pecio$a, hoc e$t, quæ exerce- tur per $pecies rerum, quæ literis Alpha- beti, alu$ve $imilibus de$ignantur, e$t Scientia, inve$tigandis, inveniendisque Theorematis & Problematis in$erviens, ac res homogeneas, quarum rationes vel proportiones con$iderantur, concernens. Dicimus autem rationem inter $e habere duas res, cùm homogeneæ $eu eju$dem naturæ exi$tentes, aut æ- quales $unt, aut inæquales, & minor per $ui ip$ius continuam ad- ditionem, tandem major evadit, majoremque $uperans. Adeò ut hæc Scientia non $olùm Algebram numero$am atque Veterum Analy$in Geometricam comprehendat; $ed etiam omne id, quod relationem quandam habet aut proportionem, ut refert D. des Cartes, in $ua de Methodo di$$ertatione.

Optimum verò e$t, ad $tabilienda hujus Scientiæ præcepta & ad cognitionem ejus a$$equendam, ut generaliter rationes ha$ce in lineis con$ideremus: cum $implici$$imæ $int, & hoc $ibi vendi- cent, quòd rationes omnes, quæ inter qua$cunque alias res con$i- derari po$$unt, exprimant. Id quod numeri non efficiunt, qui rela- tiones, quæ inter incommen$urabiles quantitates reperiuntur, ex- primere nequeunt. A ccedit, quòd iis ad omnes alias res, rationem vel proportionem quandam inter $e habentes, uti po$$imus. Ete- nim l@cèt linea nullam cum $uperficie, aut cum alicujus motus ve- locitate rationem habeat(atque ita de aliis alterius naturæ rebus;) po$$umus tamen rationem, quæ inter duas $uperficies, aut inter duas differentes velocitates, & id genus alia, quæ inter $e relatio- [128]FLORIMONDI DE BEAVNE nem aliquam habere $tatuimus, reperitur, exprimere per duas li- neas. Id tantùm cavendum e$t, ne permutata ratione utamur.

Operationes omnes, quæ in hac Scientia occurrunt, ad quin- que reducuntur, quæ eædem $unt, quæ Arithmeticæ vulgaris, ni- mirum, Additio, Subtractio, Multiplicatio, Divi$io, atque Radi- cum Extractio; hoc præterea commodi habentes, quòd illæ ($icut notavimus) circa incommen$urabiles quantitates, non mi- nùs quàm circa alias, ver$entur. Vt, cùm proponuntur duæ lineæ incommen$urabiles, $ive longitudine, $ive longitudine & poten- tiâ, po$$unt ip$æ $imul addi, una ab altera auferri, per $e invicem multiplicari, una per alteram dividi, & ex utraque radix extrahi, perinde ac $i longitudine e$$ent commen$urabiles.

Neque verò docebimus, quo pacto hæ operationes per lite- ras Alphabeticas, vel alias linearum aliarumve rerum $pecies, quas de$ignant, $int faciendæ: cum hoc ab aliis jam $it pertra- ctatum. Tum etiam quoniam hæc Geometria, quâ ratione Ad- ditio, Subtractio, Multiplicatio, Divi$io, atque Radicum Ex- tractio, tam in numeris, quàm in lineis in$tituendæ $int, brevi- ter exponit. Verùm ob$ervari volumus, quòd per ha$ce $pecies, quas nominamus b, b^2, b^3, b^4, bd, b^2 d, b^3 d; primam videli- cet b, numerum aut lineam $implicem; $ecundam b^2, quadra- tum ip$ius b, $eu b quadratum; tertiam b^3 $eu b cubum; quar- tam b^4 $eu b quadrato-quadratum, &c. non ullæ aliæ res, quàm lineæ omnino $implices concipiantur; ni$i quæ$tio fuerit de ve- ris Quadratis, Cubis, Planis, & Solidis, aut, per ha$ce $pecies alias res $ignificemus, $imilem inter $e relationem, quam lineæ ip$is de$ignatæ, habentes. Attamen con$entaneum e$t, nomina u$itata retinere, quandoquidem lineæ, $peciebus hi$ce de$igna- tæ, eandem inter $e rationem, quam veræ $uperficies, & vera $o- lida, quæ per ip$as denotantur, $ervant. Et hoc quidem ad imi- tationem Arithmeticæ communis, ubi alios numeros appellamus Quadratos, alios Cubos, alios Planos, alios Solidos &c. quippe qui talem inter $e relationem ob$ervant, quatenus $unt numeri $implices, qualem inter $e obtinent Quadrati, Cubi, &c. quos repræ$entant.

Oportet itaque o$tendere, $patia & corpora, $peciebus hi$ce de$ignata, eandem inter $e rationem habere, quam lineæ $im- plices, quas per ip$as concipimus. Exempli gratiâ, b^2 eandem [129]NOTÆ BREVES. rationem habere ad bd, & ad d^2, quatenus $patia $ignificant, quàm quatenus lineas referunt. Sic etiam relationem ip$ius b^3 ad b^2 d & ad d^3, aliasque $imiles, eandem inter hæc Solida exi- $tere, quam ea, quæ e$t inter lineas, per has $pecies de$ignatas. Quod ip$um facile erit, $i pro arbitrio lineam aliquam accipia- mus, quam appellemus unitatem, & ad eam reliquas omnes referamus. Illa vocetur a, $ic ut hæ tres lineæ a, b, & b^2 pro- portionales exi$tant, juxta id quod de multiplicatione in hac Geometria dictum e$t. Idem de lineis a, d, & d^2 e$t intelli- gendum. Sic etiam linea a e$t ad lineam b, $icut linea d e$t ad lineam bd; aut, ut linea a e$t ad lineam d, ita linea b e$t ad ean- dem lineam bd. Quod cum ita $it, linea b erit ad lineam b^2, $icut linea d ad lineam bd; cum eadem utrobique $it ratio, nimirum eadem, quæ lineæ a ad lineam b. Vnde permutando erit, ut li- nea b ad lineam d, ita linea b^2 ad lineam bd. Eodem modo linea b erit ad lineam bd, ut linea d ad lineam d^2; cum utraque ratio ea- dem $it, quæ lineæ a ad lineam d. quemadmodum e$t o$ten$um. Vnde permutando erit, ut linea b ad lineam d, ita linea bd ad li- neam d^2. Patet itaque, b e$$e ad d, $icut b^2 ad bd; itemque b e$$e ad d, $icut bd ad d^2, & con$equenter, rationem lineæ b^2 ad lineam d^2 e$$e duplicatam lineæ b ad lineam d; lineamque bd e$$e me- diam proportionalem inter lineas b^2 & d^2. Id quod unu$qui$que novit ab Euclide e$$e o$ten$um, nimirum: rationem, quam habet b^2 ad d^2, quatenus de$ignant $uperficies $eu quadrata, duplicatam e$- $e rationis, quam habet latus b ad latus d: itemque bd rectangu- lum e$$e medium proportionale inter hæc ip$a quadrata. ac per con$equens, hæc $patia eandem inter $e relationem habere, quam lineæ ii$dem $peciebus de$ignatæ. Idem o$tendi pote$t de Cubis vel Solidis, ad imitationem præcedentis demon$trationis. Vnde haud parvum emolumentum colligere licet, cum complures ra- tiones, quas Euclides aliique Geometræ, inter duas $uperficies, atque inter duo corpora, reperiri, demon$trarunt, nos pro lineis, aliisve rebus, ii$dem $peciebus de$ignatis, u$urpare po$$imus, prout eandem quam dicta $patia $eu corpora inter $e relationem habent.

Exhibeamus aliquod exemplum: Detur triangulum rectan- gulum ADE, cujus angulus DAE $it rectus. Manife$tum e$t ex elementis, quòd laterum quadrata $imul $umpta quadrato ba$is [130]FLORIMONDI DE BEAVNE A B G C D F E H N M A H N M D F E B G C $int æqualia: hoc e$t, $i ponamus A D = b, A E = c, & D E = d, quòd b^2 + c^2 æquetur d^2, quatenus de$ignant vera qua- drata. Quod quoque verum e$t, quatenus de$ignant lineas, mo- dò eandem inter $e relationem obtineant, quam hæc ip$a qua- drata; ut demon$tratum e$t à nobis, atque etiamnum in hoc exemplo palàm facere conabimur.

A$$umatur pro lubitu linea aliqua major vel minor (perinde enim e$t) quàm DE, quæ quidem $it unitas, & ad quam reliquæ omnes referantur: ip$a autem e$to BC, parallela exi$tens ip$i DE, ducaturque perpendicularis AF, ip$am, $i opùs e$t, producendo. Deinde fiat, ut BC ad DE, ita DE ad HM, fietque H M = d^2.

Iam verò, $icut hæ lineæ BC, DE, HM $unt continuè pro- portionales, ita quoque lineæ BC, AE, NM, nec non lineæ BC, DA, HN. Compo$ita enim e$t ratio BC ad AE, ex ra- tione BC ad AC, & ex ratione AC ad AE. E$t autem ratio AE ad NM compo$ita ex ii$dem rationibus, nimirum ex ratio- ne AE ad FE, quæ eadem e$t rationi BC ad AC (propter $i- militudinem triangulorum rectangulorum AEF & BCA,) & ex ratione FE ad NM, hoc e$t, AE ad AM, quæ eadem e$t rationi AC ad AE (per con$tructionem.) Id quod eodem mo- do patet de BC, AD, HN. Erit igitur N M = c^2, & H N = b^2, quæ quidem $imul $um ptæ æ quantur ip$i HM, hoc e$t, d^2. Quod erat demon$trandum.

Cernitur præterea illa in hac Methodo facilitas, quòd etiam lineam aliquam hoc modo {b / d}, alii$ve $imilibus, exprimere po$$i- mus; aut quòd eo item modo fractionem aliquam Arithmeticæ communis, ut {1/2}, {2/3}, &c. denotare valeamus; hoc $anè compen- dio, quòd literis fractio exprimi po$$it, cujus numerator ad de- [131]NOTÆ BREVES. nominatorem non habeat rationem commen$urabilem; $ed quæ $imilis $it lineæ ad lineam, quarum una vicem gerat numeratoris, & altera vicem denominatoris eju$dem fractionis. Id quod non exiguæ e$t utilitatis, quemadmodum po$tea videbitur.

I am autem explicandum e$t, cur æque-multæ dimen$iones $in- gulis Æquationis terminis $int tribuendæ. Quod $anè per $e li- quet, quando $ub hi$ce terminis $uperficies aut corpora intelli- guntur: cum nulla ratio inter duas quantitates heterogeneas con- $i$tat, $patiaque illa aut corpora eodem $emper linearum atque di- men$ionum numero de$ignentur.

Verùm expedit utidem faciamus, quando per ho$ce terminos non ni$i lineæ de$ignantur, ut Methodus eò univer$alior atque etiam commodior reddatur: Quandoquidem id præ$tare tene- mur, cùm linea, quæ pro unitate $umenda e$t, indeterminata exi- $tit, $eu, cùm requiritur, ut liberum $it a$$umere pro unitate li- neam qualem volumus. Id quod facilè concipi pote$t, quoniam $umendo lineam aliquam, ut a, pro unitate, lineæ, verbi gratiâ, b^2 & d^2, denominationes ha$ce accipiunt, prout referuntur ad li- neam a. At verò $tatuendo aliam quandam lineam pro unitate quàm a, licèt b & d eædem maneant, nihilominus tamen b^2 & d^2 à præcedentibus erunt diver$æ. Ac proinde, $i comparare veli- mus lineam b cum linea d^2: quoniam d^2 diver$a e$t, prout ad di- ver$as lineas refertur, quas pro unitate accipere po$$umus, ipsâ li- neâ b eâdem $emper manente; patet lineam b ad lineam d^2 non $emper eandem rationem $ervare: $ed contra, diver$as ad illam $ortiri relationes, pro diver$is lineis, quæ pro unitate a$$umun- tur. Et $ic de aliis. A$t quæcunque tandem linea pro unitate $u- matur, linea tamen indeterminata, & quæ per b^2 concipitur, ean- dem $emper habet rationem ad d^2, quam quadratum lineæ b ad quadratum lineæ d. Atque ita de aliis omnibus, ut $upra e$t o$ten- $um. Et quidem generalius e$t atque etiam commodius, relin- quere ita unitatem indeterminatam & ad cuju$que arbitrium, ut deinde pro ip$a talis linea a$$umi po$$it, qualis videbitur, quàm eandem ab initio operationis determinare, $umendo pro ip$a cer- tam aliquam lineam. Præterquam quod id plurimùm conducat ad confu$ionem evitandam; ad dirigendum calculum; atque ad præcavenda vitia, quæ ibidem committi po$$ent. Verùm cùm unitas determinata exi$tit, tum quidem non ampliùs $ingulis [132]FLORIMONDI DE BEAVNE Æquationis terminis æquè multas literas tribuere tenemur: cum unitas illas ubique $upplere po$$it, ubi numero pauciores ha- bentur, & ip$a has $pecies multiplicans aut dividens ea$dem non mutet. Si verò ibidem non $it expre$$a, poterit tum quidem $ubintelligi. Qua de re plura exempla in hac Geometria repe- riuntur.

AD PAGINAS 6 & 7, DE RADICVM EXTRACTIONE. O N P L M

QVandoquidem linea L M primæ figuræ tangit circulum LOP, rectangulum OMP æ- quatur quadrato ex LM. Sunt autem bina rectan- gula MOP & OMP æ- qualia quadrato ex OM. Æquale igitur erit rectan- gulum MOP, unà cum quadrato ex LM, qua- drato ex OM; hoc e$t, erit z^2 = a z + b^2, ac per con$equens z = {1/2} a + {1/4} a^2 + b^2: cum ON æquetur {1/2}a, & quadratum ex NM tantundem valeat atque duo quadrata ex NL & LM, hoc e$t, {1/4}a^2 & b^2. Id quod primò erat demon$trandum.

Deinde rectangulum OPM & quadratum ex PM æqualia $i- mul $unt rectangulo OMP. E$t autem rectangulum OMP æ- quale quadrato ex LM. Quadratum itaque ex PM æquale e$t quadrato ex LM, minus rectangulo OPM: hoc e$t, erit y^2 = - ay + bb, ac proinde y = - {1/2} a + {1/4}a^2 + b^2. quia, cùm NM æquatur {1/4}a^2 + b^2, ut $upra, ac ex ip$a aufertur NP $eu {1/2}a, relinquitur MP $eu y.

IN SECVNDAM FIGVRAM DE RADICVM EXTRACTIONE. PAG. 7.

REducemus hanc figuram ad $equentem, in qua ND & HO $unt parallelæ & æquales ip$i LM. Quibus po$itis, quoniam [133]NOTÆ BREVES. LM tangit circulum HR QL in puncto L, erit quadratum ex LM æquale rectangulo RMQ. Deinde, quia MD æqualis e$t H O R N D Q L M DO, & QD ip$i DR, erit & MQ æ- qualis RO. Vnde additâ communi QR, fiet quoque MR æqualis QO. Ac proinde $i à rectangulo OMR au- feratur rectangulum RMQ, hoc e$t, quadratum ex LM, erit reliquum æquale quadrato ex QO $eu MR. Hinc cum RM $it = z, HL $eu MO = a, & LM = b: erit z^2 = az - bb.

Similiter $i à rectangulo OMQ au- feratur rectangulum RMQ, hoc e$t, quadratum ex LM, erit reliquum æ- quale quadrato ex RO $eu MQ. Ac proinde $i QM $umatur pro z, habe- bitur z^2 = az - bb.

Jam autem cum linea RQ divi$a $it bifariam in D, ac ip$i in directum ad- jecta QM, erit rectangulum RMQ, hoc e$t, quadratum ex LM, unà cum quadrato ex DQ $eu RD, æquale quadrato ex DM, hoc e$t, ex $emi$$e ip$ius a; ac proinde quadratum ex DQ $eu DR æquale quadrato ex DM, minus quadrato ex LM, hoc e$t, æquale {1/4} aa - bb. Vnde $i addamus {1/4} a^2 - b^2, hoc e$t, DQ $eu DR ad DM vel {1/2} a, habebimus MR pro z; $i verò illam ex eadem DM auferamus, obtinebimus quoque QM pro z. E quibus patet, primo ca$u fieri MR, hoc e$t, z = {1/2} a + {1/4} a^2 - b^2, $ecundo autem MQ, hoc e$t, z = {1/2} a - {1/4} a^2 - b^2. Ita ut hæc æquatio z^2 = az - bb duas habeat radices, nimirum, MR & MQ, quæ, $ic ut jam diximus, exprimuntur. Id quod $ecundò erat demon$trandum.

Po$$unt quoque hæc omnia, quæ de radicibus dicta $unt, per Algebram demon$trari. Si enim in primo exemplo, $icut feci- mus, ponatur z = {1/2} a + {1/4} a^2 + b^2: auferendo utrinque {1/2} a, habebitur {1/4} a^2 + b^2 = z - {1/2} a. Ac proinde, $i $umantur ho- rum quadrata, erit & z^2 - az + {1/4} a^2 = {1/4} a^2 + b^2. Et ablato [134]FLORIMONDI DE BEAVNE utrinque {1/4} a^2, atque transferendo - az in alteram æquationis partem: z^2 = az + b^2.

In $ecundo exemplo, cùm y æquatur - {1/2} a + {1/4} a^2 + b^2, ac proinde y + {1/2} a = √ {1/4} a^2 + b^2, erunt & horum quadrata æqua- lia, hoc e$t, y^2 + ay + {1/4} a^2 = {1/4} a^2 + b^2, & per con$equens y^2 = - ay + bb.

In tertio exemplo, cum primo loco habeatur z = {1/2} a + {1/4} a^2 - b^2, ideoque z - {1/2} a = {1/4} a^2 - b^2, erunt & horum quadrata æqualia, hoc e$t, z^2 - az + {1/4} a^2 = {1/4} aa - bb, unde & z^2 = az - bb.

In ultimo exemplo, cum$ecundo loco habeatur z = {1/2} a - {1/4} aa - bb, ac idcirco {1/2} a - z = {1/4} a^2 - b^2, erunt & horum quadrata æqualia, hoc e$t, {1/4} aa - az + z^2, = {1/4} aa - bb, & propterea z^2 = az - bb. Quæ quidem demon- $trare oportebat.

IN COMPOSITIONEM LOCORVM PLANORVM ET SOLIDORVM PAG. 26, & $equent.

QVicquid in primo libro re$tat, nec non in $ecundo u$que ad Locorum Planorum & Solidorum compo$itionem reperi- tur, intellectu $atis facile e$t; quare ad paginam 26 & $equentes progrediemur. Vbi primò notandum, quòd, habentes in æqua- tione duas quantitates indeterminatas, quarum una licèt pro ar- bitrio $umatur, altera tamen per eandem æquationem inveniri po$$it, ita ip$am ordinare oporteat: ut, $i una, puta x, ad libitum $umatur, altera, quæ e$t y, denominationi terminorum ejus in$er- viat, $ic, ut y^2 unam con$tituat æquationis partem, & altera ejus pars ordiatur à termino, in quo y $ola $ine x reperitur, quem $e- quatur y cum x, & po$tea x $ine y, & tandem terminus, in quo neque x neque y reperiatur. Atque impo$$ibile quidem e$t alios ca$us invenire, quando quantitates indeterminatæ y & x duas tan- tùm dimen$iones habent: quanquam $æpi$$imè contingat ex his terminis aliquos reperiri nihilo æquales.

Deinde ob$ervandum quoque e$t, $i termini illi plures literas vel dimen$iones contineant, modò quantitates indeterminatæ y & x duas dimen$iones non excedant, facile e$$e, dividendo totam [135]NOTÆ BREVES. æquationem per literas ip$i yy adhærentes, efficere, ut yy $ola unam partem æquationis con$tituat & reliquæ alteram partem, ad in$tar fractionis, pro denominatore habentem literas, quæ an- tea cum yy jungebantur. Vbi nemo exi$timare debet, fractio- nem pluribus dimen$ionibus con$tare, quàm numero relinquun- tur literæ in numeratore, po$tquam ex ip$o numerus literarum denominatoris e$t $ubductus, quemadmodum in exemplo, eâ- dem hujus Geometriæ paginâ propo$ito, apparet.

Quod verò de dimen$ionibus jam diximus, eodem $en$u in- telligendum e$t, quo antea advertimus, utile e$$e, ut $ingulis æqua- tionis terminis æquè multæ tribuantur literæ. Nam $icut b^2 $igni- ficare pote$t lineam aliquam, $ic etiam {b / d}, & {b / d^2}; quæ tamen $ic u$urpari non debent, ni$i cùm linea quæ dam pro unitate e$t de- terminata: ob rationem $upra allatam, ubi utilitatem atque com- moditatem o$tendimus, quæ $equitur, cùm $ingulis æquationis terminis æquè multæ literæ vel dimen$iones tribuuntur, etiam$i illis nil ni$i lineæ aliævè res $imiles de$ignentur.

Porrò notandum e$t, quòd in hac Geometria generaliter pro uno eodemve loco vel termino habeantur illi omnes, qui eandem quantitatis, quam invenire volumus, & radicem æquationis ap- pellamus, denominationem $ortiuntur. Nimirum, quòd omnes illi pro uno termino habeantur, in quibus reperitur y^2; & pro a- lio, in quibus reperitur y; & rur$us pro alio omnes, in quibus y non reperitur. Atque ita ulteriùs, $i radix plures dimen$iones ha- buerit. E$t autem hoc (ut diximus) generale; $peciatim verò hæc methodus requirit, ut ex termino, in quo y reperitur, duos ca$us faciamus; in quorum uno y reperiatur $ine x; & in altero, ubi cum x $it conjuncta: cum y & x duæ indeterminatæ quantitates $int & utravis æquationis radix e$$e po$$it. Neque difficile e$t ad unum terminum reducere omnes illos, qui eodem modo ab æquationis radice denominantur. Etenim reliquis literis cognitis exi$tenti- bus, facile e$t, tales a$$umere, quæ $upponantur æquales iis omni- bus, quæ eandem habent radicis denominationem; vel etiam ei, quod de$ignatur per fractionem, quam termini efficere ponantur. Atque hinc fit, quòd loco terminorum, ubi y reperitur $ine x, $o- lummodo ponatur 2 my, quippe quod $upponitur æquale omni- bus $imul terminis eju$dem denominationis. Loco autem eorum [136]FLORIMONDI DE BEAVNE omnium, ubi y & x $imul reperiuntur, ($iquidem hæc Geometriæ Methodus po$tulat, ut x retineatur, ac nihilominùs terminus qui- libet plures quàm duas dimen$iones habere non debeat,) ponitur tantùm {2n / z} xy, ut $ic de$ignentur fractiones omnes, quæ $imilem habent radicis denominationem. Quòd verò loco my & {n / z} xy $umatur 2my & {2n / z} xy, id tantùm in eum finem fit, ut faciliùs ad æquationis radicem perveniatur: ad quam obtinendam requiri- tur, ut literarum m & n $emi$$es accipiantur. Sicut $uperiùs vidi- mus pag. 6 & 7, ubi de radicum extractione, quando æquatio duas $olùm dimen$iones habet, $umus loquuti.

Po$tquam igitur termini, in quibus y ab$que x, atque etiam in quibus y & x $imul reperiuntur, hoc modo ad $impliciores reducti $unt, extrahitur radix ex Æquatione eaque exprimitur juxta id, quod pag. 6 & 7 fuit dictum. Quemadmodum videre licet in exemplo pag. 27, ubi radix e$t y = m - {nx / z} + m^2 + {2mn / z} x + {n^2 x^2 / z^2} + {bcfglx - bcfg x^2/ e z^3 - cg z^2}, Deinde $umenda e$t m^2 pro omnibus terminis in vinculo, in qui- bus x non reperitur, cujus quantitas m eadem e$t in æquatione propo$ita cum ea, quæ e$t extra vinculum; $ed aliàs pote$t e$$e diver$a, quo ca$u loco m extra vinculum præ$tat quodammodo aliam literam a$$umere. Po$t quæ præter terminos, in quibus x ab$que y reperitur, nihil reducendum re$tat. Po$$unt autem hi duobus modis $e habere: prout nimirum habebitur vel x^2, vel x $impliciter. Vnde fit, ut etiam, loco terminorum omnium, in quibus x $impliciter reperitur, $cribendum $it o x. Quo loco notandum quoque venit, literam o quantitatem aliquam hîc de- $ignare, non autem cyphram: quandoquidem æqualis e$t ac loco illorum omnium $cribitur, quæ cum x junguntur; aliàs enim D. des Cartes eâ ordinariè ad cyphram $eu nihil denotandum uti- tur: ita ut quodammodo hîc, ad confu$ionem evitandam, præ- $tare videatur, pro o aliam quandam literam $ub$tituere. Sed hæc monui$$e $ufficiat. Denique reducendæ $unt etiam literæ, quæ cum x^2 junguntur, quæque nil præter fractionem de$ignare po$- $unt: cum x^2 duas habeat dimen$iones, hoc videlicet modo: {p / m} x^2. Vbi con$iderare oportet, quòd litera m fractionis {p / m} eadem [137]NOTÆ BREVES. quantitas exi$tat, quæ in m^2 in vinculo. Quâ quidem methodo nulla habebitur æquatio, cujus radix ad duas tantùm dimen$io- nes a$cendit, quæ, prout ex illa educta e$t, non reducatur ad hanc formulam: y = m - {n / z} x + m^2 + ox - {p / m} x^2. Ita ut hæc ip$a quibu$libet Locis Planis & Solidis con$truendis in$ervire queat: cum omnes locos $ive terminos, qui in eorum æquationibus re- periri po$$unt, comprehendat; adeoque non ni$i $ignorum + & - variationem, atque loca & terminos, qui in propo$itis æqua- tionibus deprehendi nequeunt, con$iderare oporteat. Quæ qui- dem omnia à D. des Cartes $unt animadver$a. Nos verò ea dun- taxat, quæ difficultatem aliquam afferre po$$ent, illu$trare co- nabimur.

OBSERVATIO PRIMA.

PO$tquam æquatio ad $upradictam formulam e$t reducta, & illa, $ive æquè multos, $ive pauciores terminos habens, etiam fractionibus numericis e$t affecta: ut exempli gratiâ, $i loco {n / z} x habeatur {3/4} x, pote$t operatio in$titui per ha$ce fractiones, $up- ponendo, numeratorem 3 e$$e æqualem numeratori n, & deno- minatorem 4 æqualem denominatori z. Idem intellige de aliis fractionibus numericis, quæ æquales $unt, & ad literas $uperio- ris formulæ referuntur. Vnde cùm habetur fractio denotata hoc pacto x √ {3/4} loco {n / z} x; erit litera n æqualis √ 3, & z æqualis √ 4, atque ita de aliis. E$t autem bene ob$ervandum, quod di- ximus: nimirum, $i in æquatione reperiatur m^2, denominatorem m fractionis {p / m} x^2 tum e$$e æqualem ip$i m quantitatis m^2. id quod facile e$t; etiam$i alia fractio haberetur, modò $uppona- mus, m e$$e ad p, $icut denominator hujus fractionis ad $uum numeratorem: quandoquidem hoc modo fractiones fiunt æqua- les. Quòd $i autem id per numeros fieri non po$$it, operandum erit per literas, quod $æpe e$t commodi$$imum. Porrò ob$er- vandum e$t, quòd ex terminis, qui inveniendis, centro, lateri re- cto, & tran$ver$o in$erviunt, non aliæ literæ u$urpandæ $int, quàm quæ in æquatione reperiuntur; & quòd reliquæ literæ eorundem [138]FLORIMONDI DE BEAVNE terminorum non magis $int con$iderandæ, quàm $i non haberen- tur. Cujus ratio e$t, quòd D. des Cartes, ut univer$aliter hæc tractaret, terminos ho$ce eju$modi con$titutionis effecerit, in qua loca omnia forent repleta. Adeoque literæ locorum, quæ in propo$ita æquatione non reperiuntur, non annumerandæ $unt terminis, qui centris, lateribus rectis, & tran$ver$is exprimen- dis in$erviunt.

OBSERVATIO SECVNDA.

PAg. 27. ca$us, cùm in æquatione non habetur m, difficulta- tem afferre po$$et, quare ad illum intelligendum cogitandum e$t, quòd, quando in æquatione non habetur m, ducenda itidem non $it linea IK in figura eju$dem paginæ. Ac proinde, ut inve- niatur LI, po$tquam habetur {n / z} x, non referenda e$t illa ad IK $ed ad AB, eodem modo, quo D. des Cartes ip$am comparat ip$i IK. Quandoquidem facere oportet, ut AB $it ad BL, $icut z ad n, hoc e$t, ut AB exi$tente x, BL $it {n / z} x, atque ut pun- ctum L cadat ex parte puncti C, $i habeatur - {n / z} x; at ex alte- ra parte versùs R, $i reperiatur + {n / z} x. Quo facto, ducenda e$t linea AL, per puncta A & L, quæ eadem erit quæ LI, hoc e$t, eodem munere fungetur, quo LI in exemplo D<_>ni des Cartes. Et quidem cognita erit linea AL, cum lineæ AB, BL, angulu$- que ABL cogno$cantur. Atque ita pro AL accipere po$$umus {a / z} x; eritque a nota.

Sed rem forta$$is planiùs per exemplum aliquod explicabimus. Sit, in expo$ita figura, recta linea AY, curva autem AX, cujus vertex punctum A, cuju$que hæc $it proprietas: ut, a$$umpto in ea quolibet puncto, ut X, à quo ad rectam AY normaliter du- catur XY, $umptâque utcunque rectâ AB, hæc ip$a unà cum li- nea AY $it ad lineam AY, $icut linea AY ad lineam XY.

E$to AB = b, AY = y, & AK æqualis ac parallela ip$i XY = x. Hinc cum b + y $it ad y, $icut y ad x, erit yy = xy + xb, & y = {1/2} x + {1/4} x^2 + xb. Vnde ex iis, quæ habentur pag. 29. con$tat, lineam hanc e$$e Hyperbolam, eò quòd habetur + {1/4} x^2. Ad quam con$truendam, cum AK $it x, linea KL erit {1/2} x, [139]NOTÆ BREVES. M A K B L Y X quandoquidem hæc fractio æqualis e$t ac ip$i {n / z} x re$pondet. Por- rò, quoniam rectus e$t angulus AKL, erit quadratum ex AL æquale quadratis ex AK & KL $imul $umptis. Hinc cum qua- dratum ex AK $it x^2, & quadratum ex KL {1/4} x^2, AL erit √ {5 / 4} x^2 $eu x {5 / 4}; id quod æquale $upponimus ip$i {a / z} x, at {1/4} x^2 ip$i {p / m} x^2: ita ut √ 5 $it a, & √ 4 $it z, & I $it p, & 4 $it m. Quibus po$itis, terminus {aom / 2pz}, qui inveniendo centro in$ervit, erit √ {80 / 16} bb, cum am hoc e$t, 4 √ 5, valeat √ 80; & 2pz, hoc e$t, 2 √ 4p, va- leat √ 16; & o $it æqualis ip$i b; & b √ {80 / 16} valeat √ {80 / 16} bb, hoc e$t, √ 5bb. Quod quidem centrum $umendum e$t à puncto A versùs M, quandoquidem Hyperbola e$t, & habetur + bx, hoc e$t, + ox, juxta pag. 30. Latus rectum hîc e$t {oz / a}, hoc e$t, b √ {4 / 5} $eu √ {4 / 5} bb. Vnde latus tran$ver$um fit {aom / pz}: quoniam oportet, ut p z^2 $it ad a^2 m, $icut {oz / a} ad latus tran$ver$um, quod idcirco, (ut diximus,) erit {aom / pz}. id quod facit b √ {80 / 4}, hoc e$t, √ 20bb. Ac [140]FLORIMONDI DE BEAVNE proinde cum di$tantia puncti A à centro $it √ 5bb, quæ $emi$$is e$t lateris tran$ver$i (quoniam, cùm duorum quadratorum unum alterius e$t quadruplum, latus tantùm lateris fit duplum); mani- fe$tum e$t, punctum A verticem fore diametri AL. Ideoque $i fiat MA = √ 20bb, erit ip$a latus tran$ver$um, & latus rectum erit, (ut diximus,) √ {4 / 5} bb. Quorum demon$tratio facilis e$t. Nam per prop. 21. lib. I<_>mi Conicorum Apollonii, ut latus tran$- ver$um MA = √ 20bb e$t ad latus rectum √ {4 / 5} bb, ita e$t rectan- gulum MLA ad quadratum ex LX. E$t autem AL = √ {5 / 4} x^2. Hinc $i multiplicetur √ 20bb + √ {4 / 5} x^2 per √ {4 / 5} x^2, habebitur rectangulum MLA, quod proinde erit √ {100 / 4} bb x^2 + √ {25 / 16} x^4. Multiplicando verò id ip$um per latus rectum √ {4 / 5} bb, ex$urgit √ {400 / 20} b^4 x^2 + √ {100 / 80} bb x^4, quod divi$um per latus tran$ver$um √ 20bb, exhibet √ bb x^2 + √ {100 / 1600} x^4, hoc e$t, √ bb x^2 + √ {1 / 16} x^4, $eu bx + {1/4} x^2, pro quadrato ex LX, unde ip$a LX fit bx + {1/4} x^2. Jam $i ad lineam LX addatur linea LK = {1/2} x, obtinebitur linea XK, hoc e$t, y = {1/2} x + bx + {1/4} x^2, ac per con$equens bx + {1/4} x^2 = y - {1/2} x. Vnde ductâ utrâque æqua- litatis parte in $e, fiet bx + {1/4} x^2 = yy - xy + {1/4} x^2, $eu yy = bx + xy. Hinc ut b + y $e habet ad y, ita y $e habebit ad x. Quod erat demon$trandum.

Proponatur adhuc aliud exemplum, referens eum ca$um in quo non reperiatur {n / z} x in æquatione. Habeamus itaque æqua- tionem hanc yy = 2dy + bx, cujus radix e$t y = - d + d^2 + bx, quam con$truere oporteat. Supponatur in figura $equente AB = x, & angulus ABC ad libitum, BC autem, in- definitè continuata versùs B, = y; fiatque BK = d, quæ hîc idem præ$tat quod m in $uperiori formula, quoniam habetur - d. Du- ctâ autem NK indefinitè parallelâ ip$i AB, $umatur KI æqua- lis AB, prout o$ten$um fuit pag. 27 & 28. Quo facto, relinquetur tantùm d^2 + bx, & pagina $equens docet lineam quæ$itam e$- $e Parabolam, quoniam non habetur x^2. Præterea puncto N exi$tente vertice, linea IN e$$e debet {am^2 / oz} hoc e$t, {d^2 / b}, in hoc exemplo. Terminus denique, qui explicat latus rectum, erit {oz / a}, [141]NOTÆ BREVES. N A I C B K idem hîc exi$tens quod b, & fit K C or- dinatim adplicata ad diametrum. Quorum demon$tratio nec dif- ficilis. Nam, $ecundùm 11 prop. 1<_>mi Libri Co- nicorum Apollonii, rectangulum compre- hen$um $ub latere re- cto b & linea NK = {d^2 / b} + x, utpote, dd + bx, e$t æquale qua- drato lineæ KC. E$t verò linea KC æqualis ip$is BC = y, & BK = d, $imul $umptis. Erit itaque linea KC = y + d, & quadratum ejus = yy + 2dy + dd. Ac proinde yy + 2dy + dd = dd + bx, & per con$equens yy = - 2dy + bx. Quod demon$trare oportebat.

OBSERVATIO TERTIA.

PAginâ 29, circa medium, dictum e$t, lineam quæ$itam e$$e Circulum, cùm aam = p z^2, & cùm angulus e$t rectus. Ve- rùm hoc intelligendum etiam e$t, cùm angulus e$t rectus, nec omnino habetur aam, nec p z^2: aut cùm in æquatione literæ u- nius termini æquales $unt literis termini alterius. Ad pleniorem autem horum intellectum $equentia con$truamus exempla.

H G A B E F C D

Habeatur æquatio yy = bx - x^2, cujus radix e$t y = bx - x^2, & $upponatur in appo$ita figura linea HA = b, linea AB = x, & [142]FLORIMONDI DE BEAVNE linea BC vel BD = y. Manife$tum autem e$t, lineam con$truen- dam e$$e Ellip$in aut Circulum, quoniam habetur - x^2. Non re- peritur autem m, aut {n / z} x. Et $ufficit pro x $umere AB, atque cen- trum ab A versùs B, cùm habeatur + ox, hoc e$t, in hoc exem- plo, + bx. Ita ut pro illo $umendum $it {aom / 2pz}, hoc e$t, b divi$um per 2, $eu {1/2} b, cum non habeatur a, neque m, neque p, neque z. La- tus autem rectum fit {oz / a}, hoc e$t, b; tran$ver$um verò {aom / pz}, hoc e$t, b; & tum con$iderare tantùm oportet, utrum angulus ABC an verò ABD $it rectus. Nam cum hîc non habeatur aam, nec p z^2, exi$tente angulo (puta ABC) recto, linea quæ$ita erit Circulus; at verò obliquo exi$tente (ut ABD) erit linea quæ- $ita Ellip$is. Quapropter $i utroque ca$u faciamus AE = {1/2} b, erit punctum E centrum, & AF = b latus tran$ver$um; latus autem rectum = b, atque BC vel BD = y ordinatim adplicata ad dia- metrum AF. Quorum demon$tratio facilis e$t. Etenim quo- niam utroque ca$u juxta 21<_>mam prop<_>nem 1<_>mi libri Conicorum A- pollonii latus tran$ver$um b e$t ad latus rectum b, $icut rectangu- lum FBA ad quadratum ex BC vel BD: erit rectangulum FBA æquale quadrato ex BC vel BD. Hinc cum FB $it = b - x, & AB = x, erit dictum rectangulum, hoc e$t, bx - x^2, æquale quadrato ex BC vel BD, hoc e$t, erit yy = bx - x^2. Quod erat demon$trandum.

Quòd $i æquatio haberetur yy = bb + x^2, quæ$ita linea e$$et Hyperbole: & $i vel BC, vel BD $umatur pro y, hoc e$t, $ive angulus $it rectus, $ive obliquus; erit con$tructio præcedenti omnino $imilis; ni$i quòd centrum & latus tran$ver$um $it $u- mendum à puncto A versùs alteram partem, nempe versùs H. Atque ita faciendo AG = {1/2} b, fiet punctum G centrum, eritque tam latus tran$ver$um, quàm rectum = b. Demon$tratio præce- denti erit $imilis, ob$ervatis tantùm $ignis + & -.

OBSERVATIO QVARTA.

ANimadvertendum præterea e$t, $i in æquatione non habea- tur fractio ip$i x^2 adhærens, & nihilominus tamen ad$it m^2, hoc e$t, habeatur, verbi gratiâ, m^2 + ox - x^2 loco {p / m} x^2: [143]NOTÆ BREVES. quòd tum quidem fractio, (ut $upra notavimus) $i alia quàm {p / m} fuerit, tran$mutanda $it in fractionem ubi habeatur {p / m}. $uppo- nendo $cilicet m e$$e ad p, $icut denominator alterius fractionis ad eju$dem numeratorem: quoniam in hac Methodo requiritur, ut m ip$ius m^2 $it denominator fractionis ip$i x^2 adhærentis. Vbi quidem, in ca$u, quo haberi ponimus m^2, non autem fractionem, quæ ip$i x^2 adhæreat, $upponere oportet p = m, ita ut habeamus {p / m} x^2 non aliûs valoris quàm x^2. Quod cogno$cendis centris, la- teribu$que rectis atque tran$ver$is in$ervire poterit.

Ad pleniorem verò intellectum, detur in $equente figurâ linea AB, & puncta in ea A & B; oporteatque invenire punctum, L M N P H R E D A F G B C Q ut D, à quo $i ducantur lineæ AD, DB, ut ip$æ datam inter $e obtineant rationem, hoc e$t, ut AD $it ad DB, $icut linea PH ad lineam MN; quarum quidem PH $it major quàm MN.

Demittatur à puncto D $uper AB perpendicularis DG, & $upponatur AB = b, AG = x, GD = y, MN = f. Quoniam igitur rectus e$t angulus AGD, erit quadratum ex AD æquale quadratis ex AG, GD, $imul $umptis, hoc e$t, = x^2 + yy. Eo- dem modo, cum GB $it b - x, erit quadratum ex DB æquale quadratis ex BG, GD, hoc e$t, = yy + bb - 2bx + x^2. Iam ve- rò, cum AD $it ad DB, $icut PH ad MN, erit quoque quadra- tum ex AD ad quadratum ex DB, $icut quadratum ex PH ad quadratum ex MN. Porrò fiat, ut PH ad MN, $ic LN ad PH, [144]FLORIMONDI DE BEAVNE eritque LN ad MN, ut quadratum à PH ad quadratum ab MN. Hinc $i LN vocetur c; erit c ad f, $icut quadratum à PH ad qua- dratum ab MN, hoc e$t, ut quadratum ex AD = x^2 + yy ad qua- dratum ex DB = yy + bb - 2bx + x^2. Ac proinde productum extremorum erit æquale producto mediorum, hoc e$t, f x^2 + fyy = cyy + cbb - 2cbx + cx^2, & per con$equens, cyy - fyy = - cbb + 2cbx - c x^2 + f x^2, ac denuo yy = {-c b^2 + 2cbx - c x^2 + f x^2 / c - f}, & tandem y = {-c b^2 + 2cbx - c x^2 + f x^2 / c - f}.

Ad abbreviandum autem hunc terminum {- c x^2 + f x^2 / c - f}; licèt con$ideremus, quòd f - c & c - f exprimant $emper unam ean- demque differentiam, quippe quæ e$t inter c & f, etiam$i c major $it quàm f (dum in operatione $upponimus b = c - f); $emper tamen habebimus {- c x^2 + f x^2 / c - f} = {- b x^2 / b}, hoc e$t x^2 $impliciter; adeò ut relinquatur y = {- c b^2 + 2cbx / c - f} - x^2. Id quod nos docet, locum e$$e Planum, eumque Circulum exi$tere:cum habea- tur - x^2, angulu$que AGD $it rectus, & aam = p z^2; neque enim hîc habetur a, neque z; atque m ip$i p æqualis $upponitur; cum nulla ip$i x^2 fractio adhæreat. Quibus ita con$titutis Circu- lum hoc modo inveniemus.

Terminus, qui centrum nobis exhibere debet, e$t {aom / 2pz}, ex quo nobis præter {o / 2} nihil in$ervit: cum m ip$i p $it æqualis; hoc e$t, pro eo tantùm habebimus {cb / c - f}. Ac idcirco, po$tquam linea LM æquatur c - f, $i fiat ut linea LM = c - f ad lineam LN = c, ita linea AB = b ad lineam AC, erit linea AC = {cb / c - f}, & pun- ctum C centrum Circuli. Sumendum autem id erit ab A ver- sùs B, quoniam habetur + {2cbx / c - f}, re$pondens ip$i ox. Præterea, quoniam in Circulo latus rectum & tran$ver$um $ibi invicem $unt æqualia, alterutro tantùm erit opùs. Formula autem lateris recti hîc e$t {o^2 z^2 / a^2} - {4mp z^2 / a^2}. Vnde quidem illud, quod nobis in hoc exemplo in$ervit, non aliud erit quàm oa - 4 m^2, hoc e$t, [145]NOTÆ BREVES. quòd, auferendo quadratum {4c b^2 / c-f} à quadrato ex {2cb / c-f}, relinqua- tur quadratum lateris recti. E$t autem paulò ante inventa linea L M N P H R E D A F G B C Q A C = {cb / c-f}; ideoque ejus dupla A Q = {2cb / c-f}. Hinc invenire adhuc oportet {4c b^2 / c-f}, quod repræ$entatur per 4 m^2. Invenitur autem; ponendo e$$e, ut c-f ad c, ita bb ad {c b^2 / c-f}. at ut c-f e$t ad c, $ic A B = b e$t ad A C. Quapropter erit ut b ad lineam A C, $ic b b ad {c b^2 / c-f}. Quoniam autem ratio duorum quadratorum ad invicem duplicata e$t rationis, quam inter $e habent ip$orum latera: hinc, $i ponamus lineam A E mediam proportionalem in- ter b & lineam A C; erit b ad lineam A E, $icut b ad √ {c b^2 / c-f}. & per con$equens linea A E = √ {c b^2 / c-f}. Vnde $i A R fiat dupla ip$ius A E, erit ea æqualis √ {4c b^2 / c-f}. Adeoque $i con$tituamus triangu- lum A R Q, cujus latus A Q $it æquale {2cb / c-f} (ut dictum e$t), cu- ju$que angulus A R Q $it rectus; erit latus R Q = √ o^2 - 4 m^2 quandoquidem quadratum ejus æquatur quadrato lineæ {2cb / c-f}, mi- nus quadrato {4c b^2 / c-f}. Atque ita R Q fit & latus rectum & diame- ter Circuli. Et $i ex centro C ducatur linea C E parallela ip$i [146]FLORIMONDIDE BEAVNE RQ, erit ip$a æqualis radio Circuli, utpote æqualis $emi$$i-li- neæ RQ.

Et hæc quidem quantum ad con$tructionem juxta hanc Me- thodum, quæ, po$tquam jam e$t inventa, brevior reddi pote$t. Nam cum angulus AEC $it rectus, & AE media proportiona- lis inter A C & A B, $imilia erunt triangula AEC, ABE, & EBC; ac proinde AC ad CE, ut CE ad CB. Vtautem AB e$t ad AC, ita e$t LM ad LN. Quare per conver$ionem ra- tionis erit AC ad BC, ut LN ad NM. At verò ut ratio AC ad CB duplicata e$t rationis AC ad CE (propterea quòd CE media e$t proportionalis inter AC & CB), ita etiam, cum linea PH media $it proportionalis inter LN & NM (per con$tru- ctionem): erit ratio L N ad N M, hoc e$t, A C ad C B, dupli- cata rationis LN ad PH. Quapropter erit ut LN ad PH, $eu PH ad MN, ita AC ad CE; quæ quidem Circuli radius e$t. Demon$tratio hujus con$tructionis ad imitationem præceden- tium inveniri pote$t, quam hîc omittimus: cum illa ab Eutocio initio commentariorum ejus in Apollonii Conica $it o$ten$a.

OBSERVATIO QVINTA.

PAg. 21 hujus Geometriæ dictum e$t: quòd, po$tquam hæc æquatio non a$cendit ultra rectangulum duarum quantitatum indeterminatarum, aut etiam ultra quadratum unius ex illis, linea curva $emper $it primi & $implici$$imi generis, $ub quo tantùm Circulus, Parabola, Hyperbola, & Ellip$is $unt comprehen$æ. Quod ita intelligendum e$t, duas quantitates indeterminatas x & y, cùm $eparatim in Æquationis terminis reperiuntur, non ultra $ua quadrata a$cendere debere; $ed in terminis, ubi $imul reperiuntur, $ingulas non ni$i unam dimen$ionem habere debere, ita ut $imul tantùm rectangulum aliquod dua$ve dimen$iones effi- ciant.

Similiter, $i in Æ quatione reperiretur terminus aliquis, in quo haberetur y^3, vel x^3; aut y^4, vel x^4; aut denique x y^2, vel x^2 y, vel x^2 yy: linea curva e$$et $ecundi generis. Et $ic de cæteris. In quibus omnibus $olùm indeterminatarum quantitatum ratio ha- benda e$t, non autem quantitatum cognitarum, quibu$cum jun- guntur.

[147]NOTÆ BREVES.

Quòd $i quantitates indeterminatæ $ingulæ $eparatim ad duas dimen$iones non a$cendant, neque etiam $imul, hoc e$t, $i nullus terminorum ad yy, aut ad x y a$$urgat; linea itidem erit primi generis, & quidem recta, non curva: adeoque locus talem æqua- tionem præbens Planus erit, & ad lineam rectam.

Et quidem, cùm locus e$t ad rectam lineam, Geometria hæc non minùs ip$um componere docet, quàm cùm locus e$t ad cur- vam lineam, quæ $it primi generis, & cùm in æquatione habetur yy: $icut ubique in æquatione hujus Geometriæ pro Pappi quæ- $tione, ex qua $uperior formula deducta fuit, cernere licet. Quòd $i verò habeatur x^2 in æquatione, non autem yy, immutanda tantùm erunt nomina quantitatum indeterminatarum, ita ut ap- pelletur y, quæ dicta fuit x, & x, quæ dicta fuit y: in hunc mo- dum. E$to in $equenti figura A B = x, & B C = y, atque æquatio inventa x^2 = by, quam ad dictam formulam reducere oportet. A B D C Ducta igitur AD parallelâ ip$i BC, & DC parallelâ ip$i AB, mutati$- que nominibus quantitatum inde- terminatarum, nimirum appellando AD, cuiæqualis e$t BC, x, & DC, quæ æqualis e$t A B, y; quæ$ita æ- quatio erit yy = bx. cujus radix e$t y = √ bx. Atque ita reducta erit ad formulam, quæ nos docet punctum C fore in Parabola.

At verò $i in æquatione non habeatur x^2, nec y y, $ed x y; qui quidem ca$us, quoniam nec in æquatione quæ$tionis Pappi re- peritur, neque ad formulam ex ea deductam refertur; difficulta- tem aliquam afferre po$$et, quam propterea enodabimus.

Æquatio autem hæc ad $ummum plures quàm quatuor termi- nos non comprehendit: unum nimirum, ubi x reperitur $ine y; alterum, ubi y reperitur $ine x; tertium, ubi reperitur x y; ac quartum denique, ubi neque x neque y reperitur. Adeò ut va- rietas omnis reducatur ad 17 formulas æquationum ac con$tru- ctionum, quæ $equenti pag. 129 exhibentur. Quarum quidem ope videre licet, quonam pacto locus $emper ad Hyperbolam exi$tat, lineæque indeterminatæ $int A$ymptoti, aut ip$is parallelæ.

Detur enim po$itione linea BH, punctum autem in ea datum $it A: deinde a$$umptâ lineâ A X pro x, ductâque lineâ X Y, quam pro y $umemus, facientem cum A X talem angulum, qua- [148]FLORIMONDI DE BEAVNE Q R S Z T Y L M N O P B A C X H D E F G K lem libuerit, eâque indefinitè productâ: ducantur lineæ D K, L P, QT parallelæ ip$i BH; ita ut DK cadat infra B H; L P autem $upra B H, inter puncta X & Y; QT verò ultra pun- ctum Y. Eodem modo ducantur lineæ Q D, R A E, S F, T K parallelæ ip$i X Y $eu Z G; ita ut linea Q D tran$eat per li- neam X A, productam versùs A; & S F per eandem inter pun- cta A & X; nec non linea T K per eandem A X, productam ver- sùs X. Quibus ita con$titutis, $i per 4<_>tam Prop<_>nem 2<_>di libri Coni- corum Apollonii de$cribatur Hyperbola, quæ tran$eat per pun- ctum Y, cuju$que A$ymptoti $int lineæ, quas refert quælibet con$tructio; manife$tum e$t, per 12 Prop<_>nem eju$dem libri re- ctangula omnia, quæ ad ea$dem lineas $imiliter $umuntur, $ibi in- vicem e$$e æqualia. Ideoque demon$trandum $olùm re$tat, A $ym- ptotos, atque rectangulum uniu$cuju$que æquationis, ritè e$$e con$tructa.

E$to igitur $ecundùm ultimam æquationem Hyperbola con- $tructa, tran$iens per punctum Y, cuju$que A$y mptoti $int D Q, & D G; & rectangulum, contentum $ub lineis D G, G Y, $it æquale rectangulo dato df + bc. Hinc $i juxta con$tructionem fecerimus lineas AX = x, XY = y, AB = c, B D vel X G = b: manife$tum e$t, B X vel D G fore x + c; G Y autem y + b; atque multiplicando unam per alteram proditurum bc + bx + cy + xy, pro rectangulo linearum D G, G Y. quod aliunde quo- que æquatur df + bc. Ac proinde, $i utrinque commune aufera- tur rectangulum bc, relinquetur xy + cy + bx = df. quæ e$t æquatio propo$ita. Eodem modo reliquarum omnium æquatio- num & con$tructionum demon$tratio o$tendetur.

[149]NOTÆ BREVES. _Æquatio I<_>ma_.

xy = df.

_Con$tructio._

Rectangulum AXY = df.

A$ymptoti X A, A R.

_Æquatio 2._

xy + cy = bx.

_Con$tr._

AB = c, BQ = b.

A$ympt. B Q, Q Z.

Rectang. QZY = bc.

_Æquat. 3._

xy + bx = cy.

_Con$tr_.

AH = c, HK = b.

A$ympt. E K, K T.

Rectang. KGY = bc.

_Æquat. 4._

xy - cy = bx.

_Con$tr._

AC = c, CN = b.

A$ympt. S N, N O.

Rectang. NOY = bc.

_Æquat. 5_.

xy + cy = df.

_Con$tr._

AB = c.

A$ympt. Q B, B X.

Rectang. BXY = df.

_Æquat. 6._

xy + bx = df.

_Con$tr._

AE = b.

A$ympt. R E, E G.

Rectang. EGY = df.

_Æquat. 7._

xy - cy = df.

_Con$tr._

AC = c.

A$ympt. S C, C X.

Rectang. CXY = df.

_Æquat. 8._

xy - bx = df.

_Con$tr_.

AM = b.

A$ympt. R M, M O.

Rectang. MOY = df.

_Æquat. 9._

xy + df = cy.

_Con$tr_.

AH = c.

A$ympt. A H, H T.

Rectang. HXY = df.

_Æquat. 10._

xy + df = bx.

_Con$tr_.

AR = b.

A$ympt. A R, R Z.

Rectang. RZY = df.

_Æquat. 11._

xy + cy - bx - df = 0.

_Con$tr. quando_ df _excedit_ bc.

AB = c, BL = b.

A$ympt. Q L, L O.

Rectang. LOY = df-bc.

_Con$tr. cùm b c excedit d f_.

AB = c, BQ = b.

A$ympt. B Q, Q Z.

Rectang. QZY = bc-df.

_Æquat. 12._

xy + bx - cy - df = 0.

_Con$tr. quando rectang._ df _majus_ _e$t rectangulo_ bc.

AC = c, CF = b.

A$ympt. S F, F G.

Rectang. FGY = df-bc.

_Con$tr. quando_ bc _rectang. excedit_ _rectang._ df.

AH = c, HK = b.

A$ympt. E K, K T.

Rectang. KGY = bc-df.

_Æquat. 13._

xy - cy - bx - df = 0.

_Con$tr_.

AC = c, CN = b.

A$ympt. S N. N O.

Rectang. NOY = df+bc.

_Æquat. 14._

xy + cy - bx + df = 0.

_Con$tr_.

AB = c, BQ = b.

A$ympt. B Q, Q Z.

Rectang. QZY = df+bc.

_Æquat. 15._

xy + bx - cy + df = 0.

_Con$tr._

AH = c, HK = b.

A$ympt. E K, K T.

Rectang. KGY = df + bc.

_Æquat. 16._

xy - cy - bx + df = 0.

_Con$tr. quando_ df _$uperat_ bc.

AH = c, HP = b.

A$ympt. M P, P T.

Rectang. POY = df - bc.

_Con$tr. cùm_ bc _$uperat_ df.

AH = c, HT = b.

A$ympt. H T, T Q.

Rectang. TZY = bc - df.

_Æquat. 17<_>ma & ultima._

xy + cy + bx - df = 0.

_Con$tr_.

AB = c, BD = b.

A$ympt. Q D, D G.

Rectang. DGY = df + bc.

[150]FLORIMONDI DE BEAVNE Q R S Z T Y L M N O P B A C X H D E F G K

Præterea evidens e$t, in 11<_>ma, 12<_>ma, & 16<_>ta æquatione exi- $tente rectangulo d f æquali b c, $i hoc ip$um in locum d f $ub$ti- tuatur, undecimam quidem tunc fore divi$ibilem per x + c, duo- decimam per y + b, & decimam $extam per c - x; Vtramque autem 11<_>mam & 16<_>tam po$$e reduci ad y = b; a$t 12<_>mam ad x = c. Adeò ut tunc tantùm locum ad lineam rectam exhibeant, quan- do habetur y = b, & X Y ip$i b $it æqualis, atque per punctum Y recta linea ducitur ip$i A X parallela, ut habeatur quæ$ita; Aut quando habetur x = c, & X A ip$i c fit æqualis, erit parallela A R linea recta' quæ$ita.

Cæterùm potuimus quidem æquationum harum varietatem ad minorem numerum reducere, tran$mutando nempe unam in- determinatarum quantitatum in alteram ($icut in eum finem illas, quæ mutationem hanc recipere po$$unt, ordine di$po$uimus); tum etiam con$tructiones illarum, in quibus quatuor termini non reperiuntur, comprehendere $ub iis, quæ omnes habent comple- tos: $ed quoniam multò prolixiori indigui$$emus $ermone, & res ip$a minùs fui$$et dilucida, ratione o$tensâ uti maluimus.

AD PAGINAM 40 ET SEQVENTES, DE MODO INVENIENDI CONTINGENTES LINEA- RVM CVRVARVM.

NOtandum hîc e$t, modum inveniendi tangentes linearum curvarum, hoc loco expo$itum, con$i$tere in invenienda æquatione, in quâ linea y vocata $umi pote$t pro duabus quanti- tatibus diver$is, cùm linea quæ vocatur v ad tangentem non re- [151]NOTÆ BREVES. fertur, at verò cùm ad ip$am refertur, quòd tunc duæ illæ quan- titates diver$æ intelligantur æquales $eu in unam cöale$cere. Quod fit comparando æquationem inventam cum æquatione yy - 2ey + ee = 0 aliave ex hac compo$itâ. Ejus rei propona- mus $equens exemplum.

A B C P K L M N

E$to linea recta A N, curva au- tem A M, cujus vertex punctum A, cuju$que hæc $it proprietas: ut, a$- $umpto in ea quolibet puncto, utM, à quo ad rectam A N ducatur per- pendicularis M L, recta B C, ad ar- bitrium $umpta, unà cum A L, $it ad A L, $icut linea A L ad L M. Opor- tet rectam lineam invenire P M, tangentem hanc curvam A M in puncto M. Supponatur linea N M perpendicularis ad tangentem P M in puncto M, & BC = b, AL = y, & LM = x. Hinc cum b + y $it ad y ut y ad x, fiet æquatio talis: bx + yx = yy, ac proinde x = {y^2 / b+y}. Iam verò pro eo, quòd in hoc exemplo imaginamur curvam A M tangi à circulo cujus radius M N, $atiùs e$t imaginari, quòd ip$a tangatur à recta linea M P: quandoquidem hoc modo $uperfluam multiplicationem evitamus. Quocirca $tatuendo AP = v, & PK = s e$$e parallelam ip$i L M, atque ab A K, quæ parallela e$t ip$i P M, $ecari in K; erit ut v ad s, $ic y - v ad L M $eu {ys-vs / v}. Quæ quidem cum $upra inventa $it = {y^2 / b+y}, habebitur {yy / b+y} = {ys-vs / v}, vel y y = {bs-vs / v-s} in y - {bvs / v-s}, comparandum cum yy = 2ey - e^2. Vnde primò invenimus {bs-vs / v-s} = 2e, vel s = {2ev / b-v+2e}. Deinde {bvs / v-s} = e^2, vel s = {e^2 v / bv+e^2}, ac per con$e- quens {2ev / b-v+2e} = {e^2 v / bv+e^2}. Hoc e$t, AP = v = {be / 2b+e} $eu {by / 2b+y}, & PL = y-v = {by+y^2 / 2b+y}. Cæterùm quoniam LM media [152]FLORIMONDI DE BEAVNE e$t proportionalis inter P L & L N, erit LN = {2b y^3+y^4 / b^3+b^2 y+3b y^2+y^3}. Quod erat faciendum. Vel etiam $ic, imaginando curvam A M tangiâ circulo, cujus radius e$t M N. Omnino ut in hujus Geo- metriæ Methodo $upponitur factum.

Igitur quoniam habemus {y^2 / y+b} = x, ac proinde x^2 = {y^4 / y^2+^2 by+b^2}, $upponamus, quemadmodum hæc Geometria requirit, A N = v, & M N = s, & erit quadratum ex L M, hoc e$t, x^2, = ss-vv+ zvy-yy, ac idcirco {y^4 / y^2+^2 by+b^2} = ss-vv+2vy-yy. Vn- de æquatione ope multiplicationis ordinatâ, divisâque totâ $ummâ per 2, exurgetæquatio talis:

y^4 + b y^3 + {1/2} vvyy + bvvy + {1/2} bbvv = 0. - v + {1/2} bb - bbv - {1/2} bbss - 2 bv - bss - {1/2} ss

Iam verò multiplicando yy - 2ey + ee = 0 per yy + fy + gg, ut alteri reddatur $imilis, proveniet hæc æquatio:

y^4 + f y^3 + ggyy - 2eggy + eegg = 0. - 2e - 2ef + eef + ee

Quæ $i comparetur cum præcedente, quantitates $ecundi termi- ni præbebunt f = b + 2 e - v;ultimi gg = {b^2 v^2 - b^2 s^2 / 2 e^2}; & tertii {b^2 v^2 - b^2 s^2 / 2 e^2} - 2be - 3ee + 2ev = {1/2} vv + {1/2} bb - 2bv - {1/2} ss. Ac proinde $i multiplicemus totum per 2ee, producetur + bbvv - bbss - 4b e^3 - 6 e^4 + 4v e^3 = vvee + bbee - 4bvee - ssee, $ive bbvv - 4b e^3 - 6 e^4 + 4v e^3 - vvee - bbee + 4bvee = bbss - eess, & per con$equens {-6 e^4 + 4v e^3 \\ -4b # - vvee \\ + 4bv \\ -bb # + bbvv = ss. / bb-ee}

Quartus terminus dabit {- b^2 v^2 + b^2 s^2 / e} + bee - vee + 2 e^3 = + bvv - bbv - bss. Vnde multiplicando totum per e, fiet - bbvv + bbss + b e^3 - v e^3 + 2 e^4 = + bvve - bbve - bess, [153]NOTÆ BREVES. ac per con$equens {- 2 e^4 + v e^3 \\ - b # + bvve \\ - bbv # +bbvv / bb + be = ss.} Quocirca habebimus {6 e^4 + 4v e^3 \\ - 4b # - vvee \\ +4bv \\ -bb # + bbvv / bb - ee} = {- 2 e^4 + v e^3 \\ -b # + bvve \\ -bbv # + bbvv / bb + be}.

Hinc multiplicando per crucem, ut in fractionibus, & auferendo utrinque producta æqualia, habebitur {2 e^6 + 7b e^5 \\ - v # + 8bb e^4 \\ - 4bv # + 4 b^3 e^3 \\ - 6bb # - 4 b^3 vee \\ + b^4 # - b^4 v e = 0. Quam æquationem $i dividamus per e e + b e, orietur 2 e^4 + 5b e^3 \\ - v # + 3bbee \\ - 3bv # - 3bbve \\ + b^3 # - b^3 v = 0: ac per con$equens 2 e^4 + 5b e^3 + 3bbee + b^3 e = b^3 v + 3bbev + 3beev + e^3 v. ac demum {2 e^4 + 5b e^3 + 3 b^2 e^2 + b^3 e / b^3 + 3 b^2 e + 3bee + e^3} = v. Vbi $i in locum e $ub$tituatur y, atque ex hac $umma deinde au- feratur linea A L = y, relinquetur L N = {2b y^3 + y^4 / b^3 + 3bby + 3byy + y^3}. ut $upra. Vbi notandum, lineam hanc curvam non aliam e$$e quàm Hyperbolam, $upra à nobis con$tructam.

AD PAGINAM 75 & 76.

DEmon$tranda hîc e$t operatio, quam hæc Geometria nos docet, cùm radicem incognitam alicujus æquationis multi- plicare volumus per certam aliquam quantitatem aut numerum cognitum. Proponatur æquatio x^3 - c x^2 + ddx - b^3 = 0, cu- jus radicem incognitam x per lineam h multiplicare oporteat. Supponatur y = x h, & fiet {y / b} = x, ideoque {y^2 / b^2} = x^2, nec non {y^3 / b^3} = x^3. Proinde $i $ub$tituamus in æquatione præcedente {y / b} loco x, & {y^2 / b^2} loco x^2, itemque {y^3 / b^3} loco x^3, erit $equens æquatio {y^3 / b^3} - [154]FLORIMONDI DE BEAVNE {c y^2 / h^2} + {d^2 y / b} - b^3 = 0, æqualis præcedenti. Vnde multiplicando totum per h^3, producetur y^3 - cbyy + ddhhy - b^3 h^3 = 0. Evidens autem e$t, idem productum inveniri, $i in æquatione propo$ita ponamus y, & quadratum ejus yy, cubumque y^3, lo- co x, x^2, x^3: atque deinde $ecundum terminum multiplicemus per h, tertium per h^2, & quartum per h^3. omnino ut hæc Geo- metria docet. Vbi, po$tquam $ub$tituimus {y / h}, {y^2 / h^2}, & {y^3 / h^3} loco x, x^2, & x^3, ad multiplicandum totum per h^3, $ufficit auferre deno- minatorem, qui ab h denominatur, atque tantùm reliquum $e- cundi termini multiplicare per h, reliquum tertii per hh, & reli- quum quarti per h^3: quandoquidem à terminis, $ecundo & ter- tio, auferendo denominatores hh & h, ip$i eatenus $unt multipli- cati. Adeò ut $ufficiat multiplicare reliquum $ecundi termini per h, & reliquum tertii per hh, at ip$um quartum per h^3, cum hic denominatorem ab h denominatum, per quem $ic auferendo fui$$et multiplicatus, non admittat. non aliter quàm hæc Geo- metria docet. Quæ demon$tratio & methodus in altioribus quo- que æquationibus locum obtinent, in quibus radix x plures di- men$iones, quàm in æquatione propo$ita, admittit.

Notandum autem e$t, cùm termini æquationis hujus $ic pro- ductæ non $inguli æquè multas literas $eu dimen$iones habent, lineam, quam pro unitate ad libitum $ump$imus, & cujus ratione $uppo$uimus {y / h} = x, toties in terminis, qui pauciores dimen$iones $eu literas habent, $ubintelligendam e$$e, quoties fuerit opùs. Adeò ut eju$dem lineæ beneficio termini abbreviari po$$int, $ic ut $inguli non ni$i tres literas $eu dimen$iones admittant, ac præ- terea ut illius ope, po$tquam radix una y fuerit cognita, mediante æquatione {y / h} = x, cogno$catur quoque radix altera x.

Ad hæc $upponere quoque po$$umus y y = x h, ita ut habea- mus {y^2 / h} = x, & {y^4 / h^2} = x^2, nec non {y^6 / h^3} = x^3; quibus, ut $upra, $ubrogatis, habebimus {y^6 / h^3} - {c y^4 / h^2} + {d^2 y^2 / h} - b^3 = 0. Ac proin- de multiplicando totum per h^3, fiet y^6 - ch y^4 + ddhhyy - h^3 b^3 = 0. Vnde per$picuum fit, quòd $ub$tituendo, juxta præ- $criptum hujus Geometriæ, y y pro x, quadratum ejus y^4 pro x^2, [155]NQTÆ BREVES. & ip$ius cubum y^6 pro x^3, atque multiplicando $ecundum termi- num per h, tertium per h h, & quartum per h^3, eandem con$ecu- turi$imus æquationem. ut ex demon$tratione $uperiori facile e$t colligere; & omnes quidem termini æquè multas habebunt lite- ras $eu dimen$iones. Et tantum de operatione per literas.

Quod autem $pectat ad operationem, quæ fit, cùm radix inco- gnita per numerum aliquem e$t multiplicanda; ip$a eidem de- mon$trationi innititur.

E$to eadem, quæ$upra, æquatio: x^3 - cxx + ddx - b^3 = 0; & oporteat radicem incognitam x multiplicare per 3. Suppona- tur y = 3 x, eritque {y / 3} = x, & {y^2 / 9} = x^2, nec non {y^3 / 27} = x^3. Qui- bus, ut $upra, $ub$titutis, fiet {y^3 / 27} - {c y^2 / 9} + {d^2 y / 3} - b^3 = 0. Ac proinde multiplicato toto per 27, ex$urget y^3 - 3cyy + 9ddy - 27 b^3 = 0. Quæ æquatio etiam invenitur, $i in æquatione propo$ita $ub$tituamus y, quadratum ejus y y, & ip$ius cubum y^3, loco x, quadrati x^2, & x^3 cubi; atque deinde $ecundum termi- num per 3 multiplicemus, tertium per 9, & quartum per 27, ex præ$cripto hujus Geometriæ. Quâ quidem operatione termini omnes, ob rationes $upra allatas, æquè multas dimen$iones ac- quirent.

Idem intelligendum e$t de exemplo in hac Geometria pro- po$ito, x^3 - xx √ 3 + {26 / 27} x - {8 / 27} √ 3 = 0. Etenim $uppo$ito y = x √ 3, erit {y / √ 3} = x, & {y^2 / 3} = x^2, nec non {y^3 / 3 √ 3} = x^3. Vnde $i in æquatione propo$ita $ub$tituamus {y / √ 3}, quadratum ejus {y^2 / 3}, & ip$ius cubum {y^3 / 3 √ 3}, in locum x, quadrati x^2, & cubi x^3; invenie- tur {y^3 / 3 √ 3} - {y √ 3 / 3} + {26y / 27 √ 3} - {8 / 27 √ 3} = 0. Atque adeò $i totum multiplicemus per 3 √ 3, habebitur y^3 - 3yy + {26 / 9} y - {8 / 9} = 0. Eadem nempe æquatio, quæ obtinetur operando juxta hujus Geometriæ methodum, quemadmodum $upra fuit o$ten$um.

Non $ecus fiet demon$tratio, $i de radice incognita per quan- titatem aliquam cognitam dividenda agatur. Proponatur namque æquatio x^3 - cxx + ddx - b^3 = 0, $itque x dividenda per h. [156]FLORIMONDI DE BEAVNE Supponatur y = {x / h}, eritque yh = x, & y^2 h^2 = x^2, nec non y^3 h^3 = x^3. Quæ $i in æquatione propo$ita $ub$tituantur, fiet y^3 h^3 - c h^2 y^2 + d^2 hy - b^3 = 0. Ac proinde $i totum dividatur per h^3, orietur y^3 - {c y^2 / h} + {d^2 / h^2} y - {b^3 / h^3} = 0.

Manife$tum autem e$t, idem nos obtenturos, $i in æquatione propo$ita $ubrogemus y, quadratum ejus yy, & ip$ius cubum y^3, in locum x, quadrati x^2, & cubi x^3, atque $ic deinde $ecundum terminum dividamus per h, tertium per hh, & quartum per h^3: quoniam in $uperiori operatione, ubi hh in $ecundo termino, & h in tertio reperitur, per$picuum e$t, quòd, ad dividendum omnes terminos per h^3, auferendo toties h, quoties in ip$is reperitur, opùs tantùm $it dividere reliquum $ecundi termini per h, reli- quum tertii per hh, ip$um autem quartum terminum per h^3, quip- pe qui quantitatem h non comprehendit. Omnino ut hæc Geo- metria requirit.

Quia verò æquationis hujus $ic productæ termini $inguli non æquè multas habent literas $eu dimen$iones; igitur ut æquales numero reddantur, oportebit in illis, qui pauciores dimen$iones habent quàm requiritur, toties literam aliquam $ubintelligere, quoties erit opùs, quæ lineam pro unitate ad libitum $umptam de$ignet, & cujus ratione $uppo$uimus y = {x / h}. vel potiùs benefi- cio hujus lineæ, quam pro unitate a$$ump$imus, & linearum co- gnitarum, efficere, ut $inguli æquationis termini tres literas $eu dimen$iones habeant. Id quod facile e$t. Etenim cognitâ, v.g. lineâ {c / h}, pro unitate acceptâ, po$$umus ad eandem denotandam loco {c / h} $umere p. atque ita de cæteris. Adeò ut, cognita radice y, eju$- dem unitatis ope cogno$catur quoque x, peræquationem hanc y = {x / h} vel y h = x.

Nec aliter in numeris veritatem hujus Geometriæ Methodi o$tendemus. Proponatur enim eadem æquatio, quæ $upra, x^3 - c x^2 + ddx - b^3 = 0, & oporteat radicem incognitam x divi- dere per 3. Suppo$itâ igitur y = {x / 3}, fiet 3y = x, & 9yy = x^2, nec non 27 y^3 = x^3. Quæ $i $ub$tituantur in æquatione propo$ita, habebitur 27 y^3 - 9cyy + 3ddy - b^3 = 0. Ac proinde dividendo [157]NOTÆ BREVES. totum per 27, orietur y^3 - {1/3}cyy + {1/9}ddy - {1 / 27} b^3 = 0. Quæ æquatio quoque invenietur, $i procedamus juxta hujus Geome- triæ Methodum: $ubrogando nimirum y in æquatione propo$ita, quadratum ejus yy, & ip$ius cubum y^3, in locum x, quadrati x^2, & cubi x^3: & dividendo deinde $ecundum terminum per 3, tertium per hujus quadratum 9, & quartum per ip$ius cubum 27. Eadem demon$tratio locum obtinet, $i in æquatione radix incognita plu- res dimen$iones habuerit.

AD PAGINAM 79, & $equentes.

PRoponatur x^4 ^* + p x^2 + qx - r = 0, & $upponatur juxta præ$criptum hujus Geometriæ x^2 + yx + {1/2} y^2 + {1/2} p - {q / 2y} = 0, eritque x^2 + {1/2}yy + {1/2}p = {q / 2y} - yx, ac proinde quadra- tum unius partis æquale quadrato partis alterius, hoc e$t, x^4 + yyxx + {1/4} y^4 + p x^2 + {1/2}pyy + {1/4}pp = {q^2 / 4 y^2} - qx + yy x^2, & con$equenter x^4 + {1/4} y^4 + p x^2 + {1/2}pyy + {1/4}pp + qx - {q / 4 y^2} = 0. Ex qua æquatione $i tollatur prima x^4 ^* + pxx + qx - r = 0, relinquetur {1/4} y^4 + {1/2}p y^2 + {1/4}pp + r - {q^2 / 4 y^2} = 0. Vn- de multiplicando totum per 4yy, ex$urget y^6 + 2py{4 + p^2 + 4r}yy - qq = 0. Quod erat demon$trandum.

Eâdem ratione demon$tratio fiet $ecundùm omnes variationes $ignorum + & -, atque ob$ervationes in hac Geometria expo- $itas. In cujus rei exemplum duorum adhuc $equentium ca$uum demon$trationem $ubjiciemus.

Sit æquatio propo$ita x^4 ^* - p x^2 + qx - r = 0. Siergo juxta hanc Geometriam $uppo$uerimus x^2 + yx + {1/2} y^2 - {1/2}p - {q / 2y} = 0, habebimus x^2 + {1/2}yy - {1/2}p = {q / 2y} - yx. Vnde & qua- dratum unius partis æquale erit quadrato alterius partis, hoc e$t, x^4 + yy x^2 + {1/4} y^4 - p x^2 - {1/2}pyy + {1/4}pp = {q^2 / 4 y^2} - qx + yyxx. Et per con$equens x^4 + {1/4} y^4 - pxx - {1/2}pyy + {1/4}pp + qx} - {q / 4 y^2} = 0. E qua $i auferatur prima x^4 ^* - pxx + qx - r = 0. [158]FLORIMONDI DE BEAVNE relinquetur {1/4} y^4 - {1/2}pyy + {1/4}pp + r - {q^2 / 4 y^2} = 0. Quare $i to- tum multiplicemus per 4yy, inveniemus y^6 - 2p y^4{+ p^2 + 4r} yy - qq = 0. Quod demon$trare oportebat.

Iam verò $i ponamus x^4 ^* + p x^2 - qx + r = 0, $uppo- nendo $ecundùm hanc Geometriam x^2 - yx + {1/2}yy + {1/2}p - {q^2 / 2y} = 0; erit x^2 + {1/2}yy + {1/2}p = {q / 2y} + yx. Vnde quadratum prioris partis æquale erit quadrato po$terioris, hoc e$t, x^4 + yy x^2 + {1/4} y^4 + p x^2 + {1/2}pyy + {1/4}pp = yy x^2 + qx + {qq / 4yy}. Ac per con$equens, x^4 + {1/4} y^4 + p x^2 + {1/2}pyy + {1/4}pp - qx - {qq / 4 y^2} = 0. E qua $i tollatur prima x^4 ^* + p x^2 - qx + r = 0, remanebit {1/4} y^4 + {1/2}pyy + {1/4}pp - r - {qq / 4yy} = 0. Atque ideo $i totum mul- tiplicetur per 4yy, invenietur y^6 + 2p y^4 {+ p^2 - 4r} yy - qq = 0. Quod erat demon$trandum.

Non $ecus demon$trabuntur omnes reliqui ca$us $ecundùm utramlibet harum $uppo$itionum: nimirum, x^2 - yx + {1/2}yy. {1/2}p. {q / 2y} = 0, aut x^2 + yx + {1/2}yy. {1/2}p. {q / 2y} = 0, ob$ervando tantùm $igna + & -, quemadmodum hæc Geometria docet. Cujus operationis ope in genere æquationes omnes, in quibus radix incognita 4<_>or habet dimen$iones, ad formam, in hac Geo- metria propo$itam, reduci po$$unt: nimirum, + y^6. 2p y^4 {+ p^2 / . 4r} yy - qq = 0. $igna + & - quæ præcipit, ob$ervando, $icut demon$travimus. Quo fit, ut, $i divi$ionis beneficio æqua- tionem propo$itam ad eam formam reducere po$$imus, ita ut po$t divi$ionem radix ejus y plures quàm duas dimen$iones non admittat, ip$a per Geometriam communem, juxta præ$cripta paginæ 6 & 7 hujus Geometriæ inveniri po$$it. Quâ inventâ, mediantibus æquationibus x^2 - yx + {1/2} y^2. {1/2}p. {q / 2y} = 0, & x^2 + @^x + {1/2}yy. {1/2}p. {q / 2y} = 0, (ob$ervando $igna + & -, ponenda locis, ubi $unt omi$$a) invenietur quoque radix x, cujus loco in altera æquatione pro radice $uppo$ueramus y. At verò $i æquatio [159]NOTÆ BREVES. $upra inventa, denominata à radice y, $ic dividi nequeat, tunc con$iderare illam poterimus, velut tres duntaxat dimen$iones ha- bentem, $upponendo $cilicet z = yy, ip$amque $ub$tituendo in æquatione; adeò ut habeamus z^3 - 2p z^2 {+ pp . 4r} z - qq = 0. Quæ, ob$ervatis ii$dem $ignis + & -, quæ in altera æquatione reperiuntur, & $ublato $ecundo termino, per id, quod pag. 73 di- ctum e$t, reducetur ad formam aliquam illarum trium, quæ ha- bentur paginâ 93, ad inveniendam deinde radicem ejus z per Geometriam Solidorum, juxta pag. 85, & $equentes. Quæ cer- te eadem futura e$t quæ yy, quâ cognitâ innote$cet & y. Cujus ope atque duarum $uperiorum æquationem tandem invenietur x.

Verùm enimverò ob$ervandum e$t, in omnibus præceden- tibus operationibus utendum e$$e eâdem lineâ, quæ pro unitate e$t accepta, $i illam determinamus, & u$urpamus ad æquatio- nem propo$itam reducendam ad $uperioris formam, nempe: x^4 ^* p x^2. qx. r = 0. ob$ervando $igna + & -.

Verum equidem e$t, quòd, po$tquam æquationem hanc ad præcedentis formam reduximus, quæ à radice y $it denominata, nimirum ad æquationem y^6 . 2p y^4 {+ p^2 / .4^r} yy - qq = 0, quæque dividi$eu reduci non po$$it, ita ut radix ejus y plures quàm duas dimen$iones habeat, non teneamur ulteriùs progredi: ($iquidem illo ca$u Problema non Planum, $ed Solidum exi$tit, juxta pag. 80) atque tunc contenti e$$e po$$imus æquatione primâ x^4 ^* p x^2. qx. r = 0 (cum per illam invenire po$$imus radicem x mediante Geometriâ Solidorum, $ecundùm paginam 85 & $e- quentes): Attamen nihilominus operatione præcedente, quam explicavimus, uti po$$umus, $altem ut o$tendatur veritas ejus, quod habetur pag. 93 & 94, ubi dicitur, quòd Problemata omnia, quorum difficultates ad æquationem, quæ ultra quadra- to-quadratum non a$cendit, reducuntur, $emper ad formam ali- quam earum, quæ paginâ 93 proponuntur, reduci queant.

AD PAGINAM 93.

QVandoquidem ex eo, quod in hac Geometria o$ten$um at- que $upra adnotatum e$t, liquet, æquationes omnes, qua- rum difficultates ultra Quadrato-quadratum aut Cubum non [160]FLORIMONDI DE BEAVNE a$cendunt, reduci po$$e ad aliquam formam earum, quæ hâc pa- ginâ proponuntur: exhibenda tantùm re$tat demon$tratio radi- cum, quæ ex ip$is, $ecundùm Cardani regulas, quas $uper hac re in medium affert Capite $ecundo libri ejus, quem de Arte Magna $eu Regulis Algebraïcis in$crip$it, educuntur. Cum hoc ip$um difficultatem fortè non exiguam parere po$$et iis, qui in eundem locum aliquando inciderent, quippe qui à Specio$æ Algebræ, & mutuæ inter Arithmeticam & Geometriam relationis atque con- venientiæ ignaris, non facilè percipiatur. Quocirca ut veritas extractionis harum radicum expendatur, demon$trabimus pri- mùm $equens

LEMMA. A B C

SEctâ utcunque lineâ A C in B, o$tendendum e$t: Cubum lineæ A B, unà cum cubo lineæ B C, & triplo producto linearum A C, B C, A B, $imul æquari cubo lineæ A C.

Sit A B = a, B C = b, eritque A C = a + b. Productum li- nearum A C, B C, A B, erit baa + bba, cujus triplum 3baa + 3bba. Huic $i addantur cubi linearum A B, B C, fiet a^3 + 3baa + 3bba + b^3. Et manife$tum e$t, $ummam hanc æqualem e$$e cubo lineæ A C.

Demon$trato itaque hoc Lemmate, habebitur primo loco z = C. + {1/2}q + {1/4}qq + {1/27} p^3 - C. - {1/2}q + {1/4}qq + {1/27} p^3. Hinc in figura adjecta $upponen do binomium C. + {3/2}q + {1/4}qq + {1/27} p^3 æquale lineæ A C, & re$iduum C. - {1/2}q + {1/4}qq + {1/27} p^3 æquale lineæ B C, erit eorum differentia C. + {1/2}q + {1/4} qq + {1/27} p^3, - C. - {1/2}q + {1/4}qq + {1/27} p^3 æqualis lineæ A B. Iam vero $tatuendo A B = z, erit differentia Cuborum ex his radicibus (nimirum differentia inter cubum + {1/2} q + {1/4}qq + {1/27} p^3, & cubum - {1/2}q + {1/4}qq + {1/27} p^3, (auferendo hunc ab illo) æqua- lis q. Quæ propterea æqualis erit differentiæ inter cubum li- [161]NOTÆ BREVES. neæ B C. A tqui cubus lineæ A B, & triplum productum linea- rum A C, B C, A B $imul, æquantur eidem differentjæ q, ($iqui- dem cum cubo lineæ B C componunt cubum lineæ A C). Erit itaque z^3, cubus videlicet lineæ A B, unà cum triplo producto li- nearum A C, B C, A B, æqualis q.

Vt autem habeatur hoc productum, multiplicandum e$t bino- mium C. + {1/2}q + {1/4}qq + {1/27} p^3, quod æquatur lineæ A C, per re$iduum C. - {1/2}q + {1/4}qq + {1/17} p^3, quod æquale e$t lineæ B C. Hinc cum {1/4}qq + {1/27} p^3 in $e multiplicatum faciat {1/4}qq + {1/27} p^3, ac + {1/2}q in - {1/2} q faciat - {1/4} qq; quæ producta $imul addita faciunt {1/27} p^3 ($iquidem + {1/4}qq & - {1/4}qq addendo evane$cunt): & porrò producta, quæ $iunt ex + {1/2}q & - {1/2}q in {1/4}qq + {1/27} p^3, $e mutuò de$truant: Erit totum productum C. {1/27} p^3 $eu {1/3} p, radix $cilicet cubica ex {1/27} p^3. quandoquidem quæ$tio erat de multiplicandis radicibus cubicis. Vnde triplum productum erit p, quod $i multiplicetur per A B, hoc e$t, per z, fiet pz, æquale triplo producto linearum A C, B C, A B. Et per con$equens z^3 + pz = q, vel z^3 = - pz + q. Quod erat de- mon$trandum.

Sit jam $ecundo loco z = C. + {1/2}q + {1/4}qq - {1/27} p^3 + C. + {1/2}q - {1/4}qq - {1/27} p^3. & $upponatur prima radix ubica (quæ binomium e$t) in figura præcedente æqualis lineæ A B; $ecunda autem (quæ re$iduum e$t) æqualis lineæ B C; eritque $umma cuborum utriu$que lineæ æqualis q. Porrò $upponendo lineam A C = z, auferendoque ex eju$dem cubo z^3, triplum productum linearum A B, B C, & z, relinquentur cubi linearum A B & B C, qui quidem $imul $umpti ip$i q $unt æquales. E$t autem productum ex A B, B C, hoc e$t, quod fit ex binomio in re$iduum, √ C. {1/27} p^3, $eu {1/3}p. Nam cum multiplicando + {1/4}qq - {1/27} p^3 per - {1/4}qq - {1/27} p^3 (unâ radice exi$tente $igno + adfectâ, alterâ verò $igno -) produ- catur utriu$vis quadratum affectum $igno -, nimirum - {1/4} qq + {1/27} p^3, & utramque radicem per + {1/2}q multiplicando, produ- cta evane$cant; re$tat tantum + {1/2}q in $e multiplicandum. Qua- re cum productum illud $it + {1/4}qq, & alterum productum in- ventum $it - {1/4}qq + {1/27} p^3; erit totum productum √ C. {1/27} p^3 [162]FL. DE BEAVNE NOTÆ BREVES. $eu {1/3} p, $icut diximus, ac proinde ejus triplum p. Quod $i rur$us multiplicetur per z, producetur pz, æquale triplo producto li- nearum A B, B C, A C: & per con$equens z^3 - pz = q, hoc e$t, z^3 = ^* + pz + q. Quod erat demon$trandum.

Adduxi autem demonftrationem extractionis harum radicum, quòd contemplatio earum atque inventio pulcherrimæ mihi $int vi$æ. Verùm quantùm ad praxin, cùm Geometricè æquatio- num hoc loco propo$itarum radices $unt extrahendæ; ejus $anè methodus, quæ generalis atque facilis e$t, quàm optimè in hac Geometria demon$trata cernitur. Si ve rò Arithmeticè illas ex- trahere lubuerit, multò id faciliùs fiet juxta methodum à Vieta in tractatu de Numero$a Pote$tatum Re$olutione traditam, quàm per ha$ce regulas Cardani.

FINIS. [163] FRANCISCI à SCHOOTEN _IN_ GEOMETRIAM RENATI DES CARTES COMMENTARII. [164] [165] ARGVMENTVM PRIMI LIBRI.

_P_Rimo libro Autor viam quodammodo aperit ad $uam Methodum, quâ in re$olvendis & con$truendis Geome- triœ Problematis utitur, quamque tribus hi$ce libris e$t complexus. Quœ e$t, ut certarum notarum $ive chara- cterum beneficio, quibus tum datœ tum quœ$itœ lineœ de- $ignantur, difficultates omnes, quœ in ii$dem Problematis enodandœ ve- niunt, ad eju$modi terminos reducantur, ut deinde ad illorum con$tru- ctionem non ni$i rectarum quarundam linearum longitudinem quœrere $it opùs. Ad quas inveniendas, docet, operationes omnes, quœ circa li- neas ha$ce, ut cognitœ fiant, $unt in$tituendœ, ad 4 vel 5 diver$as, quem- admodum in Arithmetica, revocaripo$$e: quœ $unt, Additio, Subtra- ctio, Multiplicatio, Divi$io, & Radicum Extractio. Quœ quâ ratio- ne Geometricè fiant, deinceps explicat. Vbi porrò ob$ervandum venit, quòd, po$tquam bi Arithmetices termini in Geometriam $unt intro- ducti, ad operationes ha$ce in lineis œquè in $tituendas at que in nume- ris, con$entaneum $it rectam lineam, quœ unitatis vicem gerat, a$$ume- re, & ad eandem reliquas referre. Id quod communiter liberum e$t, cum quamlibet lineam pro ea accipere liceat.

Quibus explicatis, o$tendit, quo pacto notis atque literis in Geometria $it utendum ad prœdictas lineas breviter de$ignandas, earumque oper a- tiones facilè indicandas: ut hâc ratione diver$œ earum relationes con- $picuœ $int, atque difficultas omnis, verborum involucris exuta, quàm $implici$$imè ob oculos ponipo$$it. Et quia hœc Methodus in re$olvendis Geometriœ Problematis requirit, ut difficultates omnes, quœ in illis evol- vendœ occurrunt, ad unum genus Problematum reducantur, nempe, ut quœratur tantummodo valor quarundam linearum rectarum, quœ ali- cujus œquationis $int radices: idcirco docet, quo pacto Problema aliquod propo$itum perducatur ad œquationem, $upponendo illud ip$um ut jam factum. Ac deinde, cum Æquatio certum $it medium quo Problema $olvitur, refert totidem œquationes inveniendas e$$e, quot in eo $uppo$i- tœfuerint incognitœ lineœ. Cum autem hœc Methodus nullis Problema- tum finibus coërceatur, ip$aque non tantùm ad Problemata, in quibus de inveniendis quibu$dam rectis lineis, aut etiam planis, $olidi$ve quœ$tio e$t (quœ quidem facilè ad tales terminos reduci queunt, ut non ni$i rectœ [166]FRANCISCI à SCHOOTEN quœdam lineœ inveniendœ $int) adplicari po$$it; $ed etiam ad Problema- ta, in quibus certi anguli dantur, vel angulorum inter $e$e co\‘mparatio facienda e$t; at que ad Problemata in quibus quœdam puncta aut lineœ datœ $unt, & alia puncta inveniri debent, $e extendat ($iquidem in his à quœ$it is punctis ad data, aut datarum rectarum terminos, aut etiam in datis angulis ad po$itione datas rectœ lineœ duci po$$unt, quœ quœ$itorum punctorum loca determinant; in illis autem quœ dictorum angulorum vices gerant, $icut po$t exemplis planum fiet): facilè con$tat, illam non modò Veterum Analy$in at que Recentiorum Algebram comprehende- re; $ed etiam ad id omne, ubi de quantitatum œqualitate vel proportio- ne inquiritur, adhiberi po$$e, at que adeò tam generalem e$$e, ut nul- lum non $uœ artis per univer$am Mathe$in $pecimen edat.

Iam verò po$tquam Problema aliquod ad œquationem e$t per du- ctum, ip$aque œquatio ad $implici$$imos terminos reducta, $i quidem id ip$um per Geometriam communem con$trui pote$t, hoc e$t, ut ad con- $tructionem ejus non ni$i rectis lineis atque circulis utamur, prout in $u- perficie aliqua plana de$cribuntur, docet, qualis tunc debeat e$$e œqua- tio, & quâ ratione radix ejus tam inveniri quàm exprimi po$$it. Atque ita breviter, quidquid ad planorum Problematum con$tructionem $pectat, ab$olvit.

Vt autem tum prœceptionum harum u$ui locus $it, tum verò eju$dem Methodi facilitas in re$olvendo ac con$truendo nobili aliquo Problema- te eluceat, inquirendam $ibi tandem proponit rationem componen di loci adtres, quatuor, vel plures lineas: ad quam, velut $cientiœ culmen, Veteres ut pervenirent, $ummâ curâ elaborarunt.

Et hoc quidem primi Libri Argumentum afferre vi$um fuit. Cœte- rùm loca difficiliora, quœ in eo illu$tranda e$$e duximus, fere $unt $equentia:

[167] COMMENTARII _IN_ LIBRVM PRIMVM.

ET _radicum extractio, quœ pro Divi-_ A _$ionis quadam $pecie haberi pote$t_.] Quandoquidem eadem fermè proportio utrique operationi convenit. E$t enim in Divi$ione, ut quotiens ad unitatem, $ic di- videndus ad divi$orem. In extractione ve- rò radicis quadratæ, ut radix, ceu quotiens, ad unitatem; ita datus numerus, ceu divi- dendus, ad radicem, ceu divi$orem. Adeò ut radicis extractio di- vi$ionis $pecies $it cen$enda, in qua divi$or quotienti e$t æqualis; vel etiam, in qua radix inter datum numerum & unitatem e$t me- dia proportionalis.

_Vel etiam $i una $it, quœ vocetur unitas_.] Per unitatem B intellige lineam quandam determinatam, quæ ad quamvis reliqua- rum linearum talem relationem habeat, qualem unitas ad certum aliquem numerum.

_Vt eò commodiùs ad numeros refer atur, quamque com-_ C _muniter pro libitu a$$umere licet_.] Sit enim, exempli gratiâ, datum aliquod rectangulum tran$mutandum in quadratum: $i pro unitate $umatur latus unum, quod libuerit, & inter ip$um & reli- quum inveniatur media proportionalis; erit ea latus quadrati, da- to æqualis. Atque hâc ratione latus alterum vicem gerit alicujus numeri, è quo radix quadrata e$t extrahenda. Adeò ut manife$tum $it, Problema propo$itum, nec non mediæ proportionalis inter duas datas lineas inventionem, nihil aliud e$$e, quàm $i unâ lineâ a$$umptâ pro unitate, ex reliquâ lineâ tanquam numero extraha- tur radix quadrata.

_Vt ad ip$as inveniatur quarta, quœ $it ad alterutr am,_ D _ut e$t alter a ad unit at em, quod idem e$t at que multipli-_ _catio_.] In multiplicatione enim e$t: ut productum ad multipli- [168]FRANCISCI à SCHOOTEN candum, ita multiplicans ad unitatem. Vel permutando, ut pro- ductum ad multiplicantem, $ic multiplicandus ad unitatem.

_Vel ut per ip$as inveniatur quarta, quœ $it ad unam_ E _ex illis duabus, ut unit as ad alteram, quod convenit cum_ _Divi$ione_.] E$t namque in Divi$ione, ut $upra annotavimus, ut quotiens ad unitatem, $ic dividendus ad divi$orem. Ac proinde permutando, ut quotiens ad divendum, $ic unitas ad divi$orem.

_Vt $ir adix cubica $it extr ahenda ex aabb - b, cogi-_ F _tandum e$t, quantitatem aabb $emel divi$am e$$e per_ _unitatem, atque alter am quantitatem b his per eandem_ _e$$e multiplicatam_.] Puta unitatem, quæ hîc $ubintelligitur, e$$e c. Vnde $i quantitas aabb, quæ unâ abundat dimen$ione, $e- mel dividatur per c, fiet {aabb / c}; at verò altera quantitas b, quæ dua- bus deficit dimen$ionibus, utæquales numero habeantur, bis multiplicetur per c, hoc e$t, per cc, fiet bcc: adeò ut tota quan- titas $it {aabb / c} - bcc.

_Re$oluturus igitur aliquod Problema, con$iderabit il-_ G _lud primâ fronte ut jam factum, nominaque imponet li-_ _neis omnibus, quœ ad con$tructionem ip$ius nece$$ariœ_ _videbuntur, tam iis quœ incognitœ $unt, quàm quœ cogni-_ _tœ. Deinde, nullo inter lineas ha$ce cognit as & incognit as_ _facto di$crimine, evolvenda e$t Problematis difficultas,_ _eo or dine, quo omnium natur ali$$imè patet, quâ ratione_ _dictœ line œ à $e invicem dependent, donec inventa fuerit_ _via eandem quantitatem duobus modis exprimendi, id_ _quod Æquatio vocatur: œquales enim $unt termini mo-_ _di unius, terminis modi alterius. Iam verò tot buju$modi_ _Æquationes invenire oportebit, quot $uppo$itœ fuerunt_ _incognitœ lineœ_.] Quæ verba ut rectè percipiantur, unum at- que alterum Problema proponamus.

[169]COMMENTARFI IN LIBRVM I. PROBLEMA _1_<_>mum.

DAtam rectam lineam AB, utcunque $ectam in C, ita producere ad D, utrectangulum $ub AD, DB comprehen$um, æquetur quadrato rectæ CD.

H G A C B D F E

Con$idero rem velut jam fa- ctam, hoc e$t, $uppono rectangu- lum ADEF æquari quadrato CDGH, quod faciendum pro- ponitur. Deinde, cum omnis quæ$tio Geometrica eò reduci po$$it, ut non ni$i longitudo ali- cujus vel aliquarum rectarum ex aliis rectis $it quærenda, & nemo non videat, ad ejus con$tructionem tantummodo quærendam e$$e lineam BD, omnemque difficultatem in ea invenienda e$$e $itam; nomina impono lineis tam datis AC, CB, quàm quæ$itæ BD. Proinde, prolinea AC pono quantitatem cognitam a; pro CB, b; at pro BD quantitatem incognitam x, fietque AD a + b + x, CD autem b + x. Quibus peractis, utad Æquationem perve- niatur, & habeam rectangulum ADEF, duco AD, hoc e$t, a + b + x in DE $eu DB, hoc e$t, x, quod proinde erit ax + bx + xx. Similiter ut inveniatur quadratum CDGH, multi- plico CD, hoc e$t, b + x in $e, fietque bb + 2bx + xx. Itaut habeatur æquatio ax + bx + xx = bb + 2bx + xx. Ad quam reducendam tollatur utrinque bx & xx, $ic ut ex una parte rema- neat ax, & ex altera bb + bx; tum tran$lato bx ad alteram par- tem $ub contrario $igno, erit æquatio ax - bx = bb. Cujus utrâ- que parte divisâ per a - b, provenit x = {bb / a-b}. E quibus patet, lineam quæ$itam BD inveniri per divi$ionem quadrati lineæ CB per exce$$um, quo linea AC $uperat ip$am CB, veletiam per hunc exce$$um, tanquam primam, & lineam CB, tanquam $e- cundam, inveniendo tertiam proportionalem BD.

[170]FRANCISCI à SCHOOTEN PROBLEMA _2_<_>dum.

DAtâ rectâ lineâ terminatâ AB, exterminis ejus A & B duas rectas lineas inflectere AC, CB, conti- nentes angulum ACB, æqualem dato D, ut quæ ab ip$is fiunt quadrata, habeant ad triangulum ACB ra- tionem datam, ut 4 d ad a.

F D I C G _f_ A H E B

Factum $it quod quæritur, & ex puncto C demittatur $uper re- ctam AB perpendicularis CH. Quoniam igitur data $unt pun- cta A & B; & quidem ad trium punctorum $itum determinan- dum nihil $impliciùs haberi pote$t, quàm $i no$cantur tres lineæ AH, HC, & HB: facilè con$tat, quæ$tionem propo$itam eò reduci, ut inveniendæ tantùm $int duæ lineæ AH, HC, $eu BH, HC; atque adeò duas $upponendas e$$e lineas incognitas. Quia verò, $ectâ lineâ AB bifariam in E, datum e$t punctum E, atque ideo ip$a AE vel EB, quam voco a, atque operatio ali- quantò brevior evadit, $iloco dictarum AH, HC, $eu BH, HC, quæramus duas lineas HE, HC: Idcirco pro HE po- no quantitatem incognitam x, & pro HC quantitatem incogni- tam y. Unde pro AH invenitur a - x, & pro HB a + x. Jam inter lineas notas & ignotas nullo facto di$crimine, directè per- currenda e$t Problematis difficultas, & videndum, quomodo una ex aliis $it deducenda, donec tandem ad Æquationem devenia- tur. Primò igitur quadratum ex AC erit aa - 2ax + xx + yy: [171]COMMENTARII IN LIBRVM I. quoniam componitur ex duobus quadratis linearum AH & HC. Eodem modo quadratum lineæ CB erit aa + 2ax + xx + yy: quia æquale e$t binis quadratis ex BH & HC. Atqueadeò $um- ma quadratorum ex AC, CB erit 2aa + 2xx + 2yy. Quæ cum eam rationem habeat ad triangulum ABC, quod e$t ay, (utpote æquale $emi$$i ejus, quod producitur ex ba$i A B & per- pendiculo C H,) quam habet 4 d ad a : erit productum ex 2aa + 2xx + 2yy in a æquale ei, quod provenit ex ay in 4d, hoc e$t, habebitur Æquatio inter 2 a^3 + 2 axx + 2 ayy & 4 ady. Sed quandoquidem duæ $uppo$itæ $unt incognitæ lineæ x & y, alia adhuc $upere$t Æquatio invenienda. Quam ut inveniamus, con- $iderandus in$uper e$t angulus D, cuiæqualis $upponitur angu- lus A C B; qui$i obtu$us fuerit, produco lineam BC, donec ex puncto A in ip$am cadat perpendicularis AI, omnino ut factum e$t circa angulum D. Tum, quoniam datus e$t angulus D, dan- tur quoque rectæ DF & FG. Acproinde $i pro DF ponatur b, & pro FG c, gerent ip$æ vicem datianguli D, fientque triangula ACI & GDF $imilia. Eâdem ratione $imilia erunt triangula HCB & ABI. Unde erit ut CB ad AB, $ic CH ad AI, & BH ad BI. Quare $i pro quadrato ex CB = aa + 2ax + xx + yy bre- vitatis causâ$cribatur ee, h. e., pro CB = aa + 2 ax + xx + yy ponatur e; fiatque ut e ad 2a, $ic CH $eu y ad AI: erit AI = {2ay / e}. Similiter ut e ad 2a, $ic BH, $eu a + x, ad BI: erit BI = {2aa + 2ax / e}. Tum $ubductâ BC $eu e ex BI $eu {2aa + 2ax / e}, re- linquitur CI {2aa + 2ax - ee / e}. Jam cum CI $it ad AI, hoc e$t, {2aa + 2ax - ee / e} ad {2ay / e}, $eu 2aa + 2ax - ee ad 2ay, $icut DF ad FG, hoc e$t, b ad c: erit 2aac + 2acx - cee, productum $ub extremis, æquale 2aby, ei, quod fit $ub mediis. Quæ altera e$t Æquatio. Atque ad hæc facienda manuduxerunt nos præcepta jam tradita, ita ut nullæ partes Problematis $int omi$$æ. Et qui- cunque omnia penitiùs in$pexerit, $e $uo marte propo$itæ quæ- $tionis $olutionem ex illis huc u$que perducere potui$$e judica- bit. Difficultas enim tota jam à figuris ad numeros $eu termi- nos Analyticos e$t traducta, ita ut, quæ $uper$unt, cuilibet ob- via e$$e po$$int, etiam$i de lineis, punctis, anguli$que ampliùs [172]FRANCISCI à SCHOOTEN F D I C G _f_ A H E B non cogitet. Inventis ergo tot Æquationibus, quot $uppo$itæ fuerunt incognitæ lineæ quoniam in utraque binæ reperiuntur quantitates incognitæ hinc talis reductio fieri debet, ut ex una parte tantùm habeatur xx, ut$equitur. Quocirca cum primùm 2 a^3 + 2 axx + 2ayy æquetur 4ady, dividatur utraque pars per 2a, & fit æquatio inter aa + xx + yy & 2dy; & aa, yy in alteram partem tran$latis, inter xx & 2dy - yy - aa. Deinde cum 2aac + 2acx - cee æquetur 2aby, re$tituto valore quantitatis a$- $umptæ ee, ip$oque ducto in - c, prodibit æquatio aac - cxx - cyy = 2aby. In qua $i fiat porrò terminorum tran$po$itio, ut cxx unam teneat Æquationis partem $ub $igno + & reliqui par- tem alteram, atque utraque pars per c dividatur, proveniet Æqua- tio xx = aa - yy - {2ab / cy}, $eu xx = aa - yy - 2fy, ($criben- do nempe 2f pro {2ab / c}: quandoquidem liberum e$t quolibet no- mine datas quantitates in$ignire).

Reductâ ergo utrâque Æquatione inventâ ad eandem quanti- tatem xx, adæquandæ $unt reliquæ quantitates inter$e, ut inve- niatur inde quantitas incognita y. Quare cum 2dy - yy - aa æquetur aa-yy-2fy, additis utrinque yy & aa, erit 2dy = 2aa - 2fy, $eu, dy = aa - fy: & tran$lato 2fy ad alteram partem, factâque utrobique divi$ione per d + f, fiet y = {aa/d + f}. Inventâ au- tem quantitate y, non e$t difficile alteram quantitatem incognitam x invenire. Sienim in præcedenti æquatione xx = 2dy - yy - aa, [173]COMMENTARII IN LIBRVM I. pro y $ub$tituatur $umma jam inventa {a^2 / d + f}, & pro yy eju$dem $ummæ quadratum, nempe {a^4 / d^2 + 2df + f^2}, invenietur xx = {a^2 d^2 - a^2 f^2 - a^4 / d^2 + 2df + f^2} & x = {a^2 d^2 - a^2 f^2 - a^4 / d^2 + 2df + f^2}. Vbi liquet, dd non debere e$$e minorem quàm ff + aa, cum aliàs Problema futurum e$$et impo$$ibile. Cujus quidem con$tructio talis e$t.

F D _d f_ G C _P_ H E B K L N M

Facto angulo KAB æquali dato D, erigatur ex A ip$i KA perpendicularis AL, occurrens perpendicula- ri EL in L, centroque L intervallo rectæ d circulus de- $cribatur, $ecans KA, EL in K & M. Deinde a$$umptâ EN æquali KA, jungatur MA, & ex N agatur huic parallela NH, quæ ip$i AB occurrat in H. Po$tea de- $cripto ex L intervallo LA circuli $egmento ACB, du- catur exHip$i AB perpendicularis HC, occurrens cir- [174]FRANCISCI à SCHOOTEN cumferentiæ in C, ac jungantur AC, CB. Factumque erit, quod requirebatur.

_Vel$itotidem non inveniantur, nectamen quidquam_ GG _eorum, quæ in quæ$tione de$ider antur, omittatur, argu-_ _mentum e$t, illam non penitus e$$e determinatam. Tunc_ _enim ad arbitrium a$$umi po$$unt lineæ cognitæ pro in-_ _cognitis, quibus non re$pondet aliqua Æquatio_.] Quò cuivis hæc obvia $int, placuit ea per unum autalterum Pro- blema facile illu$trare.

IPROBLEMA.

DAtis po$itione duabus rectis lineis concurrentibus AB, AC, punctum invenire intra ip$as D, à quo $i ducantur duæ rectæ DC, DB ip$is AB, AC parallelæ, ut $umma ip$arum DC, DB $it datæ rectæ a æqualis.

E B D A C F _a_

Ponatur factum quod quæritur, hoc e$t, $uppo$itis rectis DC, DB ip$is AB, AC parallelis, $tatuan- tur & DC, DB $imul $umptæ ip$i datæ a e$$e æ quales. Hinc cum ad determinandum punctum D quærenda $it longitudo utriu$- que rectæ AC, CD $eu utriu$- que AB, BD, ponopro una AC vel BD quantitatem incognitam x, & pro altera CD vel A B quan- titatem incognitam y. Quibus ita po$itis, ut habeatur Æquatio, addendæ erunt tantùm duæ rectæ BD, DC, hoc e$t, x & y: erit- que $umma x + y æqualis a, hoc e$t, erit y = a - x. Quoniam autem ad alteram Æquationem pro x inveniendam nulla $upere$t materia, cum conditiones in quæftione præ$tandæ jam omnes $int impletæ: argumentum e$t, illam non penitus e$$e determinatam. Quocirca cum in ipsâ una de$it conditio, ut pror$us determinata exi$tat, poterimus ad arbitrium pro quantitate incognita x, cui nulla re$pondet Æquatio, a$$umere lineam aliquam cognitam ipsâ a minorem, atquetot indeinvenire puncta D, quot ip$i x [175]COMMENTARII IN LIBRVM I. diver$os tribuerimus valores. Vbinotandum, quòd, po$tquam a$$umptæ fuerint rectæ AE, AF ip$i datæ a æquales, ac jungatur EF, puncta hæc omnia in rectam cadant lineam EF, adeoque punctum quodlibet in ea pro libitu $umptum quæ$ito $atisfacere: cum, propter $imilia triangula AEF, & CDF, rectæ CD, CF (puncto D ubicunque in EF a$$umpto) haud aliter atque AE, AF $emper $int æquales, ac proinde BD, DC $imul eædem quæ AC, CF $imul, hoc e$t, eadem quæ AF vel a.

Haud di$$imilis erit quæ$tio, $i punctum D inveniendum $it, ita utip$arum DC, DB differentia $it datæ rectæ a æqualis.

II PROBLEMA.

IN circulo ABCF erectâ $uper diametrum BF per- pendiculari GD, circum$erentiam hinc inde $ecan- te in C & A, & à B ad eam ductis BC, BD, quarum hæc circumferentiam $ecet in E, dantur BE = a, & BC = b: oporteatque invenire ED = x.

B E A G C D F

Quoniam ad quæ$tionem hanc $olvendam, $upponendo eam, at jam factam, nece$$ariæ videntur lineæ BG ac diameter BF: hinc pro BG pono y, & pro BF pono z: eritque GF = z - y. Deinde ut perveniatur ad Æquationem, con$idero lineam GD ip$i BF e$$e perpendicularem, hoc e$t, triangulum BGC e$$e rectangulum. Undefit, ut, $i quadratum ex BG = yy auferam è quadrato ex BC = bb, reliquum bb - yy $it æquale quadrato ex GC. Quodidem & alio modo inveniripote$t, con$iderando [176]FRANCISCI à SCHOOTEN perpendicularem GD $ecare hinc inde circumferentiam in C & A. Quia enim hinc per 35 Tertii Elementorum rectangulum $ub BG, GF e$t æquale rectangulo $ub AG, GC, hoc e$t, qua- drato ex GC: fitut $i multiplicavero GF = z - y per BG = y productum zy - yy $it denuo quadrato ex GC æquale. Ha- betur ergo Æquatio inter bb - yy & zy - yy, hoc e$t, addendo utrobique yy, inter bb & zy. Porrò cum in hac quæ- $tione tres$uppo$itæ $int incognitæ lineæ x, y, & z, $upere$t ut duas adhuc alias Æquationes inveniamus. Hinc, ductâ FE, quo- niam, con$iderando lineam BD $ecare circumferentiam in E, $imilia $unt triangula BGD & BEF, eritut BG ad BD, hoc e$t, y ad a + x; ita BE ad BF, hoc e$t, a ad z. Acproinde, cum productum $ub extremis $it æquale producto $ub mediis, erit zy = aa + ax. Quæ altera e$t Æquatio. In qua $i in locum zy $ubrogetur ejusvalor ante inventus bb, habebitur bb = aa + ax, hoc e$t, transferendo aa in alteram partem, atque deinde utro- bique dividendo per a, erit x = {bb - aa / a}. Quæ quantitas e$t li- neæ ED, quam inve$tigare intendebamus. Cæterùm, quia in- ventâ hâc lineâ ED = x, utraque reliquarum incognitarum BG & BF, per y & z de$ignatarum, quæ ad eam inveniendam nece$- $ariæ videbantur, ad arbitrium $umi pote$t, cum in Problemate nulla ampliùs materia $uper$it, quâ perveniatur ad Æquationes, quibus utraque ip$arum determinari queat, atque idcirco difficul- tas omnis Problematis jam $it evoluta: indicio e$t, rectam ED eandem $emper inveniri, etiam$i ad illam quærendam proutra- que linearum BG, BF diver$a magnitudo accipiatur, hoc e$t, alius atque alius circulus adhibeatur: quandoquidem Problema, $i de linearum BG, BF longitudine ex datis BE, BC in ve$tigan- dâ quæritur, haud determinatum exi$tit, $ed tantùm ip$ius ED.

Qui plura in loci hujus illu$trationem exempla de$ideret, vi- deat quæ ad literam G $ecundi librià nobis $unt allata.

_Po$tea verò $i plures adhuc $uper$int, or dine quo-_ GGG _que utendum erit unaquâque Æquationum reliqua-_ _rum, $ive illam con$iderando $eparatim, $ive ip$am_ _comparando cum aliis, ad explicandam unamquam-_ _que ex incognitis lineis_.] Sic, quoniam, reducto Pro- blemate aliquo, in quo ad ip$um con$truendum tres $upponen- [177]COMMENTARII IN LIBRVM I. dæ $unt incognitæ lineæ x, y, & z, ad duas Æquationes xx = + 2cx \\ + 2z # + bb, \\ - cc \\ - yy \\ - 2cz & yy = aa + 2zx = xx, pro incognita lineaz, cuinulla re$pondet Æquatio, ad arbitrium $umi pote$t linea co- gnita d: potero in locum duarum præcedentium Æquationum $cribere xx = + 2cx \\ + 2d # + bb, \\ - cc \\ - yy \\ - 2cd & yy = aa + 2dx - xx. Hinc cum duæ $uper$int lineæ inveniendæ x & y, ordine quoque utenda erit unaquâque Æquationum reliquarum xx = + 2cx \\ + 2d # + bb, \\ - cc \\ - yy \\ - 2cd & yy = aa + 2dx - xx, $ive eas con$iderando $eparatim, $ive unam cum altera comparando, ad explicandam unamquamque ex in- cognitis lineis. Quocirca con$iderando $eparatim Æquationem yy = aa + 2dx - xx, cum, quantitatibus + aa & - xx ad alte- ram partem $ub contrario $igno tran$latis, fiat 2dx = yy + xx - aa: hinc $i in altera Æquatione xx = + 2cx \\ + 2d # + bb \\ - cc \\ - yy \\ - 2cd pro 2dx $ub$tituatur yy + xx - aa, habebo Æquationem xx = + 2cx, + yy + xx - aa, + bb - cc - yy - 2cd. Hoc e$t, demptis æ- qualibus, ordinatâque æqualitate, habebitur 2cx = aa + cc - bb + 2cd. Et fit, divisâ utrâque æqualitatis parte per 2c, x = {aa + cc - bb + 2cd / 2c}. O$tendens quâ ratione linea incognita x ex cognitis a, b, c, & ex ad arbitrium $umendâ d $it invenienda. Inventâ autem lineâ x, ut habeatur y, oportet tantùm in Æqua- tione $uperiori yy = aa + 2dx - xx in locum x $ubrogare valo- rem inventum {aa + cc - bb + 2cd / 2c}, & in locum xx hujus valorem, & fit yy = {2aabb + 2aacc + 2bbcc - a^4 - b^4 - c^4 + 4ccdd / 4cc}. Vn- [178]FRANCISCI à SCHOOTEN de, extractâ radice, invenitur y = {2aabb + 2aacc + 2bbcc - a^4 - b^4 + 4ccdd / 4cc}. Exhi- bens quo pacto linea incognita y ex cognitis a, b, c, & ex ad arbi- trium $umenda d, obtineri po$$it.

Cæterùm quoniam in Problemate, ad præcedentes Æquatio- nes reducto, propter lineam d, quæ hîc modò major modò mi- nor ad arbitrium $umi pote$t, lineæ quoque x & y inde majores ac minores evadunt, atque ob id Problema non determinatum exi- $tit, $ed infinitas recipit $olutiones: lubet & alterum Problema, quod omnino determinatum e$t, atque in cujus $olutione, ad u- numquemque ex quæ$itis numeris inve$tigandum, unam Æqua- tionem cum aliâ comparavimus, in medium afferre.

PROBLEMA.

INvenire duos numeros, quorum $umma multipli- cata per $ummam $uorum quadratorum faciat 715; & differentia per differentiam eorundem quadratorum faciat 99.

Suppo$ito Problemate tanquam jam facto, pono pro majori numero quæ$ito x + y, & pro minori x - y: eritque $umma quæ- $itorum numerorum = 2x, & eorundem differentia = 2y.

Jam quia x + y & x - y in $e ductifaciunt xx + 2xy + yy & xx - 2xy + yy, quorum $umma e$t 2xx + 2yy & differentia 4xy: re$tat ut 2xx + 2yy multiplicata per 2x, & 4xy per 2y, producta 4 x^3 + 4xyy & 8xyy $int datis numeris 715 & 99 æqualia.

Quocirca inventis duabus Æquationibus 4 x^3 + 4xyy = 715 & 8xyy = 99, ut ex iis obtineatur uterque numerus incognitus x & y, comparo unam Æquationem cum altera:multiplicando pri- mùm utramque partem prioris per 2, & fit 8 x^3 + 8xyy = 1430, ac deinde ex ea$ubtrahendo po$teriorem 8xyy = 99, & relin- quitur 8 x ^3 = 1331. In quâ, $i utrobique extrahatur radix Cu- bica, habebitur 2x = 11, & fit x = 5 {1/2}.

Po$tea ad inveniendum y dividatur Æquatio po$terior 8xyy = 99 per jam inventam 2x = 11, & orietur Æquatio 4yy = 9. [179]COMMENTARII IN LIBRVM I. In qua $i utrinque extrahatur radix quadrata, habebitur 2y = 3, & fit y = 1{1/2}.

Cæterùm inven to utroque numero incognito x & y, quoniam H pro majori quæ$itorum po$ueramus x + y & pro minori x - y: erit major = 7, & minor = 4. Et$olutum erit Problema.

Atque it a reducendo illas, efficere oportet, ut tantùm unaremaneat, æqualis altericognitæ, aut cujus quadra- tum, $ive cubus, $ive quadr ato-quadratum, $ive $ur de$o- lidum, $ive quadrato-cubus & c. æqualis $it ei, quod pro- venit ex additione vel $ubtractione duarum pluriumve aliarum quantitatum, quarum una quidem cognita $it, reliquæ autem compo$itæ ex quibu$dam mediis propor- tionalibus inter unitatem & dictum quadratum, $ive cubum, $ive quadrato-quadratum, & c. multiplicatis per alias cognitas. Quod hoc pacto de$igno z = b, _aut_ zz = - az + bb, _aut_ z^3 = + azz + bbz - c^3, _aut_ z^4 = + a z^3 + bbzz - c^3 z + d^4, & c.] Hoc e$t, z, quam pro quantitate incognita $umo, e$t æqualis quantitati cognitæ b. Aut quadratum lineæ z e$t æquale ei, quod provenit $ubtrahendo az ex bb: quarum quidem bb cognita e$t; $ed az compo$ita ex z media proportionali inter unitatem & quadratum zz, ut $upra explicavimus, & ex quantitate cognita a. Aut cubus lineæ z æqualis e$t ei, quod provenit ex additione & $ubtractione trium quantitatum azz, bbz, & c^3; quarum qui- dem c^3 cognita e$t; at bbz compo$ita ex z, prima duarum me- diarum proportionalium inter unitatem & cubum z^3, & ex quan- titate cognita bb; ac denique azz, compo$ita ex zz, $ecunda di- ctarum mediarum, & ex quantitate cognita a. Atque $ic de cæteris.

Vbinotandum e$t, per quantitates cognitas, intelligendas e$$e eas, quæ in quæ$tionevel datæ $unt, vel per certas operationes da- tarum quantitatum, jam traditas & notas, $ic præparatæ $unt, ut pro cognitis $ive datis $int habendæ, atque quæ$itis $ive inco- gnitis æquiparandæ.

Sic cùm ponitur z = b, indicatus lineam incognitam, quæ [180]FRANCISCI à SCHOOTEN per z de$ignatur, æqualem e$$e alicui ex cognitis, quæ de$ignatur per b. Quod quidem rarò contingit, cum incognitæ lineæ ple- runque aliqua operatione $eu præparatione cognitarum linearum indigeant, antequam cognitis evadant æquales.

Vt, $i fuerit z = {cd / e}. A$$umptâ pro unitate alterutrâ quantita- tum c, d, quæ in $e invicem ductæ numeratorem con$tituunt, divi- denda e$t reliqua per denominatorem, $ive quantitatem e (quem- admodum $uperiùs e$t o$ten$um); eritque quotiens divi$ionis æ- qualis quantitati incognitæ z.

Eodem modo $i habeatur z = {cc + cd / e - f}, eritut e - f ad c = d, ita c ad z; $ive ut e - f ad c, ita c + d ad z.

Et $i $it z = {cc - dd / e + f}, erit e + f ad c + d, $icut c - d ad z; vel e + f ad c - d, $icut c + d ad z.

Nec non $i habeatur z = {cd + cf / g}, & fiat, ut c ad e, $ic f ad quar- tam, quæ vocetur h: poterit pro e f $cribi c b, atque adeò loco {cd + ef / g} $ub$titui {cd + cb / g}. Vbideinde $i fiat ut g ad c, $ic d + b ad quartam: $ive permutando (quod eodem recidit) ut g ad d + b, $ic c ad quartam, quam vocarelubet b: erit z = b. Id quod & aliis modis præ$tari pote$t.

Non $ecus $i $it z = {cdef / ade - agh}, & $tatuatur e$$e ut a ad c, $ic e ad quartam, quæ $it i; erit ai = ce, ita ut pro {cdef / ade - agb} $cribi po$$it {adif / ade - agb} $eu {dif / de - gb}. Rur$us $i ponamus e$$e ut d ad g, $ic h ad quartam, quæ $it k: erit dk = gb, ita ut in locum {dif / de - gb} $ubrogari po$$it {dif / de - dk} $eu {if / e-k}. Vbidenuo $i fiat, ut e - k ad i, ita f ad quartam, quam vocabo b; fiet ut $upra z = b. Quod idem variis modis fieri pote$t.

Denique $it z = {acdd - aacc / d^3 + acd}. Supponendo e$$e ut a ad d, ita d ad quartam, quæ nominetur e: erit ae = dd: poteritque pro {acdd - aacc / d^3 + acd} $ubftitui {aacc - aacc / aed + acd} $eu {ace - acc / ed + cd}. Rur$us $tatuen- do e$$e ut e + c ad e - c, $ic c ad quartam quæ appelletur f, [181]COMMENTARII IN LIBRVM I. fiet {ce - cc / e + c} = f: licebitque pro {ace - acc / ed + cd} reponere {af / d}. Vbi de- mum $i fiat ut _d_ ad _f_, ita _a_ ad quartam, quæ vocetur _b_, fiet rur$us, ut $upra, {z = b}. Quod $imiliter pluribus modis expedire licet. A tque ita de cæteris.

E quibus con$tat, quantitatem incognitam z, po$t huju$modi operationes at que cognitarum linearum requi$itas præparationes, cò reduci po$$e, ut $ub una $emper $pecie efferatur, & alteri co- gnitæ dicatur æqualis.

Notandum autem, huc quoque referendas e$$e æquationes in quibus quantitatis incognitæ quadratum, aut cubus, aut quadra- to-quadratum, & c. æquatur quantitati alicui cognitæ, ab$que additione vel $ubductione aliarum quantitatum, quæ componun- tur ex quibu$dam mediis proportionalibus inter unitatem & di- ctum quadratum, aut cubum, aut quadrato-quadratum & c. mul- tiplicatis per alias cognitas. Ubi incognita quantitas, extrahen- do tantùm aliquam radicem, inveniri pote$t. Vt cùm zz æqua- tur aq. Suppo$itâ lineâ a pro unitate, erit radix quadrata extra- cta ex linea q, ut $uperiùs e$t o$ten$um, (nimirum inveniendo inter lineas a & q mediam proportionalem,) æqualis quæ$itæ li- neæ z, quæ hoc modo denotatur: z = √ a q. Vbi apparet, quæ$tionem per hanc extractionem, dum planum aq tran$muta- tur in quadratum bb, cujus latus e$t b, eò e$$e reductam, ut inco- gnita quantitas alteri cognitæ dicatur æqualis.

Eodem modo $i z^3 æquetur aaq, & quæratur z. A$$umptâ rur$us a pro unitate, erit extracta ex q radix cubica, hoc e$t, in- ventarum inter a primam & q quartam duarum mediarum pro- portionalium (ut tertio libro o$tenditur) prior, radici quæ$itæ z æqualis. De$ignabitur autem hoc pacto: z = √ C. aaq. Vbi $imiliter con$tat, quòd, dum hâc operatione $olidum aliquod, utpote aaq, re$olvitur in cubum b^3, & utrobique deinde extra- hitur radix cubica, z rur$us fiat ip$i b æqualis.

Nec aliter evenit cum z^4 = aaqq. Etenim dum extrahitur utrinque radix quadrato-quadrata $eu bi-quadrata, hoc e$t, po$tquam radix $emel extracta, dat zz = aq, eadem adhuc $emel repetita radicis extractio, dabit z = √ aq, $ive, $upponendo aq in quadratum bb e$$e conver$um, z = b. Atque ita ulteriùs in in- finitum.

[182]FRANCISCI à SCHOOTEN

Porrò advertendum e$t, $i quantitates cognitæ, ex quibus radix aliqua extrahi debet, $ub alia $pecie, quàm hîc expo$itum fuit, oblatæ fuerint (ut $i ex {aa + bb}, aut ex {aadd - aaff - a^4 / dd + 2df + ff} & c. extrahenda $it radix quadrata): quòd tunc facile $it, non $olùm per ea, quæ jam tradita $unt, $ed & aliis modis quantitates datas in alias tran$mutare: ita ut non aliter ex illis ra- dices extrahendæ $int, ac $i ex quantitate aq extrahendæ forent Quod & de radice cubica, quadrato-quadrata, aliisque in infini- tum, e$t intelligendum.

_Atque ideo $ufficiet vos monere, $i quis in reducendis_ I _bi$ce æquationibus non omi$erit uti divi$ionibus omnibus,_ _quæ fieripo$$unt, & c._] Vbinotandum, inter quatuor opera- tionum $pecies, Additionem & Subtractionem non reddere ter- minos alicujus quæ$tionis difficiliores, quippe quos tantùm $ignis + vel - conjungunt aut disjungunt; quæ quidem $igna diver$a genera non con$tituunt. Multiplicationem verò quod attinet, ea e$t, quâ termini involvuntur vel intricantur, & dimen$iones au- gentur; quæ contra Divi$ione extricantur & minuuntur. Idem de radicum extractione intellige, quæ, ut $upra dictum fuit, divi$ionis tantùm $pecies e$t habenda. Adeò ut ad inveniendos terminos $implici$$imos ad quos quæ$tio aliqua reduci queat, maximopere ob$ervandum $it, ut in reducendis Æquationibus, omnes divi- $iones atque extractiones, quæ fieri po$$unt, tentemus. Cujus rei exemplum non inelegans $uggerere pote$t demon$tratio proprie- tatis Parabolæ tertio libro adducta.

_Erit tota O M æqualis z, line æ quæ$it æ. Quæ quidem_ K _$ic exprimitur:_ z = {1/2} a + {1/4} aa + bb.] Sciendum hîc e$t, æquationem propo$itam zz = az + bb, juxta ea, quæ haben- tur lib. III. pag. 69, aliam adhuc habere radicem, minorem quàm nihil, quæ à D. des Cartes fal$a appellatur, quæque hîc per lineam P M de$ignatur, atque hoc modo exprimitur z = {1/2} a - {1/4} aa + bb. Quemadmodum facilè demon$trari pote$t. Si enim, po$itâ z = {1/2} a - {1/4} aa + bb auferatur utrinque {1/2} a, & inde utraque pars z - {1/2} a, & - {1/4} aa + bb in $e ducatur quadra- tè, fiet zz - az + {1/4} aa = {1/4} aa + bb. Vbi $i demum utrinque de- matur {1/4} aa, & - az in alteram partem transferatur, fiet {zz = az + bb}.

[183]COMMENTARII IN LIBRVM I.

_Eritque reliqua P M æqualis y, radici quæ$itæ: It a ut_ L _fiat_ y = - {1/2} a + {1/4} aa + bb.] Verùm æquatio yy = - ay + bb admittit adhuc aliam radicem, minorem quàm nihil, quæ per li- neam OM de$ignata ita exprimitur, y = - {1/2} a - {1/4} aa + bb. Cujus demon$tratio ad exemplar præcedentis fieri pote$t.

_Nec aliter fit, $iproponatur_ x^4 = - axx + bb, P M M _enim e$$et_ xx, _& baberetur_ x = -{1/2} a + {1/4} aa + bb.] Quoniam enim x^4 = - axx + bb, transferendo - axx in al- teram æquationis partem, erit x^4 + axx = bb. & additâ utrique parti + {1/4} aa, proveniet x^4 + axx + {1/4} aa = {1/4} aa + bb. Iam verò extractâ utrobique radice, invenietur xx + {1/2} a = {1/4} aa + bb. ac proinde tran$ponendo + {1/2} a, ut xx unam con$tituat æquatio- nis partem, erit xx = - {1/2} a + {1/4} aa + bb. Vnde extractâ rur- fus utrinque radice, fiet x = - {1/2} a + {1/4} aa + bb.

Eodem modo $i habeatur z^4 = a z^2 + bb, erit z = {1/2} a + {1/4} aa + bb. Nam cum z^4 = a z^2 + bb, erit per tran$po$itionem z^4 - a z^2 = bb. Addatur jam utrinque {1/4} aa, fietque z^4 - a z^2 + {1/4} aa = {1/4} aa + bb. Vnde, extractâ utrobi- que radice, prodibit z^2 - {1/2} a = {1/4}aa + bb. hoc e$t, z^2 = {1/2} a + {1/4} aa + bb, & per con$equens z = {1/2} a + {1/4} aa + bb.

Similiter $i $it z^4 = a z^2 - bb, erit z = {1/2}a + {1/4}aa - bb, nec non z = {1/2} a - {1/4} aa - bb. Cum enim z^4 æquetur a z^2 - bb, & per tran$po$itionem z^4 - a z^2 = - bb; addatur u- trinque {1/4} aa, fietque z^4 - a z^2 + {1/4} aa = {1/4} aa - bb. Quare ex- tractâ utrobique radice, emerget z^2 - {1/2} a = {1/4} aa - bb, hoc e$t, z^2 = {1/2} a + {1/4} aa - bb, ac per con$equens z = {1/2} a + {1/2} aa - bb. Porrò quoniam radix ex z^4 - a z^2 + {1/4} a a e$t quoque {1/2} a - z^2, hinc & {1/2} a - z^2 = {1/4} aa - bb, hoc e$t, z^2 = {1/2} a - {1/4} aa - bb, ac per con$equens z = {1/2} a - {1/4} aa - bb.

[184]FRANCISCI à SCHOOTEN

Cæterùm ut Geometricè inveniantur harum æquationum ra- dices, $ciendum e$t, quòd, dum omnes termini non æquè multas habent dimen$iones, toties illic, ubi numero pauciores haben- tur, $ubintelligenda $it unitas, quoties requiritur; ut in æqua- tione x^4 = - axx + bb. Quia in termino axx tres duntaxat dimen$iones reperiuntur, & in termino bb tantùm duæ, cogi- tandum e$t, terminum axx, ut dimen$iones fiant æquales, le- mel per unitatem e$$e multiplicatum, terminum autem bb bis. A deò ut, $i pro unitate accipiamus c, æquatio $it x^4 = - caxx + ccbb. Verùm expedit unitatem illam tanti$per di$$imulare, & æquationem hanc xx = - ax + bb u$urpare, donec radi- cem ejus Geometricè, ut traditum e$t, invenerimus, nimirum lineam PM, quæ exprimitur hoc pacto: x = - {1/2} a + {1/4} aa + bb. Ita ut deinde tantùm opùs $it ex - {1/2} a + {1/4} aa + bb extrahe- re radicem quadratam $eu inter inventam lineam PM & unita- tem c invenire mediam proportionalem, ut Geometricè obti- neatur radix x = - {1/2} a + {1/4} aa + bb. Atque ita in aliis.

Vnde liquidò con$tat, ad inveniendas harum æquationum ra- dices, nihil aliud requiri, quàm quod circa priores tres Æqua- tionum formulas, & radicis quadratæ extractionem Auctor præ- cepit. A deò ut hinc $imul manife$tum $it, quo pacto, poftquam $ic linea aliqua pro unitate a$$umpta vel concepta fuerit, (quem- admodum hujus Geometriæ methodus requirit) Problemata omnia Geometriæ communis, hoc e$t, quæ rectarum linearum & circulorum beneficio con$trui po$$unt, per ea tantùm, quæ ab Authore per 4 figuras 1<_>mi libri expo$ita $unt, expediriqueant, quemadmodum pag. 7 monuit.

_Quod $i circulus, centrum $uum habens in puncto N,_ N _tran$ien$que per punctum L, non $ecet nec tangat lineam_ _rectam M Q R, nullam itidem Æquatio radicem ad-_ _mittet, it a ut inde a$$erere liceat, con$tructionem Proble-_ _matis propo$iti e$$e impo$$ibilem_.] Quod itidem ex Æquatione cogno$ci pote$t. Nam cum Æquatio $it certum medium, quo Pro- blema aliquod re$olvitur, $anè, $i re$olvendo incidimus in æqua- tionem impo$$ibilem, argumentum e$t, Problema quoque e$$e im- po$$ibile. Arguitur autem impo$$ibilitas illa ex contradictione, [185]COMMENTARII IN LIBRVM I. quam involvit, cùm nempe in ea $tatuitur minor quantitas æquari alicui majori, vel cùm jubemur ad eam re$olvendam aliquid præ- $tare, quod $ieri nullo modo pote$t, ut, quantitatem aliquam ma- jorem à minore $ubducere. Quemadmodum in æquatione zz = az - bb. quoniam ad inveniendam radicem z, bb ex {1/4} aa $ubtrahi debet; oportet ut bb non $it majus quàm {1/4} aa, $ive ut b non $it ma- jus quàm {1/2} a. Aliàs enim radix ejus $ic explicari non po$$et, & æ- quatio impo$$ibilis foret. Quod & ex eju$dem con$titutione licet agno$cere, $i in ea duæ $int radices veræ. Si enim ponamus z = c, $eu z - c = o, itemque z = d, $eu z - d = o, atque deinde mul- tiplicemus z - c = o per z - d = o, ex$urget æquatio z^2 - c \\ - d # z + cd = o, $eu zz = + c \\ + d # z - c d. In qua $i + c + d in- terpretemur per + a, & - cd per - bb, habebimus æquationem propo$itam zz = az - bb. Adeò ut con$tet æquationem hanc duas veras radices admittere, $eu quæ majores $unt quàm o, qua- rum quidem $umma e$t a, & productum ex earum multiplica- tione bb.

Sed ut duas $emper veras radices recipiat, requiritur, ut bb non $it majus quàm {1/4} aa, $eu, b non majus quàm {1/2} a: quoniam maximum productum quod fit ex partibus ip$ius a, e$t, cùm a in duas partes æquales dividitur. Vbinotandum, quòd ubi bb = {1/4} aa, {1/2} a e$$e z, quæ quæritur, atque æquationem eo ca$u unam tan- tùm $ortiri radicem, aut duas quidem, $ed æquales. At verò bb exi$tente majore quàm {1/4} aa, æquationem e$$e impo$$ibilem, nec ullam admittere radicem. Id quod $imiliter de æquatione zz = - az - bb e$t intelligendum, quæ de duabus fal$is radici- bus e$t explicabilis. Vt patet ex ejus con$titutione. Etenim po- nendo z = - c $eu z + c = o, nec non z = - d $eu z + d = o, & multiplicando z + c = o per z + d = o: proveniet Æquatio zz + c \\ + d # z + cd = o, $eu zz = - c \\ - d # z - cd. In qua $i interpretemur - c - d per - a, & - cd per - bb, e- merget æquatio propo$ita zz = - az - bb. Cujus porrò radices Geometricè inveniuntur perinde atque Æquationis præceden- tis quæ denique $ic exprimuntur z = - {1/2} a + {1/4} aa - bb, & z = - {1/2} a - {1/4} aa - bb.

Cæterùm quod ad duas reliquas æquationes attinet, primam [186]FR. à SCHOOTEN COMM. IN LIB. I. videlicet zz = az + bb, & $ecundam yy = - ay + bb, eæ nulli determinationi $unt obnoxiæ, & $emper per duas radices explicari po$$unt, unam veram & alteram fal$am. Vt $i pona- tur z = c, $eu z - c = o, & z = - d, $eu z + d = o, & multi- plicetur z - c = o per z + d = o; fiet z^2 - c \\ + d # z - cd = o, $eu z^2 = + c \\ - d # z + cd. In qua æquatione $i $tatuamus _c_ majorem e$$e quàm d, ita ut exce$$us $it penes c cum $igno +, atque + c - d interpretemur per + a, & + cd per + bb, habebimus eandem æquationem, quam priùs, nimirum z^2 = az + bb. Adeò ut per- $picuum $it ip$am de duabus inæqualibus radicibus e$$e explica- bilem, majore vera & minore fal$a. At verò $i ponamus c mino- rem quàm d, ita ut exce$$us $it penes d cum $igno -, atque + c - d interpretemur per - a, & + cd per + bb; prodibit æquatio $ecundæ formæ: nimirum, z^2 = - az + bb, quippe quæ à duabus inæqualibus radicibus explicatur, quarum minor e$t vera, major autem fal$a. Denique $i d con$tituatur ip$i c æqua- lis, de$truent $e invicem + c & - d, & evane$cet $ecundus ter- minus az, & erit Æquatio z^2 = ^* + bb, cujus duæ radices, ve- ra + b & fal$a - b, $unt æquales.

E quibus omnibus apparet, ad æquationes allatas Geometricè re$olvendas, earumque radices juxta regulas hîc traditas commo- dè explicandas, requiri, ut ultimus terminus de$ignetur per bb, aut ad eam formam, $icut $uperiùs e$t o$ten$um, reducatur.

[187] ARGVMENTVM SECVNDI LIBR I.

_S_Ecundus liber agit de lineis curvis, earumque naturam explicat, docendo, quænam illæ $int, quas in Geometriam recipere oportet, quæque Geometricæ appellandæ $unt, itemque quo pacto po$$int cogno$ci. Modus autem eas co- gno$cendi in eo con$i$tit, quòd de$cribi po$$int per motum aliquem continuum, vel per plures eju$modi motus, quorum po$teriores regantur à prioribus. Verùm enimverò licèt allato modo de$criptæ cur- væ omnes in Geometriam $int recipiendæ, at que pro Geometricis agno- $cendæ tamen ad comprebendendas omnes, quæ $unt in natura, & ip$as ordine di$tinguendas in certagenera, prout gradatim magis magi$que in infinitum $unt compo$itæ, aptiùs quidquam afferrinequit, quàm ut in genere dicatur: illas omnes Geometricas e$$e appellandas, quarum omnia puncta ad omnia lineæ rectæ puncta certam habent relationem, quæ ex- primi pote$t per aliquam æquationem, $e indifferenter ad omnia utriu$- que lineæ puncta extendentem. Et quidem, quòd, cùm æquatio illa ul- tra rectangulum $ub duabus quantitatibus indeterminatis, _(_quæ ad di- ctam relationem explicandam requiruntur_)_ aut ultra quadratum unius ex ip$is non a$cendit, linea curva tunc primi & $implici$$imi $it generis (in quo tantùm Circulus, Parabola, Hyperbola, & Ellip$is $unt compre- ben$æ.) At verò cùm ip$a ad tres quatuorve dimen$iones a$cendit, quòd illa tunc $it $ecundi generis. Cùm verò ad 5 aut 6 dimen$iones ad$cen- dit, quòd illa tunc $it tertii generis. Atque it a porrò in infinitum.

Vbi porrò facilè e$t intelligere, quænam $int, quæ ex Geometria $int rejiciendæ, & inter Mechanicas ponendæ: Quandoquidem curvæ illæ omnes, quæ inter prædictas non comprehenduntur, ab hac Geometria rejiciuntur. Cuju$modi $unt illæ omnes, quæ per motus continuos de- $cribi nequeunt, & ubi po$t eriores à prioribus non dependent, $ed per duos motus de$cribi concipiuntur, qui $unt à $e invicem di$tincti, nul- lamque relationem habentes, quæ po$$it exactè men$urari, $ive quarum omnia puncta ad omnia lineæ rectæ puncta relationem non habent, quæ per aliquam æquationem omnibus communem exprimi po$$it.

Po$tquam autem o$tendimus, quo pacto lineæ curvæ ab Auctore di- $tinguantur, tam in illas, quas in Geometriam cen$et introducendas, quam in illas, quas pari jure ab ea cen$et arcendas: ac denique quâ ratio- [188]FRANCISCI à SCHOOTEN ne illæ in certa genera $int diftinguendœ operœ pretium videtur ut dein- ceps ea, quœ Antiqui circaip$as contemplati fuêre, expendamus. Quæ quidem ex iis, quœ afferuntur à Pappo ad propo$itionem 4<_>tam libritertii, ut & ad prop<_>nem 30 libri quarti Collectionum Matbematicarum, hand difficulter colligi po$$unt. Vbi, po$tquam explicavit, Problematum Geometricorum tria ab Antiquis genera fui$$e con$tituta, quorum alia dicuntur Plana, alia Solida, alia denique Linearia; nimirum prout quœdam ex ip$is $olvi po$$unt, de$cribendo tantùm rectas lineas & circu- lorum circumferentias; & alia, quœ con$trui nequeunt, quin ad mini- mum adbibeatur aliqua Conica$ectio; & reliqua denique quin in con- $tructionem a$$umatur alia demum curva linea: Tandem de duarum mediarum inventione loquitur, quas inquit Geometricœ rationi innixos invenire non potui$$e. Quorum quidam, a$$erentes, Problema $olidum e$$e, re$olutionem per Conicas $ectiones, $ive $olidos locos, fecerunt; alii autem per alias curvas, $ive locos lineares; ac alii denique con$tructionem ejus in$trumentis tantùm perfecerunt. Nullum autem eorum fui$$e, qui re$olutionem per locos planos, $ive rectas lineas & circulares, ab$olverit.

Vbi apparet, quòd tantummodo con$tructiones illas Geometricas ap- @ellaverint, quœ per rectas lineas & circulorum circumferentias perfi- ciebantur; quodque con$tructiones in genere non aliter re$pexerint, quàm quatenus ip$arum perfectio à manuum dexteritate & in$tru- mentorum perfectione profici$ceretur. Vnde cum ad planorum Proble- matum con$tructiones non ni$irectas lineas & circulorum circumferen- tias adbibendas e$$e viderent, quœ omnium facillimè at que expediti$$imè regulœ & circini beneficio (utpote per in$trumenta omnino $implicia) in plano de$cribuntur, & $ectiones Conicas reliquasque curvas lineas, va- rium & difficilem ortum babentes, in plano de$ignare difficile exi$tima- rent, ideoque de$criptionem earum minus certam $tatuerent; factum in- de quoque, ut $olam Planorum con$tructionem, Geometricam pronun- tiarent: adeoque non nifirectas lineas & circulares, reliquas verò non item, pro Geometricis agno$cerent. Quod quare ita di$tinxerint, non vi- deo. Quandoquidem rectas lineas & Circulos perinde atque Parabolas, Hyperbolas, & Ellip$es ex Cono $ecari po$$e ab Apollonio $cio o$ten$um. Qui porrò po$tquam plurimas proprietatestribus hi$ce $ectionibus pari- ter atque Circulo convenire o$tendit, & quidem propter mirificas Conico- rum Theorematum demon$trationes, cum non $olùm illâ tempe$tate, ve- rùm etiam $equentibus $œculis, magnus Geometra $it appellatus, non ap- paret quam ob cau$am prœdictœ lineœ non œquè ac rectœ & circulares pro [189]COMMENTARII IN LIBRVM II. Geometricis fuerint babitœ. Adeò ut non $olùm Veteribusillis, $ed etiam Vietœ eju$que a$$eclis a$$entirinequeam, dum Geometriœ defe- ctum bîc $u$picantes, neque Hyperbolas, neque Parabolas χατ' 'πτςημο- υιγ\‘gν λόγον in Geometricis de$cribi a$$everant, ac proinde Menœchmi inventionem duarum mediarum per Parabolœ & Hyperbolœ, $ive etiam per binarum Parabolarum inter$ectionem, veluti non Geome- tricam re$puunt. Quam $anè _(_meo judicio_)_ non minùs Geometricam cen$ere oportet, quam illam, quœ ab Euclide affertur in Problema I<_>mum Libri I<_>mi Elementorum: $iquidem punctum, in quo bœ $ectiones $ibi mutuò occurrunt, non minùs $cientificè invenitur, quàm illud, in quo binicirculi $e invicem inter$ecant, ad de$cribendum triangulum œquilaterum.

Cœterùm $i afferatur, ideo ba$ce lineas Geometricas non fui$$e dictas, eò quòd in$trumentis de$cribi viderent; Annon ob eandem rationem linea recta & circular is non Geometricœ fui$$ent dicendœ, cum ad illas in plano de$cribendas regulâ at que circino $it opus? Adeò ut $i τιχνιχὴν καὶ πςνμομιχη\‘ν χειρονργίαν Vieta vocaverit con$tructionem illam quatenus ip$aregulœ & circini beneficio perficitur; Annon parijure ar- tificio$am atque $cientificam appellare licebit con$tructionem illam, quœ non ni$i in$trumentis perfici pote$t, quœ majorem indu$triam atque artificium in $ui compo$itionem requirunt, cuju$que demon- $tratio $imul ex penitiori Geometriœ penu e$t depromenda? Quo- circa cum recta & circularis non Geθmetricœ non dicantur, neque etiam con$tructiones per ip$as factœ ratum igitur e$to, quòd neque Sectiones Conicœ, quœ cum circulari unum genus curvarum linearum, illudque primum _(_ut $upra dictum fuit_)_ apud Auctorem no$trum con$tituunt; neque etiam omnes $uperiorum generum curvæ, con$tru- ctionesque quœ per ip$as fiunt, aliœ quàm Geometricœ $int babendœ, prout demon$tratio illas tales e$$e comprobabit. Hœc aut em de curvis li- neis dicta $ufficiant. Re$tat ut porrò ea, quœ hoc libro ab Autore per- tractantur, paucis exponamus.

Explicatâ linearum curvarum naturâ re$umit quœ$tionem Pappi ab Antiquis quœ$itam, quam primo libro explicuit, at que re$olvere ince- pit; talem deinde ip$am declarans, ut po$t quam in aliis atque aliis li- neis propo$ita e$t, illa quoque alias atque alias curvas lineas, $olutio- nem prœbentes, quœque diver$igeneris $int, prout debita ratio numeri linearum babeatur, admittat. Adeò ut nulla curva linea $it $ub calcu- lum cadens, quœque in Geometriam juxta ejus definitionem recipi po$$it [190]FRANCISCI à SCHOOTEN quod $anè ob$ervatione dignum,_)_ quœ non etiam $imul pro certo ali- quo linearum numero utilis exi$tat.

Vbi prœterea notandum e$t, quòd eam $ic re$olvere doceat, ut $imul omne illud, quod ad locorum planorum atque $olidorum compo$itionem $pectat, exponat, $icque paucis complectatur, non $olùm quœ$tionis pro- po$itœ $olutionem in tribus quatuorve lineis, $ed etiam $olidorum loco- rum compo$itionem, tantopere à Veteribus quœ$itam. Nullos enim ex i$tis locis omi$it, prœter omnium $implici$$imos, quosfacilitatis causâ neglexit.

Po$t bœc autem, quœ$tione in 5 lineis propo$it â, docet quœnam prima & $implici$$ima $it linearum omnium, quœ ibidem in$ervire po$$int. At- que ita tandem illi finem imponit. Quibus peractis declarat, quòd, ad inveniendas omnes proprietates curvarum linearum, $ufficiat $cire re- lationem, quam illarum puncta habent ad puncta lineœ rectœ, $icut etiam quo pacto ínveniri po$$int lineœ rectœ, quœ ip$as $ecent in datis punctis ad angulosrectos. Quod quidem $ubtili$$imâ ac mirabili pro$e- quitur metbodo, meoque judicio digna, ut inter ingenio$i$$ima bomi- num inventa celebretur. Po$tea verò ne quid de$it, quod ad u$um cur- varum linearum ibidem propo$itarum $pectare videretur, o$tendit ip$as diver$as babere proprietates, quœ nequaquam $ectionum Conicarum proprietatibus cedunt, de$cribitque quœdam Ovalium genera, ad radiorum reflexionem atque refractionem per $pecula & vitra, appri- mè conducibilia: adeoque in Catoptrica at que Dioptrica u$um in$ignem babentia. Denique o$tendit, quo pacto, quœ de lineis curvis explicuit, adplicari etiam po$$int ad lineas curvas, quœ per motum aliquem ordi- natum quorundam punctorum alicujus corporis in $patio trium dimen- $ionum de$cribi po$$unt. Atque ita, quœcunque ad curvarum linea- rum cognitionem nece$$aria $unt, breviter ab$olvit. Quantùm autem ad Geometriam promovendam, eju$que arcana detegenda, nec non va- rias illius functiones cogno$cendas hic liber faciat, vel ea ip$a quœ in illo pertractantur, ac modò recen$uimus, te$taripo$$unt; tum etiam, quia in eo via ad $urde$olida, altioraque loca, bactenus incognita, inve$tigan- da $ternitur, atque in eo infinitœ $peculationis campus aperitur.

[191] COMMENTARII _IN_ LIBRVM SECVNDVM.

QVEMADMODVM _illa re ipsâ nul-_ _la alia e$t quàm Hyperbola._] Si enim producatur A G ad D, ut D G æqua- lis $it E A $eu N L, & per D agatur re- cta D F ip$i C K parallela, occurrens rectæ A B in F: erit D F una ex A $ymptotis, & A F altera. Quod facilè demon$trari po- te$t. Supponamus namque lineam G O C E Hyperbolam e$$e, cujus A $ymptoti D F, F A, & utraque D G, E A æqualis $it ip$i N L; nec non D F ip$i C K parallela, ut dixi- F Q O P K N L H I R C B D G M E A [192]FRANCISCI à SCHOOTEN mus; hoc e$t, angulus D F A æqualis $it angulo C K B. Produ- catur autem B C, ut $ecet D F in I; & per D agatur recta D H parallela ip$i A F, occurrens cum B C in H. Quoniam igitur $i- milia $unt triangula D H I & K L N triangulo F A D, erunt & ip$a inter $e $imilia. Vnde erit ut K L ad L N, hoc e$t, ut b ad c, ita D H $eu A B, hoc e$t, x, ad H I, quæideo erit {cx / b}. Deinde $ubductâ H I ex H B $eu D A, hoc e$t, {cx / b} ex a + c, relinquetur IB, {a + c - cx / b}. E qua $i auferatur B C $eu y, remanebit I C, a + c - {cx / b} - y. Quia verò in Hyperbola rectangulum I C B æquatur rectangulo D E A, per 10 prop. 2<_>di libri Conicorum A pollonii; ideo $i multiplicetur I C per C B, hoc e$t, {a + c - ex / b - y} per y, fiet rectangulum I C B, {ay + cy - cxy / b - yy, æquale rectangulo D E A $eu ac, hoc e$t, ei quod fit ex ductu ip$ius D E $eu G A in E A. Quare ordinatâ æquatione, factaque tran$po$itione, ut yy unam obtineat æquationis partem, inve- nietur {yy = cy - cxy / b + ay - ac}. Quæ æquatio eadem e$t, quæ $upra ex motu regulæ G L & rectæ lineæ C K fuit inventa. A deò ut affirmare liceat, de$criptam lineam curvam C E Hyper- bolam e$$e, cujus A $ymptoti A F, F D; quemadmodum $up- po$uimus. Quorum pleniorem demon$trationem qui de$iderat, con$ulat caput 6<_>tum tractatus no$tride Organica Conicarum Se- ctionum in plano de$criptione, ubi ca$us omnes pro$ecuti$umus.

Sed utile fuerit unum aut alterum Problema $imile adjun- gere.

In plano quocunque concipiatur moveri A B regula, mobilis circa punctum fixum A, atque huic regulæ affixa alia æqualis re- gula B D, in puncto B, ut $imiliter circa punctum B in eodem plano moveri po$$it. A$$umpto autem in B D inter B & D quo- vis puncto E, & commoto puncto D per rectam lineam A D; Quæritur cujus generis $it curva linea, quam punctum E motu illo de$cribit?

Quoniam igitur ad hanc quæ$tionem oportet cogno$cere re- lationem, quam hujus curvæ puncta habent ad puncta lineæ rectæ A D, in qua punctum A e$t datum: $uppono ex puncto E, ad [193]COMMENTARII IN LIBRVM II. I B G E F L _P_ A _n q_ N _g_ D K quod in$trumentum huic curvæ de$cribendæ in$erviens e$t ad- plicatum, demi$$am e$$e $uper A D perpendicularem E N. Et quidem cum E N, N A duæ $int quantitates indeterminatæ ac incognitæ; voco unam x, & alteram y. Deinde, ut relationem unius ad alteram inve$tigem, con$idero etiam quantitates co- gnitas A B vel B D, & D E, quæ hujus curvæ de$criptionem de- terminant; illamque appello a; hanc verò b. Tum quia triangu- lum N E D e$t rectangulum, à quadrato ex D E, hoc e$t bb, au- fero quadratum ex N E, hoc e$t, xx, & relinquitur quadratum ex N D, $eu bb - xx, cujus radix bb - xx e$t ip$a linea N D. Porrò demi$sâ ex B fuper A D perpendiculari B q, $ecabitur re- cta A D ab ip$a bifariam in q, propter æqualitatem regularum A B & B D, fientque triangula B q D & E N D $imilia. Vnde erit ut D E ad D N, hoc e$t, b ad bb - xx; ita D B, hoc e$t, a, ad D q, $eu {a / b} bb - xx. & fit A D = {2 a / b} bb - xx. Cæterùm cum A N $it = y, & N D = bb - xx, erit tota A D = {y + bb - xx.} A deò ut habeatur æquatio inter A D bis inventam, hoc e$t, inter {2 a / b} bb - xx & y + bb - xx,} vel, inter {2 a / b} bb - xx - bb - xx $eu {2 a - b / b} bb - xx & y. Et multiplicatâ utrâque æqualitatis parte in $e, ut $igna radicalia evane$cant, & æquatio ab a$ymmetria liberetur, fit 4aa - 4ab + bb - {4 aaxx / bb} + {4 axx / b} - xx = yy. Quæ æquatio $i per tran$po$itionem ac divi$ionem [194]FRANCISCI à SCHOOTEN ordinetur, ita ut xx unam teneat æquationis partem ($i $it x quam invenire volumus, relinquendo y indeterminatam), invenietur xx = {4aabb - 4a b^3 + b^4 - bbyy / 4aa - 4ab + bb}, vel xx = bb - {bbyy / 4aa - 4ab + bb}. Vnde cum æquatio non a$cendat ultra quadratum unius ex quan- titatibus indeterminatis, quemadmodum & $uperiùs in Hyper- bola evenit: con$tat, lineam curvam de$criptam e$$e primi gene- ris, quippe quæ alia non e$t quàm Ellip$is, juxta ea quæ $ecundo capite tractatus no$tri de Organica Conicarum $ectionum de$cri- ptione demon$travimus. Vbi advertere licet praxin (quam & Clavius lib. I. $uæ Gnom. affert prop. 26<_>tâ) de$cribendi Ellip$in per puncta, quæ ex inventa æquatione colligi pote$t, quæque li- gnariis & cæmentariis in extruendis fornicibus familiaris e$t, at- que in orthographicis Sphæræ delineationibus u$um habet in$i- gnem. Nam $i productâ A B ad I, ut B I $it æqualis B E, centro A. intervallo A I circulus de$cribatur, $ecans A D, hinc inde produ- ctam, in L & K: erit L K axis tran$ver$us Ellip$is. Rectus autem invenitur, $i ex eodem centro, intervallo D E, circulus de$criba- tur p G F g, $ecans A I in F. Erit enim A G $emi$$is axis recti. Et $i à puncto F ip$i A D ducatur F E parallela, $ecans I N in E: erit punctum E unum ex punctis, per quod Ellip$is tran$ire debet. Quo quidem modo infinita alia puncta inveniuntur. Quod & ex calculo fit manife$tum: E$t enim A I 2a - b, & A N y; e$tque ut A I $eu 2a - b ad A N $eu y, ita A F $eu b ad A n, quæ ideo e$t {by / 2a - b}. Cujus quadratum {bbyy / 4aa - 4ab + bb} $i auferatur à quadrato ex A F $eu bb, remanebit quadratum ex _n_ F = bb - {bbyy / 4aa - 4ab + bb}, utpote æquale xx quadrato lineæ N E. Quemadmodum fuit in- ventum.

Eodem modo operaberis in quæ$tione $equenti, quæ ultima e$t propo$itio lib. 4<_>ti collectionum Mathematicarum Pappi Ale- xandrini.

Quæritur cujus generis $it curva linea A F D B, cujus hæc e$t proprietas: ut, deductâ, à quolibet ejus puncto, ut D, per- pendiculari D C, in rectam A B, po$itione & magnitudine da- tam, id quod $ub perpendiculari D C & alia quadam data linea k continetur, æquale $it rectangulo, quod $ub $egmentis A C, C B comprehenditur.

[195]COMMENTARII IN LIBRVM II. _k_ F D A E C B

Sectâ A B bifariam in E, pono A E vel E B = a, E C = y, C D = x: eritque A C = a + y, & C B = a - y. Cum igitur eju$modi $it relatio punctorum curvæ A D B ad puncta rectæ A B, ut rectangulum $ub C D & k æquetur rectangulo $ub A C, C B: erit aa - yy = kx. Quæ æquatio ad omnia utriu$que li- neæ puncta referri pote$t, quandoquidem y & x duæ quantitates indeterminatæ exi$tunt, quæ ad omnes lineas E C, C D appli- cari po$$unt. Exceptis punctis F & E, quo ca$u quantitas y nul- la e$t, & E F æquatur {aa / k}. quod & de duobus præcedentibus. Problematis e$t intelligendum. Cæterùm cum in æquatione in- venta aa - yy = kx una quantitatum incognitarum y ad$cen- dat ad quadratum, indicio e$t, lineam curvam e$$e primi generis. Quam aliam non e$$e, quàm Parabolam, demon$travit Pappus lo- co citato.

Non aliter concludes, æquatione exi$tente xy = ab, vel xy = by - ax, lineam curvam, quæ hanc æquationem produxit, e$$e primi generis: cum tantùm a$cendat ad rectangulum dua- rum quantitatum indeterminatarum x & y. E$t autem curva illa linea Hyperbola. Quod facilè intelligetur, $i in prima æqua- tione, ubi xy = ab, concipiamus ab con$tituere rectangulum aliquod parallelogrammum A B C D, cujus unum latus A B $it a, & alterum B C $it b; atque per punctum C circa A $ymptotos D A, A B Hyperbolen de$cribamus C F; ac denique à quovis in [196]FRANCISCI à SCHOOTEN A B E G F D C H ea puncto F agamus duas rectas lineas F G, F E, ip$is A B, B C parallelas: Erit enim parallelogrammum A E F G parallelogram- mo A B C D æquale, per 12 prop. 2<_>di libri Conicorum Apollonii. A deò ut A E & E F $umi po$$int pro duabus quantitatibus inde- terminatis y & x, quæ in $e invicem ductæ efficiant xy = ab. quod exigebat propo$ita æquatio.

Eodem modo, $i æquatio fuerit xy = by - ax, & producan- tur rectæ D C, E F, donec concurrant in punctum H: erit itidem parallelogrammum D H F G parallelogrammo C H E B æquale. Ac proinde $i D C ponatur = a, & C B = b, (ut ante) & binæ quantitates indeterminatæ y & x ad binas lineas C H & H F re- ferantur, atque D H $eu a + y ducatur in H F $eu x: erit rectan- gulum D F $eu xy + ax æquale rectangulo C E $eu by, utpote quod invenitur multiplicando C B $eu b per C H $eu y. Adeoque $i utrinque auferatur ax, relinquetur x y = b y - a x. Quæ e$t æquatio po$terior.

E quibus manife$tum fit, quòd, licèt plurimi referat, quænam rectæ pro quantitatibus indeterminatis $umantur, ut æquatio brevis atque facilis reddatur, $emper tamen linea eju$dem generis appareat, quocunque tandem modo $umantur.

Omitto alios æquationum modos $eu formulas, eandem cur- vam de$ignantes, quandoquidem complures $unt. In genere hoc dicam, totam æquationum illarum varietatem oriri tantùm ex va- ria harum curvarum ad diver$as rectas lineas relatione. Nam, ut o$tendatur quænam differentia obtineri po$$it, cùm curva linea ad diver$as rectas lineas refertur: Sunto duæ rectæ lineæ po$itio- ne datæ A B, D F, $ibi mutuò occurrentes in D; punctum au- [197]COMMENTARII IN LIBRVM II. C D A B F G H tem in curva $it C. Et in A B quidem puncto A exi- $tente dato, & in ip$am à puncto C demi$sâ perpen- diculari C B, ad referen- dum punctum C ad ali- quod punctum ip$ius A B: voco A B, x; & B C, y. Deinde, quoniam, propter po$itione datas A B, D F, datum e$t punctum inter- $ectionis D, data quoque erit recta D A, nec non A F, quæ ip$i A B e$t perpendicularis, $ecans D H in F. Denique, demi$sâ ex puncto C $uper D H perpendiculari C G, producatur C B, donec occurrat rectæ D F in puncto H. Quibus po$itis, ut inveniantur rectæ D G, G C, o$tendentes relationem, quam ha- bet punctum C ad punctum G; ponatur DA = a, AF = b. Hinc, cum A B $it = x, erit DB = a + x. Iam verò quia propter $imi- litudinem triangulorum D A F, D B H, D A e$t ad A F, hoc e$t, a ad b, $icut D B, hoc e$t, a + x, ad B H, erit BH = {ab + bx / a}. Cui $i addatur CB = y, fiet tota CH = y + b + {b x / a}. Porrò quoniam rectangulum e$t triangulum D A F, erit quadratum ex D F æ- quale quadratis ex D A & A F; ideoque DF = aa + bb. Hinc cum D A $it ad D F, hoc e$t, a ad aa + bb, $icut D B, hoc e$t, a + x, ad D H; erit ip$a = {a + x / a} aa + bb $eu aa + bb + {x / a} aa + bb. $imiliter, ob $imilitudinem triangulorum F A D, H G C, cum $it ut D F ad F A, hoc e$t, aa + bb, ad b, ita C H, hoc e$t, y + b + {bx / a} ad H G; erit HG = {aby + abb + bbx / a aa + bb}. Quæ $i $ubtrahatur ex DH = aa + bb + {x / a} aa + bb, relinque- tur D G = {a^3 + aax - aby / a aa + bb} $eu {aa + ax - by / aa + bb}. Denique quoniam D F e$t ad D A, hoc e$t, aa + bb ad a, $icut C H, hoc e$t, [198]FRANCISCI à SCHOOTEN y + b + {bx / a} ad C G; erit C G = {ab + bx + ay / aa + bb}. E quibus per- $picuum fit, differentiam omnem, quæ in referendis curvæ pun- ctis C, tum ad puncta rectæ A B, tum ad puncta rectæ D F, obti- neripote$t, in eo tantùm con$i$tere, quòd, cùm A B indetermi- nata relinquitur, C B exprimatur per y; $ed C G per {ab + bx + ay / aa + bb}, & D G per {aa + ax - by / aa + bb}. Ita ut $i y $peciem induat, quæ ei ex proprietate curvæ convenit; con$tabit $imul relatio, quam cur- væ puncta C obtinebunt ad puncta utriu$que rectæ A B, D F. Id quod eodem modo in omni alia datarum linearum po$itione o$tendi po$$et, ni$i breviores e$$e vellemus.

_Saltem $i $upponamus quantitatem e z majorem quàm_ B _c g. nam $i minor foret, mutanda e$$ent omnia $igna_ + & -.] Exi$tente enim ez minore quàm cg, & multiplicando u- trobique per z^2, foret e z^3 minor quàm cg z^2. Quo ca$u omnes quo- que numeratoris termini, qui $igno + adficiuntur, minores erunt illis, qui $igno - adficiuntur; adeò ut tantùm mutanda $int omnia $igna. Æquationem autem hoc facto illæ$am manere, ita o$tenditur. E$to y = {fe - dk / d - e} ($ufficit enim id per facile aliquod exemplum o$tendere), $uppo$itaque d minori quàm e, mutentur omnia $i- gna + & -: fietque y = {- fe + dk / - d + e}.

Quoniam enim ex hypothe$i y = {fe - dk / d - e}, erit, multiplicando utrinque per d - e, dy - ey - fe - dk. Vnde factâ tran$po$i- tione, ut totum æquetur nihilo, erit dy - ey - fe + dk = 0. Transferantur rur$us + dy - ey in alteram æquationis partem, & fiet - fe + dk = - dy + ey. Quæ æquatio à præcedenti non differt, ni$i quòd termini omnes contrariis $ignis $int adfecti. Quare $i utraque æqualitatis pars dividatur per - d + e, prodibit y = {- fe + dk / - d + e}. ut erat propo$itum.

Vnde colligere licet: Si quantitates quædam $ignis + & - junctæ æquentur aliis quibu$dam quantitatibus etiam $ignis + & - junctis: erunt quoque eædem con- trariis $ignis affectæ inter $e æquales.

[199]COMMENTARII IN LIBRVM II.

_Vnde $i in hac æquatione quantitas y nulla $it, aut_ B È _minor quàm nihil, po$tquam punctum C $uppo$uimus in_ _angulo D AG, oporteret & illud $upponere in angulo_ _D AE, aut E AR, aut R AG, mutando$igna + & -,_ _prout ad effectum hunc requireretur. Quòd $i verò in_ _quatuor hi$ce po$itionibus valor ip$ius y nullus reperire-_ _tur, indicio e$$et, quæ$tionem ca$u propo$ito e$$e impo$$i-_ _bilem._] Sciendum hic ab Autore obiter notari, ad plenam com- Vide fig. pag. 12 po$itionem loci, in quem cadit quæ$itum punctum C, opùs e$$e ut inve$tigemus id ip$um in omnibus 4<_>or angulis D A G, D A E, E A R, & R A G, quærendo nempe ad hoc 4<_>or æquationes di- ver$as. Id quod notat facile e$$e, unà æquatione jam inventâ, quo- niam ad reliquas obtinendas tantummodo mutare oportet $igna + & -, pro diver$a habitudine quantitatum inventarum ad figu- ræ lineas; ut punctum C, quando cadit intra angulum D A E, aut E A R, aut R A G quæratur eâdem ratione, quâ illud hîc inveni- re docuit, cùm intra angulum D A G cadere $upponitur. Mani- fe$tum enim e$t, quòd, $i in 4<_>or hi$ce po$itionibus valor ip$ius y nullus reperiatur, quæ$tio propo$ita futura $itimpo$$ibilis. Quod ip$um hîc in genere de puncto C intelligi debet, etiam$i quæ$tio alias conditiones præ$upponat: cum illa vix alioquin A utori (ob exiguam ejus utilitatem) i$tius momenti vi$a $it, ut in con$tru- ctione hujus loci totus e$$et, ni$i quatenus hîc unà $imul compo$i- tionem Locorum Planorum & Solidorum traderet, $icut ip$ius verba indicant p. 12 & 34. Quippe aliàs in hac po$itione datarum linearum contingit, quando videlicet rectangulum $ub C B, C F ponitur æquale rectangulo $ub C D, C H, ut punctum C non tantùm ubivis cadat in Circulum, qui tran$it per puncta A, G, & duas inter$ectiones linearum F E, G H, & ip$arum D A, F E; verùm etiam in utramque duarum oppo$itarum Hyperbolarum, quarum una tran$it per A & G puncta, & altera per duas reliquas inter$ectiones dictas. Quemadmodum etiam, $i duæ ex datis li- neis $unt parallelæ, fieri pote$t, ut punctum C ubilibet cadat in duas oppo$itas Hyperbolas & in$uper in Parabolam vel in duas alias oppo$itas Hyperbolas; aut etiam in duas oppo$itas Hyper- bolas & in rectam lineam, ubi videlicet bina $unt parallelarum paria $e$e inter$ecantia. atque ita de aliis. Idem ob$ervare licet [200]FRANCISCI à SCHOOTEN in Apollonii Locis Planis, à me re$titutis, in quorum nonnullis, ad plenam loci compo$itionem, quæ$itum punctum præter lineas jam expre$$as etiam alia plana loca contingit, quæ pari facilitate inve$tigari & con$trui po$$unt, prout nimirum idem punctum ad. id in aliis tantùm angulis $uppo$itum fuerit, quemadmodum & ibidem fuit indicatum.

His $imilia notare quoque licet circa Problemata omnino de- terminata, in quibus non ni$i certus e$t punctorum numerus. Cu- ju$modi e$t $equens

PROBLEMA.

IN recta interminata a$$ignatis duobus punctis A, B, in eadem aliud a$$ignare punctum C, ut rectangulum _d_ c A C @ B _c_ A C B, quod fit $ub rectis A C, C B, ad a$$ignata puncta A, B ab$ci$$is, dato $patio d æquale $it, quod ta- men minus $it quartâ parte quadrati ex A B. quæ $it = a.

Quoniam hîc juxta mentem Problematis punctum C inde- terminatum e$t re$pectu puncti A, ut & re$pectu puncti B, hoc e$t, indeterminatum quò magis ad dextram quàm ad $ini$tram utriu$que cadat, hinc $i concipiatur determinatum inter A & B, æquatio huc pertinens comprehendet plus quàm oportet, neque legitima erit, $i ei $oli acquie$cere velimus. Quocirca & illud ip$um extra A & B ab utraque parte $upponendum e$t, $i velimus ut $olutio Problematis omnibus numeris $it ab$oluta.

Vnde fupponendo C primùm cadere extra A B ad $ini$tram ip$ius A, erit, a$$umptâ x pro A c, xx + ax = d; ac deinde $uppo- nendo C cadere inter A & B, erit ax - xx = d; & denique $up- ponendo c cadere extra A B ad dextram ip$ius B, erit xx - ax = d. Hoc e$t in numeris, $i a $it = 20, d = 96, habebitur x = 4, x = - 24; x = 12; x = 8; x = 24, & x = - 4. Quæ quidem omnes $unt radices, quæ ad propo$itum Problema pertinent. Quarum prima & ultima de$ignant longitudinem lineæ A c = x, [201]COMMENTARII IN LIBRVM II. qualis ip$a $umenda e$t ab A versùs $ini$tram, & quatuor reli- quæ, qualis ip$a $umi debet ab A versùs dextram, cadente pun- cto C inter A & B, vel ultra B; adeò ut in toto $int 4<_>or diver$a puncta, quæ quæ$ito $atisfaciant.

Cæterùm $i velimus, ut una obtineatur æquatio, quæ ha$ce omnes radices $imul includat, oportet tantùm, ubicunque acce- pto puncto C, factâque A c = x, multiplicare xx + 20x - 96 = 0 per 20x - xx - 96 = 0, & id quod fit rur$us per xx - 20x - 96 = 0, & invenietur - x^6 + 20 x^5 + 496 x^4 - 11840 x^3 + 47616 xx + 184320 x - 884736 = 0 $eu x^6 - 20 x^5 - 496 x^4 + 11840 x^3 - 47616 xx - 184320 x + 884736 = 0.

Id quod etiam univer$aliùs fieri pote$t multiplicando C B = 🜶 20 🜶 x per AC = x, obtinebitur enim 🜶 20x 🜶 xx = 96. Quæ æquatio præter radices $uperiores etiam continet x = - 8, & x = - 12, quippe quæ eliciuntur ex æquatione - xx - 20x = 96.

Vbidemum notandum, ex æquatione inventa 🜶 20 x 🜶 xx = 96 facile quoque e$$e aliam vulgari modo affectam invenire, quæ omnes ea$dem radices cum illa comprehendat, utpote multipli- cando utramque partem in $e quadratè, & fit 400 xx 🜶 40 x^3 + x^4 = 9216. Vnde $ervatâ 🜶 40 x^3 ab una parte, & deinde utrâque rur$us quadratâ, invenitur æquatio x^8 - 800 x^6 + 141568 x^4 - 7372800 xx + 84934656 = 0, cujus radices eædem $unt quæ præcedentis æquationis 🜶 20 x 🜶 xx = 96, quas enumeravimus. Ratio autem, cur D. des Cartes huju$modi æquationibus ad $olutionem quæ$tionis ex Pappo allatæ non fue- rit u$us, vel ea videtur, quòd alias tum vulgares, tum etiam à quolibet faciliùs perceptibiles animadverterit; ita ut, dum quæ- $tio per $e $atis difficilis exi$tit, præ$tarc judicaverit, $pecialem æquationem pro C puncto inve$tigare, po$tquam illud in angulo D A G $upponitur, ulteriùsque tantùm digito indicare, $i Pro- blemati penitus $atisfaciendum $it, eodem modo in reliquis an- gulis D A E, E A R, & R A G e$$e procedendum; quàm æqua- tionem univer$alem, quæ omnia $imul puncta re$piceret, invenire.

_Hinc nihil mihi ampliùs re$t are video pro linea L C_ _præter ho$ce terminos:_ L C = mm + o x - {p / m} xx. [202]FRANCISCI à SCHOOTEN _Vnde cogno$citur, quòd $i nulli fui$$ent, futurum fui$$e ut_ _punctum C reperiretur in linea recta IL; & $i tales_ _extiti$$ent, ut inde radix extrahi potui$$et, hoc e$t, ut,_ mm & {p / m} xx _$igno_ + _notatis, oo fui$$et æqualis_ 4pm, _$ive etiam termini mm & ox, aut ox &_ {p / m} xx _nihilo_ _fui$$ent æquales, punctum hocce C in aliam rectam li-_ _neam cecidi$$et, quæ quidem inventu difficilior non fui$$et_ _quàm I L._] Hæc verba tres conditiones complectuntur ad determinandum punctum C, quando in lineam rectam cadit. Nam cum facienda $it LC = mm + ox - {pxx / m}, reperietur illud punctum in linea recta I L, $i termini, quibus ip$a exprimi- tur, nulli$int. Et $i tales fuerint, ut radix ex iis extrahi po$$it, hoc e$t, ut, mm & {p / m} xx $igno + notatis, oo $it æqualis 4pm, hoc e$t, ut L C $it mm + {pxx/m} 🜶 x √ 4pm $eu m 🜶 x √ {p/m}: punctum C $imiliter in recta linea reperietur. Idem continget, $i termini mm & ox, aut ox & {pxx / m} fuerint nulli, dummodo reliquus {pxx / m}, aut mm $emper $igno + adfectus $it.

_Sed $i hoc non fiat, punctum C reperietur $emper in_ C C _aliqua trium Conicarum $ectionum, aut in Circulo, cu-_ _jus, & c._] Quò i$ta, quæ hîc deinceps pag. 29, 30, & 31 ab Autore traduntur, cuivis manife$tiora fiant, $equentia in medium afferre vi$um fuit.

A B L Q M N I K C

Primus ca$us, cùm Sectio e$t Parabola, in quâ linea L C una ex iis exi$tit, quæ ordinatim ad diametrum, quæ $emper in li- neam I L cadit, adplicantur; & cujus vertex N in ea ex altera parte puncti L $umendus e$t re- $pectu puncti I, linea L C exi- $tente = mm + ox. Ad quem inveniendum, $i ut & latus re- [203]COMMENTARII IN LIBRVM II. ctum r, pono pro NI f, eritque NL = f + {ax / z}, deinde ita procedo:

# Mult. N L. f + {ax / z} # per # r # fit □ L C. fr + {arx / z}, æquale mm + ox. {ar / z} = o # fr = mm, dele r ar = oz # {foz / a} = mm r = {oz / a} # foz = amm # f = {amm / oz} A B Q M N L I K C

2<_>dus ca$us, ubi vertex N in linea IL ex eadem parte puncti L $u- mendus e$t re- $pectu puncti I, lineâ L C exi$tente = mm - ox.

Quod $ic liquet

# Mult. L N. f - {ax / z} # per # r # fit □ L C. fr - {arx / z} æquale mm - ox.

Et fit, ut ante, r = {oz / a}, & f = {amm / oz}.

[204]FRANCISCI à SCHOOTEN A B L N K I M Q C

3<_>tius ca$us, ubi vertex N in linea I L $umi debet inter puncta I & L, lineâ L C exi- $tente = - mm + ox.

Quod $ic liquet

Mult. N L. {ax / z} - f per # r fit □ L C. {arx / z} - fr, æqua- # le - mm + ox.

Et fit, ut ante, r = {oz / a}, & f = {amm / oz}.

A B L N K Q M I C

4<_>tus ca$us, ubivertex N cadit in punctum I, cùm quantitas mm nulla e$t, lineâ L C exi$tente = √ o x.

Quod $ic liquet

Mult. N L. {ax / z} # per # r fit □ L C. {arx / z}, æquale ox.

Et fit, ut ante, r = {oz / a}.

E quibus colligitur, cum in omnibus hi$ce Parabolæ ca$ibus $i- ve diver$is ejus po$itionibus latus rectum $it = {oz / a}, atque in iis nullibi reperiatur quantitas in xx ducta, nec præter ea$dem ulla alia excogitari po$$it, quâ linea L C talis, qualis in his omnibus ca- $ibus data fuit, obtineatur, quæ$itum punctum C cadere in Para- bolam, cujus latus rectum e$t {oz / a}, quæque pro diver$a termino- rum ip$ius L C con$titutione, po$itiones jam explicatas admit- tat.

[205]COMMENTARII IN LIBRVM II. A B Q L M I K N C

Primus ca$us, cùm linea e$t Circulus, & centrum e- jus M in linea I L ex eadem parte puncti L $umendum e$t re$pectu puncti I, li- neâ L C exi$tente = mm + ox - {p / m} xx.. Ad quod inveniendum, ut & diametrum N Q, po- no pro N M vel M Q c, & pro I M d; eritque N L = c - d + {ax / z}, & L Q = c + d - {ax / z}.

Deinde ita procedo:

# Mult. NL. c - d + {ax / z} # per L Q. c + d - {ax / z} # cc - cd + {acx / z} # + cd - dd + {adx / z} # - {acx / z} + {adx / z} - {aaxx / zz}

fit ▭ N L Q$eu □ L C.cc - dd + {2adx / z} - {aaxx / zz}, æquale mm + ox - {p / m} xx.

Intellige hîc c majorem e$$e quàm d.

{aa / zz} = {p / m} # {2ad / z} = 0 aam = pzz # 2ad = 0z # d = {oz / 2a} $eu {aom / 2pz}. E$t enim aam = pzz. Et fit dd = {oozz / 4aa}. # cc - dd = mm, dele dd # cc = {oozz / 4aa} + mm # 4cc = {oozz / aa} + {4aamm / aa}, dele aam # 4cc = {oozz / aa} + {4mpzz / aa} # 2c = r = {oozz / aa} + {4mpzz / aa}. [206]FRANCISCI à SCHOOTEN A B T N K I M Q C

2<_>dus ca$us, ubi centrum M in linea I L ex altera parte puncti L $umendum e$t re$pectu puncti I, lineâ L C exi$tente = mm - ox - {p / m} xx.

Quod $ic liquet:

# Mult. Q L. c + d + {ax / z} # per LN. c - d - {ax / z} # cc + cd + {acx / z} # - cd - dd - {adx / z} # - {acx / z} - {adx / z} - {aaxx / zz}

fit ▭ QL N $eu ⃞ LC. cc - dd {2adx / z} - {aaxx / zz} æquale mm - ox - {p / m} xx.

Intellige hîc $imiliter c majorem quàm d.

Et fit, ut ante, aam = pzz, d = {oz / 2a} $eu {aom / 2pz}, & 2c = r = {oozz / aa} + {4mpzz / aa}.

[207]COMMENTARII IN LIBRVM II. A B N L M K I Q C

3<_>tius ca$us, ubi centrum M cadit in punctum I, cùm quantitas ox nul- la e$t, lineâ L C exi$tente = mm - {p / m} xx Et fit 2c = 2m vel {2pzz / aa}, vel etiam 4mpzz / aa.

Quod $ic liquet

# Mult. QL. c + {ax / z} # per LN. c - {ax / z} # cc + {acx / z} # - {acx / z} - {aaxx / zz}

& fit ▭ QLN $eu □ LC. cc - {aaxx / zz}, æquale mm - {p / m} xx.

Intellige hîc d e$$e = o.

{aa / zz} = {p / m} aam = pzz m = {pzz / aa}, & mm = {pp z^4 / a^4} = cc # {4pp z^4 / a^4} = 4cc # 2c = r = {2pzz / aa} vel 2 m.

Nota hîc in tribus allatis ca$ibus, in quibus c major intelligitur quàm d, verticem N cadere ad alteram partem puncti M re$pectu puncti I, hoc e$t, quando habetur +mm.

[208]FRANCISCI à SCHOOTEN A B Q M L N K I C

4<_>tus ca$us, ubi vertex N cadit ad eandem par- tem puncti M re$pectu puncti I, nimirum in- ter puncta I & L, cùm quantitas oo e$t major quàm 4mp, lineâ L C exi$tente = - mm + om - {p / m} xx.

Et fit d = {oz / 2a} $eu {aom / 2pz}, & 2c = {oozz / aa} - {4mpzz / aa}

Quod $ic liquet

# Mult. NL. c - d + {ax / z} # per LQ. c + d - {ax / z} # cc - cd + {acx / z} # + cd - dd + {adx / z} # - {acx / z} + {adx / z} - {aaxx / zz}

fit ▭ NLQ $eu □ LC. cc - dd + {2adx / z} - {aaxx / zz}, æquale - mm + ox - {p / m} xx.

Intellige hîc c minorem quàm d.

{aa / zz} = {p / m} # {2ad / z} = o aam = pzz # {2ad / z} = oz # d = {oz / 2a} # $eu {aom / 2pz}. E$t enim aam = pzz. # Et fit dd = {oozz / 4aa}. [209]COMMENTARII IN LIBRVM II. cc - dd = - mm, dele dd cc = {oozz / 4aa} - mm 4cc = {oozz / aa} - {4aamm / aa}, dele aam 4cc = {oozz / aa} - {4mpzz / aa}

2c = r = {oozz / aa} - {4mpzz / aa}. Vbi etiam liquet, ut punctum C cadatin Circulum, quemadmodum $uppo$uimus, quantitatem oo hoc ca$u majorem requiri quàm 4mp.

5<_>tus ca$us, ubi ver- A B Q M L N K I C tex N cadit in pun- ctum I, cùm quan- titas mm non repe- ritur, lineâ L C exi- $tente = ox - {p / m} xx. Et fit d = c = {oz / 2a} $eu {aom / 2pz}, & 2c = {oz / a}.

Quod $ic liquet

# Mult. NL. {ax / z} # per LQ. 2c - {ax / z}

fit ▭ N L Q $eu □ L C. {2acx / z} - {aaxx / zz}, æquale ox - {p / m} xx.

Intellige hîc c & d e$$e æquales.

{2ac / z} = o 2ac = oz # {aa / zz} = {p / m} 2c = r = {oz / a} # aam = pzz

Hinc cùm in omnibus hi$ce Circuli ca$ibus $ive diver$is ejus po- $itionibus quantitas in xx ducta ubique $igno - adfecta reperia- tur, ut & quantitas aam = pzz; nec præter po$itiones ha$ce ul- [210]FRANCISCI à SCHOOTEN la alia excogitari po$$it, quâ linea L C talis, qualis in his omni- bus ca$ibus data fuit, obtineatur: $equitur, $i in quæ$tione termi- nus {p / m} xx $igno - fuerit adfectus, & quantitas aam = pzz, an- gulo I L C exi$tente recto, lineam, in quam punctum quæ$itum C cadit, fore Circulum, quemadmodum e$t o$ten$um.

Primus ca$us, cùm li- A B Q M L N I K C nea e$t Ellip$is, & cen- trum ejus M in linea I L $umendum e$t ex eadem parte puncti L re$pectu puncti I, lineâ LC exi$ten- te = mm + ox - {p / m} xx. Ad quod inveniendum, $icut & latus rectum r, & tran$ver$um NQ, pono, ut ante in Circulo, pro NM vel M Q c, & pro I M d: eritque NL = c - d + {ax / z}, & LQ = c + d - {ax / z}.

Deindeita procedo:

lat. tran$v. lat. rect. # ▭ N L Q 2c - r - cc - dd + {2adx / z} - {aaxx / zz}, ad □LC {ccr - ddr + {2adrx / z} - {aarxx / zz} / 2c}, æquale mm + ox - {p / m} xx}.

Intellige hîc c majorem e$$e quàm d.

{adr / cz} = o adr = coz {adr / oz} = c, & {aaddrr / oozz} = cc # {aar / 2czz} = {p / m} # dele c, aamr = 2cpzz. Hinc ut r ad 2c, \\ ita pzz \\ ad aam # aamr = {2adpzr / o} # aom = 2dpz # {aom / 2pz} = d [211]COMMENTARII IN LIBRVM II. {ccr - ddr / 2c} = mm ccr - ddr = 2cmm, dele c & cc {aadd r^3 / oozz} - ddr = {2admmr / oz} aadrr = doozz + 2ammoz rr = {oozz / aa} + {2mmoz / ad}, dele, & extr. √ r = {oozz / aa} + {4mpzz / aa}. Hinc ad inveniendum latus tran$ver- \\ $um, fiat ut pzz ad aam, ita # {oozz / aa} + {4mpzz / aa}, ad {aaoomm / ppzz} + {4aa m^3 / pzz}. A B N L K I M Q C

2<_>dus ca$us, ubi centrum M in linea IL ex altera parte e$t $u- mendum puncti L re$pectu puncti I, lineâ L C exi$tente = mm - ox - {p / m} xx.

Quod $ic liquet

lat. tran$v. # lat. rect. # ▭ QLN 2c - r - cc - dd - {2adx / z} - {aaxx / zz}, # □ LC {2dccr - ddr - {2adrx / z} - {aarxx / zz} / 2c}, æquale mm - ox - {p / m xx}.

Intellige hîc $imiliter c majorem quàm d.

Et fit, ut ante, r ad 2c, ut pzz ad aam, d = {aom / 2pz}, r = {oozz / aa} + {4mpzz / aa}, & 2c = {aaoomm / ppzz} + {4aa m^3 / pzz}.

[212]FRANCISCI à SCHOOTEN A B M L N Q I K C

3<_>tius ca$us, ubi centrum M cadit in punctum I, cùm quantitas ox nulla e$t, lineâ L C exi$tente = mm - {p / m} xx. Et fit r = √ {4mpzz / aa} $eu {2z / a} √ mp, & 2c = √ {4aa m^3 / pzz}.

Quod $ic liquet lat. tran$v. # lat. rect. ▭ QKN # □ LC 2c - r - cc - {aaxx / zz}, ad {ccr - {aarxx / zz} / 2c}, æquale # mm - {p / m} xx.

Intellige hîc d e$$e =o

{aar / 2czz} = {p / m} aamr = 2cpzz. Hinc ut r ad 2c, ita pzz ad aam. c = {aamr / 2pzz} # {cr / 2} = mm # cr = 2mm, dele c # {aamrr / 2pzz} = 2mm # aarr = 4mpzz # rr = {4mpzz / aa} # r = √ {4mpzz / aa}. Hinc ad inveniendum la- \\ tus tran$ver$um, fiat up pzz ad aam, ita √ {4mpzz / aa}, ad √ {4aa m^3 / pzz}. [213]COMMENTARII IN LIBRVM II.

Ubi notandum, in allatis tribus ca$ibus, $icut in Circulo, pro- pter c ipsâ d majorem, verticem N cadere ad alteram partem pun- cti M re$pectu puncti I, hoc e$t, quando habetur +mm.

4<_>tus ca$us, ubi vertex A B Q M L N I K C N cadit ad eandem par- tem puncti M re$pectu puncti I, nimirum in- ter puncta I & L, cùm oo e$t major quàm 4mp. lineâ L C exi$tente = - mm + ox - {p / m} xx.

Et fit d = {aom / 2pz}, r = {oozz / aa} - {4mpzz / aa}, & 2c = {aaoomm / ppzz} - {4aa m^3 / pzz}.

# Quod $ic liquet

lat. tran$v. lat. rect. # ▭ NLQ # 2 c - r - cc - dd + {2adx / z} - {aaxx / zz}, ad □LC # {ccr - ddr + {2adrx / z} - {aarxx / zz} / 2c}, æquale - mm + ox - {p / m} xx.

Intellige hîc c minorem quàm d.

{adr / cz} = o adr = coz {adr / oz} = c, & # {aaddrr / oozz} = cc # {aar / 2czz} = {p / m} # dele c, aamr = 2cpzz. Hinc ut r ad 2c, \\ ita pzz ad aam. # aamr = {2adpzr / o} # aom = 2dpz # d = {aom / 2pz} [214]FRANCISCI à SCHOOTEN {ccr - ddr / 2c} = - mm ccr - ddr = - 2cmm, dele c & cc {aadd r^3 / oozz} - ddr = - {2admmr / oz} aadrr = doozz - 2ammoz rr = {oozz / aa} - {2mmoz / ad}, dele d, & extr. √ r = {oozz / aa} - {4mpzz / aa}. Hinc ad inveniendum latus tran$ver- \\ $um, fiat ut pzz ad aam, ita # {oozz / aa} - {4mpzz / aa}, ad {aaoomm / ppzz} - {4aa m^3 / pzz}.

Vbietiam liquet, ut punctum C cadat in Ellip$in, quemadmo- dum hîc $uppo$uimus, quantitatem oo hoc ca$u minorem requiri quàm 4mp.

5<_>tus ca$us, ubi ver- A B Q L M N K I C tex N cadit in pun- ctum I, cùm quan- titas mm non repe- ritur, lineâ L C exi- $tente = ox - {p / m} xx. Et fit d = c = {aom / 2p z^2}, r = {oz / a}, & 2c = {aom / pz}.

Quod $ic liquet

lat. tran$v. lat. rect. # ▭ NLQ # □LC 2c - r - {2acx / z} - {aaxx / zz}, ad {{2acrx / z} - {aarxx / zz} / 2c}, æqua- # le ox - {p / m} xx.

Intellige hîc c & d æquales.

{ar / z} = o # {aar / 2czz} = {p / m} ar = oz # aamr = 2cpzz. Hinc ut r ad 2c, ita pzz ad aam. r = { oz / a} # Vnde ad inveniendum latus tran$ver$um, fiat \\ # ut pzz ad aam, ita {oz / a}, ad {aom / pz}. [215]COMMENTARII IN LIBRVM II.

Quocirca cum in omnibus hi$ce Ellip$cos ca$ibus $ive diver$is ejus po$itionibus quantitas in xx ducta ubique $igno - adfecta reperiatur, & ratio recti lateris ad tran$ver$um $it, ut pzz ad aam; nec præter allatas po$itiones ulla alia excogitari queat, quâ linea L C talis, qualis in his omnibus ca$ibus data fuit, obtinea- tur: $equitur, $i in quæ$tione terminus {p/m} x x $igno - denotatus fuerit, lineam, in quam punctum quæ$itum C cadit, fore Ellip$in, cujus rectum latus ad tran$ver$um $it ut pzz ad aam, ac eju$- dem po$itio, cuju$modi jam e$t o$ten$um, exi$tat.

A B Q M N L I K C

Primus ca$us, cùm $ectio e$t Hyperbola, in quâ linea L C e$t una ex iis, quæ ad diametrum, quæ e$t in linea IL, ordinatim adplicantur, & ubi centrum M in linea I M ex eadem parte pun- cti L $umendum e$t re$pectu puncti I, cùm quantitas oo e$t major quàm 4mp, lineâ L C exi$tente = mm - ox + {p / m} xx

Hinc ad inveniendum centrum M, latus rectum r, & tran$ver- $um N Q, pono, ut ante in Circulo & Ellip$i, pro N M vel M Q c, & pro I M d: eritque N L = d - c - {ax / z}, & L Q = d + c - {ax / z}.

[216]FRANCISCI à SCHOOTEN

Deindeita procedo:

# Mult. NL. d - c - {ax / z} # per LQ. d + c - {ax / z} # dd - cd - {adx / z} # + cd - cc - {acx / z} lat. tr. lat. rect. # - {adx / z} + {acx / z} + {aaxx / zz} 2c - r - ▭ NL Q. dd - cc - {2adx / z} + {aaxx / zz}, # ad □ LC. {ddr - ccr - {2adrx / z} + {aarxx / zz} / 2c}, æquale mm - ox + {p / m} xx.

Intellige hîc d majorem e$$e quàm c. {adr / cz} = o # {aar / 2czz} = {p / m} adr = coz # dele c, aamr = 2cpzz. # Hinc ut r ad \\ 2c, ita pzz \\ ad aam {adr / oz} = c, & {aaddrr / oozz} = cc # aamr = {2adpzr / o} # aom = 2dpz # {aom / 2pz} = d # {ddr - ccr / 2c} = mm ddr - ccr = 2cmm, dele c & cc ddr - {aadd r^3 / oozz} = {2admmr / oz} doozz - aadrr = 2ammoz doozz - 2ammoz = aadrr # {oozz / aa} - {2mmoz / ad} = rr, dele d, & extr. √ {oozz / aa} - {4mpzz / aa} = r. Hinc ad inveniendum latus tran$ver- \\ $um, fiat ut pzz ad aam, ita # {oozz / aa} - {4mpzz / aa}, ad {aaoomm / ppzz} - {4aa m^3 / pzz}. [217]COMMENTAR II IN LIBRVM II. Vbi liquet, ut punctum C cadat in Hyperbolam, quemadmo- dum $uppo$uimus, quantitatem oo hoc ca$u majorem requiri quàm 4mp.

A B L K Q M N I C

2<_>dus ca$us, ubi centrum M in linea I L ex altera parte puncti L $umendum e$t re$pectu puncti I, cùm oo e$t major quàm 4mp, lineâ L C exi$tente = mm + ox + {p / m} x x.

Quod $ic liquet

# Mult. Q L. c + d + {ax / z} # per L N. - c + d + {ax / z} # - cc - cd - {acx / z} # + cd + dd + {adx / z} # +{acx / z} + {adx / z} + {aaxx / zz}

lat. tr. lat. rect.

2c - r - □ QL N. dd-cc + {2adx / z} + {aaxx / zz}, ad □ LC. {ddr - ccr + {2adrx / z} + {aarxx / zz} / 2c}, æquale # mm + ox + {p / m} xx.

[218]FRANCISCI à SCHOOTEN

Similiter hîc d majorem intellige quàm c.

Etfit, ut ante, r ad 2c, ut pzz ad aam, d = {aom / 2pz}, r = {oozz / aa} - {4mpzz / aa} & 2 c = {aaoomm / ppzz} - {4aa m^3 / pzz}.

Vbi etiam liquet, ut punctum C cadatin Hyperbolam, quem- admodum $uppo$uimus, quantitatem oo & hoc ca$u majorem re- quiri quàm 4mp.

A B L N K I M Q C

3<_>tius ca$us, ubi vertex N $umendus e$t inter puncta I & L, lineâ L C exi$tente = - mm + ox + {p / m} xx}.

Et fit d = {aom / 2pz}, r = {oozz / aa} + {4mpzz / aa}, & 2c = {aaoomm / ppzz} + {4aa m^3 / pzz}.

Quod $ic liquet

# Mult. Q L. c + d + {ax / z} # per L N. - c + d + {ax / z} # - cc - cd - {acx / z} # + cd + dd + {adx / z} lat. tr. lat. rect. # + {acx / z} + {adx / z} + {aaxx / zz} 2c - r - □ QLN. dd - cc + {2adx / z} - {aaxx / zz}

ad □ L C. {ddr - ccr + {2adrx / z} + {aarxx / zz} / 2c}, æquale - mm + ox + {p / m} xx.

[219]COMMENTAR II IN LIBRVM II.

Intellige hîc d minorem e$$e quàm c.

{adr / cz} = o # {aar / 2czz} = {p / m} adr = coz # dele c, aamr = 2 cpzz. Hinc ut r ad \\ 2 c, ita pzz \\ ad aam. {adr / oz} = c, & {aaddrr / oozz} = cc # aamr = {2adpzr / o} # aom = 2dpz # {aom / 2pz} = d # {ddr - ccr / 2c} = - mm # ddr - ccr = - 2cmm, dele, c & cc # ddr - {aadd r^3 / oozz} = - {2admmr / oz} # doozz + 2ammoz = aadrr dele d, & \\ extr. √. # {oozz / aa} + {2mmoz / ad} = rr # {oozz / aa} + {4mpzz / aa} = r. Hinc ad inveniendum latus # tran$ver$um fiat ut pzz ad aam, ita # {oozz / aa} + {4mpzz / aa}, ad {aaoomm / ppzz} + {4aa m^3/pzz}. A B N M L Q I K C

4<_>tus ca$us, ubi centrum M & vertex N $umi debent inter puncta I & L, lineâ L C exi$tente = - mm - ox + {p/m}xx.

[220]FRANCISCI à SCHOOTEN

Quod $ic liquet

# Mult. QL. c - d + {ax / z} # per LN. - c - d + {ax / z} # -cc + cd - {acx / z} # -cd + dd - {adx / z} lat. tr. lat. rect. # + {acx / z} - {adx / z} + {aaxx / zz} # 2c - r - □ QLN. -- cc + dd - {2adx / z} + {aaxx / zz}, # ad □ L C. {- ccr + ddr - {2adrx / z} + {aarxx / zz} / 2c}, æquale # - mm - ox + {p / m} xx.

Intellige hîc $imiliter d minorem quàm c.

Et fit, ut ante, r ad 2c, ut pzz ad aam, d = {aom / 2pz}, r = {oozz / aa} + {4mpzz / a}, & 2 c = {aaoomm / ppzz} + {4aa m^3 / pzz}.

A B L N I K M Q C

5<_>tus ca$us, ubi vertex N ca- dit in punctum I, cùm quan- titas mm non reperitur, lineâ L C exi$tente {= ox + {p / m} xx}.

Quod $ic liquet

Mult. QL. 2c + {ax / z} per LN. # {ax / z}

lat. tran$v. lat. rect.

2c - r - □ QLN. {2acx / z} + {aaxx / zz}, ad □ LC. {{2acrx / z} + {aarxx / zz} / 2c, æquale ox + {p / m} xx.

[221]COMMENT AR II IN LIBRVM II.

Intellige hîc c & d e$$e æquales.

Etfit, ut ante in Ellip$i, r ad 2c, ut pzz ad aam, d = c = {aom / 2pz}, r = {oz / a}, & 2 c = {aom / pz} A B L M I N K Q 6<_>tus ca$us, ubi vertex Q ca- dit in punctum I, cùm quanti- tas mm non reperitur, lineâ L C exi$tente = -ox + {p / m} xx.

Quod $ic liquet

Mult. QL. # {ax / z} per LN. - 2c + {ax / z}

lat. tran$v. lat. rect.

{2c - r - □ Q L N. - {2acx / z} + {aaxx / zz}, ad □ L C. {-{2acrx / z} + {aarxx / zz} / 2c}, æquale - ox + {p / m} xx.

Intellige hîc $imiliter c & d e$$e æquales.

Et$it, ut ante, r ad 2c, ut pzz ad aam, d = c = {aom / 2pz}, r = {oz / a}, & 2c = {aom / pz},

A B N M L Q I K C

7<_>mus ca$us, ubi centrum M cadit in punctum I, cùm quantitas ox nulla e$t, lineâ L C exi$tente = - mm + {p / m} xx.

[222]FRANCISCI à SCHOOTEN

Quod $ic liquet

Mult. Q L. # c + {ax / z} per L N. -c + {ax / z} # - cc - {acx / z}

lat. tr. lat. rect. # + {acx / z} + {aaxx / zz}

2c - r - □ QLN. - cc + {aaxx / zz}, ad □ LC. {- ccr + {aarxx / zz} / 2c}, æquale - mm + {p / m}xx. Intelligehîc d e$$e = o.

Unde, ut ante in Ellip$i, invenitur, r e$$e ad 2c, $icut pzz ad aam, & r = √ {4mpzz / aa}, at verò 2 c = √ {4aa m^3 / pzz}.

A B Q M L I K O C P

8<_>vus ca$us, ubi linea L C e$t parallela diametro, ad quam illa, quæ e$t in linea IL, ordination adplicatur, & ubi centrum M in linea I L ex eadem parte puncti L $umendum e$t re$pectu pun- cti I, cùm quantitas oo e$t minor quàm 4mp, lineâ L C exi$tente = mm - ox + {p / m} xx.

Hinc ad inveniendum cent um M, latus rectum R pertinens ad diametrum OP, & latus tran$ver$um OQ, pono, ut ante, pro IM d, & pro O M vel M Q e.

[223]COMMENT AR II IN LIBRVM II.

Deinde ita procedo:

# Mult. L M vel C P. d - {ax / z} # per C P. d - {ax / z} # dd - {adx / z} lat. rect. lat. tran$v. # -{adx / z}+{aaxx / zz} R - 2e - ▭ C P. dd - {2adx / z} + {aaxx / zz}, # ad ▭ Q P O. {2dde - {4adex / z} + {2aaexx / zz} / R}, # add. ▭ MO. e e # $it ▭ M P vel L C. {2dde + eeR - {4adex / z} + {2aaexx / zz} / R}, # æquale mm - ox + {p / m} xx. {4ade / Rz} = o 4ade = o R z # {2aae / Rzz} = {p / m} # e = {oRz / 4ad} # dele e, {2aaem = p Rzz}. Hinc ut 2 e ad \\ R, ita pzz ad \\ aam. # {aomRz / 2d} = p R zz # aom = 2dpz # {aom / 2pz} = d # {2dde + eeR / R} = mm # 2dde + ee R = m m R, dele e # {dozR / 2a} + ee R = mm R # {oom / 4p} + ee = mm # ee = {mm - oom / 4p} # e mm - {oom / 4p}, & 2e = 4mm - {oom / p}. [224]FRANCISCI à SCHOOTEN

Hinc ad inveniendum latus rectum, fiat ut pzz ad aam, ita 4 mm - {oom / p}, ad {4 a^4 m^4 / pp z^4} - {a^4 oo m^3 / p^3 z^4}.

Ubiliquet, ut punctum C cadat in Hyperbolam, quemadmo- dum $uppo$uimus, quantitatem oo hoc ca$u minorem requiri quàm 4mp, contra quàm in primo ca$u.

A B Q L M K I O C P

9<_>nus ca$us, ubi centrum M in li- nea I L $umendum e$t ex altera parte puncti L re$pectu puncti I, cùm oo e$t minor quàm 4mp, li- neâ L C exi$tente = mm + ox + {p / m} xx.

Quod $ic liquet

# Mult. ML vel P C. d + {ax / z } # per P C. d + ax / z # dd + {adx / z} lat. rect. lat. tran$v. # + {adx / z} + {aaxx / zz} # R - 2e ▭ P C. dd + {2adx / z} + {aaxx / zz}, # ▭ Q P O # ad {2dde + {4adex / z} + {2aaexx / zz} / R}, # add. ▭ M O. ee # fit ▭ M P vel L C. {2dde + eeR + {4adex / z} + {2aaexx / zz} / R}, # æquale mm + ox + {p / m} xx.

Et fit, ut ante, 2e ad R, ut pzz ad aam, d = {aom / 2pz}, 2e = 4mm- {oom / p}, & R = {√{4 a^4 m^4 / pp z^4} - {a^4 oo m^3 / p^3 z^4}.

[225]COMMENT AR II IN LIBRVM II.

Ubi etiam liquet, ut punctum C cadat in Hyperbolam, quem- admodum $uppo$uimus, quantitatem oo & hoc ca$u minorem re- quiri quàm 4mp, contra quàm in 2<_>do ca$u.

A B Q I M K I O C P

10<_>mus ca$us, ubi centrum M cadit in punctum I, cùm quanti- tas oo nulla e$t, lineâ L exi$tente = mm + {p / m} xx.

Et fit 2e = 2m, & R = {2aamm / pzz}, & ratio 2e ad R, ut pzz ad aam.

Quod $ic liquet

# Mult. M L vel P C. {ax / z} # per P C. {ax / z}

lat. rect. lat. tran$v.

R - 2e ▭ P C. {aaxx / zz}, ad ▭ Q P O. {2aaexx / Rzz} # add. ▭ M O. ee # fit ▭ M P vel L C. ee + {2aaexx / Rzz}, # æquale mm + {p / m} xx.

{ee = mm / e = m}, & 2e = 2m # {2aae / Rzz} = {p / m} # dele e, 2aaem = p Rzz. Hinc ut 2 e ad R, itap pzz ad aam. # 2aamm = pRzz # 2aam / pzz} = R. [226]FRANCISCI à SCHOOTEN

Hinc cum in omnibus hi$ce Hyperbolæ ca$ibus $ive diver$is ejus po$itionibus quantitas in xx ducta ubique $igno + adfecta reperiatur, & in prioribus $eptem latus rectum ad tran$ver$um $it, ut pzz ad aam, at in tribus po$terioribus ut aam ad pzz; nec præter has po$itiones ulla alia excogitari queat, quâ linea L C talis, qualis in his omnibus ca$ibus data fuit, obtineatur: $e- quitur, $i in quæ$tione terminus {p / m} xx $igno + denotatus fue- rit, punctum quæ$itum C cadere in Hyperbolam, cujus rectum latus ad tran$ver$um $ive etiam tran$ver$um ad rectum, pro diver- $a terminorum ip$ius L C con$titutione, $it ut pzz ad aam, ac eju$dem po$itio, qualis jam o$ten$a fuit, exi$tat.

Ubi denique notandum, quòd, $icut punctum C in Hyperbo- lam cadere o$ten$um e$t, cujus vertex N vel O, id ip$um $imili- ter in Hyperbola oppo$ita pro libitu a$$umi po$$it, cujus vertex e$t- Q, non autem indifferenter in 4<_>or eju$modi $ectionibus, quæ Conjugatæ vocantur, $imul.

_Quâ quidem ratione inde facile e$t invenire banc Para-_ CCC _bolam per Problema_ I. _primi libri Conicorum Apollonii._] Quò illis, quibus hi Apollonii libri, aut etiam aliorum, qui de Co- nicis $crip$erunt, non$unt ad manus, hac in parte $atisfiat: lubet hoc loco adducere ea, quæ mihi olim circa hæc, dum me inter peregrinandum in hac Geometriæ methodo exercebam, excide- rant, $imili occa$ione ip$e inve$tiganda propo$uiac inveni. Quod etiam iis in hac Methodo $e oblectare cupientibus, ut proprio marte propo$itiones invenire addi$cant, in$ervire pote$t, prout iis, hi$ce tanquam exemplis, quibus ad alias quærendas & inve$ti- gandas in$tigentur, præïvero; ne ad univer$alem Mathe$eos com- plexionem plura librorum volumina evolvere & propo$itiones in iis $ingulas excutere (quod pleri$que $ummus e$t $copus) opus ha- beant; quin potiùs quo pacto illæ inventæ fuerint perpendant, nova$que alias innumeras, quibus $cientia hæc non parvum incre- mentum capere valeat, invenire moliantur.

Verùm enimvero ut non $olùm pateat, quâ ratione illa, quæ hoc loco Autor ab Apollonio o$ten$a citavit, juxta Geometriæ $uæ methodum inveniri po$$int; $ed etiam illa, quæ ex ip$o p. 29, 31, & 32 allegavit (quæ omnia, quod $ciam, ea $unt, quæ ab eo ad Geometriam $uam ex Apollonio præ$upponuntur): non abs [227]COMMENTARII IN LIBRVM II. re fuerit illa præ$enti commentario $imul comprehendere atque ad Autoris mentem $ic explicata exhibere.

DE LOCIS SOLIDIS SIVE CONICARVM SECTIONVM PROPRIET ATIBVS. Suppo$itiones.

1. REctam lineam B A vel B C, quæ à vertice coni B ducitur ad ba$is A C circumferentiam, e$$e: in $uperficie conica.

2. Sectionem K F L, ba$i coni A C parallelam, e$$e circulum.

B E S N K I L F H A C D G

De _PARABOLA_, quæ e$t $ectio coni A B C per planum G F E H, in quâ linea E D, communis $ectio trianguli per axem A B C & plani$ecantis G F E H, quæ & $ectionis diameter di- ci con$uevit, parallela e$t uni laterum A B, B C eju$dem trian- guli, ut hîc ip$i B C; lineâ G H, quæ Ba$is Sectionis G F E H vo- catur, ip$am A C, ba$in trianguli per axem, ad rectos angulos $ecante.

[228]FRANCISCI à SCHOOTEN E$to A B = a B C = b A C = c E B = d E I = x F I = y

Fiat propter $imilitudinem ∆<_>rum A B C & K E I

ut B C ad C A, ita E I ad I K b - c - x / {cx / b} Rur$us fiat propter $imilitudinem ∆<_>rum A B C & E B S ut A B ad A C, ita E B ad E S $eu I L a - c - d / {cd / a} # Mult.

# - ▭ F I # fit ▭ K I L. {ccd / ab} x = yy.

Hinc $i fiat, ut ab ad cc, hoc e$t, ut □ A B C ad □ A C, ita d, hoc e$t, E B, ad quartam, quæ $it E N: erit E N = {ccd / ab}. Quæ $i brevitatis causâ nominetur r, habebitur r x = yy. Quod ip$um e$t, quod ab A pollonio e$t o$ten$um Theoremate 11<_>mo primi li- bri Conicorum, ubi docet, rectangulum quodlibet, $ub rectâ E N $eu r $ic inventâ, & diametri $egmento EI, quod inter verticem ejus E & ordinatim adplicatam FI intercipitur, com- prehen$um, e$$e æquale quadrato eju$dem ordinatim adplica- tæ FI.

Ubi notandum, lineam hanc inventam E N $eu r, ab Apollo- nio vocari Latus rectum Parabolæ, vel etiam Lineam, juxta quam po$$unt, quæ ad diametrum E D ordinatim adplicantur. à Mydorgio autem hæc linea Parameter appel- latur. Quam porrò lineam breviùs obtinere licet, quàm hîc cum Apollonio o$tendimus. Etenim lineâ E S exi$tente = {cd / a}, cum B C $it ad CA, hoc e$t, b ad c, $icut E S, hoc e$t, {cd / a} ad E N = {ccd / ab}: inveniri poterit E N, quærendo tantùm ip$is B C, C A, & E S quartam proportionalem. Quemadmodum ex o$ten$is e$t mani- fe$tum.

[229]COMMENTARII IN LIBRVM II. D B O N E S K I L P Q F A R H M C G

De _HYPERBOLA_, quæ e$t $ectio coni A B C per planum G F E H, in quâ linea E R, communis $ectio trianguli per axem A B C & plani $ecantis G F E H, quæ & Sectionis diameter dici- tur, extra ejus verticem E producta convenit cum uno laterum A B, B C eju$dem trianguli extra verticem coni B producto, ut hîc in D; lineâ G H, quæ ba$is $ectionis G F E H vocatur, ip$am A C, ba$in trianguli per axem, ad rectos angulos $ecante.

Sit A M = a M B = b M C = c D E = q E I = x, F I = y.

Fiat propter $imilitudinem ∆<_>rum C B M & L D I

# ut B M ad M C, ita D I ad I L eritque DI = q + xb - c - q + x / {cq+cz / b} Rur$us fiat propter $imilitudinem Δ<_>rum M B A & I E K ut B M ad M A, ita E I ad I K b - a - x / {ax / b} # Mult.

# - ▭ F I

# fit ▭ L I K. {acqx + acxx / bb} = yy.

[230]FRANCISCI à SCHOOTEN

Hinc $i $iat, ut bb ad ac, hoc e$t, ut ▭ B M ad ▭ A M C, ita q, hoc e$t, D E, ad quartam, quæ $it E N: erit E N = {acq / bb}. Ip$a autem brevitatis causâ nominetur r.

Deinde fiat rur$us, ut bb ad ac, hoc e$t, ut D E ad E N, ita x, hoc e$t, E I $eu N Q ad QP = acx / bb. Eritque rx + QP in x - yy. Quod ip$um e$t, quod ab Apollonio e$t, o$ten$um Theoremate duodecimo primi libri Conicorum, ubi docet, rectangulum quodvis, $ub rectâ E N $eu r $ic inventâ, & diametri $egmento E I $eu x, quod inter ejus verticem E & ordinatim adplicatam F I interjicitur, comprehen$um, unà cum rectangulo N Q P, quod $ub eodem diametri$egmento E I vel N Q, & lineâ Q P, ad quam N Q eandem rationem habet, quam D E ad E N, contine- tur, quadrato eju$dem ordinatim adplicatæ F I e$$e æquale.

Ubi notandum, lineam D E ab Apollonio vocari Latus tran$ver$um Hyperbolæ, & lineam inventam E N Latus rectum, vel etiam Lineam, juxta quam po$$unt, quæ ad diametrum E R ordinatim adplicantur. à Mydorgio verò hæc ip$a Parameter appellatur. Quæ porrò linea faciliùs ob- tineri pote$t, hoc modo; Ductâ $cilicet E S ip$i A C parallelâ, ac deinde ip$is B M, M A, & S E quærendo quartam proportio- nalem E N. Etenim cum B M $it ad M C, hoc e$t, b ad c, $icut D E, hoc e$t, q, ad E S: erit E S = {cq / b}. Unde cum præterea B M ad M A $it, hoc e$t, b ad a, $icut E S, hoc e$t, {cq / b}, ad quartam {acq / bb}, quæ hîc eadem e$t, quæ linea E N $uperiori modo inventa: ma- nife$tum e$t id, quod proponitur.

De _E L L I P S I_, quæ e$t $ectio Coni A B C per planum G F E H, in quâ linea E R, communis $ectio trianguli per axem A B C & plani $ecantis G F E H convenit cum utroque latere A B, B C eju$dem trianguli in E & D; lineâ G H, quæ ba$is $ectionis G F E H vocatur, ip$am A C, ba$in trianguli per axem, eandemve productam, ad rectos angulos $ecante.

[231]COMMENTARII IN LIBRVM II. # E$to A M = a # M B = b # M C = c # E D = q # E I = x, eritque I D = q - x # F I = y. B E S R L F O D N P H Q A C R M G # Fiat propter $imilitudinem Δ<_>rum B C M & D L I # ut B M ad M C, ita D I ad I L # b - c - q - x / {cq-cx / b} Rur$us fiat propter $imilitu dinem Δ<_>rum A B M & K E I # ut B M ad M A, ita E I ad I K # b - a - x / {ax / b} # Mult. # - ▭ F I # fit ▭ K I L. {acqx - acxx / bb} = yy

Hinc $i ut in Hyperbola fiat, ut bb ad ac, hoc e$t, ut ▭ B M ad □ A M C, ita q, hoc e$t, D E, ad quartam, quæ $it E N: erit E N = {acq / bb}. Ip$a autem brevitatis causâ nominetur r.

Deinde fiat rur$us, ut bb ad ac, hoc e$t, ut D E ad E N, ita x, hoc e$t, I E $eu P O, ad O N = {acx / bb}. Eritque rx - N O in x = yy. [232]FRANCISCI à SCHOOTEN Quod ip$um e$t, quod ab Apollonio e$t o$ten$um Theoremate decimotertio primi libri Conicorum, Ubi docet, rectangulum quodvis, $ub rectâ N E $eu r $ic inventâ, & diametri $egmento E I $eu x, quod inter ejus verticem E & ordinatim adplicatam F I interjicitur, comprehen$um, minus rectangulo N O P, quod $ub eodem diametri $egmento E I vel O P, & lineâ N O, ad quam O P eandem rationem habet, quam D E ad E N, continetur, quadrato eju$dem ordinatim adplicatæ F I e$$e æquale.

Ubi notandum lineam E D, $ectionis diametrum, ab Apollo- nio vocari Latus tran$ver$um ut & Diametrum tran$ver- $am Ellip$is, & lineam inventam N E Latus rectum, vel etiam Lineam, juxta quam po$$unt, quæ ad diametrum E D ordinatim adplicantur. à Mydorgio autem hæc linea N E Parameter appellatur. Quæ porrò linea, ut ante in Hy- perbola, po$tquam linea E S ip$i A C ducta e$t parallela, bre- viùs obtineri pote$t, $i tantùm ip$is B M, M A, & S E quæra- tur quarta proportionalis: quandoquidem hæc $emper eadem exi$tit, quæ ip$a N E, inventa, ut$upra. Sicut $uperiùs à nobis in Hyperbola e$t o$ten$um.

Ex his porrò facilè liquet, quam inter $e rationem habeant quadrata ordinatim adplicatarum ad diametrum in unaquaque harum trium $ectionum. Etenim $i in Parabolâ linea E D voce- Vide fi- guram 1. tur z, & ordinatim adplicata G D vocetur v, erit, ut $upra, {ccdz / ab} = vv: ac proinde yy ad vv, hoc e$t, ▭ F I ad ▭ G D, ut {ccdx / ab} ad {ccdz / ab}, $eu x ad z, hoc e$t, E I ad E D. Hoc e$t, in Pa- rabola quadrata ordinatim adplicatarum F I, G D inter $e $unt, $icut lineæ E I, E D, quæ ab ip$is ex diametro E D ad verticem E ab$cinduntur. Quod ip$um e$t, quod docet Apollonius Prop<_>ne 20<_>ma libri 1<_>mi Conicorum.

Eodem modo in Hyperbola & Ellip$i acceptâ pro E I aliâ Vide fig. 2. & 3. magnitudine quàm ante, ut puta z, erit in Hyperbola vv = {acqz + aczz / bb}, & in Ellip$i vv = {acqz - aczz / bb}. Unde yy ad vv in Hyperbola $it, ut {acqx + acxx / bb} ad {acqx + aczz / bb}, hoc e$t, ut qx + xx ad qz + zz; at in Ellip$i, ut acqx + acxx / bb ad [233]COMMENTARII IN LIBRVM II. {acqz - aczz / bb}, hoc e$t, ut qx - xx ad qz - zz. Hoc e$t, in Hy- perbola & Ellip$i quadrata ordinatim adplicatarum inter$e $unt, ut rectangula contenta lineis, quæ inter ip$as & vertices tran$- ver$i lateris interjiciuntur. Denique, quia in Hyperbola ▭ F I = {acqx + acxx / bb} e$t ad □ EID = qx + xx, ut ac ad bb; $imili- terque in Ellip$i □ FI = {acqx - acxx / bb} ad □ EID = qx - xx, ut ac ad bb, hoc e$t, ut N E ad E D: patet in utrâque figurâ qua- drata ordinatim adplicatarum FI e$$e ad rectangula E I D, quæ fub rectis E I, I D, inter F I & vertices tran$ver$i lateris E, D interceptis, comprehenduntur, ut figuræ rectum latus N E ad tran$ver$um E D. Omnino ut habet Prop<_>tio 21<_>ma libri I<_>mi Coni- corum Apollonii. Eadem e$t ratio in Circulo, qui non ni$i certa Ellip$is $pecies cen$enda e$t, quippe in qua rectum latus & tran$- ver$um $unt æqualia.

O$ten$is igitur quo pacto Cono dato, eoque $ecto, ita ut $ectio Parabola, Hyperbola, vel Ellip$is exi$tat, $ectionis $ive figuræ hujus latera inveniri queant: re$tat ut è contra o$tendamus, quâ viâ Conus inveniri po$$it, & in eo unaquæque trium barum figu- rarum exhiberi, cujus latera $int datis rectis lineis æqualia.

Ut ad inveniendum Conum A B C, in eoque $ectionem Vide fig. 1. G F E H, quæ Parabola appellatur, cujus latus rectum $it = {oz / a}, facio {ccd / ab} = {oz / a} $eu {boz / ab}, & fit rejecto ab, communi denominatore, ccd = boz. Hoc e$t, divi$o utrobique per cc, erit d = {boz / cc}. Hinc a$$umpto triangulo quolibet A B C, cujus latera. $int, A B = a, B C = b, & A C = c, $i in ip$o $umatur EB = {boz / cc}, atque ex E ducatur E D ip$i B C parallela: erit A C dia- meter circuli $ive ba$is Coni, & A B C triangulum per axem. Ac proinde $i per D in plano ba$is hujus Coni ip$i A C ad rectos an- gulos ducatur G H, atque per rectas G H, D E $ectio in$tituatur, faciens in $uperficie Conica curvam lineam G F E H: erit hæc ip$a Parabola, cujus latus rectum N E $it datæ {oz / a} æqualis, quem- admodum requirebatur. Quòd $i verò ip$a talis præterea exhi- beri debeat, ut rectæ F I, quæ $emper ip$i G H parallelæ intelli- [234]FRANCISCI à SCHOOTEN guntur, in dato angulo ad diametrum E D adplicentur, opùs tantùm erit angulum G D E $ive E D H dato æqualem efficere, intelligendo ad id circulum A G C H moveri circa A C, tan- quam axem, eritque Problemati ex omni parte $atisfactum.

Similiter ad inveniendum Conum A B C, & in eo $ectionem Vide 2. & 3. fig. G F E H, quæ $it vel Hyperbola vel Ellip$is, cujus latus rectum $it = {oozz / aa} + {4mpzz / aa}, & tran$ver$um = {aaoomm / ppzz} + {4aa m^3 / pzz}: facio {acq / bb} = {oozz / aa} + {4mpzz / aa}, & q = {aaoomm / ppzz} + {4aa m^3 / pzz}. Hoc e$t, a$$umptis horum quadratis, erit {aaccqq / b^1} = {oozz + 4mpzz / aa}, & qq = {aaoomm + 4aa m^3 p / ppzz}. Adeoque $i in termino {aaccqq / b} pro qq hic numerus $ub$tituatur, habebitur {a^4 ccoomm + 4 a^4 cc m^3 p / b^4 ppzz} = {oozz + 4 mpzz / aa}. Hoc e$t, multiplicato per crucem, erit a^6 ccoomm + 4 a^6 cc m^3 p = b^4 oopp z^4 + 4 b^4 m p^3 z^4: & fit, $i utrinque per oopp z^4 + 4m p^3 z^4 dividatur, {a^6 ccoomm + 4 a^6 cc m^3 p / oopp z^4 + 4m p^3 z^4} $eu {a^6 ccmm / pp z^4} = b^4. Unde, extrahendo utrobique radicem biquadratam, invenitur √ {a^3 cm / pzz} = b. Hinc a$$umptis ad libitum duabus lineis A M & M C, ii$que in dire- ctum $eu in unam lineam po$itis, quarum major A M $it =a, & minor M C = c, duco ex M in angulo quocunque rectam M B = √ {a^3 cm / pzz}, jungoque B A & B C; ita ut habeatur triangulum per axem A B C, cujus ba$is A C diametrum circuli referat, qui Coni ba$is exi$tit, & punctum B verticem ip$ius Coni. Deinde productâ B C, ad Hyperbolam obtinendam, inter angulum A B D pro utrâque figurâ aptanda erit recta ED = {aaoomm / ppzz} + {4aa m^3 / pzz}; ita ut ip$a parallela $it lineæ B M, (quod facile e$t,) continuataque occurrat rectæ A M in R. Quibus $ic po$itis, $i per R in plano ba$is hujus Coni ip$i A M ad rectos angulos ducatur G H, atque per rectas G H, R E $ectio in$tituatur, faciens in $uperficie conica curvam lineam F E: erit hæc ip$a Hyperbola vel Ellip$is quæ$ita, hoc e$t, cujus rectum latus e$t = {oozz / a} + {4mpzz / aa}, & tran$ver- [235]COMMENT ARII IN LIBRVM II. $um = aaoomm / ppzz + 4aa m^3 / pzz. Quòd $i verò in$uper tales exhi- bendæ $int, utrectæ F I, quæ $emper ip$i G H parallelæ intelli- guntur, in dato angulo ad diametrum E R adplicentur, oportet tantùm (ut ante in Parabola) angulum G R E five E R H dato æqualem efficere, intelligendo ad id planum ba$is hujus Coni e$$e mobile circa A M, tanquam axem: eruntque $ic conditiones quæ$tionis omnes adimpletæ, ita ut his primo, $ecundo, & tertio Problematis primi libri Conicorum Apollonii $atisfactum pu- tem. Quorum quidem omnium veritas ex præcedentibus fit ma- ni$e$ta.

Eodem modo reliquos ca$us Ellip$eos & Hyperbolæ, in qui- bus latera recta & tran$ver$a alias quantitates ab his diver$as $or- tiuntur, quale$que eas in antecedentibus determinare docuimus, per$equi licet.

Denique ut appareat, quâ ratione Propo$itiones de Hyperbolæ A$ymptotis agentes, de quibus Apollonius $ecundo atque $e- quentibus Conicorum libris multas egregias proprietates de- mon$travit, inventæ fuerint, $equentia protuli$$e juvabit.

[236]FRANCISCI à SCHOOTEN # Sit AM = a # M B = b # M C = c # D E = q # E I = x # F I = y # E R = z, eritque D R = q + z. # G R = v # a E = $ # X M = t, eritque X C = t - e. D a B c e E L I b K T Z F d X H d C M R A V G Y # Mult. X A. t + a # per X C. t - c # Ad ▭ X M. tt # - tc - ac # add. ▭ C M A $eu ▭ M V. ac # tt + ta # - ▭ C X A. _per_ 47. I_<_>mi_ _Elem._ {▭ X V. tt + ac = tt + ta - tc - ac. / 2ac = ta - tc} _per_ 36. 3_<_>tis_ _Elem._ # 2 ac = ta - tc # XM. {2ac / a-c} = t [237]COMMENT ARII IN LIBRVM II. # Fiat propter $imilitudinem Δ<_>rum BMA & E R A # ut B M ad M A, ita E R ad R A # b - a - z / {az / b} # Rur$us fiat propter $imilitudinem Δ<_>rum # B M C & D R C # ut BM ad MC, ita DR ad RC # b - c - q + z / {cq + cz / b} # add. # C A. {az + cz + cq / b} = a + c # az + cz + cq = ab + cb # az + cz = ab + cb - cq # z = {ab + cb - cq / a + c}}. # Ad R C. {cq + cz / b} # adde X C. t - c Fiat propter $imilitudinem # Δ<_>rum X M B & X R a. # XM # MB # - # Ra # t------b------XR. {cq + cz + bt - bc / b} / ad $ + z Eritque, per 16. 6<_>ti Elem. # t$ + tz = cq + cz + bt - bc # t$ + tz - bt = cq + cz - bc # t = {cq + cz - bc/$ + z - b} = {2ac / a - c} # aq + az - ab - cq - cz + cb = 2a$ + 2az - 2ab # ab + cb + aq - cq - 2a$ = az + cz # {ab + cb - cq / a + c} = {ab + cb + aq - cq - 2a$ / a + c} = z # ab + cb - cq = ab + cb + aq - cq - 2a$ # 2a$ = aq.

fit a E = $ = 1/2 q. Id quod o$tendit, rectas, quæop- po$itarum $ectionum A$ymptoti dicuntur, in medio tran$ver$i lateris D E $e invicem decu$$are. Ubi etiam patet, angulos, quos comprehendunt, angulo ver- ticis trianguli T B V, cui planum harum $ectionum æquidi$tat, e$$e æquales.

[238]FRANCISCI à SCHOOTEN

Fiat propter $imilitudinem Δ<_>rum B M V & a R Y

▭ B M ▭ M V \\ bb - ac # ▭ a E \\ {1/4} qq # ad # ▭ E b \\ {1/4} {acqq / bb}. # ▭ a I \\ {1/4} qq + qx + xx # # ▭ Id \\ {1/4} {acqq + acqx + acxx / bb}. A quo $ub- \\ ducto ▭^to I F ante invento, = \\ {acqx + acxx / bb}, relinquetur, per 5. \\ 2^di Elem., ▭ e F d = {1/4} {acqq/bb}. # ▭ a R \\ {1/4} qq + qz + zz # # ▭ RY \\ {1/4}{acqq + acqz + aczz / bb}. A quo $ub- \\ ducto ▭^to R G, ante invento, = \\ {acqz + aczz / bb}, relinquetur, per 5. \\ 2^di Elem, ▭ Z G Y = {1/4} {acqq / bb}.

Jam cùm ▭ E b, ▭ e F d, & ▭ Z G Y $ingula $int inventa = {1/4} {acqq/bb}, con$tat ip$a inter$e e$$e æqualia. Eadem e$t ratio de quibu$cunque aliis huju$modi rectangulis, in infinitum a$$umptis. Quod ip$um e$t, quod docet Prop<_>tio 10. 2<_>di libri Conicorum Apollonii.

Porrò, quoniam {1/4} {acqq / bb} e$t {1/4}^ta pars rectanguli $ub latere tran$- ver$o D E = q & latere recto N E, ante invento, = {acq / bb}, manife- $ta hinc etiam e$t Prop<_>tio I<_>ma eju$dem libri.

[239]COMMENT ARII IN LIBRVM II. a g i c E o e I k d F h

Præterea $upponatur c E vel E b = e e F = f, eritque F d = {ee / j} g E = g E F = b F h = i, eritque E h = b + i E i = k a i = l F k = m & a k = n, eritque ik = n - l.

Tum fiat propter $imilitudinem Δ<_>lorum cg E & e g F ut g E ad E c, ita g F ad F e g - e - g + b / f Eritque per 15. 6<_>ti Elem. {g$ = eg + eh / gf - ge = eh}

Rur$us fiat propter $imilitudinem Δ<_>lorum F d b & E bb. ut F b ad F d, ita Eb ad Eb i - {ee / f } - h + i / e Eritque per 16. 6<_>ti Elem. i = {eb + ei / f} fi = eb + ei Et $it gf - ge = fi - ei = eh

Id e$t, dividendo utrinque per f - e, erit g = i. Hoc e$t, g E e$t æqualis F h. Eadem e$t ratio de recta E F, quomodocunque per duo quælibet alia puncta in Hyperbolâ ducta, & utrinque A$ym- ptotis terminata. Id quod cum octava convenit Propo$itione $e- cundi libri Conicorum Apollonii.

Ad hæc fiat propter parallelas E i & F k ut g E ad E F, ita ai ad ik g - h - l / n - l Eritque per 16.6<_>ti Elem. gn - gl - bl

Hoc e$t, in locum g $ub$tituto i, habebitur in - il - bl, & fit b = in-il / l.

[240]FRANCISCI à SCHOOTEN

Denique fiat propter $imilitudinem Δ<_>lorum E ib & F kb ut E i ad E h, ita F k ad F b k - b + i - m / i Eritque per 16.6<_>ti Elem. ki = hm + im # vel ki - mi = bm # & fit b = {ki - mi / m} = {in - il / l} # # kl - ml = mn - ml/& # # kl-mn. Hoc e$t, rectangulum $ub E i & ia e$t æquale rectangulo $ub Fk & ka. Id quod eodem modo de omnibus aliis rectangu- lis, $ub $imilibus lineis comprehen$is, manife- $tum e$t; prout nimirum ad hoc præter puncta E & F alia quævis in Hyperbola a$$umpta fuerint. Quibus haud di$$imilia $unt ea, quæ Apollonius demon$travit Prop<_>ne 12<_>ma libri 2<_>di Conicorum.

Unde demum facile e$t inferre, cum puncta hæc ulteriùs at- que ulteriùs $emper in Hyperbola a$$umi po$$int, ac inde uno la- tere horum rectangulorum continuè accre$cente latus alterum ip$orum perpetuò decre$cat; quòd idcirco A$ymptoti a b, a c, & Hyperbola E F in infinitum productæ ad $e ip$as propiùs acce- dant, & ad intervallum perveniant, minus quolibet dato inter- vallo. Quibus & illa quadrant, quæ ab Apollonio Prop<_>bus I<_>ma & 14<_>ta eju$dem libri$unt o$ten$a.

Cæterùm quoniam D<_>nus des Cartes univer$im iis tantùm pro- po$itionibus u$us fui$$e videtur, quæ non ni$i proprietates decla- rant, quæ cum $ubjecto $uo omnimodè reciprocantur, & à Logi- cis proprietates 4<_>ti modi appellari $olent: vi$um fuit hoc loco deinceps modum, quo cogno$ci po$$unt, qualem eum eruditi$- $imus atque ingenio$i$$imus Vir-Juvenis D. Johannes Hudde- nius, Am$telodamen$is, Gerh. fil. excogitavit, per unum aut al- terum exemplum exponere.

[241]COMMENTAR II IN LIBRVM II. D A C E B

Ut ad inquirendum, utrum pro- prietas circuli, quæ declarat, qua- drata ordinatim adplicatarum ad diametrum e$$e æqualia rectangulis $ub $egmentis diametri, cum circu- lo $it reciproca nec ne: $upponatur recta A B, & in eam perpendicula- ris C D, hanc habens proprietatem, ut quadratum $uper ipsâ $it æquale rectangulo $ub $egmentis A C, C B. Quæritur qualis $it linea A D B.

Ad quod inve$tigandum, $ectâ A B bi$ariam in E, ponatur A E vel E B = a, C E = x, & C D = y: eritque A C = a - x, & C B = a + x. Jam cum A C multiplicatâ per C B proveniat aa - xx, pro rectangulo A C B; hocque ex data proprietate æquetur quadrato ex CD: erit aa - xx = yy. Deinde, quo- niam, lineâ C D perpendiculari exi$tente $uper A B, quadratum ex E D, per 47 Primi Elementorum Euclidis, e$t æquale duo- bus quadratis ex E C & C D: erit quadratum ex E D = xx + yy. Acproinde $i in hac $umma pro yy $ubrogetur aa - xx, habe- bitur quadratum ex E D = aa, hoc e$t, E D = a. Id quod o$ten- dit, rectis A E, E D, & E B $ingulis ip$i a æqualibus exi$tenti- bus, lineam A D B e$$e circulum, cujus centrum E, ac idcirco proprietatem allegatam cum circulo e$$e reciprocam. Quod ip$um & hoc modo cogno$ci pote$t. Advertendo $cilicet, utrum proprietas propo$ita $ine nece$$ariâ $ubjecti inclu$ione demon- $trari po$$it nec ne. Si enim ea ab$que nece$$aria $ubjecti inclu- $ione demon$trari nequeat, proprietas erit reciproca; $in $ecus, proprietas communis.

Ut ad intelligendum, num proprietas hæc cum triangulo rectangulo $it reci- proca, nimirum: tres angulos $imul $um- ptos æquales e$$e duobus rectis: adver- tendum tantummodo e$t, utrum de- mon$tratio illius triangulum rectangu- lum præ$upponat nec ne; ac proinde cum ip$a ab$que ulla di$cretione in quolibet trian gulo locum obtineat, concludendum [242]FRANCISCI à SCHOOTEN e$t eandem non ni$i pro communi trianguli rectanguli proprietate e$$e habendam.

Ita etiam con$iderando demon$trationem $upradictæ proprie- tatis circuli, quoniam ip$a radiorum æqualitatem, in quâ circuli natura con$i$tit, omnino expo$cit, convincitur eandem proprie- tatem $oli circulo competere ac cum eodem reciprocari.

Similiter, $i quis naturam demon$trationis perpendat, quâ o$tenditur, quadrata ordinatim adplicatarum inter $e e$$e, $icut rectangula $ub $egmentis diametri: comperietur, eandem de- mon$trationem radiorum æqualitatem non includere, adeoque proprietatem hanc non ni$i communem proprietatem circuli exi- $tere: quandoquidem & Ellip$i, cujus Circulus non ni$i $peciem refert, omnino convenit.

Sed & u$um horum perpendere, cum in univer$a Mathe$i haud exigui $it momenti, non inutile fuerit $equentia, quibus eundem quadantenus indica$$e exi$timamus, in medium afferre.

Primò itaque, po$tquam in quærenda æquatione proprietas reciproca adhibita fuit, certi $umus totam $ubjecti naturam hâc ratione in ea e$$e inclu$am; adeoque, ad aliam adhuc æquationem à præcedenti diver$am obtinendam, non licere ut ad id alia eju$- dem $ubjecti proprietas adhibeatur, ni$i accedat aliquid, quod in præcedenti æquatione nondum $it involutum: quandoquidem $ic circulum committi manife$tum e$t.

2<_>do, Theorernata omnia, quæ nece$$itatem $ubjecti inferunt ex proprietate jam o$tensâ, (ut, verbi gratiâ, Prop. 48. primi li- bri Elementorum) quæque ut plurimùm indirectè per deductio- nem ad ab$urdum demon$trari $olent, po$$unt directè demon- $trari, dummodo o$tendatur, proprietatem illam cum $ubjecto $uo e$$e reciprocam.

3<_>tio, Si quis ad $olvenda Problemata naturam $ubjecti retinere velit, commodi$$imè id præ$tare poterit, retinendo tantùm pro- prietatem aliquam, cum eodem $ubjecto reciprocam, quæ aut omnium facillimè memoriæ mandari queat aut etiam $implici$$i- ma exi$tat: cum minimè nece$$um $it, ut is retinendis omnibus illius Thcorematis aggravetur, quippe quæ omnia Geometriæ hujus Methodo certâ arte ex huju$modi proprietate deducuntur.

4<_>to, Hinc etiam per$picuum e$t, quàm parùm nece$$e $it, libros, qui Theorematibus referti $int, con$cribere, quæ aut u$um nul- [243]COMMENTAR II IN LIBRVM II. lum habent, aut difficulter retineri po$$unt, aut etiam beneficio alicujus facilioris $ive $implicioris proprietatis reciprocæ è natura fubjecti $ui nullo negotio eruuntur.

_Nimirum $ilatus boccerectum $tatuatur_ {oozz / aa}+{4mpzz / aa}, D _tr an$ver $um erit_ {aaoomm / ppzz}+{4aa m^3 / pzz}.] Qui termini hoc etiam pacto $cribi po$$unt {z / a} oo+4mp, & {am / pz} oo + 4mp, quemadmodum po$tea in demon$tratione pag. 33à Domino des Cartes $unt a$$umpti. Similiter, $ihabeatur, ut paulò $uperiùs, {oozz / aa} - {4mpzz / aa}: poterit ejus loco $cribi {z / a} oo-4mp. Eo- dem modo cùm habetur {4 a^4 m^4 / pp z^4}-{a^4 oo m^3 / p^3 z^4} (ut paulò po$t pa- gin. 31): po$$umus ejus loco $cribere {aam / pzz} 4mm-{4oom / p}, tol- lendo $cilicet ex $igno radicali quicquid e$t rationale. Haud $ecus $it, cùm pro √ {3 aa / bb} $cribitur {a / b} √ 3. Quæ $cribendi ratio non ineptè quoque ad radicum commen$urabilium $pecies $ive opera- tiones adhiberi pote$t. Ut, ad addendum √ 27 ad √ 75: quoniam 3 √ 3 idem e$t quod √ 27, & 5 √ 3 idem quod √ 75, hinc $um- ma earum erit 8 √ 3, & differentia 2 √ 3, productum verò mul- tiplicationis 1 5, 3 $eu 45; & quotiens ex divi$ione majoris per mi- norem {5/3} $eu 1 {2/3}. Sic ad multiplicandum {8 / 27 √ 3} per 3 √ 3, divido _Vide pag._ _75. lin._ _penult. &_ _ult._ 27 √ 3 per 3 √ 3, $eu, quod idem e$t, 27 per 3, & fit productum {8/9}. Similiter ad dividendum fractiones {2/3}, 1, & {4/3} per √ 3, multiplico earum denominatores per √ 3, & fiunt quotientes {2 / 3 √ 3}, {1 / √ 3}, & _Vide pag._ _76. lin. 7._ {4/3 √ 3} $eu {2/9 √ 3}, {1/3} √ 3, & {4/9} √ 3, perinde enim e$t $ive hoc $ive illo modo $cribantur. Idem de $equentibus formulis, quas hîc $ub- jungere vi$um fuit, intellige. Ut $i habeatur √ ac, ejus loco $cri- bere po$$umus a √ {c / a}, vel c √ {a / c}. Et $i habeatur {ab / √ ac} $cribi ejus loco pote$t b √ {a / c}; adeò ut, $i habeatur {acc + a^3 / 2aa+cc}, ejus loco $ub- _Vide pag._ 82. _lin._ 18 $titui po$$it {1/2} a aa + cc. lta pro b √ {ac / bb} ponere licet √ a c, nec [244]FRANCISCI à SCHOOTEN non pro 2 b √ {cbb / a} reponere {2 bb / a} √ ac. Similiter pro d + {bb-bd / b+d} $cribi pote$t {dd+bb / b+d}. Sic etiam loco@ d + {bb / b+d} $cribi pote$t b + {dd / b+d}: cum $ub eodem denominatore reducti faciant {bb+bd+dd / b+d}. Et denique pro {c / √ c}-{a / √ a} $cribere po$$umus {c-a / √ c + √ a} vel √ c - √ a. Et $ic de aliis, ut pa$$im in hi$ce com- mentariis e$t videre.

_Sed $i $ectione Hyperbolâ exi$tente & c_.] Notandum hîc, E applicatam e$$e Hyperbolam ei linearum po$itioni, cui po$tea Cir- culum quadrare ab Authore o$tenditur. Quod tam per$picuita- tis quàm brevitatis $tudio factum; quandoquidem ea, cùm literæ A, B, C, D, & c. in ii$dem omnium figurarum locis reperiuntur, quæ ibidem $crip$it, $ic faciliùs intelligi po$$unt, quàm $i nunc in uno, nunc in alio e$$ent quærendæ.

Etenim cùm requiritur, ut productum, quod oritur ex multi- plicatione C B per C F, æquale $it ei, quod fit ex ductu C D in C H, oportet lineam illam curvam tran$rre per quatuor inter$e- ctionum puncta datarum linearum: nimirum, per inter$ectionem A, linearum D A, A B (quoniam eo ca$u lineæ B C & C D nullæ $unt, ac proinde $ingulæ, in $ingulas ex reliquis ductæ, nihil pro- ducunt), & per inter$ectionem G linearum A B, G H, (quo ca$u lineæ C H & C B nullæ $unt): nec non per utramque reliquam, utpote ip$arum F E, G H (quo ca$u C F & C H nullæ $unt), & ip$arum D A, E F (quo ca$u C D & C F nullæ $unt), quæ in hac figura non $unt expre$$æ, $ed in Circulo ob$ervatæ apparent. Unde, cum D<_>nus des Cartes, brevitati $tudens, referre voluerit ca$us omnes ad unum exemplum, figuræ nempe pag. 12. mirum viderinon debet, quòd, po$tquam hujus exempli locum Circu- lum e$$e o$ten dit, nec in quæ$tione quicquam mutavit, eidem li- nearum po$itioni non Hyperbola $icut Circulus re$ponderit. Nec etiam hinc ullus $equitur error, quandoquidem tota quæ$tio non- dum determinata exi$tit, $ed pagin. 33 primò determinatur. Quippe fieri pote$t, ut, paucis in ea mutatis, eidem linearum po$itioni, cui Circulus competit, quadret Hyperbola; & quidem Hyperbola, quæ non tran$eat per ullas datarum linearum inter- [245]COMMENTAR II IN LIBRVM II. $ectiones. Ut, exempli causâ $i rectangulum ex F C in C D de- beat e$$e majus, quàm rectangulum ex C B in C H, datâ quâdam quantitate, vel aliud quid $imile: $equitur eam $ic applicari po$$e, ut, manentibus literis I, K, L, B, C, D, &c. $uis locis, ea pauca, quæ de Hyperbola afferre voluit, faciliùs intelligantur, quàm $i figura mutata fui$$et.

Eju$dem brevitatis $tudio nulla etiam hîc mentio fit oppo$ita- rum Hyperbolarum, non quòd ab Authore ignorentur, utpote qui paulò po$t pag. 37. quatuor lineas Hyperbolæ affines, inter $e oppo$itas, exhibuit: Sed quòd faciliora ferè $emper in hac Geometria neglexerit. In difficilioribus certè, quæ tractandà $u$cepit, nihil omi$it. A tque idcirco hîc maluit eam linearum po$itionem exhibere, cui conveniret Circulus, quàm cui com- peteret Ellip$is, aut Hyperbola, quia ejus inventio peculiarem ha- bet difficultatem.

_Zuippe bœc loca nibil aliud $unt, quàm cùm in quœ $tione_ _aliqua e$t inveniendum punctum, in quâ una deficit condi-_ _tio, ut ip$a pror $us $it determinata._] Nimirum, ubi ad inve- niendum illud punctum duas $upponere oportet lineas incognitas, & materia tantùm pro una æ quatione $uppetit. Ut in hoc exemplo, ubiad determinandum punctum C, duæ $upponendæ $untinco- gnitæ lineæ A B & B C; quarum una o$tendat, ad quod punctum lineæ A B duci debeatrecta B C in dato angulo; & altera, ubi- nam illud ip$um in eadem recta $it $umendum. Ubi porrò, po$t- quam conditiones omnes $unt adimpletæ, inventa e$t æquatio yy = {- dekzz \\ + cfglz # y # - dezzx \\ - cfgzx \\ + bcgzx # y # + bcfglx \\ - bcfgxx / e z^3 - cgzz}, duas continens quanti- tates incognitas x & y. Adeò ut, cum in ipsâ una de$it conditio ut $it pror$us determinata, quantitatem aliquam cognitam pro arbitrio a$$umere liceat pro incognita x, cui non re$pondet ali- qua æquatio, atque tot inde invenire puncta C, quot ip$i radici x tribuerimus diver$os valores.

Cæterùm quoniam hæc quæ$tio extendi pote$t ad omnes li- neas curvas, quæ $ub calculum cadunt, atque in Geometriam recipi po$$unt: ita ut nulla $it linea curva primi generis, quæ ad illam non $it utilis, quando in quatuor lineis proponitur: nec ulla [246]FRANCISCI à SCHOOTEN $ecundi, quando in 8 lineis: nec ulla tertii, quando in 12 lineis e$t propo$ita, atque ita porrò: placuit hîc quoque $ubjungere ca- $um, quando in duabus tantùm lineis e$t propo$ita, qui quidem omnium $implici$$imus exi$tit.

Datis po$itione duabus rectis lineis A B, C D, inter _Locus ad_ _duas li-_ _neas._ $e parallelis, aut concurrentibus in puncto D; punctum extra ip$as invenire, ut E, à quo $i in datis angulis F & G ad po$itione datas A B, C D, duæ ducantur rectæ lineæ E H, E C, ip$æ datam inter $e habeant ratio- nem r ad $.

_fig.1_ _d_ E _e_ I K H A B _h b_ F C C D G _fig.2_ I _e_ K F E B _b_ G D A _h_ H C _c_

Supponantur anguli B A I, D C B æquales angulis F, G; & [247]COMMENTAR II IN LIBRVM II. concurrant rectæ A I, C B, (ubicunque ho$ce æquales angulos ad po$itione datas con$tituentes) in punctum I. Deinde ratio, quam H E ad E C $ervare debet, detur ut A I ad K, vel $i non ita detur, ad hanc formam reducatur.

_Re$olutio_. Puta factum e$$e, quod quæritur, ponaturque B C = q, A I = r, K = $, B I = t, & B E = x. Unde, cum propter triangu- lorum B I A, B E H $imilitudinem, B I $it ad I A, hoc e$t, t ad r, $i- cut B E $eu x ad E H, erit E H = {rx / t}. Deinde quoniam A I e$t ad K, hoc e$t, r ad $, $icut H E ad E C, $ive {rx / t} ad q + x: erit pro- ductum $ub extremis rq + rx, æquale producto $ub mediis {r$x / t}. Ac proinde $i utrinque dividatur per r, atque multiplicetur per t, æquatio erit $x - tx = tq. Hoc e$t, revocatâ æ qualitate ad pro- portionem, erit ut $ - t ad t, ita q ad x. Unde talis emergit _Con-_ _$tructio_. Fiat, ut exce$$us, quo K excedit B I, ad B I; ita B C ad B E. Tum per E ducatur E d ip$i A B $eu C D parallela (ut in prima fig.); aut ex D per E agatur recta D E indefinitè (ut in $ecunda fig.): Dico $i ex quolibet ejus puncto, ut e, ad po$itione datas A B, C D, duæ ducantur rectæ lineæ e h, ec in datis angulis F & G, hoc e$t, ip$is A I, I C parallelæ, dictas lineas datam inter $e ratio- nem $ervaturas, hoc e$t, be fore ad ec, $icut A I ad K, $eu r ad $.

_Demon$tratio_. Quoniam enim e$t, ut exce$$us, quo K excedit B I, ad B I, ita B C ad B E: erit quoque componendo K ad B I, $icut C E ad E B. Unde cum ratio C E ad E B compo$ita $it ex ratione C E ad E H, & ex ratione H E ad E B $eu A I ad I B: erit quoque ratio K ad B I ex ei$dem rationibus compo$ita. Eodem modo, quoniam item ratio K ad B I componitur ex ratione K ad A I, & ex ratione A I ad I B: erit ratio compo$ita ex ratione C E ad E H, & ex ratione A I ad I B, eadem cum ratione, quæ com- ponitur ex K ad A I, & ex A I ad I B. Quare $i communis aufe- ratur ratio A I ad I B, erit quoque reliqua ratio C E ad E H ea- dem reliquæ rationi K ad A I, $eu $ ad r. Quod erat faciendum. Eadem e$t ratio ubicunque tandem in recta d E punctum e a$$u- matur. Unde manife$tum fit, punctum quæ$itum e rectam lineam contingere D E, po$itione datam, ac proinde in loco plano e$$e. Omitto reliquos hujus quæ$tionis ca$us, cum à quovis ad horum imitationem facilè con$trui po$$int.

[248]FRANCISCI à SCHOOTEN

_At verò duabus conditionibus deficientibus ad bujus_ G _puncti determinationem, locus, in quo illud reperitur, $u-_ _perficies e$t, quœ $imiliter aut plana, aut Spbœrica, aut_ _magis compo$it a e$$e pote$t_.] Quæ verba, ut rectè intelligan- tur, exemplis $equentibus illu$trare conabimur.

Dato triangulo æquilatero A B C, à cujus vertice B _Locus ad_ _Super fi-_ _ciem._ ad ba$in A C demi$$a $it perpendicularis B D: oporteat intra ip$um invenire punctum, ut E, à quo $i ad oppo- $ita latera deducantur perpendiculares E F, E G, & E H, ip$æ $imul $umptæ æquentur perpendiculari B D.

K B I G H E A F D C

Factum jam $it, & pro- ductâ F E, u$que dum $e- cet latus A B in I, B C verò productum in K; ponatur A D $eu D C = a, D B = b, A F = x, & F E = y. Hinc cum $i- milia $int triangula A D B, & A F I, erit $icut A D ad D B, hoc e$t, a ad b, ita A F $eu x ad F I; quæ ideo erit {bx / a}. E qua $i auferatur F E = y, relin- quetur E I = {bx / a} - y. Si- militer, quoniam $imilia $unt triangula C D B & C F K, erit C D ad D B, hoc e$t, a ad b, ut C F $eu 2a - x ad F K; quæ ideo erit 2b - {bx / a}. E qua $i auferatur F E = y, re$tabit E K = 2b - {bx / a} - y. Eodem modo cum, propter $imilitudinem triangulorum A D B, E G I, A B $it ad A D, hoc e$t, 2 a ad a $eu 2 ad 1, $icut I E $eu {bx / a} - y ad E G; erit E G = {bx / za} - {1/2} y. Non $ecus, cum $imilia $int triangula E K H & D B C, erit ut B C ad C D, hoc e$t, 2a ad a, $eu 2 ad 1, ita E K $eu 2b - {bx / a} - y ad E H; quæ ideo [249]COMMENTAR II IN LIBRVM II. erit b- {bx / 2a} - {1/2} y. Adeoque $i addantur perpendiculares inventæ E F, E G, & E H, erit earum $umma b, æqualis b, perpendiculo trianguli A B C.

Ubi patet, quòd, po$tquam incidimus in æquationem, in qua ab utraque parte reperitur eadem quantitas, quæ$tio propo$ita non $it Problema, $ed Theorema; $eu quòd conditio, ex qua hæc æquatio deducta fuit, in quæ$tionis datis $it comprehen$a, neque unquam $ine hac conditione e$$e po$$it: Atque adeò, duas in ea conditiones de$iderari, ad dicti puncti determinatio- nem; unam, ad æquationem pro x inveniendam, quâinnote$cat, ad quod punctum lineæ A C duci debet perpendicularis E F; at- que alteram, ad æquationem pro y inveniendam, quâ cogno$ca- tur, ubinam illud ip$um in hac perpendiculari $it $umendum: qui- bus mediantibus quæ$tio penitus determinata reddatur. Quare, _Vide ea,_ _quæ ba-_ _bentur_ _pag. 4_ po$tquam conditiones in quæ$tione præ$tandæ ex$ecutæ $unt, & neutri linearum incognitarum A F, F E æquatio re$pondet, po- terunt illæ ad arbitrium accipi, atque idcirco quæ$itum punctum E ubique intra triangulum A B C a$$umi. Cujus demon$tratio facilis e$t.

Ducantur enim rectæ A E, E B, & E C, ut con$tituantur tria triangula A E C, A E B, & B E C.

Quoniam igitur horum triangulorum ba$es $unt æquales, ac quælibet ex ip$is æqualis ba$i trianguli A B C; habebunt ip$a ad triangulum A B C eandem rationem, quam perpendicula F E, E G, & E H. Quare cum triangula A E C, A E B, & B E C $imul $umpta ip$i triangulo A B C $int æqualia: erunt quoque perpen- diculares E F, E G, & E H $imul $umptæ ip$i perpendiculari B D æquales. Quod erat demon$trandum.

Porrò notandum e$t, quòd, quemadmodum punctum E, intra triangulum A B C a$$umptum, exhibet $emper eandem $ummam perpendicularium E F, E G & E H, quæ ab eo ad trianguli late- ra deducuntur, & æqualem perpendiculari B D, ita contra, $i $u- matur extra triangulum A B C, atque ab eo ad $ingula ejus latera, $i opùs e$t, producta perpendiculares demittantur, obtineatur $emper eadem perpendicularium differentia, quæ rur$us perpen- diculari B D $it æqualis. Oportet autem perpendicularem, quæ ducitur in latus $ubten$um angulo, intra quem punctum $umptum [250]FRANCISCI à SCHOOTEN erit, auferre ex $umma duarum reliquarum. Quæ $imili ratione aliis quoque figuris rectilineis ordinatis competunt, cum eadem in omnibus $it demon$tratio.

Alterum exemplum, quod hîc afferendum duxi, de$ump$i ex inventis Nobili$$imi & præclari Juvenis D. Chri$tiani Hugenii, quibus $ibi jam pridem apud Doctos tantam paravit laudem at- que admirationem, ut non ni$i magna quæque ab eo expectanda e$$e affirmare non veriti fuerint.

K E G F H I A D C B

Dato Circulo A G B, dataque po$itione diametro A B: invenire extra ip$am punctum E, à quo $i ad A B demittatur perpendicularis E D, & per idem punctum agatur recta quædam linea F G utrinque à circumferen- tiâ terminatâ, ut rectangulum F E G, $ub $egmentis ejus F E, E G comprehen$um, unà cum quadrato perpendi- cularis demi$$æ E D, æquetur rectangulo A D B, $ub $egmentis diametri A D, D B.

Ductâ per E rectâ K I parallelâ ip$i A B, deducatur ex cen- tro C in eam perpendicularis C H, jungaturque C I. Po$itâigitur A C vel C B = a, C D = x, & D E = y: erit H I = aa-yy, E I = aa-yy + x, & E K = aa-yy-x. Unde $i multi- plicavero E K = aa-yy-x per E I = aa-yy+x, fiet [251]COMMENTAR II IN LIBRVM II. rectangulum K E I $eu F E G = aa-yy-xx. Cui $i addatur _35 Tertii_ _Elem._ quadratum ex E D = yy, erit $umma aa-xx = aa - xx, re- ctangulo A D B, utpote æqualis ei, quod fit ex a - x in a + x.

Quia igitur hîc utrinque eædem reperiuntur quantitates, & adimpletis omnibus conditionibus nulla ampliùs inveniri pote$t æquatio, quâ innote$cat utraque incognita quantitas x & y: li- quet eas ad arbitrium $umi po$$e, atque Problema propo$itum e$$e Theorema. Defectus itaque duarum in hac quæ$tione conditio- num, ad determinandum punctum E, o$tendit, illud ubique extra diametrum, intra circulum cadere po$$e, & locum ejus e$$e ad $u- perficiem Circuli. Id quod facilè demon$trari pote$t.

Quoniam enim C H perpendicularis e$t ad K I, $ecabit re- _3 Tertii_ _Elem._ _5 Secundi_ _Elem._ _35 Tertii_ _Elem._ ctam K I bifariam in H. Unde cum in E quoque inæqualiter $it $ecta, erit rectangulum K E I, $ub inæqualibus $egmentis com- prehen$um, $eu, quod idem e$t rectangulum F E G, unà cum quadrato $egmenti intermedii E H, æquale quadrato dimidiæ li- neæ H I. Eodem modo, quoniam recta A B bifariam divi$a e$t in C, & non bifariam in D: erit rectangulum A D B unà cum quadrato inter$egmenti D C, æquale quadrato ex C B $eu C I. Quare cum quadratum C I æquetur quoque quadratis C H, H I, quorum quidem quadratum H I æquale e$t o$ten$um rectangulo F E G, unà cum quadrato E H: $equitur rectangulum A D B unà cum quadrato D C $eu E H æquari rectangulo F E G unà cum duobus quadratis C H, E H. Ac proinde, dempto communi qua- drato E H, remanebit rectangulum A D B æquale rectangulo F E G, unà cum quadrato C H $eu E D. Quod erat demon$tran- dum. Non $ecus demon$trabitur, omne aliud punctum, intra Cir- culum extra diametrum A B a$$umptum, præ$tare id quod quæri- tur: Quocirca, Si in Circulo extra diametrum, $umatur aliquod punctum, à quo ad diametrum demittatur per- pendicularis, & per idem punctum agatur recta linea à circumferentia utrinque terminata: erit rectangulum $ub $egmentis hujus rectæ comprehen$um, unà cum quadrato perpendicularis demi$$æ, æquale rectangulo $ub $egmentis diametri. Idem ferè contingit $i extra Circu- lum acceptum fuerit punctum.

[252]FRANCISCI à SCHOOTEN

Etenim,

A$$umpto extra Circulum puncto quolibet, ut E, ab eoque ad diametrum A B, ip$amve productam, $i opùs e$t, deductâ perpendiculari E D, tum verò rectâ E F, Circulum utcunque in F & G $ecante: erit rectangulum A D B, unà cum quadrato rectæ D E, æquale rectan- gulo F E G. Quod $imiliter ut $upra experiri licet, atque de- mon$trare.

E G I F A C B D K

Porrò $icut in allatis exemplis loca quæ$itorum punctorum fuerunt ad $uperficies planas, ea$que terminatas, vel in infinitum exten$as; ita quoque inveniuntur loca punctorum, quæ $unt ad $uperficies curvas, & quidem vel terminatas, vel in infinitum exten$as.

Si enim, exempli cau$sâ, in figura pag. 123 manente rectâ A B, & in ea punctis A & B, circumvolvatur $emicirculus F D E, do- nec ad eum locum, à quo moveri cœpit, redeat, de$cribetur $u- perficies Sphærica, in qua $i quodlibet punctum accipiatur, ut D, ab eoque ad puncta A & B rectæ agantur D A, D B; habebunt ip$æ datam inter $e rationem, hoc e$t, eandem, quam P H ad M N. Ita ut punctum D $it ad $uperficiem curvam terminatam, utpote ad $uperficiem Sphæricam, conver$ione $emicirculi F D E de$cri- ptam. Eadem ratione, $i à duobus datis punctis duæ inflectantur [253]COMMENTARII IN LIBRVM II. rectæ lineæ in data differentia: punctum ad inflexionem erit ad $uper$iciem Hyperbolicam, po$itione datam. Etenim $i in plano quocunque, quod per data puncta tran$it, de$cribatur Hyperbo- la, cujus foci hæc puncta exi$tant, & axis tran$ver$us differentia data: & manentibus punctis Hyperbola circa axem circumver- tatur, donec ad eum locum, à quo moveri cœpit, redeat; de$cri- betur $uperficies curva, quæ in infinitum extenditur, & Hy- perbolica dicitur (quippe Hyperbolâ in infinitum extensâ), in qua $i ad libitum $umatur punctum, à quo ad data puncta agantur duæ rectæ lineæ, $ervabunt illæ inter $e differentiam da- tam.

A tque $ic progrediendo curvæ $uperficies o$tendi po$$unt, in infinitum magis magisque compo$itæ, quæ quæ$itorum puncto- rum determinationi in$erviunt. Verùm cum $ufficiat nobis per exempla aliquot modum explicui$$e, quo hæc loca per calculum detegantur, & à locis planis, $olidis, alii$ve magis compo$itis di$cernantur: ulteriori explicationi $uper$edebimus.

Cæterùm, ne quid, quod ad hanc materiam $pectare po$$it, de- $ideretur, $ed Geometria omnibus numeris $it ab$oluta, paucis $ubjiciam, quomodo cogno$ci po$$it, quando locus alicujus pun- cti e$t ad $olidum: cum id neque ab Antiquis, neque à Recentio- ribus (quod $ciam) hactenus $it deprehen$um.

Tribus igitur conditionibus deficientibus, ad puncti alicujus determinationem, locus, in quo illud reperi- tur, Solidum e$t: & vel planis con$tans $uperficiebus, vel Sphæricâ, vel aliâ magis compo$itâ, vel denique mixtis ex planis & curvis. Solida autem hæc vel $unt terminata, vel indefinitè exten$a.

Ut, $i intra Tetraëdrum, invenien dum $it punctum, ita ut $um- _Locus ad_ _Solïdum._ ma perpendicularium, ab eo in quatuor ejus plana, quibus, con- $tat, demi$$arum, æquetur perpendiculo Tetraëdri: cadet illud quovis loco intra Tetraëdrum, ita ut nullum intra ip$um pun- ctum a$$umi po$$it, quod quæ$ito non $atisfaciat, Quod eodem modo indagatur & demon$tratur, atque $uperiùs in triangulo æquilatero e$t o$ten$um. Nam, cum ad hujus puncti determina- tionem tres requirantur radices $eu incognitæ quantitates (qua- rum una in$ervit determinandæ longitudini perpendicularis, [254]FRANCISCI à SCHOOTEN quæ à quæ$ito puncto cadit $upra unum ex planis, & reliquæ duæ, ad locum hujus perpendicularis in eodem plano determinan- dum), & adimpletis conditionibus omnibus tandem in æ quatio- nem incidamus, ubi utrinque eædcm occurrunt quantitates: in- dicio e$t, incognitas quantitates ad libitum $umi po$$e, atque Problema propo$itum e$$e Theorema. Nihiligitur refert quod- cunque intra Tetraëdrum a$$umatur punctum, cum omnia quæ- $ito $atisfaciant.

Non di$$imili ratione demon$trare po$$umus: Si extra Te- traëdrum $umatur punctum, à quo ad $ingula ejus pla- na demittantur perpendiculares, earum differentiam æquari perpendiculo Tetraëdri. Adeò ut, $i quæ$tio fuerit de inveniendo puncto, à quo demi$$æ perpendiculares $imul col- lectæ, æquentur Tetraëdri perpendiculo, punctum illud futurum $it in $olido terminato, utpote ubique intra Tetraëdrum; $i verò po$tuletur, ut differentia ip$arum eidem perpendiculo $it æqua- lis, reperietur punctum illud in $olido indefinitè exten$o, atque $umi poterit extra Tetraëdrum, ubicunque libuerit. Idem de aliis figuris ordinatis, plani$que $uperficiebus contentis, dici & de- mon$trari po$$e, per$picuum e$t.

Alterum exemplum, quod hîc adducemus, ex Hugeniano Problematc deduci pote$t, quemadmodum præcedens Te- traëdri ex triangulo æquilatero deduximus, & e$t huju$modi: Si Sphæra plano per centrum $ecetur, $umatur autem extra planum quodlibet punctum intra Sphæram, ab eoque ad planum demittatur perpendicularis, & per $ubjectum punctum in eodem plano utcunque ducatur recta linea, utrinque à Sphæræ $uperficie terminata: erit rectangulum, $ub $egmentis hujus rectæ compre- hen$um, æquale rectangulo $ub $egmentis rectæ, ut- cunque per a$$umptum punctum ad Sphæræ $uperfi- ciem ductæ, unà cum demi$$æ perpendicularis quadrato. Idem fermè contingit $i punctum $umatur extra Sphæram.

His adde $equens Problema, quod occa$ione i$tius Hugeniani $ibi ante tres annos è ve$tigio inquirendum propo$uit Vir Cele- [255]COMMENTARII IN LIBRVM II. berrimus atque undequaque Docti$$imus D. Johannes Walli$ius, S.T.D, & in Academia Oxonien$i Geometriæ Profe$$or SA- VILIANUS. E$tque huju$modi:

In circulo, cujus centrum C, a$$ignato ubivis pun- cto A, per quod ducta recta peripheriæ occurrat in punctis B, D: inveniantur alia quotlibet puncta, ita ut, $i per quodvis eorum ducatur recta peripheriæ occur- rens in punctis L, M, quadratum di$tantiæ A E æque- tur vel differentiæ vel $ummæ rectangulorum LEM, BAD.

# ▭LEM-▭BAD. Puta □ A E = # ▭ BAD - ▭ LEM. # ▭ BAD + ▭ LEM.

Diametro A C de$cribatur circellus, quem contingat recta in- finita FAG. Dico, $ingula puncta in peripheria circelli præ$tare

S B F e A G B H M E D I C K T

primum quæ$itum: quæ verò in recta F G intra circulum, $ecun- dum: quæ denique in eadem continuata extra circulum, tertium.

Nam 1<_>mò, $i $it E in peripheria circelli, (ductis diametris SACT, HECK,) erit ▭ B A D = ▭ SAT = □<_>to Radii _per 35._ _Tertii_ _Elem._ (- □ AC =) - □ EC - □ AE. Et ▭ LEM = ▭ HEK = □<_>to Radii - □ EC. Ergo ▭ LEM - □ AE = ▭ BAD, _per 5_ _Secundi_ _Elem._ vel ▭ LEM - ▭ BAD = □ AE.

2<_>dò. Siin recta FG intra circulum $umatur E vel e: erit ▭ BAD = ▭ FAG = □ FA = ▭ F e G + □ A e. Et ▭ lem = ▭ F e G. Ergo ▭ BAD - ▭ lem = □ A e.

[256]FRANCISCI à SCHOOTEN

3<_>tiò. Siin F C continuatâ $umatur e vel ε extra circulum, erit _per 36_ _Tertii_ _Elem._ ▭ λ ε μ = ▭ F ε G = □ A ε (- □ FA =) - ▭ BAD. Ergo ▭ BAD + ▭ λ ε μ = □ A ε. Quod erat faciendum. Idem, _per 6_ _Secundi_ _Elem._ mutatis paucis, procederet pariter, etiam$i puncturn A extra circu- lum a$$ignaretur.

Quoniam igitur a$$umpto puncto A ceu dato, puncta invenien- da E cadunt in locum planum, utpote in peripheriam circelli, autin rectam F G intra circulum, aut denique in eandem extra circulum continuatam: patet, $iin locum horum circulorum ac- cipiantur duæ $phæræ, quòd $imiliter hæc puncta E ubique pro lubitu $umi po$$intin $uperficie convexa $phæræ A E C, aut in $uperficie plana circuli, cujus diameter F G, aut denique in eo- dem plano, extra hujus circumferentiam in infinitum exten$o, prout $cilicet, ut ante, dictorum rectangulorum vel differentia vel $umma quadrato di$tantiæ horum $umendorum punctorum E à puncto A requiritur æqualis. Quòd $i verò idem punctum A non unum locum obtineat, $ed ubivis intra circulum S L T a$$i- gnetur, quòd tunc quidem locus puncti E ubique in $olido intra vel extra $uperficiem $phæræ S L T, pro diver$a quæ$iti ratione, $it futurus. A tque ita de aliis.

_I am verò ex boc $olo, quòd $citur relatio, quam omnia_ H _line æ curvæ puncta babent ad puncta omnia line æ rectæ,_ _modo illo, quem $upra explicavi; facile quoque e$t inve-_ _nire relationem, quam babent ad omnia alia puncta &_ _datas lineas: at que exinde cogno$cere diametros, axes,_ _centra, alia$que lineas, & puncta, ad quæ unaquæque_ _curva linea relationem babebit $pecialiorem vel $impli-_ _ciorem, quàm ad alia: atque it a imaginari diver $os mo-_ _dosillas de$cribendi, exquibus faciliores eligi po$$unt._] Ita, cum relatio, quam habent puncta lineæ C E, per motum re- gulæ G L & plani rectilinei C N K L de$criptæ, (quam $uperiùs Hyperbolam e$$e o$tendimus) ad puncta lineæ rectæ A B expri- matur per æquationem yy = cy - {cx / b} y + ay - ac; prout nimi- rum in ea a$$umitur punctum A, tanquam certum ac determina- tum, à quo calculus incipiat: facile quoque e$t invenire relatio- nem, quam habent ad puncta eju$dem A B, quando in ea, loco [257]COMMENTARII IN LIBRVM II. puncti A, a$$umitur aliud punctum nempe F, à quo calculus ini- tium $umat. Etenim $i fiat, ut N L ad L K, hoc e$t, ut c ad b, ita D A $eu a + c ad A F, erit ip$a = {ab / c} + b. E qua $i dematur A B F Q O P K L N H I R C B D G M E A = x, relinquetur B F = {ab / c} + b - x. Hinc $i in æquatione inven- ta yy = cy - {cx / b} y + ay - ac loco x $ub$tituamus {ab / c} + b - x: inveniemus æquationem yy = {cx / b} y - ac, quâ o$tenditur relatio, quam habent puncta Hyperbolæ C E ad puncta rectæ B A, re$pe- ctu puncti F. Quæ æquatio, cum præcedenti $it $implicior, ar- guit, Hyperbolæ puncta ad puncta rectæ B A $pecialiorem $eu $impliciorem habere relationem, quando in A B punctum F pro certo & determinato a$$umitur, quàm cum in ea accipitur punctum A.

Cæterùm relationem, quam Hyperbolæ puncta $ervant ad omnia alia puncta & lineas datas, cogno$ces expag. 177. Ubi ex relatione, quam habent puncta alicujus curvæ ad puncta rectæ [258]FRANCISCI à SCHOOTEN po$itione datæ, datus e$t modus inveniendi relationem eorundem punctorum ad puncta alterius cuju$vis rectæ po$itione datæ. Adeoque tot inventis æquationibus diver$is, ad quot diver$as re- ctas curva illa fuerit relata, atque ex iis juxta æquationum regulas extractis radicibus: con$tabunt totidem modi eam de$cribendi, ex quibus faciliores $eligi poterunt.

_I mmo verò, pote$t quoque ex boc $olo inveniri propemo-_ I _dum omne id, quod deter minari pote$t, atque ad $pacii,_ _quod comprebendunt, magnitudinem $pectat: it a ut non_ _opùs $it de bis agere apertiùs._] Sic ad comparandam Ellip$in cum Circulo, atque ad inveniendam relationem, quam inter $e ha- bent, prout circa eundem axem $unt de$criptæ: E$to axis = q, latus rectum pertinens ad axem = r, $egmentum axis inter ver- ticem & utriu$que ordinatam interceptum = x, ip$a verò adplica- ta = y. Hinc cum in Circulo latus tran$ver$um $ive diameter æ- quale $it lateri recto, & æquatio exprimens relationem punctorum Circuli ad puncta diametri vel axis $it yy = qx - xx; at verò quæ relationem exprimit punctorum Ellip$is ad puncta axis $it yy = rx - {rxx / q}: quæ inter $e $unt ut q ad r, hoc e$t, ut axis ad latus rectum pertinens ad eundem axem; quæ quidem ratio duplicata e$t rationis, quam habet hic axis ad axem $ecundum, $equitur Circulum ad Ellip$in e$$e, ut axis primus ad axem $ecundum. Id quod demon$tratum e$t ab Archimede prop<_>ne 5<_>tâ libri de Conoï- dibus & Sphæroïdibus, ut & à nobis cap. 2<_>do tractatus de organi- ca Conicarum Sectionum in plano de$criptione.

Porrò extendi pote$t hoc ip$um ad cogno$cendam quoque re- lationem, quam habet Sphæra ad Sphæroïdes, prout eundem habent axem.

Etenim, cum o$ten$um $it, quadrata ordinatim adplicatarum utriu$que curvæ e$$e inter$e, $icut axis ad latus rectum, pertinens ad eundem axem; & quadrata illa ad $e invicem $int ut Circuli, qui ab ip$is tanquam radiis conver$ione $emicirculi & $emi-elli- p$is fiunt & utramque figuram de$cribunt: patet Sphæram ad Sphæroïdes e$$e, ut axis ad latus rectum, pertinens ad eundem axem: vel, ut quadratum eju$dem axis ad quadratum axis mino- ris. Quod & ab Archimede o$ten$um.

Adeò ut non modò ex hoc $olo inveniri propemodum po$$it [259]COMMENTARII IN LIBRVM II. omne id, quod determinari pote$t, atque ad magnitudinem $pa- cii, quod hæ curvæ comprehendunt, $pectat, quemadmodum Auctor innuit; $ed etiam, quod $pectat ad magnitudinem $olidi, à $uperficie aliqua curva comprehen$i, atque ab huju$modi linea generati. Sic ut ex his omnibus con$tet, Authorem id præcipuè operam dedi$$e, ut, neglectis particularibus, & præ$uppo$itis iis, quæ ab aliis vel inventa vel demon$trata e$$ent, ea tantùm trade- ret, quæ difficilia, utilia, & maximè generalia e$$ent, omniaque paucis comprehenderet; quæ verò faciliora & levioris momenti, non ni$i obiter tantùm per$tringeret. Quod $anè rarò ab Aucto- ribus hodie ob$ervatum cernimus, cum plerique id $tudeant, ut eorum opera in ampli$$ima volumina excre$cant.

Cæterùm cum ex hac $pacii aut $olidi magnitudine deinceps facile $it invenire eju$dem centrum gravitatis, non abs re fuerit $i hîc $imiliter modum, quo id inve$tigari po$$it, uno atque altero exemplo exponam.

B I H E F G K A D C L

Igitur ad inveniendum, exempli cau$sâ, gravitatis centrum Parabolæ A B C ac ejus portionis A E F C, ab$ci$$æ videlicet per rectam E F ip$i A C parallelam: $uppono centrum totius A B C e$$e H, Parabolæ autem E B F centrum e$$e I, & centrum portio- nis A E F C e$$e K. Deinde factâ B D = a, A D vel D C = b, E G vel G F = c, B H = x, & H K = y, jungo A B, B C, E B, & B F. Quibus po$itis, quæro rationem, quæ e$t inter triangulum A B C & triangulum E B F. Hinc cum ex natura Parabolæ quadratum ex A D $eu bb $it ad quadratum ex E G $eu cc, $icut D B $eu a ad [260]FRANCISCI à SCHOOTEN G B: erit G B = {acc / bb}. Ac proinde cum A D multiplicata per D B producat ab, at E G multiplicata per G B producat {a c^3 / bb}, erit ra- tio trianguli A B C ad triangulum E B F quæ ab ad {a c^3 / bb} $eu b^3 ad c^3. Hæc autem cum eadem $it rationi, quam inter $e habent Parabolæ A B C & E B F ($iquidem Parabola quælibet trianguli $ibi in$cripti maximi e$t $e$quitertia): $equitur rationem portio- nis A E F C ad Parabolam E B F eandem fore quam b^3 - c^3 ad c^3. Porrò cum eadem $it $itus ratio centri I in Parabola E B F, quæ centri H in Parabola A B C: erit D B $eu a ad B H $eu x, $icut G B $eu {acc / bb} ad B I {ccx / bb}. Quâ $ubductâ ex B H $eu x, relinquitur IH = {bbx-ccx / bb}. Denique cum I H ad H K, hoc e$t, {bbx-ccx / bb}, ady, eandem habere debeat rationem, quam portio A E F C ad Parabolam E B F $eu b^3 - c^3 ad c^3, fiet, abbreviando primum & tertium terminum per b - c, ac deinde multiplicando extre- mos tum medios, {b c^3 x + c^4 x / bb} = bby + bcy + ccy, vel {b c^3 x + c^4 x / b^4 + b^3 c + bbcc} + y. E quibus liquet, invento H, centro gravi- tatis Parabolæ A B C, ad inveniendum K, centrum gravitatis portionis A E F C, faciendum e$$e, ut B H $eu x $it ad H K $eu y, $icut b^4 + b^3 c + bbcc ad b c^3 + c^4; hoc e$t, inventis in ratione A D ad E G quinque continuè proportionalibus, erit B H ad H K, ut$umma priorum trium ad $ummam duarum po$teriorum. Ubi demum, ad obtinen dum ip$um punctum H, opùs tantùm e$t concipere rectas A D & E G e$$e æ quales, hoc e$t, b = c, ita ut E G F coïncidat cum A D C, quo ca$u & punctum I in punctum H cadet, & K in D, lineaque D H $eu y æqualis fiet {2/3} x, hoc e$t, duabus tertiis ip$ius H B. Quod ip$um mon$trat, $ectâ diametro B D in 5 æquales partes, pro linea B H $eu x tunc earundem $u- mendas e$$e tres. Id quod aliter quoque à nobis e$t o$ten$um in Exercitationibus no$tris Mathematicis libr. 5. $ectione 19.

Eodem modo $i in Conoïde Parabolico A B C & eju$dem por- tione A E F C centra gravitatum H & K invenire velimus, opor- tet, ii$dem quæ $upra po$itis, quærere rationem, quæ e$t inter Conum A B C & Conum E B F: invenieturque ut b^4 ad c^4. Hæc [261]COMMENTARII IN LIBRVM II. B I E H F G K A C D L enim cum eadem quoque $it rationi, quæ e$t inter duos Conoïdes A B C & E B F (quandoquidem per 23 Prop. de Conoïdibus & Sphæroïdibus Archimedis Conoïs quilibet Parabolicus $e$quial- ter e$$e probatur Coni, qui eandem habet ba$in eundemque axem cum Conoïde): patet portionem A E F C ad Conoï- dem E B F fore, ut b^4 - c^4. E quibus porrò, ut $upra, in- venitur y = {c^4 x / b^4 + bbcc}, hoc e$t, invento H, centro gravitatis Conoïdis A B C, ad obtinendum K, centrum gravitatis portio- nis A E F C, faciendum e$$e ut B H $it ad H K, $icut b^4 + bbcc ad c^4, $eu, quodidem e$t, ad D B & G B quærendam e$$e tertiam proportionalem L, atque deinde faciendum ut B H $it ad H K, $ic- ut $umma ip$arum D B, G B ad tertiam L. Ubi tandem, $i ad ip$um punctum H habendum $tatuamus, ut ante, b = c, invenietur y = {1/2} x. Quod ip$um docet diametrum B D in 3 æquales partes e$$e di- videndam, atque pro B H earundem $umendas e$$e duas. A tque ita de aliis.

_Sit C E linea curva, oporte at que per punctum C, & c._] K Quæ hâc lineâ & $equentibus u$que ad paginæ $equentis lineam 25 continentur, in genere referri debent ad illa, quæ deinceps ab Authore afferuntur u$que ad pag. 44, quibus in $pecie agit de na- tura quarundam curvarum, quas, po$tquam ad æ quationes redu- xit, deinde ha$ce æquationes cum alia comparat, nempe yy - 2ey + ee = o aut zz - 2fz + ff = o, aliave quæ ex hac vel illa $it compo$ita, ut inveniatur tandem quantitas incognita v.

_Zuemadmodum $i C E e$t Ellip$is, in qua M A $it $egmen-_ L _tú diametri, ad quam C M $it or dinatim adplicata, quodq;_ [262]FRANCISCI à SCHOOTEN _pro latere recto habeatr, pro tran $ver $o autem q: fiet per_ 13_<_>tium Theorema_ I_<_>mi libri Conicorum Apollonii:_ xx = ry - {r / q} yy, unde tollendo x x, re$tabit $$ - vv + 2vy - yy = ry - {ryy / q}, _vel_ yy {+ qry - 2qvy + qvv - q$$ / q - r} _æquale ni-_ _bilo_.] Etenim A D latere exi$tente recto = r, eoque ad A G per- pendiculari: erit, propter triangulorum G A D, D H F $imilitu- dinem, ut G A ad A D, hoc e$t, q ad r, ita H F $eu M A, hoc e$t, y, ad F D, quæ ideo e$t {ry / q}. Quam $i per H F multiplicemus, fiet rectan- C B E G P M A I H F D gulum H F D = {ryy / q}. Deinde quoniam per 13<_>tiam Prop. 1<_>mi libri Conicorum Apollo- nii rectangulum M A D, minus rectangu- lo H F D, æquatur quadrato ex C M; & quidem rectangulum M A D $it ry: erit re- ctangulum M F = ry - {ryy / q}. Atque idcir- co æquatio talis; ry - {ryy / q} = xx; hoc e$t, ry - {ryy / q} = ss - vv + 2vy - yy: quippe quod $imiliter ip$i xx e$t æquale. Hæc au- tem æquatio ut ad $uperiorem reducatur, oportebit utrobique per q multiplicare, ut fractio evane$cat: fietque qry - ryy = qss - qvv + 2qvy - qyy. Denique factâ tran$po$itione, ut quan- titates in yy ductæ unam teneant æquationis partem, reliquæ au- tem alteram, dividatur utrinque per q - r, habebiturque yy = {qss - qvv + 2qvy - qry / q - r} $ive yy {-qss+qvv - 2qvy + qry / q - r} = o.

Cætera, quæ huc $pectant, inveniuntur inter lin. 21. pag. 45. & lin. 9. p. 46: quæ, cum $atis $int clara, explicatione non egent.

_Eodem modo, $i C E $it curva linea, per motum Par abo-_ _læ de$cripta, & c._] Cum enim, propter $imilitudinem triangulo- [263]COMMENT AR II IN LIBRVM II. rum G M C, C B L, G M $it ad M C, hoc e$t, b - y ad x, ut C B, hoc e$t, y, ad B L; erit B L {xy / b-y}. Cui $i addatur K L = c, fiet K B = {cb - cy + xy / b - y}. Jam verò, quia, per 11 Prop<_>nem libri 1<_>mi Conicorum Apollonii, in Parabola C K rectangulum $ub dia- K L C B E P G M A metri $egmento K B & latere ejus recto d æqua- tur quadrato ip$ius C B, quæ ad eandem diame- trum ordinatim e$t ap- plicata: hinc $i multipli- cetur {cb - cy + xy / b - y} per d, erit æquatio talis: yy = {dcb - dcy + dxy / b - y}. Unde multiplicando u- trinque per b - y, fiet dcb - dcy + dxy = byy - y^3. Factaque tran$po- $itione, ut dxy unam teneat æquationis partem, erit dxy = dcy - dcb + byy - y^3. In qua $i pro x ponatur $umma ip$i æqualis, habebitur dy ss - vv + 2vy - yy, $eu ddssyy - ddvvyy + 2 ddv y^3 - dd y^4 = dcy - dcb + byy - y3. Ut autem æquatio ab a$ymmetria liberetur, qua- dretur utraque pars, fiatque tran$po$itio ut quantitates omnes ab una parte habeantur, invenieturque y^6 - 2b y^5 + bb \\ + dd \\ - 2dc # y^4 # + 4bcd \\ - 2ddv # y^3 # + ddcc \\ + ddvv \\ - 2 dcbb \\ - ddss # yy - 2ddccby + ddccbb = o.

Reliqua huc $pectantia invenientur à lin. 9. pag. 46. u$que ad lineam ultimam paginæ $equentis, quæ explicatione non in- digent.

Quoniam autem inventio harum linearum non $olùm elegans ac$ubtilis, verùm etiam per $e jucunda atque utilis exi$tit: non ingratum futurum confido, quibus hæc exercere volupe e$t, $i o$tendero quo pacto in Hyperbola & Parabola nec non in Con- choïde $int inveniendæ.

[264]FRANCISCI à SCHOOTEN C B E P M A G I D H F

Sit latus tran$ver$um A G = q, rectum verò = r, C M vel _Inventio_ _dictarum_ _linearum_ _in Hyper-_ _bola._ A B = x, M A vel B C = y, P A = v, & P C = $. Deinde, pro- pter $imilitudinem triangulorum G A D, D F H, fiat, ut G A ad A D, hoc e$t, q ad r, ita H F $eu M A, hoc e$t, y, ad F D, quæ ideo erit {ry / q}. Hæc $i multiplicetur per H F = y, prodibit rectangulum H F D = {ryy2 / q}. Cui porrò $i addatur rectangulum D M, = ry, fiet rectangulum M A F = {ryy / q + ry}. Jam verò, quia, per 12<_>mam Prop<_>nem 1<_>mi libri Conicorum Apollonii, rectangulum M A F æ- quale e$t quadrato ex M C $eu xx, erit æquatio {ryy / q + ry = xx}, vel {ryy / q + ry = $$ - vv + 2vy - yy}, $ubrogando nempe $$ - vv + 2vy - yy in locum xx. Unde multiplicatâ utrâque parte per q, fiet ryy + qry = q$$ - qvv + 2qvy - qyy; tran$po$itisque qyy & qry in contrarias partes, qyy + ryy = - qry + 2qvy - qvv + q$$; ac denique uträque parte divisâ per q + r, yy = {- qry + 2qvy - qvv + q$$ / q + r}, vel yy {+ qry - 2qvy + qvv - q$$ / q + r} = o, collocando nimirum quantitates omnes ad unam partem.

[265]COMMENTARII IN LIBRVM II.

Deinde, ad inveniendam quantitatem quæ$itam v, compare- tur æquatio inventa cum æquatione eju$dem formæ yy - 2ey + ee = o, ubi y æquatur e. Quare cum utriu$que primus termi- nus planè $it idem, comparetur $ecundus cum $ecundo, nempe, {+ qry - 2 qvy / q + r} cum - 2ey, vel, quod idem e$t, {+ qry - 2qv / q + r} cum -2e: acidcirco multiplicetur utrinque per q+r, & fiet +qr -2qv = -2qe - 2re. Po$tea tran$lato 2re ad alteram par- tem dividatur utrinque per 2q, fietque {1/2} r + e + {re / q} = v, vel v = y + {ry / q} + {1/2} r, quandoquidem e ip$i y $uppo$ita e$t æqualis.

E quibus patet, ad inveniendam rectam P C, latus rectum A D $ecandum e$le bifariam in I, & rectam P M ip$i I F $umendam e$$e æqualem. Quod in Ellip$i quoque e$t ob$ervandum.

His adde $equentem con- $tructionem, quam Vir in$i- C E D L I P M A K G gnis ac Geometra præ$tan- ti$$imus D. Auzotius utri- que huic $ectioni pariter convenientem invenit, eju$- que me quinquennio abhinc per literas participem fieri D C E I L G K P M A voluit, & talis e$t.

Exi$tente A D, ut ante, latere recto, & A G latere tran$ver$o, ad inveniendam P C, ductis C M, A D ordi- natim ad A G, junctâque G D, agatur per centrum $ectionis K eidem parallela K I, $ecans C M in L. Dein a$$umptâ P M æquali M L, jungatur P C, eritque $ecans quæ$ita.

Quod ita patet.

E$t enim propter $imilitudinem triangulorum G A D, K M L, ut G A ad A D, hoc e$t, q ad r, ita K M, hoc e$t, {1/2} q 🜶 y ad M L {1/2} r 🜶 {rv / q}. Unde cum A P inventa $it = y 🜶 {ry / q} + {1/2} r, ad- eoque P M = {1/2} r 🜶 {ry / q}, liquet P M & M L e$$e æquales. Quem- admodum fuerunt a$$umptæ.

[266]FRANCISCI à SCHOOTEN

Ubi porrò animadvertere licet, $i ex puncto P ceu dato recta P C $it ducenda, quæ utramque $ectionem vel earum contingen- tes ad rectos angulos $ecet, $ive ut circulus, qui ex P ejus interval- lo de$cribitur, utramque curvam tangat, opùs tantùm e$$e ducere P L, ita ut angulus A P L $it $emi$$is anguli A M C: $i enim per L, ubi hæc recta ip$i K I L occurrit, ducatur M L C ordinatim ad A G, hoc e$t, ip$i A D parallela, erit juncta P C $ecans quæ$ita, $ive circulus ex P intervallo P C de$criptus utramque curvam in C continget, ut requirebatur.

Sit latus rectum A D = r, C M vel A B = x, M A vel B C = y, _In Para-_ _bola._ P A = v, & P C = s. Quoniam igitur per II<_>mam Prop<_>nem I<_>mi li- bri Conicorum Apollonii rectangulum $ub $egmento diametri M A & latere recto A D æquatur quadrato ordinatim applica- tæ C M: erit ry = xx, vel ry = ss - vv + 2vy - yy, C B E P M A I D $ub$tituendo nempe ss - vv + 2vy - yy in locum xx. Deinde quantitatibus omni- bus ab una parte in alteram tran$latis, ut yy $it adfecta $igno +, habebitur æquatio yy + r \\ 2v # y # + vv \\ - ss # = o.

Quam $i porrò compares cum æquatione yy - 2ey + ee = o, ubi y & e $unt æ- quales, conferendo nempe $ingulos terminos unius cum $ingulis alterius: nimirum, $ecundum + r - 2v cum $ecundo - 2e, inve- nietur v = e + {1/2} r, vel v = y + {1/2} r. E quibus manife$tum fit, ad ducendam rectam P C, opus tantùm e$$e, dividere latus rectum A D bifariam in puncto I, atque deinde a$$umere P M ip$i A I $eu I D æqualem.

Quòd $i verò ip$a C S E M A T tangens C T $it inve$ti- ganda, poterimus, ut an- te, $upponendo latus re- ctum = r, C M = x, & M A = y, quærere A T = v, & A S = $, hoc pacto:

[267]COMMENTARII IN LIBRVM II.

Fiat propter $imilitudinem triangulorum A S T & M C T, ut A T ad A S, hoc e$t, v ad s, $ic M T, hoc e$t, y + v, ad M C. Quæ ideo erit {sy + sv / v}. Unde cum & M C $it = x, erit {sy + sv / v} = x. Hoc e$t, ductâ utrâque parte in $e quadratè, habebitur {ssyy + 2ssvy + ssvv / vv} = xx. Quoniam autem, multiplicatâ M A per latus rectum, rectangulum ry, quod inde fit, $imiliter ip$i xx, hoc e$t, quadrato ex M C e$t æquale: erit pariter {ssyy + 2ssvy + ssvv / vv} = ry. Unde ordinatâ æquatione, termini$- que omnibus ad unam partem tran$po$itis, fit yy + 2v \\ - {vvr / ss} # y + vv = o. Quam $i porrò compares cum æquatione yy - 2ey + ee = o, conferendo $ingulos terminos unius cum $ingulis alterius, tertium videlicet cum tertio, obtinebitur vv = ee, hoc e$t, v = e. Ac proinde $i in locum e $ub$tituatur y: fiet v = y. Id quod o$ten- dit, ad ducendam rectam C T ad datum punctum C, opùs tan- tummodo e$$e a$$umere A T æqualem A M, atque connectere puncta C & T.

Quòd $i autem quæratur A S, poterimus $ecundum terminum cum $ecundo comparare, $ubrogando y in locum v, ut & y in locum e: invenieturque s = {1/2} √ ry.

Eodem modò procedendo in binis reliquis $ectionibus, in- venietur in Ellip$i v = {qy / q - 2y} & s = {1/2} √ {qry / q - y}; at in Hyper- bola v = {qy / q + 2 y}, & s = {1/2} √ {qry / q + y}.

Porrò ut appareat, quo pacto è puncto T, in axe vel diametro dato, recta T C $it ducenda: oportet duntaxat, a$$umptâ quanti- tate v ceu datâ, quærere y, reliquis manentibus invariatis. Ac proinde, cum in Parabola v & y æquentur, opùs tantùm erit ac- cipere M A æqualem A T, &, ductâ M C ordinatim adplicatâ ad M A, jungere deinde puncta C & T, ut habeatur tangens quæ$ita.

Quoniam vero in Ellip$i v æquatur {qy / q - 2y}, multiplicando u- trinque per q - 2y, fiet qv - 2vy = qy, $eu qy + 2vy = qv. Adeoque $i dividatur utrobique per q + 2v, invenietur M A = y = {qv / q + 2v}.

[268]FRANCISCI à SCHOOTEN

Pari ratione $i quæratur M A in Hyperbola erit ip$a = {qv / q - 2v}. Ubiliquet, ad ducendam ex puncto T rectam T C, quæ tangat Hyperbolam A E C, quantitatem v $ive lineam A T minorem $emper debere dari quàm {1/2} q, hoc e$t, minorem $emi$$e lateris tran$ver$i, cum aliàs propter A $ymptotos Problema hoc impo$$i- bile $it futurum. Quæ determinatio, cum in Parabola & Ellip$i nullum locum habeat, o$tendit, quòd in duabus hi$ce $ectionibus eju$modi A $ymptotæ non $int $u$piciendæ $ed in iis ex omni puncto, ubi libet in producta M A a$$umpto, rectas duci po$$e, quæ ea$dem $ectiones contingant.

C G E O _m_ A B M N T F _g_ _c_ D

Ad hæc, $i ex puncto O, extra axem vel diametrum dato, re- ctam lineam ducere velimus, ut O C, quæ Parabolam C E con- tingat: ponatur, ut $upra, latus rectum = r, M A = y, M C = x, A N = a, & N O = b, eritque ex jam inventis M T = 2y & N T = y - a.

Deinde cum propter $imilitudinem triangulorum M C T & N O T, M C ad M T, hoc e$t, x ad 2y, $icut N O ad N T, hoc e$t, b ad y - a: erit xy - ax, productum $ub extremis, æquale 2by, producto $ub mediis. Quoniam verò ex natura Parabolæ, ry, ut $upra, æquatur xx, hoc e$t, di- videndo utrinque per r, y e$t æqualis {xx / r}: hinc $i in æquatione inventa xy - ax = 2by in locum y $ub$tituamus {xx / r}, habebi- [269]COMMENTARII IN LIBRVM II. mus {x^3 / r} - ax = {2bxx / r}. Hoc e$t, dividendo ubique per x, & mul- tiplicando per r, invenietur xx - ar = 2bx, $eu xx = 2bx + ar. Quæ e$t æquatio primi ca$us quadratarum pag. 6 & 7, admittens unam veram radicem, quæ e$t b + bb + ar, & unam fal$am, $eu minorem quàm nihil, quæ e$t b - bb + ar. Sicut ibidem annotavimus. Cujus utriu$que u$us porrò hîc eleganter elucet.

Nam $i ad ducendam O C, a$$umptâ N B æquali r, hoc e$t, = lateri recto Parabolæ, $uper totâ A B de$cribatur $emicirculus, $ecans O N productam in D: erit N D = √ ar. Quâ po$itâ ab Nad F, $i jungatur O F, erit ip$a = bb + ar. Ac proinde $i centro O intervallo OF circulus de$cribatur, $ecans N O hinc inde productam in punctis G, g, de$ignabit N G verum valorem inventum b + bb + ar, & N g valorem fal$um b - bb + ar. Vnde ducendo ex punctis G, g rectas G C, gc, ip$i A M paralle- las, donec Parabolæ occurrant: obtinebuntur duo $imul puncta C, c in quibus rectæ ex O ducendæ eandem contingent.

Simili modo in reliquis $ectionibus e$t procedendum.

_E$to C E prima Conchoïdes Veterum, cujus Polus G_, E C M D L B A F G H I P _norma verò vel regu- _In Con-_ _choidæ._ _la, cujus ope ducta e$t,_ _$it A B; ita ut rectæ_ _omnes, quæ tendunt_ _versùs G, atque in-_ _tra curvam C E &_ _rectam A B conti-_ _nentur, (ut A E, L C)_ _$int æquales. Opor-_ _teat autem rectam li-_ _neam ducere (ut C P),_ _quæ Conchoïdem hanc_ _ad angulos rectos $e-_ _cet in dato puncto C._] Notandum hîc, quòd, $i per præcedentem me- thodum quæratur pun- [270]FRANCISCI à SCHOOTEN ctum in recta A B, per quod quæ$ita linea C P tran$ire debet, calculus occurrat nullo antecedentium brevior, licèt con$tructio $it valde brevis. _Oportet enim tantùm in recta C G $umere_ _C D, æqualem C B, quæ perpendicularis e$t ad A B; &_ _deinde ex puncto D rectam ducere D F, parallelam ip$i_ _AG, atque æqualem G L: habebiturque hác ratione_ _punctum F, per quod quæ$it a linea C P erit ducenda._] Quoniam autem in hoc exemplo calculus multò e$t brevior, $i in recta A G quæratur punctum P, per quod linea quæ$ita C P tran- fire debet, quàm $i quæratur in recta A B, atque etiam con$tructio allata ex illo faciliùs pote$t o$tendi: vi$um fuit breviorem hîc $ub- jungere, atque con$tructionem ex eo patefacere.

E$to ergo G A = b, A E vel L C = c, C M vel A B = x, M A vel B C = y, A P = v, & P C = s; eritque tota P M = v + y. Cujus quadratum vv + 2vy + yy $i $ubtrahatur à quadrato re- ctæ P C = ss, relinquetur quadratum rectæ C M = ss - vv - 2vy - yy. Vnde cum C M $it = x, & quadratum ejus = xx: erit xx = ss - vv - 2vy - yy.

Eodemmodo, $i in triangulo rectangulo B C L à quadrato ex L C = cc auferatur quadratum rectæ B C = yy, relinquetur qua- dratum rectæ B L = cc - yy: adeoque ip$a B L = cc - yy: quâ ab A B = x $ublatâ, re$tabit A L = x - cc - yy.

Iam verò, cum, propter $imilia triangula G M C & G A L, G M $it ad M C, hoc e$t, b + y ad x, $icut G A ad A L, hoc e$t, b ad x - cc - yy: erit rectangulum $ub extremis æquale re- ctangulo $ub mediis, nimirum bx + xy - bbcc + 2bccy - bb \\ + cc # yy - 2b y^3 - y^4 = bx. & deletis utrobique bx, ordinataque æquatione: xy = bbcc + 2bccy - bb \\ + cc # yy - 2b y^3 - y^4. Deinde ut evane$cat $ignum radicale, ducatur utraque pars in $e quadratè, atque ad tollendum xx $ub$tituatur ejus loco $$ - vv - 2vy - yy, fiet- que æquatio $$yy - vvyy - 2v y^3 - y^4 = bbcc + 2bccy - bb \\ + cc # yy - 2b y^3 - y^4. Vbi $i utrinque auferatur y^4, & fiat tran$po$i- tio ut quantitates in y^3 ductæ unam obtineant æquationis par- [271]COMMENTARII IN LIBRVM II. tem, reliquæ verò alteram, ac demum utraque pars dividatur per 2v - 2b, orietur æquatio talis:

y^3 = {+ bb \\ - cc \\ + $$ \\ - vv # yy - 2bccy - bbcc / 2v - 2b.}

Hoc e$t, tran$latis quantitatibus omnibus ad unam partem, erit:

y^3 {- bb \\ + cc \\ - $$ \\ + vv # yy + 2bccy + bbcc = o. / 2v - 2b}

Quæ æquatio relationem o$tendit, quam puncta Conchoïdis C E habent ad puncta lineæ rectæ B A. Quare, po$tquam in ip$a quantitas y e$t data, quandoquidem punctum C datum e$t, $uper- e$t ut inveniamus quantitates v & f, determinantes punctum quæ- $itum P. Hunc in finem aliam æquationem in$tituo, quæ æquè multas habeat dimen$iones, & in qua y duas valeat quantitates, quæ $ibi invicem $int æquales. Ideoque $upponendo y = e, $ive y - e = o: duco y - e in $e, & fit yy - 2ey + ee = o. æquatio duas habens radices æquales. Hanc porrò multiplico per y + f, ut a$cendat ad aliam trium dimen$ionum, eju$demque formæ cum præcedente, & provenit æquatio y^3 + f \\ - 2e # yy # - 2ef \\ + ee # y + eef = o. Cujus terminos $eparatim confero cum terminis præcedentis y^3 {- bb \\ + cc \\ - $$ \\ + vv # yy + 2bccy - bbcc = o. / 2v - 2b}

Vnde cum primus terminus in utraque æquatione $it idem, comparo $ecundum cum $ecundo, ac reliquos cum reliquis. Adeò ut, $i $tatuamus {bbcc / 2v - 2b} = eef, & utrinque dividamus per ee, oriatur f = {bbcc / 2vee - 2bee}. Pariratione, $i {+ 2bccy / 2v - 2b} = - 2ef \\ + ee # y, $eu {bcc / v - b} = - 2ef + ee, in locum f $ubrogetur valor ejus inventus [272]FRANCISCI à SCHOOTEN {bbcc / 2vee - 2bee}: habebitur {bcc / v - b} = {-bbcc / 2ve - 2be} + ee, hoc e$t, $ub eo- dem denominatore {-bcce / ve - be} = {+ bbcc + be^3 - e^3 v / ve - be}. Et omi$$o de- nominatore, adhibitaque decenti tran$po$itione, ut quantitas e^3 v unam con$tituat æquationis partem, reliquæ verò alteram; divi- datur utrinque per e^3, invenieturque v = b + {bcc / ee} + {bbcc / e^3}. Sive, $ub$tituendo y in locum quantitatis $uppo$itæ e, v = b + {bcc / yy} + {bbcc / y^3}.

Eodem modo $i reliquus terminus cum reliquo comparetur, invenietur quantitas incognita s. Quia verò quantitas inventa v $atis determinat punctum P, quod modò in recta A G quæreba- tur; & tantùm ab invento puncto P rectam lineam P C ducere oportet, ut quæ$tioni $atisfiat: ulteriori operationi incumbere $upervacaneum fuerit.

Vt verò ad demon$tra- C E M D L B A F G H I P tionem $upra dictæ con- $tructionis accedamus, producatur inventa linea C F donec $ecet A G pro- ductam in P, atque per L agatur recta L H parallela A G, occurrens ip$i P C in H: unde ductâ H I ip$i C G parallelâ, quæ $ecet A P in I; Dico A P $eu v æ- qualem e$$e inventæ quan- titati b + {bcc / yy} + {bbcc / y^3}.

Cum enim, propter $i- militudinem triangulo- rum B C L, A G L, B C $it ad C L, hoc e$t, y ad c, $icut A G, hoc e$t, b, ad G L: erit G L = {bc / y}. Deinde, quia, propter $imilia triangula C D F & C L H, C D = y e$t ad D F $eu G L = {bc / y}, $icut CL = c ad L H: [273]COMMENTARII IN LIBRVM II. erit L H = {bcc / yy}. Denique, cum, ob $imilia triangula C D F, HIP, C D $it ad D F $eu G L, hoc e$t, y ad {bc / y}, $icut H I $eu G L, hoc e$t, {bc / y}, ad I P: erit IP = {bbcc / y}. Quare $i ducatur recta G C, in eaque a$$umatur C D æqualis C B, ac deinde ex puncto D recta agatur D F æqualis GL, & parallela AG: manife$tum e$t, re- ctam, quæ puncta F, C, connectit, e$$e lineam quæ$itam, quippe quæ Conchoïdem $ecat ad angulos rectos. Quandoquidem, $i producatur ad P, G I $it = {bcc / yy}, IP = {bbcc / y^3}, atque adeò tota A P = b + {bcc / yy} + {bbcc / y^3}. Quod eratfaciendum.

Porrò, ut con$tructio adhuc brevior evadat, operæ pretium e$t con$iderare, rectam ab H ad G ductam ip$i G C e$$e perpen- dicularem. Id quod, ab acuti$$imo no$tro Hugenio primùm ob- $ervatum, deinde $ic verum deprehendi:

Quoniam enim L H ip$i A G e$t parallela, erit angulus H L G æqualis angulo L G A. Deinde, quoniam G A = b multiplicata per L H = {bcc / yy} facit {bbcc / yy}, quadratum ip$ius G L, quæ e$t {bc / y}: erit A G ad GL, $icut GL ad LH. Vnde cum in triangulis AGL, LGH latera circa æquales angulos ad G & L $int pro- portionalia, erunt itidem anguli GAL & LGH æquales. E$t autem GAL rectus. Quare & LGH rectus erit.

Hinc talis emergit con$tructio:

Ductâ CG, $ecante AB in L, agatur ex L ip$i A G parallela L H, donec occurrat perpendiculari G H in H: eritque recta HC, quæ ex H per C ducitur, $ecans quæ$ita.

Non di$$imili ratione invenire licet con$tructionem exempli pag. 47.

Verùm enimverò quoniam lineæ CP alio quoque modo inve- $tigari queunt, beneficio Methodi de Maximis & Minimis, cujus Author e$t Vir Clari$$imus D. de Fermat, in Parlamento Tolo- $ano Con$iliarius, quam Herigonius in $upplemento Cur$us $ui Mathematici exemplis aliquot illu$travit, atque ibidem etiam ad inveniendas tangentes adhibere docuit: haud abs re fore duxi, $i [274]FRANCISCI à SCHOOTEN hoc loco viam, quâ lineæ CP ope eju$dem Methodi $int inve- niendæ, $equenti calculo expo$uero.

E$to, ut $upra, GA = b, AE vel LC = c, AM = y, & PA = v: eritque GM = b + y, & PM = v + y. Deinde quæro quadratum ex PC, $upponendo illud e$$e minimum quadratorum omnium, quæ fiunt à lineis ex P ad Conchoïdem ductis. Hoc pacto:

# AM # LC # GM # GC # y - c - b + y, ad {bc + cy / y} \\ {bc + cy / y} # $ubtr. # ᄆ GC. {bbcc + 2bccy + ccyy / yy} # ᄆ GM. bb + 2by + yy # ᄆ MC. {bbcc + 2bccy + ccyy / yy} - bb - 2by - yy # add. ᄆ PM. vv + 2vy + yy # fit ᄆ PC. {bbcc + 2bccy + ccyy / yy} - bb - 2by + vv + 2vy.

Hoc autem ut $it minimum, po$itâ jam AM = y + e, quæratur rur$us, ut ante, quadratum ex P C, quò obtineatur æquatio inter id ip$um bis inventum, quâ innote$cat quæ$ita quantitas v, $up- ponendo e e$$e = o.

AM # LC # GM # GC y + e - c - b + y + e, ad {bc + cy + ce / y + e} \\ {bc + cy + ce / y + e} $ubtr. # {ᄆ GC. {bbcc + 2bccy + ccyy + 2bcce + 2ccey + ccee / yy + 2ey + ee} # ᄆ GM. bb + 2by + yy + 2be + 2ey + ee ᄆ CM. {bbcc + 2bccy + ccyy + 2bcce + 2ccey + ccee / yy + 2ey + ee} - bb - 2by - yy -2be - 2ey - ee. add. ᄆ PM. vv + 2vy + yy +2ve + 2ey + ee ᄆ PC. {bbcc + 2bccy + ccyy + 2bcce + 2ccey + ccee / yy + 2ey + ee} - bb - 2by - 2be + vv + 2vy + 2ve.} [275]COMMENTARII IN LIBRVM II.

Hinc dempto utrobique - bb - 2by + vv + 2vy, remanebit {bbcc + 2bccy + ccyy / yy} = {bbcc + 2bccy + ccyy + 2bcce + 2ccey + ccee / yy + 2ey + ee} - 2be + 2ve, $eu {bbcc + 2bccy + ccyy + 2bcce + 2ccey + ccee - 2beyy - 4beey - 2b e^3 + 2evyy + 4eevy + 2 e^3 v / yy + 2ey + ee} Hoc e$t, multiplicato per crucem, erit bbccyy + 2bcc y^3 + cc y^4 + 2bbccey + 4bcceyy + 2cce y^3 + bbccee + 2bcceey + cceeyy = bbccyy + 2bcc y^3 + cc y^4 + 2bcceyy + 2cce y^3 + cceey - 2be y^4 - 4bee y^3 - 2b e^3 yy + 2ev y^4 + 4eev y^3 + 2 e^3 vyy. Ac proinde $ublatis utrinque æqualibus, re$tabit 2bbccey + 2bcceyy + bbccee + 2bcceey = - 2be y^4 - 4bee y^3 - 2b e^3 yy + 2ev y^4 + 4eev y^3 + 2 e^3 vyy. Divi$o jam ubique per e, re$erventur quan- titates in v ductæ ad unam partem, fietque, tran$latis reliquis, 2v y^4 + 4ev y^3 + 2eevyy = 2bbccy + 2bccyy + bbcce + 2bccey + 2b y^4 + 4be y^3 + 2beeyy. Vnde neglectis iis, quæ in e aut ee ductæ $unt, obtinebitur 2v y^4 = 2bbccy + 2bccyy + 2b y^4. Et fit, dividen- do utrinque per 2 y^4, v = {bbcc / y^3} + {bcc / yy} + b. ut ante. Vbi$ciendum, calculum multò abbreviari po$$e, $i in $ecunda hac operatione mul- tiplicationes, quibus ad ee aut e^3 a$cenditur, continuè omittantur.

Atq;hæc quidem via e$t, quam & Hugenium $ecutum fui$$e con- fido, prout tangentes curvarum linearum $e aliter quàm Ferma- tius ope hujus ip$ius Methodi quæ$ivi$$e mihi a$leveravit. Quam viam ut omnium maximè contrahamus, poterimus, invento, ut priùs, quadrato ex PC, cum $ubtili$$imo ac $æpiùs laudato no$tro Huddenio $ecundam hanc operationem omnino in$uper habe- re, atque rejectis quantitatibus cc, bb, vv, & ss reliquas per ip$ius y dimen$iones multiplicare, invertendo porrò $igna + & - quan- titatum, per y & yy divi$arum. Perinde, ut hîc videre e$t.

ᄆ P C. {bbcc / yy} + {2bcc / y} + cc - bb - 2by + vv + 2vy = ss Mult. per {2 # 1 # 1 # 1} # - {2bbcc / yy} - {2bcc / y} - 2by + 2vy = o # 2vy = {2bbcc / yy} + {2bcc / y} + 2by

Et fit v = {bbcc / y^3} + {bcc / yy} + b. ut ante. Atque ita de aliis.

[276]FRANCISCI à SCHOOTEN

Cæterùm \‘quod ad alias Methodos attinet, quibus tum Maximi & Minimi determinatio, tum tangentium $ive $ecantium harum inventio, tum etiam infinitorum aliorum difficiliorum Proble- matum $olutio obtineri queunt, poteris eas ab eodem Huddenio expectare; qui adeò multa ac præclara circa hæc invenit, ut ne- minem putem repertum iri, qui cum eo in his $it æquiparandus. quippe is non cantùm Maximi aut Minimi determinationem, cùm quæ$tio non ni$i unum tale agno$cit, exhibere valet; $ed etiam, quando complura nec non vario modo infinita Maxima aut Mi- nima admittit, viâ omnium $implici$$imâ elicere novit.

Ad hæc $i $uperiori modo ip$am tangentem Conchoïdis C T inve$tigare lubeat, ponatur, ut ante, GA = b, AE vel LC = c, CM vel AB = x, MA vel BC = y, ET = v, & ES = $: eritque ME = c - y, & MT = c - y + v. Tum fiat, propter $imilitudi- nem triangulorum STE & CTM, ut TE ad ES, hoc e$t, v ad $, ita T M, hoc e$t, c - y + v, ad MC. {c$ - $y + $v / v} = x. Hinc cum & $upra inventum $it xy = bbcc + 2bccy - bbyy + ccyy - 2b y^3 - y^4, id e$t, dividendo utrinque per y, x = {bbcc + 2bccy - bbyy + ccyy - 2b y^3 - y^4 / y}: erit {c$ - $y + $v / v} = {bbcc + 2bccy - bbyy + ccyy - 2b y^3 - y^4 / y}. Vnde quadratis $ingulis partibus ordinatâque æquatione invenitur y^4 = {+ 2 c$$ y^3 \\ + 2v$$ \\ - 2bvv # ccvvyy \\ - bbvv \\ - cc$$ \\ - 2cv$$ \\ - vv$$ # + 2bccvvy + bbccvv / $$ + vv}.

Hoc e$t, tran$latis quantitatibus omnibus ad unam partem, ha- bebitur y^4 - 2c$$ y^3 \\ - 2v$$ \\ + 2bvv # - ccvvyy \\ + bbvv \\ + cc$$ \\ + 2cv$$ \\ + vv$$ # - 2bccvvy - bbccvv = o. / $$ + vv}.

Deinde, ad inveniendas quantitates v & $, po$itâ y = e, $eu y - e [277]COMMENTARII IN LIBRVM II. = o, multiplico y - e = o per y - e = o, & fit yy - 2ey + ee = o. æquatio duas habens radices æquales. Quam porrò, ut ad æquè- multas cum præcedente dimen$iones a$cendat ac eju$dem cum il- la $it formæ, multiplico per yy - fy - gg, & provenit y^4 - 2e y^3 \\ - f # + eeyy \\ + 2ef \\ - gg # - eefy \\ + 2egg # - eegg = o. Cujus itaque termi- nos $eparatim comparo cum terminis præcedentis. Vltimus ter- minus, qui hîc e$t quintus, dat gg = {bbccvv / ee$$ + eevv}, quartus dat f = {2bbccvv + 2bccevv / e^3 $$ + e^3 vv}, tertius dat $$ = {3bbccvv + 4bccevv + e^4vv + cceevv - bbeevv / ccee + 2ceev + eevv - e^4}, & $ecun- dus dat {vv = e^3 $$ v + c e^3 $ $ \\ - e^4 $$ / e^4 + b e^3 + bbcc + bcce}. Quocirca, ut obtineatur v, $i ip$ius $$ valor jam inventus multiplicetur per {e^3 v + c e^3 - e^4 / e^4 + b e^3 + bbcc + bcce}, abbreviando priùs, ad facilitatem opera- tionis, numeratorem prioris & denominatorem po$terioris fra- ctionis per e + b, ac deinde denominatorem prioris & numerato- rem po$terioris fractionis per eev + cee - e^3, exurget e^4 - b e^3 + ccee + 3bcce = e^4 + e^3 v + c e^3 + bcce + bccv + b c^3. Fiet- que, ordinatâ æqualitate, v = {-b c^3 + 2bcce + ccee - b e^3 - c e^3 / bcc + e^3}. Seu, quia y e$t = e, erit v = {-b c^3 + 2bccy + ccyy - b y^3 - c y^3 / bcc + e^3}.

Denique, inventâ quantitate v, facile e$t invenire quantita- tem f. Si enim in $uperiori æquatione {c$ - $y + $v / v} = {bbcc + 2bccy - bbyy + ccyy - 2b y^3 - y^4 / y} in locum v $ubro- getur valor ejus nunc inventus, obtinebitur $ = {- bcc +bcy +cyy +byy / y^4 + b y^3 + c y^3 + bcyy} bbcc +2bccy -bbyy +ccyy -2b y^3 - y^4.

Quod ad con$tructionem hujus attinet, quoniam ip$a, quam inveni, haud inconcinna mihi e$t vi$a, placuit eam hîc paucis $ub- nectere.

[278]FRANCISCI à SCHOOTEN T S E C K M N B L A G P

Ductâ ex C $uper GE perpendiculari CM, agatur GC, $ecans AB in L; & ex L ducatur L K parallela GE, occurrens ip$i CM in K. Deinde ex K demi$sâ KN per- pendiculari ad CG, jungatur NM: eritque CT huic parallela tangens quæ$ita.

Quibus explicatis facile etiam e$t hîc o$tendere, quonam pa- cto punctum Conchoïdis C, quod duas ejus portiones, conca- vam & convexam, à $e invicem di$tinguit, inve$tigari queat. De quo egit Nobili$$imus D. Hugenius ultimo Problematum Illu- $trium, quæ de Circuli magnitudine inventis adjecit.

Etenim inventâ ad hoc, ut ante, æquatione {y^4 - 2c$$ y^3 \\ - 2v$$ \\ + 2bvv # - ccvvyy \\ + bbvv \\ + cc$$ \\ + 2cv$$ \\ +vv$$ # - 2bccvvy-bbccvv = o, / vv + $$} quoniam ex puncto T, utcunque in producta GE accepto, nulla recta duci pote$t, Conchoïdem in aliquo puncto tangens, quæ, $eu po$tquam e$t producta, hanc ip$am in alio puncto non $ecat, exceptâ tantùm rectâ, quæ per flexus punctum ducitur: requiri- tur ut dicta æquatio ad puncti hujus determinationem tres admit- [279]COMMENTARII IN LIBRVM II. tat radicis valores, qui omnes inter $e $int æquales. Quod ip$um ut fiat, confero æquationem $uperiorem cum æquatione y^3 - 3eyy + 3eey - e^3 = o, in qua y tres habet valores æquales, qui $inguli $unt = e. Hanc autem, ut ad æquè multas dimen$iones a$cendat, & eju$dem cum præcedenti $it formæ, multiplico per y + f, & prodit æquatio y^4 - 3e y^3 \\ + f # + 3eeyy \\ - 3ef # - e^3 y \\ + 3eef - e^3 f = o. Cujus termini $i cum alterius terminis comparentur, invenientur inde f = {bbccvv / e^3 $$ + e^3 vv, $$ = {3bbccvv / e^4} + {2bccvv / e^3} - vv, v = {bbcc + 2bcce + ccee / 3bcc - 3bee} - b -c, & e^3 = - 3bee* + 2bcc, $eu, quia y e$t = e, y^3 = - 3byy* + 2bcc.

Quoniam autem hæc æquatio Cubica e$t, neque ad Quadra- tam reduci pote$t, $upere$t ut valorem radicis y per $ectiones Conicas determinemus. At verò cum æquationes omnes inferio- res con$trui etiam queant bene$icio linearum curvarum, quæ $unt $uperiorum generum, non ingratum fore judicavi, $i hîc ulteriùs exponerem, quo pacto ope datæ Conchoïdis CE Problema pro- po$itum $olvi po$$it, $ic ut ad con$tructionem ejus non ni$i regu- la atque circino utamur, haud $ecus ac $i Problema foret Planum. Quemadmodum id ab eruditi$$imo ac præ$tanti$$imo Viro-Iu- vene D. Henrico van Heuraet, Harlemo-Batavo, inventum fuit, mihique ab eo communicatum.

E$to, ut ante, G A = b, AE vel LC = c, BC vel AM = y, & AT = z. Vnde ut $upra pro AP invenietur {b y^3 + bccy + bbcc / y^3}. # add. AM. y PM. {y^4 + b y^3 + bccy + bbcc / y^3} MT. # z - y □PMT. {- y^5 + z \\ -b # y^4 + bz y^3 - bccyy + bccz \\ bbcc # y+bbccz E$t autem □ CM. {- y^4 - 2b y^3 - bb \\ + cc # yy + 2bccy + bbcc / yy}. [280]FRANCISCI à SCHOOTEN Erit itaque {- y^5 + z \\ - b # y^4 + bz y^3 - bccyy + bccz \\ - bbcc # y + bbccz / y^3} = {- y^4 - 2b y^3 - bb \\ + cc # yy + 2bccy + bbcc / yy} -y^5 + z \\ - b # y^4 # + bz y^3 - bccyy # + bccz \\ - bbcc # y + bbccz = - y^5 - 2b y^4 # - bb \\ + cc # y^3 + 2bccyy + bbccy + z \\ + b # y^4 # + bz \\ + bb \\ - cc # y^3 - 3bccyy # + bccz \\ - 2 bbcc # y + bbccz = o} div. per {y + b}. fit + z \\ + b # y^3 - ccyy - 2bccy + bccz = o. Hæc æqua- tio duas habet veras radices, quippe quæ ad duas tangentes, ex eodem puncto ad utramque portionem ductas, pertinent; quæ $i æquales fuerint, tanget T C utramque portionem in eodem puncto.

y - e y - e # {- cc / z + b} = 2 e + g yy - 2ey + ee = o y + g # g = 2 e - {cc / z + b} y^3 - 2eyy \\ g # + eey \\ -2eg # + eeg = o dele g. {bccz / z + b} = eeg # dele g. {- 2bcc / z + b} = ee - 2eg {bccz / z + b} = 2 e^3 - {ccee / z + b} # - {2bcc / z + b} = ee - 4ee + {2cce / z + b} bccz = 2z e^3 + 2b e^3 - ccee # - 2bcc = - 3zee - 3bee + 2cce Mult. per 3. 2z e^3 + 2b e^3 - ccee - bccz = o # Mult.per 2e. 3zee + 3bee - 2cce - 2bcc = o 6z e^3 + 6b e^3 - 3ccee - 3bccz = o # 6ze^3 + 6be^3 - 4ccee - 4bcce = o $ubtr. {6z e^3 + 6b e^3 - 4ccee - 4bcce = o} div. per cc. {ccee + 4bcce - 3bccz = o / ee + 4be - 3bz = o} Mult. per 3z + 3b. $ubtr. 3zee + 3bee + 12bze + 12bbe - 9bzz - 9bbz = o 3zee + 3bee - 2cce - 2bcc = o 12bze + 12bbe + 2cce - 9bzz - 9bbz + 2bcc = o 12bze + 12bbe + 2cce = 9bzz + 9bbz - 2bcc e = {9bzz + 9bbz - 2bcc / 2cc + 12bz + 12bb}. [281]COMMENTARII IN LIBRVM II.

Igitur $i in æquatione ee + 4be - 3bz = o in locum e $ub- $tituatur hic valor inventus, habebitur:

81bb z^4 + 162 b^3 z^3 - 108bbcczz \\ + 81 b^4 # - 204 b^3 ccz \\ - 12b c^4 # -12bb c^4 \\ -96 b^4 cc # =0 div. per 3 b. 27b z^4 + 54bb z^3 - 36bcczz \\ +27 b^3 # - 68bbccz \\ - 4 c^4 # - 4b c^4 \\ -32 b^3 cc # =0 div. per z + b. 27b z^3 + 27bbzz - 36bccz - 32bbcc \\ - 4 c^4 # =0 div. per 27 b. Et $it z^3 + bzz - {4/3}ccz - {32bbcc \\ - 4 c^4 / 27b}=0.

Iam ut æquatio hæc ope circuliac datæ Conchoïdis $olvatur, ponatur G A = b A E = c # Tum $iat, ut $equitur. A T = x T C = y & AM = z, eritque MT = x - z. $ubtr. # □ CT. yy \\ □ MT. xx - 2xz - zz \\ □ CM. yy - xx + 2xz - zz = # □ CM. Ex natura Conchoïdis. \\ {- z^4 - 2b z^3 - bbzz + cczz + 2bccz + bbcc \\ zz} yyzz - xxzz + 2x z^3 - z^4 = -z^4 - 2b z^3 -bbzz + cczz + 2bccz + bbcc + 2x \\ + 2b # z^3 # + yy \\ -xx \\ +bb \\ -cc # zz - 2bccz - bbcc = o

div. per 2x + 2b.

Et $it z^3 # {+ yy \\ - xx \\ + bb \\ - cc # zz - 2bccz - bbcc = o / 2x + 2b}

Hinc cum termini hujus æquationis cum terminis proximè antecedentis $int comparandi, & quidem ad inveniendas quanti- tates x & y tres e$$ent æquationes quærendæ: facio ut in eadem æquatione tertius terminus $it ad quartum, $icut tertius hujus e$t ad quartum. In quem $inem $ecundum illius terminum multiplico [282]FRANCISCI à SCHOOTEN per {9bb / 16bb + 2cc}, & tertium per {81 b^4 / 256 b^4 + 64bbcc + 4 c^4}. Omnino ut hîc videre e$t.

z^3 + bzz - {4/3}ccz - # &c. # = o {9bb / 16bb + 2cc} # {81 b^4 / 256 b^4 + 64bbcc + 4 c^4} {z^3 + {9 b^3 / 16bb + 2cc} zz - {27 b^4 cc / 64 b^4 + 16bbcc + c^4} z - &c. = o. {27 b^4 cc / 64 b^4 + 16bbcc + c^4} = {bcc / x + b} # {9 b^3 / 16bb + 2cc} = {yy - xx + bb - cc / 2x + 2b} {27 b^3 / 64 b^4 + 16bbcc + c^4} = {1 / x + b} # {9 b^3 x + 9 b^4 / 8bb + cc} = yy - xx + bb - cc} 27 b^3 x + 27 b^4 = 64 b^4 + 16bbcc + c^4 # yy = {9 b^3 x + 9 b^4 / 8bb + cc} + xx + cc - bb x = {64 b^4 + 16bbcc + c^4 / 27 b^3} - b. # y = 9 b^3 x + 9 b^4 / 8bb + cc} + xx + cc - bb. O T E C M V R A G

Igitur $umendo in axe li- neam A O = {64 b^4 + 16bbcc + c^4 / 27 b^3} -b, eamque vocando x, $i ex puncto O intervallo O V = √ {9 b^3 x + 9 b^4 / 8bb + cc} + xx + cc - bb} arcus Circuli de$cribatur, at- que ex $ectionis puncto V du- catur ad A O perpendicularis V R: erit AT, quæ $e ha- bet ad AR, ut 16bb + 2cc ad 9bb, inventæ æquationis radix. Vnde facile e$t invenire lineam AM. O$ten$um enim e$t yy + 4by - 3bz = o.

Denique cum inventio $upponendi duas eju$dem formæ æqua- tiones, ad comparandum $eparatim omnes terminos unius cum omnibus terminis alterius, non tantùm ad inveniendas tangentes aut $ecantes curvarum linearum, quemadmodum fuit expo$itum, adhiberi po$$it; $ed ip$a generalis $it atque infinitis aliis Proble- matis re$olvendis, ut Author a$$erit, in$ervire queat: haud inuti- le fuerit hîc ulteriùs quoque exponere, quo pacto illam ad Maxi- mi aut Minimi determinationem applicari po$$e deprehendi, pro- ponendo in eum finem $equentia Problemata.

[283]COMMENTARII IN LIBRVM II. A B C

Datam rectam lineam AC $ecare in puncto B, ut parallelepipedum, quod fit $ub quadrato u- nius partis A B & altera parte B C, $it omnium parallelepipedorum, $ic facto- rum, maximum.

E$to A C = a, & A B = x: eritque B C = a - x. Deinde ma- ximum $olidum, cui parallelepipedum quæ$itum $tatui pote$t æ- quale, e$to b^3. Quibus $ic po$itis, $i quadratum ex A B = xx mul- tiplicetur per B C = a - x, proveniet axx - x^3 = b^3, $eu x^3 - ax x^* + b^3 = o. Iam factâ x = e, $eu x - e = o, multi- plico x - e per x - e, & fit xx - 2ex + ee = o. Quam porrò, ut eju$dem $it formæ cum præcedente, multiplico per x + f, & exurgit x^3 - 2exx \\ + f # + eex \\ - 2ef # + eef = o. Ex quarum mutua inter $e collatione eliciuntur hæ tres æquationes - 2e + f = - a, + e@ - 2ef = o, & eef = b^3: quæ re$olutæ dant f = {1/2} e, e $eu x = {2/3} a, & b^3 = {4/27} a^3.

Quod ip$um docet, ad $ecandam lineam A C, qua- lis requiritur, eandem in Bita e$$e dividendam, ut A B ip$ius A C contineat duas tertias partes; & maximum $olidum, cui paralle- lepipedum quæ$itum adæquari pote$t, e$$e {4/27} a^3.

Dividere p planum in tria plana proportionalia, ita ut $olidum, quod fit ex ductu $ummæ duorum priorum in latus $ecundum vel duorum po$teriorum in latus primum, $it omnium maximum.

A$$umptis ad hoc x pro latere primo, & y pro latere $ecundo, fient inde proportionalia plana xx. 1<_>mum xy. 2<_>dum yy. 3<_>tium.

Et manife$tum e$t, xxy + xyy, quod fit ex xx + xy, $ummâ duorum priorum planorum, in latus $ecundum y, e$$e æquale ei, quod fit ex xy + yy, $ummâ duorum po$teriorum planorum, in latus primum x. Supere$t ut xxy + xyy $it omnium eju$modi $o- [284]FRANCISCI à SCHOOTEN lidorum maximum. Quoniam autem xx + xy + yy e$t = p vel yy = p - xx - xy mult. per x # x veletiam xyy = px - x^3 - xxy: Hinc $i pro xyy dicti$olidi xxy + xyy $ub$tituatur px - x^3 - xxy, habebitur px - x^3. Quocirca ut px - x^3 fiat maximum $olidum, quod e$$e po$$it, intelligatur ip$um æquale $olido q: erit- que x^3 * - px + q = o. Deinde factâ x = e $eu x - e = o, mul- tiplico x - e per x - e, & fit xx - 2ex + ee = o. Quam rur$us, ut eandem formam habeat cum præcedenti, multiplico per x + 2e, & ex$urgit x^3 * - 3eex + 2 e^3 = o. Ex quibus binis æquationi- bus, $i $inguli termini unius cum $ingulis terminis alterius com- parentur, elicio x = √ {1/3}p, & q = {2/3}p √ {1/3}p. Eodem modo in veni- tur y = √ {1/3}p. Quod ip$um mon$trat, ad dividendum p planum in tria plana proportionalia, maximum $olidum, quod ex ductu $ummæ duorum priorum in latus $ecundum vel ex ductu duorum po$teriorum in latus primum gignitur, e$$e illud, quod obtinetur dividendo p planum in tria plana æqualia. Et $ic de aliis.

Cæterùm, cum allatis exemplis $atis $uperque $it o$ten$um, quâ ratione lineæ rectæ inveniri po$$int, $ecantes lineas curvas in Geometriam recipiendas in datis punctis ad angulos rectos: lu- bet etiam afferre modum ducendi illas in iis curvis, quas pro Geo- metricis pari jure habere non licet. Qualem Dominus des Car- tes excogitavit, atque jam pridem ejus exemplum R. P. Mer$en- no per literas o$tendit in curva, quæ Cycloïdes $ive Trochoïdes appellatur, quam Vir Clari$$imus Euangeli$ta Toricellius, $cri- bit à Galilæo Galilæi, prædece$$ore $uo, primùm fui$$e con$ide- ratam; cujusque ulteriori $peculationi ip$um po$tea, ut & Virum Celeberrimum D. de Roberval, Mathematum in Academia Pari$ien$i Profe$$orem Regium, $e addixi$$e novi. Originem au- tem ducit ex motu puncti, in rota $ive circulo a$$umpti, $uper rectam aliquam lineam circumvoluti.

[285]COMMENTARII IN LIBRVM II. C F B D A E

Vt $i $uper recta linea AE circumvolvatur rota $ive circulus A B C D, donec punctum ejus A, in quo dictam lineam tangit, eidem rur$us occurrat in E: de$cribet punctum A hoc motu li- neam curvam A F E, quæ Trochoïdes $ive Cycloïdes appellatur. Idem intellige de quovis alio puncto, extra vel intra rotam $ive circulum a$$umpto, excepto tantùm ejus centro.

Iam ut in genere o$tendatur, quâ ratione lineæ rectæ duci po$- $int, quæ ha$ce curvas $ecent in datis punctis ad angulos rectos; non abs re fuerit cum Ari$totele hîc explicare, quo pacto inæqua- les circuli, qui circa idem centrum con$tituti ac conjuncti circum- volvuntur, æquales rectas lineas ab$olvant.

B F E I A G Q C N H P O L D R M K

Sunt ergo duo circuli inæquales, major quidem B C D E; mi- nor autem F G H I, idem habentes centrum A: $intque diametri majoris B D, E C; minoris verò F H & I G, $e$e ad angulos re- [286]FRANCISCI à SCHOOTEN ctos $ecantes in A. ita ut quadrans circuli majoris $it C D; mino- ris verò G H. Iam igitur ut pateat ratio, quâ hi circuli, $imul cir- cumvoluti, æquales lineas ab$olvant; concipiatur primùm majo- rem B C D E dextror$um moveri $uper recta D K, & minorem F G H I ad motum illius de$cribere lineam rectam ip$i D K pa- rallelam, quæ $it H L. Vnde manife$tum, cùm punctum C per- venerit ad M, exi$tente arcu D C æquali rectæ D M, $emidiame- trum quoque A C tunc fore perpendicularem $uper D K in M; ita ut coïncidat cum M N, hoc e$t, punctum C cum puncto M, & punctum A cum puncto N. Ac proinde cum punctum G circuli minoris $it in recta A C: $equitur ip$um quoque po$t hujus qua- drantis devolutionem cadere in punctum O; ita ut $emidiameter A G circuli minoris transferatur in NO. Adeò ut, NO æquali exi$tente & parallelâ ip$i AH, ip$a quoque HO $it æqualis fu- tura ip$i A N $eu DM, & $ingulæ rectæ DM, HO $eparatim ab utroque circuli quadrante eodem tempore peragrentur. Idem de integris circulis e$t intelligendum.

Non $ecus o$tendetur, $i moveatur circulus minor F G H I $u- per rectam HL, $ecum deferens circulum majorem B C D E, $ibi affixum in centro A, lineas rectas æquales ab$olvi. Devoluto enim circuli minoris quadrante H G $uper rectam HL, ab H ver$us L; ita ut rectam lineam H P $ibi æqualem percurrat: ducatur per P recta Q P R, $ecans rectam H L ad angulos rectos in P; $ed A N & D K in Q & R. Quo facto, per$picuum e$t, cùm punctum G e$t in P, punctum quoque A e$$e in Q, rectamque A G $uper re- ctam QP. Atque ideo, cum punctum C circuli majoris exi$tat in linea A G producta, patet, illud po$t hujus quadrantis devolutio- nem inventum iri in puncto R, rectamque D R æqualem fore rectæ A Q $eu H P, & $ingulas eodem temporis $patio ab utro- que circuli quadrante perfici. Quod & detota circuli circumfe- rentia concludere licet. E quibus tandem liquet, quâ ratione cir- culus circumvolvi po$$it, ut rectam ab$olvat lineam, quæ circum- ferentiæ ejus $it vel æqualis, vel major, vel minor.

Sed de $upra dicta linea A F E notandum, eam duobus moti- bus de$cribi, inter $e di$tinctis; recto nempe, quo circulus A B C D defertur ab A ad E; & circulari, quo punctum in ejus circumferentia A (quod Trochoïdem de$cribit) rotatur circa cen- trum, dum movetur per lineam rectam ip$i A E æqualem & pa- rallelam.

[287]COMMENTARII IN LIBRVM II.

Quibus $ic explicatis, ut ad propo$itum redeamus, atque re- ctam, quæ Trochoïdem in dato puncto tangat, ducamus: $cien- dum e$t, lineam rectam, tran$euntem per punctum dictum, & punctum, in quo rota ba$in, dum punctum in Trochoïde datum de$cribitur, contingit, $ecare $emper tangentem quæ$itam ad an- gulos rectos.

Vt $i invenienda $it linea re- C L B N A O D cta, tangens in B curvam $i- ve Trochoïdem A B C, de- $criptam $uper ba$in A D per punctum aliquod circumfe- rentiæ rotæ D N C, $uper ba- $in A D circumvolutæ: opor- tet tantùm per punctum B rectam lineam ducere B N, parallelam ba$i A D; & dein- de ab N (ubi rotæ occurrit) ad D, (ubi rota ba$in tangit) rectam N D; tumque eidem parallelam B O; ac denique huic perpendi- cularem B L: Quæ erit tangens quæ$ita.

Cujus rei brevem atque $implicem demon$trationem affert. ut $equitur.

Si $uper rectam lineam circumvolvatur polygonum aliquod rectilineum, erit linea curva, quæ per aliquod ejus punctum de- $cribitur, compo$ita ex pluribus circulorum portionibus, quarum tangentes ad $ingula earum puncta normaliter $ecant lineas re- ctas, quæ ab ip$is ad puncta, in quibus polygonum, unamquam- que portionem de$cribendo, ba$in contingit, ducuntur.

Exempli gratiâ, $i facia- A I B H C E F G D mus ut volvatur Hexago- num A B C D $uper re- ctam E F G D, de$cribet punctum ejus A, lineam curvam E H I A, compo$i- tam ex arcu E H, qui de- $cribitur, dum Hexagonum hoc contingit ba$in in pun- cto F (quod eju$dem arcus e$t centrum; & ex arcu HI (cujus centrum e$t punctum G); ut [288]FRANCISCI à SCHOOTEN & ex arcu IA (cujus centrum e$t punctum D): per quæ centra tran$eunt omnes rectæ, quæ dictorum arcuum tangentibus ad an- gulos rectos occurrunt. Quod cum accidat polygono centies millenorum millium, palàm e$t, idem convenire quoque Cir- culo.

Cæterùm po$$em hanc tangentem alio modo, & meâ $enten- _Verba_ _Authoris._ tiâ, elegantiori, magisque Geometrico demon$trare; verùm quo- niam prolixior foret, & brevitati hîc mihi con$ulendum videtur, in præ$ens ei de$cribendo $uper$edebo. Notandum $olummodo e$t, cùm ba$is hujus Trochoïdis æ qualis e$t circumferentiæ rotæ, quam $uper eandem ba$in ad ejus de$criptionem circumvolvi ima- ginamur, curvam hanc, à fornice circulari non ab$imilem figuram, referre: hoc e$t, quòd tangens utriu$que ejus extremi puncti ad ba- $in $it perpendicularis. Sed cùm minor e$t, quod tunc utraque ex- tremitas intror$um $it involuta, ita ut complures revolutiones hanc repræ$entent figuram

D F L C N G B P A E

Ad cujus Trochoïdis tangentes inveniendas, atque $ciendum ubi $e involvere incipiat: ima- ginandum e$t, punctum D, à quo de$cribitur, e$$e extrarotam. Dein- de, duæ $upponendæ $unt ba$es; una A E, $u- pra quam Trochoïdes A B C D per punctum D e$t de$cripta; & alte- ra B G, $uper quam ro- ta F G $ecum deferens circulum DE $ibi affixum circa ejus centrum e$t circumvoluta, cujusque $emicircumferentia dimidiæ ba$i A E e$t æqualis. Vbi $ciendum, tangentes inveniri per circulum D E & punctum G, ubi rota F G ba$in B G contingit. Adeò ut ad ducendam lineam rectam, quæ tangat hanc Trochoïdem, verbi gratiâ, in puncto C, opùs tantùm $it ducere C N parallelam ba$i AE, occurrentem [289]COMMENTARII IN LIBRVM II. circulo DE in puncto N; tum verò junctæ N G parallelam CP: quæ ip$i tangenti quæ$itæ erit perpendicularis. Ita ut per$picuum $it, punctum B, ubi hæc $ecunda ba$is B G Trochoïdi occurrit, fore illud, ubi ip$a $e intror$um involvere incipiet: quandoqui- dem linea, quæ illam ibidem tangit, ad ba$in A E perpendicula- ris exi$tit.

Denique $i ba$is Trochoïdis major fuerit circumferentiâ cir- culi, qui per a$$umptum punctum, quod eam de$ignat, circa ro- tæ centrum de$cribitur: binæ extremitates extror$um erunt in- flexæ; ita ut complures eju$modi linearum revolutiones hanc ex- hibeant figuram.

Cujus Trochoïdis tangen- tes ut inveniantur, atque $cia- tur ubi $e inflectere incipiat, imaginandum e$t, punctum, quodip$am de$ignat, e$$e intra ro- tam: adeoque $ecundam ba$in e$$e B G, $upra quam rota F G, cujus circumferentia huic ba$i e$t æqualis, circumvolvatur, inter- ea dum punctum D, Trochoïdem de$ignans, $uper primam ba- $in A E de$cribit circulum D E, circa rotæ centrum. Iam utinve- niatur linea, quæ ip$am in puncto C, utcunque in Trochoïde a$- $umpto, tangat: ducatur C N parallela ba$i, occurrens circulo F L D C N H R A E B P G D N E in puncto N. Tum ab N ad G, ubi rota F G ba$in $uam contingit, ductâ rectâ N G, agatur ip$i parallela C P: eritque recta C L, quæ ad eam perpendicularis ducitur, tangens quæ$ita. Porrò ad inveniendum punctum H, ubi Trochoïdis portio A H [290]FRANCISCI à SCHOOTEN de$init e$$e concava, & H C D convexa, opùs tantùm e$t à pun- cto G rectam ducere G R, quæ tangat circulum D R E in puncto R; tum ab R rectam R H, parallelam ba$i, & occurrentem Tro- choïdi in puncto H. Quod erit quæ$itum.

Vbi notandum, nullam dari lineam rectam, quæ Trochoïdem hanc A H C D tangat in puncto H: quandoquidem illud ip$um duas ejus portiones, quarum una e$t concava, & altera convexa, di$tinguit.

Deinde ob$ervandum, quòd ea, quæ de tangentibus Trochoï- dum, per rotam circularem de$criptarum, hîc allata $unt, etiam omnibus aliis Trochoïdibus competant, quæ circumvolutione aliarum quarumlibet figurarum de$cribuntur.

Denique, quòd lineæ hæ $int Mechanicæ, & è numero earum, quæ in hac Geometria repudiantur; adeò ut nemini mirum videri debeat, quòd tangentes earum non inveniantur per regulas ibi expo$itas, cum ad ip$as non referantur.

Quá quidem ratione bi circuli in punctis 2, 2 $e$e in- O O ter $ecabunt, per quæ $ecunda hæc Ovalis erit ducenda.] Notavit hîc Clari$$imus Hugenius, $ecundam hanc Ovalem (quod animadver$ione dignum e$t) uno ca$u Circulum perfectum eva- dere, cùm nempe F A ad A G eandem rationem habet, quam 5 A ad A 6. A deoque radios lucis, ad punctum aliquod tendentes, ope $uperficiei Sphæricæ ad datum aliud punctum omnes accuratè co- gi po$$e. Quod $e apertiùs in tractatu de Dioptricis demon$tratu- rum $u$cepit, in quo multa egregia ac ingeniosè à $e inventa, quæ huc $pectant, brevi, $i volet Deus, e$t exhibiturus.

_Et quod ex tali materia con$tet, ut vim horum radio-_ P _rum, $ecundùm rationem, quæ inter lineas A5 & A6_ _reperitur, diminuat. Quandoquidem ex eo, quod in_ _Dioptrica demon$travimus, liquet, hoc po$ito, futu-_ _rum, ut etiam reflexionum anguli, non $ecus ac refractio-_ _num, inæquales exi$tant, atque eodem modo men$urari_ _po$$int_.] Hæc refer ad caput 2<_>dum Dioptricæ, ubi demon- $tratum e$t, reflexionis angulum angulo incidentiæ e$$e æqua- lem: quoniam vis alicujus radii per reflexionem non diminui- tur. Sicut per refractionem vis radii, tran$eundo ex uno corpore pellucido in aliud, augetur aut diminuitur, ac propterea an- [291]COMMENTARII IN LIBRVM II. gulos facit inæquales. Adeò ut hinc $equatur: $i $peculum habe- ri po$$it, ex tali con$tans materia, ut vim radiorum, quos reflecte- ret, augeret aut diminueret (omnino ut o$tendit, vitrum vim ra- diorum, quos in $e recipit, augere, eorumque refractionis cau$am e$$e): e$$ent reflexionum anguli non $ecus ac refractionum inæ- quales: & po$$et eorum ratio men$urari per rationem, quæ e$t in- ter lineas A 5 & A 6, $upponendo illam eandem e$$e, quæ e$t in- ter vim alicujus radii antequam in $peculum incideret, & inter vim, quam immediatè po$t obtineret, cum e$$et reflexus.

Cæterùm quoniam ad radios per reflexionem ac refractionem diver$imode detorquendos Sectiones Conicæ $ingularem habent u$um, atque $pecula & vitra ad ip$arum figuram expolita miros effectus præbent: haud inopportunum fore duxi, $i, tum ad peni- tiorem intellectum eorum, quæ in Dioptrica de figura vitrorum ab Authore $unt o$ten$a, tum ad u$um eorum, quæ de invenien- dis tangentibus aut $ecantibus expo$ita $unt, deinceps hîc adjun- gerem, quo pacto in axe puncta inve$tigari po$$int, in quibus radii Solis, po$tquam in $uperficiem concavam $peculi Parabolici in- ciderunt, aut per Elliptica vel Hyperbolica vitra tran$ierunt, re- flectuntur aut colliguntur.

H F C B G E S P M I A T

Vt $i fuerit $peculum, habens figuram Parabo- læ A E C, cujus axis $it M A, & vertex A: ad in- ve$tigandum punctum I, ad quod radius Solis F C, qui ip$i M A e$t paralle- lus, reflectatur, po$tquam in idem $peculum incidit in C, $uppono, ut ante, la- tus rectum = x, M A = y, & I A = z. Quibus po$itis cum ex $uperioribus P M $it = {1/2} r, & A T $it = A M $eu y: erit P T = {1/2} r + 2y, & P I = {1/2} r + y - z. Quoniam autem propter æquales angulos incidentiæ & reflexionis F C H & I C T, ut & rectam P C ip$i tangenti H T perpendicularem, anguli quoque F C P & P C I $unt æquales; atque horum quidem angulus F C P an- gulo C P I $it æqualis: erunt pariter anguli P C I & C P I æqua- les; lineaque I G, ip$i P C perpendicularis, rectam P C bifa- [292]FRANCISCI à SCHOOTEN riam in G $ecabit. Quibus $ic exi$tentibus, cum & hinc P I ip$i I T $it æqualis, erit r + 2y - 2z = {1/2} r + 2y. Vnde, dempto u- trinque 2y, & reliquis per 2 divi$is, invenitur z = {1/4} r. Quod ip$um, cum de quovis radio ip$i axi parallelo $imiliter intelligen- dum $it, nos docet, radios Solis, axi parallelos, ubi in $uperfr- ciem concavam $peculi Parabolici inciderunt, omnes ad idem axis punctum I reflecti, di$tans à vertice quartâ parte lateris recti.

Vnde porrò fit manife$tum, cum lucente Sole, beneficio hujus $peculi, prout ip$i directè e$t obver$um, aliquid in I accendatur, quam ob rationem idem $peculum u$torium dictum fuerit, pun- ctumque I Foci nomine appellari con$ueverit.

E A B C Q M D H F N I K

Deinde $i fuerit vitrum, habens formam Ellip$is D B K, cujus maxima diameter $it D K: ad inve$tigandum quo modo radius A B, qui in aëre exi$tens ip$i D K e$t paralle@us, tendere debeat, po$tquam intravit ejus $uperficiem convexam, & in quo vitro re- fractiones $ic fieri intelliguntur, ut, juxta ea, quæ in Dioptricis tradita $unt, illæ omnes men$urari po$$int per rationem, quæ e$t inter lineas d & e, facio D H vel I K = a, H I = z, & D F = y, eritque H F = y - a vel a - y, & F I = a + z - y vel y - a - z. Quibus po$itis, $i Ellip$is D B K de$cripta e$$e intelligatur ope fili H B I, haud $ecus ac illud Capite 8<_>vo Dioptrices ab Authore aut etiam à nobis in Organica Conicarum Sectionum de$criptione expo$itum fuit, erit, factâ B I = x, B H = 2 a + z - x. Vnde jam facile e$t invenire quantitatem y, a$$umptis $cilicet quantitatibus x & z, ut cognitis. Etenim $i à quadrato B H. 4 aa + 4 az + zz - 4ax - 2zx + xx tollatur quadratum H F. yy - 2ay + aa, re$tabit 3aa + 4az + zz - 4ax - 2zx + xx + 2ay - yy, pro quadrato B F. Similiter, $i à quadrato B I. x x auferatur quadra- tum F I. aa + 2az + zz - 2ay - 2zy + yy, relinquetur etiam [293]COMMENTARII IN LIBRVM II. xx - aa - 2az - zz + 2ay + 2zy - yy, pro quadrato B F. Hinc cum habeatur æquatio inter quadratum B F bis inventum, invenietur, ordinatâ æqualitate, y = {2aa + 3az + zz - 2ax - zx / z}. E$to jam D N = v, & N B = $, eritque F N = v - y. E quibus rur$us facile e$t invenire quantitatem y, $uppo$itis quantitatibus v & s. Si enim à quadrato B N. $$ ab$tulero quadratum F N. vv - 2vy + yy, remanebit ss - vv + 2vy - yy, pro quadrato B F. Vnde factâ æquatione inter hanc $ummam & po$teriorem duarum præcedentium habebitur y = {$$ - vv - xx + aa + 2az + zz / 2a + 2z - 2v}. Quibus jam inter $e æquatis, & æquatione de xx ordinatâ,

fiet x x = - 4avx # + ssz -2vz # - vvz + 4aa # + 4aav + 6az # + 6avz + 2zz # + 2vzz # - 4 a^3 # - 9aaz # - 6azz # - z^3 z.

Porrò ut inveniantur quantitates v & $, po$itâ x = f, multipli- cetur x - f = o per x - f = o, & fit xx - 2fx + ff = o, $eu x x = 2fx - ff, æquatio eju$dem formæ cum præcedente. Vn- de, comparando $ecundum terminum unius cum $ecundo alte- rius, emergit v, hoc e$t, D N = {2aa + 3az + zz - zx / 2a + z}. Quæ à DI $eu a + z ablata relinquit NI = {zx / 2a + z}. Denique cum li- nea N Q vel F B & linea N M eandem inter $e rationem ha- beant, quam lineæ, quæ refractionem vitri D B K men$urant; & quidem F B ad N M $it, ut B I ad I N: $upere$t ut d $it ad e, $icut x ad {zx / 2a + z}. Et $it, multiplicando extremos, tum medios, {dzx / 2a + z} = e x. Vnde, re$olutâ æqualitate, invenitur HI $eu z = {2 ae / d - e}. Cui $i addantur DH & IK, hoc e$t, 2a, habebitur [294]FRANCISCI à SCHOOTEN DK = {2ad / d - e}. Et patet DK ad HI e$$e, ut 2ad ad 2ae, hoc e$t, ut d ad e. Quod ip$um, cum de quovis radio AB ip$i DK paral- lelo $imiliter intelligendum $it, nos docet, ope vitri Elliptici D B K, in quo D K ad H I eandem habet rationem, quam d ad e, hoc e$t, eandem quam inter $e $ervant lineæ, quæ hujus vitri re- fractionem metiuntur, radios, qui in aëre exi$tentes diametro D K $unt paralleli, omnes ita detorqueri, ut, po$tquam $uperfi- ciem ejus convexam D B K tran$ierunt, colligantur $imul in puncto I.

C M A B Q E N F H D K I T

Denique $i fuerit vitrum, habens figuram Hyperbolæ D B, cujus axis $it D K: ad inve$tigandum, quo pacto radius A B, qui in vitro exi$tens ip$i D K e$t parallelus, $e inflectere debeat, po$t- quam $uperficiem ejus convexam D B erit egre$$us, $upponendo eju$dem vitri refractionem e$$e eam, quæ e$t inter lineas d & e, fa- cio H D vel K I = a, H I = z, & D F = y: eritque F H = y - a vel a - y, & F I = z + y - a. Quibus po$itis, $i Hyperbola D B de$cripta intelligatur beneficio fili, quemadmodum Capite 8<_>vo Dioptrices ab Authore fuit indicatum, vel etiam à nobis libro 4<_>to Exercitationum no$trarum Mathematicarum, erit, factâ B I = x, B H = x - z + 2a. Vnde jam facile e$t invenire quantitatem y, $upponendo quippe quantitates x & z e$$e cognitæ. Si enim à quadrato B H. xx - 2zx + zz + 4ax - 4az + 4aa $ubduca- tur quadratum F H. yy - 2ay + aa, re$tabit xx - 2zx + zz - yy + 2ay + 3aa + 4ax - 4az, pro quadrato F B. Similiter, $i à quadrato BI. xx auferatur quadratum F I. zz + 2zy + yy - 2az - 2ay + aa, relinquetur quoque xx - zz - 2zy - yy + 2az + 2ay - aa, pro quadrato F B. Hinc, cum habeatur æquatio [295]COMMENTARII IN LIBRVM II. inter quadratum F B dupliciter inventum, invenietur, ordinatâ æqualitate, y = {zx - zz - 2aa + 3az - 2ax / z}. E$to jam D N = v & N B = $, eritque N F = v - y. E quibus rur$us facile e$t in- venire quantitatem y, $uppo$itis quantitatibus v & s. Etenim $i à quadrato N B. ss detraxero quadratum N F. vv - 2vy + yy, re- manebit ss - vv + 2vy - yy, pro quadrato FB. Vnde factâ æ- quatione inter hanc $ummam & po$teriorem duarum præceden- tium, habebitur y = {- ss + vv + xx - aa + 2az - zz / -2a + 2z + 2v}. Quibus jam inter $e æquatis, & æquatione de xx ordinatâ, fiet

xx = + 2zzx # + ssz - 6az # - vvz + 4aa # - 2vzz + 2vz # - 4aav - 4av # + 6avz # - z^3 # - 9aaz # + 6azz # + 4 a^3 # z.

Porrò ut innote$cant quantitates v & $, po$itâ x = f, multipli- co x - f = o per x - f = o, & fit xx - 2fx + ff = o, $eu xx = 2 fx - ff, æ quatio $imilis præcedenti. Vnde, comparando $ecundum terminum unius cum $ecundo alterius, invenitur v, hoc e$t, D N = {zx - zz + 3az - 2aa / z - 2a}. Cui $i addatur DI. z - a, habebitur NI = {zx / z - 2a}. Denique cum linea NM ad NQ vel FB eam habeat rationem, quam inter $e habent lineæ refractio- nem vitri DB men$urantes; & quidem NM ad NQ vel FB $it, ut NI ad IB: relinquitur, ut d $it ad e, $icut {zx / z - 2a} ad x. Et fit, multiplicando extremos, tum medios, dx = {ezx / z - 2a}. Vnde, re- $olutâ æ qualitate, invenitur HI $eu z = {2ad / d - e}. E qua ablatis HD & K I $eu 2a, erit reliqua D K = {2ae / d - e}. Et manife$tum e$t HI ad DK e$$e, ut 2ad ad 2ae vel ut d ad e. Id quod, dum de quolibet [296]FR à SCHOOTEN COMM. IN LIB. II. radio A B ip$i D K parallelo perinde e$t intelligendum, nobis mon$trat, beneficio vitri Hyperbolici D B, in quo H I ad D K eam obtinet rationem, quam d ad e, quæ e$t eju$dem vitri men$u- ra refractionis, radios, qui in vitro D B exi$tentes axi D K $unt paralleli, egrediendo $uperficiem ejus convexam D B ita flexum iri, ut egre$$i omnes coëant in punctum I.

_Cujus figura e$t A 3 r 3, quæ undique e$t convexa;_ PP _pr æter quam ver sùs A, ubi paululum concava exi$tit, it a_ _ut ip$a pariter atque pr æcedens cordi haud $it ab$imilis_.] Vbi etiam $ciendum, ex po$itione punctorum H & F, quemad- modum Nobili$$imus Hugenius notavit, contingere po$$e, ut ver- sùs A convexa exi$tat.

[297] ARGVMENTVM TERTII LIBRI.

_P_O$tquam primo libro expo$ita $unt ea, quæ viam ape- riunt ad Autoris Methodum, quâ in re$olvendis & con- $truendis Geometriæ Problematis utitur, ibidemque $i- mul o$ten$a e$t ratio con$truendi Problemata Plana, hoc e$t, quæ reduci po$$unt ad æquationes Quadr at as, quæque rectarum linearum atque circuli circumferentiarum ope $olvi po$$unt_;_ accedit deinceps ad Solidorum & Linearium con$tructiones, hoc e$t, quæ ad æquationes Cubicas altiorumve graduum a$cendunt, & ad quorum con$tructiones, $ectionibus Conicis, aliisque curvis lineis magis compo$i- tis utinece$$arium e$t. Vbi ob$ervandum e$t, quòd, cum peccatum $it non leve apud Geometras, Problema Planum con$truere per Conica aut Linearia, hoc e$t, ip$um per improprium $olvere genus, ita quoque $it cavendum ne in con$tructionem ejus adhibeamus lineam aliquam cur- vam, quæ magis $it compo$ita, quam ip$ius natura admittit.

Quocirca, po$tquam $ecundo libro o$ten$um e$t, quo pacto curvæ lineæ, mediantibus æquationibus, quæ exhibent relationem, quam ip$arum puncta habent ad puncta lineæ rectæ, di$tingui po{$s}int in certa genera, atque exinde cogno$ci, quænam illarum magis $int compo$itæ_;_ $upere$t ut explicemus, quomodo $ciri po{$s}it, utrum Problema aliquod $it vel Planum, vel Solidum, vel denique Lineare. Arguìtur au- tem Problema Planum e$$e, cùm æquatio, ad quam perducitur, po$t- quam ad $implici{$s}imos ter minos e$t reducta, atque ampliùs reduci ne- quit, Plana exi$tit, hoc e$t, ut incognita quantit as ad quadratum ad$cen- dat, duasve habeat dimen$iones, illaque per rectas lineas & circulorum circumferentias in veniri po{$s}it, quemadmodum primo libro fuit o$ten- $um. At vero Solidum e$$e, quando æquatio, quæ ex eo deducitur, po$t- quam ad $implici$simos terminos reducta e$t, talis exi$tit, ut incognita quantitas ad Cubum aut Quadrato-quadr at um, hoc e$t, ad _3_ aut _4_ di- men$iones ad$cendat, ip$aque non ni$i Conicam aliquam $ectionem in con$tructionem adhibendo inveniri queat. Ac Lineare denique, ubi æquatio illa, po$t quam non ampliùs reducibilis e$t, plùs quàm Solida exi- $tit, & incognita quantit as ad 5 aut 6 dimen$iones a$$urgit; veletiam ad 7 aut 8; vel ad 9 aut 10 dimen$iones, atque it a porrò in infinitum; ip$a- que non ni$i per curvam $ecundi, aut tertii, aut $uperioris denique gene- ris, inveniri pote$t.

[298]FRANCISCI à SCHOOTEN

Ex quibus per $picuum e$t, quòd, etiam$i lineæ curvæ omnes, quæmo- tu aliquo or dinato de$cribi po$$unt, in Geometriam $int recipiendæ, non ideo tamen indifferenter primâ, quæ fortè occurrat, ad con$tructionem cuju$que Problemat is uti lice at; $ed eligendam e$$e $emper $implici{$3}i- mam, per quam po{$3}ibile $it illud ip$um re$olvere. Atque pro $impli- ci$simis non habendas e$$e illas, quæ facillimè omnium de$cribi po$$unt, $ive quæ Problematis con$tructionem aut demon$trationem faciliorem reddunt; $ed præ$ertim illas, quæ $implici$simi $unt generis, & ad quæ- $itam lineam determin an dam in$ervire queunt. It a ut, $i peccatum $it in Geometria (quemadmodum $upra diximus) Problema aliquod pro- po$itum con$truere per genus Linearum curvarum, magis compo$itum, quam natur a ejus permittit; contra quoque pro vitio habendum $it, $i quis inutiliter de$udet ad illud ip$um, per genus aliquod lιnearum $im- plicius, quam natura ejus admittit, con$truendum.

Quapropter ut utrumque vitium evitari, ac unumquodque Pro- blema exproprio $uo linearum genere $olvi po{$s}it, po$tquam tam Proble- matis quam ip$ius curvæ cognitionem ab æquationum cognitione depen- dere e$t o$t en$um; hinc ad explicandam æquationum naturam progre- ditur, docens, unamquamque tot admittere po$$e diver$as radices $i- ve differentes valores quantitatis incognitæ, quot ip$a habet dimen$io- nes; earumque interdum qua$dam e$$e, quæ fal$æ exi$tunt vel nihilo$unt minores; interdum etiam, quæ planè imaginariæ; $icut etiam quâ ratio- ne ip$æ æquationes producantur ex $uis radicibus in $e in vicem ductis, ita ut per illas rur$us $int divi$ibiles. Quas divi$iones $ubinde utiles o$ten- dit ad explor andum utrum certæ quædam quantitates $int æquationis radices nec ne, tum etiam ad ip$as indagandas, ac denique ad æquatio- nem ad pauciores dimen$iones reducendam. Deinde, po$tquam o$ten- dit quot veræ & quot fal$æ radices in unaquaque æquatione haberi pa$- fint, $icut etiam quo pacto fal$æ reddantur veræ, & veræ fal$æ, docet, quo pacto quælibet æquatio tran$mutari po$sit in aliam, ita ut radices ejus $int certâ quâdam quantitate majores vel minores, quàmradices prioris; & quidem quoties id fit, ut quædam ex illis $int veræ, quædam verò fal$æ, quòd tum augendo veras, fal$æ tantundem diminuantur, & contra. Quibus explicatis, tradit, quâ ratione, ad abbreviandam terminorum multitudinem, $ecundus terminus in qualibet æquatione ope prædictæ tran$mutationis tollipo$iit; it a ut in Quadratis æquationi- bus affectiones $ub latere, in Cubicis $ub quadrato, in Quadrato qua- dratts $ub cubo, & c. evane$cant. Po$t hæc, quando quædam ex radicibus veræ $unt, quædam verò fal$æ, (id quod ex $ignorum $erie manife$tum fit) declarat, facile e$$e eju$dem tran$mutationis beneficio efficere, ut [299]COMMENTARII IN LIBRVM III. radices omnes evadant veræ. Porrò, quemadmodum æquationes Cubicæ atque Quadrato-quadratæ omnes per eandem curvam lineam $olvi po$$unt, utpote per aliquam trium Coni $ectionum; & rur$us Surde$oli- dæ at que Quadrato-cubicæ omnes per aliam curvam, quæ uno gradu magis e$t compo$ita quàm $ectiones Conicæ, at que $ic ulteriùs; $ic ut binæ priores juxt a eandem regulam con$trui queant, $icut etiam binæ po$t e- riores per aliam regulam: Attamen cum in his altioribus æquationibus ob multitudinem terminorum & variationem $ignorum + & - pluri- mæ inde (ut diximus) na$cantur formulæ, regulaque illa valde foret difficilis ac longa: docet quo pacto æquationes illas attollere liceat, hoc e$t, Surde$olidas reducere ad Quadrato-cubicas, atque $imul effi- cere, ut, $i quæ terminorum locain illis de$int, ip$a repleta exi$tant, ut tandem, $i quædam ex radicibus fal$æ, quædam autem veræ $int, ip$æ æquationes tran$mutaripo{$s}int in alias, ubi radices omnes $int veræ, ip$æ- que $ecundùm eandem con$tructionis regulam inveniri po{$s}int. Præ- terea, quoniam æquationes frequenter fractionibus & $urdis numeris involutæ occurrunt, aut ip$æ etiam prolixos numeros continent; quo fit, ut aut minùs expeditè re$olvantur feliciterque explicentur, aut ut non ni$i opero$iorem in re$olvendo indu$triam requirant: docet deinceps, quo pacto ad evit andas fractiones illas atque $urdos numeros, $icut etiam ad tran$mutandos va$tos illos numeros in facilioxes, radices earum multi- plicari aut dividi po{$s}int per quantitatem aliquam cognitam $ive nume- rum. Id quod in$ervire in$uper pote$t ad inveniendas radices proximas veris, alioquin irrationales; quemadmodum etiam ad reddendam quan- titatem cognitam alicujus termini in æquatione æqualem cuidam alteri datæ. Cæterùm ne quid de$it, quod ad intelligendas radices alicujus æ- quationis requiratur, o$tendit ip$as interdum $ive veras $ive fal$as $o- lummodo imaginarias e$$e. It a ut, licèt $emper in qualibet æquatione tot talesque, quales $upra diximus, imagin ariliceat, nonnunquam ta- men nullam reperiamus quantitatem, quæ aliquibus ex ip$is re$pondeat.

Po$tquam igitur ea, quæ ad æquationum recognitionem atque emen- dationem pertinent, expo$ita $unt, & quidem ex æquationum cognitio- ne (ut $upra admonuimus) dependeat quoque Problematum cognitio, acprout æquatio e$t vel Quadr ata, vel Cubica aut Quadrato-quadra- ta, vel Surde$olida aut Quadrato-cubica, vel plurium denique dimen- $ionum, Problema, quod ad ip$am reducitur, dicatur vel Planum, vel Solidum, & c; illudque exinde con$trui queat vel per rectas lineas & Circulos, vel per Sectiones Conicas, vel per lineam curvam uno vel pluribus gradibus magis compo$itam: Hinc, priu$quàm ad æqua- tionum re$olutionem accedit, ac Problema propo$itum ex proprio. $uo [300]FRANCISCI à SCHOOTEN Linearum genere $olvit, tradit, quo pacto po$t tran$mutationes requi$i- tas, quando Problema e$t Planum & æquatio ad Cubum aut Quadrato- quadratum ad$cendit, ip$a dividi atque reduci po$sit ad Quadratum, it a ut deinde regulæ ac circini beneficio, $icut primo libro mon$tratum fuit, re$olvi queat; ac denique quid in genere ob$ervandum $it circare- liquas $uperiores æquationes. It a ut po$t in$titut as illas divi$iones, quan- do æquatio ad tres quatuorve dimen$iones a$$urgit ip$aque ampliùs di- vidi nequit, a$$erere liceat, Problema, quod ad æquationem illam perdu- ctum fuit, Solidum exi$tere, nec inde minus vitium reputandum e$$e, illud per rectas lineas & circulares expedire velle, quàm adhibere Coni- eas $ectiones in con$tructionem eorum, quæ per regulam & circinum $ol- vi po$$unt.

Quibus explicatis, accingit $e deinceps ad Solidorum Problematum con$tructionem, po$tquam reducta $unt ad æquationem trium aut qua- tuor dimen$ionum, & in æquatione $ecundus terminus e$t $ublatus. Eâ- que it a præparatâ, docet, unicâ regulâ ope Parabolæ facilè ac expeditè po$$e con$trui. In quo $anè eximium atque $ummi ejus ingenii artifi- cium elucet, à nullo (quòd $ciam) ante vel excogitatum vel o$ten$um. Cæterùm ut hujus regulæ facilit as ac u$us in Solidorum Problematum con$tructionibus eniteat, ip$am deinde, in $olvendis nobili$simis bi- nïs illis, ac celebratis, nec non antiquitùs u$que adeò agit at is Proble- matis; altero $cilicet de duabus mediis proportionalibus inter duas da- tas inveniendis; altero autem de dividendo angulo in tres æquales par- tes, adhibet. Quæ breviùs expeditiu$que, quàm ab aliquo hactenus o$ten$um e$t, $olius Circuli & Parabolæ ope, $cientificè atque Geometri- câ ratione re$olvit. Vbi tandem declarat (quod animad ver$ione di- gnum) in Problematibus Solidis omnibus, po$tquam ad æquationem trium quatuorve dimen$ionum reducta $unt, non $ecus hanc regulàm ad explic and as earum radices requiri, quàm quatenus ip$a adhibenda e$t ad inveniendas duas medias proportionales inter duas dat as lineas; aut ad $ecandum datum angulum in tres æquales partes. Quandoqui- dem natura illarum non $init, ut terminis $implicioribus, quàm per certa quædam Cuborum latera, quorum contentum cogno$citur, aut per $ub- ten$as quorundam arcuum, quorum triplum datum e$t, exprimantur; neque etiam per con$tructionem aliquam, quæ $imul generalior & $im- plicior $it, determinentur.

Finitâ verò Solidorum Problematum con$tructione, aggreditur demum Surde$olidorum con$tructionem, hoc e$t, eorum quæ ad æquationem 5 aut 6 dimen$ionum reducuntur, & ad quarum con$tructionem curva linea adhibenda e$t, quæ unogradu magis e$t compo$it a quàm $ectiones Conicæ. [301]COMMENTARII IN LIBRVM III. Quam ut breviter ac unius regulæ beneficio re$olvere doceat, ob$ervari vult ea, quæ $upra monuimus, nimirum ut æquationes quinque dimen- $ionum attollantur ad $ex dimen$iones, ip$æque demum, $i opùs e$t, trans- mutentur in alias, quarum radices omnes $int veræ. Qualem autem & quantum in hi$ce Problematis con$truendis Geometram $e prodiderit Auctor, $anè $i id ip$um ex $uperioribus per$picere cuipiam non contige- rit, illud demum vel ex hac $ola artificio$i$$ima atque planè $tupenda eorum con$tructione Geometrica, antea ne cogitata quidem, nedum inventa, latêre ip$um non pote$t. E quibus tandem colligere licet, quòd, po$t quam omnia Geometriæ Problemata ad unum qua$i Problema re- vocata fuerint, quod e$t, ut quæratur tantummodo longitudo quarun- dam linearum rectarum, quæ alicujus æquationis $int radices, reductis- que ad eandem con$tructionem, quæ eju$dem generis exi$tunt, tradita $imul $it via eadem re$olvendi. Adeò ut nullum Problematam difficile velarduum, modò æquationem 5 aut 6 dimen$ionum non excedat, re- periri queat, quòd hujus Geometriæ Methodo $olvi $eu con$trui non po$$it.

COMMENTARII _IN_ LIBRVM TERTIVM.

VER ÙM _$æpè accidit, quòd quædam_ A _harum radicum $int fal$æ, $eu mino-_ _res quàm nihil: ut, $i $upponatur x_ _de$ignare quoque defectum alicujus_ _quantitatis, puta 5_.] Hoc e$t, quòd x æ quetur - 5, vel x + 5 $it æquale o. Quod non ineptè explicatur per eum, qui plus de- bet quàm e$t $olvendo; vel, cùm id, quod reliquatur, de$igna- mus per -. Quò referenda e$t jucunda atque ingenio$a quæ$tio, à laudati$$imæ memoriæ, Mauritio, Principe Auriaco, atque Con- fœderati Belgii gubernatore, olim excogitata, quam Ampli$$i- mus & Prudenti$$imus Vir D. Henricus Stevinus, Simonis filius, [302]FRANCISCI à SCHOOTEN Dominus in Alphen, paternarum virtutum hæres unicus, ex plu- ribus monumentis, ad vitam communem utili$$imis, & publicâ luce digni$$imis, quæ inter adver$aria parentis po$$idet, pro $ua liberalitate mihi communicavit.

A & B, $ocietatem ineuntes, lucrati $unt 12 aureos; quorum A expendit aureos 5; B autem debet aureos 2, hoc e$t, habet - 2 aureos. Quæritur quantum utrique ex $umma debeatur? Re$pondetur, $olvendos e$$e à B ip$i A, 8 aureos, quamvis lucrum hîc e$$e $it manife$tum.

Aliud exemplum de damno.

Per$onæ duæ A & B jacturam faciunt 12 aureorum, hoc e$t, habent - 12 aur. Cùm igitur A contribuit 5 aur., & B - 2 aur., manife$tum fit, ip$i A ex natura quæ$tionis deberi - 20 aureos, & ip$i B + 8 aur., hoc e$t, B habebit 8 aureos; etiam$i jacturam factam e$$e con$tet.

Quamvis autem non $it u$itatum, ut qui aliquid habet in bonis $ocietatem ineat cum eo, qui minus habet quàm nihil; tamen ca- $us occurrere po$$unt, in quibus hoc contingit. Exempli gratiâ: Duo mercatores Am$telodami habitantes habent qui$que in$ti- torem $uum Venetiis, & quia in$titoribus i$tis non $atis fidunt, $ciuntque inter ip$os e$$e inimicitias, mandant illis per literas, ut $ibi invicem rationem reddant omnis pecuniæ, ad dominos $uos pertinentis, quam penes $e habebunt eo tempore, quo literas i$tas accipient; atque $i unus fortè aliquid debeat, ut hoc ex alte- rius pecunia $olvatur, & cum re$iduo ita mercaturam faciant, ut unus nihil emat vel vendat, ni$i cum alterius con$en$u. Ip$i autem mercatores qui certò non $ciunt, quid Venetiis eo tempore $int habituri, quo literæ i$tæ eò pervenient, talem inter $e $ocietatem ineunt, ut qui$que lucrum aut damnum pro ratione pecuniæ, quam tunc habuerit, $it accepturus. Quibus po$itis, $i contingat unum habere 5000 aureos, alium verò debere 2000 aureos, his 2000 ex alterius pecunia per$olutis, tria tantùm aureorum millia pro mercibus emendis remanebunt; ex quibus $i lucrum fiat duode- cim millium aureorum, quod e$t quadruplum pecuniæ: $equitur ex vi $ocietatis illum qui habuit 5 millia debere 20 millia lucrari, [303]COMMENTARII IN LIBRVM III. & alium 8 millia amittere. Contra verò $i damnum $it 12 mil- lium, qui habuit 5 millia debet amittere 20 millia, quadruplum nempe $uæ pecuniæ; alius autem 8 millia lucrari debet, propterea quòd à priori $ump$erit 2 millia, quæ $i emendis mercibus im- pen$a fui$$ent, damnum 8 millium ei attuli$$ent.

Porrò radices hæ fal$æ non inconvenienter in Geometria ex- plicantur retrogrediendo, hoc e$t, ut, quæ de$ignantur per -, re- trocedant, $icut illæ, quæ denotantur per +, progrediuntur. Cu- jus rei exemplum po$t videbitur.

In$ervit autem earum cognitio ad inveniendas veras radices, quippe, fal$is cognitis, æquationes facilè divi$ionis ope ad paucio- res dimen$iones reducuntur, ex iisque veræ eruuntur. Cujus rei exemplum in $equentibus habebitur.

Accedit & hoc, quòd, po$tquam tam fal$æ quàm veræ radices alicujus æquationis fuerint inventæ, earum beneficio ad plenam totius quæ$tionis cognitionem atque $olutionem perducamur, & ca$us nonnullos detegamus, de quibus nobis antea nihil certi con- $tabat. Cujus rei exemplum $equentia itidem $uppeditabunt.

_Vnde liquidò con$tat, quòd Æquationis $umma, quæ_ B _plures radices continet, dividi $emper po$$it per bino-_ _mium, quod compo$itum e$t ex quantitate incognita, minus_ _valore alicujus ex veris radicibus, quæcunque illa tan-_ _dem $it, aut plus valore alicujus ex fal$is.]_ Hoc enim ex Æquationis, quæ plures radices admittit, con$titutione manife- $tum e$t: cum æquatio quævis producatur ex $uis radicibus, in $e invicem ductis. Quemadmodum ab Authore fuit explicatum. Vnde fit, ut rur$us per illas dividi po$$it, cum id, quod multipli- catione componitur, rur$us divi$ione re$olvatur.

Sic $i ponatur x = a, hoc e$t, x - a = o, & rur$us x = b, hoc e$t, x - b = o, & denique x = c, hoc e$t, x - c = o, atque mul- tiplicemus x - a = o per x - b = o, & rur$us productum per x - c = o: exurget Æquatio x^3 - axx + abx - abc = o.

-_b_ # +_bc_ -_c_ # +_ac_

Quæ dividi pote$t per x - a = o, per x - b = o, & per x - c = o; $ed non per x plus vel minus ullâ aliâ quantitate. Si autem eadem æquatio rur$us multiplicetur per x + d = o, ($upponendo x de$i- [304]FRANCISCI à SCHOOTEN gnare quoque defectum alicujus quantitatis, utpote d, hoc e$t, x æquari - ) producetur Æquatio x^4 - ax^3 + abxx - abcx - abcd = o. Quæ dividi pote$t -b # +bc # +abd -c # +ac # +bcd +d # -ad # +acd # -bd # # -cd # per x - a = o, per x - b = o, per x - c = o, & per x + d = o, & non per x plus vel minus ullâ aliâ quantitate.

_Cujus divi$ionis ope dimen$iones ejus in tantum dimi-_ C _nuuntur_.] Sic dividendo æquationem præcedentem, quatuor dimen$iones habentem, per x + d = o, orietur Æquatio x^3 - axx + abx - abc = o. In quâ incognita quantitas tres -b + bc -c + ac duntaxat dimen$iones habet. Quâ rur$us divisâ per x - c = o, pro- dibit xx -a\\-b x + ab = o, æquatio duarum dimen$ionum. Quæ denuo per x - b = o divi$a exhibet x - a = o, æquationem $implicem.

Vnde per$picere licet, quâ ratione, in qualibet Æquatione, plures radices habente, quantitas cognita $ecundi termini, æqua- lis $it $ummæ omnium radicum; & quantitas cognita tertii ter- mini, æqualis $ummæ productorum ex $ingulis binis; & quantitas cognita quarti termini, æqualis $ummæ productorum ex $ingulis ternis, atque ita porrò; at verò quantitas cognita ultimi termini $ive ip$e ultimus terminus, æqualis producto ex omnibus.

Sic cum in æquatione x^3 - 9xx + 26x - 24 = o tres $int radices 2, 3, & 4, quæ de$ignantur per a, b, & c: erit earum $um- ma 9, quæ denotatur per -a - b - c, æqualis - 9, quantitati cognitæ $ecundi termini - 9xx. Summa autem productorum ex $ingulis binis 26, quæ denotatur per + ab + bc + ac, æqua- lis + 26, quantitati cognitæ tertii termini + 26 x. Et productum ex ip$is tribus, 24, quod denotatur per - abc, æqualis - 24, quantitati cognitæ ultimi termini, $ive ip$i ultimo termino.

Eodem modo, $i fuerit Æquatio talis: x^4 - 4x^3 - 19xx + 106x - 120 = o, cujus radices $unt 2, 3, 4, & - 5, atque de$ignantur per + a, + b, + c, & - d: di$ponatur ip$a, ut termi- [305]COMMENTARII IN LIBR VM III. ni, in quibus incognita quantitas x pares dimen$iones habet, u- nam con$tituant æquationis partem, & reliqui alteram, hoc mo- do: x^4 - 19xx - 120 = 4x^3 - 106x. Eodem videlicet quo hæc: x^4 + abxx - abcd = + ax^3 + abcx. Præ$tat enim +bc # +b # -abd +ac # +c # -bcd -ad # -d # -acd -bd # # -cd # # illam hîc ita con$iderare, ut ea, quæ proponuntur, meliùs expli- centur: quoniam hoc pacto radices, earumque producta $imul addita omnino cum quantitatibus cognitis terminorum æquatio- nis, eorumque $ignis conveniunt. Et manife$tum e$t, $ummam harum radicum efficere + 4, & æqualem e$$e + 4, quantitati co- gnitæ $ecundi termini 4 x^3. Deinde $ummam productorum ex $ingulis binis efficere - 19, & æqualem e$$e - 19, quantitati cognitæ tertii termini 19 x x. Po$tea $ummam productorum ex $ingulis ternis efficere - 106, & æqualem e$$e - 106, quanti- tati cognitæ quarti termini 106 x. Denique productum ex ip$is omnibus in $e invicem ductis efficere - 120, & æqualem e$$e - 120, quantitati cognitæ ultimi termini, $ive ip$i ultimo termi- no 120. Quæ porrò, quo pacto intelligenda $int de Æquationi- bus, in quibus non omnes termini extant, docebit appendix de Cubicarum Æquationum re$olutione, quam hi$ce Commentariis $ubjunximus, ubi i$ta fu$iùs pertractantur.

_Ex quibus etiam cogno$citur, quot veræ & quot_ D _fal$æ radices in unaquaque Æquatione haberi po$-_ _$int. Nimirum, tot in ea veras haberi po$$e, quot_ _variationes reperiuntur $ignorum + & -; & tot_ _fal$as, quot vicibus ibidem deprehenduntur duo $i-_ _gna +, vel duo $igna -, quæ $e invicem $equuntur_.] Notandum, hæc concernere æquationes, quæ producuntur ex $uis radicibus, in $e invicem ductis, quemadmodum pag. 69 & 70 e$t o$ten$um, quod & de cæteris regulis, ubi $ignorum + & - fit mentio, e$t ob$ervandum. Vt $atis declarant priora verba: _Ex qui-_ _bus etiam cogno$citur_. quæ horum verborum cum prioribus cohæ- rentiam demon$trant: cum aliàs fieri po$$et, ut in qualibet Æqua- tione non tot radices haberentur, quot incognita quantitas habet [306]FRANCISCI à SCHOOTEN dimen$iones; neque tot veræ, quot in ea reperiuntur variationes $ignorum + & -; aut tot fal$æ, quot vicibus deprehenduntur duo figna + vel duo $igna -, quæ $e invicem $equantur.

Vt in æquatione x^3 - 6xx + 13x - 10 = o, quæ non pro- ducitur ex multiplicatione trium radicum, ut fit pag. 69 & 70, $ed tantùm ex multiplicatione æquationis impo$$ibilis xx - 4x + 5 = o per x - 2 = o. Vnde $it, quòd, licèt in æquatione pro- po$ita tres concipiantur veræ radices, tamen una tantùm ex illis $it realis, nimirum 2, & reliquæ duæ non ni$i imaginariæ, quarum valor nullo modo comprehendi pote$t.

Quæ autem dicta $unt de æquationibus, quæ ex radicibus $uis in $e invicem ductis procreantur, non tantùm referenda $untad æquationes completas, hoc e$t, in quibus omnes termini extant, ut in exemplo ab Authore allato; $ed etiam de incompletis, ubi unus vel plures termini de$unt.

Vt $i habeatur z^3 = * - pz + q, & $cire velim, po$tquam mul- tiplicatione productam $uppo$uerim, quot admittat veras radices, & quot fal$as; $cribo z^3 = o zz + pz - q = o. Deinde $upponen- do o z z e$$e primò $igno + adfectum (perinde enim e$t, $ive illum $igno + $ive $igno - adfectum concipias): invenio, propter ter- minos + z^3 & + o zz, eodem $igno affectos, $tatuendam e$$e u- nam fal$am radicem: $imiliter, propter terminos + o zz & + pz, eodem rur$us $igno adfectos, $tatuendam e$$e alteram fal$am: ac denique, propter terminos + px & - q, diver$is $ignis notatos, ponendam e$$e unam veram radicem. Po$tea, $upponendo $ecun- dum terminum $igno - adfici: erit, propter terminos + z^3 & - o zz, diver$is $ignis notatos, una vera radix: &, propter termi- nos - o zz & + pz, qui diver$a po$$ident $igna, altera vera: ac denique, propter terminos + pz & - q, etiam diver$is $ignis de- $ignatos, tertia radix vera. Adeò ut ex prima $uppo$itione eliciam duas fal$as & unam veram, at ex $ecunda tres veras. Quas $ic de- $igno: Verùm, quoniam, $upponendo $ecundum terminum affe- 1. 2. f v f v v v ctum e$$e $igno $ive + $ive -, certò $cimus, nihil in propo$ita æquatione mutari: ideo, ut hæc regula mul- tiplicationem, quâ æquatio allata producta fuerit, nos edoceat: radices illas inter $e confero. Vnde, cum deprehendam duas tantùm e$$e, quæ con$entiunt, easque veras; reliq uas autem, quomodocunque collatio in$tituatur, ne- [307]COMMENTARII IN LIBRVM III. quaquam con$onare: concludo æquationem propo$itam explica- bilem tantùm e$$e de unica radice vera, & reliquas duas non ni$i imaginarias exi$tere; neque ip$am æquationem magis ex multi- plicatione trium radicum productam e$$e, quàm $uperiorem x^3 - 6xx + 13x - 10 = o.

Eodem modo, $i habeatur z^3 = * - pz - q, $eu z^3 = o zz + pz + q = o: invenio è priori $uppo$itione tres fal$as radices; è po$teriori verò duas veras & unam fal$am. Quibus inter $e col- 1. 2. _f v f v f f_ latis, ut con$en$us earum appareat, invenio, æquatio- nem propo$itam unam tantùm admittere radicem, nempe fal$am; duasque reliquas e$$e imaginarias: ac proinde æquationem non po$$e procreari multiplica- tione trium radicum.

Similiter, $i fuerit z^3 = * + pz + q, $eu z^3 = o zz - pz - q = o; quoniam è priori $uppo$itione invenio duas fal$as & unam veram 1. 2. _f v v f f f_ radicem; & è po$teriori duas itidem fal$as & unam veram: cogno$co, æquationem propo$itam, multi- plicatione trium radicum, quarum duæ $unt fal$æ & una vera, produci po$$e.

Non $ecus, $i habeatur z^3 = * + pz - q $eu z^3 = o zz - pz + q = o; video in priori $uppo$itione reperiri duas veras radices, 1. 2. _f v v f v v_ cum una fal$a, atque in po$teriori $imiliter duas ve- ras, & unam fal$am: adeo ut concedendum $it, ip$am procreari po$$e ex multiplicatione trium radicum, qua- rum duæ $unt veræ, & tertia fal$a. Idem de aliis $en- tiendum. Vbi notandum, radices veras & fal$as alicujus æquatio- nis $emper e$$e reales, $eu exi$tentes, hoc e$t, quantitatem ali- quam aut defectum quantitatis de$ignantes, quarum valor A rith- meticè vel Geometricè exprimi pote$t; imaginarias verò non item. Vt in æquatione xx - 4x + 5 = o. Quamvis enim in ea duas nobis imaginari po$$imus radices; tamen nulla iis re$pondet quantitas; nec, quocunque tandem modo vel augeantur, vel di- minuantur, aliæ quàm imaginariæ fieri po$$unt. Quod $anè nemi- ni mirum videbitur, modò ex iis, quæ pag. 165 explicuimus, in- tellexerit, æquationem propo$itam e$$e impo$$ibilem; neque ul- lam veram nec fal$am radicem admittere, adeoque nec quantita- tem aliquam, quæ ip$is re$pondeat, inveniri po$$e. Ni$i velis, ra- dices ejus e$$e x = 2 + √ - 1, & x = 2 - √ -1, quarum certè [308]FRANCISCI à SCHOOTEN valor nullo modo comprehendi pote$t. Non magis quàm $i illa- rum quantitatem Geometricè invenire velimus. Quandoquidem in figura p. 7, de$cribendo ex centro N, intervallo lineæ N L = 2, (utpote æqualis $emi$$i ip$ius 4, qua titatis cognitæ $ecundi ter- mini) circulum L Q R, faciendoque rectam L M = √ 5 (utpote æqualem radici quadratæ ultimi termini 5); circulus de$criptus L Q R neutiquam $ecare aut tangere pote$t rectam M R, quæ ip$i L M ducitur perpen dicularis, ad duas in ea radices de$ignandas.

Idem de altioribus æquationibus e$t intelligendum pag. 85, 86, & 87, cùm Circulus centro E de$criptus Parabolam F A G $eca- re aut tangere nequit; ut & pag. 99, cùm Circulus C N Q cur- vam A C N neutiquam vel tangit vel $ecat.

_Nimirum mutando $igna omnia + & -, quæ in 2<_>do, 4<_>to,_ E _6<_>to, aliisve locis reperiuntur, qui per numeros pares_ _de$ignantur; reliquis 1<_>mi, 3<_>tii, 5<_>ti, $imiliumque locorum,_ _qui per impares numeros de$ignantur, non mutatis_.] Quæ locum quoque habent in æquationibus incompletis, ubi quidam ex imparibus locis de$unt, qui cyphrâ $unt $upplendi. Vt $i fuerit x^3 = * - 8x - 24 $eu x^3 = o xx + 8x + 24 = o, mu- tando $igna + & - $ecundi & quartiloci in contraria, fit æquatio x^3 = o xx + 8x - 24 = o, $eu x^3 = * - 8x + 24, cujus ra- dix e$t x = 2, unde radix prioris fit x = - 2.

Eodem modo $i $it x^3 = * 1201x + 14400, $eu x^3 = o xx - 1201x - 14400 = o, mutatis $ignis 2<_>di & 4<_>ti loci, fiet æqua- tio x^3 = oxx - 1201x + 14400 = o, $eu x^3 = * 1201x - 14400, cujus radices $unt x = 25, & x = √ 732 {1/4} - 12 {1/2}, nec non x = - √ 732 {1/4} - 12 {1/2}. Vnde radices prioris erunt x = - 25, & x = 12 {1/2} - √ 732 {1/4}, nec non x = 12 {1/2} + √ 732 {1/4}. Et $ic de aliis.

Vnde $i $cribamus $ummam præcedentem, $ub$tituen- F do ubique y pro x, invenietur

{y^4 - 12y^3 + 54yy - 108y + 81 \\ + 4y^3 - 36yy + 108y - 108 \\ - 19yy + 114y - 171 \\ - 106y + 318 \\ - 120/y^4 - 8y^3 - 1yy + 8y * = o, vel y^3 - 8yy - 1y + 8 = o}. _Vbiveraradix, quæ er at 5, jam e$t 8, propter ter-_ [309]COMMENTARII IN LIBRVM III. _narium ip$i additum_.] Notandum hîc e$t, quòd, dum, augendo ternario veram radicem æquationis propo$itæ x^4 + 4x^3 - 19 xx - 106x - 120 = o, in æquationem incidimus, tres tantùm dimen$iones habentem, cujus ideo non ni$i tres $unt radices, nu- merus 3, quo vera radix æquationis propo$itæ e$t aucta, $it æqua- lis alicui ex fal$is radicibus, ut liquet ex iis, quæ ab Autore p. 72 paulò po$t explicantur. Ita, quoniam, diminuendo ternario veras radices æquationis x^4 - 4x^3 - 19xx + 106x - 120 = o, in- cidimus in æquationem y^4 + 8y^3 - 1yy - 8y* = o, vel y^3 + 8yy - 1y - 8 = o, innote$cit, unam ex veris radicibus e$$e 3. Et $ic de aliis.

_Nimirum, diminuendo veras radices, quantitate_ G _cognitâ $ecundi termini divisã per numerum dimen$io-_ _num primi, $iunus ex hi$ce duobus terminis not atus fue-_ _rit $igno + & alter $igno -_.] Vel etiam hoc modo: _Ni-_ _mirum, diminuendo quantit at em cognitam $ecundi_ _termini divi$am per numerum dimen$ionum primi, u-_ _naquâque ver arum radicum, $iunus ex hi$ce duobus ter-_ _minis notatus fuerit $igno_ + & _alter $igno_ -. Vt ad tollendum $ecundum terminum Æquationis x^4 - 2ax^3 + {2aa \\ - cc} xx - 2a^3x + a^4 = o, divido 2a per 4, & provenit {1/2} a: unde faciendo {1/2} a - x = z, hoc e$t, {1/2} a - z = x, $cribendum e$t # + {1/16} a^4 - {1/2} a^3z + {3/2} aazz - 2az^3 + z^4 # pro # x^4 & # - {1/4} a^4 + {3/2} a^3z - 3aazz + 2az^3 # pro # -2ax^3 & # + {1/2} a^4 - 2a^3z + 2aazz # pro # +2aaxx & # - {1/4} aacc + accz - cczz # pro # - ccxx & # - a^4 + 2a^3z # pro # - 2a^3x tum # +a^4 # , & ex$urget # + {5/16} a^4 + a^3z + {1/2} aazz * + z^4 = o, æquatio, # - {1/4} aacc + acc - cc $ecundo carens termino, & ab illa Autoris differens tantùm in quarto termino, qui hîc per + denotatur, & illic per -. Vnde fit, ut per ea, quæ pag. 70 $unt o$ten$a, æquationes hæ in eo tan- tùm inter $e differant, quòd fal$æ illius æquales $int veris hujus, & contra, atque ita radicum mutua $it reciprocatio. Quod in aliis quoque evenire reperietur.

[310]FRANCISCI à SCHOOTEN

Vbi porrò operæ pretium e$t con$iderare, quòd, tollendo $e- cundum terminum Æquationis x^4 + 2ax^3 + 2aa \\ - cc xx - 2accx - aacc = o, (quæ quidem invenitur, cùm pro linea C E in quæ- $tione pagin. 83 ponitur x) in eandem incidamus Æquationem, quam invenimus tollendo $ecundum terminum præcedentis x^4 - 2ax^3 + 2aa \\ - cc xx - 2a^3x + a^4 = o, quæ ab illa omnino e$t diver$a, re$ultans ex inve$tigatione lineæ D F.

Deinde animadver$ione dignum e$t, quòd hâc $ublatione $e- cundi termini Æquationes pagin. 6 & 7 in faciliores $ic tran$mu- tentur, ut earum radices $tatim $e prodant, nec aliâ regulâ ad eas inveniendas opùs e$$e videatur. Etenim, tollendo $ecundum ter- minum æquationis zz = az + bb $eu zz - az - bb = o, $i di- vidatur a per 2, fit {1/2} a, ac ponatur z - {1/2}a = x, $ive z = x + {1/2} a, atque pro _zz_ reponatur xx + ax + {1/4} aa, nec non pro - _az_ # - ax - {1/2} aa, & addatur # - bb: re$ultabit æquatio hæc xx* - {1/4}aa - bb = o, vel xx = {1/4} aa + bb, cujus radix e$t x = {1/4}aa + bb, vel x = - {1/4} aa + bb. Vnde $equitur radicem prioris æquationis zz = az + bb fore z = {1/2} a + {1/4} aa + bb, vel z = {1/2} a - {1/4} aa + bb. Quæ ra- dices, cum vera tum fal$a etiam inveniuntur tollendo $ecundum terminum, hoc pacto: ponatur {1/2} a - z = x, $eu z = {1/2} a - x {1/2} a - x - {1/2} ax + xx {1/4} aa - {1/2} ax & $cribatur {1/4} aa - ax + xxpro _zz_, atque{1/2} aa + ax pro - az, tum - bb Et emerget Æquatio - {1/4} aa - bb* + xx = o, vel xx = {1/4} aa + bb. eadem quippe, quæ invenitur, ponendo z = {1/2} a + x (quod $imiliter in reliquis $equentibus quadratis Æquationibus locum habet), & fit, ut $upra, x = {1/2} aa + bb, vel x = - {1/4} aa + bb; ac proinde z = {1/2} a - {1/4} aa + bb, vel z = {1/2} a + {1/4} aa + bb.

[311]COMMENTARII IN LIBRVM III.

Eodem modo, quia auferendo $ecundum terminum Æquatio- nis yy = - ay + bb, $eu yy + ay - bb = o, ponitur y + {1/2} a = z, $ive y = z - {1/2} a, atque pro _yy_ $cribitur zz - az + {1/4} aa, & pro - _ay_ # + az - {1/2} aa, atque deinde # - bb: prodibit æquatio zz * - {1/4} aa - bb = o, vel zz = {1/4} aa + bb, cujus radix e$t z = {1/4} aa + bb, vel z = - {1/4} aa + bb: hinc radix prioris erit y = {1/4} aa + bb - {1/2} a, vel y = - {1/4} aa + bb - {1/2} a. Quæ quidem fal$a & vera radix invenitur quoque tollen- do $ecundum terminum Æquationis hâc ratione: videlicet, $up- ponendo y de$ignare etiam defectum alicujus quantitatis, quæ major $it quàm {1/2} a, Exempli causâ, y = - {1/2} a - z, & $ub$tituendo # {1/4} aa + az + zz # loco yy, & # - {1/2} aa - az # loco + ay, tum # - bb: unde fit Æquatio - {1/4} aa - bb * + zz = o, vel zz = {1/4} aa + bb, cujus radix e$t z = {1/4} aa + bb, vel z = - {1/4} aa + bb; atque adeò y = - {1/2} a - {1/4} aa + bb, vel y = - {1/2} a + {1/4} aa + bb. ut ante. Quem modum, tollendi $ecundum termi- num, tanquam diver$um ab eo, qui ab Authore pag. 73 e$t o$ten- $us, notare potes, cùm primus & $ecundus terminus eodem $igno + vel - $unt adfecti.

Similiter, cum ad tollendum $ecundum terminum Æquationis zz = az - bb, vel zz - az + bb = o, ponendum $it z - {1/2} a = x, vel z = x + {1/2} a, & $cribendum # xx + ax + {1/4} aa pro _zz_, & # - ax - {1/2} aa pro - az, & addendum # + bb: proveniet Æquatio xx* - {1/4} aa + bb = o, vel xx = {1/4} aa - bb, cujus radix e$t x = {1/4} aa - bb, vel x = - {1/4}aa - bb. Et fit radix prioris z = {1/2} a + {1/4} aa - bb, vel z = {1/2} a - {1/4} aa - bb. Quæ radix utraque vera e$t, & alio item modo inveniri pote$t, $i nimirum ponatur {1/2} a - z = x $ive z = {1/2} a - x, & $ub$tituatur [312]FRANCISCI à SCHOOTEN {1/4} aa - ax + xx in locum zz, & - {1/2} aa + ax # in locum - az, & addatur + bb: ex$urget æquatio - {1/4} aa + bb * + xx = o, vel xx = {1/4} aa - bb, cujus radix e$t x = {1/4} aa - bb, vel x = - {1/4} aa - bb. Et fit prioris radix z = {1/2} a {1/4} aa - bb, vel z = {1/2}a + {1/4} aa - bb. ut $upra.

Denique, quoniam tollendo $ecundum terminum Æqua- tionis zz = - az - bb, vel zz + az + bb = o, ponendum e$t z + {1/2} a = x $ive z = x - {1/2} a, & $ubrogandum xx - ax + {1/4} aa in locum _zz_, & + ax - {1/2} aa in locum + _az_, atque addendum + _bb_: producetur æquation xx * - {1/4} aa + bb = o, vel xx = {1/4} aa - bb, cujus radix e$t x = {1/4} aa - bb, vel x = - {1/4} aa - bb. Vnde radix prioris fit z = {1/4} aa - bb - {1/2}a, vel z = - {1/4} aa - bb - {1/2}a. Quæ utraque hoc ca$u e$t fal$a, & hâc etiam viâ inveniri pote$t, nimirum $upponendo z de$ignare quoque defectum alicujus quantitatis, quæ major $it quàm {1/2} a, utpote ponendo z = - {1/2}a - y, & $ub$tituendo # + {1/4} aa + ay # + yy loco zz, & # - {1/2} aa - ay # loco + az, tum addendo # + bb, unde provenit æquatio - {1/4} aa + bb* + yy = o, vel yy = {1/4} aa - bb, cujus radix e$t y = {1/4} aa - bb, vel y = - {1/4} aa - bb; atque adeò z = - {1/2} a - {1/4} aa - bb, vel z = - {1/2} a + {1/4} aa - bb. ut ante.

Eâdem ratione tolletur $ecundus terminus reliquarum Æqua- tionum quadratarum pag. 6 & 7, quæ $imiliter hâc operatione eò reducentur, ut ad ip$arum radices inveniendas hæc regula $uffi- cere videatur.

Verùm enimverò animadvertendum e$t, quòd, $icut Æquatio _Intellige_ _Æqua-_ _tiones, in_ _quibus_ _z<_>3 æqua-_ _tur due-_ quælibet Quadrata compo$ita $ublatione $ecundi termini ad a- liam reducitur, in qua duo tantùm $unt termini, $ic nulla Cubica e$$e po$$it, pluribus terminis con$tans, (ex quibus 13 ca$us confi- [313]COMMENTARII IN LIBRVM III. ci po$$unt) quæ hâc ratione non reducatur $emper ad aliquam _bus aut_ _tribus_ _terminis,_ _per_ +, _aut per_ + & -, _$imul_ _junctis._ trium $equentium formularum:

z^3 = * - pz + q

z^3 = ^* + pz + q

z^3 = ^* + pz - q.

Idem de Quadrato-quadratis Æquationibus, quæ ex pluribus ter- minis $unt compo$itæ, quarumque 42 diver$i modi extare po$- $unt, e$t intelligendum. Cum enim per regulam pag. 79 expo$i- tam ad Cubicas reduci queant, quarum radices duas habent di- men$iones & termini omnes $unt completi, $ic nulla itidem earum e$$e pote$t, quæ hâc $ublatione non reducatur ad aliquam trium prædictarum formularum.

Sic po$tquam Æquatio Quadrato-quadrata 1 ℨℨ + 8 & - 26 ℨ - 68 ᰕ - 84 = 0 per dictam regulam reducta e$t ad Cubicam x^6 - 100 x^4 + 2900 xx - 10000 = 0, in qua omnes termini $unt completi, tollitur $ecundus terminus, hoc modo: Divi$is 100 per 3, fit 33{1/3}. Vnde ponendo xx - 33{1/3} = yy, $ive xx = yy + 33{/3}, $cribendum e$t

y^6 + 100 y^4 + 3333{1/3} yy + 37037 {1/27} pro x^6, & - 100 y^4 - 6666{1/3} yy - 111111 {1/9} pro - 100 x^4, & + 2900 yy + 96666 {2/3} pro 2900 xx, tum - 10000: fietque æquatio y^6* - 433{1/3}yy+ 12592 {16/27} = 0, vel y^6 = * + 433 {1/3} yy - 12592{16/27}, tertiæ formulæ. Vbi notandum, di- men$ionum numerum primi termini x^6 tantùm pro 3 haberi, cum non $it x^5, x^3, & x in tota $umma. Id quod $imiliter in $ublatione $ecundi termini æquationum Quadratarum, quarum radices duas dimen$iones habent, e$t notandum. Quòd $i verò ponatur 33{1/3} - xx = yy, hoc e$t, xx = 33{1/3} - yy, prodibit Æquatio y^6 = ^* + 433{1/3}yy + 12592{16/27}, $ecundæ formulæ, à præceden- ti tantùm differens termino quarto, quiibi $igno + adficitur, hîc verò $igno -. Vnde fit, quòd hujus æquationis fal$æ radices æ- quales $int veris illius, & contra.

Ad augendum valorem verarum radicum, & ad faciendum, ut H radices omnes veræ evadant, $ciendum e$t, nos uti po$$e exemplo ab Authore propo$ito pag. 74: nimirum, x^6 + n x^5 - 6nnx^4 + 36 n^3 x^3 - 216 n^4 xx + 1296 n^5 x - 7776 n^6 = 0, tanquam regulâ $eu canone, ad quantitatem, quâ veræ radices augendæ [314]FRANCISCI à SCHOOTEN $unt, inveniendam, $icut annotavit Vir Nobili$$imus D. Gotho- fridus ab Hae$trecht, Mathematum cultor eximius, hujusque $cientiæ periti$$imus. Sienim, exempli causâ, propo$ita $it Æqua- tio x^6 + ax^5 + b x^4 - cx^3 - dxx + ex + f = o, oportet, ne- glectis omnibus terminis, in quibus $igna + & - diver$a $unt ab iis, quæ in canone reperiuntur, nempe b, c, & f, con$iderare tan- tùm omnes reliquos, ut a, d, & e. Vtpote + ax^5, quia in canone fhabetur + nx^5; & - dxx, quia in canone-216 n^4 xx; nec non + ex, quia in canone + 1296 n^5 x. Qui quidem $eor$im con$ide- randi $unt, & quærenda quantitas n, quæ non $it minor quàm a, quia in canone habetur n, ubi in data Æquatione e$t a: & cujus quadra- to-quadratum non $it minus quàm {1/216}d, quia in canone habetur 216 n^4, ubi in data Æquatione e$t d:nec non cujus $ur$olidum non $it minus quàm {1/1296} e, quia in canone habetur 1296 n^5, ubi in da- ta Æquatione e$t e. Quantitate n $ic inventâ, manife$tè ex ip$a ope- ratione demon$tratur, $i ponatur y-6 n = x, inventum iri Æqua- tionem, in quâ nulla radix fal$a e$$e pote$t, ut in exemplo Autho- ris. Quod Authori tam facilè vi$um fuit, ut id explicare neglexerit.

Ad multiplicationem radicum alicujus æquationis addatur I $equens exemplum. Proponatur æquatio y^6 = * + 433{1/3}yy + 12592{16/27}, cujus loco alia invenienda $it, cujus termini per nume- ros integros exprimantur. Suppo$ito igitur zz = {3/10}yy, $cribatur æquatio, hoc modo: Et multiplicetur per nu- y^6 = 0 y^4 - 433 {1/3}yy - 12592{16/27} = 0. meros proportionales I. {3/10}. {9/100}. {27/1000}./z^6 = oz^4 - 39 zz - 340 = 0, vel} fietque Æquatio z^6 =* + 39zz + 340, cujus radix zz ad præcedentis radi- cem yy e$t, ut 3 ad 10.

Quæ radicum multiplicatio in$ervire etiam pote$t inveniendis radicibus proximè veris, cùm ip$æ $unt irrationales. Vt, ad inve- niendam veram radicem æquationis y^3 = 200y + 400 (quæ ir- rationalis e$t) quàm proximè, ita ut differentia mille$imâ parte unitatis minor $it: $uppo$ito z = 1000y, $cribo y^3 🜶 0 yy - 200 y - 400 = 0, & multiplico per 1. 1000. 1000000. 1000000000. & ex$urget æquatio z^3 🜶 ozz - 200000000z - 400000000000 = 0, vel z^3* - 200000000z = 400000000000, cujus radix z præcedentis radicis y e$t millecupla. Quocirca eliciendo radicem [315]COMMENTARII IN LIBRVM III. ex hac æquatione, methodo à Viëta tradita in tractatu de Nu- mero$a Pote$tatum re$olutione, invenietur z major quàm 15052, & minor quàm 15053. Quibus divi$is per 1000 (quia præceden- tis radicem multiplicavimus per 1000), fiet y major quàm 15{52/1000}, & minor quàm 15{53/1000}. adeò ut differentia inter hanc utramque inventam & veram mille$imâ parte unitatis minor $it. Quod erat inveniendum. Porrò quoniam æquatio propo$ita y^3 = 200y + 400 duas adhuc admittit fal$as radices, quæ $imiliter $unt irratio- nales, quia ip$a per y + vel - nullo numero ultimum terminum dividente dividi pote$t, po$$unt eæ eâdem ratione inveniri, mu- tato tantùm $igno + in -. Quarum equidem major excedet 13{10/1000}, & minor deficiet à 2{42/1000}, componentes $imul veram in- ventam 15{52/1000}. Cæterùm, $icut æquationes ope multiplicationis à fractionibus liberantur, atque ad faciliores reducuntur, ita quo- que interdum licet ip$as beneficio divi$ionis, quando tam proli- xos numeros continent, ut earum re$olutio non ni$i opero$iorem indu$triam requirat, in faciliores tran$mutare. Vt $i fuerit æqua- tio x^3 = * + 203125x + 23437500, & ejus loco alia de$ideretur, quæ minoribus numeris exprimatur, dividenda e$t ip$a per nume- ros proportionales 1. 125. 15625. 1953125, hoc pacto: x^3 🜶 0xx - 203125x - 23437500 = 0, 1. 125. 15625. 1953125. & prodibit æquatio y^3 🜶 0yy - 13y - 12 = 0, vel y^3 = * 13y + 12, cujus radices $unt + 4,- 3, & - 1, quibus per 125 mul- tiplicatis (quoniam prioris radices per 125 divi$imus) ex$urgent radices prioris + 500, - 375, & - 125.

Vbi porrò notandum, quòd, po$tquam æquatio quælibet à fractionibus aut $urdis numeris e$t liberata, atque in faciliorem tran$mutata, fieri non po$$it, ut ulla ex hujus radicibus, $ive fal- $is, $ive veris, $it numerus aliquis fractus. Quemadmodum facilè ex 7<_>mo Elementorum libro demon$trari pote$t. A deò ut, $i illa deinde $icut pag. 77 e$t o$ten$um dividi nequeat, concedendum $it, nullam ex radicibus $ive fal$is $ive veris numero explicari po$- $e, $ed omnes e$$e irrationales.

Quibus ita con$titutis, ut pateat quo pacto hæ radices $urdis numeris $int exprimendæ, vi$um fuit ea, quæ ab ingenio$i$$imo Huddenio no$tro circa hæc excogitata $unt, in medium adducere.

Hinc ut inve$tigetur, quo pacto, exempli causâ, radices æqua- [316]FRANCISCI à SCHOOTEN tionis zz - az - bb = 0, quæ per z + vel - b = 0 dividine- quit, per $urdas quantitates exprimi po$$int: $uppono primùm z e$$e æqualis $implici alicui quantitati $urdæ, utputa, √ x, & fit z - √x = o. Quam, ut ad æquationem quadratam eju$dem for- mæ perducam, in qua $ecundus terminus e$t rationalis, multipli- care debeo per z + y + √x = o. Sed quoniam $ic non producitur æquatio, in qua etiam tertius terminus rationalis e$t, concludo radices æquationis propo$itæ hoc modo non po$$e denotari $ive exprimi. Idem fit $upponen do z = - √x.

Quocirca $tatuendo nunc z = y + √x $eu z - y - √x = o, oportet ip$am, ut ad æquationem quadratam a$cendat, in qua rur- $us $ecundus terminus $it rationalis, multiplicare per z - y + √ x = o, & fit zz - 2yz + yy = o, æquatio eju$dem formæ cum al- - x lata, & in qua item tertius terminus rationalis e$t. Hinc compa- rando $ecundum terminum unius cum $ecundo alterius invenio - 2y = - a, hoc e$t, y = {1/2}a. Tertius autem terminus cum tertio comparatus dat yy - x = - bb. In qua $i in locum _yy_ $ubroge- tur {1/4} aa, habebo {1/4}aa + bb = x. Ac proinde cum pro quæ$itis radicibus $uppo$uerimus z = y + √ x, & z = y - √ x, erunt ip$æ: z = {1/2} a + {1/4}aa + bb, & z = {1/2}a - {1/4}aa + bb.

Eodem modo $i inve$tigare velimus, quo pacto radices æqua- tionis indivi$ibilis yy + ay - bb = o per quantitates $urdas ex- primi queant, $tatuatur (neglectâ $uppo$itione ip$ius y = 🜶 √ x) y = - z + √ x $eu y + z √ x = o, eaque, ut ad æquationem quadratam a$$urgat, in qua rur$us $ecundus terminus $it rationalis, multiplicetur per y + z + √ x = 0, & fit yy + 2zy + zz \\ - x = o. æquatio eju$dem formæ cum allata, & in qua etiam tertius termi- nus e$t rationalis. Vnde comparando $ecundum terminum hujus cum $ecundo illius invenitur z = {1/2} a. Tertius autem terminus cum tertio comparatus dat x = {1/4} aa + bb. Atque adeò, cum pro quæ$itis radicibus $uppo$uerimus y = - z + √ x, & y = - z - √ x, erunt ip$æ: y = - {1/2}a + {1/4}aa + bb, & y = - {1/2}a - {1/4}aa + bb.

Similter, inve$tigando num radices æquationis zz - az + bb = o, quam per z + vel - b = o dividere non licet, per$urdas [317]COMMENTARII IN LIBRVM III. quantitates exprimi queant, invenitur z exprimi po$$e per {1/2} a + {1/4}aa - bb, & per {1/2} a - {1/4}aa - bb. Eodem modo proce- datur in altioribus æquationibus.

E quibus per$picuum fit, hac ratione inveniri quoque $impli- ci$$imos $urdos numeros, quibus radices ha$ce exprimere licet, atque ideo hinc etiam con$tare, quæ circa hæc à D<_>no des Cartes pag. 95 referuntur, nimirum: quòd natura harum radicum non permittat, ut $implicioribus terminis exprimantur.

Vbi tandem etiam e$t advertendum, quòd, quantò partes è quibus hæ radices componuntur pauciores numero exi$tunt, tan- tò etiam quæ$itum faciliùs obtineri po$$it, ac proinde in altiori- bus æquationibus conducere $ecundum terminum tollere, ita ut deinde, $i res bene in$piciatur, perpauci ca$us $uperfuturi $int.

_Supponendum e$t_ y = x√{3aa/bb}, _deinde verò $cribendum_ K y^3* - 3a ay + {3a^3 c^3/b^3} √ 3 = o.] Etenim po$itâ y = x √ {3aa/bb} $ive y = {ax/b} √ 3; erit x = {by/a√3}, & xx = {bbyy/3aa}, & x^3 = {b^3 y^3/3 a^3 √ 3}. Quæ $i in æquatione $ub$tituantur, habebitur {b^3 y^3/3 a^3 √ 3} * - {b^3 y/^a√ 3} + c^3 = o; hoc e$t, communi multiplicatore 3a^3√ 3, fiet b^3 y^3 * - 3aab^3 y + 3a^3 c^3 √ 3 = o: ac proinde communi divi$ore b^3, erit y^3 * - 3aay - {3 a^3 c^3/b^3} √ 3 = 0. Quod erat demon$tran- dum.

_Etenim aut quantitas cognita bujus binomii erit ra_- L _dix quæ$ita; aut Æquatio, per ip$am divi$a, ad duas_ _dimen$iones erit reducta; ita ut deinde radix ejus, per_ _ea, quæ primo libro $unt o$ten$a, inveniri queat.]_ Sic æquatio $uperior pag. 76: x^3 - 6xx + 13 x - 10 = 0 di- vi$a per binomium x - 2 = 0 dat æquationem impo$$ibilem xx - 4x + 5 = 0, & fit radix quæ$ita 2. Sic æquatio x^3 = 1201 x + 14400 $eu x^3 🜶 0 xx - 1201 x - 14400 = 0 divi$a per x _Vide hîc_ _po$t in_ _Appendi-_ _ce de Cu-_ _bic arum_ _æquatio-_ _num re$o-_ _lutione_. + 25 = 0 dat æquationem xx - 25 x - 576 = 0 $eu xx = 25 x + 576, quæ juxta præcepta pag. 6 & 7 re$oluta o$tendit radicem quæ$itam e$$e 12{1/2} + √ 732 {1/4}.

Huc etiam refer reductionem Æquationum Quadratarum, cùm Problema e$t Simplex.

[318]FRANCISCI à SCHOOTEN

Vt$i, verbi gratiâ, habeatur æquatio xx = ax + ab \\ + bb $eu xx - _Reductio_ _Æquatio-_ _num Jua-_ _dratarum,_ _cùm Pro-_ _blema e$t_ _Simplex_. - ax - ab \\ - bb = o, poterit ea, inventis ip$ius ab + bb ultimi ter- mini divi$oribus 1, b, a + b, & ab + bb, dividi per binomium x + b = 0, oriturque x - a - b = 0. Id quod o$tendit, radicem quæ$itam e$$e = a + b, & Problema, quod ad hanc æquationem reducitur, e$$e Simplex, hoc e$t, con$trui po$$e ducendo tantùm rectas lineas.

Eodem modo, $i fuerit xx = {-aax + aa/a + 1} $eu xx + {aax/a+1} - {aa/a+1} = 0, quoniam, ad tollendas fractiones, multiplicatâ primùm xx + {aax/a+1} - {aa/a+1} = 0 per quan titates proportionales 1. a + 1. aa + 2a + 1, fit æquatio yy + aay - a^3 - aa = 0, atque hâc, ut ante, divisâ per binomium y + aa + a = 0, oritur y - a = 0: liquet, Problema, quod huc pertinet, non præter $im- plex exi$tere, & y e$$e = a, adeoque x = {a/a + 1}.

Haud $ecus Problema $implex erit, $i obtineatur æquatio xx = {aax - aac/a - c} $eu xx - {aax/a-c} + {aac/a-c} = 0. Multiplicata enim eâ per proportionales 1, a - c, & aa - 2ac + cc, fit yy - aay + a^3 c - aa cc = 0. Quæ dividi pote$t per binomium y - ac = 0, oriturque y - aa + ac = 0. Vnde y invenitur = ac, aut etiam y = aa - ac: ac proinde x = {ac/a - c}, aut etiam x = a. Quorum duorum valorum ip$ius x non ni$iunus tantùm quæ$ito Problema- tis re$pondet, licèt uterque æquationi propo$itæ $atisfaciat. Quod ip$um ex Problemate non adeò difficile $emper e$t digno$cere.

Cæterùm Problema aliquod non præter $implex exi$tere, vel hinc quoque inferre licet, cùm, operando juxta regulas pag. 6 & 7, quantitas, quæ per {1/4}aa+bb aut per {1/4}aa-bb expri- mitur, omnino per extractionem radicis inveniri pote$t; ita ut ip$a $it rationalis, quemadmodum in allatis exemplis contingit. Vbi porrò ob$ervare licèt, quòd, in primo & $ecundo ca$u earun- dem æquationum, po$tquam ultimus terminus per _bb_ fuerit de- $ignatus, aut is inventione mediæ proportionalis ($icut pag. 2 docetur) ad hanc formam fuerit reductus, nil ad ulteriorem ip$a- [319]COMMENTARII IN LIBRVM III. rum con$tructionem faciendum relinquatur, quod non per $ola- rum rectarum linearum ductum ab$olvatur. Vide Exercitationum no$trarum Mathematicarum librum 2, in quo de Simplicium Problematum con$tructione ex profe$$o agitur.

Vbi demum ob$ervatu dignum, in genere æquationes omnes numericas trium dictarum formularum omnino per $olas rectas lineas con$trui po$$e, in quibus a & bb non ni$i numeros de$ignant $ive integros $ive fractos; aut etiam eas, in quibus hæ quantitates non per diver$as literas denotatæ reperiuntur, etiam$i ip$is inte- gri aut fracti numeri præfigantur.

_Vbi notandum, me ip$ius_ y^6 _dimen$iones tantùm pro M tribus dimen$ionibus habere, cum non reperiatur y^5, nec y^3, _nec y in tota $umma_.] Pote$t enim pro æquatione y^6 # + aa \\ - 2cc y^4 - a^4 \\ + c^4 yy - a^6 \\ - 2a^4 cc \\ - aac^4 = 0 $ub$titui æquatio hæc: z^3 # + aa \\ - 2cc z z - a^4 \\ + c^4 z - a^6 \\ -2 a^4 cc \\ - aac^4 = 0. nimirum, $upponendo z = yy, atque $ubrogando zz in locum y^4, & z^3 in locum y^6; ita ut, po$t- quam innotuerit valor radicis z, opùs tantùm $it, ex hoc invento valore extrahere radicem quadratam, ad habendum valorem ra- dicis y.

Nec aliter operandum, $i habeatur x^4 = - axx + bb. Po$- _Vide pag_. 6. $umus enim ip$ius x^4 dimen$iones $olummodo pro duabus di- men$ionibus habere, & $cribere yy = - ay + bb, $upponendo y = xx, & yy = x^4, eritque radix ejus y = - {1/2} a + {1/4} aa + bb: adeoque radix x = -{1/2}a + {1/4}aa + bb.

Quin & $i fuerit z^6 = * 39 zz + 340, $upponendo x = zz po- te$t pro ea reponi x^3 = * 39 x+340, atque adeò ip$ius z^6 di- men$iones tantùm pro tribus dimen$ionibus haberi.

Eodem modo, $i fuerit x^8 = * + 10 x^4 + 16 xx - 9, atque z $upponatur = x x: poterit ejus loco $cribi z^4 = * + 10zz + 16z -9, ita ut ip$ius x^8 dimen$iones tantùm pro 4<_>or dimen$ionibus habeantur. Et $ic de aliis.

_At verò $inullum inveniatur binomium, quod ita to-_ N _tam Æquationis propo$it æ $ummam dividere po$$it, cer-_ _tum e$t, Problema, quod ab ea dependet, e$$e $olidum.]_ [320]FRANCISCI à SCHOOTEN Sic quoniam æquatio x^3 = 300 x + 1200, $eu x^3 🜶 0 xx - 300x - 1200 = 0, dividi nequit per x plus vel minus aliquo numero, ultimum terminum 1200 ab$que fractione dividente, quin aliquid po$t divi$ionem $uper$it, certum e$t, Problema, quod ad illam re- ducitur, e$$e Solidum. Quo autem pacto inveniantur numeri omnes, datum numerum ab$que fractione dividentes, manife$tum fiet, ubi ex Stifelio expo$uero rationem, inveniendi omnes cu- ju$que numeri partes aliquotas, quod unum idemque e$t.

Etenim, $i numerus par fuerit, dividendus e$t per 2, & divi$or re$ervandus; tum rur$us, $i quotiens e$t par, dividatur $imiliter per 2, & divi$or re$ervetur; illudque tam diu continuetur, donec perveniatur ad numerum imparem. Quòd $i verò numerus e$t impar, vel divi$ione jam factâ ad numerum imparem $it perven- tum, dividi debet per 3, $i fieri pote$t, idque tam diu continuan- dum, donec proveniat quotiens, qui per 3 ampliùs dividi non po$$it. Tum eadem divi$io tentanda per 5, 7, 11, 13, 17, 19, a- liumve numerum primum, $ive nullam partem aliquotam præter unitatem habentem. Suffecerit autem id tenta$$e, donec ad dati numeri radicem quadratam, $ive veram, $ive veræ proximam, perventum fuerit: cum ulteriores divi$iones $upervacaneæ $int habendæ. Iam verò quomodo ex re$ervatis numeris partes ali- quotæ, $eu divi$ores omnes dati cuju$que numeri, inveniantur, $equentia exempla manife$tabunt. Etenim ad inveniendos divi$o- res omnes numeri 462, divido 462 per 2, & fiunt 231. Hinc 2 re$ervo, & 231 divido per 3, fiuntque 77, & 3 re$ervo. Po$tea divi$is 77 per 7, fiunt 11, & 7 re$ervo. Denique divido 11 per 11, & fit 1, & 11 re$ervo. Vnde numeri re$ervati erunt 2, 3, 7, & 11. E quibus divi$ores omnes $eu partes aliquotæ $ic inveniuntur.

1 2 # . # 3 6 # 7. # 14. # 21. # 42. 11. # 22. # 33. # 66. # 77. # 154. # 231. # 462.

Primò ducito 2 in 3, & producentur 6. Deinde 7 in 1, 2, 3, & 6, & fient 7, 14, 21, 42. Denique 11 in 1, 2, 3, 6, 7, 14, 21, & 42, fientque 11, 22, 33, 66, 77, 154, 231, 462. Et erunt divi$ores omnes 1. 2. 3. 6. 7. 14. 21. 42. 11. 22. 33. 66. 77. 154. 231. [321]COMMENTARII IN LIBRVM III. & 462. Vbi notandum, ex ductu ultimi numeri re$ervati 11 in ultimum productum inventum 42 produci datum nume- rum 462; adeò ut, ad inveniendum dati alicujus numeri partes omnes aliquotas, opùs non $it ho$ce duos numeros in $e invicem ducere, $i tantùm de illis quæ$tio fuerit, & non de divi$oribus. Eodem modo, numerus 2310 divi$ores habebit $equentes.

1 # 21 # 3 2310 # 1155 # 385 # 77 # 11 # 1 2 # 3 # 5 # 7 # 11 # 1 2 # . # 3 6 5 # . # 10 # . # 15 # . # 30. # 7. 14. 21. 42. 35. 70. 105. 210 11. 22. 33. 66. 55. 110. 165. 330. 77. 154. 231. 462. 385. 770. 1155. 2310.

Similiter divi$ores numeri 1200 erunt

1 # 1 # 1 1200 # 600 # 300 # 150 # 75 # 28 # 8 # 1 2 # 2 # 2 # 2 # 3 # 5 # 5 # 1 2 # . # 2 4 2 # . # 8 2 # . # 16 3. 6. 12. 24. 48. 5. 10. 20. 40. 80. 15. 30. 60. 120. 240. 5. 25. 50. 100. 200. 400. 75. 150. 300. 600. 1200.

Verùm enimverò cum allata ratio inveniendi Binomium, per quod Æquationis propo$itæ $umma dividenda e$t, ad inve$tigan- dum, utrum Problema, quod ad æquationem illam e$t perdu- ctum, $it Solidum, an verò Planum, & $i Planum $it, ip$a ad eju$- dem æquationis radices inveniendas valde videatur prolixa; præ- $ertim cùm ultimus terminus plures admittit divi$ores: $ciendum e$t, quo$dam ex iis $eligi po$$e, è quibus $i componatur bino- mium, per quod æquationis divi$io non $uccedat, certi e$$e po$$i- mus Problema ab ea dependens Solidum exi$tere.

[322]FRANCISCI à SCHOOTEN

Sic cum in $uperiori æquatione x^3 = * 300 x+1200, vel x^3 🜶 0 xx - 300 x - 1200 = 0, triginta $int numeri, ultimum terminum 1200 ab$que fractione dividentes, atque hinc divi$io vel $exagies e$$et tentanda, antequam certò con$taret, Problema e$$e Solidum; $ciendum e$t non opùs e$$e ni$i tres vel quatuor ex iis con$iderare, ut 4, 15, & 20, atque reliquos in$uper habere. Quemadmodum ex $equentibus fiet manife$tum.

P F M N H G L K

Etenim $i numerus 300 vo- cetur p, & numerus 1200 voce- tur q, & juxta id, quod docetur pag. 93, circulus de$cribatur FGN, cujus radius F H $it 10, utpote = √ {1/3} p, & in eo recta in$cribatur FG = 12, quippe = {3q/p}, ac deinde $inguli arcus FMG, FNG, & GLK in tres æquales partes dividantur per rectas FM, FN, & F L: de- $ignabunt duæ rectæ FM & FN quantitatem utriu$que fal$æ ra- dicis, & F L quantitatem veræ. Adeò ut, ad eligendos divi$ores, qui ad æquationem dividendam utiles cen$eri po$$unt, opùs tan- tùm $it con$iderare eos, qui inventis lineis FM, FN, & F L quàm proximè accedunt, nullâ reliquorum habitâ ratione: adeoque di- vi$ionem tentandam tantùm e$$e per x + 4 = 0, vel per x + 15 = 0, vel per x - 20 = 0. Ac proinde cum tentatâ divi$ione aliquid $u- per$it: $equitur, Problema, quod ad æquationem propo$itam per- ducitur, e$$e Solidum, nec ullam radicem $ive veram $ive fal$am, quæ numero exprimi queat, admittere; $ed omnes e$$e irrationa- les, earumque valorem e$$e exprimendam per quantitatem linea- rum dictarum FM, FN, & F L.

Eodem modo $i habeatur x^3 = * + 300 x - 1200, vel x^3 🜶 0 xx - 300 x + 1200 = 0: de$cripto rur$us circulo F G N, cujus radius F H $it 10 $eu √ {1/3} p, in quo in$criptâ rectâ F G = 12 $eu {3q/p}, $i $ecentur $inguli arcus FMG, FNG, & GLK in tres æ- quales partes, de$ignabunt FM, FN utramque veram radicem, & FL fal$am. Adeò ut, cum divi$io æquationis x^3 🜶 0 xx - 300 x [323]COMMENTARII IN LIBRVM III. + 1200 = 0 tentata per x - 4 = 0, per x - 15 = 0, & per x + 20 = 0 non $uccedat, concedendum $it illam admittere nul- lam radicem, nec veram nec fal$am, quæ numero exprimi queat; $ed omnes e$$e irrationales: adeoque earum valorem non aliter quàm per quantitatem linearum FM, FN, & FL e$$e expri- mendum, & Problema, unde allata æquatio deducta fuit, Soli- dum e$$e.

Sed licet hæc aliter adhuc & quidem generaliùs efficere.

Vt $i habeatur Æquatio primæ formulæ x^3 = * - 8x + 24, cujus inve$tigandæ $int radices. Quoniam igitur ultimus termi- nus 24 octo admittit divi$ores, qui$unt 1. 2. 3. 4. 6. 8. 12. 24: hinc octies fortè divi$io tentanda e$$et antequam radicem propo- $itæ Æquationis $ic invenire po$$emus. Verùm $ufficit $emel vel bis id experiri, cum certi quidam ex inventis hi$ce divi$oribus $eligi po$$int, per quos $i divi$io non $uccedat, certi reddamur ra- dicem e$$e irrationalem.

Cogitetur Æquatio allata hujus e$$e formæ x^3 = * - 2, 4x + 4, 6, eadem nempe quæ x^3 = * - á px + ááq; in qua a pro unitate a$$umpta valet 2, p 4, & q 6. Quâ Æquatione juxta re- gulam pag. 85, 86, 87, & 88 re$olutâ, invenitur radicem quæ$i- E 3 D j A j C F L _a_ = 2 _p_ = 4 _q_ = 6. tam de$ignari per lineam FL. Po$tea exploretur qui$nam ex in- ventis divi$oribus huic lineæ proximè accedat, ut $eligantur per quos divi$io $it tentanda, neglectis reliquis. Po$tquam autem compertum fuerit nullum ex ip$is propiùs huic lineæ congruere [324]FRANCISCI à SCHOOTEN quàm divi$orem 2, & quidem Æquationem propo$itam x^3 🜶 0 xx + 8 x - 24 = 0 dividi po$$e per x - 2 = 0, & prodire Æqua- tionem impo$$ibilem xx + 2x + 12 = 0, quæ per x + vel - ali- quo numero, ultimum terminum dividente, ulteriùs dividine- quit: $equitur radicem quæ$itam fore 2, neque ullam aliam exta- re, cum reliquæ duæ in hac formula $emper $int imaginariæ.

Nec aliter fit, $i fuerit x^3 = * - 8 x - 24, quæ e$t Æquatio u- nam habens radicem fal$am, nempe 2, & duas imaginarias: cum producatur ex multiplicatione Æquationis impo$$ibilis xx - 2 x + 12 = 0 per x + 2 = 0. Vbi ob$ervandum, quòd, licèt D. des Cartes eju$modi Æquationis formulam inter Cubic as non repo- $uerit, $ed tantùm eas, in quibus bini po$teriores termini per + aut per + & - juncti $unt, ip$a tamen nihilominus eodem modo, quo præcedens, re$olvi, atque radix ejus ex primi po$$it. quod & de æquatione quadrata zz = - az - bb = 0 $upra monuimus. Hinc $i fuerit x^3 = - 3 x - 10, $eu x^3 🜶 0xx + 3 x + 10 = 0, quæ per x + aliquo numero ultimum terminum dividente dividi nequit: $equitur radicem ejus e$$e irrationalem, eamque juxta primam Cardani regulam, pagin. 93 de$criptam, $ic exprimi x = - C. √ 26 + 5 + C. √26 - 5. nempe mutatis tan- tùm $ignis + & - utriu$que partis. Idem intellige de Æquatio- nibus x^3 = - 8, aut x^3 = - 10, quarum radices $unt x = - 2, & x = - √ C. 10.

Eodem modo operandum erit in Æquatione primi ca$us $ecun- dæ formulæ, puta x^3 = + 8 x + 24, ubi {1/4} q q e$t majus quàm {1/27} p^3. Quoniam enim dividi nequit per x - 4 = 0, qui divi$or ad quantitatem radicis proximè accedit, non opùs e$t ut ulteriùs pro- grediamur, $iquidem binæ reliquæ radices hujus ca$us $emper $unt imaginariæ. Quare radix quæ$ita erit irrationalis, quæ juxta $ecundam Cardani regulam, pag. 93 exhibitam, $ic exprimetur: x = C. 12 + √ 125 {1/27} + C.12 - √ 125 {1/27}. A deò ut di- catur compo$ita ex duabus lineis, quarum una e$t prima dua- rum mediarum proportionalium inter unitatem & lineam 12 + √ 125 {1/27}, & altera prima duarum mediarum proportiona- lium inter unitatem & lineam 12 - √ 125 {1/27}. E quibus per$pi- cua fiunt illa, quæ habentur pag. 92 & 95. Notandum verò, me potui$$e quidem accipere a pro 1, ita ut p futura fui$$et 8, & q 24: [325]COMMENTARII IN LIBRVM III. quoniam hîc liberum e$t a$$umere pro unitate, qualem libuerit, quantitatem; verùm quia praxis aliquo modo accommodatior vi$a e$t, $i pro a ponatur 2, non 1, malui illam hypothe$in huic po$thabere.

Vbi porrò advertendum, radicibus Æquationum ita implicatis exi$tentibus, $implicius cen$endum e$$e, earundem habitudinem ex $ola Æquationum con$titutione innuere, quàm ip$as prædicto modo exprimere. Vt in hac ultima x^3 = + 8x + 24, dicendo x talem e$$e, ut in $e Cubicè ducta tantundem faciat ac $i per 8 mul- tiplicetur, ac deinde ei quod fit addatur 24. Quippe $ic ejus ha- bitudinem longè $impliciùs concipere valemus, quàm $i eandem hoc modo exprimeremus: x = C. 12 + √125 {1/27} + C. 12 - √ 125 {1/27}. Id quod $imiliter de Æquatione x^3 = - 3x + 10 pote$t intelligi, cujus radix juxta primam Cardani regulam $ic exprimitur x = C. √ 26 + 5 - C. √ 26 - 5: cum illius habitudinem, quam ex Æquationis con$titutione in- duit, multò faciliùs concipiamus, prout eandem in $e Cubicè du- ctam idem producere intelligimus, quod 10 minus ip$ius triplo. Et $ic de aliis.

Porrò $i habeatur x^4 = * + 10xx + 40x + 16; $uppo$itâ a = 2, erit aa = 4, & a^3 = 8, fietque æquatio x^4 = * + 2, 5xx + 4, 10x + 8, 2, eju$dem formæ cum x^4 = * ápxx + ááqx + a^3 r, in qua p idem valet quod 5, q idem quod 10, & r idem quod 2. Deinde inventis numeris ultimum terminum 16 divi- dentibus, utpote 1, 2, 4, 8, & 16, æquationem re$olvo juxta regulam ab Authore pag. 85, 86, 87, & 88 o$ten$am, eritque ve- _Vide figu-_ _ram pagi-_ _nâ versâ_. ra radix FL, & fal$a GK. Denique, examinando ordine divi- $ores inventos, explorando quinam ex ip$is ab inventis radici- bus FL & GK quàm minimùm di$cedant; invenio divi$ionem $olummodo tentandam e$$e per x - 4 = 0, aut per x + 1 = 0. Ac proinde cum neutra harum divi$ionum $uccedat, concludo, Æquationem propo$itam, unam admittere veram radicem, & u- nam fal$am, quarum utraque e$t irrationalis; ac reliquas duas e$$e imaginarias.

Haud $ecus $i fuerit æquatio x^4 = * - 60xx + 7400x + 36000, cujus ultimus terminus dividi pote$t per 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 12, 15, 16, 18, 20, 24, 25, 30, 32, 36, 40, 45, 48, 50, 60, 72, [326]FRANCISCI à SCHOOTEN H 2 A G I K C 2{1/2} E 5 D F L _a_ = 2 _p_ = 5 _q_ = 10 _r_ = 2 75, 80, 90, 96, 100, 120, 125, 144, 150, 160, 180, 200, 225, 240, 250, 288, 300, 360, 375, 400, 450, 480, 500, 600, 720, 750, 800, 900, 1000, 1125, 1200, 1440, 1500, 1800, 2000, 2250, 2400, 3000, 3600, 4000, 4500, 6000, 7200, 9000, 12000, 18000, & 36000, fingo a e$$e 10, ac proinde æquatio- nem propo$itam e$$e hanc x^4 =^* - 10, 6xx + 100, 74x + 1000, 36, hoc e$t, ip$am e$$e hujus formæ x^4 =^* - ápxx + ááqx + a^3r; ita ut, $ecto latere recto a in 10 æquales partes, p earundem fa- ciat 6, q 74, & r 36. Quâ deinde juxta regulam pag. 85, 86, 87 & 88 con$tructâ, invenio ip$am $icut antecedentem non ni$i unam veram radicem admittere, utputa FL, & unam fal$am, utpote K G, quarum longitudo ad partes lateris recti ceu $calæ relata o$tendit divi$ionem æquationis propo$itæ $olummodo tentan- dam e$$e per x - 20 = 0 aut per x + 5 = 0. Hinc cum ip$a divi- di po$$it per x - 20 = 0 & oriatur æquatio x^3 + 20xx + 460x + 1800 = 0, non autem per x + 5 = 0 quin aliquid po$t divi$io- nem relinquatur: concludo veram ejus radicem e$$e 20, & fal$am e$$e irrationalem, cujus valor $eu quantitas, dum per longitudi- [327]COMMENTARII IN LIBRVM III. nem $olius inventæ rectæ K G accuratè exhibetur, propter hujus cum reliquis a$ymmetriam, numero tantùm quadantenus ex ip$ius ad ha$ce relatione innote$cit. Eodem modo inve$tigari queunt radices æquationum, plures pauciore$ve dimen$iones ha- bentium.

Cæterùm cum radicum inventio res magni $it momenti, atque eorum, circa quæ Algebra ver$atur, præcipua: alium modum $e- ligendi divi$ores, qui ad æquationem dividendam utiles judicari po$$unt, $ubjungam, quem communicavit Iacobus à Wae$$enaer, Vltrajectinus, Geometra periti$$imus, atque in hac Carte$iana Methodo ver$ati$$imus.

Inveniantur radices æquationis x^3 - 1xx - 30x + 72 = 0, cujus ultimus terminus dividi pote$t per 1, 2, 3, 4, 6, 8, 9, 12, 18, 24, 36, 72. Vnde æquatio propo$ita dividenda e$t per x 🜶 1, vel per x 🜶 2, & c. Verùm cum complures hîc $int divi$ores, & tan- tùm tres hîc e$$e po$$int, per quos divi$io fieri queat: con$tat, di- vi$ionem pluries e$$e tentandam, antequam fortè incideremus in aliquem, qui quæ$ito $atisfacere po$$et. Quapropter ut $eligantur illi, quorum præ cæteris e$t ratio habenda: augendæ $untradices veræ certâ quâdam quantitate, hoc e$t, tran$mutanda e$t æqua- tio in aliam, cujus veræ radices $int dato numero majores. Com- modi$$imum autem fuerit ad id a$$umere 1 vel 10: quia cùm mul- tiplicatio alicujus numeri in$tituitur per 1, vel 10, numerus ille $ic non mutatur, $ed ip$i tantùm in fine cyphra adjungitur. Vnde ponendo y = x + 1, $ive x = y - 1, ex$urget æquatio y^3 - 4yy - 25y + 100 = 0, cujus veræ radices unitate majores $unt veris prioris & fal$æ contra unitate minores fal$is. Quia verò in hac æ- quatione, numeri ultimum terminum 100 dividentes, $unt 1, 2, 4, 5, 10, 20, 25, 50, 100: ideo dividen da foret per y 🜶 1, vel per y 🜶 2, vel per y 🜶 4, & c. quod cum non minorem quàm in $uperiori re- quirat laborem, oportet $imiliter ex iis quo$dam $eligere. Atque adeò cum cogno$catur, ad inveniendas veras radices, divi$ores hujus unitate debere e$$e majores divi$oribus prioris æquationis, facilè con$tat, $i ex inventis, 1, 2, 4, 5, 10, 20, 25, 50, 100 aliqui idonei $unt ad po$teriorem æquationem dividendam, aliquos etiam inter eo$dem unitate diminutos, nempe inter 0, 1', 3', 4', 9', 19, 24', 49, 99, ad priorem æquationem dividendam utiles futuros. Qui ut inveniantur, conferendi $unt iidem divi$ores [328]FRANCISCI à SCHOOTEN 1, 3, 4', 9', 19, 24', 49, 99 cum $upra inventis 1', 2, 3', 4', 6', 8, 9', 12, 18, 24', 36, 72, $umendique qui $ibi invicem re$pondent, cæteris neglectis. Ac proinde cum hîc quinque $int qui concordant, nem- pe 1, 3, 4, 9, & 24, oportet, ad inveniendas veras radices, divi$io- nem tentare per x - 1, per x - 3, per x - 4, per x - 9, & per x - 24; aut, ad obtinendas fal$as, quæ quidem hâc auctione in tan- tum $unt diminutæ, per x + 2, per x + 3, & per x + 6. Quòd $i verò id nimis longum videatur, quandoquidem æquatio quælibet tot tantùm radices ad $ummum habere pote$t, quot incognita quantitas habet dimen$iones, ita ut hîc non ultra tres inveniantur: poterimus veras radices prioris æquationis unitate diminuere, $upponendo videlicet z = x - 1, $ive x = z + 1, & prodibit æqua- tio z^3 + 2zz - 29z + 42 = 0. Cujus ultimus terminus dividi pote$t per 1, 2, 3, 6, 7, 14, 21, 42, qui unitate aucti efficiunt divi$o- res 2, 3', 4', 7, 8, 15, 22, 43. Iam verò cum ex prioribus quinque 1, 3', 4', 9, 24 bini tantùm $int, utpote 3 & 4, qui cum binis ho- rum con$entiunt, eò deventum e$t, ut ad inveniendas veras radi- ces opùs tantùm $it divi$ionem tentare per x - 3, vel per x - 4; aut, ad obtinendas fal$as, quæ hâc diminutione verarum unitate $unt auctæ, per x + 2, & per x + 6. Hinc, cum x^3 - 1xx - 30^x + 72 = 0 dividi po$$it per x - 3 = 0, atque oriatur xx + 2xx - 24 = 0, cujus radices $unt + 4, & - 6; vel etiam x^3 - 1xx - 30x + 72 = 0 dividi po$$it per x - 4 = 0, & proveniat xx + 3x - 18 = 0, cujus radices $unt + 3 & - 6; vel denique x^3 - 1xx - 30x + 72 = 0 dividi po$$it per x + 6 = 0, & re$ul- tet xx - 7x + 12 = 0, cujus radices $unt + 4, & + 3; $equitur, radices propo$itæ æquationis e$$e + 3, + 4, & - 6. Vbi notan- dum, in huju$modi praxi $eligendi divi$ores, non opùs e$$e totius operationis, quæ ad inveniendas po$teriores ha$ce æquationes requiritur, rationem habere; $ed tantùm quatenus ad ultimum terminum inveniendum in$ervire po$$it. Ad quem obtinendum, quando prioris radices unitate augentur vel diminuuntur, numeri in æquatione dati $olummodo addendi $unt vel $ubtrahendi, prout $igna + & - indicant. At verò cùm per denarium aliumve nu- merum augentur vel diminuuntur, tum priùs cyphræ ip$is in fine apponendæ $unt, vel ip$i per datos numeros $unt multiplicandi, antequam addantur vel à $e invicem $ubtrahantur. quod u$us edocebit.

[329]COMMENTAR II IN LIBRVM III.

Vbi tandem notandum, ad $eligendos divi$ores divi$ione$que $uperfluas evitandas, $pectarietiam po$$e ea, quæ Vir Clari$$imus D. de Beaune de limitibus Æquationis, intra quos ejus radices cadunt, tradidit. Qualia i$ta in 2<_>do tractatu continentur, qui unâ cùm primo de natura & con$titutione Æquationum huic editioni nunc acce$$it.

_Vnde cogno$citur, valorem ip$ius z e$$e_ {1/2} aa + cc O. + -{1/2}aa + {1/4}cc + {1/2}aaa + cc, _vel_ {1/2} aa + cc - -{1/2}aa + {1/4}cc + {1/2}a aa + cc.] utpote qui elicitur ex priori æquatione zz - z aa + cc + {3/4}aa - {1/2}aaa + cc = 0. Quæ quidem primi vel tertii ca$us e$$e pote$t æquationum Qua- dratarum pag. 6 & 7. Primi videlicet, $i {5/4}_aa_ e$t minus quàm _cc_, quo ca$u {1/2}aa + cc + -{1/2}aa + {1/4}cc + {1/2}a aa + cc de- $ignabit verum valorem radicis z, & {1/2}a aa + cc - -{1/2}aa + {1/4}cc + {1/2}aaa + cc, fal$um valorem, juxta ea quæ pag. 162 annotavimus. At tertii, $i {5/4}_aa_ majus fuerit quàm _cc_, quo ca$u utraque radix e$t vera. Vbi porrò notandum, æquationem po$teriorem zz + zaa + cc + {3/4}aa + {1/2}aaa + cc = 0, po$tquam {1/4}aa + {1/4}cc non fuerit minus quàm {3/4}aa + {1/2}a aa + cc, $ive, quod idem e$t, _cc_ non minus quàm 8_aa_, duas ad- mittere fal$as radices, quemadmodum p. 165 monuimus, quæ $unt - {1/2} aa + cc + - {1/2}aa + {1/4}cc - {1/2}aaa + cc, & - {1/2} aa + cc - - {1/2}aa + {1/4}cc - {1/2}aaa + cc. Ita ut quatuor $int radices binarum præcedentjum æquationum $ive æ- quationis z^4* # + {1/2}aa\\ - cc # zz # - a^3 \\ - acc # z # +{5/16}a^4 \\ - {1/4}aacc = 0, nempe z = {1/2} aa + cc + {1/4}cc - {1/2}aa + {1/2}aaa + cc, z = {1/2} aa + cc - {1/4}cc - {1/2}aa + {1/2}aaa + cc, z = {1/2} aa + cc + {1/4}cc - {1/2}aa + {1/2}aaa + cc, z = {1/2} aa + cc - {1/4}cc - {1/2}aa + {1/2}aaa + cc.

_Et quandoquidem $upr a fecer amus_ z + {1/2}a = x, _in_- P [330]FRANCISCI à SCHOOTEN _note$cit, quantit atem x, ad quàm cogno$cendam omnes_ _ha$ce operationes in$tituimus, e$$e_ + {1/2}a + {1/4}aa + {1/4}cc - {1/4}cc - {1/2}aa + {1/2}a aa + cc.] vel {1/2}a + {1/4}aa + {1/4}cc + {1/4}cc - {1/2}aa + {1/2}a aa + cc, vel {1/2}a - {1/4}aa + {1/4}cc + {1/4}cc - {1/2}aa - {1/2}a aa + cc, vel denique {1/2}a - {1/4}aa + {1/4}cc - {1/4}cc - {1/2}aa - {1/2}aaa + cc. Vtliquet ex iis, quæ proximè annotata $unt.

_Vbi per præcedentes regulas cogno$citur, radicem ejus,_ Q _quæ e$t longitudo line æ D F, e$$e_ {1/2}a + {1/4}aa + {1/4}cc - {1/4}cc - {1/2}aa + {1/2}aaa + cc.] Vbi patet, quòd ex quatuor radicibus $upra expo$itis, æquationis x^4 - 2ax^3 + 2aa \\ - cc xx - 2a^3x + a^4 = 0, quarum binæ priores $emper veræ $unt, _Vide figu-_ _vam p.83_. $eu plus quàm o, D. des Cartes eam tantùm $ibi delegerit, quæ ad quantitatem lineæ D F, pro qua invenienda x po$uerat de$i- gnandam in$ervire po$$it, & reliquam veram {1/2}a + {1/4}aa + {1/4}cc + {1/4}cc - {1/2}aa + {1/2}a aa + cc neglexerit, eò quòd lineam ipsâ D C majorem exhibeat.

Pote$t autem hîc eleganter o$tendi u$us, quem radices tam fal- $æ quàm veræ alicujus æquationis in Geometria habent, ac quo pacto earum ope ad plenam alicujus Problematis cognitionem perducamur; $ic ut nullus ca$us exi$tat, quem non detegamus, at- que eju$dem determinationem non inveniamus. Sciendum enim e$t, quòd, quemadmodum veræ radices in Arithmetica (ut $upra indicavimus) quantitatem aliquam de$ignant, majorem quàm ni- hil, & fal$æ defectum alicujus quantitatis, $eu quantò nihilo $unt minores, $ic in Geometria veræ radices eas communiter lineas de$ignent, $en$u illo, quales inveniendæ proponuntur, at verò fal$æ, $en$u contrario. Adeò ut $i veræ accipiantur in data recta indefinita, à dato puncto versùs aliquod in ea punctum de$igna- tum, progrediendo, fal$æ in ip$a ab eodem puncto $umi debeant versùs contrarium punctum, regrediendo.

[331]COMMENT ARII IN LIBRVM III. H 24 L P N A I C E 24. F 24. B 7. D 24. K O M

Vt, quoniam in expo$ito Problemate, ad inveniendam quan- titatem lineæ D F = x, $ive ad cogno$cendum quanta $umi debeat longitudo à puncto D versùs C, ut fiant quæ quæruntur, inventa e$t æquatio x^4 - 2ax^3 + 2aa \\ - cc xx - 2a^3x + a^4 = 0, quæ duas admittit veras radices, utpote {1/2}a + {1/4}aa + {1/4}cc - {1/4}cc - {1/2}aa + {1/2}aaa + cc, [332]FRANCISCI à SCHOOTEN H 24 L P N A I C E 24. F 24. B 7. D 24. K O M & {1/2}a + {1/4}aa + {1/4}cc + {1/4}cc - {1/2}aa + {1/2}aaa + cc: hinc à puncto D versùs C $umendæ $unt duæ lineæ, quarum una e$t æqualis {1/2}a + {1/4}aa + {1/4}cc - {1/4}cc - {1/2}aa + {1/2}aaa + cc, de$ignans lineam D F, & altera æqualis {1/2}a + {1/4}aa + {1/4}cc + {1/4}cc - {1/2}aa + {1/2}aaa + cc, de$ignans lineam D H; deinde à puncto B ad inventa puncta [333]COMMENTARII IN LIBRVM III. F & H ducendæ rectæ B F, B H, quarum hæc $ecet latus A C in I, & illa idem latus productum in E: Eritque quælibet intercepta- rum F E, I H æqualis datæ c. Porrò, quoniam dicta æquatio duas quoque admittit fal$as radices, quæ $unt {1/2}a - {1/4}aa + {1/4}cc - {1/4}cc - {1/2}aa - {1/2}aaa + cc, & {1/2}a - {1/4}aa + {1/4}cc + {1/4}cc - {1/2}aa - {1/2}aaa + cc: ideo à puncto D, versùs alteram partem, $umendæ $unt duæ li- neæ, quarum una e$t æqualis {1/2}a - {1/4}aa + {1/4}cc - {1/4}cc - {1/2}aa - {1/2}aaa + cc, de$ignans lineam D K, & altera æqualis {1/2}a - {1/4}aa + {1/4}cc + {1/4}cc - {1/2}aa - {1/2}aaa + cc, de$ignans lineam D M. Quibus $ic inventis, $i ab inventis pun- ctis K & M per punctum B ducantur lineæ occurrentes ip$i A C productæ versùs A: erit $imiliter unaquæque interceptarum K L, M N ip$i c æqualis.

Vnde apparet, quòd, etiam$i de $ola D F invenienda quæ$tio fuerit, nec quicquam de interceptis I H, K L, & M N cogitave- rimus, ip$æ tamen ultro po$t æquationis re$olutionem $e$e offe- rant. Ita ut con$tet, per harum radicum cognitionem nos deduci in notitiam uniuscujusque ca$us, quem Problema propo$itum pote$t admittere; nec non, quo pacto quilibet ex ip$is e$t con- $truendus ac determinandus.

Vt, quoniam, ad explicandas radices æquationis zz + zaa + cc + {3/4}aa + {1/2}aaa + cc = 0, requiritur, ut {1/4}aa + {1/4}cc non $it minus quàm {3/4}aa + {1/2}aaa + cc, $ive cc non minus quàm 8 aa ($icut dictum e$t pag. 309): Sic quoque ad ducendas interceptas K L, M N opùs e$t, ut _cc_ non $it minus quàm 8 aa. Quemadmodum facilè demon$trari pote$t, ducen- do tantùm rectam O P ip$i B C perpendicularem: $iquidem recta O P rectarum omnium, quæ per punctum B duci po$$unt, mini- ma exi$tit. Cujus quadratum cum duplum $it quadrati ex P C, & hoc duplum quadrati ex B C, & hoc rur$us quadrati ex B D du- plum : erit quadratum ip$ius O P quadrati ex B D octuplum. Hæc igitur ad ducendas interceptas K L, M N Problemati præfi- genda e$t determinatio.

Porrò, quod ad reliquas interceptas attinet, ut F E & I H, eæ [334]FRANCISCI à SCHOOTEN $emper $ic duci po$$unt, ut datis rectis $int æquales, nec e$t Pro- blema eo ca$u determinationi obnoxium.

In numeris, e$to B D = a = 7, E F = c = 24, fietque æquatio quæ$ita x^4 - 14x^3 - 478xx - 686x + 2401 = 0. Quæ cum dividi nequeat per x + vel - aliquo numero, ultimum ter- minum dividente, tollo $ecundum ejus terminum, & fit æquatio z^4* - 551 {1/2}zz - 4375z - 6305{11/16} = 0. Quæ ad tres di- men$iones reducta dabit æquationem y^6 - 1103y^4 + 329375yy - 19140625 = 0. Hæc autem cum dividi po$$it per yy - 625 = 0, arguitur y e$$e 25, quâ mediante dividetur æquatio z^4 * - 551{1/2}zz - 4375z - 6305{11/16} = 0 in duas æquationes, zz - 25z - 50{3/4} = 0, & zz + 25z + 124{1/4} = 0: fient- que radices prioris z = 12{1/2} + √207, & z = 12{1/2} - √207; at po$terioris z = - 12{1/2} + √32, & z = - 12{1/2} - √32. Verùm quoniam, ad tollendum $ecundum terminum primæ æ- quationis, $uppo$ita fuit x = z + {1/2}a: hinc radices ejus erunt x = 16 + √207, & x = 16 - √207, ut & x = - 9 + √32, nec non x = - 9 - √32. Et liquet D F fore 16 - √207, D H 16 + √207, D K 9 - √ 32, ac denique D M 9 + √ 32.

Eodem modo, $i B D fuerit 3, & F E 4, invenietur æquatio x^4 - 6x^3 + 2xx - 54x + 81 = 0, quæ $imiliter per x + vel - aliquo numero ultimum terminum 81 dividente dividi nequit: unde $ublato $ecundo ejus termino, fiet æquatio z^4* - 11 {1/2}zz - 75z - 10{11/16} = 0, quæ ad tres dimen$iones reducta, dabit æquationem y^6 - 23y^4 + 175yy - 5625 = 0. Hæc, cum per yy - 25 = 0 dividi po$$it, $equitur y fore 5. Vnde divisâ æquatione præcedente in duas æquationes zz - 5z - {3/4} = 0, & zz + 5z + 14{1/4} = 0, inveniemus z = √7 + 2{1/2}, vel z = √7 - 2{1/2}. Quæ binæ tantùm radices ex utraque æquatione erui po$$unt, cum po$terior æquatio zz + 5z + 14{1/4} = 0 $it impo$$ibilis, per ea, quæ p. 165 expo$uimus, adeoque nullas ad- mittat radices nec veras nec fal$as, $ed tantùm imaginarias. Qui- bus radicibus $i addatur 1{1/2} (quoniam ad tollendum $ecundum terminum primæ æquationis po$uimus x = z + 1{1/2}), habebitur x = √7 + 4, vel x = √7 - 1. Id quod mon$trat lineam D F $umendam e$$e æqualem √7 - 1, & lineam D H = √7 + 4. Ex quibus con$tat, quòd, po$tquam æquatio inventa x^4 - 6x^3 + 2xx - 54x - 81 = 0 nullam agno$cat radicem fal$am, [335]COMMENTARII IN LIBRVM III. (quandoquidem radices æquationis zz + 5z + 14{1/4} = 0, tan- tummodo $unt imaginariæ, & æquatio impo$$ibilis) ideo $imili- ter nulla linea, cujus longitudo $it 4, per punctum B duci, atque à rectis C A, C D intercipi po$$it.

Cæterùm, ne quid ad penitiorem intellectum harum regula- rum, quibus hîc in reducendis ac dividendis æquationibus u$i $u- mus, deficiat, vi$um fuit $equentia adjicere.

Hinc $i, exempli causâ, æquatio reducenda $it x^4 * - pxx - qx + r = 0, inve$tigare oportet ex quibus binis æquationibus produci queat æquatio, quæ reducendæ $imilis exi$tit. Quocirca cum, $upponendo xx + yx + z = 0 ac xx - yx + v = 0, ex mutua harum duarum multiplicatione producatur x^4* # + zxx \\ - yy \\ + v # -zyx \\ + vy # + vz = 0, æquatio eju$dem formæ cum pro- po$ita, elicio inde tres æquationes diver$as: nimirum, z - yy + v = - p,-zy + vy = - q, & vz = r. E quibus deinde, $i ad in- veniendam quantitatem y, in locum z & v $ubrogentur earum va- lores {1/2}yy - {1/2}p + {q/2y} & {1/2}yy - {1/2}p - {q/2y}, emerget æquatio y^6 - 2py^4 # + pp \\ - 4r # yy - qq = 0. Inventâ autem quantitate y, loco duarum præcedentium æquationum xx + yx + z = 0 ac xx - yx + v = 0 $cribo ha$ce duas xx + yx + {1/2}yy - {1/2}p + {q/2y} = 0 ac xx - yx + {1/2}yy - {1/2}p - {q/2y} = 0. Et patet quæ$itum. Idem pa- riter de cæteris æquationibus, quarum $igna ab allatæ $ignis $unt diver$a, e$t intelligendum, è quibus omnibus po$tea inter $e col- latis dictarum regularum veritas penitùs eluce$cit. Vbi etiam li- quet, $i valor ip$ius yy per divi$ionem $uperioris æquationis Cu- bicæ inveniri po$$it, Problema, quod ad æquationem propo$itam x^4 * - pxx - qx + r = 0 perducitur, fore omnino Planum; $in minus, illud ip$um tunc e$$e Solidum.

Denique ex his quoque emanat, quo pacto regula generalis re- ducendi omnes æquationes altiores, pag. 84 ab Authore adducta, intelligi nec non ad praxin revocari debeat.

_Cum aliàs; $i proea $upponeretur D G, multò diffici-_ R _liùs ad Æquationem, $ed quæ fimplici$$ima foret, per-_ [336]FRANCISCI à SCHOOTEN _veniremus. Luod quidem hîc refero, ut vobis indicem,_ _quòd, cùm Problema propo$itum non e$t Solidum, $iquæ-_ _rendo illud unâ viâ ad Æquationem deveniatur valde_ _compo$itam, tum communiter aliâ viâ ad $impliciorem_ _Æquationem perveniri po$$it._] Modus autem, quo ad Æquationem dictam pervenerim, talis e$t.

N A C E F B D H G

Iungatur E G, ductâque E H parallelâ ip$i C D vel A B, po- natur B D vel D C = a, F E = c, B F = y, & D G = x. Hinc cum E H æqualis $it ip$i C D vel D B, & triangulum E H G $i- mile triangulo B D F: erit & E G æqualis B F, hoc e$t, = y. Eo- dem modo $imilia $unt triangula B G E & B E H: unde erit, ut B G, $eu a + x, ad G E, $eu y; ita B E, $eu y + c, ad E H, $eu a. Ac proinde ductis tum mediis tum extremis in $e invicem, fiet æquatio inter yy + cy & aa + ax, vel inter yy & - cy + aa \\ + ax. Non $ecus, triangula B F D & B E H $unt $imilia: quare, $i fiat ut B F, $eu y, ad B D, $eu a; ita B E $eu y + c ad B H; erit B H = {ay + ac/y}. Subductâ autem B H ex B G $eu a + x, relinquetur H G = {xy - ac/y}. Porrò cum B H, H E, & H G tres $int propor- tionales: hinc $i multiplicetur B H per H G, hoc e$t, {ay + ac/y} per {xy - ac/y}, erit productum {axyy + acxy - aacy - aacc/yy} æqua- le ei, quod fit ex H E in $e, hoc e$t, aa; & per con$equens xyy - ayy = # + ac \\- cx # y + acc, unde yy = - cy + {acc/x - a}. Cæterùm [337]COMMENTAR II IN LIBRVM III. cumilla, quæ eidem $unt æqualia, inter $e quoque $int æ qualia, erit - cy + aa\\ + ax = - cy + {acc/x - a}. Ac proinde ablatis utrinque æ- qualibus, reliquumque multiplicando per x - a, habebitur axx - a^3 = acc, ideoque xx = aa + cc. Quod erat o$tenden- dum.

Sed lubet hîc aliud exemplum non inelegans afferre, quod mi- hi à Docti$$imo, ac in omni $tudiorum genere ver$ati$$imo D. Marco Meibomio, e$t $uppeditatum, cujus operâ A ri$toxenus, Alypius, aliique Veteres Mu$ici pri$tino nitori $unt re$tituti.

Datis trianguli rectanguli A B C, minore latere A B, & differentiâ $egmentorum ba$is E C, invenire differen- tiam laterum F C.

G B F 2 5 A D E C Ponatur AB = a, E C = b, F C = x: eritque GC = 2a + x. EC\\b - FC\\x - GC\\2 a + x / AC\\{2ax + xx / b} [338]FRANCISCI à SCHOOTEN {2ax + xx 2ax + xx/ + 2ax^3 + x^4} {4aaxx + 2ax^3/ 4aaxx + 4ax^3 + x^4} bb = 2aa + 2ax + xx {4aaxx + 4ax^3 + x^4 = 2aabb + 2abbx + bbxx/ x^4 + 4ax^3 + 4aa \\ - bbxx - 2abbx - 2aabb = o.}

Quoniam verò hæc æquatio dividi nequit per x 🜶 a, vel per x 🜶 b, vel per x = 2 a, vel per x = 2 b, hinc tollendus e$t $ecundus terminus, ut reducatur ad aliam tres tantùm dimen$iones haben- tem: quod fiet ponendo z - a = x {z^4 - 4az^3 + 6aazz - 4a^3 z + a^4 = x^4 + 4az^3 - 12aazz + 12a^3 z - 4a^4 = + 4ax^3 + 4aazz - 8a^3 z + 4a^4 = + 4aaxx - bbzz + 2 abbz - aabb=- bbxx - 2abbz + 2aabb = - 2abbx - 2aabb = - 2aabb./ z^4 * - 2aa \\ - bbzz * + a^4 - aabb= o. Quia autem} hîc po$t $ublationem $ecundi termini contingit æquationem e$$e Quadratam, cum in ea de$it z^3 & z : non opùs e$t ulteriùs pro- gredi, cum radix ejus per ea, quæ primo libro $unt o$ten$a inve- niri po$$it. Erit enim

zz = aa + {1/2}bb + b 2aa + {1/4}bb, & z = aa + {1/2}bb + b 2aa + {1/4}bb, ac proinde x = - a + aa + {1/2}bb + b 2aa + {1/4}bb.

Vbi notandum, $i pro majori latere B C ponatur x, æquationem quæ$itam fore quadratam: utpote, x^4 * - 2aa - bbxx^* + a^4 - aabb = o, five x^4 = + 2aa + bbxx - a^4 + aabb, cu- jus radix e$t xx = aa + {1/2}bb + b 2aa + {1/4}bb, hoc e$t, x = aa + {1/2}bb + b 2aa + {1/4}bb. Cujus $anè cum præce- dente convenientia ex ip$o $chemate e$t per$picua. Quòd $i ve- rò pro A E, duplo minori $egmento, ponatur x, fiet Æquatio xx = - bx + 2aa, cujus radix e$t x = - {1/2}b + {1/4}bb + 2aa. [339]COMMENTARII IN LIBRVM III. Quæ loco alterius exempli haberi queunt, quorum nos admonet Author pag. 84.

Non di$$imilis erit quæ$tio, $i datis A B = a, & D C = b, quæ- ratur F C = x. Fiet enim æquatio x^4 + 4a x^3 + 6aa \\ - bbxx + 4a^3 \\ - 2abbx + a^4 \\ - 2aabb = 0. In qua $i tollatur $ecundus terminus, ponendo $cilicet z - a = x, prodibit æqua- tio z^4* - bbzz^* - aabb = 0, $ive z^4 = bbzz + aabb, cujus radix e$t z z = {1/2}bb + b {1/4}bb + aa, hoc e$t,

z = {1/2}bb + b{1/4}bb + aa, adeoque x = - a + {1/2}bb + b{1/4}bb + aa. Sed $i quæratur B C = x, erit æquatio xx = {1/2}bb + b {1/4}bb + aa, cujus radix e$t x = {1/2} bb + b {1/4} bb + aa. Cujus cum præcedente con$en$us ex figura per$picitur. Denique $i quæratur A D, habebitur æquatio x x = - b x + a a, cujus ra- dix e$t x = - {1/2} b + {1/4}bb + aa. Quod $imiliter $uperioris mo- niti non inelegans e$t exemplum.

His adde $equentem quæ$tionem, quam olim ab Arithmetico $ubtili$$imo, D. Nicolao Huberti à Per$yn, Harlemen$i, fautore meo honorando, $olvendam accepi.

Invenire quatuor numeros, unitate $e invicem exce- dentes, qui inter $e multiplicati faciant 100.

Ponatur primus x, $ecundus x + 1, tertius x + 2, & quartus x + 3. Fietque æquatio x^4 + 6 x^3 + 11 xx + 6 x = 100, vel x^4 + 6 x^3 + 11 xx + 6 x - 100 = 0. cujus ultimus terminus dividi pote$t per 1, 2, 4, 5, 10, 20, 25, 50, & 100. Divi$io verò tentata per x 🜶 1, vel per x 🜶 2, vel per x 🜶 4 & c. non $uccedit. Hinc $ublato $ecundo termino, prodibit æquatio z^4* - 2 {1/2} z z^* - 99 {7/16} = 0, vel z^4 = 2 {1/2} zz + 99 {7/16}, cujus radix e$t zz = √ 101 + 1{1/4}, hoc e$t, z = √ 101 + 1{1/4}. Ac proinde, cum ibi tollendo $ecundum terminum po$uerimus x = z - 1{1/2}, fiet x = √ 101 + 1{1/4} - 1{1/2}. Eritque quæ$itorum numerorum, pri- mus √ 101 + 1{1/4} - 1{1/2}, $ecundus √ 101 + 1{1/4} - {1/2}, ter- tius √ 101 + 1{1/4} + {1/2}, & quartus √ 101 + 1{1/4} + 1{1/2}. Quod facilè probari pote$t.

Vbi notandum, $i cum hujus quæ$tionis Authore pro primo numero ponamus x - 3{1/2}, pro $ecundo x - {1/2}, pro tertio x + {1/2}, [340]FRANCISCI à SCHOOTEN pro quarto x + 1 {1/2}, quæ$tionem faciliùs $olvi po$$e. Invenitur enim æquatio x^4 = 2 {1/2} x x + 99 {7/16}, omnino ut præcedens, de- nominata à radice z: unde quæ$iti numeri $iunt ut $upra. Verùm difficile $atis foret in ha$ce hypothe$es incidere, non $ecus quàm in $uperiorem Pappi con$tructionem, $icut Author innuit pag. 83.

Re$tat jam exemplum aliquod exhibendum, ubi æquationem ad Quadratam reducere non licet, & Problema Solidum exi$tit. Quale e$t illud, quod ante annos aliquot $ibi ad inve$tigandum propo$uit Nobili$$imus atque Ampli$$imus Vir D. Ioannes de Wit, Con$iliarius & Pen$ionarius $ive primarius Hollandiæ We$t-Fri$iæque mini$ter, Mathematum periti$$imus. à quo in$i- gnem tractatum, brevi, $i volet Deus, expectare poteris, in quo Planorum atque Solidorum Locorum per artem Analyticam in- ventionem aliter quàm Carte$ius exponit.

Datis in $uperiori triangulo rectangulo A B C, $eg- mento ba$is D C = a, & differentiâ laterum C F = b; invenire A B, latus minus.

E$to A B = x, fietque æquatio x^4 + 4bx^3 + 6bb \\ - 2aaxx + 4b^3 \\ - 2aabx + b4 \\ - 2aabb = 0. Quæ cum dividi nequeat per x = b, tollo $ecundum ejus terminum, $tatuendo z - b = x, unde emergit æquatio z^4* - 2aazz + 2aab z - aabb = 0, quippe quæ invenitur, quærendo latus majus B C. Hanc porrò reduco ad aliam, tres tan- tum dimen$iones habentem, juxta regulam pag. 79, fietque æqua- tio y^6 - 4aay^4 + 4a^4 \\ + 4aabbyy - 4a^4 bb = 0. Quæ cum dividi nequeat per binomium aliquod, con$tans ex quantitate incognitâ yy = quantitate cognitâ, ultimum terminum 4a^4 bb dividente, in- dicio e$t, Problema propo$itum e$$e Solidum, adeoque non ni$i per Conicas $ectiones $olvi po$$e. Neque minus vitium e$t, $olutionem ejus po$t hæc tentare per lineas rectas & circulos, quàm adhibere Conicas $ectiones ad con$tructionem eorum, quæ per lineas rectas & Circulos con$trui po$$unt, ut monet D. des Cartes pag. 79.

In numeris, e$to D C = 5, C F = 2, A B = 1 ᰕ, eritque æ- quatio 1 ℨ ℨ + 8 & - 26 ℨ - 68 ᰕ - 84 = o. Quæ cum di- vidi non po$$it per 1 ᰕ plus vel minus aliquo numero, ultimum terminum 84 dividente, au$ero $ecundum terminum 8 ᰕ, & fit, 1 Q Q^* - 50 Q + 100 N - 100 = 0. Hæc autem ad tres di- [341]COMMENTARII IN LIBRVM III. men$iones reducta producit x^6 - 100 x^4 + 2900 x x - 10000 = 0. quæ cum $imiliter dividi non po$$it per x x + vel - aliquo numero, ultimum terminum dividente: $equitur Problema in da- tis numeris e$$e Solidum, lineamque A B per planorum Geome- triam $ive per regulas primo libro expo$itas non po$$e inveniri.

Non di$$imilis erit quæ$tio, $i, datis A D = a, F C = b, quæra- tur B C = x. Invenitur enim æquatio x^4 - 4bx^3 + 6bb \\ - 2aaxx - 4 b^3 \\ + 4aabx + b^4 \\ - aabb = 0. Vnde ponendo x = z + b, emerget æquatio z^4* - 2aazz - 2 aabz - aabb = 0. eadem nempe, quæ provenit, quærendo A B = z.

Porrò, $i exemplorum copiam de$ideres, potes rur$us ex ii$dem datis quærere E C = x, & habebis x^4 + 4ax^3 + 4aa\\ - 2bbxx - 8abbx - 8aabb \\ + b^4 = 0. Cujus $ecundum terminum $i tollas, ponendo z - a = x, obtinebis z^4* - 2aa \\ - 2bbzz - 4abbz + a^4 \\ - 2aabb \\ + b^4 = 0, eandem, quam $i quæras D C = z.

Vbi $i denique quæras B D, invenies hanc æquationem: x^8 - 2a^4 \\ - 2aabbx^4 - 4a^4 bbxx + a^4 b^4 \\ + a^8 \\ - 2a^6 bb = 0. Sed hæc for$an ni- mia videbuntur.

E quibus colligere licèt: quòd, Problemate aliquo Solido exi- $tente, $i per viam aliquam perveniatur ad Æquationem valde compo$itam, communiter etiam per aliam viam ad $impliciorem deveniri po$$it, veruntamen pauciores quàm tres dimen$iones non habentem.

_I am verò po$t quam comper tum e$t, Problema propo$i-_ _tum e$$e Solidum; $ive Æquatio, per quam illud quœri-_ _tur, ad Quadr ato-quadratum a$cendat; $ive ip$a non_ _altiùs quàm ad Cubum a$$urgat: pot e$t $emper radix ejus_ _inveniri per aliquam trium Conicarum $ectionum, quæ-_ _cunque illa tandem $it, & c_.] Ex his notandum e$t, quoties in propo$ita quæ$tione data e$t aliqua Conica $ectio, & Æquatio ad 3 vel 4 tantùm dimen$iones a$cendit, tunc eam $emper ope illius datæ Conicæ $ectionis per $olam regulam & circinum $olvi po$$e. Adeò ut pro Plano Problemate haberi quodammodo po$$it, etiam$i reverâ $it Solidum, ut etiam ab Authore hîc appellatur.

[342]FRANCISCI à SCHOOTEN

Hujus rei elegans exemplum $uggerere pote$t Problema Apollonii de Parabola, lib. 5 Conicorum, de quo meminit Pap- pus Alexandrius in $cholio Prop<_>nis 30 libri 4<_>ti Collectionum Mathematicarum. In cujus $olutionem eos, qui id per Conica vel Linearia, hoc e$t, per improprium genus $olvere quæ$iverunt, dum illud pro Plano Problemate habet, meritò reprehendit. Quoniam autem vir docti$$imus ac de Mathematicis $tudiis perin- de meritus A lexander Ander$onus in exercitatione $ua 5<_>ta di- ctum Problema non levibus indiciis $equentis argumenti fui$$e innuit, $eque ibidem $cribit Analyticâ $uâ duce tandem repe- ri$$e ab$que $olida inclinatione (ut Pappus loquitur) non po$$e definiri: vi$um fuit id ip$um hîc loci, in hoc rationum æquili- brio autoribus i$tis $ic di$$entientibus, cuivis inquirendum pro- ponere.

PROBLEMA.

Parabolâ datâ, è puncto, intra vel extra eam dato, rectam lineam ducere, quæ Parabolæ ad rectos angu- los occurrat.

Etenim $i in hujus Problematis $olutione inve$tiganda, re- ctam, quæ ad axem è puncto in Parabola, ad quod quæ$ita recta duci debet, perpendicularis demittitur, pro incognita quantitate accipiamus: incidemus in æquationem Cubicam, quæ nullo mo- do erit reducibilis, & tamen $ecundùm regulam generalem p. 85 ope eju$dem datæ Parabolæ quàm facillimè con$trui poterit, u- tendo tantùm rectis lineis & circulo. Cujus porrò demon$tratio- nem univer$alem, quam $ibi vulgari modo Geometrarum, conti- nuæ contemplationi $iguræ obnoxiam, acuti$$imus pariter atque eruditi$$imus no$ter Chr. Hugenius concinnavit, cum ip$a jam pridem nobis alii$que ab eo communicata fuerit, nec illa etiam hujus loci exi$tat, eandem hîc prætereundam duximus.

_Atque it a Æquatio reducenda ad banc formam:_ z^3 = *apz. aaq, _$i incognita quantitas tres tantùm_ _dimen$iones habeat; aut ad banc:_ z^4 = *apzz. aaqz. a^3 r. _$i quatuor obtineat dimen$iones ; $eu,_ _$umendo a pro unitate, ad banc:_ z^3 = *pz.q; _aut_ _ad banc:_ z^4 = *pzz. qz. r.] Vbi apparet, hujus [343]COMMENTARII IN LIBRVM III. Geometriæ Methodum requirere, ut, literæ, quæ in priori æqua- tione pro unitate e$t accepta, quadratum reperiatur in ultimo termino; in po$teriori verò æquatione, ut literæ, quæ pro unita- te in termino zz e$t accepta, quadratum reperiatur in termino z, ac ejus cubus in termino ultimo. Etenim $i habeatur æquatio z^3i = * bbz. c^3, ac illius loco alia de$ideretur, cujus penultimus ter minus habeat a, ac ultimus aa: Fiat ut a ad b, $ic b ad quartam, quæ vocetur p: eritque ap = bb; Rur$us, fiat ut a a ad c c, $ic c ad quartam, quæ $it q; $ive etiam (quòd eòdem redit) ut a ad c, $ic c ad tertiam, quæ vocetur d; ac denuo ut a ad d, $ic c ad q: eritque aaq = c^3. Vnde pro z^3 = *. bbz. c^3 $cribi poterit z^3 = * a p z. a a q, $ive, $umendo a pro unitate: z^3 = *pz.q.

Nec aliter fit $i habeatur z^4 = *bbzz. c^3 z. d^4. Sub$tituto enim ap in locum bb, & aaq in locum c^3 (ut ante), faciendum e$t, ut a ad d, $ic d ad quartam, quæ vocetur e, eritque ae = dd, ideo- que aaee = d^4. Vbi rur$us, $i fiat, ut a ad e, ita e ad tertiam, quæ vocetur r, erit ar = ee, ac proinde a^3 r = d^4. Ita ut pro æquatione propo$itâ z^4 = *. bbzz. c^3 z. d^4 reponi po$$it z^4 = *apzz. aaqz. a^3 r, $ive, $umendo a pro unitate : z^4 = *.pzz. qz. r. Quod erat o$tendendum. Eadem e$t ratio æquationis pag. 97.

E quibus liquidò con$tat, quanti $it momenti in Geometria concipere unitatem, cum, præter ejus utilitatem, primo libro o$ten$am, non $olùm ejus beneficio æquationes 3 & 4, ut & 5 & 6 dimen$ionum ita præparentur, ut hæ juxta unam & illæ juxta aliam regulam re$olvi queant; $ed ip$æ etiam hoc pacto de$igna- tæ ad numeros referri, atque ad ip$arum radices explicandas in- $ervire po$$int, adeoque, quænam inter Arithmeticam & Geo- metriam relatio ac convenientia exi$tat, edoceant.

_Deinde $upponendo Parabolam F A G jam de$cri-_ _ptam e$$e, & axem ejus e$$e ACDKL, latusque rectum_ _a $eu_ 1.] Vbi liquet, quòd, po$tquam in æquatione re$olvenda quantitatem a $eu unitatem, ut proximè e$t explicatum, $ubrogavi- mus, eamque juxta regulam pro latere recto Parabolæ F A G a$- $ump$imus, quo pacto Problemata omnia Solida unius eju$dem- que Parabolæ ope $olvi po$$int. Cum enim reduci $emper queant ad æquationem trium aut quatuor dimen$ionum, $uperiorum for- [344]FRANCISCI à SCHOOTEN mularum, & una eademque quantitas a in earundem æquationum ter minis $ubrogari $emper po$$it, evidens e$t, ip$am unius eju$dem- que Parabolæ ope con$trui po$$e. Idem intelligendum quoque e$t de æquationibus numericis trium quatuorve dimen$ionum, qua- rum nulla ex radicibus e$t rationalis, quarumque valor $imiliter per $ectionem Conicam e$t determinandus. Vt $upra $uit o$ten- $um.

Cæterùm uthæc regula cuivis per$pecta reddatur, concipiatur _Vide $i-_ _guram_ _p. 86 vel_ _89_. Parabola e$$e de$cripta F A G, cujus latus rectum $it = a, $eu 1, & in axe cjus A D K L a$$umptâ A D = b, fingatur ex D eidem perpendicularis e$$e erecta D E = c, centroque E intervallo E H = d de$criptus circulus F H G, qui Parabolam ab utraque parte axis $ecet in G & F: oporteatque inve$tigare æquationem, cujus radix $it perpendicularis G K aut F L = z.

Ad quam inveniendam, dividatur z z, quadratum ex G K, per latus rectum $eu a, & fit A K = {z z/a}. E qua $ubductâ A D = b, re- linquetur D K $eu E M = {zz/a} - b. Deinde, quoniam additis E D, hoc e$t, M K, & K G, tota M G e$t = c + z; & quadrata ex E M & M G $imul addita faciant {z^4/aa} - {2bzz/a} + bb + cc + 2cz + zz, quadratum ex E G:erit {z^4/aa} - {2bzz/a} + bb + cc + 2cz + zz = dd, hoc e$t, ordinatâ æqualitate, habebitur æquatio z^4 = * + 2abzz \\ - aa - 2aacz + aadd. \\ - aabb - aacc. Eadem quippe, quæ in- venitur, ponendo F L = - z. Hinc $i, exempli cau$sâ, æquatio propo$ita con$truenda fuerit z^4 = * + apzz - aaqz + a^3 r: erit, factâ $eparatim comparatione inter $ingulos terminos unius & $ingulos alterius, b = {a + p/2}, c = {1/2} q, & d = {1/4}aa + {1/2}ap + {1/4}pp + {1/4}qq + ar}. Quod illud ip$um e$t, quod Authoris regula faciendum præcipit. Eodem modo reliquo- rum ca$uum con$tructio inveniri pote$t. Idem intellige de con- $tructione æquationis pag<_>næ 97, aliarumque hîc $equentium.

_Adeò ut hæc regula omnium, quas aliquis exoptare_ V V _queat, generali$$ima $it & perfecti$$ima._] Quoniam autem, [345]COMMENTARII IN LIBRVM III. quo pacto Solida Problemata etiam Hyperbolæ & Circuli bene- ficio, po$tquam ad æquationem trium quatuorve dimen$ionum $unt reducta, con$trui po$$int, intelligere non modò jucundum quin imò utile exi$tit: vi$um fuit hoc loco afferre regulam, ab in- genio$i$$imo atque integerrimo no$tro Huddenio inventam, quâ eju$dem æquationis radices, prout ip$a ad hanc formam z^4 - pz^3 + qzz - rz + $ = 0 aut ad hanc z^3 - pzz + qz - r = 0 e$t revocata, ita ut omnes termini per $igna + & - $e invicem $e- quantur, inveniri valeant.

CONSTRVCTIO ÆQVATIONIS z^4pz^3 + qzz - rz + $ = 0

Ductis A B, A C, rectum angulum A efficientibus, $umptâque in A B lineâ A D = {1/2}P, agatur ex D ip$i A C C F i h 1 h k E I K A H G D B parallela DF. Deinde in hac invento puncto E, ita ut id, quod$ub A D, D E continetur, $it = √ $, de$cribatur per E circa A$ymptotos A B, A C Hyperbola H E h. [346]FRANCISCI à SCHOOTEN Porrò a$$umptâ D F = {r/2√$}, jungatur A F; & $uper A F de$cripto $emicirculo A D F, collocetur in eo A G = √ q, centroque F circulus de$cribatur, tran$iens per inven- tum punctum G. Qui quidem Circulus Hyperbolam $ecabit vel tanget in tot punctis, quot æquatio diver$as radices admittet, à quibus $i ad lineam A C demittan- tur perpendiculares HI, hi, & hi: erunt ip$æ radices quæ$itæ.

Vbi notandum, $i A G major inveniretur, quàm ut $emicirculo $uper A F de$cripto in$cribi po$$et; aut etiam Circulus G H h adeò parvus e$$et, ut Hyperbolam H E h in nullo pror$us puncto $ecaret vel tangeret, nullam itidem tunc fore radicem in æquatione, quæ non e$$et imaginaria.

Demon$tratio.

Etenim lineâ I H exi$tente = z, cum id, quod $ub A D, D E vel $ub A I, I H continetur, $it = √ $: erit A I $eu D K = {√ $/z}. Vnde cum D F & D K à $e invicem $ubductæ relinquant K F, & D F $it = {r/2√$}: erit K F = {r/2√$} - √$/z} $eu {√$/z} - {r/2√$}, adeoque ᆷ K F $emper = {$/zz - r/z + rr/4$}. E$t autem K H = z - {1/2} p $eu {1/2}p - z, ac proinde ᆷ K H $emper = zz - pz + {1/4}pp. Hinc $umma utriu$que $imul, hoc e$t, ᆷ F H erit = {$/zz - r/z + rr/4$ + zz - pz + {1/4}pp}. Hoc verò cum æquetur ᆷ<_>to A F - ᆷ<_>to A G, hoc e$t, = {1/4}pp + {rr/4$} - q: fiet, ordinatâ æqualitate, z^4 - pz^3 + qzz - rz + $ = 0. Quæ e$t æquatio propo$ita. Vnde liquet I H e$$e = z.

[347]COMMENTARII IN LIBRVM III. CONSTRVCTIO ÆQVATIONIS z^3 - pzz + qz - r = 0.

Ductis, ut ante, A B, A C, & in A B a$$umptâ A D = √ q, agatur ex D ip$i A C parallela D F. Deinde in hac acceptis D E = {r/q}, & E F = p, de$cribatur per E circa A$ymptotos A B, A C Hyperbola E h H. Porrò $ectâ D F bifariam in G, centro G & intervallo G E de$cribatur circulus E H L, qui quidem Hy- perbolam in tot punctis præter E $ecabit vel tan- get, quot æquatio diver- $as radices admitter, è quibus $i ad lineam A B demittantur perpendicu- lares H I, hi, erunt ip$æ radices quæ$itæ.

F L C K H G h E A I i D B Demon$tratio.

Quoniam, H I exi$tente = z, A I, per $upra dicta, e$t = {r/qz} √ q, & eadem ab A D $ubducta relinquit I D vel H K = √ q - {r/qz} √ q: erit ᆷ ex H K = q - {2r/z} + {rr/qzz}. Deinde, quoniam D E = {r/q} ab- latâ ex D K $eu I H = z, relinquitur E K = z - {r/q}; at verò D K = z $ubtractâ ex D L $eu E F = p, relinquitur K L = p - z: erit ᆷ E K L = pz - {pr/q} - zz + {rz/q}. Hinc cum ᆷ ex H K æ- quetur ᆷ E K L, erit q = {2r/z} + {rr/qzz} = p z - {pr/q} - z z + {rz/q}. Et $it, ordinatâ æqualitate, z^4 - {r/q} z^3 \\ - p + qzz \\ + {pr/q} - 2rz + {rr/q} = 0. [348]FRANCISCI à SCHOOTEN Quæ æquatio dividi pote$t per z - {r/q} = 0, & fit z^3 - p z z + qz - r = 0, æquatio propo$ita. Vnde liquet H I e$$e = z.

His $ubjunge $equentem regulam, à me inventam, quâ ope Circuli & Parabolæ Æquationes Cubicæ, in quibus 2<_>dus terminus non e$t $ublatus, con$trui po$$unt, proutip$æ ad hanc formam z^3 = pzz. aqz. aar, aut ad hanc z^3 = pzz^*. aar; $ive etiam ($umendo a pro unitate) ad hanc z^3 = pzz. qz. r, aut ad hanc z^3 = pzz ^*. r, $unt reductæ. Ea autem talis e$t.

a p q r A O B D G K L M F E A C K G B D M L E [349]COMMENTARII IN LIBRVM III. A C M L n o G K N O B D E F

De$criptâ Parabolâ N A M, cujus axis $it A B E, & latus rectum = a $eu 1, erigo ex vertice A, ad dextram Parabolæ, $uper axe, perpendicularem A C = p; & ex C ductâ C D ip$i A B parallelâ, donec Parabolæ oc- currat in D, duco ex D ip$i A C parallelam D B, oc- currentem axi in B. Dehinc in linea A B, continuatâ versùs B, $umendo B E = 1, oporter facere E F = q, eamque ulteriùs in illa versùs hanc eandem partem $u- mere, $i habeatur + q in æquatione; $ed versùs alteram partem, $i habeatur - q. Porrò $ectâ A F bifariam, aut A E, $i q $it nulla, in G, $i habeatur - p, & q & r diver$is $ignis $int adfectæ; aut etiam $i habeatur + p, & q & r ii$dem $ignis denotatæ fuerint, erigenda e$t ex G per- [350]FRANCISCI à SCHOOTEN pendicularis G K = {r + pq/2}, aut = {1/2} r, $i q nulla $it, eaque ad dextram collocanda, $i p & r diver$a $igna habeant, aut ad $ini$tram, $i eadem. Vel contra, $i habeatur - p. & q & r ii$dem $ignis adficiantur; aut etiam $i habeatur + p, & q & r diver$is $ignis de$ignentur, oporter face- _Signum =_ _$ignificat_ _differen-_ _tiam, quœ_ _e$t inter r_ _& pq_. re GK = {r = pq/2}, aut = {1/2}r, $i q nulla $it, eamque, ut ante, ad dextram $ini$tramve collocare, $i r $it major quàm pq; vel contra, $i r minor $it quàm pq. Quo per- acto, $i ex K circulus de$cribatur, tran$iens per pun- ctum D, $ecabit is vel tanget Parabolam in tot punctis præter D, quot æquatio diver$as radices admittet; è quibus $i ad axem demittantur perpendiculares, obti- nebuntur omnes æquationis radices, tam fal$æ, quàm veræ. Quarum quidem veræ, ut ML, ad dextram ca- dent, & fal$æ, ut NO, ad $ini$tram, $ihabeatur - p in æquatione. Sed contra, $i habeatur ibi + p, veræ ca- dent ad $ini$tram, & fal$æ ad dextram.

Cujus quidem demon$trationem, cum eodem modo fieri po$- $it, quo illa Authoris paginæ 89, brevitatis $tudio hîc omittimus.

Vbi demum advertendum, regulam hanc habere etiam locum in Æquationibus Cubicis, quarum 2<_>dus terminus e$t $ublatus, $i tantùm in iis p intelligamus e$$e = 0, & veras radices ex eadem parte Parabolæ e$$e $umendas, quâ erecta e$t perpendicularis G K, & fal$as ex altera, cùm habetur + r in æquatione; aut con- tra, $i in ea habetur - r.

Cæterùm cum & alias regulas huc afferre po$$em, quibus hæ eædem æquationes $icut & $uperiores Quadrato-quadratæ con- $trui queunt: tamen, ne in iis hîc recen$endis nimis longus $im (quandoquidem infinitas invenire licet), $uffecerit jam allatas, tanquam faciliores expo$ui$$e, cæterasque etiam aliis quærendas reliqui$$e.

_Fal$a autem F L œqualis e$t duabus bi$ce QN & NV_ X _$imul $umptis, quemadmodum ex calculo facile e$t videre_.] Veritatem proprietatis Parabolæ, quam hîc obiter adnotat Au- [351]COMMENTARII IN LIBRVM III. ctor, & ad quam inve$tigandam me ante annos aliquot Pari$iis in- $tigavit Docti$$imus, ac Mathematum peritiâ, non minùs quàm omnigenâ virtute, ornati$$imus vir D. Claudius Mylon, I. C, $icut à me tum inventa fuit, $equenti Theoremate exponam.

THEOREMA.

Si Circulus Parabolam in pluribus punctis $ecuerit. à quibus ad axem ex utraque parte perpendiculares de- mittantur: erit ea, quæ ab una parte axis reperitur, æ- qualis illis, quæ $unt ab altera parte. Quòd $i verò ab utraque parte in duobus punctis illam $ecet: erunt $i- militer duæ ab una parte æquales duabus ab altera parte.

Sit Parabola H A BE, cujus axis A I, vertex A, Circulus autem ip$am $ecans H B E. Qui quidem primò tran$eat per verticem, $ecetque Parabolam ab una parte in puncto H, & ab altera in punctis B & E. Demi$$is autem ex punctis H, B, & E in axem A L B C O D E F G H I K perpendicularibus HI, BC, & ED: o$tendendum e$t, HI æ- qualem e$$e ip$is B C & ED $imul $umptis.

E$to latus rectum Parabolæ = a, C B = c, D E = d, H I = z, A G = x, & F G = y. Hinc cum, per 11 propo$itionem 1 libri [352]FRANCISCI à SCHOOTEN Conicorum A pollonii, latus rectum $eu a $it ad C B $eu c, ut CB $eu c ad A C: erit A C = {cc/a}. Eâdem ratione cum $it utlatus re- ctum ad D E, ita DE ad AD: erit AD = {dd/a}. Similiter, quo- niam latus rectum e$t ad HI, ut HI ad I A: erit A I = {zz/a}. Vnde, $i auferatur A C = {cc/a} ex A G = x, relinquetur C G $eu L F = x - {cc/a}. Cujus quadratum xx - {2ccx/a} + {c^4/aa} $i addatur quadrato rectæ L B yy + 2cy + cc, erit $umma xx - {2ccx/a} + {c^4/aa} + yy + 2cy + cc, quadratum rectæ F B, per 47 prop. I<_>mi lib. Ele- mentorum. Sic etiam, $i addantur quadrata ip$arum A G & G F, nimirum, xx & yy, erit $umma xx + yy quadratum rectæ F A. Quoniam autem in Circulo rectæ lineæ, à centro ad circumfe- rentiam ductæ, $unt æquales; erunt quoque rectæ F B F A æqua- A L B C O D E F G H I K les, unde & earum quadrata xx - {2ccx/a} + {c^4/aa} + yy + 2cy + cc & xx + yy. Quæ quidem æqualitas, $i ritè ordinetur, dabit x = {c^3 + 2aay + aac/2ac}.

Eodem modo auferendo A D = {dd/a} ex A G = x, relinquetur [353]COMMENTARII IN LIBRVM III. GD $eu F O = x - {dd/a}. Cujus quadrato xx - {2ddx/a} + {d^4/aa} $i addatur quadratum ex E O dd + 2dy + yy, erit $umma xx - {2ddx/a} + {d^4/aa} + dd + 2dy + yy quadratum ex F E. Quod $imiliter adæquetur quadrato ex F A xx + yy, atque æquatio ritè ordinetur, ut inveniatur rur$us x = {d^3 + 2aay + aad/2ad}.

Quia verò, quæ uni æquantur, illa quoque æqualia $unt inter $e, erit {c^3 + 2aay + aac/2ac} = {d^3 + 2aay + aad/2ad}. In qua æquatione, $i multiplicemus per crucem, atque po$t æqualium ex æqualibus $ubductionem, ita transferamus quantitates, ut utraque æqualita- tis pars dividi po$$it per d - c, orietur cdd + ccd = 2aay.

Similiter, $i ex A I = {zz/a} auferatur A G = x, relinquetur G I $eu F K = {zz/a} - x. cujus quadrato {z^4/aa} - {2zzx/a} + xx $i addatur quadratum ex H K zz - 2yz + yy, erit aggregatum {z^4/aa} - {2zzx/a} + xx + zz - 2yz + yy quadratum ex H F. Quod item ob rationem $upradictam quadrato ex F A $eu xx + yy erit æquale. Quibus adæquatis, $i æquatio ritè ordinetur, con$tabit tertiò x = {z^3 - 2aay + aaz/2az.

Quoniam autem primò inventa fuit x = {c^3 + 2aay + aac/2ac}, e- runtitidem {z^3 - 2aay + aaz/2az} & {c^3 + 2aay + aac/2ac} inter $e æqualia. Quocirca, $i multiplicatio fiat per crucem, atque, po$t æqua- lium ex æqualibus ablationem, quantitates transferantur, ut u- tra æqualitatis pars dividi po$$it per z + c: orietur czz - ccz = 2aay.

Cum verò & $upra inventnm fuerit 2aay = cdd + ccd, erunt itidem czz - ccz & cdd + ccd inter $e æquales. Quam æqua- tionem $i porrò per c dividamus, atque quantitates unius partis transferamus in aliam $ub contrario $igno, $iet zz - cz - dd\\- cd = 0.

Po$tquam igitur evolvimus atque enodavimus propo$itionis data, donec tandem pervenerimus ad æquationem zz - cz - dd\\-cd = 0, re$tat ut illa quæ$ito re$pondeat, atque ejus beneficio propo$iti [354]FRANCISCI à SCHOOTEN veritas eluceat, modò ex datis elici po$$it. Ideoque tentatâ divi- $ione eju$dem æquationis per z - c - d = 0, ut con$tet, num ve- rum $it, quod intenditur, nempe, z æquari c + d: reperitur divi- $ionem fieri po$$e, & oriri z + d = 0. Et manife$tum fit, z æquari c + d, $ive H I æqualem e$$e ip$is B C, E D $imul $umptis. Quod erat demon$trandum.

A P M N B L C O D E F G H K I

Vnde patet, $i Circulus, tran$iens per verticem Parabolæ, eam in B vel E tangat, hoc e$t, rectas C B, D E $ibi invicem æquales faciat, tunc quidem H I ip$ius C B $eu D E duplam fore. Si enim in hac ultima æquatione pro d $cribatur c, fiet æquatio zz - cz - 2cc = 0. Quæ dividi poterit per z - 2c = 0, & orietur z + c = 0. Id quod arguit z valere 2 c, hoc e$t, HI ip$ius C B $eu D E duplam e$$e.

Sed non tran$eat circulus HBE per verticem A, verùm $ecet [355]COMMENTARII IN LIBRVM III. Parabolam ab una parte in puncto H, & ab altera in tribus pun- ctis E, B, & M: Dico $imiliter HI æqualem e$$e ip$is E D, B C, & M N $imul $umptis.

Po$itis enim ii$dem quæ priùs, e$to præterea M N = b. Vnde, $imili ratione, quâ ante, A N erit {bb/a}. Sublatâ autem A N ex A G = x, relinquitur N G $eu P F = x - {bb/a}. Cujus quadratum xx - {2bbx/a} + {b^4/aa} $i addatur quadrato rectæ MP = bb + 2by + yy, erit $umma xx - {2bbx/a} + {b^4/aa} + bb + 2by + yy quadra- tum rectæ F M.

Quoniam autem in Circulo, ob æqualitatem radiorum, rectæ lineæ F B & F M $unt æquales, erunt quoque eorundem quadrata xx - {2ccx/a} + {c^4/aa} + yy + 2cy + cc, & xx - {2bbx/a} + {b^4/aa} + bb + 2by + yy æqualia. Vnde, $i demantur utrinque æquales quan- titates & reliquæ multiplicentur per aa, atque quantitates in x ductæ ad unam æquationis partem transferantur, reliquæ verò ad alteram, fiet c^4 - b^4 + 2aacy - 2aaby + aacc - aabb = 2accx - 2abbx. Dividatur jam utraque pars per c - b, & orie- tur c^3 + bcc + bbc + b^3 + 2aay + aac + aab = 2acx + 2abx. Rur$us dividatur utrinque per 2 ac + 2ab, & orietur x = {c^3 + bcc + bbc + b^3 + 2aay + aac + aab/2ac + 2ab}.

Eodem modo, cum rectæ F E & F M $int æquales, erunt etiam earum quadrata, nempe, xx - {2dd x/a} + {d^4/aa} + dd + 2dy + yy & xx - {2bbx/a} + {b^4/aa} + bb + 2by + yy æqualia. Quare demptis utrobique æqualibus, reliquisque ductis in a a, tran$eant porrò quantitates in x ductæ ad unam partem, & reliquæ ad alteram, fiet- que d^4 - b^4 + 2aady - 2aaby + aadd - aabb = 2addx - 2abbx. Dividatur utraque pars per d - b, orieturque d^3 + bdd + bbd + b^3 + 2aay + aad + aab + 2adx + 2abx. Rur- $us dividatur utrinque per 2 ad + 2ab, & habebitur x = {d^3 + bdd + bbd + b^3 + 2aay + aad + aab/2ad + 2ab}.

I am verò, quoniam, quæ uni æqualia $unt, illa quoque inter $e [356]FRANCISCI à SCHOOTEN $unt æqualia, erit {d^3 + bdd + bbd + b^3 + 2aay + aad + aab/2ad + 2ab} = {c^3 + bcc + bbc + b^3 + 2aay + aac + aab/2ac + 2ab}.

Brevitatis verò causâ pro b^3 + 2aay + aab $cribatur + e^3 du- ctâque utrâque æqualitatis parte in 2 a, $eu (quod idem e$t) divi$o utriu$que denominatore per 2 a, in$tituatur porrò multiplicatio per crucem, ut fractiones evane$cant, fietque cd^3 + bd^3 + bcdd + bbdd + bbcd + b^3 d + aacd + aabd + ce^3 + be^3 = c^3 d + c^3 b + bccd + bbcc + bbcd + b^3 c + aacd + aabc + de^3 + be^3. Et, deletis utrinque æqualibus, re$tituatur valor quan- titatis a$$umptæ e^3, habebiturque cd^3 + bd^3 + bcdd + bbdd + b^3 d + aabd + b^3 c + 2aacy + aabc = c^3 d + c^3 b + bccd + bbcc + b^3 c + aabc + b^3 d + aady + aabd. Rur$us demptis utrobique æqualibus, transferantur quantitates in y ductæ ad unam partem, reliquæ verò ad alteram, & divi$io tandem in$tituatur per d - c, orieturque cdd + ccd + bdd + 2 bcd + bbd + bbc + bcc = 2aay.

Similiter, cum rectæ H F & F M $int æquales, erunt pariter earum quadrata {z^4/aa} - {2zzx/a} + xx + zz - 2zy + yy, & xx - {2bbx/a} + {b^4/aa} + bb + 2by + yy æqualia. Vnde $ublatis utrinque æqualibus, reliquisque per _a a_ multiplicatis, $i transfe- rantur porrò quantitates, ita ut, quæ in x ductæ $unt, unam faciant æquationis partem, reliquæ verò alteram, fiet z^4 - b^4 - 2aazy - 2aaby + aazz - aabb = 2azzx - 2abbx. Dividatur jam utraque pars per z + b, orieturque z^3 - bzz + bbz - b^3 - 2aay + aaz - aab = 2azx - 2abx. Et rur$us utrinque per 2 az - 2ab, fietque x = {z^3 - bzz + bbz - b^3 - 2aay + aaz - aab/2az - 2ab.

Quoniam verò $uperiùs inventa fuit quantitas x æqualis {c^3 + bcc + bbc + b^3 + 2aay + aac + aab/2ac + 2ab}, hinc {z^3 - bzz + bbz - b^3 - 2aay + aaz - aab/2az - 2ab} & {c^3 + bcc + bbc + b^3 + 2aay + aac + aab/2ac + 2ab} erunt quoque inter $e æqualia.

[357]COMMENTARII IN LIBRVM III.

Brevitatis autem causâ rur$us pro + b^3 + 2aay + aab $criba- tur + e^3, & - e^3 pro - b^3 - 2aay - aab. Deinde, multipli- catâ utrâque æqualitatis parte per 2 a, $eu (quod idem e$t), divi$o utriu$que denominatore per 2 a, fiat multiplicatio per crucem, ut fractiones evane$cant, fietque cz^3 + bz^3 - bczz - bbzz + bbcz + b^3 z + aacz + aabz - ce^3 - be^3 = c^3 z - bc^3 + bccz - bbcc + bbcz - b^3 c + aacz - aabc + ze^3 - be^3. Po$tea auferantur utrinque æquales quantitates, & re$titua- tur valor quantitatis a$$umptæ e^3, & fit cz^3 + bz^3 - bczz - bbzz + b^3 z + aabz - b^3 c - 2aacy - aabc = c^3 z - bc^3 + bccz - bbcc - b^3 c - aabc + b^3 z + 2aayz + aabz. Denique deletis rur$us utrobique æqualibus, & revocatis quan- titatibus in y ductis ad unam partem æquationis, reliquis verò ad alteram, in$tituatur divi$io per z + c, & orietur 2aay = czz - ccz + bzz - 2bcz + bcc - bbz + bbc.

Verùm cum & $upra inventum fuerit cdd + ccd + bdd + 2bcd + bbd + bbc + bcc = 2aay, &, quæ eidem $unt æqualia, ea quoque inter $e $int æqualia, erit czz - ccz + bzz - 2bcz + bcc - bbz + bbc = cdd + ccd + bdd + 2bcd + bbd + bbc + bcc. Deleantur jam utrinque æqualia, & quantitates in zz du- ctæ unam partem æquationis con$tituant, reliquæ verò alteram, fietque czz + ccz + cdd. Deinde dividatur utrobique + b + 2bc + ccd + bb + bdd + 2bcd + bbd per c + b, ut oriatur zz = + bz + dd, $ive tran$latis omnibus + c + bd + cd ad unam partem: zz - bz - dd = 0. - c - bd - cd

Po$tquam igitur percurrimus data propo$itionis, eaque $ic enodavimus, ut difficultas omnis $it tran$lata ad æquationem zz - b\\- cz - dd\\- bd\\- cd = 0, $upere$t ut o$tendamus eam quæ$ito pro- po$itionis $atisfacere, quantùm quidem ex $uppo$itis datis de- [358]FRANCISCI à SCHOOTEN duci pote$t. Hunc in finem tentanda erit divi$io æquationis per z - b - c - d = 0, ut con$tet num verum $it, quod intenditur. Quare cum tentatâ divi$ione reperiatur divi$ionem fieri po$$e, atque oriri z + d = 0, $equitur quoque quæ$itum propo$itionis e$$e verum, hoc e$t, z æquari b + c + d, $ive H I æqualem e$$e ip$is M N, B C, & E D $imul $umptis. Quod erat demon- $trandum.

Vnde liquet, $i circulus non tran$iens per verticem Parabolæ eam tangat in M vel B, hoc e$t, rectas N M, C B $ibi invicem æ- quales faciat, tunc H I æqualem fore ip$i D E, unà cum dupla ip$ius N M vel C B. Si enim in hac ultima æquatione pro c $cribatur b, A P M N B L C O D E F G H I K fict æquatio zz - 2bz - dd\\- 2bd = 0, quæ dividi poterit per z - d - 2b = 0, & orietur z + d = 0. Id quod arguit z valere [359]COMMENTARII IN LIBRVM III. d + 2b, hoc e$t, HI æqualem e$$e compo$itæ ex D E & dupla N M $eu C B.

Præterea hinc con$tat, (quod $anè animadver$ione dignum) $i recta tangens Parabolam in aliquo puncto extra verticem ip$a ibi- dem quoque tangatur à Circulo non per verticem tran$eunte, qui- que Parabolam in eodem puncto $ecet, hoc e$t, ut rectæ N M, C B, & D E omnes tres $int inter $e æquales: quòd tunc quidem H I ip$ius N M, C B, vel D E tripla $it futura. Quippe con$ide- rando N M vel C B bis $umendam e$$e, propter hujus rectæ con- tactum in M vel B, ac deinde adhuc $emel, propter Circuli & Pa- rabolæ in eodem puncto inter$ectionem. Vel etiam in æquatione inventa zz - bz\\- c - dd\\- bd\\- cd = 0 pro c & d $cribendo b, ac deinde zz - 2bz - 3bb = 0 dividendo per z - 3b = 0. oritur namque z + b = 0. Id quod arguit z valere 3 b, hoc e$t, H I triplæ ip$ius N M, C B, vel D E e$$e æqualem.

Denique $ecet Circulus H B E Parabolam extra verticem A, ab utraque parte axis in duobus punctis; hinc quidem in H & M; i$tinc verò in B & E. Dico itidem HI, M N $imul $umptas ip$is B C, E D $imul $umptis e$$e æquales.

Po$itis enim ii$dem quæ priùs, invenietur $imiliter, $icut ante o$tendimus, quadratum ex F M e$$e xx - {2bbx/a} + {b^4/aa} + bb - 2by + yy. Et quoniam per definitionem Circuli rectæ lineæ F B & F M $unt æquales, erunt quoque earum quadrata æqualia: xx - {2ccx/a} + {c^4/aa} + yy + 2cy + cc & xx - {2bbx/a} + {b^4/aa} + bb -2by + yy. Vnde deletis utrinque æqualibus, & reliquis per _a a_ multiplicatis, $i transferantur porrò quantitates in x ductæ, ut unam partem æquationis efficiant, reliquæ verò alteram, fiet c^4 - b^4 + 2aacy + 2aaby + aacc - aabb = 2accx - 2abbx. Divisâ autem utrâque parte per c + b, orietur c^3 - bcc + bbc - b^3 + 2aay + aac - aab = 2acx - 2abx. Vbi rur$us $i utrinque dividatur per 2ac - 2ab, orietur x = {c^3 - bcc + bbc - b^3 + 2aay + aac - aab/2ac - 2ab}.

Eodem modo, cum rectæ F E & F M $int æquales, erunt etiam earum quadrata x x - {2ddx/a} + {d^4/a a} + dd + 2dy + yy & [360]FRANCISCI à SCHOOTEN A M P N L C B O D E F G H K I xx - {2bbx/a} + {b^4/aa} + bb - 2by + yy æqualia. Quare $i deman- tur utrobique æquales, & reliquæ ducantur in aa, nec non quan- titates in x ductæ di$ponantur ad unam, reliquæ verò ad alteram æquationis partem con$tituendam, fiet d^4 - b^4 + 2aady + 2aaby + aadd - aabb = 2addx - 2abbx. Dividatur jam utraque pars per d + b, & proveniet d^3 - bdd + bbd - b^3 + 2aay + aad - aab = 2adx - 2abx, & rur$us utrinque per 2 ad - 2 ab, orieturque x = {d^3 - bdd+bbd-b^3+2aay+aad-aab/2ad-2ab}.

Quia verò quæ uni æquantur, illa quoque æqualia $unt inter $e, erit d^3 - bdd + bbd - b^3 + 2aay + aad - aab/2ad - 2ab} = {c^3 - bcc + bbc - b^3 + 2aay + aac - aab/2ac - 2ab}. Brevitatis autem causâ pro - b^3 + 2aay - aab $cribatur, propter earundem _signum 🜶_ _$ignificat_ + _vel_ - _Signum 🜶_ _$igni$icat_ + _vel_ - _$en$u con-_ _trario_ quantitatum amphiboliam, 🜶 e^3, & multiplicatâ utrâque æqua- litatis parte per 2 a, $eu, quod idem e$t, divi$o utriu$que denomi- natore per 2 a, in$tituatur porrò multiplicatio per crucem, ut fra- ctiones evane$cant, fietque cd^3 - bd^3 - bcdd + bbdd + bbcd - b^3 d + aacd - aabd 🜶 ce^3 🜶 be^3 = c^3 d - c^3 b - bccd + bbcc + bbcd - b^3 c + aacd - aabc 🜶 de^3 🜶 be^3, Et, dele- [361]COMMENTAR II IN LIBRVM III. tis utrinque æqualibus, re$titutoque valore quantitatis a$$umptæ _prioris $i-_ _gni, h. e.,_ _cum per_ _$ignum 🜶_ _intelligitur_ +, _tum_ _per $i-_ _gnum 🜶_ _intelligi-_ _tur-; aut_ _cùm per_ _$ignum 🜶_ _intelligi-_ _tur-, tum_ _per $ignum_ _🜶 intelli-_ _gitur_ +. 🜶 e^3, fiet cd^3 - bd^3 - bcdd + bbdd - b^3 d - aabd - b^3 c + 2aacy - aabc = c^3 d - c^3 b - bccd + bbcc - b^3 c - aabc - b^3 d + 2 aady - aabd. Vbi$i demum demantur utrobique æquales quantitates, & quæ in y ductæ $unt transferantur, utu- nam faciant æquationis partem, reliquæ autem alteram, ac tan- dem divi$io in$tituatur per d - c, orietur cdd + ccd - bdd - 2 bcd + bbd + bbc - bcc = 2 aay.

Similiter, cum rectæ H F & F M æquales $int, erunt quoque earum quadrata {z^4/aa} - {2zzx/a} + xx + zz - 2zy + yy & xx - {2bbx/a} + {b^4/aa} + bb - 2by + yy æqualia. Vnde ablatis utrinque æquali- bus, reliquisque multiplicatis per _a a_, adhibeatur porrò tran$latio, ut quantitates in x ductæ unam teneant æquationis partem, reli- quæ verò alteram, $ietque z^4 - b^4 + 2 aaby - 2 aazy + aazz - aabb = 2 azzx - 2 abbx. Dividatur jam utraque pars per z - b, & orietur z^3 + bzz + bbz + b^3 - 2 aay + aaz + aab = 2 azx + 2 abx. Rur$us dividatur utrinque per 2 az + 2 ab, & habebitur x = {z^3 + bzz + bzz + b^3 - 2 aay + aaz + aab/2 az + 2 ab}.

Quia verò & $upra quantitas x inventa fuit = {c^3 - bcc + bbc - b^3 + 2 aay + aac - aab/2 ac - 2 ab}, erunt {z^3 + bzz + bbz + b^3 - 2 aay + aaz + aab/2 az + 2 ab} & {c^3 - bcc + bbc - b^3 + 2 aay + aac - aab/2 ac - 2 ab} inter $e æqualia. Brevi- tatis cau$sâ, $cribatur rur$us 🜶 e^3 pro - b^3 + 2 aay - aab, & 🜶 e^3 pro + b^3 - 2 aay + aab, & multiplicatâ utrâque æquali- tatis parte per 2 a, $eu, quod idem e$t, divi$o utriu$que denomina- tore per 2 a, in$tituatur multiplicatio per crucem, ut fractiones evane$cant, fietque cz^3 - bz^3 + bczz - bbzz + bbcz - b^3 z + aacz - aabz 🜶 ce^3 🜶 be^3 🜶 c^3 z + bc^3 - bccz - bbcc + aacz + b^3 c + bbcz + aabc 🜶 ze^3 🜶 be^3. Ablatis porrò utrinque æqualibus, re$titutisque valoribus quantitatum a$$umptarum 🜶 e^3 & 🜶 e^3, fiet cz^3 - bz^3 + bozz - bbzz - b^3 z - aabz + b^3 c - 2 aacy + aabc= c^3 z + bc^3 - bccz - bbcc + b^3 c + aabc - b^3 z + 2 aazy - aabz. Vbi $i rur$us utrobique demantur æquales, & quantitates in y ductæ ad unam [362]FRANCISCI à SCHOOTEN partem revocentur, reliquæ verò ad alteram, ac demum utraque pars æqualitatis dividatur per z + c, orietur czz - ccz - bzz + 2bcz - bcc - bbz + bbc = 2 aay.

Cum verò & $upra inventum fuerit cdd + ccd - bdd - 2 bcd + bbd + bbc - bcc = 2 aay, &, quæ eidem æquantur, inter $e quoque $int æqualia, erit czz - ccz - bzz + 2 bcz - bcc - bbz + bbc = cdd + ccd - bdd - 2 bcd + bbd + bbc - bcc. Deleantur utrinque æqualia, & quantitates in zz ductæ unam partem æquationis con$tituant, reliquæ verò alteram, habebitur- que + czz = + ccz + cdd. Vbi tandem $i utrobique divida- - b - 2bc + ccd + bb - bdd - 2bcd + bbd tur per c - b, orietur zz = cz + dd. Hoc e$t, $i collocentur - b + cd - bd quantitates omnes ad unam partem, erit zz - cz - dd = o. + b - cd + bd

Quare po$tquam percurrimus omnia propo$itionis data, ea- que $ic enodavimus, ut difficultas omnis reducta $it ad æquatio- nem zz - cz - dd = o: $upere$t ut ip$a contineat quæ$itum + b - cd + bd propo$itionis, modò $it verum atque ex datis deduci po$$it. Ad quod explorandum, videri debet, num æquatio inventa dividi po$$it per z - c - d + b = o. Quare cum reperiatur divi$ionem fieri po$$e, atque oriri z + d = o. $equitur quæ$itum propo$itio- nis e$$e verum, hoc e$t, z + b æquari c + d, $ive H I & M N $imul $umptas æquales e$$e ip$is B C & E D $imul $umptis. Quod erat demon$trandum.

Vnde liquet, $i Circulus non tran$iens per verticem Parabolæ eam tangat in B vel E, hoc e$t, rectas C B, D E $ibi invicem æ- quales faciat, tunc H I, M N $imul $umptas ip$ius C B vel D E duplas fore.

Si enim in hac ultima æquatione pro d $cribatur c, erit æqua- [363]COMMENTAR II IN LIBRVM III. tio talis: zz - cz - 2 cc = o, quæ dividi pote$t per z - 2 c + + b + bc b = o, & oritur z + c = o. Id quod arguit, z valere 2 c - b, $ive z + b e$$e = 2 c, hoc e$t, H I & M N $imul $umptas æquales e$$e ip$i C B $eu D E his $umptæ.

Quare con$tat Theorematis veritas.

_Siautem habeatur_ z^3 = * - pz + q, _regula, cujus in_- Y _ventionem Cardanus_ & c.] Quò ea, quæ de exprimendis ra- dicibus Æquationum Cubicarum Autor hîc breviter per$trinxit, cuivis manife$tiora fiant: vi$um fuit po$t $equentis loci illu$tratio- nem afferre huc Appendicem, quam de Cubicarum Æquationum re$olutione anno 1646 $imul cum Organica Conicarum Sectio- num de$criptione in lucem emi$imus, & nunc emendato hîc illic $en$u cum additione quorundam $ubjungimus.

_Hanc autem curvam in 6 diver$is punctis $ecare po- Z _te$t, ita ut hîc $ex diver $æ radices in Æquatione ha_- _beri queant. Atque cùm illam in paucioribus $ecat, hoc_ _indicio e$t, qua$dam ex hi$ce radicibus inter $e æquales_ _e$$e, aut ip$arum aliquas e$$e tantùm imaginarias_.] Quoniam hîc nonnulli $crupulum $ibi ip$is injiciunt, concipien- di, qui fieri po$$it, ut circulus aliquis hanc curvam in 6 diver$is punctis $ecet: haud abs re fore credidi, $i hoc loco exemplum, quod $ibi jam pridem ingenio$i$$imus Huddenius, ad difficultatem hu- jus rei è medio tollendam, $ubjecit, adducerem.

Quocirca $umendo ad hoc æquationem y^6 - 21 y^5 + 169 y^4 - 675 y^3 + 1414 yy - 1464 y + 576 = o, cujus radices, ut, 1, 2, 3, 3, 4, & 8, $unt omnes veræ ac rationales, & ex his duæ, ut 3 & 3, ad calculi prolixitatem evitandam, inter $e æquales: oportet, ad curvæ hujus de$criptionem, a$$umere A B = {1/2} p = 10{1/2}, p = 21 B K = {t/√ v} + q - {1/4} pp $eu n = √ {479/4}, & E D vel _Vide $i_- _guras_ _pag_. 98 & 100. q = 169 r = 675 T V = {2 √ v/pn} = √ {9216/211239}. Deinde, ut inveniatur $ = 1414 circulus P C N, oportet, acceptâ B L æquali E D = t = 1464 v = 576 √ {9216/211239}, a$$umere L H = {t/2 n √ v} = √ {3721/479}; & ex pun- cto H erectâ perpendiculari H I = {r/2 nn} + {√ v/nn} + {pt/4nn√v} (id quod brevitatis causâ vocetur {m/nn}) = {2727/479}, in circulo cujus [364]FRANCISCI à SCHOOTEN diameter I L in$cribere L P = {$ + p √ v/nn} = √ {7672/479}: eritque I P radius quæ$iti circuli = {mm/n^4} + {tt/4nnv} - {$/nn} - {p √ v/nn} = √ {5544000/229441}.

I am ut con$tet, circulum hunc ex I intervallo invento I P de- $criptum $ecare vel tangere curvam A C N in tot diver$is pun- ctis, quot æquatio inæquales habet radices, hoc e$t, hîc in 5 di- ver$is punctis, cum propter duas æquales 3 & 3 circulus hanc cur- vam ibidem non $ecet $ed tangat: con$iderandum e$t, lineam I M e$$e = {m/nn} - y vel y - {m/nx}, adeoque quadratum ex I M $emper e$$e {mm/n^4} - {2my/nn} + yy, & lineam G H vel C M $emper = {-y^3 + {1/2}pyy + {ty/2√v} - √ v./ny} Ac proinde, $i, tribuendo radici y unumquemque ex $upra dictis valoribus, ex lineis hi$ce, per 47 primi Elem. Eucl., quæramus lineam I C, eamque $ingulis vicibus æqualem reperiamus radio ante invento I P = √ {5544000/229441}: certum e$t, quòd circulus P C N eandem curvam A C N, quemadmo- dum indicatum fuit, $it $ecturus vel tacturus.

Hinc, $i ponatur y = 1, erit # □ I M. {5053504/229441}\\□ C M. {490496/229441} y = 2, erit # □ I M. {3129361/229441}\\□ C M. {2414639/229441} adeoque □ I C. {5544000/229441} adeoque □ I C. {5544000/229441} y = 3, erit # □ I M. {1664100/229441}\\□ C M. {3879900/229441} y = 4, erit # □ I M. {657721/229441}\\□ C M. {4886279/229441} y = 8, erit # □ I M. {1221025/229441}\\□ C M. {4322975/229441} adeoque □ I C. {5544000/229441} adeoque □ I C. {5544000/229441} adeoque □ I C. {5544000/229441}.

Ex quibus igitur apparet, quòd, a$$umptâ qualibet ex radici- bus, linea I C $emper ip$i I P inveniatur æqualis, hoc e$t, quòd circulus, qui ex I intervallo I P de$cribitur, curvam A C N in 5 di- ver$is punctis $ecet vel tangat, in tot videlicet, quot æquatio pro- po$ita diver$os admittit radicis valores. Quod erat o$tendendum.

Eodem modo liquet, $i æquatio propo$ita 6 radices inæquales habuerit, quòd tunc quoque circulus P C N curvam A C N in 6 diver$is punctis $ecet.

[365] APPENDIX, DE CVBICARVM ÆQVATIONVM RESOLVTIONE.

A EQVATIONES Cubicæ omnes, & Quadrato- quadratæ, quæ quidem & ad Cubicas reducun- _Vide quæ_ _babentur_ _pag_. 92. _à_ _lin_. 11 _u$-_ _que ad fi-_ _nem eju$-_ _dem pagi-_ _næ_. tur, quarum radix duarum e$t dimen$ionum, $em- per ad aliquam trium $equentium formularum re- duci po$$unt.

z^3 = * - pz + q. z^3 = * - pz + q. z^3 = * - pz + q.

In priori autem formulâ, ubi z^3 æquatur - pz + q, regula Cardani, cujus inventionem Scipioni Ferreo tribuit, nos docet ra- dicem e$$e C.+{1/2}q + {1/4}qq + {1/27}p^3 - C.-{1/2}q+{1/4}qq + {1/27}p^3.

Quemadmodum etiam $i habeatur z^3 = + pz + q, in qua qua- dratum $emi$$is ultimi termini $it majus cubo trientis quantitatis cognitæ penultimi termini, $imilis regula o$tendit radicem fore C. + {1/2}q + {1/4}qq - {1/27}p^3 + C. + {1/2}q - {1/4}qq - {1/27}p^3.

Vnde liquet in omnibus Problematibus, quorum difficultates ad æquationem hujus vel illius formulæ reducuntur, ejus æqua- tionis radices, aliàs numero non explicabiles, $emper hoc modo juxta Cardani regulas per latera cuborum quorundam, quorum contentum cogno$citur, exprimi po$$e.

Deinde verò $i habeatur z^3 = + pz + q, ubi {1/4}qq $it minus quàm {1/27} p^3, ibi prædicta regula non habet locum, nec eju$dem bene$icio radix ullo modo intelligibili explicari pote$t, $icut infe- riùs o$tendemus. Quæ quidem res olim multæ fuit caliginis, & ut$cribit Albertus Girardus in libello cuititulus: _Invention nou_- _velle en l'Algebre_, qui anno 1629 prodiit: _hoc e$t, in quo Autores_ _hactenus fuerunt valde intricati, & ut verum fatear in re quàm maxi_- _mè difficili_.

Hinc, quæ hùc $pectant $ubob$cura, aut neglectâ demon$tra- [366]APPENDIX DE CVBICARVM tione apud prædictos Autores invenimus, ea illu$trare nobis vi- $um fuit: præmittentes ad hoc $equentia Theoremata demon- $trata.

THEOREMA I.

Si fuerit triangulum æquilaterum M N L circulo in- $criptum, atque ex L educta utcunque recta L F u$que ad circum$erentiam in F, quæ $ecet M N in O, junctæ- que rectæ M F, F N: Dico F L æqualem e$$e ip$is M F, F N $imul $umptis.

Triangula enim L N O & F M N O L L N F $imilia $unt, cum ha- beant angulum ad L commu- nem, & angulum L N O, hoc _per_ 21 _prop. ter_- _tii Elem_. _per_ 32 _primi E_- _lem_. _per_ 4<_>tam _$exti E_- _lem_. _per_ 24 _quinti_ _Elem_. e$t, L M N ip$i L F N æqua- lem, unde & tertius L O N tertio L N F æqualis e$t. Quocirca erit ut N O ad L N, ita F N ad L F. Eodem modo cum $imilia $int trian- gula L M O & L F M, erit ut M O ad L M $eu L N, ita F M ad L F. Igitur erit, ut N O, M O $imul ad L N, ita F N, F M $imul ad L F. Æquales autem $unt N O, M O $imul $umptæ ip$i L N, æquales ergo quoque erunt F N, F M $imul $umptæ ip$i L F. Quod erat o$tendendum.

THEOREMA II.

Ii$dem po$itis, ductâ diametro F H K, $umatur ar- cus G L K triplus arcûs L K, jungaturque G F: Dico $imiliter arcum G M F arcus M F, nec non arcum G N F arcûs N F triplum e$$e.

Ducatur enim diameter L H P. Hæc namque $ecabit arcum M F N bifariam in P. Quoniam autem propter triangulum æ- quilaterum M N L circumferentia circuli dividitur in tres partes [367]ÆQVATIONVM RESOLVTIONE. æquales, ac ip$a tripla e$t P F M N H G K L arcus M P N, erit & $e- micircumferentia F M K tripla arcus M P. Quo- circa cum eadem ratio $it arcus F M K ad arcum M P, totius ad totum, quæ arcus G L K ad ar- cum L K $eu F P, ablati ad ablatum, erit quoque reliqui arcus G M F ad reliquum arcum M F ea- dem ratio, quæ totius ad totum . Triplus autem e$t arcus F M K _per_ 19@ _quinti_ _Elem_. arcus M P. Triplus ergo etiam e$t arcus G M F arcus M F. Quod erat demon$trandum.

Eodem modo o$tenditur arcum G N F arcus N F triplum e$$e.

THEOREMA III.

Ii$dem po$itis, ducatur recta n N parallela F m, oc- currens rectæ F L in N; itemque m M ln, $ecans quidem rectam F L in M, occurrens autem du- ctæ n N in l: Dico $i ducantur H l, H N, & H M ip$as inter $e æquales e$$e, unamquamque verò æqualem re- ctæ L K.

Quoniam enim anguli m F M & N F n $inguli circum$erentiæ tertiæ parti in$i$tunt, & ob parallelas ductas angulus F M m an- gulo N F n æquatur, at angulus F N n angulo m F M: erunt trian- gula m F M & N F n, quemadmodum etiam triangulum N M l æquiangula, ac proinde æquilatera. Porrò cum F L æquetur ip$is m F, F n $imul $umptis (ut $upra o$ten$um fuit); at que ablata F M ip$i m F, erit reliqua M L ip$i F n æqualis: cumque F N æquetur ip$i ml, erunt quoque M L & ml, atque adeò omnes tres ml, n N, & M L inter $e æquales. Vnde $i ab his æqualibus rectis aufe- rantur rectæ inter $e æquales M l, N l, & M N, remanebunt $imili- ter m M, nl, & N L inter $e æquales. Præterea cum mn, n L, & L m tres rectæ $int inter $e æquales, liquet triangula mnl, n L N, & LmM [368]APPENDIX DE CVBICARVM inter $e con$tare ex æqualibus lateribus, ip$aque ob hoc & angulos $ingulos $ingulis æquales habere, hoc e$t, æquales inter $e erunt anguli mnl, n L N, & L m M. Quia autem & anguli mn H, n L H, & L m H inter $e æquales $unt, patet, $i hi ex prædictis æqualibus inter $e angulis demantur, reliquos itidem angulos H nl, H L N, & H m M inter $e æquales fore. Denique, propter æqualitatem radiorum H n, H L, & H m, per$picuum e$t, triangula H nl, H N L, F _m_ _n_ M _l_ H Q G N I K L & H m M habere inter $e duo latera duobus lateribus, utrumque utrique æqualia; ac in$uper angulum angulo, inter æqualia late- ra contentum: unde & ba$in ba$i æqualem habebunt, atque adeò æquales inter $e erunt rectæ H l, H N, & H M. Quòd autem præ- terea unaquæque ex ip$is æquetur rectæ L K, con$equenter $ic o$tenditur. Producatur l H ut $ecet F L in Q. Hæc igitur ad re- ctos angulos cadet in F L, atque eam bifariam $ecabit in Q. Quia porrò, propter $imilitu dinem triangulorum F L K & F Q H, F L e$t ad L K, ut F Q ad Q H; & permutando F L ad F Q, ut L K ad Q H, atque F L ip$ius F Q e$t dupla: erit quoque L K ip$ius [369]ÆQVATIONVM RESOLVTIONE. Q H dupla. Dupla autem etiam e$t H l ip$ius Q H, $iquidem æ- quilaterum e$t triangulum M l N: quare & H l nec non H M, H N ip$i L K æquales erunt. Quod erat o$tendendum.

Ex his per$picua $unt ea, quæ ab Alberto Girardo afferuntur in libello $upra citato, ubi docet quo pacto radix æquationis 1 ③ = 13 ① + 12, in qua cubus trientis numeri radicum major e$t quadrato $emi$$is numeri ab$oluti, $it exprimenda.

Vt autem pateat M N e$$e √ 13, ob 13 ① in P F M N R H G I K L T S æquatione, $ciendum e$t ductis rectis H M, M P triangulum H M P e$$e æquilaterum, ac proin- de quadratum M R tri- plum e$$e quadrati H R. Quocirca cum eadem $it ratio duplæ M R, hoc e$t, ip$ius M N ad du- plam H R, hoc e$t, H P, quàm $implæ M R ad $implam H R: erit quo- que quadratum M N qua- drati H P triplum. Vn- de $i $tatuamus radium circuli æqualem radici quadratæ ex triente nu- meri radicum 13, hoc e$t, = √ 4{1/3}, liquet M N tunc fore √ 13. Sicut proponebatur.

Lubet autem propo$itum ip$ius ulteriùs inquirere, atque rem omnem paucis patefacere.

In quem finem eju$modi quæ$tionem proponimus.

_Circulo exi$tente_ F G K, _cujus diameter_ F K, _in eoque_ _in$criptâ_ F G, _trifariam $ecetur arcus_ G K, _à diametro_ & _in$criptâ interceptus, in punctis_ I & L, & _recta conne_- [370]APPENDIX DE CVBICARVM _ctatur_ F L_; datâ autem_ F H _$eu_ H K = a, & F G = b, _oporteat invenire_ F L = x.

Iungantur K L, L I, & I G, ductâque F I producatur ad S, do- nec angulus F S L æquetur angulo I F L: eritque S L æqualis L F, _per 6_ _primi_ _Elem_. _per_ 21 & 22 _tertit E-_ _lem. nec_ _non_ 13 _primi_ _Elem_. _per_ 29 _tertii_ _Elem_. & S I æqualis F L. Æqualis enim e$t S L ip$i L F, & S I ip$i F K, propter triangula I L S & K L F, quorum duo anguli L I S & S unius $inguli $unt æquales duobus L K F & L F K alterius , ac præterea latus I L lateri L K . Eodem modo, productâ F G do- nec angulus F T I æquetur angulo G F I; erit $imiliter T I æqua- lis I F, atque T G ip$i L F. Porrò cum $imilia $int triangula F H L, F L S, & F I T: erit ut H F ad F L, ita L F ad F S. Vnde cum H F $it = a, & F L = x, erit F S = {xx/a}, è quâ $i auferatur S I $eu K F = a, relinquetur I F = {xx/a} - 2 a. Eâdem ratione, cum $it ut H F ad F L, ita I F ad F T, erit F T = {x3/aa} - 2 x, è quâ $i tollatur T G $eu F L = x, remanebit P F M N R H G I K L T S G F = {x3/aa} - 3 x. Re$tat igitur, ut {x3/aa} - 3 x ad- æquetur ip$i G F da- tæ = b. Quare æquali- tate ordinatâ, x^3 æqua- bitur 3 aax + aab. Quæ æquatio $ecundæ for- mulæ e$t, in quâ qua- dratum $emi$$is ultimi termini e$t minus cubo trientis quantitatis co- gnitæ penultimi: majus enim e$t a^6 quàm {1/4}a^4 b b. Nam $i utrobique divi- damus per a^4, fit a a ma- jus quàm {1/4}bb, cum, u- trinque extrahendo ra- dicem, a fiat majus quàm {1/2}b, $eu<_>2 a majus quàm b. Vt e$t manife$tum, cum [371]ÆQVATIONVM RESOLVTIONE. 2 a diametrum circuli referat, b autem in eodem in$criptam G F, atque diameter omnium rectarum circulo in$criptarum $it ma- _per_ 15 _tertii_ _Elem_. xima. Vnde $i a^6 æquetur {1/4}a^4 bb, tunc quoque in$cripta G F æ- qualis erit diametro F K: ita ut eo ca$u duæ hæ lineæ coincidant, ac eadem fiat quæ$tio ac $i $emicircumferentia F G K in tres æ- quales partes $ecanda foret. Quo quidem ca$u radix quæ$ita F L fit latus trianguli æquilateri, eodem circulo in$cripti.

E quibus plana fiunt illa, quæ ad explicationem radicis $upra- dictæ æquationis 1 ③ = 13 ① + 12 Albertus Girardus in me- dium affert. Vbi inter 4{1/3} (tertiam partem ip$ius 13) & unitatem, mediam proportionalem invenit √ 4{1/3}, eamque $emidiametrum circuli $tatuit F H, quâ ut radio ip$um de$cribit, ac in eo deinde lineam F G adaptat æqualem 2{10/13}, (quotienti videlicet divi$ionis 12 per 4{1/3}). In quo porrò trifariam $ecando arcum G K in punctis I & L, jungendoque F L, ait F L e$$e valorem radicis quæ$itæ 1 ① æquationis propo$itæ. Dicens præterea alios duos valores ip$ius ①, per - expre$$os, de$ignari per rectas F M, F N, eosque duo- bus modis inveniri. Iuxta priorem quidem, $i centro H & in- _ut in fig_. _pag_. 348. _ut in fig_. _pag_. 347. tervallo L K arcus de$cribatur M N, $ecans F L in M & N; Iuxta po$teriorem verò, de$cribendo in circulo à puncto L triangu- lum æquilaterum L M N, jungendoque F M & F N. Illas enim utroque modo ea$dem inveniri, ex $upra demon$tratis mani$e- $tum e$t.

Vbi præterea notat in æquatione 1 ③ = 13 ① - 12 o$ten$os valores prioris æquationis radici quæ$itæ propo$itæ æquationis $atisfacere, $i tantùm eorum $igna + & - immutaverimus, ea- que denotaverimus per - F L, + F M, & + F N. Sed hoc ex $e- quentibus per$picuum fiet. Quemadmodum etiam illud, quod $pectat ad æquationes $ecundæ formulæ, quas inquit neminem ad $uum u$que tempus re$olvere $civi$$e, quæ $ecundùm Analy$in $pecio$am Vietæ ita denotantur:

A cubus æqualis + BB\\+BC\\+ CC # in A + B\\+ C # in BC.

Quòd eodem recidit ac $i earundem con$titutionem $ic agno- $ceres, conciperesque è duobus lateribus, puta B & C, facta e$$e tria proportionalia plana B B, B C & C C, quorum aggregatum $it B B + B C + C C, $eu quantitas p; & quod fit ex medio [372]APPENDIX DE CVBICARVM plano in aggregatum eorundem laterum $it B + C in B C, $eu quantitas q. Quod quidem ultimum factum $ic quoque interpre- tari poteris, dicendo illud produci ex multiplicatione duorum priorum planorum in latus $ecundum; vel etiam ex $umma duo- rum po$teriorum planorum in latus primum: cum tria illa $olida inter $e æqualia $int, ut experienti con$tabit.

Vt autem penitiùs hæc intro$piciamus, atque æquationum ha- rum con$titutionem agno$camus, ponamus x = d $eu x - d = o, & rur$us x = - b $eu x + b = o, ac denuo x = - c $eu x + c = o, ducamusque x - d = o in x + b = o, tum verò quod inde fit in x + c = o, & prodibit æquatio:

x^3 - dxx - bdx - bcd = o, vel x^3 = + dxx + bdx + bcd. + b - cd - b + cd + c + bc - c - bc

In qua $i ponatur d, verus valor radicis x, æqualis b + c, duo- bus fal$is valoribus ip$ius x $imul $umptis, tunc quidem + d de- $truet - b - c, fietque oxx, hoc e$t, evane$cet adfectio $ub qua- drato, nec ampliùs $e$e de$truent. Nam cùm ex hypothe$i d æ- quatur b + c, communi multiplicatore d, fiet quoque dd æquale bd + cd. At verò dd majus e$t quàm bc, quandoquidem idem valet quod bb + 2bc + cc, quadratum videlicet à b + c. Quare & bd + cd majus erit quàm bc, manebitque adfectio $ub latere cum $igno +. Ita ut, $i + bd + cd - bc interpreteris per + p, & + bcd per + q, æquatio hanc recipiat formam: x^3 = * + px + q. Quam itaque con$tat tres admittere diver$os radicis valo- res, unum quidem verum $en + quàm o, & alios duos fal$os $eu - quàm o, qui $imul $umpti ip$i vero $unt æquales.

Porrò, ut hæc æquatio tres $emper eju$modi radicis valores re- cipiat, requiritur, ut in illâ {2/3}p √ {1/3}p non $it minus quàm q, $eu quod idem e$t, ut 2 √ {1/3}p non $it minus quàm {3q/p}, $ive etiam {1/27}p^3 non minus quàm {1/4}qq. Quandoquidem, $i p planum in tria plana dividitur proportionalia, maximum $olidum, quod fit ex ductu $ummæ duorum priorum vel duorum po$teriorum in latus $ecun- dum vel primum, e$t illud, quod fit, cùm p planum in tria plana æqualia dividitur.

Aliàs enim radix eju$dem æquationis de unico tantùm valore explicabilis e$t, utpote verò, cum æquatio tunc non producatur [373]ÆQVATIONVM RESOLVTIONE. ex ductu trium eju$modi laterum in $e invicem, ni$i duo $uman- tur fictitia $eu non exi$tentia, quæ & impo$$ibilia appellantur. Quemadmodum in exemplum afferre licet æquationem I C = 6 N + 40, ubi 1 N valet + 4, cum 1 C 🜶 o Q - 6 N - 40 = o _Signum_ 🜶 _$ignificat_ +_vel_-. dividatur per 1 N - 4 = o, oriaturque æquatio impo$$ibilis 1 Q + 4 N + 10 = o, quæ nullas omnino admittit radices. Ni- $i velis illas, quarum $anè valor nullo modo comprehendi pote$t, utcunque tamen exprimere, ut $cribendo 1 N = - 2 + √ - 6, nec non 1 N = - 2 - √ - 6. Ita ut verus valor ip$ius 1 N realis exi- $tat & $it 4, & duo fal$i fictitii $int - 2 + √ - 6, & - 2 - √ - 6.

Quòd $i verò proponatur æquatio 1 & = 6 ᰕ + 6, $eu 1 & 🜶 o ℨ - 6 ᰕ - 6 = o, quæ per 1 ᰕ + vel - aliquo numero, ulti- mum terminum 6 dividente, dividi nequit, poterit neque ra- dix ejus 1 & per ullum numerum ab$olutum vel fractum de$i- gnari; $ed verum valorem admittet, qui e$t irrationalis, quique juxta $ecundam Cardani regulam (hîc ante expo$itam) $ic expri- mitur: 1 ᰕ = √ & 4 + √ & 2.

In quo porrò $en$u æquatio prioris formulæ accipi debet, quæ nullæ determinationi e$t obnoxia. Nam $i, verbi gratiâ, pro- ponatur 1 C = - 3 N + 14, poterit 1 C 🜶 o Q + 3 N - 14 = o dividi per 1 N - 2, & orietur æquatio impo$$ibilis 1 Q + 2 N + 7 = o. Vnde liquet 1 N valere tantùm 2, nec ullos alios valo- res admittere; ni$i eos $ic velis exprimere - 1 + √ - 6, & - 1 - √ - 6.

Sin autem æquatio eju$dem formulæ $it 1 & = - 3 ᰕ + 10 $eu 1 & 🜶 o ℨ + 3 ᰕ - 10 = o, quæ per 1 N - aliquo numero, ul- timum terminum 10 dividente, dividi nequit, valor quoque verus radicis nullo numero ab$oluto vel fracto de$ignari poterit. Quo igitur ca$u explicabitur $ecundùm priorem Cardani regulam, hoc modo: 1 ᰕ = &. √ 26 + 5 - & √ 26 - 5.

Sed hæc mittentes veniamus ad ea, quibus $ecundæ formulæ æquationis u$um detegamus. Proponentes in eum finem hoc quod $equitur.

[374]APPENDIX DE CVBICARVM PROBLEMA.

_In $emicirculo $upra diametrum_ A D _de$cripto qua-_ _drilatero_ A B C D, _cognita $int tria ejus later a_ AB, BC, & C D: _Oporteatque invenire diametrum $eu quartum_ _latus_ A D.

E$to A B = a, B C = b, C D = c, diameter verò A D = x; ducaturque recta B D, atque in B C productam perpendicularis demittatur D E.

Quia itaque triangulum A B D e$t rectangulum, ideoque _per_ 31 _tertii_ _Elem_. _per_ 47 _primi E-_ _lem_. _per_ 12 _$ecundi_ _Elem_. quadratum A D æquale duobus quadratis A B, B D: $i à qua- drato A D = xx $ubducatur quadratum A B = aa, relinquetur quadratum B D = xx - aa. Porrò quoniam obtu$angulum e$t triangulum B D C, atque quadratum B D majus quadratis B C, C D $imul $umptis, duplo rectangulo B C E; $i à quadrato B D = xx - aa $ubducamus aggregatum quadratorum B C, C D = bb + cc, re$tabit duplum re- ctangulum B C E = xx - F B C E A D aa - bb - cc. Denique cum $imilia $int triangula A B D & C E D, $iquidem ip$a rectangula $unt, ac an- gulos præterea A & D C E æquales habent : erit ut D A ad A B, ita D C ad _per_ 22 _tertii &_ 13 _primi_ _Elem_. C E. Vnde cum A D $it = x, A B = a, & D C = c: erit C E = {ac/x}. Quæ $i ducatur in duplam B C = 2 b, fiet duplum rectangulum B C E = {2abc/x}. Æquandum propterea duplo rectangulo B C E ante invento = xx - aa - bb - cc. Quare {2abc/x} æquabitur xx - aa - bb - cc. Hoc e$t ordinatâ æqualitate, erit

x^3 = + aax \\ + bb \\ + cc + 2 abc.

Vnde cum hæc æquatio $it cubica $ecundæ formulæ, viden- dum deinceps an quadratum $emi$$is ultimi termini $it majus cu- bo trientis quantitatis cognitæ penultimi, an verò ip$i æquale, an [375]ÆQVATIONVM RESOLVTIONE. eo minus. In quem finem quæro tam hunc cubum quàm illud quadratum. Triens autem quantitatis cognitæ penultimi termi- ni e$t {aa + bb + cc/3}, ejus cubus {a^6 + 3 a^4 bb + 3 aab^4 + 3 a^4 cc + b^5 + 6 aabbcc + 3 b^4 cc + 3 aac^4 + 3 bbc^4 + c^5/27.}

Quadratum autem $emi$$is ultimi termini e$t aabbcc. Opor- tet itaque horum utriu$que relationem indagare. In quem finem productas quantitates a^6 + 3 a^4 bb + 3 aab^4 + 3 a^4 cc + b^6 + 6 aabbcc + 3 b^4cc + 3 aac^4 + 3 bbc^4 + c^6 & 27 aabbcc inter $e con$ero, ut $equitur.

3 a^4 bb. 3 aabbcc. 3 bbc^4. $unt tres proportionales in ratio- ne aa ad cc, unde 3 a^4 bb + 3 bbc^4 majus erit quàm 6 aabbcc, _per 25 quinti Elementorum_.

Sic 3 aab^4. 3 aabbcc. 3 aac^4. $unt tres proportionales in ratio- ne bb ad cc, unde 3 aab^4 + 3 aac^4 majus erit quà 6 aabbcc.

Vt & 3 a^4 cc. 3 aabbcc. 3 b^4 cc. $unt tres proportionales in ratione aa ad bb, unde 3 a^4 cc + 3 b^4 cc majus erit quàm 6 aabbcc.

Quare & omnes $imul omnibus $imul erunt majores, hoc e$t, erit 3 a^4 bb + 3 aab^4 + 3 a^4 cc + 3 bbc^4 + 3 aac^4 + 3 b^4 cc majus quàm 18 aabbcc.

Vnde & illius $ubtriplum a^4 bb + aab^4 + a^4 cc + bbc^4 + aac^4 + b^4 cc majus quàm hujus $ubtriplum 6 aabbcc.

Rur$us quoniam a^6. a^4 bb. aab^4. b^6. $unt proportionales con- tinuè in ratione aa ad bb, erit a^6 + b^6 majus quàm a^4 bb + aab^4.

Sic etiam quia b^6. b^4 cc. bbc^4. c^6. $unt proportionales continuè in ratione bb ad cc, erit b^6 + c^6 majus quàm b^4 cc + bbc^4.

Similiter cum a^6. a^4cc. aac^4. c^6. $int proportionales continuè in ratione aa ad cc, erit a^6 + c^6 majus quàm a^4 cc + aac^4.

Quare & $imul omnes $imul omnibus erunt majores, hoc e$t, erit 2 a^6 + 2 b^6 + 2 c^6 majus quàm a^4 bb + aab^4 + b^4 cc + bbc^4 + a^4 cc + aac^4. Quia autem hoc ip$um majus e$t quàm 6 aabbcc, ut $upra o$tendimus, erit 2 a^6 + 2 b^6 + 2 c^6 majus quàm 6 aabbcc. Vnde & $emi$$is a^6 + b^6 + c^6 majus quàm 3 aabbcc.

Quocirca cum 3a4bb + 3aab4 + 3a4cc + 3bbc4 + 3aac4 + 3b4cc majus $it quàm 18 aabbcc. 3 aabbcc. 6 aabbcc. ac ip$i addatur a^6 + b^5 + c^5 - - - quod majus e$t quàm & adhuc utrobique 6 aabbcc - - - - - Fiet quoque a^6 + 3a^4 b + 3 aab^4 + 3 a^4 cc + b^5 + 6 aabbcc + 3b^4cc + 3aac^4 + 3bbc^4 + c^5 majus quàm 27 aabbcc.

[376]APPENDIX DE CVBICARVM

E quibus liquet cubum trientis quantitatis cognitæ penultimi termini majorem e$$e quadrato $emi$$is ultimi, ac propterea ra- dicem æquationis juxta regulam Cardani inveniri non po$$e.

Notandum autem porrò e$t, Problema propo$itum $olidum e$$e, $i tria latera data A B, B C, & C D inter $e inæqualia $tatuan- tur, cum ad æquationem cubicam reducatur, quæ divi$ione ad quadratam reduci nequit. Cùm verò duo quælibet ex dictis late- ribus $unt æqualia, tunc quidem æquatio reducitur ad quadra- tam. Vt $i b & c æqualia fuerint, devenietur ad æquationem: x^3 - aa\\- 2bb x - 2 abb = 0, quæ dividi poterit per x + a = o, quâ ratione ip$a reducetur ad quadratam: xx - ax - 2 bb = o, quæ ulteriùs dividi nequit.

Sin autem tria latera æqualia ponantur, tunc quidem æquatio hanc accipiet formam: x^3 - 3 aax - 2 a^3 = o, eaque dividi po- terit per x - 2a = o, orietur namque æquatio: xx + 2ax + aa = o, duas admittens fal$as radices, quæ $ibi invicem $unt æquales. Vn- de $equitur verum valorem radicis x eo ca$u fore 2 a, & duos fal- $os valores e$$e - a & - a. Hoc enim manife$tum e$t, quoniam, $i tria latera A B, B C, & C D æqualia inter $e extiterint, figura A B C D fit $emi-hexagonum regulare, in quo latus quodlibet $emidiametro e$t æquale.

Porrò $i velimus idem Problema per numeros re$olvere, e$to A B $eu a = 24, B C $eu b = 20, C D $eu c = 15, & quæratur A D = x. Hinc, cum aa + bb + cc inveniatur = 1201, & 2 abc = 14400, exurget eju$modi æquatio: x^3 = 1201 x + 14400, $eu x^3 🜶 o xx - 1201 x - 14400 = o. Quæ dividi pote$t per x + 25 = o, oritur namque æquatio xx - 25 x - 576 = o, $eu xx = 25 x + 576, cujus radix x duos admittit valores, ut 12 {1/2} + √732{1/4} & 12{1/2} - √ 732{1/4}. Ita ut radix prædictæ æquationis x^3 = 1201 x + 14400 $eu diameter quæ$ita A D tres recipiat diver$os valo- res, unum verum $eu + quàm o, ut 12{1/2} + √ 732{1/4}; atque duos fal$os $eu - quàm o, ut - 25 & 12{1/2} - √ 732{1/4}. Qui quidem $i- mul $umpti ip$i vero $unt æquales.

Quòd $i verò æquatio $upra dicta x^3 🜶 o xx - 1201 x - 14400 = o dividi non potui$$et per quantitatem incognitam x + vel - aliquo numero ultimum terminum 14400 dividente, ar- gui$$et id ip$um & neque ullam ex radicibus tam veram quàm fal- [377]ÆQVATIONVM RESOLVTIONE. $am ullo numero exprimi potui$$e, $ed eam hoc ca$u denotandam e$$e per rectam datum angulum vel arcum in tres æquales partes dividentem, vel alio denique modo, ut infra o$tendetur.

Vt $i, exempli gratiâ, proponatur æquatio x^3 = 243 x + 1215, $eu x^3 🜶 o xx - 243 x - 1215 = o, quæ cum præcedenti modo dividi nequeat, poterit neque ulla ex radicibus tam vera quàm fal$a ullis numeris exprimi, nec minùs per latera quorundam cu- borum, quorum contentum cogno$citur, ut docet Cardani regu- la. Quandoquidem ad illam revocare non licet, cum hîc cubus trientis numeri radicum major $it quàm quadratum $emi$$is nu- meri ab$oluti. Adeò ut radix ejus per $ectionem anguli in tres æquales partes $it denotanda, quemadmodum innuit Albertus Girardus. Nimirum de$cribendo circulum cujus radius F H $eu H K $it 9 $eu √ {1/3}p, in eoque adaptando rectam F G æqualem 15 $eu {3q/p}, atque trifariam porrò $ecando arcum G K $eu angulum G F K per rectam F L, quam ait veram quantitatem ip$ius radi- cis x exprimere. Vbi præterea, $i centro H intervallo rectæ L K arcum de$crip$erimus $ecantem ip$am F L in M & N , vel quod _ut in fig_. _pag_. 349. _ut in fig_. _pag_. 350. idem e$t à puncto L triangulum æquilaterum circulo in$crip$eri- mus L M N , rectæ F M & F N utramque fal$am quantitatem ra- dicis x de$ignabunt.

Quod idem cum D. des Cartes in eundem ferè modum licebit ex$equi. Videlicet, $i, intervallo rectæ F H vel H K = 9 $eu √ {1/3}p _ut in fig_. _pag_. 350. de$cribatur circulus, in quo, in$criptâ rectâ F G = 15 $eu {3q/p}, ar- cus F M G & F N G trifariam porrò $ecentur, per rectas F M & F N, quas inquit $imul $umptas radici quæ$itæ e$$e æquales.

Sin autem eju$dem æquationis radicem juxta modum Viëtæ exponere lubeat, Oportebit duo triangula æquicrura concipere, cruribus alterum alteri æqualia, quorum $ecundi angulus, qui e$t ad ba$in, triplus $it anguli, qui e$t ad ba$in primi, & intelligere ba$in quidem $ecundi e$$e 7 {1/2} $eu {3q/2p}, crus verò e$$e 9 $eu √ {1/3}p. x autem, de qua quæritur, e$$e ba$in primi.

Quod ut cuivis obvium $it, $upponamus triangula illa e$$e A B C, & C D E, quorum crus quodlibet A B, B C, C D, vel D E $it = a, & ba$is $ecundi C E = b: Oporteatque invenire ba$in primi A C = x.

[378]APPENDIX DE CVBICARVM D B A F I C K E

Quia itaque demi$$is ad hoc perpendicularibus B I, D K, in triangulo rectangulo A B I, quadratum ex A I = {1/4} xx $ubductum _per_ 47 _primi_ _Elem_. à quadrato ex A B = aa, relinquit quadratum ex B I : erit qua- dratum ex B I = aa - {1/4}xx.

Eodem modo, in triangulo rectangulo C D K, quadrato ex C K = {1/4}bb $ubducto à quadrato ex C D = aa, relinquetur aa - {1/4}bb, pro quadrato ex D K.

Porrò quoniam, propter $imilitudinem triangulorum A B I & _per_ 4 _Sexti_ _Elem_. A D K , A I e$t ad I B, $icut A K ad K D: erit quoque ut {1/4}xx, quad. ex A I, ad aa - {1/4}xx, quad. ex I B; $ic xx + bx + {1/4}bb, quad. ex A K, ad aa - {1/4}bb, quad. ex K D. Vnde multiplicando extrema, invenietur productum {1/4}aaxx - {1/16}bbxx æquale aaxx + aabx + {1/4}aabb - {1/4}x^4 - {1/4}bx^3 - {1/16}bbxx, producto $ub mediis. Hoc e$t, demptis utrinque æqualibus, & terminis omni- bus per 4 ductis, $i ip$i deinde ad unam partem transferantur, ha- bebitur x^4 + bx^3 - 3 aaxx - 4 aabx - aabb = o. Quæ $um- ma $i porrò per x + b = o dividatur, obtinebitur æquatio x^3 - 3 aax - aab = o, $eu x^3 = * + 3 aax + aab. eadem nempe quæ $uperior pag. 350, in qua cubus trientis quantitatis cognitæ penultimi termini excedit quadratum $emi$$is ultimi termini, cu- _per_ 5 _primi_ _Elem_. _per_ 32 _primi_ _Elem_. _per_ 5 _primi_ _Elem_. _per_ 32 _primi_ _Elem_. jusque æquationis vera radix illic per rectam F L, hîc autem per rectam A C de$ignatur.

Cæterùm quòd angulus $ecundi trianguli D C E, qui e$t ad ba$in, triplus $it anguli A, qui e$t ad ba$in primi, ita patet: Æqua- les enim $unt anguli A & B C A , propter æqualia crura A B, B C; & ob id externus C B D alterutrius hujus duplus. E$t autem hic C B D æqualis ip$i C D B , propter æqualitatem li- nearum C B, C D. Quare & C D B, id e$t, C D A ip$ius A du- plus e$t. Atqui binis hi$ce A & C D A æqualis e$t externus [379]ÆQVATIONVM RESOLVTIONE. D C E. Hinc, qualium partium angulus A e$t 1, talium angulus C D A erit 2, & D C E 3, hoc e$t, triplus erit angulus D C E an- guli A. Quemadmodum fuit propo$itum.

Denique quoniam omnes $imiles æquationes ad æquationem præcedentis Problematis revocari queunt, poterimus quoque ra- dicem x æquationis propo$itæ x^3 = 243 x + 1215 $ic interpreta- ri: dicentes eam e$$e diametrum $emicirculi, $upra quam de$cri- pto quadrilatero inæqualium laterum, tria $uperiora in $e invicem ducta faciant 607 {1/2} $eu {1/2}q; at verò $umma quadratorum ex ip$is faciat 243 $eu p.

Vbi præterea notandum, æquationem numericam 1 ③ = 13 ① + 12, à Girardo allatam, non indigere ut radix ejus hoc modo exprimatur, cum in illa 1 ① valeat + 4, - 3, & - 1; ac ip$a æ- quatio 1 ③ 🜶 o ② - 13 ① - 12 = o per 1 ① - 4 = o, & per 1 ① + 3 = o, atque etiam per 1 ① + 1 = o dividi queat. Ita ut tantùm radices earum æquationum $ecundæ formulæ juxta ali- quem præcedentium modorum opùs $it exprimere, in quibus con$tat ip$as nec numero, nec Cardani regulâ exprimi po$$e.

Sed jam tempus e$t ut ad tertiam æquationum Cubicarum for- mulam accedamus, ubi z^3 æquatur * + pz - q.

Hæc autem æquatio tres diver$os radicis valores admittit, duos nempe veros & unum fal$um, æqualem veris illis $imul $umptis, $icut ex eju$dem æquationis con$titutione agno$cere licet. Nam $i ponamus x = b $eu x - b = o, & x = c $eu x - c = o, atque etiam x = - d $eu x + d = o, & multiplicemus x - b = o per x - c = o, ac denuo quod inde fit per x + d = o, proveniet æquatio: x^3 + dxx \\ - b \\ - c - bdx \\ - cd \\ + bc + bcd = o, vel x^3 = - dxx \\ + b \\ + c + bdx \\ + cd \\ -bc - bcd.

In qua $i ponatur d, valor fal$us radicis x, æqualis b + c, duo- bus veris valoribus ip$ius x $imul $umptis, tunc quidem b + c de- $truet - d, fietque o x x, hoc e$t, evane$cet adfectio $ub xx, nec ampliùs $e$e de$truent. Nam cùm ex hypothe$i b + c æquatur d, multiplicando utrinque per d, fiet quoque bd + cd æquale dd. At verò dd majus e$t quàm bc, quandoquidem tantundem valet ac bb + 2 bc + cc, quadratum videlicet à b + c. Quare & bd + cd majus erit quàm bc, manebitque adfectio $ub x cum $igno-. [380]APPENDIX DE CVBICARVM Ita ut, $i + bd + cd - bc interpreteris per + p, & - bcd per + q, æquatio hanc induat formam: x^3 = * + px - q. Quam con$tat tres admittere differentes valores radicis x, duos quidem veros $eu + quàm o, unum autem fal$um $eu - quàm o, æqua- lem veris illis $imul $umptis.

Porrò ut hæc æquatio recipiat $emper tres eju$modi radicis valores, requiritur ut in illa {2/3} p √ {1/3}p non $it minus quàm q, $eu 2 √ {1/3}p non minus quàm {3q/p}, $ive etiam {1/27}p^3 non minus quàm {1/4}qq. Ob rationem $upra dictam.

Aliàs enim duo veri valores non ni$i fictitii forent, nec ullus realis extaret præter fal$um, qui juxta Cardani regulam $ic expri- meretur: x = C. {1/2} q + {1/4} qq - {1/27} p^3 + C. {1/2}q - {1/4}qq - {1/27}p^3.

Vt in exemplum afferre licet æquationem: 1 & = 6 ᰕ - 40, in qua 1 ᰕ valet - 4, cum 1 ᰕ 🜶 o ℨ - 6 ᰕ + 40 = o dividi queat per 1 & + 4 = o, oriaturque æquatio impo$$ibilis 1 ℨ - 4 ᰕ + 10 = o, $eu 1 ℨ = 4 ᰕ - 10, cujus valores radicis nullo modo comprehendi po$$unt, ni$i eos $ic exprimere velimus: 1 ᰕ = 2 + √ - 6, & 1 ᰕ = 2 - √ - 6. Adeò ut duo veri va- lores ip$ius 1 ᰕ $int tantùm fictitii 2 + √ - 6 & 2 - √ - 6, & fal$us realis $it = - 4.

E quibus patet tertiæ hujus atque $ecundæ formulæ æquatio- num convenientia mutuaque radicum $uarum reciprocatio.

Lubet autem in u$um æquationis hujus tertiæ formulæ unum aut alterum Problema adducere, ut $equentia manife$tiora fiant.

PROBLEMA.

_Circulo dato_ F M G N, _in eoque in$criptâ_ F G, _trifa-_ _riam $ecetur arcus uterque_ F M G & F N G _in_ M & N: _Oporteatque invenire_ F M _$ubten$am trientis unius_, & F N _$ubten$am trientis alterius_.

E$to F H $eu H K = a, F G = b, & F M = x, quæraturque ex H F & F M ceu datis juxta modum paginæ 91 hujus Geometriæ in$cripta F G, perinde atque ip$a e$$et incognita: quæ ideo erit 3 x - {x^3/aa}. Iam verò cum ip$a detur = b, erit 3 x - {x^3/aa} = b. Vnde æqualitate ordinatâ, x^3 æquabitur 3 aax - aab.

[381]ÆQVATIONVM RESOLVTIONE.

Eodem modo, $i pro F N P F M N H G K L ponatur x, atque ex H F & F N quæramus F G, incide- mus in eandem æquationem. E quibus $equitur utramlibet $ubten$am F M vel F N quæ- $itæ quantitati radicis x æqua- lem e$$e. Hinc cum 1 ③ æque- tur 13 ① - 12, $eu 1 ③ 🜶 o ③ - 13 ① + 12 æquetur o, ac ip$a æquatio dividi po$$it per 1 ① - 1 = o, & per 1 ① - 3 = o, nec non per 1 ① + 4 = o: arguit id ip$um F M fore 1, at verò F N 3. Porrò quoniam æquationes hujus tertiæ formulæ æquè ac $ecundæ formulæ tres admittunt differentes valores ra- dicis, quorum quidem duo $imul $umpti tertio $unt æquales, ita & addendo duos veros 1 & 3, fiet falfus - 4, $eu quantitas lineæ F L. quæ ip$is M F & F N $imul $umptis o$ten$a e$t æqualis.

Vnde per$picua fiunt ea, quæ ab Alberto Girardo in libello $u- pra citato allata $unt ad æquationum radices hujus tertiæ formulæ inveniendas. Vbi docet, illas ad $ecundum ca$um $ecundæ for- mulæ revocandas e$$e, convertendo tantùm $ignum - numeri ab$oluti in $ignum +: cum in iis $icut hîc cubus trientis numeri radicum non minor requitatur quàm quadratum $emi$$is numeri ab$oluti. Ac proinde inventis tribus valoribus radicis quæ$itæ, $icut in $ecunda formula explicuimus, oportet tantùm illos ex o auferre $eu eorum $igna immutare, ut habeantur tres quæ$iti hu- jus, in qua duo $emper veri $unt$eu + quàm o, & tertius e$tfal- $us $eu - quàm o, quemadmodum e$t o$ten$um.

ALIVD PROBLEMA.

_In circulo, cujus diameter_ A D, _in$criptis tribus inæ-_ _qualibus rectis lineis_ A B, B C, & C D, _$ibi invicem con-_ _tiguis, quarum quidem extremæ prodeunt ex diametri_ _terminis_ A & D: _Oportet ex ii$dem cognitis invenire_ _diametrum_ A D.

Ponatur ad hoc A B = a, B C = b, C D = c, & A D = x. jun- [382]APPENDIX DE CVBICARVM ganturque A C, B D, & in B C, productam, $i opùs $it, perpen- dicularis demittatur D E.

Duplex autem hîc occurrit ca$us con$iderandus, juxta quem hæ in$criptæ diver$imodè in circulo po$itæ intelligi po$$unt; pri- mus, in quo rectæ A B & C D è diametri terminis prodeunt ad diver$as partes; & $ecundus, in quo ip$æ ex ii$dem terminis edu- ctæ $unt ad eandem partem, $e mutuò inter$ecantes. In priori igitur po$itione $i quadratum B D = xx - aa $ubducatur ex ag- A B F E C D _per_ 13 _$ecundi_ _Elem_. _per_ 21 _tertii_ _Elem_. gregato quadratorum B C, C D = bb + cc, relinquetur du- plum rectangulum B C E = bb + cc - xx + aa. Deinde, quo- niam triangula A B D & C E D $imilia $unt, cum anguli ad B & E $int recti, & B A D, E C D æquales , utpote eidem peripheriæ B D in$i$tentes: erit ut D A = x ad A B = a, ita D C = c ad C E = {ac/x}. Hæc autem ducta in duplam B C = 2 b dat duplum re- ctangulum B C E = {2abc/x}, æquale bb + cc - xx + aa, duplo vi- delicet rectangulo B C E, ante invento. Vnde ordinatâ æquatio- ne invenitur: x^3 = + aax \\ + bb \\ + cc - 2abc, æquatio cubica tertiæ for- mulæ, in qua quadratum $emi$$is ultimi termini e$t minus cubo quantitatis cognitæ penultimi termini, ut con$tat ex præmi$$o Problemate paginæ 354.

In $ecunda autem po$itione, $i à quadrato D C = cc au$erantur _per_ 12 _$ecundi_ _Elem_. quadrata D B, B C = xx - aa + bb, relinquetur duplum re- ctangulum C B E = cc - xx + aa - bb. Cæterùm, quoniam [383]ÆQVATIONVM RESOLVTIONE. rur$us propter $imilitudi- nem triangulorum A B D F P C E A D & C E D, A D = x e$t ad A B = a, $icut D C = c ad C E: erit C E = {ac/x}. E quâ $ubductâ C B = b, rema- nebit B E = {ac/x} - b. Hæc autem $i multiplicetur pet duplam C B, proveniet du- plum rectangulum C B E = {2abc/x} - 2bb: æquale duplo rectan- gulo C B E ante invento = cc - xx + aa - bb. Vnde addito utrinque bb, ordinatâque $ecundùm artem æquatione, obtinebi- tur eadem atque $uperior: x^3 = + aax \\ + bb \\ + cc - 2 a b c.

Quocirca cum utroque ca$u in eandem incidamus æquatio- nem, cujus radix diametrum referat A D, $equitur quoque eam differentem $ortiri quantitatem, & ex ei$dem datis in$criptis pro diver$a earum po$itione dupliciter inveniri.

Vbi præterea notandum e$t, Problema propo$itum e$$e $oli- dum, $i tres in$criptæ A B, B C, & C D inæquales inter $e fuerint: $iquidem ad cubicam æquationem ad$cendit, quæ divi$ione ad quadratam reduci nequit. Quum verò duæ quælibet ex in$criptis æquales ponuntur, tunc quidem æquatio inventa reducetur ad quadratam, & Problema erit planum. Statuendo enim b & c æ- qualia, ex$urget æquatio talis: x^3 - aax \\ - 2 bb + 2abb = o, quæ di- vidi poterit per x - a = o, & orietur æquatio quadrata xx + ax - 2bb = o, quæ ulteriùs non e$t reducibilis.

Si autem juxta alterutram po$itionem omnes hæ tres in$criptæ æquales fingantur, ita ut inde deducatur æquatio x^3 - 3 aax + 2 a^3 = o, poterit hæc ip$a dividi per x + 2 a = o, orieturque æ- quatio xx - 2ax + aa = o, quæ porrò dividi poterit per x - a = o, & orietur x - @ = o. Quoniam verò hoc ca$u in$criptæ cum dia- metro coïncidere intelliguntur ac ip$i diametro e$$e æquales, con- $tat æquationis radicem x, hoc e$t, diametrum A D duos in eo [384]APPENDIX DE CVBICARVM admittere veros valores $ibi invicem æquales, qui $inguli per unamquamque ex illis in$criptis de$ignantur; ac præterea fal$um, alterutrius illius duplum.

Cæterùm $i de$ideremus propo$itum Problema per numeros re$olvere, e$to A B = a = 24, B C = b = 20, C D = c = 152 & quæratur A D = x. Hinc cum aa + bb + cc $it 1201, & 2 abc = 14400, invenietur æquatio talis: x^3 = 1201 x - 14400, $eu x^3 🜶 o xx - 1201 x + 14400 = o. Quæ dividi pote$t per x - 25 = o, oritur namque æquatio xx + 25 x - 576 = o, $eu xx = - 25 x + 576. Cujus porrò vera radix e$t √ 732{1/4} - 12{1/2}, & fal$a - √ 732{1/4} - 12{1/2}. Ita ut diameter quæ$ita A D, hoc e$t, x radix prædictæ æquationis x^3 = 1201 x - 14400, tres ferat differentes valores, duos $cilicet veros $eu + quàm o, ni- mirum + 25 majorem, & √ 732{1/4} - 12{1/2} minorem, & unum fal$um $eu - quàm o, nimirum - √ 732{1/4} - 12{1/2}, qui veris i$tis $imul $umptis e$t æqualis. Quocirca cum tres $uperioris æquatio- nis x^3 = 1201 x + 14400 radices inventæ $int - 25, 12{1/2} - √ 732{1/4}, & 12{1/2} + √ 732{1/4}, patet eas tantùm ex o e$$e auferendas, $eu earum $igna e$$e immutanda, ad habendas tres radices hujus po$terioris æquationis.

Quòd $i verò hæc ip$a æquatio x^3 🜶 o xx - 1201 x + 14400 = oj dividi non potui$$et per quantitatem incognitam x + vel - aliquo numero ultimum terminum 14400 dividente, argumentum fui$- $et quòd & nulla radicum tam vera quàm fal$a ullo numero fui$- $et explicabilis, $ed eam tunc de$ignandam e$$e per rectam datum angulum vel arcum in tres æquales partes dividentem, vel alio de- nique modo, ut infra o$tendetur.

Vt $i in exemplum proponatur æquatio x^3 = 2700 x - 32400, $eu x^3 🜶 o xx - 2700 x + 32400 = o, quæ cum præcedenti modo dividi nequeat, poterit quoque valor radicis x, $ive is verus $ive fal$us fuerit, nullis numeris exprimi, nec per latera quorun- dam cuborum, quorum contentum cogno$citur, ut docent Car- dani regulæ. Quippe illum ad has non revocare licet, cum ip$æ exigant ut cubus trientis numeri radicum à quadrato $emi$$is nu- meri ab$oluti auferatur, qui quidem cubus hîc major datur. Adeò ut radices ejus per rectas $ubtendentes trientem anguli vel arcus dati $int denotandæ, ut vult D. des Cartes, atque ut etiam Alber- tus Girardus innuit. Scilicet de$cribendo circulum cujus radius [385]ÆQVATIONVM RESOLVTIONE. FH $eu HK $it 30 $eu √ {1/3} p, in eoque accommodando rectam FG = 36 $eu {3q/p}, atque deinde trifariam $ecando utrumque ar- cum FMG & FNG per rectas FM & FN. Nam uti circulus, cujus radius 30 per in$criptam 36 in duos inæquales arcus di$pe- $citur, ita quoque incognita quantitas x duplicem verum valorem $ortitur; fitque alterutra è $ubten$is FM vel FN, tam trientis FM minoris arcus FMG, quàm trientis FN majoris FNG: Fal$us autem eju$dem valor æqualis e$t veris illis $imul $umptis, atque per rectam FL de$ignatur.

Quos binos radicis valores cum Vieta aliâ porrò ratione ex- plicare licet, ut $equitur.

Duo intelligantur triangula æquicrura, cruribus alterum alteri æqualia, quorum $ecundi angulus, qui e$t ad ba$in, $it triplus an- guli, qui e$t ad ba$in primi, & ba$is $ecundi intelligatur e$$e 18 $eu {3q/2p}, crus verò 30 $eu √ {1/3} p.x autem de qua quæritur, e$$e ba$in dimidiam primi, multatam continuatamve longitudine ejus re- ctæ, cujus quadratum e$t æquale triplo quadrato altitudinis primi.

Quod ut per$picuum fiat, fingantur triangula illa e$$e ABC & CDE, quorum (ut ante) crus quodlibet AB, BC, CD, vel DE $it = a, & ba$is $ecundi CE $it = b. Demi$$is autem in iis perpen- dicularibus BI, DK, $umatur BF æqualis duplæ BI: eritque FI recta, cujus quadratum e$t æquale triplo quadrato altitudinis primi.

D B A F I C K E

Quibus ita po$itis, ut inveniatur AF, liquet, $i pro ea pona- mus y, & pro AC, ut ante, ponamus x, quadratum ex BI fore = aa - {1/4} xx, adeoque quadratum ex FI = 3 aa - {3/4} xx. Quoniam verò ex AI = {1/2} x $ublatâ AF = y, relinquitur FI = {1/2} x - y, cujus qua- dratum e$t {1/4} xx - xy + yy : erit {1/4} xx - xy + yy = 3 aa - {3/4} xx. [386]APPENDIX DE CVBICARVM Hoc e$t, ordinatâ æquatione, habebitur xx = yx {+ 3 aa - yy}. Vnde extractâ radice, fit x = {1/2} y 🜶 3 aa - {3/4} yy. Hinc, $i in æquatione olim inventa x^3 = * + 3 aax + aab in locum x $ub$tituatur valor inventus {1/2} y 3 aa - {3/4} yy, & in locum x^3 ejus cubus, qui e$t {9/2} aay - y^3 🜶 3 aa 3 aa - {3/4} yy. obtinebimus æquationem y^3 = * + 3 aay - aab. Cujus ideo vera radix erit linea AF.

Eodem modo ad inveniendam FC, $i pro ea ponamus z, atque ab ip$a tollamus IC = {1/2} x, remanebit FI = z - {1/2} x, Vnde cum quadratum ejus $it zz - xz + {1/4} xx: erit itidem zz - xz + {1/4} xx = 3 aa - {3/4} xx. Hoc e$t, ordinatâ æquatione, habebitur xx = zx + 3 aa. Et fit, extractâ radice x = {1/2} z 🜶 3 aa - {3/4} zz. - zz

Hinc $i rur$us in æquatione olim inventa x^3 = * + 3 aax + aab in locum x $ubrogetur valor inventus {1/2} z 🜶 3 aa - {3/4} zz, & in locum x^3 ejus cubus {9/2} aaz - z^3 🜶 3 aa 3 aa - {3/4} zz, obtinebi- mus æquationem z^3 = * + 3 aaz - aab. Cujus ideo vera radix e$t linea FC.

Ex quibus colligitur, $i æquatio propo$ita $uerit x^3 = * + 3 aax - aab, eandem duas admittere veras radices, quarum minor AF ob- tinetur, $i ex AI vel IC dimidia ba$e primi trianguli ABC au- feratur recta FI, cujus quadratum $it æquale triplo quadrato eju$- dem altitudinis BI; & major, $i ad AI vel IC ip$a FI addatur. Omnino ut fuit propo$itum.

Vbi porrò advertendum, quòd, in eadem æquatione x^3 = * + 3 aax - aab, ob mutuam radicum æquationis hujus tertiæ ac $e- cundæ formulæ reciprocationem, tertia radix $it fal$a, quæ per AC, ba$in primi trianguli ABC, de$ignatur, quæque ip$is veris AF, FC $imul $umptis e$t æqualis. Et contra $i æquatio fuerit x^3 = * + 3 aax + aab, quòd præter veram, quæ per AC exhi- betur, aliæ duæ extent fal$æ, quarum minor e$t AF, & major FC, quæ $imiliter $imul $umptæ ip$i veræ AC $untæquales.

Denique quoniam omnes $imiles æquationes ad æquationem po$terioris Problematis revocari queunt, poterimus quoque pro- _Vide fi_- _guras_ _pag_. 362. & 363. po$itæ æquationis x^3 = 2700 x - 32400 valores radicis x $ic cx- primere: Dicentes eos per diametrum circuli AD de$ignari, in quo $i in$cribantur tres rectæ lineæ inæquales AB, BC, & CD, [387]ÆQVATIONVM RESOLVTIONE. $ibi invicem contiguæ, quarum extremæ prodeunt è diametri ter- minis A & D, $olidum ex ip$is tribus $it = 16200 $eu {1/2}q, & $um- ma quadratorum earundem $it = 2700 $eu p. Nam quemadmo- dum hæ tres in$criptæ cum diametro duobus modis girgillum re- ferunt, & utrâque po$itione diameter duplicem quantitatem $or- titur, ita quoque ip$a in hac vel illa po$itione veram $emper radi- cem de$ignat. Fal$a autem, ip$is veris adæquans, exhibetur per dia- metrum $emicirculi, in quo de$cripto $upra diametrum quadrila- tero, tria hujus reliqua latera dictis in$criptis $umpta $int æqualia. Vt ex $uperioribus manife$tum e$t.

Vbi advertendum in$uper re$tat, æquationem numericam 1 ③ = 13 ① - 12, à Girardo propo$itam, non requirere ut radices ejus hoc modo exprimantur: cum in illa 1 ① valeat - 4, + 1, & + 3, ac ip$a æquatio 1 ③ = 0 ② - 13 ① + 12 = o per 1 ① + 4 = 0, & per 1 ① - 1 = 0, nec non per 1 ① - 3 = 0 dividi po$- $it. Ita ut duntaxat radices earum æquationum tertiæ formulæ juxta aliquem præcedentium modorum opùs $it exprimere, in quibus con$tat ip$as nec numero, nec Cardani regula explicari po$$e.

Vnde demum cum D. des Cartes concludere licet, valorem ra- dicum æquè facilè, immo quidem faciliùs concipi, cùm ip$e per $ubten$as arcuum de$ignatur, quorum triplum e$t da@um, quàm cùm per latera certorum cuborum exprimitur, quorum non ni$i contentum cogno$citur. Præterquam quòd ad illas $ubten$as non magis in digeamus aliquo charactere peculiari, quàm √ C. ad ex- primenda latera cubica, & √ ad quadrata. A deò ut cubicarum æ- quationum valores radicum, qui nec numero nec per Cardani re- gulas exprimi queunt, allatis quidem modis clarè ac di$tinctè ex- plicari po$$int.

Cæterùm ne quid hîc de$ideretur, $ed etiam appareat, quo pa- cto hæ Cardani regulæ fuerint inventæ, lubet hoc loco afferre ea, quæ circa hanc rem acuti$$imus no$ter Huddenius olim adinve- nit, mihique coram communicavit.

Proponatur æquatio z^3 = * - pz + q, & $it z quantitas, quàm invenire oportet.

Ponatur ad hoc z = x - y. Eritque z^3 = x^3 - 3 xxy + 3 xyy - y^3, Vnde cum & z^3 æquetur - pz + q: erit $imiliter - pz + q = x^3 - 3 xxy + 3 xyy - y^3.

[388]APPENDIX DE CVBIC. ÆQVAT. RESOLVT.

Dividamus jam hanc æquationem in duas, nempe - pz = - 3 xxy + 3 xyy, & q = x^3 - y^3. Quarum prima divi$a per z = x - y dat - p = - 3 xy, $eu p = 3 xy; & fit x = {{1/3}p/y}. Vnde, $i in $ecunda in locum x $ubrogetur valor inventus {{1/3}p/y}, & in locum x^3 hujus cu- bus {{1/27}p3/y}, obtinebitur q = {{1/27} p^3/y^3} - y^3. Hoc e$t, multiplicando u- trinque per y^3, & ordinando æquationem, habebitur y^6 = - qy^3 + {1/27}p^3. Cujus radix, juxta pag. 6, e$t y^3 = - {1/2}q + {1/4} qq + {1/27} p^3. Et fit y = C. - {1/2}q + {1/4}qq + {1/27} p^3. Adeoque x = {{1/3}p/y} = {1/3}p/C. - {1/2}q + {1/4}qq + {1/27}p^3. Po$ueramus autem z = x - y. Erit itaque z = {1/3}p/C. - {1/2}q + {1/4}qq + {1/27}p^3 - C. - {1/2}q + {1/4}qq + {1/27}p^3. Qui $anè valor eo Cardani $implicior cen$eri pote$t, $iquidem ad hunc obtinendum radix cubica $emel tantùm e$t extrahenda. Quòd $i verò ip$ius z valor cum Cardano $it exhibendus, ita por- rô operari licebit. videlicet in æquatione jam dictâ q = x^3 - y^3 in locum y^3 $ub$tituendo valorem inventum - {1/2}q + {1/4}qq + {1/27}p^3: habebiturque q = x^3 + {1/2}q - {1/4}qq + {1/27}p^3, $eu x^3 = + {1/2}q + {1/4}qq + {1/27}p^3. Et fit x = C. + {1/2}q + {1/4}qq + {1/27}p^3. Hinc cum z $it = x - y: erit z = C. + {1/2}q + {1/4}qq + {1/27}p^3 - C. - {1/2}q + {1/4}qq + {1/27}p^3.

Haud di$$imili modo procedendum in æquatione z^3 = * + pz + q, ubi z valet C. + {1/2}q + {1/4}qq - {1/27}p^3 + C. + {1/2}q + {1/4}qq - {1/27}p^3. ponendo nempe z = x + y.

Notandum verò, in his z æqualem $upponi x + vel - y, non autem pluribus incognitis quantitatibus, ex eo quòd plures dua- bus diver$is æquationibus in$titui nequeunt; ut & - pz $upponi = - 3 xxy + 3 xyy, ex eo quòd tunc æquationem hanc divide- re licet per z = x - y, atque $ic deinde ip$arum x, y, & z valores in $implici$$imis terminis invenire. Idem quoque aliter fieri po- te$t, ad modum paginæ 296.

Hæc autem de Cubicarum Æquationum Re$olutione dicta $uf- ficiant.

[389]ADDITAMENTVM.

CÆterùm ut pateat, non facilè Problema aliquod datum iri, quod hanc Geometriam effugiat, aut eju$dem Me- thodo $olvi non po$$it, $ubjungam in ejus $pecimen $olu- tionem artificio $i$$imam Problematis, quod habetur in libello ingenio$i$$imo, qui operâ Iacobià W ae$$enaer Anno 1640 $ub titulo: _Den onwi$$en VVis-kon$tenaer. I.I. Stampioënius_, in lu- cem prodiit. Verùm enimverò quoniam ad ejus $olutionem, ibi traditam, quædam admittuntur ut conce$$a, quæ demon$trare operæ pretium duxi, vi$um fuit ea $equenti Theoremate demon- $trata exhibere.

THE ORE MA.

Alicubi terrarum in Zonis frigidis, cùm Sol non oc- cidit, defixis ad plumbum $upra planum horizontale tribus baculis in punctis A, B, & C, ita $e habentibus, ut, po$tquam eodem die extremitas umbræ baculi A tran$ire deprehen$a fuerit per B & C, reperta item $it extremitas umbræ baculi B tran$ii$$e per C & A, nec non ejus qui in C per A: Demon$trandum e$t eandem tran$ii$$e pariter per B.

Quod ut fiat, $ciendum primò e$t umbram baculi A de$crip$i$- $e Ellip$in vel Circulum, tran$euntem per puncta B & C, prout videlicet hæc ob$ervata ponantur in Sphæra obliqua vel parallela. Deinde junctis CA, AB, BC, productisque BA, AC donec ejus circumferentiæ occurrant in punctis E & F, ductâque per A rectâ DG ip$i BC parallelâ, & utrinque peripheriæ occurrente in punctis D & G: evidens e$t, quòd, po$tquam umbra baculi B finiitin A, eodem puncto temporis umbra baculi A finierit quo- que in E; ita ut BA ad AE, rationem, quæ e$t inter baculum B & baculum A, de$ignet. Eodem modo, po$tquam umbra baculi C pertigit ad A, pertigit etiam umbra baculi A ad F; ita ut CA ad AF $it, $icut baculus C ad baculum A. Similiter, dum umbra ip$ius B pervenit ad C, pervenit etiam umbra ip$ius A ad D; ita ut BC $it ad AD, $icut baculus B ad baculum A. Quibus $ic in- [390]ADDITAMENTVM. F G E A I B K D M N L C H O P QR tellectis, ut con$tet, umbram baculi C tran$ii$$e item per B, o$tendendum e$t, cùm umbra baculi A incidit in G, umbram ip$ius C incidi$$e $imiliter in B, hoc e$t, baculum C ad baculum A, vel CA ad AF e$$e, $icut CB ad AG.

Quod ip$um igitur ut fiat manife$tum, inveniendus nobis e$t valor lineæ AG. Quocirca ad hoc ductâ GH parallelâ AC, $e- cante AB, BC in I & K, & Ellip$is vel Circuli circumferentiæ occurrente in H, ponatur AB = a, BC = b, CA = c, AF = d, AE = e, HK = x, & AG vel CK = z: eritque KB = b - z.

Deinde, ut innote$cat AD, quoniam baculus B e$t ad bacu- lum A, ut BA ad AE; itemque B baculus ad A baculum, ut BC ad AD: erit ut BA ad AE, vel a ad e, $ic BC vel b ad AD. quæ ideo erit {be/a}. Cum autem hæc multiplicata per AG $eu z produ- cat {bez/a} rectangulum DAG, $imiliterque AG vel CK $eu z mul- tiplicata per KB $eu b - z producat bz - zz rectangulum CKB; & quidem, juxta 17 prop. 3<_>tii libri Conicorum Apollonii, {bez/a} ad bz - zz $it, vel {be/a} ad b - z, $icut ᄆ FAC ad ᄆ GKH $eu [391]ADDITAMENTVM. cd ad cx, vel d ad x: fiet, multiplicando medios tum extremos, db - dz = {bex/a}, vel adb - adz = bex.

Iam, ut habeatur KI, fiat, propter $imilitu dinem triangulorum BCA & BKI, ut BC = b ad CA = c, ita BK = b - z ad KI = {cb - cz/b}. quæ ad HK $eu x addita dat HI = {cb - cz + bx/b}; at verò ex KG vel CA $eu c $ubducta relinquit IG = {cz/b}. ex qua- rum ductu unius in alteram invenitur ᄆ GIH = {ccbz - cczz + cbxz/bb}.

Porrò, ut obtineatur AI, fiat, propter $imilitu dinem triangu- lorum AGI & BCA, ut BC = b ad BA = a, ita AG = z ad AI = {az/b}. quæ ad AE $eu e addita dat EI = {az + eb/b}; at vero ex AB = a $ubducta relinquit IB = {ab - az/b}. ex quarum mutua multiplicatione exurgit ᄆ EIB = {aabz + abbe - aazz - abez/bb}. Iam cum, ut ante, per 17. 3<_>tii Con. Apoll., ᄆ FAC $eu cd $it ad ᄆ GIH $eu {ccbz - cczz + cbxz/bb}, $ive ad {cbz - czz + bxz/bb}, $icut ᄆ EAB $eu ea ad ᄆ EIB $eu {aabz + abbe - aazz - abez/bb}, $ive e ad {abz + bbe - azz - bez/bb}: fiet, multiplicando extremos tum me- dios, omi$$o priùs communi denominatore bb, abdz + bbed - adzz - bedz = cbez - cezz + bexz. Quoniam autem $u- pra inventum $uit adb - adz = bex, hoc e$t, multiplicando u- trinque per z, abdz - adzz = bexz: obtinebitur, $ubducen- do unam æquationem ex altera, bbed - bedz = cbez - cezz, vel bbd - bdz = cbz - czz. Hoc e$t, æqualitate ritè ordina- tâ, erit zz = {cb + db/c} in z - {bbd/c}. Quæ æquatio juxta regulam pag. 7 re$oluta dat z = b, ut & z = {db/c}. Cum verò horum duo- rum valorum ip$ius z duntaxat {db/c} quæ$itæ AG re$pondeat, hic- que nos doceat c e$$e ad d, $icut b ad z: patet, CA ad AF e$$e $icut CB ad AG. Quod erat o$tendendum.

Sequitur Problema, eju$que $olutio.

[392]ADDITAMENTVM. PROBLEMA.

TEmpore verno erectis alicubi terrarum ad perpen- diculum tribus baculis in plano Horizontali in punctis A, B, & C, quorum is qui in A $it 6 pedum, qui in B 18 pedum, & qui in C 8 pedum, exi$tente li- neâ AB 33 pedum: Contingit quodam die extremita- tem umbræ baculi A tran$ire per puncta B & C, bacu- li autem B per puncta A & C, & baculi C per pun- ctum A, unde fit ut etiam per punctum B $it tran$itu- ra. Quæritur jam quo terræ loco atque anni die hæc evenerint?

O F G B P N K L H Q E A V I _a_ M D C

Solutio.

Vt hoc Problema $olverem, primò con$ideravi, Solem, baculi cuju$que umbrâ, eo die quo hæc ob$ervata $unt, de$crip$i$$e El- lip$in, Hyperbolam, aut Parabolam.

Deinde etiam facilè per$pexi, umbram illam non Hyperbo- lam, nec Parabolam, $ed Ellip$in de$crip$i$$e, eamque ob$erva- tionem, quæ prima recen$etur, non matutino tempore, $ed ante [393]ADDITAMENTVM. mediam noctem factam fui$$e. Quibus brevitatis causâ $uppo$i- tis ad Problematis $olutionem ita procedo.

Sit PGQC Ellip$is, quam de$crip$it umbra baculi A, ejusque maxima diameter $it PQ, repræ$entans lineam meridianam: li- quet, cùm umbra baculia A pertigit ad Q, fui$$e mediam noctem, & cùm à Q per C tran$iens pervenit ad P fui$$e meridiem, & de- nique à P per G decurrens u$que in Q rur$us ad mediam noctem fui$$e perventum. Deinde, cùm umbra baculi B incidit in A, tum quoque umbra baculi A incidit in E; ita ut AB $it ad AE, ut 3 ad 1. Porrò, cùm umbra baculi C pertigit ad A, pertigit etiam umbra baculi A ad F; ita ut CA ad AF $it, ut 4 ad 3. Denique, cùm umbra baculi B terminabatur in C, terminabatur quoque umbra baculi A in D; ita ut GA ad AD $it, ut 9 ad 4. Quibus A rationibus in Ellip$i $ic explicatis, demittantur perpendiculares BM, EN, CH, FL, GI, & DK.

R P Y S V A X T Q Z

Deinde, in $ecunda figura $upponendo PRQ e$$e Conum, in quo PQ de$ignet majorem prædictæ Ellip$eos diametrum, AR baculum A, RS axem Coni, angulus ASR altitudinem Poli, & angulus RPY di$tantiam inter æquatorem & locum So- lis in Ecliptica: fiat in Ellip$i PQ = q, latus rectum QO = r, AQ = p, MQ = x, HQ = y, & KQ = z: eritque AM = p - x, AN = {1/3}p - {1/3}x, NQ = {4/3}p - {1/3}x, AH = p - y, AL = {3/4}p - {3/4}y, LQ = {7/4}p - {3/4}y, & KA = z - p; In Cono verò, AR = c, $eu 6, PQ = q, AV = qu, SV = fuq: eritque AS = qu - fuq, B & PS = {1/2}q - fuq.

[394]ADDITAMENTVM.

His po$itis, quæro primùm rationem, quam inter $e habent MQ, HQ, & KQ, ut &, BM, HC, & DK: & invenio BM + HC æquari 3 DK: cum BC & AD parallelæ exi$tentes inter C $e $int, $icut baculus B ad baculum A, hoc e$t, ut 3 ad 1: ac pro- D inde BM + HC = 3 DK. E quibus porrò invenitur PA ad AQ e$$e, ut {1/2}q - {7q/16√3} ad {1/2}q + {7q/16√3}, hoc e$t, ut √3 - {7/8} ad √3 + {7/8}.

Deinde beneficio AM & AB quæro perpendicularem BM, quæ etiam in aliis terminis inveniri pote$t. unde innote$cit latus rectum r, quod po$tea quoque aliter beneficio Coni invenitur.

Ex duplicibus terminis quantitati r æqualibus quæro f, tum q, ac po$tea etiam u.

Cognitis autem f, q, & u, quæritur ratio A S ad A R, o$tendens Poli elevationem.

Denique inve$tigatur ratio, quæ e$t inter TX & TR, hoc e$t, inter PY & YR, & inde innote$cit di$tantia inter Æquato- rem & locum Solis in Ecliptica.

Primò igitur MQ $ic inve$tigatur: VtP Q $eu q ad QO $eu r, ita quadratum MQ $eu xx ad {rxx/q}, quod $ubductum ab rx, re- ctangulo MQO, relinquit rx - {rxx/q}, pro quadrato ex BM, adeoque rx - {rxx/q} pro BM. Rur$us, ut q ad r, ita quadratum NQ {16/9}pp - {8/9}px + {1/9}xx ad {{16/9}ppr - {8/9}prx + {1/9}rxx}. quod $i $ubtrahatur à {4/3}pr - {1/3} rx, rectangulo NQO, & ex reliquo ex- trahatur radix quadrata, fiet {4/3}pr - {1/3} rx {-16ppr + 8 prx - rxx/9q} E pro NE, = {rx/9} - {rxx/9q}, tertiæ videlicet parti ip$ius BM. Quæ æquatio $i reducatur, invenietur x = {4pp - 3pq/2p - q}, pro MQ.

Deinde, ad inveniendam HQ, inve$tigetur priùs eodem mo- do HC, ry - {ryy/q}. Tum fiat, ut CA ad AF, $eu 4 ad 3, ita rx - {ryy/q} ad {9/16} ry - {9ryy/16q}, $eu LF. Porrò, ut q ad r, ita quadratum LQ {49pp/16} - {21py/8} + {9yy/16} ad {49ppr/16q} - {21pry/8q} + {9ryy/16q}. [395]ADDITAMENTVM. O F G B P N K L H Q P A V I _a_ M E D C Quod $i auferatur à {7pr/4} - {3ry/4}, rectangulo LQO, & ex reliquo extrahatur radix, fiet {7pr/4} - {3ry/4} - {49ppr/16q} + {21pry/8q} - {9ryy/16q} pro LF = {9ry/16} - {9ryy/16q}, ante inventâ, Quæ æquatio reducta dat y = {7pr - 4pq/6p - 3q}, pro HQ.

Porrò, ad inveniendam KQ, inve$tigetur ut priùs KD rz - {rzz/q}. Deinde fiat ut AD ad AG, $eu 4 ad 9, ita rz - {rzz/q} ad {81rz/16} - {81rzz/16q}, $eu GI. Rur$us, ut 4 ad 9, ita AK z - p ad {9z - 9p/4}, $eu AI. quæ ex AQ $ublata relinquit IQ {13p/4} - {9z/4}. Porrò ut q ad r, ita quadratum QI {169pp/16} - {117pz/8} + {81zz/16} ad {169ppr/16q} - {117rpz/8q} + {81rzz/16q}. Quod $i auferatur à {13pr/4} - {9rz/4}, rectangulo IQO, & ex reliquo extrahatur radix, proveniet {13pr/4} - {9rz/4} - {169ppr/16q} + {117rpz/8q} - {81rzz/16q}, pro [396]ADDITAMENTVM. GI = {81rz/16} - {81rzz/16q}, ante inventæ Quæ æquatio $i reduca- tur, habebitur z = {13pp - 4pq/18p - 9q}.

Atque ita inventæ $unt MQ $eu x = {4pp - 3pq/2p - q}. HQ $eu y = {7pp - 4pq/6p - 3q}. KQ $eu z = {13pp - 4pq/18p - 9q}.

Ad inveniendas jam BM, HC, & DK, quoniam ante in- venta e$t BM rx - {rxx/q}, loco x $ub$tituatur {4pp - 3pq/2p - q}, & {16p^4 - 24p^3 q + 9 ppqq/4pp - 4pq + qq} loco xx, fietque BM {- 16p^4 r + 32p^3 qr - 19 ppqqr + 3 pq^3 r/4ppq - 4pqq + q^3}.

Eodem modo, quoniam HC inventa e$t ry - {ryy/q}, loco y $cribatur {7pp - 4pq/6p - 3q}, & {49 p^4 - 56qp^3 + 16ppqq/36pp - 36pq + 9qq} loco yy eritque HC {- 49 p^4 r + 98 p^3 qr - 61 ppqqr + 12 pq^3 r/36 ppq - 36 pqq + 9 q^3}.

Similiter, quoniam DK inventa e$t rz - {rzz/q}, loco z po- natur {13 pp - 4 pq/18 p - 9 q}, & {169 p^4 - 104 p^3 q + 16 ppqq/324 pp - 324 pq + 81 qq} loco zz, fietque DK {-169 pr + 338 p^3 qr - 205 ppqqr + 36 pq^3 r/324 ppq - 324 bqq + 81 q^3}.

Quibus inventis, facile e$t invenire rationem ip$ius PA ad AQ. Cum enim 3 DK æquetur BM + HC, ut $upra dictum e$t: hinc inventos terminos ad eandem denominationem redu- co, ut pote ip$ius HC, multiplicando tam numeratorem, quàm denominatorem ip$ius BM per √ 9, & denominatorem ip$ius DK dividendo per 3, fietque omi$$o communi denominatore, pro BM - 144 p^4 r + 288 p^3 qr - 171 ppqqr + 27 pq^3 r, [397]ADDITAMENTVM. O G F B N K L H P Q A V I _a_ M Q E D O pro H C - 49 p^4^r + 98 p^3 q^r - 61 ppqqr + 12 pq^3^r, & pro tripla D K - 169 p^4 r + 338 p^3 qr - 205 ppqqr + 36 pq^3 r. Qui $inguli $i per _p r_ dividantur, fiet pro B M - 144 p^3 + 288 ppq - 171 pqq + 27 q^3, pro H C - 49 p^3 + 98 ppq - 61 pqq + 12 q^3, & pro tripla D K - 169 p^3 + 338 ppq - 205 pqq + 36 q^3; & hirur$us di- F vi$i per - p + q, dant pro B M - 144 P P + 144 pq - 27 qq, pro H C - 49 pp + 49 pq - 12 qq, & pro tripla D K - 169 pp + 169 pq - 36 qq. Vbi porrò, $i $upponatur G - p + q = n, habebitur + 144 pn - 27 qq pro B M, + 49 pn - 12 qq pro H C, & + 169 pn - 36 qq pro tripla D K, adeoque 144 pn - 27 qq + 49 pn - 12 qq = 169 pn - 36 qq. Quæ æquatio reducta dabit ppnn = + {335qq/768} pn - {143 q^4 / 3072}. Et fit pn = {1/4}qq, nec non pn = {143/768}qq.

Vbi$ciendum, accipiendam e$$e tantùm radicem pn = {143/768}qq: cum reliqua radix pn = {1/4}qq, re$tituendo valorem ip$ius n, pro- ducat hanc æquationem pp = qp - {1/4}qq, cujus radix e$t p = {1/2}q; o$tendens baculum A in medio ip$ius P Q fui$$e con$titutum.

[398]ADDITAMENTVM.

Quod $anè fieri non pote$t, quandoquidem umbræ baculi A utrinque non $unt æquales. Hinc, cum pn, hoc e$t, {143/768}qq, $it = - pp + pq, $eu pp = qp - {143/768}qq, cujus radix e$t p = {1/2}q - H {7q/16 √ 3}, nec non p = {1/2} q + {7q/16 √ 3}: fiet pro P A {1/2} q - {7q/16 √ 3}, & {1/2}q + I {7q/16 √ 3} pro A Q. Vnde porro innote$cit P A e$$e ad A Q, $icut √ 3 - {7/8} ad √ 3 + {7/8}.

Iam $i in Ellip$i primam ob$ervationem matutino tempore _Quo pacto_ _cogno$ca-_ _tur pri-_ _mam ob-_ _$ervatio-_ _nem ma-_ _tutino_ _tempore_ _non $ui$$e_ _factam_. ponamus factam e$$e, & P Q, ut ante, lineam meridianam de- $ignare, atque baculi A umbram, motum Solis in$equentem, à P per F tran$ii$$e u$que ad Q (quo tempore Sol humillimus exi- $tens mediam noctem efficit) : erit B ex eadem parte $umen- dum qua punctum C, non autem qua punctum F. Quo po$ito, $i per modum præcedentem quæratur æquatio, fiet ppnn = {67qq/160}pn - {143q^4/320l0}: in qua numerus ab$olutus major e$t quadrato $emi$$is numeri radicum. Vnde, cum nulla $it linea, quæ Æqua- tionis hujus radix e$$e po$$it: liquet, primam ob$ervationem ma- tutino tempore non contigi$$e, $ed ante mediam noctem. Sicut initio fuit $uppo$itum.

Deinde, $i ponatur, umbram baculi A de$crip$i$$e Hyperbo- _Quâ ra-_ _tione inno-_ _te$cat um-_ _bram non_ _de$crip$i$$e_ _Hyperbo-_ _lam, aut_ _Parabo-_ _lam. Quo-_ _modo in-_ _veniatur_ _latus re-_ _ctum per_ _Ellip$in_. lam, invenietur æquatio ppnn = - {335qq/768}pn - {143q^4/3072}. Quæ cum nullam admittat radicem, quæ propo$ito convenire po$$it, indicio e$t, umbram non de$crip$i$$e Hyperbolam. Eodem modo o$ten- ditur ip$am non de$crip$i$$e Parabolam.

Po$tea ad inveniendum r, latus rectum Ellip$eos, quæratur A M, ut $equitur. Quoniam $ubducendo M Q ex A Q, hoc e$t, {4pp - 3pq/2p - q} ex p, relinquitur {- 2pp + 2pq/2p - q}, pro A M: hinc $i loco p $ub$tituatur {1/2}q + {7q/16 √ 3}, ante inventum, & {1/2}qq + {7qq/16 √ 3} + {49qq/768} loco pp; fiet {143q/112 √ 3} pro A M. Porrò, po$ito baculo A = 6 = c, erit A B = 33 = {11c/2} (e$t enim ut 6 ad 33, $eu 2 ad 11, $ic c ad {11c/2}). à cujus quadrato {121cc/4} $i auferatur [399]ADDITAMENTVM. {143, 143, qq/112, 112, 3}, quadratum ex A M; relinquetur {121 cc/4} - {143, 143, qq/112, 112, 3}, pro quadrato ex B M. Subductâ autem A M {143q/112 √ 3} ex A Q {1/2} q + {7q/16 √ 3}, remanet {1/2} q - {47q / 56 √ 3} pro M Q $eu x. Iam cum quadratum ex B M, primò inventum, $it rx - {rxx/q}, $ubrogato {1/2} q - {47q/56 √ 3} in locum x, & {1/4}qq - {47qq/56 √ 3} + {47, 47, qq / 56, 56, 3} in locum xx; K habebitur {143 q r/56, 56, 3}, pro quadrato ex B M. Ac proinde, cum paulò ante pro quadrato ex B M inventum quoque $it {121 cc/4} - {143, 143, qq/112, 112, 3}: erit {143 qr/56, 56, 3} = {121 cc/4} - {143, 143, qq/112, 112, 3}. Quæ æquatio $i reducatur, proveniet r = {11, 14, 56, 3 cc/13 q} - {143 q/4}.

Præterea, ad inve$tigandum latus rectum r in aliis terminis _Quomodo_ _latus re-_ _ctum in-_ _veniatur_ _per Co-_ _num_. addatur quadratum ex A S, qqvv - 2 fvvqq + ffvvqq, ad quadratum ex A R, cc; & habebitur cc + qqvv - 2 fvvqq + ffvvqq, pro quadrato ex R S: adeoque cc + qqvv - 2 fvvqq + ffvvqq, pro R S. quæ brevitatis cau$sâ nominetur n. Deinde, quoniam, propter $imilitudinem triangulorum A R S, T S V, & P Y S, R S $eu n e$t ad A R $eu c, $icut S V $eu fvq ad T V, & P S $eu {1/2} q - fvq ad P Y; invenietur {fvqc/n} pro T V, & {{1/2}qc - fvqc/n}, pro P Y, quæ additæ efficiunt {{1/2}qc/n}, pro T X. Rur$us, quia, propter eandem triangulorum $i- L militudinem, R S, $eu n, e$t ad A S $eu qv - fvq, $icut S V $eu fvq ad S T, & P S $eu {1/2}q - fvq ad S Y; fiet pro S T {qqvvf - ffvvqq/n}, & {{1/2}qqv - fvvqq - {1/2}fvqq + ffvvqq/n}, pro S Y. quæ ab R S {cc + qqvv - 2 fvvqq + ffvvqq/n} $ubducta, re- linquit {cc + qqvv - fvvqq + {1/2} fvqq - {1/2} qqv/n} pro R Y. Ad- ditis autem R S & S T, habebitur {cc + qqvv - fvvqq/n} pro R T. [400]ADDITAMENTVM. R P Y S A V X T Q Z Iam cum, ob quatuor lineas proportionales R T, R Y, T X, & P Y, R T multiplicata per P Y tantundem producat atque R Y per T X: proveniet {1/2} cc + {1/2} qqvv - {1/2} fvvqq - ccfv - fqqv^3 + ffv^3 qq = {1/2} cc + {1/2} qqvv - {1/2} fvvqq + {1/4} fvqq - {1/4} qqv, adeoque cc = fvvqq - qqvv {+ {1/4} qq/f} - {1/4} qq. Porrò $ubducto quadrato ex T V à quadrato ex T X vel T Z, relinquetur {{1/4} qqcc - ffvvqqcc/nn} pro quadrato ex Z V, = {1/4} qr. Vnde r $ic invenitur. Re$tituatur valor ip$ius nn, & fit {{1/4} ccqq - ffvvqqcc/cc + qqvv - 2 fvvqq + ffvvqq} = {1/4} qr, vel ccq - ccr - 4 ffvvqcc = qqvvr - 2 fvvqqr + ffvvqqr: itemque loco cc valor ejus jam modò inventus, & habebitur, qq utrobique exem- ptis, fvvq - 4 f^3 v^4 q - vvq + 4 ffv^4 q - {1/4} q + {1/4} r + ffvvq - fvvq {+ {1/4} q - {1/4} r/f} = - fvvr + ffvvr. Quibus demum per f multiplicatis, $i quantitates in r ductæ ad unam partem trans- ferantur, obtinebitur, utramque partem per {1/4} - {1/4} f - ffvv + f^3 vv _Quâ ra-_ _tione, ex_ _duplici_ _termino-_ _rum gene-_ _re ip$ius_ _r, inve-_ _niatisr f_. dividendo, r = q - 4 fvvq.

Po$tquam igitur inventa e$t r = {11, 14, 56, 3, cc/13q} - {143q/4}, nec non r = q - 4 fvvq, erit {11, 14, 56, 3, cc/13 q} - {143 q/4} = q - [401]ADDITAMENTVM. 4 fvvq. Ex qua æquatione quæro f, hoc modo: pro {11, 14, 56, 3/13} $cribatur brevitatis causâ d, eritque {dcc/q} - {143 q/4} = q - 4 fvvq. Rur$us pro {143/4} $cribatur b, & erit {dcc/q} - bq = q - 4 fvvq, hoc e$t, $ubrogato fvvqq - qqvv + {{1/4} qq/f} - {1/4} qq in locum cc, habe- bitur dfvvq - dvvq + {{1/4} dq/f} - {1/4} dq - bq = q - 4 fvvq. Vn- de, dividendo utrinque per q, & multiplicando per f, invenietur, quantitatibus in ff ductis ad unam partem tran$latis, dvvff + 4 vvff = f + bf + {1/4} df + dvvf - {1/4} d: adeoque $i re$tituantur valores quantitatum d & b, atque in locum v $ub$tituatur {7/16 √ 3}, {317569/2496} ff = {137543/208} f - {6468/13}, vel ff = {33684/6481} f - {25344/6481}, M cujus æquationis radix e$t f = {16842 - √ 119398500/6481} $eu N {16842 - 390 √ 785/6481.}.

Deinde, ex ii$dem terminis quæro q, ut $equitur. Re$umptâ _Quâ ra-_ _tione ex_ _ii$dem ter-_ _minis_ _ip$ius r_ _invenia-_ _tur q_. æquatione {25872 cc/13 q} - {143 q/4} = q - 4 fvvq, loco cc repona- tur valor ejus datus 36, & ubique multiplicetur per q, fietque {25872, 36/13} - {143 qq/4} = qq - 4 fvvqq, vel {25872, 36/13} = qq + {143 qq/4} - 4 fvvqq, adeoque qq = {{25872,36/13}/ 1 + {143/4} - 4 fvv}. Quoniam autem inventa e$t f & v, hinc in locum - 4 fvv $ubftituatur {- 4, 7, 7, 16842 + 4, 7, 7, 390 √ 785/16, 16, 3, 6481}, $eu {- 196, 16842 + 76440 √ 785/768, 6481}, [402]ADDITAMENTVM. $eu {- 24, 137543 + 24, 3185 √ 785/24, 32, 6481}, hoc e$t, {- 137543 + 3185 √ 785/32, 6481}; eritque qq = {{25872,36/13}/{7484113 + 3185 √ 785/32, 6481}}, $eu qq = {{25872,36/13}/{49, 13 in 11749 + 5 √ 785/32, 6481}}, hoc e$t, {25872, 36, 32, 6481/13, 13, 49 in 11749 + 5 √ 785}, $eu {528, 49, 36, 32, 6481/169, 49 in 11749 + 5 √ 785} hoc e$t, {11, 48, 36, 32, 6481/169 in 11749 + 5 √ 785}. Hinc po$ito cc = 1, erit qq = {11, 48, 32, 6481/169 in 11749 + 5 √ 785}; at vero exi$tente R P Y S A V T X Q Z cc =

    169
in
    11749 + 5 √ 785
, erit qq = 11, 48, 32, 6481, adeo- que q = 11, 48, 32, 6481, & qv = {49, 11, 48, 32, 6481/16, 16, 3}, [403]ADDITAMENTVM. $eu {49, 11, 48, 32, 6481/16, 48}, hoc e$t {49, 11, 32, 6481/16}, $eu = 49, 22, 6481.

Iam, ut inveniatur ratio A S ad A R, quoniam 1 - f multi- _Vt & ra-_ _tio A S ad_ _A R_. plicata per qv producit qv - fvq, atque f e$t {16842 - 390 √ 785/6481}: ideo, $i 1 - f = {390 √ 785 - 10361/6481} multiplicetur per qv = 49, 22, 6481, ex$urget qv - fvq = {49, 22, 6481 in 390 √ 785 - 10361/6481}, pro A S; $eu A S = {7 22, 6481 in 13, 30 √ 785 - 13, 797/6481, 6481}, hoc e$t, {7, 13, √ 22 in 30 785-797/√ 6481}; & A R = 13 in 11749 + 5 √ 785. Quibus per 13 divi$is, erit A S = {7 √ 22 in 30 √ 785 - 797/√ 6481}, & A R = 11749 + 5 √ 785, aut, $i ponatur A S = 7 √ 22, erit A R {√ 6481 in 11749 + 5 √ 785/30 √ 785 - 797}: multiplicatoque hujus tum numeratore tum denominatore per denominatoris re$iduum, proveniet A R = {√ 6481 in 11749 + 5 √ 785 in 797 + 30 √ 785/11, 6481, vel 11, √ 6481, √ 6481}, hoc c$t, A R = {11749 + 5 √ 785 in 797 + 30 √ 785/11 √ 6481}, $eu {15951432541 + 568545725 √ 785/121, 6481}, $en 20341 + 725 √ 785. Ac proinde $i A S = 7 √ 22 $umatur pro radio, erit A R = 20341 + 725 √ 785, tangens anguli A S R $ive elevationis Poli, videlicet 80 grad. 45 min. circiter.

Denique ad inve$tigandam rationem T X ad T R, vel P Y ad O Y R; cum T X $upra inventa $it {{1/2} cq/n}, & T R = {cc + qqvv - fvvqq/n}: [404]ADDITAMENTVM. hinc ut inveniatur ratio horum terminorum, (quoniam $uppo$itâ A R $eu c = 1, qq e$t {11, 48, 32, 6481/169 in 11749 + 5 √ 785}, vel, numeratore atque denominatore per 11749 - 5 √ 785 multiplicato, qq = {11, 48, 32, 6481 in 11749 - 5 √ 785/169, 138019376}, $eu {48, 2, 176, 6481 in 11749 - 5 √ 785/169, 121, 176, 6481} hoc e$t, {48, 2 in 11749 - 5 √ 785/169, 121}, & q = {48, 2 in 11749 - 5 √ 785/169, 121}, & vv e$t {49, 256, 3}, adeoque qqvv = {48, 2, 49, in 11749 - 5 √ 785/169, 121, 256, 3}, $eu {96, 49 in 11749 - 5 √ 785/169, 121, 96, 8}, hoc e$t, {49 in 11749 - 5 √ 785/169, 121, 8}) neglecto communi denominatore n, mul- tiplicetur 1 - f per qqvv, & fit qqvv - fvvqq = {390 √ 785 - 10361/6481} in {49 in 11749 - 5 √ 785/169, 121, 8}, $eu {- 6517, 11, 6481 + 49, 5, 11, 6481 √ 785/13, 11, 11, 8, 6481}, hoc e$t, {- 6517 + 49, 5 √ 785/13, 11, 8}, Cui $i addatur cc = 1, fiet cc + qqvv - fvvqq = {- 5373 + 49, 5 √ 785/13, 11, 8}, pro T R. Eodem modo multiplicato q = {48, 2 in 11749 - 5 √ 785/169, 121}, per {1/2} c, $eu {1/2} (quandoquidem c e$t 1): habebitur {1/2} cq = {24 in 11749 - 5 √ 785/169, 121}, pro T X. Inventæ igi- tur T X & T R $i reducantur ad eandem denominationem, ac deinde denominator communis omittatur, obtinebitur T X = 64, 24 in 11749 - 5 √ 785, & T R =49, 5 √ 785 - 5373, $ive T X = 18046464 - 46301184000, & T R = 47119625 - 5373. P Quarum $i T X vel P Y $umatur pro radio, erit T R vel Y R tangens anguli T X R vel Y P R, grad. 19, & 27 min. circiter, di$tantiæ loci Solis in Ecliptica ab Æquatore.

Cum autem in expo$ita hujus Problematis $olutione nonnulla occurrant, quæ illu$trationem aliquam requirere videntur, atque [405]ADDITAMENTVM. minùs exercitatis $crupulum injicere po$$ent; placuit ea, quæ ad eorum explicationem Vir Clari$$imus D. Era$mius Bartholinus, Ca$p. Fil. Medicinæ ac Mathematum in A cademia Hafnien$i Pro- fe$$or Regius concinnavit, paucis hîc adjicere.

_Ita ut G A ad A D $it_, _ut 9 ad 4_.] O$ten$um enim e$t A Theoremate præcedenti C A e$$e ad A F, hoc e$t, baculum C ad baculum A, $icut C B ad A G. Vnde cum baculus A ad baculum B $it, $icut D A ad C B: erit quoque ex æqualitate in proportione perturbata, ut C baculus ad B baculum, hoc e$t, ut 8 ad 18, $eu 4 ad 9, ita D A ad A G; & convertendo G A ad A D, ut 9 ad 4.

_AV_ = qu, _SV_ = fuq.] Puta hîc unitatem $ubintelligi, B quæ $it a; ita ut a $eu 1 $it ad q, $icut u ad qu; & rur$us a $eu 1 ad qu, $icut f ad fuq.

_Ac proinde B M + H C = 3 D K_.] Nam cum, propter C _Huc refer_ _fig. p._ 372. $imilitudinem triangulorum a B M & a C H, a B $it ad B M, $icut α C ad C H, & permutando a B ad aC, $icut B M ad C H, com- ponendoque B C ad a C, $icut B M + C H ad C H: & propter $imilia triangula C a H & D A K, a C ad C H, $icut A D ad D K, permutandoque a C ad A D, $icut C H ad D K; erit ex æquo, ut B C ad A D, $ic B M + C H ad D K. Vnde cum B C ip$ius A D tripla $it, erit quoque B M + H C ip$ius D K tripla.

_E quibus porrò invenitur P A ad A Q e$$e, ut_ {1/2} q - {7 q/16 √ 3} D ad {1/2} q + {7q/ 16 √ 3}, hoc e$t, ut √ 3 - {7/8} ad √ 3 + {7/8}.] Quemadmo- dum po$tea per$picuum fiet.

_Tertiœ videlicet parti ip$ius B M_.] Nimirum, propter E $imilitudinem triangulorum A B M & A E N, ubi A B e$t ad B M, $icut A E ad E N, & permutando A B ad A E, $icut B M ad N E. Vnde cum A B ad A E (ut $upra) $it, $icut 3 ad 1: erit quoque B M ip$ius N E tripla.

_Et bi rur $us divi$i per_ - p + q, &c.] Vbi notandum, $i F B M - 144 p^3 + 288 ppq - 171 pqq + 27 q^3, H C - 49 p^3 + 98 ppq - 61 pqq + 12 q^3, & tripla D K - 169 p^3 + 338 ppq - 205 pqq + 36 q^3 dividantur per - p + q, oriri pro B M + 144 pp - 144 pq + 27 qq, pro [406]ADDITAMENTVM. H C + 49 pp - 49 pq + 12 qq, & pro tripla D K + 169 pp - 169 pq + 36 qq; non autem - 144 pp + 144 pq - 27 qq - 49 pp + 49 pq - 12 qq, & - 169 pp + 169 pq - 36 qq, ut habet Auctor, Ratio au- tem cur ita $igna immutaverit, e$t, quòd $igna negata prævaleant $ignis affirmatis. quod $ic o$tendi pote$t.

# Etenim cum # 2 p - major $it quàm - q - - - 2 p major quàm q & utrinque multiplicetur per 72 q - - - - 72 q utraque in $e 2 p - - q # # ---------------------- ducatur ----------- # erit quoque 144 pq - major quàm - 72 qq, & fiet 4 _pp_ major quàm qq: unde $i auferatur<_>* 144 pq - major quàm - 36 qq adeoque mul- # # --------------------- tiplicando u- # relinquetur 144 pq - 144 pp major quàm 36 qq: trinque per 36 - - - 36 adeoque addendo utrinque 144 pp - - - - - 144 pp *erit 144 pp major quàm 36 qq # erit quoque 144 pq major quàm 144 pp + 36 qq.

Ac proinde 144 pq multò major quàm 144 pp + 27 qq. Et $ic de reliquis. Vbi notandum, $i loco divi$oris $uperioris - p + q $umatur divi$or + p - q, eo$dem terminos inveniri, ii$demque $ignis affectos, quemadmodum ab Auctore $unt propo$iti.

_Vbi porrò $i $upponatur_ - p + q = n, _habebitur_ G + 144 pn - 27 qq _pro B M_.] Etenim exi$tente - p + q = n, $i utrobique multiplicetur per + 144 p, fiet - 144 pp + 144 pq = + 144 pn: adeoque - 144 pp + 144 pq - 27 qq = + 144 pn - 27 qq, ac proinde - 144 pp + 144 pq - 27 qq = + 144 pn - 27 qq. Et $ic de reliquis.

_Fiet pro P A_ {1/2} q - {7 q/16 √ 3}, & {1/2} q + {7 q/16 √ 3} _pro A Q.]

Quoniam enim æquatio pp = qp - {143/768} qq, duas admittit veras H _Vide_ _pag_. 165 _vel_ 284. radices, quarum $umma e$t q, referens quantitatem cognitam $ecundi termini qp, atque de$ignans lineam P Q: $it, ut $i una {1/2} q + {7 q/16 √ 3} $umatur pro linea A Q, pro quâ $uppo$ita fuit p, al- tera {1/2} q - {7 q/16 √ 3} $umenda $it pro linea P A.

_Vnde porrò innote$cit P A e$$e ad A Q, $icut_ √ 3 - {7/8} I ad √ 3 + {7/8}.] Quod $ic liquet, [407]ADDITAMENTVM. AP AQ Multiplicetur {1/2} q - {7 q/16 √ 3} ad {1/2} q + {7 q/16 √ 3} utrinque per 2, & $it q - {7q/8 √ 3} ad q + {7 q/8 √ 3}. tum rur$us per √ 3, & fit

    q √ 3 - {7 q/8} ad q √ 3 + {7 q/8}
. Denique dividatur utrobique per q, fietque √ 3 - {7/8} ad √ 3 + {7/8}.

_Subrogato_ {1/2} q - {47 q/56 √ 3} in locum x, & {1/4} qq - {47 qq/56 √ 3} + K {47, 47, qq/56, 56, 3} _in locum_ xx, _habebitur_ {143 qr/56, 56, 3}, _pro quadrato ex_ _B M_.] Id quod hoc pacto fieri pote$t.

Ex rx = {1/2} qr - {47 qr/56 √ 3} $ubtr ahatur {rxx/q} = {1/4} qr - {47 qr / 56 √ 3} + {47, 47, qr/56, 56, 3}: & remanebit rx - {rxx/q} = {1/4} qr - {47, 47, qr/56, 56, 3} vel {142 qr/56, 56, 3}. Nimirum $i reducatur {1/4} qr ad denominatorem ip$ius {47, 47, qr/56, 56, 3}. utpote faciendo ut 4 ad 56, $ic 1 ad 14, eritque {1/4} qr = {14 qr/56}. & deinde multiplicando tam numeratorem quàm denomina- torem hujus fractionis per 56, 3, fiet {56, 3, 14 qr/56, 56, 3}, vel {23 52 qr/56, 56, 3}: à quo $ubducto {47, 47, qr/56, 56, 3} $eu {2209 qr/56, 56, 3}, relinquetur {143 qr/56, 56, 3}.

_Quœ additœ efficiunt_ {{1/2} qc/n}, _pro T X_.] E$t enim P Y æ- L qualis V X. Quod facilè demon$trari pote$t. Cum enim Sol quoti- dianâ $uâ conver$ione circa mundi axem rectos Conos efficiat: fit, ut P Y, $i producta concipiatur, donec ip$i R Qoccurrat, ab axe R T in puncto Y bifariam atque ad angulos rectos $ecetur, triangulumque efficiat, quod triangulo V X Q $it $imile ac $imi- liter po$itum. cujus latus P Q duplum exi$tens lateris V Q trian- guli V X Q (propter punctum V, quod centrum refert Ellip$is, cujus tran$ver$a diameter e$t P Q, & Z V $emi$$is $ecundæ dia- [408]ADDITAMENTVM. metri) facit ut etiam linea P Y producta ip$ius V X dupla $it fu- tura, adeoque P Y æqualis V X.

_Atque in locumv $ub$tituatur_ {7/16 √ 3}.] Convincitur autem M v e$$e {7/16 √ 3}: e$t enim A Q $upra inventa = {1/2} q + {7q/16 √ 3}, & P A = {1/2} q - {7q/16 √ 3}. Vnde cum P Q $it = q, & V punctum medium ip$ius P Q, adeoque P V vel V Q = {1/2} q; erit A V = {7q/16 √ 3}. Hinc cum A V $uppo$ita $it = vq, erit vq = {7q/16 √ 3}, ac proinde v = {7/16 √ 3}.

_Cujus œquationis radix f e$t_ {16842 - √ 119398500/6481}, N $eu {16842 - 390 √ 785/6481}.] Notandum hîc, æquationem ff = {33684/6481} f - {25344/6481} aliam adhuc admittere radicem, nem- pe f = {16842 + 390 √ 785/6481}, juxta ea, quæ habentur pag. 7. Quam quidem radicem, cum major $it quàm v = {7/16 √ 3}, cu- jus non ni$i partem de$ignare debet, Author meritò neglexit. E$$e autem {16842 + 390 √ 785/6481} quàm {7/16 √ 3} majorem, patet, $i reducantur ad eandem denominationem, utpote ponendo {16842, 7 + 390, 7 √ 785/6481, 16, √ 3}, & {6481, 7/6481, 16 √ 3}.

_Ac proinde $i A S_ = 7 √ 22 _$umatur proradio_, _erit_ O _A R_ = 20341 + 725 √ 785, _tangens anguli A S R $ive_ _elevationis Poli_, _videlicet 80 grad_. 45 _min_. _circiter_.] E$t enim 7 √ 22 in rationalibus = 32, 8′ 3″ 1′″, circiter, & 20341 + 725 √ 785 = 201, 6′ 2″ 8′″, circiter. Vnde $i fiat ut A S 32, 8′ 3″ 1′″ ad radium 100000, ita A R 201, 6′ 2″ 8′″ ad quartum 614105: erit 614105 tangens anguli A S R. proximè re$pondens tangenti grad. 80, & 45 min.

[409]ADDITAMENTVM.

_Quarum $i T X vel P Y $umatur pro radio, erit T R_ P _vel Y R tangens anguli T X R vel Y P R, grad. 19, &_ _27 min. circiter, di$tantiæ loci Solis in Ecliptica ab_ _Æquatore_.] Cum enim pro T X inventa $it 001 18046464 - 001 46301184000, quæ in rationalibus ferè e$t 4222, 7′ 1″ 1‴, & pro TR 001 47119625 - 5373, quæ in rationalibus e$t 1491, 3′ 7″ 4‴ circiter: hinc, $i $iat ut TX 4222, 7′ 1″ 1‴ ad radium 100000, ita T R 1491, 3′ 7″ 4‴ ad quartum 35318; erit 35318; tangens anguli TXR vel YPR, congruens quàm proximè tangenti grad. 19. & 27 min.

Et tantum de $olutione Problematis, quod in $pecimen hu- jus Methodi afferre vi$um fuit: quæ cum talis $it, ut ad Arith- meticæ quæ$tiones enodandas, non minùs quàm ad Geome- triæ Problemata re$olvenda atque con$truenda de$erviat, non abs re fuerit, $i Coronidis loco hîc $ubjiciam regulam quan- dam generalem, ex eadem Methodo depromptam, extrahen- di radices qua$libet ex quibu$cunque Binomiis, radicem bino- miam habentibus, quæ unà cum præcedenti $olutione tunc tem- poris prodiit; præ$ertim cum illa à nemine (quod $ciam) antea $it inventa, nec ab aliquo ea in re cuiquam $atisfactum, cujus demon$trationem, qualis à me inventa e$t, breviter $um $ub- juncturus.

Regula gener alis extrahendi qua$libet radices ex quibu$cunque Binomiis, radicem binomiam habentibus. PRÆPARATIO.

P Rimo, $i in dato Binomio reperiantur fractiones, oportet il- las, multiplicando binomium per illarum denominatorem, eximere. Vt, exempli gratiâ, ad extrahendam √ ③ ex √ 242 + 12{1/2}, multiplico binomium per 2, & fit √ 968 + 25. Simili- ter $i $it {242/5} + √ {125/4}, primùm multiplico binomium per [410]ADDITAMENTVM. √ 5, & $it √ 242 + {25/2}, deinde per 2, ut jam factum e$t, & $ic de cæteris.

Deinde, $i neutra pars binomii rationalis $uerit, reducendum e$t per multiplicationem aut divi$ionem ad aliud binomium, cu- jus altera pars $it rationalis. Id quod per multiplicationem alter- utrius partis $emper fieri pote$t; $ed breviùs plerumque per mi- noris numeri multiplicationem aut divi$ionem. Quemadmodum √ 242 + √ 243 multiplicari quidem pote$t per √ 242, & fit 242 + √ 58806; $ed compendio$iùs per √ 2, & provenit 22 + √ 486. Eodem modo √ ③ 3993 + √⑥ 17578125 pote$t bis multipli- cariper √ ③3993, & producitur aliud binomium, cujus ab$olu- tus numerus e$t 3993; $ed breviùs per √ ③ 9; & adhuc breviùs, $i dividatur per √ ③ 3, fietque 11 + √ 125.

Vbinotandum, po$tquam habetur binomium, cujus una pars e$t rationalis, tunc quoque quadratum alterius partis rationale e$$e debere; aut nullam ex eo radicem, nec etiam ex alio bino- mio, utramque partem irrationalem habente, à quo per multipli- cationem aut divi$ionem deductum e$t, extrahi po$$e.

Tertiò, ad extrahendam √ ⑥, oportet primò radicem qua- dratam extrahere, & deinde ex hac √ ③. Et ad extrahendam √ ⑨ oportet bis extrahere √ ③. Et $ic de reliquis radicibus, quæ per numeros compo$itos, hoc e$t, qui per alios dividi po$$unt, de- $ignantur. Radicem verò quadratam quod attinet, regula ad il- lam extrahendam $atis nota e$t: quapropter hîc tantùm opùs e$t, ut doceam, quo pacto extrahendæ $int √ ③, √ ⑤, √ ⑦, √ ⑪, & $imiles aliæ, quæ per numeros primos, hoce$t, quiper alios di- vidi nequeunt, denotantur.

Po$tremò ad extrahendam √ ③, √ ⑤, √ ⑦, aut $imilem, per numerum primum de$ignatam, explorandum primò e$t, utrum radix Binomium e$$e po$$it, cujus una pars $it rationalis. Id quod innote$cit $ubducendo quadrata partium à $e invicem, & ex reli- quo extrahen do radicem, nempe cubicam $i ex dato binomio √ ③ $it extrahenda; aut $urde$olidam, $i √ ⑤ $it extrahenda, & $ic de cæteris. Quod ita in po$terum, ubi radix aliqua extrahi debet, intelligendum e$t, licèt expre$sè non dicatur. Etenim $i radix hæc numerus rationalis non $uerit, certò con$tat, radicem quæ- $itam parte rationali carere. Sed cum binomium adhuc e$$e po$- [411]ADDITAMENTVM. $it, cujus utraque pars $it irrationalis: hinc ad eam extrahendam datum binomium per differentiam quadratorum partium erit multiplicandum, $ide radice cubica extrahenda quæ$tio fuerit; aut per quadratum hujus differentiæ, $i de √ ⑤; autper eju$dem cubum, $i de √ ⑦; aut per ip$ius $urde$olidum, $i de √ ⑪ quæ- ratur, atque ita de cæteris. Quâ ratione aliud $emper binomium habebitur, in quo radix differentiæ quadratorum partium crit di$- ferentia quadratorum partium prioris binomii. Vt ad extrahen- dam radicem cubicam ex 25 + √ 968, $ubduco primùm 625, quadratum ex 25, à 968, & remanent 343, cujus numeri radix cubica e$t 7, numerus nimirum rationalis. Id quod arguit, radi- cem, modò ex dato binomio extrahi po$$it, fore binomiam, cu- jus una pars futura $it rationalis. Similiter ad extrahendam √ ③ ex 22 + √ 486, oportet 484, quadratum à 22, $ubducere ex 486, & ex reliquo 2 elicere radicem cubicam. Quoniam verò id $ieri non pote$t, con$tat radicem cubicam ex 22 + √ 486 parte rationali carere: ac propterea 22 + √ 486 per 2 multiplicandam e$$e, ut habeatur binomium 44 + √ 1944, in quo radix differen- tiæ quadratorum partium e$t 2. Sic ad extrahendam radicem $ur- $olidam ex 11 + √ 125, quoniam $ubductis 121 à 125, rema- nent 4, qui numerus $urde$olidus non e$t: hinc 11 + √ 125 mul- tiplicari debet per 16, quadratum ex 4, ut proveniat 176 + √ 32000. In quo radix $ur$olida differentiæ quadratorum par- tium e$t 4. Denique ad extrahendam √ ⑦ ex 338 + √ 114242, in quo differentia quadratorum partium e$t 2, quoniam hic nume- rus B-$urde$olidus non e$t: ideo datum binomium multiplicari debet per 8, hoc e$t, per cubum ex 2, & $it 2704 + √ 7311488, in quo √ ⑦ differentiæ quadratorum partium e$t 2.

REGVLA.

Per præcedentem præparationem $emper invenitur binomium, cujus una pars, & alterius partis quadratum, nec non radix diffe- rentiæ quadratorum partium, $unt numeri rationales integri; ex quo √ ③, aut √ ⑤, aut √ ⑦, & c. extrahi debet.

In quem $inem inveniendus e$t numerus rationalis radice quæ- $itâ paulò major; ita ut differentia non major $it quàm {1/2}. Quod facilè per vulgarem Arithmeticam fieri pote$t.

[412]ADDITAMENTVM.

Iam $i pars rationalis dati binomii reliquâ parte major fuerit, oportet huic radici rationali addere radicem differentiæ quadra- torum partium, divi$am per eandem radicem rationalem: erit- que $emi$$is maximi integri numeri, in aggregato contenti, pars rationalis radicis quæ$itæ. A cujus partis quadrato $i au$eratur ra- dix differentiæ quadratorum partium, habebitur reliquæ partis quadratum; dummodo radix ex dato binomio extrahi po$$it. Id quod facilè per multiplicationem hujus inventæ radicis experiri licet, quæ datum binomium, $i aliqua ex eo extrahi po$$it, pro- ducere debet.

Verùm, $i dati binomii pars rationalis reliquâ parte minor fuerit, oportet à radice rationali, quam ex toto binomio extra- ximus, $ubducere radicem differentiæ quadratorum partium, di- vi$am per eandem radicem rationalem: eritque media pars ma- ximiintegri numeri in reliquo contenti, pars rationalis, radicis quæ$itæ. Ad cujus partis quadratum $i addatur radix differentiæ quadratorum partium, habebitur quadratum reliquæ partis; mo- dò radix $uerit binomium. Quod ex multiplicatione (ut $upra) manife$tum fiet.

Exempli causâ, ad extrahendam radicem cubicam ex 25 + √ 968, cognito jam radicem cubicam differentiæ quadratorum partium e$$e 7, extraho radicem quadratam ex √ 968, quæ e$t major quàm 31, at minor quàm 32; deinde ad 25, numerum ab- $olutum, addo 31 aut 32, & $it $umma 56 aut 57. Ex quaradicem cubicam extraho, quæ quidem minor e$t quàm 4, at major quàm 3{1/2}; ita ut 4 $it numerus quæ$itus rationalis, verâ radice paulò major. Po$tea ex 4 $ubtraho {7/4} (hoc e$t, 7, radicem cubicam di$- ferentiæ quadratorum partium, po$tquam per radicem inventam 4 e$t divi$a), & remanent 2 {1/4}. Subtraho autem, quoniam nume- rus ab$olutus 25 minor e$t quàm √ 968; $i enim e$$et major ad- denda fui$$et. Maximus verò integer numerus in 2 {1/4} contentus, e$t 2, cujus $emi$$is e$t 1, pars rationalis, radicis. Cujus quadra- to 1, addo 7, √ ③ nempe differentiæ quadratorum partium, & $it $umma 8, quadratum alterius partis. Ita ut 1 + √ 8 $it √ ③ ex 25 + √ 968, nimirum $i √ ③ ex eo extrahi po$$it. Quod ut cogno- $catur, oportet per multiplicationem inve$tigare cubum ex 1 + √ 8; aut $i brevitati con$ulamus, tantùm ejus partem rationalem: quod $it addendo 1, cubum partis rationalis radicis, ad triplum [413]ADDITAMENTVM. eju$dem partis 1, multiplicatæ per 8, quadratum alterius partis. Quod quia cum 25 parte rationali dati binomii convenit, con- $tat, 1 + √ 8 e$$e veram radicem: $i verò non conveniret, radi- cem extrahi non po$$e, liquidò con$taret.

Eodem modo ad extrahendam √ ③ ex 44 + √ 1944: radix cubica differentiæ quadratorum partium e$t 2, & radix quadrata ex 1944 major quàm 44, at minor quàm 45. Quam addo nume- ro ab$oluto 44, & $it $umma 88 aut 89, cujus √ ③ major e$t quàm 4, & minor quàm 4{1/2}. Quapropter $ubtractâ {4/9}, radice differen- tiæ quadratorum partium, divisâ per radicem rationalem, ex 4{1/2}, pro radice rationali a$$umptâ, remanent 4{1/18}. Et $it 2, $emi$$is ex 4, pars rationalis radicis. cujus quadrato 4, $i addatur 2, radix differentiæ, prodibit 6, quadratum reliquæ partis. Vt patet, ad- dendo 8 ad ter 2, multiplicatum per 6, hoc e$t, 36; & $it $um- ma 44, pars rationalis binomii dati: adeoque 2 + √ 6 radix quæ$ita.

Ad extrahendam √ ⑤ ex 176 + √ 32000; radix $ur$olida di$- ferentiæ quadratorum partium e$t 4; radix autem $ur$olida ratio- nalis ex dato binomio e$t 3{1/2}, unde $ubductis 4, divi$is per 3{1/2}, hoc e$t, 1{1/7}, remanebunt 2 + {5/14}. Semi$$is verò ex 2 e$t 1, cujus qua- dratum 1 additum ad 4 efficit 5, & $it 1 + √ 5, radix $ur$olida quæ$ita ex 176 + √ 32000; $altem$i aliqua inveniri po$$it. Id quod totius binomii multiplicatione indagari pote$t, vel breviùs, addendo $imul, $urde$olidum partis rationalis, radicis; decuplum cubum eju$dem, multiplicatum per quadratum alterius partis; & quintuplum partis rationalis, multiplicatum per quadrato-qua- dratum eju$dem alterius partis. Nimirum addendo 1, 50, & 125, unde ex$urgunt 176. Quod cum parti rationali dati binomii $it æquale, $equitur 1 + √ 5 propo$iti binomii e$$e veram ra- dicem.

Ad extrahendam √ ⑦ ex 2704 + √ 7311488; radix B-$ur$o- lida differentiæ quadratorum partium e$t 2; radix autem B-$ur- $olida rationalis totius binomii e$t 3{1/2}, cuiaddo {4/7} (quoniam hîc numerus ab$olutus major e$t), & $it $umma 4{1/14}: ac proinde 2 ra- dicis pars rationalis. A cujus quadrato 4 $ubtraho 2, radicem B- $ur$olidam differentiæ quadratorum partium, & relinquetur alte- rius partis quadratum 2. Porrò multiplico 2 + √ 2 B-$ur$olidè, vel breviùs, in unam $ummam colligo; 128, B-$ur$olidum ex 2; [414]ADDITAMENTVM. 1344, vicies & $emel $ur$olidum ex 2, multiplicatum per quadra- tum ex √ 2; 1120, trige$ies & quinquies cubum ex 2, multipli- catum per quadrato-quadratum ex √ 2; & 112, $epties 2, multipli- catum per quadrato-cubum ex √ 2, & provenient 2704. Vn- de manife$tum $it, 2 + √ 2 e$$e radicem quæ$itam.

Cæterùm ob$ervandum hîc e$t, po$tquam datum binomium per numerum aliquem multiplicatum aut divi$um fuerit, atque ad aliud reductum, cujus radix jam $it inventa, quòd, ad prioris binomii radicem obtinendam, radicem inventam dividere aut multiplicare oporteat per radicem numeri, per quem binomium multiplicatum $uit aut divi$um.

Sic quoniam ad extrahendam √ ③ ex √ 242 + 12{1/2}, ip$um per 2 multiplicavimus, & deinde hujus po$terioris binomii radi- cem invenimus e$$e 1 + √ 8; dividendum erit 1 + √ 8 per √ ③ ex 2, & $iet √ ③{1/2} + √ ⑥ 128, radix cubica ex √ 242 + 12 {1/2}.

Multiplicavimus √ {242/5} + √ {125/4} per √ 5, & invenimus √ 242 + 12 {1/2}, cujus radix e$t √ ③ {1/2} + √ ⑥ 128; quâ di- visâ per √ ⑥ 5, emerget √ ⑥ {1/20} + √ ⑥ {128/5}, pro radice ex √ {242/5} + √ {125/4}.

Multiplicatum e$t √ 242 + √ 243, primò per √ 2, & deinde per 2; unde $it ut inventa radix cubica 2 + √ 6 dividenda $it per √ 2, & prodibit √ 2 + √ 3, pro radice cubica quæ$ita ex √ 242 + √ 243.

Divi$imus √ ③ 3993 + √ ⑥ 17578125 per √ ③ 3, & mul- tiplicavimus per 16, ad extrahendam √ ⑤: quare nece$$e e$t in- ventam radicem 1 + √ 5 dividere per √ ⑤ 16, & multiplicare per √ ⑮ 3, ut habeatur vera radix $ur$olida ex dato binomio.

SEQVITVR DEMONSTRATIO.

IN primis e$t o$tendendum, quòd, $i binomium aliquod in $e multiplicetur cubicè, proveniat $emper aliud binomium, cu- jus partium quadrata, à$e invicem $ubducta, relinquant cubum differentiæ, quadratorum partium radicis $ive primi binomii. Id [415]ADDITAMENTVM. quod mani$e$tum $it, $upponendo binomium illud de$ignari per a 🜶 √ b c, quod in $e multiplicatum quadratè producit binomium a a + b c 🜶 2 a √ b c, & hoc rur$us per a 🜶 √ b c, producit bino- mium a^3 + 3 abc 🜶 3 aa + bc √ bc; utpote cubum ex a 🜶 √ bc.

Vbi notandum, quòd, licèt in binomio plures reperiantur partes, tamen non ni$i pro duabus $int habendæ, quarum una, utpote, a^3 + 3 abc, de$ignet numerum rationalem, at verò 3 aa + bc √ bc, numerum irrationalem $eu $urdum. Deinde con$tat, partem rationalem a^3 + 3 abc, compo$itam e$$e ex cubo partis rationalis radicis, & ex triplo $olido, quod $it ex ea- dem hac parte in quadratum reliquæ partis radicis: ac denique, $i dictarum partium a^3 + 3 abc & 3 aa + bc √ bc quadrata a^6 + 6 a^4 bc + 9 aabbcc & b^3 c^3 + 6 aabbcc + 9 a^4 b c à $e in- vicem au$erantur, relinqui a^6 = 3 a^4 bc + 3 aabbcc = b^3 c^3, cu- _Signum_= _$igni$icat_ _differen_- _tiam inter_ _duas plu_- _re$ve_ _quantita_- _tes, cùm_ _non expri_- _mitur aut_ _cogno$ci_- _tur, penes_ _quas $it_ _exce$$us_. bum ex aa = bc, differentiâ quadratorum partium radicis.

In numeris. E$to a = 2, √ bc = √ 6. Hinc multiplicato bino- mio 2 + √ 6 in $e cubicè, $it binomium 44 + √ 1944: in quo partium quadrata, 1936 & 1944, à $e invicem $ubducta, relin- quunt 8, cubum differentiæ quadratorum partium.

Deinde o$tendendum, binomium multiplicatum per diffe- rentiam quadratorum partium producere $emper aliud bino- mium, in quo differentia quadratorum partium $it numerus cu- bicus.

Quod patet $i multiplicetur binomium a 🜶 √ b, per aa = bc, differentiam quadratorum partium. Ex$urgit enim binomium a^3 = abc 🜶 a^+ bc=2 aabbcc + b^3 c^3: cujus partium quadrata, a^6 = 2 a^4 bc + aabbcc & a^4 bc = 2 aabbcc + b^3 c^3 à $e invicem $ubducta, relinquunt a^6 = 3 a^4 bc + 3 aabbcc = b^3 c^3, nume- rum cubicum, cujus radix cubica aa = bc, e$t, ut $upra, differen- tia quadratorum partium prioris binomii a 🜶 √ bc.

In numeris. Sit a = 22, & √ bc = √ 486. Vnde multiplicato binomio 22 + √ 486 per differentiam quadratorum partium 2, prodibit binomium 44 + √ 1944. in quo differentia quadrato- rum partium e$t 8, utpote cubus differentiæ 2, quæ e$t inter 484 & 486, partium quadrata prioris binomii 22 + √ 486.

Quibus expo$itis, ad extrahendam √ ③ ex binomio 20 + √ 392, in quo pars rationalis 20 e$t major reliquâ parte √ 392: [416]ADDITAMENTVM. cogitetur a^3 + 3 abc e$$e 20, & 3 aa + bc √ bc e$$e √ 392, ita ut {+ a^3 + 3 aa/+ 3 abc + bc}√ bc de$ignet datum binomium 20 + √ 392, & radix ejus cubica a + √ bc ip$am radicem quærendam, cujus ma- jor pars$it a, & minor √ bc. Tum operare $ecundùm regulam.

{20 + √ 392 20 $ubt.{400 \\ 392} quadrata partium à $e invicem. reliq. 8, 2 radix cubica reliqui, $ive aa — bc. 1 # 2 2 # 1 3 # 0 2 1 # 9 # 2

Adde ad 20, partem rationalem binomii - - -19, præter propter valorem partis irrationalis. & $it 39, valor dati binomii in rationalibus, circi- ter. utpote à vero unitate non di$cedens, quippe qui inter 39 & 40 con$i$tit. Vnde radix cubica fit major quàm 3 & minor quàm 3{1/2}, ita ut 3{1/2} radicem veram non $upra {1/2} excedat. Sumatur autem qua$i e$$et vera, & æqualis a + √ bc.

Etdivid. 2, hoc e$t, aa - bc, per 3{1/2}, hoc e$t, a + √ bc: & $it {4/7}, $ive a - √ bc. add. 3{1/2}, hoc e$t, a + √ bc, & $it $umma 4{1/14}, $ive 2 a, duplum partis rationalis, radicis. $upponendo 3{1/2} e$$e veram radicem. Sed cum 3{1/2} $it major ra- dice verâ; ita tamen, ut differentia non $it $upra {1/2}, $it, ut 4{1/14} quoque duplo partis rationalis major exi$tat, & differentia mi- nor quàm 1. $icut in$eriùs o$ten$uri $umus. Vnde cum eadem pars $it numerus rationalis integer, $equitur duplum ejus fore 4, utpote maximum integrum numerum in 4{1/14} contentum, adeo- que ip$am dictam partem fore 2. Quâ inventâ, facile e$t reli- quam invenire. Etenim, $i à 4, quadrato eju$dem partis, $ubdu- catur 2, radix cubica differentiæ quadratorum partium dati bi- nomii, relinquetur 2, quadratum alterius partis: Ita ut radix in- venta $it 2 + √ 2.

[417]ADDITAMENTVM.

Vbi notandum, operationem hanc $ufficere ad inve$tigandam radicem, cùm con$tat illam binomium e$$e; $ed quando id incer- tum fuerit, explorari poterit per multiplicationem inventi bino- mii in $e cubicè, aut etiam breviùs per $equentem operationem.

Divid. 40, hoc e$t, 2 a^3 + 6 abc per 4, hoc e$t, 2 a: & $it quotiens 10, $ive aa + 3 bc.

Cui addatur ter 2, $eu 6, hoc e$t, 3 aa - 3 bc.

& provenit 16, five 4 aa: quod e$t quadratum $upe- rioris 4, nimirum duplum partis rationalis inventæ 2. Vnde radix binomia erit, & duplum eju$dem partis 4: adeoque 2 + √ 2 ra- dix quæ$ita.

Vel etiam hoc modo:

Ad 8, hoc e$t, a^3

add. 12, hoc e$t, 3 abc:

& provenit 20, $ive a^3 + 3 abc. quod cum $it pars rationalis dati binomii: $equitur 2 + √ 2 e$$e radicem quæ$itam.

Omnino ut $upra fuit expo$itum.

Similiter, ad extrahendam √ ③ ex 44 + √ 1944, in quo pars rationalis 44 e$t minor reliquâ parte √ 1944; cogitetur (ut $upra) {a^3/+ 3 abc} e$$e 44, & {3 aa/+bc} √ bc e$$e √ 1944, ita ut {a^3 + 3 aa/+ 3 abc + bc} √ bc de$ignet datum binomium 44 + √ 1944, & illius radix cubica a + √ bc hujus radicem quærendam, cujus a $it minor pars, & √ bc major. Tum operare $ecundùm regulam.

44 + √ 1944 \\ $ubt. {1944 \\ 1936} quadrata partium à $e invicem.

reliq. {8/2}, radix cubica reliqui, $ive bc - aa.

3 \\ 1 0 \\ 4 4 4 \\ 4 \\ 8 Adde ad 44 partem rationalem binomii - - 44, præter propter valorem partis irrationalis: & fit 88, valor binomii datiin rationalibus, circiter. quippe qui à vero unitate non ab$it, cum inter 88 & 89 con$i$tat. Radix autem ejus cubica e$t major quàm 4, & minor quàm 4{1/2}; [418]ADDITAMENTVM. ita ut 4{1/2} $it major radice verâ, exce$$u minore quàm {1/2}. A$$uma- tur autem ut vera, & æqualis a + √ bc.

Et divid. 2, hoc e$t, bc - aa, per 4{1/2}, hoc e$t, √ bc + a: & $it quotiens {4/9}, $ive √ bc - a. $ubt. ex 4 {1/2}, hoc e$t, √ bc + a, {4/9}, hoc e$t, √ bc - a: & relinquitur 4{1/18}, $ive 2 a, duplum partis rationalis radicis, vi- delicet$upponendo 4{1/2}, e$$e veram radicem. Sed cum major $it, fit ut etiam 4 {1/18} excedat idem duplum, differentiâ minore quàm 1; $icut mox o$tendemus. Vnde cum eadem pars $it numerus inte- ger rationalis: $equitur duplum eju$dem partis fore 4, utpote maximum integrum numerum in 4 + {1/18} comprehen$um: adeo- que ip$am partem e$$e 2. Quâ inventâ, facile e$t reliquam par- tem invenire. Etenim $i ad 4, quadratum dictæ partis, addatur 2, radix cubica differentiæ quadratorum partium binomii dati, fit $umma 6, quadratum alterius partis: ita ut radix inventa $it 2 + √ 6.

Vbi (ut $upra) notandum, non opùs e$$e ut ulteriùs operemur, po$tquam con$tat radicem extrahi po$$e, hoc e$t, ip$am bino- mium e$$e: quandoquidem eo ca$u radix inventa fit quæ$ita. Illud autem $i ignoretur, digno$ci poterit multiplicando radicem in- ventam in $e cubicè, aut etiam breviùs, hoc modo:

Divid. 88, hoc e$t, 2 a^3 + 6 abc, per 4, hoc e$t, 2 a: & $it quotiens 22, $ive aa + 3 bc. Subtr. ter 2, $ive 6, hoc e$t, 3 bc - 3 aa:

& relinquitur 16, $ive 4 aa, quod e$t quadratum præceden- tis 4. nimirum duplæ partis rationalis inventæ 2. Id quod mon- $trat, duplum eju$dem partis e$$e 4, adeoque radicem quæ$itam binomium e$$e, videlicet 2 + √ 6. quemadmodum modò inven- ta fuit.

Vel etiam $ic:

Ad 8, hoc e$t, a^3 add. 36, hoc e$t, 3 abc:

& provenit 44, $ive a^3 + 3 abc. quod cum$it pars rationalis dati binomii: $equitur 2 + √ 6 e$$e radicem quæ$itam.

[419]ADDITAMENTVM.

Vt$upra expo$itum fuit.

Quibus explicatis, demon$trandum nunc e$t, quod $uperiùs polliciti $umus.

In quem finem, pro radice cubica rationali inventa, veram, ut dictum e$t, $uperante, $cribatur m; at pro vera, quam in allatis exemplis per a + √ bc de$ignavimus, brevitatis causâ$cribatur v; $imiliterque pro aa = bc, differentiâ quadratorum partium radi- cis, $cribatur d. Hinc, cùm d divi$a per m dat {d/m}, quæ in primo exemplo ip$i m e$t addita, & in $ecundo exemplo ab m ablata; o$tendendum e$t, differentiam, quâ m + {d/m} excedit v + {d/v}, quod duplum partis rationalis, antea 2 a nominatum, & quâ m - {d/m} excedit v - {d/v}, quod $imiliter duplum partis rationalis, $uperiùs 2 a nominatum, de$ignat, unitate non e$$e majorem. Quod faci- le erit, $i tantùm o$tendatur exce$$um ip$ius {d/v} $upra {d/m} mino- rem e$$e exce$$u ip$ius m $upra v. hoc modo:

D C F E I H K A B G

E$to A B = v, $upra quam de- $cribatur quadratum A B C D, quod majus erit quàm d, quippe quæ tantùm differentiam de$ignat, quæ e$t inter quadrata partium ip$ius v, cujus quadratum earun- dem partium quadratis unà cum duplo $ub partibus rectangulo e$t æquale. Hinc $i $upponatur rectan- gulum A B E F = d, erit A F = {d/v}. Tum a$$umptâ A G = m, ita ut B G non $uperet {1/2}, factoque re- ctangulo A G H I = d, hoc e$t, æquali rectangulo A BEF: erit A I = {d/m}; nec non rectangulum I K E F æquale rectangulo KBGH. Atque adeò cum I K $it major quàm K B, erit I F minor quam B G, hoc e$t, exce$$us ip$ius {d/v} $upra {d/m} minor erit exce$$u ip$ius m $upra v. Quod erat demon$trandum.

Eadem e$t ratio cùm dati binomii partes per $ignum - disjun- [420]ADDITAMENTVM. guntur. Si enim, exempli causâ, proponatur binomium 20 - √ 392. oportet tantùm $ignum - tran$mutare in $ignum +, atque ut $upra ex 20 + √ 392 radicem cubicam extrahere, quæ e$t 2 + √ 2, & $it 2 - √ 2 radix cubica ex 20 - √ 392. Quemadmo- dum liquet ex iis, quæ $uperiùs $unt o$ten$a. Et $ic de aliis.

Cæterùm, quæ hîc de radice cubica o$ten$a $unt, applicari quoque po$$unt ad ea, quæ ad reliquarum radicum extractionem $unt allata: cum eadem ubique $it demon$trandi ratio, idemque proce$$us; ita ut plura hac de re afferre non $it opùs. Tantùm $ciendum, modum, quo hæc regula inventa fuit, ad plures alias re- gulas, in Arithmetica hactenus incognitas, inveniendas in$ervire po$$e. Qui quidem in eo con$i$tit, ut, dum in aliqua quæ$tione ignoratur ratio inveniendi verum numerum, quem integrum e$$e certò con$titerit, quæratur numerus fractus unitate verum non $uperans: eritque maximus integer numerus, in eo contentus, is qui quæritur.

F I N I S. [421] Celeberrimo, Amici$$imoque Viro, D. FRANCISCO à SCHOOTEN IOHANNES HVDDE S. P. D.

Clari$$ime Vir,

_V_T copiam Tibi faciamrogas, prolixam illam de Reductione Æquationum epi$tolam, $ive libellum mavis, ut & alteramillam, quæ meam de Maximis & Minimis Methodum continet, Commentariis, tuis in D. Carte$ii Geo- metriam annectendi edendique. Certè, cum id non modò po$tules, $ed etiam $eriò, ut faciam, mihi author $is, in illam opinionem, $ive imaginationem potius devenio, aliquid illis, tuo $altem judicio, contineri, quod laboribus in lucem edendire$pondere queat; quippe cum continuo dies nocte$que cogitationes tuæ circa illa, quæ aliquo commodo humanum genus beare po$$int, ver $entur occupenturque, nec unquam, vel levi$$imo indicio, de- prehendere potuerim, Te, $ecus ac Batavum deceat, aliud clau$um in pectore premere, aliud verò linguâ pro- mere, in animum inducere nequaquam potui, Te, eo tan- tùm temporis articulo, quo has po$ceres, mihique ut fa- cerem author e$$es, à con$uetâ tibi & regiâ viâ defle- xi$$e. Præterea amicitiæ no$træ, nec hodie, nec herinatæ, vinculum, tuu$que candor $ingularis, mihi $atis $uperque, Te nequaquam hoc ab animo tuo impetraturum fui$$e, te$tatum faciunt. Quare, $i hac in re Tibi obluctarer, commi$$i erroris forta$$e in $imularer. Non pauca tamen ob$tant, quo minus a$$en$um planè pr æbeam. Non enim Te latet, me multâ tempor is ege$tate, quod tunc aliis $tudiis [422] de$tinâram, hæc non ita ad normam exigere potui$$e, quam illa quidem, quæ publico u$ui viritim legenda te- rendaque permittuntur, qua$i $uo quodam jure po$tulant: cum non tantùm benevolorum amicorum, $ed etiam viti- litigatorum, acerborumque inimicorum, quorum $i non in præ$ens, in po$terum forta$$e copia $uppetere po$$it, judicium $ubire debeant. At fortè inquies, quòd non $ub libelli, $ed epi$tolarum, ad Te datarum, nomine, in lucem proditur a $int, idque iis temporibus datarum, qui- bus aliis $tudiis animum applica$$em, ideoque nullo me- rito accur atam illam diligentiam, $ummamque curam, omniumque probationes de$iderari po$$e. Sed quid cau- $æ e$t, quin paulo diutius ex$pectem, illaque, quibu$- dam præterea additis, $ub libelli nomine, accur atius e- laborata publici juris faciam ? maximè cum libellum quendam, _(_quibu$dam $tudiis ex voto ad finem perductis,_)_ _de Natura, Reductione, Determinatione, Re$olutione, at-_ _que Inventione Æquationum_ prælo $ubjicere propo$ue- rim, (ni$i $ontica quædam cau$a denuo cur$um meum re- moretur,) cujus maximam jam partem, quod mate- riam $pectat, $i pauca quædam excipias, in numer ato ba- beo, adeo ut non ni$iin or dinem redigendi labor & qua$i forma de$ideretur. cum enim in animo habeam, illum i- ta accurare, ut à quolibet, qui modo ab ovo, quod dici- tur, rem ip$am or diri, & per numeros gradu$que pro- cedere, nec uno impetu montis verticem $uperare cupit, intelligi & in u$um transferri po$$it; certè multo magis, procul omni dubio, utilitate $uâ, quam hæ epi$tolæ, quæ non ni$i partem continent, eamque ita, ut dictum e$t, $criptam, $e publico commendaret. Sed jam mihi re$pon- $ionem tuam audire videor: Luid ob$tat, Huddeni, quo minus utriu$que nos participes facias?

_Nam bene conveniunt unaque in $ede morantur._ Sed quid utilitatis imperfectior ille, & qua$i abortivus [423] fætus, tum allaturus e$t? Nullum equidem, forta$$e, in- quies, ubicon$ummatior $e con$piciendum præbuerit, $ed jam quidem quandiu ille intra penetralia V e$tæ latet, cum experientiâ in omnibus pæne $cientiis compertum $it, illos, qui earum amore tenentur, velquibus res curæ & cordi e$t, eamque quam peniti$$imè, & quam maxime fieri pote$t, circum$pectè rimari & penetrare cupiunt, raro quid amplius, quam rudi Minervâ delineatam, aut ma- nuductionem ad eamrequirant, vel nudam modo, omni- bus demon$tr ationibus, qua$i $upervacaneis or namentis, neglectis, veritatem expetant: Ita namque partim ma- gis ad intimam rerum medullam ingenio $uo penetr are illis datur, cum ex parte iis quoque inve$tigandi labor incumbat: partim majore voluptate perfunduntur, at- que adeo multo aptiores ad aliarum rerum veritatem in apricum producendam evadunt. Cum etiam id experien- tia doceat, eos, nec ferè alterius gener is homines, ali- quid, quod communem captum $uperet, & cornicum qua$i oculos configat, elabor atum dare po$$e. Vnde illud con- fici videtur, $cientiarum amatoribus $atis $uperque di- ctum, nec mihi fas licitumque e$$e, illud $ubducere aut invidere iis, quibus, $i non aliis, aliquo modo $atisfacere queat. quibus addere po$$es: alios, licèt multis in locis, ejus, quod dicitur, veritatem demon$trationibus fulci- tam, & ad unguem elaboratam, (quod variis in locis, levi tantùul brachio attigi,) non reperturi $int, nihilo- minus mult as regulas ad u$um, cujus re$pectu non paucæ ad amu$$im factæ $unt, transferre po$$e. Atque it a jam cau$am meam contr a me ip$um egi$$e videor, ut vix muti- revel hi$cere adver $us ea, quæ dixi, mihi licitum vide- ripo$$it, $i in Lectores, quales e$$e decet, incidere mihi contingat: $ed cum maxima hominum pars eò propen- deat, ut ante de re aliqua, quam illam clarè & di$tinctè perceperit, judicium ferat, remque potius in deter o- [424] rem, quam meliorem partem interpretetur, atque eorum judicium $it periculi plenum, $i circa res ver $etur, quæ non exactè $criptæ, dilucidè explicatæ, demon$tratio- nibus $ubnixæ $unt; eoque magis $i illæ paucis verbis in- dicatæ fuerint, ip$aque res ita $it comparata, ut non ni$i difficulter paucis verbisita $e comprehendi $inat, quin alicubi aliquid, quod dubiam, variamque interpreta- tionem $u$cipere po$$it, irrepat, $eque immi$ceat: Cum- que multo maxima pars eorum quæ epi$tolis meis conti- nentur talia $int, demon$tr ationibu$que de$tituta, ver- bi$que paucis, uti jam dictum, indicata, cum T ibi hoc plu$quam abundè $ufficeret; Satis mihi vel hoc $olum, cau$æ videtur, epi$tolarum editioni, nulla ex parte $uf- fragari. Pone verò me majori felicitate quam cuiquam $perare fas $it, hac in parte uti, mea$que liter as non ni$i in genuinorum veritatis amatorum, qui nihil, exceptâ veritate, inve$tigant, manus incidere, neque meos Le- ctores tales e$$e, qui, ubi ad dubium verbum, qua$i $co- pulum, offenderint, veritati con$onâ $ignificatione in$u- per habitâ, eam magis quæ fal$itatis aliquid $ecum tra- hit, veluti obtorto collo arripiunt, tanquam in $inu gau- dentes, & ca$tellanos ne$cio quos triumphos ducentes, qua$i verò jam repererint aliquid, quo $u$pectam autoris inventionem reddant, eju$que apud alios exi$timationem elevent, ut ip$i eò majores videantur, atque ita vel alte- rius nominis, $i fieri po$$it, ruinâ gradum $ibi ad glorio- lam, licèt inanem, faciant: Pone inquam

_Omnia jam fieri, fieri quæ po$$e negamus,_ Tamen adbuc plura ob$tant: nam, cum non tantum typo- praphicæ emendationis mole$tiam, $atis $æpe tædio$am, Te devor aturum, $ed & illa, quæ vernaculâ linguâ à me $cripta $unt, Latio Te donaturum, liberaliter, qui tuus e$t mos, obtuleris, videor mihi $atis graviter in publica commoda peccaturus, ni$i repul$am feras. Nonne enim [425] tempus illud, quod operæ illi impendere nece$$e habebis, nec id modicum, tum propter rite in Latinum $ermonem convertendi, tum propter recte, ubi prælo $ubjecta fue- rint, corrigendi mole$tiam, melioribus curis impendere, bona$que horas melius collocare po$$es? ni$i enim me ex- perientia docui$$et, quid non po$$is, ubi penitus cogita- tiones tuas in rem aliquam defixeris, quamque multis in rebus, quarum ego $um con$cius, optatum Tibi exitum con$equutus fueris, facilius a$$en$um præberem. Ne igi- tur impræ$entiarum ægrè feras, quòd is audire nolim, qui, cum tempori tuo non contemnendam partem $uffura- tus fuerit, meliora, quæ alioquin invenires, publico in- vidi$$e videri po$$it. Atque adeo omnes hæ rationes eo me impellerent, ut, ni$i à mea con$uetudine abborreret, amicis aliquid denegare, jam $ine omni dubio repul$am ferres. Quid ergo in re dubia con$ilii? Si edendi copiam faciam, baud leviter peccabo; $in id recu$em, optimo meorum a- micorum præter con$uetudinem refragabor. $ed in omnes partes mentem ver $ando, tandem videor mihi Gordio huic nodo gladium reperi$$e, & rationem, qua anceps malum effugere queam. Nimirum: nec a$$entior, nec re- pugno editioni epi$tolarum, $ed totum hoc, quicquid e$t, Tibi plane trado & committo, ut id, quod optimum Tibi videbitur, probes & $equaris, ubi rationum mearum mo- menta non præoccupato, $ed libero ac provido animo per- penderis, libraveri$que. Vale, Vir Amici$$ime, & me, quod facis, amare perge.

Datum Am$telæ dami ip$is Calendis Aprilis 1658.

[426] IOHANNIS HVDDENII EPISTOLA PRIMA DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. [427] Clari$$imo, Præ$tanti$$imoque Viro, D. FRANCISCO SCHOTENIO IOHANNES HVDDE S. P. D.

_D_Oleo, Vir Amici$$ime, quòd dubia valetudi- ne & negotiis impeditus amicæ petitioni tuæ, de iis latiùs deducendis, quæ de Reductione Æquationum ad Amicum quempiam ante aliquot annos breviter per$crip$eram, ha- ctenus $atisfacere nequiverim. Impræ$entiarum ergo aliquid temporis (quamvis parum eo abundem) deci- dam, ut promi$$a, $inon in totum, ex parte $altem ex$ol- vam, ne vel nimis longa te offendat mora, vel nomen malum apud te audiam, quamvis non videar is immeritò mihi crimen illud impingere po$$e, $ed tamen velim me- mor $is Belgici adagii: _Die noch wat betaalt, wil noch_ _betalen, en is van de quaat$te $lagh niet._

Quod igitur ad _Reductionem Æquationum_ attinet, eam duobus modis con$idero, vel quatenus æquatio _ab-_ _$olutè_ con$iderari pote$t, vel _relativè_ in quantum $cili- cet illam ad aliquod Problema, è quo originem duxit, referre licet.

Primò verò eam _ab$olutè_ con$iderabo, omi$$a vulgari Reductione, quæ per additionem, $ubtractionem, mul- tiplicationem, divi$ionem & extractionem procedit: ponamque tantùm Reductionum Regulas qua$dam, quarum plurimas non ita pridem inveni, easque exem- plis, ut mentem meam meliùs percipias, illu$trabo, re- lictis earum demon$trationibus, tum quòd maxima ea- rum pars $it perquàm inventu $acilis, tum, quod rei [428]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I capute$t, quòd hominis foret otio $uo abutentis, eas tibi (cui, quicquid in Mathe$i inacce$$um aliis videtur, per$pectum e$t,) tran$mittere.

Et ut di$tinctius meos conceptus exprimam, primo re$tringam meas Regulas ad eas æquationes, in quibus una tantùm incognita quantitas reperitur, quam $em- per nominabo x; & in quibus Primus Terminus (Pri- mum Terminum eum dico, in quo x plurimarum e$t dimen$ionum; Secundum, ubi x e$t unâ dimen$ione minor, & $ic porrò) non e$t multiplicatus aut divi$us per aliquam cognitam quantitatem, atque $emper a$- fectus $igno +: Quia non tantum hoc pacto omnes æquationes con$iderare con$uevimus, $ed etiam quia nullo, aut parvo admodum labore, ut cuilibet no- tum e$t, ad talem formam, $i eam non habeant, redigi po$$unt.

SEQVENTES NOVEM REGVL Æ SE EXTENDVNT AD OMNEM ÆQVATIONEM, SIVE IN EA IRRATIONALES QVANTITATES ET FRA- CTIONES, SIVE NVLLÆ INVENIANTVR. I. REGVLA.

Si in æquatione literali una vel plures literæ $eu quantitates cognitæ $upponantur = o, atque eo _ultimus_ _Terminus non evane$cat_, neque æquatio, quæ hinc re$ul- tat, reducibilis $it, certum e$t neque Propo$itam æqua- tionem reducibilem fore; at verò $i _vltimus Terminus_ _evane$cat_, atque etiam inde Re$ultans æquatio non exi- $tat reducibilis, æquatio Propo$ita ad pauciores dimen- $iones quàm i$ta re$ultans reduci non poterit.

[429]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM.

Exemplum, ubi ultimus T erminus non evane$cit.

Sic in æquatione x^3 - 3 axx \\ - b + 2 bbx \\ + 3 ab \\ + 4 aa \\ - 3 a^3 \\ - b^3 \\ - 5 aab \\ - 4 bba = o, $i $uppo- natur a = o, re$ultabit, inde x^3 - bxx + 2 bbx - b^3 = o. Quia autem hæc æquatio reducibilis non e$t, certum e$t neque Propo- $itam reducibilem fore.

Exemplum, ubi ultimus T erminus evane$cit.

Siin æquatione x^6 - 6 abx^4 \\ 3 aa + 6 c^3 x^3 \\ + ccd \\ - bba + 6 a^3 bxx - 12 aac^3 x \\ - 6 abccd \\ + 6 aab^3 + 12 c^5 d \\ - 12 abbc^3 = o $upponantur d & a = o, re$ultat inde x^3 + 6 c^3 = o. Quia verò hæc æquatio trium dimen$ionum reduci nequit, argumentum e$t neque Propo$itam ad pauciores dimen$iones quàm ad tres, redu- cibilem fore.

Sic etiam $upponendo d & b = o, vel tantùm c = o, orientur hæ duæ æquationes x^5 - 3 aax^3 + 6 c^3 xx - 12 aac^3 = o. x^5 - 6 abx^3 \\ - 3 aa - bbaxx + 6 a^3 bx + 6 aab^3 = o.

Quæ $i reduci non poterunt, denotabunt Propo$itam æquatio- nem, ad pauciores dimen$iones quàm ad 5, reduci non po$$e.

Dico, _illam non ad pauciores dimen$iones reducibilem fore_, quippe aliquando contingere pote$t, ut Propo$ita æquatio ad eundem di- men$ionum numerum $it reducibilis. quemadmodum contingit in hac x^4 - 4 ax^3 + 4 aaxx + 2 b^3 x - 4 ab^3 = o, $upponendo a = o: ex$urgit enim x^3 + 2 b^3 = o, quæ non pote$t reduci, & tamen æquatio Propo$ita e$t reducibilis per x - 2 a = o.

II. _REGVLA_.

Si in æquatione literali pro una, vel pluribus, vel omnibus literis $eu quantitatibus cognitis, $upponan- [430]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. tur numeri, vel aliæ quantitates ad libitum, atque eo _ul-_ _timus T erminus non evane$cat,_ neque æquatio, $ive nu- meralis, $ive literalis, quæ hinc re$ultat, reducibilis $it, certum e$t, neque Propo$itam æquationem reducibilem fore; $i verò _ultimus T erminus evane$cat_, atque etiam inde Re$ultans æquatio non exi$tat reducibilis, æqua- tio Propo$ita ad pauciores dimen$iones, quàm i$ta Re- $ultans, reduci non poterit.

Exempla, ubi ultimus T erminus non evane $cit.

1. Si in hac æquatione x^3 - 2 axx \\ - b + 3 bbx \\ + 3 ab \\ + 4 aa - 3 a^3 \\ - 3b^3 \\ - 6 aab \\ + 9 abb = o $up- ponatur a = 1, & b = 1, re$ultabit inde æquatio numeralis x^3 - 3 xx + 10 x - <_>3 = o. Quæ, quoniam non e$t reducibilis, in- dicabit, neque Propo$itam æquationem reducibilem e$$e.

2. Sic etiam, $i habeamus hanc x^5 *** + 4 aabbx \\ {3a^3 bb/a-b} - 10 a^4 b \\ - {2/3}b^3 aa = o, atque $upponamus 4 aabb = {3 a^3 b b\\a - b}, $eu b = {1/4}a, ex$urget inde x^5 * * * * - 2 {49/96}a^5 = o. Quia verò hæc æquatio reduci non pote$t, certum e$t, neque Propo$itam reducibilem fore.

3. Non $ecus, $i in æquatione x^5 * * - 8a^3 xx \\ - 2 aac + 4 ca^3 x \\ + accd - 2 a^3 cd = o $upponatur - 8 a^3 - 2 aac = o, $eu c = - 4 a; ac 4 ca^3 + accd = o, $eu d = - {4aa/c}, $iet inde x^5 * * * * + 8 a^5 = o. Quoniam verò hæc æquatio non reducibilis exi$tit, _certum e$t, & c.

4. Eodem modo $eres habet in æquationibus, ubi quantitates Irrationales reperiuntur: nam, exempli gratiâ, $i detur hæc æ- quatio x^5 * * + xx {1/4}aa + bb, * + a^3 b C. {1/8}a^3 + {1/27}abb = o, $upponendo {1/4}aa + bb = o, $eu bb = - {1/4} aa, re$ultabit x^5 * * * * + a^3 b √ C. {25/216} a^3 = o. quæ, quoniam reduci non pote$t, _certum e$t,_ &, c.

[431]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. Exempla, ubi æquatio Re$ultans pauciores quàm Propo$ita dimen$iones babet.

1. Sihabeatur x^4 + 4 cx^3 + 4 ccxx \\ - dd \\ - 2 bb - 4 bbcx + b^4 \\ - bbdd = o, ac $upponatur c = 1, b = 1, d = 1, re$ultabit inde æquatio numerica x^3 + 4 xx + 1 x - 4 = o. Quia verò hæc æquatio trium dimen- $ionum non exi$tit reducibilis, etiam æquatio Propo$ita ad pau- ciores dimen$iones quàm ad tres reduci non poterit.

2. Si proponatur x^3 - {1/4}ab xx+aa-bb + 3 axx + {1/4}abx - aab = o, + bb3aa+bb & $upponatur aa - bb = o, $eu a = b, re$ultabit x^3 + 3 axx * + a^3 = o. quæ etiam non poterit reduci, ideoque indicabit Propo$itam æ- quationem ad pauciores quàm ad tres dimen$iones reduci non po$$e.

Dico _non ad pauciores dimen$iones illam reducibilem fore_, quippe aliquando contingere pote$t, ut Propo$ita æquatio ad eundem di- men$ionum numerum $it reducibilis. Quod etiam in I<_>ma Regula locum habuit, ibique explicatum e$t. Sed $i roges, quot ego di- men$iones 2<_>do huic exemplo ad$cribam. re$pondeo, me tot di- men$iones cuilibet æquationi ad$cribere, quot ejus incognita quantitas ad $ummum dimen$iones habet, dempto omni $igno radicali, quod illam in cognitam quantitatem in cludit: ideoque illud 2<_>dum exemplum habiturum 6 dimen$iones, po$tquam $ignum radicale ante quantitatem incognitam, nempe xx + aa - bb, ablatum fuerit.

Not Æ _duæ in hanc_ I & II _Regulam._

I. Notandum e$t, utramque hanc Regulam non tantùm ma- gnum habere u$um in inquirendo, utrum æquatio aliqua literalis reducibilis $it, verùm etiam eodem modo inquiri po$$e:

1<_>mo. Num æquatio illa vel etiam quantitas quævis compo$ita, per aliam æquationem vel quantitatem, quæ rationalis $it, dividi po$$it.

2<_>do. Num admittat radicem quadratam, cubicam, vel aliam.

[432]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I.

3. <_>tio. Num duæ vel plures æquationes, vel quantitates dictæ, admittant communem aliquem divi$orem.

Nam, _$i non admittant divi$orem rationalem, vel radicem aliquam,_ _vel communem divi$orem_, illud plerumque, mon$tratam jam ineun- do viam, vel uno intuitu, vel $altem admodum facilè, innote$cet; præ$ertim in æquationibus vel quantitatibus valde compo$itis, atque ex multis diver$is literis con$tantibus, quod $æpenumero ineundo aliam viam valde difficile inventu e$$et, magnumque & laborem & indu$triam requireret. Hæc enim Methodus tantùm exigit, ut æquationes, vel quantitates dictæ, determinentur ($up- ponendo unam vel plures literas nihilo, vel unitati, vel numero, vel quantitati, ad libitum $umendis, æquales,) ad alias, quas aliunde $cimus non admittere reductionem, vel rationalem divi- $orem, vel radicem aliquam, vel communem divi$orem. Quod omne, exemplis explicare, $upervacuum erit, quemadmodum etiam omnem ejus methodi u$um enumerare, quem $atis in$i- gnem e$$e jam patuit; ac vel eo nomine, quòd ip$a nec fractiones, nec irrationales quantitates moretur, non rarò magnum adfert compendium.

Denique, _$i æquationes, vel quantitates compo$itæ, admittant redu-_ _ctionem, vel divi$orem rationalem, vel aliquam radicem, vel commu-_ _nem divi$orem_, po$$unt etiam illa omnia in multis ca$ibus hâc Me- thodo $atis compendiosè inveniri. $ed hæc non $unt hujus loci, po$thac forta$$is aliquid de iis indicabo.

II. Quid velim per _æquationem ex Propo$ita Re$ultantem_, nece$- farium videtur, ut paulò clariùs exponam: maximè quia id etiam in $equentibus Regulis, ubilitera aliqua = o $upponitur, u$um $uum habebit. Quando enim una plure$ve literæ vel quantita- tes = o $umuntur, liquet, omnes quantitates, ex multiplicatione harum per alias productas, etiam æquales nihilo fieri; ideoque in Propo$ita æquatione nece$$ariò evane$cere. quemadmodum in allatis exemplis quoque e$t videre. Adeò ut in æquationibus, quæ literales fractiones non includunt, pateat, quid per æquationem Re$ultantem intelligam. Sed $i literales fractiones dantur, tunc quidem facilè, ni$i quis probè animum advertat, error committi po$$et. Etenim fractionis numeratore = o exi$tente, tollenda e$t i$ta fractio ex Propo$ita æquatione; at denominatore = o exi$ten- te, oportet terminos omnes æquationis primùm per eju$modi [433]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. denominatores multiplicare. Quo peracto, erit æquatio hæc, in quâ $cilicet nulla ampliùs reperitur fractio literalis, cujus deno- minator e$t = 0, & in qua conditiones omnes a$$umptæ, $ive $up- po$itiones, $unt adimpletæ, illa, quam ex Propo$ita re$ultare dico.

Exempla. ÆQVATIONES PROPOSITÆ. # ÆQVATIONES RESVLTANTES. xx-{cc/a}x \\ + b + cc \\ - aa = 0. $upponatur c = 0 # xx + bx - aa \\ + ab = 0 # -{ccb/a} \\ + ab # a = 0, -ccx-ccb=o, $eu x+b=o. xx -cx + {c^3/2a} = 0. # c=o # xx+a=o, $eu x+a=o # + a - {1/2}cc +{ac/a+b} - {cca/2a+2b} \\+ -{cc/2a} # a= 0. # - {ccx/2} + {c^3/2} = o, $ue x-c=o. x^5**+{2ac-ab/3a-b}xx+{ccb^3/3aa-ab}x+{b^3a3/a+b} = 0,

$uppo$itâ3 a - b = 0

:

habebitur 2 ac - ab in xx,+ {ccb^3/a} x = 0,$eu +2acx \\ - ab +{ccb^3/a} = 0.

Vnde, $uppo$itione 3 a = b adimpletâ, re$ultat +2 acx \\ - 3 aa + 27 aacc + = 0.

Nec tantùm hoc ob$ervandum in æquationibus, $ed etiam in quantitatibus compo$itis, quarum communis men$ura, vel divi- $or, vel radix petitur. Vt, exempli gratiâ, $i inquirere velis, num √ Qextrahi po$$it ex cc - 2cd + dd + {b^4/cc-2cd+dd} + 2 bb, & in eum finem $uppo$ui$$es cc - 2cd + dd = 0: retinendum e$$et b^4, non autem 2 bb. Sienim 2 bb retineres, concludendum foret, [434]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. meam $equendo methodum, quòd √ Q ex cc - 2cd + dd + {b^4/cc - 2cd + dd} + 2bb extrahinon po$$et, quæ tamen e$t c - d + {bb / c - d}.

SEQVENTES 3, 4, ET 5 REGVL ÆSEEXTENDVNT AD OMNES Æ QVATIONES, QV Æ EX MVLTI- PLICATIONE DVARVM ALIARVM PRODV- CIPOSSVNT, IN QVARVM VNA ALIQVA LI- TERA INCLVDITVR, QV Æ IN ALTERA NON CONTINETVR.

III. REGVLA,

Quœ modum docet reducendi omnem œquationem, quæ produci pot e$t ex multiplicatione duarum aliarum, qua- rum una literam aliquam comprebendit, quæ in altera non continetur; & quæ litera non babet eundem dimen- $ionum numerum in diver $is Terminis.

Suppono omnes Propo$itæ æquationis quantitates, in quibus eadem litera reperitur, quæque $imul $ic divi- di po$$unt, ut litera illa evane$cat, = o. Atque hoc in _$ingulis literis_ in$tituo, verùm _uno tantùm modo_. Quippe id interdum variis modis fieri pote$t, quo ca$u illi præ cæteris eligendi veniunt, qui facillimas æquationes $ubmini$trant, vel quibus omnium brevi$$imè ad quæ- $itum pervenire licet. Et, $i Propo$ita æquatio ex dua- bus eju$modi dictis æquationibus produci poterit, etiam per aliquam harum fictarum æquationum, in quibus dictæ _liter æ_ $unt $ublatæ, divi$ibilis erit.

I<_>mum genus exemplorum, in quibus Propo$itæ æqua- tiones nec numerales nec literales fractiones continent.

I. Proponatur hæc æquatio x^4 -6ax^3+4bcxx \\ + 4 ac \\ + 16 aa \\ + 4 ab -16abcx \\ - 16 aac \\ - 8 aab \\ - 16 a^3 + 16bbca \\ + 48 aabc \\ + 32 a^3 c = # 0. [435]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. Primò itaque periculum faciam in litera a, $upponendo - 16a^3 x + 32 a^3 c = 0. Quæ $unt omnes quantitates per a^3 di- vi$ibiles, quæ in Propo$ita æquatione inveniuntur, & in quibus factâ divi$ione litera a evane$cit: oritur enim - 16x + 32 c = 0, $eu, dividendo per - 16, x - 2 c = 0.

Iam tento, num Propo$ita æquatio dividi queat per x - 2 c = 0. Nam $i per hanc dividinon po$$it, _uti &, $i bœc_ x - 2 c = 0 ab _omni_ _fractione non libera fui$$et_, (_quod buic quidem primo exemplorum ge-_ _neri e$t proprium_) ad aliam literam tran$ii$$em. (Quamvis enim aliæ adhuc quantitates in æquatione reperiantur, in quibus a con- tinetur, quæque omnes per aliam quàm a^3 dividi po$$unt, $ic ut li- tera a ubique evane$cat, utpote $upponendo +16 aaxx - 16 aacx \\ - 8 aab + 48 aabc = 0, ut & -6 ax^3 + 4 acxx \\ + 4 ab - 16 abcx + 16 bbca = 0; tamen id _uno modo_ in hac Regula tenta$$e $ufficit.) Hinc cum Pro- po$ita æquatio per x - 2 c = 0 divi$ibilis non $it, tran$eo ad aliam literam, puta b. Quoniam autem hîc una tantùm quantitas exi- $tit, in qua bb reperitur, nempe 16 bbca, idcirco & hanc tran$eo, quandoquidem per 16 bbca nullus valor ip$ius x obtineri pote$t, & con$idero literam c, ponendo 4 bcxx \\ 4 ac -16 abcx \\ - 16 aac + 16 bbac \\ + 48 aabc \\ + 32 a^3 c = 0. Hæc igitur cum ab$que fractione dividatur per 4 bc + 4 a^6, ac oriatur xx - 4 ax + 4 ab \\ + 8 aa = 0: inquirendum ulteriùs re$tat, an Propo$ita æquatio dividi po$$it per xx - 4 ax + 4 ab \\ + 8 aa = 0. inveniturque divi$ionem fieri po$$e.

Dixi in Regula, _quòd $ufficiat, rem $ingulis literis uno tantùm modo_ _tenta$$e, & quòd illi modi præ cæteris eligendi veniant, qui facillimas œ-_ _quationes $ubmini$trant, vel quibus omnium brevi$$imè ad quæ$itum_ _pervenire licet_ Sic enim breviorem viam ingre$$us e$$em, $i quanti- tates $ump$i$$em, in quibus a ubique unam tantùm dimen$ionem habet. Nam quoniam tunc obtineo - 6 ax^3 + 4 acxx + 4 abxx - 16 abcx + 16 bbca = 0, primo intuitu apparet, cum 4 per 6 dividi nequeat, quòd hæ quantitates non $ine fractione dividi po$$int.

[436]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I.

2. Eodem modo, ad reducendam hanc æquationem x^3-3 cxx \\ - 2 a \\ + 3 b +abx \\ + 6 ac \\ - 9 bc -2 aab \\ + 3 abb = # 0: quia quantitas - 2 aab in eâ$ola reperitur, in qua a duas habet dimen$iones; & quantitas + 3 abb $ola, in qua b duas dimen$io- nes habet: idcirco tran$eo ad literam c, obtineoque - 36 xx + 6 acx \\ - 9 bc x = 0 $eu - 3 cx + 6 ac \\ - 9 bc = 0. Id quod divi$um per - 3 c, dat x - 2 a \\ + 3 b = 0. Cujus ope Propo$ita æquatio dividi pote$t. Quod, $i aliter eveni$$et, po$tquam jam periculum in omnibus factum e$$et literis, indicio fui$$et, æquationem Pro- po$itam ex duabus eju$modi aliis, quales $upra determinavi, pro- ducinon po$$e.

3. Similiter examinaturus hanc æquationem x^3 + b xx + 2b ab + 3 bb in x - 6 bb \\ + 18 b^3 ab + 3 bb = 0, -ab + 3 bb exordiens à litera a, invenio æquationem -ab + 3bb in xx, + 2 b ab + 3 bb in x, - 6 bb ab + 3 bb = 0. Quam divido per - ab + 3 bb, & evane$cit a, obtineoque hanc xx - 2 bx + 6 bb = 0; per quam Propo$ita dividi pote$t. Quòd $i verò hæc divi$io non fieri potui$$et, progrediendum fu$$et ad literam b. Quia autem liquet per b, $ecundùm $ingulas etiam $uas dimen$io- nes con$iderata, non po$$e aliquem ip$ius x valorem inveniri: conclu$i$$em, ut ante, æquationem Propo$itam ex duabus eju$- modi aliis, quales $upra determinavi, produci non po$$e.

4. Necaliter $e res habet in hac æquatione x^3 - xx xx + aa - 2cxx \\ + 2 a + 2cx xx + aa \\ + axxx + aa -3 aax \\ + ax3 cc+ aa - 6 acx - a 3 cc + aa in xx + aa \\ + 3 aa3 cc + aa= 0. Nam primò video literam a negligi po$$e, quia $ola - 3 aax re- peritur, nec ullaalia, quæ per aa $ic dividi po$$it, utip$a a pror$us evane$cat. Tran$eo itaque ad literam c, $upponendo -2cxx + 2cx xx + aa - 6 acx = 0 $eu -2 cx + 2 c xx + aa - 6 ac = 0, & $it, dividendo ubique per - 2 c, x - xx + aa + 3 a = 0. Cujus [437]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. ope Propo$itam æquationem dividere licet. Quæ $i per hanc di- vidi non potui$$et, quia jam res $ingulis literis tentata e$$et, con- clu$i$$em, ut priùs, Propo$itam æquationem, &c.

2<_>_dum_ _genus exemplorum, in quibus Propo$itæ æqua-_ _tiones fractiones continent_.

Inter hæc & præcedentia exempla, nullaalia differentia re$pe- ctu operationis exi$tit, quàm quòd Ficta æquatio, per quam di- vi$io Propo$itæ tentatur, non nece$$ariò $icutibi, ab omni fra- ctione libera e$$e debeat. Quocirca unicum exemplum in me- dium adduxi$$e $uffecerit.

Proponatur æquatio x^3 +{2bb/a+c} \\ + 2 b xx +{bba/a+c} \\ + {3/4} aa \\ - cc \\ + ab x -{1/2}a^3 \\ + {1/2}acc \\ + 2 aab \\ - 2 cbb \\ + 2 aab \\ - 2 bcc = 0. Tran$eo literam a, propter quantitatem - {1/2} a^3, quoniam a nu$- quam ampliùs 3 dimen$ionum reperitur. Hinc tran$iens ad b, in- venio 2 bxx + abx + 2 aab - 2ccb = 0. $eu dividens ubique per 2 b, xx + {1/2} ax + aa \\- cc = 0, per quam Propo$ita dividi po- te$t. Quòd $i verò hæc divi$io fieri non potui$$et, conclu$i$$em; cum tantùm per literam c adhuc explorandum foret, atque hæc ip$a c non magis quàm litera a, $icut ex quantitate - 2 cbb ma- nife$tum e$t, ad rem quidquam faciat; æquationem Propo$itam ex duabus eju$modi aliis, quales $upra determinavi, produci non po$$e.

Ordo verò, quem in hac inqui$itione, an nimirum Propo$ita æquatio per huju$modi Fictas divi$ibilis $it, ob$ervo, talis e$t: primùm inquiro, an nullæ aliæ quantitates, in quibus hæc abla- ta litera reperitur, in Propo$ita æquatione exi$tant. Si enim plu- tes reperiantur, tum ip$as omnes, quæ ita per illam dividi po$- $unt, ut ea ubique evane$cat, in unam $ummam colligo. (ut in hoc exemplo, quantitates omnes in quibus b duas dimen$iones habet.) Quo peracto, $i quotiens non idem $it cum præ cedenti, per quod divi$io examinatur, concludo, hanc divi$ionem fieri non [438]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. po$$e. Denique, $i nullæ ampliùs in Propo$ita æquatione $uper$int quantitates, in quibus dicta litera reperitur, divido ultimò per illam Fictun æquationem omnes reliquas quantitates, in quibus litera illa non reperitur; quæque $imul per dictam Fictam divi$i- biles $unt $uturæ, $i quidem Propo$ita æquatio per eam divi$ibilis exi$tat.

Vt 2 bxx + abx + 2 aab - 2 bcc = 0 div. per + 2 b, fit xx + {1/2} ax + aa \\ - cc = 0, itemq; {2bb/a+c} xx + {bba/a+c} + 2 abb \\ - 2 cbb = 0 div.per + + {2bb/a+c}, fit xx + {1/2} ax + aa \\ - cc = 0. Si igitur hoc quotiens cum præcedenti non conveni$$et, etiam Propo$ita æquatio per xx + {1/2}ax + aa \\ - cc = 0 divi$ibilis non fui$$et. Quoniam autem conveniunt, & nullæ ampliùs quantitates in Propo$ita æquatione $uper$unt, in quibus litera b reperitur, in- quiro tandem, num omnes reliquæ etiam per xx + {1/2}ax + aa \\ - cc = 0 dividi po$$int. Hinc cum reliquæ quantitates, in quibus b non re- peritur, $int x^3* + {3/4}aax \\ - cc - {1/2}a^3 \\ + {1/2}acc, ip$æque per xx +{1/2}ax + aa \\ - cc dividi queant, ac oriatur x - {1/2}a;, idcirco & Propo$ita æquatio per xx + {1/2}ax + aa \\ - cc = 0 dividi poterit. Quæ aliàs, ut manife- $tum e$t, per illam non divi$ibilis fui$$et, $i ultima hæc divi$io fieri non potui$$et; Quotiens verò e$t x - {1/2}a + {2bb/a+c} + 2b = 0.

IV. _REGVLA_,

Quæ modum docet reducendi omnem Æquationem, quæ produci pote$t ex multiplicatione duarum alia- rum, quarum una literam aliquam comprebendit, quæ in altera non continetur; quæque litera in aliquoter- mino tot dimen$iones babet, quot in nullo alio.

Suppono omnes Propo$itæ æquationis quantitates, in quibus _eadem litera_ reperitur, quæque $imul $ic divi- [439]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. di po$$unt, ut illa _litera_ evane$cat, = 0. Atque hoc in _$ingulis literis_ facio, verùm _non uno duntaxat modo_, $icut in præcedenti 3<_>tia Regula, $ed _modis omnibus, quibus id_ _$ieri pote$t_. Et $i Propo$ita Æquatio ex duabus eju$modi dictis æquationibus produci poterit, erit etiam divi$i- bilis per aliquam harum Fictarum Æquationum, in qui- bus dictæ _liter æ_ $unt $ublatæ.

Quoniam autem hæc Rcgula omnino eadem facienda præ$cri- bit, quæ præcedens 3<_>tia; hoc tantùm excepto, quòd illic in $in- gulis diver$is literis duntaxat _uno modo_, uti dictum e$t, hîc _modis_ _omnibus_ $ittentandum; $ufficit uno exemplo rem declarare.

Proponatur itaque hæc æquatio x^4 - ax^3 \\ - {1/2}b + {1/2}aaxx \\ 1{1/2} ab \\ - {1/4} bb - {1/4}aabx \\ - {1/4}abb - {1/8}aabb \\ - {1/4}ab^3 = 0.

Exordiens à litera a, prout unam habet dimen$ionem, obtineo -ax^3 + 1{1/2}abxx - {1/4}abbx - {1/4}ab^3 = 0, $eu -x^3 + I{1/2}bxx -{1/4}bbx - {1/4}b^3 = 0. Cujus ope Propo$ita æquatio dividi ne- quit (quod ip$um in hoc exemplo vel hinc apparet, quòd hîc ul- timus terminus -{1/4}b^3, ultimum terminum Propo$itæ æquationis non ab$que literali fractione dividat). Iam, non quidem ad aliam literam tran$eo, quemadmodum in præcedenti Regula, $ed tam- diu con$iderabo eandem a, quamdiu adhuc aliæ quantitates in æquatione extant, in quibus illa plurium aut pauciorum dimen$io- num reperitur. Atque ideo cum ip$a a hîc adhuc 2 dimen$ionum reperiatur, $uppono $imiliter quantitates omnes, in quibus 2 di- men$iones habet, = 0: nimirum, {1/2}aaxx - {1/4}aabx - {1/8}aabb = 0, $eu. xx - {1/2}bx - {1/4}bb = 0, quæ Propo$itam æquationem divide- re pote$t. Quod $i $ecus eveni$$et, ad aliam literam tran$i$$em, quandoquidem omnes quantitates, in quibus a continetur, $o- lummodo dividi po$$unt per a, vel aa. Quocirca facto periculo in $ingulis literis, & omnibus modis, $i comperiatur, divi$ionem æquationis Propo$itæ per nullam Fictarum $uccedere, certum e$t, neque Propo$itam æquationem, ex duabus eju$modi aliis, quales $upra determinavi, produci po$$e.

[440]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. V. _REGVLA_,

Quæ modum docet reducendi omnem æquationem, quæ produci pote$t ex multiplic atione duarum alia- rum, quarum una literam aliquam comprebendit, quæ in alter a non continetur.

Supponatur aliqua litera = 0; inve$tigeturque num æquatio, quæ hinc re$ultat, habeat cum Propo$ita communem divi$orem. Si non habeat, $upponatur ite- rum alia litera = 0, inve$tigeturque num i$ta Re$ultans habeat communem divi$orem: atque $ic porrò, donec aut communis reperiatur divi$or, aut nulla ampliùs li- tera $uper$it, quæ non $uppo$ita $it = 0. Et $i non inve- niatur communis divi$or, $ignum erit, æquationem Propo$itam, ex multiplicatione duarum aliarum, qua- rum una literam aliquam comprehendit, quæ in altera non continetur, produci non po$$e.

Ex. gratiâ, $i proponatur hæc æquatio x^5 * + 4abx^3 \\ + bb \\ + {a^4/bb} + 30b^3 xx \\ - 10 abb \\ - {2a^4/b} + 34ab^3 x \\ + 7a^4 + 20ab^4 \\ + 10a^4 b = 0, $upponaturque litera a = 0, re$ultabit inde x^5* + bbx^3 + 30 bbbxx = 0, quæ cum Propo$ita communem habet divi$orem, nempe xx - 3bx + 10 bb = 0. Quod, $i aliter eveni$$et, aliam literam, nimirum b, po$ui$$em = 0. & $i inde Re$ultans æquatio etiam non habui$$et communem divi$orem, conclu$i$$em æqua- tionem Propo$itam, quoniam tantùm duas i$tas a & b diver$as habet literas, non re$ultare po$$e ex multiplicatione duarum alia- rum, & c.

Res eodem modo $e habet in æquationibus, quæ irrationa- les quantitates includunt, ita ut non opùs $it alia exempla ad- jungere.

[441]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM.

SEQVENTES 6<_>ta, 7<_>ma, ET 8<_>va REGVL Æ SE EXTEN- DVNT AD OMNES Æ QVATIONES, QVÆ EX MVLTIPLICATIONE DVARVM ALIARVM PRODVCI POSSVNT, IN QVARVM VNA IR- RATIONALIS QVANTITAS IN CLVDITVR, QVÆ IN ALTERA NON CONTINETVR.

VI. _REGVLA_,

Quœ modum docet reducendi omnem æquationem, quæ produci pote$t ex multiplicatione duarum aliarum, qua- rum una irrationalem aliquam quantitatem compreben- dit, quæ in altera non continetur; quæque quantitas non eundem dimen$ionum numerum in diver $is Termi- nis babet.

Suppono, & c.

VII. _REGVLA_,

Quœ modum docet reducendi omnem æquationem, quæ produci pote$t ex multiplicatione duarum aliarum, quarum una _irrationalem aliquam quantitatem_ com- prebendit, quæ in altera non continetur; quæque _quantitas_ in aliquo Termino tot babet dimen$iones, quot in nullo alio.

Suppono, & c.

VIII. _REGVLA_,

Quœ modum docet reducendi omnem æquationem, quæ produci pote$t ex multiplicatione duarum aliarum, quarum una irrationalem aliquam quantitatem com- prebendit, quæ in alter a non continetur.

Supponatur, & c.

Quoniam inter hanc 6<_>tam & 3<_>tiam Regulam, & inter 7<_>mam & 4<_>tam, nec non inter 8<_>vam & 5<_>tam haud magna di$paritas exi$tit, & tantùm pro litera poni debet _irrationalis quantitas_; erunt hæ Regu- [442]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. læ per illas jam explicatæ. Si enim pro unaquaque diver$a quan- titate irrationali duntaxat diver$am literam concipias aut ponas, evadent hæ cum illis planè eædem. Atque idcirco hæc verba in 6<_>ta Regula: _quœque quantitas œquè multarum dimen$ionum in diver- $is ter minis non exi$tit; & hæc in 7<_>ma: _quœque quantitas in aliquo ter-_ _mino talem dimen$ionum numerum babet, qualem in nullo alio_; item- que quid $it _quantitas alia irrationalis_, nullâ explicatione indigent.

Et Corollarii loco hîc annotari po$$et, hanc 8<_>vam Regulam etiam comprehendere Reductionem omnis æquationis, quæ pro- duci pote$t ex multiplicatione duarum aliarum, quarum una e$t _ratìonalis_, hoc e$t, _in quanullum e$t $ignum radicale_, & altera irra- tionalis.

Quia verò hæc 5<_>ta & 8<_>va Regula præ$upponunt inventionem communis duarum æquationum divi$oris, adjungam hîc, quo ego utor,

Modum, inveniendi maximum, duarum (vel plurium) $ive æquationum $ive quantitatum, divi$orem communem.

Proponatur, exempli causâ, inveniendus maximus communis divi$or duarum $equentium æquationum vel quantitatum, (con$i- dero enim quantitates haud $ecus atqueæquationes, $upponendo $c. illas = 0: cum $uppo$itio hæc, ad inveniendum earum com- munem divi$orem, nullum errorem inferre po$$it.) d^3 c - acdd + 2 aabc - 2 abcd = 0, & d^4 c - bbcdd + caabb - caadd = 0. Primò itaque inquiro, num aliqua litera vel numerus reperiatur, cujus ope $inguli utriu$que æquationis termini dividi queant. Hoc enim $i contingat, oportet priùs eju$modi divi$ionem in$tituere, ut hîc per literam c, fiuntque

d^3 - add + 2aab - 2abd = 0, & d^4 - bbdd + aabb - aadd = 0. Deinde ad libitum $umatur aliqua litera, quæ in utraque harum æquationum reperiatur, ut d, a, vel b. Atque con$iderando ip$am, puta d, tanquam incognitam quantitatem, redigatur utraque in ordinem, habebiturque I<_>ma Æquatio # 2<_>da Æquatio d^3 - add - 2 abd + 2 aab = 0. # d^4 * - bbdd* \\ - aa + aabb = 0. # -aa

Porrò valor ip$ius d^3, per I<_>mam æquationem inventus, $ub$ti- [443]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. tuatur ubique in locum ip$ius d<_>3 $ecundæ æquationis: invenie- turque d^4 = ad^3 + 2 abdd -2 aabd = bbdd, + aadd - aabb $eu aadd + 2 aabd \\ - 2 aabd - 2a^3 b \\ + 2 abdd Hoc e$t, aabb - 2a^3 b + 2 abdd - bbdd = 0 & dd = {2a^3 b - aabb/2 ab - bb} $eu aa; # & d = a, $eu d - a = 0. Sijam hujus dd valor $ub$tituatur in ip$ius locum in I<_>ma æqua- tione, habebitur aad - a^3 - 2 abd + 2 aab = 0.

Denique $ub$tituatur ip$ius d valor a in ejus locum in hac ulti- ma, obtinebitur a^3 - a^3 - 2 aab + 2 aab = 0.

In hac igitur cum termini omnes $e mutuò de$truant, indicio e$t tam æquationem d^3 - add - 2 abd + 2 aab = 0 quàm d^4 * - bbdd* \\ - aa + aabb = 0 e$$e divi$ibilem per d - a = 0, & d - a utriu$que maximum communem divi$orem exi$tere. At- que adeò, cum duæ Propo$itæ æquationes (vel quantitates) priùs per c $int divi$æ, manife$tum e$t earundem maximum communem divi$orem fore d - a in c, $eu dc - ac.

Quòd$i autem aliam literam quàm d ceu incognitam quantita- tem con$ideremus, licebit $imiliter illius ope eo$dem $emper di- vi$ores invenire. Exempli gratiâ, $i a ut incognita quantitas con- $ideretur, obtinebitur pro I<_>ma Æq. # 2<_>da Æq. aa - da + {d^3/2b} = 0. # aa - {bbdd + d4/bb - dd} = 0. # -{dd / 2d} # vel aa - dd = 0, $eu aa = dd # vel a - d = 0, $eu a = d. Subrogetur jam _d d_ valor ip$ius _aa_, per 2<_>dam æquationem inven- tus, in locum _aa_ primæ æquationis, & invenietur pro ip$a dd - da \\ - {dd/2b} + {d^3/2b} = + = 0. [444]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. Denuo in hac ultima in locum ip$ius a $ubrogetur ejus valor d, obtinebitur dd - dd +{d^3/2b} = + - {ddd/2b} = 0.

In hac igitur cum rur$us termini omnes $e mutuò tollant, ar- gumentum e$t, utramque æquationem, ut ante, & c.

Eadem e$t ratio, quæcunque tandem litera pro incognita quan- titate $umatur.

Siverò accidi$$et, ut nec per $ubrogationem valoris ip$ius d^3, nec ip$ius dd, nec denique ip$ius d, termini omnes $e mutuò de- $truxi$$ent, argumentum fui$$et, quòd duæ illæ æquationes d^3 - add - 2 abd + 2 aab = 0, & d^4 * - bbdd* \\ - aa + aabb + = 0 nullum communem divi$orem habui$$ent, & quòd duarum Pro- po$itarum æquationum, quæ priùs per c fuerunt divi$æ, nullus communis divi$or præter c extiti$$et. Excepto tantùm, ubi divi- $io fieri pote$t per eju$modi quantitates, quæ $imul po$$unt fie- ri = 0, atque in cau$a e$$e, quòd valor ejus literæ, quæ tanquam incognita quantitas con$ideratur, per i$tam æquationem inveniri non po$$it.

Exempli gratiâ, $i in Propo$itis æquationibus literam b, ut in- cognitam quantitatem con$idera$$em, obtinui$$em Pro I<_>mâ # Pro 2<_>dâ b = {d^3 - add/2ad - 2aa} $eu {dd/2a}, # & bb = {d^4 - aadd/dd - aa} $eu dd \\ # vel b = d.

Vbi videmus, valores ip$ius b, nempe {dd/2a} = d, $e invicem non tollere, ideoque concludendum e$$et, has duas æquationes non habere communem divi$orem, $i nempe eju$modi quantitates non reperirentur, quæ, dum = 0 ponuntur, efficiunt, ut valor ip$ius b inveniri nequeat. Quemadmodum $i ponatur d - a = 0, non poterit valor ip$ius b per I<_>mam æquationem inveniri: quippe tum d^3 erit = add.

Priu$quam itaque concludatur, non dari duarum $ive æquatio- num $ive quantitatum communem aliquem divi$orem: I<_>mo ob- $ervandum venit, num eju$modi quantitates in æquatione repe- riantur, quæ in cau$a e$$e po$$unt, quòd valor incognitæ literæ, [445]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. $eu in$tar incognitæ con$ideratæ, per i$tam æquationem inveniri nequeat. 2<_>do $i reperiantur, num utramque æquationem divi- dant. quemadmodum in hoc exemplo, ubi reperitur d - a = o, cujus ope utraque æquatio dividitur, quod, $ubrogando a in lo- cum d, uno intuitu videre e$t. At verò $i aliter eveni$$et, conclu- $i$$em, non dari, &c.

Vnum adhuc exemplum adjungam. Proponamus inveniendum e$$e maximum communem divi$orem harum duarum æquationum $ive quantitatum 12a^4 + 11aaxx + # I^ma Æq. \\ x^4 - 4ax^3 # - 20a^3 x = o, &12aaxx # 2^da Æq. \\ - 3ax^3 # + 24a^4 - 16a^3x + x^4 =o. Quoniam autem hæ non divi$ibiles $unt per aliquam literam nec per numerum, con$idero literam aliquam, ad libitum $umendam, tanquam incognitam quantitatem, puta _x_, atque operationem porrò in$tituo, ut $equitur per 1<_>mam invenitur # x^4 = 4ax^3 - 11aaxx + 20a^3x - 12a^4 add. # - 3ax^3 + 12aaxx - 16a^3x + 24a^4 fit pro 2<_>da æquatione # ax^3 + 12aaxx + 4a^3x + 12 a^4 = o div. per a. # x^3 = - axx - 4aax - 12a^3 Sub$tituatur jam hîc valor ip$ius x^3 in ejus locum in alterutra æ- quatione, utpote primâ (quamvis autem in hoc exemplo parum inter$it, pote$t tamen in multis ca$ibus magnum e$$e di$crimen, tunc enim oportet, brevitatis causâ, eligere eam, per quam ope- ratio facillimè procedit; quemadmodum vulgò, cùm duæ $unt, dimen$ionibus differentes, ea, quæ pauciores habet, eligenda ve- nit), obtinebiturque xx = ax - 6aa.

Sub$tituatur rur$us hîc valor ip$ius _xx_ ubique in ejus locum in una præcedentium æquationum, $umendo, brevitatis causâ, præ- cedentem 3 dimen$ionum, invenietur 2<_>da Æq. x^3 = axx - 6aax $eu # + axx \\ - 6aax # - 6a^3 # = 0 + axx = # + aax - 6a^3 + 4aax + 12 a^3 = # + 4aax + 12a^3

In qua videmus terminos omnes $e invicem tollere, quod ar- guit, ha$ce Propo$itas æquationes $ive quantitates divi$ibiles e$$e [446]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. per xx - ax + 6aa; quæ ideo maximus e$t earum communis divi$or.

Porrò manife$tum e$t, $i quis _omnes duarum vel plurium $ive_ _Æquationum $ive Quantitatum communes divi$ores_ invenire velit, tantùm inveniendos e$$e _divi$ores omnes Maximi earum communis_ _divi$oris_.

Præterea etiam liquet, non tantùm in multis ca$ibus, per 1<_>mam & 2<_>dam Regulam (uti annotatum e$t) uno intuitu videri po$$e, duas Æquationes vel Quantitates non habere communem ali- quem divi$orem; verùm etiam Regulas omnes, de Reductione æquationum agentes, ad inveniendos omnes ip$arum communes divi$ores in$ervire po$$e.

IX. _REGVLA_,

Luœ modum docet reducendi omnem œquationem, $ive literalem, $ive numer alem, quœ per aliam, cujus $olummodo unus terminus datus e$t, dividi pote$t.

O$tendam hoc in uno aut altero tantùm exemplo, quoniam generalis modus ex iis deprehendi $atis poterit.

Proponatur itaque æquatio x^5 - 4x^4 + 4x^3 + 1{1/2}xx - 7x - 3 = o, deturque illam dividi po$$e per aliam duarum dimen$ionum, cu- jus ultimus Terminus $it - 2. E$to autem illa xx + yx - 2 = o, $eu, xx = - yx + 2. Hunc valorem ip$ius xx ubique $ub$tituo in ejus locum, aliamque æquationem loco Propo$itæ obtineo, in qua x tantùm unius dimen$ionis reperitur: nimirum,

    y^4 + 4y^3 + 10yy + 14{1/2}y + 5
in x, - 2y^3 - 8yy - 16y - 16 = o. quemadmodum ex $equenti operatione videre e$t.

[447]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. # xx = - yx + 2 ergo x^4 = yyxx - 4yx + 4} # $eu # - y^3 x + 2yy # # # # # - 4yx + 4 # # x^5 = y^3 xx + 2yyx # $eu # + y^4 x - 2 y^3 # # # - 4yxx + 4x # # + 2yyx # # # # # + 4yyx - 8y # # # # # + 4x - 4 x^4 = # # # + 4 y^3 x - 16 # # # # # + 16yx - 8yy + 4 x^3 = - 4yxx + 8x # $eu # + 4yyx - 8y # # # # # + 8 x + 1{1/2}xx = # # # - 1{1/2}yx + 3 -7x - 3 = # # # - 7 x - 3 # # # # $umma # + y^4 x - 2 y^3 # # # # # + 4 y^3 - 8 yy = o. # # # # # + 10yy - 16y # # # # # + 14{1/2}y - 16 # # # # # + 5

Deinde con$idero unumquemque terminum $eparatum æqua- tionis hujus deductæ = o, & cum hîc duo tantùm $int termini, habebo inde ha$ce duas æquationes y^4 + 4 y^3 + 10yy + # I. \\ 14 # {1/2}y + 5 = o, & -2 y^3 - # II. \\ 8yy # - 16y - 16 = o \\ $eu y^3 + 4 yy + 8 y + 8 = o.

Quarum quidem æquationum, $i juxta præcedentem metho- dum quæratur maximus communis divi$or, invenietur pro ip$o y + 2 = o; ita ut Propo$ita æquatio, cum y $it = -2, divi$ibilis $it per xx - 2x - 2 = o.

Eodem modo, proponatur hæc æquatio x^4 - 2ax^3 # + 2aaxx \\- cc # - 2a^3 x + a^4 = o, deturque ip$am dividi po$$e per æquationem duarum dimen$ionum, cujus ultimus ter- minus $it + aa. E$to autem æquatio illa xx + yx + aa = o, adeo- que xx = - yx - aa. Hinc, $ubrogato hoc valore in locum xx, obtinebitur loco Propo$itæ æquationis alia, in qua x unius tan- tùm erit dimen$ionis, nempe - y^3 x \\ - 2 ayy \\ + ccy # - aayy \\ - 2 a^3 y \\ + aacc # = o.

[448]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I.

Cujus $i unu$qui$que $eparatus terminus rur$us con$ideretur = o, habebimus has duas æquationes I. # II. - y^3 - 2ayy + ccy = o, # & - aayy - 2a^3 y + aacc = o $eu # $eu - yy - 2ay + cc = o # - yy - 2ay + cc = o. Cum igitur harum communis men$ura $eu divi$or $it - yy - 2ay + cc = o, quæro hinc valorem ip$ius _y_: invenioque y = - a = aa + cc, ac proinde æquationem Propo$itam e$$e divi- $ibilem per xx -

    a = aa + cc
in x, + aa = o.

Similiter, $i detur, hanc æquationem x^5 * # + bb x^3 \\+ aa # + 3abbxx^* \\ - 2a^3 # + 2ab^4 = o e$$e divi$ibilem per aliam 3 dimen$ionum, cujus tertius terminus $it + 2aax: pono pro ip$a x^3 + yxx + 2 aax + z = o, $eu x^3 = - yxx - 2aax - z, Quo valore abique in locum x^3 in Propo$ita æquatione $ubroga- to, obtinebitur -z xx # + yzx # + aaz # = o. + 3aay # + 2 a^4 # - yyz - y^3 # - 2aayy # - bbz -bby # - 2aabb # + 2ab^4 + 3abb - 2a^3 Quoniam autem hæc æquatio 3 habet $eparatos terminos, ha- bebuntur inde hæ 3 æquationes - z + # 3aay \\ 2^da # - y^3 - # I^ma \\ bby # + 3 abb # - \\ 3^tia # 2a^3 = o, yz + 2a^4 - 2aayy - 2aabb = o, aaz - yyz - bbz + 2ab^4 = o. Hinc per I<_>mam $ublatâ z, quæ e$t = 3 aay - y^3 - bby + 3 abb - 2 a^3, invenietur pro 2<_>d: - y^4 * # + aayy \\ - bb # +3abby \\ - 2 a^3 # -2aabb \\ + 2 a^4 # = o, & pro 3<_>tia: + y^5 * # - 4aa y^3 \\ 2bb # + 2 a^3 yy \\ - 3abb # + 3 a^4 \\ - 4aabb \\ + b^4 # + 5 a^3 bb \\ - 2 a^5 \\ - ab^4 # = o.

Quarum duarum maxima communis men$ura per $uperiorem [449]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. methodum e$t y - a = o, ideoque y = a; cumque z $it = 3 aay - y^3 - bby + 3abb - 2 a^3, erit inde z etiam = + 2abb. Æqua- tio autem, per quam Propo$ita dividi pote$t, po$ita erat x^3 + yxx + 2aax + z = o. Quocirca $i in hac $ubrogentur valores quantitatum incognitarum y & z, invenietur pro ip$a x^3 + axx + 2aax + 2abb = o.

Atque ita de aliis omnibus Propo$itis æquationibus, $ive ra- tionalibus $ive irrationalibus, & vel aliquam vel nullam fractio- nem habentibus; atque etiam $ive ultimus Terminus, $ive aliquis alius, quem libuerit, æquationis, per quam Propo$itæ dividi queunt, datus fuerit, $ive alicui quantitati (ut in his exemplis), $i- ve nihilo æqualis $it; cujus quidem generis nullum exemplum affero, cum operatio haudquaquam diver$a exi$tat. Id tantùm ad- dam, hæc omnia etiam ex comparatione terminorum duarum eju$dem formæ æquationum inveniri po$$e.

10<_>ma, ET 11<_>ma REGVL Æ SE EXTENDVNT AD OMNEM ÆQVATIONEM, SIVE IN EA IRRA- TIONALES QVANTITATES ET FRACTIONES, SIVE NVLE Æ REPERIANTVR, EXCEPTIS TANTVM ILLIS ÆQVATIONIBVS, IN QVI- BVS SIGNA RADICALIA SVNT, QVÆ INCO- GNITAM QVANTITATEM INCLVDVNT.

Cum autem hæ duæ Regulæ Methodum requirant, qua omnia $igna radicalia, quæ incognitam quantitatem includunt, $i in æquatione Propo$ita talia fortè fuerint, primùm tollantur; $e- quentes verò Regulæ, quibus omnia $igna $ine di$crimine pri- mùm auferantur: præmittam

Modum tollendi $igna radicalia ex qualibet œquatione Propo$ita.

Proponatur, verbi gratiâ, æquatio n = e + g + h + k + m, &c. in qua 1°. quælibet litera quantitatem de$ignet, $igno radicali √ Qadfectam. Multiplicetur utraque pars quadratè, & evane- $cet $ignum quantitatis n. Quoniam autem reliquæ literæ e, g, h, k, m, &c. aut unam aut duas dimen$iones habebunt, $ignumque radicale, in quantum duas habent, evane$cet; manife$tum e$t, ob- [450]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. tineri po$$e æquationem, in qua _e_ æquatur aliis terminis, in qui- bus _e_ non comprehenditur. Quæ æquatio $i rur$us eodem modo in $e ducatur quadratè, evane$cet pariter $ignum radicale ip$ius e; & quoniam in hac ultima æquatione tunc reliquæ literæ habebunt aut 1, aut 2, aut 3, aut 4 dimen$iones, ac ip$æ in quantum ex pa- ribus dimen$ionibus con$tant nullum $ignum radicale habent, & quantùm ex imparibus con$tant ratione tollendi $igni radicalis $olummodo con$iderandæ $unt tanquam unâ duntaxat dimen$io- ne con$tantes, cum duæ $igno radicali $emper carent: manife- $tum e$t rur$us inveniri po$$e æquationem, in qua g $it æqualis aliquot terminis, in quibus _g_ non comprehenditur. Quâ æqua- tione denuo quadratâ, $ublatum item erit $ignum radicale ip$ius g. Atque ita facile e$t intelligere, quâlibet quadratione unum $ignum radicale tolli.

Majoris per$picuitatis ergo addatur $equens operatio, exi$ten- te n = e + g + h + k, ubi quadrando utramque partem æqua- tionis prodit æquatio nn = ee + gg + hh + kk + 2eg + 2eh + 2ek + 2gh + 2gk + 2hk. Brevitatis autem causâ, pro {nn - ee - gg - hh - kk / 2} $cribatur pp; cum hæ quantitates $igno radicali careant; & fit pp = eg + eh + ek + gh + gk + hk, $ive e = {pp - gh - gk - hk / g + h + k}. Vnde quadrando rur$us utramque partem invenitur: ee = {p^4 + gghh + ggkk + hhkk - 2ppgh - 2ppgk - 2pphk + 2gghk + 2ghhk + 2ghkk / gg + bb + kk + 2gh + 2gk + 2hk}, $eu p^4 + gghh + ggkk + hhkk - 2ppgh - 2ppgk - 2pphk + 2gghk + 2ghhk + 2ghkk

    - gg - hh - kk - 2gh - 2gk - 2hk
in ee = o.

Supponatur, ut ante, brevitatis causâ, p^4 + gghh + ggkk + hhkk

    - gg - hh - kk
in
    ee
= q^4 # + 2kk - 2pp - 2ee = rr # + 2hh - 2pp - 2ee = $$ # + 2gg - 2pp - 2ee = tt, [451]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. eritque # q^4 + rrgh + $$gk + tthk = o # {q^4 + tthk / rrh + $$k} = - g # {q^8 + t^4 hhkk + 2 q^4 tthk / r^4 hh + $^4 kk + 2rr$$hk} = gg # q^8 + t^4 hhkk + 2 q^4 tthk
    -r^4 hh - $^4 kk - 2rr$$hk
in
    gg
= o.
Supponatur rur$us, brevitatis causâ, q^8 + t^4 hhkk - r^4 hhgg - $^4 kkgg = v^8, \\ & 2 q^4 tt - 2rr$$gg = w^6: fietque {v^8 + w^6 hk = o / v^8 = - w^6 hk} & invenietur v^16 = w^12 hhkk. Quæ æquatio ab omnibus $i- gnis radicalibus liberata e$t.

Deinde ponatur unaquæque litera æquationis $uperioris n = e + g + h, &c. de$ignare quantitatem $igno radicali √ C. ad- fectam. In hac igitur $i loco quadratæ multiplicationis utraque pars multiplicetur cubicè, evane$cet $ignum radicale ip$ius n, & unaquæque reliquarum literarum, e, g, h, &c. acquiret 1, 2, aut 3 dimen$iones. In quantum autem tres dimen$iones habent, in tan- tum carent etiam $igno radicali, adeò ut hâc ratione obtineri queat æquatio, in qua e non ni$i 1 aut 2 dimen$iones habere po- te$t. Quocirca multiplicando omnes ho$ce terminos per e, ob- tinebitur æquatio, in qua e præter 1, 2, & 3 dimen$iones habere nequit. In quantum autem 3 habet, in tantum quoque $ignum radicale, uti dictum e$t, evane$cit; ac proinde ip$a e in hac æqua- tione etiam non ni$i 1 & 2 dimen$iones retinere poterit. Hinc $i ope hujus æquationis quæratur valor ip$ius ee, isque in locum ee præcedentis $ub$tituatur, obtinebitur æquatio in qua e unam tantùm dimen$ionem habebit, atque ideo inveniri poterit e æ- qualis aliquot terminis, in quibus ip$a non comprehenditur. Quæ æquatio, $i deinde cubetur, dabit aliam, in qua $imiliter $ignum radicale ip$ius e pror$us evane$cet. vel pote$t rur$um per e multi- plicari, & valor ee de novo inveniri, qui iterum, ut antea, po$itus loco ee, habes valorem ip$ius e alio adhuc modo; ideoque duo hi valores invicem comparati, æquationem dabunt, in quâ √ œ<_>am. [452]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. ip$ius e non reperies. Atque $ic omnia alia $igna radicalia ex æqua- tione tolli po$$unt; quod facillimè per$picitur, $i tantùm adver- tamus, quòd, verbi gratià, g, gg, g^4, g^5, g^7, g^8, g^10, g^11, g^13, g^14, &c. $olummodo haben dæ $int pro g, gg, cum g^3 $ignum radicale de- ponat. Quæ ut magis per$picua evadant, $equentem operationem adjicere vi$um $uit.

Sit ex. gr. {n = e + g / n^3 = e^3 + 3eeg + 3egg + g^3} \\ n^3 - e^3 - g^3 = 3eeg + 3egg.

E$to jam, brevitatis causâ, n^3 - e^3 - g^3 = f^3, quoniam ip$æ A$ymmetriâ carent, fietque f^3 = 3eeg + 3egg \\ f^3 e = 3 e^3 g + 3eegg \\ &{f^3 e - 3 e^3 g / g} = 3eeg.

Invento valore ip$ius 3_eeg_ in ejus locum in æquatione præ- cedente $ubrogato, habebitur: f^3 = {f^3 e - 3e^3g / g} +3egg \\ f^3 g = f^3 e - 3 e^3 g + 3 eg^3 \\ f^3 g = 3 e^3 g = f^3 e + 3 eg^3 \\ {f^3 g + 3e^3 g / f^3 + 3 g^3} = e.

Denique ponatur, brevitatis causâ, f^3 + 3e^3 = p^3, & f^3 + 3 g^3 = q^3, cum $ingulæ $ignum radicale deponant, eritque {{p^3 g / q^3} = e / & {p^9 g^3 / q^9} = e^3}. Quæ æquatio ab A$ymmetria libera e$t. Vel hoc modo: multiplicetur {p^3 g / q^3} = e per e, erit {p^3 ge / q^3} = ee; & quo- niam inventa e$t f^3 = 3 gee + 3gge, $eu, {f^3 3gge / 3g} = ee \\ erit {p^3 ge / q^3} = {f^3 3gge / 3g} \\ & 3 ggp^3 e = q^3 f^3 - 3 q^3 gge \\ ergo e = {q^3 f^3 / 3 ggp^3 + 3 q^3 gg} = {p^3 g / q^3} \\ & q^6 f^3 = 3 g^3 p^6 + 3 g^3 p^3 q^3. Quæ æquatio itidem ab omni $igno radicali libera e$t.

[453]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM.

Pari ratione tolli quoque po$$unt $igna quævis altiora, $ive illa eju$dem, $ive diver$æ dimen$ionis $int. Sed notandum e$t, quòd $igna hæc, $ive ip$a cognitis, $ive incognitis quantitatibus præfi- gantur, per hunc modum $emper quidem tolli po$$int, $ed eum $æpi$$imè non e$$e brevi$$imum, quando $cilicet $igna radicalia ad quantitates cognitas pertinent; quemadmodum pag. 75 Geo- metriæ cernere licet, ubi con$tat, quædam $igna tolli po$$e multi- plicando radicem æquationis per certam aliquam quantitatem, quo opere ip$a in aliam æquationem tran$mutatur, æquè multas dimen$iones habentem.

Dantur præterea adhuc alia compendia, quorum $upra allatum exemplum $pecimen erit: hæc enim æquatio f^3 = 3gee + 3gge divi$a per n ab una parte, & per e + g (quæ æqualis e$t n,) ab altera parte, dat {f^3 / n} = 3ge, cujus partes cubicè multiplica- tæ dabunt {f^9 / n^3} = 27 g^3 e^3, æquationem, in qua nullum $ignum ra- dicale invenitur: Sed quoniam propo$ui tantummodo hîc gene- ralem modum indicare, quo $emper omnia $igna radicalia tolli queant, & non compendia, quibus in multis ca$ibus faciliùs eo pervenire po$$es, mon$trare; ideo huic rei finem imponam, & ad Regulas Reductionum revertar.

X. _REGVLA_.

Luœ modum docet reducendi omnem œquationem, $ive literalem, $ive numer alem, cujus incognit a quan- titas, (vel alia litera, quœ tanquam incognita con- $ider ari pote$t) duos vel plures æquales habet valores.

Primò $i in Propo$ita æquatione duæ æquales radi- ces exi$tant, multiplico eam per Arithmeticam Pro- gre$$ionem pro libitu a$$umptam: nimirum, 1<_>mum ter- minum æquationis per 1<_>mum terminum progre$$ionis, 2<_>dum terminum æquationis per 2<_>dum terminum progre$- $ionis, & $ic deinceps; & Productum, quod inde $it, erit = o. Deinde, cum $ic duas habeam æquationes, [454]IO HANNIS HVDDENII EPIST. I. quæro, per Methodum $uperiùs explicatam, maximum earum communem divi$orem; atque hujus ope æqua- tionem Propo$itam toties divido, quoties id fieri po- te$t.

Exempli gratiâ, proponatur hæc æquatio x^3 - 4xx + 5x - 2 = o, in qua duæ $unt æquales radices. Multiplico ergo ip$am per A- rithmeticam Progre$$ionem qualemcunque, hoc e$t, cujus incre- mentum vel decrementum $it vel 1, vel 2, vel 3, vel alius quili- bet numerus; & cujus primus terminus $it vel o, vel + vel - quam o: Ita ut $emper ejus ope talis terminus æquationis tolli po$$it, qualem quis voluerit, collocando tantùm $ub eo o.

Vt $i, exempli causâ, ultimum ejus terminum auferre velim,

multiplicatio fieri pote$t ip$ius # x^3 - 4xx + 5x - 2 = o # per hanc progre$$ionem # # 3. # 2. # 1. # o # # fietque # {3 x^3 - 8xx + 5x * = o.

Maxima autem communis divi$or hujus & Propo$itæ æqua- tionis e$t x - 1 = o, per quam Propo$ita bis dividi pote$t; ita ut eju$dem radices $int 1, 1, & 2.

Sic $i cupiam 1<_>mum æquationis terminum auferre, multiplica- tio in$titui pote$t ip $ius x^3 - 4xx + 5x - 2 = o

per hanc progre$$ionem # 0. # 1. # 2. # 3. # & fit # * - 4xx + 10x - 6 = o.

Cujus quidem ac Propo$itæ æquationis maximus communis divi$or, ut antea, e$t x - 1 = o.

Similiter $i 2<_>dum terminum tollere lubeat, multiplicatio fieri

pote$t, hoc pacto: # x^3 - 4xx + 5x - 2 = o # # +1. # o. # - 1. # - 2 # & prodibit # x^3 # * # - 5x + 4 = o.

Cujus item & Propo$itæ maximus communis divi$or e$t x - 1 = o.

Vbi notandum, non nece$$arium e$$e, $emper uti Progre$$ione cujus exce$$us $it 1, quanquam ea communiter $it optima.

Cæterùm notandum, inter omnes has diver$as operationes, quamvis eundem communem divi$orem maximum exhibeant, ta- men alias aliis $æpe e$$e præferendas, quandoquidem unius termi- ni de$tructione $æpenumero multò faciliùs ad finem pervenitur [455]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. quàm alterius. Neque etiam tenemur hunc divi$orem immedia- tè ex Propo$ita æquatione & aliqua huju$modi Progre$$ione ge- nita inve$tigare: cum duæ ex his eligi po$$int, quarum beneficio eum invenireliceat. Vt $umendo, verbi gratiâ, 3xx - 8x + 5 = o & - 4xx + 10x - 6 = o, vel 3xx - 8x + 5 = o & x^3* - 5x + 4 = o, vel - 4xx + 10x - 6 = o & x^3* - 5x + 4 = o. Et$æpe etiam longè compendio$iùs e$t, duo huju$mo- di producta $ibi eligere, ac deinde illorum communem divi$orem quærere, quàm uti uno aliquo producto & æquatione Propo$itâ. Quæ quidem omnia u$us hujus Regulæ abundè docebit.

Quemadmodum autem in hoc exemplo, ita in quovis alio Pro- po$ito procedo: cum perinde $it, $ive æquatio numerica, $ive li- teralis fuerit, & $ive fractiones aut $urdas quantitates includat, $i- ve non; modò incognita quantitas inter $urdas non contineatur: ita ut $uperfluum $it plura exempla hac de re afferre. Quocirca ad alteram hujus Regulæ partem tran$eo.

2<_>dò. Si in Propo$ita æquatione 3 æquales radices fuerint, multiplico illam per Arithmeticam Progre$$io- nem, ut antea; eritque Productum = o: Hoc Produ- ctum rur$us multiplico per Arithmeticam Progre$$io- nem; eritque hoc $ecundum Productum etiam = o. Si æquatio Propo$ita 4 radices æquales habeat, ter mul- tiplico; $i 5, quater; & ita $emper obtinebuntur tot æquationes, quot radices æquales in æquatione Propo- $ita continentur.

Exempli gratiâ, detur hæc æquatio x^4* - 6xx + 8x - 3 = o, habens 3 æquales radices.

Primò multiplico eam per # 0. # 1. # 2. # 3. # 4. # # & $it # - 12 xx + 24x - 12 = o. # Hoc productum iterum multiplico per # 0. # 1. # 2 # # # & provenit # 24x - 24 = o. # # eritque communis divi$or # x - 1 = 0,

Ita ut Propo$ita æquatio habeat has 4 radices 1, 1, 1, & - 3. Et $ic de aliis omnibus.

[456]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I.

Quod verò u$um hujus Methodi concernit, is tantus e$t, in in- veniendis Tangentibus, determinandis Maximis & Minimis, & quibu$vis extremis, ut, quamvis $e ad alia non extenderet, im- men$us tamen dici po$$et. Etenim reductis talibus Problematis ad Æquationem, in qua hæc $ola conditio ad ejus determinatio- nem adhuc requiritur, ut incognita quantitas (aut alia quævis li- tera, quæ ut incognita con$ideratur) ad duas æquales radices de- terminetur: poterit Quæ$itum beneficio hujus Methodi quàm facillimè inveniri. quippe nihil aliud opùs e$t, quàm æquatio- nem dicto modo per Arithmeticam Progre$$ionem multiplica- re: cum duæ hæ æquationes tunc omnes Problematis conditio- nes $int comprehen$uræ, ita ut ip$æ tantùm re$olvendæ re$tent. Et notandum e$t, hoc $æpe beneficio $olius productæ æquationis, nullo, aut exiguo admodum labore, præ$tari po$$e; quod patet in omnibus illis exemplis, quæ de inveniendis tangentibus pa- gin. 40, 41, & 42 à D<_>no des Cartes in $ua Geometria $unt al- lata, in quibus _v_ & _$_ incognitæ exi$tunt & y quidem cognita, $ed quæ ut incognita con$ideratur: omnes enim illorum Problema- tum conditiones æquationibus erunt comprehen$æ, $i illæ ip$æ æquationes $ic determinentur, ut dicta quantitas y duas æquales radices obtineat.

Primum dictorum exemplorum e$t yy {+ qr - 2qv / q - r} y {+ qvv - qss / q-r} = o Multiplico per meam Methodum per # 2. # 1. # 0 # fit # 2yy + {qr - 2qv / q - n} y = o # $eu # 2qy - 2ry + qr = 2qv # # & y - {ry / q} + {1/2} r = v. 2<_>dum exemplum e$t y^6 - 2b y^5 # - 2cd y^4 \\ + bb \\ + dd # + 4bcd y^3 \\ - 2ddv # - 2bbcdyy \\ + ccdd \\ - dd$$ \\+ ddvv # - 2bccddy + bbccdd = o Mult. per # +4,+3,+2, # +1, # 0, # -1, # -2 # eritque productum # 4 y^6 - 6b y^5 # - 4cd y^4 + 4bcd y^3 # * # + 2bccddy - 2bbccdd = o # # + 2bb - 2ddv # # + 2dd [457]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. Dividendo jam per 2dd y^3 & transferendo v ad alteram partem, obtinebitur {2 y^3 / dd} - {3byy / dd} - {2cy / d} \\ + {bby / dd} \\ + y + {2bc / d} + {bcc / yy} - {bbcc / y^3} = v. 3<_>tium autem exemplum eju$dem e$t naturæ cum 1<_>mo.

Vbi patet, in omnibus hi$ce exemplis Quæ$itum ex $ola Pro- ducta æquatione uno intuitu inveniri, y enim cognita e$t, atque _v_, quæ erat incognita ac $ola quærebatur, jam etiam innotuit.

At verò $æpe etiam accidit, ut Quæ$itum ex $ola hac Producta æquatione inveniri nequeat; quemadmodum contingit $i valo- rem quantitatis incognitæ $ inve$tigare velimus. Quippe tunc valor ip$ius _v_ in prima æquatione in ejus locum $ubrogandus e$t, vel potiùs in alia æquatione, per aliam Progre$$ionem productâ, cujus beneficio ex illa prima terminus aliquis pro lubitu (excepto eo, qui per 1<_>mam Progre$$ionem e$t $ublatus) tolli pote$t.

Exempli gratiâ, in 1<_>mo exemplo multiplicatum fuit per 2, 1, 0, ac inde inventum v = y - {ry / q} + {1/2} r; Iam $i multiplicetur yy + {qr - 2qv / q - r} y + {qvv - qss / q - r} = 0 per + 1, # 0, # - 1: obtinetur yy # * # {-qvv + qss / q-r} = 0 mult. per q - r. div. per q. qyy - ryy # * # - qvv + qss = 0 # ss = - yy + {ryy / q} + vv # fit s = - yy + {ryy / q} + vv. Quocirca $i in hac æquatione in locum vv $ubrogetur ejus valor, innote$cet inde etiam quantitas s.

Eodem modo, multiplicando in 2<_>do exemplo per hanc Pro- gre$$ionem 3, 2, 1, 0, - 1, - 2, - 3, inveniri pote$t valor quantitatis s. Vbi $i $imiliter in locum vv, ejus valor $ub$titua- tur, quantitas s inde innote$cet.

Quòd $i verò contingat, æquationem, per quam v quæritur, e$$e talem, ut valor ip$ius v per eandem æquationem $olam $ine [458]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. ip$ius s inclu$ione obtineri non po$$it; quemadmodum hîc valor ip$ius s ab$que inclu$ione ip$ius v ex producta æquatione inveni- ri nequit; pote$t tamen $emper, quotcunque etiam dimen$iones quælibet incognita quantitas habeat, tandem inveniri æquatio (operando haud $ecus ac $i illarum communis divi$or, ut $upra o$ten$um fuit, quæreretur), in qua duntaxat una incognita quan- titas includitur, cujus radices deinceps $unt inveniendæ.

Exempli gratiâ, $i habeatur hæc æquatio y^4 * - 6zzyy - 12 z^3 y + 9 z^4 # = 0, # - 9aazz in qua y & z $int incognitæ, & y ad 2 æquales radices determi- nari debeat: operationem in$tituo, ut $equitur, # y^4 * - 6zzyy - 12 z^3 y + 9 z^4 # = 0 # # - 9aazz Mult. per # 0, # 1, # 2, # 3, # 4 fit # - 12zzyy - 36 z^3 y + 36 z^4 # = 0 # # - 36aazz div. per 12zz. # - yy - 3zy + 3zz # = 0 # # - 3aa # yy = - 3zy + 3zz. # # - 3aa Similiter multiplicetur Propo$ita # y^4 * - 6zzyy - 12 z^3 y + 9 z^4 # = 0 # # - 9aazz per 4, # 3, # 2, # 1, # 0 fit 4 y^4 * - 12zzyy - 12 z^3 y # * # = 0 div. per 4y. y^3 * - 3zzy - 3 z^3 = 0.

Sub$tituendo jam valorem ip$ius yy, $upra inventum, in ejus locum, habebitur y^3 = - 3zyy + 3zzy $eu + 9zzy - 9 z^3 - 3aay # + 3zzy + 9aaz # # - 3aay - 3zzy - 3 z^3 = # . . . # - 3zzy - 3 z^3 $umma + 9zzy - 12 z^3 # = 0 # # - 3aay + 9aaz # # y = {4 z^3 - 3aaz / 3zz - aa}.

[459]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM.

Quocirca $ub$tituendo rur$us hunc valorem ubique in locum _y_ in hac æquatione yy = - 3zy + 3zz \\ - 3aa, exurget inde alia æqua- tio, in quâ nulla incognita præterquam $ola _z_ reperitur, quæque per eam porrò inveniri pote$t.

Denique, quicquid hîc de duabus æqualibus radicibus dixi, eodem etiam modo de 3 aut pluribus æqualibus e$t intelligen- dum. Si enim æquatio habeatur, quæ omnes conditiones Pro- blematis includat, exceptâ hac $olâ, quòd incognita quantitas, vel quæ ut incognita con$ideratur, ad 3 vel plures æquales radi- ces adhuc $it determinanda : oportet ip$am primùm multiplicare per A rithmeticam Progre$$ionem, & hoc productum rur$us eo- dem modo, & $ic deinceps, donec totidem æquationes habean- tur, quot æquales radices. ut $upra dictum atque explicatum fuit. Quo peracto, tantùm æquationes eodem modo re$olvendæ $unt, ut in $uperiori exemplo o$ten$um e$t, donec una tandem obti- neatur æquatio, in qua non ni$i una incognita quantitas reperia- tur. Et demum notandum, in$inita Problemata, quæ multis planè arti$icio$a ac ingenio$a dicuntur, ad talem æquationem, in qua $olummodo una huju$modi determinatio adhuc implenda e$t, quàm facillimè reduci & deinde per hanc Methodum $olvi po$$e.

XI. _REGVLA_,

Luæ modum docet reducendi omnes æquationes, $ive literales, $ive numer ales, quæ produci po$$unt ex multiplicatione duarum aliarum, in quarum alter- utr a unus plure $ve termini deficiunt.

Brevitatis causâ, quantitatem cognitam 2<_>di termini, adfectam $uis $ignis + & -, vocabo p; 3<_>tii q; 4<_>ti r; 5<_>ti $; atque $ic dein- ceps: & - p, - q, - $, &c. ea$dem quantitates de$ignabunt, $ed contrariis $ignis adfectas.

Ex. gr. in hac æquatione x^4 - 2a x^3 \\ + 3b - 4bbxx + 6abbx \\ + 2aab - 4 a^4 = 0, erit -2a + 3b = p; - 4bb = q; + 6abb + 2aab = r; - 4 a^4 = s; & + 2a - 3b = - p; + 4bb= - q; & c.

[460]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. I<_>ma _Pars_.

Si aliqua æquatio, 6 aut pauciores dimen$iones ha- bens, produci po$$it ex multiplicatione duarum alia- rum, quarum altera $it unius dimen$ionis, altera verò uno pluribu$ve terminis careat; erit ejus Formula ali- qua ex $equentibus, & poterit dividi vel per unam- quamque æquationem $ibi adjunctam, vel per aliquam earum.

Per _unamquamque_, ubi hæ æquationes $eu Divi$ores copu- lantur per voculam &; per _aliquam_ verò, ubi disjunguntur per voculam _vel_.

x^3, pxx, qx, r = 0 ... # per x + p = 0, & x + {r / q} = 0. x^4, p x^3, qxx, rx, s = 0 # per x + p = 0, vel x + {s / r} = 0. x^4, p x^3, *, rx, s = 0 # per x + p = 0, & x + {s / r} = 0. x^4, p x^3, qxx, *, s = 0 # per x + p = 0, & x 🜶 √- {s / q} = 0. x^4, *, qxx, rx, s = 0 # per x + {s / r} = 0, & x 🜶 √-q = 0. x^5, p x^4, q x^3, rxx, sx, t = 0 # per x + p = 0, vel x + {t / s} = 0, # vel x + {1/2} p 🜶 {1/4} pp-q = 0. x^5, p x^4, q x^3, *, sx, t = 0 # per x + p = 0, vel x + {t / s} = 0. x^5, p x^4, *, rxx, sx, t = 0 # per x + p = 0, vel x + {t / s} = 0. x^5, p x^4, q x^3, rxx, *, t = 0 # per x + p = 0, vel x 🜶 √- {t / r} = 0 x^5, *, q x^3, rxx, s x, t = 0 # per x + {t / s} = 0, vel x 🜶 √-q = 0. x^5, p x^4, *, *, s x, t = 0 # per x + p = 0, & x + {t / s} = 0. x^5, p x^4, *, rxx, *, t = 0 # per x + p = 0, & x 🜶 √-{t / r} = 0. [461]DE RREDVCTIONE ÆQVATIONVM. x^5, *, q x^3, *, sx, t = 0 # per x + {t / s} = 0, & x 🜶 √-q = 0. x^5, p x^4, q x^3, *, *, t = 0 # per x + p = 0, & x + √C. {t / q} = 0. x^5, *, *, rxx, sx, t = 0 # per x + {t / s} = 0, & x + √C.r = 0. x^5, *, q x^3, rxx, *, t = 0 # per x 🜶 √-q = 0, & x 🜶 √-{t / r} = 0. x^6, p x^5, q x^4, r x^3, sxx, tx, v = 0 # per x + p =, vel x + {v / t} = 0, # vel x + {1/2} p 🜶 {1/4} pp-q = 0, # vel x + {t/2$} 🜶 {tt/4$$} - {v/$} = 0, x^6, p x^5, q x^4, *, sxx, tx, v = 0 # per x + p = 0, vel x + {v / t} = 0, # vel x + {1/2} p 🜶 {1/4} pp - q = 0. x^6, p x^5, q x^4, r x^3, *, tx, v = 0 # per x + p = 0, vel x + {v / t} = 0. # vel x + {1/2} p 🜶 {1/4} pp-q = 0. x^6, p x^5, q x^4, r x^3, sxx, *, v = 0 # per x + p = 0, vel x 🜶 √-{v / s} = 0, # vel x + {1/2} p 🜶 {1/4} pp-q = 0. x^6, p x^5, q x^4, *, *, tx, v = 0 # per x + p = 0, vel x + {v / t} = 0. x^6, p x^5, q x^4, *, sxx, *, v = 0 # per x + p = 0, vel x 🜶 √-{v / s} = 0. x^6, p x^5, q x^4, r x^3, *, *, v = 0 # per x + p = 0, vel per utram- # que harum duarum # x + √C. {v / r} = 0, # x + {1/2} p 🜶 {1/4} pp-q = 0. x^6, *, q x^4, r x^3, sxx, tx, v = 0 per x + {v / t} = 0, vel x 🜶 √-q = 0. # vel x + {t / 2$} 🜶 {tt / 4$$} - {v / s} = 0. x^6, *, q x^4, r x^3, *, tx, v = 0 # per x + {v / t} = 0, vel x 🜶 √-q = 0. x^6, *, q x^4, r x^3, sxx, *, v = 0 # per x 🜶 √-q = 0, vel x 🜶 # √-{v / s} = 0. [462]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. x^6, *, *, r x^3, sxx, tx, v = 0 # per x + {v / t} = 0, vel x + √C.r = 0. x^6, p x^5, *, r x^3, sxx, *, v = 0 # per x + p = 0, vel x 🜶 √-{v / s} = 0. x^6, p x^5, *, r x^3, sxx, tx, v = 0 # per x + p = 0, vel x + {v / t} = 0, # vel x + {t / 2$} 🜶 {tt / 4$$} - {v / s} = 0. x^6, *, q x^4, *, sxx, tx, v = 0 # per x + {v / t} = 0, vel x 🜶 √-q = 0. x^6, p x^5, *, *, sxx, tx, v = 0 # per x + p = 0, vel x + {v / t} = 0. x^6, p x^5, *, r x^3, *, tx, v = 0 # per x + p = 0, vel x + {v / t} = 0. x^6, p x^5, q x^4, *, *, *, v = 0 # per x + p = 0, & x - {v / p^3} = 0, # & x 🜶 -{v / ppq} = 0, # & x 🜶 √√-{v / q} = 0. x^6, *, q x^4, r x^3, *, *, v = 0 # per x 🜶 √-q = 0, & x - {v / qr} = 0, # & x + √C. {v / r} = 0. x^6, *, *, r x^3, sxx, *, v = 0 # per x - {rs / v} = 0, & x 🜶 √-{v / s} = 0, # & x + √C. r = 0. x^6, *, *, *, sxx, tx, v = 0 # per x + {v / t} = 0, & x - {$ t^3 / v^3} = 0, # & x 🜶 {t/v} √-s = 0, # & x - √C. {st / v} = 0, # & x 🜶 √√-s = 0. x^6, p x^5, *, r x^3, *, *, v = 0 # per x + p = 0, & x + √C. {v / r} = 0, # & x + {v / ppr} = 0. x^6, *, q x^4, *, sxx, *, v = 0 # per x 🜶 √-q = 0, & x 🜶 √-{v / s} = 0. x^6, *, *, r x^3, *, tx, v = 0 # per x + {v / t} = 0, & x + √C. r = 0. x^6, p x^5, *, *, sxx, *, v = 0 # per x + p = 0, & x 🜶 √-{v / s} = 0. [463]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. x^6, *, q x^4, *, *, tx, v = 0 # per x + {v / t} = 0, & x 🜶 √-q = 0. x^6, p x^5, *, *, *, tx, v = 0 # per x + p = 0, & x + {v / t} = 0. 2<_>da _Pars_.

Si aliqua æquatio, 6 aut pauciores dimen$iones ha- bens, produci po$$it ex multiplicatione duarum alia- rum, quarum altera $it duarum vel plurium dimen$io- num, ac duorum tantùm terminorum; erit ejus For- mula aliqua ex $equentibus, & poterit dividi per unam- quamque æquationem $ibi adjunctam.

I<_>mò. _Per xx_ 🜶 _quantitate aliquâ cognitâ_ = 0.

x^3, pxx, qx, r = 0 # per xx + q = 0, (& x + p = 0.) x^4, p x^3, qxx, rx, s = 0 # per xx + {r / p} = 0, & xx + {1/2} q 🜶 # {1/4} qq - s = 0. x^4, p x^3, *, rx, s = 0 # per xx + {r / p} = 0, & xx 🜶 √-s = 0. x^4, *, qxx, *, s = 0 # per xx + {1/2}q + {1/4} qq - s = 0, # & xx + {1/2} q - {1/4} qq - s = 0. x^4, *, *, *, s = 0 # per xx + √-s = 0, & xx - √-s = 0. x^5, p x^4, q x^3, rxx, sx, t = 0 # per xx + {1/2} q 🜶 {1/4} qq - s = 0, # & xx + {r / 2p} 🜶 {rr / 4pp} - {t / p} = 0. x^5, p x^4, q x^3, rxx, *, t = 0 # per xx + q = 0, & xx + {r / 2p} 🜶 # {rr / 4pp} - {t / p} = 0. x^5, p x^4, q x^3, *, *, t = 0 # per xx + q = 0, & xx 🜶 √-{t / p} = 0. x^5, *, q x^3, rxx, *, t = 0 # per xx + q = 0, & xx + {t / v} = 0. x^5, *, *, rxx, sx, t = 0 # per xx + {t / r} = 0, & xx 🜶 √-s = 0. [464]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. x^5, *, q x^3, rxx, sx, t = 0 # per xx + {t / r} = 0, & xx + {1/2} q 🜶 # {1/4} qq - s = 0. x^5, p x^4, *, *, sx, t = 0 # per xx 🜶 √-s = 0, & xx 🜶 # √-{t / p} = 0. x^5, p x^4, *, rxx, sx, t = 0 # per xx 🜶 √-s = 0, & xx + # {r / 2p} 🜶 {rr / 4pp} - {t / p} = 0. x^5, p x^4, q x^3, *, sx, t = 0 # per xx 🜶 √-{t / p} = 0, & xx + {1/2} q # 🜶 {1/4} qq - s = 0. x^6, p x^5, q x^4, r x^3, sxx, tx, v = 0 # per xx + {r / 2p} 🜶 {rr / 4pp} - {t / p} = 0. x^6, p x^5, *, r x^3, sxx, tx, v = 0 # per xx + {r / 2p} 🜶 {rr / 4pp} - {t / p} = 0. x^6, p x^5, q x^4, r x^3, *, tx, v = 0 # per xx + {r / 2p} 🜶 {rr / 4pp} - {t / p} = 0. x^6, p x^5, *, r x^3, *, tx, v = 0 # per xx + {r / 2p} 🜶 {rr / 4pp} - {t / p} = 0, # & xx + √C. v = 0. x^6, p x^5, *, r x^3, sxx, *, v = 0 # per xx + {r / p} = 0. x^6, p x^5, q x^4, r x^3, *, *, v = 0 # per xx + {r / p} = 0. x^6, p x^5, q x^4, r x^3, sxx, *, v = 0 # per xx + {r / p} = 0. x^6, p x^5, *, r x^3, *, *, v = 0 # per xx + {r / p} = 0, & xx + # √C. v = 0. x^6, *, q x^4, r x^3, sxx, tx, v = 0 # per xx + {t / r} = 0. x^6, *, *, r x^3, sxx, tx, v = 0 # per xx + {t / r} = 0. x^6, *, q x^4, r x^3, *, tx, v = 0 # per xx + {t / r} = 0. x^6, *, *, r x^3, *, tx, v = 0 # per xx + {t / r} = 0, & xx + # √C. v = 0. x^6, p x^5, q x^4, *, sxx, tx, v = 0 # per xx 🜶 √-{t / p} = 0. [465]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. x^6, p x^5, q x^4, *, *, tx, v = 0 # per xx 🜶 √-{t / p} = 0. x^6, p x^5, *, *, sxx, tx, v = 0 # per xx 🜶 √-{t / p} = 0. x^6, p x^5, *, *, *, tx, v = 0 # per xx 🜶 √-{t / p} = 0, & xx + # √C. v = 0. x^6, *, q x^4, *, sxx, *, v = 0 # per xx + y = 0, exi$tente y^3 - # qyy + sy - v = 0. x^6, *, *, *, sxx, *, v = 0 # per xx + y = 0, exi$tente y^3 x # + sy - v = 0. x^6, *, q x^4, *, *, *, v = 0 # per xx + y = 0, exi$tente y^3 - # qyy^* - v = 0. x^6, *, *, *, *, *, v = 0 # per xx + √C. v = 0. 2<_>dò. _Per x^3_ 🜶 _quantitate aliquâ cognitâ_ = 0. x^4, p x^3, *, rx, s = 0 # per x^3 + r = 0, & x^3 + {s / p} = 0 (& x + p = 0) x^5, p x^4, q x^3, rxx, sx, t = 0 # per x^3 + r = 0, x^3 + {s / p} = 0, & x^3 # + {t / q} = 0. x^5, *, q x^3, rxx, *, t = 0 # per x^3 + r = 0, & x^3 + {t / q} = 0, # (& xx + q = 0) x^6, p x^5, q x^4, r x^3, sxx, tx, v = 0 # per x^3 + {s / p} = 0 x^3 + {t / q} = 0, # & x^3 + {1/2} r 🜶 {1/4} rr - v = 0. x^6, p x^5, q x^4, *, sxx, tx, v = 0 # per x^3 + {s / p} = 0, x^3 + {t / q} = 0, # & x^3 🜶 √-v = 0. x^6, p x^5, *, *, sxx, *, v = 0 # per x^3 + {s / p} = 0, & x^3 🜶 √-v = 0. x^6, p x^5, *, r x^3, sxx, *, v = 0 # per x^3 + {s / p} = 0, & x^3 + {1/2} r # 🜶 {1/4} rr - v = 0. [466]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. x^6, *, q x^4, *, *, tx, v = 0 # per x^3 + {t / q} = 0, & x^3 🜶 √-v = 0. x^6, *, q x^4, r x^3, *, tx, v = 0 # per x^3 + {t / q} = 0, & x^3 + {1/2} r 🜶 # {1/4} rr - v = 0. x^6, *, *, r x^3, *, *, v = 0 # per x^3 + {1/2} r + {1/4} rr-v = 0, # & x^3 + {1/2} r - {1/4} rr - v = 0. x^6, *, *, *, *, *, v = 0 # per x^3 + √-v = 0, & x^3 - √-v = 0. 3<_>tiò. _Per_ x^4 🜶 _quantitate aliquâ cognitâ_ = 0. x^5, p x^4, *, *, sx, t = 0 # per x^4 + s = 0, & x^4 + {t / p} = 0, # (& x + p = 0.) x^6, p x^5, q x^4, *, sxx, tx, v = 0 # per x^4 + s = 0, x^4 + {t / p} & x^4 # + {v / q} = 0. x^6, *, q x^4, *, sxx, *, v = 0 # per x^4 + s = 0, & x^4 + {v / q} = 0 # (& xx + q = 0.) 4<_>tò. _Per_ x^5 🜶 _quantitate aliquâ cognitâ_ = 0. x^6, p x^5, *, *, *, tx, v = 0 # per x^5 + t = 0, & x^5 + {v / p} = 0, # (& x + p = 0.) 3<_>tia _Pars_.

Si aliqua æquatio 5 dimen$ionum produci po$$it ex multiplicatione duarum aliarum, quarum altera ha- beat duas dimen$iones, & nullum terminum = 0, al- tera verò aliquem terminum = 0; erit ejus Formula aliqua ex $equentibus, & poterit dividi vel per unam- quamque æquationem $ibi adjunctam, vel per aliquam carum.

Per _unamquamque_, ubi vocula &; per _aliquam_, ubi _vel_ inve- nitur: ut antea.

[467]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM.

Quantitatem cognitam 2<_>di termini æquationum $equentium quadratarum, adfectam $uis $ignis + & -, brevitatis cau- sâ, vocabo y, & ultimum terminum z.

x^5, p x^4, q x^3, rxx, sx, t = 0 # per xx + px + {1/2}q - {r / 2p} 🜶 {1/2}q - {r / 2p}□^tè + {t / p} = 0, # vel per xx, + {1/2}p + {t / 2$} 🜶 {1/2}p + {t / 2$}√^tè - q # in x, + {yt / s} = 0, # vel per x^3 + r = 0. x^5, p x^4, *, rxx, sx, t = 0 # per xx + px - {r / 2p} 🜶 {rr / 4pp} + {t / p} = 0, # vel per xx, + p + {t / s} in x, + {yt / s} = 0. x^5, p x^4, q x^3, *, sx, t = 0 # per xx + px + {1/2}q 🜶 {1/4}qq + {t / p} = 0, # vel per xx + {zs / t}x + {1/2}q 🜶 {1/4}qq + s = 0. x^5, p x^4, *, *, sx, t = 0 # per xx + px 🜶 √{t / p} = 0, # vel per utramque # xx, + p + {t / s} in x, + {yt / s} = 0, # harum duarum # xx, 🜶 {s / t} √s in x, 🜶 √s = 0. x^5, p x^4, q x^3, rxx, *, t = 0 # per xx + px + {1/2}q - {r / 2p} 🜶 {1/2}q - {r / 2p}√^tè + {t / p} = 0, # & per xx + px + {t / 2r} 🜶 {tt / 4rr} - {ppt / r} = 0. x^5, p x^4, *, rxx, *, t = 0 # per xx + px + {1/2}pp 🜶 {1/4}p^4 + pr = 0, # & per xx + px + √C. pt = 0, # & per xx + px - {r / 2p} 🜶 {rr / 4pp} + {t / p} = 0. x^5, p x^4, q x^3, *, *, t = 0 # per xx + px + pp = 0, # & per xx + px + {1/2}q 🜶 {1/4}qq + {t / p} = 0. x^5, p x^4, *, *, *, t = 0 # per xx + px + pp = 0, # & per xx + px 🜶 √{t / p} = 0. x^5, *, q x^3, rxx, sx, t = 0 # per xx, + {t / 2$} 🜶 {tt / 4$$} - q in x, + {yt / s} = 0. [468]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. x^5, *, *, rxx, sx, t = 0 # per xx + {t / s} x + {tt / ss} = 0. x^5, *, q x^3, *, sx, t = 0 # per xx + {zs / t} x + {1/2}q 🜶 {1/4}qq + s = 0, # & per xx, 🜶 √{s / z} in x, + {1/2}q 🜶 {1/4}qq + s = 0, # & per xx, + {t / 2$} 🜶 {tt / 4$$} - q in x, + {yt / s} = 0, # & per xx + x√C. {ss / t} + √C. {tt / s} = 0. x^5, *, *, *, sx, t = 0 # per xx, 🜶 {s / t} √s in x, 🜶 √s = 0, # & per xx, 🜶 √√s in x, 🜶 √s = 0, # & per xx + {t / s}x + {tt / ss} = 0, # & per xx, + √C. {ss / t} in x, + √C. {tt / s} = 0, # & per xx, + √β. t in x, + {tt / ss} = 0.

Ad I<_>mam & 3<_>tiam Partem annotandum venit, $i non con$tet an Propo$ita æquatio ex duabus aliis, requi$itas conditiones haben- tibus, produci po$$it, quòd id facillimo negotio ut plurimum ex- periri liceat: quotie$cunque enim divi$ores, qui per voculam & copulantur, inter $e non $ecundùm omnes terminos conve- niant, concludendum e$t, Propo$itam æquationem ita produci non po$$e, adeò ut eo in ca$u divi$io irrita foret. Exempli gratiâ, $i Proponatur æquatio x^6, *, *, *, -xx √3 - 2 {1/2} x + 10 {1/8} = 0, quæ hujus e$t formulæ x^6, *, *, *, sxx, tx, v = 0, ea divi$ibilis erit $ecundùm I<_>mam Partem, per x + {v / t} = 0, & per x 🜶 √√- s = 0; & per x 🜶 {t / v} √- s = 0; & per x - √C. {st / v} = 0; & per x - {s t^3 / v^3} = 0, $i produci po$$it _ex multiplicatione duarum aliarum,_ _quarum altera $it unius dimen$ionis, altera verò uno pluribu$ve termi-_ _nis careat._ Vt autem $ciatur, utrum hoc fieri queat, non opùs e$t id divi$ione per aliquem ex divi$oribus explorare, cum hîc duo di- vi$ores reperian tur inter $e non convenientes: nimirum, x + {v / t} = 0, & x 🜶 √√- s = 0, nam {v / t} rationalem, & √√-s irrationalem numerum de$ignat. Atque cum in divi$ibilitas etiam [469]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. $æpe uno intuitu ex variis $ignis con$tet, ut, ex. gr. $i loco - √ 3 habui$$emus + √ 3, quo ca$u √ Q. ex - s extrahi non potui$$et; Poterimus interdum opero$as aliquot multiplicationes & divi$io- nes, quæ alioquin e$$ent faciendæ, in$uper habere. Majoris per- $picuitatis gratiâ alterum exemplum addam. Divi$ores æquatio- nis x^5, *, *, *, s x, t = o $unt, $ecundùm 3<_>tiam Partem, x x 🜶 {s / t} √ s in x, 🜶 √ s = o; x x 🜶 √√ s in x, 🜶 √ s = o; x x + {t / s} x + {tt / ss} = o; x x + √ C. {ss / t} in x + √ C. {tt / s} = o; & x x + √ β. t in x + {tt / ss} = o: $i jam comperiatur 🜶 {s / t} √ s non e$$e = √√ s, vel = {t / s} vel = √C. {ss / t}, vel = √β. t, quæ $unt quantitates cognitæ 2<_>di termini; vel ultimos terminos 🜶 √ s, & + {tt / ss}, &c. non inter $e convenire; indicio e$$et æquationem Propo$itam produci non po$$e _ex multi-_ _plicatione duarum aliarum, quarum altera habet duas dimen$iones, &_ _nullum terminum_ = o, _alter a verò aliquem terminum_ = o.

4<_>_ta_ _Pars_.

Si æquatio aliqua 6 dimen$ionum produci po$$it ex multiplicatione duarum aliarum, quarum altera ha- beat duas dimen$iones, & nullum terminum = o; al- tera verò unum, plure$ve terminos = o; erit ea divi$i- bilis per xx + yx + z = o, cujus y & z valores per $equentes æquationes ac $equenti modo $unt inve- niendi.

Æquationem Propo$itam, $ive in ea aliquis terminus deficiat, $ive non, $ic de$ignabo: x^6 + p x^5 + q x^4 + r x^3 + 5xx + tx + v = o; ubi p denotat quantitatem cognitam 2<_>di termini, vel o, $i is defi- ciat; q quantitatem cognitam 3<_>tii termini, vel o, $i is de$it; r 4<_>ti termini, &c.

[470]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. A # zz - 2 qz + ppq = o # zz - {t / pz + 2v = o # y = p # - pp - rp # -$ # + {r / p} + $ # +rp # # - {t / p} # - ppq # 2 # {r / p} + pp B # y^3 - pyy+ qy - r = o # yy - {qt/v}y + {t^4/v^3} = o # z = {yv / t} # - {2v / t} + {pv / t} # - p + {rt / v} # # + {rtt / vv} # # - {t^3$ / v^3} # # 2 C # y^4 - {q / p}y^3 + 3qyy - {$ / p}y + {t / p} = o # y^4 - {t / $}y^3 + ppyy - 2pqy + qq = o # - 2p + pp - 2pq + qq # - 2p + {tp / $} - {tq / $} - {vq / $} # # - {qq/p} - {rq/p} # + 2q + {vp / $} # # +r # -{t / $}y^3 + {tp / $}yy - {tq / $}y - {vq / $} = o # z = - py + yy + q # + {q / p} - q + {vp / $} - {t / p} # # + {$ / p} + {rq / p} # # + {qq / p} # # - r D # ### + q y^3* + $y - t = o + $y^4 - t y^3 + 2 q$yy - tqy + qq$ = o # + qq + rq # # - vq # # z = yy + q # e # f # g # y = p # y = p # y = {t / $} # z = q # z = q - {r / p = {vp / t} # z = {v / $}. [471]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM.

Quando nulli termini in æquatione Propo$ita $unt = o, illa dividi poterit peraliquam harum A, B, C, e, f, g.

Quando e$t p = o ... per aliquam harum B, D, g

_q_ # - # - # - # A, B, C, f, g _r_ # - # - # - # A, B, C _$_ # - # - # - # A, B, C, e, f _t_ # - # - # - # A, C, e _p, q_ # - # - # - # B, D, g _p, r_ # - # - # - # B, D _p, $_ # - # - # - # B, D _p, t_ # - # - # - # D _q, r_ # - # - # - # A, B, C _q, $_ # - # - # - # A, B, C, f _q, t_ # - # - # - # A, C _r, $_ # - # - # - # A, B, C _r, t_ # - # - # - # A, C _$, t_ # - # - # - # A, C, e _p, q, r_ # - # - # - # B, D _p, q, $_ # - # - # - # B _p, r, $_ # - # - # - # B, D _p, r, t_ # - # - # - # D _q, r, $_ # - # - # - # A, B, C _q, r, t_ # - # - # - # A, C _q, $, t_ # - # - # - # A _r, $, t_ # - # - # - # A C _p, q, r, $_ # - # - # - # B _p, q, $, t_ # - # ### erit y^6** + r y^3** + v = o, # # # # & z = yy _q, r, $, t_ # - # - # - # A _p, q, r, $, t_ # - # ### erit y^6***** + v = o, # # # # & z = yy. [472]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I.

1. Pro A, vel B, vel C a$$umere licet, vel unam æ- quationum juxta po$itarum, quam libuerit, quærendo ejus tantùm ope valorem ip$ius y, vel z; vel duas ean- dem quantitatem incognitam habentes, quærendo- que, ut $uperiùs o$ten$um e$t, earum communem di- vi$orem, qui, aut unius, aut plurium futurus e$t dimen- $ionum. $i unius, habebitur quæ$itus valor ip$ius y vel z; $i plurium, eundem ex hoc communi divi$ore inve$tigare oportet.

2. Si primò per capitales $ive maju$culas A, B, C, D explorare velimus, reliquæ e, f, g, non $unt nece$$ariæ; $ed non vice versâ.

Exempligratiâ, proponatur x^6 + # 2 x^5 \\ p # - # 3x^4 \\ q # + # 7 x^3 \\ r # - # 3xx \\ $ # - # 13x \\ t # - # 5 \\ v # = o.

Cum nullus terminus hîc deficiat, examinanda e$t æquatio per A, B, C, e, f, g. & quidem per omnes, $i à minu$culis g, f, e incipiamus, $i autem à capitalibus, erunt minu$culæ in$uper ha- bendæ. Incipiamus igitur à capitalibus, ac primùm ab A, pro qua itaque $umere licet æquationem # zz - 2qz + ppq = o, # - pp # - rp # + {r / p} # + $ # # - {t / p} # # 2 vel zz - {b / p} z + 2v = o # - $ # + rp # - ppq # {r / p} + pp, vel utramque.

Si primam $umamus, obtinebitur pro ip$a (quoniam p = 2, q = - 3, r = 7, $ = -3, t = -13, & v = -5) 2zz + 5 {1/2}z - 22 {1/2} = o; $in alteram, obtinebitur 7 {1/2}zz + 35 {1/2} z - 10 = o, quarum communis divi$or e$t z + 5 = o. Quoniam autem [473]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. y = p = 2, dividendum e$t per x x + y x + z = o = x x + 2x - 5 = o, invenieturque pro quotiente x^4* + 2xx + 3x + 1 = o. Et manife$tum e$t, nos etiam alterutra tantùm duarum illarum æ- quationum uti potui$$e. Facilior itaque via eligenda erit: non enim $emper illa per communem divi$orem brevior e$t, neque $emper longior; verùm hanc habet prærogativam, quæ $anè non parva e$t, quòd inutiles radices ab$cindat. Quemadmodum $e- quenti exemplo clariùs patebit.

E$to æquatio Propo$ita x^6* - 2x^4 + 3x^3 - 3xx - 5x - 1 = o. Quoniam hîc p e$t = o, reductio tentanda erit per B, D, g. Incipiendo à B, invenietur pro 1<_>mâ y^3 # - pyy \\ - {2v / 5} # + qy \\ + {pv / t} # - r = o, hæc æquatio y^3 - {2/5} yy - 2y - 3 = o; & pro 2<_>dâ yy - {qt / v}y + {t^4 / v^3} = o, # - p # + {vt / v} # + {rtt / vv} # - {t^3$ / v^3} # 2 hæc yy + 230y - 305 = o: e$t enim in hoc exemplo q = - 2, r = 3, $ = - 3, t = - 5, & v = - 1. Vnde, quærendo earum communem divi$orem, comperietur nullum dari, ac proinde divi$ionem per B fieri non po$$e. Hinc tran$eo ad D, ubi pro 1^mâ æquatione q y^3* # + $y - t \\ + qq + rq # = o invenio - 2 y^3* + 1y - 1 = o, & pro 2<_>dâ $y^4 - t y^3 + 2q$yy - tqy # + qq$ \\ - v1 # = o invenio - 3 y^4 + 5 y^3 + 12 yy - 10y -14 = o. Quarum æquatio- num divi$or communis e$t y + 1 = o; adeoque z = yy + q = - 1; ita ut divi$io $it facienda per xx + yx + z = o = xx -1x -1, eritque quotiens x^4 + 1x^3* + 4x + 1 = o.

Vbi notandum, modum hunc quærendi communem divi$o- rem in altioribus præ$ertim æquationibus permagni e$$e u$us, non autem tanti u$us, cùm æquationes, quarum divi$or commu- nis inve$tigandus e$t, $olummodo $unt 2 dimen$ionum, aut etiam trium, quoniam tum divi$ores faciles $unt inventu. Vt in [474]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. æquatione $uperiori -2 y^3* + 1y - 1 = o, ubi protinus appa- ret y e$$e = - 1, adeoque $i ip$a dividatur per y + 1 = o, obti- nebitur - 2yy + 2y - 1 = o. Cujus radices quoniam $unt im- po$$ibiles, $olùm $upere$t y = - 1; adeò ut divi$io æquationis Propo$itæ tentanda $it per xx - 1x - 1 = o.

Sic & $i habeatur æquatio x^6 + 2x^5 + 3x^4 + 2x^3 + 2xx + 1x + 1 = o, comperietur ejus divi$ionem fieri po$$e beneficio æquationum juxta B, ubi pro una invenitur 2yy - 5y + 3 = o, & pro altera y^3 - 4yy + 5y - 2 = o, & pro communi divi$ore y - 1 = o. Et quoniam z e$t = {yv / t} = 1, erit xx + yx + z = o = xx + 1x + 1 = o. Per quam igitur $i Propo$ita æquatio dividatur, fiet pro quotien- te x^4 + 1x^3 + 1xx^* + 1 = o.

Si autem detur æquatio x^6 + 2x^5 + 2x^4* + 1xx + 14x + 2 = o, in qua r e$t o, oportet ip$am examinare per A, B, & C. Inci- piendo autem ab A, loco æquationis # zz - 2qz + ppq = o # -pp # -rp # + {r / p} # + $ # # - {t / p} # # 2 invenitur zz - 4z + 1 = o; & loco æquationis zz - {t / p}z + 2v = o # - $ # + rp # - ppq # {r / p} + pp invenitur eadem zz - 4z + 1 = o. Ex qua, quia utriu$que com- munis divi$or e$t, radices invenire oportet, quæ $unt z = 2 + √ 3, & z = 2 - √ 3. Vnde cum y $it = p, hoc e$t, 2, pro xx + yx + z = o obtinebuntur hæ duæ xx + 2x + 2 + √ 3 = o, & xx + 2x + 2 + √ 3 = o. Per quas igitur $i Propo$ita æquatio divi$a fuerit, comperietur ip$am produci po$$e multiplicatione harum trium xx + 2x + 2 + √ 3 = o, xx + 2x + 2 - √ 3 = o, & xx + 2x + 2 = o.

[475]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. 5<_>ta Pars.

Si æquatio aliqua 6 dimen$ionum produci po$$it mul- tiplicatione duarum aliarum, quæ $ingulæ 3 dimen- $iones habeant, in quarum alterutra unus plure$ve ter- mini $int = o; erit ip$a divi$ibilis vel per æquationem tantùm 2 terminorum, juxta 2<_>dam partem, vel per æqua- tionem x^3 + yxx + zx + w = o, in qua tantùm alterutra vel y vel z e$t = o; quarumque y, z, & w valores inveniuntur per $equentes æquationes.

Æquationem Propo$itam, $ive in ea aliquis terminus deficiat, $ive non, $ic de$ignabo: x^6 + px^5 + qx^4 + rx^3 + $xx + tx + v = o; ubi p denotat quantitatem cognitam 2<_>di termini, vel o, $i is defi- ciat; q quantitatem cognitam 3<_>tii termini, vel o, $i is de$it; _r_ quar- ti termini, &c.

A # 2z^3 - 3qzz # - rpz # - $q= o # + qqzz # + 4$q z # -4$$ = o w = # {$ + zz - qx / p} # + pp # + 2$ # + tp # + p^4 # - 3pqr # - 4ppv # # + qq # - 4$ # - 2pp$ # + 4p$r # # # + 2pr # + 2tp # + $qq # # # # - q^3 # - ptq # y = o. # # # # - rp^3 # - $qpp # # # # + qqpp # + tp^3 B # ## y^4 - {qt / v} y^3 + {pqt / v} yy - {$t / v} y - qq = o # y^4 - 2py^3 + qyy - ry + pr = o # - p # + qp - {tt / v} # + {2v / t} + pp - pq - $ # # - {qqt / v} + {rtq / v} # - {3pv / t} + {2qv / t} - {pqv / t} # # # # + {ppv / t} # # # w = {t / q - py + yy} # # # z = o. C # zz - qz + $ = o # ww - rw + v = o # y = o. D # yy - py + q = o # ww - rw + v = o # z = o. e # z = q # w = {$ / p} # y = o. f # y = p # w = {t / q} # z = o. [476]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I.

Quando nulli termini in æquatione Propo$ita $unt = o, illa dividi poterit per aliquam harum A, B, e, f.

Quando e$t p = o ... per aliquam harum C, B

_q_ # - # - # - # A, B _r_ # - # - # - # A, B, e, f _$_ # - # - # - # A, B _t_ # - # - # - # A, D _p, q_ # - # - # - # C, B _p, r_ # - # - # - # C, B _p, $_ # - # - # - # B _p, t_ # - # - # - # C, D _q, r_ # - # - # - # A, B _q, $_ # - # - # - # A, B _q, t_ # - # - # - # A _r, $_ # - # - # - # A, B _r, t_ # - # - # - # A, D _$, t_ # - # - # - # A, D _p, q, r_ # - # - # - # C, B _p, q, $_ # - # - # - # B _p, q, t_ # - # - # - # C _p, r, $_ # - # - # - # B _p, r, t_ # - # - # - # C, D _p, $, t_ # - # - # - # D _q, r, $_ # - # - # - # A, B _q, r, t_ # - # - # - # A _q, $, t_ # - # - # - # A _r, $, t_ # - # - # - # A, D _p, q, r, $_ # - # - # - # B _q, r, $, t_ # - # - # - # A

1. Pro A vel B a$$umere licet vel unam æquationum juxta po$itarum, quam libuerit, quærendo ejus tan- tùm ope valorem ip$ius y, vel z; vel duas, eandem in- [477]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. cognitam quantitatem habentes, quærendoque per ea- rum communem divi$orem valores ip$ius y vel z eodem modo quo in Parte 4<_>ta dictum e$t.

2. Si primò per capitales A, B, C, D, examen fiat, tum examen per reliquas e & f $uperfluum habendum e$t, $ed non vice versâ.

Exempli gratiâ, proponatur hæc æquatio x^6 + 1x^5 + 4x^4 + 8x^3 + 5xx + 11x + 6 = o.

Quoniam nulli termini de$unt, Reductio erit tentanda per A, B, e, f; incipiendoque à minu$culis, ac primùm ab e, habe- bitur z = q = 4, & w = {$ / p} = 5, adeoque pro x^3 + yxx + zx + w = o, fiet x^3* + 4x + 5 = o. Cum verò Propo$ita æqua- tio per hanc dividi nequeat, tran$eo ad f, obtineoque y = p = 1; w = {t / q} = {11/4}; z = o; & in locum x^3 + yxx + zx + w = o obti- neo x^3 + 1xx^* + {11/4} = o. Et cum Propo$ita per hanc quoque non divi$ibilis exi$tat, tran$eo ad A, & pro 2z^3 - 3qzz - rpz - $q = o # + pp # + 2$ + tp # # + qq obtineo 2z^3 - 11zz + 18z - 9 = o, cujus radices $unt + 3, + 1, & + 1{1/2}. Quia autem omnes hæ radices $unt rationales, ac æquatio Propo$ita fractis numeris caret, non poterit nobis hæc ultima radix in$ervire. Vnde explorandum tantùm re$tat per z = 3, & z = 1. Sumendo autem z = 1, reperitur divi$ionem fie- ri non po$$e, ac idcirco $i $umatur z = 3, fiet w = {$ + zz - qz / p} = 2. Quoniam verò y e$t = o, pro x^3 + yxx + zx + w = o obti- nebitur x^3* + 3x + 2 = o, per quam $i divi$io Propo$itæ ten- tetur, comperietur ip$am fieri po$$e, atque oriri x^3 + 1xx + 1x + 3 = o. Sed loco 1<_>mæ æquationis juxta A $umere potui$$e- mus 2<_>dam, unâ dimen$ione depre$$iorem, pro qua obtinui$$emus 13zz - 60z + 63 = o. Quæ unam tantùm radicem rationa- lem ab$olutam admittit, quæ, ut $upra, e$t + 3.

Et notandum, quòd, inventis duabus æquationibus, (quæ $em- per, $i per communem divi$orem Quæ$itum obtinere velimus, inveniri debent;) quæri pote$t radix alterutrius æquationis, $i nempe ea facilis $it inventu, atque explorari, num & altera æqua- [478]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. tio dictam radicem admittat: Quo $æpe nonnihil laboris ab- $cindi pote$t.

Priu$quam huic XI Regulæ finem imponam, adjungam, quòd, eodem modo, quo hæ Regulæ inventæ $unt, & reliquæ altiorum æquationum inveniri po$$int; uti & multæ, ne dicam infinitæ aliæ ad æquationes 6, & pauciorum dimen$ionum, quarum aliquot ex facilioribus indicare volui, prætermittens nonnullas, non quidem admodum difficiles, $ed quæ determinationem aliquam involve- bant. Vt in 1<_>ma Parte, ubi æquationi x^6, px^5, qx^4, ^* $xx, tx, v = o, loco divi$oris x + {1/2}p 🜶 {1/4}pp - q = o, adjungere potui$$em di- vi$orem x - {v - q$} / p$ - t} = o: quem, cum determinationem invol- vat, ($iquidem x + 3 = o, divi$or æquationis x^6 + 5 x^5 + 6 x^4 * + 5xx + 25x + 30 = o, per illum inveniri nequit:) omit- tendum duxi, præferendo ei alterum x + {1/2}p 🜶 {1/4}pp - q = o, qui determinationi nulli obnoxius e$t.

Denique, u$us hujus XI Regulæ $e longè lateque extendit, quod nemo facilè negaverit, qui modò viderit, non nece$$e e$$e, vel fractiones, vel cognitas quantitates $urdas priùs ex æquatione tolli; & quot modis una eademque æquatio, præ$ertim valde compo$ita, & multarum dimen$ionum, ex multiplicatione dua- rum aliarum produci queat; tumque inter omnes illas ex quibus produci po$$it, tantùm unam requiri, in qua unus plure$ve termini deficiant, ut Reductio per has Regulas inveniatur.

SEQVENTES 12, 13, 14, 15 REGVLÆ SE EX- TENDVNT AD ÆQVATIONES, IN QVIBVS NEC SIGNA RADICALIA, NEC LITERALES FRACTIONES INVENIVNTVR. XII. _REGVLA_.

Si in æquatione Propo$ita reperiatur litera cognita, _quæ in ultimo Termino non contineatur_; $i illa non ni$i $e- mel in æquatione extet, vel $emel tantùm reperiatur $ecundùm eundem dimen$ionum numerum, (ut in Æ- quatione x # - 2 ax^3 \\ - 2c # + aaxx \\ + bb \\ + 4 ac \\ - dd # - 2abbx \\ - 2 acc # + aabb = o, [479]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. in qua d d $emel duntaxat reperitur, duas habens di- men$iones) æquatio $emper indivi$ibilis erit per x, aut xx, &c. + vel - quantitate quâvis cognitâ atque ra- tionali.

XIII. _REGVLA_.

Si pluries in æquatione Propo$ita reperiatur litera co- gnita, _quæ in ultimo termino non contineatur;_ $i illa ubi- que eodem $igno + vel - $it adfecta, ac per incogni- tam quantitatem, impares ubique aut ubique pares di- men$iones habentem, multiplicata: æquatio illa $em- per indivi$ibilis erit per x + vel -, vel per xx, x^3, &c. - quantitate quâvis cognitâ atque rationali. ut hæc Æ- quatio x^4 + 4c x^3 - ddxx # + 4bbcx \\ - 2bbd # + b^4 = o, in quâ c bis tantùm reperitur adfecta $igno +, ac multi- plicata per x unius & trium dimen$ionum. aut hæc x^6 # - a x^5 \\ + b # + cf x^4 \\ - dd # - c^3 x^3 \\ - add # - c^4 xx \\ + ddff # - ddccax \\ + d^3 bb # + c^3 d^3 = o, ubi a ter invenitur adfecta ubique $igno -; aut b bis $i- gno +; ac ducta utraque in x, ubique habentem di- men$iones impares: aut in quâ etiam f bis reperitur adfecta $igno +, ac ducta in x, ubique pares dimen$iones habentem.

XIV. _REGVLA_.

Si in æquatione Propo$ita reperiatur litera cognita, _quæ innullo alio quàm in ultimotermino contineatur_; $i ejus dimen$ionum numerus $it minor numero dimen- $ionum incognitæ quantitatis, ad $ummum con$iderato, (ut in hac x^6 - bbx^4 # + b^3 cxx \\ - bbcc # + bcd^4 \\ + 2b d^5 # , = o, in qua [480]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. d tantùm in ultimo termino continetur, habens ad $ummum 5, & x plures, nimirum 6 dimen$iones) cer- tum e$t illam æquationem per x + vel - quantitate quâvis rationali atque cognitâ e$$e indivi$ibilem; Si ejus dimen$ionum numerus $it minor $emi$$e numeri dimen- $ionum incognitæ quantitatis, ad $ummum con$iderati, (ut in eodem exemplo, $i loco ultimi termini bcd^4 + 2b d^5 ponatur b c^3 dd + 2 b^5 d) certum e$t illam æquationem per xx + vel - quantitate quâvis rationali atque cogni- tâ indivi$ibilem exi$tere. Si ejus dimen$ionum numerus $it minor triente numeri dimen$ionum incognitæ quanti- tatis, ad $ummum con$iderati, certum e$t illam æqua- tionem per x^3 + vel - &c. non po$$e dividi. atque ita porrò in infinitum.

XV. _REGVLA_.

_Si in æquatione Propo$ita litera cognita reperia-_ _tur_, quæ in ultimo termino non continetur, _atque ea_ _divi$ibilis $it per_ x, xx, x^3, &c. + vel - _aliquâ quan-_ _titate rationali & cognitâ; facile erit beneficio alte-_ _rius æquationis dictum divi$orem invenire_.

Vt in hac æquatione x^5 - fx^4 # + bf \\ + 1{1/2}bc # x^3 # - 16 bcdxx \\ - {1/2} bcf # + {1/2}bbcfx \\ + {1/2}bbcc # - 8ccdbb = o in quâ f in ultimo termino non continetur, _opùs tantùm e$t, ut_ _omnes quantitates, in quibus f æquè multas habet dimen-_ _$iones nihilo æquales ponantur, atque Propoò inve$tigetur_ _utriu$que, inventæ $cilicet atque Propo$itæ æquationis_, _communis divi$or_. Quocirca po$ito - fx^4 + bfx^3 - {1/2} bcfxx + {1/2} bbcfx = o, $eu - x^3 + bxx - {1/2} bcx + {1/2} bbc = o, inveni- tur, $ecundùm Methodum ante de$criptam, pro earum commu- ni divi$ore xx + {1/2} bc = o.

[481]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM.

Sic etiam $i proponatur hæc æquatio x^4 # - a x^3 \\ - b \\ + c # + aaxx \\ + ab \\ - ac # + c^3 x \\ - baa \\ + aac # - bc^3 \\ + c^4 # = o in qua a ultimo ter- mino non continetur; po$ito -a x^3 # +ab \\ - ac # xx = o, erit x - b + c = o. Divi$io itaque tentanda e$t per x - b + c = o; quoniam nullus præter hunc communis divi$or haberi pote$t. Eundem Divi$o- rem obtinui$$emus $i quantitates omnes ubi a e$t duarum dimen- $ionum po$ui$$emus = o. Notandum e$t in his 12, 13, 14 & 15 Re- gulis, non opùs e$$e, ut literales Fractiones $emper priùs ex æqua- tionibus auferantur: Nam $i contingat, his Fractionibus $ubla- tis, literam, de qua ibi agitur, nihilominus tamen in ultimo Ter- mino tantùm inveniri, quemadmodum in Regula 14 requiritur: vel illâ ablatione factâ in ultimo Termino non inveniri, quod in tribus aliis requiritur; ablatio talium Fractionum nece$$aria non e$t.

SEQVENTES 16, 17, 18, 19 ET 20 REGVLÆSE EXTENDVNT AD ÆQVATIONES, VBI NEC SIGNA RADICALIA, NEC FRACTIONES LI- TERALES VEL NVMERALES INVENIVN- TVR.

Hucu$que perinde e$t, an Propo$itæ æquationis omnia mem- bra, $ive terminorum partes $eparatæ per $ignum + vel - jun- ctæ eundem habeant dimen$ionum numerum vel $ecus: In his $equentibus verò 16, 17, 18, 19, & 20 Regulis con$iderabo, brevitatis causâ, eju$modi tantùm æquationes, quarum omnia Membra habent eundem numerum dimen$ionum; pote$t enim omnis æquatio, hanc conditionem non habens, facilè in talem permutari, ut cuique notum e$t.

Quomodo omnia radicalia $igna ex æquatione tolli po$$int, jam antea o$tendi. Quomodò verò omnes Fractiones tolli queant, nihil difficultatis habet, & $atis à D<_>no des Cartes mon- $tratum e$t in Fractionibus numeralibus, quod etiam eodem mo- do in literalibus locum habet. Sed cum in his Regulis $equentibus divi$ores rationales ultimi Termini nece$$ariò $ciri debeant, præ- mittam

[482]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. Modum inveniendi omnes rationales Divi$ores ul- timi Termini $ur dis & Fractionibus carentis.

Vltimus Terminus æquationis Propo$itæ aut ex _uno_ aut ex _pluribus Membris_ $eu quantitatibus, per + & - junctis con$tabit. Si _unius tantùm Membri_ $it, notum e$t quâ tatione ip$ius divi$ores inveniantur. Quòd $i au- tem ex _pluribus Membris_ con$titerit, $æpenumero diffi- cile e$t eos omnes reperire. Hinc ad eos inveniendos, con$idero $eor$im ultimum Terminum æquationis Pro- po$itæ, $upponendo ip$um = o, atque pro lubitu eligo aliquam ex literis, quam pro incognita quantitate hu- jus fictæ æquationis habeo, cujus re$pectu fictam æqua- tionem illam in ordinem redigo.

Exempli gratiâ, ex ultimo Termino hujus æquationis, x^4 - 4ax^3 # + 2ccxx \\ + 7aa \\ + 2ac # - 4accx \\ - 4aac \\ - 6 a^3 # + c^4 \\ - 4 a^ \\ + 8 a^3 c \\ + 2 ac^3 \\ + 3aacc # = o $umendo literam _c_ pro incognita quantitate, invenio æquatio- nem hanc c^4 + 2ac^3 + 3aacc + 8a^3c - 4a^4 = o.

Deinde inquiro per antecedentes vel $equentes Re- gulas utrum hæc Ficta per aliam rationalem dividi po$$it; Si enim hoc fieri nequeat, manife$tum e$t ulti- mum Terminum æquationis Propo$itæ nullos quoque divi$ores rationales admittere (ni$i unitatem atque ip$um ultimum Terminum integrum inter divi$ores numerare velimus; $ed hi in æquationibus literalibus, ubi omnes quantitates eundem dimen$ionum nume- rum habent, nullius u$us $unt); Quòd $i verò dividi po$$it, oportet rur$us eodem modo quærere divi$ores hujus divi$oris & quotientis, atque ita evidens erit, quo pacto omnes rationales æquationes, quæ hanc Fi- [483]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. ctam æquationem dividere po$$unt, inveniri queant, quæ quidem æquationes tunc futuræ $unt quæ$iti divi- $ores ultimi Termini æquationis Propo$itæ.

Per præcedentes autem uti & per $equentes Regulas omnes divi$ores hujus Fictæ æquationis, non cognitis ejus divi$oribus ultimi Termini, ut plurimùm facilli- mo negotio inveniri poterunt, imo perpaucæ æqua- tiones occurrunt, quarum divi$ores ultimi Termini non per $equentem 21 Regulam, & dicto modo inve- niri pro$$ent. Quoniam verò aliquando tales dantur, quarum divi$ores nec per hanc 21 Reg. nec per aliquam præcedentium obtineri queant; ulteriùs videndum e$t, num Fictæ æquationis ultimus Terminus, _unum an plu-_ _ra membr a_ habeat. Si enim _unum tantùm membrum_ ha- buerit, quemadmodum in hoc exemplo, in quo ulti- mus Terminus e$t - 4 a^4, notum e$t quo pacto eju$- dem divi$ores inve$tigare liceat, po$$untque deinde eorum ope per $equentes Regulas inveniri æquationes omnes rationales, per quas hæc Ficta divi$ibilis erit, at- que ita habebuntur etiam omnes divi$ores ultimi Ter- mini æquationis Propo$itæ, qui requirebantur.

Quòd $i verò ultimus Terminus Fictæ æquationis _plurium membrorum_ fuerit, tum rur$us eundem, ut an- te, $upponerem = o, ac iterùm agerem, quemadmo- dum jam dictum e$t, donecinveniatur æquatio, vel cu- jus rationales divi$ores per aliquam præcedentium, $i- ve per 21 Regulam facillimè inveniuntur; vel cujus ul- timus Terminus tantùm _unius membri_ exi$tit. & ad al- terutrum obtinendum parum temporis requiritur; & alterutro invento, Quæ$itum obtineri pote$t, quoniam tunc per $equentes Kegulas inveniri po$$unt æquatio- nes omnes, ultimam hanc Fictam dividentes; atque ita inventis omnibus divi$oribus ultimi Termini proximè [484]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. antecedentis Fictæ æquationis po$$unt denuo per ea$- dem Regulas, ope horum divi$orum ultimi Termini, inveniri æquationes omnes, quæ huic proximè antece- dentem Fictam dividere queunt, $icque ulteriùs a$cen- dendo obtinebuntur tandem divi$ores omnes, quicun- que fuerint, ultimi Termini Propo$itæ æquationis, qui inveniendi proponebantur.

Exempli gratiâ, $i proponantur inveniendi divi$ores omnes ul- timi Termini hujus æquationis x^4 * # - 14aaxx # + 32aacx # + a^4 # = o, # + 4ac # + 4acd # - 10aacc # + 2cc # - 16add # - 2accd # + 4dd # # + 4aadd # + dc # # 4 ac^3 # # # + 4 a^3 c # # # + dcaa # # # + 24acdd # # # + 4ccdd # # # + 4c d^3 # # # + c^4 # # # +d c^3 nimirum ope Regularum $equentium, æquationes omnes ratio- nales, per quas aliqua Propo$ita dividi pote$t, detegentium be- neficio divi$orum ultimi Termini: $uppono ejus ultimum Ter- minum = o, atque unam ex ip$ius literis con$idero ceu incogni- tam quantitatem, ut puta a, obtineoque æquationem in ordi- nem redactam, a^4 + 4ca^3 # - 10ccaa \\ + 4dd \\ + dc # - 2ccda \\ + 4 c^3 \\ + 24cdd # + 4ccdd \\ +4c d^3 \\ + c^4 \\ + d c^3 # = o. Quoniam autem hujus ultimus terminus etiam plura membra habet, $uppono ip$um rur$us, ut ante, = o $umendoque c pro incognita quantitate, obtineo inde hanc æquationem c^4 + dc + 4ddcc + 4d^3c = o. Quæ divi$a per c dat c^3 + dcc + $ddc + 4d^3 = o, quæ e$t æquatio in qua ultimus Terminus 4 d^3 tantùm _unum Membrum_ [485]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. habet. Con$tat autem quo pacto divi$ores hujus ultimi termini inveniantur, qui, po$tquam cogniti erunt, in$ervire poterunt, ut eorundem ope per $equentes Regulas quærantur, æquationes o- mnes rationales, hanc ultimam Fictam c^3 + dcc + 4ddc + 4d^3 = o dividentes, ac proinde etiam æquationes, quæ c^4 + d c^3 + 4ddcc + 4 d^3 c = o dividere po$$unt, quæ quidem e$t ultimus Terminus Fictæ æquationis proximè præcedentis a^4 + 4c a^3 # - 10ccaa \\ + 4dd \\ + dc # - 2ccda \\ + 4 c^3 \\ + 24cdd # + 4ccdd \\ + 4cd^3 \\ + c^4 \\ +dc^3 # = o. Inventis verò divi$oribus omnibus ultimi hujus æquationis Ter- mini, po$$unt denuo per ea$dem Regulas inveniri omnes æqua- tiones rationales hanc ip$am dividentes; quibus cognitis inven- tum e$t, quod quærebatur, cum æquatio hæc Ficta ultimus $it Propo$itæ æquationis Terminus.

Hinc liquet per $olam $equentem XVII Regulam $emper omnes divi$ores ultimi Termini inveniri po$$e: $ed, quoniam per præcedentes uti & per reliquas $equentes Regulas $æpe pri- mo intuitu cernitur tales divi$ores non dari, $i non dentur, & ii qui dantur $æpe minori labore inveniuntur, poterunt & hæ Re- gulæ magno cum fructu adhiberi.

XVI. _REGVLA_. Quæ modum docet inveniendi omnes æquationes ra- tionales, duos tantùm Terminos babentes, quibus æquatio quævis rationalis & Fractione carens, $ive liter alis $ive numer alis $it, dividi po$$it.

Fiat alia æquatio pro libitu ex duabus aut pluribus quantitatibus, aut etiam terminis Propo$itæ æquatio- nis; atque juxta hanc $uppo$itionem inveniatur valor ip$ius x; vel $umatur tantùm aliquis valor pro x, ut li- bet. Deinde $ub$tituto hoc valore Ficto ip$ius x, vel eo quem ex æquatione Ficta invenimus, ubique in locum ip$ius x æquationis Propo$itæ: Sitermini $e mutuò de- [486]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. $truere reperiantur, erit Propo$ita æquatio divi$ibilis per x - hoc Ficto valore = o; $i autem hi termini $e mutuò non de$truant, quærantur divi$ores aggregati horum omnium terminorum (quod quidem aggrega- tum, ut ab ultimo termino æquationis di$tinguatur, in po$terum vocabo _Terminum Fictum_); atque ab unoquo- que divi$ore unius dimen$ionis auferatur valor Fictus ip$ius x, at ab unoquoque divi$ore duarum dimen$io- num auferatur eju$dem valoris quadratum, & $ic dein- ceps. Quo peracto, videndum erit num aliqua horum reliquorum con$entiant cum divi$oribus ultimi Ter- mini æquationis Propo$itæ $i enim nulla eorum cum iis con$entiant, indicio e$t æquationem Propo$itam per aliam duos tantùm Terminos habentem, $eu per x, aut xx, &c. + vel - quantitate quâvis cognitâ atque ra- tionali non e$$e divi$ibilem: Si verò aliqua con$en- tiant, oportet, facto unoquoque con$entiente + x earundem dimen$ionum, = o, explorare per quam ha- rum æquationum æquatio Propo$ita dividi po$$it; $i enim per nullam ip$arum divi$ibilis $it, erit quoque Propo$ita per x, aut x x, &c. + vel - quâvis quanti- tate cognitâ atque rationali indivi$ibilis. Quæ quidem omnia $equenti exemplo clariora evadent.

Vt ad inve$tigandos divi$ores, $i qui $int, hujus æquationis x^3 - 21axx # - bbx \\ + 20 aa # + 20abb = o, $uppono x^3 = 21 a x x, vel bbx = 20abb, vel ad libitum quemlibet pro x valorem a$$u- mo, utputa a vel b: $ed a$$umamus x^3 = 21 a x x, $ive x = 21a. Deinde $ubrogando 21 a ubique in locum x in æquatione Propo- $ita x^3 - 21axx # - \\ + 20aa # bbx + 20abb = o (rejiciendo brevi- tatis causâ terminos, ex quibus æquatio Ficta e$t conflata, cum ip$i, dum nihilo $unt æquales po$iti, nece$$ariò evane$cant) obti- neo pro terminorum omnium aggregato - 21 abb + 21, [487]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. 20 a^3 + 20 abb, vel - abb + 21, 20a^3, quod quidem ag- gregatum voco _Fictum Terminum,_ cujus divi$ores hi quatuor exi- $tunt + a, & - a; - bb + 21, 20 aa, & + bb - 21, 20 aa. Porrò $ubducto hoc Ficto valore 21 a ab utroque priorum; & ab utroque duorum $equentium eju$dem valoris quadrato, (quo- niam ip$i duarum $unt dimen$ionum;) relinquentur - 20 a, - 22 a; - bb - 21 aa / bb - 41, 21 aa. Quo peracto, $i vi- deatur num aliqua horum Reliquorum con$entiant cum divi$o- ribus ultimi Termini + 20 abb æquationis Propo$itæ, compe- rietur $olummodo - 20 a con$entire. Quocirca ad - 20 a ad- ditâ x unius dimen$ionis, $iquidem - 20 a unius tantùm dimen- $ionis exi$tit, explorandum duntaxat re$tat num æquatio Propo- $ita dividi po$$it per x - 20 a. quod, $i non contingat, erit ea per x, aut xx, + vel - quâvis aliâ quantitate cognitâ atque rationali indivi$ibilis, quemadmodum quoque $i nulli dividi poterit congruentes reperti fui$$ent. at verò hæc æquatio dividi poterit per x - 20 a, orieturque pro quotiente xx - ax - bb = o.

Hîc autem quædam con$ideranda veniunt, quæ breviter $al- tem indicabo.

1. Per hanc viam omnes æquationes duorum terminorum, quibus æquatio Propo$ita dividipo$$it, eâdem operâ inveniun- tur.

2. In formanda nova æquatione, aut cùm ip$i x affingitur ali- quis valor, ob$ervandum e$t, eum brevitatis causâ ita fingi po$$e, ut ip$o in locum x $ubrogato re$ultet inde tale quantitatum ag- gregatum $eu _Fictus terminus_, cujus divi$ores faciles $int inventu, ac pauci numero. id quod communiter levi negotio obtineri pote$t.

3. Sæpenumero $upervacaneum e$t, ut omnes divi$ores ulti- mi Termini æquationis Propo$itæ quærantur; ut in $uperiore exemplo videre e$t, ubi quæ re$tabant Reliqua, ex divi$oribus Fi- cti Termini & ex a$$umpto valore ip$ius x & xx facta, hæc erant quatuor - 20a, - 22a, - bb - 21a a, + bb - 41, 21 aa, quorum duo po$teriora non po$$unt congruere cum divi$oribus ultimi Termini 20 abb æquationis Propo$itæ, _cum duo Membra_ _babeant, atque bîc terminus tantùm unum_. deinde apparet etiam, quòd 22a divi$or e$$e non po$$it ip$ius 20 abb, _quoniam numeru_, 22 _major e$t numero_ 20; atque eapropter con$iderare tantùm opor- [488]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. tet - 20 a, ita ut$olummodo inquirendum $it num ultimus Ter- minus 20 abb divi$ibilis $it per - 20 a. Po$$umus quoque eodem modo, quando divi$ores ultimi Termini æquationis Propo$itæ cogniti $unt, invenire divi$ores omnes _Ficti Termini_, quinobis in- $ervire queunt, reliquis qui inutiles $unt prætermi$$is. Quin imò in multis ca$ubus, præ$ertim cùm æquatio indivi$ibilis e$t, parce- re po$$umus labori, qui in quærendis divi$oribus tam ultimi Ter- mini æquationis Propo$itæ quàm _Ficti Termini_ e$$et impenden- dus, $i modò ip$os inter $e comparaverimus, quod modicà expe- rientiâ longè clariùs, quàm multis verbis pate$cet.

4. Si fortè contingat ut divi$ores Congruentes multi adhuc numero exi$tant, ita ut etiamnum nimis laborio$um foret omni- bus i$tis divi$oribus divi$ionem æquationis Propo$itæ tentare, poterimus aliam æquationem fingendo aut ip$i x alium valorem a$$ignando rur$us operari, &, ut ante, _Reliqua_ (quæ $ingulis divi- $oribus hujus ultimi Ficti termini, - ultimò ip$ius x, aut x x, & c. fictis valoribus $unt æqualia, quemadmodum in Regula fuit di- ctum,) cum jam ipventis Congruentibus comparare, & iterum congruentes, $i qui $int, eligere, $i verò nulli reperiantur, argumen- tum e$t æquationem per x, aut x x, &c. + vel - quâvis quanti- tate cognitâ atque rationali e$$e indivi$ibilem. Et $i adhuc nimis multi fuerint, eodem modo denuo quidam re$cindi po$$unt. Sed hoc rarò accidit in æquationibus literalibus.

5. Si æquatio Propo$ita Fractionibus carens $it divi$ibilis per aliam æquationem rationalem, duos tantùm Terminos haben- tem, non opùs e$t, ad inveniendum hunc divi$orem, omnia $igna radicalia ex Propo$ita æquatione auferre, $ed ea $olummodo, quæ in ultimo Termino reperiuntur.

_Pote$t etiam bæc Regula_ XVI _dividi in duas par-_ _tes, boc modo:_

Inquire primùm num Propo$ita æquatio $it divi$i- bilis per aliam in qua unus plure$ve termini de$unt, $e- cundùm XI Regulam; Si non $it, tantùm $ecundùm jam de$criptam XVI Regulam inquirendum e$t, num $it divi$ibilis per x + vel - aliquo divi$ore ultimi Ter- [489]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. mini, omi$$is omnibus reliquis divi$oribus duarum plu- riumve dimen$ionum.

XVII. _REGVLA._

Quæ docet modum inveniendi omnes æquationes ra- tionales, quibus æquatio quævis rationalis & Fra- ctione carens, $ive literalis, $ive numer alis $it, di- vidi po$$it.

Æquatio talis erit divi$ibilis per aliam rationalem fra- ctione carentem, in qua vel unus plure$ve termini de- ficiunt, vel nullus. Primò itaque inquirendum e$t per X I Regulam, num per rationalem fractione carentem, in qua unus plure$ve termini deficiant, dividi po$$it; $i comperiatur id fieri non po$$e, erit ea divi$ibilis per æquationem nullo termino carentem, & quidem unius dimen$ionis, $i Propo$ita $it 3 dimen$ionum; vel per aliquam unius vel duarum dimen$ionum, $i Propo$ita $it 4 vel 5 dimen$ionum; vel per aliquam 1, 2, 3, $i Propo$t- ta $it 6 vel 7 dimen$ionum; vel per aliquam 1, 2, 3, vel 4 dimen$ionum, $i Propo$ita habeat 8 vel 9 dimen$iones; & $ic in infinitum.

Modum verò inquirendi an ea divi$ibilis $it per æ- quationem $implicem $ive unius dimen$ionis, antea o$tendi: unde $olummodo re$tat, quo modo reliqui divi$ores, $eu æquationes duarum, trium, &c. dimen- $ionum inveniri queant.

Et $ciendum, me quantitatem cognitam 2<_>di termini, adfectam $uis $ignis + & - vocare p; 3<_>tii termini q; 4<_>ti r; 5<_>ti $; 6<_>ti t; 7<_>mi v; at divi$orem ultimi termini, $imiliter $ignis $uis adfectum, b.

REGVLA PRO ÆQVATIONIBVS 4<_>or DIMENSIO- NVM.

Si æquatio Propo$ita divi$ibilis $it per æquationem [490]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. rationalem, plures quàm unam dimen$ionem haben- tem, in qua nullus terminus deficiat; erit ea divi$ibilis per xx + {r - bp / {s / b } - b} x + b = o. Excepto tantùm, cùm {s / b} e$t = b, ac $imul r = b p, id e$t, b = 🜶 √ s, & b = {r / p} tunc enim divi$ibilis erit per x x + {p / {1/2} p 🜶 {1/4}P P + 2 b - q} in x, + b = o.

1. Et cum æquatio Propo$ita $it liberata ab omni- bus fractis & $urdis quantitatibus, atque dividi queat per æquationem rationalem: $equitur, {r - b p / {s/b} - b} debere integram e$$e quantitatem rationalem. Patet etiam _$_ nunquam e$$e po$$e = b b, ni$i _$_ quadratum fuerit, ac r per p dividi po$$it.

2. Sufficiet etiam illos $olùm divi$ores ultimi Termini qui ip$ius √ Q<_>am. non excedunt con$iderare, nimirum, $i æquatio $it numeralis; $ed $i $it literalis, opùs tan- tùm erit divi$oribus uti duarum dimen$ionum, atque ex his $emper alterutro tantùm duorum talium, quorum productum con$tituat ultimum Terminum.

Exempli gratiâ, $i proponatur hæc æquatio numeralis x^4 - 3 x^3 + 12 x x - 30 x - 200 = o, quæ dividi pote$t per aliquam rationalem; & $i compertum $it ip$am indivi$ibilem e$$e per x, + vel - aliquo divi$ore ultimi Termini, ut & per æqua- tionem 2 dimen$ionum, in qua aliquis terminus deficit; dividi poterit per hanc x x + {r - b p / {s / b} - b} x + b = o.

Quia igitur hîc p e$t = - 3 q, quâ non indigemus, prætereo, r = - 30 $ = - 200, [491]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. hinc erit x x + {r - b p /

    b
- b} x + b = x x + {- 30 + 3 b / {-200 / b} - b } x + b = o.

Sunt autem Divi$ores ultimi Termini radicem Quadratam

non excedentes; $eu valores ip$ius b, = # + 1 # vel - 1 # + 2 # - 2 # + 4 # - 4 # + 5 # - 5 # + 8 # - 8 # + 10 # - 10

Vnde $umendo b = + 1, erit {- 30 + 3b / - {200/b} - b } fractio, $imiliterque $i $umatur b = - 1; = + 2; = - 2; = + 4; = - 4, & = + 5. At $i $umatur b = - 5, obtinebitur - 1, ac proinde tentanda erit divi$io per x x - 1 x - 5 = o. Quoniam autem per hanc fieri nequit, tran$eo ad alium valorem ip$ius b, puta + 8. Sed cum $ic rur$us prædicta quan titas fractio evaderet; ut & quando pro b a$$umitur - 8, tran$eo ad b = + 10. Quia verò _r_ fit = b p, ac idcirco x x + b = o, non poterit $imiliter hic valor nobis in- $ervire; ita ut nobis $olùm re$tet b = - 10. Vnde obtin etur æ- quatio x x - 2 x - 10 = o, per quam Propo$ita dividi pote$t.

Eodem modo, $i proponatur æquatio literalis x^4* # -b b \\ + 2ab # xx # +4 abb \\ - a^3 \\ - 4b^3 \\ + a a b # x # -4 b^4 \\ + 2 a a b b # = o, Quoniam p e$t = o r = 4 a b b - a^3 - 4 b^3 + a a b $ = 2 a a b b - 4 b^4, erit x x + {r - b p / {s/b} - b } x + b = x x + {4 abb - a^3 - 4 b^3 + aab / {2 aabb - 4 b^4 / b} - b} x + b = o.

Divi$ores ultimi Termini, duas habentes dimen$iones, $eu va- lores ip$ius b, $unt # + bb, & - 4bb + 2aa, # - bb, + 4bb - 2aa, # + 2bb, + 2bb + aa, # - 2bb, - 2bb - aa. Quorum tantùm prioribus 4 indigemus, nimirum, + bb, - bb, \\ + 2bb, [492]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. + 2bb, - 2bb: quoniam reliqui per hos multiplicati ultimum Terminum producunt.

Sumendo autem b = + bb, 2<_>dus terminus erit fractio. Hinc tran$eundo ad b= + 2bb, obtinebitur æquatio xx # + b \\ - a # x + 2bb = o. Per quam Propo$ita dividi pote$t, invenitur enim pro quotiente hæc xx # + a \\ -b # x # -2 bb \\ + aa # = o.

REGVLA PRO ÆQVATIONIBVS 5<_>que DIMEN- SIONVM.

Si æquatio Propo$ita 5 dimen$ionum divi$ibilis $it per æquationem rationalem, plures quàm unam di- men$ionem habentem, in qua nullus terminus de$it; poterit ip$a dividi per æquationem hanc xx -

    {{t / b} / + 2b} + {1/2}P 🜶 √
        - {{t / b} / 2b} + {1/2} P⃞^tè
      . - q + b + { s / b }
in x, + b = o.

Et cum æquatio hæc debeat e$$e rationalis quæ nullas admittat fractiones; $equitur 2<_>dum terminum debere e$$e integram quantitatem rationalem.

Exemplum.

Proponatur hæc æquatio x^5** # + 8aabxx \\ - 63 a^3 \\ + 8 abb \\ - b^3 # + 2ab^3 x \\ + 16 a^3 b \\ + 15 aabb \\ - b^4 \\ - 4 a^4 # - b^5 \\ + a^4 b \\ - a b^4 \\ + a^3 bb # = o.

Po$tquam con$tat, æquationem hanc dividi non po$$e per ul- lam aliam, 2 aut 3 dimen$iones habentem, in qua unus aut plu- restermini deficiunt, nec per x 🜶 aliquo divi$ore ultimi termini; erit illa divi$ibilis per $uperiorem xx -

    {{t / b} / 2b } + {1/2}P 🜶 √ -
      {{t / b} / 2b } + {1/2} p ⃞^tè.
    - q + b +
{s / b} in x, + b = o. [493]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. Quantitates cognitæ $unt p = o q = o _r_ nullius hîc e$t u$us. $ = 2 a b^3 + 16 a^3 b + 15 aabb - b^4 - 4 a^4 t = - b^5 + a^4 b - a b^4 + a^3 bb, & divi$ores ultimi Termini, duas dimen$iones habentes, $eu va- lores ip$ius b $unt = ab + bb, vel - ab - bb, vel bb - aa, vel - bb + aa vel ab - bb, vel - ab + bb vel aa + ab + bb, vel - aa - ab - bb: hinc $i b $umatur = ab + bb, obtinebitur xx -
    {{t / b} / 2b} + {1/2} p 🜶 √
      - {{t / b} / 2b } + {1/2} p □^tè
    - q + b
+ {s / b} in x, + b æquale xx - 4 ax # + ab \\ + bb # = o. Per quam $i tentetur utrum Pro- po$ita dividi queat, invenietur divi$ionem fieri po$$e, atque pro quotiente oriri x^3 + 4 axx + 16 aax - b^3 = o. # - ab # + a^3 # - bb

REGVLA PRO ÆQVATIONIBVS 6 DIMEN- SIONVM.

Si æquatio Propo$ita 6 dimen$ionum divi$ibilis $it per æquationem rationalem, plures quàm unam di- men$ionem habentem, in qua nullus terminus de$it; erit ip$a divi$ibilis vel per æquationem 2 dimen$ionum, vel per aliquam 3 dimen$ionum. Si divi$ibilis $it per æ- quationem rationalem 2 dimen$ionum, poterit dividi per æquationem xx + yx + b = o, exi$tente y = # {pb - {t / b} / 2b - {{2v / b} / b}} # 🜶 #

    √{pb - {t / b} / 2b - {{2v / b} / b}} # □^tè # {+ $ - {v / b} + bb - qb / b - {{v / b} / b}}
Si divi$ibilis $it per æquationem rationalem 3 dimen- $ionum, erit divi$ibilis [494]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. per æquationem x^3 + yxx + zx + b = o, exi$tente y^3 # {-{pv / b} - 2pb / {v / b} + b} # yy # {+ppb - 2t / {v / b} + b} # y # {
    -{v / b} + b
inr,
    - qb + t
inp / {v / b} + b} # = o, # # # + qy # {v / b} - b # & z = {y^3 - pyy + qy + {v / b} + b - r / 2y - p}.
Porrò ob eandem rationem atque in præcedentibus Regulis $equitur y & z debere e$$e integras quantitates rationales.

Atque in hoc ultimo ca$u, ubi divi$io per x^3 + yxx + zx + b = o tentanda e$t, opùs tantùm e$t uti divi- $oribus ultimi Termini qui ejus radicem quadratam non excedunt, nimirum quando æquatio numeralis e$t; at ipsâ literali exi$tente, $ufficit uti divi$oribus 3 dimen- $ionum, atque ex his duntaxat alterutro duorum ta- lium, quorum productum ultimum Terminum efficit, haud $ecus ac id in præcedenti Regula pro æquationi- bus 4<_>or dimen$ionum quoque annotatum fuit. Quæ porrò animadver$io locum etiam obtinet in omnibus æquationibus parium dimen$ionum, quas dividere ten- tamus per aliam dimidium præcedentium dimen$ionum numerum habentem.

DETERMINATIO I<_>mi CASVS.

Cùm 2b - {{2v / b} / b} e$t = o, hoc e$t, b^3 = v, & h = √C. v: erit y = {-$ + q √C.v / p√C. v - {t / √C.v}}.

[495]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM.

Cùm 2b - {{2v / b} / b} e$t = o, ac $imul p √C. v - {t / √C. v} = o, & - $ + q √C. v = o, hoc e$t, b = √C. v, b = √{t / b}, & b = {$ / q}: erit y^3 - pyy # + {$ / √C. v} \\ - 3 √C.v # y # + 2p √C. v \\ - r # = o.

DETERMINATIO 2<_>di CASVS.

Cùm {v / b} + b e$t = o, erit yy # - p \\ + {2t / pb} # y # - {2r / p} + q - {t / b} = o.

Cùm p e$t = o, ac $imul {v / b} + b = o, erit y = {rb / t}.

Cùm t e$t = o, & r = o, ac $imul p = o, & {v / b} + b = o, erit y ^* + 2qyy - 8by # - 4$ \\ + qq # = o.

Cùm 2 y e$t = p, & y^3 - pyy + qy + {v / b} + b - r = o, erit z = {t + byy - qb / {v / b} - b}. Sed cùm determinationes illæ manent, ac $imul {v / b} - b e$t = o, & t + byy - qb = o, erit z = {t / 2√v} 🜶 {tt / 4v} - $ + p √v.

Denique in omnibus determinationibus adverten- dum e$t, quòd, $i reperiatur 2b - {{2v / b} / b} = o, & p √C. v - {t / √C. v} = o, $ed - $ + q √C. v non $imul e$$e = o; ut & $i reperiatur {v / b} + b = o, p = o, & t = o, $ed r non $imul = o; itemque $i reperiatur 2y = p, & y^3 - pyy + qy + {v / b} + b - r = o, & {v / b} - b = o, $ed t + byy - qb non $imul = o; [496]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. atque $imiliter in Regula pro 4<_>or dimen$ionibus, $i {$ / b} - b reperiatur = o, $ed non perinde r - bp = o: quòd tum inquam valor a$$umptus ip$ius b, quò hoc contingit, nobis in$ervire non po$$it.

Exempla 1<_>mi Ca$us.

Proponatur inquirendum, an hæc æquatio x^6 - 3 x^5 + 7 x^4 - 5 x^3 + 4 xx^* + 8 = o dividi po$$it per æquationem rationalem 2 dimen$ionum, in qua nulli termini deficiant.

Cum igitur hîc # p $it # = # - 3 # q # = # 7 # r # = # -5 # s # = # 4 # t # = # o # v # = # 8

erit y = # {pb - {t / b} / 2b - {{2v / b} / b}} # 🜶 √ #

    {pb - {t / b} / 2b - {{2v / b} / b}} # □^tè # {+ s - {v / b} + bb - qb / b - {{v / b} / b}}
æqualis {-3b / 2b - {{16 / b} / b} # 🜶 √ #
    { - 3b / 2b - {{16 / b} / b} # □^tè # {4 - {8 / b} + bb - 7^b / b - {{8 / b} / b}
. Divi$ores autem ultimi Termini, $eu valores ip$ius b $unt + 1, # vel # - I + 2, # # - 2 + 4, # # - 4 + 8, # # - 8. Hinc $i primò $umatur b = + 1, poterit radix ex
    {- 3b / 2b - {{16 / b} / b}} # □^tè # {4 - {8 / b} + bb - 7^b / b - {{8 / b} / b}}
extrahi, inveniturque y = - 1, $ed æquatio propo$ita non poterit dividi per xx [497]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. - 1x + 1 = o, ac proinde tran$eo ad b = + 2, $ed cum $ic b fiat = √ C. v, deberet, juxta determinatio- nes $uperiores, y e$$e = {- $ + q √ C. v / p √C. v - {t / √ C. v}}, hoc e$t, = {+ 10 / - 6}. Id quod cum fractio exi$tat, tran$eo ad b = + 4, atque inde obti- neo y = {- 12 / + 7} 🜶 {2/7}, hoc e$t, y = - 2, aut = - {10/7}. Quorum qui- dem non ni$i y = - 2 retinendum e$t, adeoque divi$io tentanda per xx + yx + b = xx - 2x + 4 = o. Hæc autem procedere comperitur, oritur namque pro quotiente x^4 - 1 x^3 + 1 xx + 1x + 2 = o.

Eodem modo, $i examinare velimus hanc æquationem x^6 + 1 x^5 + 1 x^4 - 2 x^3 + 2xx + 4x + 8 = o: quoniam p e$t = I, q = 1, r = - 2, $ = 2, t = 4, & v = 8, invenitur y = # {1b - {4 / b} / 2b - {{16 / b} / b}} # 🜶 √ #

    {1b - {4 / b} / 2b - {{16 / b} / b}} # □^tè # {+ 2 - {8 / b} + bb - b / b - {{8 / b} / b}}. Sumendo autem b = + 1, non poterit √ Q. extrahi; quocirca tran$eo ad b = + 2, invenioque b fore = √ C. v, ac b = √ {t / p}, ut & b = {$ / q}. Vnde fit ut juxta dictam determinationem valorem quæram ip$ius y per hanc æquationem y^3 - pyy # + {$ / √ C. v} y + 2 p \\ - 3 √C. v - r # √C. v = o, hoc e$t, y^3 - 1yy - 5y + 6 = o.

    Equa æquatione pro _y_ nullus valor rationalis invenitur præter 2, ac proinde divi$io tentanda relinquitur per xx + yx + b = xx + 2x + 2 = o. Comperitur autem fieri po$$e, oritur enim pro quotiente x^4 - 1 x^3 + 1xx - 2x + 4 = o.

    Exempla 2<_>di Ca$us.

    E$to examinandum, an hæc æquatio x^6* + 1 x^4 + 3 x^3 + 6 xx + 3 x - 4 = o dividi po$$it per æquationem rationalem 3 dimen$ionum, in qua nulli termini deficiant.

    [498]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I.

    Cum hîc # p $it # = # o # q # = # 1 # r # = # 3 # s # = # 6 # t # = # 3 # v # = # - 4, crit v^3 # {- {pv / b } - 2pb / {v / b} + b } # yy # {+ ppb - 2t / {v / b} + b \\ + q y} # y # {

      - {v / b} + b
    in r,
      - qb + t
    in p / {v / b} + b \\ {v / b} - b } æqualis y^3* # { + Iy \\ - 6 / - {4 / b} + b} # y # {
      {4 / b} + b
    in 3 / - {4 / b} + b \\ - {4 / b} - b} # = o. Divi$ores ultimi Termini, $eu valores ip$ius b, qui $oli $unt con$i- derandi, $unt + 1, vel - 1, vel + 2. Vnde $umendo b = + 1, obti- nebitur y^3 * + 3 y^* - 10 = o. Sed cum y hujus æquationis nul- lum valorem rationalem admittat, tran$eo ad alium, nempe + 2. Cum autem $ic {v / b} + b fiat = o, atque etiam p $it = o, erit, juxta dictam determinationem, y = {rb / t}, hoc e$t, y = 2. At quoniam pro z = {y^3 - pyy + qy + {v / b} + b - r / 2y - p} invenitur fractio, tran$eo demum ad b = - 1, atque hinc obtineo y^3* - 1 y* = o, hoc e$t, y = + 1, & y = - 1. E quibus tandem inveniendus $upere$t valor ip$ius z. Quocirca $i primùm $umatur y = + 1, invenietur inde z = 1, & x^3 + yxx + zx + b = x^3 + 1xx + 1x - 1 = o. Per quam æquationem Propo$ita dividi pote$t, oritur enim pro quotiente x^3 - 1xx + 1x + 4 = o. Quòd $i autem per eam dividi non potui$$et, ut nec per aliam, ubi y e$t = - 1, æquatio Propo$ita dicto modo non divi$ibilis fui$$et, quandoquidem $ic omnes ip$ius b valores examini $ubjeci$$emus.

    [499]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM.

    Similiter examinaturi hanc æquationem x^6 - 6 x^5 + 25 x^4 - 36 x^3 + 3 xx + 16x - 28 = o, in qua p e$t = - 6, q = 25, r = - 36, $ = 3, t = 16, v = - 28, & b = + 1 vel - 1, aut + 2 vel - 2, aut + 4 vel - 4, (negle- ctis $cilicet reliquis divi$oribus, radicem quadratam ultimi termi- ni excedentibus:) inveniemus, faciendo, ut ante, periculum cum unoquoque valore ip$ius b, $i pro b a$$umitur - 2, æquationem hanc y^3 + 5 yy + 16 {1/3} y + 31 = o, in qua y admittit tantum- modo unum valorem rationalem, qui integer numerus e$t nem- pe - 3. Per hunc autem quæro valorem ip$ius z. Sed cum hîc 2 y $it = p, & y^3 - pyy + qy + {v / b} + b - r = o, non po$$um eun- dem per hanc æquationem z = {y^3 - pyy + qy + {v / b} + b - r / 2y - p} in- venire, quo circa illum quæro per hanc z = {t + byy - qb / {v / b} - b}, atque invenio z = 3, & x^3 + yxx + zx + b = x^3 - 3xx + 3 x - 2 = o. Per quam igitur examinando an Propo$ita dividi queat, compe- rietur divi$ionem fieri po$$e, orieturque pro quotiente x^3 - 3xx + 13 x + 14 = o. Si verò in hoc ultimo exemplo, ubi 2y e$t = p, non fui$$et y^3 - pyy + qy + {v / b} + b - r = o, oportui$$et tran$ire ad alium valorem ip$ius b.

    Vbi notandum per has Regulas pro æquationibus 4, 5, & 6 di- men$ionum non $olùm $ciri po$$e, an Propo$ita aliqua æquatio per aliam rationalem, in qua omnes Termini extant, divi$ibilis $it; $ed etiam utrum ip$a divi$ibilis $it per rationalem, in qua aliquis Terminus deficiat. Verùm cum idem faciliùs cogno$ci queat per XI Regulam, hanc iis duntaxat æquationibus, in quibus nulli termini deficiunt, applicare volui.

    2. Quoniam autem u$us harum Regularum vel eo major e$t, quo pauciores divi$ores ultimus Terminus Propo$itæ æquationis admittit, haud incon$ultum fuerit hîc adjungere modum, quo plerumque levi negotio Propo$itam æquationem in aliam tran$- mutare licet, in qua ultimus Terminus pauciores habeat dimen- $iones, quæque indivi$ibilis $it $i Propo$ita $it indivi$ibilis, at di- [500]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. vi$ibilis, $i Propo$ita divi$ibilis fuerit, & ex cujus æquationibus ip$am dividentibus facilè quoque inveniri po$$int æquationes, Propo$itam dividentes.

    A$$umpto in hunc finem valore aliquo pro x, ut lu- bet, eoque $ubrogato ubique in locum x, quærantur divi$ores omnes aggregati omnium terminorum; &, $i divi$ores hi non pauciores numero fuerint divi$oribus ultimi Termini æquationis Propo$itæ, $umatur rur$us alius valor pro x, exploreturque num hinc aggregatum pauciorum divi$orum inveniatur; quòd $i non fiat, de- nuò pro x alius valor a$$umendus e$t, idque tam diu continuetur, donec inde aggregatum re$ultet, quod pauciores divi$ores habeat. Quo peracto, ponatur x = z, + a$$umptoip$ius x valore, huju$modi aggrega- tum pauciorum divi$orum $uggerente, atque hîc va- lor z + &c. ubique in locum x $ub$tituatur, obtinebi- turque alia æquatio, in qua z erit incognita quantitas, & ultimus Terminus dictum aggregatum inventum pauciorum divi$orum; ita ut hæc æquatio talis $utura $it, qualis requiritur, nimirum indivi$ibilis $i Propo- $ita indivi$ibilis $it, at divi$ibilis $i Propo$ita divi$ibilis fuerit.

    Exempli gratiâ, e$to invenienda eju$modi æquatio loco hujus x^5 + 2 x^4 - 58 x^3 - 49 xx - 50 x - 600 = o. Sumatur x = 1, fietque x^5 = + 1 # + 2 x^4 = + 2 # - 58 x^3 = . . - 58 # - 49 xx = . . - 49 # - 50 x = . . - 50 # - 600 = . . - 600, & x^5 + 2 x^4 - 58 x^3 - 49xx - 50 x - 600 =

      + 3 - 757
    , hoc e$t, = - 754. cujus quidem numeri divi$ores multò pauciores exi$tunt quàm ip$ius - 600.

    Hinc ponendo x = z + 1, [501]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. erit # x^5 = z^5 + 5 z^4 + 10 z^3 + 10zz # + 5z # + 1 # + 2 x^4 = # + 2 z^4 + 8 z^3 + 12 zz # + 8z # + 2 # - 58 x^3 = # - 58 z^3 - 174zz - 174z - 58 # - 49 xx = # # - 49 zz - 98 z - 49 # - 50 x = # # # - 50z - 50 # - 600 = # # # # - 600, # # & z^5 + 7 z^4 - 40 z^3 - 201zz - 309z - 754 = o. Quæ æquatio per præcedentes Regulas examinata divi$ibilis re- peritur per zz + 3z - 58 = o, ac proinde cum x $it = z + 1, erit z = x - 1. Vnde $i in locum z $ubrogetur x - 1, obtinebi- tur zz + 3z - 58 = xx + 1 x - 60 = o. per quam itaque Propo$ita quoque æquatio divi$ibilis erit.

    Quòd $i autem po$t primam po$itionem ip$ius x = + 1 obti- nui$$emus aggregatum, quod nobis non in$ervii$$et, id e$t, quod non pauciores aut adhuc nimis multos divi$ores admi$i$$et, pone- re potui$$emus x = - 1; quòd $i verò & hinc quæ$itum aggre- gatum nondum inveni$$emus, ponere po$$emus x = + 2; dein- de x = - 2, atque ita porrò; vel etiam po$$emus nonnullos ter- minos $upponere = o, $i aliqui fuerint è quibus idonea quantitas pro x inveniri po$$et. Exempligratiâ, po$$emus in æquatione al- lata duos priores terminos x^5 + 2 x^4 $upponere = o, atque $ic in- venire x = - 2, quærendo tantùm ulteriùs aggregatum reliquo- rum Terminorum - 58 x^3 - 49xx - 50x - 600. Porrò, quod hîc de æquationibus numeralibus diximus, idem quoque locum obtinet in literalibus. Si enim, verbi gratiâ, habeatur æqua- tio literalis hæc x^5 * - 6 ab x^3 + 30 aabxx # - 24 a^3 bx \\ + 10a^4 # + 120ab^4 = o, ponere po$$umus x = + a, vel x = - a, vel x = + b, vel x = - b, &c. vel etiam $upponere terminos aliquos = o, ut - 6 ab x^3 = + 30 aabxx, prout vi$um fuerit.

    3. Verùm enimvero magnum hîc commodum in literalibus æ- quationibus elucet: Nam _non tantùm, cùm boc aggregatum_ _nullos divi$ores præter unitatem ac $e ip$um admittit_ (quos quidem divi$ores in æquationibus literalibus, ubi omnia cu- ju$que termini membra eundem dimen$ionum numerum habent, quemadmodum in his de quibus agimus, prætermittere $oleo, cum nulla divi$io per eos fieri po$$it), _manife$tum e$t, æquatio-_ [502]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. _nem Propo$itam per aliam rationalem, in qua $ive omnes_ _$ive non omnes termini extant, & $ive unius $ive Plurium_ _e$t dimen$ionum, penitus e$$e indivi$ibilem; Sed præterea_ _etiam liquet, æquationem Propo$itam nunquam fore di-_ _vi$ibilem per æquationem rationalem, cujus dimen$ionum_ _numerus non congruit cum dimen$ionum numero alicu-_ _jus ex divi$oribus ultimi Termini vel dicti aggregati_. Quocirca $i æquatione exi$tente 6 dimen$ionum divi$ores non ni$i 1 & 5 dimen$ionum fuerint, erit ea indivi$ibilis per æquatio- nem 2, 3, & 4 dimen$ionum; & $i divi$ores tantùm 2 & 4 dimen- $ionum fuerint, erit ip$a indivi$ibilis per æquationem 1, 3, & 5 dimen$ionum, atque ita de omnibus aliis.

    It a ut per hanc con$ider ationem non tantùm multi ca- $us re$ecari queant, quando æquatio per aliam rationa- lem divi$ibilis e$t; $ed etiam $i inquirere velimus, num Propo$ita aliqua æquatio rationalis per aliam rationa- lem divi$ibilis $it, poterit $æpi$$imè parvo admodum la- bore indivi$ibilitas, $i ea $it indivi$ibilis, cogno$ci.

    Si enim, exempli causâ, proponatur æquatio x^5* - 6abx^3 + 30aabxx # - 24a^3bx \\ + 10 a^4 # + 120 ab^4 = o, ponaturque x = a, obtinebitur x^5 = + a^5 # - 6ab x^3 = . . . - 6 a^4 b # + 30 aabxx = + 30a^4b # + 24 a^3 b x = . . . - 24 a^4 b # + 10 a^4 x = + 10 a^5 # + 120 a b^4 = + 120 a b^4 # & fit aggregatum + 11a^5 + 120 ab^4. Cujus divi$ores (omi$$is unitate ac ip$o aggregato) tantùm $unt + a, - a, 11 a^4 + 120 b^4, & - 11 a^4 - 120 b^4, unius $cilicet & 4<_>or dimen$ionum: ita ut Propo$ita æquatio, $i per rationalem unius dimen$ionis divi$ibilis non fuerit, penitus per rationalem futura $it indivi$ibilis. Quoniam autem hîc x e$t = z + a, addi debet a divi$oribus + a, & - a, ad habendos valores ip$ius _x_, idcirco tantummodo x - 2a = o pro divi$ore a$$umi po$$et. Sed [503]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. per hunc æquatio Propo$ita non e$t divi$ibilis, quare illa etiam per nullam æquationem rationalem dividi poterit. Quod $i juxta unam po$itionem non ita accidi$$et, facilè fuerit aliam in$tituere, ponendo x = b, vel = - a, vel = - b, &c. Etrarò continget, quin per hanc tran$mutationem æquationis Propo$itæ in aliam aliquod commodum con$equuturi atque operæ plurimùm $ub- levaturi $imus.

    XVIII. _REGVLA_,

    Zuæ modum docet reducendi omnem æquationem $i- ve liter alem $ive numer alem, & quæ ex multiplica- tione duarum aliarum, quarum ultimi Termini $unt quantitates rationales, fractioneque carentes, pro- duci po$$unt.

    Hæc Regula parùm à præcedenti differt, ni$i quòd $e latiùs extendat, & per hanc quoque Reductiones eju$modi æquatio- num $emper inveniri po$$int, quæ ex duabus aliis, $ive rationales, $ive irrationales $int, produci po$$unt, hoc tantùm excepto, quòd ultimi earum termini $int quantitates rationales: cum præcedens Regula $e $olùm extendat ad æquationes, quæ non ni$i ex ratio- nalibus produci po$$unt: ideoque tantùm opùs e$t, ut $olummo- do ii$dem Regulis utamur, omnibus illis particularibus relictis, quæ originem duxerunt ex eo, quòd nece$$e $it, ut illæ æquatio- nes, ex quibus Propo$ita æquatio produci pote$t, $int rationales, quod hîc non requiritur. Exempli loco $it prima

    REGVLA PRO ÆQVATIONIBVS 4<_>or DIMENSIO- NVM.

    Si æquatio Propo$ita divi$ibilis $it peraliam, plures quàm unam dimen$ionem habentem, in qua nullus terminus deficiat, & cujus ultimus terminus $it ratio- nalis; erit ea divi$ibilis per xx + {r - bp / {s / b} - b } x + b = o. [504]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. Excepto tantùm, cum {s / b} e$t = b, ac $imul r = bp, id e$t, b = 🜶 √$, & b = {r / p}, tunc enim divi$ibilis erit per xx +

      {1/2} p 🜶 {1/4}pp + 2b - q
    , in x, + b = o. ubi patet _$_ nunquam e$$e po$$e = bb, ni$i _$_ quadratum fuerit, ac r per p dividi po$$it.

    2. Sufficit etiam illos $olùm divi$ores ultimi termini, qui ip$ius radicem quadratam non excedunt, con$ide- rare, &c.

    Exempli gratiâ, examinaturus hanc æquationem x^4 - 2ax^3 # + 2aaxx \\ - cc # - 2a^3x + a^4 = o: quoniam p = - 2 a, q = 2 aa - cc, r = - 2a^3, $ = a^4, hinc @rit xx + {r - bp / {s / b} - b} x + b = xx {- 2a^3 + 2ab / {a^4 / b} - b} x + b = o. Sunt autem divi$ores ultimi Termini, $eu valores ip$ius b, + aa & - aa. Vnde $umendo b = aa, obtinebitur {a^4 / b} - b = o, ac etiam - 2 a^3 + 2ab = o (hoc e$t, {s / b} = b, & $imul r = bp.) ac proinde tentanda erit divi$io per xx + {1/2} p x 🜶 {1/4}pp + 2b - q, x, + b = o, hoc e$t, per xx - ax + aa + cc, x, + aa = o, vel per xx - ax - aa + cc, x, + aa = o: Quæ divi$io per utram- que $uccedit.

    Ita etiam $e res habet in

    REGVLA PRO ÆQVATIONIBVS 5<_>que DIMEN- SIONVM.

    Si enim æquatio Propo$ita 5 dimen$ionum divi$ibi- lis $it per aliam plures quàm unam dimen$ionem ha- bentem, in qua nullus terminus deficiat, cuju$que ul- timus terminus $itrationalis; erit ea divi$ibilis per xx -

      {{t / b} / 2b} + {1/2}p 🜶 √
        - {{t / b} / 2b} + {1/2}p □^tè
      . - q + b + {s / b}
in x, + b = o.

[505]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM.

Et$ic porrò de cæteris Regulis, tantùm, uti dictum e$t, omni- bus illis particularibus relictis, quæ originem duxerunt ex eo, quòd nece$$e $it, utillæ æquationes ex quibus Propo$ita æquatio produci pote$t, illic $int rationales, quod $olùm hîc non requi- ritur.

Animadvertendum quoque e$t, hanc Regulam $e non $olùm extendere ad æquationes, in quibus nec $igna radicalia, nec Fra- ctiones inveniuntur, (quemadmodum præcedens illis tantùm quadrat,) $ed quoque ad illas, in quibus & radicalia $igna & Fra- ctiones reperiuntur, hoc tantùm excepto, quòd non $int in ulti- mo Termino, ut antea dictum.

Denique notandum e$t, quòd idem etiam $equenti modo inve- niri po$$it.

REGVLA PRO ÆQVATIONIBVS S DIMEN- SIONVM.

Quære communem divi$orem duarum æquationum, yy # + {t / bb} \\ - p # y # + q \\ - b \\ - {s / b} # = 0, & yy # - {$b / t} \\ + {b^3 / t} # {y - bbp - t + rb / {t / b}} = o, & per eum, valorem ip$ius y; eritque Propo$ita æquatio divi$ibilis per x x + y x + b = o.

REGVLA PRO ÆQVATIONIBVS 6 DIMEN- SIONVM.

Si Propo$ita æquatio divi$ibilis e$t per x x + y x + b = o, quæratur communis divi$or duarum æquationum, b y y - {v / bb} y y # - p b y \\ + {t / b} # - $ \\ + {v / b} \\ - bb \\ + qb # = o, & y^3 - p yy # + qy - r = o \\ - 2b + pb \\ - {v / bb} + {t / b}, & per eum, valor ip$ius y.

[506]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I.

Si Propo$ita æquatio e$t divi$ibilis per x^3 + yxx + zx + b = o, po$$unt per eandem methodum, quâ priores æquationes inventæ $unt, etiam inveniri duæ aliæ, altera trium, altera 4<_>or dimen$ionum, quarum communi divi$ore invento, per eum valor incognitæ quantitatis y inveniri pote$t; valor verò ip$ius z quæra- tur eodem modo, quo antea. Eadem e$t ration in altio- ribus æquationibus.

Sed $i nullus inveniatur communis divi$or, a$$um- ptum valorem ip$ius b relinquo, & alium a$$umo. Et $i omnes termini alterius æquationis $e invicem tol- lant, per alteram inveniendus e$t valor ip$ius _y_.

XIX. _REGVLA,_

Luæ modum docet reducendi omnem æquationem rationalem Fractione & 2<_>de termino carentem, quæ dividi po$$it per aliam cujus 2<_>dus terminus $it rationa- lis, &c.

Primùm inquiro per XI Regulam, an Propo$ita æ- quatio divi$ibilis $it per aliam in qua non omnes ter- mini extant; quod $i fieri nequit, erit divi$ibilis per a- liam in qua omnes termini extant, quam $equenti mo- do invenio. I<_>mo. Experior num dividi po$$it per x + vel - aliquo divi$ore ultimi Termini; $i neque hoc $ucce- dat, facio æquationem eju$dem formæ, quam multi- plicatione deduco ex tot aliis paribus, quot paria ita $umi queunt, ut productum totidem habeat dimen- $iones quot Propo$ita æquatio, non annumerando æ- quationem unius tantùm dimen$ionis. Exempli gratiâ, $i æquatio Propo$ita habeat 8 dimen$iones, con$idero duas æquationes, habentes 2 & 6, 3 & 5, 4 & 4 dimen- $iones; aut, $i 9 dimen$iones habeat, duas, quæ 2 & 7, 3 & 6, 4 & 5 dimen$ionum fuerint, ex quarum multi- [507]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. plicatione Propo$ita po$$et produci. 3<_>tiò. Po$t hæc tran$muto Propo$itam æquationem in aliam, cujus in- cognita quantitas de$ignet quantitatem 2<_>di Termini, unius harum duarum æquationum, quæ, ($i inæqua- lium dimen$ionum fuerint,) pauciores dimen$iones habeat, 4<_>tò. Po$tremò inquiro num inventa æquatio divi$ibilis $it per incognitam quantitatem + vel - ali- quo divi$ore ultimi $ui Termini. &c.

Sumamus, verbi gratiâ, hanc æquationem 6 dimen$ionum, x^6* + 9 x^4 + rx^3 + $xx + tx + v = o, in qua q de$ignet quantitatem cognitam tertii termini $uis $ignis + & - adfectam; r quarti; $ quinti; t $exti; & v ip$um ulti- mum terminum: Et quam $uppono indivi$ibilem per aliam æ- quationem, in qua unus aut plures Termini deficiunt, ut & per x, + vel - aliquo divi$ore ultimi Termini.

Primò itaque inquiro utrum ip$a divi$ibilis $it per æquatio- nem 2 dimen$ionum, in qua omnes termini extant, hoc pacto:

x^4 - yx^3 + zxx + kx + l # = o xx + yx + w # = o x^6 - y x^5 + z x^4 + k x^3 + lxx # + y # - yy # + yz # + yk # + ylx # # + w # - wy # + wz # + wk # + wl x^6 # * # + q x^4 # + r x^3 # + $xx # + t x # + v # = o.

Vnde hæ 5 æquationes re$ultant

1<_>ma. # z - yy + w = q 2<_>da. # k + yz - wy = r 3<_>tia. # l + yk + wz = $ 4<_>ta. # yl + wk # = t 5<_>ta. # wl # = v.

Per I<_>mam fit z = q + yy - w, qui valor $i in locum ip$ius z in reliquis æquationibus $ubrogetur, habebitur

pro # 2<_>dà. # k + qy + y^3 - 2wy = r # 3<_>tiâ. # l + yk + qw + yyw - ww = $ # 4<_>tâ. # yl + wk = t # 5<_>tâ. # wl = v. [508]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I.

Per 2<_>dam fit k = r - qy - y^3 + 2wy, qui valor in locum ip$ius k in reliquis æquationibus $ub$titutus dat

pro # 3<_>tiâ. # l + ry - qyy - y^4 + 3wyy + qw - ww= $ # 4<_>tâ. # yl + rw - qwy - y^3 + 2wwy = t # 5<_>tà. # wl = v.

Per 3<_>tiam fit l = $ - ry + qyy + y^4 - 3wyy - qw + ww2 qui valor in reliquis æquationibus $ub$titutus dat

pro # 4<_>tâ. # $y - ryy + q y^3 + y^5 - 4w y^3 - 2qwy + 3wwy + rw = t # 5<_>tâ. # $w - ryw + qyyw + y^4 w - 3wwyy - qww + w^3 = v.

Per 4<_>tam æquationem invento valore ip$ius w w (aut ip$ius 3 w w), $ub$tituo ip$um in locum w w (aut 3 w w) in 5<_>ta æqua- tione, obtineoque 6<_>tam æquationem, in qua w tantùm I dimen- $ionem habet, nimirum: w= # s y^3 + 6q y^6 - 4r y^5 + 5$ y^4 + qq y^4 - st y^3 - rryy + q$yy - qvyy - qty + $ry - tr # # 14 y^6 + 8q y^4 + sr y^3 + 2qqyy - 6$yy + qry - 3ty - rr Qui valor $i jam in 4<_>ta æquatione in locum w $ubrogetur, habe- bitur proip$a y^15 * + 49 y^13 - 2r y^12 + 6qq y^11 + 10t y^10 - 2q$ y^9 + 12qt y^s - 3rt y^7 + 10$t y^6 # # - 2$ # - 6qr # - 26v # + 6r$ # - 24qv # - 30rv # # # # + 49^3 # - 6qqr # - 7$$ # + 2qqt # # # # # # + 2qq$ # + 49r$ # # # # # # + q^4 # + 2 r^3 # # # # # # # - 2 q^3 r # - 12tt y^3 # + 2q$t y^4 # - 5qtt y^3 # - 6rttyy # - qqtty # - qrtt = o. # + 6qrt # - 6qrv # + 7r$t # + 2 r^3$ # + 3$tt # + t^3 # - 18qqv # - 6rrt # + 3rrv # # + qr$t # + rr$t # - 6q$$ # + 8r$$ # + qqrt # # + 3qrrv # - r^3 v # - 6rr$ # - 2qqr$ # - 4 q^3 v # # - 9rtv # + 2 q^3 $ # + 2q r^3 # + qq$$ # # - r^3 t # + 54$v # - 18tv # + 18q$v # # - rr$$ # # # - 4 $^3 # # # - 2qrr$ # # # - r^4 # # # - 27vv Hæc autem æquatio ea e$t, quæ juxta Regulam erat quærenda, nempe in qua y de$ignat quantitatem $ecundi Termini hujus æ- quationis xx + yx + w = o, quæ una e$t duarum, ex quarum multiplicatione Propo$ita $upponitur e$$e producta, quæque pau- ciores habet dimen$iones.

Nunc verò inquirendum re$tat, num hæc æquatio divi$ibilis $it per y + vel - aliquo divi$ore ultimi Termini - qrtt + t^3 + rr$t - r^3 v; Si enim divi$ibilis $it, erit quoque w cognita, po- [509]ÆQVATIONVM RESOLVTIONE. teritque Propo$ita æquatio dividi per xx + yx + w = o. Inveni- tur namque valor ip$ius w per quartam æquationem {$y - ryy + q y^3 + y^5 - 4w y^3 - 2qwy + 3wwy + rw = t / ww # = {4/3}yyw \\ {2/3} q \\ - {1/3} r # + {t / 3y} # {- $ + ry - qyy - y^4. / 3}} Vel ip$a inveniri quoque pote$t per 5<_>tam; ut & per 6<_>tam, cùm 5<_>ta per 4<_>tam non e$t divi$ibilis.

Quòd $i jam hæc æquatio 15 dimen$ionum non fuerit divi$ibi- lis per y + vel - aliquo divi$ore ultimi Termini, poterimus rur- $us eodem modo æquationem eju$dem formæ facere, $upponen- do Propo$itam e$$e productam per multiplicationem duarum a- liarum, quæ $ingulæ 3 dimen$iones habeant, inve$tigando æqua- tionem, in quâ incognita quantitas rur$us de$ignet quantitatem 2<_>di termini alterutrius harum æquationum. Hæc autem a$cen- det ad 20 dimen$iones, $ed ubique parium erit dimen$ionum; ita ut hîc divi$io tunc exploranda $it per incognitæ quantitatis qua- dratum + vel - aliquo divi$ore ultimi Termini.

Haud $ecus $i Propo$ita æquatio $it 5 aut 4 dimen$ionum, at- que con$tet ip$am dividi non po$$e per aliam æquationem in qua unus plure$ve Termini deficiant, nec per x + vel - aliquo divi- $ore ultimi Termini, erit ea divi$ibilis per æquationem 2 dimen- $ionum, in qua omnes Termini extant. Itaque ex hac æquatio- ne 5 dimen$ionum x^5* + q x^3 + rxx + $x + t = o, $i $olummodo in operatione præcedenti ponamusl & v = o, in- veniemus pro 3<_>tiâ. ry - qyy - y^4 + 3wyy + qw - ww = $, & pro 4<_>tâ. rw - qwy - y^3w + 2wwy = t. Per 3<_>tiam autem valor ip$ius ww e$t = ry - qyy - y^4 + 3wyy + qw - $, qui valor in locum ip$ius ww $ub$titutus in 4<_>ta dabit pro 5<_>tâ. w = {- 2ryy + 2q y^3 + 2 y^5 + 2$y + t / r + 5 y^3 + qy}.

Porrò $ubrogato hoc valore ubique in locum ip$ius w in 3^tia, obtinebitur [510]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. y^10* + 3q y^8 - r y^7 # + 3qq y^6 \\ - 3 $ # - 2qr y^5 \\ + 11 t # - 2q$ y^4 \\ - rr \\ + q^3 # + 4$r y^3 \\ + 4q5 \\ - qqr # - 4$$yy \\ + 7rt \\ + qq$ \\ - qrr # - 4$ty \\ + r^3 \\ + tqq # - tt = o \\ - rr$ \\ + tqr. Et hæc e$t æquatio quæ in$ervit dividendis æquationibus 5 di- men$ionum, quæ quærebatur.

Pro æquationibus autem quatuor dimen$ionum, utpote x^4* + qxx + rx + $ = 0, concipiendo k, l, t, & v = o, in- venio pro 2<_>dâ. qy + y^3 - 2wy = r, & pro 3<_>tiâ. qw + yyw - ww = $.

Ponendo jam valorem ip$ius w = {qy + y^3 - r / 2y} in 3<_>tiâ, obtine bitur y^6 + 2qy^4 # + qqyy \\ - 4$ # - rr = 0. Quæ æquatio erit divi$ibilis per yy, + vel - aliquo divi$ore ul- timi Termini, atque æquatio Propo$ita x^4* + qxx + rx + $ = 0 per xx + yx + w = 0, ut & per xx - yx + z = 0; hoc e$t, per xx + yx + {1/2}q + {1/2}yy - {r / 2y} = 0, & xx - yx + {1/2}q + {1/2}yy + {r / 2y} = 0.

Vbi notandum, hanc Regulam, quâ omnes reducibiles æqua- tiones Quadrato-quadratæ reduci po$$unt, e$$e planè eandem cum illa, quam D. des Cartes pag. 79, 80, & 81 $uæ Geometriæ de$crip$it. Nec dubitare po$$im, quin ip$am eodem modo, vel certè non multùm ab$imili invenerit; præ$ertim $i ea, quæ pa- gin. 84 in genere de æquationum Reductione docuit, conferan- tur cum ip$ius Methodo $ecantium, & quæ deinceps pag. 49 ex- po$uit. A deò ut, judicio meo, ne quidem veri$imile videatur, im- primis $i concinnam præced entium cum $equentibus cohæren- tiam $pectemus, ip$um ex ullis aliis authoribus, ut nonnulli opi- nantur, eam de$ump$i$$e. Quippe pro excellenti, quâ pollebat, animi genero$itate, (ut novi$ti & tu & quotquot ejus familiarita- te u$i $unt,) non modò nunquam tantopere animo indulgebat, $ed parvus etiam hÎc ejus tractatus tam varia profundæ & admi- randæ eruditionis $pecimina $ummique ingenii inventa exhibet, [511]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. & quæ præ Antiquorum monumentis adeò $unt generalia, utilia, ac à vulgo remota, ut nemo, qui illum intellexerit atque ip$o- rum $cripta cum hujus $criptis comparaverit, in ha$ce cogitatio- nes incidere unquam po$$it; Quemadmodum nemo tam præpo- $tero e$t ingenio, ut fulgentem $olis lucem à micantibus $tellis derivandam arbitretur. Non tamen hîc quicquam Veteribus de- tractum volo, dum eos micantibus $tellis a$$imilo; credo enim $tellas dari, quæ in $e $int ip$o etiam $ole majores ac fulgidiores, quanquam non quidem no$trûm re$pectu, qui terram inhabita- mus. Namque inter illos, Archimedes imprimis ac Diophantus, multique alii, qui $uperiori & hoc no$tro $æculo vixerunt, viri celebres, magni certe apud me nominis & æ$timationis $unt, ac $uis etiam monumentis immortalem in omnes Po$teros nominis gloriam promeritos lubenti$$imè fateor. At majorem po$t il- los lucem mundo exortam e$$e, ip$i etiam, $i revivi$cerent, in no$tro Carte$io non tantùm agno$cerent, $ed etiam $ibi ex ejus lumine majus lumen accendere $atagerent, aliosque ut illo po- tiùs, quàm $uo uterentur, monerent: quia non modò jucundiùs $ed tutiùs etiam in $olis lumine vivitur, & per compendio$iores vias ad multò plura objecta pervenitur, eaque multò luculentiùs ac di$tinctiùs quàm in $tellarum lumine oculis patent. Sed quid nudam veritatem tot verbis palliare conor, idque apud te, qui in- comparabilem illum Virum, non tantùm ex ip$ius $criptis, $ed præ$ertim ex intima familiaritate, quæ tibi cum eo à multis retrò annis interce$$it, penitus pernovi$ti, quemque interea non $emel maximo cum $tupore admiratus es, cum videres eum quæ$tiones in Mathe$i difficillimas è ve$tigio tantâ promptitudine re$olvere, ac $i non difficilliores, quàm omnium facillimæ, ip$i fui$$ent, quæ nihilominus à præ$tanti$$imis etiam Mathematicis in ea u$- que tempora, aut non, aut non ni$i maximâ cum perplexitate in- veniri potuerant. Et cum te pœniteat, (uti aliquando coram ip$e fa$$us es) quòd non omnia, quæ ullo unquam tempore ex ejus ore emanarunt, fideliter chartis mandata cu$todieris, id mihi $atis amplum te$timonium e$t, unde certus $im, tibi, ut mihi, ne qui- dem veri$imile fieri po$$e, Illum hanc Reductionis Regulam ex aliorum $eriptis ad $e potius tran$tuli$$e, quàm ex propriis funda- mentis, fœcun di$$imis illis omnium $cientiarum $eminariis, erui$- $e atque inveni$$e. Sed de his $atis.

[512]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I.

Iam ad Regulam revertar, & paucis innuam, quòd ex ope- ratione hÎc factâ eluceat generalis Methodus tollendi ordine omnes, quæ quidem po$$unt, quantitates incognitas, vel eas quæ ut incognitæ con$iderantur; quod, meo quidem judicio, magni u$us e$t, cum $æpenumero quæ$tiones difficiliores, unam tantùm incognitam quantitatem $upponendo, aut non re$olvi po$$e, aut multo majori labore, aut certè ad eas re$olvendas alias vias quàm hactenus imitari con$uevimus ineundas e$$e, deprehenderim; quod etiam Carte$ium no$trum non latui$$e ex pag. 4, aliisque pa$$im locis luculenter con$tat. quod nihilominus haud ita pri- dem ab in$igni Mathematico in dubium revocari comperi, cujus rei cau$am hanc conjicio, quòd in aliorum $criptis magis quàm in hujus ver$atus fuerit. Dixi autem hâc Regulâ tolli eas quanti- tates, quæ quidem tolli po$$unt: non enim $emper omnes po$- $unt, neque etiam unâ exceptâ, neque duabus, &c. Nam $i quæ- $tio non $it Theorema, omnes tolli nequeunt; & $i determinata $it, omnes unâ exceptâ tolli po$$unt; $i verò una deficiat condi- tio, quò minùs determinata exi$tat, omnes tolli queunt duabus exceptis, & $ic deinceps, ut no$ti. Neque, quod $edulò ob- $ervo, etiam $emper per quamlibet æquationem una quantitas incognita tolli pote$t. Exempli gratiâ, in duabus hi$ce æquatio- nibus x^3 - 3zxx # + bbx \\ + bz \\ + 2zz # - zzb \\ - zbb # = 0, & x^3 - 4zxx # + zbx \\ + 4zz \\ + bb # - zzzb \\ - 2zbb # = 0, in quibus x & z duas incognitas quantitates de$ignant, pote$t x vel z per neutram ex altera tolli. Quod, ubi accidit, indicio e$t, Problema, è quo hæ duæ æquationes fuerunt deductæ, $i omnes ejus conditiones in- cludant, non determinatum e$$e, atque unam in eo conditionem, ut pror$us determinatum $it, deficere. Non rarò etiam licet in re$olvendo aliquo Problemate determinato diver$as invenire æ- quationes, unam eandemque incognitam quantitatem habentes, idque magno cum emolumento. Sed de his aliàs.

Porrò quomodo ea$dem Regulas aliâ adhuc Metho- do inveniam, breviter adjungam.

[513]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM.

Sit æquatio Propo$ita, ut ante, x^6* + q x^4 + r x^3 + $xx + tx + v = 0, & inquiratur num dividi po$$it per æquationem dua- rum dimen$ionum cui nullus terminus de$it, pone per xx + yx + w = 0. $i itaque per eam divi$ibilis $it, erit xx = - yx - w, quo valore ip$ius xx, ubique in locum xx $ubrogato, re$ultabit æquatio in qua x unam tantùm habebit dimen$ionem, nimirum - 3wwyx # - w^3 # = 0. - y^5 # - w y^4 + 4w y^3 # + 3 wwyy - q y^3 # + qww + 2qwy # + rwy - rw # -$w + yyr # - qwyy - $y # + v + t Deinde pono $ingulos terminos = o, adeò ut tum ha- beas has duas æquationes, - 3 wwy - y^5 &c. = 0. &, - w^3 - w y^4 &c. = 0. ea$dem quæ præcedentes 4<_>ta & 5<_>ta; Ita ut w, eodem quo ibi modo, ablatâ, eandem tandem æquationem nanci- $caris y^15* + 49 y^13, &c. = o Eodem modo $e res habet in reliquis.

Illud verò notandum e$t, hanc po$itionem xx - yx - w = 0 $eu xx = yx + w paulò faciliorem reddere operationem, cum in $ubrogatione valoris ip$ius xx non opùs $it ut $igna mutentur, quod alioqui $ecundùm priorem po$itionem xx + yx + w = 0 contingit: Itaquo hæc pro illa potiùs e$t eligenda. Et quod hanc non elegerim, ideo factum e$t, ut idem effectus utriu$que motho- di evidentiùs pateret. Eodem modo, $i præcedens æquatio inqui- renda e$$et, num dividi po$$et per æquationem trium dimentio- num, in qua nullus ter minus deficiat, ponerem illam x^3 = yxx + wx + z, $ed non x^3 + yxx + wx + z = 0, quemadmodum, $i aliam Methodum $equerer, facturus e$$em.

[514]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I.

Supervacaneum verò e$t me dicere, has tres præcedentes Re- gulas æ quationum 6, 5, & 4<_>or dimen$ionum, (quamvis illæ tan- quam exemplum generalis Regulæ in medium allatæ $int) $e extendere ad omnes ca$us: nam cum q denotet quantitatem co- gnitam tertii termini Propo$itæ æquationis, affectam $uis $ignis + & -; manife$tum e$t in Regulis valorem ip$ius q tantùm $ub- rogandum e$$e in locum q; vel $i fortè tertius hic terminus in æ- quatione deficiat, omnes quantitates per q multiplicatas, cum etiam tum $int = o, delendas e$$e. ita quoque $e res habetin r, $, & t. Verbi gratiâ, $i hæc æquatio 5 dimen$ionum x^5** + 6xx - 25x - 39 = o divi$ibilis e$$et per rationalem duarum dimen- $ionum, in qua nullus terminus dee$t; Oportet, cum in hac æqua- tione q $it = o, r=6, $= - 25, t= - 39, loco hujus y^10* + 3q y^8 - r y^7 &c. = o, $cribere hanc y^10** - 6 y^7 + 75 y^6 - 429 y^5 - 36 y^4 - 600 y^3 - 4138yy - 3684y - 621 = o. quâ y inve- nitur = - 1, ideoque w = {- 2ryy + 2q y^3 &c. / r + 5 y^3 + qy} = - 3; & pro xx + yx + w = o, hæc xx - 1x - 3 = o, per quam Propo- $ita æquatio erit divi$ibilis. atque ita in reliquis. A deò ut hinc pa- teat, $icut etiam in 17<_>ma aliisque Regulis, quomodo omnes ca$us æquationum æqualium dimen$ionum, $ive aliqui termini de$int, $ive non, vel quo tandem modo $ignis + & - affecti $int, $ub una eademque Regula comprehendi po$$int, adeò ut $excenti eju$mo- di ca$us ad unum referri & multi labores re$cindi queant. Quod $atis $uperque Regula æquationum 4 dimen$ionum, cum omni- bus ca$ibus, quos aliqui elaborarunt, comparata, immen$usque labor, quem illis hoc negotium peperit, demon$trant; præ$ertim $i eâdem ratione omnes ca$us æquationum 5 & 6 dimen$ionum de$eribere vellent.

Denique notandum, cùm dico, primùm inquirendum e$$e num æquatio Propo$ita dividi po$$it per aliam in qua omnes termini non extant, non adeò rigidè illud $equendum e$$e; non enim id nece$$arium, $ed plerumque brevi$$ima via e$t ad æquationem Propo$itam reducendam.

XX. REGVLA,

Luæ modum docet reducendi omnem æ quationem ra- [515]DE REDVCTIONE Æ QVATIONVM. tionalem 4 dimen$ionum, fractioneque carentem, z<_>d. verò termino, $i ad$it, manente, ad aliam trium, & banc iterum, $ifieri pote$t, ad alias pauciorum di- men$ionum.

Po$tquam exploratum e$t æquationem Propo$itam non e$$e divi$ibilem per aliam, duos duntaxat terminos habentem, inveniendus e$t valor hujus æquationis y^3 - qyy # - 4$y \\ + pr # - $pp \\ + rq$ \\ - rr # = o. ubi p de$ignat quantitatem cognitam, $uis $ignis + vel - adfectam 2<_>di termini; q, tertii; r, quarti; $, quinti. Invento autem valore ip$ius y, poterit æquatio Propo- $ita eju$dem ope dividi in duas æquationes $equentes, quæ $ingulæ duas dimen$iones habent, nimirum in xx + {1/2}px + {1/4}pp - q + yin x, + {1/2}y + {{1/2}yp - r / 2{1/4}pp - q + y} = o, & xx + {1/2}px - {1/4}pp - q +y in x, + {1/4}y - {{1/2}yp - r / 2{1/4}pp - q + y} = o, Quòd $i verò valor ip$ius y non $it æqualis alicui ex di- vi$oribus ultimi termini - $pp + 4q$ - rr, non pote- rit æquatio Propo$ita ulteriùs quàm ad tres dimen$iones reduci.

Exempli gratia, $i reducere velimus æquationem x^4 - 2 x^3 - 2xx - 2x + 1 = o, quæ per æquationem, duos $olummodo ter- minos habentem, e$t indivi$ibilis, invenio y^3 - qyy # - 4$y \\ + pr # - $pp \\ + 4q$ \\ - rr # = y^3 + 2y y^* - 16 = o. (nam p = - 2; q = - 2; r = - 2; $ = 1). quæ dividi pote$t per y - 2 = o, ita ut loco duarum æquationum habeantur hæ duæ xx # - 1x \\ + √ 5 # + 1 = o, & xx # - 1x \\ - √ 5 # + 1 = o.

Eodem modo $i habeatur æquatio x^4** - 12 x - 5 = o, ob- [516]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. tineo y^3* + 20y - 144 = o, pro y^3 - qyy # - 4$y \\ + pr # - $pp \\ + 4q$ \\ - rr # = o (nam p = o, q = o, r = - 12, $ = - 5.) quæ divi$ibilis e$t per y - 4 = o, ita ut loco duarum æquationum habeas has duas xx + 2x + 5 = o, & xx - 2x - 1 = o.

Similiter $i proponatur æquatio literalis x^4 - 2a x^3 # + 2 aaxx \\ - cc # - 2 a^3 x + a^4 = o, erit p = - 2a; q = 2aa - cc; r = - a^3; $ = a^4, ideoque in locum æquationis y^3 - qyy # - 4$y \\ + pr # - $pp \\ + 4q$ \\ - rr # = o, $cribenda y^3 # - 2aay y^* \\ + cc # - 4 a^4 cc = o, quæ dividi pote$t per y - 2aa = o, ita ut loco duarum æquatio- num habeantur hæ duæ xx - ax + xaa + cc, + aa = o, & xx - ax - xaa + cc, + aa = o. Si verò hæ æquationes per y + vel - aliquo divi$ore ultimi Ter- mini non fui$$ent divi$ibiles, non potui$$ent etiam æquationes Propo$itæ ulteriùs quàm ad 3 dimen$iones reduci.

XXI. REGVLA.

Hactenus Regulæ, quas tradidi, re$pexerunt æquationes, in quibus una tantùm incognita quantitas, quam _x_ nomina- vi, inveniebatur, ut meos conceptus di$tinctiùs exprimerem. Iam uno adhuc verbo adjiciam: _Luòd in Propo$ita æqua-_ _tione quamlibet cognitam pro incognita & vice ver-_ _$a quamlibet incognitam pro cognita re$pectu Redu-_ _ctionis con$ider are liceat; & quòd $æpe compendio $it_ _incognitam tanquam cognitam & unam ex cognitis tan-_ _quam incognitam con$iderare & $ic Reductionem inqui-_ _rere_. Nam primò in omnibus æquationibus, quæ ex duabus rationalibus oriri po$$unt, æquè per quamlibet cognitam, eam tanquam incognitam con$iderando, quàm per incognitam re- ductio inveniri pote$t, & $æpe etiam breviùs, $i ex $olis irratio- nalibus produci po$$unt. Dein quòd hoc $æpe compendio $it, vel [517]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. hinc manife$tum fit, quia rarò admodum omnes literæ eundem dimen$ionum numerum habent, atque adeò, $i aliquam ex cogni- tis pro incognita con$ideres, $æpe quoque aliqua æquatio ex$ur- get, quæ pauciorum $it dimen$ionum quàm Propo$ita; & adhuc pauciorum, $i etiam inter ip$as cognitas delectum in$tituas; aut $altem reductio hoc velillo modo facilior evadet.

_Con$iderando itaque omnes $ine di$crimine liter as ut_ _cognitas, eju$modi ex illis eligere & pro incognita $uppo-_ _nere integrum erit, quæ ad reductionem facillimè expe-_ _diendam (per præcedentes Regulas) maximè conducere_ _judicabitur_. Ethæc omnium, quas tradidi, Regularum, re$pe- ctu Reductionum, utili$$ima e$t.

Et per eam non tantùm Reductiones ultimarum æquationum, quæ omnes Propo$iti Problematis conditiones includunt, ope Regularum $upra explicatarum $æpe compendio$i$$imè inveniun- tur, $ed etiam priu$quam ad ultimam deveniatur, quam plurimæ reductiones re$cindi & $implici$$imæ $æpe æquationes haberi po$$unt. Et quidem operæ pretium foret, rem hanc aliquot exem- plis clariorem reddere, $ed ne te atque etiam me diutiùs remorer, unum tantùm & alterum exemplum adjungam.

Luo modo reducere po$$is omnem rationalem æquatio- nem, quæ per aliam rationalem, non cognitis ultimi Termini divi$oribus, dividi queat, remanente etiam, $i placet, omni Fractione, quæ in illareperitur; ni- mirum, $iin æquatione illa aliqua litera, $ive cogni- ta, $ive incognita reperiatur, $ecundùm quam æqua- tio ordinata non plures quàm quatuor dimen$iones habeat; $eu in qua litera aliqua reperitur non plures habens quàm 1, vel 1 & 2, vel 1, 2, & 3, vel 1, 2, 3 & 4 dimen$iones, vel etiamplures, $ed quæ ex his de- rivari po$$int: Id quod $emper ex inve$tigatione valoris bujus literæ, quæ velincognita e$t, velut in- cognita con$ideratur, innote$cit, uno tantùm ca$u excepto, quem po$tea indicabo.

[518]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. 1. _Exemplum_, in quo litera b ubique unam tan- tùm dimen$ionem habet. E$to æquatio Propo$ita # x^4 - 2 a x^3 + aaxx + a^3x - a^4 = o # # +b # - ab # + b a^3 # Ergo b x^3 - abxx + b a^3 = - x^4 + 2a x^3 - aaxx - a^3 x + a^4 div. per x3 - axx + a^3. # fit b = - x + a # # & x - a + b = o. Æquatio, per # # quam Propo$ita dividi pote$t. 2 Exemplum. E$to æquatio Propo$ita # x^3 - 20bxx + 60aax - 120 a^3 = o # # - 2a # + 70ab # - 60 aab Ergo - 20bxx + 70abx - 60aab = - x^3 + 2axx - 60aax + 120 a^3 div. per - 20xx + 70ax - 60aa. # fit b = {-x^3 + 2axx - 60aax + 120 a^3 / - 20xx + 60ax - 60aa}. Hujus autem maximus communis divi$or, per Methodum ante de$cri- ptam, e$t x - 2 a, per quem $i fractio abbrevietur, # fiet b = {- xx - 60aa / -20x + 30a}, vel {xx + 60aa / 20x - 30a} $eu, quod idem e$t, xx - 20bx + 30a = 0. Ita ut æquatio # # # + 60aa Propo$ita in hanc, & præcedentem x - 2a = 0 divi$a $it. 3 _Exemplum_, in quo quantitas c tantùm 1 & 2 habet dimen$iones. E$to æquatio Propo$ita # x^4* + 8 acxx - 4aacx + 12 aacc = 0 # # # - aa # # Ergo 12 aacc = - 8axxc - x^4 # # # + 4aaxc + aaxx div.per 12 aa. # # fit cc = {
    4ax - 8xx
/ 12a} in c, + {aaxx - x^4 / 12aa} # Vnde extractâ radice invenietur # c = {ax - xx / 2a}, hoc e$t, xx - ax + 2ac = 0 # vel c = {-ax - / 6a}, hoc e$t, xx + ax + 6ac = 0.

Ita ut æquatio Propo$ita in ha$ce duas $it divi$a. Quoniam au- [519]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. tem in ea a quoque 1 & 2 tantùm dimen$iones habet, potui$$et idem ctiam quærendo valorem ip$ius a inve$tigari.

Vbi notari pote$t, quòd, ad inveniendas radices alicujus æqua- tionis, in quâ litera, cujus valor quæritur, non plures habet di- men$iones quàm 1 & 2, vel 2 & 4, vel 3 & 6, &c. $cire non $it nece$$e, cuju$nam illa $equentium formularum exi$tat. xx-ax+bc=0 xx+ax+bc=0 xx+ax-bc=0 xx-ax-bc=0. Etenim po$itâ xx, px, q = 0, $i p x $tatuatur pro 2<_>do, & q pro ul- timo termino, erit $emper x = - {1/2}p √ {1/4}pp - q = 0.

4 Exemplum.

Porrò quoniam æquationes omnes quatuor dimen$ionum re- duci po$$unt ad æquationes trium dimen$ionum, & in omnibus quidem æquationibus $ecundus terminus tolli pote$t, o$tenden- dum $olummodo re$tat, quo pacto divi$ores æquationis inveniri queant, in quâ incognita quantitas, vel alia quævis litera, quæ ut incognita con$ideratur, tantùm 1 & 3 dimen$iones habet. In quem itaque finem proponatur æquatio x^3 = * q x. r.

In qua x de$ignet quantitatem, cujus valor quæritur; q & r au- tem quantitates cum $uis $ignis, quales illæ in æquatione repe- riuntur.

E$to etiam x = y + z Eritque x^3 =

    y^3 + 3zyy + 3zzy + z^3
= qx + r.

Ex hac autem æquatione fiant jam duæ aliæ, ponendo # 3zyy + 3zzy = qx, # & {y^3 + z^3} = r div. pery + z. # fit 3zy = q # vel y^3 = r - z^3 # # y = {{1/3} q} / z} # # y^3 = {{1/27}q^3 / z^3} = r - z^3 # # z^3 = {1/2}r 🜶 {1/4} rr - {1/27} q^3, # # & y^3 = {1/2}r ♉ {1/4}rr - {1/27}q^3, quia y^3 = r - z^3 [520]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. vel y = {{1/3}q / C. {1/2} r 🜶 {1/4}rr - {1/27}q^3}, quia y = {{1/3}q / z} & x = C. {1/2}r 🜶 {1/4}rr - {1/27}q^3, + C. {1/2}r ♉ {1/4}rr - {1/27}q^3, quia x = z + y vel x = C. {1/2}r 🜶 {1/4}rr - {1/27}q^3, + {{1/3}q / C. {1/2}r 🜶 {1/4}rr - {1/27}q^3.

Quoniam verò in prima parte prioris valoris ip$ius _x_ reperi- tur $ignum 🜶, & in $ecunda $ignum contrarium 🜶, atque quan- titates per ea conjunctæ omnino eædem exi$tunt; & quoniam ad obtinendum valorem ip$ius x, duæ illæ partes $imul addi debent; poterunt ip$a determinari, ponendo pro uno +, & pro altero-, ita ut habeatur x = C. {1/2}r + {1/4}rr - {1/27}q^3 + C. {1/2}r - {1/4}rr - {1/27}q^3, vel x = C. {1/2}r + {1/4}rr - {1/27}q^3 + {{1/3}q / C. {1/2}r + {1/4}rr - {1/27}q^3.}

Quocirca quærendo juxta hanc Regulam valorem quantita- tis _x_, licebit ip$ius bene$icio æquationem, $i reducibilis $it, in duas rationales dividere: quoniam tunc √ C. ex {1/2}r + {1/4}rr - {1/27}q^3 extrahi poterit, excepto tantùm, quando quantitate q $igno + adfectâ, {1/4} rr minor e$t quàm {1/27} q^3.

Vbi difficultas aliqua $upere$$e videtur in radicis Cubicæ ex binomiis hi$ce extractione; $ed cum √ C. ex binomio numerali ope Regulæ pag. 389 extrahi queat, poterit etiam eju$dem be- neficio radix ex binomio literali inveniri, cum pro literis nume- ros ad arbitrium a$$umere liceat, &c.

Quanquam autem $æpenumero in reducendis æquationibus hujus quarti exempli contingat, ut Quæ$itum per aliquam ex aliis Regulis faciliùs inveniatur, poterit tamen interdum hæc Re- gula, præ$ertim in æquationibus numeralibus, ubi divi$ores ulti- mi Termini complures exi$tunt aut difficiles $unt inventu, cum fructu u$urpari.

Quibus præmi$$is, potero generalem Regulam commodiùs exprimere, quæ talis e$t:

Si in æquatione Propo$ita, quæ in duas alias rationa- les e$t divi$ibilis, quæratur valor quantitatis incognitæ [521]ÆQVATIONVM RESOLVTIONE. vel alicujus alterius, quæ ut incognita con$ideratur, poterimus ip$am aut dividere ($icut in 1<_>mo exemplo); aut fractionem inde ortam per communem aliquem di- vi$orem abbreviare ($icut in 2<_>do exemplo) aut denique radicem quadratam ($icut in 3<_>tio exemplo) aut radicem cubicam extrahere, excepto tantùm, ut diximus, uno ca$u, ubi q de$ignat quantitatem $igno + adfectam, exi$tente {1/4} rr minore quàm {1/27} q^3.

Vbi tandem id advertendum, Regulam hanc in re$olvendis æ- quationibus trium & quatuor dimen$ionum eandem e$$e cum illa Cardani, cujus inventionem Scipioni Ferreo tribuit; ita ut ex $uperiori calculo manife$tum $it quòd ea Regula, quamvis ille author ex alio fortè fundamento eam eruerit, hoc tamen etiam modo inveniri po$$it. Hanc verò eandem e$$e, vel hinc evidens fit, $i ex illa $ola conficiamus ha$ce quatuor: quippe ponendo quantitates q & r $igno + adfectas e$$e, obtinebimus, exi$tente x^3 = + q x + r, x = C. {1/2} r + {1/4} rr - {1/27} q^3, + C. {1/2} r - {1/4} rr - {1/27} q^3. Si q de$ignet quantitatem $igno +, r autem quantitatem $igno- adfectam, obtinebimus, exi$tente x^3 = + qx - r, (mutando tan- tùm in Regula $igna, quæ ip$i r impares dimen$iones habenti præ$iguntur) x = C. - {1/2}r + {1/4}rr - {1/27}q^3, + C. - {1/2}r - {1/4}rr - {1/27}q^3. Si q de$ignet quantitatem $igno-, & r $igno + adfectam, obti- nebimus, exi$tente x^3 = - qx + r, (mutando $igna, quæ ip$i q impares dimen$iones habenti præ$iguntur) x = C. {1/2} r + {1/4}rr + {1/27}q^3, + C. {1/2}r - {1/4} rr - {1/27} q^3. Denique $i q & r $igno - $int adfectæ, obtinebimus, exi$tente x^3 = - qx - r, (mutando $igna, ut $upra) x = C. - {1/2} r + {1/4} rr - {1/27} q^3, + C. - {1/2} r - {1/4} rr - {1/27} q^3. Etnota, quòd eodem modo operando $imiles regulæ pro altiori- bus æquationibu s inveniri po$$int.

2. Sed cum Methodus hæc reducendarum æquationum, ubi incognita quantitas, vel quæ ut incognita con$ideratur, trium vel [522]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. quatuor dimen$ionum e$t, aliquando paulò longior $it, præ$tat tum ejus loco vige$imâ Regulâ uti, per quam omnes ca$us trium vel quatuor dimen$ionum, nullo excepto, reduci po$$unt; Vel ctiam regulâ 17, ubi non ad$tringeris æquationibus quatuor di- men$ionum, $ed omnes rationales, quæ per aliquam rationalem æquationem dividi queunt, reducere poteris, atque adeò etiam omnem Propo$itam rationalem æquationem, quæ per aliquam rationalem divi$ibilis e$t, $i modo aliqua litera, quam libuerit, tanquam incognita, & reliquæ omnes ut cognitæ con$iderentur.

3. Sæpe autem $atis breviter Reductio æquationum, quæ tan- tummodo per irrationales reduci po$$unt, inveniri pote$t. exem- pli gratiâ, $i habeas hanc æquationem, x^4 - 2ax^3 # + 2aaxx \\ - cc # - 2a^3 x + a^4 = 0 vel

    x^4 - 2a x^3 + 2aaxx - 2 a^3 x + a^4 =
ccxx addas utrimque quantitatem aliquam per _x x_ multiplicatam, (cum ab altera parte habeas cc in xx) talem nempe ut √ quadrata ex altera parte extrahi po$$it, quod $tatim per extractionem reperies e$$e + aaxx, ideoque utrimque hac + a a x x addita, & radice quadrata extractâ invenies xx - ax + aa = x aa + cc atque ideo Propo$ita æquatio ex multiplicatione duarum $equen- tium æquationum re$ultare poterit

xx - ax # + aa = 0. # - aa+cc xx - ax # + aa = 0. # + aa+cc

4. Magnum quoque u$um habent aliæ quædam Regulæ, tam in reducenda æquatione, quæ per rationales, quàm quæ tantum- modo per irrationales reduci po$$unt. ex. gr. per 11 Regulam, omnes æquationes reduci poterunt, quæ non tantùm ex duabus aliis per multiplicationem produci po$$unt, in quarum alterutra, unus plure$ve termini deficiunt, $i æquatio con$ideretur $ecun- dùm incognitam quantitatem, $ed etiam $i tantùm quævis alia li- tera, $ive cognita, $ive incognita, reperitur, quæ ut incognita con$ideratur, & æquatio $ecundùm illam in ordinem redacta ta- lis $it, ut ex duabus aliis produci po$$it, in quarum alterutra unus [523]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. plure$ve termini deficiunt. $ic quamvis $equens æquatio 6 di- men$ionum

# x^3 - 2axx + 3abx + 6a^3 = o # # # # + 6abb per # x^3 + 2 axx + 4 aax - 4a^3 = o # # + 2 ab # - 8 b^3

Product. x^6, & c. produci non po$$it ex duabus aliis, in quarum alterutra unus vel plures termini deficiunt, $i $cilicet x ut incognita quantitas con- $ideretur, poterittamen ex duabus talibus produci, $i vel a vel b ut incognita quantitas con$ideretur, ut ex æquationibus, ex qui- bus producta e$t, patet; ac proinde æquatio illa Propo$ita per X I R egulam reduci poterit.

Hîc ergo hanc Regulam abrumpam, & celeriori in $equentibus gradu ad finem, quem jam dudum de$idero, fe$tinabo.

Diver$as adhuc alias Regulas in paratu habeo, quas hîc $imul adjungerem, $i non aliquid in futurum re$ervare animus e$$et: Ni- mirum inter cæteras una e$t, per quam omnes irrationales radi- ces tam numeralium, quàm literalium æquationum invenio; una per quam omnes æquationes numerales, quæ ex duabus rationa- libus produci po$$unt, ad ea$dem reduco, non cognitis divi$ori- bus ultimi termini; item alia, per quam $æpe literales æquatio- nes reduco, quæque in eo con$i$tit, quòd unam aut alteram lite- ram ponam = o, vel = alii alicui quantitati, quam libuerit, & quòd hanc æquationem inde re$ultantem priùs reducere coner, & po$tea etiam Propo$itam per hanc. Exempli loco adjungam hanc

REGVLAM,

Luâ omnes rationales æquationes, quæ nullas fractio- nes continent & reduci po$$unt, reducuntur, $i ponendo unam aut plures liter as = o, aut = alii quam libuerit quantitati, talis inde æquatio re$ultet, quæ una tantùm dimen$ione minor & irreducibilis $it.

Ex. gr. habeatur hæc æquatio x^3 - 5 axx + 6bbx - 18 abb \\ - 9bc - 9 a^3 \\ - 9aa + 27abc # = 0, [524]IOHANNIS HVDDENII EPIST. I. in qua $i a ponatur = o, ex$urgit hæc x^3 + 6bbx - 9bcx = 0 $eu xx + 6bb - 9bc = 0, quæ non pote$t reduci. Regula verò per quam reductionem Propo$itæ æquationis jam in- $tituo, talis e$t:

_Dividantur per ultimum terminum exortæ æquatio-_ _nis, $i non ex diver$is partibus aut Membris con$tet_, (partes aut Membra eas nomino quantitates, quæ in eodem termi- no $ignis + vel - cæteris connectuntur) _vel aliàs per unum_ _membrum ultimi termini quodcunque libuerit_, (quemad- modum hîc per + 6bb, vel - 9bc) _omnia Membra ultimi termini Propo$itæ æquationis, quæcunque per illud divi- di po$$unt, at que illud quotiens, $ive unum $ive plur a fue- rint, addatur quantitatix, & per banc $ummam Propo- $ita æquatio dividi poterit.

Vt in hoc exemplo, dividendo - 18 abb per + 6bb, ex$urgit quotiens - 3 a, quod additum ip$i x, quia in Propo$ita æquatio- ne inter membra ultimi termini nullum aliud habetur, quod per + 6bb $it divi$ibile, ex$urgit x - 3 a, quod Propo$itam æquatio- nem dividere poterit. Vel $i alterum exortæ æquationis Mem- brum a$$umptum fui$$et, nimirum - 9bc, $imiliter prodii$$et - 3a, quia $olum + 27 abc inter Membra ultimi termini in Propo$ita æquatione reperitur, quod per - 3 a dividi pote$t.

Nota, quòd per hanc methodum, dum literam unam aut plu- res pono = o, vel = alii alicui quantitati, quam libuerit, non tan- tùm rationales literalium æquationum radices, $ed etiam irratio- nales tam literalium quàm numeralium æquationum inveniri po$$int. Nam etiam Regulæ, quarum ope quarundam Cubicarum æquationum radices inve$tigantur, quas Cardanus Authori Sci- pioni Ferreo a$$cribit, hac etiam methodo inveniri po$$unt, quæ alia e$t, quàm quæ in 21 Regula o$ten$a fuit.

Hactenus æquationes ab$olutè tantùm con$ideravi, nunc $upere$t, ut eas etiam relativè, quatenus referun- tur ad Problema, ex quo educuntur, con$iderem.

Sed priu$quàm hoc aggrediar pauca quædam de iis Regulis, quas hucu$que tradidi, dicenda re$tant. Illæ verò $unt duorum generum, quædam enim aliquibus in ca$ibus docent Propo$itam [525]DE REDVCTIONE ÆQVATIONVM. æquationem _vel non e$$e reducibilem, velinquantum, vel_ _per quales non $it reducibilis_, ut Regula 1, 2, 12, 13, & 14, & 15. quædam etiam docent, _quo pacto æquationes reduci_ _debeant, quas $cimus reducibiles e$$e, vel per aliquam in_ _qua aliquis terminus datus, aut = o e$t_, quales $unt 9 & 11, _vel per aliquam rationalem_, ut $unt 16 & 17, _veldenique_ _per alias_. Sed quia $æpelatet, utrum Propo$ita æquatio, vel quæ ex Problemate quodam educta e$t, reducibilis $it, nec ne, ad hoc inquirendum aliquis ordo ob$ervandus e$t. Et quem harum Regularum re$pectu optimum judico, talis e$t: Inquirerem primò ope priorum Regularum anne æquatio $it irreducibilis; quod in æquationibus irreducibilibus primo plerumque intuitu apparet, aut $altem magna ex parte; adeò, ut multi labores tali in ca$u præ- $cindantur. At $i hoc non ita appareret, tran$irem ad Regulam XI, (imprimis $i Vltimus æquationis terminus multos divi$ores, vel qui inventu difficiles $int, admittat, vel $i æquatio $urdas qua$dam aut fractas quantitates contineat) per quam omnes æquationes re- duci po$$unt, quæ divi$ibiles $unt ope alterius in qua una aut plu- res quantitates de$unt, $ive æquationem in ordinem redigas re- $pectu incognitæ, $ive re$pectu alicujus cognitæ, quæ ut incogni- ta con$ideratur.

Et $ic omnes pæne literales & reducibiles æquationes, ut & quàm plurimæ numerales reduci po$$unt. Si verò nec hoc pacto $uccedat Reductio, eam per cæteras Regulas inquirerem.

Po$$unt etiam hîc quædam adjungi de $ignis, ex quibus cogno- $citur $itne aliqua æquatio reducibilis nec ne; Verùm cum hoc u- num $it ex primariis rei capitibus, plus otii & patientiæ, quam qui- dem in præ$entiarum mihi $uppetit, ad id requiritur.

_Luod igitur alter am partem Reductionum concernit,_ _quæ refertur ad Problema, ex quo æquatio e$t deducta_, multa adhuc dici po$$ent, tam de ultimæ æquationis (in qua omnes Problematis conditiones includuntur) _Inventione_, quâ omnes aut $altem multæ Reductiones re$cindi queunt; quàm _de aliis_ _Reductionibus, quæ $æpe illis $upra de$criptis breviores_ _exi$tunt_. Nam quod primum attinet, experientia docet in omni- bus ferè Problematis multos e$$e, eosque diver$os modos ultimam æquationem inveniendi, & ad pauciorum dimen$ionum æquatio- [526]IOH. HVDDENII EP. I. DE RED. ÆQVAT. nem, $i hunc, quàm $i alium modum $equaris, perveniendi. Imò non tantum diversâ, $ed etiam eâdem methodo utendo, tandem in æquationem plurium aut pauciorum dimen$ionum pervenies. Atque ita breviori ac faciliori viâ non tantùm multum laboris inveniendo po$tremam æquationem præteribis, $ed etiam redu- ctiones valde inventu difficiles, quæ alioqui, $i ad altiores æ- quationes delabaris, quærendæ e$$ent, re$cindes.

Quod alterum $pectat, ejus à me $pecimen habes, ubi nempe æquationes omnium figurarum ordinatarum circulo in$cripta- rum inveniuntur, in eo nempe con$i$tens, quòd cum ultimam æquationem, quæ omnes Problematis conditiones includit, ha- _Vide Se-_ _ctionem_ X X I _tuarum_ _Exercita-_ _tionum_ _Mathe-_ _matica-_ _rum._ beas, præterea adhuc aliam, $ed aliâ methodo, inve$tiges, quæ itidem omnes conditiones comprehendat, adeò ut, cum duas æ- quationes eandem incognitam quantitatem includentes obti- nueris, ip$as à $e invicem tam diu, quàm $ieri po$$it, $ubtrahas, vel quod eodem redit, earum communem divi$orem invenias, quemadmodum tunc in inveniendis illis æquationibus $atis fusè o$tendi.

Et hujus Methodi utilitas $e longè lateque diffundit, præ$er- tim ad Problemata difficiliora, quorum æquationes ad plures di- men$iones excurrunt. Nam $æpe numero, $i earum reductionem per præcedentes Regulas inve$tigares, ætatem con$umeres, quod alioquin, $i hanc viam $equaris, breviter, & ut ita dicam, uno mo- mento ab$olvere po$$es.

Cum igitur utrumque & Reductiones in principio in totum vel ex parte re$cindendi, & eas in multis ca$ibus adhuc compen- dio$iùs quàm per præ$criptas Regulas inveniendi, majoris mo- menti$it, quàm ut hîc dignè pertractari po$$it; atque ego etiam $cribendo, tu verò legendo, defe$$i $imus: præ$tat, ut hîc $ub$i- $tamus atque aliquantulùm re$piremus, reliquâque opportuniori tempori re$ervemus.

Interim vale & me ama.

_Datum Am$telædami Pridie_ _Iduum Iulii A 1657._

[527] IOHANNIS HVDDENII EPISTOLA SECVNDA, DE MAXIMIS ET MINIMIS.

Clari$$ime Vir,

Q_Vod attinet meam Metbodum de Maximis_ _& Minimis, eam breviter bîc de$cribere_ _conabor; & in antece$$um demon$trabo boc_

THEOREMA.

Si in æquatione duæ radices $int æquales, atque ip$a multiplicetur per Arithmeticam Progre$$ionem, quam libuerit; nimirum, primus terminus æquationis per pri- mum terminum Progre$$ionis, $ecundus terminus æ- quationis per $ecundum terminum Progre$$ionis, & $ic deinceps: dico Productum fore æquationem, in quâ una dictarum radicum reperietur.

In hunc finem a$$umatur æquatio quælibet, in qua x de$ignet quantitatem incognitam, ut, verbi gratiâ, hæc æquatio x^3 + pxx + qx + y = 0 ip$aque multiplicetur per xx - 2yx + yy = 0, id e$t, per æ- quationem, in qua duæ radices $untæquales, & habebitur hæc æquatio xx - 2yx + yyin x^3 \\ xx - 2yx + yyin pxx \\ xx - 2yx + yyin qx \\ xx - 2yx + yyin r # = 0 [528]IOHANNIS HVDDENII EPIST. II. in qua etiam duæ radices æquales comprehenduntur, videlicet x = y, ac denuo x = y. Vel $i illam multiplica$$emus per x x + 2 y x + y y = 0, obtinui$$emus duas fal$as radices æquales: ut- cunque autem hæc multiplication fiat, $i pro _y_ ponatur ejus valor, habebitur xx - 2xx + xxin x^3 \\ xx - 2xx + xxin pxx \\ xx - 2xx + xxin qx \\ xx - 2xx + xxin r # = 0.

Si jam unumquodque horum quatuor productorum, $eu, quod eodem redit, + 1, - 2, + 1 (quoniam dividi pote$t per xx, & multiplicatores x^3, pxx, qx, & r nullam mutationem effi- ciunt) multiplicetur per Arithmeticam Proge$$ionem: erit pro- ductum hujus multiplicationis = o.

Nam

Mult. # + 1, # -2, # +1 # Mult. # + 1, # -2, # +1 per # a, # a+b, # a+2b # per # a, # a-b, # a-2b fit # a,-2a-2b,+a+2b # fit # a,-2a+2b, # a-2b # $eu +2a-2a,+2b-2b=0. # $eu 2a-2a,+2b-2b=0.

Huc u$que univer$aliter con$ideravi omnes æquationes, duas æquales radices habentes, quomodocunque ip$æ proponantur, hoc e$t, $ive in iis termini quidam de$int $ive non, ut & quomo- docunque $igna + & - $e$e habuerint. Quod manife$tum erit con$ideranti nobis $olummodo rem e$$e cum hi$ce numeris + 1, -2, + 1, non autem cum multiplicatoribus x^3, p x x, q x, & r.

Similiter re$pectu Arithmeticæ Progre$$ionis res etiam ge- neralis manet, quandoquidem duo priores terminia, a + b, & a, a - b indeterminati $unt. Quod re$tat, ex $ola in$pectione præcedentis exempli, conferendo duas $equentes multiplicatio- nes, per$picuum fiet.

x^3 + pxx + qx + r = o # # x^3 + pxx + qx + r = 0 xx - 2xx + xx = o # # xx - 2yx + yy = o xx - 2xx + xx in x^3 # = o. # x^5 - 2y x^4 + yy x^3 # = o. xx - 2xx + xx in pxx # # # + p x^4 - 2py x^3 + pyyxx xx - 2xx + xx in qx # # # # + q x^3 - 2qyxx + qyyx xx - 2xx + xx in r # # # # # # + rxx - 2ryx + ryy

Mult. per a. a 🜶 b. a 🜶 2 b. a 🜶 3 b. a 🜶 4 b. a 🜶 5 b.

[529]DE MAXIMIS ET MINIMIS.

Nam quoniam hæc producta x^5 - 2y x^4 + yy x^3, & xx - 2 xx + xx in x^3 eadem exi$tunt, erit etiam x^5 - 2y x^4 + yy x^3 mul- tiplicatum per a,a 🜶 b,a 🜶 2 b æquale o; $ic &, quoniam + p x^4 - 2py x^3 + pyyxx idem e$t quod xx - 2xx + xx in pxx, erit quoque p x^4 - 2py x^3 + pyyxx multiplicatum per a 🜶 b,a 🜶 2 b, a 🜶 3 b ($iquidem, ut ex præcedentibus liquet, primus terminus Progre$$ionis ad libitum $umi pote$t) æquale o; atque $ic dein- ceps. Vnde $it, ut etiam Productum totius æquationis per hanc $eriem proportionalium $it = o, nec non ut unus valor ip$ius x = y, quæ una duarum radicum æqualium e$t, nece$$ariò inclu- datur. Et cum hîc rur$us nulla habeatur ratio multitudinis aut paucitatis aut etiam qualitatis multiplicatorum: erit Propo$itum Theorema univer$aliter demon$tratum de quibu$cunque æqua- tionibus, duas radices æquales habentibus.

Hinc emanat

Si in æquatione aliqua 3 $int radices æquales, & ip$a multiplicetur per Arithmeticam Progre$$ionem, quam libuerit, eo modo quo jam dictum e$t, remanebunt in Producto duæ adhuc æquales radices i$tarum trium; ac proinde Productum hoc denuo per Arithmeticam Progre$$ionem multiplicari poterit. Quòd $i autem in Propo$ita æquatione quatuor radices æquales fuerint, atque ip$a multiplicetur per Arithmeticam Progre$$io- nem, relinquentur in hoc Producto adhuc 3 æquales radices i$tarum 4, & $ic porrò, quotcunque æquales radices æquatio habuerit, $emper per $ingulas eju$mo- di multiplicationes una tantùm i$tarum æqualium ra- dicum tolletur.

Hoc itaque demon$trato, tran$eo ad meam Methodum de Maximis & Minimis, quæ $ic $e habet.

Po$itis quotcunque quantitatibus Algebraïcis, ma- ximum aut minimum de$ignantibus, ponantur ip$æ = z; & ordinatâ æquatione multiplicetur ea per Progre$$io- nem Arithmeticam, eo modo, quo dictum e$t: & Pro- [530]IOHANNIS HVDDENII EPIST. II. ductum erit æquatio, quæ communem cum præceden- ti radicem habebit.

Ita ut ad hujus Methodi demon$trationem tantummodo pro- bandum re$tet, æquationem illam primam duas æquales radices comprehendere. Quod equidem demon$tratu adeò facile e$t, ut huic rei ulteriùs in$i$tere nihil aliud $it, quàm operam & oleum perdere.

Et hæc quidem generalis mea Methodus e$t. Particulares ve- rò, quas antehac in aliquibus exemplis vidi$ti, hinc re$ultant. quemadmodum ex $ubjunctis operationibus, utroque modo fa- ctis, per$picere licebit.

1. _Cùm Algebr aïci termini, maximum aut minimum_ _de$ignantes, non ni$i unam incognitam quantitatem con-_ _tinent, & nullas habent fractiones, in quarum denomi-_ _natorc incognita quantitas reperitur_, multiplico tan- tùm unum quemque terminum per numerum dimen$ionum inco- gnitæ quantitatis, neglectis quantitatibus omnibus, in quibus incognita non reperitur, & $uppono Productum = 0.

Ex. gr. $it 3 a x^3 - b x^3 - {2bba / 3c} x + aab = alicui maximo.

mult. per # 3 # 3 # 1 # fit 9a x^3 - 3b x^3 - {2bba / 3c}x =0, vel 9axx - 3bxx - {2bba / 3c} =0.

Iuxta generalem Methodum erit

# # 3a x^3 - b x^3* - {2bba / 3c} x + aab = 0. # # # - z mult. per Arithm. Progr. # 3. # 3.2. # 1. # 0. # & $it, ut ante, # 9a x^3 - 3b x^3* - {2bba / 3c} x = 0, $eu # # 9axx - 3 bxx - {2bba / 3c} = 0.

2. _Si Algebraïci termini, maximum aut minimum_ _de$ignantes, unam tantùm incognitam quantitatem_ _comprehendunt, atque aliquot fractiones admittunt,_ _in quarum denominatore incognita quantitas reperitur_, operatio in$titui poterit, hoc pacto:

Primò deleo omnes quantitates cognitas. Deinde $i reliquæ [531]DE MAXIMIS ET MINIMIS. quantitates non eju$dem denominationis fuerint, ip$as $ub eun- dem denominatorem reduco. Quo peracto, con$idero hujus fra- ctionis integrum Numeratorem cum unoquoque Membro $eu parte $eparata Denominatoris ($i ex diver$is partibus con$tet) tanquam unam quantitatem, Maximum aut Minimum de$ignan- tem, ac unumquodque membrum $eu partem $eparatam Nume- ratoris multiplico per dimen$ionum numerum quantitatis inco- gnitæ i$tius Membri, po$tquam ab eodem numero e$t ablatus di- men$ionum numerus incognitæ quantitatis, qui in hoc Membro Denominatoris reperitur; productoque per hoc Membrum De- nominatoris multiplicato, erunt omnia eju$modi producta $imul = 0, ut ex $equentibus exemplis clariùs patebit.

1 _Exemplum._

E$to {4aa b^3 + 5 a^3 x + x^5 / x^3} - ax + bx + ab = alicui maximo.

Deletâ quantitate cognitâ ab, reliquisque terminis $ub com- muni Denominatore reductis, obtinebitur

{4aa b^3 + 5 a^3 x + x^5 - a x^4 + b x^4. / x^3} Mult. num.per # - 3, # - 2, # + 2, # + 1, # + 1: # fit - 12 aa b^3 - 10 a^3 x + 2 x^5 - a x^4 + b x^4 mult. per x^3 = o. # # # &, dividendo per x^3, # # - 12 aa b^3 - 10 a^3 x + 2 x^5 - a x^4 + b x^4 = o.

Iuxta generalem Methodum

# # e$t {4aa b^3 + 5 a^3 x + x^5 / x^3} - ax + bx + ab = 0, # # # # # - z # id e$t, 4aa b^3 + 5 a^3 x + x^5 - a x^4 + b x^4 + ab x^3 = o; # # # # # - z Seu, ordinatâ æquatione, # x^5 - a x^4 + ab x^3* + 5 a^3 x + 4 aa b^3 = o. # # # # + b # - z # # # + 2, + 1, # 0, - 1, - 2, - 3 # # # 2 x^5 - a x^4 # * * - 10 a^3 x - 12 aa b^3 = o. # # # # + b 2 Exemplum.

E$to {baax + aaxx - bx3 - x4 / baa + x^3 - a + x = alicui maximo,

[532]IOHANNIS HVDDENII EPIST. II.

Deletâ quantitate cognitâ a, & reliquis $ub communi divi$ore

reductis, habebitur # {2baax + aaxx - b x^3 / baa + x^3.}. # # +1, + a, + 3 Porrò pro {2baax + aaxx - b x^3 / baa}, $cribo 2baax + 2aaxx - 3b x^3 in baa # = . # # - 2, - 1, o # pro # {2baax + aaxx - bx3 / x^3}, $cribo - 4baax - aaxx in x^3 # Divi$is per aax, habebitur 2baa + 2aax - 3bxx in b # = 0 # # # # - 4bx - xx # in xx # # # adeoque - x^4 - 4b x^3 - 3bbxx + 2aabx + 2bbaa = o.

Sic & $i fuerit {2baax + aaxx - b x^3 + a^4 / 4 x^3 + 2bxx - 3aax - c^3} = alicui maximo,

# - 2, - 1, 0, - 3 Pro # {2baax + aaxx - bx3 + a^4 / 4 x^3}, $cribo - 4baax - aaxx - 3 a^4 in 4x^3 # = o. # - 1, o, + 1, -2 pro # {2baax + aaxx - bx^3 + a^4 / 2bxx}, # - 2baax - b x^3 - 2 a^4 in 2bxx # 0, + 1, + 2, - 1 pro # {2baax + aaxx - b x^3 + a^4 / - 3aax}, # + aaxx - 2b x^3 - a^4 in - 3aax # 1, 2, 3, 0 pro # {2baax + aaxx - b x^3 + a^4 / - c^3} # + 2baax + 2aaxx - 3b x^3 in - c^3

Iuxta generalem Methodum

# e$t # {2baax + aaxx - b x^3 / baa + x^3} = z # vel # 2baax + aaxx - bx^3 = baaz + x^3 z # $eu # - b x^3 + aaxx + 2baax - baaz = 0 # # - z Arith. Prog. # 3 # 2 # 1 # 0 # # - 3b x^3 + 2aaxx + 2baax = 0, hoc e$t, # # - 3z # # # {- 3b x^3 + 2aaxx + 2baax / 3 x^3} = z # # ac proinde # {2baax + aaxx - b x^3 / baa + x^3} = {+ 2baax + 2aaxx - 3b x^3 / 3 x^3} # &, ut $upra, # x^4 + 4b x^3 + 3bbxx - 2aabx - 2bbaa = 0. [533]DE MAXIMIS ET MINIMIS.

Patet itaque, duas has $peciales Regulas in generali illa Me- thodo e$$e fundatas re$pectu hujus Progre$$ionis 0, 1, 2, 3, 4, &c. multiplicando $cilicet terminum, in quo incognita quantitas x non reperitur per 0; ubi x unam habet dimen$ionem per 1; & $ic porrò. Sed in genere notandum, quòd, dum operando juxta generalem Methodum Progre$$ionem illam Arithmeticam ad li- bitum $umere licet, $emper is ter minus æquationis, quem libue- rit, tolli po$$it, multiplicando illum tantùm per 0. A tque ita va- lor ip$ius z per unam Progre$$ionem $impliciùs obtineri poterit, quàm per aliam: ut, $i in præcedenti exemplo, ubi multiplicavi- mus per 3, 2, 1, 0, multiplica$$emus per 0, 1, 2, 3, obtinui$$e- mus aaxx + 4baax - 3baaz = o, $eu {xx + 4bx / 3b} = z.

Vnde apparet, ip$am quantitatem z ($ive maximum vel mi- nimum), $i x cognita $upponatur, inveniri atque exprimi po$$e multis diver$is modis, è quibus faciliores pro Con$tructione eli- gere licebit: Aut $i z cognita $upponatur, poterit x totidem di- ver$is modis inveniri. Porrò con$iderando z & x, ut incognitas, poterimus ad alterutram tollendam æquationem in$tituere inter duos ex $implici$$imis valores: ut, in $uperiori exemplo, inter z = {- 3 bxx + 2 aax + 2 baa / 3xx} & z = {xx + 4 bx / 3 b}.

3. _Si termini Algebraïci, Maximum aut Minimum_ _di$ignantes, plures unâ quantitate incognitâ includunt_, $uppono ip$os = z; & per hanc æquationem & per cæteras datas, $eu quæ ex natura Problematis manant, (quæque $emper $imul, $i omnes Problematis conditiones includunt, tot numero exi$tunt, quot incognitæ quantitates, unâ exceptâ, habentur, nimirum $i unum tantùm Maximum aut Minimum inter infinitas magnitu- dines quæritur, non autem inter infinita Maxima;) reduco æqua- tiones omnes ad unam, in qua nece$$ariò duæ quantitates inco- gnitæ continebuntur, & inter eas z. Cumque tunc $ola z ad Ma- ximi vel Minimi inventionem nota e$$e debeat, manife$tum e$t in eum finem duntaxat concipiendum e$$e, alteram quantitatem in- cognitam duas æquales radices habere.

Sumamus, exempli gratiâ, tres æquationes, quibus maximam latitudinem curvæ determinavi, quales illæ pag. 498 Exercita- tionum tuarum Mathematicarum reperiuntur; excepto tantùm [534]IOHANNIS HVDDENII EPIST. II. quòd Maximùm hîc appellem z, & quod ibi z nominatum e$t, hîc appellem v. 1<_>ma Æq. # y^3 - nyx + x^3 = 0 2<_>da Æq. # v - x = y 3<_>tia Æq. # {1/2}v - y = z maximo. Sub$tituto valore ip$ius y 2<_>dæ æquationis in locum ip$ius y 1<_>mæ & 3<_>tiæ, habebitur pro 1<_>ma Æq. v^3 - 3vvx + 3vxx = vnx - nxx & pro 3<_>tia Æq. x = z + {1/2} v. Subrogato autem valore ip$ius x 3<_>tiæ æquationis in eju$dem lo- cum in 1<_>ma, fiet pro 1<_>ma Æq. # {1/4} v^3 + 3vzz = {1/4} nvv - nzz # vel # {1/4}v^3 - {1/4}nvv + 3zzv + nzz = 0.} Atque hæc quidem æquatio jam $ola relicta e$t, in qua igitur ut ultimæ conditioni Problematis $atis$iat, hoc e$t, ut ea ita deter- minetur, ut z fiat Maximum, multiplico (quemadmodum ibi fa- ctum fuit) eandem æquationem # # # {1/4} v^3 - {1/4}nvv + 3zzv + nzz = 0 per Arith. Prog. # 3, # 2, # 1, # 0: # obtineoque # {3/4} v^3 - {1/2}nvv + 3zzv ^* = 0 # # vel # 3zz = {1/2} nv - {3/4}vv.} Hinc $ubrogato valore ip$ius zz, per hanc æquationem invento, in ejus locum in præcedenti {1/4}v^3 - {1/4}nvv + 3zzv + nzz = 0, obtinebitur {1/4} v^3 - {1/4}nvv + {1/2}nvv - {3/4} v^3 + {1/6} nnv - {1/4}nvv = 0 hoc e$t, - {{1/2} v^3 + {1/6}nnv = 0 / vel vv = {1/3}nn.}}

Si Arithmetica Progre$$io fui$$et 0, 1, 2, 3, inveni$$emus 3 zz = {nvv / 8v + 4n}; $i 2, 1, 0, - 1, habui$$emus 3 zz = {{3/2} v^3 - {3/4}vvn / n}} Et $ive valor ip$ius zz, per utramlibet harum æquationum in- ventus, in præcedenti $ubrogetur æquatione {1/4} v^3 - {1/4}nvv + 3zzv + nzz = 0, $ive alter alteri adæquetur, ponendo {1/2}nv - {3/4} vv = {nvv / 8 v + 4n}, vel = {{3/2} v^3 - {3/4}vvn / n}, obtinebitur $emper vv = {1/3} nn. Quamvis autem operationes uno aut alio modo factæ hîc parùm [535]DE MAXIMIS ET MINIMIS. inter $e differant, pote$t tamen $æpe numero, ut $upra monui, contingere, ut una multo prolixior ac difficilior $it quàm alia, quo quidem ca$u commodiorem viam, quæ facilè per$picitur, eligere $atius erit.

Cæterùm notandum, ultimam hanc æquationem {1/4} v^3 + 3 vzz = {1/4} nvv - nzz determinari ctiam po$$e per $ecundum modum præcedentem. Etenim exi$tente zz = {{1/4} nvv - {1/4} v^3 / 3 v + n}, & z = ma- ximo: erit etiam hic valor ip$ius zz omnium maximus, ideo- que

# {1/4} nvv - {2/4} v^3 in 3 v # = 0 div. per vv. # # {2/4} nvv - {3/4} v^3 in n # vel {1/4}n - {2/4} v in 3 v # = 0, id e$t, # {3/4} nv - {6/4} vv # = 0 # # {2/4} n - {3/4} v in n # # {2/4} nn - {3/4} nv # # # vel # {2/4} nn - {6/4} vv = 0 # # # # $eu {1/3} nn = vv.

Quoniam verò in multis ca$ibus æquatio ultimò relicta non $init ut valor ip$ius z vel zz, aut z^3, &c. in eju$modi terminis, in quibus ip$e z non invenitur, exprimi po$$it, vi$um fuit in exempli hujus operatione generalem Methodum indicare.

Atque hîc, Vir Amici$$ime, multa adhuc dicenda re$tarent, $ed ne rur$us epi$tola mea voluminis in$tar $e extendat, $criptio- nis meæ filum abrumpam; præ$ertim cum id, quod hîc de$idera- tur, non difficile $it ex præcedentibus colligere. At verò ne te lateat, quid hîc de$iderari putem, adjungam argumentum tra- ctatus, quem de hac materia ante 2 aut 3 annos in proprios u$us adornavi, quemque nuper obiter & qua$i per tran$ennam in$pe- xi$ti. In eo autem pertractantur

[536]IOH. HVDD. EP. II. DE MAX. ET MIN. ######### 1. _Methodus de Maximis & Minimis._ Termini verò Alge- # # ####### braici, Maximum vel Minimum de$ignantes, con$iderantur # ######## 1. _Velre$pectu cognitionis no$træ, $ic ut certi $imus in_ # # # ###### _iis Maximum e$$e comprehen$um, $i aliquod detur_ # # # ###### _Maximum; aut Minimum, $i aliquod Minimum_ # # # ###### _detur._ # # # # ##### Termini autem hi Algebraïci in $e continent # # # # ##### _Velunam duntaxat incognitam quantitatem_, # # # # # #### habentem # # # # # #### 1. _Velfractionem nullam, in cujus Denomi-_ # # # # # # ### _natore incognita reperitur quantitas._ # # # # # #### 2. _Vel fractiones, in quarum Denominatore_ # # # # # # ### _ip$a reperitur_. # # # # ##### _Vel plures unâ incognitâ quantitate_, quæ du- # # # # # #### plices $unt # # # # # # # ## 1. _Veltot $imul cum i{is} æquationes_ # # # # # # # # _dantur, $eu in natur a Problema-_ # # # # # # # # _t{is} includuntur, quot $unt inco-_ # # # # # # # # _gnitæ quantitates una exceptâ_; # # # # # # # ## 2. _Vel non totidem, aut etiam nullæ_. # ######## 2. _Vel re$pectu no$træ in$cientiæ_, id e$t, cùm incerti $umus, # # ####### utrum in iis aliquod Maximum aut Minimum, aut utrum- # # ####### que, aut etiam neutrum contineatur, ip$os autem rur$us # # ####### con$idero vel _ab$olutè_, vel _relativè_ ad aliquod Problema. ######### 2. _Eju$dem u$us atque utilitas_, quæ quidem $e longè lateque # ######## extendit, ac præ$ertim ad ea Problemata, quæ aliàs difficulter ad # ######## æquationem revocari po$$unt. Cujus exemplum illu$tre e$t # ######## _Determinatio omnium æquationum_, quæ res adeò gene- # ######## ralis atque utilis, hujus Methodi tantùm corollarium exi$tit. Vale, Vir Amici$$ime, & me amare perge.

Dabam Am$telædami 6 Cal. Februar. Ao 1658.

Tui

Ob$ervanti$$imum

IOHANNEM HVDDE. FINIS. [537] HENRICI van HEVRAET EPISTOLA DE TRANSMVTATIONE CVRVARVM LINEARVM IN RECTAS. Clari$$imo Viro D. FRANCISCO à SCHOOTEN HENRICVS van HEVRAET S. D.

_C_Vm nuperrimè ex tuis ad me datis, Vir Cla- ri$$ime, intellexerim, de$iderio te teneri viden- di Methodum à me inventam, cujus benefi- cio complures curvæ line æ (ut tibi indicavit _D. Huddenius_) in rectas po$$unt tran$mutari: non omit- tendum duxi, quin eandem tibi ocyùs tran$mitterem, tuo- que inprimis judicio exponerem. Verùm præmonere te volui, eam à me tunc temporis excogit at am e$$e, cùm iter in Galliam meditarer, quo nec omnia, quæ ea dere dici queunt, perpendere, nec quæ ante di$ce$$um inveneram, chartis committere valui. In Gallia verò nunquam rebus Mathematicis vacare, $ed me totum aliis $tudiis applica- re con$titui, adeò ut vix quicquam prælo dignum me $cri- bere po$$e confidam. Attamen ut petitioni tuæ utcunque $atisfaciam, habitâratione temporis, quod mibi valde ca- rum e$t: vi$um fuit in memoriam revocare, ac breviter con$cribere, quæ ante circa banc rem meditatus $um, ea- que paucis hîc $ubjicere. Quæ, $i Mathematicis non di- $plicitur a judices, Comment ariis tuis adjungere poteris.

Dat. Salmurii, die 13 Ianuarii. Ao.1659.

Huddenius _no$ter te_ _$alutat diligenter._

Vale, & perge amare

ex a$$e tuum

HENRICVM van HEVRAET.

[538]HENRICI van HEVRAET EPISTOLA

Si dentur duæ lineæ curvæ, exempli gratia, ABCDE, GHIKL, & recta AF, ejus naturæ, ut, (ductâ ex pun- cto M, in linea AF pro libitu a$$umpto, perpendiculari MI, $ecante datas curvas in C & I, uti & CQ perpen- diculari ad curvam ABCDE,) MC $it ad CQ, $icut linea aliqua data ∑ ad MI: erit $uperficies AGHIKLF æqualis rectangulo comprehen$o $ub data linea ∑ & alia recta æquali curvæ ABCDE.

Δ A G R _f a_ ∑ N O B H Y _b_ S C _g_ M I Z X _h c_ Q P T D K _c i d_ F V E L

Dividatur linea A F in partes quot- cunque, verbi gra- tiâ, in punctis O, M, & P, ducantur- que perpendicula- res O H, M I, P K, $ecantes curvam A B C D E in pun- ctis B, C, & D, at curvam G H I K L in punctis H, I, & K; & per puncta A, B, C, D, & E agantur tangentes, quæ $ibi mutuò oc- currant in R, S, T, & V; & per hæc puncta ducantur li- neæ R _a_, Y _b_, Z _c_, _e d_ perpendiculares ip$i A F; & per puncta G, H, I, K, & L agantur lineæ ip$i A F parallelæ, $ecantes R _a_ in _f_ & _a_, Y _b_ in _g_ & _b_, Z _c_ [539]DE TRANSMVT. CVRVAR. LIN. IN RECT. in _h_ & _c_, _e d_ in _i_ & _d_; denique ex S ducatur SX parallela lineæ A F, producaturque tangens T S u$que in N.

Propter rectum angulum N C Q, erit C M ad C Q, ut M N ad N C. Atqui M N e$t ad N C, ut S X ad S T. Quare erit S X ad S T, ut C M ad CQ. Et quia C M e$t ad C Q, ut ∑ ad M I, erit & S X ad S T, ut ∑ ad M I, ac proinde rectangulum $ub S X $ive Y Z & M I $ive Y _b_ æquale rectangulo $ub S T & ∑. Eo- dem modo demon$trabitur, rectangulum _c e_ e$$e æquale ▭<_>10 $ub T V & ∑, & ▭ _d_ F = ▭ V E, ∑, & ▭ _a_ Y = ▭<_>10 $ub R S & ∑. Quapropter omnia hæc rectangula $imul $umpta æqualia erunt rectangulo $ub ∑ & alia recta æqualia omnibus tangentibus $imul $umptis. Vnde cum illud verum $it, quotcunque rectangula at- que tangentes extiterint, & figura ex parallelogrammis con- $tans, $i eorum numerus in in$initum augeatur, de$inat in $uper- ficiem A G H I K L F, ac tangentes $imiliter in lineam curvam A B C D E, liquet $uperficiem A G H I K L F æqualem e$$e re- ctangulo $ub ∑ & recta æquali curvæ A B C D E. Quod erat demon$trandum.

Quomodo autem hinc longitudo datæ curvæ lineæ inve$tigari po$$it, $equentibus exemplis patebit.

Sit primò curva A B C D E ejus naturæ, ut, $umpto in linea A F pro libitu puncto M, ductâque perpendiculari M C, $i A M vocetur x, & M C vocetur y, $emper yy $it = {x^3 / a}. Deinde po$i- tis A Q = $, C Q = v, & M I = z: erit Q M = $ - x, & ejus quadratum = $$ - 2 $ x + xx. Cui $i addatur quadratum ex MC, hoc e$t, yy $ive {x^3 / a}, invenietur $$ - 2 $ x + xx + {x^3 / a} = vv.

Propter duas æquales radices

mult. juxta meth. Huddenii per # 0 # 1 # 2 # 3 # 0, # & invenietur- 2$x + 2xx + {3x^3 / a} = 0.

Vnde A Q $ive $ = x + {3xx / 2a}. à qua $i $ubtrahatur A M = x, re- manebit M Q = {3xx / 2a}, cujus quadratum e$t {9x^4 / 4aa}. cui adde ▭ C M $eu {x^3 / a}, & proveniet ▭ C Q = {9x^4 / 4aa} + {x^3 / a}. Erit jam ut CM √ {x^3 / a} ad C Q {9x^4 / 4aa} + {x^3 / a}, ita cognita aliqua linea, puta {1/3} a, (licet [540]HENR. van HEVRAET EP. DE TRANSMVT. &c. enim eam pro libitu a$$umere) ad M I = z, eritque z = {1/4}ax + {1/9}aa. Id quod arguit, lineam G H I K L e$$e Parabolam, cujus vertex e$t in Δ, exi$tente A Δ = {4/9} a, & latere recto = {1/4}a. ac proinde longitudo lineæ curvæ A B C D E e$t □ {v^3 / a} - {8/27} a, exi$tente Δ F = v.

Similiter $i loco yy = {x^3 / a} ponatur hæc æquatio y^4 = {x^5 / a}, aut y^6 = {x^7 / a}, aut y^8 = {x^9 / a}, atque $ic porrò in infinitum: invenietur $emper $uperficies A G H I K L F ejus naturæ ut quadrari po$$it, ac proinde omnes hæ curvæ in rectam $unt permutabiles.

Si verò A B C D E $it Parabola, cujus axis A G, & latus re- ctum = a: invenietur M Q = {2 x^3 / aa}, & ejus quadratum = {4 x^6 / a^4}. cui adde quadratum C M, & habebitur {4 x^5 / a^4} + {x^4 / aa} pro ▭ C Q. Hinc ut C M {xx / a} ad C Q {4 x^6 / a^4} + {x^4 / aa}, $ic cognita aliqua linea, puta a, ad M I = z: eritque z = 4xx + aa, & linea G H I K L Hy- perbola, cujus axis linea A G, centrum punctum A, latus re- ctum = {1/2} a, & tran$ver$um = 2 a.

Quod ip$um docet, longitudinem curvæ Parabolicæ inveniri non po$$e, quin $imul inveniatur quadratura Hyperbolæ, & vi- ce versâ.

F I N I S. [541] PRINCIPIA MATHESEOS VNIVERSALIS, _SEV_ INTRODVCTIO AD GEOMETRIÆ METHODVM RENATI DES CARTES, Con$cripta ab ER. BARTHOLINO, CASP. FIL.

Editio tertia, priore correctior.

INDEFESSUS AGENDO AMSTELODAMI, Ex Typographia BLAVIANA, MDCLXXXIII.

Sumptibus Societatis.

[542] [543] Generis & virtutum Nobilitate Perillu$tri & Genero$o Heroï,

D. CHRISTIANO THOMÆ, TOPARCHÆ IN STAVGARD, Equiti Aurato, Sereni$$imæ Regiæ Maje$tatis Cancellario Magno, Regni Daniæ Senatori primario, Regiæ Academiæ Hafnien$is Con- $ervatori $ummo, Patrono incomparabili.

NOn minùs verè quam ele- ganter Cicero lib. 1. Tu$c. quæ$t. _Magni_, inquit, _e$t_ _ingenii revocare mentem à $en-_ _$ibus, & cogitationem à con$ue-_ _tudine abducere._ Cùm enim mens no$tra, quam in nobis conclu$am circumferi- mus, divina quædam particula habea- tur, nihil $anè illi gratius accidere po- te$t, quàm, cùm contemplando à cor- poreis rebus laxatur, originique $uæ quàm $imillima redditur. Sen$uum [544]EPISTOLA quippe u$urâ non minus fruuntur bru- ta animantia, quàm homines, imò, quædam longè nobis præ$tant; mente verò quia non gaudent, univer$am hanc mundi machinam, qua$i tabu- lam pictam a$piciunt, nec cogitant quâ de causâ quóve modo tot varie- tates rerum $int ordinatæ. Quicun- que igitur hominum non cupiunt $e- metip$os privare bono, quo reliqua animantia excedunt, non temerè permittent $e$e $en$uum judicio ita mancipari, ut ea $ufficere putent, quæ manibus qua$i palpare po$$unt, ac pauca velint $i non oculis omnium obvia, pauciora credant quæ $en$us non approbant, & pauci$$ima eligant, ni$i ab experientia firmentur. Non equidem diffiteri po$$umus, hoc pro- po$itum utile e$$e atque nece$$arium, ut initio juvetur cogitatio no$tra & [545]DEDICATORIA. intellectus; unde factum e$t, quòd Geometræ figuras, Arithmetici nu- merorum characteres, alii\’que alia $ub$idia invenerint; Sed experimen- tis eju$modi vix acquie$cere debent magna ingenia, nec pote$t is, qui $a- pientiæ famam affectat. Communis enim experientia docet, multa facilè mereri mentis a$$en$um, & e$$e ve- ri$$ima, etiam$i $en$uum judicio pro veris non agno$cantur: & vice ver- sâ, $en$us quædam approbare; quæ, quia fal$a, ratio nullo modo admit- tere pote$t. Atque hæc licèt omni- bus in confe$$o $int, non de$unt ta- men, qui nihil ni$i Praxin amantes, Theoriam & $peculationes omnes o- dio pro$equuntur, atque ut inutilia eliminant: quos pertinaciæ $uæ $erò nimis poenitebit, cùm aliorum impe- rio ita $ubjecti e$$e coguntur, ut ne [546]EPISTOLA in Praxi quidem $olita ob$tacula re- movere $ciant, nec unquam novi quicquam addi$cant, ni$i quod vel ca$us ip$is, vel aliorum humanitas $up- peditaverit. At alii, quorum animus longiùs ex$patiatur, & demon$tra- tiones cau$as\’que inquirit, utilia mul- ta inveniunt, quæ ab aliis ignoran- tur; adeo\’que in Praxi multa excogi- tantes compendia, allaborant ut tæ- dia & impedimenta obvia tollantur; quorum tamen inventa non e$$ent repudianda, etiam$i humani ingenii imbecillitas, aut u$us raritas, ea $ta- tim ad praxin revocare prohiberet. Hinc non contenti doctiores iis, quæ à Geometris aut Arithmeticis demon- $trata atque inventa $unt, quæ \’que u$us dudum confirmavit, ni$i vel ip$as demon$trationes penetrare, ea$- dem\’que invenire po$$int; adeo\’que [547]DEDICATORIA. $uperflua re$cindere, defectus $upple- re, & deperdita re$tituere queant. Neque enim exi$timandum e$t, ma- jores no$tors omnem po$teris præri- pui$$e materiem, quâ excolatur inge- nium; cùm contra $ocordiæ meritò nos incu$arent, $i plus temporis in $criptis $uis etiamnum intelligendis impendi, quàm ip$i in incognitis in- veniendis po$uêre, viderent. Ad quæ invenienda cùm non aliâ viâ, (quan- tum con$tat) quàm quæ per compo- $itionem & re$olutionem procedit, uterentur, quæ\’que naturalis potiùs ingenii facultas aut indu$tria, u$u & exercitatione potita, quàm ars certis legibus & præceptis contenta, dici meretur; Recentiores artem quan- dam excogitarunt, quam vocant A- nalyticam, cujus principia tradit hoc opu$culum. quæ po$tquam innotuit, [548]EPISTOLA longè plura & majora, quàm ab An- tiquitate nobis relicta $unt, in lucem prodiêre. Non patitur tempus & lex $cribendi, ut commemorem, quan- ta ex hac arte, non tantùm ad Arith- meticam, Geometriam, Mechani- cam, $ed etiam Opticam alias\’que $cientias manaverint emolumenta. Nihil enim $ani antehac de vi$u novi- mus, cum omnia hîc, $icut in aliis artibus, quæ materiæ immer$æ, non ab$trahuntur à $en$ibus, ad directio- nem mentis, di$putationibus huc il- luc trahebantur; jam omnia deter- minata, omnia demon$trationibus munita. Qui enim in Opticis non pla- nè ho$pites $unt, $at $ciunt, quàm in- certa, quam\’que defectuo$a fuerint ea, quæ de Refractionum legibus an- tea novimus, & quàm fal$a illa deter- minatio figuræ vitrorum, (de quibus [549]DEDICATORIA. Dioptrica agit) quâ nihil jam nobis optari pote$t perfectius, nihil certius. $ed de his for$an aliàs. Id mihi in præ- $ens $ufficit, hanc artem $ibi proprio jure vendicare non $olùm ea, quæ de Mathe$eos utilitate, deque Arithme- ticæ, Geometriæ, A$tronomiæ, & Mu$icæ præ$tantia, tot rationibus, tot voluminibus, totque $eculis dicta $unt, $ed & multò plura; quod facilè demon$trare po$$em, ni$i plurimis, qui hæc penitiùs intro$picere dignan- tur, notum id fore $cirem. Nec opus mihi e$t, multa coram Te, Heros Per- illu$tris, de hujus artis totiusque Ma- the$eos utilitate dicere: quoniam, dum animus tuus magna $emper & excel$a meditatur, Mathematicas et- iam $cientias colui$ti & amplexus es, nihilque Tibi ad $apientiæ comple- mentum dee$$e volui$ti. Sed malo de [550]EPISTOLA Heroicis & eximiis tuis virtutibus tacendo, publicum omnium te$timo- nium implorare, quàm in præ$ens pauca dicere. Ars $anè Analytica per- $pectum habet, cujus viri præ$idium expectat, cùm implorat tuum: nec enim Daniæ unquam, quamdiu Ma- the$is aliæque artes liberales tales in- venerint Patronos, vel virtus vel $a- pientia deficiet. Patere igitur, Heros Perillu$tris, nomini tuo Principia hæc in$cribi, & fructum inceptæ peregri- nationis $erenâ fronte accipe. Tui e- nim nominis clypeo munita, frontem audent obvertere ho$tibus, quibus $eculum hoc abundat, quique varia tela in obvios effundere non veren- tur, prout affectus malevoli ip$is di- ctaverint. Solent plerique, qui rodere amant, objicere, pervulgata omnia e$$e & ex aliis de$umpta; quâ cen$ura [551]DEDICATORIA. quamquam $ciam hoc $criptum non po$$e notari; tamen præ$agit animus, fore, ut hæc tanquam inutilia & nimis curio$a rejiciant. Si enim intellexe- rint, hoc ambitu, etiam Algebram complecti, fa$tidio commoti, $ubtili- tates ejus cane pejus & angue fu- gient. Sed vix metuet $ibi Ars Ana- lytica à talibus ho$tibus, nam, cum docti$$imis quibusque Mathematicis, quibus $eculum hoc qua$i $uperbit, probetur, de reliquis ip$i minus e$t la- borandum: nec ulla alia hujus Me- thodi defen$io requiritur, ni$i quam experientia, & ip$ius rei intellectæ u$us attulerit. Et, ut verba in pauca conferam, $i tuo exacti$$imo limati$- $imoque judicio probentur, nullius in po$terum cen$uram aut notam per- time$cent. Neque ego exilitate ope- ris deterritus, $ed contra utilitate po- [552]EPISTOLA DEDICATORIA. tius in$tigatus, Tibi hæc con$ecra- re $um veritus: & quidem tantâ ma- jore fiduciâ, & $pe certiore, quantò certius mihi con$tat Te omnibus iis, qui inter bonas artes etiam Mathe- maticis incumbunt, favere; quem favorem quotidie familia no$tra $en- tit, & grato animo $emper recolit. Vale regni Daniæ decus, & æqui bo- nique con$ule hoc grati animi monu- mentum, quod humillimè offert

PERILLVSTRIS GENEROSIT ATIS TV AE

Scribebam Leidæ, Anno cI{con} I{con}c L. Calend. Iun.

Devoti$$imus & ob$equen- ti$$imus cliens

ERASMIUS BARTHOLINUS.

[553]LECTORI S.

_C_Vm omnes $apientes audire velint, & nihil tam temer arium tamque indignum $apientis gravi- tate atque con$tantia $it, quàm aut fal$um $en- tire, aut quod non $atis explor atum $it, $ine ulla dubit atione defendere: ne$cio quo fato fiat, quòd non oper am dent eju$modi $tudiorum viam ingredi, quâ mens ad$ue $cat verum à fal$is & dubiis di$tinguere. Quandoqui- dem enim à tener is ad$ue $cere multum e$t, egregiè $ibi con- $ulerent, $i ad Mathe$in excolendam ab ineunte ætate ani- mum appellerent. Mathematicas autem di$ciplinas hanc præ aliis babere prærogativam, vix dubitari pote$t, modò con$ideretur, quicquid in iis concluditur & determinatur, id omne ex præmi$$is nece$$itate quadam $equi, vel verum, vel dubium, vel fal$um, prout præmi$$æ variis modis $e$e babuerint: Adeò ut, et$i non aliis u$ibus in$erviret Mathe- $is, tamen vel hoc nomine, ad $ui cognitionem trabere debe- ret etiam eos, quibus nullum aliud ex ea $per aretur emolu- mentum. Quod cum abundè ob$ervatum & u$u comprobatum $it à Veteribus, quos plerique no$tra ætate ita $u$piciunt & vener antur, ut majus quoddam animo complexi, plus mul- to etiam vidi$$e videantur, quàm quantum no$trorum inge- niorum acies intueri pote$t; inter alia mir ari $ubit, omnes ferè, exemplum illorum bac in re de$erui$$e. Quippe comper- tum e$t, antiquos Philo$ophos non permi$i$$e, αγεωμεႤρήτȣς $cholas $uas ingredi, ut ad Sapientiæ $tudium admitter en- tur, quique ante non baberent λαϐὰς τῆς φιλο☊φίας. Quod $anè propo$itum, non ratione prudentius, quàm eventu fe- licius fuit: cum hanc fui$$e cau$am, quòd ad illam pertige- rint $cientiam, quam po$terit as tantopere miratur, & quò virtute $ua nonnulli eniti $e po$$e de$perant, conjiciam. Fru$tra enim $pectatur fructus di$ciplinarum, ab eo, qui earum altitudinem non metitur; nec in cacumen evadere [554]PRÆFATIO pote$t, qui non $olerter rimatur viam, & aditus, qui eò ferunt, negligit. Mathe$is autem, cum ex notionibus $im- plici$$imis, cognituque facillim{is}, ad difficilior a, atque re- moti$$ima quæque cogno$cenda perducat juniores, qui præ- concept{is} opinionibus vacui non impediuntur varietate re- rum, quæ anim{is} provectiorum inhærent; non dubito, quin $i ea à tener {is} imbuatur mens, ad aliarum quoque rerum, maximè compo$itarum atque ob$curiorum, cognitionem $it penetr atur a. Et quoniam Mathe$is vari{is} partibus con$tat, quæ omnes circa quantitatem ver $antur; res à no$tri $eculi Luminibus eò redacta e$t, ut generaliter illæ omnes tra- ctari, & quantitas hæc in univer $ali & ab$tracto per lite- ras Alphabeti concipi po$$it. Ita enim, factâ ad omnes quan- titat{is} $pecies applicatione, intellectus ratiocinando ad va- rias res inveniendas di$tinctè progredi pote$t. Po$t quam nu- tem Methodus illa diu latuit, tecta verborum involucr{is}, cum quibus prius luct andum er at quàm fructus ullus $pe- rari poterat; opportunè nob{is} Nobili$$imus D. Des-cartes, in$uper abil{is} ingenii Vir (qui, reclusâ à $e, bactenus inco- gnitâ, ad veram $apientiam viâ, po$t tot $eculorum fædi$- $imam $ervitutem, omnibus imit ando exemplo, ita naturæ my$teria pandit, ut ver æ $apientiæ $tudium, humanarum- que $cientiarum encyclopædia & perfectio, immaturâ ejus ac deplor abili morte, major em nunquam jactur am facere potuerit) eam ad hanc facilitatem per duxit, ut, quod diffi- cultat{is} reliquum e$t, non aliâ ratione quàm $tudio & dili- gentia evinci po$$it. Taceo hîc perfectionem, ad quam res Mathematic as hujus Metbodi $ub$idio redegit: cum ip$a- rum te$timonia non tantùm invitos laudumque $uarum de- tractores in illis palmam ei dare cogant, $ed etiam quou$- que, humanum ingenium in ii$dem progredi quidve præ $ta- re valeat determinent. Verùm enimvero cum omnium ma- gnarum rerum $icut arborum altitudo nos delectet, & ra- [555]AD LECTOREM. dices $tirpe$que non item: $ic multi ad $umma pervenire optarent, ni$i in elementis hærere opus haberent. atqui, quemadmodum illa altitudo $ine radicibus, $tirpibu$que e$$e non pote$t; ita illi fru$tra $e in id fa$tigium recipi $perant, quibus cordi non e$t fundamenta fideliter jacere. Et cum ant ehac non edita $int ulla principia, quæ ad adita hujus Methodi ducerent; quid mirum? $i multi in ip$o limine hæ- $it averint, plure$que, quos, re inexpertâ, de$peratio in fu- gam averterit. Etenim nec hujus Methbodi Auctor, nec Do- cti$$imi ejus Commentatores à $emetip$is impetrare potue- runt, nt bonas horas, quas $ubtilioribus inventis dicave- rant, in edendis, quæ viam ad hanc Metbodum $ternerent, impenderent. Cum itaque nihil hac in re, omnibus vot is, tam à me ip$o olim, quàm à mult is hodie expetita, præ$ti- tum e$$e repererim: diu multumqne inter $pem & metum herens, dolui, tamdiu inter tot Mathematicorum monu- menta ea de$ider ari, quæ ad $cientiarum incrementa emun- etioris naris homines nece$$ariò requiri jam pridem cen$ue- runt. Ego $anè opportunitate mira, ante aliquot annos voti campos factus, po$tquam ad ba$ce or as Academiam Il- lu$trem, quæ Leidæ e$t, acce$$i, Vir Celeberrimus atque Do- cti$$imus Franci$cus à Schooten, Mathe$eos ibidem Pro- fe$$or publicus, me Artem Analyticam, hancque Metho- dum, tam eximia fide docuit, ut ad perfectionem nihil mi- bi præter ingenium & propriam indu$triam defui$$e cre- diderim. Quocirca $epo$it â privati commodi æ$timatione ut plures felicit at is hujus participes facerem, & quæ propriis u$ibus de$tinaveram, publici juris redderem, de elemen- tis hi$ce, quibus inter alia imbutus eram, evulgandis, co- gitare cæpi. Et licèt ver erer ne amicitiæ jura, quæ inter nos cum fido $emper $ervari optabam, hac ratione viola- rem; tamen facilem mihi veniam $perabam, $i non ni- $i officio$a fraude fallerem, quæ gloriæ ejus, qui $e bono [556]PRÆFATIO publico uni devovit, cedere, nec aliàs magis animum meum gratum te$tari po$$et. Ac ne primas quidem $pes fortuna de$tituit: quippe ab ip$o, qui nullum erga me bene volentiæ pignus atque indicium omittit, non modò veniam hujus zeli impetravi, $ed & eam humanitatem, ut omnia perlegere & examinare haud gravatus fuerit, lucemque ingenii & con$ilii $ui porrigere. Operis brevitatem quod attinet, non e$t, quam di$plicere cuipiam putem: $iquidem copiam exem- plorum, quibus ad di$cendum nihil aptius, nullus (ut opi- nor) hîc de$iderabit; in quibus afferendis eju$modi dele- etus e$t ob$ervatus, ut, quoad fieri potuit, in medium ad- ducerentur ea, quæ vel in ip$o Auctore, vel in ejus Com- mentatoribus reperiuntur: quæ ideo $par $im ita $unt di$po- $ita, ut, meo judicio, non alio loco meliùs intelligi, $imul- que prædictis locis illu$tr and is in$ervire potuerint, in quem finem, in margine paginarum citationem additam e$$e ap- parebit. Adeò ut, quicunque tantùm Aritbmeticæ Spe- cies, cum in integris, tum in fractis perdidicerit, levique numerorum irrationalium notitiâ in$tructus, in allatis exemplis accur atè examinandis $e$e exercuerit, $e non in- utiliter tempus, ubi ad Geometriam D<_>ni. Des-Cartes ac- ce$$erit, con$ump$i$$e experturus $it. Quin imò videbit ja- nuam re$er atam omni ei, quod ab Algebra & Analy$i Geo- metrica ex$pectari pote$t: ideoque $e Mathe$eos Vniver- $alis con$titutionem animo comprehendi$$e. neque enim exi- $timo, hi$ce intellectis, operæ pretium fore, Algebræ vul- garis cognitionem ampliùs exoptare, licèt leviorem ejus notitiam, vel ip$e D. Des-Cartes, antehac, ad $uæ Geo- metriæ Methodum intelligendam, requi$iverit. Vale.

[557] PRINCIPIA MATHESEOS VNIVERSALIS, _SEV_ INTRODVCTIO AD GEOMETRIÆ METHODVM RENATI DES CARTES. DE LOGISTICA QV ANTIT ATVM SIMPLICIVM.

_C_VM in omni Scientia, ad difficiliorum re- rum cognitionem, utile $it à $implici$$imis & cognitu facillimis ordiri; haud incon$ul- tum fuerit, ad generalem atque facilem comprehen$ionum Mathematicarum Scien- tiarum, quæ omnes circa quantitatem ver- $antur, ad ea primùm attendere, quæ non aliquam ejus $peciem excludere, $ed eas, quocunque $e habeant modo, $ub certis notis cuique ob- viis repræ$entare po$$int. Vnde cum in univer$a illarum _Vide di$-_ _$ertationem_ _de metho-_ _do, parte_ _$ecunda._ Scientiarum con$titutione, licèt diver$a objecta re$piciant, non ni$i relationes $ive proportiones quædam, quæ in iis reperiun- tur, con$iderentur; con$entaneum e$t rationes atque propor- tiones illas $eor$im $pectare, easque literis Alphabeti, utpo- te notis $implici$$imis nobisque cogniti$$imis, in$ignire. Ne- que enim ratio ulla e$t, quo minùs per a, b, c, & c. concipian- tur magnitudines a, b, c, & c. quàm pondera aut numeri ii$- dem characteribus de$ignati. Attamen quia tum phanta$iæ tum $en$ibus ip$is, nihil $implicius nec di$tinctius exhiberi po$$e oc- currit, quàm rectæ lineæ, quæque relationes & proportiones, quæ inter omnes alias res inveniuntur, exprimere valent: præ- [558]PRINCIPIA $tat per prædictas literas $olummodo lineas rectas concipere. Hinc $i duæ fuerint quantitates de$ignatæ per a & b, intelligentur per ip$as duæ differentes lineæ rectæ, diver$æ $cilicet longitudi- nis: ita ut per a intelligatur longitudo $eu quantitas unius, & per b longitudo $eu quantitas alterius. Non $ecus atque per a & a, aut per b & b duæ intelliguntur lineæ æquales; ni$i indicaveris $uppo$ueri$ve a e$$e æqualem ip$i b, vel a & b eju$dem e$$e valoris, id quod $ic denotatur a = b. Et $ic de aliis.

Cum autem non rarò occurrat, ut linea aliqua $it aliquoties $u- menda, oportet tantùm numerum convenientem ip$i literæ præ- figere: Vt ad de$ignandum, lineam a e$$e bis $umendam, $cribo 2a. Sic & ad de$ignan dum duplum, triplum, quadruplum & c. ip$ius b, $cribo 2b, 3b, 4b & c. Nec aliter fit $i ad de$ignandum $emi$$em, tertiam aut aliam quamcunque partem lineæ a, $cri- batur {1/2}a, {1/3}a, & c. id quod etiam hoc pacto fieri $olet {a / 2}, {a / 3}, & c. $ic & duas tertias, tres quartas, & c. ip$ius b, ita de$ignaveris {2/3}b, {3/4}b: vel $ic, {2b / 3}, {3b / 4}, atque ita de aliis.

Iam cum in univer$a Mathe$i operationes omnes ad quinque diver$as (vulgò Species dictas) reduci po$$int, quæ $unt Additio, Subtractio, Multiplicatio, Divi$io, & Radicum extractio; con$e- quens e$t ut o$tendatur, quâ ratione dictæ operationes per literas $int in$tituendæ.

De Additione quantitatum $implicium.

IGitur ad addendum lineam a ad lineam a, $cribo pro $umma 2a: $ic & ad addendum 2b ad 3b, $cribo 5b. Lineæ enim ei$- dem literis $i denotantur, oportet tantùm numeros præfixos ad- dere, & $ummam eidem literæ præfigere. Si verò diver$æ fuerint, additio fiet interpo$ito $igno +, quod denotat plus. Vt $i ad li- neam a $it addenda linea b, $cribo a + b, hoc e$t, a plus b, quo in- dicatur b e$$e additam ip$i a, vel adhuc e$$e addendam. Vbi pa- tet dictum $ignum $emper e$$e referendum ad $equentem literam, $eu quæ priori addi debet.

Nec aliter fit, $i plures in unam $ummam $unt colligendæ. Vt ad addendum 2b, b2 & 3b, $cribo 6b. Sic & ad addendùm a, b, & c, $cribo a + b + c.

[559]MATHESEOS VNIVERSALIS. Exempla additionis $implicium. # # # # 2b Add. # a. # 2b. # 3d. # b. # a. # 3b. # d. # 3b. Summa # 2a. # 5b. # 4d. # 6b. # # # # a. Add. # a. # a. # 3c. # b. # b. # 2b. # 4d. # c. Summa # a + b. # a + 2b. # 3c + 4d. # a + b + c.

Vbi notandum, in additione literarum d & 3d, cogitandum e$- $e literam d $ibi præfixam habere unitatem: id quod etiam in $e- quenti exemplo & $imilibus e$t ob$ervandum: ut &, cùm plu- res adduntur diver$æ literæ, perinde e$$e quo ordine $cribantur, ut a + b, vel b + a.

De Subtractione quantitatum $implicium.

IAm verò ad $ubtrahendum lineam 2a à linea 5a, $cribendum e$t 3a: $iquidem lineæ, quæ ii$dem literis $unt de$ignatæ, $ub- ducuntur, $ubtrahendo tantùm à $e invicem numeros præfixos. Sic & $i 2b auferantur à 3b, reliquum erit 1b $eu b. Similiter $ub- lato d de 4d, relinquitur 3d: At a de a manet o $eu nihil.

Quòd $i verò lineæ diver$is literis notatæ fuerint, $ubductio fiet interpo$ito $igno -, quod denotat minus. Vt $i ab a $ubtra- henda $it b, $cribo a - b, hoc e$t, a minus b, quo indicatur b e$$e $ublatam ex a, vel adhuc e$$e $ubducendam. Vbi patet dictum $i- gnum $emper e$$e referendum ad $equentem literam, hoc e$t, quæ ex priori e$t $ubtrahenda.

Eodem modo, $ublatis 4d ex 3c, reliquum erit 3c - 4d.

Exempla $ubtractionis $implicium. Ex # 5a. # 3b. # 4d. # a. # Ex # a. # 3c. # a. # 2c. $ubtr. # 2a. # 2b. # d. # a. # $ubtr. # b. # 4d. # 4b. # d. reliq. # 3.a. # b. # 3d. # o. # reliq. # a-b. # 3c-4d, # a-4b. # 2c-d.

Vnde notandum, in eju$modi quantitatum $ubtractione, opor- tere quantitatem illam, quæ ex alia $ubtrahi debet, e$$e minorem: [560]PRINCIPIA hoc e$t, ad $ubtrahendum b ex a, (ut in $uperiori exemplo) opùs e$$e, ut b $it minor quàm a. Quòd $i autem non proponatur aut con$tet, utra quantitas $it major aut minor, & tamen $ubductio fieri debeat; differentia earum denotari poterit hoc modo: a

    -
b, hoc e$t, a - b vel b - a.

De Multiplicatione quantitatum $implicium.

POrrò ad multiplicandum lineam a per lineam b, $cribo ab vel ba. Sic & ad multiplicandum a per a, hoc e$t, a in $e, $cribo aa $eu a^2: & aaa $eu a^3 ad præ dictum productum aa adhuc $emel multiplicandum per a. Adeò ut literæ immediatè $e$e con$equen- tes, multiplicationem earum per invicem factam, vel adhuc fa- ciendam e$$e, indicent. Non $ecus, $i multiplicare velim a, b & c per invicem, $cribo abc, vel bac, vel cba & c: & abb $eu ab^2 vel b^2 a, ad multiplicandum a, b, & b. Hîc enim, ut in additione, non refert, quo ordine $cribantur.

Quemadmodum verò ex ductu alicujus numeri in $e, id quod producitur vocatur Quadratum eju$dem numeri, & $i productum illud adhuc $emel per eundem numerum multiplicetur, produ- ctus numerus appellatur ip$ius Cubus, atque ita deinceps; ita quoque $i a multiplicetur per a, productum aa $eu a^2 appellari con$uevit a quadratum, $eu a duarum dimen$ionum; & $i aa rur- $us multiplicetur per a, producetur aaa $eu a^3, quod ideo appel- lari poterit a cubus, $eu a trium dimen$ionum: atque ita a^4, a^5, a^6, & c. dici poterunt a quadrato-quadratum, a $urde$olidum, a quadrato-cubus, & c. $eu, a habens 4, 5, aut 6, & c. dimen$iones.

Sicuti autem numerus aliquis, $i in $e ducatur, dicitur radix qua- drata i$tius producti $eu quadrati: & $i adhuc $emel per hoc pro- ductum multiplicetur, tum radix Cubica hujus po$terioris produ- cti appellatur, & c; $ic & a dicitur radix Quadrata ex aa $eu a^2, & radix Cubica ex a^3, & radix Quadrato-Quadrata ex a^4, & radix Sur$olida ex a^5, & radix Quadrato-Cubica ex a^6, atque ita por- rò. Idem de reliquis e$t intelligendum.

Ex quibus con$tat diligenter e$$e notandum, quòd magnum $it di$crimen inter aliquam quantitatem, cui numerus aliquis præfi- xus e$t, & inter eandem quantitatem, ubi idem numerus à tergo e$t ad$criptus. Vtinter 2a & a^2, 3a & a^3, 4a & a^4, & c. $iquidem [561]MATHESEOS VNIVERSALIS. per 2a, 3a, 4a, & c. $impliciter intelligitur quantitas a bis, ter, quater, & c. $umpta, hoc e$t, a $ibi ip$i toties addita: at verò per a^2, a^3, a^4, & c. Quadratum, Cubus, Quadrato-Quadratum, & c. ip$ius a, hoc e$t, ip$a quantitas a toties po$ita & multiplicata.

Exempla multiplicationis $implicium. Multipl. # a. # a # aa # ab # ab # ab # aa # a^3. per # b. # a # a # c # b # cd # ab # a^3. productum # ab. # aa. # a^3. # abc. # abb. # abcd. # a^3b. # a^6.

Vbi notandum in a^3 b, producto multiplicationis quantitatum aa & ab, numerum ternarium quantitatem præcedentem a re- $picere, non autem $equentem b: quod, cum brevitatis causâ $cri- batur pro aaab, in omnibus $imilibus ca$ibus quoque e$t intelli- gendum. Eâdem ratione, ad multiplicandum a^3, hoc e$t, aaa per a^3 $eu aaa, producetur a^6, hoc e$t, aaaaaa.

Quòd $i quantitates occurrant multiplicandæ, quibus numeri, $ive integri $ive fracti præfiguntur, oportebit dictos numeros in $e invicem ducere, ut in vulgari Arithmetica, & eorum produ- ctum præfigere producto, quod ex$urgit ex multiplicatione quantitatum dictarum. Vt ad multiplicandum 2a per 3b; mul- tiplicatis 2 per 3, provenit 6, quod $i præfigatur ip$i ab, produ- cto quantitatum a & b per invicem, erit quæ$itum productum 6ab. Similiter multiplicatis 2b per c, productum erit 2bc. nam unitas, quæ hîc ip$i c præfigi $ubintelligitur, ducta in 2, pro- ducit 2.

Nec aliter fit, $i ad multiplicandum 3ab, hoc e$t, ter ab per 2cd, hoc e$t, bis cd, $cribatur 6abcd. Sic &, multiplicatis {1/2} aa per {1/3} ab, hoc e$t, $emi$$e ip$ius aa per tertiam partem ip$ius ab, productum fiet {1/6} a^3 b, hoc e$t, {1/6} aaab.

Exempla multiplicationis. Multipl. # 2a # 2b # {3/2}a # 3ab # {1/2}aa # a^3 # 6 a^3. per # >3b # c # {1/2}d # 2cd # {1/3}ab # 3 b^3 # {2/3} a^3. product. # 6ab. # 2bc. # {3/4}ad. # 6abcd. # {1/6}ab. # 3 a^3 b^3. # 4 a^6.

Vbi tandem $ciendum, quòd licet ex multiplicatione produ- cantur quantitates plurium dimen$ionum $eu literarum; earum [562]PRINCIPIA tamen additionem atque $ubtractionem non aliter fieri atque præcedentium. Vt ad addendum 2ab ad 3ab, $cribitur 5ab: & ad addendum 6ab ad 2bc, $cribitur 6ab + 2bc. Non $ecus, ad $ubtrahendum 2ab de 3ab, $cribitur ab: & ad $ubtrahendum 2bc de 6ab, $cribitur 6ab - 2bc, Et $ic de aliis.

De Divi$ione quantitatum $implicium.

QVoniam verò divi$io re$olvit id, quod multiplicatio compo- nit: facilè apparet, ad dividendam quantitatem ab $eu ba per a, opùs tantùm e$$e ex quantitate dividenda ab tollere quan- titatem a, quæ divi$or e$t, & pro quotiente $cribere reliquam quantitatem b. Eodem modo, $i dividatur aa per a, orietur a; & aaa $eu a^3 per a, orietur aa. Non $ecus divisâ abc per a, fiet bc: at per b, fiet ac: & per c, fiet ab.

Quòd $i verò quantitates dividendæ occurrant, quibus numeri $int præfixi; oportet, factâ divi$ione quantitatum, ut jam o$ten- $um e$t, $imiliter dictos numeros dividere, ut in Arithmetica vul- gari, & quod oritur invento quotienti quantitatum præfigere.

Exempla divi$ionis $implicium. 15 Divid. # ab # # b quot. # aa # a. # a^3 # aa. # abc # bc. # abc # c. # a^3 b # aa. # a^5 # a^3. # per # a # # a # # a # # a # # ab # # ab # # aa Divid. # 6ab # 3b. # {1/6}a^3 b # {1/2} aa. # 3 a^3 b^3 # 1 a^3 $eu a^3. # 3 a^3 b^3 # 3 b^3. # per # 2a # # {1/3}ab # # 3 b^3 # # a^3

Cùm autem occurrunt quantitates dividendæ, ex quibus lite- ræ divi$oris præcedenti modo tolli nequeunt; $ub$cribitur Divi- $or ip$i Dividendo interjectâ lineolâ, ad modum fractionis Arith- meticæ vulgaris. Vt ad dividendum ab per c, $cribo {ab / c}, quo in- dicatur ab e$$e divi$am per c, vel adhuc e$$e dividendam. Sic & ad dividendum a per b, $cribitur {a / b}. $imiliter divisâ abc per de, quo- tiens erit {abc / de}. & $ic de aliis. Quæ quidem quantitates $ic divi$æ appellantur Fractiones.

E$t verò hîc obiter notandum, divi$is a per a, 2b per 2b, $imi- libu$ve, quotientem e$$e I: $iquidem quævis quantitas $e ip$am $emel continet, ideoque per $eip$am divi$a, unitatem profert.

[563]MATHESEOS VNIVERSALIS. DELOGISTICA QV ANTIT ATVM COMPOSIT ARVM.

EXplicatâ Simplicium quantitatum operatione, quoniam ex illarum additione & $ubtractione oriuntur quantitates, per $ignum + compo$itæ, aut per $ignum - disjunctæ, (quæ com- muniter generali nomine Compo$itæ dicuntur); con$equens e$t, ut harum quoque operationem deinceps o$tendamus.

De Additione quantit atum compo$itarum.

IGitur ad addendum quantitates Compo$itas, ii$dem literis no- tatas, oportet con$iderare $igna + & -, quibus afficiuntur, & notare, $i eadem fuerint, additionem fieri ut in $implicibus, & ea- rum $ummæ præfigi idem $ignum. Vt ad addendum a + 3b ad a + 2b: additis a ad a, & 3b ad 2b, $umma erit 2a + 5b. Eodem modo 2a - b additum ad 3a - 3b, facit $ummam 5a - 4b.

Quòd $i verò $igna diver$a fuerint, $ubtrahendæ erunt quanti- tates ei$dem literis denotatæ, $icut in $ubtractione $implicium, & ei quod relinquitur præfigendum e$t $ignum, quo major quanti- tas afficitur. Vt $i addendum $it 3b + 5a ad 2b - 2a: additis 3b ad 2b, & $ubtractis 2a ex 5a, $umma erit 5b + 3a. Simi- liter $i a + d addatur ad a - 4d, fiet $umma 2a - 3d. Vbi pa- tet $i 2b + a addatur ad 3b - a, $ummam fore 5b: quantitates enim + a & - a, cum propter diver$a $igna $int $ubtrahendæ, $e mutuò tollunt.

Iam ad adden dum quantitates diver$is literis denotatas, opor- tet tantùm eas $uis $ignis connectere. Vt ad addendum a + b ad c - d, $cribo a + b + c - d: $iquidem quantitas c, & omnis alia cui nullum præponitur $ignum, intelligitur $ibi præfixum habere $ignum +.

Exempla additionis compo$itarum. # Add. # a+3b 2a - b {1/2}ab + {2/3} bb a^3 - {5/4}abc aa + 2a - 3. # # a + 2b 3a - 3b {1/2}ab + {1/3}bb {2/3} a^3 - {3/4}abc aa + a - 6. $umma # 2a + 5b. 5a - 4b. ab + bb. {5/3} a^3 - 2abc. 2aa + 3a - 9. Add. # 3b + 5a # a + d. # 2b + a aa - 2ab 3 a^3-{1/3}aab aa-5 a+6. # # 2b - 2a # a - 4d. # 3b - a aa + ab 2a^3 + {1/2}aab aa + a - 6. aggr. # 5b + 3a. 2a - 3d. 5b. 2aa - ab. 5a^3 + {1/6}aab. 2aa - 4a. [564]PRINCIPIA # Add. # a + b # 2aa + 3ab - bb # 3abc # a^3 + 2abb - aab + abc. Summa # c - d # 5ab - 3aa # a^3 - abc # a^3 + aab - 3abb - b^3. $eu aggr. # a + b + c - d. # oab - aa - bb. # a^3 + 2abc. # 2 a^3 - abb + abc - b^3.

E quibus manife$tum fit, (cum ad addendum 3b + 5a ad 2b - 2a, $cribi po$$it 3b + 5a + 2b - 2a, hoc e$t, 5b + 3a: $i- quidem + 3b & + 2b faciunt 5b, & + 5a - 2a faciunt + 3a) quantitates ei$dem literis denotatas, quando diver$a habent $i- gna, $ubtrahendas e$$e, & $ummæ a$cribendum e$$e $ignum ma- joris quantitatis.

De Subtractione quantitatum compo$itarum.

POrrò ad $ubtrahendum quantitates compo$itas, quæ ei$dem literis $unt denotatæ, $ciendum e$t: $i $igna eadem fuerint, & quantitas è qua $ubtractio fieri debet, major $it quantitate $ubdu- cendâ; tum $ubtractionem fieri ut in $implicibus, & ei quod re- linquitur præfigendum e$$e idem $ignum. Vt $i $ubtrahatur a + 2b ex 2a + 5b: ($ubtractis a ex 2a, & 2b ex 5b,) remanet a + 3b. Non $ecus $i $ubtrahatur 3a - 3b ex 5a - 4b, reliquum erit 2a - b.

Si verò $igna eadem fuerint, & quantitas à qua $ubtractio fieri debet quantitate $ubducendâ minor $it; oportet, $ubtractâ mino- re ex majore, re$iduo $ignum contrarium præponere. Vt $i $ub- trahendum $it a + 3b ab 3a + 2b: $ubtractis a ex 3a, & 2b ex 3b, re$iduum erit 2a - b. Similiter, $ublatis a - 3b ex 2a - b, relinquitur a + 2b.

Quòd $i quantitates ii$dem literis de$ignatæ, atque ad $ubtra- hendum propo$itæ, diver$a $igna habeant; erunt ip$æ addendæ, ut in $implicibus, & $ummæ præfigendum $ignum quantitatis, à qua $ubductio fieri debet. Vt $i velimus $ubtrahere a - b ex 2a + b: $ubtractis a ex 2a, additisque b ad b, re$iduum erit a + 2b. Eodem modo, 2a + 5d $ubductum à 3a - 2d, relinquet a - 7d.

Cæterùm ad $ubtrahendum quantitates diver$is literis denota- tas, oportet quantitates $ubducendas, variatis $ignis connectere cum iis, à quibus $ubductio fieri debet. Vt $i $ubtrahi debeat c-d ab a + b; erit differentia $eu re$iduum a + b - c + d: variatis nempe $ignis quantitatum c & d.

[565]MATHESEOS VNIVERSALIS. Exempla $ubtractionis compo$itarum. # Ex # 2a + 5b # 5a - 4b # {1/2}ab + {2/3}bb # a^3 - {5/4}abc + abb - b^3 # 2aa + 3a - 9. Subtr. # a + 2b # 3a - 3b # {1/4}ab + {1/3}bb # {2/3}a^3 - {3/4}abc + abb - b^3 # aa + 2a - 3. Reliq. # a + 3b # 2a - b. # {1/4}ab + {1/3} bb. # {1/3}a^3 - {1/2}abc. # aa + a-6. # Ex # 3a + 2b # 2a - b # 2aa - ab # 5a^3 + {1/6}aab - {2/3}abb # 3aa - 2a + 6. Subtr. # a + 3b # a - 3b # aa - 2ab # 2a^3 + {1/2}aab - abb # 2aa - 3a + 9. Re$id. # 2a - b. # a + 2b. # aa + ab. # 3a^3 - {1/3}aab + {1/3}abb. # aa + a - 3. # Ex # 2a + b # 3a - 2d # 8ab - aa # 3a^3 - {1/3}aab + {2/3}abb - b^3 # 3aa - 2a + 6. Subtr. # a - b # 2a + 5d # 2aa - 3ab # - 2a^3 + {2/3} aab # aa + a - 3. Diff. # a + 2b. # a - 7d. # 11ab - 3aa. # 5a^3 - aab + {2/3}abb - b^3. # 2aa - 3a + 9. # Ex # # a + b # 2aa - 4a # 3abc # a^3 + aab - abb - b^3. Subtr. # # c - d # aa + a - 6 # a^3 - abc # aab - 2a^3 + c^3 - abb. Rel. re$id. $eu diff. # a + b - c + d. # aa - 5a + 6. # 4abc - a^3. # 3a^3 - b^3 - c^3.

E quibus per$picuum fit (cum ad $ubtrahendum a + 3b ex 3a + 2b $cribi po$$it 3a + 2b - a - 3b, hoc e$t, 2a - b, $ubtractis nempe a ex 3 a, & 2b ex 3b): quantitates ei$dem literis denota- tas, quando eadem habent $igna, $ed quantitates $ubducendæ aliis $unt majores, $ubtrahendas e$$e, & relicto præponendum e$$e $i- gnum contrarium.

Similiter quoniam ad $ubtrahendum a - b ex 2a + b, $cribere po$$um 2a + b - a + b, hoc e$t, a + 2b, ($ubtrahendo videlicet a à 2a, & addendo b ad b) patet, quâ ratione, quantitates ei$dem literis de$ignatæ, cùm diver$a habuerint $igna, $int addendæ, & $ummæ præ figendum $it $ignum ejus, à quâ $ubtractio fieri debet. Quòd autem $ubtrahendo a - b ex 2 a + b, $cribendum $it 2a + b - a + b, variatis nempe $ignis quantitatum $ubducendarum, inde manife$tum fit; quòd ad $ubtrahen dum a ex 2a + b differentia denotetur per 2a + b - a, utpote $ubducendo quantitatem a, præ- ponendo ei $ignum -, ut in $ubtractione $implicium e$t di@ctum: at quoniam $ubducendo quantitatem a ex 2a + b, plus ju$to tol- litur, $iquidem non a ab$olutè tollen dum proponitur, $ed dimi- nuta quantitate b; hinc fit, ut 2a + b - a minor $it quàm ju$ta differentia, quantitate b: adeoque ad veram differentiam obti- nendam, oportet addere quantitatem b, & $cribere 2a + b - a + b, hoc e$t, a + 2b. Et $ic de aliis

[566]PRINCIPIA De Multiplicatione quantitatum compo$itarum.

PO$t hæc, ad multiplicandum quantitates compo$itas, opera- tio in$titui pote$t ad modum Arithmeticæ vulgaris: oportet enim earum partes multiplicare in $e invicem, ut in $implicibus e$t o$ten$um, atque producta $imul addere. Quod autem ad $igna + & - attinet ii$dem præfigenda, $ciendum e$t: eadem $igna (hoc e$t + per +, vel - per -) facere $ignum +, diver$a verò (hoc e$t + per -, vel - per +) facere -. Vt ad multiplican- dum a + b per c: multiplicatis + a per + c, & + b per + c, fiunt + ac, & + bc: quibus additis, fit productum + ac + bc, $eu ac + bc. Sic $i multiplicandum $it a - b per c, producetur ac - bc.

Nec aliter fit, $i ad multiplicandum proponatur a + b per c + d: multiplicatis enim a + b per c, ut ante; & rur$us a + b per d ($i- quidem a + b non tantùm per c, $ed etiam per d multiplicari de- bet): fiet ac + bc + ad + bd. Non $ecus ad multiplicandum a - b per c - d $cribitur ac - ad - bc + bd: multiplicatis nem- per primùm a - b per + c, fit + ac - bc: deinde a - b per - d, fit - ad + bd. quippe + a per - d, producit - ad: at - b per - d producit + bd, juxta regulam. Et $ic de aliis. Nec re- fert utrum à dextra an verò à $ini$tra initium fiat, $icut $equenti- bus exemplis manife$tum fiet.

Exempla multiplicationis compo$it arum. Mult. # a + b # a - b # a + b # a - b # a + b # per # c # c # c + d # c - d # a + b prod. # ac + bc. # ac - cb. # ac + bc # ac - bc # + ab + bb # # # # + ad + bd # - ad + bd # aa + ab # # # product. ac + bc + ad + bd. ac - bc - ad + bd. aa + 2ab + bb. Multipl. # a - b # a + b # aa - 2ab + bb # aa - ab + bb # per # a - b # a - b # a - b # a + b # # - ab + bb # aa + ab # - aab + 2abb - b^3 # + aab - abb + b^3 # # aa - ab # - ab - bb # a^3 - 2aab + abb # a^3 - aab + abb prod. # aa - 2ab + bb. # aa - bb. # a^3 - 3 aab + 3 abb - b^3. # a^3 + b^3. [567]MATHESEOS VNIVERSALIS. Mult. # 3 dd + 4 de + ee # # 2 a^3 + {1/2}aab + {2/3}abb # per # 3dd - ee # # {{2/3} ab - {1/2} aa # # 9 d^4 + 12 d^3 e + 3 ddee # # -a^5 - {1/4} a^4 b - {1/3} a^3 bb # # - 3 ddee - 4d e^3 - e^4 # + {4/3} a^4 b + {1/3} a^3 bb + {4/9}aa b^3 product. # 9 d^4 + 12 d^3 e - 4d e^3 - e^4. # {13/12} a^4 b + {4/9}aa b^3 - a^5. # # # Multipl. # 4 a^3 + 3aa - 2a + 1 # # # per # aa - 5a + 6 # # # + 24 a^3 + 18aa - 12a + 6 # # - 20 a^4 - 15 a^3 + 10aa - 5a # # + 4 a^5 + 3 a^4 - 2 a^3 + 1aa product. # 4 a^5 - 17 a^4 + 7 a^3 + 29aa - 17a + 6.

Cæterùm advertendum hîc e$t, non rarò utile e$$e, multiplica- tionem hoc modo non in$tituere, $ed tantummodo eam innuere inter$erendo voculam _in_ vel M. Vt ad multiplicandum 4 a^3 + 3aa - 2a + 1 per aa - 5a + 6, $cribo

    4 a^3 + 3aa - 2a + 1
in
    aa - 5a + 6
, vel
    4 a^3 + 3aa - 2a + 1
M
    aa - 5a + 6
.

Quòd autem + per -, vel - per + faciat -, $ic patet. E$to a - b multiplicandum per c, & $it a - b = e: hinc $i utrobique addatur b, fiet a = b + e. Iam quoniam æquales quantitates per eandem quantitatem multiplicatæ producunt æquales; ideo $i utrinque multiplicetur per c, erit ac = bc + ec, hoc e$t, auferen- do utrinque bc, erit ac - bc = ec. Quocirca cum $tatuatur a - b = e, & utrâque parte ductâ in c, producatur ac - bc = ec; per- $picuum fit, - b ductum in + c, producere - bc.

Nec aliter o$tendetur - per - multiplicatum producere +. Etenim $i a - b multiplicandum $it per c - d: ponendo, ut an- te, a - b = e, erit productum ex a - b in c - d æquale producto ex e in c - d vel c - d in e: id e$t, ce - de. Sed ce, ut $upra, æ- quatur ac - bc: unde ac - bc - de æquabitur producto ex a - b in c - d. Porrò cum a - b æqualis $it po$ita ip$i e, & utrâque par- te ductâ in d, productum ad - bd æquetur producto de: hinc $i ex ac - bc $ubtrahatur ad - bd loco de, ei æquale; erit juxta regulam $ubtractionis ac - bc - ad + bd productum quæ$itum. E quibus liquet - b multiplicatum per - d producere + bd.

[568]PRINCIPIA De Divi$ione quantitatum compo$itarum.

PRæterea, ad dividendum quantitates compo$itas, operatio non ab$imilis erit ei, quâ in Arithmetica vulgari duo integri numeri per $e invicem dividuntur. Quod autem $igna + & - concernit, $ciendum e$t, $i dividatur + per +, aut - per -, $emper oriri +; at $i + per -, vel - per + dividatur, $em- per oriri -. omnino ut in multiplicatione. Operationem autem $ive à dextra $ive à $ini$tra incipias perinde erit. Vtad dividen- dum ac + bc per c: divi$is + ac per + c, & + bc per + c, fiunt ut in $implicibus e$t o$ten$um + a & + b, unde quotiens quæ$i- tus erit a + b. Similiter $i dividatur ac - cb per c, orietur a - b: divi$is enim + ac per + c, fit + a, & - cb per + c, fit - b. Non di$$imili ratione dividitur ac + ad + bc + bd per c + d, & fit a + b. Cujus operatio talis e$t.

Divid. # ac + ad + bc + bd # + ac # + a. + bc # + b. per c + d) # ac + ad + bc + bd # + c # # + c # o # o # o # o Quotiens # + a + b.

Divi$o ac per c, (ut in $implicibus) fit a, $cribendum $ub linea in quotiente. hinc multiplicato divi$ore c + d per quotientem in- ventum a, productum ac + ad ex dividendo auferatur, $criben- do partes eju$dem denominationis $ub invicem, & reliquum $ub linea infra ductâ. Vnde cum $ubducto ac ex ac, & ad ex ad ma- neat nihil, $cribitur $ub linea ducta o. Deinde divi$o + bc per + c, fit + b, a$cribendum priori quotienti. unde multiplicato divi$ore c + d per hunc quotientem b, fit productum + bc + bd. id quod $i $cribatur, ut ante, $ub dividendo, & fiat $ub ductio; erit pro reliquo $ub linea $cribendum o. Et peracta erit divi$io. Eodem modo ad dividen dum # ac - ad - bc + bd # + ac # + a # per c - d:) # ac - ad - bc + bd # + c # # o # o # o # o # + bc # - b # Erit quotiens # + a - b. # + c Divido primùm ac per c, & fit a, $criben dum $ub linea in quo- tiente. Iam multiplicato divi$ore c - d per + a, fit productum [569]MATHESEOS VNIVERSALIS. ac - ad, $ubducendum ex dividendo, & relinquitur o. Deinde divido - bc per + c, & oritur - b, $ub linea $cribendum in quo- tiente. Quoniam autem multiplicato divi$ore c - d per - b, fit productum - bc + bd, & eo ex reliquo dividendi ablato, re- manet nihil; patet divi$ionem e$$e ad finem perductam, & quo- tientem e$$e a - b.

Sic etiam ad dividendum # aa - 2ab + bb # aa # a # per a - b:) # aa - ab # a # # # o - ab # - ab # - b # # # # - ab + bb # + a # # # # # o # o # # fit quotiens # a - b.

Divido primùm aa per a, & oritur a, $cribendum $ub linea in quotiente. Vnde multiplicato divi$ore a - b per a, & ablato producto aa - ab ex dividendo, $cribendum erit reliquum - ab $ub linea ducta infra - 2ab. Deinde divido - ab per + a, & fit - b, $cribendum $ub linea in quotiente. Tum ducto divi$ore a - b in - b, fit productum - ab + bb, quod $ublatum à reli- quo dividendi relinquit o. Et erit operatio finita, ac quotiens quæ$itus a - b.

Eâdem ratione $i dividendum $it aa - bb per a + b. Divid. # # aa - bb - ab # aa # a Divi$. # a + b) # aa - bb - ab # a # # o # o # o # - ab # - b # Quotiens # a - b # + a Incipiendo rur$us à primo termino, divido aa per a, & habebitur a, $cribendum $ub linea in quotiente. Vnde multiplicato divi$ore a + b per quotientem inventum a, producetur aa + ab, quod $ublatum ex dividendo relinquet - ab: & quoniam hîc terminus præter $uper$titem - bb ad dividendum huc acce$$it, ideo po$t li- neam eiad$cribitur. Deinde divido - ab (nempe id quod modò ad dividendum acce$$it) per + a, & habetur - b in quotiente $ub linea $cribendum. Quo facto, $i multiplicetur divi$or a + b per hunc quotientem - b, ex$urget - ab - bb ad $ubtrahendum ex eo, quod relinquitur in dividendo: quod cum po$t $ubtractio- [570]PRINCIPIA nem relinquato; liquet ab$olutam e$$e operationem, & quotien- tem fore a - b.

Nec aliter $e res habet $i dividatur a^3 + b^3 per a + b, & inci- piatur ab ultimo termino. # # # b^3 # bb Dividend. # a^3 + b^3 - abb + aab # b Divi$or a + b) # + a^3 + b^3 - abb + aab # - abb # - ab # # o # o # o # o # + b # Quotiens # + aa - ab + bb. # + aab # + aa # # # + b Etenim divi$o + b^3 per + b, fit + bb, $cribendum in quotiente. tum ducto divi$ore a + b in + bb, producitur + abb + b^3: Id quod $i $ubtrahatur ex dividendo, relinquetur - abb. Deinde divi$o - abb per + b, oritur - ab, $cribendum in quotiente, quo multiplicato per divi$orem a + b ex$urgit - aab - abb, ad $ubtrahendum ex reliquo dividendi, eritque re$iduum + aab. Denique divi$o + aab per + b, prodibit + aa $cribendum in quotiente. unde $i multiplicetur divi$or a + b per + aa, & pro- ductum + a^3 + aab auferatur ex re$iduo dividendi, erit reli- quum o. Id quod o$tendit, divi$o a^3 + b^3 per a + b, oriri a a - ab + bb, quod erat faciendum.

Sequuntur adhuc nonnulla exempla ad uberiorem exercitationem divi$ionis compo$it arum. Dividend. # a^3 - 3aab + 3abb - b^3 # - b^3 + bb Divi$or a - b.) # # + abb - b^3 # - b # # # + 2abb # o # + 2abb - 2ab # # - 2aab + 2abb # - b # # - aab # o # - aab + aa # # a^3 - aab # - b # # o # o # Quotiens # + aa - 2ab + bb. [571]MATHESEOS VNIVERSALIS. # # # -e^4 + ee Dividend. # 9 d^4 + 12 d^3 e - 4d e^3 - e^4 - 3ddee # - ee Divi$. 3dd - ee) # 9 d^4 + 12 d^3 e - 4d e^3 - e^4 - 3ddee # - 3ddee + 3dd. # # o # o # o # o # o # - # ee # Quotiens # + 4de + 3dd + ee # - 4d e^3 + 4de. # # # - ee Dividend. # {13/12} a^4 b + {4/9}aa b^3 - a^5 - {1/3} a^3 bb # - a^5 + 2 a^3. Divi$. {2/3}ab - {1/2} aa) # + {4/3} a^4 b + {4/9}aa b^3 - a^5 - {1/3} a^3 bb # - {1/2} aa # # - {1/4} a^4 b # o # o # o # - {1/4} a^4 b + {1/2}aab. # # - {1/4} a^4 b # # # # - {1/2}aa # # o # # # # - {1/3} a^3 bb + {2/3} abb. # Quotiens # + {2/3}abb + {1/2}aab + 2 a^3. # - {1/2} aa Divid. # d^4 - b^4 + 2aady + 2aaby + aadd - aabb - b d^3 + bbdd - b^3 d - aabd _Pag._ 340. _lin._ 4. Div. d + b) # d^4 - b^4 + 2aady + 2aaby + aadd - aabb - b d^3 + bbda - b^3 a - aabd # # o # o # o # o # o # o # o # o # o # o # Quotiens # + d^3 - bdd + bbd - b^3 + 2aay + aad - aab. # # d^4 d^3. - bd^3 - bdd. + bbdd + bbd. - b^3 d - b^3. # # d # + d # # + d # # + d # # + 2aady + 2aay. + aadd + aad. - aabd aab. # # + # d # # + d # # + d Dividend. # + y^6 - 8 y^4 - 124 yy - 64 # - 64 + 4 _Pag. 77._ Divi$or yy - 16) # + y^6 + 8y^4 + 4yy - 64 # - 16 # # o - 16 y^4 - 128 yy # o # - 128 yy + 8yy. # # - 16 y^4 - 128 yy # - 16 # # # o # o # - 16 y^4 + 1 y^4. # Quotiens # + 1 y^4 + 8 yy + 4. # - 16 [572]PRINCIPIA Dividend. # + y^6 + aa y^4 - 2cc y^4 - a^4 yy + c^4 yy - a^6 - 2 a^4 cc - aac^4 + 2aaccyy Div. yy - aa - cc) # + y^6 - aa y^4 - cc y^4 - 2 a^4 yy + c^4 yy - a^6 - a^4 cc - aa c^4 + aaccyy _Pag. 78._ # # # o + 2aa y^4 - cc y^4 + a^4 yy # o # o - a^4 cc # o # + aaccyy # # # # + 2aa y^4 - ccy + a^4 yy # # - a^4 cc # + aaccyy # # # # # o # o # o # # o # # o # Quotiens # + y^4 + 2aayy - ccyy + a^4 + aacc. # # + y^6 + y^4. + 2aay^4 + 2aayy. - cc y^4 - ccyy. # # + yy # # + yy # # + yy # # # + a^4 yy + a^4. + aaccyy + aacc. # # # + yy # # + yy Dividend. # # + {1/4}q - {1/4} fq + f^3 uuq - fuuq - 4 f^4 u^4 q + 4 f^3 u^4 q + ffuuq _Pag._ 380. _lin._ 15. Div. {1/4} - {1/4}f - ffuu + f^3 uu) # {1/4}q - {1/4}fq + f^3 uuq - fuuq - 4 f^4 u^4 q + 4 f^3 u^4 q + ffuuq # # # o # o # o # o # o # o # o # Quotiens # + q - 4 fuuq. # # + {1/4} q + q. # # - fuuq - 4 fuuq. # # + {1/4} # # # + {1/4}

Quòd $i quantitates dividendæ occurrant, quæ præcedenti modo dividi nequeunt, $ub$cribendus erit divi$or ip$i dividendo, interjectâ lineolâ, $icut in fractionibus vulgaribus. Vtad divi- dendum ad - ae per d + e, $cribo pro quotiente {ad - ae/d + e}. quo indicatur ad - ae divi$um e$$e per d + e, vel adhuc e$$e dividen- dum. Sic & $i bb + bd + cc dividatur per b + d, fit quotiens $eu fractio {bb + bd + cc/b + d}, hoc e$t, b + {cc/b + d}. Quippe $æpe conducit, ut in Arithmetica vulgari, divi$ionem, quantùm fieri pote$t, in- $tituere, & quod $upere$t in$tar fractionis quotienti ad$cribere. Et tantum de divi$ione.

DE EXTR ACTIONE RADICIS.

QVoniam autem de Radicis Extractione, quæ pro divi$ionis $pecie haberi pote$t, agendum re$tat, $ciendum e$t, ejus ope- rationem non e$$e diver$am ab illa, quâ in Arithmetica vulgari ra- dix ex dato aliquo numero elicitur.

[573]MATHESEOS VNIVERSALIS.

Etenim ut a multiplicatum per a facit aa, $eu a quadratum, cu- jus radix $eu latus dicitur a; $ic & radice quadratâ extractâ ex aa proveniet rur$us a. Similiter cum aa, hoc e$t, a quadratum mul- tiplicatum per a producat a^3 $eu cubum ex a; ita etiam extractâ radice cubicâ ex a^3, fiet a. Et $ic de cæteris radicibus.

Nec aliter fit $i ex quantitatibus compo$itis radix $it extrahen- da. Sicut enim ex quantitatibus $implicibus radicis extractio non $ecus $e habet atque extractio radicis ex aliquo numero, quæ tan- tùm unius $it characteris: ita radix, quantitas exi$tens compo$ita, non aliter extrahetur, ac $i ex aliquo numero radix, quæ pluribus con$tet characteribus, eliceretur.

Vt ad extrahendam radicem quadratam ex aa + 2ab + bb: extraho primùm radicem ex aa, & fit a, quæ in $e multiplicata & ab aa ablata relinquit o. Deinde multiplicato a per 2, divido + 2ab Quadratum # aa + 2ab + bb # # aa + 2ab + bb # # o # o # o # Radix # a + b # Divi$or # 2a per 2a, & fit + b: quod ad$cribo priori radici inventæ a. Hinc $i ducatur 2a in b, fit + 2ab, quod $ublatum ex 2ab relinquit o. Similiter $i multiplicetur b in $e, fiet + bb; quâ itidem ex + bb ablatâ, remanebit o. Et operatio erit ad finem perducta, eritque radix quæ$ita a + b. Et $ic de aliis.

Exempla extractionis radicum ex compo$itis. Quadratum # a^4 - 2 aabb + b^4 # Radix # aa - bb # Divi$or # 2 aa Quadratum # 64 xx - 160 x + 100 # Radix # 8 x - 10 # Divi$or # 16x [574]PRINCIPIA Quadratum # aa + 2ac + cc - 2ab - 2bc + bb # # # aa + 2ac + cc - 2ab - 2bc + bb # # # o # o # o # o # o # o # # Radix # a + c - b # Primus divi$or # 2a # # Secundus divi$or # 2a + 2c # Quadratum # aa # # # a + c # # Radix # a # # per # 2 # # # # # 2a + 2c. # $ecundus divi$or. # # # a # a # # # per 2 # a # # - 2ab # - b # quot. $ecundus. Primus divi$or # 2a # aa # + 2a # # # + 2ac # + c # quotus primus # # 2a + 2c # # # + 2a # # # # - b # # # 2a # c # - b # # - 2 ab - 2 bc. # # # + c # c # - b # # # + 2ac # cc. # + bb Cubus # a^3 + 3 aab + 3 abb + b^3 # Radix # a + b # + 3 aab # + b. # Divi$or # 3 aa # + 3aa Cub. # 27 x^6 - 54 x^5 + 171 x^4 - 188 x^3 + 285xx - 150x + 125 # Cub. # 27 x^6 # 27 x^6 - 54 x^5 + 36 x^4 - 8 x^3 + 60xx - 150x + 125 # Rad. # 3 xx. # # o # o + 135 x^4 - 180 x^3 + 225xx # o # o # 3xx # # # # + 135 x^4 - 180 x^3 + 225xx # # # 3xx # # # # # o # o # o # # # 9 x^4. # # # Radix # 3xx - 2x + 5. # # per # 3 # Primus divi$. # 27 x^4 # # # - 54 x^5 # # 27 x^4 I. div. # Secundus divi$or # 27 x^4 - 36 x^3 + 12xx + 27 x^4 - 2x quot. primus. [575]MATHESEOS VNIVERSALIS. # # # - 2x # - 2x # # 3xx - 2x + 27 x^4 # # - 2x # - 2x # # 3xx - 2x - 2x # # + 4xx # + 4xx # # - 6 x^3 + 4xx - 54 x^5 # # + 3xx # - 2x # 9x - 6 x^3 # # # + 12 x^4 # - 8 x^3 # 9 x^4 - 12 x^3 + 4xx # # per # 3 # # per # 3 # # # + 36 x^4. # # 27 x^4 - 36 x^3 + 12xx. Secund. div. # # # # # + 5 # + 5 + 135 x^4 + 5 quotus $ecund. # + 5 # + 5 + 27 x^4 # # # + 25 # + 25 # # # # # + 3xx - 2x # + 5 # + 27 x^4 - 36 x^3 + 12 xx # + 75xx - 50x # + 125. # # # # + 5 # per 3 + 135 x^4 - 180 x^3 + 60xx. # + 225xx - 150x.

Cæterùm $i quantitates, ex quibus radix extrahi debet, tales fuerint, ut radix prædicto modo inveniri non po$$it, de$ignabitur ip$a præfigendo quantitatibus propo$itis $ignum √. Vt ad extra- hendum radicem quadratam ex a q, $cribo √ a q; quo indicatur radicem quadratam ex a q e$$e extractam, vel adhuc e$$e extra- hendam. Sic & aa + bb de$ignabit radicem quadratam ex aa + bb.

Similiter ad extrahendum radicem cubicam ex aaq, $cribo √ C. aaq. Vt & C. a^3 - b^3 + abb, ad extrahendam radicem cubicam ex a^3 - b^3 + abb. Quæ quidem radices vocantur quan- titates Surdæ $eu Irrationales, ad modum numerorum $urdorum $eu irrationalium, de quibus Arithmetici agunt.

Vbi notandum, $ignum √, vocari Signum Radicale, atque in genere u$urpari ad denotandam quamcunque radicem, $ive Qua- dratam, $ive Cubicam, $ive Quadrato-quadratam, & c; $ed ad il- lam di$tinguendam, communiter $cribi √ L, vel etiam $implici- ter √, ad denotandam radicem Quadratam: & √ C, ad denotan- dam radicem Cubicam: & √ L L $eu √ √, ad denotandam ra- dicem Quadrato-quadratam, & c. quæ radices etiam $ic de$ignan- tur: √ ②, √ ③, √ ④, & c; atque ab aliis, hoc quoque pacto: √ &, √ &, √ &&, &c.

[576]PRINCIPIA DE LOGISTICA FRACTIONVM.

QVandoquidem ex divi$ione quantitatum $implicium & com- po$itarum o$ten$um e$t oriri Fractiones, $icut in Arithmeti- ca vulgari, quarum operatio ea$dem leges $equitur atque nume- rorum fractorum vulgarium; $atis erit, $i $uppo$itis horum regu- lis, illarum operationem exemplis exponamus.

Hinc, cum per fractionem quamlibet de$ignetur $emper divi- $ionem aliquam e$$e faciendam, utpote illarum quantitatum, quæ numeratoris vicem gerunt, per quantitates, quæ pro denomina- tore habentur, facile con$tat, $i numerator denominatori fue- rit æqualis, tunc per fractionem illam de$ignari unitatem. Vt {bb / bb}, {ab + bb / ab + bb}, & $imiles. Vnde patet, quânam ratione unitas de- notari po$$it in formam fractionis, cujus denominator $it is, qul requiritur.

Quòd $i verò ab, aa - bb, &c. in formam fractionis de$ignare velimus, oportet tantùm, a$$umpto ab & aa - bb, & c. tanquam numeratore fractionis, $ub$cribere pro denominatore unitatem, hoc pacto: {ab / 1} & {aa - bb / 1}, &c.

Porrò $i quantitas aliqua, ut a, de$ignanda $it in formam fractionis, cujus denominator ea $it, quæ præ$cribitur, ut d, aut a + b, & c; oportet multiplicato a per d, aut per a + b, $cribere {ad / d}, aut {aa + ab / a + b}, & c.

Non aliter fit, $i a + {aa / d} $it redigendum ad formam unius fra- ctionis. Etenim, multiplicato a per denominatorem d, addatur producto ad numerator aa, & $ummæ ad + aa $ub$cribatur de- nominator d, habebiturque {ad + aa / d}. Sic &, {aa / d} - a in formam unius fractionis reductum, facit {aa-ad / d}. Haud $ecus $i a + b {+ aa + bb / a - b} reducatur ad fractionem, fiet {2aa / a-b}.

Cæterùm notandum hîc, cum ad dividendum aa per bb, $criba- tur {aa / bb} pro quotiente; ideo ad hunc quotientem $ive fractionem {aa / bb} multiplicandum per divi$orem $eu denominatorem bb, pro [577]MATHESEOS VNIVERSALIS. producto $cribendum e$$e numeratorem aa. Non $ecus $i {bb / a-b} multiplicetur per a - b, productum erit bb. Vnde patet ad mul- tiplicandum {a / 2b} per 2ab; quoniam multiplicato {a / 2b} per 2b, pro- ductum e$t a; $upere$t tantùm ut hoc productum adhuc multiplicetur per a, ut habeatur quæ$itum productum aa. Similiter ad multiplicandum {1/2} per 2ab: cum multiplicato {1/2} per 2, fiat I; hinc multiplicandum tantùm re$tat I per ab, & fit productum quæ$i- tum I ab. $eu ab. Et $ic de aliis.

De Reductione fractionum ad $impliciores.

IAm ad reducendum fractionem {aac / cd} ad $impliciorem; elisâ com- muniliterâ c, quæ tam in numeratore quàm in denominatore reperitur, fiet {aa / d}. Sic & ad abbreviandum {ab^3 / abc}: eli$is literis a, b, numeratoris atque denominatoris, hoc e$t, divi$o tam ab^3 quàm abc per ab, fiet {bb / c}.

Eodem modo ad abbreviandum {aac-aad / cd-dd}: quoniam divi$o aac per cd, oritur {aa / d}, id quod multiplicatum per cd - dd, pro- ducit aac - aad; hinc {aac - aad / cd - dd} ad minores terminos redu- ctum, erit {aa / d}.

Pari ratione ad reducendum {aac - aad - bbc + bbd / cd - dd}: quia (ut $upra) divi$o aac per cd, oritur {aa / d}, id quod multiplicatum per cd - dd, producit aac - aad; & rur$us - bbc divi$o per cd, oritur - {bb / d}, quod per cd - dd multiplicatum producit - bbc + bbd; hinc {aac - aad - bbc + bbd / cd - dd} abbreviatum, facit {aa - bb / d}. Sic & {a^5 ccoomm + 4 a^6 cc m^3 p / oopp z^4 + 4m p^3 z^4} abbreviatum, facit {a^5 ccmm / pp z^4} _Pag._ 214 _lim._ 15.

Non $ecus {aac - aad - acd + add / cd - dd} reducitur ad {aa / d} - a, vel [578]PRINCIPIA {aa - ad / d}. Nam aac - aad divi$um per cd - dd, facit {aa / d}; & - acd + add divi$um per cd - dd, facit - a.

Similiter $i fuerit {a^3 - abb / aa + 2ab + bb}: divido a^3 - abb per aa + 2ab + bb, & relinquitur po$t divi$ionem + 2abb + 2b^3(nul- lâ hîc quotientis a - 2b habitâ ratione). Deinde divido aa + 2ab + bb per reliquum + 2abb + 2b^3, & fit quotiens {a / 2bb} + {1 / 2b}. Hinc cum peracta $it divi$io, & nihil remaneat, dividendus erit numerator a^3 - abb & denominator aa + 2ab + bb per 2abb + 2b^3, Invenieturque {aa / 2bb} - {a / 2b}, pro numeratore, &

    {a / 2bb} + {1 / 2b}
, pro denominatore. hoc e$t, multiplicando ubique per 2bb, habebitur {aa - ab / a+b}.

Nec aliter fit ad abbreviandum {a^3 - b^3 / aa-bb}. Divi$is enim a^3 - b^3 per aa - bb, relinquitur abb - b^3: dein aa - bb per abb - b^3, fit quotiens {a / bb} + {1 / b}, & peracta e$t divi$io ab$que reliquo. Qua- re $i dividatur a^3 - b^3 & aa - bb per abb - b^3, fiet {aa / bb} + {a / b} + I, pro numeratore. &

    {a / bb} + {1 / b}
, pro denominatore. Ideoque $i ubique multiplicetur per bb, fiet fractio reducta {aa + ab + bb / a+b}.

Simili operatione reducitur {a^4 - b^4 / aa + ab} ad {a^3 - aab + abb - b^3 / a}: Vt & {x^3 - 25x / xx + 10x + 25} ad {xx - 5x / x+5}. Et $ic de aliis.

O$tensâ igitur ratione, quâ fractiones ad $impliciores reduci po$$unt, $upere$t ut explicemus, quo pacto datis duabus aut plu- ribus quantitatibus, $ive $implicibus, $ive compo$itis, inveniatur minima quantitas, quæ per ip$as $ine reliquo dividi pote$t. id quod in $equentibus u$um habere patebit. E$t autem operatio $i- milis ei, quâ $ecundùm prop. 36. lib. 7. Elementorum Euclidis, datis duobus numeris, minimus invenitur numerus, qui per ip$os $ine reliquo dividitur.

[579]MATHESEOS VNIVERSALIS.

Vt, ad inveniendum minimam quantitatem, quæ dividi pote$t per duas datas aac & cd:con$titutis aac & cd in formam fractionis, hoc pacto: {aac / cd}; reduco fractionem hanc ad ejus primitivam, $eu $impliciorem {aa / d}. Quibus juxta $e po$itis, hoc modo: {aac / cd} X {aa / d}, $i multiplicatio in$tituatur per crucem, procreabitur eadem quantitas ex aac in d, atque ex cd in aa: fiet enim utrobique aacd, minima quippe quantitas, quæ $ine reliquo dividi pote$t per aac & cd.

Sic & ad inveniendam minimam quantitatem, quæ dividi po- te$t per duas datas aac - aad & cd - dd; reduco (ut ante) fra- ctionem {aac - aad / cd - dd} ad ejus primitivam {aa / d}: Tum multiplicato aac - aad per d, aut cd - dd per aa, fiet quantitas quæ$ita aacd - aadd. minima $cilicet, quæ divi$ibilis e$t per aac - aad & cd - dd.

Similiter $i dentur a^4 - b^4 & aa + ab: quoniam {a^4 - b^4 / aa + ab} reducitur ad {a^3 - aab + abb - b^3 / a}, & a^4 - b^4 multiplicatum per a fa- cit a^5 - a b^4; erit a^5 - a b^4 quantitas quæ$ita.

Eâdem ratione $i datæ fuerint x^3 - 25x & xx + 10x + 25, erit quæ$ita quantitas x^4 + 5 x^3 - 25 xx - 125 x. Et $ic de cæteris.

Quòd $i verò compertum $it aut con$tet, duas illas datas quan- titates ad $impliciores reduci non po$$e, $ed primitivas e$$e; opor- tet unam per alteram multiplicare, ad inveniendam quantitatem quæ$itam. Vtad inveniendam minimam quantitatem, quæ divi- di pote$t per aa - ab & a + b: quoniam {aa - ab / a + b} ad $implicio- res terminos reduci nequit, multiplico aa - ab per a + b, (cum $ecundùm præcedentia $cribendum foret {aa - ab / a + b} X {aa - ab / a + b}), & fit quæ$ita quantitas a^3- abb.

Cæterùm datis tribus aut pluribus quantitatibus, invenietur minima quantitas quæ perip$as ab$que reliquo dividi pote$t, hoc modo: Vt ad inveniendam minimam quantitatem, quæ dividi pote$t per a^3 - abb, aa + 2ab + bb, & aa - bb: quæro pri- mùm, ut ante, minimam quantitatem, quæ dividi pote$t per [580]PRINCIPIA a^3 - abb & aa + 2ab + bb, & fit a^4 + a^3 b - aabb - a b^3. quæ cum & dividatur per aa - bb, manife$tum e$t a^4 + a^3 b - aabb - a b^3 e$$e quantitatem quæ$itam. Sic & $i datæ fuerint a^4 - b^4, aa+ab, a^4 + a b^3, & a + b: inventâ primùm minimâ quantitate a^5 - a b^4, quæ dividi pote$t per duas a^4 - b^4 & aa + ab, (ut ante), quoniam ip$a dividi nequit per tertiam a^4 + a b^3: hinc ad a^5 - a b^4 & a^4 + a b^3 $imiliter aliam quæro, ut a^7 - a^6 b + a^5 bb - a^3 b^4 + aa b^5 - a b^6. quæcum hîc etiam divi$ibilis $it per reliquam a + b, patet a^7 - a^6 b + a^5 bb - a^3 b^4 + aa b^5 - a b^6 e$$e quantitatem quæ$itam. Et $ic de cæteris.

De Reductione fractionum ad eandem denominationem.

QVibus explicatis, facile e$t o$tendere, quâ ratione fractiones diver$æ denominationis reducantur ad fractiones eju$dem denominationis. Vtad reducendum fractiones {b^3 d / aac} & {a^3 / cd} ad ean- dem denominationem: quæro primùm minimam quantitatem, quæ dividi pote$t per denominatores aac & cd (ut jam e$t o$ten- $um), & fit aacd: quæ erit denominator communis. Iam ad in- veniendum numeratores, dividatur denominator inventus aacd per aac & cd, unumquemque $cilicet ex denominatoribus datis, & quotientis d & aa multiplicentur per numeratores b^3 d & a^3 datarum fractionum, ut habeantur numeratores quæ$iti b^3 d d & a^5, fiuntque fractiones quæ$itæ {b^3 dd / aacd} & {a^5 / aacd}.

Similiter ad reducendum {b^4 / aac - aad} & {a^3 + b^3 / cd - dd} ad eandem de- nominationem: invento denominatore communi aacd - aadd, minimâ nempe quantitate, quæ dividi pote$t per aac - aad & cd - dd, divido aacd - aadd per aac - aad & cd - dd, & quotientes d & aa multiplico per numeratores b^4 & a^3 + b^3, fiunt- quefractiones quæ$itæ {b^4 + d / aacd - aadd} & {a^5 + aa b^3 / aacd - aadd}.

Eodem modo $i {125 / x^3 - 25x} & {x - 25 / xx + 10x + 25} reducantur ad ean- dem denominationem, provenient {125x + 625 / x^4 + 5 x^3 - 25xx - 125x} & {x^3 - 30xx +125x / x^4 + 5 x^3 - 25xx -125x}.

[581]MATHESEOS VNIVERSALIS.

Non $ecus {a^5 / a^4 - b^4}, {a^3 - aab / aa + ab}, {a^5 - b^5 / a^4 + a b^3}, & {aa + ab + bb / a + b} redu- ctæ $ub eodem denominatore, facient {a^8 - a^7 b + a^6 bb / a^7 - a^6 b + a^5 bb - a^3 b^4 + aab^5 - ab^6}, {a^8 - 3 a^7 b + 5 a^7 bb - 6 a^5 b^3 + 5 a^4 b^4 - 3 a^3 b^5 + aa b^5 / a^6 - a^5 b + a^5 bb - a^3 b^4 + aa b^5 - a b^5}, {a^8 - a^7 b + a^5 bb - a^5 b^3 - a^3 b^5 + aa b^5 - a b^7 + b^8 / a^7 - a^5 b + a^5 bb - a^3 b^4 + aa b^5 - a b^5}, & {a^3 - a^7 b + 2 a^6 bb - 2 a^5 b^3 + 2 a^4 b^4 - 2 a^3 b^5 + aab^5 - ab^7 / a^7 - a^6 b + a^5 bb - a^3 b^4 + aab^5 - ab^5}.

De Additione & Subtractione fractionum.

ADditio & Subtractio fractionum eodem modo perficiuntur, atque additio & $ubtractio numerorum fractorum vulga- rium. Etenim $i fractiones eju$dem fuerint denominationis, opor- tet tantùm earum numeratores addere aut $ubtrahere, & $ummæ vel reliquo $ub$cribere denominatorem communem. Vt ad ad- dendum {aa / c} ad {bb / c}, $umma erit {aa + bb / c}. Sic & {2ad / d + e} additum ad {2ae / d + e}, facit {2ad + 2ae / d + e}, $eu 2a. Non $ecus $i addantur {bd / b + d}, d + {bb / b + d}, & a - {dd / b + d}, erit $umma a + {2bd + bb / b + d}.

Quod $i fractiones diver$æ denominationis fuerint, reducendæ erunt priùs ad eandem denominationem: quo facto, operandum erit ut jam dictum e$t. Vtad addendum {125 / x^3 - 25 x} ad {x - 25 / xx + 10x + 25}, fiet $umma {x^3 - 30 xx + 250x + 625 / x^4 + 5 x^3 - 25xx - 125x}.

Non $ecus $i addantur {a^5 / a^4 - b^4}, {a^3 - aab / aa + ab}, {a^5 - b^5 / a^4 + a b^3}, & {aa + ab + bb / a + b}, erit $umma {4 a^8 - 6 a^7 b + 9 a^5 bb - 9 a^5 b^3 + 7 a^4 b^4 - 6 a^3 b^5 + 3 aa b^5 - 2a b^7 + b^3 / a^7 - a^5 b + a^5 bb - a^3 b^4 + aa b^5 - a b^5},

Iam ad $ubtrahendum {aa / c} de {bb / c}, $cribo pro differentia {bb - aa / c}. Eodem modo $ubductis {2ac / d - e} à {2ad / d - e}, reliquum erit {2ad - 2ae / d- e} $eu 2a Similiter {bd / b + d} de d+ {bd / b + d} relinquit {dd + bb / b + d}.

Nec aliter fit, $i $ubtrahendum $it {b^4 / aac - aad} de {a^3 + b^3 / cd-dd}. Ete- [582]PRINCIPIA nim reductis ad eundem denominatorem, $i auferatur {b^4 d / aacd - aadd} de {a^5 + aa b^3 / aacd - aadd} relinquetur {a^5 + aa b^3 - b^4 d / aacd - aadd}. Sic & $i tollatur {125 / x^3 - 25x} ex {x - 25 / xx + 10x + 25}, remanebit {x^3 - 30xx - 625 / x^4 + 5 x^3 - 25xx - 125x}.

Eâdem ratione ad $ubducendum {aa - ab / a + b} de a, reductâ quanti- tate a ad denominatorem a +b, demptoque {aa - ab / a + b} de {aa + ab / a + b}, fiet reliquum {2ab / a + b}. Non $ecus $i $ubtrahatur b + {cc / b + d} de a + b, relinquetur a - {cc / b + d}.

De Multiplicatione fractionum.

AD multiplicandum {ab / c} per {de / f}, multiplico numeratorem ab per numeratorem de, ut & denominatorem c per denomi- natorem f (ad modum fractionum vulgarium), fitque productum {abde / cf}. Sic & {aa - bb / c} multiplicatum per {2ab / b + c} producit {2 a^3 b - 2a b^3 / bc + cc}.

Ad faciliorem autem operationem non rarò convenit abbre- viare quantitates per crucem. Vtad multiplicandum {aac - aad - bbc + bbd / aa + 2ab + bb} per {a^3 - abb / cd - dd}: quoniam aac - aad - bbc + bbd & cd - dd reducuntur ad $impliciores aa - bb & d, ut & a^3 - abb & aa + 2ab + bb ad aa - ab & a + b; hinc loco mul- tiplicandi aac - aad - bbc + bbd per a^3 - abb multiplico aa - bb per aa - ab; & loco multiplicandi aa + 2ab + bb per cd - dd multiplico a + b per d: eritque productum {a^4 - a^3 b - aabb + a b^3 / ad + bd}.

Porrò ad multiplicandum aa - bb per {aa - ab / a + b}: $ub$tituto I pro denominatore ip$ius aa - bb, quoniam numerator aa - bb & denominator a + b reduci po$$unt ad a - b & 1, hinc multi- plicatis numeratoribus inter $e, ut & denominatoribus, fiet pro- ductum {a^3 - 2aab + abb / 1} $eu a^3 - 2 aab + abb}.

Eâdem ratione cùm multiplicatur a + {bb / a-b} per a-2b + {bb / a}, hoc e$t, {aa-ab+bb / a-b} per {aa - 2ab + bb / a}: quoniam aa - 2ab + bb [583]MATHESEOS VNIVERSALIS. & a-b reduci po$$unt ad a-b & I; hinc multiplicatis aa - ab + bb per a-b, & a per I, provenit {a^3 - 2 aab + 2 abb - b^3 / a} $eu aa - 2 ab + 2 bb - {b^3 / a}.

Similiter $i ad multiplicandum proponatur {xx-5x / x+5} per {xx-25 / x}: reductis xx - 5 x & x ad x - 5 & I, itemque xx - 25 & x + 5 ad x - 5 & I, multiplico tantùm x - 5 per x - 5, & fit produ- ctum xx - 10 x + 25.

Præterea ad multiplicandum a + {bb / a-b} per a-b: quoniam a per a - b facit aa - ab, & {bb / a-b} per a-b facit bb; hinc produ- ctum quæ$itum erit aa - ab + bb. Quâ quoque ratione multi- plicabitur {aa-ab / a+b} per aa - bb, & producetur a^3 - 2aab + abb. cum enim aa - bb fiat ex a + b in a - b, & {aa - ab / a+b} multiplica- tum per a + b producat aa - ab, $upere$t tantùm multiplican- dum aa - ab per a - b, ut habeatur a^3 - 2aab + abb.

Denique $i multiplicandum $it {a^3 - abb / cd-dd} per c - d, fiet, divi$is cd - dd per c - d, productum {a^3 - abb / a}.

De Divi$ione fractionum.

AD dividendum {a b^3 / c} per {bb / c}: omi$$o communi denominatore c, divido a b^3 per bb, fietque quotiens ab. Pari ratione $i {a^3 - abb / c - d} dividatur per {aa + 2ab + bb / c-d}, orietur {a^3 - abb / aa + 2ab + bb} $eu {aa - ab / a+b}.

Quòd $i denominatores fuerint diver$i, reductio ad eandem denominationem fiet, $i multiplicatio in$tituatur per crucem, ut in vulgaribus. Vtad dividendum {a^3 - b^1 / a+b} per {aa - ab + bb / c}: quo- niam multiplicato prioris numeratore a^3 - b^3 per po$terioris de- nominatorem c, & hujus numeratore aa - ab + bb per illius denominatorem a + b, fiunt a^3 c - b^3 c & a^3 + b^3; hinc quotiens erit {a^3 c - b^3 c / a^3 + b^3}.

[584]PRINCIPIA

Advertendum autem hîc e$t, ad facilitatem operationis, fra- ctionum numeratores, $icut etiam denominatores non rarò ad $impliciores terminos reduci po$$e. Vt ad dividendum {a^4 - b^4 / aa-2ab+bb} per {aa + ab / a - b}: cum numeratores a^4 - b^4 & aa + ab reduci po$$int ad a^3 - aab + abb - b^3 & a, & denominatores aa - 2ab + bb & a - b ad a - b & I; ideo loco multiplicandi a^4 - b^4 per a - b, multiplico a^3 - aab + abb - b^3 per I, & fit a^4 - aab + abb - b^3; & loco multiplicandi aa + ab per a - 2ab + bb multiplico a per a - b, & fit aa - ab. unde quotiens divi$ionis fit {a^3 - aab + abb - b^3 / aa - ab} vel a+ {bb / a}. Eâdem ratione $i {x^4 - 625 / xx - 10x + 25} dividatur per {xx+5x / x-5}, orietur {x^3 - 5xx + 25x - 125 / xx - 5x}. Nam x^4 - 625 & xx + 5x reduci po$$unt ad {x^3 - 5xx + 25x - 125 & x, quin & xx - 10 x + 25 & x - 5 ad x - 5 & I, unde producta ex multiplicatione per crucem fiunt x^3 - 5 xx + 25 x - 125 & xx - 5x.

Porrò ad dividendum a^3 - 2aab + abb per {aa - ab / a+b}: $ub$tituto I pro denominatore dividendi a^3 - 2 aab + abb, quoniam nume- ratores a^3 - 2 aab + abb & aa - ab reduci po$$unt ad a-b & I; hinc multiplicatis a - b per a + b & I per I, fiet quotiens aa - bb.

Sic & ad dividendum aa + {3abb / a + 4b} per a + b, hoc e$t, a^3 + 4aab + 3abb / a + 4b} per {a + b / I}: divido a^3 + 4aab + 3abb per a + b, & fit aa + 3ab, unde quotiens quæ$itus fit {aa + 3ab / a + 4b}. Haud aliter, $i dividatur aa - ab per {aa - ab / a + b}, orietur a + b. Et {xx + 5x / x - 5} per xx + 5x, orietur {1 / x - 5}. Ac a^3 - aab per {aa - ab / a + b}, orietur aa + ab. Et denique {xx + 5x / x - 5} per x + 5, ex$urget {x / x - 5}.

De Radicum extractione ex fractionibus.

CVm in Radicum extractione ex fractionibus radix ex nume- ratore & denominatore extracta exhibeat radicem quæ$i- tam: hinc $i extrahenda $it radix quadrata ex {aabb / cc}, quoniam ra- [585]MATHESEOS VNIVERSALIS. dix quadrata ex aabb e$t ab, & radix quadrata ex cc e$t c, $cribo pro radice quæ$ita {ab / c}.

Eodem modo, $i extrahatur radix quadrata ex {a^4 - 2aabb + b^4/ aa + 4ab + 4bb}, fiet {aa - bb / a + 2b}. Pari ratione ad extrahendam radicem quadratam ex 4 + {64xx - 160x / 25}: quoniam 4 + {64xx - 160x / 25} in formam fra- ctionis facit {100 - 160x + 64xx / 25}, & radix quadrata ex 100 - 160x + 64xx e$t 10 - 8x, & radix quadrata ex 25 e$t 5; erit radix quæ$ita {10 - 8x / 5} $eu 2 - {8x / 5}.

Non $ecus radix cubica ex {27 x^6 - 54 x^5 + 171 x^4 - 188 x^3 + 285xx - 150x + 125 / x^3 - 9xx + 27x - 27} erit {3xx - 2x + 5 / x - 3}.

Quòd $i quæ$ita radix prædicto modo ex numeratore atque denominatore extrahi nequit, præponitur datæ fractioni $ignum radicale √. Vtad extrahendam radicem quadratam ex {ccxx / 4bb} - ac, $cribo {ccxx / 4bb} - ac; vel quia {ccxx / 4bb} - ac in formam fractionis facit {ccxx - 4abbc / 4bb}, & ex denominatore 4bb extrahi pote$t ra- dix, quæ e$t 2b: ideo quæ$ita radix $ic quoque $cribi poterit {ccxx - 4abbc / 2b}. Similiter radix quadrata ex {aabb / aa+bb}, erit {ab / aa+bb}. Idem de reliquis radicibus e$t intelligendum.

DE LOGISTICA QV ANTIT ATVM SVRD ARVM.

QVemadmodum fractiones oriuntur ex divi$ione imperfecta quantitatum, quarum una per alteram $ine reliquo dividi ne- quit: ita ex extractione radicis quantitatum radicem non haben- tium ex$urgunt quantitates Surdæ, quarum operationem $equen- tibus exemplis exponere vi$um fuit.

De Reductione quantitatum $urdarum.

SCiendum itaque, quòd, $icut ad operationem fractionum di- ver$æ denominationis oportet priùs ip$as ad eundem denomi- [586]PRINCIPIA natorem reducere, ita & opùs $it, quantitates $urdas, $i diver$a $i- gna radicalia habuerint, reducere ad idem $ignum radicale. Quod fit, $i ad numeros, à quibus radices denominantur, minimus in- veniatur numerus, qui per ip$os $ine reliquo dividi po$$it. Vt ad reducen dum √ aq $eu √ ② aq & √ C. aaq $eu √ ③ aaq ad idem $ignum radicale: quæro ad 2 & 3 (numeros à quibus √ Q & √ C denominantur) minimum numerum, qui per ip$os $ine reliquo dividi pote$t, qui e$t 6. Iam cum 6 divi$o per 2 oriatur 3, & per 3 divi$o oriatur 2; hinc aq multiplicandum erit in $e cubicè, & aaq quadratè fientque $ub eodem $igno √ QC. a^3 q^3 $eu √ ⑥ a^3 q^3, & √ Q C. a^4 qq $eu √ ⑥ a^4 qq. Sic & √ ab & √ a^3 b + a b^3 $ub eodem $igno radicali erunt √ √ aabb & √ a^3 b + a b^3.

Huc refer cùm quantitas aliqua rationalis per multiplicatio- nem in $e reducitur ad aliquod $ignum radicale. Exempli gratiâ: ad reducendum a + b ad idem $ignum radicis cum aa + bb. oportet multiplicare a + b in $e quadratè, & fit aa + 2ab + bb. Non $ecus $i multiplicetur a + b in $e cubicè, fiet C. a^3 + 3aab + 3 abb + b^3 $ub eodem $igno cum C. a^3 - b^3 + abb.

Et $ic de aliis.

Deinde $ciendum, quantitates $urdas non rarò ad $impliciores reduci po$$e, tollendo ex $igno radicali quicquid e$t rationale: nimirum, dividendo quantitates $ub eodem $igno √ comprehen- $as per aliquod Quadratum, vel Cubum, &c. per quod multiplica- tione fuerint productæ. Vt 75aa reduci pote$t ad 5 a √ 3: nam 75 aa producitur ex multiplicatione 25 aa per 3, quarum radi- ces $unt 5a & √ 3; adeò ut, $i 75aa dividatur per quadratum 25aa, $ub $igno radicali tantùm $cribendum $it 3, hoc modo: 5a √ 3. Id quod mon$trat 5a, hoc e$t, 25 aa, multiplicatum e$$e per √ 3.

Eodem modo cum a^3 b + aabb dividi po$$it per quadratum aa, & oriatur ab + bb; fit ut pro a^3 b + aabb $cribi queat aab + bb.

Similiter quoniam a^3 b - aabb + 2 aabc + abcc - ab^3 + bbcc - 2 b^3 c + b^4 dividi pote$t per quadratum aa + 2ac + cc - 2ab - 2bc + bb, cujus radix e$t a+c-b, & quotiens e$t ab+bb; [587]MATHESEOS VNIVERSALIS. hinc loco a^3 b - aabb + 2aabc + abcc - a b^3 + bbcc - 2 b^3 c + b^4 $cribi pote$t

    a + c - b
ab + bb.

Non $ecus pro {aaoomm / ppzz} + {4aa m^3 / pzz} $cribi poterit {am / pz}oo + 4mp: _Pag._ 31. _lin._ 9. reducto enim ultimo termino ad eandem denominationem cum priori, pote$t utriu$que numerator dividi per aamm, cujus radix e$t am, oriturque oo + 4mp. Denominator autem cum $it ratio- nalis, liberabitur à $igno √, extrahendo radicem ex ppzz.

Eâdem ratione loco C. x^6 - 9 x^5 + 27 x^4 - 15 x^3 - 108 xx + 324 x - 324 $cribi pote$t

    x - 3
C. x^3 + 12. Et $ic de aliis.

Verùm enimverò quoniam $æpenumero difficile e$t invenire Quadratum, Cubum, &c. per quod divi$io, ad hanc reductionem nece$$aria, in$titui po$$it; non inutile fuerit, $i hoc loco o$tenda- mus, quâ ratione datarum quarumlibet quantitatum divi$ores omnes inveniantur, perinde atque in numeris e$t o$ten$um. vide p. 300.

Dividantur datæ quantitates per quantitatem aliquam primiti- _Ratio in-_ _veniendi_ _divi$ores_ _omnes_ _quarum-_ _cunque_ _datarum_ _quantita-_ _tum._ vam (hoc e$t, quæ non ni$i per unitatem aut $e ip$am dividi po- te$t), & rur$us quotiens per hanc eandem $ive aliam primitivam, idque fiat donec perveniatur ad quantitatem aliquam primitivam, quæ per $e ip$am e$t dividenda. Vt ad inveniendum divi$ores omnes quantitatis a^3 b + aabb: divido a^3 b + aabb per a, & fit aab + abb, id quod rur$us per a divi$um dat ab + bb. Iam quia quotiens hîc per a ampliùs dividi nequit, divido ab + bb per b, & provenit a + b, quæ quantitas e$t primitiva, ideoque per $e ip$am dividenda. Quibus peractis re$erventur divi$ores a, a, b, & a + b. a^3 b + # aabb \\ a # aab + # abb \\ a # ab + # bb \\ b # a+b \\ a+b # I Iam ut ex hi$ce divi$oribus inveniantur divi$ores omnes quanti- tatis a^3 b + aabb, multiplico primùm a per a, & fit aa. Deinde b per I, a, & aa, fiuntque b, ab, & aab. Denique multiplico a + b per I, a, aa, b, ab, & aab, & fiunt a + b, aa + ab, a^3 + aab, ab + bb, aab + abb, & a^3 b + aabb.

[588]PRINCIPIA # # # I. # # a. # a. # # # aa. # b. # ab. # aab. a+b.aa+ab. a^3 +aab.ab+bb.aab+abb. a^3 b+aabb.

Atque ita divi$ores omnes erunt I, a, aa, b, ab, aab, a + b, aa + ab, a^3 + aab, ab + bb, aab + abb, & a^3 b + aabb.

Sic & ad inveniendum omnes divi$ores quantitatis a^6 - 2 a^4 bb - 2aa b^4 + b^6: divido a^6 - 2 a^4 bb - 2aa b^4 + b^6 per quanti- tatem primitivam aa + bb, & fit a^4 - 3aabb + b^4, id quod rur$us divi$um per quantitatem primitivam aa + ab - bb dat aa - ab - bb, quæ quantitas etiam primitiva e$t, adeoque per $e ip$am dividenda. Eruntque divi$ores re$ervandi aa + bb, aa + ab - bb, & aa - ab - bb. a^6 - 2 a^4 bb - 2aa b^4 + b^6 a^4 - 3aabb + b^4 aa-ab-bb I # aa+bb # aa+ab-bb # aa-ab-bb Ex quibus ut inveniantur divi$ores omnes quantitatis a^6 - 2 a^4 bb - 2aa b^4 + b^6: multiplico primùm aa + bb per aa + ab - bb, & fit a^4 + a^3 b + a b^3 - b^4. Deinde I, aa + bb, aa + ab - bb, & a^4 + a^3 b + a b^3 per aa - ab - ab - bb, fiuntque aa - ab - bb, a^4 - a^3 b - a b^3 - b^4, a^4 - 3 aabb + b^4, & a^6 - 2 a^4 bb - 2 aa b^4 + b^6. # # # I. # aa+bb. # aa+ab-bb. # # a^4 + a^3 b + a b^3 - b^4. aa-ab-bb. a^4 - a^3 b - a b^3 - b^4. a^4 - 3aabb+ b^4. a^6 - 2 a^4 bb - 2aa b^4 +b^6. Ita ut divi$ores omnes $int I, aa + bb, aa + ab - bb, a^4 + a^3 b + a b^3 - b^4, aa - ab - bb, a^4 a^3 b - a b^3 - b^4, a^4 - 3aabb + b^4, & a^6 - 2 a^4 bb - 2aa b^4 + b^6.

Eodem modo ut inveniantur divi$ores omnes quantitatis _Pag._ 78, _lin._ 12. a^6 + 2 a^4 cc + aa c^4: divido a^6 + 2 a^4 cc + aa c^4 per a, & fit a^5 + 2 a^3 cc + a c^4, quod rur$us per a divi$um, dat a^4 + 2aacc + c^4. Iam cum hic quotiens dividi ampliùs non po$$it per a aut c $imi- lemve quantitatem, divido a^4 + 2aacc + c^4 per aa + cc, vel, quod hîc idem e$t, ex a^4 + 2aacc + c^4 extraho radicem qua- [589]MATHESEOS VNIVERSALIS. dratam aa + cc, quâ denuo per $eip$am divisâ, provenit I. Vn- de cum divi$ores re$ervati $int a, a, aa + cc, & aa + cc; ideo ut ex iis inveniantur divi$ores omnes quantitatis a^6 + 2 a^4 cc + aa c^4: multiplico primùm a per a, & fit aa: deinde I, a, & aa per aa + cc, fiuntque aa + cc, a^3 + acc, & a^4 + aacc: ac deni- que aa + cc, a^3 + acc, & a^4 + aacc per aa + cc, & fiunt a^4 + 2aacc + c^4, a^5 + 2 a^3 cc + ac^4, & a^6 + 2 a^4 cc + aac^4; erunt- que divi$ores omnes I, a, aa, aa + cc, a^3 + acc, a^4 + aacc, a^4 + 2aacc + c^4, a^5 + 2a^3 cc + ac^4, & a^6 + 2 a^4 cc + aac^4.

a^6 + 2 a^4 cc + aa c^4 a^5 + 2 a^3 cc + a c^4 a^4 + 2aacc + c^4 aa + cc 1 # a # a # aa+cc # aa+cc # # # I. # # a. # a # # # aa. # aa + cc. a^3 + acc. a^4 + aacc. aa + cc. a^4 + 2aacc + c^4. a^5 + 2 a^3 cc + a c^4. a^6 + 2 a^4 cc + aa c^4.

Similiter ad inveniendum divi$ores omnes quantitatis a^3 b - aabb + 2aabc + abcc - ab^3 + bbcc - 2b^3 c + b^4: quia, fa- ctâ divi$ione per b, oritur a^3 - aab + 2aac + acc - abb + bcc - 2bbc + b^3, & hujus quotientis per a + b, oritur aa - 2ab + 2ac - 2bc + cc + bb, & radix quadrata ex aa - 2ab + 2ac - 2bc + cc + bb e$t a + c - b, hoc e$t, aa - 2ab - 2ac - 2bc + cc + bb divi$um per a + c - b, dat a + c - b; divido demum a + c - b per a + c - b, & fit I. Vnde cum di- vi$ores re$ervati $int b, a + b, a + c - b, & a + c - b; multipli- co b per a + b, & fit ab + bb: tum I, b, a + b, & ab + bb per a + c - b, fiuntque a + c - b, ab + bc - bb, aa + ac + bc - bb, & aab + abc + bbc - b^3: ac denique a + c - b, ab + bc - bb, aa + ac + bc - bb, & aab + abc + bbc - b^3 per a + c - b, fiuntque aa - 2ab + 2ac - 2bc + cc + bb, aab + 2abc + bcc - 2abb - 2bbc + b^3, a^3 + 2aac + acc - aab - abb + bcc - 2bbc + b^3, & a^3 b + aabb + 2aabc + abcc - ab^3 + bbcc - 2b^3 c + b^4. Atque ita divi$ores omnes erunt I, b, a + b, ab + bb, a + c - b, ab + bc - bb, aa + ac + bc - bb, aab + abc + bbc - b^3, aa - 2ab + 2ac - 2bc + cc + bb, aa b + 2abc + bcc - 2abb - 2bbc + b^3, a^3 + 2aac [590]PRINCIPIA + acc - aab - abb + bcc - 2bbc + b^3, & a^3 b - aabb + 2aabc + abcc - ab^3 + bbcc - 2b^3 c + b^4.

Non $ecus $i proponatur a^3 bc - ab^3 c, invenientur ex divi$o- ribus re$ervatis a, b, c, a - b, & a + b divi$ores $equentes: I, a, b, ab, c, ac, bc, abc, a - b, aa - ab, ab - bb, aab - abb, ac + bc, aac - abc, abc - bbc, aabc - abbc, a + b, aa + ab, ab + bb, aab + abb, ac + bc, aac + abc, abc + bbc, aabc + abbc, aa - bb, a^3 - abb, aab - b^3, a^3 b - ab^3, aac - bbc, a^3 c -, abbc, aabc - b^3 c, & a^3 bc - ab^3 c.

Neque prætereundum hoc loco videtur, quo pacto horum di- vi$orum ope duæ plure$ve quantitates dataæ aliâ ratione, quam ex $uperioribus facilè fuit colligere, ad $implici$$imos terminos reduci queant. Vt ad reducendum a^3 - abb, aab - b^3, & a^3 + aab - abb - b^3 ad terminos $implici$$imos, eandem cumip$is rationem habentes; quæro primo (ut ante) omnes cuju$que quantitatis datæ divi$ores: eruntque ip$ius a^3 - abb divi$ores I, a, a - b, aa - ab, a + b, aa + ab, aa - bb, & a^3 - abb: ip$ius autem aab - b^3 divi$ores erunt I, b, a - b, ab - bb, a + b, ab + bb, aa - bb, & aab - b^3: at verò ip$ius a^3 + aab - abb - b^3 divi$ores erunt 1, a - b, a + b, aa - bb, aa + 2ab + bb, & a^3 + aab - abb - b^3. Iam cum inter ip$os tres $int, qui $ibi invicem re$pondeant, ut a - b, a + b, & aa - bb, quorum ope datæ quantitates ad $impliciores reduci po$$unt; hinc ad inve - niendum terminos $implici$$imos, divido a^3 - abb, aab, aab - b^3, & a^3 + aab - abb - b^3 per aa - bb (utpote divi$orem pluribus dimen$ionibus con$tantem), fiuntque a, b, & a + b. Vbinotan- dum, quantitates propo$itas fore inter $e primas, $i nulli ex divi- $oribus $ibi mutuò re$pondeant.

Quæ ratio inveniendi divi$ores non ineptè quoque adhiberi pote$t ad fractionum abbreviationem. Vt ad abbreviandum {a^3 - abb / aa + 2ab + bb}: quia tam numerator quàm denominator dividi _Vide $upra_ _pag_. 22. pote$t per a + b, poterit pro {a^3 - abb / aa + 2ab + bb} $cribi {aa - ab / a + b}. Et $ic de cæteris.

Inventis autem omnibus divi$oribus, videndum e$t num aliqui ex ip$is $int quadrati, vel cubi, & c. qui $i reperiantur, adhiberi poterunt ad prædictum modum liberandi quantitates ex $igno ra- [591]MATHESEOS VNIVERSALIS. dicali. Vt quia inter divi$ores quantitatis a^3 b + aabb reperitur quadratum aa, poterit a^3 b + aabb, dividendo per aa, reduci ad a ab + bb.

Sic & cum a^3 b - aabb + 2 aabc + abcc - ab^3 + bbcc - 2 b^3 c + b^4 pro divi$ore habeat quoque quadratum aa + 2ac + cc - 2ab - 2bc + bb, poterit pro a^3 b - aabb + 2aabc + abcc - ab^3 + bbcc - 2b^3 c + b^4 $cribi

    a + c - b
ab + bb. Similiter cum numerus 75 inter di- vi$ores quoque habeat quadratum numerum 25, reduci poterit 75 aa ad 5a √ 3. Ita &, quia 1200 dividi pote$t per numeros quadratos 4, 16, 25, 100, & 400; poterit pro 1200aabb $cribi 2ab √ 300 vel 4ab √ 75, vel 5ab √ 48, vel 10 ab √ 12, vel denique 20ab √ 3.

Quòd $i inter divi$ores præter unitatem quadratum nullum aut cubus & c. reperiatur, non poterit data quantitas præcedenti modo reduci, ni$i velis eam in formam fractionis de$ignare. Vt quia 10 præter unitatem quadratum nullum inter divi$ores ad- mittit, poterit 10aa, dividendo 10 per aliquod quadratum, utlubet, ut 4, 25, 100, & c. denotari hoc pacto: 2a √ {5/2}, vel 5a √ {2/5}, vel 10a √ {1/10}, & c.

Sciendum denique, quòd, licèt hæ quantitates omnes per $e con$ideratæ $urdæ exi$tant, tamen inter $e collatæ duorum $int generum: aliæ enim dicuntur Commen$urabiles $eu Communi- cantes; aliæ verò Incommen$urabiles $eu non Communicantes.

Communicantes $unt, quæ affinitatem habentes cum quanti- tatibus rationalibus, aut etiam numeris, inter $e $unt ut quantitas rationalis ad quantitatem rationalem, $eu $icut numerus ad nu- merum.

Non Communicantes verò $unt, quarum unius ad alteram re- latio non e$t ut quantitatis rationalis ad quantitatem rationalem, aut numeri ad numerum.

Ratio autem digno$cendi communicantes à non communican- tibus e$t, $i, po$tquam ad $implici$$imos terminos $unt reductæ, reperian tur inter $e e$$e ut quantitas rationalis ad quantitatem ra- tionalem, aut numerus ad numerum. Vt 75aa & 27aa $unt communicantes, quia divi$ione per √ 3, maximum earum com- [592]PRINCIPIA munem divi$orem, reducuntur ad 25aa & 9aa, hoc e$t, ad 5a & 3a: adeò ut pro 75aa & 27aa $cribi po$$it 5a √ 3 & 3a √ 3, quæ inter $e $unt ut 5a ad 3a, vel 5 ad 3.

Eodem modo communicantes erunt a^4 + aabb & aabb + b^4, quia utrâque divisâ per aa + bb, oriuntur √ aa & √ bb, $eu a & b: ideoque reducuntur ad a aa + bb & b aa + bb, quæ inter $e $unt ut a ad b.

Similiter communicantes $unt {oozz / aa + 4mpzz / a} & _Pag_. 31. {aaoomm / ppzz} + {4aa m^3 / pzz}: quippe reducuntur ad {z / a} oo + 4mp & {am / pz} oo + 4mp, quarum unius ad alteram ratio e$t, ut {z / a} ad {am / pz}, $eu pzz ad aam.

Haud aliter communicantes erunt x^4 + 6 x^3 + 21 xx + 72 x + 108 & x^4 - 10 x^3 + 37xx - 120x + 300: reductæ enim ad

    x + 3
xx + 12 &
    5 - x
xx + 12, habent inter $e eam rationem, quæ e$t ip$ius x + 3 ad 5 - x. Et $ic de aliis.

De Additione & Subtractione quantitatum $urdarum.

AD addendum vel $ubtrahendum quantitates $urdas, oportet primùm explorare utrum $int communicantes nec ne: $i enim communicantes fuerint, adduntur tantùm vel $ubtrahuntur quantitates vel numeri, qui extra $ignum radicale reperiuntur. Vt ad addendum 75aa & 27aa, hoc e$t, 5a √ 3 & 3a √ 3, $cribo, additis 5a & 3a, por $umma 8a √ 3; & 2a √ 3, pro ea- rundem differentia, utpote $ublatis 3a ex 5a.

Eodem modo $i fuerint a^4 + aabb & aabb + b^4, hoc e$t, a aa + bb & b aa + bb: addendo & $ubtrahendo a & b, erit $umma

    a + b
aa + bb, & differentia
    a - b
aa + bb. Simili- ter $i proponatur {oozz / aa} + {4mpzz / aa} & {aaoomm / ppzz} + 4aa m^3 / pzz}, hoce$t, {z / a} oo + 4mp & {am / pz} oo + 4mp, erit $umma {
    pzz + aam
/ apz} oo + 4mp, [593]MATHESEOS VNIVERSALIS. & differentia {
    pzz = aam
/ apz} oo + 4mp. Nec aliter fit $i habeatur {4aabb - 4aaxx / bb} vel {2a / b} bb - xx & bb - xx: erit enim _Pag_. 173, _lin_. 18. $umma {
    2a+b
/ b} bb - xx, & differentia {
    2a=b
/ b} bb - xx. Pari ratione additis x^4 + 6 x^3 + 21xx + 72x + 108 & x^4 - 10 x^3 + 37 xx - 120 x + 300, hoc e$t,
    x + 3
xx + 12 &
    5 - x
xx + 12, erit $umma 8 xx + 12, ei$- demque $ubtractis, erit differentia
    2x = 2
xx + 12.

Quòd $i verò non communicantes fuerint, non poterunt addi vel $ubtrahi ita ut unam radicem con$tituant, quocirca addendæ vel $ubtrahendæ $unt mediantibus $ignis + & -. unde Binomia & Multinomia ex$urgunt. Vt $i addendum $it aa + bb ad aa - bb, $cribo pro $umma aa + bb + aa - bb; & ad $ubtrahendum aa - bb de aa + bb, $cribo pro reliquo aa + bb - aa - bb. Non $ecus $i addatur a + b ad aa + bb, erit $umma a + b + aa + bb; at $i $ubducatur aa + bb de a + b, erit reliquum a + b - aa + bb. Cum enim a + b $it quantitas ra- tionalis, & aa + bb quantitas $urda, non magis communicantes e$$e po$$unt, quàm omnes quantitates $urdæ, quæ diver$is $ignis radicalibus de$ignantur. Haud di$$imili ratione concludes $um- mam ex aa + bb + a aa + bb & aa - bb - b aa + bb e$$e 2aa +

    a - b
aa + bb, & differentiam e$$e 2bb +
    a + b
aa + bb.

De Multiplicatione quantitatum $urdarum.

SI quantitates datæ $unt communicantes, oportet, multiplica- tis quantitatibus vel numeris extra $ignum radicale po$itis, productum multiplicare per quantitatem vel numerum $ub $igno radicali contentum, ut habeatur productum quæ$itum. Vt ad multiplicandum 75aa per 27aa, hoc e$t, 5a √ 3 per 3a √ 3, multiplico primùm 5a per 3a, & fit 15aa: tum 15aa per 3, eritque productum quæ$itum 45aa.

Eodem modo ad multiplicandum a^4 + aabb per aabb + b^4, hoc e$t, a √ aa + bb per b aa + bb: multiplicato a per b, & [594]PRINCIPIA producto ab per aa + bb, fiet productum quæ$itum a^3 b + ab^3. Nec aliter fit $i ad multiplicandum proponatur x^4 + 6 x^3 + 21 x x + 72 x + 108 per x^4 - 10 x^3 + 37 xx - 120 x + 300, hoc e$t,

    x + 3
xx + 12, per
    5 - x
xx + 12: Multiplicatis enim x + 3 per 5 - x, fit 15 + 2x - xx, quod multiplicatum per xx + 12, productum facit 180 + 24x + 3xx + 2 x^3 - x^4.

Quòd $i datæ quantitates non fuerint communicantes, opor- tet tantùm multiplicare quantitates $ub $ignis radicalibus com- prehen$as, & producto præfigere commune $ignum radicale. Si verò $igna radicalia diver$a fuerint, reducenda priùs $unt ad idem $ignum, $icut $uperiùs e$t o$ten$um, & deinde operandum, ut jam dictum e$t. Vt, ad multiplicandum √ ab per √ cd : multiplicatis ab per cd, præfigatur producto abcd $ignum √, & fit productum quæ$itum √ abcd. Sic & ad multiplicandum aa + bb per aa - bb: multiplicatis aa + bb per aa - bb, fiet productum a^4 - b^4. Similiter $i multiplicari debeat aa + bb per a + b, reduco priùs a + b ad idem $ignum radicale, & fit aa + 2ab + bb: tum multiplicatis aa + 2ab + bb per aa + bb, fit productum a^4 + 2 a^3 b + 2aabb + 2a b^3 + b^4, vel etiam $cribendo hoc pacto:

    a + b
aa + bb. Nec aliter fit $i multiplicandum $it a + √ bc per a + √ bc, hoc e$t, a + √ bc in $e: multiplico pri- mùm a + √ bc, per a, & fit aa + a√ bc: tum a + √ bc per √ bc, fitque a √ bc + bc. quæ producta $i addantur, fiet productum quæ - $itum aa + bc + 2a√bc. Non $ecus $i multiplicandum propo- natur aa + bb + aa - bb per aa + bb - aa - bb: quia multiplicando aa + bb per aa + bb, & + aa - bb per - aa - bb (omi$$is $cilicet tantùm $ignis radicalibus) fiunt aa + bb & - aa + bb; at verò multiplicando aa + bb per -aa - bb, & aa + bb per aa - bb producta eva- ne$cunt: hinc productum quæ$itum erit 2 bb.

De Divi$ione quantitatum $urdarum.

SI datæ quantitates $unt communicantes, oportet tantùm divi- dere quantitates, vel numeros, extra $ignum radicale po$itos, [595]MATHESEOS VNIVERSALIS. & quod oritur erit quotiens quæ$itus. Vt ad dividendum 75aa per 27aa, hoc e$t, 5a √ 3 per 3a √ 3: divido 5a per 3a, $eu 5 per 3; eritque quotiens quæ$itus {5/3} $eu 1 {2/3}. Sic & ad dividendum a^4 + aabb per aabb + b^4, hoc e$t, a aa + bb per b aa + bb: divi$is a per b, fit quotiens {a/b}. Non $ecus √ abcc $eu cab di- vi$um per √ ab dat c. Et $ic de aliis.

Quòd $i communicantes non fuerint, dividendæ erunt quan- titates $ub $ignis radicalibus comprehen$æ, & ei quod oritur præfigendum e$t commune $ignum radicale. Vt ad dividendum a^3 b - ab^3 per aa - bb: divi$is a^3 b - ab^3 per aa - bb, fit ab; unde quotiens quæ$itus erit √ ab.

Et quidem $i $igna radicalia fuerint diver$a, reducenda priùs erunt ad idem $ignum, & deinde operatio in$tituenda erit, ut jam dictum e$t. Vt ad dividendum a^3 + abb per a^4 + aabb: mul- tiplicando a^3 + abb in $e, fit a^6 + 2 a^4 bb + aab^4; quare divisâ a^6 + 2a^4 bb + aab^4 per a^4 + aabb, erit quotiens aa + bb. Sic & $i dividatur a^4 + 2a^3 b - 2ab^3 - b^4 per a + b: multi- plico primùm a + b in $e, ut $iat $ub eodem $igno radicali aa + 2ab + bb, quo facto, $i dividatur a^4 + 2 a^3 b - 2 a^3 b - b^4 per aa + 2ab + bb, fiet quotiens quæ$itus aa - bb.

Non aliâ ratione aa + bb divi$um per aa + bb, facit aa + bb. quippe divi$o quadrato per $uum latus, oritur latus. Vnde $i a^3 + abb dividatur per aa + bb, orietur a aa + bb.

Porrò $i dividendum $it a^3 + abb + ab aa + bb per a aa + bb, divido primùm a^3 + abb per a aa + bb, & fit, ut ante, aa + bb; tum ab aa + bb per a aa + bb, & fit b, unde quotiens quæ$itus erit aa + bb + b. Non $ecus $i dividatur a^4 + 2 a^3 b - 2a b^3 - b^4 - aa + bb per a + b, orietur aa - bb - a + b. Similiter $i dividendum pro- ponatur ab + b √ bc per a + √ bc: quoniam ab divisâ per a, ea- dem exoritur quantitas b, quæ provenit dividendo b √ bc per √ bc: hinc quotiens quæ$itus erit b. Eodem modo aab - bbc -

    ab + {bbc / a}
√ bc divi$um per a - √ bc, facit ab - {bbc / a}.

Po$tea ad dividendum aa - bc per a + √ bc divido aa per a, [596]PRINCIPIA & fit a, quod multiplicatum per √ bc producit a √ bc, eritque re- liquum dividendi - a √ bc - bc. divi$o jam - a √ bc per a, fit √ bc, quod multiplicatum per + √ bc, facit - bc: hoc igitur $i auferatur à reliquo dividendi - bc, relinquetur o, & ab$oluta erit divi$io, eritque quotiens quæ$itus a - √ bc. Eodem modo ab - cd divi$um per √ ab - √ cd, dat √ ab + √ cd: & a^3 + bc √ bc divi$um per a + √ bc, dat aa + bc - a √ bc: & aabb - ccdd divi$um per √ ab - √ cd, dat

    ab + cd
√ ab +
    ab + cd
√ cd: & a^3 b - abbc divi$um per aa + a √ bc, dat ab - b √ bc: ut & a^3 + abc +
    aa - bc
√ bc divi$um per a - √ bc, dat aa + bc + 2 a√ bc.

Denique ad dividendum a^4 + b^4 per c - d: quia a^4 + b^4 per c - d $eu cc - 2cd + dd dividi nequit, $cribo pro quotiente {a4 + b^4 / c - d}, vel {a^4 + b^ 4 / cc - 2cd + dd}, vel etiam hoc pacto: {I / c - d} a^4 + b^4. Eodem modo $i dividatur a aa + bb per a + b, fiet quotiens {a / a + b} aa + bb. Similiter aa + bb divi$um per aa - bb exhibet quo- tientem {aa + bb / aa - bb}: & aa + √ abcd per a + √ bc, facit {aa + √ abcd / a + √ bc}. Sic etiam ad dividendum 180 + 24x + 3xx + 2 x^3 - x^4 per 8 xx + 12, $cribitur pro quotiente {180 + 24x + 3xx + 2x3 - x^4 / 8xx + 12}; vel quia 180 + 24x + 3 xx + 2 x^3 - x^4 producitur ex 15 + 2 x - xx in xx + 12, quadratum nempe ip$ius xx + 12, fitut $cribi quoque po$$it {

    15 + 2x - xx
in
    xx + 12
/ 8xx + 12}, vel breviùs {
    15 + 2x - xx
/ 8} xx + 12, utpote dividendo xx + 12 per xx + 12. Non aliter $i 180 + 24x + 3xx + 2x^3 - x^4 $it dividendum per
    x + 3
xx + 12, $cribo pro quotiente {180 + 24x + 3xx + 2 x^3 - x^4 /
    x + 3
xx + 12} $eu {60 - 12x + 5xx - x^3 / xx + 12}. nam 180 + 24x + 3xx + 2 x^3 - x^4 dividi pote$t per x + 3, & fit 60 - 12x + 5xx - x^3; vel quo- niam 60 - 12x + 5xx - x^3 producitur ex 5 - x in xx + 12, fit ut etiam $cribi po$$it {
    5 - x
in
    xx + 12
/ xx + 12} $eu
    5 - x
xx + 12.

[597]MATHESEOS VNIVERSALIS. De Extractione Radicis Quadratœ ex Binomiis.

M Odus, quo ex quantitatibus binomiis radix quadrata ex- trahitur, non differt ab eo, qui in numeris adhiberi $olet ad _Regula_ _extrabendi_ _radicem_ _quadra-_ _tam ex Bi-_ _nomiis._ inventionem radicis quadratæ ex Binomiis, e$tque talis:

Subductis quadratis partium dati Binomii à $e invicem, $i radix quadrata reliqui ad partem majorem addatur, & ab eadem aufera- tur; erunt radices quadratœ ex $emi$$e $ummœ & differentiœ, per $i- gnum + vel - dati Binomii connexœ, binœ partes radicis quœ$itœ.

Vt ad extrahendum radicem quadratam ex aa + bc + 2 a √ bc, $ubtraho 4aabc, quadratum minoris partis ex a^4 + 2aabc + bbcc quadrato partis majoris, & relinquitur a^4 - 2aabc + bbcc, cujus radix quadrata aa - bc addita ad majorem partem aa + bc, & ab eadem ablata facit $ummam 2aa, & differentiam 2bc, qua- rum $emi$$es $unt aa & bc : unde radices quadratæ $unt a & √ bc, quæ $i connectantur per $ignum +, erit radix quæ$ita a + √ bc.

Sic radix quadrata ex mm + {pxx / m} + x 4pm erit m + x √ {p / m}, _Pag_. 182. _lin_. 13.

Eodem modo $i extrahenda $it radix quadrata ex

    a + b
ab + 2ab: $ubducto 4aabb, quadrato partis minoris, ex a^3 b + 2 aabb + ab^3, quadrato majoris partis, erit reliqui a^3 b - 2 aabb + ab^3 radix quadrata
    a - b
√ ab. quæ $i addatur & auferatur ex majori parte a + b √ ab, fiet $umma 2a √ ab, & differentia 2b √ ab, unde $e- mi$$ium radices quadratæ con$tituunt radicem quæ$itam. a √ ab + b √ ab $eu √ √ a^3 b + √ √ a b^3.

Nec aliter fit cùm extrahitur radix quadrata ex

    a + d
√ bc + 2 √ abcd: etenim $ubtracto 4abcd, quadrato minoris partis, ex aabc + 2abcd + bcdd, quadrato majoris partis, relinquetur aabc - 2abcd + bcdd, cujus radix quadrata e$t
    a - d
√ bc: hæc ergo $i addatur & $ubtrahatur ex majori parte
    a + d
√ bc, erit $umma 2a √ bc, & differentia 2d √ bc: Ex quarum dimidiis $i radices quadratæ extrahantur, fiet radix quæ$ita a √ bc + d √ bc vel √ √ aabc + √ √ d d b c.

[598]PRINCIPIA

Quòd $i, $ubductis quadratis partium dati binomii à $e invi- cem, reliqui radix quadrata & major pars binomii communican- tes non fuerint: $atius erit ip$i binomio $ignum univer$ale radi- cis quadratæ præfigere. Vt ad extrahendam radicem quadratam ex - {1/2} a + {1/4} aa + bb $cribo - {1/2} a + {1/4} aa + bb. quæ radi- _Pag_. 6. ces vulgò appellantur Vniver$ales.

DE REDVCTIONE Æ QVATIONVM.

Q Voniam ad re$olvendum aliquod Problema, id ip$um $up- ponendum e$t ut jam factum, atque nomina imponenda $unt quantitatibus tum datis, tum quæ$itis; & quidem pro datis à D. Des - Cartes ordinariè ponuntur priores literæ Alphabeti a, b, c, & c. pro quæ$itis autem po$teriores z, y, x, & c: fit ut per- currendo Problematis difficultatem, eo ordine, quo omnium na- turali$$imè patet, quâ ratione dictæ quantitates, nullo inter co- gnitas & incognitas facto di$crimine, à $e invicem dependent, tandem inveniatur via quantitatem aliquam duobus modis expri- mendi. id quod Æquatio vocatur. Vnde cum æquatio nihil aliud $it, quàm mutua comparatio duarum rerum æqualium, quæ variè denominantur: facilè con$tat, quantitates ha$ce cognitas & in- cognitas, prout diver$imode $unt affectæ atque di$po$itæ, diver- $as efficere po$$e Æquationum formulas, quæ tamen per $equen- tes regulas reduci queunt ad ha$ce $imile$ve $pecies: z = b, aut zz = - az + bb, aut z^3 = + azz + bbz - c^3, aut z^4 = + a z^3 + bbzz - c^3 z + d^4, & c.

De Reductione per Additionem.

VT $i habeatur æquatio inter z - 3 & 12, hoc e$t, $i fuerit z - 3 = 12: quoniam $i æqualibus æqualia vel idem addas, ea quæ fiunt $unt æqualia; hinc $i utrinque addatur + 3, fiet z = 15. nam - 3 & + 3 addita faciunt o.

Sic & $i fuerit z - b = o, addendo utrinque b, fiet z = b. Aut [599]MATHESEOS VNIVERSALIS. $i habeatur b - z = 0, fiet, addendo utrobique z, b = z. Et $i ha - beatur zz - aq = 0, erit zz = aq: ut & $i z^3 - aaq æquetur o, fiet z^3 = aaq, & c.

Non $ecus $i habeatur z^4 - az^3 - bbzz = d^4 - c^3 z, adden - do utrique parti + az^3 + bbzz, fiet z^4 = a z^3 + bbzz - c^3 z + d^4.

Ex quibus con$tat, quantitates $igno - adfectas addi utrique parti, $i eximantur ab una parte, & in alteram partem transfe - rantur $ub $igno +.

De Reductione per Subtractionem.

D Einde $i fuerit z + 3 = 12; quia $i ab æqualibus æqualia vel idem auferas, illa quæ relinquuntur $unt æqualia, fit ut, $ub - trahendo utrinque + 3, habeatur z = 9.

Eodem modo $i habeatur zz + az = bb, $ubtracto utrinque + az, fiet zz = - az + bb.

Similiter z^3 + 2 c^3 = azz + bbz + c^3 reducetur ad z^3 = azz + bbz - c^3, $ubtrahendo utrinque + 2 c^3.

Vnde colligitur quantitates $igno + adfectas ab utraque parte $ubtrahi, eximendo ip$as ex una parte & transferendo in alteram partem $ub $igno -: atque adeò quicquid vel additione vel $ub- tractione transfertur, adfici $igno contrario.

De Reductione per Multiplicationem.

P Orrò $i ad reducendum proponatur {z/3} = 5: quoniam æqua- lia per æqualia vel idem multiplicata, producunt æqualia; fiet multiplicando utrinque per 3, z = 15. Sic & $i habeatur z = {aq / z}, invenietur, multiplicando utrinque per z, zz = aq, & c.

Eodem modo $i fuerit {zz / z-b} = a: quoniam, delendo denomina - torem z - b prioris partis {zz / z - b}, ip$a pars multiplicatur per z - b: hinc oportet etiam alteram partem a multiplicare per z - b, ut habeatur æquatio in ter zz & az - ab.

Similiter $i $it {zz / a} = {zz - bz + bb / z}: quoniam, $ublato denomina- [600]PRINCIPIA tore a partis prioris {zz / a}, multiplicata e$t pars prior per a, & fit zz; hinc oportet & alteram partem {zz - bz + bb / z} multiplicare per a, ut habeatur {azz - abz + abb / z}. Vnde cum æquatio pro- po$ita reducta $it ad zz = {azz - abz + abb / z}, $i denuo utraque pars multiplicetur per z, denominatorem po$terioris partis {azz - abz + abb / z}, fiet z^3 = azz - abz + abb.

Ex quibus patet, æquationem, cujus utraque pars e$t fractio, reduci ad aliam, quæ fractione caret, multiplicando per cru- cem, numeratorem nempe prioris partis per denominatorem po$terioris, & numeratorem po$terioris partis per denominato- rem prioris. Quod idem e$t ac $i binæ partes æquationis ad ean- dem denominationem reducantur, ip$æque deinde, omittendo communem denominatorem, per eundem multiplicentur.

Vbi notandum, ad majorem abbreviationem atque operatio- nis facilitatem, non rarò tum numeratores, tum denominatores, ante hanc multiplicationem ad $impliciores terminos reduci po$- $e. Vt $i fuerit {z^3 / zz - aa} = {az - aa / z + a}: reductis denominatoribus zz - aa & z + a ad z - a & I, fiet {z^3 / z - a} = {az - aa / I}. ac proinde, $i multiplicetur per crucem, invenietur z^3 = azz - 2 azz + a^3. Similiter $i habeatur {aaz - bbz / z + b} = {a^3 - abb / z}: reductis numerato- ribus aaz - bbz & a^3 - ab b ad z & a, habebitur {z / z + b} = {a / z}, ubi $i per crucem multiplicetur, fiet zz = az + ab. Non $ecus $i habeatur {azz - bzz / bb - bz} = {aa - ab / b}: cum numeratores azz - bzz & aa - ab reduci po$$int ad zz & a, ut & denominatores bb - bz & b ad b - z & I, fiet {zz / b - z} = {a / I}; ideoque multiplicando per crucem, ex$urget zz = - az + ab.

Huc etiam refer, cùm integrum æquatur fractioni. Vt $i ha- beatur æquatio inter {a z^3 - bz^3 / zz + az + aa} & ab - bb: $ub$tituta enim unitate pro denominatore ip$ius integri ab - bb, cum a z^3 - b z^3 & ab - bb reduci po$$int ad z^3 & b, erit æquatio talis [601]MATHESEOS VNIVERSALIS. {x^3 / zz + az + aa} = {b / I}, unde multiplicando per crucem, invenietur æquatio z^3 = bzz + abz + aab.

Ad hæc $i proponatur √z æquari 5: quoniam æqualium æqua- lia quoque $unt quadrata, cubi, & c; hinc $i utraque pars in $e mul- tiplicetur quadratè, habebitur z = 25. Sic & $i fuerit √z = √5: ductâ utrâque parte in $e quadratè, fiet z = 5. Pari ratione $i √ z æquetur aab-b, erit z = aab-b. Haud $ecus $i fuerit √C.z = C.aabb-b, fiet, utramque partem in $e multiplicando cu- bicè, z = aabb-b. Et $ic de aliis.

De Reductione per Divi$ionem.

P O$tea $i detur zz = 4z: quoniam, æqualibus per æqualia vel idem divi$is, proveniunt æqualia, fit ut, $i utraque pars divi- datur per z, oriatur z = 4. Sic & $i habeatur z^4 = a z^3+bbzz, di- videndo utrinque per zz, fiet zz = az + bb. Similiter fit, $i propo- natur 3z = 12: etenim $i utrobique dividatur per 3, proveniet z = 4. Eodem modo $i fuerit az = ab, dividendo utramque par- tem per a, fiet z = b. Nec aliter $i habeatur ax - bx = bb, orie- tur, divisâ utrâque parte per a-b, x = {bb / a-b}. Haud $ecus $i pro- _Pag._ 149. _lin._ 27. ponatur azz + bzz = abz + bbz - abb - b^3: quoniam u- traque pars dividi pote$t per a + b, orietur zz = bz - bb. Sic & $i fuerit azz - bzz = aaz - bbz + abc, dividendo utrinque per a-b, $iet zz = az + bz + {abc / a-b}, $eu zz = {a / +b} z + {abc / a-b}.

Huc referendum quoque e$t, cùm binæ æquationis partes, juxta modum p. 34. o$ten$um, reduci po$$unt ad $impliciores terminos. Vt $i fuerit æquatio inter a z^4 - ab z^3 + abbzz & -ab z^3 + 2abbzz - 2 a b^3 z + a b^4: dividendo utramque partem per maximum com- munem divi$orem azz - abz + abb, orietur zz = - bz + bb.

De Reductione per Extractionem Radicis.

DEnique ad reducendum zz = 25: quoniam æqualium qua- dratorum ac cuborum &c. æqualia quoque $unt latera $eu radices, fit ut, $i ex utraque parte extrahatur radix quadrata, pro- [602]PRINCIPIA veniat z = 5. Sic & $i fuerit z^3 = 125, erit, extractâ utrinque radi- ce cubicâ, z = 5. Eâdem ratione, $i habeatur zz = aa + 2ab + bb: extractâ utrobique radice quadratâ, fiet z = a + b. Nec aliter fit $i fuerit zz = aa + bc + 2a√bc, erit enim z = a + √bc. Non $ecus $i xx æquetur -{1/2}a +{1/4}aa + bb, erit x = -{1/2}a + {1/4}aa + bb. _Pag._ 6.

His $ubjunge $equens exemplum, in quo omnes præcedentes modi reductionis $imul occurrunt. Proponatur {zz+3aa / 4} - {zz-3aa / 4} = √{azz / b}: quia igitur eorum, quæ æqualia $unt, æqualia quoque $unt quadrata, fiet, multiplicando utramque partem in $e quadratè, {1/2} zz-{z^4-9 a^4 / 4} = {azz / b}. Addatur jam utrinque {z^4-9 a^4 / 4}, & $ub- trahatur {azz / b}, transferendo $cilicet ip$as in alteram partem $ub contrario $igno, ut habeatur {z^4-9 a^4 / 4} $ola ex una parte, fietque {1/2}zz - {azz / b} = {z^4-9 a^4 / 4}. Quo $acto, multiplicetur rur$us utraque pars æquationis in $e quadratè, ut evane$cat $ignum radicale; ha- bebiturque {1/4} z^4 - {a z^4 / b} + {aa z^4 / bb} = {z^4 - 9 a^4 / 4}. Vbi $i utrinque dematur {1/4} z^4, ac reliquæ partes omnes addendo ac $ubtrahendo ex una parte in alteram transferantur, quod fit mutatis tantùm $ignis, erit {a z^4 / b} - {aa z^4 / bb} = {9 a^4 / 4}. Porrò ut deleantur fractiones, reducantur omnes termini ad communem denominatorem 4 bb: quo pera- cto $i utrinque per eundem multiplicetur, ip$um nempe deno- minatorem omittendo, obtinebitur 4ab z^4 - 4aa z^4 = 9 a^4 bb. Dividatur jam ubique per a, hoc e$t, a ubique deleatur fitque 4b z^4 - 4a z^4 = 9 a^3bb: quo facto, dividatur utraque pars per 4b - 4a ut habeatur quantitas z^4 ex una parte $ola, eritque z^4 = {9 a^3 bb / 4b-4a}. Vbi $i utrobique extrahatur radix quadrata, habe- bitur zz = {3/2} ab √{a / b-a}: & $i denuo utrinque extrahatur radix quadrata, invenietur z = {3/2}ab√{a / b-a}.

E quibus patet, reductionem per additionem & $ubtractio- [603]MATHESEOS VNIVERSALIS. nem in$titui tam ad diminuendam multitudinem terminorum, quàm ad æquationem ritè ordinandam; reductionem verò per multiplicationem ad evitandas tum fractiones tum quantitates $urdas; & reductionem per divi$ionem, tam ad deprimendas di- men$iones, quàm ad reducendam æquationem ad debitam $or- mam & $implici$$imos terminos; ac denique reductionem per extractionem radicis, ad obtinendam æquationem ex minimis terminis con$tantem; præterquam quòd omnes hæ reductiones etiam ad quantitatem quæ$itam ex data æquatione inveniendam utiles e$$e po$$int. Atque hæc quidem ad introductionem Metho- di Geometriæ Renati Des-Cartes dicta $ufficiant.

FINIS. [604]FRANCISCVS à SCHOOTEN ADLECTOREM.

CÆterùm ne locus $uper$tes hujus paginæ vacuus relinquere- tur, vi$um fuit hoc loco $imul indicare $phalmata, quæ in Exercitationibus no$tris Mathematicis, quas anno 1657 in lucem emi$imus, fuerunt commi$$a, ac po$tmodum à nobis recognita: ut, iis $equenti modo correctis, Lectoris $tundium in con$imili argu- mento ab$que mora occuparetur.

Pag. 6. 1. 2 lege _pretium_. p. 7. 1. 8 lege _quæ$tio_. p. 163. 1. penult. lege _quæ$iverim_.p. 193. 1. 12. lege _nullæ omnino._ p. 228. 1. 3 lege $it_zz-2aa._ ibid. 1. penult. lege _in circumferentia_. p. 295. 1. 28. _lege de$criptio._ p. 317. 1. 22 lege _quod e$t rectum._ p. 327. 1. 4 lege _O$ten$o._ ibid. 1.an- tep. _lege ip$a circa._ p.329.1.10 pro _E G lege_ E C.p.347.1.5 pro EC, EF _lege_ ε C,ε F.p.361.1.1.lege _ad_ E, _itaut_ A E $it æqualis AB. p.372.1.antep.po$t Quod, & p.393.1.9 po$t _Quod eo_ tolle vir- gulas. p. 423. 1. 15 pro 69 lege 639. p. 432. 1. 7 lege 1634. p.434. 1. ult. & p. 462. 1. 30, ut & p. 480. 1. 24. lefe _abs re_. p. 471. 1. 22 lege _in locum xx_. p. 525. lineæ 6, 7, 8, 9, 10 in locum linea- rum 2, 3, 4, 5, $unt $ub$tituendæ, & vice versâ. p. 527. 1. 21 lege _Hæ autem_.

[605] DE ÆQVATIONVM

Natura, Con$titutione, & Limitibus

Opu$cula Duo.

Incepta à

FLORIMONDO DE BEAVNE,

In Curia Ble$en$i Con$iliario Regio; Ab$oluta verò, & po$t mortem ejus edita ab

ERASMIO BARTHOLINO,

Medicinæ & Mathematum in Regia Academia Hafnien$i Profe$$ore publico.

AMSTELODAMI,

Ex Typographia BLAVIANA, MDC LXXXIII.

Sumptibus Societatis.

[606] SVMMO MVSARVM MÆCENATI ILLVSTRISSIMO ET EXCELLE NTISSIMO DOMINO, IOACHIMO GERSDORPH

TOPAR CHÆ IN TVNDBYHOLM, &c.

EQVITI AVRATO,

REGNI DANIÆ SVMMO AVL Æ MAGISTRO,

PRINCIPI SENATORI,

REGIÆ MAIESTATIS PRÆSIDI BORINGHOLMENSI

HOC SPECIMEN AN ALYTICES NOVO ARGVMENTO CONSECRAT OBSEQVIVM. [607]

QVod jam pridem in votis erat, $tudii & pietatis meæ experimentum Tibi pro- bari, id recenti$$ima Mu- $arum Algebra interpre- tabitur. Et$i enim, beneficia maxima, quibus me totamque domum no$tram onera$ti, quàm grato animo exceperim, mihi ip$e $im te$tis; tamen mi$eram eam vitam putavi, cui e$$e gratam probare antea non licuit: id aliquo ob$equio, tum ip$i Tibi, tum cæteris omnibus in- dicatum, maximeque per$picuum e$$e de$ideravi. Neque æquum e$t, virtutis deprædicationem privatis tantùm pa- rietibus claudi. Inter ingratos etiam annumerantur ii, qui beneficia accepta paucis commemorant; totus Orbis, adhibendus e$t, pietatis no$træ te$tis & con$cius. Quoniam verò monimen- tum Tuarum virtutum nulla unquam ob$curabit oblivio; nullum erit tali Heroi dignius genus ob$equii, quàm [608] quod nulla temporis circum$criptione terminatur. Quocirca hoc opu$culum Algebraïcum opportuni$$imum exi$ti- mavi, quod meæ perpetuæ ob$ervan- tiæ te$tem $empiternum con$tituerem; in quod haud ob$curè conjicio, nihil $enectuti, nihil $ucce$$oribus licere. Mirandam Algebræ vim multis verbis exponere $upervacuum e$t, quippe $e- cura demon$trationis $uæ, $emper & pacis & belli $erviit artibus; in qua hoc eximium e$t, quòd abundantias defe- ctusque pari momento æ$timet, neque illi, quæ plus habent, magis nece$$aria $unt, quàm quæ minus; atque hoc $uæ $cientiæ habet monimentum, quod mortales faciunt Virtutis. Verùm, ar- tium & $cientiarum incrementa, non in ip$arum modo ingenio, $ed etiam in $u- periorum clementia $ita $unt; æ$timan- tur quoque pleraque mortalium pre- tio, quod libido calumniandi con$ti- tuit; & quis neget, eximium decus, $æ- [609] piùs favoris, quàm virtutis e$$e benefi- cium? unde patrono & defen$ore iis opus e$t, $ub cujus au$piciis floreant. Algebræ nihil ad augendum fa$tigium $upere$t, hoc tamen uno modo cre$cere pote$t. Te ergo præ$ertim invocat, cu- jus cepimus & affectus & judicii expe- rimentum, quantum maximum Mu$æ capere potuerunt. Indulgentiæ Tuæ propinquum exemplum e$t A$trono- mia, quam in Tuo gremio $u$cepi$ti, cum naufragium illud ob$ervationum Tychonicarum, quas invidiosâ tran- quillitate provectas improvi$us turbo ab$tulerat, Tuâ benignitate re$arcires. Tuo beneficio patriam receperunt. Ta- ceo literas Græcas, quas majoribus $uis ita reddidi$ti, ut illæ utrum plus Tibi, an Tu illis debeas ambigi po$$it. Et ut ver- bo ab$olvam, Tuæ benevolentiæ u$um nec litteris nec hominibus unquam de- nega$ti. Quare illud extremum oro, ut eidem Genero$itati, cui tribui$ti hoc, ut [610] literas $u$cipcres, attribuas, ut $u$ce- ptas tuearis ac foveas: atque hoc grati animi, non omnino quale velim, $ed quale po$$um hoc tempore monimen- tum, favore excipere digneris. Cele- bratum e$t famâ & acclamatione quan- tum A$tronomiam amplificaverit Da- nia, Tibi verò rena$centis A$tronomiæ gratia debetur. Et $i propo$ito annue- ris, non tam patriæ quàm Tibi debito- rem con$titues etiam Algebram, hoc e$t, Mathe$in Vniver$alem. Ego floren- tem virtutis Tuæ gloriam æternam o- pto, Tibique felici$$imos annos preca- tus, in clientelam Tuam receptum e$$e, $upra humanum $olatium recreabor.

Ill<_>æ & Exc<_>mæ D<_>ni V<_>æ

Ha$niæ, Anno

cI@I@ CLVII.

Dediti$$imus

ERASMIVS BARTHOLINVS, Medicinæ & Mathematum Profe$- $or Regius.

[611]ERASM I BARTHOLINI

Ad Tractatum de Natura & Con$titutione Æquationum

EPISTOLA PRÆLIMINARIS

Ad Clari$$imum Virum

CLAVDIVM HARDY,

Regis Galliæ Con$iliarium.

_Q_V amvis $ini$tra bujus $eculi judicia parùm apud me valeant, tamen à divulgandis e- ju$modi quemlibet jure ab$terrerent, quæ diver$as bominum cen$uras vitare ne- queunt. V erùm ego alto $upercilio $pretis calumniis, æquitatis amantior & publicæ utilitatis, propo$ito de$i$tere nolui, tibique, Vir Clari$$ime, exponere con- $titui, ea, quæ ad præfationem utilia e$$e putavi, eò li- bentius, quò cognoverim amici$$imum tibi fui$$e, dum in vivis e$$et, D. De Beaune, in Curia Ble$en$i Con$i- liarium Regium. Nam et$i vir bic fuerit pereleganti ingenio, & in tantum laudandus, in quantum intelli- gi virtus pote$t; tamen hoc in eo maximum fuit, quòd Mathemata docti$$imus, ut tempore æqualis Viro $ummo D. Des-Cartes, ita Analytices $pecio$æ peri- tiâ proximus. Luo momento impul$us, dum Ble$iis linguæ Gallicæ exercendæ gratiâ degerem, amicitiam tanti Viri colui, diligenterque eâ familiaritate u$us $um, quâ ip$e me comiter amplectebatur. Interea de rebus Mathematicis omnis ferè $ermo, & quoties [612] alterutri de Analyticis $ermocinari volupe, toties no$tra conferri colloquia nece$$e er at. Vnde non ob- $curè intellexi, quantis fuer at ingenii dotibus ac $tu- diorum eminens, à quo, $i publica negotia permitte- rent, perfectio Algebræ maximè $perari po$$et. Luare variis precibus bortatus $um, ut, quæ medita- tus erat, publicis de$tinaret u$ibus. Verùm ille mul- ta $ibi ob$tare, occupationes tam publicas quàm pri- vatas, valetudinem, oper as amicorum, ea denique principia, quæ ad intellectum $uarum meditationum nece$$aria erant, de$ider ari innuebat. I um ego, & meam oper am ip$i polliceri par ati$$imam cæpi, & $i- gnificare con$criptam e$$e à me I$agogen Carte $ia- nam, quorum neutrum propo$ito moram afferre diu- tiùs po$$et. Luibus valde recreatus, de edendis ope- ribus $uis $eriò cogitabat. Sed, cùm Arthriticis do- loribus plus $olito, lecto detineretur, omnem à Ma- thematicis, ad corporis valetudinem, curam trans- ferre cogebatur. Ego interim ad perlu$tr and as reli- quas Galliæ provincias avocatus, per aliquod tempus $ub$titi Flexiæ; unde, cum varia negotia reverti Lutetiam $uaderent, placuit Ca$trum Ble- $en$e tran$ire, ut de $anitate amici certior fierem. Luem in prædio $uo, cum doloribus Colicis acriter conflictantem, cùm deprebendi$$em, & affirman- tem parùm pro$per â valetudine ex eo tempore $e u- $um fui$$e; non mediocriter dolui, egregiis inventis fortunam tam e$$e adver$am: mea verò $tudia ite- [613] ratò obtuli, promittens, me bono publico, eju$que gra- tiâ, qua$vis $ubiturum mole$tias. Sed po$t quam re- laxationis morbi nulla affulgeret $pes, $u$pirans va- ledixi, iter que $u$ceptum ingre$$us, Lutetiam redii. Vixibi con$ueta $tudia revocaveram, cum literæ mi- hi redderentur ab ho$pite meo, Viro humani$$imo, D. Antonio Marchais, inurbe Ble$en$e tunc linguæ Gallicæ Profe$$ore, nunc verò Sereni$$imi Principis Ga$tonis, Ducis Aurelianen$ium, Mathematico, quibus nuntiabatur, ægrum no$trum, oculorum u$u privatum fui$$e, temporibus $ol$titii Brumalis, ab acrimonia defluxionis Arthriticæ; exopta$$e verò meam præ$entiam tanto de$iderio, ut de editione co- gitationum $uarum de$peraret, ni$i meâ operâ uti po$$et; adeoque roga$$e, ni$i grave nimis e$$et, ope- ram quam pollicitus er am accommodarem. Exar$e- rat eâ tempe$tate bellum civile inter Regem Galliæ & Principes con$anguineos, $ede$que exercitus Principum erat Stampæ, quam ob$idione aggredie- batur Dux exercitus Regii. Hac cum tran$eundem e$$et iis, qui ad Comitatum Ble$en$em pergunt; an- cipiti curâ di$tr actus, con$tituer am tamen longi$$imis viarum ambagibus, per Normanniam & Ducatum Andegaven$em potiùs iter moliri, quàm $pes ami- ci de$erere. Luippe ea pars territorii Pari$ien$is, Rothomagum versùs, tantum militibus vacavit. Cum inex$pectato, propter adventum exercitus Lotharingici, $olutâ ob$idione Stampæ, ager Ga$ti- [614] nen$is, milite utriu$que partis liberaretur; prædoni- bus tamen infe$tari vias $ignificatum e$t. Luare ar- reptâ occa$ione, di$$uadentibus amicis, itineri me com- mi$i; parvi æ$timans, uno periculo, & amico prode$$e, & præclara inventa redimere. Neque primas $pes fortuna de$tituit; quippe emen$o periculo$i$$imo itine- re, $alvus revi$i amicum, corpore $atis $anum, ni$i lu- men oculorum rapui$$et ægritudo. Sed dubium itine- ris eventum deterior fortuna excepit; cum in primor- dio no$trorum operum, for$an quòd diligentius, quàm permitteret anni tempus, Algebraïcis $ubtilitatibus incumberem, æ$tate mediâ, $ummis caloribus, $ub Ca- niculam, in gravi$$imum morbum ex febri $ynocho in- ciderem. Et jam de mea $alute de$per antibus Medi- cis, inopinatò animam efflavit Vir Ampli$$imus D. De Beaune. Nam, cum amico aliquo, qui lecto ejus a$$iderat, de rebus Analyticis di$$erentem, $ubitò de$tituit vox, deinde totum corpus vitalis calor re- liquit, atque eva$it perpetuam valetudinem die 19 Augu$ti, Anno 1652, natus Anno 1601 die 27 Sept. Sic præcipitantibus fatis, fefellit $pes omnium mortalitas. Ego, cum mihi indicari incon- $ultum ducerent no$tri, dum morbus nondum declina- ret, ne ægritudinem aggravarent, non ni$i po$t mul- tum tempus id re$civi. Tum nihil cunctatus, operam dedi, ut fidei meæ committerentur, quæ relicta fue- rant adver$aria, nullam cur am mortuo detrectans, quam vivo de$tinaveram, publicæ utilitatis ratio- [615] nem habiturus. Reluctantibus verò hæredibus, cum alius pecuniâ $olicita$$et animos eorum; parum ab- fuit, quinidem $cripta, qui auctorem, ca$us traxi$- $et. Ergo omni $tudio demon$trare occœpi, perituros omnes defuncti conatus ni$i mihi traderentur; $par- $as chartas, $ine ordine, $ine numero, $ine explicatio- ne, notis & characteribus exar atas $upputationes, non ab alio intelligi po$$e, quàm qui aliquo tempore cum ip$o familiariter vixi$$et. Luibus perpen$is, tandem obtinui propo$itum, $ed majori labore, quàm $ucce$$u. Luippe omnia diligentiùs in$piciens, anim- adverti plura affectata quam effecta. Inter tot ad- ver$aria $olummodo ab$olutum inveni opus de An- gulo Solido, quod jam pridem in publicum edidi$$em, ni$i $umptus, propter copiam figurarum, Bibliopolæ fa$tidivi$$ent. T ractatûs de Natura & Con$titutio- ne Æquationum ne litera quidem extabat, menti tamen D. de Beaune pleraque conformia e$$e di$$eren- do dum licuit cum vivo comperi. Ex iis, quæ de Li- mitibus Æquationum con$crip$i, quædam reperta $unt in adver$ariis, quibus, cum multa de$ideraren- tur, ultimam manum imponere nece$$e habui. Præ- fationem denique, quam Author huic operi præ- mittendam duxit, ne religio e$$et omittere, addidi. Non ignoras, Vir Clari$$ime, me rogatu Authoris omnia Gallicè prius con$crip$i$$e, tibique & aliis per- legenda dedi$$e & corrigenda; tamen nunc Latinè edere coactus $um, ne diutiùs laterent. Nam et$i tibi [616] dum in Italia degerem, adeò cordi fuerit horum $cri- ptorum à me tibi relictorum editio, ut $umptibus pro- priis excudi parares, quo nomine multum tibi debe- bunt po$teri; tamen ne in Gallia quidem votum a$$e- cutus es. Luocirca, cum Am$telodami iter ato præ- lo $ubjiceretur Geometria Renati Des-Cartes, id operam dedi, ut hæc unà imprimerentur. Con- $entiente verò Typographo modò Latinè exta- rent, placuit Latinam interpretationem in con$i- lium adhibere, & potiùs authoris precibus inobe- diens, quàm publici negligentior reputari. Luod perpendendum relinquo iis, qui me violatæ fidei tacitè accu$abunt. Subjunxi$$em alia, quorum ve- $tigia adhuc $uper$unt in adver$ariis, $ed quædam tanti indigent laboris, ut de re$titutione qua$i de$pe- rem, alia remoratur multitudo figurarum: cun- cta tamen brevi videbit benevolus Lector, $i Ty- pographi obedierint. Interea hi$ce fruere, tuque Vir Clari$$ime, judica quid ex meis curis, & difficilli- mis itineribus, fructus colligi po$$it, tuum namque judicium erit in$tar omnium. Luod $i tamen & alii confiteantur, hinc non exiguum emolumentum ad omnes redundare, rogo ut id Manibus Viri Cla- ri$$imi Florimondi de Beaune acceptum referant; errores verò $i offenderint, benigne corrigant, meæ- que humanitati a$cribant. Vale.

[617]FLORIMONDI DE BEAVNE PRÆFATIO.

DEcreveram in publicum edere ho$ce tractatus, multò prolixiores atque perfectiores, proximo in$equente an- no. Verùm anni hujus initio confli- ctatus cum gravi$$imo ad oculos defluxu, ocu- lorum u$u privatus fui. Vnde propo$ito planè de$titi$$em, ni$i D. Era$mius Bartholinus ope- ram mihi $uam, ne mea circa hanc artem in- venta oblivione $epulta jacerent, obtuli$$et. Ejus igitur auxilio hoc opus compo$ui, ad quod intelligendum $uppono Lectores jam in Geo- metria Renati Des-Cartes ver$atos, additisque in eam Notis, à nobis olim (non quidem ani- mo illas in publicum edendi) concinnatis; ut & docti$$imis Franci$ci à Schooten Commenta- riis; nec non Principiis Mathe$eos Vniver$alis, $eu Introductione ad Methodum Geometriæ Renati Des-Cartes, ab eodem Bartholino editâ.

[618] PRIOR TRACT ATVS DE NATVRA ET CONSTITVTIONE ÆQVATIONVM. [619] DE NATVRA ÆQVATIONVM. CAPVT I.

MVltò faciliùs inveniemus Naturam & Con- $titutionem Æquationum ex earum gene- ratione & comparatione cum $imilibus $eu eju$dem formæ, quàm conferendo earum radices cum certis mediis Geometricè pro- portionalibus, ut præ$titit Viëta.

Æquationes autem facilitatis gratiâ ita di$ponere libet, ut omnes termini ab una parte reperiantur æquales nihilo, ponendo ip$os ordine, prout gradatim per incognitæ quantitatis dimen$iones de$cendunt. Pri- mum enim terminum vocabimus, ip$am quantitatem incognitam, quæ plurimarum dimen$ionum exi$tens nullis aliis quantitatibus adficitur; $ecundum verò, in quo incognita quantitas unâ dimen- $ione minor e$t; tertium in quo duabus; & $ic deinceps, u$que ad terminum omnino cognitum, quem pro ultimo habemus. Dein- de, loca, ubi terminorum aliqui deficiunt, a$teri$co complebi- mus, quæ tum $ub numero terminorum comprehendentur. Hæc omnia beneficio tran$po$itionis facilè peraguntur.

Ex iis, quæ $cripta & commentata $unt in Geometriam Renati des Cartes, nota e$t methodus cogno$cendi, quot haberi po$$int radices in qualibet Æquatione: nimirum, po$$e Æquationem tot habere veras radices, quot mutationes $ignorum continuæ adfue- rint, & quoties eadem $igna $e invicem $equuntur immutata, tot po$$e reperiri fal$as radices: modò in numerum terminorum ii numerentur, qui deficiunt.

Porrò, duas Æquationes $imiles e$$e dicimus $eu eju$dem for- mæ, quando in utraque idem e$t primus terminus, & reliqui ter- mini in utraque $imiliter $unt affecti; & $i in una terminus ali- quis abfuerit, ut is quoque ab$it in altera. Nam cùm $imiles $unt Æquationes, eandem habebunt con$titutionem & naturam, & fieri poterit comparatio $eu collatio $ingulorum terminorum u- nius cum $ingulis terminis corre$pondentibus alterius.

[620]DE NATVRA CAPVT II.

De natura & con$titutione Æquationum Luadra- tarum, $eu duarum dimen$ionum.

QVando æquationes hæ $unt affectæ, reducuntur omnes ad tres formas $equentes:

xx + lx - mm = o xx - lx - mm = o xx - lx + mm = o. I _Propo$itio_.

Ad intelligendam naturam & con$titutionem prioris æquatio- nis, formetur per multiplicationem harum duarum x - b = o & x + c = o $equens æquatio: xx - bx \\ + c # - bc = o. Supponendo igitur c majorem quàm b, eandem habebit formam atque prima propo$itarum xx + lx - mm = o. & per con$equens, binæ hæ æquationes erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Fiat collatio unius cum altera; & per comparationem terminorum $ecundo- rum habebimus c - b = l. Vnde di$cimus, l e$$e differentiam in- terfal$am radicem c & veram b; &, cognitâ falsâ c, veram b e$$e æqualem ip$i c - l; &, cognitâ verâ b, fal$am c e$$e æqualem ip$i b + l.

Præterea, ex comparatione po$tremorum terminorum habe- bimus mm æqualem bc. Vnde $equitur mm e$$e æquale rectan- gulo $ub vera & fal$a radice; &, cognitâ falsâ c, veram b æqualem e$$e {mm / c}; &, cognitâ verâ b, fal$am _c_ æqualem e$$e {mm / b}.

2 _Propo$itio_.

Pro $ecunda æquatione propo$ita formetur rur$us per multipli- cationem duarum x - b = o & x + c = o, æquatio xx - bx \\ + c # - bc = o. In qua $i $upponamus b majorem quàm c, erit ip$a eju$dem for- mæ cum $ecunda propo$ita xx - lx - mm = o. Et per con$e- quens duæ illæ æquationes erunt eju$dem naturæ & con$titutio- nis. Factâ ergo collatione unius cum altera, habebimus ex col- [621]ÆQVATIONVM. latione $ecundorum terminorum c - b = - l, vel l = b - c. Vn- de di$cimus, quòd l e$t differentia inter veram radicem b & fal$am c; & $i cognita fuerit fal$a c, erit vera b æqualis l + c; & $i fuerit cognita vera b, fal$a c erit æqualis b - l.

Porrò, per comparationem po$tremorum terminorum, ha- bebimus mm = bc. Vnde $equitur mm e$$e æquale rectangulo $ub vera & fal$a radice; &, cognitâ falsâ c, veram b e$$e æqualem {mm / c}; &, cognitâ verâ b, fal$am c e$$e = {mm / b}.

3 Propo$itio.

Pro tertia $upra po$ita æquatione, formemus, per multiplica- tionem duarum x - b = o & x - c = o, æquationem $equentem xx - bx \\ -c # + bc = o, & habebit eandem formam atque propo$ita tertia xx - lx + mm = o, & con$equenter hæ binæ æquationes erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Comparemus ergo unam cum altera, atque ex collatione $ecundorum terminorum habe- bimus b + c = l. Vnde di$cimus, quòd l e$t $umma duarum vera- rum radicum, & $i una earum, exempli gratiâ, c, e$t cognita, re- liqua b æquabitur l - c.

Præterea ex comparatione ultimorum terminorum habebi- mus mm = bc, hoc e$t, mm æquale rectangulo $ub duabus veris radicibus, quarum $i alterutra e$t nota, exempli gratiâ, c, altera b æquabitur {mm / c}.

Quantum ad æquationem quadratam xx - mm = o, quæ non e$t affecta, ip$a oritur ex duabus $equentibus x - m = o, & x + m = o. Vnde $equitur ip$am duas po$$idere radices, unam veram, alteram fal$am, quarum utraque æquatur ip$i m.

CAPVT III.

De natura & con$titutione Æquationum Cubicarum $eu tertiæ dimen$ionis, $ecundo termino carentium.

OMnes hæ æquationes reducuntur ad tres $equentes formas:

x^3 * + mmx - n^3 = o. x^3 * - mmx - n^3 = o. x^3 * - mmx + n^3 = o. [622]DE NATVRA I _Propo$itio_.

Ad cogno$cendam naturam & con$titutionem prioris æqua- tionis propo$itæ, formemus per multiplicationem harum dua- rum xx + bx + cc = o & x - b = o hanc æquationem x^3 * - bbx \\ + cc # - bcc = o. Suppo$ito autem cc majori quàm b b, ip$a eandem habebit formam atque prima propo$ita x^3 * + mmx - n^3 = o. & per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titu- tionis. Fiatigitur illarum collatio, & per comparationem tertio- rum terminorum habebimus cc - bb = mm. Vnde con$tat, $i vera radix b cogno$citur, cc fore æquale mm + bb, & con$e- quenter xx + bx + mm + bb = o. quæ æquatio duas reliquas radices re$picit, ac cum vera radice b concurrit ad formandam æquationem propo$itam.

Præterea, factâ comparatione ultimorum terminorum, habe- bimus n^3 = bcc. Vnde $equitur cc e$$e æquale {n^3 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem xx + bx + {n^3 / b} = o $imiliter duas reliquas radices re$picere, & cum vera _b_ concurrere ad for- mationem propo$itæ æquationis.

2 _Propo$itio._

Pro $ecunda æquatione propo$ita formetur rur$us per multi- plicationem duarum xx + bx + cc = o & x - b = o æquatio x^3 * - bbx \\ + cc # - bcc = o. Suppo$ito autem bb majori quàm cc, ha- bebit illa eandem formam atque $ecunda x^3 * - mmx - n^3 = o, & per con$equens habebunt eandem naturam & con$titutionem. Fiatigitur collatio, & ex comparatione tertiorum terminorum ha- bebimus bb - cc = mm. Vnde con$tat, cc e$$e æquale bb - mm; &, cognitâ verâ radice b, æquationem hanc xx + bx + bb - mm = o duas reliquas radices concernere. Porrò, ex comparatione duo- rum po$tremorum terminorum, habebimus n^3 = bcc, unde $e- quitur cc e$$e æquale {n^3 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æquatio- nem xx + bx + {n^3 / b} $imiliter ad duas reliquas re$picere.

[623]ÆQVATIONVM. 3 _Propo$itio_.

Ad inveniendam naturam & con$titutionem tertiæ æquationis propo$itæ, $iat ex duabus hi$ce xx + bx - cc = o & x - b = o æquatio x^3 * - bbx \\ -cc # + bcc = o, eandem habens formam cum tertia propo$ita x^3 * - mmx + n^3 = o. Vnde & ip$æ eandem habebunt naturam atque con$titutionem. Fiat ergo collatio, & per comparationem tertiorum terminorum habebimus bb + cc = mm. Vnde con$tat, cc æquale e$$e mm - bb; &, cogni- tâ verâ radice b, æquationem hanc xx + bx + bb - mm = o ad duas reliquas radices re$picere.

Præterea, ex comparatione po$tremorum terminorum, habe- bimus n^3 = bcc, & per con$equens cc = {n^3 / b}. Quare, cognitâ ve- râ radice b, hæc æquatio xx + bx - {n^3 / b} = o $imiliter duas reli- quas radices concernet.

CAPVT IV.

De natur a & con$titutione Æquationum Cubicarum $eu trium dimen$ionum, tertio termino carentium.

HÆ æquationes reducuntur ad tres formas $equentes:

x^3 + lxx^* - n^3 = o. x^3 - lxx^* - n^3 = o. x^3 - lxx^* + n^3 = o. I _Propo$itio_.

Pro natura & con$titutione primæ propo$itionis, fiat per mul- tiplicationem harum duarum xx + cx + bc = o & x - b = o hæc æquatio x^3 \\ +c # - bxx^* - bbc = o. Et $uppo$itâ c majore quàm _b_, habebit ip$a eandem formam cum prima propo$ita x^3 + lxx^* - n^3 = o, & per con$equens erunt eju$dem naturæ. Factâ ergo collatione, habebimus ex comparatione $ecundorum terminorum c - b = l, hoc e$t, c = l + b. Vnde con$tat, co- [624]DE NATVRA gnitâ verâ radice b, æquationem xx + bx \\ +l # + bb + bl = o duas reliquas radices re$picere.

Præterea, ex comparatione duorum ultimorum terminorum, habebitur n^3 = bbc. unde $equitur c e$$e æqualem {n^3 / bb}; &, cognitâ radice b, æquationem xx + {n^3 / b} x + {n^3 / b} = o duas reliquas radi- ces concernere.

2 _Propo$itio_.

Pro $ecunda propo$itione fiat ex multiplicatione harum dua- rum xx + cx + bc = o & x - b = o hæc æquatio x^3 - bxx^* \\ +c # - bbc = o. Et $uppo$itâ b majore quàm _c_ erit eju$- demformæ cum $ecunda propo$itarum x^3 - lxx^* - n^3 = o, adeoque erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Factâ igitur collatione, ex comparatione $ecundorum terminorum habebi- mus b - c = l. Vnde con$tat, c e$$e æqualem b - l; &, cognitâ verâ radice b, æquationem hanc xx + bx \\ -l # + bb - bl = o duas reliquas radices re$picere.

Porrò per comparationem po$tremorum terminorum habe- bimus n^3 = bbc. Vnde $equitur c e$$e æqualem {n^3 / bb}; &, $i vera radix fuerit cognita, hanc æquationem xx + {n^3 / bb} x + {n^3 / b} = o duas reliquas radices concernere.

3 _Propo$itio_.

Pro tertia propo$itione formemus ex duabus xx - cx - bc = o & x - b = o hanc æquationem x^3 - cxx^* \\ - b # + bbc = o, quæ habebit eandem formam atque tertia æquationum propo$itarum x^3 - lxx^* + n^3 = o, & per con$equens erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Quare factâ collatione, per comparationem $ecundorum terminorum habebimus c + b = l. Vnde di$cimus, quòd c æquetur l - b; &, $i vera radix b $it cognita, quòd æqua- tio xx - bx \\ -l # - bb - bl = o ad duas reliquas radices inve$tigan- das referri debeat.

[625]ÆQVATIONVM.

Præterea, comparatis ultimis terminis, habebimus n^3 = bbc, unde $equitur c æquari {n^3 / bb}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æqua- tionem xx - {n^3 / bb} x - {n^3 / b} = o reliquis duabus inveniendis in$er- vire.

CAPVT V. De natur a & con$titutione Æquationum Cubicarum $eu trium dimen$ionum, in quibus omnes ter- mini extant.

Æ Quationes hæ reducuntur ad $eptem formas $equentes:

x^3 - lxx + mmx - n^3 = o.

x^3 + lxx - mmx - n^3 = o.

x^3 - lxx - mmx - n^3 = o.

x^3 + lxx + mmx - n^3 = o.

x^3 - lxx + mmx + n^3 = o.

x^3 + lxx - mmx + n^3 = o.

x^3 - lxx - mmx + n^3 = o.

1 _Propo$itio._

Ad cogno$cendam naturam & con$titutionem primæ propo- $itionis, fiat ex multiplicatione xx - cx + dd = o per x - b = o, æquatio $equens x^3 - bxx \\ - c # + ddx \\ + bc # - bdd = o. atque eandem ha- bebunt naturam & con$titutionem. Factâ ergo comparatione, ex collatione $ecundorum terminorum habebimus b + c = l, vel c = l - b. Deinde ex collatione tertiorum terminorum habebi- mus dd + bc = mm, hoc e$t, dd = mm + bb - bl, quoniam c e$t inventa æquari l - b. Vnde apparet, cognitâ verâ radice b, æquationem hanc xx - lx \\ +b # + mm + bb - bl = o duas reliquas radices re$picere. Denique ex collatione po$tremorum terminorum ha- bebimus bdd = n^3. unde con$tat, dd æquari {n^3 / b}; &, cognitâ verâ radice b, æquationem hanc xx - lx \\ + b # + {n^3 / b} = o duas reliquas ra- dices concernere.

[626]DE NATVRA. 2 _Propo$itio._

Pro $ecunda propo$itarum fiat ex multiplicatione xx + cx + dd = o per x - b = o æquatio hæc x^3 \\ + c # - bxx - bcx \\ + dd # - bdd = o. & $uppo$itâ c majore quàm b, & bc majore quàm dd, habebit ean- dem formam, quàm propo$itio $ecunda x^3 + lxx - mmx - n^3 = o, & con$equenter erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Factâ ergo adæquatione, ex comparatione $ecundorum termi- norum habebimus c - b = l, hoc e$t, c = l + b. Deinde ex col- latione tertiorum terminorum habebimus dd - bc = - mm, hoc e$t, re$tituto valore ip$ius _c_ invento, habebitur dd = bl + bb - mm. Vnde con$tat, cognitâ verâ radice _b_, hanc æquationem xx + lx \\ + b # + bb + bl - mm = o duabus reliquis radicibus inve$ti- gandis e$$e utilem. Denique, ex comparatione po$tremorum terminorum, habebimus bdd = n^3. Vnde $equitur dd fore æqua- lem {n^3 \\ b}; &, cognitâ verâ radice b, æquationem hanc xx + bx \\ + l # + {n3 / b} = o reliquis duabus in$ervituram.

3 _Propo$itio._

Pro tertia propo$itione, fiat ex multiplicatione xx + cx + dd = o per x - b = o eadem æquatio x^3 - bxx \\ + c # - bcx \\ + dd - bdd = o. Et $uppo$itâ b majore quàm c, & bc majore quàm dd, erit eju$- dem formæ cum tertiâ propo$itarum x^3 - lxx - mmx - n^3 = o, & con$equenter eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Factâ ergo adæquatione, ex collatione $ecundorum terminorum habe- bimus c - b = - l, hoc e$t, c = b - l. Deinde ex collatione tertiorum terminorum habebimus dd - bc = mm, hoc e$t, $ub- $tituto valore invento ip$ius c, erit dd = bb - bl - mm. Vnde con$tat, quòd, cognitâ verâ radice b, hæc æquatio xx + bx \\ - l # + bb \\ - bl \\ - mm # = o ad duas inve$tigandas reliquas adhiberi po$$it. Denique, ex col- [627]ÆQVATIONVM. latione po$tremorum terminorum, habebitur bdd = n^3. Vnde $equitur, dd æquari {n^3 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æquatio- nem xx + bx \\ - l # + {n^3 / b} = o ad duas reliquas quærendas e$$e utilem.

4 _Propo$itio._

Pro quarta propo$itarum fiat ex multiplicatione xx + cx + dd = o per x - b = o eadem æquatio x^3 - bxx \\ + c # - bcx \\ + dd # - bdd = o. Et $uppo$itâ c majore quàm b, & dd majore quàm bc, erunt eju$- dem formæ ac quarta propo$itio x^3 + lxx + mmx - n^3 = o, & con$equenter eju$dem naturæ & con$titutionis. Factâ ergo ad- æquatione, ex collatione $ecundorum terminorum habebimus c - b = l, $eu c = l + b. Deinde, ex comparatione tertiorum terminorum, habebimus dd - bc = mm, hoc e$t, re$tituto valo- re ip$ius c invento, erit dd = bb + bl + mm. Vnde con$tat, co- gnitâ vera radice b, hanc æquationem xx + bx \\ + l # + bb + bl + mm = o duas reliquas radices re$picere. Denique ex collatione po$tre- morum terminorum habebimus bdd = n^3. Vnde $equitur, dd fo- re æquale {n^3 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem xx + bx \\ + l # + {n^3 / b} = o ad indagandas duas reliquas adhiberi po$$e.

5 Propo$itio.

Pro quinta propo$itione fiat ex multiplicatione xx - cx - dd = o per x - b = o æquatio x^3 - cxx \\ - b # - ddx \\ + bc # + ddb = o. Et $uppo$ito bc majore quàm dd, erit eju$dem formæ cum quinta propo$itarum x^3 - lxx + mmx + n^3 = o, & con$equenter eju$dem naturæ & con$titutionis erunt. Factâ ergo adæquatione, ex comparatione $ecundorum terminorum, habebimus l = c + b, vel c = l - b. Deinde, ex comparatione tertiorum terminorum, habebimus bc - dd = mm, hoc e$t, re$titu to valore ip$ius _c_ invento, erit dd = bl - bb - mm. Vnde di$cimus, cognitâ radice verâ b, [628]DE NATVRA. æquationem hanc xx - lx \\ + b # - bl + bb + mm = o duabus reli- quis inveniendis e$$e u$ui. Denique ex collatione po$tremorum terminorum habebimus n^3 = bdd. Vnde colligitur dd æquari {n^3 / b}; &, cognitâ radice verâ b, hanc æquationem xx - lx \\ + b # - {n^3 / b} = o duabus reliquis inveniendis in$ervire.

_6 Propo$itio._

Pro $exta propo$itione formetur ex duabus xx + cx - dd = o & x - b = o æquatio x^3 + cxx \\ - b # - ddx \\ - bc # + ddb = o. Et, $uppo$itâ c majori quàm b, habebit ip$a eandem formam atque $exta pro- po$itarum x^3 + lxx - mmx + n^3 = o, & per con$equens erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Fiat jam comparatio, & ex col- latione $ecundorum terminorum habebimus l = c - b, $eu c = l + b. Deinde ex collatione tertiorum terminorum erit mm = dd + bc, hoc e$t, $ub$tituto valore c invento, habebitur dd = mm - bl - bb. Vnde con$tat, $i vera radix b $it cognita, hanc æqua- tionem xx + lx \\ + b # - mm \\ + bl \\ + bb # = o, pro duabus reliquis inveniendis u$ui futuram. Denique, comparando ultimos terminos, habebi- mus ddb = n^3: & per con$equens dd = {n^3 / b}; adeoque, cognitâ verâ radice b, hæc æquatio xx + lx \\ + b # - {n^3 / b} = o ad inve$tigandas duas reliquas utilis erit.

_7 Propo$itio._

Pro $eptima propo$itione formetur ex duabus x - b = o & xx + cx - dd = o æquatio x^3 + cxx \\ - b # - ddx \\ - bc # + ddb = o. Sup- po$itâ autem b majore quàm c, habebit ip$a eandem formam cum $eptima propo$itarum x^3 - lxx - mmx + n^3 = o, & con- $equenter erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Factâ igitur comparatione, orietur ex collatione $ecundorum terminorum, [629]ÆQVATIONVM. l = b - c, $eu c = b - l. Deinde, conferendo tertios terminos, erit mm = bc + dd, hoc e$t, $ub$tituendo valorem c inventum, habebitur dd = mm - bb + bl. Vnde di$cimus, cognitâ verâ ra- dice b, hanc æquationem xx + bx \\ - l # - mm + bb - bl = o ad in- veniendas duas reliquas in$ervire. Po$tremò, collatis ultimis ter- minis, habebimus ddb = n^3, unde erit dd æquale {n^3 / b}; &, cùm cogno$citur vera radix b, hæc æquatio xx + bx \\ - l # + {n^3 / b} = o ad duas reliquas inveniendas adhiberi poterit.

CAPVT VI. _De natura & con$titutione Æquationum quatuor di-_ _men$ionum, $ecundo & tertio termino carentium._

HVjus generis æquationes ad tres formas $equentes redu- cuntur:

x^4 * * + n^3 x - p^4 = o. x^4 * * - n^3 x - p^4 = o. x^4 * * - n^3 x + p^4 = o. 1 _Propo$itio._

Pro natura & con$titutione prioris propo$itionis formemus ex duabus x^3 + bxx + bbx + c^3 = o & x - b = o hanc æquatio- nem x^4 * * + c^3 x \\ - b^3 # - b c^3 = o. Suppo$ito verò c^3 majore quàm b^3, habebit ea eandem formam atque prima propo$itio x^4 * * + n^3 x - p^4 = o, & per con$equens erit eju$dem naturæ & con$titu- tionis. Fiat ergo comparatio, & ex collatione quartorum ter- minorum habebitur c^3 - b^3 = n^3, hoc e$t, c^3 = n^3 + b^3. unde co- gno$cimus, quando innote$cit vera radix b, æquationem hanc x^3 + bxx + bbx + n^3 + b^3 = o $pectare ad in ve$tigationem trium reliquarum radicum.

Præterea, collatis ultimis terminis, fit p^4 = b c^3: unde $equi- tur, c^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, æquationem hanc [630]DE NATVRA x^3 + bxx + bbx + {p^4 / b} = o ad tres reliquas inve$tigan das po$$e u$urpari.

2 _Propo$itio._

Pro $ecunda propo$itione fiat ex duabus x^3 + bxx + bbx + c^3 = o & x - b = o hæc æquatio x^4 * * + c^3 x \\ - b^3 # - b c^3 = o. Et, $i pona- tur b^3 major quàm c^3, habebit illa eandem formam atque $ecunda propo$itarum x^4 * * - n^3 x - p^4 = o, & con$equenter erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Fiat jam comparatio, & ex collatione quartorum terminorum habebimus c^3 - b^3 = - n^3, hoc e$t, c^3 = b^3 - n^3. Vnde cogno$cimus, inventâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx + bbx + b^3 - n^3 = o, ad tres reli- quas radices re$picere. Porrò, comparatis inter $e terminis ulti- mis, habebimus p^4 = b c^3. Vnde $equitur, c^3 æquari {p^4 / b}; &, cogni- tâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx + bbx + {p^4 / b} = o tres reliquas radices concernere.

3 _Propo$itio._

Pro tertia propo$itione fiat ex duabus x^3 + bxx + bbx - c^3 = o & x - b = o æquatio x^4 * * - c^3x \\ b^3 # + b c^3 = o, & habebit eandem formam atque tertia propo$itarum x^4 * * - n^3 x + p^4 = o, ac per con$equens erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Fiat jam comparatio, & ex collatione quartorum terminorum habebimus c^3 + b^3 = n^3, hoc e$t, c^3 = n^3 - b^3. Vnde con$tat, cognitâ verâ radice b, æquationem hanc x^3 + bxx + bbx - n^3 + b^3 = o ad tres reliquas inve$tigandas adhiberi po$$e. Præterea ex collatione ultimorum habebitur p^4 = b c^3. Vnde $equitur, c^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, æquationem hanc x^3 + bxx + bbx - {p^4 / b} = o ad tres reliquas quærendas e$$e utilem.

[631]ÆQVATIONVM. CAPVT VII. _De natur a & con$t it utione Æquationum quatuor di-_ _men$ionum, tertio & quarto termino carentium._

ÆQuationes hæ ad $equentes tres formas reducuntur:

x^4 + l x^3** - p^4 = o. x^4 - l x^3** - p^4 = o. x^4 - l x^3** + p^4 = o. 1 _Propo$itio._

Ad cogno$cendam naturam & con$titutionem primæ propo- $itionis, fiat ex multiplicatione harum duarum x^3 + cxx + bcx + bbc = o & x - b = o hæc æquatio x^4 + c x^3 * * \\ - b # - b^3 c = o. Suppo$itâ vero c majore quàm b, habebit illa eandem formam atque prima propo$itio x^4 + l x^3 ** - p^4 = o, ac per con$e- quens erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Fiat igitur adæ- quatio, & comparando $ecundos terminos habebimus c - b = l, hoc e$t, c = l + b. Vnde di$cimus, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx \\ + l # + blx \\ + bb # + b^3 + bbl = o tribus reliquis inve$tigandis in$ervire. Deinde, collatis ultimis terminis, habe- bitur p^4 = b^3 c. unde $equitur, c æquari {p^4 / b^3}; &, cognitâ verâ radi- ce b, hanc æquationem x^3 + {p^4 / b^3} xx + {p^4 / bb} x + {p^4 / b} = o ad tres reliquas indagandas adhiberi po$$e.

2 _Propo$itio._

Pro $ecunda propo$itione fiat ex duabus x^3 + cxx + bcx + bbc = o & x - b = o hæc æquatio x^4 + c x^3** \\ - b # - b^3c = o. Et $upponendo b $uperare ip$am c, habebit illa eandem formam at- que $ecunda propo$itio x^4 - l x^3** - p^4 = o, & con$equenter erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, & collatis $ecundis terminorum habebimus - b + c = - l, hoc [632]DE NATVRA e$t c = b - l. Vnde di$cimus, cognitâ verâ radice b, æquationem hanc x^3 + bxx \\ - l # + bbx \\ - bl # + b^3 - bbl = o ad tres reliquas inve$ti- gandas u$urpari po$$e. Præterea, comparando po$tremos termi- norum, habebimus p^4 = b^3 c. Vnde $equitur, c æquari {p^4 / b^3}; &, co- gnitâ verâ radice b, æquationem hanc x^3 + {p^4 / b^3} xx + {p^4 / b} = o tri- bus reliquis in$ervire.

3 _Propo$itio._

Pro tertia propo$itione formetur ex duabus x^3 - cxx - bcx - bbc = o & x - b = o æquatio hæc x^4 - c x^3** \\ -b # + b^3 c = o & erit eju$dem formæ atque tertia propo$itarum x^4 - l x^3** + p^4 = o, ac per con$equens eandem habebunt naturam & con$ti- tutionem. Fiat ergo adæquatio, & ex collatione $ecundorum terminorum habebimus l = c + b, hoc e$t, c = l - b. Vnde con$tat, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 - lxx \\ + b # - blx \\ + bb # - bbl + b^3 = o tribus reliquis in$ervire. Por- rò, comparando po$tremos terminos, habebimus p^4 = b^3 c, & per con$equens c = {p^4 / b^3}; adeoque, cognitâ verâ radice b, poterit æ- quatio x^3 - {p^4 / bb} xx - {p^4 / bb} x - {p^4 / b} = o ad tres reliquas radices in- ve$tigandas adhiberi.

Non operæ pretium duximus memini$$e æquationum quatuor dimen$ionum, in quibus $ecundus & quartus terminus de$unt: quia illæ omnes reducuntur ad Quadratas, ac idcirco earum na- tura & con$titutio eodem modo habetur.

[633]ÆQVATIONVM. CAPVT VIII. _De natur a & con$titutione Æquationum quatuor di-_ _men$ionum, $ecundo termino carentium._

Æ Quationes hæ reducuntur ad $eptem formas $equentes:

x^4 * - mmxx + n^3 x - p^4 = o. x^4 * + mmxx - n^3 x - p^4 = o. x^4 * - mmxx - n^3 x - p^4 = o. x^4 * + mmxx + n^3 x - p^4 = o. x^4 * - mmxx + n^3 x + p^4 = o. x^4 * + mmxx - n^3 x + p^4 = o. x^4 * + mmxx - n^3 x + p^4 = o. I _Propo$itio_.

Ad cogno$cendam naturam & con$titutionem primæ propo- $itionis, fiat ex multiplicatione duarum x^3 + bxx - ccx + d^3 = o & x - b = o hæc æquatio x^4 * - ccxx \\ - bb # + d^3 x \\ +bcc # - b d^3 = o. quæ ean- dem habebit formam atque prima propo$itarum x^4* - mmxx + n^3 x - p^4 = o, ac per con$equens erunt eju$dem naturæ & con- $titutionis. Fiat ergo adæquatio, & ex collatione tertiorum ter- minorum habebimus mm = cc + bb, hoc e$t, cc = mm - bb. Deinde, comparando terminos quartos, erit n^3 = d^3 + bcc, hoc e$t, re$tituendo valorem cc inventum, habebitur d^3 = n^3 + b^3 - bmm. Vnde comperimus, cognitâ verâ radice b, hanc æqua- tionem x^3 + bxx \\ - m # + n^3 \\ + b^3 \\ - bmm # = o tribus reliquis indagandis in$ervire. Præterea, conferendo inter $e terminos ultimos, habebimus p^4 = b d^3. Vnde $equitur, d^3 æquari {p^4 / b}; &, inventâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx - mmx \\ + bb # + {p^4 / b} = o ad tres reliquas quærendas adhiberi po$$e.

[634]DE NATVRA 2 _Propo$itio._

Pro $ecunda fiat ex multiplicatione x^3 + bxx + ccx + d^3 = o per x - b = o hæc æquatio x^4* + ccxx \\ - bb # + d^3x \\ - ccb # - d^3 b = o. Suppo$ito verò cc majore quàm bb, & ccb majore quàm d^3, ha- bebit illa eandem formam cum $ecunda propo$itarum x^4* + mm xx - n^3 x - p^4 = o, ac per con$equens erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Fiat igitur adæquatio, & ex comparatione tertio- rum ter minorum habebimus mm = cc - bb, hoc e$t, cc = mm + bb. Deinde, collatis quartis terminis, erit - c b^3 + d^3 = - n^3, hoc e$t, re$tituendo valorem cc inventum, habebitur d^3 = bmm + b^3 - n^3. Vnde di$cimus, cognitâ verâ radice b, æquationem x^3 + bxx + mmx \\ + bb # + bmm \\ + b^3 \\ - n^3 # = o, tribus reliquis inve$tigandis in$ervire.

Præterea, comparando ultimos terminos, habebimus p^4 = d^3 b. unde $equitur, d^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, æquatio- nem hanc x^3 + bxx + mmx \\ + bb # + {p^4 / b} = o ad tres reliquas indagan- das po$$e u$urpari.

3 _Propo$itio._

Pro tertia, fiat ex duabus his x^3 + bxx + ccx + d^3 = o & x - b = o æquatio x^4* + ccxx \\ - bb # + d^3 x \\ - ccb # - d^3 b = o. Et, $uppo$i- to bb majore quàm cc, & ccb majore quàm d^3, habebit ip$a eandem formam atque tertia propo$itio x^4* - mmxx - n^3x - p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Vnde factâ adæquatione, ex collatione tertiorum terminorum habebimus - mm = - bb + cc, hoc e$t, cc = bb - mm. Deinde, collatis quartis terminis, habebimus - n^3 = - ccb + d^3, hoc e$t, $ub$tituendo valorem _cc_ inventum, erit d^3 = b^3 + bmm - n^3. unde patet, $i cognita $it radix vera b, hanc æquationem x^3 + bxx + bbx \\ - m^2 # + b^3 \\ + b m^2 \\ - n^3 = o [635]ÆQVATIONVM. tribus reliquis inve$tigandis in$ervire. Po$tremo, comparando ul- timos terminos, habebimus p^4 = b d^3, ac proinde d^3 = {p^4 / b}; &, co-gnitâ verâ radice _b_, poterit æquatio x^3 + bxx + bbx \\ -mm # + {p^4/b} = o ad reliquas tres inve$tigan das u$urpari.

4 _Propo$itio._

Pro quarta propo$itarum formemus ex duabus x^3 - bxx + ccx + d^3 = o & x - b = o hanc æquationem x^4* + ccxx \\ - bb # + d^3x \\ - ccb # - d^3b = o. Et $uppo$ito cc majore quàm b, ac d^3 majore quàm ccb, habebit ip$a eandem formam atque quarta propo$itio x^4* + mmxx + n^3x - p^4 = o, ac per con$equens erunt eju$dem naturæ & con$titu- tionis. Fiat ergo adæquatio, & comparando tertios terminos habebimus mm = cc - bb, hoc e$t, cc = mm + bb. Deinde, con- ferendo quartos terminos, habebimus n^3 = d^3 - ccb, hoc e$t, re$tituendo valorem cc inventum, erit d^3 = b^3 + bmm + n^3. Vnde di$cimus, cognitâ verâ radice b, æquationem hanc x^3 + bxx + mmx \\ + bb # + b^3 \\ + bmm \\ + n^3 # = o tribus reliquis quærendis in$ervire. Denique, collatis ultimis terminis, erit d^3 b = p^4; & per con$equens d^3 = {p^4 / b}. unde, cognitâ verâ radice b, hæc æquatio x^3 + bxx + mmx \\ + bb # + {p^4 / b} = o ad reliquas tres indagandas erit adhibenda.

5 _Propo$itio._

Pro quinta propo$itione, fiat ex duabus x^3 + bxx - ccx - d^3 = o & x - b = o hæc æquatio x^4* - ccxx \\ - bb # - d^3x \\ + bcc # + d^3 b = o. Et $uppo$ito bcc majore quàm d^3, habebit ip$a eandem formam at- que quinta propo$itarum x^4* - mmxx + n^3 x + p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat jam ad- æquatio, & comparando tertios terminos habebimus mm = cc + bb, [636]DE NATVRA hoc e$t, cc = mm - bb. Deinde, conferendo quartos terminos, habebimus n^3 = bcc - d^3; ideoque, re$tituendo valorem cc inven- tum, erit d^3 = bmm - b^3 - n^3. Vnde patet, cognitâ verâ radi- ce b, hanc æquationem x^3 + bxx - mmx \\ + bb # - bmm \\ + b^3 \\ + n^3 # = o reliquis tribus quærendis in$ervituram. Denique, comparatis ultimis ter- minis, habebimus d^3 b = p^4. Vnde $equitur, d^3 æquari {p^4 / b}; &, co- gnitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx - mmx \\ + bb # - {p^4 / b} = o ad tres reliquas inve$tigandas po$$e adhiberi.

_6 Propo$itio._

Pro $exta propo$itione formemus ex duabus x^3 + bxx + ccx - d^3 = o & x - b = o hanc æquationem x^4* + ccxx \\ - bb # - d^3 x \\ ccb # + d^3 b = o. & $upponendo cc majus quàm bb, habebit ip$a eandem formam cum $exta propo$itarum x^4* + mmxx - n^3 x + p^4 = o, ac per con$equens erit utraque eju$dem naturæ & con- $titutionis. Fiat ergo adæquatio & per comparationem $ecundo- rum terminorum habebimus mm = cc - bb, hoc e$t, cc = mm + bb. Deinde, collatis tertiis terminis, habebimus n^3 = d^3 + bcc, hoc e$t, re$tituendo valorem cc inventum, erit d^3 = n^3 - bmm - b^3. Vnde patet, datâ verâ radice b, æquationem x^3 + bxx + mmx \\ + bb # - n^3 \\ + bmm \\ + b^3 # = o ad trium reliquarum inve$tigationem po$$e u$urpari.

Po$tremò, comparando ultimos terminos, erit p^4 = d^3 b. unde $equitur, d^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æquatio- nem x^3 + bxx + mmx \\ + bb # - {p^4 / b} = o ad reliquas tres quærendas e$$e adhibendam.

[637]ÆQVATIONVM. 7 Propo$itio.

Pro $eptima propo$itarum fiat ex duabus x^3 + bxx + ccx - d^3 = o & x - b = o hæc æquatio x^4* + ccxx \\ - bb # - d^3x \\ - bcc # + b d^3 = o. Et $up- po$ito bb majore quàm cc, habebit ip$a eandem formam atque $eptima propo$itio x^4* - mmxx - n^3 x + p^4 = o, & per con$e- quens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæqua- tio, & comparando tertios terminos habebimus - mm = - bb + cc, hoc e$t, cc = bb - mm. Deinde, collatis quartis termi- nis, erit n^3 = d^3 + bcc, hoc e$t, re$tituendo valorem cc inventum, erit d^3 = n^3 - b^3 + bmm. unde con$tat, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx + bbx \\ - mm # - n^3 \\ + b^3 \\ - bmm # = o ad reliquas tres inve$tigandas utilem e$$e. Po$tremò, comparando ultimos ter- minos, habebimus p^4 = b d^3. unde di$cimus, d^3 æquari {p^4 / b}; &, co- gnitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx + b^3x \\ - m^2 b # - {p^4 / b} = o ad reliquas tres quærendas adhiberi po$$e.

CAPVT IX.

De natura & con$titutione Æquationum quatuor dimen$ionum, quarto termino carentium.

HÆ æquationes reducuntur omnes ad $eptem $equentes for- mulas:

x^4 - l x^3 + mmxx^* - p^4 = o. x^4 + l x^3 - mmxx^* - p^4 = o. x^4 - l x^3 - mmxx^* - p^4 = o. x^4 - l x^3 + mmxx^* - p^4 = o. x^4 - l x^3 + mmxx^* + p^4 = o. x^4 + l x^3 - mmxx^* + p^4 = o. x^4 - l x^3 - mmxx^* + p^4 = o. [638]DE NATVRA I _Propo$itio_.

Ad inve$tigandam naturam & con$titutionem primæ propo$i- tionis, formemus ex duabus x^3 - cxx + ddx + bdd = o & x - b = o æquationem hanc x^4 - c x^3 \\ - b # + ddxx^* \\ + bc # - bbdd = o; habebitque ip$a eandem formam atque prima propo$itio x^4 - l x^3 + mmxx^* - p^4 = o, & per con$equens duæ illæ æquationes eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat jam adæquatio, & ex comparatione $ecundorum terminorum habebimus l = c - b, $eu c = l + b. Deinde, comparando tertios terminos, erit mm = dd + bc, hoc e$t, re$tituendo valorem _c_ inventum, habebitur dd = mm - bl - bb. unde con$tat, $i cogno$citur verâ radix b, hanc æquationem x^3 - lxx \\ - b # + mmx \\ - bl \\ - bb # + bmm \\ - bbl \\ b^3 # = o ad reliquas tres in- ve$tigandas in$ervire.

2 _Propo$itio_.

Pro $ecunda propo$itione formemus ex duabus x^3 + cxx + ddx - bdd = o & x - b = o hanc æquationem x^4 + c x^3 \\ -b # + ddxx \\ - bc # * - ddbb = o. Suppo$itâ verò c majore quàm b, & bc majore quam dd, habebit illa eandem formam atque $ecunda propo$ita- rum x^4 + l x^3 - mmxx^* - p^4 = o, & per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, & ex colla- tione $ecundorum terminorum habebimus l = c - b, hoc e$t, c = l + b. Deinde, comparatis tertiis terminis, erit - mm = dd - bc, hoc e$t, re$tituendo valorem c inventum, habebitur dd = bl + bb - mm. Vnde di$cimus, cognitâ verâ radice b, hanc æqua- tionem x^3 + lxx \\ + b # + blx \\ + bb \\ - m^2 # + bbl \\ + b^3 \\ - b m^2 # = o ad reliquas tres quærendas po$$e adhiberi.

Denique, comparando ultimos terminos, habebimus p^4 = bbdd. unde $equitur, dd æquari {p^4 / bb}; &, cùm cogno$citur vera [639]ÆQVATIONVM. radix b, hanc æquationem x^3 + lxx \\ + b # + blx \\ + bb \\ - mm # + {p^4 / b} = o tres reli- quas radices concernere.

3 _Propo$itio_.

Pro tertia propo$itione, fiat ex duabus x^3 + cxx + ddx + bdd = o & x - b = o hæc æquatio x^4 + c x^3 \\ - b # + ddxx^* \\ - bc # - bbdd = o. Sup- po$itis autem b majore quàm c, & bc majore quàm dd, habebit ip$a eandem formam atque tertia propo$itio x^4 - l x^3 - mmxx^* - p^4 = o, & per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titu- tionis. Fiat jam adæquatio, & comparando $ecundos terminos habebimus - l = c - b, hoc e$t, c = b - l. Deinde, conferendo tertios terminos, erit - mm = dd - bc, hoc e$t, re$tituendo va- lorem c inventum, habebitur dd = bb + bl - mm. Vnde di$cimus, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx \\ - l # + bbx \\ + bl \\ - m^2 # + bbl \\ + b^3 \\ - b m^2 # = o tribus reliquis in$ervire.

Po$tremò, comparatis ultimis terminis, habebimus p^4 = bb dd. unde $equitur, dd æ quari {p^4 / bb}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æqua- tionem x^3 + bxx \\ - l # + bbx \\ + bl \\ - mm # + {p^4 / b} pro tribus reliquis u$urpari.

4 _Propo$itio_.

Pro quarta propo$itione fiat ex duabus x^3 + cxx + ddx + bdd = o & x - b = o hæc æquatio x^4 + cx \\ - b # + ddxx^* \\ - bc # - bbdd = o. Sup- po$itis autem c majore quàm b, & dd majore quàm bc, habebit ip$a eandem formam atque tertia propo$itio x^4 + l x^3 + mmxx^* - p^4 = o, ac per con$equens duæ illæ æquationes eandem habebunt naturam & con$titutionem. Fiat jam adæquatio, comparatisque $ecundis terminis habebimus l = c - b, hoc e$t, c = l + b. Dein- [640]DE NATVRA de, conferendo rertios terminos, habebimus mm = dd - bc, hoc e$t, re$tituendo valorem c inventum, erit dd = mm + bl + bb. unde con$tat, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + lxx \\ + b # + mmx \\ + bl \\ + bb # + bmm \\ + bbl \\ b^3 # = o ad tres reliquas adhiberi.

Denique, comparando ultimos terminos, habebimus p^4 = bbdd. unde $equitur, dd æquari {p^4 / bb}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx \\ + l # + mmx \\ + bl \\ + bb # + {p^4 / b} = o ad reliquas tres quærendas e$$e utilem.

5 Propo$itio.

Pro quinta propo$itione, fiat ex duabus, x^3 - cxx - ddx - bdd = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 - c x^3 \\ - b # - ddxx^* \\ + bc # + bbdd = o. Et $upponendo bc majus quàm dd, erit ip$a eju$dem formæ cum quinta propo$itione x^4 - l x^3 + mmxx^* + p^4 = o, ac per con- $equens eandem habebunt naturam & con$titutionem. Fiat jam adæquatio, & comparatis $ecundis terminis, habebimus l = b + c, hoc e$t, c = l - b. Deinde, ex comparatione tertiorum termino- rum, habebimus mm = bc - dd, hoc e$t, re$tituendo valorem inventum c, erit dd = bl - bb - mm. unde patet, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 - lxx \\ + b # - blx \\ + bb \\ + mm # - bbl \\ + bmm \\ + b^3 # = o ad reli- quas tres quærendas adhiberi po$$e.

Po$tremò, comparando ultimos terminos, habebimus bbdd = p^4, ac per con$equens dd = {p^4 / bb}. unde, cognitâ verâ radice b, hæc æquatio x^3 - lxx \\ + b # - blx \\ + bb \\ + mm # - {p^4 / b} = o pro tribus reliquis in- ve$tigandis in$ervire poterit.

[641]ÆQVATIONVM. 6 Propo$itio.

Pro $exta propo$itarum, fiat ex duabus x^3 + cxx - ddx - bdd = o & x - b = o hæc æquatio x^4 + c x^3 \\ - b # - ddxx^* \\ - bc # + bbdd = o. Supponendo autem c majorem quàm b, habebitip$a eandem for- mam atque $exta propo$itio, ac per con$equens eju$dem erunt na- turæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, & comparando $e- cundos terminos habebimus l = c - b, hoc e$t, c = l + b. Dein- de, ex collatione tertiorum terminorum, habebimus mm = dd + bc, hoc e$t, re$tituendo valorem c inventum, erit dd = mm - bl - bb. Vnde di$cimus, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + lxx \\ +b # - mmx \\ + bl \\ + bb # - bmm \\ + bbl \\ + b^3 # = o tres reliquas radices re$picere.

Po$tremò, ex comparatione ultimorum terminorum, habebi- mus p^4 = bbdd, ac per con$equens dd = {p^4 / bb}; adeoque, cognitâ verâ radice b, hæc æquatio x^3 + lxx \\ + b # - mmx \\ + bl \\ + bb # - {p^4 / b} = o ad tres reliquas inve$tigandas erit adhibenda.

7 Propo$itio.

Pro $eptima propo$itione, fiat ex duabus, x^3 + cxx - ddx - bdd = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 + c x^3 \\ - b # - ddxx^* \\ - bc # + bbdd = o. Suppo$itâ autem b majore quàm c, habebit ip$a eandem formam atque $eptima propo$itarum x^4 - l x^3 - mmxx^* + p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, & per comparationem $ecundorum terminorum ha- bebimus c - b = - l, hoc e$t, c = b - l. Deinde, conferendo tertios terminos, habebimus mm = dd + bc, hoc e$t, $ub$tituto valore c invento, erit dd = mm - bb + bl unde di$cimus, co- gnitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx \\ - l # - mmx \\ - bl \\ + bb # - bmm \\ - bbl \\ + b^3 # = o [642]DE NATVRA tribus reliquis in$ervire. Denique, comparando po$tremos ter- minos, habebimus p^4 = bbdd; ac per con$equens dd = {p^4 / bb}; &, cognitâ verâ radice b, hæc æquatio x^3 + bxx \\ -l # - mmx \\ - bl \\ + bb # - {p^4 / b} = o ad tres reliquas erit re$erenda.

CAPVT X. De natura & con$titutione Æquationum quatuor dimen$ionum, tertio termino carentium.

REducuntur autem hæ æquationes ad $eptem $equentes for- mulas: x^4 - l x^3* + n^3 x - p^4 = o. x^4 + l x^3* - n^3 x - p^4 = o. x^4 + l x^3* - n^3 x - p^4 = o. x^4 + l x^3* + n^3 x - p^4 = o. x^4 - l x^3* + n^3 x + p^4 = o. x^4 + l x^3* - n^3 x + p^4 = o. x^4 - l x^3* - n^3 x + p^4 = o.

I _Propo$itio_.

Pro natura & con$titutione primæ propo$itionis, formemus, ex duabus x^3 - cxx - bcx + d^3 = o & x - b = o, hanc æqua- tionem x^4 - c x^3* \\ - b # + d^3 x \\ + bbc # - b d^3 = o, & habebit ip$a eandem formam atque prima propo$itio x^4 - l x^3* + nx - p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, & ex comparatione $ecundorum terminorum habe- bimus l = c + b, hoc e$t, c = l -b. Deinde, conferendo quar- tos terminos, habebimus n^3 = d^3 + bbc, hoc e$t, re$tituendo va- lorem inventum c, erit d^3 = n^3 - bbl + b^3. Vnde di$cimus, co- gnitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 - lxx \\ + b # - blx \\ + bb # + n^3 \\ + b^3 \\ - bbl # = o ad tres reliquas quærendas adhiberi po$$e. Denique, comparando [643]Æ QVATIONVM. ultimos terminos, habebimus p^4 = b d^3. unde $equitur, d^3 æqua- ri {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hæc æquatio x^3 - lxx \\ + b # - blx \\ + bb # + {p^4 / b} = o ad reliquas tres erit referenda.

2 _Propo$itio_.

Pro $ecunda propo$itione, fiat ex duabus, x^3 + cxx + bcx + d^3 = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 + c x^3* \\ - b # + d^3 x \\ - bbc # - d^3 b = o. Suppo- $itis autem c majore quàm b, & bbc majore quàm d^3, habebit ip$a eandem formam atque $ecunda propo$itio x^4 + l x^3* - n^3 x - p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, & per comparationem $ecundorum termino- rum habebimus, l = c - b, hoc e$t, c = l + b. Deinde, collatis quartis terminis, habebimus d^3 - bbc = - n^3, hoc e$t, $ub$ti- tuendo valorem c inventum, erit d^3 = bbl + b^3 - n^3. Vnde pa- tet, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + lxx \\ + b # + blx \\ + bb # + bbl \\ + b^3 \\ - n^3 # = o tribus reliquis in$ervire. Po$tremò, per comparationem ultimo- rum terminorum, habebimus p^4 = b d^3, ac per con$equens d^3 = {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hæc æquatio x^3 + lxx \\ + b # + blx \\ + bb # + {p^4 / b} = o ad tres reliquas inve$tigandas erit utilis.

3 _Propo$itio_.

Pro tertia propo$itione fiat ex duabus, x + cxx + bcx + d^3 = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 + c x^3* \\ - b # + d^3 x \\ - bbc # - d^3 b = o. Suppo- $itis autem b majore quàm c, & bbc majore quàm d^3, habebit ip$a eandem formam atque tertia propo$itio x^4 + lx ^* - n^3 x - p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat itaque earum adæquatio, & per comparationem $ecundorum ter- minorum habebimus l = c - b, hoc e$t, c = l + b. Deinde, con- $erendo quartos terminos, habebimus d^3 - bbc = - n^3, hoc e$t, [644]DE NATVRA re$tituendo valorem c inventum, erit d^3 = lbb + b^3 - n^3. Vnde di$cimus, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + lxx \\ + b # + blx \\ + bb # + lbb \\ + b^3 \\ - n^3 # = o ad reliquas tres quærendas e$$e uti- lem. Denique, collatis ultimis terminis, habebimus p^4 = d^3 b, ac per con$equens d^3 = {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hæc æquatio x^3 + lxx \\ + b # + blx \\ + bb # + {p^4 / b} = o ad tres reliquas erit referenda.

4 _Propo$itio_.

Pro quarta propo$itione fiat ex duabus x^3 + cxx + bcx + d^3 = o & x - b = o hæc æquatio x^4 + c x^3* \\ - b # + d^3 x \\ - bbc # - d^3 b = o. Sup- po$itis autem c majore quàm b, & d^3 majore quàm bbc, habe- bit ip$a eandem formam atque quarta propo$itarum x^4 + l x^3* + n^3 x - p^4 = o, ac per con$equens erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, collatisque $ecunais termi- nis habebimus l = c - b, hoc e$t, c = b + l. Deinde, comparan- do quartos terminos, habebimus n^3 = d^3 - bbc, hoc e$t, re$ti- tuendo valorem c inventum, fiet d^3 = n^3 + b^3 + bbl. Vnde di$ci- mus, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx \\ + l # + bbx \\ + bl # + n^3 \\ + b^3 \\ + bbl # = o ad tres reliquas e$$e referendam.

Denique, conferendo ultimos terminos, habebimus p^4 = d^3 b, ac per con$equens d^3 = {p^4 / b}. unde, cognitâ verâ radice b, hæc æ- quatio x^3 + bxx \\ + l # + bbx \\ + bl # + {p^4 / b} = o tribus reliquis in$erviet.

5 Propo$itio.

Pro quinta propo$itione, fiat ex duabus, x^3 - cxx - bcx - d^3 = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 - c x^3* \\ - b # - d^3 x \\ + bbc # + b d^3 = o. $uppo- nendo autem bbc majus quàm d^3, habebit ip$a eandem formam [645]ÆQVATIONVM. atque quinta propo$itio x^4 - l x^3* + n^3 x + p^4 = o, ac per con- $equens erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Fiat ergo ad- æquatio, comparandoque $ecundos terminos habebimus l = 6 + b, hoc e$t, c = l - b. Deinde, ex collatione quartorum ter- minorum, habebimus n^3 = bbc - d^3, hoc e$t, d^3 = bbl - b^3 - n^3, $ub$tituto nempe valore c invento. Vnde patet, cùm innote$cit vera radix _b_, hanc æquationem x^3 - lxx \\ + b # - blx \\+bb # - bbl \\ + b^3 \\ + b^3 # = o tri- bus reliquis in$ervire.

Po$tremò, ex collatione ultimorum terminorum, habebimus p^4 = d^3 b. unde $equitur, d^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 - lxx \\ +b # - blx \\ + bb # - {p^4 / b} = o ad tres reliquas in- ve$tigandas e$$e adhibendam.

6 Propo$itio.

Pro $exta propo$itione, fiat ex duabus, x^3 + cxx + bcx - d^3 = o & x - b = o, æquatio x^4 - c x^3* \\ - b # + d^3 x \\ - bbc # + b d^3 = o. Suppo- $itâ autem c majore quàm b, habebit ip$a eandem formam atque $exta propo$itarum x^4 + l x^3* - n^3 x + p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, comparandoque $ecundos terminos habebimus l = c - b, hoc e$t, c = l + b. Deinde, ex collatione quartorum terminorum, habe- bimus n^3 = d^3 + bbc, hoc e$t, re$tituendo valorem c inventum, $iet d^3 = n^3 - bbl - b^3. Vnde patet, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + lxx \\ +b # + blx \\ + bb # - n^3 \\ + bbl \\ + b^3 # = o tribus reliquis in$ervire.

Denique, conferendo ultimos terminos, habebimus p^4 = b d^3. unde $equitur, d^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æqua- tionem x^3 + lxx \\ + b # + bbx \\ + bb # - {p^4 / b} = o ad reliquas tres e$$e referendam.

[646]DE NATVRA 7 Propo$itio.

Pro $eptima propo$itione, fiat ex duabus, x^3 + cxx + bcx - d^3 = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 + c x^3* \\ -b # - d^3 x \\ - bbc # + b d^3 = o. Suppo- nendo autem b majorem quàm c, habebit ip$a eandem formam at- que $eptima propo$itarum x^4 - l x^3* - n^3 x + p^4 = o, ac per con$e- quens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæqua- tio, comparandoque $ecundos terminos habebimus c - b = - l, hoc e$t, c = b - l. Deinde, ex collatione quartorum termino- rum, habebimus n^3 = d^3 + bbc, hoc e$t, re$tituendo valorem c inventum, fiet d^3 = n^3 - b^3 + bbl. unde $equitur, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx \\ - l # + bbx \\ - bl # - n^3 \\ - bbl \\ + b^3 # = o reliquis tribus in$ervire.

Po$tremò, comparatis ultimis terminis, habebimus p^4 = d^3 b. unde con$tat, d^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, æquationem hanc x^3 + bxx \\ -l # + bbx \\ - bl # - {p^4 / b} = o ad tres reliquas e$$e referendam.

CAPVT XI.

Denatura & con$titutione Æquationum quatuor di- men$ionum, in quibus nullus terminus dee$t.

REducuntur hæ æquationes omnes ad quindecim $equentes formas:

x^4 - l x^3 + mmxx - n^3 x + p^4 = o.

x^4 - l x^3 + mmxx + n^3 x + p^4 = o.

x^4 - l x^3 - mmxx - n^3 x + p^4 = o.

x^4 - l x^3 - mmxx + n^3 x + p^4 = o.

x^4 + l x^3 + mmxx - n^3 x + p^4 = o.

x^4 + l x^3 - mmxx - n^3 x + p^4 = o.

x^4 + l x^3 - mmxx + n^3 x + p^4 = o.

x^4 - l x^3 + mmxx - n^3 x - p^4 = o.

[647]ÆQVATIONVM.

x^4 - l x^3 + mmxx + n^3 x - p^4 = o.

x^4 - l x^3 - mmxx - n^3 x - p^4 = o.

x^4 - l x^3 - mmxx + n^3 x - p^4 = o.

x^4 + l x^3 + mmxx - n^3 x - p^4 = o.

x^4 + l x^3 + mmxx + n^3 x - p^4 = o.

x^4 + l x^3 - mmxx - n^3 x - p^4 = o.

x^4 + l x^3 - mmxx + n^3 x - p^4 = o.

I _Propo$itio_.

Pro natura & con$titutione primæ propo$itionis, digno$cendâ $iat ex duabus hi$ce, x^3 - cxx + ddx - f^3 = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 - c x^3 \\ -b # + ddxx \\ + bc # - f^3 x \\ - bdd # + b f^3 = o, quæ eandem habebit formam atque prima propo$itarum x^4 - l x^3 + mmxx - n^3 x + p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$ti- tutionis. Fiat ergo adæquatio, unde comparando $ecundos ter- minos habebimus l = c + b, hoc e$t, c = l - b. Deinde, confe- rendo tertios terminos, habebimus mm = dd + bc, hoc e$t, re$tituendo valorem _c_ inventum, fiet dd = mm - bl + bb. Tum per collationem quartorum terminorum habebimus n^3 = f^3 + bdd, hoc e$t, $ub$tituendo valorem _dd_ inventum, fiet f^3 = n^3 + bbl - bmm - b^3. Vnde con$tat, cùm innote$cit vera radix b, hanc æ- quationem x^3 - lxx \\ + b # + mmx \\ + bb \\ - bl # - n^3 \\ - bbl \\ + b m^2 \\ + b^3 # = o tribus reliquis in$ervire.

Po$tremò, conferendo ultimos terminos, habebimus p^4 = b f^3. unde $equitur, f^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æ- quationem x^3 - lxx \\ + b # + mmx \\ + bb \\ - bl # - {p^4 / b} = o ad tres reliquas e$$e re- ferendam.

2 Propo$itio.

Pro $ecunda propo$itione, fiat ex duabus, x^3 - cxx - ddx - f^3 = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 - c x^3 \\ - b # - ddxx \\ + bc # - f^3 x \\ + bdd # + b f^3 = o. [648]DE NATVRA Suppo$itis autem bc majore quàm dd, & bdd majore quàm f^3, habebit ip$a eandem formam atque $ecunda propo$itarum x^4 - l x^3 + mmxx + n^3 x + p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio & per comparatio- nem $ecundorum terminorum habebimus l = c + b, hoc e$t, c = l - b. Deinde, conferendo tertios terminos, habebimus mm = bc - dd, hoc e$t, $ub$tituendo valorem c inventum, fiet dd = bl - bb - mm. Tum ex collatione quartorum termino- rum habebimus n^3 = bdd - f^3, hoc e$t, re$tituendo valorem dd inventum, fiet f^3 = bbl - b^3 - bmm - n^3. Vnde patet, cognitâ verâ radice _b_, hanc æquationem x^3 - lxx \\ + b # + mmx \\ + bb \\ - bl # + n^3 \\ + b^3 \\ + bmm \\ - bbl # = o tri- bus reliquis in$ervire.

Denique, collatis ultimis terminis, habebimus p^4 = b f^3. un- de $equitur, f^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æqua- tionem x^3 - lxx \\ + b # + mmx \\ + bb \\ - bl # - {p^4 / b} = o ad tres reliquas inve$tigan- das po$$e adhiberi.

3 _Propo$itio_.

Pro tertia propo$itione fiat ex duabus x^3 - cxx - ddx - f^3 = o, & x - b = o hæc æquatio x^4 - c x^3 \\ - b # - ddxx \\ + bc # - f^3 x \\ + bdd # + b f^3 = o. Suppo$itis autem dd majore quàm bc, & f^3 majore quàm bdd, habebit ip$a eandem formam atque tertia propo$itio x^4 - l x^3 - mmxx - n^3 x + p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, & per comparationem $ecundorum terminorum habebimus c = l - b. Deinde, confe- rendo tertios terminos, habebimus bc - dd = - mm, hoc e$t, $ub$tituto valore _c_ invento, erit dd = bl + mm - bb. Tum ex comparatione quartorum terminorum habebimus bdd - f^3= - n^3, hoc e$t, re$tituendo valorem dd inventum, fiet f^3 = n^3 + bbl + bmm - b^3. Vnde con$tat, cognitâ verâ radice b, hanc [649]Æ QVATIONVM. æquationem x^3 -lxx \\ + b # - blx \\ - mm \\ + bb # - n^3 \\ - bbl \\ b m^2 \\ b^3 # = o tribus reliquis in$ervire.

Po$tremò, comparatis ultimis terminis, habebimus p^4 = b f^3. unde $equitur, f^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æ- quationem x^3 -lxx \\ + b # - mmx \\ - bl \\ + bb # - {p^4 / b} = o ad tres reliquas e$$e re- ferendam.

4 _Propo$itio_.

Pro quarta propo$itione fiat ex duabus x^3 - cxx - ddx - f^3 = o & x - b = o hæc æquatio x^4 - c x^3 \\ - b # - ddxx \\ +bc # -f^3 x \\ + bdd # +b f^3 = o. Suppo$itis autem dd majore quàm bc, & bdd majore quàm f^3, habebit ip$a eandem formam atque quarta propo$itio x^4 - lx^3 - mmxx + n^3 x + p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, unde comparando $ecun- dos terminos habebimus c = l - b. Deinde, collatis tertiis ter- minis, habebimus bc - dd = - mm, hoc e$t, re$tituendo valo- rem c inventum, fiet dd = mm + bl - bb. Tum ex comparatio- ne quartorum terminorum habebimus n^3 = bdd - f^3, hoc e$t, $ub$tituto valore dd invento, erit f^3 = bmm + bbl - b^3 - n^3. Vnde con$tat, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 -lxx \\ + b # - mmx \\ - bl \\ + bb # - bmm \\ - bbl \\ + b^3 \\ + n^3 # = o tribus reliquis in$ervire.

Denique, comparatis ultimis terminis, habebimus, p^4 = b f^3. unde $equitur, f^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æqua- tionem x^3 # - lxx \\ + b # - mmx \\ - bl \\ +bb # -{p^4 / b} = o ad tres reliquas e$$e re$e- rendam.

[650]DE NATVRA 5 _Propo$itio_.

Pro quinta propo$itione, formemus ex duabus, x^3 + cxx + ddx - f^3 = o & x-b, hanc æquationem x^4 + cx^3 \\ -b # + ddxx \\ - bc # -f^3 x \\ - bdd # + b f^3 = o. Suppo$itis autem c majore quàm b, & dd majore quàm bc, habebit ip$a eandem formam atque quinta propo$ita- rum x^4 + l x^3 + mmxx - n^3 x + p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, un- de comparando $ecundos terminos, habebimus c = l + b. Dein- de, collatis tertiis terminis habebimus mm = dd - bc, hoc e$t, $ub$tituto valore c invento, erit dd = mm - bl - bb. Tum, ex collatione quartorum terminorum, habebimus n^3 = f^3 + ddb, hoc e$t, re$tituto valore dd invento, erit f^3 = n^3 + mmb - bbl - b^3. Vnde patet, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + lxx \\ + b # + mmx \\ - bl \\ - bb # -n^3 \\ - m^2 b \\ + bbl \\ + b^3. # = o tribus reliquis in$ervire.

Denique, ex comparatione ultimorum terminorum, habebi- mus b f^3 = p^4, ac per con$equens f^3 = {p^4 / b}. unde con$tat, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + lxx \\ + b # + mmx \\ - bl \\ - bb # - {p^4 / b} = o ad tres reliquas e$$e referendam.

6 _Propo$itio_.

Pro $exta propo$itione fiat ex duabus x^3 + cxx + ddx - f^3 = o & x - b = o hæc æquatio x^4 - b x^3 \\ + c # - bcxx \\ + dd # - bddx \\ -f^3 # + b f^3 = o. Suppo$itis autem c majore quàm b, & bc majore quàm dd, habe- bitip$a eandem formam atque $exta propo$itio x^4 + l x^3 - mmxx - n^3 x + p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con- $titutionis. Fiat ergo adæquatio, & per comparationem $ecun- dorum terminorum habebimus c = l + b. Deinde, collatis tertiis terminis, habebitur dd - bc = - mm, hoc e$t, $ub$tituto valore c [651]Æ QVATIONVM. invento, erit dd = bl + bb - mm. Tum, comparando quartos terminos, habebitur n^3 = f^3 + bdd, hoc e$t, re$tituto valore dd invento, erit f^3 = n^3 + bmm - b^3 - bbl. Vnde con$tat, cogni- tâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + lxx \\ + b # + blx \\ + bb \\ - mm # - n^3 \\ - bmm \\ + bbl \\ + b^3 # = o tribus reliquis in$ervire.

Denique, collatis ultimis terminis, habebimus p^4 = b f^3. unde $equitur, f^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æquatio- nem x^3 + lxx \\ + b # + blx \\ + bb \\ - mm # - {p^4 / b} = o ad tres reliquas e$$e referendam.

7 _Propo$itio_.

Pro $eptima propo$itione, fiat ex duabus, x^3 + cxx - ddx - f^3 = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 + c x^3 \\ - b # - ddxx \\ - bc # - f^3 x \\ + bdd # + b f^3 = o. Suppo$itis autem c majore quàm b, & bdd majore quàm f^3, habe- bit ip$a eandem formam atque $eptima propo$itio x^4 + l x^3 - mmxx + n^3 x + p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt na- turæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, unde comparando $ecundos terminos habebimus l = c - b, hoc e$t, c = b + l. Deinde, collatis tertiis terminis, habebitur mm = dd + bc, hoc e$t, re$tituendo valorem c inventum, fiet dd = mm - bb - bl. Tum ex comparatione quartorum terminorum habebimus n^3 = bdd - f^3, hoc e$t, $ub$tituto valore dd invento, erit f^3 = bmm - b^3 - bbl - n^3. Vnde $equitur, cognitâ verâ radice b, æquatio- nem hanc x^3 + bxx \\ + l # - mmx \\ + bb \\ + bl # - bmm \\ + b^3 \\ + bbl \\ + n^3 # = o reliquis tribusin$ervire.

Po$tremò, conferendo ultimos terminos, habebimus p^4 = b f^3. unde $equitur, f^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æqua- [652]DE NATVRA tionem x^3 + bxx \\ + l # - mmx \\ + bb \\ + bl # - {p^4 / b} # = o ad reliquas tres e$$e refe- rendam.

8 _Propo$itio_.

Pro octava propo$itione, fiat ex duabus, x^3 - cxx + ddx + f^3 = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 - c x^3 \\ - b # + ddxx \\ + bc # + f^3 x - f^3 b \\ - bdd # = o. Suppo$ito autem bdd majore quàm f^3, habebit ip$a eandem for- mam atque octava propo$itio x^4 - l x^3 + mmxx - n^3 x - p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, unde comparando $ecundos terminos habebi- mus l = c + b, hoc e$t, c = l - b. Deinde, collatis tertiis termi- nis, habebitur mm = dd + bc, hoc e$t, re$tituendo valorem c in- ventum, fiet dd = mm - bl + bb. Tum ex collatione quarto- rum terminorum habebitur f^3 - bdd = - n^3, hoc e$t, $ub$tituto valore dd invento, erit f^3 = bmm - bbl - n^3 + b^3. Vnde con- $tat, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 - lxx \\ + b # + mmx \\ + bb \\ - bl # + bmm \\ + b^3 \\ - bbl \\ - n^3 # = o tribus reliquis in$ervire.

Denique, comparatis ultimis terminis, habebimus p^4 = b f^3, unde $equitur, f^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æqua- tionem x^3 - lxx \\ + b # + mmx \\ + bb \\ - bl # + {p^4 / b} = o ad tres reliquas e$$e refe- rendam.

9 _Propo$itio_.

Pro nona propo$itione, fiat ex duabus, x^3 - cxx + ddx + f^3 = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 - c x^3 \\ - b # + d^3 xx \\ + bc # + f^3 x \\ - bdd # - f^3 b = o. Suppo$ito verò f^3 majore quàm bdd, erit ip$a eju$dem formæ cum propo$itione nona x^4 - l x^3 + mmxx + n^3x - p^4 = o, ac per [653]Æ QVATIONVM. con$equens habebunt duæ illæ æquationes eandem naturam & con$titutionem. Fiat ergo adæquatio, unde comparando $ecun- dos terminos habebimus l = b + c, hoc e$t, c = l - b. Deinde, ex comparatione tertiorum terminorum, habebitur mm = dd + bc, hoc e$t, $ubrogato valore c invento, erit dd = mm + bb - bl. Tum collatis quartis terminis, fiet n^3 = f^3 - bdd, hoc e$t, $ub$tituto valore dd invento, erit f^3 = n^3 + b^3 + bmm - bbl. Vnde con$tat, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 -lxx \\ + b # + mmx \\ + bb \\ - bl # + n^3 \\ + bmm + b^3 \\ - bbl # = o tribus reliquis in$ervire.

Præterea, comparatis ultimis terminis, habebimus f^3 b = p^4. unde $equitur, f^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æqua- tionem x^3 - lxx \\ + b # + mmx \\ + bb \\ - bl # + {p^4 / b} = o ad tres reliquas e$$e refe- rendam.

10 _Propo$itio_.

Pro decima propo$itione fiat ex duabus hi$ce x^3 + cxx + ddx + f^3 = o & x - b = o hæc æquatio x^4 + c x^3 \\ - b # + ddxx \\ - bc # + f^3x \\ - b d^2 # - f^3 b = o. Suppo$itis autem b majore quàm c, & bc majore quàm dd, nec non bdd majore quàm f^3, habebit ip$a eandem formam atque decima propo$itio x^4 - l x^3 - mmxx - n^3 x - p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, comparatis que $ecundis terminis habebimus c - b = - l, hoc e$t, c = b - l. Deinde, collatis tertiis terminis, habebitur dd - bc = - mm, hoc e$t, $ub$tituto valore c invento, erit dd = bb - bl - mm. Tum ex comparatione quartorum terminorum habebitur f^3 - b d^3 = n^3, hoc e$t, re$tituendo valorem dd inventum, fiet f^3 = b^3 - bbl - bmm - n^3. Vnde con$tat, cognitâ verâ radice b, hanc æ - quationem x^3 + bxx \\ - l # + bbx \\ - bl \\ - m^2 # + b^3 \\ - bbl \\ - bmm \\ - n^3 # = o tribus reliquis in$ervire.

[654]DE NATVRA

Denique, comparatis ultimis terminis, habebitur p^4 = b f^3. unde con$tat, f^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æqua- tionem x^3 + bxx \\ - l # + bbx \\ - bl \\ + mm # + {p^4 / b} = o ad tres reliquas e$$e refe- rendam.

11 _Propo$itio_.

Pro undecima propo$itione fiat ex duabus x^3 + cxx - ddx - f^3 = o & x - b = o hæc æquatio x^4 + c x^4 \\ - b # - ddxx \\ - bc # + f^3 x \\ + ddb # -b f^3 = o. Suppo$itâ autem b majore quàm c, habebit ip$a eandem formam atque undecima propo$itio x^4 - l x^3 - mmxx + n^3 x - p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Factâ ergo adæquatione, ex comparatione $ecundorum terminorum habebimus c - b = - l, hoc e$t, c = b - l. Deinde, comparando tertios terminos, habebimus mm = dd + bc, hoc e$t, re$tituendo valorem c inventum, erit dd = mm + bb - bl. Tum, ex colla- tione quartorum terminorum, habebitur n^3 = f^3 + ddb, hoc e$t, $ub$tituendo valorem dd inventum, fiet f^3 = n^3 - mmb - b^3 + bbl. Vnde di$cimus, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx \\ - l # - mmx \\ - bb \\ + bl # + n^3 \\ + bbl \\ - mmb \\ - b^3 # = o reliquis tribus in$ervire.

Po$tremò, collatis ultimis terminis, habebimus b f^3 = p^4. unde $equitur, f^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æ- quationem x^3 + bxx \\ - l # - mmx \\ - bb \\ + bl # + {p^4 / b} = o ad reliquas tres e$$e re- ferendam.

12 _Propo$itio_.

Pro duo decima propo$itione, fiat ex duabus, x^3 + cxx + ddx + f^3 = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 + c x^3 \\ - b # + ddxx \\ - bc # +f^3x \\ - bdd # - f^3 b = o. [655]Æ QVATIONVM. Suppo$itis autem c majore quàm b, & dd majore quàm bc, nec non bdd majore quàm f^3, habebit ip$a eandem formam atque duodecima propo$itio x^4 + l x^3 + mmxx - n^3 x - p^4 = o, ac per con$equens erunt eju$dem naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, unde conferendo $ecundos terminos habebimus l = c - b, hoc e$t, c = l + b. Deinde, collatis tertiis terminis, habebitur mm = dd - bc, hoc e$t, $ub$tituendo valorem c inven- tum, erit dd = mm + bb + bl. Tum comparan do quartos termi- nos habebimus f^3 - bdd = - n^3, hoc e$t, $ub$tituto valore dd invento, erit f^3 = bmm + bbl + b^3 - n^3. Vnde di$cimus, co- gnitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx \\ + l # + bbx \\ + bl \\ + mm # + b^3 \\ + bbl \\ + b m^2 \\ - n^3 # = o tribus reliquis in$ervire.

Denique, comparatis po$tremis terminis, habebimus b f^3 = p^4, ac per con$equens f^3 = {p^4 / b}. unde, cognitâ verâ radice b, hæc æ- quatio x^3 + bxx \\+ l # + bbx \\ + bl \\ + mm # + {p^4 / b} = o ad tres reliquas erit referenda.

13 _Propo$itio_.

Pro decima tertia propo$itione, fiat ex duabus, x^3 + cxx + ddx + f^3 = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 + c x^3 \\ - b # + ddxx \\ - bc # + f^3 x \\ - bdd # - f^3 b = o. Suppo$itis autem c majore quàm b, & dd majore quàm bc, nec non f^3 majore quàm bdd, habebitip$a eandem for- mam atque decima tertia propo$itio x^4 + l x^3 + mmxx + n^3 x - p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titu- tionis. Fiat ergo adæ quatio, collatisque $ecundis terminis, habe- bimus l = c - b, hoc e$t, c = l + b. Deinde, comparando tertios terminos, habebimus mm = dd - bc, hoc e$t, re$tituto valore c invento, erit dd = mm - bb - bl. Tum, comparatis quartis ter- minis, habebimus n^3 = f^3 - bdd, hoc e$t, $ub$tituto valore dd in - vento, erit f^3 = n + b^3 + bbl - bmm. Vnde con$tat, cognitâ [656]DE NATVRA verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx \\ + l # - bbx \\ - bl \\ + m^2 # + b^3 \\ + bbl \\ n^3 \\ - b m^2 # = o reliquis tribus in$ervire.

Po$tremò, ex collatione ultimorum terminorum, habebimus b f^3 = p^4. unde $equitur, f^3 æquari {p^4 / b}; &, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx \\ + l # - bbx \\ - bl \\ + mm # + {p^4 / b} = o ad reliquas tres e$$e referendam.

14 _Propo$itio_.

Pro decima quarta propo$itione formemus ex duabus hi$ce x^3 + cxx + ddx + f^3 = o & x - b = o hanc æquationem x^4 + c x^3 \\ - b # + ddxx \\ - bc # + f^3 x \\ - bdd # - f^3 b = o. Suppo$itis autem c majore quàm b, & bc majore quàm dd, nec non bdd majore quàm f^3, habebit ip$a eandem formam atque decima quarta propo$itio x^4 + l x^3 - mmxx - n^3 x - p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, unde ex collatione $ecundorum terminorum habebimus l = c - b, hoc e$t, c = l + b. Deinde, comparatis tertiis terminis, habebitur dd - bc = - mm, hoc e$t, $ub$tituto valore c invento, erit dd = bb + bl - mm. Tum collatis quartis terminis habebitur f^3 - bdd = - n^3, hoc e$t, $ub$tituto valore dd invento, erit f^3 = b^3 + bbl - bmm - n^3. Vnde di$cimus, cognitâ verâ radice b, hanc æ- quationem x^3 + bxx \\ + l # + bbx \\ + bl \\ - m^2 # + b^3 \\ bbl \\ - b m^2 \\ - n^3 # = o tribus reliquis in$ervire.

Denique, ex comparatione po$tremorum terminorum, habe- bimus p^4 = f^3 b. unde $equitur, cognitâ verâ radice b, hanc æqua- tionem x^3 + bxx \\ + l # + bbx \\ + bl \\ - m^2 # + {p^4 / b} = o ad tres reliquas e$$e referendam.

[657]Æ QVATIONVM. 15 _Propo$itio_.

Pro decima quinta & ultima propo$itione, fiat ex duabus, x^3 + cxx - ddx + f^3 = o & x - b = o, hæc æquatio x^4 + c x^3 \\ - b # - ddxx \\ - bc # + f^3 x \\ + bdd # - b f^3 = o. Suppo$itâ verò c majore quàm b, habebitip$a eandem formam atque decima quinta pro- po$itio x^4 + l x^3 - mmxx + n^3 x - p^4 = o, ac per con$equens eju$dem erunt naturæ & con$titutionis. Fiat ergo adæquatio, conferendoque $ecundos terminos habebimus l = c - b, hoc e$t, c = l + b. Deinde, ex comparatione tertiorum terminorum, ha- bebimus mm = dd + bc, hoc e$t, $ub$tituendo valorem c inven- tum, fiet dd = mm - bb - bl. Tum collatis quartis terminis, habebitur n^3 = f^3 + bdd, hoc e$t, $ub$tituto valore dd invento, erit f^3 = b^3 + bbl + n^3 - bmm. Vnde di$cimus, cognitâ verâ ra- dice b, hanc æquationem x^3 + bxx \\ + l # + bbx \\ + bl \\ - mm # + b^3 \\ + bbl \\ + n^3 \\ - b m^2 # = o tribus re- liquis in$ervire.

Po$tremò, collatis ultimis terminis, habebimus p^4 = f^3 b, ac per con$equens f^3 = {p^4 / b}. unde $equitur, cognitâ verâ radice b, hanc æquationem x^3 + bxx \\ + l # + bbx \\ + bl \\ - mm # + {p^4 / b} = o ad tres reliquas e$$e referendam.

OBSERVANDA _bîc in genere nonnulla_.

1. N Otandum, nos in omnibus præced entibus adæ quationi- bus $upponere æquationes comparatas inter $e habui$$e æque multas radices, aut veras, aut fal$as, aut imaginarias. Et ad digno$cendas imaginarias à reliquis, in$erviet Tractatus Diori- $ticus, quem $ubjungere animus e$t.

2. Quòd $i diligenter perpendantur ea, quæ præcedunt, pa- [658]DE NATVRA tebit, mutatis $ignis terminorum locorum parium, ut 2<_>di, 4<_>ti, & c. non mutatis $ignis reliquorum, (comprehendendo $ub termino- rum numero etiam locos vacantes:) $ecundum terminum $em- per æquari $ummæ radicum æquationis, affectarum cum $uis $i- gnis + & -; tertium verò, $ummæ productorum earundem ra- dicum, cùm $ingulæ binæ in $e invicem ducuntur: & quartum, $ummæ productorum multiplicationis, factæ ex $ingulis ternis, atque $ic deinceps.

Vnde $equitur, deficiente $ecundo termino, ip$am fal$am $um- mamvè fal$arum radicum æquari ip$i veræ vel verarum $ummæ; &, de$iciente tertio termino, productum vel $ummam producto- rum ex binis, per $ignum + vel - de$ignatorum, æquari $um- mæ productorum vel ei, quod ex reliquis binis producitur ac cum contrario $igno afficitur, & $ic de cæteris.

_Primum Exemplum_. Fiat ex multiplicatione x - b = o per x + c = o hæc æquatio xx - bx \\ + c # - bc = o. Quare mutatis $ignis $ecundi termini ac retento $igno tertii, habebimus xx + bx \\ -c # - bc = o. Vnde apparet, b - c e$$e $ummam radicis veræ + b & fal$æ - c; & - bc e$$e productum ex multiplicatione fal$æ - c per veram + b.

_Secundum Exemplum_. Fiat deinde alia æquatio xx - bx \\ -c # + bc = o, ex multiplicatione x - b = o per x - c = o. Quare mutatis $ignis $ecundi termini, retento $igno tertii, habebitur xx + bx \\ + c # + bc = o. Vnde apparet, + b + c e$$e $ummam duarum verarum radicum, & + bc e$$e productum ex earum multiplicatione.

_Tertium Exemplum_. Fiat ex continua multiplicatione trium ra- dicum x - b = o, x - c = o, & x + f = o æquatio $equens: x^3 - bxx \\ - c \\ + f # + bcx \\ - bf \\ - cf # + bcf = o. Quare mutatis $ignis terminorum loco pari po$itorum, relinquendo $igna reliquorum, habebimus x^3 + bxx \\ + c \\ - f # + bcx \\ - bf \\ cf # - bcf = o. Vnde apparet, $ecundum termi- [659]Æ QVATIONVM. num + b + c - f e$$e $ummam verarum radicum + b, + c, & fal- $æ - f; & tertium terminum bc - bf - cf e$$e $ummam trium productorum + bc, - bf, & - cf, prout $ingulæ binæ radices in $e invicem ducuntur; at quartum terminum - bcf e$$e pro- ductum multiplicationis trium radicum + b, + c, & - f. Patet quoque, deficiente $ecundo termino, fal$am f æquari $ummæ duarum verarum + b & + c; &, deficiente tertio termino, pro- ducta multiplicationis - bf & - cf, $igno - affecta, æquari pro- ducto + bc, $igno + affecto.

_Quartum Exemplum_. Formemus æquationem ex continua mul- tiplicatione trium x - b = o, x - c = o, & x - d = o, quæ $it x^3 - bxx \\ - c \\ - d # + bcx \\ + db \\ + dc # - bcd = o. Et mutatis $ignis locorum parium, retentis $ignis reliquorum, habebimus x^3 + bxx \\ + c \\ + d # + dcx \\ + bd \\ + bc # + bcd. Vnde per$picimus, $ecundum terminum + b + c + d e$$e $um- mam radicum + b, + c, & + d; & tertium terminum + dc + db + bc e$$e $ummam productorum ex $ingulis binis radicibus in $e invicem ductis; at quartum terminum + bdc e$$e productum multiplicationis omnium trium radicum.

_Quintum Exemplum_. Fiat ex multiplicatione quatuor x - b = o, x - c = o, x - d = o, & x + f = o $equens æquatio x^4 # - b x^3 \\ - c \\ -d \\ + f # + bcxx \\ + bd \\ + cd \\ - bf \\ - cf \\ - df # - bcdx \\ + bcf \\ + bdf \\ + cdf # - bcdf = o. Vnde mutatis $ignis terminorum, locis paribus con$titutorum, retentis $ignis reli- quorum, habebimus x^4 + b x^3 \\ + c \\ + d \\ - f # + bcxx \\ + bd \\ + cd \\ - bf \\ - cf \\ - df # + bcdx \\ - bcf \\ - bdf \\ - cdf # - bcdf = o. Atque apparet, + b + c + d - f e$$e $ummam quatuor radicum [660]DE NATVRA æquationis; & tertium terminum e$$e $ummam productorum ex $ingulis binis radicibus in $e invicem ductis; at quartum termi- num e$$e $ummam productorum ex $ingulis ternis radicibus; ac denique ultimum terminum e$$e productum earundem quator radicum + b, + c, + d, & - f, in $e invicem ductarum. Patet quoque, deficiente $ecundo termino, fal$am radicem - f æquari $ummæ trium verarum + b, + c, & + d. Et, de$iciente tertio termino, $ummam productorum ex binis, per - de$ignatorum, æquari reliquæ $ummæ productorum ex binis, cum $igno + af- fectorum. Non $ecus $e res habet cum defecerit quartus.

_Sextum & ultimum exemplum_. Fingamus quoque ex multiplica- tione continua quatuor radicum x - b = o, x - c = o, x - d = o, & x - f = o hanc exurgere æquationem x^4 - b x^3 \\ - c \\ - d \\ -f # + bcxx \\ + bd \\ + cd \\ + bf \\ + cd \\ + df # - bcdx \\ - bcf \\ - bdf \\ - cdf # + bcdf = o. Et mutatis $ignis lo- corum imparium, retentis reliquis, habebimus x^4 + b x^3 \\ + c \\ + d \\ + f # + bcxx \\ + bd \\ + bf \\ + cd \\ + cf \\ + df # + bcdx \\ + bcf \\ + bdf \\ + cdf # - bcdf. Atque apparet, $ecun- dum terminum + b + c + d + f e$$e $ummam quatuor radi- cum; tertium terminum + bc + bd + cd + bf + cf + df e$$e $ummam productorum multiplicationis ex $ingulis binis; quar- tum + bcd + bcf + bdf + cdf e$$e $ummam productorum multiplicationis ex $ingulis ternis; ac denique + bcdf e$$e pro- ductum earundem quatuor radicum + b, + c, + d, & + f, in $e invicem ductarum.

[661]Æ QVATIONVM. CAPVT XII. Regula pro inveniendis reliquis Æquationis radicibus, unâ fal$arum datâ.

O Portet mutare $igna terminorum locorum parium æquatio- nis propo$itæ, ita ut fal$æ radices evadant veræ, & veræ fal- $æ. Trans$ormatâ hoc pacto æquatione, $uppo$itâque radice da- tâ pro vera, inveniatur æquatio, reliquis radicibus inveniendis in$erviens, $icuti $upra docuimus. Atque in æquatione $ic inven- ta mutentur $igna terminorum locorum parium, habebimusque æquationem requi$ito $atis$acientem.

Exempli gratiâ. E$to æquationis x^3 + lxx - mmx - n^3 = o una ex fal$is radicibus data, quæ $it b, atque mutatis $ignis termi- norum locorum parium, habebimus x^3 - lxx - mmx + n^3 = o. Supponatur jam radix $al$a b hujus æquationis e$$e vera, atque ut habeatur æquatio, reliquis duabus radicibus in$erviens, con$ula- tur Capitis V. Prop<_>tio 2<_>da; & elicientur inde hæ duæ æquationes

xx + lx \\ + b # + bb \\ + bl \\ - mm # = o & xx + bx \\ + l # + {n^3 / b} = o.

Quocirca mutatis utriu$que æquationis $ignis locorum pa- rium, habebimus xx - lx \\ - b # + bb \\ + bl \\ - mm # = o & xx - bx \\ - l # + {n^3 / b} = o, quarum quælibet quæ$ito $atisfaciet.

CAPVT XIII.

Ad tollendum $ecundum terminum Æquationum

QVADRATARVM. xx + lx - mm = o. Sit z - {1/2} l = x, & habebimus zz * - {1/4} ll = o. # # # - mm xx - lx - mm = o. Sit # {1/2} l + z = x, # eritque # zz^* - {1/4} ll = o # # # - mm # {1/2} l - y = x, # # yy * - {1/4} ll = o. # # # - mm [662]DE NATVRA xx - lx + mm = o. Sit # {1/2} l + z = x, # eritque # zz * - {1/4} ll = o. # # # + mm # {1/2} l - y = x, # # yy * - {1/4} ll = o. # # # + mm CVBICARVM. x^3 - lxx + mmx - n^3 = o. Sit # {1/3}l + z = x, # eritque # {z^3* - {1/3}llz - {2/27} l^3 = o. # # # +m^2 - n^3 # # # +{1/3}l m^2 # {1/3}l - y = x, # # y^3* - {1/3}lly + {2/27} l^3 = o. # # # +m^2 - n^3 # # # {1/3}l m^2 x^3 - lxx - mmx - n^3 = o. Sit # {1/3}l + z = x, # eritque # {z^3* - {1/3}llz - {2/27} l^3 = o. # # # - m^2 - {1/3}l m^2 # # # - n^3 # {1/3}l - y = x, # # y^3* - {1/3}lly + {2/27} l^3 = o. # # # - m^2 + {1/3}l m^2 # # # + n^3 x^3 - lxx + mmx + n^3 = o. Sit # {1/3}l + z = x, # eritque # {z^3* - {1/3}llz - {2/27} l^3 = o. # # # + mm + {1/3}l m^2 # # # + n^3 # {1/3}l - y = x, # # y^3* - {1/3}lly + {2/27} l^3 = o. # # # + m^2 - {1/3}l m^2 # # # - n^3 x^3 - lxx - mmx + n^3 = o. Sit # {1/3}l + z = x, # eritque # {z^3* - {1/3}llz - {2/27} l^3 = o. # # # - m^2 - {1/3}l m^2 # # # + n^3 # {1/3}l - y = x, # # y^3* - {1/3}lly + {2/27} l^3 = o. # # # - m^2 + {1/3}l m^2 # # # - n^3 x^3 + lxx - mmx - n^3 = o. Sit z- {1/3} l = x, eritque z^3* - {1/3} llz + {2/27} l^3 = o. # # # - m^2 + {1/3}l m^2 # # # - n^3 x^3 + lxx + mmx - n^3 = o. Sit z - {1/3} l = x, eritque z^3* - {1/3} llz + {2/27} l^3 = o. # # # + m^2 - {1/3}l m^2 # # # - n^3 [663]Æ QVATIONVM. x^3 + lxx - mmx + n^3 = o. Sit z - {1/3} l = x, eritque z^3* - {1/3} llz + {2/27} l^3 = o. # # # - m^2 + {1/3}l m^2 # # # + n^3 QVADRATO-QVADRATARVM. x^4 - l x^3 + mmxx - n^3 x + p^4 = o. E$to # {1/4} + z = x, # eritque # {z^4* - {3/8}llzz - {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 # # # + m^2 + {1/2} l m^2 + {1/16}ll m^2 = o. # # # - n^3 - {1/4} l n^3 # # # + p^4 # {1/4}l - y = x, # # y^4* - {3/8}llyy + {1/8} l^3 y {3/256} l^4 # # # + m^2 - {1/2}l m^2 + {1/16}ll m^2 # = o. # # # + n^3 - {1/4}ln # # # + p^4 x^4 - l x^3 - mmxx + n^3 x + p^4 = o. Sit # {1/4}l + z = x, # eritque # z^4* - {3/8}llzz - {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 # # # - m^2 - {1/2}l m^2 - {1/16}ll m^2 = o. # # # + n^3 + {1/4}l n^3 # # # + p^4 # {1/4}l - y = x, # # y^4* - {3/8}llyy + {1/8} l^3 y - {3/256} l^4 # # # - m^2 + {1/2}l m^2 - {1/16}ll m^2 = o. # # # - n^3 + {1/4}l n^3 # # # + p^4 x^4 - l x^3 + mmxx + n^3 x + p^4 = o. Sit # {1/4}l + z = x, # eritque # {z^4* - {3/8}llzz - {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 # # # + m^2 + {1/2}l m^2 + {1/16}ll m^2 = o. # # # + n^3 + {1/4}l n^3 # # # + p^4 # {1/4}l - y = x, # # y^4* - {3/8}llyy + {1/8} l^3 y - {3/256} l^ # # # + m^2 - {1/2}l m^2 + {1/16}ll m^2 = o. # # # - n^3 + {1/4}l n^3 # # # + p^4 x^4 - l x^3 - mmxx - n^3 x + p^4 = o. E$to # {{1/4} + z = x, # eritque # {z^4* - {3/8}llzz - {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 # # # - m^2 - {1/2}l m^2 - {1/16}ll m^2 = o. # # # - n^3 - {1/4}l n^3 # # # + p^4 # {1/4}l - y = x, # # y^4* - {3/8}llyy + {1/8} l^3 y - {3/256} l^4 # # # - m^2 + {1/2}l m^2 - {1/16}ll m^2 = o. # # # + n^3 - {1/4}l n^3 # # # + p^4 [664]DE NATVRA x^4 + lx^3 - mmxx + n^3 x + p^4 = o. E$to z - {1/4} l = x, erit- que z^4* - {3/8}llzz + {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 = o. + m^2 # - {1/2}l m^2 # + {1/16}ll m^2 # # - n^3 # + {1/4}l n^3 # # + p^4 x^4 + l x^3 - mmxx + n^3 x + p^4 = o. E$to z - {1/4} l = x, erit- que z^4* - {3/8}llzz + {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 # - mm # + {1/2}l m^2 # - {1/16}llmm = o. # # + n^3 # - {1/4}l n^3 # # + p^4 x^4 + l x^3 - mmxx - n^3 x + p^4 = o. E$to z - {1/4} l = x, erit- que z^4* - {3/8}llzz + {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 # - mm # + {1/2}l m^2 # - {1/16}llmm = o. # # -n^3 # + {1/4}l n^3 # # # + p^4 x^4 - l x^3 + mmxx - n^3 x - p^4 = o. E$to # {1/4}l + z = x, # eritque # z^4* - {3/8}llzz - {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 # # # + m^2 + {1/2}l m^2 + {1/16}ll m^2 = o. # # # - n^3 - {1/4}l n^3 # # # - p^4 # {1/4}l - y = x, # # y^4* - {3/8}llyy + {1/8} l^3 y - {3/256} l^4 # # # + m^2 - {1/2}l m^2 + {1/16}ll m^2 = o. # # # + n^3 - {1/4}l n^3 # # # - p^4 x^4 - l x^3 - mmxx + n^3x - p^4 = o. E$to # {1/4}l + z = x, # eritque # z^4* - {3/8}llzz - {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 # # # - m^2 - {1/2}l m^2 - {1/16}ll m^2 = o. # # # + n^3 + {1/4}l n^3 # # # - p^4 # {1/4}l - y = x, # # y^4* - {3/8}llyy + {1/8} l^3 y - {3/256} l^4 # # # - m^2 + {1/2}l m^2 - {1/16}ll m^2 = o. # # # - n^3 + {1/4}l n^3 # # # - p^4 [665]Æ QVATIONVM. x^4 - l x^3 + mmxx + n^3 x - p^4 = o. E$to # {1/4}l + z = x, # eritque # z^4* - {3/8}llzz - {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 # # # + m^2 + {1/2}l m^2 + {1/16}ll m^2 = o. # # # + n^3 + {1/4}l n^3 # # # - p^4 # {1/4}l - y = x, # # y^4* - {3/8}llyy + {1/8} l^3 y - {3/256} l^4 # # # + m^2 - {1/2}l m^2 + {1/16}ll m^2 = o. # # # - n^3 + {1/4}l n^3 # # # - p^4} x^4 - l x^3 - mmxx - n^3 x - p^4 = o. E$to # {1/4}l + z = x, # eritque # z^4* - {3/8}llzz - {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 # # # - m^2 - {1/2}l m^2 - {1/16}ll m^2 = o. # # # - n^3 - {1/4}l n^3 # # # - p^4 # {1/4}l - y = x, # # y^4* - {3/8}llyy + {1/8} l^3 y - {3/256}l^4 # # # - m^2 + {1/2}l m^2 - {1/16}ll m^2 = o. # # # + n^3 - {1/4}l n^3 # # # - p^4 x^4 + l x^3 + mmxx - n^3 x - p^4 = o. E$to z - {1/4} l = x, erit- que z^4* - {3/8}llzz + {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 + m^2 # - {1/2}l m^2 # + {1/16}ll m^2 = o. # - n^3 # + {1/4}l n^3 # # - p^4 x^4 + l x^3 - mmxx + n^3 x - p^4 = o. E$to z - {1/4}l = x, erit- que z^4* - {3/8}llzz + {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 - m^2 # + {1/2}l m^2 # - {1/16}ll m^2 = o. # + n^3 # - {1/4}l n^3 # # - p^4 x^4 + l x^3 - mmxx - n^3 x - p^4 = o. E$to z - {1/4} l = x, erit- que z^4* - {3/8}llzz + {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 - m^2 # + {1/2}l m^2 # - {1/16}ll m^2 = o. # - n^3 # + {1/4}l n^3 # # - p^4 x^4 + l x^3 + mmxx + n^3 x - p^4 = o. E$to z - {1/4}l = x, erit- que z^4* - {3/8}llzz + {1/8} l^3 z - {3/256} l^4 + m^2 # - {1/2}l m^2 # - {1/16}ll m^2 = o. # + n^3 # - {1/4}l n^3 # # - p^4 [666]DE NATVRA

Vnde colligere licet, omnes $uppo$itiones, quæ ad tollendum $ecundum terminum adhibentur, nece$$ariò exhibere æquatio- nem realem, modò reales radices ad$uerint in æquatione propo- $ita; & $i nullæ in his fuerint, id indicio e$$e, nullas quoque e$$e imaginarias in æquatione propo$ita. Nam, exempli gratiâ, $i $it æquatio x^4 - l x^3 - mmxx + n^3 x + p^4 = o: patet, $i radix e$t realis, x nece$$ariò debere æqualis e$$e {1/4} l, vel major, vel minor. Si æqualis $uerit {1/4} l, ultimus terminus æquationis transformatæ de$icere debet; $i major $uerit quàm {1/4} l, æquatio trans$ormata denominata à radice z erit realis; $i denique minor fuerit; trans- formata æquatio à radice y denominata itidem realis erit.

Quòd $i $ecundus terminus æquationis propo$itæ afficitur $i- gno +, ut, exempli gratiâ, $i $it x^4 + l x^3 - mmxx + n^3 x - p^4 = o: patet, $i ad$uerit radix aliqua realis, $uppo$itionem hanc z - {1/4} l = x $emper e$$e nece$$ariò realem ac denotare aliquam quantitatem; adeoque transformatam æquationem admittere quoque aliquam radicem.

Deinde con$tat, radices veras æquationum à radice y denomi- natarum e$$e fal$as æquationum à radice z denominatarum; & contra, radices veras æquationum à radice z denominatarum e$$e fal$as æquationum à radice y denominatarum.

CAPVT XIV. Continens modum tollendi penultimum terminum Æquationum, $ecundo termino carentium.

P _Ro Cubicis_. Supponatur ultimus terminus divi$us per incogni- tam quantitatem R^2 e$$e æqualis radici æquationis propo$itæ, & $ic æquatio transformetur, in qua demum penultimus de$iciet terminus.

_Pro Quadrato-quadratis_. Supponatur ultimus terminus divi$us per incognitam quantitatem R^4 e$$e æqualis radici æquationis propo$itæ, & tum rur$us transformatâ æquatione penultimus terminus deficiet.

Pro æquationibus quinque dimen$ionum $upponatur ultimus terminus divi$us per incognitam quantitatem R^4 e$$e æqualis ra- dici æquationis propo$itæ, & $ic in in$initum, tran$mutatis dein- de æ quationibus, uti dictum e$t.

[667]Æ QVATIONVM.

Sed pro æquationibus quatuor dimen$ionum commodius e$t, $upponere quadratum ultimi termini divi$um per incognitam quantitatem R e$$e æquale radici incognitæ, atque ita transfor- mare æquationem.

_Exemplum Cubicarum_. Proponatur x^3* + mmx - n^3 = o. E$to {n^3 / R^2} = x, &, transformatâ æquatione, habebitur {n^9 / R^6} + {mm n^3 / R^2} - n^3 = o. Hinc multiplicatis omnibus per R^6, $iet n^9 + mm n^3 R^4 - n^3 R^6 = o, adeoque divi$is per n^3, $iet n^6 + mm R^4 - R^6 = o, hoc e$t, per tran$po$itionem, habebitur R^6 - mm R^4* - n^6 = o. æquatio cubica, carens penultimo termino, & in qua cùm datur R^2 ex $uppo$itione habetur x = {n^3 / R^2}.

_Aliud Exemplum_. Proponatur x^3* - mmx - n^3 = o. E$to {n^3 / R^2} = x, $ietque {n^9 / R^6} - {mm n^3 / R^2} - n^3 = o, hoc e$t, R^6 + mm R^4* - n^6 = o. æquatio cubica, in qua penultimus terminus de$i- cit, & in qua cùm datur R^2, ex $upra po$ita $uppo$itione habe- tur x.

_Tertium Exemplum_. Proponatur x^3* - mmx + n^3 = o. E$to {n^3 / R^2} = x, eritque, transformatâ æquatione, {n^9 / R^6} - {mm n^3 / R^2} + n^3 = o, hoc e$t, R^6 - mm R^4* + n^6 = o. æquatio cubica, carens penul- timo termino, & in qua cùm datur R^2 ex $uppo$itione id habetur quod requiritur.

_Exemplum Quadrato-quadratarum_. Proponatur x^4* - mmxx + n^3 x - p^4 = o. E$to {p^2 / R} = x, &, transformatâ æquatione fiet, {p^8 / R^4} - {mm p^4 / R^2} + {n^3 pp / R} - p^4 = o. Hoc e$t, multiplicatis omnibus per R^4, habebimus p^8 - mm p^4 R^2 + n^3 pp R^3 - p^4 R^4 = o, ac proinde divi$is per p^4, habebitur R^4 - {n^3 / pp} R^3 + mm R^2* - p^4 = o. æquatio quatuor dimen$ionum, carens penultimo termino.

_Exemplum $ecundum_. Proponatur x^4* + mmxx - n^3 x + p^4 = o. Supponendo {pp / R} = x, transformetur æquatio, $ietque R^4 - {n^3 / pp} R^3 + mm R^2* + p^4 = o. æquatio in qua penultimus terminus de- $icit.

[668]DE NATVRA

_Exemplum tertium_. Proponatur x^4* - mmxx - n^3 x + p^4 = o. Suppo$itâ x = {pp / R}, æ quatio transformata erit R^4 - {n^3 / pp} R^3 - mm R^2* + p^4 = o, carens penultimo termino.

_Exemplum quartum_. Proponatur x^4* - mmxx + n^3 x + p^4 = o. Suppo$ito {pp / R} = x, erit transformata æquatio R^4 + {n^3 / pp} R^3 - mm R^2* + p^4 = o, penultimo termino de$tituta.

_Exemplum quintum_. Proponatur x^4* + mmxx - n^3 x - p^4 = o. Et $uppo$ito {pp / R} = x, æquatio transformata erit R^4 + {n^3 / pp} R^3 - mm R^2* - p^4 = o, carens penultimo termino.

_Exemplum $extum_. Proponatur x^4* - mmxx - n^3 x - p^4 = o. Et $uppo$ito {pp / R} = x, erit æquatio transformata R^4 + {n^3 / pp} R^3 + mm R^2 * - p^4 = o, quæ de$tituitur penultimo termino.

_Exemplum $eptimum_. Proponatur x^4* + mmxx + n^3 x - p^4 = o. Suppo$ito {pp / R} = x, transformata æquatio erit R^4 - {n^3 / pp} R^3 - mm R^2 * - p^4 = o, carens penultimo termino.

Ex quibus mani$e$tum e$t, ex omnibus æquationibus auferri po$$e penultimum terminum, quandoquidem $uperiùs o$ten$um e$t, ex omni æquatione tolli po$$e $ecundum, ac modò jam e$t de- mon$tratum, quo pacto ex æquationibus, $ecundo termino ca- rentibus, penultimus terminus auferatur. Id quod annota$$e ope- ræ pretium duximus, cum Vieta, po$tquam Capite I<_>mo de _Æqua-_ _tionum Emendatione_ $ecundum terminum cuju$que æquationis tollere docuit, versùs $inem eju$dem Capitis affirmet, po$$e etiam aliquando alios au$erri æquationis terminos, atque ex hac no$tra quidem methodo con$tet, quomodo $emper penultimus tolli queat.

[669]Æ QVATIONVM. CAPVT XV. Methodus tran$mutandi Æquationes Cubicas compo$i- tas, in quibus $ecundus terminus dee$t, in Æquatio- nes Cubicas $implices, quando id fieri pote$t.

P Roponatur hæc æquatio x^3* + 3 mmx - n^3 = o. Suppo- namus zz - zx - mm = o, hoc e$t, x = {zz - mm / z.}. Vn- de, transformatâ æquatione, habebitur z^6 - 3 mm z^4 + 3 m^4 zz - m^6 / z^3} + {3 mmzz - 3 m^4 / z} - n^3 = o, hoc e$t, multiplicatis omnibus per _z^3_, invenietur hæc æquatio z^6 - n^3 z^3 - m^6 = o, vel z^6 = n^3 z^3 + m^6, cujus radix e$t z^3 = {1/2} n^3 + {1/4} n^6 + m^6. Quæ e$t æquatio cubica $implex.

Cognita autem ejus radice z, erit ex $upra po$itis radix altera x = {zz - mm / z}. Quæ $emper e$t po$$ibilis, cum z major $it quàm m.

_Aliter_. Supponatur zz + zx - mm = o, eritque x = {mm - zz / z}. Vnde trans$ormatâ æquatione habebimus z^6 + n^3 z^3 - m^6 = o, hoc e$t, z^6 = - n^3 z^3 + m^6, cujus ra- dix e$t z^3 = - {1/2} n^3 + {1/4} n^6 + m^6. Quæ rur$us æquatio e$t cubica $implex. Cujus ope, cùm cogno$citur z, habebitur x = {mm - zz / z}, quæ $emper erit po$$ibilis.

Proponatur item hæc æquatio x^3* - mmx - n^3 = o, $up- ponaturque zz - zx + mm = o, hoc e$t, x = {zz + mm / z}. Vnde transformatâ æquatione habebimus {z^6 + 3 mm z^4 + 3 m^4 zz + m^6 / z^3} - {3 mmzz - 3 m^4 / z} - n^3 = o, hoc e$t, z^6 - n^3 z^3 + m^6 = o. $eu z^6 = n^3 z^3 - m^6, cujus radix e$t z^3 - {1/2} n^3 🜶 {1/4} n^6 - m^6 [670]DE NATVRA Vnde patet, oportere m^6 non majus e$$e quà {1/4} n^6, ut æquatio hæc z^6 = n^3 z^3 - m^6 locum obtineat. Nam $i majus $it, non po$- $et propo$ita æquatio x^3* - mmx - n^3 = o $ic in $implicem cubicam tran$mutari.

CAPVT XVI. Methodus generalis, concernens u$um $ecundarum radi- cum, ad tollenda $igna radicalia ex Æquatione propo$ita.

SI $uerint duæ æquationes, in quibus eadem litera reperitur, licet ip$as reducere comparando cum duabus aliis, in quibus hæc litera pauciores habet dimen$iones.

Exempli gratiâ, habeamus ha$ce duas æquationes x^3 + bxx - ccx - d^3 = o & x^3 - lxx + mmx - n^3 = o. Quibus tran$- po$itis, habebimus x^3 = - bxx + ccx + d^3 & x^3 = + lxx - mmx + n^3, ac per con$equens lxx \\ b # - mmx \\ - cc # + n^3 \\ - d^3 # = o, hoc e$t, xx = {mmx + ccx + d^3 - n^3 / l + b}. in quâ litera _x_ pauciorum e$t dimen$ionum. Atque ut habeatur adhuc alia, multiplicetur tan- tùm æquatio inventa per x, & invenietur x^3 = {mmxx \\ cc # + d^3 x \\ - n^3 / l + b}. Quæ comparata cum aliqua ex præcedentibus, verbi gratiâ, cum $ecunda, exhibet $equentem æquationem + m^2 xx - n^3 x - l n^3 = o. + cc # + l m^2 - b n^3 - ll # + b m^2 - lb # + d^3 in quâ litera x $imiliter duarum tantùm e$t dimen$ionum. Sed $i collata fui$$et cum prima æquatione, inventa $ui$$et alia, ubi x adhuc pauciores habui$$et dimen$iones, ita ut eligenda $it ad com- parationem facillima. Atque $ic continuando inveniri hîc po$- $unt duæ aliæ, ubi x e$t unius dimen$ionis, & tandem alia ubi pror$us dee$t. Quod ip$um docet, dari tales æquationes, in quibus litera, quæ in utraque inveniri debet, mutuâ illâ comparatione planè aufertur. Vnde apparet, po$$e quidem aliquando au$erri hanc literam, quamvis non diminuatur numerus dimen$ionum.

[671]Æ QVATIONVM.

Exempli gratiâ, $i dentur hæ æquationes xx - bx - cc = o & xx - bx + dd - bb = o, habebimus xx - bx = cc, & xx - bx = + bb - dd, ergo cc = - bb - dd.

Venio jam ad a$ymmetrias $eu irrationales quantitates, pro quibus tollendis, oportet tantùm $upponere literas æquales $in- gulis ter minis a$ymmetris æquationis propo$itæ. Quâ quidem ra- tione non tantùm obtinebimus æquationem propo$itam, in qua omnes hæ literæ $unt $ub$titutæ; $ed etiam tot alias, quot literæ fuerunt $uppo$itæ. Vnde collatis ordine omnibus hi$ce æquatio- nibus, devenietur ad æquationem, ubi nulla literarum invenitur ac per con$equens nullum $ignum radicale.

Exempli gratiâ, proponatur æquatio c + √C.bbx - √dx = o. Ad tollendas igitur ejus a$ymmetrias, ponamus R = √ C. bbx, & z = √ dx. Quibus in æquatione propo$ita $ub$titutis, habe- bimus c + R - z = o; atque ex reliquis $uppo$itionibus erit R^3 = bbx, & zz = dx. Primò, ad tollendum R, habebimus R = z - c, ideoque R^3 = z^3 - 3czz + 3ccz - c^3. Atqui e$t quoque R^3 = bbx. Quare erit z^3 - 3ccz + 3ccz - c^3 - bbx = o, & per con$equens z^3 = + 3czz - 3ccz + c^3 + bbx. Sed $i multiplicetur $uperiùs propo$ita æquatio zz = dx per z, habebitur etiam z^3 = dxz. Ergo erit 3 czz - 3 ccz \\ - dx # + c^3 \\ + bbx # = o, & $ub$tituto dx loco zz, habebi- mus 3cdx - 3ccz \\ - dx # + c^3 \\ + bbx # = o, hoc e$t, 3 ccz \\ dx # = 3 cdx \\c^3 # + bb x^3 $eu z = {3cdx + bbx + c^3 / 3cc + dx}. Quæ $i multiplicetur per z, fiet zz = {3cdxz + bbxz + c^3 z / 3cc + dx}. Sed e$t quoque zz = dx. Igi- tur habebimus 3 cdxz + bbxz + c^3 z = 3ccdx + ddxx, hoc e$t, {3 ccdx + ddxx / 3cdx + bbx + c^3} = z. Inventa autem e$t z = {3cdx + bbx + c^3 / 3cc + dx}. Quare habebimus tandem [672]DE NATVRA Æ QVATIONVM. d^3 x^3 - 3ccddxx \\ - 6bbcd \\ - b^4 # + 3 c^4 dx \\ - 2c^3 bb # - c^6 = o. In qua æquatione nul- lus terminus irrationalis reperitur. Quòd $i autem alii adhuc re- perirentur, oporteret tantùm operando ut $upra au$erre cæteras literas, cæteris terminis irrationalibus æquales $uppo$itas. Quâ quidem ratione omnes omnino termini irrationales tollentur, calculus verò prolixior evadet.

Nece$$itas hujus methodi vel hinc patet, quòd, $i fuerint plu- res quatuor terminis irrationalibus, $igna radicalia, per metho- dum à Vieta traditam, Capite quinto de Emendatione Æquatio- num, tolli non po$$int.

FINIS. [673]

Ad Tractatum de Limitibus Æquationum

EPISTOLA PRÆLIMINARIS.

_Clari$$imo Viro_

FRANCISCO à SCHOOTEN,

Mathematum in Illu$tri Leiden$i Academia Profe$$ori,

ERASMIVS BARTHOLINVS S.P.

NI$i memini$$em, quanto majore animo bone$tatis fructus in con$cientia, quàm in fama reponatur; nequaquam op- portunum fui$$et, in edendis bi$ce opu$culis Analyticis con$ilium. Verùm quia communibus magis commodis quàm privatæ jactantiæ $tudui, eò animus au$us e$t, delibe- rato con$ilio ob$equi. Cujus meæ con$cientiæ in- terpretem, non alium magis de$idero, quàm te, Vir Clari$$ime, quem utilitatibus aliorum, plus quàm propriæ laudi, indies de$ervire, compertum habeo. Venit in mentem $tudio$um illud otium, quod Leidæ mibi $emper emolumento, utri$que deinde $olatio erat, cujusque varietates $i oratio- ne repetere vellem, prout animo pleræque obver- $antur, non dubito quin exi$timationi bominum diligentia & $ides no$tra, & in pleri$que etiam pietas $ubjiceretur. Et licèt ne$ciam, an ullum [674] tempus jucundiùs exegerim; tameneâ de causâ magnifacio, quòd amicitiæ tuæ, u$que ad inti- mam familiaritatem, capacem me redderet. Ne- que aliam interpretationem babuit, quòd Leidâ di$ce$$urus, I$agogen Carte$ianam typis excu- dendam concinnaveram, ut meam famam cum tua extenderem. Zuâ de causâ, cum non modò offen$as, verùm etiam $imultates varias $ubie- rim; non ignoro, quæ futura $it de bi$ce jam edendis $ententia. Ne dubites tamen quin omnia æquo animo toleraverim, præ$ertim quia piet as & ob$equium cau$am junxêre. Zuem enim præ- terit, fatum literatorum? Mibi certè non im- provi$a e$t calumniandi vanitas. E$t ita natu- râ comprobatum, ut benefactis major ex con$cien- tiâ merces, quàm in ore bominum reponatur: nam plerique, tantum $uæ detractum iri gloriæ exi$timant, quantum ce$$erit alienæ: po$tremò, ignavi$$imus qui$que aliorum $cripta carpere non veretur. Sic contendere pro moribus tempo- rum eruditio e$t. Zuod recordantem, po$terita- tis magna mi$eratio $ubit. Zuot enim præclara inventa putas ob$curari, propter $celus boc ob- trectandi? Plerique $e intra perpetuum $ilen- tium tenere amant, potiùs quàm malignitati in- terpretantium exponi. It a commùnem bunc er- rorem, bonum publicum magnis detrimentis ex- piabit. Ego aliorum exemplo quidem didici, [675] nullam ex meis laboribus $per are laudem; tanta tamen mibi $emper fuit reverentia po$terûm, ut cen$ur am erroris non tam reformidem quam in- bumanitatis. Sed, ut de pictore ni$i Artifex ju- dicare, ita ni$i Mathematicus non $atis pote$t per$picere Mathematica; tuæ poti$$imùm $en- tentiæ bæc exponuntur. Eximium babent u$um ea quæ $equenti tractatu exponentur, ad nume- ro$am Æquationum re$olutionem, ut reliquas utilitates pertran$eam, quia Tu eas ignor are non potes. Zuare Lectores rogo, ut judiciis parcant, donec penitus omnia in$pexerint. Et $i qui fuerint qui bæcrecu$averint, $ciant $enec inventis gratiam adimere, nec mibi laudis con- $cientiam. Te verò Vir Clari$$ime, $i offen- derint, omnibus commendationibus de$tituta reputabo. Vale.

[676] POSTERIOR TRACT ATVS DE LIMITIBVS ÆQVATIONVM,

_Seu_

Quo pacto ex forma Æquationum affectarum definiri po$$int limites, intra quos radices veræ debent offendi.

[677] DE LIMITIBVS ÆQVATIONVM. CAPVTI.

De Æquationum Zuadr at arum $eu duarum dimen$ionum limitibus.

Prop. I. xx - lx + mm = o.

PEr tran$po$itionem erit mm = lx - xx, & $i prima pars fuerit realis, erit etiam altera pars realis, ideoque lx majus quàm xx; & divi$o utroque termino per x, erit l major quàm x. Quin & per tran$po$itionem pro- po$itæ æquationis habebitur xx = lx - mm: ideoque altera pars e$t realis, & lx majus quàm mm. Vnde divi$o utroque termino per l, erit x major quàm {mm / l}. Quare æquationis propo$itæ utra- que radix x major erit quàm {mm / l}, $ed minor quàm l.

_Prop_. 2. xx - lx - mm = o.

Per tran$po$itionem habebimus xx = lx + mm, ideoque xx majus erit quàm mm, & x major quàm m, ac proinde mx majus quàm mm. Vnde xx minus erit quàm lx + mx, adeoque $i utra- que pars dividatur per x, erit x minor quàm l + m. Rur$us, quo- niam xx æquatur lx + mm, erit xx majus quàm lx; ac proinde $i uterque terminus dividatur per x, erit x major quàm l, & lx majus quàm ll. Hinc cum xx æquetur lx + mm, erit xx majus quàm ll + mm, hoc e$t, x major quàm ll + mm. Po$tremò, quandoquidem x major e$t quàm m, erit lx majus quàm lm, & xx majus quàm lm + mm, hoc e$t, x major quàm lm + mm. Vnde radix æquationis propo$itæ erit major quàm maxima ha- rum duarum ll + mm & lm + mm, $ed minor quàm l + m.

[678]DE LIMITIBVS

_Prop._ 3. xx + lx - mm = o.

Per tran$po$itionem habebimus xx + lx = mm, & per con$e- quens {mm / l} majus erit quàm x. Rur$us exi$tente xx + lx = mm, erit mm majus quàm xx, & m major quàm x, ac proinde mx ma- jus quàm xx. Atqui habemus xx + lx = mm. Ergo mx + lx majus erit quàm mm. Hinc divisâ utrâque parte per m + l, fiet x major quàm {mm / l+m}. Quare inventa e$t x radix æquationis propo- $itæ major quàm {mm / l + m}, at minor quàm {mm / l} & m.

CAPVTII.

De limitibus Æquationum Cubic arum $eu trium dimen$ionum, $ecundo termino carentium.

_Prop_. I. x^3* - mmx + n^3 = o.

PEr tran$po$itionem habebimus x^3 = + mmx - n^3, eritque mmx majus quàm n^3. Vnde divi$o utroque termino per mm, erit x major quàm {n^3 / mm}. Deinde per tran$po$itionem erit mmx - x^3 = n^3, ac per con$equens mm majus quàm xx, & m major quàm x. Quare inventa e$t utraque radix x æquationis propo$itæ major quàm {n^3 / mm}, & minor quàm m.

_Prop._ 2. x^3 * - mmx - n^3 = o.

Per tran$po$itionem habebimus x^3 - mmx = n^3, eritque xx majus quàm mm, & x major quàm m. Erit quoque x^3 - n^3 = mmx, ideoque x^3 major quàm n^3, & x major quàm n, ac proinde nnx majus quàm n^3. Atqui per tran$po$itionem propo$itionis habe- mus mmx + n^3 = x^3. Quare mmx + nnx majus erit quàm x^3; & divisâ utrâque parte per x. erit mm + nn majus quàm xx; ideo- que x minor quàm mm + nn. Inventa ergo e$t x radix æqua- tionis propo$itæ major quàm m & n, at minor quàm mm + nn. Atque liquet, ad evitandam extractionem radicis cubicæ ip$ius n^3, quòd loco nn in vinculo a$$umi po$$it quantitas aliqua, quæ non [679]ÆQVATIONVM. $it minor. Id quod non erit difficile, cognitis nempe tribus di- men$ionibus ip$ius n^3, $umendoque loco nn rectangulum $ub dua- bus quantitatibus; quarum alterutra non $it ipsâ n minor. Erit- que hoc ad $equentia notatu dignum.

_Prop_. 3. x^3* + mmx - n^3 = o.

Per tran$po$itionem habebimus x^3 = n^3 - mmx, eritque {n^3 / mm} major quàm x. Rur$us erit mmx = n^3 - x^3, & con$equenter n^3 ma- jor quàm x^3, & n major quàm x, ac proinde nnx majus quàm x^3. Sed per tran$po$itionem æquationis propo$itæ e$t quoque x^3 + mmx = n^3. Ergo mmx + nnx majus erit quàm n^3, & divisâ utrâque parte per nn + mm, erit x major quàm {n^3 / nn + mm}. Inventa itaque e$t radix x æquationis propo$itæ e$$e major quam {n^3 / mm + nn}, $ed minor quàm {n^3 / mm} & n. Po$$umus etiam loco nn accipere rectangulum duarum maximarum dimen$ionum ip$ius n^3, ut radicis cubicæ extractio evitetur.

CAPVT III.

De limitibus Æquationum Cubicarum, penultimo termino carentium.

_Prop_. 1. x^3 - lxx^* + n^3 = o.

Per tran$po$itionem erit x^3 + n^3 = lxx, ideoque xx majus quàm {n^3 / l}. Rur$us erit n^3 = lxx - x^3, & con$equenter l major quàm x. Quælibet igitur radicum _x_ æquationis propo$itæ major erit quàm √{n^3 / l}, & minor quàm l.

_Prop_. 2. x^3 - lxx^* - n^3 = o.

Per tran$po$itionem erit x^3 - lxx = n^3, ideoque x major quàm l. Rur$us erit x^3 - n^3 = lxx, & con$equenter x major quàm n, & xx majus quàm nn, & nxx majus quàm n^3. Atqui habemus quo- que per tran$po$itionem lxx + n^3 = x^3. Quare erit lxx + nxx majus quàm x^3. Dividatur utraque pars per xx, eritque l + n [680]De LIMITIBVS major quàm x. Inventa itaque e$t radix x æquationis propo$itæ major quàm l & n, $ed minor quàm l + n. Manife$tum e$t quo- que ad evitandam extractionem radicis cubicæ ex n^3, quòd loco n $umi po$$it minor trium dimen$ionum ip$ius n^3, quando x major e$t; & quando minor perhibetur quàm l + n, quòd tunc loco n maxima trium dimen$ionum ip$ius n^3 accipi queat, & $ic de reli- quis, quibus ob nimiam facilitatem non immoramur.

_Prop._ 3. x^3 + lxx^* - n^3 = o.

Per tran$po$itionem erit x^3 = n^3 - lxx, ac per con$equens {n^3 / l} majus quàm xx. E$t etiam lxx = n^3 - x^3, & con$equenter n ma- jor quàm x, & nxx majus quàm x^3. Sed habetur x^3 + lxx = n^3. Ergo nxx + lxx majus erit quàm n^3, hoc e$t, divisâ utrâque par- te per n + l, erit xx majus quàm {n^3 / n + l}. Inventa e$t itaque radix x æquationis propo$itæ major quàm √{n^3 / l + n}, $ed minor quàm √{n^3 / l} & n. Demon$tratur præterea nnx + lnx majus e$$e quàm n^3, & nx + lx majus quàm nn, & con$equenter x major quàm {nn / l + n}, quandoquidem n major e$t quàm x.

CAPVT IV.

De Æquationibus Cubicis, in quibus omnes ter- mini extant.

_Prop._ 1. x^3 - lxx + mmx - n^3 = o.

PEr tran$po$itionem habebimus x^3 - lxx = n^3 - mmx. Hinc $i x æquetur ip$i l, erit etiam x ip$i {n^3 / mm} æqualis. Ideoque, $i vici$$im l æquetur ip$i {n^3 / mm} hoc e$t, lmm = n^3, erit $imiliter x ra- dix æquationis propo$itæ æqualis ip$i l & {n^3 / mm}. Præterea $i x^3 - lxx e$t realis, hoc e$t,x major quàm l, erit quoque n^3 - mmx realis, & con$equ enter {n, / mm} major quàm x. Quòd $i autem eadem quan- titas x^3 - lxx nihilo minor $it, tran$ponatur propo$ita æquatio hâc ratione lxx - x^3 = mmx - n^3. Et quandoquidem $upponi- [681]ÆQVATIONVM. tur lxx - x^3 e$$e realis, hoc e$t, l major quàm x, erit mmx - n^3 etiam realis, & con$equenter major erit x quàm {n^3 / mm}. Inventa e$t itaque radix æquationis propo$itæ æqualis ip$i l & ip$i {n^3 / mm}, cùm duo hi termini æquantur. Et $i unam tantùm habeat aut tres, quæ- libet earum erit intra hos limites, quando inæquales $unt; $i verò æquales, hoc e$t, lmm = n^3, $ub$tituto lmm loco n^3 in æquatio- ne propo$ita, & dividendo per x - l, cogno$cemus eam non ha- bere aliam radicem in hoc ca$u quam l.

_Prop._ 2. x^3 + lxx - mmx - n^3 = o.

Per tran$po$itionem habebimus x^3 - mmx = n^3 - lxx. Quòd $i ergo xx & mm $unt æqualia, erit etiam xx ip$i {n^3 / l} æquale; & $i xx majus e$t quam mm, erit quoque {n^3 / l} majus quam xx; & $i xx minus e$t quam mm, minus quoque erit {n^3 / l} quam xx. Inventi ita- que $unt duo limites m & √{n^3 / l}, quorum cuilibet æquatur radix æquationis propo$itæ, $i $uerint æquales, hoc e$t, $i lmm æquatur ip$i n^3; aut nece$$ariò inter duos erit, $i inæquales fuerint. Eadem e$t ratio duorum reliquorum limitum n & {mm / l}.

_Prop._ 3. x^3 - lxx - mmx - n^3 = o.

Per tran$po$itionem erit x^3 - lxx = mmx + n^3, ideoque x major quàm l. Rur$us cum per tran$po$itionem $it x^3 - mmx = lxx + n^3, erit xx majus quam mm, & x major quam m, & mxx majus quam mmx. Sed per tran$po$itionem e$t quoque x^3 - n^3 = lxx + mmx, & per con$equens x major quam n, & nxx majus quam n^3. Quin & per tran$po$itionem propo$itæ habetur lxx + mmx + n^3 = x^3, atque inventum e$t mxx majus quam mmx, & nxx majus quam n^3. Ergo erit lxx + mxx + nxx majus quam x^3. Quocirca $i utraque pars dividatur per xx, erit l + m + n ma- jor quam x. Inventa e$t itaque radix x æquationis propo$itæ ma- jor quam l, m, & n, $ed minor quam l + m + n.

[682]DE LIMITIBVS

_Prop._ 4. x^3 + lxx + mmx - n^3 = o.

Per tran$po$itionem erit x^3 + mmx = n^3 - lxx, ideoque {n^3 / l} majus quàm xx. Sed e$t quoque x^3 + lxx = n^3 - mmx, ideoque {n^3 / mm} major quàm x. At verò e$t etiam lxx + mmx = n^3 - x^3, & con$equenter n major quàm x; quare & nnx majus erit quàm x^3, & lnx majus quàm lxx. Atqui e$t x^3 + lxx + mmx = n^3. Ergo nnx + lnx + mmx majus erit quàm n^3, & x major quàm {n^3 / nn + lx + mm}. Quare inventa e$t radix x æquationis propo$itæ major quàm {n^3 / mm + ln + mm}, at minor quàm √{n^3 / l}, {n^3 / mm}, & n.

_Prop._ 5. x^3 - lxx + mmx + n^3 = o.

Per tran$po$itionem erit mmx + n^3 = lxx - x^3, ideoque l ma- jor quàm x. Rur$us erit x^3 + n^3 = lxx - mmx, & per con$e- quens x major quàm {mm / l}. Invenimus ergo, quamlibet duarum ra- dicum æquationis propo$itæ nece$$ariò majorem e$$e quàm {mm / l}, & minorem quàm l. Sed per tran$po$itionem e$t quoque x^3 + mmx = lxx - n^3, & con$equenter xx majus quàm {n^3 / l}. Quare & x ma- jor erit quàm √{n^3 / l}.

_Prop._ 6. x^3 + lxx - mmx + n^3 = o.

Per tran$po$itionem erit x^3 + lxx = mmx - n^3, ideoque x major quàm {n^3 / mm}. Similiter erit x^3 + n^3 = mmx - lxx, & per con$equens {mm / l} major quàm x. Rur$us erit lxx + n^3 = mmx - x^3, & con$equenter m major quàm x. Invenimus ergo, quamlibet duarum radicum æquationis propo$itæ nece$$ariò majorem e$$e quàm {n^3 / mm}, $ed minorem quàm {mm / l} & m.

[683]ÆQVATIONVM.

_Prop._ 7. x^3 - lxx - mmx + n^3 = o.

Per tran$po$itionem erit x^3 - lxx = mmx - n^3. Vnde patet, $i x æqualis e$t ip$i l, quòd tunc quoque x ip$i {n^3 / mm} e$t æqualis. Ideoque $i l æquatur ip$i {n^3 / mm}, hoc e$t, lmm = n^3, una radicum æ- quationis propo$itæ æquabitur $ingulis terminorum l & {n^3 / mm}; & $i inæquales fuerint, neutra ex duabus radicibus æquationis propo- $itæ poterit e$$e inter hos terminos. Quia videmus, cùm x major e$t quàm l, tum quoque x majorem e$$e quàm {n^3 / mm}; & $i minor e$t quàm l, tum $imiliter x minorem e$$e quàm {n^3 / mm}. Sed per tran$po- $itionem e$t etiam x^3 - mmx = lxx - n^3. Hinc $i xx æquetur ip$i mm, erit quoque xx = {n^3 / l}. Ideoque $i fuerint hi termini mm & {n^3 / l} æquales, hoc e$t, lmm = n^3, una radicum æquationis pro- po$itæ major erit unoquoque terminorum æqualium m & √{n^3 / l}, & $i inæquales $uerint, neutra duarum radicum æquationis propo$i- tæ erit inter duos ex his terminis. Præterea per tran$po$itionem e$t quoque x^3 + n^3 = lxx + mmx, ideoque lxx + mmx majus quàm x^3, & lx + mm majus quàm xx. At x erit realis, & vel æqua- lis, vel major, vel minor quàm m, $i æquatio propo$ita $uerit rea- lis. Et $i æqualis $uerit vel major quàm m, erit & lx + mx majus quàm xx, ac per con$equens l + m major quàm x. Quòd $i au- tem minor fuerit quàm m, multo magis l + m major erit quàm x. Porrò ex hac eadem æquatione con$tat, quòd lxx + mmx etiam majus e$t quàm n^3. Hinc cum l + m major $it quàm x, ideoque llx + lmx majus quàm lxx, erit quoque llx + lmx + mmx ma- jus quàm n^3, & x major quàm {n^3 / ll + lm + mm}. Invenimus igitur, quòd quælibet radicum æquationis propo$itæ major e$t quàm {n^3 / ll + lm + mm}, & multo major quàm {n^3 / ll + 2lm + mm}, at minor quàm l + mm. Denique, quoniam l + m major e$t quàm x, $i major fuerit x quàm m, erit inter ho$ce terminos l + m & m. Quòd $i verò m major e$t quàm x, invenimus, quòd lxx + mmx e$t ma- [684]DE LIMITIBVS jus quàm n^3, hinc lmx + mmx multo magis erit majus quàm n^3; adeoque x major quàm {n^3 / lm + mm}, & con$equenter x major quàm minor horum duorum terminorum m & {n^3 / lm + mm}.

CAPVT V.

De Æquationibus quatuor dimen$ionum, $ecunde & tertio termino carentibus.

_Prop._ 1. x^4** - n^3 x + p^4 = o.

PEr tran$po$itionem e$t x^4 = n^3 x - p^4, ideoque x major quàm {p^4 / n^3}. Sed per tran$po$itionem e$t quoque p^4 = n^3 x - x^4, & con- $equenter n^3 major quàm x^3, ac n major quàm x. Ergo utra- que radix x æquationis propo$itæ major erit quàm {p^4 / n^3}, at minor quàm n.

_Prop._ 2. x^4** - n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 - n^3 x = p^4, ideoque x^3 major quàm n^3, & x major quàm n, & nnxx majus quàm n^3 x. Sed e$t quoque x^4 - p^4 = n^3 x, ideoque x^4 majus quàm p^4, & x major quàm p, & ppxx majus quàm p^4. At per tran$po$itionem e$t etiam n^3 x + p^4 = x^4. Ergo nnxx + ppxx majus erit quàm x^4. Hinc divisâ utraque parte per xx, erit xx minus quàm nn + pp, & x minor quàm nn + pp. Invenimus igitur, quòd radix æquationis pro- po$itæ e$t major quàm n & p, $ed minor quàm nn + pp, ac proin- de multo minor quam n + p.

_Prop._ 3. x^4** + n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem erit x^4 = p^4 - n^3 x, ac per con$equens {p^4 / n^3} major quàm x. Similiter erit n^3 x = p^4 - x^4, & con$equenter p^4 majus quàm x^4, & p major quàm x, & p^3 x majus quàm x^4. Sed e$t præterea x^4 + n^3 x = p^4, ideoque p^3 x + n^3 x majus quàm p^4, & x major quàm {p^4 / p^4 + n^3}. Invenimus itaque, quòd radix æquationis propo$itæ e$t major quàm {p^4 / p^3 + n^3}, at minor quàm {p^4 / n^3} & p.

[685]ÆQVATIONVM. CAPVT VI.

De Æquationibus quatuor dimen$ionum, in quibus tertius & quartus terminus deficiunt.

_Prop._ I. x^4 - l x^3** + p^4 = o.

PEr tran$po$itionem e$t x^4 = + l x^3 - x^4, ideoque x^3 major quàm {p^4 / l}. At verò e$t etiam p^4 = l x^3 - x^4, & con$equen- ter l major quàm x. Invenimusigitur, quòd unaquæque duarum radicum æquationis propo$itæ e$t major quàm √ C. {p^4 / l}, at minor quàm l. Hinc quoniam l major e$t quàm x, & l x^3 majus quàm p^4, habebitur llxx majus quàm p^4, & con$equenter xx majus quàm {p^4 / ll}, & x major quàm {pp / l}.

_Prop._ 2. x^4 - l x^3** - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 -l x^3 = p^4, ideoque x major quàm l. Similiter e$t x^4 - p^4 = l x^3, & con$equenter x^4 majus quàm p^4, & x major quàm p, ac proinde p x^3 majus quàm p^4. Sed e$t etiam l x^3 + p^4 = x^4. Ergo l x^3 + p x^3 majus erit quàm x^4, & l + p major quàm x. Invenimus igitur, quòd radix x æquationis propo$itæ major e$t quàm l & p, at minor quàm l + p.

_Prop._ 3. x^4 + l x^3** - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 = p^4 - l x^3 ideoque {p^4 / l} majus quàm x^3. Similiter e$t l x^3 = p^4 - x^4, ac per con$equens p major quàm x, & p x^3 majus quàm x^4. Atqui e$t etiam x^4 + l x^3 = p^4. Ergo l x^3 + p x^3 majus erit quàm p^4, & x^3 major quàm p^4 / l + p. Quare inve- nimus, quòd radix x æquationis propo$itæ major e$t quàm √ C. {p^4 / l + p, $ed minor quàm p & √ C. {p^4 / l}. Facillimè verò evitan- tur extractiones radicum cubicarum, $umendo terminos paulò majores aut minores, prout nece$$itas requirit. Atque in hoc ca- [686]DE LIMITIBVS $u, quoniam x^3 major e$t quàm {p^4 / l + p}, & p major quàm x, erit pxx majus quàm p^4 / l + p, & xx majus quàm p^4 / lp + pp, & x major quàm √ {p^4 / lp + pp}. Præterea, quandoquidem {p^4 / l} majus e$t quàm x^3, erit {p^4 x / l} majus quàm x^4, & lppx majus quàm l x^3, quia p major e$t quàm x. Atqui e$t x^4 +l x^3 = p^4. Ergo {p^4 x / l} + lppx majus erit quàm p^4. Hinc, multiplicatâ utrâque parte per l, & divisâ per pp, habebitur ppx + llx majus quàm lpp, & x major quàm {lpp / ll + pp}.

De æquationibus quatuor dimen$ionum, in quibus $ecundus & quartus terminus deficiunt, nihil addimus: $iquidem illæ ad quadratas referuntur, ita ut ip$arum limites eodem modo quo quadratarum inveniri po$$int.

CAPVT VII.

De Æquationibus quatuor dimen$ionum, $ecundo termino carentibus.

_Prop._ 1. x^4* - mmxx + n^3 x - p^4 = o.

PEr tran$po$itionem erit x^4 - mmxx = p^4 - n^3 x. Vnde appa- rct, quòd, $ifuerit xx æquale ip$i mm, hoc e$t, x = m, etiam x ip$i {p^4 / n^3} $it æqualis futura. Ideoque $i fuerit m æqualis ip$i {p^4 / n^3}, hoc e$t, m n^3 - p^4, radix x æquationis propo$itæ æquabitur $ingulis terminorum m & {p^4 / n^3}; & $i inæquales $uerint, unaquæque radicum æquationis propo$itæ, $iveunam $ive tres habuerit, $emper erit inter duos ho$ce terminos. Præterea cogno$citur, $i duo hi ter- mini fuerint æquales, hoc e$t, m n^3 = p^4, $ub$tituto m n^3 loco p^4 in æquatione propo$ita, eâque divisâ per x - m, fore, utnon po$$it habere aliam radicem realem præter m.

[687]Æ QVATIONVM.

_Prop._ 2. x^4* + mmxx - n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem habebimus x^4 - n^3 x = p^4 - mmxx. Vn- decon$tat, $i x æqualis fuerit ip$i n, fore etiam xx = {p^4 / mm}; hoc e$t, x = √ {p^4 / mm} aut {pp / m}, tunc radicem æquationis fore æqualem cuilibet horum terminorum; & $i in- æquales fuerint, tunc eam nece$$ariò futuram inter ho$ce duos. Idem demon$trabitur de duobus reliquis p & {n^3 / mm}; nempe $i fue- rint æquales, radix æquationis propo$itæ æquabitur unicuique il- lorum duorum; $in inæquales, nece$$ariò con$tituetur inter duos, tran$po$itâ $cilicet æquatione in hunc modum x^4 - p^4 = n^3 x - mmxx.

_Prop._ 3. x^4* - mmxx - n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem erit x^4 - mmxx = n^3 x + p^4, ideoque xx majus quàm mm, & x major quàm m, & m x^3 majus quàm mmxx. Sed e$t etiam x^4 - n^3 x = mmxx + p^4, ideoque x^3 major quàm n^3, & x major quàm n, & n x^3 majus quàm n^3 x. Eodem modo e$t x^4 - p^4 = mmxx + n^3 x, & con$equenter x^4 majus quàm p^4, & x major quàm p, & p x^3 majus quàm p^4. Atqui per tran$po$itionem e$t quoque mmxx + n^3 x + p^4 = x^4. Quare m x^3 + n x^3 + p x^3 majus erit quàm x^4, & m + n + p major quàm x. Con$imili ra- tione demon$trabitur, quòd mmxx + nnxx + ppxx majus erit quàm x^4, & con$equenter mm + nn + pp majus quàm xx. In- venimus ergo, quòd radix x propo$itæ æquationis major e$t quàm m, n, & p, at minor quàm m + n + p, & mm + nn + pp.

_Prop._ 4. x^4* + mmxx + n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 + mmxx = p^4 - n^3 x, ideoque {p^4 / n^3} majus quàm x. Similiter e$t x^4 + n^3 x = p^4 - mmxx, ac per con- [688]DE LIMITIBVS $equens {p^4 / mm} majus quàm xx, hoc e$t, {pp / m} majus quàm x. Atqui e$t quoque mmxx + n^3 x = p^4 - x^4, & con$equenter p^4 majus quàm x^4, ac p major quàm x, & p^3 x majus quàm x^4, nec non mmpx majus quàm mmxx. Sed e$t etiam x^4 + mmxx + n^3 x = p^4. Quare p^3 x + mmpx + n^3 x majus e$t quàm p^4, ac per con$e- quens, divisâ utrâque parte per p^3 + mmp + n^3, erit radix x pro- po$itæ æquationis major quàm {p^4 / p^3 + mmp + n^3}; at minor quàm {p^4 / n^3}, {pp / m}, & p.

_Prop._ 5. x^4* - mmxx + n^3 x + p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t n^3 x + p^4 = mmxx - x^4, ideoque mm majus quàm xx, & m major quàm x. Similiter e$t x^4 + p^4 = mmxx - n^3 x, & con$equenter x major quàm {n^3 / mm}. Præterea e$t x^4 + n^3 x = mmxx - p^4, ac per con$equens xx majus quàm {p^4 / mm}, hoc e$t, x major quàm {pp / m}. Invenimus ergo quamlibet ra- dicum æquationis propo$itæ majorem e$$e quàm {n^3 / mm} & {pp / m}, at mi- norem quàm m.

_Prop._ 6. x^4* + mmxx - n^3 x + p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 + mmxx = n^3 x - p^4, ideoque x major quàm {p^4 / n^3}. Sed e$t etiam x^4 + p^4 = n^3 x - mmxx, ac per con$equens {n^3 / mm} majus quàm x. Similiter e$t x^4 + mmxx + p^4 = n^3 x, ideoque n^3 major quàm x^3, & n major quàm x. Inveni- mus ergo quamlibet duarum radicum æquationis propo$itæ ma- jorem e$$e quàm {p^4 / n^3}, at minorem quàm {n^3 / mm} & n.

_Prop._ 7. x^4* - mmxx - n^3 x + p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 - mmxx = n^3 x - p^4. Vnde pa- [689]Æ QVATIONVM. tet, $i xx æquaturip$i mm, hoc e$t, x = m, eandem x $ore æqua- lem ip$i {p^4 / n^3}; ac per con$equens, $i fuerint termini hi m & {p^4 / n^3} æqua- les, erit una radicum æquationis propo$itæ æqualis $ingulis ip$o- rum; & $i inæquales $uerint; neutra duarum radicum æquatio- nis propo$itæ poterit e$$e inter illos duos m & {p^4 / n^3}. Eodem modo per tran$po$itionem e$t x^4 - n^3 x = mmxx - p^4. Vnde $imiliter di$cimus, $i x^3 æquatur ip$i n^3, hoc e$t, x = n, fore etiam xx = {p^4 / mm}, hoc e$t, x = {pp / m}. Ideoque $i hi termini n & {pp / m} $uerint æquales, una ex radicibus æquationis propo$itæ æquabitur $in- gulis eorundem terminorum; $in verò inæquales fuerint, nul- la radicum æquationis propo$itæ inter illos duos con$tituta erit. Præterea per tran$po$itionem e$t x^4 + p^4 = mmxx + n^3 x, ideo- que mmxx + n^3 x majus quàm x^4, & mmx + n^3 majus quàm x^3. Porrò, $i propo$ita æquatio e$t realis, erit x realis, & æqualis, vel major, vel minor quàm n. Si fuerit æqualis vel major, erit mmx + nnx majus quàm x^3, & mm + nn majus quàm xx, hoc e$t, x minor erit quàm mm + nn. Si fuerit x minor quàm n, minor etiam erit quàm mm + nn. Quare patet, quamlibet radicum æquationis propo$itæ nece$$ariò minorem e$$e quàm mm + nn. Denique exi$tente x^4 + p^4 = mmxx + n^3 x, erit $imiliter mmxx + n^3 x majus quàm p^4. Et quia inventa e$t mm + nn major quàm x, erit con$equenter mmx mm + nn majus quàm mmxx, ideoque mmx mm + nn, + n^3 x, majus quàm p^4, & x major quàm {p^4 / mm mm + nn, + n^3}. Quare inventus e$t terminus unus major & alter minor quàm quælibet dua- rum radicum æquationis propo$itæ. Atque ita modo $equenti capite ob$ervato propo$itione $eptimâ demon$trari pote$t, quòd x major e$t quàm minor horum terminorum n & {p^4 / mmn + n^3}.

[690]DE LIMITIBVS CAPVT VIII.

De Æquationibus quatuor dimen$ionum, penultimo termino carentibus.

_Prop._ 1. x^4 - l x^3 + mmx x^* - p^4 = o.

PEr tran$po$itionem e$t x^4 - l x^3 = p^4 - mmxx. Vnde con- $tat, $i x e$t æqualis ip$i l, etiam xx æquari {p^4 / mm}, hoc e$t, x = {pp / m} ideoque $i l æqualis e$t ip$i {pp / m}, hoc e$t, lm = pp, erit ra- dix æquationis propo$itæ æqualis $ingulis terminorum l & {pp / m}; & $i fuerint in æquales, unaquæque radicum æquationis propo$itæ, $ive unam, $ive tres habuerit, $emper erit inter hos terminos; $ed $i fuerint æquales, hoc e$t, lm = pp, & llmm = p^4, $ub$tituto llmm loco p^4 in æquatione propo$ita, eâque divisâ per x - l, co- gno$cemus in hoc ca$u non haberi aliam radicem veram præ- ter l.

_Prop._ 2. x^4 + l x^3 - mmx x^* - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 - mmxx = p^4 - l x^3. Vnde con- $tat, $i fuerit x = m, etiam √C. {p^4 / l} æquari ip$i x; ideoque $i duo termini m & √ C. {p^4 / l} $int æquales, erit radix æquationis æqualis $ingulis horum terminorum; $in verò inæquales fuerint, erit illa nece$$ariò inter duos. Similiter per tran$po$itionem e$t x^4 - p^4 = mmxx - l x^3. Vnde di$cimus, quòd $i x æqualis e$t ip$i p, fore quoque eam æqualem ip$i {mm / l}; ideoque $i termini p & {mm / l} æquan- tur, erit radix æquationis æqualis unicuique illorum; $ed $i in- æquales fuerint, erit illa nece$$ariò inter utro$que con$tituta.

_Prop._ 3. x^4 - l x^3 - mmxx^* - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 - l x^3 = mmxx + p^4, ideoque x [691]ÆQVATIONVM. major quàm l. Sed & per tran$po$itionem e$t x^4 - mmxx = l x^3 + p^4, ideoque x major quàm m, & m x^3 majus quàm mmxx. Si- militer per tran$po$itionem e$t x^4 - p^4 = l x^3 + mmxx, ideoque x major quàm p, & p x^3 majus quàm p^4. Præterea per tran$po$i- tionem propo$itionis e$t l x^3 + mmxx + p^4 = x^4, ideoque l x^3 + m x^3 + p x^3, majus quàm x^4, & l + m + p majus quàm x. Quare invenimus radicem x æquationis propo$itæ majorem e$$e quàm l, m, & p, at minorem quàm l + m + p. Denique per tran$po$i- tionem e$t x^4 = l x^3 + mmxx + p^4, ideoque x^4 majus quàm l x^3 + mmxx, & xx majus quàm lx + mm. Atqui demon$tratum e$t $u- periùs x majorem e$$e quàm l, ac proinde ll minus quam lx. Mul- tò igitur magis xx majus erit quàm ll + mm, & x major quàm ll + mm. Non di$$imili ratione demon$trabitur, quòd x ma- jor e$t quàm l^4 + p^4,m^4 + p^4, & mmpp + p^4.

_Prop._ 4. x^4 + l x^3 + mmxx^* - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 + l x^3 = p^4 - mmxx, ideoque {p^4 / mm} majus quàm xx, & {pp / m} majus quàm x. Similiter e$t x^4 + mmxx = p^4 - l x^3, ac per con$equens p major quàm x, & ppxx majus quàm x^4, & llpp majus quàm l x^3. Sed per tran$po$itionem pro- po$itionis e$t etiam x^4 + l x^3 + mmxx = p^4. Quare ppxx + lpxx + mmxx majus erit quàm p^4, & xx majus quàm {p^4 / pp + lp + mm}, & x major quàm √ {p^4 / pp + lp + mm}. At verò exi$tente x^4 + l x^3 + mmxx = p^4, erit quoque p^4 majus quàm l x^3, ideoque {p^4 / l} majus quàm x^3, & √ C. {p^4 / l} majus quàm x. Inventa igitur e$t radix x æ- quationis propo$itæ major quàm √ {p^4 / pp + lp + mm}; at minor quàm {pp / m}, √ C. {p^4 / l}, & p.

_Prop._ 5. x^4 - l x^3 + mmxx^* + p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t mmxx + p^4 = l x^3 - x^4, ideoque l ma- [692]DE LIMITIBVS jor quàm x. Deinde e$t x^4 + p^4 = l x^3 - mmxx, ac per con$e- quens x major quàm {mm / l}. Præterea e$t x^4 + mmxx = l x^3 - p^4, ac proinde x^3 major quàm {p^4 / l}, & x major quàm √ C. {p^4 / l}. Inveni- musigitur, unamquamque duarum radicum æquationis propo$i- tæ majorem e$$e quàm {mm / l} & √ C. {p^4 / l}, at minorem quàm l.

_Prop._ 6. x^4 + l x^3 - mmxx^* + p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 + p^4 = mmxx - l x^3, ideoque {mm / l} majus quàm x. Deinde e$t {l x^3 + p^4 = mmxx - x^4}, ac proinde m major quàm x. Præterea e$t x^4 + l x^3 = mmxx - p^4, & con- $equenter xx majus quàm {p^4 / mm}, hoc e$t, x major quàm {pp / m}. Inve- nimus ergo, unamquamque duarum radicum æquationis propo- $itæ majorem e$$e quàm {pp / m}, at minorem quàm {mm / l} & m.

_Prop._ 7. x^4 - l x^3 - mmxx^* + p^4 = o.

Pertran$po$itionem habebimus x^4 - l x^3 = mmxx - p^4. Vn- de pater, $i x æqualis e$t ip$i l, ip$am x quoque fore æqualem ip$i {pp / m}; & per con$equens, $i $uerint ter mini l & {pp / m} æquales, erit una radicum æquationis propo$itæ æqualis $ingulis illorum; & $i fue- rint inæquales, neutra duarum radicum æquationis propo$itæ poterit e$$e inter illos duos con$tituta. Eodem modo per tran$- po$itionem e$t x^4 - mmxx = l x^3 - p^4. Vnde $imiliter con$tat, $i fuerit x æqualis ip$i m, fore quoque x æqualem ip$i √ C. {p^4 / l}; ideoque $i æquales fuerint m & √ C. {p^4 / l}, una radicum æquationis propo$itæ æqualis erit cuilibet horum terminorum æqualium; & $i $uerint inæquales, nulla radicum æquationis propo$itæ erit in- ter illos duos con$tituta. Porrò per tran$po$itionem e$t quoque x^4 + p^4 = l x^3 + mmxx, unde l x^3 + mmxx majus erit quàm x^4, & lx + mm majus quàm xx. Iam $i fuerit æquatio propo$ita rea- [693]ÆQVATIONVM. lis, erit x vel æqualis, vel major, vel minor quàm m, & l + m major quàm x. Quòd $i fuerit x minor quàm m, multo magis ip$a minor erit quàm l + m.

Deinde ex eadem æquatione x^4 + p^4 = l x^3 + mmxx etiam con$tat, quòd l x^3 + mmxx majus e$t quàm p^4. Atqui inventa e$t l + m major quàm x. Ergo llxx + lmxx majus erit quàm l x^3, & llxx + lmxx + mmxx majus quàm p^4, ideoque xx majus quàm {p^4 / ll + lm + mm}. Hinc cum llxx + 2lmxx + mmxx multò majus $it quàm p^4, erit quoque per con$equens lx + mx majus quàm pp, & x major quàm {pp / l + m}. Quare invenimus quamlibet duarum radicum æquationis propo$itæ majorem e$$e quàm √ {p^4 / ll + lm + mm} & {pp / l + m}, at minorem quàm l + m.

Cæterùm quoniam invenimus, quòd x nece$$ariò e$t minor quàm l + m; patet, $i x $upponitur major quàm m, eam fore in- ter hos terminos l + m & m. Quòd $i m fuerit æqualis aut ma- jor quàm x; quoniam l x^3 + mmxx majus e$t quàm p^4, erit & lmxx + mmxx majus quàm p^4, & xx majus quàm {p^4 / lm + mm}, & x major quàm √ {p^4 / lm + mm}. Quare unaquæque duarum radicum æquationis propo$itæ major erit quàm minor duorum termino- rum m & √ {p^4 / lm + mm}, at minor quàm l + m.

C APVT IX.

De limitibus Æquationum quatuor dimen$ionum tertio termino carentium.

_Prop._ I. x^4 - l x^3* + n^3 x - p^4 = o.

PEr tran$po$itionem e$t x^4 - l x^3 = p^4 - n^3 x. Vnde patet, quòd $i x æqualis e$t ip$i l, $ore quoque x æqualem ip$i {p^4 / n^3}; ideoque $i fuerit l æqualis ip$i {p^4 / n^3}, hoc e$t, l n^3 = p^4, radix æqua- [694]DE LIMITIBVS tionis propo$itæ æqualis erit $ingulis terminorum l & {p^4 / n^3}; & $i fuerint inæquales, unaquæque radicum æquationis propo$itæ, $i- ve unam, $ive tres habuerit, $emper erit inter hos terminos. Præ- terea cogno$cimus, quòd, $i $uerint hi ultimi termini æquales, hoc e$t, l n^3 = p^4, $ub$tituto in æquatione propo$ita l n^3 loco p^4, & divisâ æquatione per x - l, ip$a non po$$it aliam habere ve- ram radicem quàm l.

_Prop._ 2. x^4 + l x^3* - n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 - n^3 x = p^4 - l x^3. Vnde con$tat, $i x æqualis e$t ip$i n, fore quoque x^3 = {p^4 / l}, hoc e$t, x = √ C. {p^4 /l}; & $i fuerit n æqualis ip$i √ C. {p^4 / l}, radix æquationis æquabitur $in- gulis horum terminorum; & $i fuerint inæquales, erit nece$$ariò inter duos. Deinde per tran$po$itionem e$t x^4 - p^4 = n^3 x - l x^3. Vnde patet, $i fuerit x æqualis ip$i p, fore quoque xx = {n^3 / l}, hoc e$t, x = √ {n^3 / l}; ideoque $i fuerit p æqualis ip$i √{n^3 / l}, radix æqua- tionis propo$itæ æquabitur $ingulis horum terminorum, & $i fue- rint inæquales, erit nece$$ariò inter utro$que.

_Prop._ 3. x^4 - l x^3* - n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 - l x^3 = n^3 x + p^4, ideoque x ma- jor quàm l. eodem modo e$t x^4 - n^3 x = l x^3 + p^4, ac proinde x major quàm n, & n x^3 majus quàm n^3 x. Similiter e$t x^4 - p^4 = l x^3 + n^3 x, ideoque x major quàm p, & p x^3 majus quà p^4. Sed per tran$po$itionem e$t quoque l x^3 + n^3 x + p^4 = x^4. Qua- re l x^3 + n x^3 + p x^3 majus erit quàm x^4, & l + n + p major quàm x. Ergo invenimus radicem x æquationis propo$itæ majorem e$$e quàm l, n, & p, at minorem quàm l + n + p. Porrò ex hac æ- quatione l x^3 + n^3 x + p^4 = x^4 etiam con$tat, quod l x^3 + n^3 x e$t minus quàm x^4: & quandoquidem invenimus l minorem e$$e quàm x, erit l^3 x minus quàm l x^3, ideoque l^3 x + n^3 x multo minus quàm x^4, & x^3 major quàm l^3 + n^3. Non di$$imili ratione demon- $trabitur, quòd x major e$t quàm l^4 + p^4 & l n^3 + p^4.

[695]ÆQVATIONVM.

_Prop._ 4. x^4 + l x^3 * + n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 + l x^3 = p^4 - n^3 x, ideoque {p^4 / n^3} ma- jus quàm x. Eodem modo e$t x^4 + n^3 x = p^4 - l x^3, ac proinde {p^4 / l} majus quàm x^3. Similiter e$t l x^3 + n^3 x = p^4 - x^4, & per con- $equens p major quàm x, & p^3 x majus quàm x^4, ac lpp x majus quàm l x^3. Sed per tran$po$itionem propo$itionis e$t quoque x^4 + l x^3 + n^3 x = p^4. Quare p^3 x + lppx + n^3 x majus erit quàm p^4, & x major quàm {p^4 / p^3 + lpp + n^3}. Et$ic inventa e$t radix x æ- quationis propo$itæ major quàm {p^4 / p^3 + lpp + n^3}, at minor quàm {p^4 / n^3}, √ C. {p^4 / l}, & p.

_Prop. 5._ x^4 - l x^3 * + n^3 x + p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t n^3 x + p^4 = l x^3 - x^4, ideoque l major quàm x. Deinde e$t x^4 + p^4 = l x^3 - n^3 x, quare erit xx majus quàm {n^3 / l}, hoc e$t, x major quàm √ n^3 / l. Sed e$t quoque x^4 + n^3 x = l x^3 - p^4, ideoque x^3 majus quàm {p^4 / l}, & x major quàm √ C. {p^4 / l}. Quare invenimus, quòd quælibet duarum radicum æquationis propo$itæ nece$$ariò major e$t quàm √ {n^3 / l} & √ C. {p^4 / l}, at minor quàm l.

Prop. 6. x^4 + l x^3* - n^3 x + p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 + p^4 = n^3 x - l x^3, ideoque {n^3 / l} ma- jus quàm xx, hoc e$t, x minor quàm √ {n^3 / l}. Deinde e$t x^4 + l x^3 = n^3 x - p^4, ideoque x major quàm {p^4 / n^3}. Præterea e$t l x^3 + p^4 = n^3 x - x^4, & idcirco n^3 major quàm x^3, hoc e$t, x mainor quàm n. Ergo invenimus, unamquamque duarum radicum x æquationis propo$itæ majorem e$$e quàm {p^4 / n^3}, at minorem quàm √ {n^3 / l} & n.

[696]DE LIMITIBVS

_Prop._ 7. x^4 - l x^3* - n^3 x + p^4 = o.

Per tran$po$itionem habebimus x^4 - l x^3 = n^3 x - p^4. Vn- de patet, $i x æqualis e$t ip$i l, fore quoque x æqualem ip$i {p^4 / n^3}; & per con$equens, $i fuerint hi termini l & {p^4 / n^3} æquales, hoc e$t, l n^3 = p^4, una ex radicibus æquationis propo$itæ æqualis erit $ingulis horum terminorum æqualium l & {p^4 / n^3}; & $i inæquales fue- rint, neutra duarum radicum æquationis propo$itæ poterit e$$e inter ip$os. Deinde per tran$po$itionem e$t x^4 - n^3 x = l x^3 - p^4. Vnde $imili modo patet, $i x æquatur ip$i n, ip$am x quoque æ- quari ip$i √ C. {p^4 / l}; ideoque $i termini hi n & √ C. {p^4 / l} æquales fue- rint, una radicum æquationis propo$itæ æquabitur $ingulis ho- rum terminorum æqualium; & $i fuerint inæquales, nulla radi- cum æquationis propo$itæ erit inter utro$que. Porrò per tran$- po$itionem e$t quoque x^4 + p^4 = l x^3 + n^3 x, ideoque l x^3 + n^3 x majus quàm x^4, & lxx + n^3 majus quàm x^3. Iam $i fuerit pro- po$ita æquatio realis, erit x realis, & vel æqualis, vel major vel minor quàm m. Quòd $i fuerit æqualis vel major, erit lxx + nxx majus quàm x^3. Sin verò minor $it, erit x multò minor quàm l + n. Quare utraque duarum radicum propo$itæ æquationis ne- ce$$ariò minor erit quàm l + n. Quin & exi$tente x^4 + p^4 = l x^3 + n^3 x, erit quoque l x^3 + n^3 x majus quàm p^4. Atqui invenimus l + n majorem e$$e quàm x, ac proinde ll + nn + 2 ln majus quàm xx, & l^3 + lnn + 2lln majus quàm lxx, nec non l^3 x + lnnx + 2llnx majus quàm l x^3. Ergo l^3 x + lnnx + 2llnx + n^3 x majus erit quàm p^4, & x major quàm p^4 / l^3 + lnn + 2lln + n^3. Et quandoquidem cubus ex l + n major e$t quàm l^3 + lnn + 2lln + n^3, multò magis erit x major quàm p^4 divi$um per cubum ex l + n. Invenimus itaque quòd quælibet duarum radicum æ- quationis propo$itæ major e$t quàm p^4 divi$um per cubum ex l + n, ut & major quàm {p^4 / l^3 + lnn + 2lln + n^3}, at minor quàm l + n. Præterea, quoniam l + n major e$t quàm x, $i fuerit x [697]ÆQVATIONVM. major quàm n, erit nece$$ariò inter hos terminos l + n & n. Quòd $i verò n fuerit vel æqualis vel major quàm x, quia l x^3 + n^3 x majus e$t quàm p^4, crit & lnnx + n^3 x majus quàm p^4, & x major quàm {p^4 / lnn + n^3}. Ac proinde quælibet radicum æquationis propo$itæ major erit quàm minor horum terminorum n & {p^4 / lnn + n^3}, at minor quàm l + n.

CAPVT X. De limitibus Æquationum quatuor dimen$ionum, in quibus nullus terminus dee$t.

_Prop._ 1. x^4 - l x^3 + mmxx - n^3 x + p^4 = o.

PEr tran$po$itionem e$t l x^3 + n^3 x = x^4 + mmxx + p^4, ideo- que l x^3 + n^3 x majus quàm x^4, & lxx + n^3 majus quàm x^3. Iam $i fuerit propo$ita æquatio realis, erit & x realis, & vel æ- qualis vel major vel minor quàm n. Quòd $i fuerit æqualis vel major, erit lxx + nxx majus quàm x^3, hoc e$t, l + n major quàm x, & x minor quàm n. Multò igitur magis minor erit quàm l + n. Ergo x nece$lariò minor erit quàm l + n. Deinde ex ea- dem æquatione l x^3 + n^3 x = x^4 + mmxx + p^4 con$tat, e$$e l x^3 + n^3 x majus quàm p^4. Sed inventa e$t l + n major quàm x, ac per con$equens ll + nn + 2ln majus quàm xx, & l^3 x + lnnx + 2llnx majus quàm l x^3. Quare erit l^3 x + lnnx + 2llnx + n^3 x majus quàm p^4, & x major quàm {p^4 / l^3 + lnn + 2lln + n^3}; & quandoquidem cubus ex l + n major e$t quàm l^3 + lnn + 2lln + n^3, multò magis erit x major quàm p^4 divi$um per cubum ex l + n. Inventus e$t itaque terminus unus major & alter mi- nor quàm unaquæque radicum æquationis propo$itæ, $ive hæc duas $ive quatuor radices habuerit. Præterea, quoniam inveni- nus, quòd l + n $emper major e$t quàm x, $i ponatur x quo- que major quàm n; manife$tum e$t eam e$$e inter duos termi- nos l + n & n. Quòd $i autem x fuerit æqualis vel minor quàm n, quoniam e$t l x^3 + n^3 x majus quàm p^4; erit lnnx + n^3 x [698]DE LIMITIBVS majus quàm p^4, ideoque x major quàm {p^4 / lnn + n^3}. ergo unaquæ- que radicum propo$itæ æquationis, $ive duas, $ive tres habuerit, major erit quàm minor horum duorum terminorum n & {p^4 / lnn + n^3}, at minor quàm l + n.

_Prop._ 2. x^4 - l x^3 + mmxx + n^3 x + p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t mmxx + n^3 x + p^4 = l x^3 - x^4, ideoque l major quàm x. Similiter e$t x^4 + n^3 x + p^4 = l x^3 - mmxx, ac idcirco x major quàm {mm / l}. Præterea e$t x^4 + mmxx + p^4 = l x^3 - n^3 x, ac per con$equens xx majus quàm {n^3 / l}. De- nique e$t x^4 + mmxx + n^3 x = l x^3 - p^4, & con$equenter x^3 major quàm {p^4 / l}. Quare invenimus, unamquamque duarum ra- dicum æquationis propo$itæ majorem e$$e quàm {mm / l}, √ {n^3 / l}, & √ C. {p^4 / l}, at minorem quàm l.

Prop. 3. x^4 - l x^3 - mmxx - n^3 x + p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t l x^3 + mmxx + n^3 x = x^4 + p^4, ideoque l x^3 + mmxx + n^3 x majus quàm x^4. Iam $i propo- $ita æquatio fuerit realis, erit x realis, & vel æqualis vel major vel minor quàm maxima duarum m & n. Quòd $i fuerit æqua- lis vel major, erit l x^3 + m x^3 + n x^3 majus quàm x^4, & l + m + n major erit quàm x, & magis $i fuerit x minor quàm ma- xima duarum m & n. Quare l + m + n erit nece$$ario major quàm x. Præterea m erit aut æqualis, aut major, aut minor quàm n. Quòd $i fuerit æqualis aut major, & quidem x major quàm m, erit radix æquationis propo$itæ inter ho$ce terminos l + m + n & m. Quòd $i, exi$tente m æquali aut majore quàm n, etiam m $it æqualis vel major quàm x; erit & lmmx + m^3 x [699]ÆQVATIONVM. + n^3 x æquale aut majus quàm l x^3 + mmxx + n^3 x, ac per con$equens majus quàm p^4; ideoque x major quàm {p^4 / lmm + m^3 + n^3}. Vnde $i fuerit m vel æqualis vel major quàm n, erit x nece$$ariò major quàm minor horum duorum terminorum m & {p^4 / lmm + m^3 + n^3}; & $i n fuerit major quàm m, con$imili ra- tione demon$trabitur x etiam nece$$ariò majorem e$$e minore horum duorum terminorum n & {p^4 / lnn + mmn + n^3}. Invenimus ergo unamquamque duarum radicum æquationis propo$itæ ma- jorem e$$e minore horum terminorum m & {p^4 / lmm + m^3 + n^3}, $i m vel æqualis vel major fuerit quàm n; aut majorem minore duorum n & {p^4 / lnn + mmn + n^3}, $i n major $it quàm m; at verò $emper minorem quàm l + m + n.

_Prop._ 4. x^4 - l x^3 - mmxx + n^3 x + p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t l x^3 + mmxx = x^4 + n^3 x + p^4, ideoque l x^3 + mmxx majus quàm x^4, & lx + mm majus quàm xx. Iam $i fuerit propo$ita æquatio realis, erit & x realis, & vel æqualis vel major vel minor quàm m. Quòd $i fuerit æ- qualis vel major, erit lx + mx majus quàm xx, & l + m ma- jor quàm x; & multò magis, $i fuerit x minor quàm m. Ergo x nece$$ariò minor erit quàm l + m. Vnde $i fuerit x major quàm m, erit inter ho$ce terminos l + m & m. Quòd $i x fuerit vel æqualis vel minor quàm m, quandoquidem & l x^3 + mmxx majus e$t quàm p^4; erit lmxx + mmxx majus quàm p^4; ideo- que xx majus quàm {p^4 / lm + mm}, & x major quàm √ {p^4 / lm + mm}. Quare quælibet duarum radicum æquationis propo$itæ major erit quàm minor duorum terminorum m & √ {p^4 / lm + mm}, at mi- nor quàm l + m.

[700]DE LIMITIBVS

_Prop._ 5. x^4 + l x^3 + mmxx - n^3 x + p^4 = o.

Demon$trabitur ex tran$po$itionibus requi$itis n^3 x fore majus quàm x^4, ideoque n majorem quàm x; & n^3 x majus quàm l x^3, ac proinde {n^3 / l} majus quàm xx; & denique n^3 x majus quàm p^4, & per con$equens x majorem quàm {p^4 / n^3}. Invenimus itaque ter- minum unum majorem $ingulis radicum æquationis propo$itæ, at verò duos alios minores.

_Prop._ 6. x^4 + l x^3 - mmxx - n^3 x + p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t mmxx + n^3 x = x^4 + l x^3 + p^4, ideoque mmxx + n^3 x majus quàm x^4, & mmx + n^3 majus quàm x^3. Iam $i fuerit propo$ita æquatio realis, erit x realis, & vel æqualis vel major vel minor quàm n. Quòd $i fuerit æqualis vel major, erit mmx + nnx majus quàm x^3, & mm + nn major quàm x; & multò magis, $i fuerit x minor quàm n. Qua- re erit mm + nn $emper major quàm x, & x erit inter termi- nos mm + nn & n, $i major e$t quàm n. Quòd $i fuerit æqualis aut minor quàm n, quoniam e$t mmxx + n^3 x majus quàm p^4, erit quoque mmnx + n^3 x majus quàm p^4, ideoque x major quàm {p^4 / mmn + n^3}. Ergo quælibet duarum radicum æquationis propo$itæ major erit quàm minor horum duorum terminorum n & {p^4 / mmn + n^3}, at minor quàm mm + nn.

_Prop._ 7. x^4 + l x^3 - mmxx + n^3 x + p^4 = o.

Factis tran$po$itionibus requi$itis, demon$trabitur e$$e x mino- rem quàm m & {mm / l}, at majorem quàm {n^3 / mm} & {pp / m}.

[701]ÆQVATIONVM.

_Prop._ 8. x^4 - l x^3 + mmxx - n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 - l x^3 = n^3 x + p^4 - mmxx, ideo- que $i fuerit x^4 = l x^3, erit x = l, & l n^3 = n^3 x, & n^3 x + p^4 = mmxx, ac proinde l n^3 + p^4 = mmxx, & x = {l n^3 + p^4 / mm}. Vnde parte, $i fuerit l = {l n^3 + p^4 / mm}, hoc e$t, $i habeatur llmm = l n^3 + p^4; radicem æquationis propo$itæ fore æqualem $in- gulis terminorum æqualium l & {l n^3 + p^4 / mm}: ac idcirco, $ub$ti- tuto in hoc ca$u in æquatione propo$ita valore ip$ius p^4, nempe llmm - l n^3, ip$am e$$e divi$ibilem per x - l. Quòd $i fuerit x^4 majus quàm l x^3, hoc e$t, x major quàm l, erit quoque n^3 x + p^4 majus quàm mmxx; & $i fuerit l x^3 majus quàm x^4, hoc e$t, l major quàm x, erit & mmxx majus quàm n^3 x + p^4. Iam quandoquidem æquatio propo$ita e$t realis, erit x realis & vel æqualis, vel major, vel minor quàm p. Quòd $i fuerit æqualis vel major quàm p, $itque major quàm l, quoniam tunc n^3 x + p^4 quoque majus e$t quàm mmxx, erit & n^3 x + p^3 x majus quàm mmxx, & {n^3 + p^3 / mm} majus quàm x. Ergo in hoc ca$u erit x major quàm l, & minor quàm {n^3 + p^3 / mm}. Quòd $i autem x minori exi- $tente quàm l, ip$a $it æqualis vel major quàm p, quoniam & tunc n^3 x + p^4 minus e$t quàm mmxx, erit $imiliter n^3 x + p^3 x minùs quàm mmxx, & con$equenter {n^3 + p^3 / mm} minus quàm x. Igitur in hoc ca$u erit x minor quàm l, & major quàm {n^3 + p^3 / mm}. Quare univer$aliter apparet, æquationem propo$itam non ha- bere præter unam radicem realem ip$i l æqualem, cùm e$t llmm = l n^3 + p^4; modò quælibet radicum, $ive unam, $ive tres ha- buerit, fuerit $emper nece$$ariò inter maximum & minimum trium terminorum l, {n^3 + p^3 / mm}, & {n^3 p + p^4 / mm}.

[702]DE LIMITIBVS

_Prop._ 9. x^4 - l x^3 + mmxx + n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 - l x^3 = p^4 - mmxx - n^3 x, ideo- que $i fuerit x^4 = l x^3, hoc e$t, x = l, erit mmxx = - n^3 x + p^4, & per con$equens mmxx = - n^3 l + p^4, & xx = {p^4 - l n^3 / mm}, & x = {p^4 - l n^3 / mm}. Quòd $i ergo l æqualis e$t {p^4 - l n^3 / mm}, hoc e$t, $i fuerit llmm = p^4 - l n^3; radix æquationis propo$itæ æqualis erit unicuique terminorum æqualium l & {p^4 - l n^3 / mm}: ideoque $i in hoc ca$u in æquatione propo$ita loco p^4, $ub$tituatur ejus valor, nempe llmm + l n^3, apparebit ip$am dividi po$$e pez x - l, atque nullam aliam radicem veram admittere præter l. Si verò x^4 fuerit majus quàm l x^3, hoc e$t, x major quàm l, erit & p^4 majus quàm mmxx + n^3 x; & contra, $i fuerit l ma- jor quàm x, erit etiam mmxx + n^3 x majus quàm p^4. Iam $i æ- quatio propo$ita e$t realis, erit x realis, & vel æqualis, vel ma- jor, vel minor quàm n. E$to igitur, quòd x major quàm l $it vel æqualis vel major quàm n; quare cum & p^4 tunc majus $it quàm mmxx + n^3 x, erit quoque p^4 majus quàm mmnx + n^3 x; ideo- que {p^4 / mmn + n^3} majus quàm x. Quare in hoc ca$u erit x major quàm l, & minor quàm {p^4 / mmn + n^3}. Quòd $i x, cùm major e$t quàm l, minor fuerit quàm n, erit & p^4 majus quàm mmxx + n^3 x, ideoque multò majus quàm mmxx + nnxx, & con$e- quenter {p^4 / mm + nn} majus quàm xx, & √ {p^4 / mm + nn} major quàm x. Quare in hoc ca$u x erit major quàm l, & minor quàm √ {p^4 / mm + nn}. Quòd $i verò x, cùm minor e$t quàm l, vel æqualis fuerit vel major quàm n, erit mmxx + n^3 x majus quàm p^4, ideoque mmxx + nnxx majus quàm p^4, & xx majus quàm {p^4 / mm + nn}, & x major quàm √ {p^4 / mm + nn}. Ergo in hoc ca$u erit x [703]ÆQVATIONVM. minor quàm l, & major quàm √ {p^4 / mm + nn}. Po$tremò, cùm x minor quàm l, etiam ip$a minor $it quàm n, erit mmxx + n^3 x majus quàm p^4, & mmnx + n^3 x multò majus quàm p^4, & per con$equens x major quàm {p^4 / mmn + n^3}. Igitur x in hoc ca$u, mi- nor erit quàm l, & major quàm {p^4 / mmn + n^3}.

Quæ cum ita $int, con$tat univer$aliter, æquationem propo$i- tam non habere ni$i unam veram radicem, quæ æqualis e$t ip$i l, quando e$t llmm = p^4 - l n^3, modo unaquæque radicum, $ive unam tantùm, $ive tres habuerit, fuerit $emper nece$$ario in- ter maximum & minimum trium terminorum l, {p^4 / mmn + n^3}, & √ {p^4 / mm + nn}.

_Prop._ 10. x^4 - l x^3 - mmxx - n^3 x - p^4 = o.

Factis nece$$ariis tran$po$itionibus, demon$trabitur, quòd x major e$t quàm l, m, n, & p. Deinde erit quoque per tran$po$i- tionem l x^3 + mmxx + n^3 x + p^4 = x^4, & per con$equens l x^3 + m x^3 + n x^3 + p x^3 majus quàm x^4, & l + m + n + p ma- jor quàm x. Porrò, quoniam e$t x^4 = l x^3 + mmxx + n^3 x + p^4, erit x^4 majus quàm l x^3 + mmxx, & xx majus quàm lx + mm, ideoque multo magis x major erit quàm ll + mm & lm + mm. Similiter, cum x^3 major $it quàm lxx + mmx + n^3, erit mul- to magis major quàm l^3 + m^3 + n^3, l^3 + lmm + n^3, & 2 lmm + n^3, & $ic de reliquis terminis, quos $ub$tituere licet loco x^3, minores quàm x^3. Sic x^4 majus e$t quàm l^4 + m^4 + n^4, quàm m^4 + n^4 + p^4, & $ic de reliquis. Præterea, quoniam x major e$t quàm n & p, & l x^3 + mmxx + n^3 x + p^4 = x^4, erit l x^3 + mmxx + nnxx + ppxx majus quàm x^4, ideoque lx + mm + nn + pp majus quàm xx aliquâ quantitate. quæ quidem quantitas, etiam- $i $it incognita, $i appelletur zz, habebitur lx + mm + nn + pp = xx + zz. Quantitas autem hæc incognita zz nece$$ariò mi- nor erit quàm mm + nn + pp, aliàs, ablatis ex duabus partibus æquationis præcedentis, æqualibus, aut minori quantitate ex pri- [704]DE LIMITIBVS ma & majori ex $ecunda, e$$et reliqua lx aut æqualis, aut major quàm xx. Quod foret ab$urdum, quandoquidem x demon$tra- ta e$t major quàm l. Quare habemus hanc æquationem xx = lx + mm + nn + pp - zz, quæ erit realis, eritque x = {1/2} l + {1/4}ll + mm + nn + pp. Manife$tum verò e$t, quòd {1/4} ll + mm + nn + pp majus e$t quàm {1/4}ll + mm + nn + pp - zz. Er- go {1/2}l + {1/4}ll + mm + nn + pp major erit quàm x, ideoque ll + mm + nn + pp multo magis major erit quàm x; ita ut radix propo$itæ æquationis nece$$ariò $it inter ll + mm & {1/2} l + {1/4}ll + mm + nn + pp.

_Prop. 11._ x^4 - l x^3 - mmxx + n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 - l x^3 - mmxx = p^4 - n^3 x. Vn- de, $i fuerit x^4 - l x^3 - mmxx = o, hoc e$t, omnibus per xx divi$is, xx - lx - mm = o, erit quoque p^4 - n^3 x = o. Hoc e$t, $i $uerit xx = lx + mm, vel x = {1/2} l + {1/4} ll + mm; erit & p^4 = n^3 x, vel x = {p^4 / n^3}. Quare con$tat, $i fuerit {p^4 / n^3} = {1/2} l + {1/4}ll + mm, radicem æquationis propo$itæ fore æqualem $ingulis termino- rum æqualium {p^4 / n^3} & {1/2}l + {1/4}ll + mm. Quòd $i fuerit x^4 ma- jus quàm l x^3 + mmxx, hoc e$t, xx majus quàm lx + mm; erit p^4 etiam majus quàm n^3 x, hoc e$t, {p^4 / n^3} majus quàm x. Iam exi- $tente xx majori quàm lx + mm, erit xx = lx + mm plus ali- quâ quantitate. Quæ quidem quantitas, etiam$i $it incognita, $i v ocetur zz: habebitur xx = lx + mm + zz, & x = {1/2} l + {1/4}ll + mm + zz, eritque x major quàm {1/2} l + {1/4}ll + mm. Quare in hoc ca$u erit x minor quàm {p^4 / n^3}, & major quàm {1/2} l + {1/4}ll + mm. Quòd $i fuerit x^4 minus quàm l x^3 + mmxx, hoc e$t, xx minus quàm lx + mm; erit & p^4 minus quàm n^3 x, hoc e$t, x major quàm {p^4 / n^3}. Hinc exi$tente xx minori quàm lx + mm, [705]ÆQVATIONVM. erit xx = lx + mm minus aliquâ quantitate. Quæ $i nominetur zz, habebitur xx = lx + mm - zz, hoc e$t, x = {1 / 2} l + {1/4}ll + mm - zz, eritque x minor quàm {1/2} l + {1/4}ll + mm. Ergo in hoc ca$u erit x major quàm {p^4 / n^3}, & minor quàm {1/2}l + {1/4}ll + mm. Quare univer$aliter pater, radicem æquationis propo$itæ æqualem e$$e ip$i {p^4 / n^3} & {1/2}l + {1/4}ll + mm, quando {p^4 / n^3} æquatur ip$i {1/2}l + {1/4}ll + mm; Sin $ecus, quamlibet radicum, $ive unam tantùm, $ive tres habuerit, $emper e$$e inter ho$ce terminos {p^4 / n^3} & {1/2}l + {1/4}ll + mm}.

_Prop._ 12. x^4 + l x^3 + mmxx - n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 - p^4 = n^3 x - l x^3 - mmxx; ideo- que $i fuerit x = p, erit quoque n^3 x = l x^3 + mmxx, & x = {n^3 / lp + mm}. Vnde con$tat, $i lpp + mmp æquetur n^3, radi- cem æquationis fore æqualem $ingulis terminorum æqualium p & {n^3 / lp + mm}. Quòd $i fuerit x^4 majus quàm p^4, hoc e$t, x major quàm p, erit quoque n^3 x majus quàm l x^3 + mmxx. Iam $i æ- quatio propo$ita e$t realis, erit & x realis, & vel æqualis, vel major, vel minor quàm m. Quòd $i fuerit æqualis vel major quàm m, & eadem quantitas x etiam major $it quàm p, quandoquidem & tunc n^3 x majus e$t quàm l x^3 + mmxx, erit n^3 x majus quàm lmxx + mmxx, & {n^3 / lm + mm} majus quàm x. Quare in hoc ca$u erit x major quàm p, & minor quàm {n^3 / lm + mm}. Quòd $i exi$tente x majore quàm p ip$a minor $it quàm m, erit n^3 x majus quàm l x^3 + m x^3, & {n^3 / l + m} majus quàm xx. Ergo in hoc ca$u erit x major quàm p, & minor quàm √ {n^3 / l + m}. Quòd $i verò, x minori exi$tente quàm p, ip$a $it major quàm m, vel eidem æqualis, quan- doquidem & tunc n^3 x minus e$t quàm lx + mmxx, erit n^3 x [706]DE LIMITIBVS minor quàm l x^3 + m x^3, hoc e$t, xx majus quàm {n^3 / l + m}. Quare in hoc ca$u erit x minor quàm p, & major quàm √ {n^3 / l + m}. Deni- que, cùm fuerit x minor quàm p, & ip$a etiam minor quàm m, quoniam & tunc n^3 x minus e$t quàm l x^3 + mmxx, erit n^3 x mi- nus quàm lmxx + mmxx, & x major quàm {n^3 / lm + mm}. Vnde con$tat univer$aliter, radicem æquationis propo$itæ e$$e æqua- lem $ingulis terminorum æqualium p & {n^3 / lp + mm}, cùm e$t lpp + mmp æquale ip$i n^3; $ed cùm inæquales $unt, e$$e radicem æ- quationis propo$itæ nece$$ariò inter majorem & minorem termi- norum p, √ {n^3 / l + m}, & {n^3 / lm + mm}.

_Prop._ 13. x^4 + l x^3 + mmxx + n^3 x - p^4 = o.

Factis nece$$ariis tran$po$itionibus, demon$trabitur x fore mi- norem quàm p, √ C. {p^4 / l}, √ {p^4 / mm}, & {p^4 / n^3}; at verò majorem quàm {p^4 / p^3 + lpp + mmp + n^3}.

_Prop._ 14. x^4 + l x^3 - mmxx - n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 - n^3 x = mmxx + p^4 - l x^3; ideo- que $i fuerit x^4 = n^3 x, hoc e$t, x = n, erit mmxx + p^4 = l x^3, hoc e$t, {mmnn + p^4 / l} = x^3. Quòd $i fuerit x major quàm n, erit & mmxx + p^4 majus quàm l x^3: $in minor fuerit, erit mmxx + p^4 minus quàm l x^3. Iam, $i x major e$t quàm n, & etiam vel æqua- lis vel major quàm p, quandoquidem & tunc mmxx + p^4 majus e$t quàm l x^3, multo magis erit mmxx + ppxx majus quàm l x^3, hoc e$t, {mm + pp / l} majus quàm x. Ergo in hoc ca$u erit x major quàm n, & minor quàm {mm + pp / l}. Quòd $i x major fuerit quàm n, & etiam minor quàm p, quoniam & tunc mmxx + p^4 majus e$t quàm l x^3, erit quoque mmpp + p^4 majus quàm l x^3, hoc e$t, x^3 minor quàm {mmpp + p^4 / l}, & x minor quàm √ C. {mmpp + p^4 / l}. [707]ÆQVATIONVM. Quare in hoc ca$u erit x major quàm n, & minor quàm C. {mmpp + p^4 / l}. Quòd $i x minor fuerit quàm n, & vel æqualis vel major quàm p, quandoquidem & tunc mmxx + p^4 minus e$t quàm l x^3, erit quoque mmpp + p^4 minus quàm l x^3, & x major quàm C. {mmpp + p^4 / l}. Ergo in hoc ca$u erit x minor quàm n, & major quàm C. {mmpp + p^4 / l}. Quòd $i verò x minor fuerit quàm n, & ip$a etiam minor $it quàm p, quoniam & tunc mmxx + p^4 minor e$t quàm l x^3; erit quoque mmxx + ppxx minus quàm l x^3, & {mm + pp / l} minus quàm x. Quare in hoc ca$u, erit x minor quàm n, & major quàm {mm + pp / l}. Vnde univer$aliter apparet, radicem æquationis propo$itæ nece$$ariò e$$e inter maximum & minimum trium terminorum n, {mm + pp / l}, & C. {mmpp + p^4 / l}.

_Prop._ 15. x^4 + l x^3 - mmxx + n^3 x - p^4 = o.

Per tran$po$itionem e$t x^4 + l x^3 - mmxx = p^4 - n^3 x; ideo- que $i fuerit x^4 + l x^3 - mmxx = o, $eu, divi$is omnibus termi- nis per xx, xx + lx - mm = o; erit quoque p^4 - n^3 x = o, hoc e$t, $i e$t xx = - lx + mm, vel x = - {1/2} l + {1/4}ll + mm erit p^4 = n^3 x, $eu x = {p^4 / n^3}. Vnde patet, $i {p^4 / n^3} e$t æquale ip$i - {1/2}l + {1/4}ll + mm, radicem æquationis propo$itæ e$$e æqualem $in- gulis terminorum æqualium {p^4 / n^3} & {1/2} l + {1/4} ll + mm. Quòd $i fuerit x^4 + l x^3 majus quàm mmxx, hoc e$t, xx + lx majus quàm mm, erit quoque p^4 majus quàm n^3 x, hoc e$t, {p^4 / n^3} majus quàm x. Ac proinde cum xx + lx majus $it quàm mm, erit xx + lx majus quàm mm aliquâ quantitate. Quantitas autem hæc, licèt $it incogni- ta, vocetur zz, eritque xx + lx = mm + zz, $eu xx = - lx + mm + zz, hoc e$t, x = - {1/2} l + {1/4}ll + mm + zz, ideoque x major quàm - {1/2}l + {1/4}ll + mm. Ergo in hoc ca$u x minor erit quàm {p^4 / n^3}, & major quàm - {1/2} l + {1/4}ll + mm. Quòd $i fuerit x^4 + l x^3 mi- [708]DE LIMITIBVS ÆQVATIONVM. nus quàm mmxx, hoc e$t, xx + lx minus quàm mm, erit quo- que p^4 minus quàm n^3 x, hoc e$t, x major quàm {p^4 / n^3}. Hinc cum xx + lx minus $it quàm mm, erit xx + lx minor quàm mm ali- quâ quantitate. Vocetur quantitas hæc quamvis incognita zz, eritque xx + lx + zz = mm, vel xx = - lx + mm - zz, hoc e$t, x = - {1/2} l + {1/4}ll + mm - zz, ideoque x minor erit quàm - {1/2} l + {1/4}ll + mm. Quare in hoc ca$u erit x major quàm {p^4 / n^3}, & minor quàm - {1/2}l + {1/4}ll + mm. Atque ita in genere per- $picuum e$t, cùm {p^4 / n^3} æquatur ip$i - {1/2}l + {1/4}ll + mm, radicem æquationis propo$itæ æqualem e$$e $ingulis terminorum æqua- lium {p^4 / n^3} & - {1/2}l + {1/4}ll + mm; $in minus, quamlibet radicum, $ive unam tantùm, $ive tres habuerit, nece$$ariò e$$e inter ho$ce terminos {p^4 / n^3} & - {1/2}l + {1/4}ll + mm.

FINIS. [709] JOHANNIS DE WITT ELEMENTA CVRVARVM LINEARVM. Edita

Operâ FRANCISCI à SCHOOTEN, in Academia Lugduno-Batava Mathe$eos Profe$$oris.

_AMSTELODAMI,_ Ex Typographia BLAVIANA, MDC LXXXIII. _Sumptibus Societatis._

[710] [711] _Clari$$imo, Docti$$imoque Viro_, D°. FRANCISCO à SCHOOTEN, IOHANNES DE WITT S. P. D.

LInearum rectarum, angulorum- que, quos comprehendunt, ut & figurarum rectilinearum, quœ inde na$cuntur, nec non Circu- lorum naturam veram atque in- trin$ecam, proprietate$que prœ- cipuas, meo quidem judicio, $atis per$picuè tradi- derunt Antiqui, ac quo pacto ex ii$dem traditis, imò ex paucis & principalioribus eorundem principiis, quœlibet Problemata Plana, ac gene- raliter quœcunque in linearum rectarum, angu- lorum, figurarumque rectilinearum, nec non Cir- culorum contemplatione & cognitione de$idera- ri queunt, re$olvantur atque eruantur, univer- $ali quâdam viâ & Methodo Analyticâ, per Æquationum inventionem, harumque re$olutio- nem, pleniùs planiú$que à Recentioribus o$ten$um e$t; Adeò ut vel unico Circulo dato, utut exiguo aut ingenti, quœcunque Problemata Plana per $ol as line as rectas unu$qui$que, in dictis Antiquo- rum Recentiorumque Geometrarum prœceptis mediocriter ver$atus, facillimè re$olvat; ac pro- [712] inde de ii$dem vel plura vel alio modo propo$ita ac demon$trata quœdam de$iderare, & $uper- vacuum & ineptum $emper exi$timavi. At ve- rò cum cœterarum linearum curvarum Elemen- ta, prout a Veteribus tradita at que à Recentiori- bus explicata $unt, diligentiùs con$ider a$$em, ori- ginem earum è $olido peti atque inde ip$as in pla- num transferri natur ali ordini, qui in Mathe- maticis quam maximè ob$ervandus e$t, omnino contrarium duxi; quemadmodum & demon- $tr ationes in ii$dem Elementis propo$itas, multis in locis eadem de cau$a & propter varias ratio- num compo$itiones, quibus $œpe innituntur, $ub- ob$cur as, ac longa Propo$itionum $erie Lectori- bustœdio memoriœ que oneri e$$e judicavi. Atque eâ quidem contemplatione excitatus jampridem, dum $tudiis humanioribus Liber aliumque Ar- tium doctrinœ incumbere mihi otium er at, anim- adverti, non eas $olùm, quas vulgò _Coni $e-_ _ctiones_ appellarunt, $ed & omnes omnino cur- vas lineas, cuju$cunque $int generis, multiplici- ter quidem ex varia corporum diver$imodè com- po$itorum aut figuratorum $ectione gigni, at ve- rò earundem $ingulas infinitis quoque modis in plano generari, ip$arum atuem autem naturam & pro- prietates ex ea generatione multò faciliùs quam ex corporum $ectione deduci, ac firmiter mihi per- $ua$um habeo, nullam aliam e$$e cau$am, quod [713] linearum curvarum $ecundi generis ulteriorum- que graduum ortus, natura, proprietas, atque e$$entia, cum exacta $pecierum enumer atione, à nemine antehac explicata ac demon$trata $int, quam quòd tam in tractatione ortus & genera- tionis, quam in demon$tratione e$$entiœ ac pro- prietatum linearum curvarum primi generis à natur ali & $implici$$ima via deflexum $it, ut- pote cum earundem contemplatio, prout in plano $implici$$imè & quidem diver$imodè generan- tur, intellectum & imaginationem ad gene$in linearum curvarum $ecundi generis qua$i $ponte ducat. Cumque eorum, quœ antebac, dum per otium licuit, eò $pectantia meditatus $um, tu nunc amici$$ime _Schooteni,_ copiam tibi fieri de$ideres, en, quantum in me e$t, de$iderio tuo $atisfacio, quœque de eodem argumento a me quondam con- $cripta ac pene in ordinem redacta inveni, jam tibi mitto, tuique omnino juris facio, cœtera au- tem, quœ $par$im tantùm annotata $unt, $i modò graviora id ferent negotia, recolligam, debito- que ordine conjungam; recollecta, at que ordinata $uo quoque tempore tibi mi$$urus, Vale. Hagœ Com. _VIII_ Octobr. Anni _M. DC. LVIII_.

[714] _Fig._ I. P E D H F A B I C K X G N M O Q P R _Fig._ II. E D P L T C A B H F K G _Fig._ III. F H D P A L E B N K I Q C G X M P O R _Fig._ IV. E D C H L I B G F P K A [715] JOHANNIS DE WITT ELEMENTA CVRVARVM LINEARVM. LIBER PRIMVS. CAPUT I. DEFINITIONES PRIMÆ I.

SI per rectam lineam immotam altera recta certo $ui puncto $ibi $emper pa- rallela moveatur aut incedat, eodem- que illo motu anguli cuju$dam rectili- nei, circa punctum fixum (quod idem $it cum ejus vertice) circulariter mo- bilis, crus unum $emper per prædi- ctum mobile punctum tran$iens $ecum ducat, atque ita $imul cruris alterius, & dictæ lineæ incedentis inter$e- ctione curva de$cribatur linea; recta, quæ, utl prædictum e$t, $ibi $emper parallela movetur aut incedit, _De$cri-_ _bens_ dicetur.

II.

Altera verò recta, immota manens, _Directrix_ voca- bitur.

III.

Prædictus autem angulus rectilineus, atque is qui ei e$t deinceps, _Angulorum mobilium_ nomine venient.

[716]ELEM. CURVARUM IV.

At quos _de$cribens_ ad _directricem_ efficit, _Anguli ad_ _Directricem_ dicentur.

V.

Punctum fixum, circa quod _angulus mobilis_ circulari- ter movetur, _Polus_ nuncupabitur.

VI.

Ea autem _de$cribentis_ pars, quæ inter _Polum & dire-_ _ctricem_ intercipitur, _Intervallum_ nominabitur.

VII.

Crus _anguli mobilis,_ quod _de$cribens_ $ecum ducit, _Crus_ _Patiens._

VIII.

Alterum verò crus, quod à _de$cribente_ $ecatur, _Crus_ _Efficiens,_ & per anguli verticem productum, _Linea Effi-_ _ciens_ appellabitur.

IX.

Cum _de$cribens_ per _Polum_ tran$it, ac proinde & cum _crure patiente_ coïncidit, e$$e tam _de$cribentem_ quàm _crus patiens_, ut & _lineam efficientem_ totumque _angulum_ _mobilem_ in _$tatione prima_ con$titutum dicemus; ac quo- ties de iis $impliciter $ermo erit in tali ip$as po$itione con- $iderabimus,

X.

Quamlibet curvam, inter$ectione, uti prædictum e$t, in plano genitam, de$criptam dicemus, _efficiente_ atque _intervallo_ con$ideratis, ut exhibentur ac $ibi invicem junguntur _in $tatione prima;_ adeò ut _efficiens_ cum _inter-_ _vallo,_ quod tam cum ip$a _de$cribente_ quam cum _crure_ _patiente_ in eadem $tatione coïncidit, _angulum mobilem_ utrinque con$tituat.

[717]LIB. I. CAP. I.

Vt in appo$itis figuris, $i recta HG $ibi $emper parallela certo $ui puncto, puta H, moveri concipiatur per immotam EF, eo- demque illo motu $ecum ducere crus BH anguli HBG, circu- _Fig._ I. P E D H F A B I C K X G N M O Q P R _Fig._ II. E C D I P L H F B A G K _Fig._ III. F H D P A L E B N K I Q C G X M P O R _Fig._ IV. E D C H L I B G F P K A [718]ELEM. CVRVARVM lariter mobilis circa punctum B; ita ut idem crus BH $emper tran$eat per prædictum ip$ius HG punctum H, $imulque alte- rius cruris BG ac dictæ lineæ HG inter$ectione G de$cribatur curva linea BG: erunt

H G _de$cribens._

EF _directrix._

HBG, HBP _anguli mobiles._

FHG, EHG _anguli ad directricem._

B _Polus._

BD _intervallum._

BH _crus patiens._

BG _crus efficiens._

PG _linea efficiens._

DK _de$cribens in $tatione prima,_ $ive _de$cribens_ $impliciter.

DBC, DBA _anguli mobiles in $tatione prima._

AC _efficiens in $tatione prima,_ $ive _efficiens_ $impliciter.

Curvam BG, _efficiente_ AC, _intervallo_ verò BD de$eriptam di- cemus; ET apparet, cùm _efficiens_ PG e$t in $tatione AC, _crus pa-_ _tiens_ BH coïncidere cum _intervallo_ BD; ac _de$cribentem_ HG tunc e$$e in $tatione D K, atque per _efficientem & intervallum_ con$titui utrinque _angulos mobiles_ DBC, DBA.

THEOREMA I. Propo$itio I.

Quâlibet _efficiente,_ & quocunque _intervallo,_ $i _anguli_ _mobiles_ æquales $intiis, qui _ad directricem_ $unt ab eadem parte, curvâ de$criptâ, hoc ip$i proprium erit, ut quæ- vis recta à quolibet curvæ puncto ad _de$cribentem effi-_ _cienti_ æquidi$tans applicata po$$it rectangulum, $ub _in-_ _tervallo_ atque ea _de$cribentis_ parte, quæ inter _Polum_ & applicatam intercipitur, contentum.

Sit _efficiente_ ABC, _intervallo_ BD, & _directrice_ EF de$cripta curva BG; ita ut _angulus mobilis_ DBA$it æqualis angulo EDB _ad directricem,_ $itque à puncto G in curva utcunque a$$umpto ad _de$cribentem_ DBK applicata recta GK _efficienti_ AC parallela: dico quadratum applicatæ GK rectangulo DBK æquale e$$e.

[719]LIB. I. CAP. I.

Con$titutis enim tam _angulo mobili_ quàm _de$cribente_ in $tatione uti $uêre, cùm per ip$arum inter$ectionem de$criptum e$t pun- ctum G, veluti in HBG & HIG: $i tam _angulus mobilis_ quàm is _Fig._ I. P E D H F A B I C K X G N M O Q P R _Fig._ II. E C D I P L H F B A G K _Fig._ III. F H D P A L E B N K I Q C G X M P O R _Fig._ IV. E D C H L I B G F P K A [720]ELEM. CVRVARVM qui ad _directricem_ e$t rectus $it, uti in prima $igura, erit ut HI per Cor- 8 $exti Eucl. ad IB, ita IB ad IG, id e$t , ut D B ad G K, ita G K ad B K. ac proinde quadratum rectæ G K rectangulo D B K æquale per 3 4 primi. erit.

At verò $i obliquus fuerit uterque angulorum A B D, E D B, per 17 $exti. uti in cæteris $iguris, $ecabunt $e$e _efficiens & directrix_ productæ ad eas partes, ubi _angulus mobilis,_ isque qui ad _directricem_ e$t, acu- ti erunt. $it itaque ip$arum inter$ectio in L puncto. Quoniam igi- per 29 primi. per 6 primi. in ca$u fig. II & $imili- bus. in ca- $ib. fig. III & IV, aut $imili- bus. in ca$u fig. II. & $im. in ca$ib. fig. III & IV, aut $imilibus. per 29 primi. per 29 primi. per 32 primi. per 4 $exti. per 3 4 primi. per 17 $exti. tur tam anguli LBD, LDB, ex con$tructione, quàm LIH, LHI, propter parallelas D B, H I, æquales $unt ; erunt quo- que tam lineæ LD, LB, quàm LH, LI; ac proinde & com- po$itæ vel re$iduæ DH, BI æquales. Cum autem, an gulis DBI, HBG ii$dem, $ive æqualibus exi$tentibus, addito , vel ablato communi angulo HBI, angulus DBH angulo IBG, id e$t , B G K, fiat æqualis, atque angulus BDH ex con$tructione angulo DBI, id e$t , BKG, $it æqualis: erunt triangula BDH, GKB æquiangula, eritque proinde , ut BD ad DH $ive BI, hoc e$t, ad G K, ita eadem G K ad KB. quare, ut$upra , quadratum applicatæ GK rectangulo DBK æquale erit. Quod e$t propo$itum.

Con$tat itaque, curvam inter$ectione, uti prædictum e$t, de$criptam, eam ip$am e$$e, quæ Veteribus Para- bola; _Polumque_ idem punctum quod vertex; _lineam_ au- tem _de$cribentem in $tatione prima_ eandem quæ diame- ter, aut $i _anguli mobiles_ recti $uerint, quæ axis; _inter-_ _vallum_ verò idem quod latus rectum $ive recentioribus Parameter ad eandem diametrum eundemvè axem per- tinens; atque _e$$icienti_ parallelas, eas, quæ ordinatim ad diametrum vel axem applicatæ dicebantur; quare & eadem nomina retinento.

_Corollarium_ I.

Cum _de$cribentis efficientisque_ inter$ectio quibu$cunque $tationi- bus in uno tantùm puncto fiat, mani$e$tum e$t, _de$cribentem_ in qua- [721]LIB. I. CAP. I. Fig. I. P E D H F A B I C K X G N M O Q P R cunque $tatione, id e$t, rectas omnes diametro æquidi$tan- tes, in uno tantùm puncto Parabolæ oc- currere.

_Corollarium_ 2.

Cumque continuo _de$cribentis à Polo_ re- ce$$u major major- que $emper $iat an- gulus, quem _crus effi-_ _ciens_ con$tituit ad _li-_ _neam efficientem in_ _$tatione prima_, veluti G B I, manife$tum Fig. III. E F H D P A L N B K I Q M X G C P O R e$t, quamlibet re- ctam à _Polo_ ad quod- libet curvæ punctum ductam, ut, ex. gr., B G, totam intra Pa- rabolam, productam autem, uti ad R, ex- tra Parabolam ca- dere.

_Corollarium_ 3.

Con$tat præterea angulum G B K in- definitè quidem di- minui, omnique pro- po$ito angulo recti- lineo minorem reddi po$$e; $ed _crus_ tamen _efficiens_ B G nunquam cum _de$cribente_ B K coincidere, multò mi- nùs ip$am tran$ire: ad hoc enim nece$$um foret, ut _crus patiens_ [722]ELEM. CVRVARVM BH _directrici_ E F foret parallelum , aut certè ut caderet infra _per_ 29 _primi_. eam, quæ à _Polo directrici_ æ quidi$tans ducta e$$et, quod planè im- po$$ibile e$t, cum _directriceni_ $emper $ecet.

_Corollarium_ 4.

Ideoque apparet, rectas omnes, quæ Parabolæ axem vel dia- metrum $ecant, productas tandem Parabolæ occurrere. Secet cnim recta K X diametrum B K M, ac _crus efficiens_ B G, in ea $ta- tione con$titutum, ut K B G angulus minor $it dato angulo M K X , per Parabolam tran$eat in puncto G. Quoniam igitur _juxta_ _Cor. præ-_ _cedens_. recta K X cruri B G occurrit, aut eidem occurret inter B & G, quo ca$u ip$a producta etiam curvæ B G occur$ura e$t, auteidem _per Co-_ _rol. 2 bu-_ _jus_. in ip$o G puncto occurret, quo ca$u & $imul Parabolæ ibidem occurret, aut denique ip$i B G occurret ad partes G productæ, quo utique ca$u priùs Parabolæ occurret. _per Cor._ _2 hujus_.

_Corollarium_ 5.

Manife$tum quoque e$t, applicatas omnes, utrinque Parabolâ terminatas, ab axe aut diametro bifariam dividi. Vt, $i ducta $it applicata N M O, quoniam tam quadratum N M quàm qua- _per I_ _bujus_. dratum M O æquale e$t rectangulo D B M: erunt quoque eadem quadrata inter $e æqualia, ac proinde & rectæ N M, M O æquales.

_Corollarium_ 6.

Patet quoque præcedentis conver$um, nempe non po$$e alias rectas præter eas, quæ _efficienti_ æquidi$tant, in Parabola ab axe $i- ve diametro bifariam $ecari. Si enim O Q, quæ non $it æquidi- $tans ip$i A C, ab axe $ive diametro B P bi$ariam divideretur in P, ductâ O N _efficienti_ A C parallelâ, quæque proinde ab eodem axe $ive diametro bi$ariam quoque $ecabitur in M, foret O P ad _per Co-_ _rol. prœ-_ _cedens._ P Q, ut O M ad M N: ideoque ducta recta per N & Q e$$et diametro parallela, ac Parabolæ occurreret in duobus punctis N _per_ 2 _$exti_. & Q. quod fieri non pote$t.

Itaque non $olùm applicatæ omnes à diametro bifa- _juxta_ _Corol_. i _hujus._ riam dividuntur, $ed & quæ à diametro bi$ecantur ad [723]LIB. I. CAP. I. eandem ordinatim applicatæ $unt: & $i diameter re- ctam quamlibet in Parabola ductam bifariam dividat omnes quoque ip$i æquidi$tantes bifariam $ecabit.

Fig. I. P E D H F A B I C K X G N M O R Q P _Corollarium_ 7.

Ex demon$tratis quoque facilè colli- gitur, applicatarum quadrata ad $e invi- cem e$$e, $icut ad $e invicem $unt diame- tri portiones inter verticem & applica- tas interceptæ. Vt, $i applicatæ $int G K, N M, erit qua- _per I_ _bujus._ dratum rectæ G K ad quadratum ip$ius N M, ut rectangu- Fig. III. F H D P A E L B N Q K I M X G C P O R lum D B K ad re- ctangulum D B M, id e$t , ut B K ad _per I_ _$exti._ BM.

_Corollarium_ 8.

Ex ip$a porrò de- $criptione mani$e- $tum e$t, _efficientem in_ _$tatione prima_, id e$t, rectam, quæ per _Po-_ _lum_ $ive verticem ap- plicatis æquidi$tans ducitur, ibidem Pa- rabolam nec in a- lio præterea puncto contingere, multò minùs eandem $eca- [724]ELEM. CVRVARVM re. Sumpto enim in curva præter _Polum_ B puncto utcunque, velu- ti G, $i _crus e$$iciens_ eidem applicetur, utiin po$itione B G, con$ti- tue tur ab ip$o & e$$iciente angulus, ut G B C: atque adeò punctum G, utcunque $umptum, id e$t, tota Parabola, præter _Polum_ B, in- fr a _efficientem_ A B C cadet.

_Corollarium_ 9.

Con$tat quoque ex antedictis, non po$$e aliam rectam præter _efficientem_ Parabolam in _Polo_ $eu vertice contingere. Quoniam enim alia quævis recta per B ducta, ex. gr., P R, angulum con- $tituit cum _efficiente_ A C, ut R B C, $i à _Polo_ ad _directricem_ ducatur recta B H, ita ut eidem angulo R B C æqualis $it angulus D B H, ac per punctum H agatur recta diametro parallela, ut H G: erit ea ip$a _de$cribens,_ & H B R _angulus mobilis_, utpote æqualis _angulo_ _mobili_ D B C; B R verò _crus efficiens_: ac proinde ip$arum H G, B R inter$ectio G in Parabola. Quare cum recta P R non in puncto B $olummodo, $ed & in puncto G Parabolæ occurrat, ac tota B G recta intra curvam cadat, non continget recta P R _per Co-_ _rol. I bu-_ _jus._ Parabolam, $ed eandem $ecabit.

Itaque omnes rectæ in Parabola ductæ, quæ contin- genti in vertice æquidi$tant, ordinatim ad diametrum applicantur $ive ab eadem diametro bifariam dividun- tur; & contra, quæ cuilibet rectæ, à diametro bifariam divi$æ, per verticem æquidi$tans ducitur, Parabolam in vertice contingit.

_Corollarium_ 10.

Ex dictis quoque obvium e$t, quo pacto datâ po$itione Para- bolæ diametro, ejusque vertice, & latere recto, nec non angulo, quem ordinatim applicatæ faciunt ad eandem diametrum, ip$a Parabola in plano de$cribatur. Si enim de$cribendæ Parabolæ dia- meter $it B K, vertex B, latus rectum ad eandem diametrum pertinens B D, (quod quidem ip$i diametro in directum $it po$i- tum,) atque angulus quem faciunt ad dictam diametrum or dina- tim applicatæ A B K vel C B K: oportet, ductâ per D. lateris recti [725]LIB. I. CAP. I. Fig. I. P E D H F A B I C K X G N M O Q P R Fig. III. F H D P A L E N B K I Q M X G C P O R terminum rectâ E D F in angulo E D B ip$i A B D æquali, _e$$icien-_ _te_ A C, & _intervallo_ B D, ad _directricem_ E F curvam de$cribere, ut N B G: eritque hæ cip$a, quæ de$cribenda proponitur Parabola.

[726]ELEM. CVRVARVM THEOREMAII. _Propo$itio_ 2.

Si per a$$umptum utcunque in Parabola punctum re- cta ducatur, axi diametrovè parallela, erit quoque a$- $umptum punctum Parabolæ vertex, ductaque parallela itidem diameter.

Sit Parabola quælibet H A M, cujus axis diametervè A B, & latus rectum ad eandem pertinens A C; $itque per punctum M, in curva utcunque a$$umptum, ducta recta M O, axi$ive diame- tro A B parallela: dico a$$umptum quoque punctum M verti- cem, dictamque M O diametrum e$$e; imò $i ductâ, per M rectâ S V, ita ut ab axe $ive diametro A B extra Parabolam ab$cindat portionem A I æqualem A B, quæ inter verticem A & applica- tam M B intercipitur; productâque O M ad K, ita ut $it M K ip$is A B vel A I & I M tertia proportionalis, _efficiente_ S V, _inter-_ _vallo_ verò M K Parabola de$cribatur: dico hanc cum expo$ita Parabola H A M eandem $ore, ita ut altera alteri per omnia con- gruat, ac proinde non $olùm M O diametrum, atque M verti- cem fore, $ed & M K latus rectum e$$e ad dictam diametrum M O pertinens, & S V Parabolam in vertice M contingere, omnesque ip$i parallelas in Parabola ductas ab M O bi$ariam dividi, atque ad hanc ip$am M O or dinatim applicari.

Sit enim in expo$ita Parabola H A M a$$umptum præterea aliud quodpiam punctum, ex. gr., H; $itque ab eodem ducta H G ad axem $ive diametrum A B ordinatim applicata, nec non H O ip$i S V æquidi$tans, quarum prior, $i opùs fuerit producta, rectæ K O occurrat in E; po$terior verò, itidem producta, ubi opùs fuerit, prædictum axem $ive diametrum A B $ecet in D. Etap- paret , $i quadratum rectæ H O æquale $it rectangulo K M O, _ex_ I _bujus._ Parabolam, quæ _efficients_ S V, _intervallo_ verò M K de$cribetur, per punctum quoque H tran$ituram. E$$e autem quadratum re- ctæ H O æquale rectangulo K M O multifariam id quidem, &, meo $altem judicio, breviter $impliciterque $atis in eum qui $e- quitur modum demon$tratur. _per_ I _bujus, &_ _17 $exti._

Quoniam e$t ut C A ad M B, ita M B ad B A, erit, dupli- [727]LIB. I. C A P. I Fig. I. K S P C I A B M H G E D V O Fig. II. K S P I C D A E G V H M B O V Fig. III. S C K P I A M B D V O H E G [728]ELEM. CVRVARVM catis con$equentibus, ut C A ad duplam M B $eu ad G E bis, ita _per_ 29 _primi, &_ _4 $exti._ MB ad BI, hoc e$t , ita H G ad G D: ac proinde contentum $ub mediis, nempe rectangulum H G E , bis, æquale contento $ub _per_ 16 _$exti._ extremis, nimirum rectangulo $ub C A & G D. Vnde cum bi- na quadrata rectarum H G & B M $eu G E æqualia $int binis _per_ I _bujus._ rectangulis C A G & C A B $eu C A I, id e$t , rectangulo $ub C A & I G: erunt quoque, additis demptifve utrinque æqua- _per_ I _$ecundi._ libus, nimirum rectangulo H G E bis ab una, ac rectangulo $ub _in ca$u_ _fig. I &_ _$imili-_ _bus_. _in ca$u_ _fig. II & III ac $imilibus_. C A & G D ab altera parte , compo$ita <_>a vel re$idua <_>b, nempe _quippe per $upra demon$trata rectangulum H G E bis æquale e$t re-_ _ctangulo $ub_ C A & G D. quadratum E H ac rectangulum $ub C A & I D $eu M O æqua- lia.

in ca$u enim fig. I, $i ab una parte ad bina quadrata rectarum H G & G E addatur rectangulum H G E bis, compo$itum $it E H quadratum, per 4 $e- cundi; ac $i ab altera parte ad rectangulum $ub C A & I G addatur rectangulum $ub C A & G D, fit, per I $ecundi, rectangulum $ub C A & I D $eu M O. Eodem modo, $i in ca$i- bus fig. II & III ab una parte à binis quadratis rectarum H G & G E auferatur rectangu- lum H G E bis, re$iduum erit, per 7 $ecundi, E H quadratum; ac $i ab altera parte à rectan- gulo $ub C A & I G au$eratur rectangulum $ub C A & G D re$iduum erit, per I $ecundi, rectangulum $ub C A & I D $eu M O.

Ideoque cum $it ut B M quadratum ad MI quadratum, $ive ut C A B rectangulum ad rectangulum $ub K M & A B, hoc e$t, _per_ I _bujus, &_ _ex bypo-_ _the$i._ ut C A ad K M, $eu, a$$umptâ communi altitudine M O, ut præ- dictum rectangulum $ub C A & M O ad K M O, rectangulum, ita E H quadratum ad H O quadratum; $itque rectangulum _per_ 17 _$exti, &_ _ex bypo-_ _the$i._ $ub C A & M O, ut jam o$ten$um e$t, æquale quadrato E H: erit quoque rectangulum K M O quadrato H O æquale.

Vnde cum punctum H, ubicunque id in expo$ita Parabola _per_ I _$exti._ A H a$$umptum fuerit, $emper quoque $it in Parabola, quæ _effi-_ _cients_ S V, _intervallo_ verò M K de$cribitur: $equitur alteram alte- _per_ 4 _& 22_ _$exti_. ri per omnia congruere, ideoque hanc cum illa eandem e$$e; ita ut con$tet veritas eorum, quæ proponebantur.

_per_ 14 _quinti_. _Corollarium_ I.

Ex antedictis manife$tum e$t, quòd, ductis in Parabola binis quibu$libet rectis $ibi invicem æquidi$tantibus, quæ utramque bi$ariam dividit recta linea illius diameter exi$tat. Quippe quæ per medium æquidi$tantium unius diameter ducetur, $ive hæc $it ip$a diameter ex generatione, $ive eidem parallela, per medium [729]LIB. I. CAP. I. Fig I. K S P C I A B M H G E D V O Fig. II. K S P I C D A E G H M B O V Fig. III. S C K P I A M B D V O H E G [730]ELEM. CVRVARVM quoque alterius æquidi$tantium tran$ibit . Atque ita apparet, _per con-_ _clu$ionem_ _6 Cor. I_ _bujus._ quo pacto datæ cuju$libet Parabolæ diametrum $imulque ordina- tim ad eandem applicatas in venire liceat.

_Corollarium_ 2.

Patetque porrò, qua$libet rectas Parabolam ubivis contingen- tes, atque ordinatim à puncto contactus ad diametrum applica- tas, æquales utrinque à vertice diametri portiones ab$cindere; &, vice versâ à terminis applicatarum per diametrum ductas, ita ut æquales utrinque à vertice diametri portiones ductæ applica- tæ que ab$cindant, Parabolam in dictis terminis contingere. Re- ctam enim S V, ex eo quòd æquales $int A I, A B, Parabolam in puncto M utcunque a$$umpto contingere, nunc demon$tra- _in 2 bu-_ _jus._ tum; at nec aliam rectam in puncto M Parabolam contingere po$$e, $uperiùs o$ten$um e$t.

_per_ 9 _Cor._ 1 _bujus._ _Corollarium_ 3.

Atque hinc non difficulter colligitur, quo pacto à quolibet puncto, non intra Parabolam dato, recta ducatur, quæ Parabo- lam contingat. Inventis enim diametro quâcunque & rectis, _per_ 1 _Corol._ 2 _bujus_. quæ ad illam ordinatim applicantur, $i in eju$dem diametri ter- mino $it datum punctum, notum nunc e$t rectam per idem pun- _per_ 8 _& 9 Co-_ _rol._ 1 _hu-_ _jus_. ctum ductam, atque ordinatim applicatis æquidi$tantem, Para- bolam ibidem contingere. At $i alibi in curva $it punctum datum, veluti M, $itque inventa diameter A D: oportet, ductâ ex M re- ctâ M B ip$i A D applicatâ, $umptâque A I ip$i A B æquali, duce- re rectam per I & M. Sin autem extra curvam detur in diametro producta, veluti I: oportet, factâ A B ip$i A I æquali, atque BM ordinatim ad A D applicatâ, quæ Parabolæ occurrat in M, ducere rur$us rectam per I & M. Atverò $i neque in curva neque in dia- metro producta detur, ut, $i inventa diameter $it M O, datumque punctum I: oportet, ductâ I D diametro M O parallelâ quæ Pa- rabolam $ecet in A, $umptâque A B ip$i A I æquali, atque ex B ductâ B M ordinatim ad A D applicatâ, nimirum, quæ æquidi- $tans $it contingenti in A, Parabolæque occurrat in M, ducere _per_ 2 _bujus,_ _eju$que_ _Cor._ 2. iterum rectam per I & M. quippe con$tat ex antedictis , ip$am I M omni ca$u Parabolam contingere in puncto M.

[731]LIB. I. CAP. I. Fig I. S K P C I A B M H G E D V O Fig. II. K S P I C D A E G H M B O V Fig. III. S C K P I A M B D V O H E G [732]ELEM. CVRVARVM _Corollarium_ 4.

Con$tat præterea, a$$umptæ cuju$libet diametri parametrum e$$e tertiam proportionalem duabus rectis, quarum una e$t vel axis vel datæ diametri portio, intercepta inter eju$ dem verticem & eam, quæ Parabolam in a$$umptæ diametri termino contingit, altera verò ea prædictæ contingentis pars, quæ inter datam & a$$umptam diametrum interjacet. Demon$tratum enim e$t , _in_ 2 _bujus._ rectam M K, ex eo quòd ip$is A I, I M tertia $it proportionalis, a$$umptæ utcunque diametri M O parametrum e$$e.

_Corollarium_ 5.

Ex demon$tratis quoque non difficulter colligitur, quo pacto, datâ po$itione quâlibet Parabolæ diametro, ejusque vertice, & latere recto, nec non angulo, quem faciunt ordinatim ad dictam diametrum applicatæ, alia eju$dem Parabolæ diameter, quâcum applicatæ alium quemlibet angulum con$tituant, ac ip$ius ver- tex, & latus rectum inveniantur. Si enim datâ po$itione diame- tro M O, vertice M, & latere recto M K, anguloque S M K vel V M K, quem applicatæ faciunt ad dictam diametrum M O, aliam eju$dem Parabolæ diametrum invenire oporteat, quâcum applicatæ angulum con$tituant æqualem dato cuilibet angulo A B M: ducatur à termino K ad S V recta K P in angulo K P V ip$i dato A B M æquali, divisâque P M bifariam in I ducatur per I recta I B ip$i M O æquidi$tans. Deinde ab M ad eandem I B applicetur recta M B in angulo M B I dato angulo æquali, divisâ- que B I bifariam in A, erit quæ$ita diameter A B, vertex punctum A, ejusque parameter A C, recta nempe, quæ ip$is A B, B M ter- tia proportionalis exi$tit. E$t enim punctum M in Parabola, _per_ I _bujus._ quæ _efficiente_ ip$i B M parallelâ ac_intervallo_ A C de$cribitur, quan- _per_ 17 _$exti._ doquidem quadratum applicatæ B M ex con$tructione rectan- gulo C A B e$t æquale. Deinde quoniam $imilia $unt triangula B I M & P M K, ob æquales angulos ad B & P (ex con$tructione), atque ad I & M (ob parallelas A D, M O) erit ut B I ad I M, _per_ 29 _primi._ ita P M ad M K. &, $umptis antecedentium dimidiis, ut A I ad _per_ 4 _$exti._ IM, ita IM ad M K. Quare $ecundùm ea quæ $uperiùs demon- $trata $unt, Parabolæ diametris A B, M O, ac parametris A C, _in_ 2 _hujus_. [733]LIB. I. CAP. I _Fig_. I. S K P C I A B M H G E D V O _Fig_. II. K S P I C D A E H G M B O V _Fig_. III. S C K P I A M B D O V H E G [734]ELEM. CVRVARVM MK, in dictis angulis de$criptæ omnino eædem erunt. Sunt au- tem & anguli, quos faciunt M B aliæque ad diametrum A D ap- plicatæ, ex con$tructione, dato angulo A B M æquales. Quocirca effectum e$t, quod quærebatur. Quòd $i verò datus angulus A B M rectus fuerit, ip$e axis erit, inventa A D.

Etiam$i curva, quâlibet _efficiente_, & quocunque _in-_ _tervallo_ de$cripta, $i _anguli mobiles_ inæquales $int iis, qui ad _directricem_ $unt ab eadem parte, eaip$a $it, cui po$t Circulum & Parabolam inter curvas primi generis pri- mum locum tribuam, utpote quam $equenti $pecie quodammodo $impliciorem judicem; cujusque pro- pterea ortum, naturam, & proprietates nunc expo- $iturus eidem de$cribendi methodo in$i$tere, præmi$$i$- que in principio definitionibus inhærere po$$em; cum tamen ea ip$ius proprietas, quam primam ac maximè univer$alem exi$timo, & è qua cæteras facillimè de- duco, ex aliis generationum $peciebus di$tinctiùs ap- pareat atque expeditiùs demon$tretur, quod in Ma- thematicis, & præcipuè in Elementorum explicatione non parvi faciendum puto, eam $elegi, quæ à jam di- cta quàm minimum deflectat, quæque $imiliter anguli rectilinei rectæque lineæ motu & inter$ectione perfi- citur; at in qua dicti anguli motus non circularis $ed rectus, ac contra dictæ lineæ non rectus $ed circularis e$t, ut ex definitionibus in eum finem adaptatis, & $e- quenti Capite propo$itis, magis eluce$cet.

CAPVT II. DEFINITIONES SECVNDÆ. I.

SI recta linea circa punctum fixum circulariter mo- ta angulum quendam rectilineum, altero $ui crure [735]LIB. I. CAP. II. immotæ rectæ lineæ applicatum, per eandem immo- tam lineam promoveat, & $ecum ducat, ita ut prædi- cta recta circulariter mota $emper per idem applicati cruris punctum tran$eat, $imulque alterius cruris ac eju$dem lineæ motæ inter$ectione curva de$cribatur, appellabitur hæc ip$a circulariter mota _linea de$cribens_.

II.

Altera verò immota manens _Directricis_ nomen reti- nebit.

III.

Prædictus autem angulus rectilineus, isque qui ei e$t deinceps, $imiliter & hîc _Angulorum mobilium_ nomine venient.

IV.

Sicuti & punctum fixum, circa quod _de$cribens_ cir- culariter movetur, _Polus_ nuncupabitur.

V.

Rur$usque crus _anguli mobilis_, quòd à _de$cribente_ per _directricem_ promovetur, _Crus patiens_.

VI.

Alterum autem crus, quod à de$cribente $ecatur, _Crus efficiens_, & per anguli verticem productum _Linea_ _efficiens_ appellabitur.

VII.

Cùm _de$cribens efficienti_ parallela e$t ac proinde nulla ip$arum inter$ectio exi$tit, tam _efficientem_ quàm _de $cri-_ _bentem_ in _$tatione prima_ con$titutas dicemus; ac quo- ties de iis $impliciter $ermo erit, in tali ip$as $tatione con- $iderabimus.

[736]ELEM. CVRVARVM VIII.

_Intervallum_ autem hic nominabimus tam eam _Cruris_ _patientis_ partem, quæ inter _anguli mobilis_ verticem & _de$cribentem_ interjacet, quàm eam _de$cribentis_ portio- nem, quæ inter _Polum_ & _directricem_ intercipitur.

Vt in appo$ita figura, $i recta A B C circa A punctum cir- culariter moveri concipiatur, motuque $uo promovere & $ecum ducere angulum B E C<_>a; ita ut crus E B $emper applicatum ma- quæ quidem recta A B C, ut & angu- lus B E C in figura quatuor di$tinctis $tationi- bus exhi- bentur. neat immotæ rectæ lineæ K L, ac prædicta A B C mobilis $em- per tran$eat per idem punctum cruris E B, ex. gr., per B, $imul- que alterius cruris E C & dictæ lineæ A B C inter$ectione C de- $cribatur curva linea _c_ C, $itque ducta A D cruri E C parallela: apparet, quò magis recta A B C ad ip$am A D accedit, eò mino- rem fieri angulum E C B., ac tandem cùm ip$a A B C pervenit ad A D, ita ut cum ip$a coincidat, eundem angulum E C B tunc pe- nitus evane$cere: cum A D, ac proinde & dicta A B C, $tatione il- lâ, cruri E C parallela $it; ita ut tunc dictum crus E C $ive recta C E M eadem $it cum linea G F H, nimirum $uppo$itâ D F ip$i B E, æquali, eruntque

A B C _de$cribens_ in $tationibus diver$is.

K L _directrix_.

B E C, B E M, $ive D F H & D F G _anguli mobiles_.

A _Polus_.

E B _crus patiens_.

E C _crus efficiens_.

M C _linea efficiens_.

G F H _efficiens in $tatione prima_, $eu _efficiens_ $impliciter.

A D I _de$cribens in $tatione prima_, $eu _de$cribens_ $impliciter.

E B $eu F D & A D utrumque _intervallum_.

THEOREMA III. Propo$itio 3.

Quibu$libet _angulis mobilibus_ ac quibu$cunque _in-_ _tervallis_, juxta definitiones præmi$$as de$criptâ cur- vâ, hoc ip$i proprium erit, ut rectangulum conten- [737]LIB. I. CAP. II. tum $ub qualibet recta _efficienti_ parallelâ, à quocunque curvæ puncto ad _directricem_ ductâ, atque eâ _directricis_ parte, quæ inter dictam parallelam & _efficientem_ inter- cipitur, æquale $it ei,quod $ub utroque _intervallo_ con- tinetur, rectangulo.

K H c e m 6 C I E M B P O N M F E D B M A E C B G C L i

Sit quolibet _angulo mobili_ B E C, & quibu$cunque _intervallis_ E B, $eu F D & A D, _directrice_ K D L, de$cripta curva _c_ C; ita ut efficiens $it G F H, $itque à puncto C in curva utcunque a$$umpto ad _directricem_ ducta C E _efficienti_ G F H, ac proinde & _intervallo_ A D parallela: dico rectangulum F E C æquale e$$e A D F re- ctangulo, $ive ei, quod $ub A D, E B continetur.

[738]ELEM. CVRVARVM

Con$titutis enim tam _angulo mobili_ quàm _de$cribente_ in $tatione uti fuêre, cùm per ip$arum inter$ectionem de$criptum e$t pun- ctum C, veluti in B E C, & A B C, quoniam æquales $unt rectæ E B, F D, additâ vel ablatâ utrinque F B vel E D: erunt quo- que rectæ B D, F E æquales; cumque propter parallelas E C, _per_ 29 _primi_. A D æquiangula $int triangula B D A, B E C: erit ut B D, id e$t, F E, ad D A, ita B E ad E C: ideoque rectangulum F E C _per_ 4 _$exti_. $ub extremis æquale rectangulo $ub mediis A D, E B $eu A D F. _per_ 16 _$exti_. Quod erat propo$itum.

Quare cum & omnia rectangula, ut F E C, inter $e quoque $int æqualia, manife$tum e$t, curvam, inter$e- ctione, uti prædictum e$t, de$criptam, eam ip$am e$$e, quam Veteres Hyperbolam vocarunt, aut, $i binas cur- vas eodem & continuato motu genitas $imul con$ide- res, e$$e eas, quas Oppo$itas Sectiones dixêre: _directri-_ _cem_ verò K L ac _efficientem_ G H eas ip$as, quas A$ym- ptotos nuncupaverunt, atque ip$arum occur$um $ive inter$ectionem, ut F, idem illud punctum, quod Hy- perbolæ $ive Oppo$itarum Sectionum Centrum ab ip$is appellatum fuit. ideoque & hæc $ingula ii$dem illis no- minibus in po$terum indigitabimus, $olummodo $e- ctionum nomen, ob rationes $uperiùs expo$itas, minùs _in Epi-_ _$tola ad_ _Schote-_ _nium_. congruum evitaturi. Rectangulum autem $ub _intervallis_ contentum, $eu, quadratum ei æquale, Hyperbolæ Po- tentiam dicemus.

_Corollarium_ I.

Ex ip$a de$criptione manife$tum e$t, A$ymptotos & Hyperbo- lam magis magisque ad $e invicem continuè accedere, tandem- que pervenire ad di$tantiam, datâ quâlibet di$tantiâ minorem; cujus tamen, $i demon$trationem exactiorem de$ideres, data di- $tantia $it recta N O, ad A$ymptoton F K perpendicularis. Sum- ptâ igitur N P, quæ câdem N O minor $it, $i fiat ut N P ad A D, ita D F ad F _e_, ac per _e_ ducatur _e c_ ip$i N P æqualis atque A $ym- 5 _per_ 16 _fexti_. ptoto F H æquidi$tans: erit rectangulum F _e c_ Potentiæ A D F [739]LIB. I. CAP. II. æquale, ideoque juxta ea, quæ demon$trata $unt, punctum C in _in 3 bu-_ _jus_. Hyperbola. E$t autem & _c e_ ip$i P N æqualis, hoc e$t, datâ di- K H c e m b c I E M B P O N M F E D B M A E C B G C L _i_ ftantiâ N O minor. Quare& perpendicularis à puncto _c_ ad A $ym- ptoton F K ducta, id e$t, di$tantia Hyperbolæ à prædicta A $ym- ptoto, ibidem datâ di$tantiâ N O multò minor erit.

_Coroll arium_ 2.

Atque ita $imul apparet, rectas omnes, quæ ductæ ex quolibet puncto intra angulum, qui ad verticem e$t ei, qui Hyperbolam continet, per centrum tran$eunt, vel A$ymptotorum alterutram $ecant, Hyperbolæ tandem occurrere, productasque eandem, & [740]ELEM. CVRVARVM in uno tantùm puncto, $ecare: quandoquidem hæ productæ ab utraque A $ymptoto magis magis magisque $emper ab$cedunt.

_Corollarium_ 3.

Con$tat præterea, _efficientem_ in quacunque $tatione, id e$t, re- ctas omnes A$ymptoto parallelas $imiliter Hyperbolæ, & qui- dem in uno tantùm puncto, occurrere, producta$que illam ibidem $ecare. Impo$$ibile enim e$t, ut _de$cribens_ atque _e$$iciens_ ullâ $tatio- ne $e$e in pluribus punctis inter$ecent.

THEOREMA IV. _Propo$itio_ 4.

Recta linea, $ive per bina quælibet in Hyperbola pun- cta tran$iens, $ive eidem ita occurrens, ut producta u- trinque extra Hyperbolam cadat, utrique A$ymptoto, intra angulum, qui curvam continet, occurrit.

Sint in Hyperbola B C D, cujus A$ymptoti K A E, H A F, D F E B L C M G A K H ductæ F B C G, tran$iens per bina curvæ puncta B & C, atque M C ei- dem occurrens in C, ita ut producta versùs L utrinque extra Hyperbolam cadat; Dico tam rectam F B C G quàm rectam MCL utrique A$ymptoto K A E & H A F in- tra angulum E A F occurrere. Hoc e- nim $i non accide- ret, eadem F B C G vel M C L aut [741]LIB. I. CAP. II. A$ymptotorum alterutri parallela e$$et, aut, $i vel huic vel illi A$ymptoto extra angulum E A F occurreret, ex puncto intra an- gulum K A H ad verticem ei qui Hyperbolam continet ducta hanc vel illam A$ymptoton $ecaret; ideoque curvæ in uno tan- _per_ 2 & 3 _Cor_. 3 _hujus_. tùm puncto non verò in duobus occurreret, ac producta eandem $ecaret, non autem utrinque extra Hyperbolam caderet, contra id quod ponitur. Ac proinde con$tat propo$itum.

THEOREMA V. Propo$itio 5.

A$$umptis, vel in una eademque, vel in oppo$itis Hyperbolis, duobus utcunque punctis, ductisque per eadem $ive unâ rectâ $ive duabus, $ibi mutuò parallelis: erunt rectangula $ub ductæ vel ductarum partibus, Hy- perbolâ & A$ymptoto utrinque interceptis, $ibi invi- cem æqualia.

_Fig_ I. F S D X H R P M L A N O C K G B V I Q E T

Sint, vel in eadem, vel in oppo$itis Hyperbolis B P C D, cujus A$ym- ptoti A E, A F, a$$um- pta utcunque bina pun- cta B & C, ac per ea- dem ductæ binæ rectæ B D, C P $ibi invicem qui u- tique oc- cur$us in ca$u pri- mæ figu- ræ fit in- tra angu- lum E A F, per 4 hujus. parallelæ A$ymptoti$- que occurrentes in pun- ctis E, F, G, H : dico rectangulum E B F re- ctangulo G C H æquale e$$e.

Ductis enim per ea- dem puncta B & C re- _per_ 16 _$exti_. _per_ 3 _bujus_. _per_ 29 _primi_, & 4 _$exti_. ctis, utrique A$ymptoto parallelis alteraque A- $ymptoto terminatis, BI, BL, CK, CM: erit , propter rectan- gula I B L & K C M æqualia, ut I B ad K C, hoc e$t , ut E B [742]ELEM. CURVARUM ad G C, ita C M ad B L, id e$t, ita C H ad B F. ac proinde re- _per_ 16 _$exti_. ctangula E B F & G C H æqualia $unt. Quod demon$trandum erat.

Eodem modo o$tendetur, $i per bina puncta, ut B & D, una recta ducatur B D, quæ utrique A$ymptoto oc- currat in punctis E & F<_>a, rectangula E B F, F D E $ibi invicem æqualia e$$e.

_Corollarium_ I.

In oppo$itis Hyperbolis, $i parallelarum altera per centrum tran$eat, ut C P in tertia, figura, eâdem demon$tratione compro- batum erit, rectangula $ub partibus quarumlibet rectarum, quæ per A$ymptotos ad utramque curvam ducuntur, $ingula æqua- lia e$$e quadrato æquidi$tantis à centro ad Hyperbolam ductæ. Quare cum ex dictis appareat, $i ductâ per centrum rectâ ut- cunque veluti C G P in eadem figura, eidem ubivis alia recta æ- quidi$tans ducatur B D, quæ $ecet A$ymptotos in E & F, rectan- gulum E B F vel F D E quadrato G C itemque & G P quadrato æquale e$$e: $equitur, ip$as quoque G C, G P e$$e $ibi invicem æquales, hoc e$t, quamlibet rectam ad oppo$itas Hyperbolas per centrum ductam, in eodem centro bifariam $ecari.

_Corollarium_ 2.

Con$tat quoque cuju$libet rectæ, $ive per unam eandemque, $ive per oppo$itas Hyperbolas ductæ, partes Hyperbolâ & A$ym- ptotis interceptas $ibi invicem e$$e æquales.

Ductâ enim utcunque B D, quæ A$ymptotis occurrat in E & F, cum ex antedictis B F $it ad D F, ut D E ad B E: erit quoque _per_ 5 _hujus_, & 16 _$exti_. _per_ 17 _quinti_. _per_ 18 _quinti_. _per_ 9 _quinti_. dividendo , vel, in oppo$itis Hyperbolis, componendo , B D ad D F, ut eadem B D ad B E, ideoque D F, B E , ac proinde & B F, D E $ibi invicem æquales erunt.

_Corollarium_ 3.

Unde pariter con$tat, rectam, quæ vel unius eju$demque, vel oppo$itarum Hyperbolarum, bina puncta conjungit, nullo alio [743]LIB. I. CAP. II. _Fig._ II. D R X C F M S H K A N O L G V E P I T B Q _Fig._ III. C D K M F H G L A E P I B $ui puncto in Hyperbola e$$e. Si enim præter D & B aliud quod- dam ip$ius D B punctum, ex.gr. X, in Hyperbola foret, e$$et X F _per Co-_ _roll.prœ-_ _ced_. ip$i B E ac proinde & ip$i D F æqualis, pars toti, quod e$t ab- $urdum.

_Corollarium_ 4.

Facilè autem apparet, & conver$um quoque propo$itionis ve- rum e$$e: nempe, $i, ii$dem po$itis, & rectangulis E B F, G C H æqualibus, punctorum B & C unum in Hyperbola $it, & alterum quoque fore in eadem vel oppo$ita Hyperbola, cujus A$ymptoti $unt A E & A F. Ex eo enim quòd æqualia $int rectangula E B F & G C H, demon$trabitur æqualia quoque e$$e rectangula A I B & A K C eâdem methodo, quâ conver$um $upra o$ten$um fuit. ideoque $i punctum B $it in Hyperbola, erit quoque punctum _per_ 3 _hujus_. C in eadem aut in oppo$ita Hyperbola, cujus A$ymptoti$unt A E, A F, & vice versâ. De binis autem punctis in eadem linea, ut B & D, idem dictum e$to; imò & idem erit in eadem linea, $i dicta [744]ELEM. CURVARUM puncta, ut B & D, æqualiter ab A$ymptotis di$tent: quandoqui- dem, $i B E, D F æquales $unt, additâ utrinque B D, vel in op- po$itis Hyperbolis ipsâ E F, & B F, ip$i D E, ideoque & rectangu- lum E B F rectangulo F D E æquale erit.

Corollarium. 5.

Apparet quoque, eam, quæ ex centro quamlibet rectam, vel in una eademque, vel in oppo$itis Hyperbolis ductam, bifariam dividit, omnes quoque ip$i æquidi$tantes bifariam dividere. Ut, $i ex centro A ducta A N O dividat bifariam rectam C P, cui æ- quidi$tans $it B D; cum, æqualibus N P, N C additis dempti$vè æqualibus P H, C G, æquales quoque $int N H, N G, ideo- _per_ 2 _Cor_. 5 _hujus_. que & O E, O F : erunt $imiliter, demptis rur$um additi$vè æqualibus B E, D F, ip$æ O B & O D quoqueæquales. _per_ 9 _quinti_, & 4 _$exti_. _per_ 2 _Cor_. 5 _bujus_. ut A O $imile$- que in I figura. ut A O $imile$- que in II figura.

Eju$modi autem rectæ à centro per Hyperbolam du- ut P C, D B in utraque figura. ctæ , interceptæ diametri, $eu diametri $impliciter; at quæ à cento inter oppo$itas Hyperbolas ducuntur , $ecundæ diametri; parallelæ verò per ea$dem bifariam $ectæ , ordinatim ad diametros applicatæ vocantur; & $i applicatæ ad angulos rectos à diametris $ecen- tur, eædem diametri Hyperbolæ axes appellantur. Quando autem $ecunda diameter ordinatim ad inter- ceptam diametrum applicatis parallela e$t, altera alte- ri _Conjugata_ dicitur.

_Corollarium_ 6.

Ex præmi$$is colligitur, non po$$e alias rectas, quàm dictas parallelas $eu ordinatim applicatas, à diametro bifariam $eca- ri. Si enim fieri po$$it, $ecetur à diametro A O bifariam præ- ter applicatas alia recta, ut Q R, A$ymptotis occurrens in S & T; & $it per O ordinatim applicata B O D, A$ymptotis occur- rens in E & F. Æquales ergo erunt tam E O, F O , quàm _per_ 2, & _5 Cor._ 5 _bujus._ _ex by-_ _Doth, iuncto Cor. 5 bujus._ _per 15 & 29 Prim_. T O, S O . Quoniam verò, ductâ E V ip$i S F parallelâ , [745]LIB. I. CAP. II. _Fig._ I. F S D X H R P M L N O A C K G B V I Q E T _Fig._ II. D R X C F S M H K A N O L G V P E I B T Q æquiangula $unt triangula E O V & FOS: erit ut E O ad _per_ 4 _$exti._ O V, ita F O ad O S. Quare cum E O ip$i F O $it æqualis, erit & O V ip$i O S, hoc e$t, rectæ O T æqualis, pars toti, _per_ 14 _quinti_. quod e$t ab$urdum. Non ergo bifariam $ecatur recta R Q à dia- metro A O.

Corollarium 7.

Atque hinc manife$tum fit, quòd, $i vel in una eademque vel ad oppo$itas Hyperbolas binæ quælibet rectæ $ibi invicem æqui- di$tantes ductæ $int, quæ utramque bifariam dividit recta linea per centrum tran$eat $eu diameter $it: Quippe quæ per medium unius æquidi$tantium diameter ducetur, per medium quoque al- terius æquidi$tantium tran$ibit. Unde apparet, quo pacto datæ _per 5_ _Corol. 5_ _bujus_. Hyperbolæ vel oppo$itarum Hyperbolarum diametros quotli- bet, $imulque ordinatim applicatas ad ea$dem, nec non & cen- trum, utpote quod binarum pluriumvè diametrorum communis inter$ectio e$t, reperire liceat.

[746]ELEM. CURVARUM THEOREMA VI. Propo$itio 6.

Recta per quodlibet Hyperbolæ punctum ad utram- que A$ymptoton ducta, quæ in eodem puncto bifariam diyiditur, curvam ibidem contingit; & contra, contin- gens ad utramque A$ymptoton producta in puncto con- tactus bifariam divi$a e$t.

Sit per punctum C in Hyperbola B C D, cujus A$ymptoti A E, A F, ducta recta G C H, utrinque A$ymptotis terminata, quæ in eodem puncto C bifariam dividatur. Dico rectam G H cur- vam contingere in C. Secet enim, $i fieri pote$t, recta G H Hy- perbolam in C & I: eritque I H rectæ C G, ideoque & ip$i _per 2_ _Cor. 5_ _hujus_. C H æqualis. quod e$t ab$urdum. Non $ecat ergo G H Hyper- bolam, $ed eandem contingit. Dico porrò conver$im, $i G H in puncto C Hyperbolam contingat, eandem quoque in C bifariam dividi. Hoc enim $i non $it, $umatur in C H majori parte ip$a H I æqualis G C. Hinc cum punctum C $it in Hyperbola, erit quo- que punctum I in Hyperbola, totaque C I intra curvam ca- _per 4_ _Cor. 5_ _hujus_. _per 3_ _Cor. 5_ _hujus_. det, ideoque ip$a G H Hyperbolam non continget, $ed eandem in punctis C & I $ecabit, contra id quod ponebatur. Non ergo G C ip$i CH inæqualis e$t. Ideoque ca$u utroque con$tat pro- po$itum.

_Corollarium_ 1.

Manife$tum itaque e$t ex antedictis, $ingula rectangula, quæ comprehenduntur $ub partibus cuju$libet rectæ contingenti pa- rallelæ, inter Hyperbolam & A$ymptotos interceptis, e$$e æ- qualia dimidiæ tangentis quadrato. Ut, $i tangenti G C H æqui- di$tans utcunque ducta $it B D, A$ymptotis occurrens in E & F: erit rectangulum E B F $ive B F D, ut & F D E $ive D E B æqua- _per 2_ _Cor. 5_ _hujus_. _per 5_ _hujus_. le rectangulo G C H , id e$t, ip$ius C H vel C G, dimidiæ tan- gentis quadrato.

[747]LIB. I. CAP. II. _Corollarium_ 2.

Patet porrò, rectam, quæ per diametri terminum ducitur æ- quidi$tans ei, quæ in Hyperbola ab eadem diametro bifariam $e- P A G C H O I E B N D F catur, id e$t, ordinatim applicatis parallela, Hy- perbolam in dicto termi- no contingere. Ut, $i ad diametrum A N ordina- tim applicata $it BND, quæ producta A$ympto- tis occurrat in E & F, ac per diametri terminum C ducta $it recta G C H, ip$i B N D æquidi$tans, cum æquales $int N F & N E : erunt quo- _per_ 2 & _5 Co-_ _rol. 5 bu-_ _jus._ _per 9_ _quinti, &_ _4 $exti._ que C H & C G æ- quales, ideoque G C H _per 6_ _hujus._ Hyperbolam # continget in C.

_Corollarium_ 3.

Hinc liquet, non $olùm omnes rectas in Hyperbola, contin- genti parallelas, à diametro per tactum ductâ bifariam $ecari, ideoque ad eam ordinatim applicatas e$$e, $ed & non po$$e plures rectas in uno eodemque puncto Hyperbolam contingere. Ut, $i contingenti G H parallela $it B D, A$ymptotis occurrens in E & F, ductâ per tactum C diametro A C N, quæ ductæ B D oc- currat in N: quoniam G C, G H æquales $unt, nec non E N, _per 6_ _hujus_. N F , erunt quoque (demptis æqualibus E B, D F,) B N, N D _per 9_ _quinti &_ _4 $exti._ _per 2_ _Cor. 5_ _hujus_. æquales, ideoque & ad dictam diametrum A CN ordinatim ap- plicatæ. At verò non po$$e aliam rectam præter G H Hyperbo- lam in puncto C contingere, patet, quandoquidem & omnes ip$i æquidi$tantes in Hyperbola ductæ, quæque aliæ e$$ent quàm præ- dictæ applicatæ, bifariam quoque per eandem diametrum divide- rentur . quod fieri non po$$e $uperiùs o$ten$um e$t. _per $u-_ _pra de-_ _mon$tra-_ _ta._ _in Cor. 6_ _5 hujus._

[748]ELEM. CURVARUM

Cæterùm monendum hîc, ut diametrorum quoque magnitudo determinetur, eam, quæ à quocunque in P A G C H I O E B N D F Hyperbola puncto per centrum ducta oppo- $itâ Hyperbolâ termi- natur, ideoque inter- ceptæ inter centrum & curvam dupla e$t , _per Co-_ _rol._ I _5 hujus_. ut C A P, vel Hy- perbolæ, vel oppo$i- tarum Hyperbolarum tran$ver$am; diame- trum; eamque, quæ in ip$ius termino cur- vam contingens utrin- que A$ymptotis ter- minatur, aut quæ ip$i per centrum æqualis & parallela ducitur, ut G C H. $ecundam diametrum tran$ver$æ conjugatam; at verò illam, quæ ip$is P C, G H, tran$ver$æ nempe $ecundæque diametro tertia e$t proportionalis, ut C O, rectum latus $ive Parametrum dici.

THEOREMA VII. Propo$itio 7.

Quæ per terminum tran$ver$æ cuju$libet diametri recta ducitur, contingenti in vertice parallela, oppo$i- tam Hyperbolam contingit, & quæ ad $ecundam dia- metrum, a$$umptæ cuicunque diametro conjugatam, ordinatim applicatur, eidem a$$umptæ diametro æqui- di$tat.

[749]LIB. I. CAP. II.

Sit Hyperbolæ, vel oppo$itarum Hyperbolarum I C, HE, quarum A$ymptoti B G, D F, diameter tran$ver$a utcunque a$- $umpta C E, perque ejus terminum E ducta recta F E G paralle- la ip$i B D, quæ curvam in ver- F E H G A K B C D I tice C contingit, ita ut hæc at- que illa A$ymptotis occurrant in punctis B, D & F, G: dico prædictam quoque F E G oppo- $itam Hyperbolam contingere in E; & $i per centrum A duca- tur $ecunda diameter A K, dia- metro C E conjugata, ordinatim ad eandem A K applicatas ip$i C E diametro æquidi$tare. _per 29_ _primi, &_ _4 $exti_.

Quoniam enim e$t tam A E ad E G, ut A C ad C B, quàm A E ad E F, ut A C ad C D; & _per_ 1 _Corol. 5_ _hujus_. $unt tam A E, A C quàm C B, C D æquales, erit quoque _per_ 6 _hujus._ tam E G ip$i C B, quàm E F _per_ 14 _quinti._ ip$i C D, ac proinde & E G ip$i E F æqualis. Unde recta F G _per_ 6 _hujus._ oppo$itam Hyperbolam H E continget in puncto E. Quod primo loco propo$itum fuit. Porrò $i per G & D ducatur recta G D, $e- cans $ecundam diametrum A K in K, oppo$itisque Hyperbolis occurrens in H & I, cum æquales & parallelæ $int E G, C D, erunt & quæ ip$as conjungunt G D, C E parallelæ & æquales. _per_ 33 _primi._ Ideoque cum $ecunda diameter A K contingentibus B D, F G, id e$t ordinatim ad diametrum C E applicatis æquidi$tans $it, ut- _per_ 3 _Cor. 6 bu-_ _jus._ pote ex Hypothe$i ip$i C E conjugata: erunt quoque rectæ _per_ 34 _primi._ G K, E A, ut & K D, A C, ideoque & G K, K D æquales. _per_ 1 _Cor. 5 bu-_ _jus._ Quibus $i addantur æquales G H, D I: erunt $imiliter rectæ _per_ 2 _Cor. 5_ _hujus._ K H, K I $ibi invicem æquales. Quocirca cum ad $ecundam _per_ 6 _Cor. 5_ _hujus._ diametrum A K applicata $it recta H I, etiam cæteræ omnes ad eandem applicatæ eidem H I ac proinde & diametro C E æqui- di$tabunt. Quod $ecundo loco propo$itum erat. _per 5_ _& 6 Cor._ _5 hujus_

[750]ELEM. CURVARUM PROBLEMA I. _Propo$itio_ 8.

Datis quibu$cunque diametris conjugatis, Hyperbolæ axes conjugatos invenire.

Sint datæ diametri conjugatæ P C, GH, oporteatque invenire conjugatos axes ejus Hyperbolæ, cujus eædem PC, GH conju- gatæ diametri exi$tunt.

Ductis ab A centro per G & H A$ymptotis A G, A H, ductâ- que à C ad eorum alterutram rectâ CB alteri æquidi$tante, $u- matur inter A B, B C P F A D H B I K E C G media proportionalis A D. Dein ductâ D E ip$i A D æquali, atque A$ymptoto A H pa- rallelâ, erit E A F, tran$iens per E & A ac ip$ius EA dupla, tran$- ver$us axis qui quæri- tur, atque IEK ad ean- dem perpendicularis, ac utrinque A$ympto- tis terminata, axis $e- cundus, priori conju- gatus.

Quoniam enim pun- ctum C in Hyperbo- _ex hypo-_ _the$i._ la e$t, rectangulumque A D E ip$i A B C æquale; erit quoque _per 17_ _$exti_. punctum E in Hyperbola. Porrò cum propter rectas D A, D E æquales æqualis quoque $it D A E angulus ip$i D E A, id e$t , _per 3_ _hujus_. _per 5_ _primi_. _per 29_ _primi_. _per 32_ _primi_. _per 26_ _primi_. _per $up._ _demon$tr_. _per 6_ _hujus_. E A K angulo, $intque & anguli A E I, A E K ex con$tructione æquales: erunt triangula A E I, A E K æquiangula, atque ob la- tus A E commune etiam æqualia, latusque I E lateri E K æqua- le. Unde cum punctum E in Hyperbola exi$tat, dividatque bi- fariam rectam I K, utrinque A$ymptotis terminatam, continget ip$a I K curvam in E: ideoque, & propter angulos F E I, F E K rectos, conjugati axes erunt F E, I K.

[751]LIB. I. CAP. II. THEOREMA VIII. _Propo$itio_ 9.

Quælibet contingentes ab angulo Hyperbolæ A$ym- ptotis comprehen$o æqualia ab$cindunt triangula, & rectangula $ub eorundem triangulorum lateribus com- prehen$a invicem quoque æqualia $unt, ac præterea ma- jora eorundem latera à contingentibus, ip$æque ba$es $eu contingentes A$ymptotis terminatæ, in mutuo oc- cur$u, nec non ip$arum partes curvam contingentes in- ter occur$um & A$ymptotos interjectæ, in punctis con- tactus, in eadem ratione $ecantur.

Hyperbolam CE, cujus A$ymptoti AG, AK, rectæ GH, IK utrinque A$ymptotis terminatæ, ac $ibi mutuò in R occur- rentes, contingant in punctis C & E: dico tam rectangula quàm triangula G A H, I A K æqualia e$$e; ac præterea e$$e G I ad I A, $icut K H ad H A; itemque G R ad R H, $icut K R ad R I; nec non G C ad C R, $icut K E ad E R.

Ductis enim à punctis contactus C & E rectis C B, E D A$ym- ptotorum alterutri, ut A H, parallelis, cum $it ut G C ad G H, ita G B ad G A, & B C ad A H ; $itque G H ip$ius G C dupla. _per_ 4 _$exti._ _per_ 6 _bujus._ erit quoque tam G A A D H B R I K E C G ip$ius G B quàm A H ip$ius B C dupla, ideo- que rectangulum G A _per_ 20 _$exti._ H rectanguli G B C $i- ve A B C quadruplum. Eodem modo rectangu- lum I A K rectanguli A D E quadruplum o- $tendetur. Hinc cum æqualia $int rectangula A B C, A D E , erunt quoque eorum quadrupla, nimirum _per_ 3 _bujus._ rectangula G A H & I A K æqualia. Quod e$t primum.

Unde cum $it ut G A ad A K, ita I A ad A H, triangula quo- _per_ 16 _$exti._ [752]ELEM. CURVARUM que G A H, I A K æqualia erunt , utpote habentia latera circa _per_ 15 _$exti._ communem angulum, reciproca. Quod e$t $ecundum.

A D B H I R E K C G

Ac cum permutando quoque $it G A ad I A, _per_ 16 _quinti._ ut A K ad A H: erit & dividendo G I ad I A, _per_ 17 _quinti._ ut K H ad H A. Quod e$t tertium.

Porrò cum ab æqua- libus triangulis G A H, I A K ablato communi quadrilatero I R H A, re$idua, nempe trian- gula G R I & K R H, quoque æqualia remaneant, erunt eorun- _per_ 15 _$exti._ dem latera circa æqualem angulum ad R reciproca, id e$t, erit G R ad R H, ut K R ad R I. Quod e$t quartum.

Unde cum componendo quoque $it G H ad R H, ut K I ad _per_ 18 _quinti._ R I, aut, $umptis antecedentium dimidiis, C H ad H R, ut E I ad I R: erit & per conver$ionem rationis C H $ive G C ad _per Co-_ _roll._ 19 _quinti._ C R, ut E I $ive K E ad E R. Quod e$t quintum. Atque ita de- mon$trata $unt ea, quæ proponebantur.

THEOREMA IX. _Propo$itio_ 10.

Ductâ quacunque in Hyperbola diametro, erit ut qua- dratum $ecundæ ad quadratum tranver$æ diametri, $i- ve ut parameter ad tran$ver$am diametrum, ita qua- dratum cuju$libet ordinatim applicatæ ad rectangu- lum $ub eju$dem diametri partibus, utroque tran$- ver$æ termino & applicatâ interceptis, comprehen- $um.

Sit in Hyperbola B C D, cujus A $ymptoti A E, A F, ducta diameter utcunque P A C N, cujus $ecunda diameter tran$ver$æ P C conjugata $it G C H, parameter verò C I, ip$is nempe P C, G H tertia proportionalis, & $it ordinatim ad dictam diametrum [753]LIB. I. CAP. II. applicata quælibet D N: dico e$$e ut G H quadratum ad C P quadratum, aut, quod idem e$t , ut recta I C ad rectam C P, ita _per Co-_ _rol._ 20 _$exti._ quadratum D N ac P N C rectangulum.

Productâ enim applicatâ D N utrinque per Hyperbolam ad A$ymptotos, ut E B N D F, cum $it F N quadratum ad H C _per_ 4, & 22 _$exti._ quadratum, id e$t , ad B F D rectangulum, ut N A quadratum _per_ 1 _Corol._ 6 _hujus_. _per 6_ _$ecundi, &_ _17 quinti_. _per 6_ _$ecundi_. _per 16_ _quinti_. ad C A quadratum: F P A D H B I E K C G erit dividendo D N quadratum ad H C quadratum, ut P N C rectangulum ad C A quadratum, & permutando D N quadratum ad P N C rectangulum, ut H C quadratum ad C A quadratum, $ive ut _per_ 15 _quinti._ G H quadratum ad C P quadratum, aut, quod idem e$t, ut I C ad C P. Quod de- mon$trandum erat.

_Corollarium_ 1.

Hinc colligitur, quo pacto datæ cuju$libet Hyperbolæ, ut B C D, A$ymptoti inve- niantur. Quippe inventis centro A, diametro quâcunque A N _per_ 7 _Coroll._ 5 _hujus._ quæ curvam $ecet in C, & ordinatim ad eandem applicatâ B N; $i, productâ N A ad P, ut A P ip$i A C $it æqualis, ductâque per C re- ctâ G C I applicatæ B N parallelâ, in eadem notentur puncta H & G, ita ut $it P N C rectangulum ad B N quadratum, $icut A C qua- dratum ad quadratum abs C G $eu C H: erunt, quæ ex A centro per G & H ducuntur rectæ A G E & A H F, A$ymptoti quæ$itæ . _per con-_ _ver$um_ 10 _hujus._

_Corollarium._ 2.

Ex demon$tratis patet, $i per P & I tran$ver$æ diametri para- metrique terminos ducatur recta P I K, occurrens cuilibet appli- [754]ELEM. CURVARUM catæ, ut N D, productæ, $i opùs fuerit, in K: rectangulum C N K quadrato # applicatæ P A I H C D F K G N L B E M D N æquale e$$e. Quoniam enim e$t _per_ 10 _hujus_ _conv._ ut P C ad C I, $ive ut P N ad N K, id _per_ 4 _$exti._ e$t, ($umptâ N C communi altitudine) ut P N C rectangu- lum ad C N K re- ctangulum , ita i- _per_ 1 _$exti._ dem P N C rectan- gulum ad D N, qua- dratum, erit re- _per_ 9 _quinti._ ctangulum C N K quadrato applicatæ D N æquale, id e$t, $i veterum Geome- trarum more id pro- poni placeat:

Quæ ab Hyperbola ad diametrum ordinatim applica- tur, pote$t $patium adjacens lateri recto, latitudinem habens lineam, quæ à diametro ab$cinditur inter ip$am applicatam & diametri verticem interjectam, excedens- que figurâ $imili $imiliterque po$itâ ei, quæ lateribus tran$ver$o rectoque continetur.

_Corollarium_ 3.

Manife$tum quoque e$t ex demon$tratis, in Hyperbola appli- catarum quadrata ad $e invicem e$$e, veluti rectangula $ub inter- ceptis diametri portionibus, ab utroque tran$ver$æ termino $um- ptis, ut, $i applicatæ$int L M, D N, erit ut quadratum L M ad rectangulum P M C, ita quadratum D N ad rectangulum P N C; cum utriu$que eadem $it ratio, quæ e$t parametri ad tran$yer$am diametrum , eritque propterea permutatim L M quadratum ad _per_ 10 _hujus._ _per_ 16 _quinti._ D N quadratum, ut P M C rectangulum ad P N C rectangulum.

[755]LIB I. CAP. II. THEOREMA X. _Propo$itio_ II.

Si quælibet contingens cuicunque Hyperbolæ diame- tro occurrat, atque à puncto contactus recta ad ean- dem diametrum ordinatim applicetur, erit rectangulum fub diametri portionibus à centro per contingentem applicatamque ab$ci$$is æquale $emidiametri tran$ver$æ quadrato.

Quamcunque Hyperbolam K C, cujus A$ymptoti A D, A F, contingat in puncto C utcunque $umpto recta E C F, A$ympto- tis occurrens in E & F, diametro autem A H utcunque ductæ in I; & per punctum con- A E I G R L K M D C H F tactus C ad eandem dia- metrum ordinatim appli- cata $it C H, quæ produ- cta A$ymptoto occurrat in M. Dico rectangulum H A I æquale fore quadra- to $emidiametri K A, $ive, quod idem e$t, continuè _per 17_ _$exti_. proportionales e$$e H A, K A, & I A.

Ductis enim D K G ap- plicatæ C H, & K L con- tingenti F E parallelis, notatoque inter$ectionis puncto R, cum $it R C ad C F, ut R K ad K D, hoc e$t , M G ad M F, ut _per_ 2 _Cor. $extr,_ _& 9 hu-_ _jus_. _per_ 2 _$exti_. _per com-_ _po$itio-_ _nem ratio-_ _nis contrariam, vide Clavium ad 18 quinti_. _per 9 hujus_. _per 22 quinti_. _per 2 $exti_. _per 2 $exti_. _per 18 quinti_. L E ad L D: erit quoque M G ad G F, ut L E ad E D. Qua- re cum porrò $it F G ad G A, ut D E ad E A: erit ex æquo MG ad GA, id e$t, HK ad KA, ut L E ad E A, hoc e$t, ut K I ad I A: & componendo H A ad K A, ut K A ad I A. Quod demon$trandum erat.

[756]ELEM. CURVARUM THEOREMA XI. _Propo$itio_ 12.

Si quælibet contingens cuicunque $ecundæ Hyperbo- les diametro occurrat, atque à puncto contactus recta ad eandem diametrum ordinatim applicetur, erit rectan- gulum $ub $ecundæ diametri portionibus, à centro per contingentem applicatamque ab$ci$$is, æquale $e mi- $ecundæ diametri quadrato.

Quamcunque Hyperbolam K C, cujus A$ymptoti A D, A F, contingat in puncto C, utcunque $umpto, recta F C Q, occur- rens $ecundæ diametro A B, utcunque ductæ in Q: dico, $i ex C ad eandem diame- B A Q P I G K D M C H T F trum A B ordina- tim applicetur recta C B, & ex A eidem æquidi$tans ducatur A K H, $ecans con- tingentem F C Q in I, Hyperbolæque occurrens in K, at- que per K recta a- gatur D K G ip$i A B parallela, (ita ut A K H diame- _per 7_ _hujus_. ter $it $ecundæ dia- metro A B conjuga- ta, ac $emi-$ecundæ diametri magnitudine $int K G, K D,) fore rectangulum B A Q æquale ip$ius K G vel K D $emi-$ecundæ diametri quadrato.

Ductâ enim per C rectâ T C M $ecundæ diametro A B paral- _per 11_ _hujus, &_ _Cor. 20_ _$exti_. _per 4_ _& 22_ _$exti_. lelâ, ideoque ad interceptam diametrum A K H ordinatim appli- catâ, quæ Hyperbolæ occurrat in T diametroque A H in H, A- $ymptoto verò A F in M: Quoniam e$t H A quadratum ad K A quadratum, $ive H M quadratum ad K G quadratum [757]LIB. I. CAP. II. $eu ad T M C rectangulum, ut H A $eu C B ad I A, id e$t, ut _per_ 1 _Cor._ 6 _bujus._ _per_ 4 _$exti._ _per_ 17 _quinti._ _per Cor_ 20 _$exti._ _per_ 17 _$exti._ B Q ad A Q; erit dividendo H C quadratum $eu B A quadratum ad K G quadratum, ut B A ad A Q. Ac propterea B A, K G, & A Q proportionales erunt, rectangulumque B A Q quadra- to K G æquale. Quod demon$trandum erat.

Corollarium ad duas propo$itiones præcedentes.

Ex dictis facillimè colligitur, quo pacto à dato quolibet puncto ducenda $it recta, quae datam Hy perbolam contingat.

Si enim datum punctum in ip$a curva $it, veluti K, inventis A- $ymptotis, ductâque ad illarum alterutram rectâ alteri A $ympto- _per_ 1 _Cor._ 10 _bujus._ _per_ 6 _bujus._ _per_ 2 _$exti._ to parallelâ, ut K P, ac $umptâ P G ip$i A P aequali, continget jun- cta G K D Hyperbolam in K. quoniam uti G P ip$i P A, ita G K ip$i K D aequalis e$t.

Eodem modo, $i datum punctum $it in A$ymptotorum alteru- tra, veluti G, divisâ A G bifariam in P, ductâque P K alteri A$ym- ptoto parallelâ, quae curvae occurrat in K: continget juncta _per_ 2 _Cor._ 3 _bujas_. G K D Hyperbolam in puncto occur$us K.

Sit deinde datum punctum intra angulum A$ymptotis com- _per_ 2 _$exti,_ & 6 _bujus_. prehen$um, veluti I: ductâ à centro per I diametro, ut A I H, quae curvae occurrat in K, $umptâque A H ip$is A I, A K tertiâ _inven-_ _to per_ 7 _Corol._ 5 _bujus_. proportionali, $i per H agatur ordinatim applic ata H C (nimi- rum, quae contingenti in K aequidi$ter ), occurrens curvae in C, continget juncta I C Hyperbolam in eodem C puncto. _per_ 3 _Cor._ 6 _bujus._

Sit denique datum punctum in alterutro angulorum, qui dein- ceps $unt, angulo Hyperbolam continenti, veluti Q: ductâ per Q & centrum A $ecundâ diametro Q A B, tran$versâqueip$i conju- _per_ 11 _bujus_. gatâ A K H (nimirum, quae producta quamlibet rectam in Hyper- bola ductamip$i Q A B aequidi$tantem bifariam dividat), nec non tangente K G vel K D, A$ymptoto terminatâ $i fiat quadrato K G vel K D aequale rectangulum Q A B, ac per B ad $ecundam diametrum A H applicetur recta B C, nempeip$i A K aequidi- $tans, quae curvae occurratin C: juncta Q C in eodem pun- _per_ 7 _bujus_. cto C Hyperbolam continget. _per_ 12 _bujus._

Manife$tum porrò e$t, $i datum punctum velintra Hyperbo- lam foret, vel intra angulum ad verticem ei, qui Hyperbolam continet: fieri non po$$e, ut ab eodem puncto ducatur recta, _juxta_ I _Cor._ 3 _bujus._ quae producta eandem non $ecet.

[758]ELEM. CURVARUM CAPUT III. DEFINITIONES TERTI AE. I.

SIquodlibet trianguli rectanguli latus, $iveid rectum angulum $ubtendat, $ive acutorum alterutri oppo$i- tum $it, in eodem angulo moveatur, ita ut uterque mo- ti lateris terminus $emper exi$tat, maneatque in latere, cui ab initio junctus fuit, producto tamen $ive ab altera $ive ab utraque parte, prout opùs fuerit; idemque ille motus tam per angulos, qui praefato deinceps $unt, quàm per eum, qui ip$i ad verticem e$t, ordine con- tinuetur, donec ad po$itionem $itumque pri$tinum latus motum redierit, atque ita quolibet puncto quod in eodem, utcunque etiam producto, notare placue- rit, curva de$cribatur linea, praedictum mobile latus _De$cribentis Lineæ_ nomine de$ignabitur.

II.

Punctum autem quod in eodem ad de$criptionem notare placuerit, _Punctum Efficiens_, aut _Punctum_ $im- pliciter vocabitur.

III.

Di$tantia verò eju$dem puncti tam ab uno quàm ab al- tero _de$cribentis_ termino _Interuallum_ dicetur.

IV.

Cum de _angulo_ $impliciter $ermo erit, eum intellige- mus, quem $ubtendit, & in quo movetur _de$cribens_.

V.

Anguli vertex, quem _de$cribens_ continuato motu qua$i circumambulat, _Centrum_ appellabitur.

[759]LIB I. CAP. III. VI.

Alterutrum _anguli_ crus, utrinque, $i opùs fuerit, pro- ductum, atque ab utraque parte à _Centro_ $umptum, ma- gnitudine _intervalli_ in altero crure terminati _Directrix_ vocabitur.

VII.

_De$cribentem in $tatione prima_ dicemus, cùm ea ad _directricem_ e$t perpendicularis: idem autem & tunc de _puncto_ dictum e$to, ac cùm de iis $impliciter $ermo erit in ea $tatione con$iderabuntur.

VIII.

Recta à _puncto_ per _Centrum_ ducta, interceptae inter _punctum_ & _centrum_ dupla, _Secans_ nuncupabitur.

Ut $i trianguli rectanguli A B C latus B C moveatur in _angulo_ B A C, ex. gr., ut terminus C tendat ad A, $imulque B vel retro- cedat vel promoveatur versùs I; ita tamen, utiidem termini B & C $emper $int & exactè maneant in lateribus, quibus ab initio _Fig._ I. F L H N D C A O E K M Q B K I G P junctifuêre, nempe B in latere A B, ac C in latere A C, productis ubi opùs fuerit; eo- demque illo motu quolibet $ui puncto. ex.gr., H, a$$umpto, prout placuerit, $ive in ip$a B C, $ive in ea- dem producta, (ut à nobis plerumque a$- $umetur, cum id natu- rae quodammodo con- venientiùs videatur,) de$cribat curvam li- neam: nempe, ut, ubi punctum C pervenerit ad A, ac punctum B ad I, $imulque H proce$$erit ad F, de$cripta $it per motum puncti [760]ELEM. CURVARUM Hcurvae portio HF: deinde puncto C promoto per A ad M, $i- mulque termino B retrogre$$o vel progre$$o ab I ad K, ita ut H _Fig._ II. H F L I B D Q K E O M A C N P G pervenerit ad L, de$criptus $it arcus F L: eodemque modo, ubipunctum B per K continuato motu pervenerit ad A, $i- mulque punctum C per M progredien- do pervenerit ad Q, ac punctum H in E inciderit, de$criptus $it arcus L E: ac rur$us ubipunctum B per A progre$$um fuerit ad N, $imulque pun- ctum C ex Q vel retroce$$erit vel pro- gre$$um $itad O, ita uttunc punctum H pervenerit ad P, de$criptus $it arcus E P: atque $i porrò eodem pacto mo- tusille continuetur, donec praedictum punctum per G & D tran$ierit rur$u$- quead H pervenerit, de$cripta $it tota curva H F L E P G D: erunt B C, quae & in aliis ftationibus e$t I A, K M, A Q, N O, &c, _linea de$cribens_.

H _punctum efficiens._

H C & H B utrumque _intervallum._

_Anguli_ vertex, nempe punctum A, _Centrum_.

_Fig._ III. H F N L C A O D E M Q K I B P G

Et $i alterutrum _anguli_ crus, exempli gratiâ, A C, utrinque, $i opùs fuerit, productum $it, veluti ad D & E; ita nempe, ut tam A D quàm A E æqualis $it rectæ H B, _intervallo_ vi- delicet, quod in altero crure terminatur, tota D E _directrix_ erit.

Cum autem _de$cribens_ B C eidem _directrici_ D E e$t perpendicularis, quod quidem fit, quando ip$a po$itione ea- dem e$t cum crure A B, uti A I, _angulo_ nempe exi$tente recto, [761]LIB. I. CAP. III. utin prima figura, aut $iobliquus fuerit _angulus_, in ip$a po$itione B C, utiexhibetur in $equentibus figuris, erit I A, ca$u primo, & B C, ca$u altero, _de$cribens in $tatione prima_ $eu _de$cribens_ $im- pliciter, ideoque punctum F vel H, quod eidem in directum e$t, _punctum efficiens in $tatione prima $eu punctum_ $impliciter.

Ac proinde F A G vel H A G, nempeab eodem _puncto_ per in ca$u fig. I & $imilib. in ca$u fig. II & III ac $i- milib. _centrum_ A ducta atque ip$ius F A $ive H A dupla, _$ecantem_ reprae- $entat.

THEOREMA XII. _Propo$itio_ 13.

In quocunque _angulo_, & quibu$libet _intervallis._ juxta de$initiones hoc capite propo$itas, curvâ de$criptâ, hoc ip$i proprium erit, ut quadratum cuju$libet _$ecanti ae-_ quidi$tantis, à quolibet _directricis_ puncto ad curvam applicatae, eandem rationem habeat ad rectangulum $ub partibus _directricis_ per applicatam factis, quam quadra- tum _$ecantis_ ad quadratum _directricis_.

Sit in quocunque _angulo_ B A C, _intervallis_ quibu$libet H C, H B, de$cripta curva D H E G, cujus _directrix_ D A E, _$ecans_ in ca- $ib. fig. I, II, & $i- milibus. in ca- $ib. cæ- terarum fig. & $i- milibus. F A G vel H A G; atque à puncto I in _directrice_ D E utcunque a$$umpto, ad curvam applicata IL _$ecanti_ F A G vel H A G æquidi$tans: dico fore quadratum applicatae L I ad rectangulum D I E, ut e$t quadratum _Secantis_ F G vel H G ad quadratum _directricis_ D E.

Sit enim recta K M _de$cribens_ in ea $tatione, utifuit, cùm per eandem de$criptum e$t punctum L. Et primò quidem, $i _angulus_ B A C rectus $it, ductâ K N _directrici_ D E parallelâ, quae oc- _per_ 34 _primi._ currat applicatæ L I, aut eidem productae, $iopùs fuerit, in N: cum _intervallum_ K L æquale $it dimidiae _directrici_ A E vel A D, _per_ 47 _primi, &_ 5 _$ecundi._ ideoque & K L quadratum æquale A E vel A D quadrato, abla- tis utrinque æqualibus, nimirum, quadrato K N ab una, & _per_ 4 & 22 _$exti._ quadrato A I ab altera parte, re$idua quoque, nempe L N qua- dratum & D I E rectangulum, æqualia erunt. Unde cum $it _per $u-_ _pra de-_ _mon$tr_. ut L I quadratum ad L N quadratum, id e$t, ad D I E rectan- [762]ELEM. CURVARUM _Fig._ I. S F T L W K N A I D E M C X B Z R Y Q V H G _Fig._ II. E N I L M F A G K B C D H gulum, ita L M quadratum ad L K quadratum, hoc e$t, ita F A _per_ 15 _quinti_. quadratum ad A E quadratum, $ive ut F G quadratum ad D E _Fig._ III. S H T F L X A O C I E D P M K N B Z W G quadratum, con- $tat priori ca$u propo$itum.

Non $it dein- de _angulus_ B A C rectus, ducan- turque ad _dire-_ _ctricem_, eamvè productam, $i opùs fuerit, re- ctæ K O, L P _de$cribenti_ B C parallelae, ideo- que ad _directricem_ D E perpendiculares, ut & I N lateri A B pa- rallela, quae ip$i L P, eidemvè productae, $i opùs fuerit, occur- rat in N; ita ut $imilia $int triangula A H C & ILP, item- _per_ 29 _primt._ [763]LIB. I. CAP. III. _Fig._ IV. L H F D I P M O C E A N K B G _Fig._ v. H L F D I P A O C E M N K B G _Fig._ VI. H L F A D O C E I P M N K B G que A H B & I L N, ac de- nique jungatur K N. Quoniam itaque e$t, ut _per_ 4 _$exti_. B A ad K A, $ive ut B C, id e$t, M K, ad K O, ita M L, hoc e$t, H C, ad L P; ut au- tem H C ad L P, ita H A ad LI, & ita B A ad N I, ac per con$equens B A ad K A, ut ea- dem B A ad N I: erit K A ip- _per_ 9 _quinti._ $i N I aequalis. Sunt autem & parallelae, ex hy- pothe$i. Qua- re & A I, K N æquales & pa- rallelæ erunt. _per_ 33 _primi._ Porrò cum æ- quales $int re- ctæ K L & A E vel A D, ideo- que & ip$arum quadrata, hinc $ubductis ab iis æqualibus, qua- drato nimirum K N ab una, ac quadrato A I ab altera parte, [764]ELEM. CURVARUM _Fig._ VII. H F N K P D I M O A C E L B G _Fig._ VIII. H B D A P C I E M O N K F L G _per_ 47 _primi._ & 5 _$ecundi_. _per_ 4 & 22 _$exti_. _per $u-_ _pra de-_ _mon$tr_. _per_ 15 _quinti_. erunt quoque re$i- dua, quadratum nem- pe L N & rectan- gulum D I E æqua- lia . Unde cum $it L I quadratum ad L N quadratum, hoc e$t , ad D I E re- ctangulum, ut A H quadratum ad H B quadratum, id e$t, ad A E quadratum, $ive ut H G qua- dratum ad D E qua- dratum, erit etiam hoc ca$u propo$itum manife$tum.

Atque ita liquet, praedictam curvam eam ip$am e$$e, quæ V eteribus Ellip$is dicta fuit, _directricem_ verò ac _$ecantem_ eas ip$as, quas conjugatas diametros, aut, $i _angulus_ rectus fuerit, conjugatos axes vocârunt.

Conjugatas itaque diametros appellabimus binas rectas per centrum ductas, acutrinque Ellip$i termina- [765]LIB. I. CAP. III. tas; ita ut (quemadmodum de _directrice_ & _$ecante_ jam demon$tratum e$t,) quadrata rectarum quæ alteri ip$a- rum applicantur alteri æquidi$tant, ita $e habeant ad rectangula $ub partibus per applicationem factis, ut quadratum alterius adquadratum eju$dem quæ per ap- plicatas $ecatur.

Et hæc quidem, cui applicatæ in$i$tunt, ttan$ver$a; illa verò, cui eædem æquidi$tant, $ecunda diameter vo- cabitur.

Cæteræ autem omnes, per centrum ductæ ac u- trinque Ellip$i terminatæ, diametri $impliciter di- centur.

Rectam lineam quae tran$ver$æ $ecundæque diame- tro tertia e$t proportionalis, Latus Rectum $ive Para- metrum vocabimus ad tran$ver$am diametrum perti- nentem.

Notandum tamen e$t, $i _angulus_ rectus $it, ac _pun-_ _ctum_ ab utroque _de$cribentis_ termino æqualiter di$tet, curvam, quae motu eju$dem _puncti_, uti praedictum e$t, de$cribitur, circumferentiam Circuli e$$e.

Corollarium. I.

Exip$a demon$tratione & collatione figurae primae cum $ecun- da manife$tum e$t: in Ellip$i, conjugatorum axium tran$ver$um etiam $ecundum e$$e, & contra. Sive enim L I. vel huic velilli axi applicata $it, eodem modo $emper probabitur e$$e quadra- tum eju$dem applicatae ad rectangulum $ub partibus axis cui applicatio fit, ut quadratum axis alterius ad quadratum axis praedicti quiper applicatam $ecatur.

_Corollarium_ 2.

Apparet porrò rectam per punctum ductam _directrici_ paralle- lam, hoc e$t, eam, quæ per terminum $ecundæ diametri tran$- [766]ELEM. CURVARUM ver$æ æquidi$tans ducitur, Ellip$in in eodem termino, & in nullo præterea puncto contingere, multò minus eandem $eca- _Fig._ I. S F T L W K N D A I E M C X B Z R Q Y V H G _Fig._ II. E L N I M F A G K B C H D re. Si enim per F aut H terminum $ecundæ diametri GF<_>a in ca$u fig.I & fimilib. in ca$u fig. III & $imilib. vel G H ductâ rectâ S T, tran$ver$æ diametro D E paralle- _Fig._ III. S H T F L D X A O C I E P M K N B Z W G lâ, a$$umatur aliud quodcunque in curva punctum, veluti L, quod de$criptum $it _de$cribente_ in $tatione K M, ducaturque [767]LIB. I. CAP. III. LI vel L P ad tran$ver$am diametrum perpendicularis, fiet ut in ca$u fig. I & $i- milib. in triangulo M L I<_>a vel M L P<_>b recta M L, id e$t, perpendicula- ris F A<_>a vel H C<_>b, major $it quàm L I<_>a vel L P<_>b; adeò ut pun- in ca$u fig. III & $imilib. ctum L, quod in curva utcunque a$$umptum e$t, id e$t, tota El- lip$is, praeter F<_>a aut H<_>b punctum, infra ductam S T, $eu versùs Ellip$eos centrum, cadat. per 18 primi.

_Corollarium_ 3.

Manife$tum quoque e$t in Ellip$i applicatarum quadrata ad $e invicem e$$e, ut rectangula $ub diametri portionibus per applica- tas factis. Ut $i applicataæ $int L I, W X, erit quadratum W X ad rectangulum D X E, ut quadratum L I ad rectangulum D I E: cum utriu$que ratio $it eadem quae quadrati F G<_>a vel H G<_>b ad _per_ 13 _bujus._ quadratum D E, $ive quae parametri ad tran$ver$am diametrum; ideoque & permutatim W X quadratum ad L I quadratum, ut D X E rectangulum ad D I E rectangulum.

_Corollarium_ 4.

Con$tat etiam ordinatim ad axem $ive diametrum applicatas utrinque ad Ellip$in productas ab axe $ive diametro bifariam $e- cari. Ut, $i applicata L I producta Ellip$i occurrat in V, quoniam e$t quadratum L I ad rectangulum D I E, ut quadratum V I ad _per Cor._ _præced._ idem D I E rectangulum, erit quadratum L I æquale quadrato _per_ 9 _quinti._ V I, ideoque & ip$a recta L I ip$i rectæ V I æqualis.

_Corollarium_ 5.

Con$tat porrò, applicatas Ellip$i in pluribus quàm duobus punctis non occurrere. Si enim L I V alio$ui puncto praeter L & V, exempligratiâ, puncto Z, in Ellip$i e$$et, rectæ I L & I Z, _per Cor,_ _præced._ ideoque I V & I Z pars & totum, æquales forent, quod e$t ab- $urdum.

_Corollarium_ 6.

Ex dictis porrò colligitur, $i ab extremitate tran$ver$æ dia- [768]ELEM. CURVARUM metri, ut puta F G, eductâ parametro F S $ecundæ diametro in ca$u fig. I & fimilib. D E parallelâ, jungatur S G, atque ad eandem diametrum recta _Fig._ I. S F T L W K N A I D M C X E B Z R Y Q V H G quælibet ordinatim applicetur, ut R Q, quæ $ecet junctam S G in Y: fore rectangulum F Q Y quadrato applicatæ R Q æquale.

_Fig._ III. S H T F L X A O C I E D P M K N B Z W G

Quoniam enim e$t GF quadratum ad DE quadratum, id e$t, _per_ 13 _bujus_. _per Cor._ 20 _$exti._ _per_ 1 _$exti_. G F ad F S, $ive G Q ad Q Y, hoc e$t, G Q F rectangulum ad [769]LI B. I. CA P. III. Y Q F rectangulum, ut idem G Q F rectangulum ad R Q qua- _per 13_ _bujus._ dratum, æqualia erunt Y Q F rectangulum ad R Q quadratum: _per 9_ _quinti._ id e$t, $i veterum Geometrarum more id proponi placeat.

Quæ ab Ellip$i ad diametrum applicatur pote$t $pa- tium adjacens lateri recto, latitudinem habens lineam quæ à diametro inter ip$am applicatam & diametri ver- ticem ab$cinditur, defrciensque figurâ fimili $imiliter- que po$itâ ei quæ lateribus tran$ver$o rectoque con- tinetur.

Corollarium 7.

Patet quoque ex antedictis, quo pacto, datis quibu$libet dia- metris conjugatis, Ellip$is in plano de$cribatur.

Ut $i conjugatis axibus D A E & F A G Ellip$is $it de$cri- benda, _de$cribente_ B C, quæ $emi-axium A D, A F differentia $it, in ca$u fig. I. & $imilib. _intervallis_ verò H C, H B, ip$is A F, A D utroque utriqueæquali- bus, in _angulo_ D A G, curva de$cribatur, eritque hæc ip$a Ellip$is quæ$ita.

At$i aliis quibu$libet conjugatis diametris, obliquè $e$e inter- $ecantibus, ut D E, H G, Ellip$is $it de$cribenda: demi$sâ à ter- in ca$u fig. III & $imilib. mino unius ad alteram perpendiculari, ut H C, $umptâque in ea- dem $eu in ip$a producta, $i opùs fuerit, rectâ H B ip$i D A vel A E æquali, & per B & A ductâ rectâ B A F, $i _de$cribente_ B C, _in-_ _tervallis_ verò H C, H B, in _angulo_ B A C Ellip$is de$cribatur, erit hæc ea ip$a quæ quæritur.

Itaque cum datis diametro parametroque, nec non angulo quem faciunt cum eadem diametro ordinatim ad ip$am applica- tæ, conjugatæ quoque diametri datæ $int: $imul quoque inno- te$cit, quo pacto & illis datis Ellip$is de$cribatur.

THEOREMA XIII. Propo$itio 14.

In Ellip$i circa quo$cunque axes de$criptâ, ducta quæ- libet diameter tran$ver$a e$t, habetque $ecundam $ibi conjugatam.

[770]ELEM. CURVARUM

Sit in Ellip$i S Y X Z, cujus centrum A, axes verò S X, Y Z, ducta quælibet diameter D A E; & $ic de$cribens O W in ea $ta- tione, uti fuit cùm de$criptum e$t punctum D vel E, ita ut inter- valla $int D W, D O. Deinde applicatâ eâdem de$cribente in $ta- tione reciproca, hoc e$t, in alterutro angulorum qui ip$i W A O deinceps $unt, veluti P R, ita ut rectæ A R, A P ip$is A W, A O reciprocè $int æquales, nimirum A R ip$i A O, & A P ip$i A W, ac proinde triangulum W A O $imile & æquale triangulo _per 4_ _primi._ P A R, ab Ellip$eos puncto H, quod de$cribenti P R in dire- ctum e$t, ducta $it diameter altera H A G. Dico diametrum D E tran$ver$am e$$e, H G autem $ecundam ip$i D E conjugatam: id e$t, $i, ductâ H C ad D E perpendiculari, in eadem H C, produ- Fig. I. Y H F K T D M V A R S X I C O N Q E P B L G Z ctâ, $i opùs fuerit, $umatur H B ip$i D A æqualis; ductâque per B & A rectâ B A F, in angulo B A C, intervallis verò H C, H B, Ellip$is de$cribatur, cujus utique conjugatæ diametri $unt in D E, & H G : dico illam cum expo$ita Ellip$i omnino eandem fore, _per 13_ _bujus_ _Corol._ 7 ita ut altera alteri per omnia congruat.

A $$umpto enim in expo$ita Ellip$i alio quopiam puncto L, quod quidem de$criptum $it de$cribente in $tatione T V, diame- tro T V circulus de$cribatur, qui, propter angulum T A V re- ctum, nece$$ariò quoque per A tran$ibit, linea$que B A F & aut cer- tè, quia puncto- rum T & V al- terutrum cum puncto A coincidit, uti e$t ca$us in fig. VI _per conver$am 31 tertii._ [771]LI B. I. CA P. III. D A E alibi etiam $ecabit, utiin K & M. Deinde junetâ K M, aut il- larum al- teram contin- get, alte- ram verò $ecabit, ut in ca$ib. fig. III & IV. eaque productâ versùs L, agantur T K, P B.

Fig. II. Y D M T F H F K V A X W S R G I N B P Q L C O E Z

Cumigitur ip$arum D O, H P, productarum, $i opùs fuerit, inter$ectio ad Q fiat ad angulos rectos, ob $imilitudinem trian- guli O Q P cum utroque triangulorum O A W, R A P , nota- vel, $i puncta O & P coïnci- dant, ob angulos A O W, A P R $e- mirectos. to ip$arum D E, P H inter$ectionis puncto I, erunt triangula Fig. III. H Y F O E Q M W R A K S X C I V A D T P B Z G IQD, ICH æquiangula, ob angulos ad Q & C rectos, ad I verò aut communem aut ad verticem. Ideoque cum triangula O D A, P H B latera O D, D A lateribus P H, H B, utrumque utrique, circum æquales angulos æqualia habeant; erit & ba$is _per 4_ _primi._ [772]EL E M. CU R V A R U M O A, $ive recta A R, ba$i P B, angulusque D O A, id e$t P R A, angulo H P B æqualis; ac propterea recta P B ip$i R A paralle- _per 27_ _primi._ la. Hinc cum triangulorum R A P & B P A latera R A, A P la- teribus B P, P A circa æquales angulos, nempe rectos, utrumque utrique $int æqualia: erit & ba$is A B ba$i P R, $eu de$cri- _per 4_ _primi._ benti T V, angulusque A R P angulo P B A æqualis. Quocirca & circulus diametro A B de$criptus (qui quidem, ob angulos A C B, A P B rectos, ac A B P, A R P æquales, per puncta C, P , & R tran$it) circulo T K V æqualis erit. Unde cum an- _per con-_ _ver$am_ _31 tertii._ _per con-_ _ver$am_ _21 tertii._ guli P B C, B P R ip$is T K M, K T V, uterque utrique, æqua- les $int, nempe P B C ip$i T K M, quoniam uterque cum an- pro ca$u fig. II adde: ideoque & hi qui ip$is deinceps $unt. gulo P A C $eu T A M binos rectos con$tituit, & B P R ip$i _per 22 tertii_._ in ca$u fig. II uterque angulo P A C $eu T A M æqualis e$t _per 20 tertii_. In ca$u fig. III uterque cum angulo P A C binos rectos con$tituit, nempe hic _per 13 primi_, & ille _per 22 tertii_. In ca$u fig. IV æquales $unt anguli P B C, T K M, quoniam prior cum angulo P A C, po$te- rior verò cum angulo T V A (qui quidem P A C, T V A æquales $unt _per 32 tertii_) binos rectos con$tituit _per_ 22 _tertii_. In ca$u fig. V, T K M $ive T A M æqualis e$t angulo P B C, quia uterque cum angulo P A C duos rectos con$tituit _per 13 primi_ & 20 ac 22 _tertii_. In ca$u fig. VI æquales $unt anguli P B C, T K M, uoniam angulus P A C æqualis e$t ei, qui in $egmento A V M con$titueretur _per 32 tertii_, quorum quidem prior cum angulo P B C, po$terior verò cum angulo T K M binos rectos con$tituit _per 22 tertii_. Fig. IV. F O L E H Q A M W S X V R I C K Z G D P B T K T V, propterea quòd uterque angulo B A R $eu K A V $ive _per 20_ _tertii_, at- que in ca$u fig. III per eandem & 32 _tertii_. F A V æqualis e$t ; $intque porrò, ob æquales angulos P A B, In ca$ibus fig. IV & V tam angulus B P R $eu B A R, quàm angulus K T V cum angulo K A V duos rectos con$tituit _per_ 13 _prtmi, & 22 tertii_. T A K, tam peripheriæ P B, T K, quàm earum $ubten$æ, nem- _per 26 & 29 tertii._ [773]LI B. I. CA P. III. pe latera P B, T K dictis æqualibus angulis adjacentia inter $e æqualia : apparet $icutirectæ B C, P R productæ concurrunt In ca$u fig. III. u- bi recta B A F tangit circulum T K V, æqualis $unt late- ra B P, T K ob angulos B A P, T V K æquales _per 32 tertii_. In ca$u fig. VI, ubi recta P A Y contingit circulum T K V, æquales $unt $ubten$æ B P, T K ob angulos P A B, T M K æ- quales _per 32 tertii_. in H, ita quoque rectas K M, T V productas, & quidem, cum ip$i P H æqualis $it T L, in ip$o puncto L concur$uras. quippe ex antedictis $imilia atque in totum æqualia $unt triangula _per 26 primi_. B P H, K T L, adeoque & latus K L lateri B H æquale. E$t au- tem & $ubten$a K M $ubten$æ B C æqualis, ob æquales an- _per 26 & 29 tertii_. In ca$u fig. III, K M ip$i B C e$t æqualis, quandoquidem angulus qui con$i$teret in $egmento K T M æqualis foret angulo FAM $eu BAC _per 32 tertii_. In ca$u fig.IV, KM ip$i BC e$t æqualis, quandoquidem an- gulus KTM æqualis e$t angulo KAC $eu BAC _per 32 tertii_. In ca$u fig. V, K M ip$i B C e$t æqualis, quandoquidem angulus in $egmento BC æqualis foret angulo KAM, utpote cum tam hic quàm ille cum angulo C A B duos rectos con$ititueret _per 13 primi & 22 tertii_. Fig. V. Y H F L O Q I M W A R X S V I C D K T P B G Z gulos K A M, B A C. Quocirca & L M ip$i H C æqualis erit. ut in ca$u fig. VI. Unde cum de$cribens $it K M, utpote ip$i B C æqualis, ac con- $tituta in angulo K A M (qui cum ip$o B A C vel idem , vel ei ad ut in ca$ibus fig. I. & II. verticem , vel denique ip$i deinceps e$t) aut certè cum al- terutro crurum coïncidens, atque ex demon$tratis æqualia quoque $int intervalla H B, H C intervallis L K, L M: $equi- in ca$u fig. V. tur punctum L, in expo$ita Ellip$i utcunque $umptum, id e$t, ut in ca$ibus fig. III. & IV. totam Ellip$in S Y X Z, e$$e in Ellip$i, quæ in angulo B A C, in- tervallis H B, H C, de$cribitur, ideoque alteram alteri per [774]ELEM. CURVARUM omnia congruere. Sunt autem hujus conjugatæ diametri D E, _per 13_ _bujus,_ _eju$que_ _Cor. 7_. H G. Quare & illius, quæ cum ip$a eadem e$t, conjugatæ dia- Fig. VI. Y H F D S A R V X W L T I C K M O Q E P B G Z metri erunt, nimirum D E tran$ver$a, & H G $ecunda. Quod demon$trandum erat.

Corollarium. I.

Hinc colligitur non $olùm Ellip$es omnes $uos habere axes, $ed & quo pacto datis quibu$libet diametris conjugatis, ejus Elli- p$eos cujus diametri $unt, axes inveniantur.

Ut $i cuju$cunque Ellip$eos conjugatæ diametri $int D A E & H A G, ductâ H B, $emidiametro D A vel A E æquali, atque ad D E perpendiculari, junctâque B A ac ipsâ bifariam in N divisâ, $i centro N intervallo N A vel N B circulus de$cribatur, $ecans rectam per H & N ductam in P & R: erunt rectæ H P, H R $e- mi-axes magnitudine, quæ idcirco utrinque àcentro A versùs, aut per puncta R & P, æqualilongitudine in directum po$itæ, $icut totæ S X & Y Z, exhibebunt magnitudine ac po$itione quæ$itos axes eju$dem Ellip$eos, cujus D A E & H A G conjugatæ diame- tri exi$tunt.

Ductâ enim P B, $umptâque A O ip$i A R, ideoque & du- _per 4_ _primi_. ctæ P B æquali, agatur D O, occurrens ip$i S X in W. Cum ita- que ob angulum A C B rectum de$criptus circulus etiam per C tran$eat , erunt anguli P B H & O A D æquales, quoniam uter- _per 31_ _pertii_. [775]LI B. I. CA P. III. que cum angulo P A C $eu P B C duos rectos con$tituit. Un- nimi- rum _cum_ _angulo_ P A C in ca$u fig. I. & $imili- bus, & _cum angu-_ _lo_ P A C _$eu_ P B C, in ca$u fig. II. & $imilibus. _per 13 primi & 22 tertii_. de cum triangula O A D, P B H latera O A, A D lateribus P B, B H, utrumque utrique, & quidem circa æquales angulos æqua- lia habeant: erit quoque ba$is O D ba$i P H, id e$t, rectæ S A _per 4 primi_. vel A X, ut & angulus A O D angulo B P H $eu P R A æqualis. _per 29 primi_. Hinc cum æqualia $int triangula R A P, O A W, propter angu- los ad R & O æquales, atque R A P, O A W rectos, nec non _per 31 tertii & 13_ _primi_. latera R A & O A æqualia: erit etiam latus A W lateri A P, ut _per 26 primi_. & latus O W ip$i P R æquale. Quocirca cum _de$cribentes_ $int in ca$u _per 13 bujus_. Fig. I. Y H F K T D M S V A R X W I C O Q N E P B L G Z O W, P R ejus Ellip$eos, cujus axes $unt S X, Y Z, & quidem in $tatione reciproca con$titutæ, _punctataque effcientia_ D & H: mani- fe$tum e$t ex $uperiori demon$tratione, Ellip$in, quæ axibus S X, Y Z de$cribitur, cum ea, cujus diametri conjugatæ $unt D E & H G, omnino eandem e$$e:

Atque ita, quæ de Ellip$i, circa quo$cunque axes de- $cripta, $uperiori Theoremate propo$ita ac demon- $trata $unt, etiam cuilibet Ellip$i, & circa qua$cunque diametros conjugatas de$criptæ, convenire, manife- $tum e$t.

[776]ELEM. CURVARUM Corollarium 2.

Sequitur porrò ex demon$tratione eju$dem Theorematis, in Ellip$i diametros omnes à centro bifariam $ecari. demon$tratum enim e$t, in diametro D E, utcunque ductâ, partem A E parti D A æqualem e$$e, cum utraque _intervallo_ H B æqualis $it.

Corollarium 3.

Patet in$uper in Ellip$i, quarumcunque diametrorum conju- gatarum tran$ver$am etiam $ecundam e$$e, & contra. Ut, $i con- jugatarum diametrorum D E, H G tran$ver$a $it D E, & H G $e- Fig. II. Y D M T F K A V S W X R I N B G P Q L C O E Z cunda; cum in Ellip$i ducta quælibet diameter tran$ver$a $it, _per 14_ _bujus_ _eju$que_ _Corol. 1_. habeatque $ecundam $ibi conjugatam, erit quoque H G tran$- ver$a. At verò & D E $ecundam e$$e ip$i H G conjugatam, factâ collatione figuræ I cum II tran$po$itis tantùm literis, ac muta- tis mutandis demon$tratum $imul apparebit.

Corollarium 4.

Quare & quæ per terminum tran$ver$æ diametri $ecundæ æ- quidi$tans $eu ordinatim applicatis parallela ducitur Ellip$in in _per 2_ _Cor. 13, &_ _3 Cor.14_ _bujus_. eodem termino & in nullo præterea puncto contingit, totaque ex- tra Ellip$in cadit.

[777]LI B. I. CA P. III. Corollarium 5.

Adeoque quælibet recta, à quovis curvæ puncto ad quamcun- que Ellip$eos diametrum ordinatim applicata, tota intra Ellip$in cadit; utpote cum eanec in totum extra Ellip$in cadere, nec ei- _per-_ _Cor. pra-_ _cedens._ dem in pluribus quàm duobus punctis occurrere po$$it. _per 5_ _Cor. 13_ _bujus._

TH E O R E M A XIV. Propo$itio 15.

Quæ bina quælibet Ellip$eos puncta conjungens re- cta linea bifariam à diametro dividitur, erit aut per cen- trum ducta, aut adeandem diametrum ordinatim appli- cata, hoce$t, conjugatæ diametro æquidi$tans.

A F I G E H B K D L C A G I D F H K B E L C

Si enim in Ellip$i A B C D, cujus centrum K, à diametro A K C bi- fariam divideretur recta E H G, quæ neque per centrum tran$eat, neque conjugatæ diametro B D æquidi$tans $it; applicatâ ordinatim G I F, ductâ- que per centrum rectâ G K L: Quo- niam effet, ut G H ad H E, ita tam G I ad I F, quàm G K ad K L, re- _per 4_ _Cor. 13_ _bujus._ cta per F & E, nec non per E & L du- cta foret unalinea recta diametroque _per 2_ _Cor, 14_ _bujus_. A C parallela; ideoque ad alteram ip$i conjugatam, nempe ad B D, _per 2_ _$exti._ ordinatim applicata, atque Ellip$i in tribus punctis occurreret; quod fie- _per 13_ _& 3 Cor._ _14 bujus._ rinon po$$e $upra o$ten$um e$t.

_in 5<_>to_ _Coroll. 13_ _bujus._ Corollarium I.

Ideoque $i diameter rectam quam- libet in Ellip$i non per centrum du- _per 4_ _Cor. 13,_ _&_ 15<_>tam _bujus_. ctam bi$ariam dividat, omnes quoque ip$i æquidi$tantes bi$ariam $ecabit.

[778]ELEM. CURVARUM Corollarium 2.

Quocirca $i in Ellip$i binæ quælibet rectæ $ibi invicem æqui- di$tantes ductæ $int, quæ utramque bifariam dividet recta linea per illius centrum tran$ibit, $eu eju$dem diameter exi$tet. Quip- pe quæ per medium unius æquidi$tantium diameter ducetur per medium quoque alterius æquidi$tantium tran$ibit. Unde appa- _per 1_ _Cor. 15_ _bujus_. ret, quo pacto datæ Ellip$eos diametros quotlibet, $imulque ad ea$dem ordinatim applicatas, nec non & ejus centrum, utpote quod duarum pluriumve diametrorum communis inter$ectio e$t, ideoque & diametros conjugatas, axesque invenire liceat.

_per 1_ _Cor. 14_ _bujus,_ _aliterve,_ _ut cuilibet_ _ob vium_ _e$t_. Corollarium 3.

Ex dictis facilè apparet, quamlibet rectam, quæ bina quæcun- que Ellip$eos puncta conjungit, totam intra Ellip$in cadere: utpote cum ip$a vel diameter $it, vel ordinatim applicata ad eam _per 5_ _Cor. 14_ _bujus_. diametrum, quæ per ip$ius medium & centrum ducitur.

_per 15_ _bujus_ _eju$que_ _Cor. 1_. PROBLEMA II. Propo$itio 16.

In data quacunque Ellip$i ductæ cuilibet diametro al- teram conjugatam invenire.

In data Ellip$i S Y X Z ductæ utcunque diametro D A E al- Y H D A R S X W O E P G Z tera conjugata in venienda $it. Inventis axi- _per 2_ _Cor. 15_ _bujus_. bus S A X & Y A Z, atque à termino D vel E ad axium al- terutrum, ve- lutiad Y A Z, applicatâ re- ctâ, ut D O, $emi-axi alteri S A æquali, quæ producta, $i opùs fuerit, $ecet eundem axem [779]LI B. I. CA P. III. alterum, utiin W, applicetur in $tatione reciproca ip$i O W, eidem æqualis recta P R, nempe ut A P, A R ip$is A W, A O $ingulæ $ingulis æquales $int, ac producta P R Ellip$i occurrat in puncto H, à quo $i per centrum A ducatur recta H A G, Ellip$i terminata: con$tat, per ea, quæ ad Propo$itionem 14<_>tam hujus libri demon$trata $unt, eandem H A G e$$e diametrum ip$i D E conjugatam.

Atque ita $imul apparet, $ingulis diametris $uas quo- que di$tin ctas conjugatas diametros e$$e, eidemque dia- metro unam tantum conjugatam duci po$$e.

Corollarium.

Unde porrò per$picuum fit, quo pacto per datum quodlibet in Ellip$i punctum recta ducatur, quæ curvam in eodem ac in nullo alio præterea puncto contingat. Si enim ductâ per datum pun- ctum & centrum diametro, inventâque alterâ ip$i conjugatâ _per 16_ _bujus_ per idem punctum recta ducatur inventæ diametro conjugatæ _per 4_ _Cor. 14_ _bujus._ æquidi$tans: erit eadem recta contingens quæ$ita.

TH E O R E M A X V. Propo$itio 17.

Ellip$in in uno eodemque puncto præter rectam, quæ parallela e$t diametro illi, quæ per punctum & centrum ducitur, conjugatæ, alia recta non contingit.

D P I N C Q K G E L M H F O

Contingat Ellip$in CHFG in puncto C recta D C E, parallela diametro GH, quæconjugata $it diametro C F, per punctum C & centrum ductæ: dico aliam rectam in puncto C eandem Ellip$in non contingere.

Si enim fieri pote$t, contingat eandem quoque in puncto C recta I C K, diametroque L M, eidem I C K æquidi$tanti, altera conjuga- ta ducatur N O, (quæ cum à priori [780]ELEM. CURVARUM C F diver$a $it, punctum N cum puncto C non coïncidet,) ac _per 4_ _Cor. 14_ _bujus._ per N ip$i L M, ideoque & contingenti I C K, æquidi$tans du- cta $it P Q. Cadet itaque punctum C, adeoque recta I C K infra _per 2_ _Cor. 13_ _bujus_. rectam P N Q: nimirum, versùs Ellip$eos centrum. At verò & eodem modo punctum N, ideoque recta P N Q, infra contin- _per idem_ _Coroll._ gentem I C K: nempe, versùs idem centrum cadet, quod re- pugnat. Non contingit ergo I C K Ellip$in. Eadem de omnibus aliis e$t demon$tratio, ac proinde con$tat propo$itum.

Corollarium.

Con$tat itaque in Ellip$i cuilibet tangenti parallelas, æqui- _per Co-_ _roll. præ-_ _cedens_. di$tantes quoque e$$e diametro conjugatæ ei, quæ per tactum & centrum ducitur; ac proinde & ad diametrum per tactum ductam ordinatim applicari, atque ab illa bifariam dividi, & contra, _per 4_ _Cor. 13_ _bujus_. quæ per cuju$cunque diametri terminum ducitur æquidi$tans cui- libet rectæ, per eandem diametrum bifariam $ectæ, Ellip$in in eodem vertice contingere.

TH E O R E M A XVI. Propo$itio 18.

Si quælibet contingens productæ Ellip$eos diametro cuicunque occurrat, atque à puncto contactus ad ean- dem diametrum recta ordinatim applicetur: erit rectan- gulum $ub diametri portionibus, à centro per contingen- tem applicatamque ab$ci$$is, $emidiametri quadrato æquale, & contra.

Quamcunque Ellip$in G D, cujus centrum A, contingat in puncto D, utcunque $umpto, recta D E, diametro I G occurrens in E; atque à puncto contactus D ad eandem diametrum ordina- tim applicata $it D C: dico rectangulum C A E quadrato $emi- diametri A G æquale e$$e.

Sit enim primùm axis diameter I G, $itque O W _de$cribens_, in $tatione uti fuit, cùm per eandem de$criptum e$t punctum D; ita ut O D _intervallum_ $emi-axi A G æquale $it, P R autem _de$cribens_ in $tatione, ip$i O W reciprocâ ita ut à curvæ puncto H, quod [781]LIB. I. CAP. III. nempe _de$cribenti_ P R in directum e$t, ducta diameter H A con- jugata $it ei, quæ per D & A duceretur, ideoque & contingen- _per_ 4 _Cor_. 14 _bujus._ ti D E parallela. Sitque porrò ad $ecundum axem A K applica- ta H F, ducanturque O B, R T _per Cor._ _17 bujus._ ip$is A G, A K æquidi$tantes, quæ applicatis D C, H F, pro- ductis, $i opus fuerit, occurrant in B & T.

E G D B C W O A F X P R T H I

Itaque cum $imilia $int trian- gula O A W & R A P , erunt _ex con-_ _$tructione._ quoque triangula W C D & R T H, nec non O B D & _per 29_ _primi_, & 21 _$exti_. P F H $imilia. At verò & la- tera W D & R H, nec non _ex con-_ _$tructione._ O D & P H æqualia $unt. Quare & latera W C & R T E G H C B D K F A P O W T R I _per 26_ _primi._ $ive A F, nec non D B, & H F _per 29_ _primi._ æqualia erunt. Sunt autem por- rò triangula E D C & H A F _per 4_ _$exti._ æquiangula; unde ex antedi- _propter_ _triangula_ E D C, H F A _æquiang._ ctis erit D C ad C W $ive A F, id e$t , E C ad H F $ive D B, uti eadem D B ad B O . Unde cum proportionales $int _propter_ _triangula_ D C W, D B O _æ-_ _quiangu-_ _la._ E C, D B, B O, erit ut E C ad B O $ive C A, ita D B qua- dratum ad B O quadratum; & componendo , ut E A ad C A, ita D O quadratum ad B O quadratum, hoc e$t, G A quadratum ad C A quadratum; ac pro- _per_ _Cor._ 20 _$exti._ inde & rectæ E A, G A, C A proportionales erunt, ideoque rectangulum C A E quadrato $emi-axis A G æquale. Cumque in _per_ 18 _quinti._ puncto D alia recta præter ip$am D E Ellip$in contingere non po$$it , patet conver$um quoque verum e$$e: nimirum, $i re- _per_ 47 _primi._ ctangulum C A E æquale $it quadrato $emi-axis A G, & per C _per Cor._ 20 _$exti._ ordinatim applicata Ellip$i ocrurrat in D, junctam E D e$$e con- tingentem. _per_ 17 _$exti._

Deinde non $it recta I G Ellip$eos G D axis, $ed alia diameter _per 17_ _bujus._ quæcunque, cujus parameter IB, atque ab a$$umpto in curva [782]ELEM. CURVARUM utcunque puncto D ad eandem diametrum ordinatim applicetur D C, $itque quadrato $emidiametri A G æquale rectangulum C A E: dico junctam E D, productamque, totam extra Ellip$in cadere, ideoque eandem in puncto D contingere, & conver$im.

Sit enim in eadem E D, aut in ip$a producta, prout libuerit, a$$umptum utcunque punctum F, $itque per F ducta recta F H ip$i C D æquidi$tans, quæ dictæ E G L C D N H M A K F I B diametro I G occurrat in H, Elli- p$i verò G D in K. (Etenim $i El- lip$i non occurreret, manife$ti$$i- mè punctum F extra Ellip$in fo- ret.) Deinde I G ut axe, eâdem- que parametro I B, intelligatur de$cripta alia Ellip$is G L, ac per C & H ad eundem axem ordina- tim applicentur CL, HM, quæ curvæ occurrant in L & M, jun- gaturque E L, (quæ utique Elli- p$in G L in L continget ,) eaque _per $up._ _demon$tr._ producta, $i opùs fuerit, produ- ctæ H M occurrat in N.

Itaque quoniam e$t quadratum D C ad rectangulum G C I, ut quadratum L C ad idem G C I re- ctangulum, (quippe utriu$que ea- dem e$t ratio, quæ parametri I B ad diametrum $ive axem I G :) _per 13_ _bujus, &_ _Cor. 20._ _$exti._ erunt quadrata D C, L C, ideoque & rectæ D C, L C æquales. Eodem modo, & rectas K H, M H æquales e$$e, demon$trabitur. Atverò cum $it C D ad H F, ut C L ad H N, ($iquidem utriu$- _per 9_ _quinti._ que eadem e$t ratio, quæ rectæ E C ad rectam E H,) erunt quo- _per 4_ _$exti._ que H F & HN æquales. E$t autem H N major applicatâ H M, cum contingens $it E L N: ergo & H F applicatâ H K _per 14_ _quinti._ major erit, ideoque punctum F, in recta E D F utcunque $um- ptum, hoc e$t, to ta E D F, extra Ellip$in, G D cadet, $ive, quod idem e$t, eandem in puncto D continget. Cumque non po$$it _per 17_ _bujus._ præter E D F alia recta eandem Ellip$in in puncto D contingere , manife$tum quoque e$t conver$um: $i nempe E D Ellip$in G D [783]LIB. I. CAP. III. in D. contingat, diametroque G I occurrat in E, & ad eandem diametrum ordinatim applicata $it D C, rectangulum C A E qua- drato $emidiametri A G æquale e$$e.

Corollarium.

Ex dictis per$picuum e$t, quo pacto à dato quolibet puncto ducenda $it recta, quæ Ellip$in contingat.

Si enim datum punctum in ip$a curva $it, veluti D: jam $upra _in Cor._ _16. bu-_ _jus._ o$ten$um e$t, quo pacto per dictum punctum contingens ducatur. Quod tamen & hoc quoque modo per præcedens Theorema perficietur.

Ductâ ex D ad inventam diametrum G I rectâ ordinatim _per_ _2 Cor. 15._ _bujus._ D C, fiat rectangulum C A E quadrato $emidiametri A G æqua- le, jungaturque E D.

At $i extra Ellip$in $it datum punctum, ut E: ductâ ad A cen- trum rectâ E A, quæ Ellip$in $ecet in G, quadrato A G æqua- _inven-_ _tum per_ _2 Coroll._ _15 bujus._ le fiat rectangulum E A C; ac per C ductâ ordinatim applicatâ C D: nimirum, quæ æquidi$tet contingenti quæ per G ducere- tur , occuratque Ellip$i in D, jungatur E D: eritque hæc ip$a _juxta_ _Cor. 17._ _bujus._ tam priori quàm po$teriori ca$u contingens quæ$ita.

A puncto autem intra Ellip$in dato non po$$e duci rectam, quæ _per præ-_ _cedentia,_ _aut 5 Co-_ _roll. 14._ _bujus._ eandem contingat, manife$ti$$imum e$t.

Atque ita me compendiosè viâ $atis planâ ac maxi- mè naturali, ab$que ulla $olidi con$ideratione, Ele- _per 18_ _bujus._ menta proprietatesque præcipuas Curvarum, quas Ve- teres _Coni $ectiones_ appellavêre, tradidi$$e confido. E quibus principiis cætera omnia, quæ ad Parabolam, Hyperbolam, vel Ellip$in pertinent, ab$que ulteriori manuductione facillimè deducet, quicunque animum iis debitè applicuerit, atque in Geometricis per $e ad ulteriora progredi valeat. Adeò ut eâdem tractandi methodo hi$ce diutiùs inhærere $upervacuum putem, præ$ertim cum in$ignis & $ublimior quædam $cientia $uper$it, cui Veteres enixi$$imè incubui$$e ex quorun- dam relatu ac nonnullis antiquorum Geometrarum fragmentis manife$tum e$t; quæque tam ab ii$dem [784]ELEM. CURVARUM quàm à Recentioribus _Locorum Inventio_ $ive _Compo-_ _$itio_ appellata fuit. Ad quam promovendam, ab Apol- lonio cæteri$que Geometris ea præcipuè con$cripta e$$e, quæ in Conicorum tractatione prædictis Elementis $u- peraddidere, omnino credibile e$t. Cumque penitio- rem curvarum linearum notitiam perfectamque earum enumerationem ac di$tinctionem, ut & di$tributionem in $ua genera & $pecies, cum $egregatione earum, quæ verè Geometricæ non $unt, ab iis quæ in Geometriam $unt recipiendæ, ex accurata _Loci_ tractatione imprimis petendam exi$timem: è re fore duxi, eandem tracta- tionem hîc $ubjungere, non quidem eâ methodo, $i- cut à Veteribus inchoata videtur, cum vix integrum & ingens volumen eidem $ufficeret, $i vel tantùm _Lo-_ _corum_, quæ _Plana_, ac _Solida_ (quamvis, meo judi- cio, minùs rectè,) vocârunt, id e$t, quæ vel _recta_ _linea_, vel _Parabola_, vel _Hyperbola_, vel _Ellip$is_, $ive _circuli circumferentia_ exi$tunt, (quorumque Locorum Compo$itioni eos $olummodo intentos fui$$e inveni- mus,) doctrinam exactè complecteretur, atque id por- rò volumen in immen$um excre$ceret, $i ad Loca, quæ $unt lineæ curvæ $ecundi generis, uti nobis pro- po$itum e$t, extenderetur; $ed Arte Analyticâ per Æ- quationum examen & præcepta generalia, quibus omnes omnino ca$us po$$ibiles re$olvantur ac determinentur. In quibus pertractandis eum ordinem $umus ob$erva- turi, ut jam po$t explicationem Elementorum Parabo- læ, Hyperbolæ, & Ellip$is, ($uppo$itâ notitiâ eorum, quæ ad linearum rectarum, angulorum, & figurarum re- ctilinearum, nec non Circulorum naturam pertinent) in- ventionem ac determinationem tradamus eorum _loco-_ _rum_, quæ vel rectæ lineæ $unt vel ex prædictis curvis con$tant; (Illa autem & nobis, ne quid temerè mute- [785]LIB. I. CAP. III. mus, _Locorum Planorum, Solidorumque_ nomine ve- nient) atque eo ip$o o$tendamus in primo curvarum ge- nere, præter Circulum, non ni$i Parabolam, Hyper- bolam, & Ellip$in e$$e recipiendas. Tractationi autem ulteriorum locorum, quæ pertinent ad lineas curvas $e- cundi generis, $imiliter quoque earundem curvarum Elementa præmittemus. Cum verò ad ip$arum genera- tionem viam $ternant non tantùm de$criptiones linea- rum curvarum primi generis, hoc libro propo$itæ atque explicatæ, $ed & multi alii illas in plano de$cribendi mo- di: operæ pretium duximus eorundem modorum, qui certè infiniti $unt, ut quilibet huic $peculationi inten- tus facilè experietur, vel illos $altem hîc adjungere, quos aut ad de$criptiones curvarum $ecundi generis auxilio nobis fore, aut Mechanicæ curvarum primigene- ris in plano delineationi præcedentibus aptiores judi- camus.

CAPUT IV. Alia Parabolam, Hyperbolam, & Ellip$in in plano delineandi Metbodus.

SIt triangulum quodcunque i$o$celes A B C, & tam æqualia crura A B, A C, quàm ba$is B C utrinque indefinitè produ- cantur, ut ad D, E, & F, G, nec non HI; $itque ab alterutro angulorum ad ba$in ducta quævis recta terminata, oppo$ito cru- riæquidi$tans, ut B K, & per terminum eju$dem K altera recta, utrinque indefinitè exten$a, liberè tran$eat, quæ circa verticem anguli reliqui, nempe punctum A, ut Polum, circulariter mo- bilis $it, veluti L A K M; ac denique rectæ F G in$i$tens C N ip$i D E parallela tran$eat per ip$arum F G & H I inter$ectionem C. Dico, $i angulus E B H atque ip$i ad verticem D B I cum recta B K moveatur in utramque partem, ita tamen ut crus A B $emper applicatum maneat rectæ D E, $imulque recta H I huc atque illuc promoveat rectam C N, $ibi ip$i $emper æquidi$tan- [786]ELEM. CURVARUM tem, ac recta B K ad polum A circulariter moveri faciat prædi- ctam L M, per pun- q L e E b m b k H G C A C F i Q o P B K l P O I n d D N M ctum K $emper tran$- euntem, inter$ectio- nem ip$arum C N, L M, quæ fit ad O, Parabolam de$cribe- re, cujus diameter e$t A D, parameter K B, ac F G eandem con- tingens in vertice A.

In quacunque enim $tatione con$titutus fuerit angulus E B H $eu D B I, $i inter$e- ctio rectarum F G, H I de$ignetur per C, atque ab inter$ectio- nis puncto O ad dia- metrum applicata $it O P ip$i F G æquidi$tans: erit $emper K B ad B A, hoc e$t, ad A C, uti eadem A C ad C O : _per 29_ _primi, &_ _4 $exti._ E H L C F A G Q K B O I P N M D e q b m k b c p i o l n d ac proinde rectangulum _per 17_ _$exti._ $ub K B, C O, id e$t , $ub K B, A P quadrato _per 34_ _primi._ rectæ A C, hoc e$t , ip$ius O P æquale. Unde$i B A C _per ean-_ _dem._ angulus rectus fuerit, erit A D axis, $in minùs, dia- meter, ad quam ordina- tim applicatæ faciunt an- gulos ip$i B A C vel B A G angulo æquales.

In tran$itu etiam hîc no- tandum e$t, eodem illo motu per inter$ectionem ip$arum H I, L M, puta Q, Hyperbolam $ive op- [787]LIB. I. CAP. IV. po$itas Hyperbolas de$cribi; ut &, quamvis triangulum B A C i$o$celes non foret, nec etiam recta B K ex angulari puncto B $ed ubivis in recta A D educta e$$et, nihilominus tamen curvam A O Parabolam fore; at verò nec parametrum priori, nec verticem, nec diametrum po$teriori ca$u ea$dem remanere, quas tamen illis quoque ca$ibus determinare facillimum e$t.

Quoniam autem circa finem capitis primi monuimus, curvam, juxta definitiones in principio eju$dem capi- tis propo$itas, quâlibet _efficiente_; & quocunque _inter-_ _vallo_ de$criptam, $i _anguli mobiles_ inæquales $int _iis qui_ _ad directricem_ $unt ab eadem parte, Hyperbolam e$$e, idque Mechanicæ eju$dem in plano delineationi non inu- tile judicamus: idcirco id demon$tratione jam compro- bandum duximus, $imul o$ten$uri, quo pacto eadem Me- thodus ad prædictas Hyperbolarum delineationes com- modè applicetur.

Sit itaque _efficiente_ I G, _intervallo_ A L, & _directrice_ K L O, an- gulis autem I A L & K L A inæqualibus, de$cripta curva D A M: dico eandem curvam Hyperbolam e$$e; ac $i ductâ à _Polo_ A ad _directricem_ rectâ A K, ita ut angulus L A K angulo L A G æqua- lis $it, centro A & intervallo A K circulus de$cribatur, $ecans _ef-_ aut eandem in K contin- gens, uti in ca$u fig. V. ex- hibito. _ficientem_ in I & G, ad _directricem_ in K & Q , perque puncta I & K, nec non per G & Q ducantur rectæ I K, G Q, $ibi mutuò oc- currentes in F, rectas F I, F G A$ymptotos e$$e .

Sumpto enim in curva puncto utcunque, veluti D, applice- tur tam _angulus mobilis_, ut O A D, quàm _de$cribens_, ut O D, in $tatione uti fuêre, cùm per eas de$criptum e$t punctum D. Quo- $i verò dicto- rum puncto- rum bina coïnci- dant ve- lut I & K in III, ac G & Q in IV. fig. tangat ibidem circulum recta, ut I F in priori, & G F in po$teriori eum con- tingere cernitur. _per 5 primi._ _per 13 & 32 primi._ _per 28 primi._ in ca$u fig. III, quoniam uterque angulorum A I F & G A L rectus e$t, r<_>ectæ I F, A B parallelæ erunt. niam igitur æquales $unt anguli A I K, A K I inter $e , nec non $imul $umpti angulo K A G, (quippe tam po$terior quàm prio- res cum angulo I A K binos rectos con$tituunt): erunt quoque anguli A I K $eu A I F & G A L, utpote æqualium dimidia, in- ter $e æquales, ac propterea rectæ I K F & A L parallelæ ; ideoque $icut I K F rectæ F G occurrit, ita & eidem F G occur- [788]ELEM. CURVARUM rent de$cribentes A L & O D, utpote ip$i I K F æquidi$tantes. Sint itaque ip$arum occur$us in B & C, ac per B agatur recta B N directrici K O æquidi$tans, occurrensque de$cribenti D O _per 2_ _$exti, &_ _14 quinti._ in N: eritque ut G A ip$i A I, ita G B ip$i B F æqualis. Cum Fig. I. m d c e n o F B N K Q L O I A G C M D E autem in triangulis L A K, O Q C æquales $int anguli ad L & _per 29_ _primi._ O, (propter A L, C O parallelas,) $itque & angulus L A K $ive G A L, id e$t, G I F, æqualis angulo O Q C, (quippetam hic quàm ille cum angulo K Q G, vel K Q E duos rectos con$ti- [789]LIB. I. CAP. IV. tuit ,) æquiangula erunt eadem triangula L A K & O Q C _in_ I & II _fig. per_ _13 primi,_ _& 22 ter-_ _tii. in_ IV _per 13 pri-_ _mi, & 18_ _ac 31 ter-_ _tii._ $ive N B C. Porrò, Fig. II. F C N B K E L Q G I A D M o quoniam angulus A G E angulo I K O $eu A L O æqualis e$t, (quippe tam hîc quàm ille cum angu- in ca$u fig. III apparet, tam angu- lum O Q C quàm L A K rectum e$$e, per 13 primi, & 31 tertii: ac in fig. V & V I angulos G I F & O Q C æquales, per 32 tertii & 21 eju$dem. _per 29 primi._ lo I G Q $ive I G F _in fig._ I, _per 13_ _primi &_ _22 tertii, in fig._ III, _per 13 primi & 31_ _tertii; in fig._ I V _per 13 primi, 18 & 31_ _tertii; in fig._ V _per 13 primi & 32 tertii;_ _in fig._ VI, _per 13 primi, quoniam angulo_ I G Q _æqualis e$t_ I K Q _per 21 tertii._ binos rectos con$ti- tuit ,) atque angulis in fig. II angulus A G E angulo A L O e$t æqua- lis, quia uterque cum an- gulo I K Q duos re- ctos con- $tituit, per 29 primi & 22 tertii. L A G, O A D vel O A E ii$dem $ive æ- Fig. III. F B N I L Q K O A G M C D E qualibus addito vel ablato communi O A G , compo$iti vel re$idui L A O, G A D vel G A E æ- quales quoque $unt, ac L O, A O $ibi mu- tuò occurrant; G E quoque & A D $ibi mutuò occurrant ne- ce$$e e$t; $it itaque vel, in ca$u fig. II & $i- milibus, B A E. ip$arum occur$us E punctum; & æquian- gula erunt triangula, A G E, A L O, erit- que propterea A L _per 4_ _$exti per-_ _mut._ ad A G, ut L O $ive N B ad G E. At verò [790]ELEM. CURVARUM (ob triangula L A K & N B C $imilia) e$t qùoque eadem _per $up._ _dem._ A L ad A K, hoc e$t, ad eandem A G, ut N B ad B C. unde per _per 4_ _$exti._ con$equens erit , ut N B ad G E, ita eadem N B ad B C. ac pro- _per 11_ _quinti._ inde rectæ G E & B C, ideoque & G B $eu F B & C E, nec non B E & F C æquales erunt. Denique cum, propter triangula _per 9_ _quinti._ _per $up._ _demon$tr._ Fig. IV. m d c e @ o F B N K L Q G O C A I D E M A B E & D C E $imilia, B E $it ad C E, hoc e$t , F C ad _per 29_ _primi._ F B, ut B A ad C D: erit rectangulum F C D $ub extremis æ- _per 4_ _$exti._ quale rectangulo F B A $ub mediis. Quod cum $emper accidat, _per $up._ _demon$tr._ _per 16_ _$exti._ [791]LIB. I. CAP. IV. ubicunque in curva a$$umptum fuerit D punctum, $equitur _per 3_ _bujus._ curvam D A M Hyperbolam e$$e, cujus A$ymptoti F I, F G. Quod erat o$tendendum.

Fig. V. K O F Q L O B N C I G A D M E

Ex antedictis manife$tum e$t, $i _efficiens_ $eu contingens, ut _per 6_ _bujus._ I G, ad A$ymptotorum alterutram perpendicularis $it, veluti in tertia & quarta figura, vel _angulos mobiles_ L A I & L A G rectos fore, $i nempe _intervallum_, ut A L, æquidi$tans ductum $it ei A- $ymptoto cui _efficiens_ $eu contingens I G ad angulos rectos occur- Fig. VI. m d c o e n K L O Q F B N G C E A D I M rit, ut in tertia figura, vel certè _de$eribentem_ ad _directricem_ fore per- pendicularem, $i nempe _intervallum_ parallelum fuerit ei A$ym- pto, cui eadem _efficiens_ $eu congtingens G I occurrit ad angulos obliquos, ut in quarta figura.

Itaque $i vel A$ymptotis F I, F G, & contingente I G; vel dia- [792]ELEM. CURVARUM metris conjugatis H A, I G, Hyperbola $it de$cribenda, du- ctis in ca$u po$teriore A$ym- ptotis F I, F G, diametro I G circulus de$cribatur, qui $ecet utramque A$ymptoton, puta Fig. I. H F O Q L K I A G E Fig. II. H F O Q L K I A G Fig. III. H F K L Q O G A I aut al- teram tangat, & alteram $ecet, ut in II fig. fit in I & Q, ac in III fig. in G & K. in K & Q , ductâque per K & Q rectâK O, cui ducta A L, A $ym- ptotorum alterutri, ut F I, æqui- di$tans, occurrat in L: facillimè colligitur ex præmi$$is, $i _effi-_ _eiente_ I G, _intervallo_ A L, ac _di-_ _rectrice_ K O, curva de$cribatur, eandem fore Hyperbolam, quæ delineanda proponitur.

Nonnunquam tamen, ut obliquos circumferentiæ & rectarum occur$us evitemus, hæc eadem ab$que Circuli de$criptione effi- cere expediet.

[793]LIB I. CAP IV.

Itaque $i, ductâ AL A$ymptotorum alterutri, ut FI, parallelâ, ad eandem A$ymptoton ducatur A K, ita ut L A K angulus angu- lo L A G æqualis $it, & per K recta K O $ecans prædictam A L in L, ita ut angulus F K O angulo F G I æqualis $it: erit curva, _efficiente_ I G, _intervallo_ A L, ac _directrice_ K O de$cripta, ea ip$a Hyperbola, quæ quæritur.

Ad Mechanicas porrò Hyperbolarum de$criptiones non inutile forejudicavimus paucis hîc o$tendere, quo pacto vel _angulis mobilibus_ rectis, velita ut _de$cribens_ ad _directricem_ $it perpendicularis, quælibet Hyperbolæ in plano delineari queant.

Siitaque vel hoc, vel illo modo de$cribenda $it in plano Hyper- bola, cujus A$ymptoti $int F S, F T, quamque contingat recta S T, utrinque A$ymptotis terminata: Ductâ ab alterutro punctorum S F K L L G O S A T I V vel T rectâ, vel ad hanc, vel ad il- lam A$ymptoton perpendiculari, uti T V, quam ad F T angulos rectos ef- ficere $upponimus, eidem T V per punctum I (nempe ita $umtum ut IF inter VF & SF media $it propor- tionalis) agatur æquidi$tans I G, quæ continget quoque Hyperbolam quæ$itam , propterea quòd $it V F _per 9_ _bujus._ ad I F, hoc e$t, I F ad S F, uti T F _ex hy-_ _pothe$i._ ad G F. Ideoque de$cripto $uper ean- dem I G circulo I K G, qui tangat _per 2_ _$exti, &_ _componen-_ _do per 18_ _quinti._ A$ymptoton F T in G , atque alte- ram $ecet in K, $i per K & G duca- tur recta K G O, eidemque occurrat ducta ab A, puncto medio tangentis I G, recta A L in L, quæ qui- _per Cor._ _16 tertiia_ dem A L vel ad eandem I G, vel ad ductam K O $it perpendicula- ris: erit Hyperbola, quæ _efficiente_ I G, _directrice_ K O, atque _inter-_ _vallo_ A L, ad eandem _efficientem_, dictamvè _directricem_ perpendicu- lari, de$cribitur, juxta ea quæ modò expo$ita $unt, hæc ip$a, quæ delineanda proponitur.

Similiter & vel datis quibu$libet _angulis mobilibus_, vel [794]ELEM. CVRVARVM ita ut _de$cribens_ ad _directricem_ datos quo$libet angulos efficiat quamcunque Hyperbolam in plano delineare haud difficile erit.

Cæterùm $equentem quoque Ellip$in in plano de- $cribendi rationem hîc adjeci$$e $uum aliquando u$um habebit.

Recta linea, ut A B C, ad Polum B circulariter mota binis $ui punctis A & C, in eadem utcunque a$$umptis ($ive B $it inter A & C, $ive C $it inter A & B,) promoveat rectas A D E, D C F, A I G L B H D C F K E $ibi ip$is $emper æquidi- $tantes, ac $e invicem ad rectos angulos inter$ecan- tes: dico curvam, quæ continuâ earundem inter- $ectione, veluti D, de$cri- bitur, Ellip$in e$$e, cujus centrum e$t B, & axes G B H, I B K, nempe ma- gnitudine ip$arum A B, B C duplæ, po$itione ve- rò ip$is A D E, D C F, æquidi$tantes per B Po- lum ductæ, atque ibidem bifariam divi$æ.

H C K B I D L A E F G

Sumpto enim in eadem curva puncto utcunque, veluti D, applicentur ip$i _de$cribentes_ A D E, D C F in $tatione utifuêre, cùm per illarum inter$ectio- nem de$criptum e$t pun- ctum D; noteturque porrò punctum, ubi earum alterutra, veluti A D E, vel hanc vel illam ductarum G H, I K, ex. gr., ip$am _per 2_ _& 22_ _$exti._ G H, $ecat, ut in L. & $it G A H circumferentia Circuli, qui per motum puncti A de$cribitur. Quoniam itaque e$t A B qua- _per 14_ _$ecundi,_ _vel 35_ _tertii._ dratum ad B C quadratum, hoc e$t, G B quadratum ad B K qua- dratum, ut A L quadratum $ive G L H rectangulum ad L D [795]LIB. I. CAP. IV. quadratum: con$tat , curvam G K H, uti prædictum e$t, de$cri- _per 13_ _hujus._ ptam Ellip$in e$$e, cujus axes $unt G H, I K.

Manife$tum autem e$t, $i puncta A & C æqualiter à B Polo di$tent, prædictam curvam Circuli circumferen- tiam fore.

Non $it deinde A B C una linea recta, $ed angulus quicunque, $ive obtu$us, $ive acutus A B C, $intque prædictæ rectæ D A E, E H A O D M N B L C F G K P I E I K A G H B D C L N M F O P D C F in punctis A & C ita junctæ, ut, cùm earum altera uni [796]ELEM. CVRVARVM cruri coincidat, (quemadmodum in $tatione A B C recta D C F coincidit cruri B C,) altera ad reliquum crus $it perpendicularis, ($icut in eadem $tatione recta D A E ad crus A B perpendicularis e$t:) dico iterum, $i angulus A B C circa Polum B circulariter motis punctis A & C in utroque crure utcunque a$$umptis pro- moveat rectas D A E & D C F $ibi ip$is $emper æquidi$tantes, cur- E H A O D M N B L C F G K P I vam, continuâ ip$arum inter$ectione, veluti D vel K, de$criptam, Ellip$in e$$e, cujus $emi-diametri magnitudine $unt rectæ D B, B G, nempe dictorum crurum, $i opùs fuerit, productorum, por- tiones à perpendicularibus A D, C G, per a$$umpta puncta A & C reciprocè ductis, ad Polum interceptæ; & quidem altera, uti D B, etiam po$itione; altera verò, ut B G, non item, $ed B P ip$i æqualis, rectæque D A E æquidi$tans.

Sit enim prædictus A B C angulus in alia $tatione utcunque, ex. gr., in H B I; ideoque præfata inter$ectio ad K. Demi$$is autem ab I & K ad rectam D F, ip$ius D B duplam, perpendicu- laribus I L, K M, notatisque inter$ectionem punctis ad N & O, _ex hy-_ _pothe$i, &_ _per 29_ _primi._ quoniam æquales $ive iidem $unt angulus A B C $ive O B L & H B I, erunt quoque, addito vel ablato communi H B F, anguli H B O & I B L æquales; ideoque triangula H B O & I B L, ob _per 21 $exti. angulos præterea ad O & L rectos , æquiangula. Sunt autem [797]LIB. I. CAP. IV. & æquiangula triangula C B G & M N K, cum tam hoc quàm il- lud triangulo O B N $imile $it: quare cum $it D B quadratum _ob an-_ _gulos ad_ C, O, & M _rector,_ _ad_ B _verò_ & N _$ive_ _eo$dem $i-_ _ve ad ver-_ _ticem_. ad N B quadratum, ut A B quadratum, id e$t , H B quadratum, ad O B quadratum, erit per conver$ionem rationis D B quadra- tum ad D N F rectangulum, $icut H B quadratum ad H O qua- dratum, id e$t , uti B I quadratum ad I L quadratum, vel uti B C quadratum ad K M quadratum , id e$t , uti B G $ive B P quadra- tum ad K N quadratum, & permutando D B quadratum ad 2 _per_ 4 & 22 _$exti._ 3 _ex hypothe$i_. 4 _per Cor._ 19 _quinti._ 5 _per 5 $ecundi._ 6 _per_ 47 _primi._ 7 _per_ 4 & 22 _$exti._ 8 _œqualis e$t enim_ B C _ip$i_ B I, & I L _ip$i_ K M. 9 _per_ 4 _$exti propter triangula_ C G B & M K N _æquiangula._ 10 _per_ 16 _quinti._ E A I K G H B D C L N M F O P B P quadratum, ut D N F rectangulum ad K N quadratum. Ac proinde Ellip$is e$t curva D K P F, inter$ectione uti prædictum e$t de$cripta , cujus $emi-diametri conjugatæ D B, B P; ideoque _per_ 13 _hujus._ B centrum, ac D A E contingens Ellip$in in vertice D . _per_ 2 _Cor._ 13 _hujus._

Notandum hîc e$t, quòd $i rectus foret A B C angu- lus, inter$ectione, uti prædictume$t, non curvam, $ed rectam lineam de$cribi.

Quemadmodum autem Ellip$in, quæ $uperiùs per motum puncti in una eademque recta de$cripta fuit, nunc per duarum rectarum inter$ectionem delineavi- [798]ELEM. CVRVAR. LIB. I. CAP. IV. mus, ita & Parabola Hyperbolaque, quarum genera- tiones $olummodo per $imiles inter$ectiones in præce- dentibus expo$uimus, per motum puncti in una eadem- que recta de$cribi po$$unt. At verò quoniam prædictarum curvarum generationes, ut jam ante quoque monui- mus, infinitæ $unt, atque earum facillimas quidem ac maximè naturales à nobis jam propo$itas exi$tima- mus, hi$ce diutiùs inhærendum non videtur; itaque ad _Locorum Planorum_, _Solidorumque_ inventiones ac determinationes progredimur.

[799] IOHANNIS DE WITT ELEMENTA CVRVARVM LINEARVM. LIBER SECVNDVS. CAPVT I. PROPOSITIO GENERALIS.

IN omni quæ$tione, ubi indagandus proponitur Locus, $ive is $it ad li- neam rectam, $ive ad curvam, $uppo$i- tis duabus lineis rectis incognitis at- que indeterminatis, datum vel a$$um- ptum angulum comprehendentibus, tanquam cognitis ac determinatis, devenitur ad Æquationem, a$$umptum quodlibet quæ$iti Loci punctum determinantem; in qua quidem æquatio- ne, po$tquam ad $implici$$imos terminos erit reducta, $i neutra incognitarum ad duas plure$ve dimen$iones a$$ur- gat, hoc e$t, $i neque in $e, neque in alteram incognitam ducta $eu multiplicata reperiatur, quæ$itus Locus erit linea recta: At $i earundem incognitarum altera ad qua- dratum a$cendat, altera verò non item, $ed neque in $e, neque in alteram incognitam ducta $it, erit Locus quæ- $itus Parabola. Quòd $i verò utraque ad quadratum a$cendat, $ive altera in alteram ducta in æquatione re- periatur (altiùs enim æquatio non a$$urget, $i de loco Plano Solidovè quæ$tio $it): erit Locus quæ$itus vel Hyperbola, vel Ellip$is, vel Circuli circumferentia. [800]ELEM. CVRVARVM Quorum quidem omnium particularis determinatio, de$criptio, & demon$tratio variis modis fieri pote$t; at verò ex $implici$$imis, generali$$imisque aliquem annota$$e $uffecerit.

Ac primo quidem ca$u, cùm neutra quantitatum incognitarum ad duas plure$ve dimen$iones a$cendit, $i earum una exprimatur per x, atque altera pery, pote$t æquatio ad aliquam $equentium formularum reduci.

I. y = {bx/a}, $ive (po$ito a = b) y = x.

II. y = {bx/a} + c, $ive, po$ito, ut $upra, y = x + c.

III. y = {bx/a} - c, $ive y = x - c.

IV. y = - {bx/a} + c/?math>, $ive y = x + c.

Fiat autem earundem quantitatum incognitarum $e- cundùm regulam talis a$$umptio, ut initium unius, verbi gratiâ, ip$ius x, certum $it & immutabile, utque eadem illa quantitas ex certo & immutabili illo initio in linea recta po$itione data intelligatur indefinitè ex- tendi, altera verò indeterminatæ quoque longitudinis linea priori in extremitate incerta in dato vel a$$um- pto angulo conjungi. Quibus quidem $uppo$itis, ea, quæ prædicta $unt, $equentibus Theorematis non in- congruè proponi, determinari, ac demon$trari po$$e videntur.

THEOREMA I. _Propo$itio_ I.

Siæquatio $it y = {bx/a}, erit locus quæ$itus linea recta.

Sit enim ip$ius x initium immutabile punctum A, atque eadem illa x per rectam A B indefinitè $e extendere intelligatur. Dein, $umpto in eadem A B puncto utcunque, veluti B, agatur B C in [801]LIB. II. CAP. I. angulo A B C, ip$i dato vel a$$umpto æquali; ita ut eadem $it ratio interceptæ A B ad ductam B C, quæ e$t a cognitæ ad b cognitam. D C A B E hoc e$t, ut $it uti a ad b, ita A B ad B C. Deni- que per puncta A & C ducatur recta A C, inde- finitè exten$a, eritque hæc ip$a locus quæ$itus.

Etenim a$$umpto in A C puncto utcunque, veluti D, ductâque D E in angulo D E A, dato vel a$$umpto æquali, $i eadem D E vocetur y, erit ut A B ad _per_ 29 _primi,_ & 4 _$exti._ B C, hoc e$t, ut a ad b, ita A E ad E D, hoc e$t, ita x ad y. Et fit a y = b x, hoc e$t, dividendo utrinque per a, erit y = {bx/a}. _per_ 16 _$exti._

Quare cum punctum D utcunque $umptum $it in linea A C, erit eadem de omnibus aliis lineæ A C punctis demon$tratio, ac proinde ip$a A C locus e$t quæ$itus. Atque ita non $olùm Theo- rematis propo$iti veritas demon$trata, $ed & Locus quæ$itus de- terminatus e$t.

THEOREMA II. _Propo$itio_ 2.

Si æquatio $it y = {bx/a} + c, erit Locus quæ$itus linea recta.

G D C F A B E

Po$itis, factisque, ut $u- pra, agatur in$uper ex A re- cta A F ip$i B C parallela, atque ad ea$dem cum ea par- tes, quæ $it æqualis c cogni- tæ. Et ex F ductâ F G paral- lelâ A C, dico eandem F G e$$e Locum quæ$itum.

Sumpto enim in F G pun- cto utcunque, veluti G, du- ctâque GE in angulo AEG, [802]ELEM. CVRVARVM dato vel a$$umpto æquali, quæ $ecet rectam A C in D, $i eadem G E vocetur y, erit E D = y - c. Atverò e$t, ut $upra , uti A B _per_ 29 _primi,_ & 4 _$exti._ 2 _per_ 16 _$exti._ ad B C, ita A E ad E D, hoc e$t, ut a ad b, ita x ad y - c: ac pro- pterea ay - a c = b x, vel a y = b x + ac, adeoque, factâ divi- $ione per a, y = {bx/a} + c. Quod demon$trandum determinan- dumque erat.

THEOREMA III. Propo$itio _3._

Si æquatio $it y = {bx/a} - c, erit Locus quæ$itus linea recta.

D C G H A B E F

Po$itis factisque ut in Theoremate 1<_>mo, agatur in$uper ex A recta A F, ip$i B C parallela, atque ad oppo$itas cum ea par- tes, quæ $it æqualis c co- gnitæ. Et ex F ductâ ite- rum F G ip$i A C paralle- lâ, $ecante rectam A B in H, dico H G e$$e Locum quæ$itum.

Sumpto enim in eadem puncto utcunque veluti G, ductâque G E in an- gulo A E G, dato vel a$$umpto æquali, quæ producta $ecet A C in D, $i eadem G E vocetur y, erit E D = a + c. Iam verò e$t 3 _per_ 29 _primi,_ & 4 _$exti._ 4 _per_ 16 _$exti._ ex con$tructione, ut A B ad B C, ita A E ad E D, hoc e$t, ut a ad b, ita x ad y + c: ac propterea ay + ac = b x, vel a y = b x - a c, adeoque, factâ divi$ione per a, y = {bx/a} - c. Quod e$t propo$i- tum.

[803]LIB. II. CAP. I. THEOREMA IV. Propo$itio _4._

Si æquatio $it y = c - {bx/a}, erit Locus quæ$itus linea recta.

F G A B E H C D

Po$itis, factisque, ut in Theoremate 2<_>do, excepto quòd punctum C ab op- po$ita parte ip$ius AB cadat, quodque an- gulus A B C æqua- lis $it dati vel a$$um- pti anguli ad binos rectos complemen- to, quemadmodum in adjuncta figura appa- ret, agatur ex F re- cta F G ip$i A C pa- rallela, occurrens re- ctæ A B in H: dico F H e$$e Locum quæ- $itum.

Sumpto enim in F H puncto utcunque, veluti G, ductâque G E in angulo A E G, dato vel a$$umpto æquali, quæ producta $ecet A C in D, $i eadem G E vocetur y, erit E D = c-y, Cum- que $it ex con$tructione, ut A B ad B C, ita A E ad E D, hoc 1 _per_ 13 & 29 _primi,_ & 4 _$exti._ 2 _per_ 16 _$exti._ e$t, ut a ad b, ita x ad c-y: erit propterea ac-ay = b x, vel a y=a c-b x, id e$t, dividendo utrinque per a, y = c - {bx/a}. Quod erat propo$itum.

At verò fieri etiam pote$t, ut per operationem, priu$quam ad æquationem deveniatur, quantitatum incognitarum altera penitus evane$cat, alteraque $ola alicui cognitæ quantitati æqualis remaneat; atque [804]ELEM. CVRVARVM exinde binæ in$uper formulæ na$cuntur, quæ huc re- ferri debent: nimirum,

1. y = c, vel

2. x = c.

THEOREMA V. Propo$itio 5.

Si æquatio $it y = c, Locus quæ$itus e$t linea recta.

F G A B

Sit quantitatis x, quæ per operationem evanuit, initium immutabile pun- ctum A, atque eadem il- la x per rectam A B in- definitè $e extendere in- telligatur. Deinde ex A ductâ A F ∞ c, faciente cum A B angulum, ip$i dato vel a$$umpto aut eju$dem ad binos rectos $upplemento æqualem, $i ex F agatur F G ip$i A B paralle- la, dico eandem F G e$$e Locum quæ$itum.

Etenim a$$umpto in F G puncto utcunque, veluti G, ductâque G B ip$i A F parallelâ, apparet eandem G B omnesque ip$i æ qui- di$tantes rectæ A F fore æ quales, hoc e$t, e$$e y = c. Quod erat _per_ 34 _primi._ demon$trandum.

THEOREMA VI. Propo$itio 6.

Si æquatio $it x = c, erit Locus quæ$itus linea recta.

C C C A B

In linea A B, quæ, ut$upra, pro x concepta $it, $umatur à puncto A longitudo A B æqua- lis c cognitæ, atque ex B in dato vel a$$umpto angulo ducatur recta B C. dico eandem B C, indefinitè productam, e$$e Lo- cum quæ$itum.

Su mpto enim in eadem pun- [805]LIB II. CAP II. cto utcunque, veluti C, erit ex hypothe$i CB cum priore A B comprehendens angulum A B C dato vel a$$umpto æqualem, po- teritque proinde eadem C B vocari y. At verò e$t ex con$tructio- ne, & remanet $emper A B, hoc e$t, x = c. Quod e$t propo$itum.

CAPVT II.

POrrò $ecundo ca$u, $upra expre$$o, cùm nempe in æquatione, ad $implici$$imos terminos reductâ, quantitatum incognitarum altera ad quadratum a$cen- dit, altera verò non item, $ed neque in $e, neque in al- teram quantitatem incognitam ducta reperitur: poterit æquatio ad aliquam $equentium formularum reduci.

I. # yy = # ax # vel conver$im # ay = xx II. # yy = # ax + bb # # ay + bb = xx III. # yy = # ax - bb # # ay - bb = xx IV. # yy = - ax + bb # # bb - ay = xx.

Supponendo y & x e$$e quantitates, vel ab initio conceptas, vel po$tmodum a$$umptas, ut mox latiùs explicabitur.

THEOREMA VII. Propo$itio 7.

Si æquatio $it yy = ax, vel conver$im ay = xx: erit Locus quæ$itus Parabola.

Sit ip$ius x initium immutabile punctum A, atque eadem illa x per rectam A B indefinitè $e extendere intelligatur, & $it datus Pars II. C D F A E B vel a$$umptus angulus æ- qualis angulo A B C; A$- $umatur primò eadem A B ut Parabolæ diameter, ad quam ordinatim applica- tæ faciant cum ip$a angu- los æquales dato vel a$- $umpto angulo A B C, cu- jusque latus rectum A F [806]ELEM. CVRVARVM $it æquale a cognitæ. Dico Parabolam A D C, quæ per præ- _per 10_ _Coroll._ _primi, &_ 4 _Coroll._ _$ecundi_ _bujus_. dictæ diametri verticem A de$cripta $it, habeatque latus rectum eidem diametro corre$pondens = a, e$$e Locum quæ$itum.

Sit enim in eadem curva A D C a$$umptum punctum utcun- que, veluti D, ductâque D E in angulo A E D dato vel a$$umpto æquali, $i ip$a D E vocetur y, erit, ex natura Paraboles quadra- _per 1_ _primi_ _bujus_. tum ex ED = F A E rectangulo, hoc e$t, yy = ax. Quod erat propo$itum.

H C G D F A E B

Ad demon$trationem autem $e- cundæ hujus Theorematis partis ii$dem ut $upra $uppo$itis, ducenda e$t ex A puncto recta A H ip$i B C parallela, atque eadem A H a$$u- menda pro diametro, ad quam or- dinatim applicatæ faciant angulos, dato vel a$$umpto angulo A B C $eu A H C æquales, ac cætera, ut $upra, eritque Parabola A D C Locus quæ$itus.

E$t enim quadratum ex G D _per 1_ _primi_ _bujus_. $ive A E quadratum æquale re- ctangulo $ub F A & A G, $eu F A & E D, id e$t, xx = ay. Quod erat demon$trandum.

THEOREMA VIII. Propo$itio 8.

Si æquatio $it yy = ax + bb aut conver$im ay + bb = xx, erit Locus quæ$itus linea Parabolica.

Sit ip$ius x initium immutabile A punctum, atque eadem il- la x per rectam A B indefinitè $e extendere intelligatur, $itque angulus datus vel a$$umptus æqualis angulo A B C. Deinde pro- ducatur A B versùs A u$que ad G, ita ut $it A G = {bb / a}; a$$umptâ- que G B pro diametro, ad quam ordinatim applicatæ faciant an- gulos æquales dato vel a$$umpto angulo A B C, cujusque latus [807]LIB. II. CAP. II. rectum G F $it æquale a cognitæ: dico Parabolam G C D, quæ F D C G A B E per prædictæ diame- tri verticem G de- $cripta $it, habeat- que latus rectum ei- dem diametro cor- re$pondens = a, e$$e Locum quæ$itum.

Sumpto enim in eadem curva puncto utcunque, veluti D, ductâque D E in an- gulo A E D, dato vel a$$umpto æquali, $i ip$a D E vocetur y, quoniam G E $ive A E + A G e$t = x + {bb / a}, atque ex natura Paraboles quadratum ex _per 1_ _primi bu-_ _jus_. E D = rectangulo $ub F G & G E, erit yy = ax + bb. Quod primò erat demon$trandum.

Ad explicationem verò $ecundæ hujus Theorematis partis ii$- dem ut $upra po$itis, ducatur ex A recta A H ip$i B C parallela; eâdemque productâ versùs A u$que ad G, ita ut A G $it = {bb / a}, di- H D C A I B E F G co, $i ad G H diametrum latere recto G F = a Parabola de$criba- tur ut G C, quæ $ecet rectam A B in I, curvam I D e$$e Locum quæ$itum. _per I_ _primi bu-_ _jus_.

E$t enim ex natura Paraboles rectangulum $ub F G & G H [808]ELEM. CVRVARVM contentum æquale quadrato ex H D $eu A E, ac proinde, quo- niam G H, $ive D E + A G, = y + {bb / a}, atque F G = a, erit, factâ debitâ multiplicatione, ay + bb = xx. Quod e$t propo$itum.

THEOREMA IX. Propo$itio 9.

Si æquatio $it yy = ax - bb aut conver$im ay - bb = xx, erit Locus quæ$itus linea Parabolica.

Suppo$itis ii$dem, quæ in præcedenti Theoremate, auferatur ab A B recta A G = {bb / a}, fiantque cætera, ut ibidem dictum e$t: dico curvam G C D e$$e Locum quæ$itum.

F C D A G B E

Sumpto enim in ea puncto utcunque, veluti D, demi$sâque D E ip$i C B parallelâ, $i eadem D E vocetur y, erit ex natura _per 1_ _primi bu-_ _jus_. Paraboles quadratum ex E D $eu yy æquale rectangulo $ub F G & G E, id e$t, producto ex a in x - {bb / a}, nimirum, ax - bb. Quod demon$trandum determinandumque erat.

Ad explicationem autem $ecundæ hujus Theorematis partis, ii$dem ut $upra po$itis, ducatur ex A recta A H ip$i B C parallela, atque ab ea $ubductâ A G = {bb / a}, $umatur G H pro diametro, & c. ut $upra, dico curvam G C D fore Locum quæ$itum.

[809]LIB. II. CAP. II. H D C F G A B E

E$t enim ex natura Paraboles rectangulum $ub F G & G H _per ean-_ _dem_. contentum æquale quadrato ex HD $eu A E, ideoque, quoniam G H $ive D E - A G æquatur y - {bb / a}, atque F G = a, erit, factâ debitâ multiplicatione, ay - bb = xx. Quod erat propo$itum.

THEOREMA X. Propo$itio 10.

Si æquatio $it yy = bb - ax aut conver$im bb - ay = xx, erit Locus quæ$itus linea Parabolica.

Sit enim, ut $upra, ip$ius x initium immutabile A punctum, I D C F A E B G intelligaturque eadem x in re- cta A B inde- finitè $e ab A extendere ver- sùs B; angu- lus verò da- tus vel a$$um- ptus e$to æ- qualis angulo A B C. Deinde ab A versùs B a$$umptâ A G = {bb / a} $umatur G A [810]ELEM. CVRVARVM pro diametro, ad quam ordinatim applicatæ faciant angulos æquales dato vel a$$umpto A B C, aut eju$dem ad duos rectos $upplemento. Quo facto, $i per prædictæ diametri verticem G versùs A Parabola de$cribatur, cujus latus rectum G F ei- dem diametro corre$pondens $it = a, quæque Parabola rectam A I ip$i B C parallelam $ecet in I: dico eju$dem Parabolæ por- tionem, inter verticem G & punctum inter$ectionis I inter ce- ptam, nempe curvam G C I, e$$e Locum quæ$itum.

Sumpto enim in ea puncto utcunque, veluti D, demi$sâque D E ip$i C B parallelâ, $i eadem D E vocetur y, cum ex natu- _per 1_ _primi_ _bujus_. ra Paraboles quadratum ip$ius D E $it æquale rectangulo $ub F G & G E, & G E $ive A G - A E $it = {bb / a} - x, ac F G = a, factâ debitâ multiplicatione, erit yy = bb - ax. Quod demon$tran- dum determinandumque erat.

G F H D C A E B I

Ad explicationem au- tem $ecundæ hujus Theo- rematis partis, ii$dem ut $upra po$itis, ex A duca- tur A G ip$i B C parallela atque = {bb / a}, a$$umaturque G A pro diametro, & c. per omnia, ut $upra, exce- pto quòd punctum inter- $ectionis I $it in recta A E.

Cum enim ductâ D H _per ean-_ _dem_. ip$i A B parallelâ ex na- tura Paraboles rectangu- lum $ub F G & G H con- tentum $it æquale quadra- to ex H D $eu A E, $itque G H $ive A G - E D = {bb / a} - y, atque F G = a, factâ multipli- catione, ut decet, erit bb - ay = xx. Quod erat propo$itum.

[811]LIB II. CAP II.

Regula univer$alis, modu$que reducendi omnes æquationes, quæ ex convenienti ope- ratione producuntur, cùm Locus quæ$itus e$t Parabola, ad aliquem quatuor ca- $uum, præcedentibus totidem Theorema- tibus jam explicatorum.

Si contingat ut quantitas incognita, quæ in æquatione ad duas dimen$iones a$cendit, in eadem quoque invenia- tur unius dimen$ionis, cum alia, $ive cognita, $ive incogni- ta quantitate, vel etiam cum utraque planum aliquod fa- ciens, loco eju$dem a$$umenda e$t alia, vel ip$am exce- dens, vel ab ea deficiens dimidio quantitatis, quacum illa planum, uti dictum e$t, con$tituere reperitur, pro diver$a dicti plani $igno + vel - affectione. Quo opere ip$a æ- quatio ad aliquem quatuor præcedentium ca$uum redu- cetur, ita ut ei convenientem lineam Parabolicam deter- minare, per ea quæ $uperiùs $unt explicata, haud diffici- le $it.

Exempla reductionis æquationum ad formulam Theorematis _VII_.

Si æquatio $it yy + 2ay = bx - aa; a$$umpto, juxta Regu- lam, z = y + a, erit z - a = y. Hinc $i ubique in æquatione loco ip$ius y $ub$tituatur z - a, eju$demque quadratum loco yy: ha- bebitur zz - 2 az + aa, + 2 az - 2 aa = bx - aa, hoc e$t, omi$$is iis quæ $e$e mutuò tollunt, erit zz = bx. Vnde $tatim apparet æquationem e$$e reductam ad formulam Theorema- tis VII, ac proinde Locum quæ$itum e$$e Parabolam. Ad cujus $pecificam determinationem e$to in appo$ita figura ip$ius x ini- tium immutabile A punctum, eademque x intelligatur $e ab A per rectam AE inde$initè extendere; $itque datus vel a$$umptus angulus, quem y & x comprehendunt, æqualis angulo EAF. Deinde, quoniam z e$t = y + a, $i y $upra lineam AE ex$urgere intelligatur, ducenda e$t infra eam recta GB ip$i AE parallela, [812]ELEM. CVRVARVM ita ut pars rectæ AF, omniumque ip$i parallelarum, intercepta D A E G B F C inter AE & GB, ve- luti AG, æquetur a cognitæ. Porrò præ- dicta GB a$$umenda e$t ut Parabolæ dia- meter, ad quam $i per eju$dem verticem G, exi$tente GF latere recto, ip$i diametro G B corre$pondente, = b Parabola de$cri- batur, $ecans rectam A E in I: dico cur- vam ID inde$initè versùs D productam e$$e Locum quæ$itum.

Etenim a$$umpto in eadem curva puncto utcunque, veluti D, ductâque DE ip$i A F parallelâ, $i eadem D E vocetur y, produ- caturque donec prædictæ diametro G B occurrat in B: erit ex con$tructione intercepta E B = a, ac proinde tota D B = y + a, hoc e$t, z. Quare cum ex natura Paraboles quadratum ex D B æquetur rectangulo $ub F G & GB, vel FG & AE: erit quoque zz = bx, $ive, re$tituto y + a loco z, yy + 2 ay + aa = bx, id e$t, yy + 2 ay = bx - aa. Quod demon$trandum determinan- dumque erat.

Quòd $i æquatio fui$$et yy - 2 ay = bx - aa, factâ a$$um- ptione $ecundùm Regulam, atque operatione, ut $upra; deven- tum fui$$et ad eandem æquationem, nimirum, zz = bx. Sed quo- niam z eo ca$u juxta Regulam a$$umenda fui$$et = y - a, idcirco quoque diameter GB (ii$dem ut $upra po$itis) non infra, $ed $u- pra rectam AE cecidi$$et, cæteraque omnia eodem quo $upra modo expedienda fui$$ent.

Si verò æquatio $it by - aa = xx + 2 ax, quæ e$t conver$a $u- periùs expo$i tæ, a$$umpto juxta Regulam v = x + a, erit v - a = x. Quare $i loco ip$ius x in æquatione $ub$tituatur v - a, atque [813]LIB. II. CAP. II. hujus quadratum loco xx: erit by - aa = vv - 2 av + aa, + 2 av - 2 aa, hoc e$t, omi$$is iis, quæ $e mutuò tollunt, erit by = vv.

Vnde $tatim apparet, reductam e$$e æquationem ad formulam prædicti Theorematis $eptimi conver$im, ac proinde Locum quæ$itum e$$e Parabolam. Ad cujus $pecificam determinationem e$to in appo$ita figura ip$ius x initium immutabile punctum A, H D F G A E intelligaturque eadem x à prædicto puncto A per rectam AE in- definitè $e extendere, $itque datus vel a$$umptus angulus, quem comprehendunt y & x, æqualis angulo AGH vel FGH. Dein- de, quoniam v æquatur x + a, producenda e$t recta AE versùs A u$que ad G, ita ut AG $it = a; & ex G ducenda e$t GH, faciens angulum EGH vel FGH dato vel a$$umpto angulo æqualem, ip$aque GH $umenda e$t pro Parabolæ diametro, ad quam $i per ejus verticem G atque latere recto FG = b Parabola de$cribatur, ut GD: dico curvam GD e$$e Locum quæ$itum.

Sumpto enim in ea puncto utcunque, veluti D, ductâque DE ip$i HG parallelâ, $i eadem DE vocetur y, cum GE $it = x + a $eu v, atque ex natura Paraboles FGH rectangulum = quadrato ex HD $ive GE, erit by = vv, $ive, re$tituto x + a loco v, by = xx + 2 ax + aa, $eu by - aa = xx + 2 ax. Quod determi- nandum, demon$trandumque erat.

Quòd $i æquatio fui$$et by - aa = xx - 2 ax, eadem per omnia mutatis mutandis $ecundùm Regulam in$tituenda fui$$et opera- tio, cecidi$$etque eo ca$u punctum G inter A & E.

[814]ELEM. CVRVARVM

Eodem modo $i æquatio $it yy + {2bxy / a} + 2cy = bx - {bbxx / aa} - cc, a$$umpto juxta Regulam z = y + {bx / a} + c: erit y = z - {bx / a} - c. Quo $ub$tituto in locum ip$ius y, eju$demque quadrato loco yy, expunctisque iis, quæ $e invicem tollunt, atque omnibus ri- tè ordinatis $equentem formam induta erit $uperior æquatio: zz = {2bc / a} x + bx, aut zz = dx, $i loco {2bc / a} + b $ub$tituatur d. Vnde iterum apparet, æquationem e$$e reductam ad formulam Theorematis VII, ac propterea Locum quæ$itum e$$e Parabo- lam. Ad cujus $pecificam determinationem e$to in $equenti figu- ra ip$ius x initium immutabile punctum A, atque eadem x ab A puncto per rectam AE indefinitè $e extendere intelligatur, $itque datus vel a$$umptus angulus, quem y & x comprehendunt, æqua- lis angulo EAF vel EAG. Deinde quoniam z e$t = y + c + {bx / a}, F D A I E G B C $i y $upra lineam AE ex$urgere in- telligatur, veluti ED, ducenda pri- mùm e$t infra eandem recta GB ip$i parallela, ita ut partes rectæ FG omniumque ip$i æquidi$tan- tium inter prædi- ctas AE & GB interceptæ, veluti AG, EB, æquen- tur c cognitæ. Quo peracto, cum quævis recta, quæ po$$it e$$e y, ad rectam GB producta, ut, exempli gratiâ, DB, $it = y + c, oportet ip$i adhuc adjungere {bx / a}, ut fiat æqualis z a$$umptæ. Quare, cum GB $eu AE indefinitè $umpta $it = x, $i ex G juxta I Theorema hujus libri infra eandem GB recta ducatur, ut GC; ita ut omnium ip$i GF parallelarum partes inter GB & GC in- terceptæ, veluti BC, ad partes ip$ius GB inter G & dictas pa- [815]LIB. II. CAP. II. rallelas interceptas, veluti BG, eandem rationem habeant, quæ e$t inter b & a. Quod ip$um ut fiat, $tatuatur ut a ad b, ita GB ad BC: eritque BC = {bx / a}. Eodem modo rectæ omnes ip$i BC pa- rallelæ, quæ à GB ad GC ducuntur, erunt = {bx / a}. Atque ita re- cta quælibet $upra AE ex$urgens, quæ po$$it e$$e y, po$tquam ad rectam GC erit producta, ut, exempli gratiâ, DC, erit = y + c + {bx / a} $eu z. Hujus igitur quadratum cum debeat e$$e = dx, $ta- tim inde apparet, $i Parabola de$cripta foret ad diametrum GC, cujus latus rectum GF ita e$$et a$$umptum, ut rectangula, $ub eodem latuere recto & diametri portionibus, inter verticem & or- dinatim applicatas interceptis, contenta, forent = dx, eandem illam Parabolam fore Locum quæ$itum. At verò cum ratio re- ctæ GB ad rectam BC, aliarumque $imilium, cognita $it, nem- pe, ut a ad b; $itque itidem notus angulus G B C, $ub ii$dem com- prehen$us, utpote æqualis dato vel a$$umque E A F: erit pro- pterea quoque nota ratio G B ad G C, aliarumque $imilium, _per 6_ _$exti_. quæ $it ut a cognitæ ad e cognitam. Hinc cum G B $eu A E inde- finitè $umpta exprimatur per x, erit G C itidem inde$initè $umpta, hoc e$t, omnis diametri portio inter verticem & ordinatim ap- plicatas intercepta = {ex / a}. Quæ cum in latus rectum ducta pro- ducere debeat æquationis terminum dx, idem quoque æquatio- nis terminus dx per {ex / a} divi$us ut prædictum latus rectum re$ti- tuat nece$$e e$t: ac proinde per eandem divi$ionem cogno$citur quæ$itum latus rectum æquari {ad / e}. Sumptâ ergo GF = {ad / e} pro latere recto, $i ad diametrum GC, ut $upra dictum e$t, de$cri- batur Parabola GID, $ecans rectam AE in I: dico curvam ID fore Locum quæ$itum.

Atque hîc, ut & in aliis $imilibus exemplis obiter notandum, $i Parabola de$cripta prædictam AE non $ecaret, id certo indicio fore, quæ$tionem propo$itam, per quam legitimâ operatione ad $upra expre$$am æ- quationem perventum fuerit, ejus e$$e conditionis, ut Locus ad indagandum propo$itus $ui quidem naturâ [816]ELEM. CVRVARVM linea Parabolica exi$tat; $ed quòd nulla tamen quæ$tioni $atisfaciens de$cribi po$$it, cum propo$itæ quantitates, eo, ut petitur, modo, conjungi nequeant.

Ad demon$trationem autem eorum, quæ $upra dicta $unt, $u- matur in curva ID punctum utcunque, veluti D, ductâque DE ip$i FG parallelâ, quæ protracta $ecet rectam GB in B, occur- ratque diametro GC in C, $i DE vocetur y, cum EB $eu AG $it = c, & BC = {bx / a}, erit tota DC = y + c + {bx / a}, hoc e$t, z. Cumque ex natura Parabolæ quadratum ex DC = FGC rectan- gulo, erit quoque ex antedictis zz = dx. Ac proinde $ub$titutis aut re$titutis y + c + {bx / a} loco z, itemque {2bc / a} + b in locum ip$ius d, & ablatis quæ propter æqualitatem $e invicem tollunt, ordi- natisque omnibus, ut decet, erit yy + {2bxy / a} + 2cy = bx - {bbxx / aa} - cc. Quod determinandum, demon$trandumque erat.

Sin autem æquatio $ui$$et yy - {2bxy / a} - 2cy = bx - {bbxx / aa} - cc, factâ a$$umptione $ecundùm Regulam atque operatione uti de- cet, ad eandem æquationem perventum $ui$$et; $ed quoniam z juxta a$$umptionem eo ca$u faciendam fui$$et æqualis y - {bx / a} - c, idcirco quoque $uppo$itis, ut ante, rectâ GB non in$ra $ed $upra rectam AE, ut & GC non infra $ed $upra eandem GB ducenda fui$$et, cæteraque omnia eodem quo $upra modo fui$$ent expe- dienda.

Si verò æquatio $it by - {bbyy / aa} - cc = xx + {2byx / a} + 2cx, quæ e$t conver$a $uperiùs expo$itæ, a$$umpto juxta Regulam v = x + {by / a} + c, erit x = v - {by / a} - c. Vnde $ub$tituto hoc valore in locum ip$ius x, eju$demque quadrato loco xx, expunctisque iis, quæ $e invicem tollunt, atque omnibus ritè ordinatis, $uperior æquatio $equenti formâ induta erit {2bc / a} y + by = vv, aut ($i loco {2bc / a} + b $ub$tituatur d) dy = vv. Id quod rur$us arguit æquatio- nem propo$itam reductam e$$e ad formulam prædicti Theorema- tis VII conver$im, ac proinde Locum quæ$itum e$$e Parabolam.

[817]LIB. II. CAP. II

Ad cujus $pecificam determinationem e$to in $equenti figura ip$ius x initium immutabile punctum A, atque eadem x à puncto A per rectam A E indefinitè $e extendere intelligatur, $itque da- C B H D I F G A E tus vel a$$umptus angulus EAH vel FAH. Deinde, quoniam ex $ecunda parte Theorematis VII con$tat, prædictam Parabo- lam ita e$$e de$cribendam, ut ordinatim applicatæ ad ejus diame- trum $int ip$i AE parallelæ, debeantque juxta æquationem pro- po$itam æquales e$$e quantitati a$$umptæ v, hoc e$t, x + {by / a} + c, ducenda primùm e$t recta GB ip$i AH parallela, ita ut pars re- ctæ EA, versùs A productæ, ut & omnium ip$i æquidi$tantium, velut AG vel HB $it = c cognitæ. Quo facto, cum quævis recta, quæ po$$it e$$e ip$i AE æquidi$tans & æqualis, ac proinde expri- miper x, ut, verbi gratiâ, DH, ad rectam G B producta; uti DB, æquetur x + c: ita porrò è puncto G ducenda, &, $ecundùm ea, quæ in præcedentibus explicata $unt, con$tituenda e$t Parabolæ diameter ab adver$a parte ip$ius GB, quàm e$t punctum E in recta GC, ut, $i GB indefinitè vocetur y, BC, aliarumque omnium ip$i AE parallelarum inter eandem GC & rectam GB interceptæ partes exprimantur per {by / a}. Atque ita quælibet recta ip$i AE parallela, quæ po$$it e$$e x ad rectam G C producta, ve- luti DC, fit = x + c + {by / a}, hoc e$t, v. Cujus quidem quadratum cum æquale e$$e debeat alteriæquationis termino, nempe, dy: $tatim apparet, $i Parabola de$cripta foret ad diametrum GC, [818]ELEM. CVRVARVM cujus latus rectum GF ita e$$et a$$umptum, ut rectangula conten- ta $ub eodem latere recto & diametri portionibus, inter verticem G & ordinatim applicatas interceptis, forent = dy, eandem illam Parabolam fore Locum quæ$itum. Atverò cum ratio rectæ GB ad rectam BC aliarumque $imilium cognita $it, nimirum, ut a ad b; $itque itidem notus angulus $ub ii$dem comprehen$us, ut- pote æqualis dato vel a$$umpto EAH: erit quoque ratio ip$ius _per 6_ _$exti_. GB ad G C aliarumque $imilium cognita, quæ $it ut a cognitæ ad e cognitam. Quocirca $i GB $ive ED indefinitè $umpta ex- primatur per y, erit GC itidem indefinitè $umpta, hoc e$t, omnis diametri portio, inter verticem & ordinatim applicatas interce- pta = {ey / a}. Quæ cum in latus rectum ducta producere debeat æ- quationis terminum dy, idem quoque æquationis terminus dy per {ey / a} divi$us ut prædictum latus rectum re$tituat nece$$e e$t. ac pro- inde factâ eâdem divi$ione indicabit quotiens latus rectum quæ- $itum fore {ad / e}. Hinc, $umptâ GF = {ad / e} pro latere recto, $i ad dia- metrum GC inventam, ut $upra dictum e$t, de$cribatur Para- bola GID, $ecans rectam AH in I: dico curvam ID fore Lo- cum quæ$itum.

Sumpto enim in eadem puncto utcunque, veluti D, ductâque DE ip$i AH, ut & DC ip$i AE parallelâ, quæ quidem DC $e- cet rectas AH & GB in punctis H & B, occurratque diametro G C in puncto C: erit AE = x = DH; E D = y = GB; AG & HB = c; BC = {by / a} ideoque tota DC = x + c + {by / a}, hoc e$t, v. Cumque ex natura Parabolæ rectangulum FGC $it æquale qua- drato DC: erit, factâ multiplicatione {ad / e} in {ey / a}, atque v in $e ip$am, dy = vv. Et$ub$titutis aut re$titutis x + c + {by / a} loco v, itemque {2bc / a} + b in locum ip$ius d, atque ablatis quæ propter æ- qualitatem $e invicem tollunt, ordinatisque omnibus, ut decet, by - {bbyy / aa} - cc = xx + {2byx / a} + 2cx. Quod determinan- dum, demon$trandumque erat.

De cæteris autem ca$ibus, ad prædictam formulam $pectanti- bus, $upervacuum fuerit plura exponere, cum ex prædictis facilè [819]LIB. II. CAP. II. explicari, determinari, ac demon$trari queant; ob$ervatâ $olum- modo diversâ linearum po$itione, quæ ex $ignorum + & - dif- ferentia oriri debet, cumque omnes $imilium locorum ca$us mox per generalem Regulam $im exhibiturus.

Exempla reductionis æquationum ad formulam Theo- rematis _VIII._

Si æquatio $it yy - {bxy / a} = - {bbxx / 4aa} + bx + dd, a$$umpto juxta Regulam z = y - {bx / 2a}, erit y = z + {bx / 2a}. quo $ub$tituto in locum ip$ius y, & eju$dem quadrato loco yy, omi$$isque iis, quæ $e in- vicem tollunt, atque omnibus ritè ordinatis, æquatio $uperior $e- quenti formâ erit induta: zz = bx + dd.

d D I 6 B C A E C G F

Vnde apparet, eandem e$$e reductam ad formulam Theore- matis VIII, ac proinde Locum quæ$itum e$$e Parabolam. Ad cujus particularem de$criptionem e$to in adjuncta figura ip$ius x initium immutabile punctum A, atque eadem x à dicto puncto A [820]ELEM. CVRVARVM per rectam AE indefinitè $e extendere intelligatur, $itque datus vel a$$umptus angulus, quem y & x comprehendunt, æqualis an- gulo AED. Deinde, quoniam z = y - {bx / 2a}, $i y $upra lineam AE ex$urgere intelligatur, veluti E D, ducenda quoque e$t $upra li- neam AE ex puncto A recta AB, ita ut eadem $it ratio AE ad EB, quæ e$t ip$ius 2a cognitæ ad b cognitam, hoc e$t, ut $it uti 2a ad b, ita AE $eu x ad EB, eritque EB = {bx / 2a}. idem intellige de omnibus aliis rectis ip$i EB parallelis, atque inter AE & AB interceptis, quæ quidem $ingulæ ip$i {bx / 2a} erunt æquales. Hinc, d D I 6 B C A E C G F quemadmodum ex $upra dictis patet, $i terminus dd in æquatio- ne de$iceret, prædicta A B Parabolæ diameter foret, eju$que vertex punctum A, &, po$itâ ratione AE ad AB, ut 2a ad e, la- tus rectum ip$i corre$pondens e$$et = {2ab / e}. Iam verò cum rectan- gulum, quod $ub latere recto & portione diametri, inter verti- cem atque ordinatim applicatas interceptâ, continetur, æquale e$$e debeat bx + dd: manife$tum e$t, $i, ii$dem po$itis, diameter [821]LIB. II. CAP. II. AB versùs A producatur ad G, ita ut rectangulum $ub prædicto latere recto & parte GA contentum $it = dd, rectam GB quæ- $itam fore diametrum, eju$que verticem prædictum G punctum: ac proinde & dd per prædictum latus rectum, hoc e$t per {2ab / e}, di- vi$um æquari longitudini GA, ideoque GA fore = {dde / 2ab}. Quare $i diametro GB & latere recto GF = {2ab / e} in dato angulo Para- bola de$cribatur GD d, $ecans A I ip$i ED parallelam in I: di- co curvam ID d fore Locum quæ$itum.

Verùm obiter hîc quoque notandum venit, prædictum verti- cem G etiam inveniri hoc pacto: $i nempe EA producatur ad C, ita ut AC $it = {dd / b}, ac deinde per punctum C ip$i DE parallela ducatur C G, occurrens productæ AB in G: erit enim in eodem illo concur$us puncto vertex quæ$itus.

Demon$tratio.

Sumatur in prædicta curva punctum utcunque, veluti D, du- ctâque DE in angulo AED, dato vel a$$umpto æquali, $ecante diametrum GB in B: erit, ex con$tructione, BE = {bx / 2a}; ideoque $i E D vocetur y, erit D B = y - {bx / 2a} $eu z; F G = {2ab / e}, G A = {dde / 2ab}; A B = {ex / 2a}, totaque G B = {dde / 2ab} + {ex / 2a}. At cum ex proprie- tate Parabolæ D B quadratum $it æquale rectangulo F G B, erit, factâ multiplicatione ip$ius z in $e ip$am, atque {2ab / c} in {dde / 2ab} + {ex / 2a}, zz = dd + bx. Vnde $ub$tituto y - {bx / 2a} loco z, obtinebitur yy - {bxy / a} + {bbxx / 4aa} = bx + dd, id e$t, yy - {bxy / a} = - {bbxx / 4aa} + bx + dd. Quod erat demon$trandum.

Quomodo autem pro ca$u hujus exempli conver$o Parabola de$cribenda $it, ex comparatione eju$dem cum antedictis facile e$t colligere.

Si æquatio fuerit {bcy / a} + by - {bbyy / aa} + {1/4} cc = xx + {2byx / a} - cx, [822]ELEM. CVRVARVM a$$umpto juxta Regulam v = x + {by / a} - {1/2} c, erit x = v - {by / a} + {1/2} c. quo $ub$tituto in locum ip$ius _x_, eju$demque quadrato loco xx, ablatisque iis, quæ $e invicem de$truunt, atque omnibus ritè or- dinatis, æquatio $uperior $equenti formâ erit induta.

by + {1/2} cc = vv.

Vnde apparet eandem e$$e reductam ad formulam prædicti Theorematis VIII conver$im, ac proinde Locum quæ$itum e$$e Parabolam. Cujus $pecifica determinatio ($uppo$itis, ut in adjun- cta figura, A E indefinitè a$$umptam e$$e quantitatem incogni- tam _x_, atque cum altera _y_ con$tituere angulum æqualem angulo E A C vel eju$dem ad binos rectos $upplemento) quoniam ex jam ante explicatis qua$i $ponte profluit, idcirco eam adjunctâ figurâ breviter indica$$e $uffecerit.

Determinatio Loci.

A E inde$initè = x.

E D omnesque ip$i parallelæ = y.

A K = {1/2} c = C H, quia K H parallela A C.

C B H D A K I E F G

Vt a ad b, ita K H $eu y ad HB: unde H B fit = {by / a}, & D B = x - {1/2} c + {by / a} = v.

Vt a ad e, ita K H $eu y ad K B: under K B (in qua diameter) $it = {ey / a}.

_by_ divi$um per {ey / a}, reddit {ab / e}: unde latus rectum F G fit = {ab / e}. {1/2} cc, nempe terminus æquationis in totum cognitus, divi$us per [823]LIB. II. CAP. II. {ab / c}, nempe per latus rectum, reddit {cce / 2ab}: unde KG fit = {cce / 2ab}, at- que G B = {cce / 2ab} + {ey / a}.

Demon$tratio.

Rectangulum F G B = B D quadrato, ergo {1/2} cc + by = vv, vel by = vv - {1/2} cc, hoc e$t, by = xx + {2byx / a} + {bbyy / aa} - cx - {bcy / a} + {1/4} cc.

- {1/2} cc.

Quocirca deletis delendis, factâque decenti tran$po$itione, fiet {bcy / a} + by - {bbyy / aa} + {1/4} cc = xx + {2byx / a} - cx. Quod erat propo$itum.

Exemplumreductionis æquationum ad formulam Theorematis _IX_.

Sit æquatio yy + {bxy / a} - cy = ax - {bbxx / 4aa} - cc. A$$umatur juxta Regulam z = y + {bx / 2a} - {1/2} c, eritque y = z - {bx / 2a} + {1/2} c. Quo $ub$tituto in locum ip$ius y, & ejus quadrato loco yy, fient æqua- tionis termini, ut $equitur: zz = ax - {bcx / 2a} - {3/4} cc. Facilitatis ergo pro a - {bc / 2a} $cribatur d, $upponendo a e$$e majorem quàm {bc / 2a}, eritque æquatio zz = dx - {3/4} cc. Et apparet eandem reductam e$$e ad formulam Theorematis IX, ac propterea Locum quæ$i- tum e$$e Parabolam, quàm ex iis, quæ jam explicata $unt, deter- minare ac de$cribere facillimum erit; ut ex $equenti figura iisque quæ $uper eâdem breviter annotata $unt, colligere licebit.

Determinatio Loci.

Sit initium immutabile ip$ius _x_ punctum A.

A E indefinitè = x.

ED omnesque ip$i parallelæ = y.

E A K vel A E D, angulus quem x & y comprehendere debent.

[824]ELEM. CVRVARVM

A K = {1/2} 6.

K H parallela ip$i AE.

Vt 2a ad b, ita K H $eu x ad H B: unde H B erit = {bx / 2a}.

D K I H G B A E F

Vt 2a ad e, ita K H $eu x ad K B: unde K B (in quâ diameter) = {ex / 2a}. dx divi$um per {ex / 2a}, reddit {2ad / e}: unde latus re- ctum, quod $it F G, erit = {2ad / e}.

{3/4} cc divi$um per {2ad / e}, red- dit {3cce / 8ad}: unde K G fit = {3cce / 8ad}, atque G B = {ex / 2a} - {3cce / 8ad}.

Hinc $i G B diametro & latere recto F G per verticem G de- $cripta $it Parabola, $ecans K H in I, erit ID Locus quæ$itus.

Demon$tratio.

E$to punctum D utcunque $umptum in ID, & DE ducta pa- rallela ip$i AK, quæ $i vocetur y; erit HD = y - {1/2} c, ac DB = y - {1/2} c + {bx / 2a}, hoc e$t, z. Cujus quadratum cum æquetur rectan- gulo F G B, erit zz = dx - {3/4} cc, hoc e$t, yy - cy + {1/4} cc + {bxy / a} - {bcx / 2a} + {bbxx / 4aa} = ax - {bcx / 2a} - {3/4} cc. Ac proinde, $i utrin- que demantur æquales, terminique ritè tran$ponantur, habebitur yy + {bxy / a} - cy = ax - {bbxx / 4aa} - cc. Quod erat propo$itum.

Atque hujus quidem exempli conver$um, ut & cæteros ca$us huc $pectantes, ex iis, quæ jam dicta $unt, $imili modo reducere atque re$olvere non difficile erit.

[825]LIB. II. CAP. II. Exempla reductionis æquationum ad formulam Theorematis _X._

Si æquatio $it ay - yy = bx, $ive, quod idem e$t, yy - ay + bx = 0, a$$umpto juxta Regulam z = y - {1/2} a, erit y = z + {1/2} a. Quo $ub$tituto in locum ip$ius y, & eju$dem quadrato loco yy, remanebit zz = {1/4} aa - bx. Vnde apparet, eandem e$$e reductam ad ca$um Theorematis X, ideoque per ea, quæ ibidem $unt de- mon$trata, Locum quæ$itum e$$e Parabolam.

Ad cujus $pecificam determinationem e$to in appo$ita figura ip$ius x initium immutabile punctum A, eademque x $e indefinitè ab A versùs E extendere intelligatur; $it autem datus vel a$$um- ptus angulus, quem y & x comprehendunt, æqualis angulo E A K, I F D K B G A E aut ip$ius ad binos rectos complemento. Deinde, quoniam z a$- fumpta e$t = y - {1/2} a, $i y $upra rectam A E exurgere in telligatur, ducenda quoque e$t $upra ip$am recta K G ip$i A E parallela, ita ut A K omnesque ip$i æquidi$tantes inter A E & K G interceptæ $int = {1/2} a. Quo facto, $i juxta Regulam fiat K G = {aa / 4b}, eadem- que $umatur pro Parabolæ diametro, ad quam ordinatim appli- catæ $int ip$i A K parallelæ, cujusque latus rectum F G $it = b: erit ip$ius portio de$cripta G D I, quæ inter verticem G & pro- ductam A K intercipitur, Locus quæ$itus.

[826]ELEM. CVRVARVM

Etenim a$$umpto in curva G D I puncto utcunque, veluti D, ductâque DE ip$i A K parallelâ, quæ $ecet diametrum K G in B, $i eadem D E vocetur y: erit D B = y - {1/2} a $eu z, ac G B $ive G K - K B = {aa / 4b} - x. Hinc, cum ex natura Paraboles quadra- tum ex B D $it æquale rectangulo F G B. erit zz = {1/4} aa - bx, hoc e$t, yy- ay + {1/4} aa = {1/4} aa - bx, $ive yy - ay + bx = 0, $ive etiam ay - yy = bx. Quod erat propo$itum.

Si æquatio fuerit {bbyy / aa} + dy - cc = {2byx / a} - xx, $ive, quod idem e$t, xx - {2byx / a} + {bbyy / aa} + dy - cc = 0: a$$umpto juxta Regulam v = x - {by / a}, erit x = v + {by / a}. Quo $ub$tituto in lo- cum ip$ius x, eju$demque quadrato loco xx, fiet, omnibus ritè ordinatis, cc - dy = vv. Vnde apparet ca$um e$$e Theorema- tis X conver$im, ac proinde Locum quæ$itum e$$e Parabolam. Quæ quidem ut $pecificè de$cribatur, e$to ip$ius x initium immu- tabile A punctum, intelligaturque eadem x $e extendere ab A ver- sùs E indeterminatè, $itque angulus datus vel a$$umptus, quem y C G F H B D A I E & x comprehendunt, æqualis angulo E A H aut ip$ius ad duos re- ctos complemento. Deinde $umatur in A H recta A C = {cc / d}, du- caturque ex C recta C F ip$i A E parallela, atque in eadem $umptâ, C G, quæ $e habeat ad C A, ut cognita b ad a cognitam, hoc eft, ut $it uti a ad b, ita A C ad C G, agatur A G, eaque pro diametro Parabolæ $umatur, quæ per verticem G versùs A erit de$cribenda. Porrò cum in triangulo A C G ob rationem cognitam laterum [827]LIB. II. CAP. II. AC, C G, cognitum angulum C comprehendentium, utpote dato vel a$$umpto aut eju$dem ad duos rectos $upplemento æqua- lem, cognita item $it ratio, quam habet A C ad A G, quæ $it ut a ad e; erit, A C exi$tente = {cc / d}, A G = {cce / ad}. Per quam $i terminus æquationis, in totum cognitus, nimirum cc, dividatur, orietur {ad / e} pro latere recto. Ac proinde $i fiat G F = {ad / e}, erit G F latus rectum quæ$itæ Parabolæ, diametro G A corre$pondens; atque iccirco $i ad dictam diametrum, dictumque latus rectum Parabola de$cribatur, ut G D I, $ecans A E in I: dico I D G cur- vam e$$e Locum quæ$itum.

Sumpto enim in ea puncto utcunque, veluti D, ductisque D E ip$i A H, ac D B H ip$i A E parallelis, $i eadem D E exprimatur per y, erit quoque A H = y. Cumque $it ut A C ad C G, id e$t, ut a ad b, ita A H ad H B: erit H B = {by / a}, ideoque cum D H $eu A E $it = x, erit D B = x - {by / a} $eu v. Similiter cum $it ut A C ad A G, hoc e$t, ut a ad e, ita A H $eu y ad A B: erit A B = {ey / a}, & G A - A B $eu G B = {cce / ad} - {ey / a}. Hinc cum ex natura Paraboles rcctangulum F G B $it æquale quadrato ex B D, erit, factâ multi- plicatione ip$ius F G $eu {ad / e} in G B $eu {cce / ad} - {ey / a}, & ip$ius B D $eu v in $e ip$am, cc - dy = vv. Hoc e$t, re$tituto x - {by / a} loco v, erit cc - dy = xx - {2byx / a} + {bbyy / aa}, vel {bbyy / aa} + dy - cc = {2byx / a} - xx. Quod determinandum, demon$trandumque erat.

Obiter autem & hîc notandum, ut ex antedictis quoque facile e$t colligere, aliter etiam diametrum G A atque latus rectum G F indagari potui$$e, hoc modo:

Cum A H indeterminatè $it = y, juxta primum Theorema hu- jus ita ducatur A G, ut recta H B, quemadmodum & quælibet alia ip$i A E parallela, quæ inter A H & A G intercipitur, $it = {by / a}; ponaturque ratio, quæ e$t inter A H & A B $imilesque, ut a ad e: ideoque cum A B indeterminatè $it = {ey / a}, terminus æquationis dy [828]ELEM. CVRVARVM per eandem divi$us o$tendet latus rectum $ectionis F G = {ad / e}. Si- militer terminus æquationis cc per prædictum latus rectum $eu {ad / e} divi$us dabit quotientem {cce / ad} pro quæ$ita A G.

Plura hîc exempla $ubjungere $upervacuum foret, cum mox omnes omnino ca$us po$$ibiles generali regulâ annotare ac de- mon$trare animus $it.

Porrò quamvis Regulas capite primo explicatas par- ticularibus ibidem exemplis $eu ca$ibus in hypothe$i non illu$traverimus, neque etiam id aut hîc aut in $e- quentibus ullo modo nece$$arium ducamus, quippe cum unu$qui$que, qui Regulas ip$as rectè perceperit, ea$dem quibu$libet propo$itis exemplis $eu ca$ibus in hypothe$i facilè applicare valeat: quandoquidem ta- men libro primo in$ignes qua$dam proprietates Para- bolæ, Hyperbolæ, atque Ellip$is con$ultò prætermi$i- mus, eâ mente, ut in hoc libro $uis locis per modum Problematum non incongruè proponi ac demon$trari, $imulque tanquam propo$itarum Regularum particu- laria exempla haberi po$$ent, earundem explicationem hîc & $ub finem $equentis capitis $ubjiciemus.

PROBLEMA I. Propo$itio II.

Datis puncto & lineâ rectâ, in plano per utrumque ducto aliud punctum invenire, à quo binæ rectæ, alte- ra ad datum punctum, altera ad datam lineam perpen- diculariter ductæ, $ibi invicem $int æquales: & quo- niam infinita $unt eju$modi puncta, quæ quæ$tioni $a- tisfaciunt, Locum determinare ac de$cribere, in quo cuncta & $ingula reperiantur.

Sit datum punctum A, & data po$itione recta linea B C, opor- teatque in plano quod per utrumque ducitur, aliud punctum inve- [829]LIB. II. CAP. II. nire, quemadmodum D; ita ut ductæ rectæ DA, DF, quarum hæc ad datam B C intelligitur perpendicularis, $ibi invicem æqua- les $int.

M I D I G A H B F E C K

Ductâ perpendiculari A E, quæ vocetur a, ac $uppo$itis juxta Regulam binis lineis E F, F D incognitis atque indeterminatis datum angulum rectum E F D comprehendentibus tanquam co- gnitis ac determinatis, quarum prior E F vocetur x, ac po$terior F D nominetur y; $i ducta præterea intelligatur A G ip$i E F æquidi$tans, erit in triangulo rectangulo A G D ba$is A D = y, utpote = ductæ D F; latus verò A G $eu recta E F = x, & G D, $ive ($i punctum G cadat inter D & F) F D - A E, aut ($i pun- ctum D inter F & G cadat) A E - F D = y = a. Vnde, cum qua- dratum ba$is æquale $it binis laterum quadratis $imul $umptis, æ- quatio erit yy = xx + yy - 2ay + aa, hoc e$t, ablatis iis quæ $e invicem de$truunt, omnibusque ritè ordinatis, erit 2ay - aa = xx. Qui quidem ca$us e$t Theorematis noni hujus libri conver$im, ac proinde Locus quæ$itus erit linea Parabolica. Quare $i juxta [830]ELEM. CVRVARVM ea, quæ ibidem expo$ita $unt, ex E ducatur recta E I indefinitè ex- ten$a atque ip$i F D æquidi$tans; & ab eadem auferatur recta E H = {aa / 2a}, id e$t, {1/2} a: erit de$cribendæ Parabolæ diameter in di- cta E I, (quæ quidem diameter axis quoque e$t, propter angulum E F D rectum) vertex autem in H, ac parameter = 2a. Vnde, per ea quæ libri primi capite primo expo$ita $unt, Parabolam ip$am de$cribere facillimum erit. Cumque porrò axis punctum A, utpote quod ab H vertice di$tat quartâ ip$ius parametri parte, id ip$um $it, quod vulgò Parabolæ Focus $eu Vmbilicus nuncupa- tur, apparet ex præmi$$is rectè inferri, quæ $equuntur.

_Corollarium_ 1.

Quæ ab Vmbilico ad quodlibet Parabolæ punctum recta ducitur æqualis e$t axis portioni per applicatam ab eodem puncto ab$ci$$æ & quadrante parametri per verticem productæ.

Con$tat enim ex antedictis rectam A D, utcunque a$$umptum fuerit in curva punctum D, $i per idem illud ad axem ordinatim applicata $it D I, æqualem e$$e perpendiculari D F, hoc e$t, rectæ I E, nempe axis portioni, per applicatam D I ab$ci$$æ, & per verticem H, longitudine H E = {1/2} a, id e$t, quadrante parametri, productæ.

_Corollarium_ 2.

Manife$tum quoque e$t ex antedictis, $i po$itis quæ $upra, & productâ F D, uti ad M, per a$$umptum pun- ctum D contingens ducta $it, ut L D K, angulum F D K $ive M D L angulo A D K æqualem e$$e.

Occurrat enim contingens L D K axi producto in K, eritque _per 1_ _Cor. 2_ _primi bu-_ _jus._ recta I H ip$i H K, ideoque (æqualibus H E, A H utrinque addi- tis) recta I E, hoc e$t, A D, ip$i A K æqualis; ac proinde & an- gulus A D K angulo A K D, hoc e$t, angulo F D K $ive M D L æ- _per 5_ _primi_. qualis $it nece$$e e$t.

[831]LIB. II. CAP. III. CAPVT III.

TErtio autem ca$u $upra expre$$o, cùm nempe quan- titatum incognitarum utraque ad quadratum a$cen- dit, $ive altera in alteram ducta in æquatione reperi- tur, neque æquatio ad terminos magis $implices redu- ci pote$t, ad aliquam $equentium formularum deven- tum erit;

I. yx = ff.

II. {lyy / g} = xx - ff.

III. yy - ff = {lxx / g}.

IV. {lyy / g} = ff - xx.

THEOREMA XI. _Propo$itio_ 12.

Si æquatio $it yx = ff, Locus quæ$itus e$t Hyper- bola.

Sit enim, ut in præcedentibus, ip$ius x initium immutabile A B G D A C E punctum, atque ea- dem illa x per rectam A E indefinitè $e ex- tendere intelligatur; $itque datus vel a$$um- ptus angulus, quem y & x comprehendunt, æqualis angulo E A B, aut eju$dem ad binos rectos $upplemento. Deinde $umatur in A E recta A C = f, du- caturque C G eidem æqualis ac ip$i A B parallela, de$criptâque per punctum G at- _per ea_ _quæ in_ _Corol. ad_ _11 & 12, nec non cap. ult. lib. primi hujus tradita $unt,_ [832]ELEM. CVRVARVM que A$ymptotis A E, A B Hyperbolâ G D: dico curvam G D e$$e Locum quæ$itum.

Sumatur enim in eadem curva punctum utcunque, veluti D, ductâque D E ip$i A B parallelâ, erit ex natura Hyperboles re- _per 3_ _primi hu-_ _jus._ ctangulum A E D rectangulo A C G, hoc e$t, quadrato ex A C æquale. Hinc, cum A E $it a$$umpta pro incognita quantitate x, $i E D vocetur y, erit yx = ff. Quod determinandum, demon- $trandumque erat.

THEOREMA XII. _Propo$itio_ 13.

Si æquatio $it {lyy / g} = xx - ff, erit Locus quæ$itus li- nea Hyperbolica.

Aut enim l ip$i g æqualis e$t aut inæqualis, & $i æqualis $it, erit $uperior æquatio eadem ac $i e$$et yy = xx - ff (quod $emel mo- F D C A G E nui$$e $ufficiat). Ac facilè apparet, $i i- p$ius x initium im- mutabile fit pun- ctum A, atque ea- dem x $e in linea A E ab A versùs E indefinitè extende- re intelligatur, $it- que angulus da- tus vel a$$umptus, quem y & x com- prehendunt, æqua- lis angulo A G F, quòd $i tam A G quàm A C fiant = f cognitæ, ac G F $umatur _per ea_ _quæ cap._ _ult. primi_ _hujus_ _o$ten$a_ _$unt_. = G C, centroque A, & transversâ diametro C G ip$i G F late- ri recto $ive parametro æquali de$cribatur Hyperbola, ut G D, eandem curvam G D fore Locum quæ$itum.

Sumpto enim in ea puncto utcunque, veluti D, ductâque D E ip$i F G parallelâ, erit ex natura Hyperboles, cùm C G & G F _per 10_ _primi hu-_ _jus._ $upponantur æquales, quadratum ex D E æquale rectangulo [833]LIB II. CAP III. C E G. Hine, $i D E vocetur y, cum ex hypothe$i C E $eu A E + A C $it = x + f, & G E $ive A E - A G = x - f, erit yy = xx - ff.

At verò $i l & g $int inæquales, apparet e$$e, ut l ad g, ita xx - ff ad yy. Ac proinde $i juxta ea, quæ $upra expo$ita $unt, non jam parameter G F diametro tran$ver$æ C G æqualis, $ed ut l ad g, F D C A G E ita fiat tran$ver$a diameter C G ad G F parametrum, cæteraque omnia, ut $upra, eodem modo quæ$ito erit $atis factum.

E$t enim ex natura Hyperboles, ut F G ad G C, ita E D _per 10_ _primi hu-_ _jus_. quadratum ad C E G rectangulum, hoc e$t, ut g ad l, ita yy ad xx - ff, unde, revocando proportionem ad æqualitatem, erit lyy = gxx - gff. Ac proinde $i utraque hujus æqualitatis pars dividatur per g, erit {lyy / g} = xx - ff. Quod determinandum, demon$trandumque erat.

THEOREMA XIII. _Propo$itio_ 14.

Si æquatio $it yy - ff = {lxx / g}, erit Locus quæ$itus Hyperbola.

Ad cujus determinationem $pecificam e$to in appo$ita $igura ip$ius x initium immutabile punctum A, ip$aque x $e ab A versùs [834]ELEM. CVRVARVM E in linea A E inde$initè extendere intelligatur, $itque angulus quem y & x comprehendunt æqualis angulo E A G aut eju$dem ad duos rectos $upplemento. Deinde, cum $it ut l ad g, ita yy - ff B D F G A E C ad xx, $tatim apparet, $i tam A G quam A C $umantur æquales f cognitæ, fiatque ut l ad g, ita C G ad G F (quæ quidem G F $it ip$i A E parallela), ac po$tea centro A, tran$versâ diametro C G, & parametro G F Hyperbola de$cribatur G D, eandem curvam G D fore Locum quæ$itum.

Sumpto namque in ea puncto utcunque, veluti D, ductâque D E ip$i A G, ac D B ip$i A E parallelâ, $i eadem D E vocetur y, erit C B, hoc e$t, D E + A C, = y + f; & B G, $ive D E - A G, = y - f, ideoque C B G rectangulum = y y - f f. Dein cum ex _per 10_ _primi hu-_ _jus_. natura Hyperbolæ $it ut C G ad G F, hoc e$t, ex hypothe$i ut l ad g, ita rectangulum C B G ad D B $ive A E quadratum, id e$t, ita yy - ff ad xx: erit gyy - gff = lxx, hoc e$t, yy - ff = {lxx / g}. Quod demon$trandum, determinandumque erat.

[835]LIB. II. CAP. III. THEOREMA XIV. _Propo$itio_ 15.

Si æquatio $it {lyy / g} = ff - xx, erit Locus quæ$itus El- lip$is.

At verò cum Ellip$eos $pecies, quæ latera rectum & tran$ver$um æqualia habet, angulumque quem ordina- tim applicatæ faciunt ad diametrum rectum, $it Circuli circumferentia: palam fit ca$u propo$ito Locum quæ$i- tum etiam Circuli peripheriam e$$e po$$e.

Hinc ad prædicti Loci determinationem e$to in appo$ita figu- ra ip$ius x initium immutabile A punctum, atque eadem x $e per lineam A E ab A versùs E indeterminatè extendere intelliga- F D C A E G tur, $itque angulus, quem y & x comprehendunt, æqualis an- gulo A G F. Porrò cum $it ut l ad g, ita ff - xx ad yy: fa- cilè apparet, $i tam A G quàm A C $umantur æquales f cogni- tæ; fiatque ut l ad g, ita C G ad G F, ac centro A, tran$versâ dia- metro C G, & parametro G F Ellip$is de$cribatur G D C _per 7_ _Corol. 13_ _& 1 Cor._ _14 primi_ _hujus, ut & per ea quæ circa finem cap. 4 eju$dem lib. tradita $unt._ eandem curvam G D C fore Locum quæ$itum.

[836]ELEM. CVRVARVM

Sumpto namque in ea puncto utcunque, veluti D, ductâque F D C A E G D E ip$i F G paral- _per 13_ _primi hu-_ _jus_. lelâ, erit ex natu- ra Ellip$eos ut F G ad G C, ita E D qua- dratum ad C E G re- ctangulum. Hoc e$t, $i E D vocetur y, cum C E $it = f + x, & E G = f - x, erit ut g ad l, ita yy ad ff - xx, unde {lyy / g} = ff - xx. Quod erat pro- po$itum.

Cæterùm liquidò con$tat, $i C G & G F æquales fuerint, hoc e$t, $i l = g, quòd etiam C E G rectan- gulum quadrato E D æquale $it futurum. Ideoque $i angulus C G F $it rectus, curvam G D C fore Circuli circumferentiam.

Regula univer$alis, modu$que reducendi omnes æquationes, quæ ex convenienti ope- ratione exi$tunt, cùm Locus vel Hyperbo- la e$t, vel Ellip$is, vel Circuli circumfe- rentia, ad aliquem quatuor ca$uum præ- cedentium, totidem Theorematibus jam explicatorum.

Si contingat, ut quantitatum incognitarum non mo- dò una in alteram, aut non tantùm alterutra vel utra- que in $e ducta, $ed & vel hæc, vel illa, vel utraque u- nius præterea dimen$ionis in æquatione reperiatur, con$tituens planum cum alia, $ive cognitâ $ive incogni- [837]LIB. II. CAP. III. tâ, $ive etiam cum partim cognita & partim incognita quantitate: oportet loco incognitarum, aut illarum alterutrius, a$$umere alias vel aliam, quæ ip$as exce- dunt, vel ab iis deficiunt; idque integrâ quantitate, quæ cum illa incognita, in cujus locum nova non e$t a$$umpta, planum con$tituere reperitur, $i nempe in- cognitarum neutra in $e ip$am in æquatione ducta $it; $in $ecus, dimidio tantùm ejus quantitatis, quæ pla- num con$tituit cum incognita, in cujus locum a$$um- ptio facta e$t, ca$u utroque juxta differentem affectio- nem per $igna + vel -, quæ præfiguntur ii$dem illis quantitatibus, ita ordinatis, ut cum incognitis ab ea- dem æquationis parte reperiantur. Quo facto, & reï- terato, ubi opùs, $i ad formulas Parabolarum, capite $ecundo expo$itas perventum non fuerit, ad aliquem quatuor $uprapo$itorum ca$uum reducta erit æquatio, ac proinde ip$i convenientem Locum determinare ac de$cribere, per ea quæ $uperiùs explicata $unt, haud dif- ficile erit.

Exemplumreductionis æquationum ad formulam Theorematis _XI_.

Si æquatio fuerit yx - cx + hy = ee: a$$umpto z = y - c, & v = x + h, erit z + c = y, & v - h = x.

Vnde $i $ecundùm Regulam ubique in æquatione loco y $ub- $tituatur z + c, erit zx + cx - cx + hz + hc = ee, $ive zx + hz + hc = ee; ac rur$us $i loco ip$ius x $ubrogetur v - h, erit zv - hz + hz + hc = ee, id e$t, zv = ee - hc. aut, ($i loco termini ee - hc, qui in totum cognitus e$t, $cribatur ff) zv = ff. Et apparet æquationem reductam e$$e ad formulam Theorema- tis XI, ac proinde Locum quæ$itum e$$e Hyperbolam.

Ad cujus $pecificam determinationem ac de$criptionem e$to in appo$ita figura initium ip$ius x immutabile punctum A, atque eadem x per rectam A E indefinitè $e extendere intelligatur, $it- que angulus, quem y & x comprehendunt, æqualis angulo E A K [838]ELEM. CVRVARVM aut eju$dem ad duos rectos $upplemento. Deinde, quoniam z e$t = y - c, $i y $upra lineam A E ex$urgere concipiatur, ducenda quoque e$t $upra eandem recta K B ip$i A E parallela; ita ut pars rectæ A K, omniumque ip$i æquidi$tantium, inter A E & K B in- tercepta, veluti A K, æquetur c cognitæ. Porrò, quoniam v e$t = x + h, producenda e$t ip$a B K per K u$que ad G, ita ut K G $it H F D G K C B A E = h. Quo facto, erit G centrum ip$ius curvæ, & G B una A $ym- ptotωn, eritque altera ip$i A K parallela, ut G H. Vnde $i juxta Regulam prædicti Theorematis XI in recta G B $umatur G C æ- qualis f cognitæ, ducaturque C F eidem G C æqualis, ac paralle- la rectæ A K vel G H, atque per punctum F, A$ymptotis G B & G H, $ive A$ymptoto G B atque ad axem G F, Hyperbola de$cri- batur F D: dico curvam F D fore Locum quæ$itum.

Sumpto enim in ea puncto utcunque, veluti D, ductâque D E ip$i A K parallelâ, quæ $ecet rectam K B in B, $i eadem D E vo- cetur y, erit D B $ive D E - E B = y - c, id e$t, z. E$t autem & G B $ive A E + G K = x + h, hoc e$t, v. Quare cum ex natura Hyperboles rectangulum G B D æquetur G C quadrato, erit quoque zv = ff. aut re$titutis y - c loco ip$ius z, & x + h in lo- cum ip$ius v, atque ee - ch loco ff, erit yx - cx + hy - ch = ee - ch, hoc e$t, yx - cx + hy = ee. Quod erat propo- $itum.

[839]LIB. II. CAP. III. Exempla reductionis æquationum ad for mulam Theorematis _XII & XIII._

Siæquatio $it yy + {2bxy / a} + 2cy = {fxx / a} + ex + dd, a$$umpto z = y + {bx / a} + c, erit y = z - {bx / a} - c, eoque $ub$tituto in locum ip$ius y, atque eju$dem quadrato loco yy, $ublatisque iis, quæ $e invicem de$truunt, erit zz - {bbxx / aa} - {2bcx / a} - cc = {fxx / a} + ex + dd. Et factâ congruâ tran$po$itione, zz = {fxx / a} + {bbxx / aa} + ex + {2bcx / a} + dd + cc, hoc e$t, multiplicatis omnibus æquationis terminis per aa, productoque divi$o per fa + bb; ut quantitas xx ab$que fractione remaneat, fiet {aazz / fa + bb} = xx + {aaex + 2abcx / fa + bb} + {aadd + aacc / fa + bb}.

Deinde a$$umpto v = x + {aae + 2abc / 2fa + 2bb}, ut terminus quoque æ- quationis, in quo x unius dimen$ionis reperitur, planè evane$cat, habebitur x = v {- aae - 2abc / 2fa + 2bb}. Quo $ub$tituto in locum ip$ius x, atque eju$dem quadrato loco xx, ablatisque iis quæ $e invicem tollunt, reducta erit æquatio ad formulam requi$itam. At verò ut vitetur prolixior operatio loco {aae + 2abc / fa + bb} $cribatur 2h, ita ut fiat æquatio {aazz / fa + bb} = xx + 2hx {+ aadd + aacc / fa + bb}. Tum a$$um- pto v = x + h $eu x = v - h, eoque $ub$tituto loco x in æquatio- ne, ac eju$dem quadrato loco xx: erit {aazz / fa + bb} = vv - hh + {aadd + aacc / fa + bb}. Vnde apparet, ante omnia hîc e$$e con$ideran- dum, utrum hh $it majus quàm {aadd + aacc / fa + bb}, an contra. $i enim majus $it, erit ca$us Theorematis XII; $in contra, erit ca$us Theorematis XIII. Ponatur itaque primò majus, ac proinde æ- quatio formulæ Theorematis XII. Et con$tat exinde Locum quæ$itum Hyperbolam e$$e.

Ad cujus peculiarem determinationem e$to in appo$ita $igura ip$ius x initium immutabile A punctum, eademque x in linea A E ab A versùs E indefinitè $e extendere intelligatur; $itque angulus [840]ELEM. CVRVARVM quem x & y comprehendunt æqualis angulo E A K aut ip$ius ad duos rectos $upplemento. Porrò quoniam z = y + c + {bx / a}, $i y $upra lineam A E ex$urgere intelligatur, ut E D, ducenda primùm e$t infra eandem A E recta K L ip$i A E parallela; ita ut pars re- ctæ A K omniumque ip$i æquidi$tantium inter prædictas A E & K L intercepta, veluti A K, E L, & c. æquetur c cognitæ. Dein- de productâ L K u$que ad H, ita ut K H $it = h, ideoque H L in- definitè $umpta = x + h, hoc e$t, v, ducatur per H punctum recta H G ip$i A K parallela, ita ut K H ad H G $it, ut a ad b. Quo fa- cto, $i per puncta G & K recta agatur linea G K B, habebunt omnium ip$i A K parallelarum partes, quæ inter K L & K B in- N D A I E C G M F L H K B tercipiuntur (ut, exempli gratiâ, L B), ad partes ip$ius K L, in- ter ea$dem parallelas & punctum K interceptas (ut, verbi gratiâ, L K) eandem rationem, quæ e$t inter b & a: hoc e$t, erit ut a ad b, ita K L ad L B, cum utraque $it ut K H ad H G. Ideoque cum K L $ive A E indefinitè $umpta $it = x, erit L B, ut & quæli- bet ip$i parallela, inter K L & K B intercepta, = {bx / a}: ac proinde omnis linea $upra A E rectam ex$urgens, quæ po$$it e$$e y inco- gnita, ad rectam K B producta, veluti D B $ive D E + E L + L B erit = y + c + {bx / a}, hoc e$t, z. Vnde apparet, juxta Regulam li- neam G B $umendam e$$e pro Hyperbolæ diametro, ad quam or- dinatim applicatæ $intip$i A K $eu D B parallelæ: eritque eju$- [841]LIB. II. CAP. III. dem Hyperbolæ centrum G punctum. Atverò cum ex ante di- ctis triangulum KHG omnino $it cognitum, utpote lateribus KH & HG anguloque ad H $ub ii$dem comprehen$o notis, erit quoque cognita ratio lateris KH ad KG, hoc e$t, ip$ius GM (quæ per G ip$i KL æquidi$tans intelligitur) ad GB, quæ $it ut a ad i. Quare cum GM $eu HL inde$initè$it v, GB quoque in- definitè concepta, hoc e$t, quælibet diametri portio, inter cen- trum & ordinatim applicatas intercepta, erit {iv / a}. Cujus quidem interceptæ quadratum cum juxta formulam Regulæ unum æqua- tionis terminum con$tituat, per multiplicationem aut divi$ionem, vel per utramque ita reducatur æquatio, ut in eadem quoque idem quadratum, nimirum {iivv / aa} inveniatur. Quod quidem ut certâ methodo $iat, prædictum quadratum rectæ GB indefinitè con- ceptæ, hoc e$t, {iivv / aa}, dividatur per æquationis terminum, in quo vv $ive $impliciter, $ive aliâ fractione a$$ectum invenitur, ac per inventum quotientem to ta æquatio multiplicetur. ut in $upra po- $ito exemplo, $i {iivv / aa} dividatur per vv, $iet quotiens {ii / aa}. quare tota æquatio multiplicanda e$t per ii, productumque dividendum per aa, ita ut $iat {iizz / fa + bb} = {iivv / aa} - {iibb / aa} + {iidd + iicc / fa + bb}. Vnde $i juxta Regulam $emi-latus tran$ver$um $iat GF vel G C = {iibb / aa} {- iidd - iicc / fa + bb}, atque ratio tran$ver$i lateris C F ad re- ctum F N, ut ii ad fa + bb, & ii$dem lateribus, diametroque ac centro jam inventis Hyperbole de$cribatur FD, $ecans rectam A E vel K A productam in I: dico curvam ID e$$e Locum quæ- $itum.

Sumpto enim in eadem curva puncto utcunque, veluti D, du- ctâque D E ip$i A K parallelâ, eâque productâ ut $ecet rectam K L in L, & diametro G B occurrat in B, $i eadem D E vocetur y, erit ex ante dictis D B = z. E$t autem, utjam annotatum, G B = {iv / a}, atque ex hypothe$i G F $eu G C = {iibb / aa} {- iidd - iicc / $a + bb}, ideoque B C = {iv / a} + {iibb / aa} {- iidd - iicc / fa + bb}, ac B F = {iv / a} - [842]ELEM. CVRVARVM {iibb / aa} {- iidd - iicc / fa + bb}, & rectangulum C B F = {iivv / aa} - {iibb / aa} + {iidd + iicc / fa + bb}. Hinc cum ex natura Hyperboles N F ad F C, $eu fa + bb ad ii $it, ut D B quadratum, hoc e$t, zz, ad prædictum rectangulum C B F: erit {iizz / fa + bb} = {iivv / aa} - {iibb / aa} + {iidd + iicc / fa + bb}, N D A I E C G M F L H K B Multiplicetur jam utrinque per aa, & dividatur per ii, eritque {aazz / fa + bb} = vv - bb + {aadd + aacc / fa + bb}. Dein re$tituto x + b loco v, exurget {aazz / fa + bb} = xx + 2bx + {aadd + aacc / fa + bb}; itemque {eaa + 2bca / fa + bb} loco 2b, exurget {aazz / fa + bb} = xx + {eaax + 2bcax / fa + bb} + {aadd + aacc / fa + bb}. Porrò multiplicatis omnibus per fa + bb iisque divi$is per aa, habebitur zz = {fxx / a} + {bbxx / aa} + ex + {2bcx / a} + dd + cc. Ac deni- que re$tituto y + {bx / a} + c loco ip$ius z, expunctisque quæ $ein- vicem de$truunt ac omnibus ritè ordinatis, $iet yy + {2bxy / a} + 2cy = {fxx / a} + ex + dd. Quod erat propo$itum.

At verò ponatur $ecundò bb minus quàm {ddaa + ccaa / fa + bb}, & $u- pra po$ita æquatio {iizz / fa + bb} = {iivv / aa} - {iibb / aa} + {ddii + ccii / $a + bb}, quæ, multiplicatis omnibus eju$dem terminis per fa + bb, ac producto [843]LIB. II. CAP. III. divi$o per ii, factâque decenti tran$po$itione, eadem cum $equenti zz - dd - cc + {fabb + bbbb / aa} = {iivv / aa} multip. per $a + bb ac di- vi$. per ii, id e$t, = {favv + bbvv / aa}. erit formulæ Theorema- tis XIII, unde Locus quæ$itus iterum erit Hyperbola. Ad cujus $peci$icam determinationem & de$criptionem, po$tquam ut in præcedenti$igura ductæ $unt lineæ A E, A K, K L, K H, H G, & G K B: erit quidem, ut$upra, G centrum, at verò non erit dia- meter in linea G K, $ed, juxta Regulam, in linea H G producta M F I D N G A E H K L B C ad partes G, ad quam ordinatim applicatæ $int ip$i G K B paral- lelæ, eritque juxta eandem Regulam dimidium tran$ver$æ dia- metri, nempe G F vel G C, æquale dd + cc {- fabb - bbbb / aa}, ac ratio diametriad parametrum ut fa + bb ad ii. Quare $i $iat, ut fa + bb ad ii, ita C F ad F N, quæ quidem F N ip$i G K B æqui- di$tans $it, erit F N parameter: ac proinde $i centro G tran$versâ diametro C F & parametro F N Hyperbola de$cribatur F D, $e- cans ip$am A E vel K A productam in I, erit I D curva Locus quæ$itus.

Sumpto enim in eadem curva puncto utcunque, veluti D, du- ctâque D B ip$i A K ($ive G F), & D M ip$i G B parallelâ, $i [844]ELEM. CVRVARVM E D vocetur y, erit, ut $upra, D B $ive M G = z, & B G $ive D M = {iv / a}. Cumque $it G F vel G C = dd + cc {- fabb - bbbb / aa}, erit C M = z + dd + cc {- fabb - bbbb / aa}, & M F = z - dd + cc {- fabb - bbbb / aa}, ac propterea rectangulum C M F = zz - dd - cc {+ fabb + bbbb / aa}. E$t autem D M quadratum = {iivv / aa}. M F I D N G A E H K L B C Quare cum ex natura Hyperboles $it ut F N ad F C, ita D M qua- dratum ad C M F rectangulum, hoc e$t, ut ii ad fa + bb, ita {iivv / aa} ad zz - dd - cc {+ fabb + bbbb / aa}: erit quoque zz - dd - cc {+ fabb + bbbb / aa} = {favv + bbvv / aa}. Et multiplicatis omnibus per aa, ac divi$is per fa + bb, factâque tran$po$itione cogniti ter- mini, erit {aazz / fa + bb} = vv - bb {+ ddaa + ccaa / fa + bb}. Dein re$titutis x + b loco v, {eaa + 2bca / fa + bb} loco 2b, atque y + {bx / a} + c loco ip$ius z, expunctisque quæ $e invicem de$truunt ac omnibus ritè ordina- tis, $iet yy + {2bxy / a} + 2cy = {fxx / a} + ex + dd. Quod determi- nandum, demon$trandumque erat.

[845]LIB. II. CAP. III.

Si æquatio $it xx + 2ay = {2bxy / a}, aut xx - {2byx / a} + 2ay = o. A$$umpto juxta Regulam v = x - {by / a}, erit x = v + {by / a}, eoque $ub- $tituto in locum ip$ius x, eju$demque quadrato loco xx, $ublati$- queiis quæ $e invicem de$truunt, erit vv - {bbyy / aa} + 2ay = o. &, factâ congruâ tran$po$itione, vv = {bb yy / aa} - 2ay; hoc e$t, multi- plicatis omnibus æquationis terminis per aa, productoque divi$o per bb, {aavv / bb} = yy - {2 a^3 y / bb}. Dein, a$$umpto z = y - {a^3 / bb}, habe- bitur y = z + {a^3 / bb}, eoque $ub$tituto in æquatione loco ip$ius y, at- que ip$ius quadrato loco yy, erit {aavv / bb} = zz - {a^3 / b^4}, $ive zz - {a^5 / b^4} = {aavv / bb}. Qui quidem ca$us e$t Theorematis 13<_>tii, ac proinde Locus quæ$itus erit Hyperbola.

Ad cujus itaque peculiarem determinationem e$to in appo$ita figura ip$ius x initium immutabile A punctum, eademque x in li- nea A B ab A versùs B inde$initè $e$e extendere intelligatur, $it- que angulus, quem x & y comprehendunt, æqualis angulo A B E. Deinde, quoniam ex antedictis facilè colligitur Hyperbolam hoc ca$u & $imilibus ita e$$e de$cribendam, ut ordinatim ad ejus dia- metrum applicatæ $int ip$i A B æquidi$tantes, ductâ rectâ A C ip$i B E parallelâ, quoniam v = x - {by / a}, ducenda porrò e$t recta A M; ita ut omnium ip$i A B parallelarum partes, inter A C & A M interceptæ, veluti C M, ad partes ip$ius A C inter A & di- ctas parallelas interceptas, veluti A C, eandem rationem ha- beant, quæ e$t inter b & a; hoc e$t, ut $it quemadmodum a ad b, ita A C ad C M. Vnde $i A C $eu B E inde$initè $umpta voce- tur y, erit C M & $imiles = {by / a}, ac de$cribendæ Hyperboles dia- meter in dicta A M. Porrò, quoniam z = y - {a^3 / bb}, $i ab A C au- feratur A F = {a^3 / bb}: erit F C inde$initè $umpta = z, &, ductâ F N ip$i A B parallelâ, N centrum. Ac proinde, cum ratio ductæ N D ip$i F C æquidi$tantis & æqualis ad rectam D M aliarumque $imi- lium $it cognita, nempe ut a ad b, $itque itidem notus angulus [846]ELEM. CVRVARVM N D M, $ub ii$dem comprehen$us, utpote æqualis dato vel a$- $umpto angulo A B E, erit quoque ratio N D ad N M aliarum- que $imilium nota, quæ $it ut a cognitæ ad e itidem cognitam. C D M E G F N A B H Hinc cum N D $eu F C inde$initè $umpta exprimatur per z, erit N M itidem inde$initè $umpta = {ez / a}, cujus quidem quadratum cum juxta formulam Regulæ unum æquationis terminum con- $tituere debeat, multiplicanda e$t $upra$cripta æquatio per ee, productumque dividendum per aa, ita ut $iat {eezz / aa} - {ee a^4 / b^4} = {eevv / bb}. Quo peracto, $i juxta Regulam $emi-latus tran$ver$um $iat N G vel N H = {eaa / bb}, ac ratio tran$ver$i lateris ad rectum, ut ee ad bb; ii$demque lateribus ac diametro & centro jam inventis Hyper- bole de$cribatur G E: dico curvam G E e$$e Locum quæ$itum.

Sumpto enim in ea puncto utcunque, veluti E, ductâque E B in angulo A B E, dato vel a$$umpto æquali, nec non E C ip$i A B parallelâ, $ecante diametrum A M in M; $i eadem E B, hoc e$t, A C, vocetur y, erit, ut $upra, C M = {by / a}, ac proinde M E, $ive A B - C M, = x - {by / a}, hoc e$t, v. E$t autem, ut $uperiùs anno- tatum, N M = {ez / a}, atque ex hypothe$i N G $eu N H = {eaa / bb}, ideo- que H M = {ez / a} + {eaa / bb}, & M G = {ez / a} - {eaa / bb}, ac proinde rectan- [847]LIB II. CAP III. gulum H M G = {eezz / aa} - {ee a^4 / b^4}: hinc cum ex natura Hyperboles $it utlatus rectum ad tran$ver$um, $ive ut bb ad ee, ita M E qua- dratum, id e$t, vv, ad prædictum rectangulum H M G: erit {eevv / bb} = {eezz / aa} - {ee a^4 / b^4}, &, multiplicatis omnibus terminis per aa, factoque per ee divi$o, {aavv / bb} = zz - {a^5 / b^4}. Dein re$tituto y - {a^3 / bb} in locum ip$ius z, exurget {aavv / bb} = yy - {2 a^3 y / bb}; adeoque, multi- plicatis omnibus per bb, factoque divi$o per aa, habebitur vv = {bbyy / aa} - 2ay. Denique re$tituo x - {by / a} in locum ip$ius v, expunctisque iis quæ $e invicem de$truunt, atque omnibus ritè ordinatis, $iet xx + 2ay = {2byx / a}. Quod fuit propo$itum.

PROBLEMA II. _Propo$itio_ 16.

Datis duobus punctis tertium invenire, à quo ad bina data ductæ rectæ lineæ dato differant intervallo, locumque determinare ac de$cribere, quem quæ$itum punctum contingat.

Sint data duo puncta A & B, oporteatque invenire tertium, ut- puta C, ita nempe ut ductæ rectæ C A, C B differant dato inter- vallo F G $eu A D.

Quoniam in quæ$tione angulus datus non e$t, quò facilior $it operatio, a$$umatur rectus, ideoque à puncto C in rectam A B, quæ data puncta conjungit, productam, $i opùs fuerit, intelliga- tur demi$$a perpendicularis, ut C E; tum, $uppo$itis, juxta Re- gulam, A E & E C incognitis atque indeterminatis, a$$umptum angulum A E C comprehendentibus, tanquam cognitis ac deter- minatis, earum prior, nimirum A E, vocetur x, ac po$terior, nempe E C, nominetur y, ip$a autem A B, $eu datorum puncto- rum cognita di$tantia, vocetur a, & data F G $ive A D exprima- tur per b. Hinc cum B E $ive ($i punctum B cadat inter A & E) A E - A B, aut ($i punctum E inter A & B cadat) A B - A E $it [848]ELEM. CVRVARVM = x = a, & A C = xx + yy, at B C = xx - 2ax + aa + yy; $itque A C - A D = B C: æquatio erit xx + yy - b = xx - 2ax + aa + yy, $actâque operatio- ne convenienti, ut utraque æquationis pars à $igno radicali libe- retur, & tran$po$itis tran$ponendis, erit 4bbyy = 4aaxx - 4bbxx - 4 a^3 x + 4bbax + a^4 - 2bbaa + b^4. Vnde factâ divi$ione per 4aa - 4bb habebitur {bbyy / aa-bb} = xx - ax + {1/4} aa - {1/4} bb. Deinde a$$umpto juxta Regulam v = x - {1/2} a, erit x = v + {1/2} a, ideoque $ub$tituto hoc valore in locum ip$ius x, atque eju$dem quadrato loco xx, expunctisque iis quæ $e invi- Fig. 1. K C D A F H I G B E M cem de$truunt, erit {bbyy / aa - bb} = vv - {1/4} bb. Qui quidem ca$us e$t Theorematis 12<_>mi hujus libri, ac proinde Locus quæ$itus erit Hyperbola. Cumque v a$$umpta $it pro x - {1/2} a, $i ab A versùs E $umatur A H = {1/2} a, erit, juxta Regulam, H centrum, & $emi- diameter tran$ver$a (puta H G ab una, & H F ab altera parte,) = √ {1/4} bb, id e$t, {1/2} b; ita ut diameter tran$ver$a F G (quæ qui- dem, ob applicatam C E ad diametrum H E perpendicularem, tran$ver$us quoque axis e$t,) $it = b. Ratio autem tran$ver$æ diametri ad parametrum, $eu quadrati tran$ver$æ ad quadratum $ecundæ diametri, erit ut bb ad aa - bb. Vnde per ea quæ libri primi capitibus $ecundo & ultimo expo$ita $unt Hyperbolam ip$am de$cribere haud difficile erit. Porrò cum quadratum $emi- [849]LIB. II. CAP. III. diametri tran$ver$æ $it = {1/4} bb, erit quadratum $emi-$ecundæ dia- metri = {1/4} aa - {1/4} bb. Atqui cum FB $ive BH + HF $it = {1/2} a + {1/2} b, & B G $ive B H - H G = {1/2} a - {1/2} b, erit quoque rectangulum F B G = {1/4} aa - {1/4} bb, nempe = quadrato $emi-$ecundæ diametrr, $ive, ut Veteres loquebantur, æquale quadranti $iguræ ad tran$- ver$um axem factæ: ideoque puncta A & B ea ip$a $unt, quæ vul- go oppo$itarum Hyperbolarum Foci $ive Vmbilici nuncupantur. Vnde apparet, ex præmi$$is rectè inferri, quæ $equuntur.

_Corollarium_ I.

Si ab a$$umpto utcunque in Hyperbola puncto ad u- trumque Vmbilicum rectæ ducantur, earum major mi- norem longitudine tran$ver$i axis $uperabit.

Etiam$i veritas præcedentis Corollarii ex antedictis omnino con$tet, cum tamen illud à Veteribus, Recentioribu$vè, quòd $ciam, non ni$i per multas ambages longâque di$$icilium Theo- rematum concatenatione hactenus demon$tratum $it: id ip$um hîc demon$tratione unicâ, & quidem breviore $atisque $implici, aliter o$tendi$$e non inutile fortè judicabitur.

E$to igitur Hyperbola quælibet G C, cujus centram H, tran$- ver$us axis F G, atque Vmbilici A & B, adeoque rectangulum F B G ut & G A F $emi-$ecundæ diametri quadrato æquale. Du- _per 16 $exti_. ctis autem ab a$$umpto quolibet curvæ puncto Cad puncta A & B rectis C A, C B, ordinatim ad axem applicetur C E, $iatque ut _ex by-_ _poth. &_ _per 10 pri-_ _mi bujus_. H F ad H A, ita H E ad H M, ideoque A H E rectangulo æ- quale rectangulum F H M. Vnde cum $it , ut H F q ad G A F, ita F E G ad C E q: erit quoque, per compo$. ra- _per 6_ _$ecundi_. tionis contrariam, ut H F q ad (H F q + G A F, id e$t, ad) H A q; ita F E G ad F E G cum $it ut una antece- dentium ad unam con$eq., ita o- mnes an- teceden- tes ad omnes con$eq. _per 12 quinti_. + C E q; adeoque ut H F q ad H A q, ita (H F q + F E G $ive) H E q ad H A q + _per 6 $ecundi,_ F E G + C E q. E$t autem quoque , ut _ex con$tructione & per 22 $exti_. H F q ad H A q, ita H E q ad H M q. Quocirca _per_ 9 & 11 _quinti_. H M q = H A q + F E G + C E q; hoc e$t, addito utrinque H F q $eu H G q, erit [850]ELEM. CVRVARVM # {HFq # # HAq HMq + # $eu # = # $eu + (HFq + FEG, i.e.) HEq, + CEq. # HGq} # # {HBq _per 6_ _$ecundi_. Hinc additis vel $ublatis ab utraque æquationis parte æqualibus, # FHM # # AHE nimirum # $eu # bis ab una, & # $eu # bis ab altera parte: erit # GHM # # BHE _per_ 4 _$ecundi_. FMq = (AEq + CEq, id e$t) ACq; itemque _per_ 47 _primi_. GMq = (BEq + CEq, id e$t) BCq. Cumque propterea _per_ 7 _$ecundi_. F M $it = A C; & G M = B C; $itque ip$arum F M & G M dif- ferentia F G, manife$tum e$t ip$arum quoque A C & B C majo- _per_ 47 _primi_. rem $uperare minorem, eju$dem F G, nempe axis tran$ver$i, lon- gitudine. Quod demon$trandum erat.

_Corollarium_ 2.

Ductis à quolibet Hyperbolæ puncto ad utrumque Vmbilicum rectis, quæ angulum iis comprehen$um bi$ariam dividit linea curvam in eodem puncto con- tingit; & conver$im.

Sienim quæ angulum A C B bifariam dividitrecta I C K non contingat Hyperbolam in C puncto, $ecet eandem, $i $ieri pote$t, Fig. 1. K C D A F H I G B E M atque ita $altem aliquo $ui puncto, veluti K, intra Hyperbolam $it. [851]LIB. II. CAP. II. Tum ductis K B, K D, & K A (quarum po$terior Hyperbolam $ecet in L, à quo ad B ducta $it B L), cum in triangulis D C K, B C K latera D C, C K lateribus B C, C K utrumque utrique, Fig. 11. K L C D A F I G B circa æquales angulos, æqualia $int, erit quoque ba$is D K ba- Cum e- nim ex hypothe- $i anguli A C I & B C I æ- quales ponan- tur, erunt quoque anguli A C K & B C K, qui ip$is $unt deinceps, per 13 primi æ- quales. $i B K æqualis. Cumque porrò, juxta Corollarium præcedens, A L ip$am L B, ideoque & A K rectas B L, L K, $imul $umptas, $uperet intervallo A D; $itque B K, ideoque & K D, ip$is B L, L K $imul $umptis minor: per con$equens A K eandem K D ma- jori longitudine quàm e$t A D excedet, id e$t, ip$a A K binis re- Fig. III. C D L K A F I G B ctis K D, D A $imul $umptis major erit. Quod cum ab$urdi$$i- mum $it , non $ecat Hyperbolam recta I C K, $ed eandem con- _per_ 20 _primi_. tingit in C puncto. Cumque non po$$it in eodem puncto C alia [852]ELEM. CVRVARVM recta Hyperbolam contingere quàm I C K, manife$tum e$t con- _per_ 3 _Corol._ 6 _primi bu-_ _jus_. ver$im, eam, quæ Hyperbolam in C contingit, angulum quoque A B C bifariam dividere.

_Exemplumreductionis œquationum ad formulam_ _Theorematis_ XIV.

Siæquatio $it yy + {2bxy / a} - 2cy = - xx + dx + kk, a$$um- pto juxta Regulam z = y - c + {bx / a}, hoc e$t, y = z + c - {bx / a}, coque $ub$tituto in locum ip$ius y, eju$demque quadrato loco yy, $ublatisque iis, quæ $e invicem de$truunt, erit zz - {bbxx / aa} + {2bcx / a} - cc = - xx + dx + kk. id e$t, factâ decenti tran$po$itione, crit zz = - xx + {bbxx / aa} + dx - {2bcx / a} + cc + kk $ive zz = {- aaxx + bbxx / aa} + {dax - 2bcx / a} + cc + kk. Suppo$ito au- tem a majore quàm b, ac multiplicatis omnibus æquationis ter- minis per aa, productoque divi$o per aa - bb, ut quantitas xx ab$que fractione inveniatur, erit {aazz / aa - bb} = - xx {+ daax - 2bacx / aa - bb} + {ccaa + kkaa / aa - bb}. Iam verò $i facilioris operationis gratiâ loco {daa - 2bac / aa - bb} $ub$tituatur 2b: erit æquatio {aazz / aa - bb} = - xx + 2bx + {ccaa + kkaa / aa - bb}, aut {aazz / aa - bb} + xx - 2bx = {ccaa + kkaa / aa - bb}.

Hinc $i juxta Regulam a$$umatur v = x - b $ive x = v + b, atque hoc in locum ip$ius x, ejusque quadratum loco xx $ub$tituatur, ac expungantur quæ $e invicem de$truunt, habebitur {aazz / aa - bb} + vv - bb = {ccaa + kkaa / aa - bb}. Hoc e$t, factâ decenti tran$po$itio- ne, erit {aazz / aa - bb} = - vv + bb + {ccaa + kkaa / aa - bb}. Atque ita appa- ret æquationem e$$e reductam ad formulam Theorematis XIV, ideoque Locum quæ$itum aut Ellip$in aut Circuli circumferen- tiam exi$tere. Rur$us verò facilioris operationis ergo loco {aa / aa - bb} $cribatur {1/8}, & loco bb + {ccaa + kkaa / aa - bb} $cribatur ff, ita ut æquatio $it talis {lzz / g} = ff - vv.

[853]LIB. II. CAP. III.

Ad peculiarem autem prædicti Loci determinationem ac de- $criptionem e$to in appo$ita figura ip$ius x initium immutabile A punctum, atque eadem x $e in linea A E ab A versùs E indefinitè exten dere intelligatur, $itque angulus datus vel a$$umptus, quem y & x comprehendunt, æqualis angulo E A K vel eju$dem ad duos rectos complemento. Hinc quoniam z = y - c + {bx / a}, $i y $upra lineam A E ex$urgere intelligatur, ducenda quoque e$t $upra ip$am recta K L eidem parallela, ita ut pars rectæ A K omniumque ip$i æquidi$tantium inter prædictas A E & K L intercepta, veluti A K, N F I K H L D G M B C A E E L, &c. æquetur c cognitæ: ac deinde per punctum K infra re- ctam K L ducenda e$t recta K B in tali angulo, ut rectarum o- mnium ip$i A K parallelarum partes, quæ in ter K L & K B inter- cipiuntur (veluti L B) ad partes ip$ius K L, inter ea$dem paral- lelas & punctum K interceptas (ut verbi gratiâ L K) eandem ha- beant rationem, quæ e$t inter b & a, hoc e$t, ut $it uti a ad b, ita K L ad L B. Atque ita po$itâ K L $ive A E, inde$initè $umptâ, = x, L B omnesque ip$i parallelæ inter K L & K B interceptæ erunt {bx / a}. Vnde ex prædictis con$tat diametrum fore in recta K B, [854]ELEM. CVRVARVM ad quam or dinatim applicatæ $int ip$i A K æquidi$tantes. Iam verò cum v $it = x - b, à recta K L $ive A E auferenda e$t K H, ita ut eadem K H $it = b, ideoque H L indefinitè quoque $umpta = x - b $eu v. Deinde per punctum H ducenda e$t H G ip$i A K parallela, $ecans inventam diametrum in G, eritque idem inter- $ectionis punctum G quæ$itæ Ellip$eos centrum. Porrò quoniam $imilium triangulorum K H G & K L B nota e$t ratio lateris K H ad H G $ive K L ad L B, ut & angulus $ub ii$dem lateribus con- tentus, utpote æqualis angulo dato vel a$$umpto E A K, erit quo- que nota ratio lateris K H ad latus K G $ive K L ad K B, quæ po- natur ut a cognitæ ad e itidem cognitam. Ideoque cum H L $ive G M, quæ ip$i H L parallela intelligitur, indeterminatè $umpta $it = v, erit G B, $imiliter indeterminatè $umpta, hoc e$t, quæli- bet diametri portio inter centrum & quamlibet ordinatim appli- catam intercepta, = {ev / a}. Cujus quidem interceptæ quadratum cum in formula Theorematis XIV ultimum æquationis termi- num con$tituat, æquatio $upra expo$ito modo ita reducatur, ut terminus ejus extremus fiat {eevv / aa}, id quod factum erit, $i $inguli æquationis termini multiplicentur per ee, productumque di- vidatur per aa. inde enim $equenti modo $e habebit æquatio {leezz / gaa} = {ffee / aa} - {eevv / aa}. Hinc $i juxta Regulam $emi-latus tran$- ver$um G F vel G C fiat = √ {eeff / aa}, id e$t, {ef / a}, & ratio tran$ver- $i lateris C F ad rectum latus F N, ut lee ad gaa, ii$demque lateri- bus, ac diametro, centroque, modò inventis, Ellip$is de$criba- tur F D C, $ecans rectam A E vel A K productam in I: erit curva I D C Locus quæ$itus.

Sumpto enim in ea puncto utcunque, veluti D, ductâque D E ip$i A K parallelâ, ac $i opùs $it productâ ut $ecet rectas K L & K B in L & B, $i eadem D E vocetur y, erit D B, hoc e$t, DE - EL + LB = y - c + {bx / a} $eu z. E$t autem ut jam annotatum e$t G B = {ev / a}, atque ex con$tructione G F vel G C = {ef / a}, ideoque F B = {ef / a} + {ev / a}, & B C = {ef / a} - {ev / a}, ac rectangulum F B C = {ffee / aa} - {eevv / aa}. Hinc cum ex natura Ellip$is $it ut N F ad F C, hoc e$t, [855]LIB II. CAP III. ut gaa ad lee, ita D B quadratum, hoc e$t, zz ad prædictum re- ctangulum F B C; erit {leezz / gaa} = {ffee / aa} - {eevv / aa}, id e$t, multiplica- tis omnibus per aa, N I F D H K L G M B C A E ac divi$is per ee, erit {lzz / g} = ff - vv, ideo- que re$tituto x - b loco v, atque bb + {ccaa + kkaa / aa - bb} loco ff, ut & {aa / aa - bb} loco {l / g}, erit {aazz / aa - bb} = bb + {ccaa + kkaa / aa - bb} - xx + 2bx - bb, hoc e$t, {aazz / aa - bb} + xx - 2bx = {ccaa + kkaa / aa - bb}. Por- rò re$tituto {daa - 2bca / aa - bb} loco 2 b, fiet {aazz / aa - bb} + xx {- daax + 2bcax / aa - bb} = {ccaa + kkaa / aa - bb}, id e$t, factâ multiplicatione per aa - bb ac divi- fione per aa, erit zz + xx - {bbxx / aa} - dx + {2bcx / a} = cc + kk. Ac denique loco z factâ re$titutione ip$ius y - c + { bx / a }, deletisque iis quæ $e invicem tollunt, ac omnibus ritè ordinatis, obtinebi- tur yy + {2bxy / a} - 2cy = - xx + dx + kk. Quod determi- nandum ac demon$trandum erat.

Notandum porrò hîc e$t, quòd $i angulus A K B foret rectus, ac proinde ordinatim applicatæ, ut D B, K I, & c. ad diametrum K B perpendiculares, ac $imul F N æqualis F C, prædictam cur- vam fore Circulum, quemadmodum ex elementis per$picuum e$t.

[856]ELEM. CVRVARVM PROBLEMA III. _Propo$itio_ 17.

Datis duobus punctis tertium invenire, à quo ad bi- na data ductæ rectæ lineæ $imul $umptæ datæ longitu- dini æquales $int; locumque determinare ac de$cribere, quem quæ$itum punctum contingat.

Sint data duo puncta A & B, oporteatque invenire tertium, utputa C; ita nempe, ut ductæ rectæ C A, C B $imul $umptæ æquales $int datæ rectæ lineæ D.

Quoniam in quæ$tione angulus datus non e$t, quò facilior $it operatio, a$$um atur rectus; ideoque à puncto C in rectam A B, quæ data puncta conjungit, productam, $i opùs fuerit, _Fig._ 1. K C I F B A E H A B G D intelligatur demi$$a perpendicularis, ut C E. Tum $uppo$itis, juxta Regulam, A E & E C incognitis atque indeterminatis a$$umptum angulum rectum A E C comprehendentibus tan- quam cognitis ac determinatis, earum prior, nimirum A E, vo- cetur x, ac po$terior, nempe E C, nominetur y; ip$a autem A B $eu datorum punctorum di$tantia cognita appelletur a, & da- ta D exprimatur per b. Hinc cum B E $ive ($i punctum E cadat inter A & B) A B - A E, aut ($ipunctum B inter A & E cadat) AE - AB $it = a = x; atque A C = xx + yy; & C B = aa - 2ax + xx + yy; $itque D - AC = C B: æquatio erit b - xx + yy = aa - 2ax + xx + yy; factâque operatio- [857]LIB. II. CAP. III. ne decenti, ut utraque æ quationis pars à $igno radicali liberetur, & tran$po$itis tran$ponendis, erit 4bbxx - 4aaxx - 4bbax + 4 a^3 x = b^4 - 2bbaa + a^4 - 4bbyy, hoc e$t, factâ divi$ione per 4bb - 4aa, erit xx - ax = {1 / 4} bb - {1 / 4} aa - {bbyy / bb - aa}. A$$umpto deinde juxta Re- gulam v = x - {1 / 2} a, erit x = v + {1 / 2} a, eâque $ub$titutâ in locum ip$ius x, eju$demque quadrato loco xx, expunctisque iis quæ $e invicem de$truunt: erit xx = {1 / 4} bb - {bbyy / bb - aa}, $ive {bbyy / bb - aa} = {1 / 4} bb - xx. Qui quidem ca$us e$t Theorematis 13<_>tii, ac proinde Lo- cus quæ$itus Ellip$is. Cumque v a$$umpta $it pro x - {1 / 2} a, $i ab A versùs E $umatur A H = {1 / 2} a: erit, juxta Regulam, H centrum, & $emi-diameter tran$ver$a (velut H F ab una, & H G ab altera parte) = {1 / 2} b; ita ut diameter tran$ver$a F G (quæ quidem, ob applicatam C E ad eandem perpendicularem, tran$ver$us quoque axis e$t,) $it = b. Ratio autem tran$ver$æ diametri ad parame- trum, $eu quadrati tran$ver$æ ad quadratum $ecundæ diametri erit, ut bb ad bb - aa. Vnde per ea, quæ Capitibus tertio & ul- timo libri primi expo$ita $unt, quæ$ita Ellip$is facillimè de$cribe- tur. Porrò cum quadratum $emi-diametri tran$ver$æ $it = {1 / 4} bb, erit quadratum $emi-$ecundæ diametri = {1 / 4} bb - {1 / 4} aa. Atqui cum F B $eu G A $it = {1 / 2} b + {1 / 2} a, & B G $eu A F = {1 / 2} b - {1 / 2} a, erit quo- que rectangulum F B G $eu G A F = {1 / 4} bb - {1 / 4} aa, nempe æquale quadrato $emi-$ecundæ diametri, $ive, ut Veteres loquebantur, æquale quadranti figuræ ad tran$ver$um axem factæ. Ideoque puncta A & B ea ip$a $unt, quæ vulgò Ellip$eos Foci $ive Vmbi- lici nuncupantur. Vnde apparet, ex præmi$$is rectè inferri, quæ $equuntur.

_Corollarium_ I.

Quæ à quolibet in Ellip$i puncto ad utrumque Vm- bilicum rectæ ducuntur, $imul $umptæ tran$ver$o axi æquales $unt.

Quemadmodum autem in Hyperbola $uperiùs demon$tra- tum e$t, ductarum C A, C B differentiam tran$ver$o axi F G æ- quari, ita & hîc earum aggregatum eidem tran$ver$o axi æquale e$$e o$tendetur, nempe, $i non per additionem & compo$itionem, [858]ELEM. CVRVARVM ut ibidem factum e$t, $ed per $ub ductionem & divi$ionem argu- mentatio in$tituatur. Quod ip$um tamen, adhibitâ nonnullâ mu- tatione, elegantiùs quoque in hunc modum ab$olvi po$$e vi- detur.

E$to quælibet Ellip$is F C G, cujus centrum H, axis major F G, minor O P, atque Vmbilici A & B; adeoque rectangu- lum F B G ut & G A F æquale quadrato $emi-$ecundæ diametri H O.

C O N F A E M H Q B G P

Ductis ab a$$umpto quolibet curvæ puncto C rectis C A, C B, ordinatim ad utrumque axem applicentur C E, C N; & fiat ut H F ad H A, ita H E ad H M, adeò ut A H E rectangulo _per_ 16 _$exti._ æquale $it rectangulum F H M; $umaturque H Q æqualis ip$i _per_ 22 _$exti_. H E. Hinc cum $it ut H F q ad H A q, ita H E q ad H M q, erit quoque per conver$ionem rationis ut H F q ad G A F $eu H O q, _ex by-_ _pothe$i_. id e$t , ut C N q $ive H E q ad O N P, ita idem H E q ad E M Q; _per 13_ _primi bu-_ _jus eju$_ _que Co-_ _vol. I_ ac proinde æqualia $unt rectangula O N P & E M Q. Quocir- ca cum H M q unà cum E M Q, id e$t, cum O N P rectangulo, æquale $it H E q; $itque & H F q æquale quadratis recta- rum H A & (H O $eu ) C E unà cum rectangulo O N P: _per_ 9 _quinti._ erunt H M q + O N P + H F q æqualia H E q + H A q + C E q + O N P. Ac proinde $i utrinque auferatur O N P rectangulum, _per_ 5 _$ecundi_. _per_ 5 _$ecundi_. remanebunt bina quadrata rectarum H M & H F $eu H G $imul æqualia tribus quadratis rectarum H E, H A $eu H B, & C E. quippe quadr. ex H O æquale e$t GAF rectang. ex hypoth. _per 5_ _$ecundi_. [859]LIB. II. CAP. III. Hinc additis ablatifvè ab utraque æquationis parte æqualibus, nimirum F H M $eu G H M bis'ab una, & A H E $eu B H E bis ab altera parte: erit F M q æquale (A E q + C E q, id e$t ,) A C q: _per 7_ _$ecundi_. _per 47_ _primi_. itemque G M q æquale (B E q + C E q, id e$t ,) B C q. Cum- _per 4_ _$ecundi_. _per 47_ _primi_. que propterea recta F M æquetur ip$i A C, & GM ip$i BC: erit ip$arum A C & B C aggregatum tran$ver$o axi F G æquale. Quod demon$trandum erat.

_Corollarium_ 2.

Ductis à quolibet Ellip$eos puncto ad utrumque Vmbilicum rectis, $i per idem illud punctum altera re- cta agatur, æquales cum utraque ducta angulos con- $tituens, eadem curvam in dicto puncto contingit; & contra.

Si enim recta I C K ita ducta, ut æquales $int anguli A C I, B C K, non contingat Ellip$in in C puncto, $ecet eandem, $i $ieri pote$t, in C & K. Deinde productâ A C ad L, ita ut tota A L _Fig_. I. K C I F B A A E H B G D axi F G, ideoque adjecta C L ip$i C B æqualis $it, jungan- _per Co-_ _rol. I bu-_ _jus_. tur A K, B K, L K. Cum igitur, in triangulis L C K, B C K latera L C, C K lateribus B C, C K, utrumque utrique, circa æquales angulos, æqualia $int, erit quoque ba$is L K ba$i B K æqualis. At verò cum punctum K in Ellip$i $upponatur, erunt, [860]ELEM. CVRVARVM per Corollarium præcedens, rectæ A K, K B, hoc e$t, latera A K, K L $imul $umpta tran$ver$o axi F G, ideoque & ba$i A L _Fig_ II. L K C I F G A B æqualia, quod e$t ab$urdum . Non igitur $ecat recta I C K El- _per 20_ _primi_. lip$in, $ed eandem contingit in C puncto. Cumque non po$$it in eodem puncto C alia recta Ellip$in contingere quàm I C K , ma- _per 17_ _primi bu-_ _jus_. nife$tum e$t, è contra quoque eam, quæ Ellip$in in C contingit, efficere angulos A C I, B C K æquales.

CAPVT IV. Regula univer$alis inveniendi ac determinandi loca quælibet plana & $olida.

Iam verò his omnibus ita præmi$$is, pro generali Regula concludi pote$t, æquationes omnes, quæ in in- dagatione Locorum prædicto modo obvenire atque obtingere po$$unt, ita ut in iis neutra quantitatum in- cognitarum in $e ducta, neque factum $ub ii$dem ad $o- [861]LIB II. CAP IV. lidum excurrat, $ed aut quadratum, aut planum non excedat, ex aliqua $equentium formularum con$tare, vel ad earundem aliquam Methodo jam explicatâ re- duci po$$e: nimirum, # y = {bx / a}, $ive, quod idem e$t, y = x: cum $upponi I^mò. # po$$it e$$e a = b. _Signum 🜶_ _$igni$icat_ _+ vel -_. # y = {bx / a} 🜶 c, vel y = c - {bx / a}.

Sed hîc notandum, fieri etiam po$$e, ut per opera- tionem quantitatum incognitarum altera evane$cat, alteraque $ola notæ alicui quantitati æqualis remaneat, $icut $uperiùs expo$itum e$t.

# yy = dx, aut conver$im dy = xx. 2^dò. # yy = dx. ff, aut conver$im dy. ff = xx. # zz = dx, aut conver$im dy = vv. # zz = dx. ff, aut conver$im dy. ff = vv. # yy = {lxx / g}. ff. # five etiam # yx = ff. 3^tiò. # zz = {lxx / g}. ff. # zx = ff. # yy = {lvv / g}. ff. # yv = ff. # zz = {lvv / g}. ff. # zv = ff.

Supponendo ubique y & x e$$e quantitates indeter- minatas ac primò conceptas; at verò z e$$e quantita- tem a$$umptam, & quæ compo$ita $it ex y 🜶 aliâ quâ- dam quantitate, vel in totum cognitâ, vel cui etiam altera incognita primùm concepta, nimirum x, permi- xta $it; atque v quidem a$$umptam quoque e$$e, $ed eo ca$u con$tare $olummodo ex x 🜶 aliâ quantitate cognitâ, ab$que ulla ip$ius y incognitæ quantitatis per- mixtione: aut contra v e$$e = x 🜶 aliâ quâdam quan- [862]ELEM. CVRVARVM titate, cui & y incognita permixta e$$e po$$it atque eo quidem ca$u z ex y 🜶 aliâ quantitate in totum cognitâ con$tare.

Et $i æquatio $imilis $it alicui formularum $ub N° 1. comprehen$arum, erit Locus quæ$itus Linea Recta; $ub N° 2. Parabola; & $ub N° 3. $ecundùm $ignorum angulorumque varietatem vel Hyperbola, vel Ellip$is, vel Circulus.

Vt autem prædicta Loca $pecificè determinentur $ive prædi- ctæ Lineæ in plano Geometricè de$cribantur, $ciendum e$t, ali- quod debere præ$upponi punctum, ut & aliquam lineam à quo exordium $umat, & per quam inde$initè $e extendere intelliga- tur altera incognitarum quantitatum primò conceptarum; item- que angulum quendam e$$e præ$upponendum, quem dictæ quan- titates incognitæ con$tituant in puncto, in quo $ibi invicem jun- ctæ intelliguntur.

Sit itaque in appo$ita figura, ut & in $equentibus omnibus, prædictum punctum A, dictaque linea A B, à quo, & per quam quantitas x $e inde$initè extendere concipiatur; atque angulus A B E, quem faciunt quantitates y & x, in puncto B $ibi invicem junctæ.

Et primo quidem ca$u, cùm Locus quæ$itus e$t Linea recta, nimirum, æquatione exi$tente y = x vel y = {bx / a}, ip$um A pun- ctum erit initium dictæ lineæ, atque ut eadem $pecificè de$criba- tur $umendum e$t in linea A B punctum utcunque, exempli gra- tiâ, B, ac per illud ductâ rectâ, velut H B E, ita ut angulus A B E præ$uppo$ito vel concepto angulo $it æqualis, $i in eadem recta $umatur punctum, veluti D; ita ut A B & B D $int æquales, vel ut A B $it ad B D, $icut a ad b, atque ex A per punctum D duca- tur recta A D: erit eadem A D indefinitè exten$a Locus quæ$i- tus. At $i in æquatione inveniatur quoque terminus c, ac ip$e qui- dem $igno + affectus $it, ducenda e$t è puncto A ad eandem par- tem lineæ A B quàm e$t punctum E, aut $i $igno - adficiatur ab altera parte, recta A F ip$i H B E parallela atque æqualis _c_ cogni- tæ; ductâque F E vel F G, quæ rectam A B $ecet in O, ip$i A D parallelâ: erit F E vel O G inde$initè producta Locus quæ$itus. [863]LIB. II. CAP. IV. Sed $i æquatio $it y = c - {bx / a}, in dicta linea H B E $umendum e$t ab altera parte lineæ A B, quâ datus vel a$$umptus angulus A B E exi$tit, punctum H, ita ut A B ad B H $it, $icut a ad b; ductâque A H, ex prædicto puncto F ab oppo$ita parte lineæ A B, quâ $um- E D F G I A O B F H ptum e$t punctum H, ducenda e$t F I ip$i A H parallela: eritque eadem FI producta donec cum linea A B coïncidat Locus quæ- $itus.

Etenim, cum tam A B quàm B D $it = x, aut A B ad B D ab una, ut & A B ad B H ab altera parte, $it ut a ad b; ac proinde BD vel BH = {bx / a}: itemque, cum A F $eu D E vel D G ut & HI $int æquales c cognitæ: erit B E $ive BD + DE = {bx / a} + c, & B G $ive BD - DG = {bx / a} - c, ac B I $ive HI - HB = c - {bx / a}. Vn- de cum punctum B $umptum $it utcunque, eadem erit de omni- bus aliis, in linea A B, prædicti$vè locis, a$$umptis punctis de- mon$tratio: atque ita patet prædictas lineas A D, F E, F G, & F I e$$e Loca quæ$ita. Quod determinandum, demon$trandum- que erat.

[864]ELEM. CVRVARVM

At verò $i juxta formulas $ub N°. 2 exhibitas Locus quæ$itus $it linea Parabolica, erit

I. Primo ca$u, quando æquatio e$t yy = dx, ip$a A B Parabolæ diameter, ad quam ordinatim applicatæ faciant angulos, dato vel a$$umpto angulo A B E æquales, atque eju$dem v ertex A punctum.

Q L Q N F N Q L Q D A D Q L Q N F N Q L Q E O K M P B P M K Q Q N L Q F Q L N Q

II. Secundo ca$u po$itâ æquatione yy = dx. ff, manente diame- tro in eadem linea A B, $umptâque, ut in $equenti figura, A F = {ff / d}, erit eju$dem vertex in puncto F. Quod quidem punctum F, $i uterque terminus tam d x quàm ff $igno + $it affectus, ab altera parte puncti A, quâ e$t punctum B, $umen- dum e$t; $ed $i vel terminus d x, vel terminus ff $igno - affe- ctus $it, ab eadem parte puncti A, quâ e$t punctum B, $umi debet: & quidem $i terminus d x $igno + affectus $it, ab A versùs B Parabola de$cribenda e$t; $in contra terminus d x $igno - affectus fuerit, in contrariam partem, ab F nempe versùs Á, de$cribi debet.

[865]LIB. II. CAP. IV.

At $i æquatio $it zz = dx, vel zz = dxff, cum z non $it quantitas primò concepta $ed a$$umpta, vel a$$umpta erit pro y 🜶 c, vel pro y 🜶 {bx / a}, vel denique pro y 🜶 {bx / a} 🜶 c.

III. Et $i quidem z a$$umpta $it pro y 🜶 c, qui $it ca$us tertius, du- cenda e$t per punctum A recta A D ip$i B E parallela atque = c; ita ut, $i z a$$umpta $it pro y - c, punctum D cadat ad eandem partem lineæ A B, quam conceptus e$t angulus A B E: Et, $i z $it a$$umpta pro y + c, punctum D è contra ad alteram partem lineæ A B cadat. Deinde ductâ D K ip$i A B parallelâ, erit in eadem D K Parabolæ diameter, & D vertex, $i æquatio $it zz = dx.

IV. Sed $i $it zz = dx. ff, qui $it quartus ca$us, $umptâ D L = {ff / d}, erit vertex punctum L; quod quidem pro terminorum dx & ff per + vel - affectione eodem modo, ut $upra de pun- cto F dictum e$t, vel citra vel ultra D punctum cadet; uti & vel in hanc vel in illam partem, prout terminus dx $igno + vel - adfectus fuerit, ip$a Parabola, ut $upra notatum e$t, de$cribi debet: eritque omnibus & $ingulis prædictis qua- tuor ca$ibus Parameter = d.

V. Si verò z a$$umpta $it pro y 🜶 {bx / a}, qui ca$us $it quintus, $um- pto in linea B E puncto M, ita ut $it A B ad B M, $icut a ad b, (quod quidem punctum M $umendum e$t ab eadem parte li- neæ A B, quâ conceptus e$t angulus A B E, $i habeatur - {bx / a}, fed ab altera parte, $i habeatur + {bx / a}) ducenda e$t per puncta A & M recta A M: eritque A M eo ca$u Parabolæ diameter, ad quam ordinatim applicatæ faciant angulos an- gulo A M E æquales, & $i in æquatione terminus ff deficiat aut nullus $it, erit vertex in puncto A.

VI. Sin minus, qui $it ca$us $extus, ductis per puncta F & L rectis L F L, quæ inter$ecent $upra dictas diametros A M vel iis in directum adjunctas in punctis N: erit vertex in N, vel citra, vel ultra A punctum cadens, prout termini dx & ff in æqua- tione vel $igno + vel $igno - affecti fuerint; uti & vel in hanc vel in illam partem ip$a Parabola pro varia termini dx affectione, ut $upra notatum e$t, de$cribenda erit.

[866]ELEM. CVRVARVM

Si denique z a$$umpta $it pro y 🜶 {bx / a} 🜶 c, ductâ, ut modò expo$itum fuit, A D = c, ex puncto D (quod pro quantitatis c per $ignum + vel - affectione, ut $upra, vel ab hac, vel ab illa parte lineæ A B $umi debet) ducenda e$t recta D O ip$i

VII. A M, quæ e$t ad eandem partem, parallela, $i termini {bx / a} & c eodem $igno $int affecti, qui ca$us $it $eptimus.

VIII. At $i diver$o, qui $it ca$us octavus, ducenda e$t recta D P parallela ip$i A M, quæ e$t ab adver$a parte lineæ A B, atque eadem D O vel D P $umenda e$t pro diametro, ad quam or- dinatim applicatæ faciant angulos angulo D O E vel D P E æquales: eritque vertex punctum D, $i terminus ff in æqua- tione deficiat.

E Q D Q O Q L L K N Q Q M L N N A P Q F F B F N N P Q Q Q M L L K L Q D Q O Q

IX. Sin minùs, qui $it ca$us nonus, erit idem vertex ip$arum D O vel D P diametrorum & linearum L F L communis inter$e- ctio, videlicet punctum Q, quodque iterum pro terminorum dx & ff per $ignum + vel - affectione vel citra vel ultra D punctum cadit; quemadmodum & ip$a Parabola vel versùs [867]LIB. II. CAP. IV. hanc vel versùs illam partem pro diver$a termini dx affectio- ne, ut $upra e$t notatum, de$cribenda e$t: Ac po$tremis qui- dem i$tis quinque ca$ibus jam explicatis Parameter erit ad d cognitam, $icut A B ad A M, hoc e$t, erit ut A M ad A B, ita d ad Parametrum.

Quorum quidem omnium demon$tratio perfacilis e$t. In- telligantur enim Parabolæ prædictis diametris ac parametris de$criptæ, quæ per annotatos vertices tran$eant, $itque ordi- natim ad ea$dem diametros applicatarum aliqua in recta O E utcunque $umpta, & $upponatur ea$dem Parabolas prædictam applicatam $ecare in E puncto: & primo ca$u, cum pars dia- metri A B inter verticem A & quamlibet ad eandem diame- trum applicatam intercepta, veluti A B, concipiatur, ut x, ac $ingulæ illæ applicatæ, ut y; $itque Parameter = d, atque ex natura Parabolæ rectangulum $ub dicta Parametro & re- _per_ I _primi bu-_ _jus_. cta A B contentum $it = B E quadrato: erit dx = yy.

Secundo ca$u, ubi vertex e$t in puncto F cum triplici di$tin- 1. ctione, ut $upra monitum e$t, notandum primò venit, in ca$i- bus, ubi æquatio e$t yy = dx 🜶 ff, punctum B in linea F B ab A versùs B indefinitè $umi po$$e: cum i$tis ca$ibus ab A versùs B Parabolam de$cribendam e$$e $upra annotatum $it; At verò ca$u, ubi æquatio e$t yy = ff - dx, cum juxta Regulam Pa- rabola in contrariam partem ab F versùs A $it de$cribenda, punctum B non ni$i inter F & A a$$umendum e$$e. id quod etiam ex ip$a æquatione manife$tum e$t. Quoniam enim in prædicta æquatione yy = ff - dx $ive quod idem e$t ff- yy = dx, terminus ff major e$t quàm dx, utpote eundem excedens quantitate yy; idcirco quoque $i utrinque divi$io fiat per d, {ff / d} majus erit quàm x. Quare cum $ecundum Regulam {ff / d} æ- quetur rectæ A F, & x = rectæ A B, erit $imiliter recta A F major quàm A B: ideoque B punctum inter A & F puncta, $icut dictum e$t, cadet. id quod ad ca$us quoque $equentes ap- plicatum e$to. Porrò quoniam A F e$t = {ff / d}, erit F B (hoc e$t, ob$ervatâ triplici di$tinctione, ut prædictum e$t, A B 🜶 A F, atque etiam A F - A B) æqualis x 🜶 {ff / d}, atque etiam {ff / d} - x; eâque multi plicatâ per parametrum d, fit rectangulum d x 🜶 ff, [868]ELEM. CVRVARVM atque etiam ff - dx. quod æquale e$t quadrato applicatæ B E $ive yy, ac proinde yy = dx 🜶 ff, atque yy = ff - dx. 2.

Tertio ca$u, ubi vertex e$t in puncto D, ac diameter in re- cta D K, quoniam A D $eu B K e$t = c: erit K E, hoc e$t, B E - B K = y - c; & K B E, hoc e$t, B E + B K = y + c. Cumque eo ca$u z a$$umpta $it pro y 🜶 c, erit K E & K B E = z. E$t autem D K $eu A B = x, parameterque = d, & rectangu- lum $ub dicta Parametro & recta D K contentum = quadrato ex K E vel K B E. Quare cum hoc quadratum $it = zz, atque rectangulum illud = dx, erit zz = dx. 3.

Quarto ca$u, ubi manente diametro in recta D K vertex e$t in puncto L, quoniam D L $ive A F e$t = {ff / d}, erit L K (hoc e$t, ob$ervatâ triplici di$tinctione juxta Regulam, D K 🜶 D L, atque etiam L D - D K) æqualis x 🜶 {ff / d}, atque etiam {ff / d} - x. quâ multiplicatâ per Parametrum d, fit rectangulum dx 🜶 ff, atque etiam ff - dx. quod æquale e$t quadrato applicatæ K E vel K B E, hoc e$t, zz: eritque proinde zz = dx 🜶 ff, atque zz = ff - dx. 4.

Quinto ca$u, ubi vertex e$t in puncto A, diameterque in recta A M, cum $it ut a ad b, ita A B, hoc e$t, x, ad B M: erit B M = {bx / a}, ideoque M E, hoc e$t, B E - B M = y - {bx / a}, & M B E, hoc e$t, B E + B M = y + {bx / a}. Et quoniam eo ca$u z a$$umpta e$t pro y 🜶 {bx / a}, erit M E & M B E = z. At cum in triangulo A B M cognita $int & angulus A B M, & ratio laterum A B, B M, dictum angulum comprehendentium, nota quoque e$t _per_ 6 _$exti._ ratio reliquorum dicti trianguli laterum ad invicem, atque in $pecie etiam lateris A B ad A M, quæ $it ut a ad e. Ac proinde cum $it ut a ad e, ita A B, h. e., x ad A M: erit A M = {ex / a}. Cumque porrò juxta Regulam eo ca$u $it ut A M ad A B, hoc e$t, ut e ad a, ita d ad Parametrum: erit Parameter = {ad / e}. Quâ multi- plicatâ per A M $eu {ex / a} fiet rectangulum = dx. Quod æquale e$t quadrato applicatæ M E vel M B E, hoc e$t, zz; ac proin- de e$t zz = dx. 5.

[869]LIB. II. CAP. IV.

Sexto ca$u, ubi vertex e$t in puncto N, & diameter in re- cta N M, quoniam e$t ut A B ad A M, ita A F ad A N, hoc e$t, ut a ad e, ita {ff / d} ad A N: erit A N = {eff / ad}, & N M (hoc e$t, ob$ervatâ juxta Regulam triplici di$tinctione, A M 🜶 A N, atque etiam N A - A M) æqualis {ex / a} 🜶 {eff / ad}, atque etiam {eff / ad} - {ex / a}. Quâ multiplicatâ per Parametrum {ad / e}, fit rectangu- E Q O Q Q D L L K N L Q Q M N P Q N A F B F F N N P Q Q Q M L L K L Q D Q N O Q lum dx 🜶 ff, atque etiam ff - dx. Quod cum æquale $it quadrato applicatæ M E vel M B E, hoc e$t, zz: erit zz = dx 🜶 ff, atque zz = ff - dx. 6.

Septimo ca$u, ubi vertex e$t in puncto D, & diameter in re- cta D O, quoniam A D $eu M O e$t = c, erit O E ($ive B E - B M - M O) = y - {bx / a} - c, & O B E ($ive B E + B M + M O) = y + {bx / a} + c. Cumque eo ca$u z a$$umpta $it pro y - {bx / a} - d, vel pro y + {bx / a} + d: erit O E & O B E = z. Porrò cum D O [870]ELEM. CVRVARVM $eu A M $it = {ex / a}, Parameterque $ectionis = {ad / e}, erit rectangu- lum $ub Parametro & recta D O contentum = dx. Cumque idem illud rectangulum æquetur quadrato applicatæ O E vel O B E, id e$t, zz: erit zz = dx. 7.

Octavo ca$u, ubi, manente vertice in puncto D, diameter e$t in recta D P, quoniam A D $eu B K e$t = c, & K P = {bx / a}, erit P E una ($ive B E - B K + K P) = y - c + {bx / a}, & P E al- tera ($ive B E + B K - K P) = y + c - {bx / a}. Cumque eo ca$u z a$$umpta $it pro y + {bx / a} - c vel pro y - {bx / a} + c: erit utraque P E = z. Porrò cum D P $eu A M $it = {ex / a} ac Parameter = {ad / e}, erit rectangulum $ub Parametro & recta D P contentum = dx. Cumque idem rectangulum æquale $it quadrato utriu$que ap- plicatæ P E, hoc e$t, zz: erit quoque zz = dx. 8.

Nono ca$u, ubi vertex e$t in puncto Q, & diameter in recta Q O vel Q P, quo niam, ut $upra, O E e$t = y - {bx / a} - c, atque O B E = y + {bx / a} + c; at verò P E una = y - c + {bx / a}, ac P E al- tera = y + c - {bx / a}, $itque eo ca$u z a$$umpta pro y 🜶 {bx / a} 🜶 c: erit O E, O B E, atque utraque P E = z. Et cum D O aut D P $eu A M $it = {ex / a}, atque D Q $eu A N = {eff / ad}: erit Q O vel Q P (hoc e$t, ob$ervatâ juxta Regulam triplici di$tinctione, D O vel D P 🜶 D Q, atque etiam Q D - D O vel D P) æqualis {ex / a} 🜶 {eff / ad}, atque etiam {eff / ad} - {ex / a}. Vnde $i eadem Q O vel Q P multiplicetur per Parametrum = {ad / e}, erit rectangulum = dx 🜶 ff, atque etiam ff - dx. Quod quidem rectangulum cum æquale $it quadrato applicatæ O E, O B E, aut utriu$que P E, hoc e$t, zz: erit quoque zz = dx 🜶 ff, atque zz = ff - dx. 9. Quæ quidem omnia $unt, quæ hîc demon$tranda erant.

Quod autem ad æquationes $uperioribus novem ca$ibus conver$im corre$pondentes $pectat, ut lineæ Parabolicæ de- $cribantur, quæ $int Loca quæ$ita: po$itis ii$dem, ut $upra, per [871]LIB. II. CAP. IV. punctum A ducenda e$t recta A C ip$i B E parallela, ac dein- de ip$a A C, ubique con$ideranda, ut con$iderata fuit recta A B in $uperiori figura. Porrò $umpto in eadem A C puncto utcunque, veluti C, atque per id ductâ rectâ ip$i A B paralle- lâ, velut O C E, erit $imiliter hæc O C E ubique con$ide- randa, $icut con$iderata fuit recta O B E in præcedenti figura, nullâ $cilicet aliâ mutatione adhibitâ. Exempli gratiâ: Si æ- quatio $it dy = xx, erit A C diameter, A vertex, & Parame- I. Q N L Q F Q L N Q O K M P C P M K O E Q L Q N F N Q L Q D A D B Q L Q N F N Q L Q ter = d. Cum enim A C $eu B E $it concepta ut y, & C E $eu A B ut x, rectangulumque $ub Parametro & A C contentum, hoc e$t, dy, æquetur quadrato rectæ C E $eu A B, hoc e$t, xx: erit, ut petitur, dy = xx.

Siæquatio $it dy. ff = xx, $umptâ A F = {ff / d}, erit F vertex, II. manente diametro in recta F C, atque Parametro = d. E$t [872]ELEM. CVRVARVM enim pro triplici juxta Regulam di$tinctione F C = y 🜶 {ff / d}, atque etiam {ff / d} - y: ac proinde rectangulum $ub Parametro ac eadem F C contentum = dy 🜶 ff, atque etiam ff - dy. Quod quidem rectangulum cum æquale $it quadrato appli- catæ C E, hoc e$t, xx: erit, ut petitur, dy. ff = xx.

Si æquatio $it dy = vv, vel dy. ff = vv, atque v primùm III. a$$umpta $it pro x 🜶 c, factâ A D = c, $umptoque puncto D ab A versùs B, $i v $it a$$umpta pro x - c; at contra ab altera parte, $i v affumpta fuerit pro x + c, erit, ductâ D K ip$i A C parallelâ, diameter in recta D K. Et $i terminus ff deficiat, erit vertex in D; $in $ecus in L, cum triplici variatione, ut IV. $upra expo$itum e$t. Et patet, D B $ive D A B, hoc e$t, K E $ive K C E fore v, D K = y, atque L K = y 🜶 {ff / d}, atque etiam {ff / d} - y: ac proinde rectangulum $ub Parametro d dictaque D K comprehen$um = dy; at verò id quod $ub d & L K com- prehenditur = dy 🜶 ff, atque etiam ff - dy. Quod quidem rectangulum cum æquale $it aut $upponatur quadrato appli- catæ K E $ive K C E, hoc e$t, vv: erit, ut petitur, dy = vv, vel dy. ff = vv.

Sit deinde v a$$umpta pro x 🜶 {by / a}, $umptoque in linea O C E V. puncto M à C versùs E, $i habeatur - {by / a}; at ab altera parte lineæ A C, $i habeatur + {by / a}, ita ut A C $it ad C M, $icut a ad b: erit in recta. A M diameter, ejusque vertex in puncto A, $i terminus ff deficiat; $in minus, in N. Et po$itâ VI. ratione A C ad A M, ut a ad e, ac proinde recta A M = {ey / a}, erit Parameter = {ad / e}. E$t enim recta C M = {by / a}, ac proinde M E = y - {by / a}, atque M C E = y + {by / a}, id e$t, M E vel M C E = v. Quoniam ergo ex natura Paraboles rectangulum $ub dicta Parametro & recta A M contentum = quadrato ex M E vel M C E, erit, dy = vv.

Porrò cum N A $it = {ffe / da}, erit N M = {ey / a} 🜶 {ffe / da}, atque [873]LIB. II. CAP. IV. etiam {ffe / da} - {ey / a}: ideoque rectangulum $ub Parametro & recta N M contentum = dy 🜶 ff, atque etiam ff - dy. Quod quidem rectangulum cum $it = quadrato ex M E vel M C E, hoc e$t, vv; erit quoque dy. ff = vv.

Q N L Q F Q L N Q O K M P C P M K O E Q L Q N F N Q L Q D A D B Q L Q N F N Q L Q

Sit denique v a$$umpta pro x 🜶 {by / a} 🜶 c: eritque, $up- po$itis ii$dem quæ $upra, diameter in D O, vel in D P; VII. VIII. IX. &, $i terminus ff deficiat vertex in D; $in minus, in Q. Et po$itâ ratione D K ad D O, ut & D K ad D P, $icut a ad e, ac proinde rectâ D O, ut & D P = {ey / a}; erit pa- rameter = {ad / e}. E$t enim O E = x - {by / a} - c, atque [874]ELEM. CVRVARVM O C E = x + {by / a} + c; itemque P E una = x - {by / a} + c, ac P E alte- ra = x + {by / a} - c, hoc e$t, O E, O C E, & P E una vel altera erit = v. E$tque Q O vel Q P ($icut $upra N M) = {ey / a} 🜶 {ffe / da}, at- que etiam {ffe / da} - {ey / a}: ac proinde rectangulum $ub Parametro & Q O vel Q P = dy 🜶 ff, atque etiam ff - dy. Quare cum idem rectangulum æquale $it quadrato ex O E vel O C E, aut ex una alteravè P E, id e$t, vv: erit quoque dy. ff = vv.

Atque ita demon$tratum e$t generaliter, quod hoc loco propo- $itum fuit.

At $i denique æquatio $imilis $it alicui formularum $ub N° 3 comprehen$arum, erit Locus quæ$itus, $i ter- minus in quo invenitur xx vel vv $igno + $it affectus, Hyperbola; $in idem terminus $igno - affectus $it, El- lip$is: excepto tantùm, cùm po$teriori ca$u ordinatim ad diametrum applicatæ cum ea rectos angulos fa- ciunt, & $imul tran$ver$a diameter parametro e$t æ- qualis: quippe eo ca$u, ut patet, quæ$itus Locus Cir- culus exi$tit.

Et primo quidem ca$u, cùm nempe terminus in quo xx vel vv $igno + affectus reperitur, ac proinde Locus quæ$itus e$t Hyper- bola, erit quoque terminus ff cum illo ab eadem æquationis par- te con$titutus vel $igno + affectus, vel contra; & $i $igno - af- fectus $it, atque in æquatione habeatur fractio, ip$a majoris per- $picuitatis gratiâ in terminum yy vel zz rejiciatur. Quo facto, remanente utrâque quantitate incognitâ primùm conceptâ, $e- quenti formâ $e exhibebit æquatio: yy = {lxx / g} + ff, (id e$t, _Ca$us_ I_<_>mus, cùm_ _Locus e$t_ _Hyperbo-_ _la._ yy - ff = {lxx / g}) aut {lyy / g} = xx - ff: eritque, ut in $equenti figura, ca$u primo, nempe $i terminus ff cum termino in quo xx unam æquationis partem con$tituens $igno + affectus $it, diameter Hy- perbolæ de$cribendæ in recta A X, quæ ducitur per punctum A po$itione datæ B E parallela. Sin contra, hoc e$t, $i terminus ff $igno - affectus $it, uti ca$u $ecundo, erit diameter in data po$i- tione recta A B, quæ indeterminatè pro x concipitur; ita ut ad [875]LIB. II. CAP. IV. ea$dem diametros ordinatim applicatæ faciant angulos, dato vel a$$umpto angulo A B E æquales: eritque ca$u utroque centrum Hyperboles in puncto A, & $emi-latus tran$ver$um = f, quod in P W P E Y X Y P W P O V T H T Q D R L V R K T Q H T M L C O S N A G S I F C I B S N G S O F V M T H T Q R L D V R K T Q H T L O dictis diametris re$pectivè per lineas A C vel A F exprimatur. Porrò $i l $it = g, vel, quod idem e$t, $i termino xx vel yy nulla ad- [876]ELEM. CVRVARVM hæreat fractio, erunt latera tran$ver$um & rectum $ibi invicem æqualia. At verò po$itis l & g inæqualibus, erit ratio lateris tran$- ver$i ad rectum ut l ad g.

Si enim de$cripta intelligatur prædicta Hyperbola per pun- ctum C in utraque diametro versùs X & versùs B re$pectivè; $up- ponaturque eandem $ecare rectam X E, quæ ducta $it ip$i A B æ- quidi$tans, ut & ip$am B E, ad dictas diametros re$pectivè ordi- natim applicatas, in puncto E: erit F X = y + f, # F B = x + f, C X = y - f, # C B = x - f; ideoque rectangulum F X C = yy - ff, & F B C = xx - ff.

Cum autem latere recto ip$i tran$ver$o æquali exi$tente re- ctangulum F X C $it = quadrato ex X E $eu A B, hoc e$t, xx; _per_ 10 _primi bu-_ _jus._ itemque rectangulum F B C $it = quadrato ex B E, hoc e$t, yy: erit yy - ff = xx, hoc e$t, yy = xx + ff itemque xx - ff = yy, $ive yy = xx - ff.

Sed cum $ecus recto latere ip$i tran$ver$o inæquali exi$tente unius ad alterum ratio $it, ut l ad g; $imiliterque etiam ratio re- Ctanguli F X C ad quadratum X E, aut rectanguli F B C ad qua- dratum B E eadem $it , quæ tran$ver$i lateris ad rectum, hoc _per_ 10 _permi bu-_ _jus_. e$t, eadem quæ l ad g: erit ut l ad g, ita yy - ff ad xx; itemque ut l ad g, ita xx - ff ad yy, hoc e$t, reductâ proportione ad æ- qualitatem, erit lxx = gyy - gff, ut & lyy = gxx - gff. unde divi$is omnibus per g, $it {lxx / g} = yy - ff, hoc e$t, yy = {lxx / g} + ff; & {lyy / g} = xx - ff. Quod demon$trandum erat.

At $i quantitatum incognitarum primò conceptarum unâ ex _Ca$us_ 2_<_>dus, cùm_ _Locus e$t_ _Hyperbo-_ _la_. æquatione $ublatâ, aliâque in eju$dem locum juxta Regulam a$- $umptâ, æquatio $it zz = {lxx / g} + ff (id e$t, zz - ff = {lxx / g}), vel {lzz / g} = xx - ff: aut z a$$umpta erit pro y 🜶 c, vel pro y 🜶 {bx / a}, aut pro y 🜶 {bx / a} 🜶 c. Et quidem primò $i z a$$umpta $it pro y 🜶 c, §. 1. ducenda e$t per punctum A recta A D ip$i B E parallela & = c; ita ut, $i z fuerit a$$umpta pro y - c, prædictum punctum D cadat ab eadem parte lineæ A B, quâ datus vel conceptus e$t angulus A B E. Sin contra z fuerit a$$umpta pro y + c, idem illud pun- [877]LIB. II. CAP. IV. ctum D reperiatur ab altera parte lineæ A B. Deinde per punctum D ductâ rectâ D K ip$i A B parallelâ, quæ $ecet rectam BE pro- ductam, $i opùs fuerit, in puncto K: erit de$cribendæ Hyperbolæ P W P Y X Y E P W P O V T T Q D H R L V R K T Q H T M L O C S N A G S I F C I B S N G S O F V M T Q D H T R L V R K T Q H T O L diameter, $i terminus ff $igno + affectus $it, in recta D X. $in contra, hoc e$t, $i terminus ff $igno - affectus $it, in prædicta [878]ELEM. CVRVARVM recta DK; ita ut ad ea$dem diametros ordinatim applicatæ an- gulos faciant, dato vel a$$umpto angulo A B E vel D K E $ive D X E æquales. Eritque ca$u utroque D centrum, & $emi- latus tran$ver$um = f, quod in dictis diametris re$pectivè per lineas D V vel D L exprimatur; eritque porrò tran$ver$i late- ris ad rectum ratio, ut l ad g. Sienim de$cripta intelligatur præ- dicta Hyperbola per punctum V in utraque diametro, versùs X & K re$pectivè, eademque $ecare $upponatur rectam X E, ut & ip$am K E, ad dictas diametros ordinatim applicatas, in puncto E: erit D A X $ive K B E = y + c, & D X $eu K E = y - c; ideo- que eadem D A X & K B E vel D X & K E ea ip$a, quæ pro z e$t a$$umpta: ac propterea L X = z + f, & L K = x + f atque V X = z - f, & V K = x - f: ideoque rectangula L X V = zz - ff, & L K V = xx - ff.

Cumque eadem $it ratio tam unius quàm alterius rectanguli L X V ad quadratum X E, ut & utriu$que rectanguli L K V ad quadratum ex K E vel K B E re$pectivè, quæ e$t lateris tran$ver$i ad rectum, hoc e$t, ut l ad g: erit quoque ut l ad g, ita zz - ff ad xx, itemque ut l ad g, ita xx - ff ad zz: hoc e$t, revocatâ proportione ad æqualitatem, erit {lxx / g} = zz - ff, $ive zz = {lxx / g} + ff, &{lzz / g} = xx - ff: aut, $i l $it = g, erit zz = xx + ff, & zz = xx - ff. Quod quidem hîc demon$trandum erat.

At verò $ecundò, $i z a$$umpta $it pro y 🜶 {bx / a}, $umpto in linea § 2. BE puncto M, ita ut A B ad B M $it, $icut a ad b; hoc e$t, ut B M $it = {bx / a}, (quod quidem punctum M, $i z a$$umpta fuerit pro y - {bx / a}, ab eadem parte lineæ A B quâ datus vel conceptus angulus A B E $umendum e$t; $ed contra, $i habeatur z = y + {bx / a}, ab altera par- te eju$dem lineæ A B $umi debet,) oportet per puncta A & M rectam lineam ducere A M, $ecantem H C H & Q F Q per præ- dicta puncta C & F ductas ip$i B E parallelas in punctis G & N. [879]LIB. II. CAP. IV. Quo facto, $i terminus ff $igno + affectus $it, erit quæ$itæ Hy- perbolæ diameter in recta A W ip$i B E parallela, ad quam or- dinatim applicatæ, ut E W, $unt ip$i A M æquidi$tantes. Sin con- P W P E Y X Y P W P O V T Q D H T R L V R K T Q H T M L C O S N A G S I F C I B S N G S O F V M T Q D H T R L V R K T Q H T L O tra, hoc e$t, $i terminus ff $igno - $it affectus, erit diameter in prædicta recta A M, ita ut ordinatim ad eam applicatæ cum ip$a [880]ELEM. CVRVARVM faciant angulos angulo A M E vel A M B E æquales: eritque tam unius quàm alterius Hyperbolæ centrum in puncto A. Et quan- tùm ad earundem latera tam tran$ver$a quàm recta, erit ejus Hy- perboles, quæ ad diametrum A W de$cribitur, $emi-latus tran$- ver$um = f (idque iterum exprimatur per A C vel A F), & ratio eju$dem tran$ver$i lateris ad rectum, ut aal ad eeg; po$ito nimi- rum quòd ratio ip$ius A B ad ductam A M $it ut a ad e; at verò Hyperboles, quæ ad diametrum A M de$cribitur, $emi-latus tran$ver$um erit A G vel A N. Quæ quidem A G vel A N erit = {ef / a}; cum $it ut A B ad A M, $ive ut a ad e; ita A C vel A F, hoc e$t, f, ad A G vel A N; & ratio eju$dem tran$ver$i lateris ad re- ctum, ut eel ad aag. Si enim prædicta Hyperbola de$cripta intel- ligatur, tran$iens per prædictum punctum C in diametro A W & per punctum G in diametro A M, præ$upponaturque rectam M E vel W E ordinatim ad ea$dem diametros applicatas à prædi- cta Hyperbola $ecari in puncto E: erit M B E vel A X W = y + {bx / a}, & M E vel A W = y - {bx / a}, hoc e$t, A X W $eu M B E, uti & A W $eu M E ea ip$a erit, quæ pro z a$$umpta e$t. E$t autem A M $eu W E = {ex / a}, ac porrò ca$u priori, ubi de$cripta e$t Hyperbo- la ad diametrum A W, (cùm nempe terminus ff $igno + e$t af- fectus) F W $ive F X W = z + f, & C W $ive C X W = z - f: ideoque rectangulum F W C vel F X W C = zz - ff, & quadratum W E = {eexx / aa}.

Cumque $it ut latus tran$ver$um ad rectum, ita prædictum re- ctangulum ad prædictum quadratum, hoc e$t, eo ca$u ut aal ad eeg, ita zz - ff ad {eexx / aa}: erit eelxx = eegzz - eegff, &, omni- bus per eeg divi$is, {lxx / g} = zz - ff, id e$t, zz = {lxx / g} + ff.

At verò ca$u po$teriori, ubi de$cripta e$t Hyperbola ad dia- metrum A M, cùm nempe terminus ff $igno - e$t affectus, erit N M = {ex / a} + {ef / a}, & GM = {ex / a} - {ef / a}: ideoque rectangulum N M G = {eexx / aa} - {eeff / aa}. Cumque $it ut latus tran$ver$um ad rectum, id e$t, hoc ca$u, ut eel ad aag, ita prædictum rectangulum N M G [881]LIB. II. CAP. IV. ad M E vel M B E quadratum, hoc e$t, ad zz: erit ut eel ad aag, ita {eexx - eeff / aa} ad zz: ac proinde eelzz = eegxx - eegff. P W P E Y X Y P W P O V T Q D H T R L V R K T Q H T M L C S O S N A G I F C I B S N G S O F V M T Q D H T R L V R K T Q H T O L Hoc e$t, factâ divi$ione per eeg, erit {lzz / g} = xx - ff. Quod hîc demon$trandum erat.

[882]ELEM. CVRVARVM

Si denique tertiò z a$$umpta $it pro y 🜶 {bx / a} 🜶 c, ductâ, ut $u- §. 3. pra, A D = f, & D K ip$i A B parallelâ, $umptoque in linea K E puncto O; ita ut D K ad K O $it, $icut a ad b, hoc e$t, ut K O $it = {bx / a}, ducenda e$t per puncta D & O recta D O, $ecans prædi- ctam H C H in H, atque occurrens præfatæ Q F Q in Q. (Con- $tat autem ex $uperiùs explicatis prædictum punctum O, $i in æ- quatione habeatur - {bx / a}, ab eadem parte lineæ A B $umendum e$$e, quâ datus aut a$$umptus e$t angulus A B E; at $i habeatur + {bx / a}, illud ip$um punctum ex altera eju$dem lineæ parte $umi debere.) Quo facto, $i terminus ff $igno + affectus $it, erit dia- meter quæ$itæ Hyperbolæ in recta D W. Sin contra, hoc e$t, $i terminus ff $igno - $it affectus, erit ip$a in prædicta recta D O; ita ut ad ea$dem diametros ordmatim applicatæ angulos faciant angulo D W E $ive D X W E, aut D O E $ive D O K E æquales: eritque tam unius quàm alterius Hyperbolæ centrum in pun- cto D. Et quantùm ad earundem latera tam tran$ver$a quàm re- cta, erit ejus Hyperbolæ, quæ ad diametrum D W de$cribitur, hoc e$t, cùm terminus ff $igno + afficitur, latus tran$ver$um = f. idque hîc iterum exprimatur per D V vel D L, ac ratio eju$dem lateris tran$ver$i ad rectum, ut aal ad eeg; at verò Hyperboles, quæ ad diametrum D O de$cribitur, nimirum, quando terminus ff $igno - affectus e$t, erit $emi-latus tran$ver$um recta D Q vel D H, id e$t, {ef / a}; atque ratio eju$dem lateris tran$ver$i ad rectum, ut eel ad aag. Si enim de$cripta intelligatur Hyperbola, tran$iens per punctum V in diametro D W & per punctum H in dia- metro D O, $upponaturque eandem Hyperbolam $ecare rectam W E vel O E in puncto E, erit O K B E $ive D A X W = y + c + {bx / a}, & O E $ive D W = y - c - {bx / a}, ac O B E $ive D A W = y + c - {bx / a}, atque O K E vel D X W = y - d + {bx / a}. Hoc e$t, erunt omnes illæ prænominatæ lineæ eædem, quæ pro z a$$umptæ $unt. E$t autem D O $eu W E = {ex / a}, ideoque quadratum W E = {eexx / aa}: ac porrò ca$u priori, ubi de$cripta e$t Hyperbola ad diametrum [883]LIB. II. CAP. IV. D W, cùm nempe terminus ff $igno + afficitur, L W $ive L X W = z + f, & V W $ive V X W = z - f: ideoque rectan- gulum L W V $ive L X W V = zz - ff. Cumque $it ut latus P W P E Y X Y P W P O V T Q D H T R L V R K T Q H T M L C O S N A G S I F C I B S N G S O F V T Q D H T R L V R K T Q H T L O tran$ver$um ad rectum, ita prædictum rectangulum ad W E quadratum, hoc e$t, eo ca$u, ut aal ad eeg, ita zz - ff ad [884]ELEM. CVRVARVM {eexx / aa}: erit eelxx = eegzz - eegff, ac, divi$is omnibus per eeg, {lxx / g} = zz - ff, $ive zz = {lxx / g} + ff.

At verò ca$u po$teriori, ubi de$cripta e$t Hyperbola ad dia- metrum D O, erit Q O = {ex / a} + {ef / a}, & H O = {ex / a} - {ef / a}; ideo- que rectangulum Q O H = {eexx - eeff / aa}. Cumque iterum $it, ut la- tus tran$v er$um ad rectum, ita prædictum rectangulum Q O H ad quadratum ex O K B E vel O E, $ive O B E aut O K E: id e$t, eo ca$u, ut eel ad aag, ita {eexx - eeff / aa} ad zz: erit quoque proin- de eelzz = eegxx - eegff. Hoc e$t, divi$is omnibus per eeg, erit {lzz / g} = xx - ff. Quæ quidem omnia $unt, quæ ca$u $upe- riori in triplici $ua di$tinctione determinanda ac demon$tranda erant.

Si verò quantitatum incognitarum ab initio conceptarum, al- _Ca$us_ 3<_>_tius_, _cùm_ _Locus e$t_ _Hyper-_ _bola_. terâ ex æquatione $ublatâ, aliâque eju$dem loco $ecundùm Re- gulam a$$umptâ, æquatio $it yy = {lvv / g} + ff, (id e$t, yy - ff = {lvv / g}) aut {lyy / g} = vv - ff; atque ip$a v tantùm a$$umpta $it pro x 🜶 notâ aliquâ quantitate, Sit v a$$umpta pro x 🜶 h; Hoc ca$u in linea A B vel eadem productâ $umendum e$t punctum I, ita ut A I $it = h (quod quidem punctum I, $i v a$$umpta fuerit pro x - h, ab A versùs B; Sin contra, ab altera parte puncti A in producta B A $umi debet.) Quo facto, erit idem illud punctum I centrum de- $cribendæ Hyperboles, &, mutatis mutandis, cætera omnia, ut $upra ca$u I<_>mo memoratum e$t, nempe, diameter in recta I Y vel in recta I B, $emi-latus tran$ver$um = f, atque proportio lateris tran$ver$i ad rectum, ut l ad g.

Si denique quantitatum incognitarum, primò conceptarum, _Ca$us_ 4<_>_tus_, _cùm_ _Locus_ _e$t Hyper-_ _bola_. utrâque ex æquatione $ublatâ, aliisque earundem loco juxta Re- gulam a$$umptis, æquatio $it zz = {lvv / g} + ff, (id e$t, zz - ff = {lvv / g}), aut {lzz / g} = vv - ff; atque z primùm a$$umpta $it pro y 🜶 c, ducenda e$t utrinque I R parallela B E, & = c: quo facto, e- rit idem illud punctum R centrum, & diameter in recta R Y [885]LIB. II. CAP. IV. vel R K, eju$que $emi-latus tran$ver$um = f, ac ratio tran$ver- $i lateris ad rectum, ut l ad g. quemadmodum ea omnia, mu- tatis mutandis, ca$u $ecundo § I. fu$iùs explicata $unt.

P W P E Y X Y P W P O V T Q D H T R L V R K T Q H T M L C O S N A G S I F C I B S N G S O F V M T Q D H T R L V R K T Q H T L O

At $i z a$$umpta fuerit pro y 🜶 {bx / a}, erit punctum S, in § 2. [886]ELEM. CVRVARVM quo MA, vel quæ ip$i in directum adjungitur, per prædictam IR, vel eandem productam, $i opùs $it, inter$ecatur, centrum $e- ctionis; & cætera omnia, mutatis mutandis, ut $upra ca$u $ecundo §. 2. memoratum e$t. Nempe erit $ectionis diameter in recta S P vel S M (atque ut ibidem A M $eu E W erat = {ex / a}, ita hîc S M $eu E P erit = {ev / a}: cum $it ut A B ad A M, hoc e$t, ut a ad e, ita B I, hoc e$t, v, ad S M); eritque porrò $emi-latus tran$ver$um = f & {ef / a} re$pectivè, ac ratio tran$ver$i lateris ad rectum, ut aal ad eeg, vel ut eel ad aag.

Si denique z a$$umpta fuerit pro y 🜶 {bx / a} 🜶 c, erit punctum T, §. 3. in quo D O, vel quæ ip$i in directum adjungitur, per prædi- ctam I R, vel productam, $i opùs $it, inter$ecatur, centrum; & reliqua omnia, mutatis mutandis, ut paragrapho præcedenti, & $upra ca$u $ecundo §. 3. fu$iùs expo$itum e$t. Atque eorum omnium demon$tratio in præcedentibus explicitè e$t compre- hen$a, cum termini & quantitates omnes hîc cum prioribus con- veniant, excepto tantùm, quòd, quæ ibidem de$ignabantur per x, hîc $int x 🜶 b, hoc e$t, v. Ita enim quod ibi erat A B & E X = x, hîc e$t I B & E Y = v; quod ibi erat D K & E X = x, hîc e$t R K & E Y = v; quod ibi erat A M & E W = {ex / a}, hîc e$t S M & E P = {ev / a}; quod ibi erat D O & E W = {ex / a}, hîc e$t T O & E P = {ev / a}.

Quamvis autem $ecundùm Regulam accidere etiam po$$it, ut v compo$ita $it ex x 🜶 aliâ quâdam quantitate, cui & incognita y permixta $it; ita tamen, ut eo ca$u z $olummodo ex y 🜶 aliâ quanti- tate in totum cognitâ con$tare queat, haudquaquam tamen operæ pretium exi$timamus, ca$us omnes eò $pectantes $peciatim per$e- qui: cum ex iis, quæ tam in Locis Parabolicis quàm in po$teriori exemplo reductionis æquationum ad formulas Theorematum 12<_>mi & 13<_>tii $uperiùs ex plicata $unt, iidem illi ca$us per $e manife$ti $int atque in præcedentibus etiam omnino plenèque comprehen- dantur, $i nimirum, $ub$tituto per omnia x loco y & vice versâ, ea- dem x non per rectam A B $ed per eam, quæ ex A ip$i B E paral- lela ducta $it, atque y non per B E $ed per rectam ip$i A B æqui- di$tantem, de$ignetur, Quòd hîc generaliter monui$$e $uffecerit.

[887]LIB. II. CAP. IV. Alii quatuor ca$us, cùm Locus e$t Hyperbola.

Iam verò quod $upra annotavimus accidere quoque po$$e, ut æquatio $it

1. yx = ff,

2. zx = ff,

3. yv = ff,

4. zv = ff,

omnibusque i$tis ca$ibus Locum quæ$itum e$$e Hyper- bolam, ejus determinatio $ive de$criptio atque demon- $tratio ex iis, quæ jam ante explicata $unt, $ponte quo- que profluunt.

Primo enim ca$u, $i in recta A B $umatur A C = f, atque ex puncto C eductâ rectâ C D, quæ ip$i B E $it æquidi$tans & æqualis priori A C, hoc e$t = f, per A & D recta linea ducatur: erit A centrum Hyperbolæ, cujus axis e$t in recta A D, & punctum D vertex, atque A B a$ymptotos. $ive (ductâ rectâ D F ad A D perpendiculari ac in A B terminata) erit A D $emi-latus tran$- ver$um, & ratio tran$ver$i ad rectum, ut A D quadratum ad D F D K G K H E I A I C F B K G K H quadratum. Si namque prædicta Hyperbole $ecare $upponatur rectam B E in puncto E, erit rectangulum A B E = quadrato _per_ 3 _primi bu-_ _jus_. ex A C vel C D. Quare cum A B $it = x, B E = y, & A C = f: erit xy = ff. Quod primo ca$u erat demon$trandum.

Secundo ca$u, cùm nempe æquatio e$t zx = ff, oportet ut z juxta Regulam $it a$$umpta pro y 🜶 notâ quâdam quantitate. E$to [888]ELEM. CVRVARVM itaque a$$umpta pro y 🜶 c, atque idcirco ad de$cribendam Hyper- bolam ducatur per punctum A recta A G ip$i B E parallela, ac = c: $umpto nimirum puncto G vel ab hac vel ab illa parte lineæ A B, prout c quantitas $igno + vel - fuerit affecta; ductâque porrò G H ip$i A B parallelâ, centro G, A $ymptoto G H, cæte- risque, ut$upra, mutatis mutandis, Hyperbole de$cribatur. Hæc igitur $i $ecare $upponatur rectam B E in puncto E, erit rectan- gulum G H B E vel G H E = ff. Vnde cum $it G H = x, & H E vel H B E = y 🜶 c, id e$t, z: erit G H E vel G H B E rectangu- lum = zx, ac propterea zx = ff. Quod 2<_>do ca$u demon$tran- dum erat.

Tertio ca$u, nempe $i æquatio $it yv = ff: v quoque tantùm pro x 🜶 notâ quâdam quantitate $umpta $it oportet, veluti pro x 🜶 h. Ideoque ad inventionem Loci quæ$iti, in recta A B vel in ipsâ productâ $umenda e$t A I = h, ac porrò centro I, atque A$ymptoto I A B vel I B, cæterisque, ut $upra, mutatis mutan- dis, de$cribenda e$t Hyperbola, quæ $i rectam B E $ecare $uppo- natur in E: erit rectangulum I A B E vel I B E = ff. Quare cum I A B vel I B $it = x 🜶 h, hoc e$t, v, & B E = y: erit yv = ff. Quod 3<_>tio ca$u demon$trandum erat.

Denique quarto ca$u, $i nempe æquatio $it zv = ff: erit z a$- $umpta pro y 🜶 c, & v pro x 🜶 h. Ideoque per prædictum punctum I ducenda e$t I K ip$i BE æquidi$tans & = c; ductâque K H ip$i A B parallelâ, centro K, atque A $ymptoto K G H vel K H, cæterisque, ut ca$u 1<_>mo, mutatis mutandis Hyperbole de$cribenda e$t, quæ $i $ecare $upponatur rectam B E in E: erit rectangulum K G H E vel K H E, ut & K G H B E vel K H B E = ff. Hinc cum H B E vel H E $it = y 🜶 c, id e$t, z, & K G H vel K H = x 🜶 h, hoc e$t, v: erit zv = ff. Quod 4<_>to ca$u demon$trandum erat.

Atque hæc quidem omnia $unt, quæ circa inventionem Loco- rum eo ca$u, quo iidem $unt in linea Hyperbolica, con$ideranda veniunt.

Altero autem ca$u generali formularum $ub N<_>ro 3. compre- hen$arum, cùm nempe terminus, in quo invenitur xx vel vv $i- gno - $it affectus, ac proinde Locus quæ$itus vel Ellip$is vel Circuli circumferentia exi$tit, $i in æquatione fractio reperiatur, rejici quoque illa poterit majoris per$picuitatis gratiâ in termi- num yy vel zz. Quo facto primò, remanente utrâque quantitate [889]LIB. II. CAP. IV. incognitâ ab initio conceptâ, $equenti formulâ $e exhibebit æ- quatio {lyy / g} = ff - xx: eritque, ut in $equenti figura, de$cribendæ _Ca$us_ I_<_>mus, cùm_ _Locus vel_ _Ellip$is_ _vel Circu-_ _li circum-_ _ferentia_ _exi$tit_. Ellip$eos diameter in recta A B, quæ pro x indeterminatè e$t con- cepta, ita ut ad eandem diametrum ordinatim applicatæ cum ea angulos faciant, dato vel a$$umpto angulo A B E æquales; ac cen- trum in puncto A, & $emi-latus tran$ver$um = f. id quod in di- cta diametro per lineam A C vel A F exprimatur, eritque ratio eju$dem tran$ver$i lateris ad rectum, ut l ad g.

Si enim de$cripta intelligatur prædicta Ellip$is, tran$iens per puncta C & F, $ecansque applicatam B E in puncto E: erit F B = f + x, & B C = f - x: ideoque rectangulum F B C = ff - xx. At cum ex natura Ellip$eos, lateribus recto tran$ver$oque æqua- libus, prædictum rectangulum F B C $it = quadrato ex B E, _per 13_ _primi bu-_ _jus._ hoc e$t, yy: erit quoque proinde eo ca$u yy = ff - xx. Et facilè E H Q O T T N R D R K G L V T T M Q S S O H F I A I B C Q S S O H T T M L R R K V N D G T T O Q H apparet, $i, ii$dem po$itis, B E $uper rectam F C foret quoque perpendicularis, hoc e$t, ut angulus quem ordinatim applicatæ faciunt ad diametrum $it rectus, prædictam curvam fore Circuli circumferentiam.

Cum autem porrò, lateribus tran$ver$o rectoque inæqualibus [890]ELEM. CVRVARVM atque in ratione ut l ad g, eadem $it ratio rectanguli F B C ad _per 13_ _primi bu-_ _jus._ B E quadratum, quæ e$t lateris tran$ver$i ad rectum, hoc e$t, ut l ad g: ex prædictis palàm e$t fore ut l ad g, ita ff - xx ad yy, hoc e$t, e$$e {lyy / g} = ff - xx. Quod eo ca$u demon$trandum erat.

At $i, quantitatum incognitarum primò conceptarum unâ ex _Ca$us_ 2_<_>dus, cùm_ _Locus e$t_ _vel Ellip$is_ _vel Circuli_ _cir cumfe-_ _rentia._ æquatione $ublatâ aliâque in eju$dem locum juxta Regulam a$- $umptâ, æquatio $it {lzz / g} = ff - xx: aut z a$$umpta erit pro y 🜶 c, aut pro y 🜶 {bx / a}, aut pro y 🜶 c 🜶 {bx / a}.

Et primùm quidem, $i z a$$umpta fuerit pro y 🜶 c, ducenda e$t § 1. per punctum A recta A D ip$i B E parallela ac = c, ita ut, $i z fuerit a$$umpta pro y - c, prædictum punctum D cadat ab eadem parte lineæ A B, quâ datus vel conceptus e$t angulus A B E; $in contra z fuerit a$$umpta pro y + c, idem illud punctum D ab al- tera parte lineæ A B reperiatur. Deinde ductâ per D rectâ D K ip$i A B parallelâ, quæ $ecet rectam B E, productam versùs B, $i opùs fuerit, in puncto K, erit quæ$itæ Ellip$eos diameter in recta D K, ad quam ordinatim applicatæ cum ea angulos faciant, dato vel a$$umpto angulo A B E $eu D K E æquales. Punctum autem D centrum erit, & $emi-latus tran$ver$um = f. quod in dictis diametris per lineas D V & D L exprimatur, eritque ratio tran$- ver$i lateris ad rectum, ut l ad g.

Si enim prædicta Ellip$is de$cripta intelligatur tran$iens per puncta L & V, quæ $upponatur $ecare rectam B E, ad prædictam diametrum ordinatim applicatam, in puncto E: erit K B E = y + c, & K E = y - c, ideoque eadem K B E vel K E ea ip$a, quæ pro z a$$umpta e$t. Cumque L K $it = f + x, & K V = f - x: erit re- ctangulum L K V = ff - xx. Atcum eadem $it ratio dicti re- ctanguli L K V ad quadratum ex K B E vel K E, hoc e$t, ad zz, quæ e$t lateris tran$ver$i ad rectum, hoc e$t, ut l ad g: erit ut l ad g, ita ff - xx ad zz, hoc e$t, erit {lzz / g} = ff - xx. Quod quidem, $i l $it = g, idem e$t ac zz = ff - xx. Atque hîc iterum facilè ap- paret, quòd, exi$tente angulo D K B E vel D K E recto, & l = g, hoc e$t, rectangulo L K V = K E quadrato, prædicta curva Cir- culus $it futura.

At verò, $i _z_ a$$umpta fuerit pro y 🜶 {bx / a}, $umpto in linea B E, § 2. [891]LIB. II. CAP. IV. productâ versùs B, $i opùs fuerit, puncto M; ita ut A B ad B M $it, $icut a ad b, hoc e$t, ut B M $it = {bx / a}, (quod quidem punctum M, $i z a$$umpta fuerit pro y - {bx / a}, ab eadem parte lineæ A B, quâ datus vel conceptus e$t angulus A B E, $umi debet; $in contra, z pro y + {bx / a} a$$umpta fuerit, ab altera eju$dem lineæ A B parte $u- mendum e$t) oportet per puncta A & M rectam lineam ducere N A M G, $ecantem rectam H C H, atque occurrentem ip$i Q F Q, quæ per prædicta puncta C & F ip$i B E ductæ $unt æqui- di$tantes, in G & N. Quo facto, erit quæ$itæ Ellip$eos diameter E Q H O T T N R D R K G L V T T M Q S S O H F I A I B C Q S S O H T T M L R R K V N D G T T O Q H in recta N G, ita ut ad eandem diametrum ordinatim applicatæ cum ea angulos faciant, angulo A M E vel A M B E æquales. Porrò centrum eju$dem erit in puncto A, & $emi-latus tran$ver- $um erit recta A N vel A G. (quæ quidem A N vel A G, $i ratio A B ad A M $upponatur ut a ad e, æquabitur {ef / a}: cum $it ut A B ad A M, $ive ut a ad e, ita A C, hoc e$t, f, ad A G.) Denique ra- tio tran$ver$i lateris ad rectum erit ut eel ad aag, id e$t, $i l $it [892]ELEM. CVRVARVM = g, $ive, quod idem e$t, $i termino zz nulla adhæreat fractio, ut ee ad aa, hoc e$t, ut A M quadratum ad quadratum A B.

Etenim $i prædicta Ellip$is de$cripta intelligatur, tran$iens per N & G, $upponaturque eandem $ecare rectam M E vel M B E, ad prædictam diametrum ordinatim applicatam in pun- cto E: erit eadem M E = y - {bx / a}, & M B E = y + {bx / a}, ac proinde ea ip$a, quæ pro z a$$umpta e$t. Cumque A M $it = {ex / a}, erit N M = {ef / a} + {ex / a}, & M G = {ef / a} - {ex / a}: ideoque rectan- gulum N M G = {eeff / aa} - {eexx / aa}. At cum eadem $it ratio dicti re- ctanguli N M G ad quad ratum ex M B E vel M E, quæ e$t la- teris tran$ver$i ad rectum, hoc e$t, eadem quæ eel ad aag: erit quoque ut eel ad aag, ita {eeff - eexx / a } a d zz, ac proinde eelzz = eegff - eegxx. id e$t, factâ divi$ione per eeg, erit {lzz / g} = ff - xx. $ive, po$itâ l = g, zz = ff - xx. Vnde ex ante di- ctis iterum apparet, quòd $i angulus A M B E vel A M E rectus $it, ac $imul eel = aag, hoc e$t, rectangulum N M G = quadrato ex M E vel M B E, prædictam curvam fore Circulum, cujus cen- trum $it A, & $emi-diameter A N vel A G.

Denique $i tertiò _z_ a$$umpta $it pro y 🜶 c 🜶 {bx / a}, ductâ, ut $u- § 3. pra, A D = f, & D K ip$i A B parallelâ, $umptoque in linea K E puncto O, ita ut D K ad K O $it, $icut a ad b, hoc e$t, ut K O $it = {bx / a}: ducenda e$t per puncta D & O recta Q D O H, $ecans prædictam H C H in H, atque occurrens præfatæ Q F Q in Q. (con$tat autem ex iis, quæ jam $æpiùs monita $unt, $i habeatur - {bx / a}, prædictum punctum O ab eadem parte lineæ D K, quâ datus vel a$$umptus e$t angulus D K E, $umendum e$$e; at $i ha- beatur + {bx / a}, illud ip$um ab altera eju$dem lineæ parte $umi de- berc.) Quo facto, erit de$cribendæ Ellip$eos diameter in præ- dicta recta Q D H, ita ut ad eandem diametrum ordinatim ap- [893]LIB. II. CAP. IV. plicatæ cum ea angulos faciant, angulo D O K E vel D O E æquales. Porrò centrum erit in D, & $emi-latus tran$ver$um D Q vel D H = A N $eu {ef / a}, ac ratio tran$ver$i lateris ad rectum, ut eel ad aag.

Si enim quæ$ita Ellip$is de$cripta intelligatur, tran$iens per puncta Q & H, eademque $ecare $upponatur rectam O E vel O K E in puncto E: erit O K B E = y + c + {bx / a}, O E = E Q H O T T N R D R K G L V T T M Q S A S O H F I I B C Q S S O H T T M L R R K V N D G T T O Q H y - c - {bx / a}, O B E = y + c - {bx / a}, & O K E = y - c + {bx / a}: ac proinde prænominatæ illæ lineæ eædem erunt, quæ pro _z_ a$$umptæ $unt. Cumque porrò $it D O $eu A M = {ex / a}, ideoque Q O = {ef / a} + {ex / a}, & O H = {ef / a} - {ex / a}: erit rectangulum Q O H = {eeff - eexx / aa}. Atcum eadem $it ratio dicti rectanguli Q O H [894]ELEM. CVRVARVM ad quadratum ex O K B E vel O E, aut ad quadratum ex O B E vel O K E, quæ e$t tran$ver$i lateris ad rectum, hoc e$t, ut eel ad aag: erit quoque ut eel ad aag, ita {eeff - eexx / aa} ad zz; ac propterea eelzz = eegff - eegxx, &, divi$is omnibus per eeg, {lzz / g} = ff - xx. id e$t, $i l $it = g, erit zz = ff - xx.

Atque hîc iterum facilè apparet, $i angulus D O K B E, D O E, D O B E, vel D O K E rectus foret, & $imul eel = aag, præ- dictam curvam fore Circulum. Quæ quidem omnia $unt, quæ $upra dicto ca$u in triplici $ua variatione demon$tranda erant.

Si verò quantitatum incognitarum ab initio conceptarum al- _Ca$us_ 3<_>_tius_, _cùm_ _Locus e$t_ _vel Elli-_ _p$is vel_ _Circuli_ _circumfe-_ _rentia._ terâ ex æquatione $ublatâ, aliâque eju$dem loco $ecundùm Re- gulam a$$umptâ, æquatio $it {lyy / g} = ff - vv, atque ip$a v a$$um- pta $it pro x 🜶 notâ aliquâ quantitate; Sit v a$$umpta pro x 🜶 b, eritque eo ca$u in linea A B vel A F $umendum punctum I; ita ut A I $it = b. (quod quidem punctum I, $i v a$$umpta fuerit pro x - b, ab A versùs B; $in contra ab A versùs F $umi debet.) Quo facto, erit idem punctum I centrum de$cribendæ Elli- p$eos, &, mutatis mutandis, cætera omnia, ut $upra, ca$u primo memoratum e$t. Hoc e$t, diameter erit in recta I B, ac $emi-latus tran$ver$um erit = f, atque ratio tran$ver$i lateris ad rectum, ut l ad g.

Si denique quantitatum incognitarum primùm conceptarum _Ca$us_ 4<_>_tus_, _cùm_ _Locus vel_ _Ellip$is vel_ _Circuli_ _circumfe-_ _rentia exi-_ _$tit._ utrâque ex æquatione $ublatâ, aliisque earundem loco juxta Re- gulam a$$umptis, æquatio $it {lzz / g} = ff - vv; atque z primò a$$umpta $it pro y 🜶 c, ducenda e$t utrinque I R, parallela ip$i B E, ac = c. Quo facto, erit idem punctum R centrum Elli- p$eos, & diameter ejus in recta R K vel R L, eritque ejus $emi- §. 1. latus tran$ver$um = f, ac ratio tran$ver$i lateris ad rectum, ut l ad g. quemadmodum ea omnia Ca$u 2<_>do § 1, mutatis mutandis, fu$iùs explicata $unt.

At $i z a$$umpta fuerit pro y 🜶 {bx / a}, erit punctum S, ubi M A, §. 2. [895]LIB II. CAP IV. vel, quæ ip$i in directum adjungitur, per prædictam I R, productam, $i opùs fuerit, inter$ecatur, centrum Ellip$eos; & cætera omnia, mutatis mutandis, ut $upra ca$u $ecun- do §. 2. memoratum e$t. Nempe erit $ectionis diameter in recta S M, (atque ut ibidem erat A M = {ex / a}, ita hîc S M erit {ev / a}: cum $it ut B A ad A M, hoc e$t, ut a ad e, ita BI, id e$t, v, ad S M:) eritque porrò $emi-latus tran$- E Q H O T T N R D R K G L V T T M Q S A S O H F I I B C Q S S O H T T M L R R K V N D G T T O Q H ver$um = {ef / a}, & ratio tran$ver$i lateris ad rectum, ut eel ad aag.

Denique $i z a$$umpta fuerit pro y 🜶 c 🜶 {bx / a}, erit pun- §. 3. ctum T, in quo D O, vel, quæ ip$i in directum adjungitur, per prædictam I R, productam, $i opùs fuerit, inter$eca- tur, centrum Ellip$eos; & reliqua omnia, mutatis mutan- dis, ut paragrapho præcedenti ac $upra ca$u $ecundo §. 3 [896]ELEM. CVRVAR. LIB. II. CAP. IV. fu$iùs explicatum e$t. Nempe erit diameter in recta T O, & $emi-latus tran$ver$um = {ef / a}, ac ratio tran$ver$i lateris ad re- ctum, ut eel ad aag. Atque eorum omnium demon$tratio in præcedentibus explicitè e$t comprehen$a, cum termini & quantitates omnes hîc cum prioribus conveniant; excepto tan- tùm, quòd quæ ibidem de$ignabantur per x hîc de$ignentur per x 🜶 b, hoc e$t, v. Ita enim quòd ibi erat A B = x, hîc e$t I B = v; quod ibi erat D K = x, hîc e$t R K = v; quod ibi erat A M = {ex / a}, hîc e$t S M = {ev / a}; & quod ibi erat D O = {ex / a}, hic e$t T O = {ev / a}.

Quæ quidem omnia $unt, quæ circa inventionem Loci illo ca$u, quo idem vel Ellip$is vel Circuli circumferentia exi$tit, con$ideranda veniunt.

Atque ita generali Regulâ ca$us omnes inveniendi Loca per æquationes, in quibus neutra quantitatum incognitarum in $e ducta nec factum $ub ii$dem ad tres dimen$iones a$cendit, $ed vel quadratum vel planum non excedit, complexi $umus.

FINIS. [897] FRANCISCI à SCHOOTEN, LEIDENSIS, _dum viveret in Academia Lugduno - Batava_ _Mathe$eos Profe$$oris,_ TRACTATVS DE CONCINNANDIS DEMONSTRATIONIBVS GEOMETRICIS ex Calculo Algebraïco. _In lucem editus_ à PETRO à SCHOOTEN,

Franci$ci Fratre.

_AMSTELODAMI,_

Ex Typographia BLAVIANA, MDC LXXXIII.

_Sumptibus Societatis_

[898] Nobili$$imis & Splendi$$imis Viris, Academiæ Lugdu- nen$is Cur atoribus vigilanti$$imis,

D. AMELIO à BOVCHORST, Wimmenumi Domino, de Ordine Eque$tri in Delegatos Præpoten- tium Hollandiæ Ordinum ad$cripto, & eju$dem ho- norati$$imi Collegii Præ$idi, Rhenolandiæ Aggerum Comiti, &c.

D. GERARDO SCHAEP, I. C. Cortenhoevii Domino, Exlegato ad Sereni$$imos Daniæ Sueciæque Reges, antehac in Con$e$$u Ordinum Generalium & Collegii Ordinum Hollandiæ Con$iliariorum Dele- gato, Magnificæque Reip. Am$telædamen$is Excon- $uli, & nunc Ærarii urbani Præfecto.

D. CORNELIO DE BEVERE, Equiti Aurato, Strevelshoeckii, We$t-i$$elmondæ, Lindæ, &c. Domi- no, Exlegato ad Sereni$$imos Magnæ Britanniæ Da- niæque Reges, Excon$uli primæ in Hollandiâ Dor- drechtanorum Vrbis, in Concilio Præpotentium Hol- landiæ Ordinum ordinario A$$e$$ori.

EORVMQVE COLLEGIS,

_Ampli$$imis, Spectati$$imi$que, florenti$$imæ Reipublicæ Leiden$is Con$ulibus_,

D. CORNELIO à BVYTEVEST.

D. GVILHELMO PAETS, I. C. Aggerum Rhenolandiæ Chomarcho, &c.

D. PAVLO à SWANENBVRG, I. C. in Præ- potentium Fœderati Belgii Ordinum Con$e$$u Hollandiæ no- mine Delegato & A$$e$$ori.

D. RIPPARDO à GROENENDYCK, I. C.

NEC NON _Ampli$$imo, Con$ulti$$imoque Viro_,

D. IOHANNI à WEVELINCHOVEN, I. C.

Reip. Leiden$is Syndico, & D D. Curatoribus à Secretis.

[899] Nobili$$imi atque Ampli$$imi Viri, Domini plurimum bonorandi,

CEminam a$$equendæ veritatis metho- dum, quarum altera Synthe$is $ive Compo$itio dicta, altera Analy$is vo- cata $ive Re$olutio, cumprimis in Mathe$i à Veteribus frequentatam tritamque fui$$e, palam faciunt ce- lebria eorundem monumenta. Quo- rum imitari exempla cupiens meus p. m. Frater, po$t- quam methodo Synthetica $cientiæ hujus præclara multa publicis tam $criptis quam prælectionibus cum fructu tradidi$$et, ad Analy$in quoque, certi$$imam inveniendi artem, eju$que perficiendæ rationem $ua $tudia conver- tit. Neque dubitabat quin pleraque omnia, quæ Veteri- bus tantum gloriæ peperi$$ent, Analy$eos beneficio ac ope reperta e$$ent: $ed quæ illi, ut inventorum major admiratio foret, di$$imulato hoc artificio & $uppre$$o, vulgari tantum Synthe$eos forma exhibui$$ent. Sed cum Veterum di$$imulatione factum videret, hunc Analyti- cæ methodi præ$tantem u$um non modo à multis igno- rari ac negligi, $ed ip$am ejus certitudinem ac evidentiam à nonnullis $u$pectam haberi, atque adeo $oli Synthe$i mi$erando labore inhæreretur: con$ultum judicavit hac peculiari diatriba o$tendere, ip$um quoque Syntheticum demon$trandi modum in Analy$i contineri, atque ex ea elici po$$e; ut eo argumento quemvis convinceret, quan- tum illa & prævaleat, & præferenda $it. Sed vix huic tra- ctatui $upremam impo$uerat manum, cum, proh dolor, vita ejus, atque omnis reliqua de eo expectatio, interce- dente fato abrupta fuit. At vero, ut po$thumus idem at- que novi$$imus indu$triæ ejus fœtus in publicam lucem, cui de$tinatus erat, rite & hone$te prodire po$$et: ego, ut [900] defuncti frater unicus, mei e$$e officii atque pietatis exi- $timavi, non tantum in me recipere editionis promoven- dæ ac juvandæ curam; $ed etiam pro veneratione & ob- $ervantia, quæ vobis, Nobili$$imi atque Ampli$$imi Do- mini, jure multiplici debetur, eundem fœtum inclytæ di- gnitati ve$træ ac honori con$ecrare. Vtique futurum $pero, ut cujus ingenii primitias, illu$tribus ve$tris no- minibus olim in$criptas, propitia benignitate excepi$tis, hunc quoque ultimum eju$dem fructum gratio$e $u$cipia- tis. Neque $olita humanitas ve$tra ob$tare $inet meam offerentis tenuitatem, qui $imul hoc quantulocunque co- natu pro ve$tris non modo in Fratrem, $ed etiam in p. m. Parentem meum, longi temporis beneficiis meriti$que gratum animum profiteri ac te$tari exoptem. Quod qui- dem pro illis, meque ip$o, luculentius aliquando me fa- cturum confido, $i & mihi, à prima ætate $imilibus $tu- diis innutrito, benevolentiæ & favoris ve$tri auram a$pirare contingat. Interim DEVM OPT. MAX. $uppliciter oro, ut con$ilia ve$tra & pro Reip. $alute atque A cademiæ decore curas $ecundet, optimi$que $uc- ce$$ibus donet.

Ve$trarum Nobb. & Ampp.

humillimus cliens

PETRVS à SCHOOTEN.

[901] FRANCISCI à SCHOOTEN Tractatus De concinnandis Demon$trationibus Geo- metricis ex Calculo Algebraïco. LECTORI S.

_Q_Voniam, quæ in Tractatu boc do- centur, evidentiùs per exempla quàm præcepta explicari atque intelligi po$- $unt: $ufficere judicavi variis diver- $orum generum exemplis rem aperti$$imè expone- re, candidéque impertiri. Vale.

PROBLEMA.

Datam rectam A B, utcunque $ectam in C, ita produ- _Vide $e-_ _quentem_ _figuram_. cere ad D, ut rectangulum $ub A D, D B comprehen$um æquetur quadrato rectæ CD.

Series _Analy$eos_ $ive _Re$olutionis_. Suppo$ito Problemate ut jam facto; # voco A C. a # # C B. b & B D vel D E. x: eritque A D. a + b + x, & C D. b + x. # # Deinde ut habeatur æquatio, # # # Multiplico A D. a + b + x # # # per B D vel D E. # x Eritque rectangulum $ub A D, D B com- # # # prehen$um, hoc e$t,ᆷ A D E F. a.x + bx + xx. [902]DE CONCINNANDIS # # # Similiter, multiplico C D. b + x # # # # per C D vel D G. b + x # # # # # + bx + xx # # # # # bb + bx

Et fit quadratum ex CD, hoc e$t, ᆷ C D G H. bb + 2bx + xx.

# Vnde talis emergit æquatio ax + bx + xx = bb + 2bx + xx.

Ad quam reducendam tollatur utrinque b x & x x, # eritque a x = b b + b x. †

Deinde transferatur _b x_ ad alteram partem, utincognitæ quan- titates ab una & cognitæ ab altera parte habeantur, # & fit ax - bx = bb.

Cujus utraque pars $i dividatur per a - b, # invenietur x = {bb / a-b}. Hoc e$t, re$olutâ æqualitate in proportionem, erit ut a - b ad b, ita b ad x.

H G A a b B x D I C x F E

Id quod docet, ad producen- dam A B u$que ad D, qualis re- quiritur, $umendam e$$e C I æ- qualem C B, ita ut A I $it = a - b; ac deinde ad A I & I C vel C B, hoc e$t, ad a - b & b, e$$e inve- niendam 3<_>tiam proportionalem B D.

Vnde tale formari poterit Theorema, $upponendo rectan- gulum A D B quadrato ex C D æquale e$$e.

Si A B producatur ad D, ita ut rectangulum A D B $it æquale quadrato ex C D : erit A C major quàm C B, & exce$$us A I ad I C vel C B eandem habebit ratio- nem, quam C B ad B D.

Cujus demon$tratio eodem ordine procedit quo Analy$is, $equendo nimirum eju$dem ve$tigia, hoc pacto:

[903]DE MONSTRATIONIBVS. Cum enim ex hypothe$i ᆷ A D B $it æquale ⃞<_>to ex C D, # # # ax + bx + xx = bb + 2bx + xx # # ablato utrinque ᆷ<_>10 $ub C D & D B, # # # # bx + xx # erit ᆷ $ub A C & D B æquale ᆷ<_>10 $ub C D & C B. _per_ 1 _$e-_ _cundi._ _per_ 2 _$e-_ _cundi._ # # # ax # = # bb # + # bx. Rur$us auferatur utrinque ᆷ $ub I C vel C B & B D, id e$t, b x, # eritque ᆷ $ub A I & B D æquale ⃞<_>to ex C B . _per_ 1 _$e-_ _cundi._ d _per_ 3 _$e-_ _cundi._ # # # ax - b x # = # b b.

Hoc e$t, re$olutâ âqualitate in proportionem, erit _per_ 17 _$exti._ # ut A I ad I C vel C B, ita C B ad B D. # # a - b - b - b / x. Quod erat propo$itum.

Luoniam autem præ$tare videtur, loco horum æqua- lium rectangulorum con$ider are laterum proportionem, quandoquidem in demon$tr ationibus Geometricis, ubi hæ æqualitates vel proportiones $cbematum contemplationi in$uper $unt a$tringendæ, linearum bæc inter $e collatio $implicior e$t cen$enda quàm planorum aut $olidorum, ip$aque etiam figur as requir it minùs intricatas, vel $al- tem ratiocinationes, quæ circa illas fiunt, magis liber as reddit: idcirco convertenda erit æqualit as in proportio- nem atque hæc eòu$que continuanda varièque tran$mu- tanda, utendo $c. ad id modis argument andi libro 5<_>to E- lementorum expo$itis, donec appareat quæ$itum ex tri- bus prioribus proportionis terminis con$tare $eu inveniri po$$e. Luod ip$um ut rectiùs percipiatur, vi$um nobis fuit aliam præcedentis Theorematis demon$tr ationem hîc afferre, qualis illa à principio u$que ad finem per pro- portionalia procedit, & prioribus æqualitatibus ad amu$$im re$pondet.

Etenim cum ex hypothe$i $it ᆷ A D B # æquale # ⃞<_>to ex C D: ax + bx + xx # = # bb + 2bx + xx: [904]DE CONCINNANDIS Erit_per_ 17 _$exti_. # # ut # AD # ad # CD, # ita # CD # ad # BD. # # # a + b + x - - b + x - - b + x / x. Hinc cum $it # ut totum A D ad totum C D, # # a + b + x - - b + x ita ablatum C D ad ablatum B D: # # b + x - x erit etiam _per 19_ _quinti_. reliquum A C ad reliquum C B, ut ablatum C D ad ablatum BD. # # a - b - b + x / x. Et dividendo _per 17_ _quinti._ # ut A I ad I C vel C B, ita C B ad B D # # a - b - b - b / x. ut proponebatur.

Hinc, ut Problemati huic $it locus, patet, rectam A C ipsâ C B debere e$$e majorem; atque adeò hanc conditionem Problemati e$$e præfigendam, cum $ine eâ con$tare nequeat, $i velimus ut H G A a b B x D I C x F E quæ$itum ex datis inveniatur, ut- pote ad quod obtinendum B C ex C A e$t $ubtrahenda.

Idem etiam liquet, $upponen- do A C æqualem aut minorem quàm C B. Nam A C æquali exi- $tente ip$i C B, non po$$et re- ctangulum A D B quadrato ex C D æquale e$$e: cum illud unà _per 6_ _$ecundi_. cum quadrato ex C B ei tantum æquale exi$tat. Et quidem $i A C ipsâ C B minor $it, manife$tum e$t, rectangulum A D B quadrato ex C D tunc adhuc multò mi- nus fore.

Cum igitur con$tet Determinatio, Problema con$truetur hoc modo:

Con$tructio.

A$$umptâ C I æquali C B, $i fiat ut reliqua A I ad I C vel C B, ita C B ad B D: dico rectangulum A D E F, [905]DEMONSTRATIONIBVS. quod $ub A D & D B $eu D E comprehenditur, æquale e$$e quadrato C D G H, à recta C D de$cripto.

Quod ip$um retrogrado ordine fit manife$tum, incipiendo ab Analy$eos fine & per eju$dem ve$tigia redeundo ad illius prin- cipium.

Finis _Compo$itionis_. NOTA Hujus at- que $e- quentium Proble- matum Compo$i- tiones re- tro legen- das e$$e. habebitur _per 1 $e-_ _cundi._ # ᆷ $ub A D & D B $eu ADEF æquale ⃞<_>to ex C D $eu CDGH. _per 2 $e-_ _cundi._ # # ax + bx + xx # = # bb + 2bx + xx. Quod erat faciendum. Rur$us addito utrinque ᆷ<_>lo $ub C D & D B, id e$t, b x + x x, # fiet ᆷ $ub A C & D B æquale ᆷ<_>lo $ub C D & C B . _per_ I _$ecundi._ _per 3 $e-_ _cundi._ # # ax # = # bb + bx. Deinde addito utrinque ᆷ<_>lo $ub I C vel C B & B D, id e$t, b x, ut in alteram tran$eat partem, # erit ᆷ $ub A I & B D æquale ⃞<_>to ex C B. _per 17_ _$exti._ # # ax - bx # = # bb. # # revocatâ proportione ad æqualitatem, # ut A I ad I C vel C B, ita C B ad B D: # a - b - b - b / x Etenim cum ex Con$tructione $it Principium _Compo$itionis_.

Alia eju$dem Problematis Compo$itio, per ve$tigia pro- # portionalium $ecundæ Re$olutionis regrediens.

Finis _Compo$itionis_.

eritᆷ $ub AD & BD $eu ADEF æquale ⃞<_>to ex CD $eu CDGH. _per 17_ _$exti_. ax + bx + xx = bb + 2bx + xx.

Quod erat faciendum. # id e$t, revocatâ proportione ad æqualitatem, [906]DE CONCINNANDIS erit etiam _per 12_ _quinti_. ut AD $umma antec. ad CD $ummã con$., ita CD una antec. ad BD # unam con$eq. a + b + x - b + x - b + x - x # ita C D anteced. ad B D con$equentem: b + x - x Hinc cum $it ut A C antec. ad C B con$eq., a - b # ut A C ad C B, ita C D ad B D. a - b - b + x / x. erit componendo _per_ 18 _quinti_. # ut A I ad I C vel C B, ita C B ad B D: a - b - b - b / x

Cum enim ex con$tructione $it

Principium _Compo$itionis_

His igitur ita $e habentibus, $i velimus, ut, neglecto artificio, quo tum Con$tructio Problematis, tum ejus demon$tratio fuit in- venta, tantummodo con$tet, allatâ Con$tructione quæ$itum $em- per obtineri: poterimus, calculi ve$tigiis nunc prætermi$$is, hu- ju$modi ad id afferre demon$trationem.

Demon$tratio.

Cum enim ex con$tructione A I $it ad I C vel C B, $icut C B ad B D: erit rectangulum $ub extremis A I & B D æquale _per 17_ _$exti_. quadrato mediæ C B. Quibus $i H G A a b B x D I C x F E addatur commune rectangulum $ub I C vel C B & B D, erit & rectangulum $ub A C & _per 1 $e-_ _cundi._ B D æquale rectangulo $ub _per 3 $e-_ _cundi_. C D & C B. His igitur $i rur$us addatur commune rectangulum $ub C D & D B, erit $imiliter _per 1_ _$ecundi._ rectangulum $ub A D & D B $eu ADEF æquale quadrato _per 2_ _$ecundi_. ex C D. Quod erat faciendum.

[907]DE MONSTRATIONIBVS. Vel etiam $ic:

Cum ex con$tructione A I $it ad I C vel C B, $icut C B ad B D: erit componendo A C ad C B, $icut C D ad B D. Sed ut _per 18_ _quinti._ una antecedentium C D ad unam con$equentium B D, ita $unt _per 12_ _quinti._ antecedentes A C & C D $imul, id e$t, tota A D, ad con$equen- tes C B & B D $imul, id e$t, ad totam C D. Æqualia igitur $unt _per 17_ _$exti_. quadratum C D & rectangulum A D B. Quod erat faciendum.

Zuoniam itaque Problemate ad æquationem per ducto Algebr æ munus e$t eam deinde juxta certas regulas tran$inut are, $ervando $emper æqualitatem, $ic ut tan- dem con$tet, quo pacto illius ope quæ$ita quantit as ex da- tis inveniri po$$it: non inconveniens duxi, $iunà bîc o$ten- derem, quibus modis aliquot illius u$itatiores tran$inuta- tiones in proportiones re$olvi queant, cum hæ, ut $upra monitum fuit, in Problematîs Geometricè re$olvendis ac in Theorematîs $olito more demon$trandis, concinniores $int judicandæ; præ$ertim ubi eadem æqualitas ad tres plure$ve dimen$iones a$cendit, atque idcirco illa cuique minùs obvia e$t, quâ ratione per Geometriæ Elementa $it explicanda.

Typus aliquot æquationum, $ecundùm Algebræ leges reductarum, & earundem in proportiones corre- $pondentes re$olutio; tam ad Problematum Re$olu- tiones Geometricas ex calculo eliciendas, quàm ad Theorematum Demon$trationes ex eodem compo- nendas, utilis.

_Reductiones Algebraïcæ_ # _Re$olutiones Geometricæ._ Si fuerit ax = bc: # erit ut a ad b, ita c ad x. _per_ 16 _$exti_. dividatur utrinque per a # vel permutatim fit x = {bc / a}. # ut a ad c, ita b ad x. Si $it ax 🜶 bx = cd: # erit ut a = b ad c, ita d ad x. _per_ 16 _$exti_. dividatur utrinque per a 🜶 b # vel permutatim fit x = {cd / a 🜶 b}. # ut a = b ad d, ita c ad x. [908]DE CONCINNANDIS Si $it ax = bc 🜶 dc: # erit ut a ad b 🜶 d, ita c ad x. _per 16_ _$exti_. dividatur utrinque per a # vel permutatim fit x = {bc 🜶 dc / a}. # ut a ad c, ita b 🜶 d ad x. Si $it ax 🜶 bx = cd 🜶 ed: # erit ut a 🜶 b ad c 🜶 e, ita d ad x. _per 16_ _$exti_. dividatur utrinque per a 🜶 b # vel permutatim fit x = {cd 🜶 ed / a 🜶 b}. # ut a 🜶 b ad d, ita c 🜶 e ad x. Si $it ax = bb - cc: # erit ut a ad b + c, ita b - c ad x. _per_ 16 _$exti_. dividatur utrinque per a # vel permutatim fit x = {bb - cc / a}. # ut a ad b - c, ita b + c ad x. Si $it ax = bb + bx: # erit ut a ad b, ita b + x ad x. _per_ 16 _$exti_. Vt $upra ad no- tam † auferatur utrinque bx # & dividendo _per_ 17 _quinti_. eritque ax - bx = bb. # ut a - b ad b, ita b ad x. dividatur utrinque per a - b fit x = {bb / a - b}. Si $it ax = bb - bx: # erit ut a ad b, ita b - x ad x. _per_ 16 _$exti_. addatur utrinque bx: # & componendo _per_ 18 _quinti_. eritque ax + bx = bb. # ut a + b ad b, ita b ad x. dividatur utrinque per a + b fit x = {bb / a + b}. Si $it ax - ac = bx: # erit ut a ad b, ita x ad x - c. _per 16_ _$exti._ addito utrinque ac # & dividendo _per_ 17 _quinti_. erit ax = bx + ac. # ut a - b ad b, ita c ad x - c. auferatur utrinque bx # & per compo$itionem rationis eritque ax - bx = ac. # contrariam _vide_ _Clavium_ _ad_ 18 _quinti_. dividatur utrinque per a - b # ut a - b ad a, ita c ad x. fit x = {ac / a - b}. Si $it ax - ac = bx + bc: # erit ut a ad b, ita x + c ad x - c. a. _per 16_ _$exti._ addito utrinque ac # & dividendo _per 17_ _quinti_. erit ax = bx + bc + ac. # ut a - b ad b, ita 2 c ad x - c. auferatur utrinque bx # Vbi liquet, etiam$i 4<_>tus hîc ter- eritque ax - bx = bc + ac. # minus proportionalis quantita- [909]DE MONSTRATIONIBVS. dividatur utrinque per a - b # tem quæ$itam x $eor$im non ex- fit x = {bc + ac / a - b}. # hibeat, ip$am tamen ex tribus # prioribus, qui quidem omnes $unt # cogniti, inveniri po$$e. Id quod # $imiliter de præcedenti ac $equen- # ti formula aliisque e$t intelligen- # dum. # At verò $i ip$a x quarto loco # $eparatim de$ideretur, licebit ul- # teriùs $ic argumentari. # a Haud $ecus, cum $it # ut a ad b, ita x + c ad x - c, # erit invertendo # _per Co-_ # _roll. 4_ # _quinti_. # ut b ad a, ita x - c ad x + c. # & per compo$itionem ratio- # nis contrariam # _vide_ # _Clavium_ # _ad 18_ # _quinti_. # ut b ad b + a, ita x - c ad 2 x. # Hinc cum a - b - b ....... b + a # $int 3 magnitudines ab una parte, # & 2 c - x - c ....... 2 x # tres aliæ ab altera parte, quæ bi- # næ in eadem $unt ratione, qua- # rumque proportio e$t ordinata: # erunt ip$æ quoque ex æquali- # _per 22_ # _quinti_. # tate in eadem ratione, hoc e$t, # a - b ad b + a, $icut 2 c ad 2 x $eu c ad x. _per 15_ _quinti_. Si $it ac + ax = bc - bx: # erit ut a ad b, ita c - x ad c + x. a _per_ 16 _$exti_. addito utrinque bx # & componendo _per_ 18 _quinti_. erit ac + ax + bx = bc. # ut a + b ad b, ita 2 c ad c + x. auferatur utrinque ac # Rur$us cum $it eritque ax + bx = bc - ac. # a ut a ad b, ita c - x ad c + x, dividatur utrinque per a + b # erit invertendo _per Co-_ _roll. 4_ _quinti_. fit x = {bc - ac / a + b}.ut b ad a, ita c + x ad c - x. # & per conver$ionem rationis _per_ Co- _roll._ 19 _quinti_. # ut b ad b - a, ita c + x ad 2 x. [910]DE CONCINNANDIS # Hinc cum a + b - b .... b - # $int 3 magnitudines ab una parte, # & 2 c - c + x .... 2 x # tres aliæ ab altera parte, quæ bi- # næ in eadem $unt ratione, qua- # rumque proportio e$t ordinata: # erunt ip$æ quoque ex æqualita- _per_ 22 _quinti_. # te in eadem ratione, hoc e$t, # a + b ad b - a, $icut 2 c ad 2 _x_ $eu c ad x. _per_ 15 _quinti_. Si $it ax + ac = bx - bc: # erit ut b ad a, ita x + c ad x - c.a _per_ 16 _$exti_. addito utrinque bc # & dividendo _per_ 17 _quinti_. erit ax + ac + bc = bx. # ut b - a ad a, ita 2 c ad x - c. auferatur utrinque ax # Rur$us cum $it eritque ac + bc = bx - ax. # a ut b ad a, ita x + c ad x - c, dividatur utrinque per b - a # erit invertendo _per Cor_. 4 _quinti_. fit {ac + bc / b - a} = x. # ut a ad b, ita x - c ad x + c. # & per compo$itionem rationis # contrariam _vide_ _Clavium_ _ad_ 18 _quinti_. # ut a ad a + b, ita x - c ad 2 x. # Hinc cum b - a - a ...... a + b # $int 3 magnitudines ab una parte, # & 2 c - x - c ...... 2 x, # tres aliæ ab altera parte, quæ bi- # næ in eadem $unt ratione, qua- # rumque proportio e$t ordinata: # erunt ip$æ quoque ex æqualita- _per_ 22 _quinti_. # te in eadem ratione, hoc e$t, # b - a ad a + b, $icut 2 c ad 2 x $eu c ad x. _per_ 15 Si $it ac - ax = bx + bc: # erit ut b ad a, ita c - x ad x + c.a _per_ 16 _$exti_. addito utrinque ax # & componendo _per_ 18 _quinti_. erit ac = bx + ax + bc. # ut b + a ad a, ita 2 c ad x + c. auferatur utrinque bc # Rur$us cum $it eritque ac - bc = bx + ax. # a ut b ad a, ita c - x ad x + c, dividatur utrinque per b + a # erit invertendo _per Cor_. 4 _quinti_. fit {ac - bc / b + a} = x # ut a ad b, ita x + c ad c - x. # & per conver$ionem rationis # ut a ad a - b, ita x + c ad 2 x. _per Cor_. 19 _quinti_. [911]DE MONSTRATIONIBVS. # Hinc cum b + a - a ..... a - b # $int 3 magnitudines ab una parte, # & 2 c - x + c ..... 2 x # tres aliæ ab altera parte, quæ bi- # næ in eadem $unt ratione, qua- # rumque proportio e$t ordinata: # erunt ip$æ quoque ex æquali- _per 22_ _quinti_. # tate in eadem ratione, hoc e$t, # b + a ad a - b, $icut 2 c ad 2 x $eu c ad x. _per 15_ _quinti._ Si $it ax - ac = bc - bx: # erit ut a ad b, ita c - x ad x - c. _per 16_ _$exti_. addito utrinque ac # Vnde concluditur c e$$e = x. erit ax = bc + ac - bx. # Nam minor e$$e non pote$t, addatur utrinque bx # quoniam componendo foret, _per 18_ _quinti_. eritque ax + bx = bc + ac. # ut a + b ad b, ita o ad x - c. quod dividatur utrinque per a + b # e$t ab$urdum. Similiter major fit x = c. # e$$e nequit, quandoquidem per # compo$itionem rationis con- # trariam foret ut a ad a + b, ita _vide_ _Clavium_ _ad_ 18 _quinti_. # c - x ad o. quod perinde ab$ur- # dum e$t. Nec aliter $e res habet # in $equenti formula. Si $it ac - ax = bx - bc: # erit ut a ad b, ita x - c ad c - x. _per 16_ _$exti_. addito utrinque ax # Vnde rur$us ut ante concludi- erit ac = ax + bx - bc. # tur c e$$e = x: cum nec major addatur utrinque bc # nec minor e$$e po$$it. eritque ac + bc = ax + bx. dividatur utrinque per a + b fit c = x.

Cum igitur in re$olvendo Problemate appareat, $up- ponendo illud ip $um ut jam factum, quo pacto quis argu- mentari po$$it, ut id quod in eo quæritur ex datis inve- niat: ritè me facturum judicavi, $i ulteriùs hîc o$tende- rem, quâr atione præcedentium reductionum ve$tigiis in- $i$tendo per illa eadem retrogradi liceat, ad æquationes propo$itas, quas ip$ius Problematis conditiones adim- plere $uppono, Geometricè componendas.

[912]DE CONCINNANDIS

Typus ve$tigiorum, juxta quæ æquationes $uperiùs reductæ ac re$olutæ rur$us componuntur, initium faciendo à fine reductionis & per eadem ve$ti- gia regrediendo; ad Compo$itiones Geo- metricas ex calculo eruendas utilis.

_Compo$itiones Algebr aïcæ_ # _Compo$itiones Geometricæ_ fit ax = bc. # erit ax = bc. _per_ 16 _$exti_. multiplicetur utrinque per a # facto rectangulo tum $ub extremis # tum $ub mediis Si fuerit x = {bc / a}: h.e., $i $it ut a ad b, ita c ad x; vel permutatim # a ad c, ita b ad x: fit ax 🜶 bx = cd. # erit ax 🜶 bx = cd. _per_ 16 _$exti_. multiplicetur utrinque per a 🜶 b # facto rectangulo tum $ub ex- # tremis tum $ub mediis Si $it x = {cd / a 🜶 b}: h.e., $i $it ut a 🜶 b, ad c, ita d ad x; vel permuta- # tim a 🜶 b ad d, ita c ad x: fit ax = bc 🜶 dc. # erit ax = bc 🜶 dc. _per_ 16 _$exti_. multiplicetur utrinque per a # facto rectangulo tum $ub extre- # mis tum $ub mediis Si $it x = {bc 🜶 dc / a}: h.e., $i $it ut a ad b 🜶 d, ita c ad x; vel permu- # tatim a ad c, ita b 🜶 d ad x: fit ax 🜶 bx = cd 🜶 ed. # erit ax 🜶 bx = cd 🜶 ed. _per_ 16 _$exti_. multiplicetur per a 🜶 b # facto rectangulo tum $ub extremis # tum $ub mediis Si $it x = {cd 🜶 ed / a 🜶 b}: h.e., $i $it ut a 🜶 b ad c 🜶 e, ita d ad x; vel # permutatim a 🜶 b ad d, ita c 🜶 e ad x: fit ax = bb - c c. # erit ax = bb - cc. _per_ 16 _$exti_. multiplicetur utrinque per a # facto rectangulo tum $ub extre- # mis tum $ub mediis Si $it x = {bb - cc / a}: h.e., $i $it ut a ad b + c, ita b - c ad x; vel # permutatim a ad b - c, ita b + x ad x: [913]DEMONSTRATIONIBVS. $it ax = bb + bx. # erit ax = bb + bx. _per_ 16. _$exti_. addatur utrinque b x # id e$t, reducendo proportionem # ad æqualitatem eritque ax - bx = b b. # ut a ad b, ita b + x ad x. multiplicetur utrinque per a - b # erit componendo _per_ 18 _quinti._ Si $it x = {bb / a - b}: hoc e$t, $i $it ut a - b ad b, ita b ad x: ‡ Vt $upra ad notam ‡ $it ax = bb - bx. # erit ax = bb - bx. _per_ 16 _$exti._ auferatur utrinque bx # id e$t, reducendo proportionem # ad æqualitatem eritque ax + bx = bb. # ut a ad b, ita b - x ad x. multiplicetur utrinque per a + b # erit dividendo _per_ 17 _quinti._ Si $it x = {bb / a + b}: hoc e$t, $i $it ut a + b ad b, ita b ad x: $it ax - ac = bx. # erit ax - ac = bx. _per_ 16 _$exti._ auferatur utrinque ac # id e$t, reducendo proportionem # ad æqualitatem eritque ax = bx + ac. # ut a ad b, ita x ad x - c. addatur utrinque b x # & componendo _per_ 18 _quinti._ erit ax - bx = ac. # ut a - b ad b, ita c ad x - c. multiplicato utrinque per a - b # erit per divi$ionem rationis contrariam _vide_ _Clavium_ _ad_ 17 _quinti._ Si $it x = {ac / a - b}: hoc e$t, $i $it ut a - b ad a, ita c ad x: # erit ax - ac = bx + bc. _per_ 16 _$exti._ # id e$t, reducendo proportionem # ad æqualitatem, # ut a ad b, ita x + cad x - c _per_ 18 _quinti._ # & componendo # ut a - b ad b, ita 2 c ad x - c. _vide_ _Clavium_ _ad_ 22. _quinti._ fit a x - ac = bx + bc. # vel, $umptis con$equentium $e- auferatur utrinque ac. # mi$$ibus, eritque ax = bx + bc + ac. # ut a - b ad 2b, ita 2c ad 2 x - 2c. addatur utrinque bx # id e$t, per divi$ionem rationis erit ax - bx = bc + ac. # contrariam, _vide_ _Clavium ad_ 17 _quinti._ [914]DE CONCINNANDIS multiplicato utrinque per a - b # ut a - b ad b + a, ita 2c ad 2x. # erit etiam _per_ 15 _quinti._ Si $it x = {bc + ac / a - b}: hoc e$t, $i $it ut a - b ad b + a, ita c ad x: # erit a c + a x = b c - b x. _per_ 16 _$exti._ # id e$t, reducendo proportionem # ad æqualitatem, # ut a ad b, ita c - x ad c + x. # & dividendo _per_ 17 _quinti._ # ut a + b ad b, ita 2c ad c + x. # vel, $umptis con$equentium $e- fit ac + ax = bc - bx. # mi$$ibus, _vide_ _Clavium_ _ad 22_ _quiniti._ au$eratur utrinque b x # ut a + b ad 2b, ita 2c ad 2 c + 2 x. eritque ac + ax + bx = bc. # id e$t, per compo$itionem ratio- addatur utrinque a c # nis contrariam, _vide_ _Clavium_ _ad_ 18 _quinti._ erit ax + bx = bc - ac. # ut a + b ad b - a, ita 2c ad 2x. multiplicato utrinque per a + b # erit etiam _per_ 15 _quinti._

Si $it x = {bc - ac / a + b}: hoc e$t, $i $it ut a + b ad b - a, ita c ad x: # erit ax + ac = bx - bc. _per_ 16 _$exti._ # id e$t, reducendo proportionem # ad æqualitatem, # ut b ad a, ita x + c ad x - c. # & componendo _per_ 18 _quinti._ # ut b - a ad a, ita 2c ad x - c. # vel, $umptis con$equentium $e- fit a x + ac = bx - bc. # mi$$ibus, _vide_ _Clavium_ _ad_ 22 _quinti._ auferatur utrinque b c. # ut b - a ad 2a, ita 2c ad 2x - 2c. eritque ax + ac + bc = bx. # id e$t, per divi$ionem rationis addatur utrinque a x # contrariam, _vide_ _ad_ 17 _quinti._ erit ac + bc = bx - ax. # ut b - a ad a + b, ita 2c ad 2x. multiplicato utrinque per b - a # erit etiam _per_ 15 _quinti._ Si $it {ac + bc / b - a} = x: hoc e$t, $i $it ut b - a ad a + b, ita c ad x: [915]DEMONSTRATIONIBVS. # erit ac - ax = bx + bc. _per_ 16 _$exti._ # id e$t, reducendo proportionem # ad æqualitatem # ut b ad a, ita c - x ad x + c. # & dividendo _per_ 17 _quinti._ # ut b + a ad a, ita 2c ad x + c. # vel, $umptis con$equentium $e- $it ac - ax = bx + bc. # mi$$ibus, _vide_ _Clavium_ _ad_ 22 _quinti._ au$eratur utrinque a x # ut b + a ad 2a, ita 2c ad 2 x + 2 c. eritque ac = bx + ax + bc. # id e$t, per compo$itionem ratio- addatur utrinque b c # nis contrariam, _vide_ _Clavium_ _ad_ 18 _quinti._ erit ac - bc = bx + ax. # ut b + a ad a - b, ita 2c ad 2x. multiplicato utrinque per b + a # erit etiam _per_ 15 _quinti._ Si $it {ac - bc / b + a} = x: hoc e$t, $i $it ut b + a ad a - b, ita c ad x: fit ax - ac = bc - bx. auferatur utrinque a c eritque ax = bc + ac - bx. auferatur utrinque b x erit ax + bx = bc + ac. multiplicato utrinque per a + b Si $it x = c: $eu, quod idem e$t, $i x $it ad c, $icut a + b ad a + b: fit a c - a x = b x - b c. auferatur utrinque a x eritque ac = ax + bx - bc. auferatur utrinque b c erit ac + bc = ax + bx. multiplicato utrinque per a + b Si $it c = x: $eu, quod idem e$t, $i c $it ad x, $icut a + b ad a + b:

Cum in duabus præcedentibus formulis non occurrat quâ viâ per proportionales, ut ante, ad æquationes priores pervenia- tur: licebit per æqualitatem procedere, æqualia per æqualia multiplicando, ac deinde ab æqualibus æqualia auferendo, omni- no ut in Compo$itionibus hi$ce Algebraïcis factum e$t.

[916]DE CONCINNANDIS PROBLEMA.

Datam rectam A B, utcunque $ectam in C, rur$us $ecare in D; ita ut rectangulum $ub A D, D C compre- hen$um $it æquale quadrato ex D B.

Series _Analy$eos_ $ive _Re$olutionis_.

Suppo$ito Problemate ut jam facto, voco A C. a C B. b & C D. x; eritque A D = a + x, & D B = b - x.

H G A C D K B I F E Deinde ut habeatur æquatio, Multiplico A D. a + x per D C $eu D E. # x Et $it rectangulum A D E F.
    ax + xx
. Similiter multiplico D B. b - x per D B $eu B G. b - x # - bx + xx # bb - bx Et $it quadratum D B G H. bb - 2bx + xx. Vnde talis exurgit æquatio a x + x x = b b - 2 b x + x x. Ad quam reducendam tollatur utrinque x x, eritque ax = bb - 2b x.

Deinde transferatur 2 b x ad alteram partem, ut incognitæ quantitates ab una parte habeantur, & cognitæ ab altera parte, & $it ax + 2bx = bb.

[917]DEMONSTRATIONIBVS.

Cujus utraque pars $i dividatur per a + 2b, invenietur x = {bb / a + 2b}. Hoc e$t, re$olutâ æqualitate in proportionem, erit ut a + 2b ad b, ita b ad x.

Id quod docet, ad $ecandam A B in D, qualis requiritur, pro- ducendam e$$e A B ad I, ita ut B I $it æqualis B C; ac deinde ad A I & I B vel B C in veniendam e$$e 3<_>tiam proportionalem, hoc e$t, ut A I $it ad I B vel B C, $icut B C ad C D.

Vt autem pateat demon$tratio, repetantur Analy$eos ve$tigia. Si enim per hæc ip$a regrediamur, incipiendo ab ejus fine & de$i- nendo ubi illa initium $ump$it, inventa $imul erit via à dato $eu conce$$o perveniendi ad quæ$itum. In quem igitur finem binas $equentes compo$itiones, quarum altera Algebræ, altera Geo- metriæ genuina e$t, ob oculos ponere vi$um fuit, adhibitâ utriu$- que calculi interpretatione $ive ad figuram relatione.

Compo$itio Algebr aïca. # Compo$itio Geometrica. Finis _Compo$itionis._ # ᆷ A D, C D vel A D E F # Et $it, per 3. 2<_>di, ax + xx = ᆷ A D, C D vel A D E F # ᆷ D B vel D B G H. # bb - 2 b x + xx. per 6. 2<_>di, _per_ 3 _$ecundi._ & fit ax + xx = □ D B vel D B G H. # □ C D vel D K # # Addatur utrinque x x bb - 2bx + xx. # ᆷ A C D ᆷ C B K _per_ 6 _$ecundi._ □ C D vel D K # erit, _per_ 16. 6<_>ti. ax = bb - 2bx. Addatur utrinque xx, # Id e$t, reducta proportione ad ᆷ A C, C D # æqualitatem, # AC CB BK KD vel CD eritque a x = # ut a ad b, ita b - 2x ad x. _per_ 5 _$ecundi._ (□ DB - □ C D vel DK) i.e., # Et, $umptis con$equentium $e- ᆷCBK # mi$$ibus, _vide Clavium ad 22 5.<_>ti.. _per_ 1 _$ecundi._ bb^d - 2bx. # AC CI BK KC ᆷCI, CD velᆷ CDI + □ CD # ut a ad 2 b, ita b - 2x ad 2x. _per_ 3 _$ecundi._ Auferatur utrinque 2bx, # Vnde dividendo erit, _per_ 17 _quinti_. ᆷAI, CD □ IB vel BC # AI IC BC 2 CD vel CK erit ax + 2bx = bb. # ut a + 2b ad 2b, ita b ad 2 x. _per_ 17 _$exti._ [918]DE CONCINNANDIS id e$t, reductâ proportione # $ive, $umptis con$equentium du- ad æqualitatem, # plis, _vide Clavium ad_ 22. _5<_>ti_. # AI IB BC CD Ex con$tructione e$t, # ut a + 2b ad b, ita b ad x. Principium _Compo$itionis._

Adapertâ itaque tum ad Con$tructionem tum ad Demon$tra- tionem viâ, licebit Problema con$truere atque dupliciter demon- $trare, ut $equitur.

Con$tructio.

Productâ A B ad I, donec BI $it æqualis B C. fiat ut A I ad I B vel B C, ita B C ad C D: dico rectangulum A D C $eu A D E F quadrato D B $eu D B G H æquale e$$e.

Demon$tratio.

Cum enim ex con$tructione A I $it ad IB vel B C, ut B C ad C D: erit rectangulum $ub extremis A I, C D, id e$t, re- _per_ 17 _$exti._ _per_ 1 _$ecundi._ ctangulum $ub A C, CD unà cum rectangulo $ub CI, CD, æ- quale quadrato mediæ I B vel B C. A quibus $i commune aufe- H G A C D K B I F E ratur rectangulum $ub C I, C D: erit reliquum rectangulum $ub AC, CD æquale B C quadrato, dempto eidem rectangulo $ub CI, CD, id e$t, rectangulo CDI unà cum quadrato CD. _ per_ 3 _$ecundi._ At cum dempto C D I rectangulo à quadrato C B vel B I re- _per_ 5 _$ecundi._ linquatur quadratum D B: patet dictum rectangulum A C D quadrato D B æquale e$$e minus quadrato C D. Hinc cum, $u- [919]DEMONSTRATIONIBVS. mendo C D & D K æquales, quadratum D B minus quadrato CD vel DK æquale $it rectangulo C B K: mani$e$tum e$t, $i _per_ 6 _$e-_ _cundi._ æqualibus hi$ce rectangulis A C D & C B K addatur commune quadratum C D vel D K, etiam totum toti æquale e$$e, id e$t, _per_ 3 _$ecundi._ rectangulum A D C $eu A D E F ip$i D B quadrato $eu D B G H. Quod erat faciendum.

_Vel $ic:_

Cum ex con$tructione $it ut A I ad I B, ita B C ad C D: erit quoque, $umptis con$equentium duplis, ut A I ad I C, ita B C _vide_ _Clavium_ _ad_ 22 _quinti._ ad 2 C D $eu CK; & dividendo ut A C ad C I, ita B K ad K C; id e$t, $umptis con$equentium $emi$$ibus. ut A C ad C B, ita BK ad K D vel C D. Æquale igitur e$t rectangulum $ub extre- _per_ 17 _quinti._ mis AC, CD rectangulo $ub mediis C B, B K. Quibus $i adda- _vide_ _Clavium_ _ad_ 22 _quinti._ tur commune quadratum C D vel D K, erit & totum toti æqua- le, id e$t, rectangulum A D C $eu A D E F ip$i quadrato D B $eu D B G H . Quod erat faciendum. _per_ 16 _$exti._

PROBLEMA. _per_ 3 _$ecundi._

Datâ rectâ A B utcunque $ectâ in C, erectâque ex _per_ 6 _$ecundi._ ejus termino B $uperip$a perpendiculari indefinitâ B D: ex altero ejus termino A rectam lineam ducere A D, huic occurrentem in D; ita ut ip$a æqualis $it rectis D B, B C $imul $umptis.

Series _Analy$eos._ D x A C b a B E F

Ponatur factum quod quæritur, $itque A B = a C B = b & B D = x: eritque A D = b + x.

Hinc cum angulus ad B $it rectus, erit quadra- _per_ 47 _primi._ tum ex A D æquale binis quadratis ex A B & B D.

[920]DE CONCINNANDIS Vnde talis re$ultat æquatio □ A D □ A B + □ B D bb + 2 bx + xx = aa + xx. Ad quam reducendam, tollatur utrinque x x, eritque bb + 2bx = aa.

Deinde transferatur bb ad alteram partem, ut incognita quan- titas ab una parte habeatur & reliquæ ab altera parte, & $it 2 bx = aa - bb.

Cujus utraque pars $i dividatur per 2b, obtinebitur x = {aa - bb / 2b}. Hoc e$t, re$olutâ æqualitate in proportionem, erit ut 2b ad a + b, ita a - b ad x.

Quod ip$um docet, ad Problema hoc $olvendum, prout BE in directum ip$ius A B $umpta e$t æqualis BC, opùs tantùm e$$e, ad CE, A E, & A Cinvenire 4<_>tam proportionalem B D.

Ad inveniendam autem demon$trationem, fiat repetitio ve$ti- giorum Analy$eos, incipiendo ab ejus $ine & per eadem ve$tigia progrediendo u$que ad ip$ius initium; ita videlicet, ut quod in Analy $i $eu Re$olutione addendum præcipitur, id in Synthe$i $eu Compo$itione $ubtrahatur, & contra: cum Analy$is & Synthe$is directè omnino $ibi invicem opponantur.

Finis _Compo$itionis._

Vnde & ip$æ rectæ F D & A D.

Æqualia igitur $unt □ F D & □ A D. _per_ 4 _$e-_ _cundi._ □ FB + 2ᆷFBD + □BD, vel □FD. □AB + □BD, vel □AD. _per_ 47 _primi._

Et $it bb + 2bx + xx = aa + xx. □BD

Rur$us addatur utrinque xx, _per_ 4 _$e-_ _cundi._ □FB + 2 ᆷFBD □AB . _per_ 6 _$e-_ _cundi._ eritque bb + 2bx = aa. □FB vel BC Addatur utrinque bb, ᆷCE, BD $eu 2 ᆷ FBD ᆷEAC. _per_ 16 _$exti._ erit 2bx = aa - bb [921]DEM ONSTRATIONIBVS. id e$t, reductâ proportione ad æqualitatem, $umptâque FB æquali B C, CE AE AC BD

Ex con$tructione e$t ut 2b ad a + b, ita a - b ad x.

Principium _Compo$itionis._

Inventâ igitur tum Con$tructione tum Compo$itione $ive De- mon$tratione, poterit Problema, neglecto jam arti$icio, quo utraque fuit inve$tigata, in hunc modum con$trui atque componi.

_Con$tructio_.

Productâ A B ad E, ut B E $it æqualis B C: fiat ut C E ad A E, ita A C ad BD, jungaturque A D. Dico hanc ip$is D B, BC $imul $umptis æqualem e$$e.

_Demon$tratio._

Etenim productâ D B ad F, ita ut B F $it æqualis B C, quo- niam per con$tructionem CE e$t ad A E, $icut A C ad B D: erit rectangu- _per_ 16 _$exti._ lum $ub extremis C E, BD, id e$t, duplum re- ctangulum F B D, æquale rectangulo $ub mediis E A, A C. Quibus $i addatur commune quadratum ex F B vel BC, erit etiam quadratum F B unà cum duplo rectangulo F B D D x A C a b B E F æquale quadrato ex A B . Quibus $i rur$us addatur commune _per_ 6 _$e-_ _cundi._ quadratum ex BD: erunt quoque bina quadrata ex F B, BD $i- mul cum duplo rectangulo F B D, id e$t , quadratum totius F D, _per_ 4 _$e-_ _cundi._ æqualia binis quadratis ex A B, B D, id e$t , æquale quadrato _per_ 47 _primi._ ex AD. Vnde & ip$æ rectæ F D & AD æquales erunt. Hinc cum FD æqualis $it ip$is DB, BC $imul $umptis, erit etiam A D ip$is DB, BC $imul $umptis æqualis. Quod erat faciendum.

[922]DE CONCINNANDIS THEOREMA.

Si in quadrante circuli A B C $umatur arcus quilibet BD minor quàm 45 gr. cujus duplus $it BE, eorumque tangentes BF, BG: erit ut quadratum radii AB minus quadrato BF ad duplum quadrati A B, ita BF ad BG.

Series _Analy$eos_.

E$to A B = a B F = x B G = y, eritque F G = y - x & A G = z.

G C H E F D A a B

Quoniam itaque arcus B E ip$ius B D duplus ponitur, ac proinde an- gulus BAG duplus anguli BAF: erit angulus ad A in triangulo ABG rectâ A F bifariam $ectus.

Vnde erit ut FG ad B F, ita A G ad A B _per_ 3 _$exti._ y - x - x - z/ # a.

Ideoque ᆷBF, A G æquale ᆷ<_>10 FG, AB _per_ 16 _$exti._ div. utrinque per x {xz = ay - ax. / fit z = {ay - ax / x}}

Hinc ductâ utrâque parte in $e quadratè, # # add # □AB. aa # □ A G, # # # □ BG. yy _per_ 47 _primi._ erit z z. = {aayy - 2aaxy + aaxx / xx} = # aa + yy = zz. mult. utrinque per xx # aayy - 2aaxy + aaxx = aaxx + xxyy toll. utrinque aaxx # aayy - 2aaxy = xxyy div. utrinque per y # aay - 2aax = xxy add. utrinque 2 aax # aay = 2 aax + xxy toll.utrinque xxy # aay - xxy = 2aax div. utrinque per aa - xx # fit y = {2aax / aa - xx}. □AB - □BF 2□AB BF BG

Hoc e$t, erit ut aa - xx ad 2 aa, ita x ad y. Vt proponebatur.

[923]DEMONSTRATIONIBVS.

Demon$trationis $eries eodem modo $e habet quo Analy$eos, cum utriu$que ve$tigia con$entiant, quibus ab hypothe$i ad quæ- $iti conclu$ionem perducimur. Vti hîc videre e$t.

Etenim cum $it _per_ 3 _$exti._ ut FG ad BF, ita AG ad AB: y - x —— x —— z/a erit quoque _per_ 16 _$exti._ ut □ FG ad □BF, ita □AG $eu □ AB + □ BG ad □AB yy - 2xy + xx —— xx —— zz, id e$t, aa + yy / aa. & dividendo _per_ 17 _quinti._ ut □FG - □ BF vel FH, id e$t, ᆷBGH # ad□BF, ita□BG ad □AB _per_ 6 _$ecundi._ yy - 2xy —— xx —— yy / aa. permutandoque _per_ 16 _quinti._ ut ᆷ BGH ad □ BG, vel ut HG ad GB, ita □ BF ad □ AB _per_ 1 _$exti._ y - 2x —— y —— xx / aa. Id e$t, in vertendo & per conver$ionem rationis , _per Cor,_ _4 quinti,_ _& per_ _Cor. 19_ _quinti._ ut □ AB ad □ AB - □BF, ita GB ad BH aa —— aa - xx —— y / 2x. & duplatis antecedentibus convertendoque _vide_ _Clavium_ _ad_ 22 _quinti._ ut □AB - □ BF ad 2 □ AB, ita B H ad 2 G B $eu BF ad BG aa - xx —— 2aa —————— x / y. Quod erat o$tendendum.

Quòd $i autem Algebræ ignaris $ive in inveniendi arte impe- _per_ 15 _quinti._ ritis ip$a demon$tratio $it exhibenda, poterit ea prætermi$$is jam hi$ce ve$tigiis $ic adhiberi.

Sumatur FH æqualis FB. Cum igitur in triangulo ABG an- _per_ 3 _$exti._ gulus ad A rectâ A F bifariam $ectus $it, erit ut FG ad BF, ita AG ad AB. Sed cum linearum proportionalium etiam propor- _per_ 22 _$exti._ tionalia $int quadrata, erit & ut quadratum F G ad quadratum BF, ita quadratum AG, id e$t, _per_ 47 _primi_, $umma quadrato- _per_ 17 _quinti._ rum AB, BG, ad quadratum A B. Et dividendo ut quadratum _per_ 6 _$ecundi._ FG minus quadrato BF vel FH, id e$t rectangulum BGH, ad quadratum BF, ita quadratum BG ad quadratum AB; per- _per_ 16 _quinti._ mutandoque ut rectangulum BGH ad quadratum BG $eu ut _per_ 1 _$exti._ HG ad GB, ita quadratum BF ad quadratum AB. Hoc e$t, [924]DE CONCINNANDIS invertendo & per conver$ionem rationis, ut quadratum A B ad _per Cor._ 4 _quinti,_ _& per_ _Cor._ 19 _quinti._ _vide Cla-_ _vium ad_ 22 _quinti._ _per_ 15 _quinti._ quadratum A B minus quadrato BF, ita GB ad BH; & dupla- tis antecedentibus convertendoque, ut quadratum AB minus quadrato BF ad duplum quadrati AB, ita BH ad duplum ip$ius G B $eu BF ad BG. Quod erat demon$trandum.

Hinc

Si, Tangens cuju$libet arcûs minoris quàm _45_ gr. du- „ catur in duplum Luadr atum Radii; à Quadr ato Radii aufer atur Tangentis quadr atum; Illud productum divi- datur per hoc re$iduum: Quotus erit T angens arcûs dupli.

Theorema hoc à Clari$$imo viro D. Ioanne Pellio excogitatum atque ingeniosè adhibitum pluribus modis demon$tratum repe- ritur in tractatu ejus de controver$iis, circa veram circuli men- $uram, inter ip$um & Clar. virum D. Chri$tianum Severini Lon- gomontanum ortis, ac anno 1647 in lucem editis.

THEOREMA.

Si fuerit triangulum ABC, cujus angulus ad B re- ctâ BD bifariam $it divi$us, & ex BC ab$cindatur BE æqualis AB, jungaturque AE, $ecans BD in F: dico, $i agatur EG parallela A C, occurrens ip$i BD in G, e$$e ut BG ad BD, ita AD ad DC, & AB ad BC; nec non DC bis e$$e ad exce$$um; quo DC $uperat AD, $icut BD ad DF.

Series _Analy$eos._

E$to BD = b AD = c DC = y & DF = z.

B G E F A D C

Quoniam itaque trian- gulorum ABF, EBF an- guli ad B ex hypothe$i $unt æquales, nec non latera AB, BF & EB, BF, quæ ip$os compre- hendunt, æqualia: erunt & anguli ad F æquales, id e$t recti, _per_ 4 _primi._ [925]DEMONSTRATIONIBVS. ba$isque AF ba$i FE æqualis. Porrò cum propter parallelas _per_ 29 _primi._ AC, GE anguli DAF, FEG in triangulis AFD, FGE æqua- les $int, ut & anguli ad verticem AFD & GFE, latusque AF _per_ 15 _primi._ lateri FE, ut o$ten$um e$t: erunt quoque reliqua latera AD, _per_ 26 _primi._ DF reliquis lateribus EG, GF æqualia. Hinc cum propter $i- militudinem triangulorum BGE, BDC, BG $it ad GE, id e$t, _per Cor._ 4 _quinti._ AD, $icut BD ad DC; nec non BG ad BE, id e$t AB $icut _per_ 16 _quinti._ BD ad BC: erit quoque permutando BG ad BD, $icut AD ad DC, & AB ad BC. Quod e$t primum.

Cæterum DC bis e$$e ad exce$$um, quo DC $uperat AD, $icut BD ad DF: ita patet.

E$t enim, ut BG ad BD, ita AD ad DC # b-zz—b———c / y. Ideoque ᄆ BG, DC = ᄆ<_>10 BD, AD. _per_ 16 _$exti._ # by-2yz= bc. add. utrinque 2 yz # by = 2 yz + bc toll. utrinque by = 2 yz + bc # by - bc = 2 yz div. utrinque per 2 y # fit {by-bc / 2y} = z Hoc e$t, erit ut # 2 DC DC-AD BD DF # 2 y ad y-c, ita b ad z. Quod e$t $ecundum.

Veletiam, hoc modo:

Etenim cum $it ut BG ad BD, ita AD ad DC # b-2z——b——c / y. erit invertendo _per Cor._ 4 _quinti._ # ut DC ad AD, ita BD ad BG # y——c———b / b-2z. _per Cor._ 19 _quinti._ & per conver$ionem rationis # ut DC ad DC-AD, ita BD ad DG # y——y-c———b / 2z. id e$t, duplatis antecedentibus, _vide_ _Clavium_ _ad_ 22 _quinti._ # ut 2DC ad DC-AD, ita 2 BD ad DG $eu BD ad DF # 2y —— y - c ——————— b / z. [926]DE CONCINNANDIS

Ex his facile e$t, cognitis AD, DB, & DC, invenire DF.

Si enim, exempli gratiâ, AD $it 39, DB 45, & DC 325: fiat ut 2 DC 650 ad DC- AD 286, ita DB 45, ad DF 19{4/5}.

THEOREMA.

Ii$dem po$itis, dico rectangulum ADC unà cum quadrato DB æquale e$$e rectangulo ABC.

Series _Analy$eos._ E$to A B = a # BD = b # AD = c # BC = x # DC = y & DF = z.

Etenim cum 2 ᄆ BDF $it = □ AD + □DB-□AB, _per_ 13 _$ecundi_. id e$t, {2bz = cc+bb-aa:} erit, dividendo utrinque per 2b, z = {cc+bb-aa / 2b}.

Vnde cum per antec. theorema inventum quoq;$it {by-bc / 2y} = z: erit {cc + bb-aa / b} = {by-bc / y} # ccy+bby-aay=bby-bbc # ccy+bby=aay+bby-bbc # ccy=aay-bbc # ccy+bbc=aay # ccy+bbc=acx # ᄆADC+□DB ᄆABC

Ex demon$tratis in antec. Theoremate vel 3^tia _Sexti_ e$t ut AD ad DC, ita AB ad BC {c——y——a / x.} ac proinde _per 16 $exti_ ᄆAD, BC=ᄆAB, DC cx = ay.

divi$o utroque denomina- tore per 2, in$tituatur multiplicatio per crucem add. utrinque aay

toll.utrinque bby

add. utrinque bbc

loco ay $ub$tit. cx

div.utrinque per c

Et fit cy + bb = ax. Quod erat propo$itum.

Quo autem pacto in adæquatione hac re$olvenda argumen- tandum $it, ut $equendo ve$tigia allatæ reductionis, quæ ob $u- periorem multiplicationem per crucem propriè Algebraïca e$t, [927]DEMONSTRATIONIBVS. quæ$itum Theorematis Geometricè concludatur, $equens ter- minorum di$po$itio docebit.

Ex præcedenti Theoremate e$t ut 2 DC ad DC-AD, ita BD ad DF 2y———y-c———b / z. ac proinde 2 ᄆCDF æqual. ᄆBDC-ᄆADB _per_ 16 _$exti._ α 2yz = by-bc.

Deinde e$t, ut BD ad DC, ita 2 ᄆ BDF ad 2 ᄆ CDF. a$- _per_ 1 _$exti._ b——y———2bz / 2yz. $umptâ $c. com. alt. 2 DF, id e$t, 2z. _per_ 13 _$ecundi._

Hinc cum 2ᄆBDF æqu. □AD + □DB-□AB, & α2ᄆCDF æqu. ᄆBDC-ᄆADB: 2bz = cc+bb-aa, & 2yz = by-bc: erit ut BD ad DC, $eu □BD ad ᄆ BDC, a$$um- ptâ com. altit. BD, id e$t, _b_. bb-by ita □AD+□DB-□AB ad ᄆBDC-ᄆADB. cc+bb-aa———by-bc ideoque _per_ 19 _quinti._ & reliq. □AB-□AD ad rel. ᄆADB, ut totum ad totum $eu BD ad DC. aa-cc————bc————————b / y.

Facile hîc e$$et quæ$itum Propo$itionis concludere, re- vocando hanc proportionem ad æqualitatem, & deinde in locum a y $ub$tituendo c x. Sed quoniam $ic ad $olida a$cenditur, de quibus in po$terioribus Elementorum li- bris agitur, qui ob difficultatem $uam magis præteriri quàm pro Elementis Geometriæ addi$ci $olent, poteri- mus ii$dem $epo$itis in quæ$iti conclu$ionem $ic ulteriùs argumentari.

Sed ut BD e$t ad DC, ita quoque e$t ᄆADB ad ᄆADC; a$$um- ptâ com. altit. AD $eu _c_. b———y———————bc / cy; & ut BD ad AD, ita quoque e$t ᄆ ADB ad □AD; & , a$$um- ptâ com. altit. AD $eu _c_. b———c———————bc / cc a$$um- ptâ com. altit. BD $eu _b_ □ BD ad ᄆADB $eu bb ad bc.

[928]DE CONCINNANDIS

Eruntitaque □AB-□AD, ᄆADB, & □AD tres magnitudines aa-cc——bc......cc ab una parte; & □BD, ᄆADB, & ᄆ ADC tres aliæ ab altera bb.......bc——cy parte, quæ binæ $umptæ in ea- dem $unt ratio- ne, quarum- que proportio e$t perturbata: _per_ 23 _quinti_. quare etiam ex æqualitate proportionales erunt, id e$t, □AB - □ AD ad □ AD, $icut □ BD ad ᄆ ADC. aa-cc———cc———bb / cy.

Et componendo.

□ AB ad □AD, $icut □ BD+ᄆADC ad ᄆADC _per_ 18 _quinti._ aa——cc—————bb+cy / cy.

Permutandoque □AB ad □BD+ᄆADC, $icut □AD ad ᄆADC $eu _per_ 16 _quinti._ aa———bb+cy————cc / cy.

AD ad DC, id e$t, c ad y.

Sed ut AD ad DC, ita e$t quoque AB ad BC, $eu , □ AB _per_ 1 _$exti._ relictâ $c. com. altit. AD $eu _c_. c——y——————a / x. ad ᄆ ABC, id e$t, aa ad ax.

Vnde erit ut □ AB ad □ BD + ᄆ ADC, ita □AB ad ᄆ ABC. _per_ _antec_. _Theore-_ _ma vel 3_ _$exti_. aa———bb+cy———aa / ax.

Æqualia igitur $unt □BD+ᄆADC & ᄆABC. bb+cy = ax. Quod erat o$tendendum. a$$um- ptâ com. altit. AB $eu _a_.

Idem quoque aliter à nobis demon$tratum reperitur Prop<_>ne _per 9 _quinti_. 20<_>mà $ecundæ partis prioris tractatus Exercitationum no$trarum Mathematicarum; ac præterea etiam adhuc aliter ab aliis.

[929]DEMONSTRATIONIBVS.

Alia pr æcedentis Theorematis Analy$is, $upponendo tan- tùm 26 & 47 Propo$itiones primi libri Euclidis.

B G F A E D C

Demi$$is ex D $uper AB, BC, perpendicularibus DF, DG, patet, ob angulum ABC rectâ BD bifariam divi$um, ip$as DF & DG, ut & FB & BG _per 16 primi_ e$$e æquales. Deinde e$to etiam BE per- pendicularis ad AC, $itque AB = a BD = b AD = c BC = x DC = y

FB vel BG = t, eritque AF = a-t, & GC = x-t. & ED = v, eritque AE = c-v, & EC = y+v.

# _per 47 primi._ Subtr. □AD. cc # Subtr. bb. □BD # □AF. aa-2 at+tt # tt. □FB # □ FD. cc-aa+2 at-tt = bb-tt. □ FD # 2 ᄆ ABF □AB+□BD-□AD # 2 at = aa+bb-cc^* # # fit t = {aa+bb-cc / 2a}.

dele utrinque tt, & # transfer cc & a æ

div. utrinque per 2 a

Sed t in aliis quoque terminis inveniri pote$t, quærendo eam per 3 latera trianguli DBC, hoc pacto:

[930]DE CONCINNANDIS _per 47 primi._ Subtr. □ DC. yy # Subtr. # bb. □BD # □GC. xx-2 xt+tt # tt.□BG # □DG. yy-xx+2xt-tt = bb-tt. □DG # 2ᄆCBG □BC+□BD-□DC # 2 xt = xx+bb-yy^* # # fit t = {xx+bb-yy / 2x}.

del. utrinque tt, &

transf. yy & xx

div. utrinque per 2 x

Sive igitur quæratur t per 3<_>a latera Δ<_>li ABD, $ive per 3<_>a late- ra Δ<_>li DBC, elucet utique inde<_>* Propo$itio 13 $ecundi libri Euclidis, ac præterea quomodo hæc ip$a adhibenda $it ad FB vel B G inveniendam.

Erit itaque # {aa+bb-cc / a} = {xx+bb-yy / x}. #
    aax+bbx-ccx=axx+abb-ayy
#
    bbx-abb=axx-ayy+ccx-aax
# eritque bb={axx-ayy+ccx-aax/x-a.
Quæratur jam v per 3<_>a latera trianguli ABD # _per 47 primi._ Subtr. # □ AB. aa # Subtr. # bb. □BD # □AE. cc-2 cv+vv # vv. □ ED # □EB. aa-cc+2 cv-vv = bb-vv. □ EB # # 2 cv = bb + cc-aa # # fit v = {bb+cc-aa / 2c}.

divi$o utroque denominatore per 2, in- $tituatur multiplicatio per crucem

transf. quantitates, ut, quæ in bb ductæ $unt ab una parte habeantur

div. utrinque per x-a

del. utrinque vv, & transf. aa & cc

div. utrinque per 2c

Sed v quoque in aliis terminis inveniri pote$t, quærendo eam per 3<_>a latera trianguli DBC, hoc pacto:

[931]DEMONSTRATIONIBVS. # per 47 primi Subtr. # □BD.bb # Subtr. # xx. □BC # □ED. vv # # yy+2yv+vv. # □ EC # □ EB. bb-vv = xx-yy-2yv-vv # □ EB # 2ᄆCDE □BC-□DC-□BD # 2 yv = xx-yy-bb + # fit v = {xx-yy-bb/2y}

del. utrinque vv, & transf. bb & 2yv

div. urinque per 2 y

Quærendo itaque v per 3<_>a latera Δ<_>li DBC, emanat hinc Prop. 12 $ecundi libri Euclidis, ac præterea quomodo hæc ip$a debeat adhiberi ut inveniatur ED.

Quare erit

# {bb+cc-aa/c} = {xx-yy-bb/y} # bby+ccy-aay=cxx-cyy-cbb # bby+cbb=cxx+aay-cyy-ccy # & fit bb = {cxx+aay-cyy-ccy / y+c}.

divi$o utroque denominatore per 2, in$tituatur multiplicatio per crucem

transf. quantitates, ut, quæ in bb ductæ $unt, ab una parte habeantur

div. utrinque per y + c

Dupliciter igitur invento bb, habebitur æquatio inter {axx-ayy+ccx-aax / x-a} & {cxx+aay-cyy-ccy / y+c}. mult. per crucem axxy-a y^3 + ccxy - aaxy + acxx - acyy + c^3 x - aacx = c x^3 + aaxy - cxyy - ccxy - acxx - a^3 y + acyy + accy tran$po$itis tran$ponendis, fit 2 acxx + cxyy + c^3 x - cx^3 - aacx + 2 ccxy = 2 aaxy + ay^3 + accy - axxy - a^3 y + 2 accy div. utrinque per 2 ax + yy + cc - xx - aa + 2cy. AD DC AB BC eritque c x = ay. Hoc e$t, erit ut c ad y, ita a ad x. ac proinde x = {ay / c}, & {cx / a} = y. Quæ tertia e$t Propo$itio li- bri $exti Euclidis.

[932]DE CONCINNANDIS

Hinc exi$tente bb = {axx - ayy + ccx - aax/x - a}, $i in locum ay $ub$tituatur cx & vice versâ: habebitur bb = {axx-cxy+cay-aax / x-a}, ᄆADC + □DB ᄆABC id e$t, bb = ax - cy; $eu, quod codem recidit, cy + bb = ax. Omnino ut in antecedenti Theoremate. Vnde facile e$t, cogni- tis AB, BC, AD, & DC, invenire BD.

Quòd $i autem, exi$tente bb = ax - cy. pro x $cribatur {ay / c} fiet bb = {aay / c} - cy vel bbc = aay - ccy. id e$t, dividendo utrinque per aa - cc, erit {bbc / aa-cc} = y. Vel, re$olvendo æqua- □AB-□AD □BD AD DC litatem in proportionem, erit ut aa-cc ad bb, ita c ad y. Simi- liter, $i pro y $cribatur {cx / a}, erit bb=ax-{ccx / a} vel bba=aax-ccx. id e$t, dividendo utrinque per aa-cc, erit {bba / aa-cc} = x. Vel, □AB-□AD re$olvendo æqualitatem in proportionem, erit ut aa-cc ad □BD AB BC bb, ita a ad x. Quæ quidem in$uper o$tendunt, quo pacto ex tribus lateribus Δ<_>li ABD inveniri po$$int BC & DC.

Atque ita con$t at, $i ad præcedentis Theorematis in- ve$tigationem duntaxat adhibeantur 26 & 47 Propo$i- tiones primi libri Euclidis, quâr atione ex calculo non modò idem Theorema emanet, verùm etiam Propo$itio 12 & 13 $ecundi libri, 3<_>tia $exti, aliæque propo$itiones, in Eu- clide non extantes, quæ triangulum concernunt, cujus an- gulus bifariam e$t divi$us.

Cæterum calculum hunc multò prolixiorem e$$e calculo antecedentis Theorematis nemini (ut opinor) mirum vi- deri debet, cum ad illud indagandum $uppo$uerimus Theorema, quod ei immediatè præcedit, tum etiam Prop. 12 aut 13 $ecundi: $iquidem rationes, quæ in iis compro- bandis cunctæ ac $ingulæ $unt per pendendæ, illis $ic jam præ$uppo$itis omnino prætermittuntur; quæ alioquin, $i [933]DEMONSTRATIONIBVS. rem ip$am penitiùs in$picere atque à primis velut prin- cipiis, (quemadmodum in Algebr a pr æ$ertim fieri $olet,) deducere velimus, longâ $erie forent $pectandæ. Luæ qui- dem hîc refero, ut quilibet intelligat, nonnullos reperiri, etiam in Mathematicis haud leviter ver $atos, qui vi- dentes huju$modi calculum $æpenumero valde prolixum evadere, plurimi$ve terminis con$tantem, demon$tratio- nes Geometricas ei longè præferunt, non animadverten- tes eju$dem beneficio elici Theoremata, quibus ad id con- catenatim utuntur. Exi$timantes præterea Algebr am vel hoc nomine non magni faciendam e$$e, quòd $olummo- do circa æquationes ver $etur ac ea$dem continuè re$pi- ciat, quod $anè ego maximi momenti judicaverim, quip- pe harum ope infinita genera Problematum pro uno ge- nere Problematum haberi queunt, ac demum quicquid in univer $a Mathe$i ar duum $eu difficile occurrit, id omne per æquationem ab $que ulla ambage & verborum invo- lucris quàm $imp lic i$$ime pote$t explicari.

PROBLEMA.

Datis po$itione duabus rectis lineis parallelis AB, CD, & in iis duobus punctis A & E: è puncto F extra ip$as dato rectam lineam ducere FBD, quæ à po$itione datis ab$cindat rectas AB, ED, datam inter $e ratio- nem habentes AF ad CG, $eu a ad d.

F A B G H C F. D

Series _Re$olutionis_.

Ponatur factum, quod quæ- ritur, hoc e$t, $it AB ad ED, ut a ad d, $itque AF = a CF = b CE = c & AB = x.

[934]DE CONCINNANDIS

Hinc ut AF ad CG, ita AB ad 4<_>tam $eu ED a——d——x/ {dx / a}

Sed ex $imilitudine Δ<_>lorum AFB & CFD e$t quoque ut AF ad AB, ita CF add. CE. c a——x——b/ad

    CD.c+{dx / a}
Quare erit _per 16 $exti_ ᄆ AF, CD ᄆAB, CF ac+dx = bx. Transferatur dx ad alteram partem, ut incognitæ quantitates ab una parte habeantur eritque ac = bx-dx. Dividatur jam utraque pars per b-d & fit x = {ac / b-d}. Hoc e$t, re$olutâ æqualitate in propor- tionem, erit ut b-d ad c, ita a ad x.

Id quod arguit, ad Problema hoc $olvendum, $tatuendum e$$e ut GF ad CE, ita AF ad AB. Vtautem ip$um componatur, repetantur Re$olutionis ve$tigia & ab ejus fine per eadem redea- tur ad id unde initium cepit. Quemadmodum $uperiùs jam $æ- piùs mon$tratum fuit, atque etiam hîc videre e$t, præmittendo priùs Con$tructionem, quæ $ic $e habet.

Con$tructio.

Ductâ GH parallelâ AB vel CD ac æquali CE, agatur ex F per H recta FHD, $ecans AB, CD in B & D: dico AB ad ED e$$e, $icut AF ad CG, $eu a ad d.

Finis _Compo$itionis_.

AF CG AB ED. Vnde _per 16 $exti_ erit, ut a ad d, ita x ad f. ᄆ AF, ED ᄆCG, AB erit $imiliter af = dx. ᄆ AF, CE Hinc dempto utrinque communi ac, [935]DEMONSTRATIONIBVS. ᄆAF, CE+ᄆAF, ED ᄆAF, CE+ᄆCG, AB. Quare erit etiam ac + af = ac + dx. ᄆCF, AB ᄆAF, CE+ᄆCG,AB. Erat autem & b x = a c + d x. ᄆCF, AB ᄆAF, CD, $eu, ᄆAF, CE+ᄆAF, ED. Quare _per_ 16 _$exti_ erit bx = ac + af. AF AB CF CD eritque ex $imilitudine Δ<_>lorum AFB, & CFD, ut a ad x, ita b ad c+f. E$to jam ED = f, ᄆCF, AB ᄆAF, CE+ᄆCG, AB. eritque b x = a c + d x. ᄆCG, AB Addatur utrinque d x, ᄆGF, AB $eu ᄆCF, AB-ᄆCG, AB ᄆAF, CE. erit _per_ 16 _$exti_ b x - d x = a c id e$t, reductâ proportione ad æqualitatem, GF GH vel CE AF AB

Ex con$tructione e$t, ut b-d ad c, ita a ad x:

Principium _Compo$itionis._

Relictis igitur hi$ce ve$tigiis demon$tratio ei$dem $uper$tru- cta erit talis.

Demon$tratio.

Quoniam itaque ex con$tructione GF e$t ad GH vel CE, $icut AF ad AB: erit rectangulum $ub extremis GF, AB _per_ 16 _$exti._ æquale rectangulo $ub mediis AF, CE. Quibus $i addatur com- mune rectangulum $ub CG, AB, erit rectangulum $ub tota _per_ 1 _$e-_ _cundi._ CF & AB æquale duobus rectangulis $ub AF, CE & $ub CG, AB. Porrò, quoniam ex $imilitudine triangulorum AFB & CFD, AF e$t ad AB, $icut CF ad CD: erit rectangulum _per_ 16 _$exti._ $ub mediis CF, AB æquale rectangulo $ub extremis, AF, CD. hoc e$t, æquale duobus rectangulis $ub AF, CE & $ub AF, _per_ 1 _$e- _cundi_. ED. Erat autem quoque rectangulum $ub CF, AB æquale duo- [936]DE CONCINNANDIS bus rectangulis $ub AF, CE & $ub CG, AB. Æqualia igitur erunt bina rectangula $ub AF, CE & $ub AF, ED binis rectan- gulis $ub AF, CE & $ub CG, AB. A quibus $i commune au- feratur rectangulum $ub AF, CE, erit etiam reliquum rectan- gulum $ub AF, ED æquale reliquo rectangulo $ub CG, AB. Vnde ut AF ad CG, ita AB ad ED. Quod erat faciendum.

Hactenus quæ præce$$erunt Problemata & Theore- _per_ 16 _$exti_. mata i$tius natur æ cen$eri po$$unt, quorum difficult as in demon$trationibus ex calculi ve$tigiis eliciendis potiùs quàm in ii$dem per Algebram $olvendis & o$tendendis con$i$tere judicari debet. Etenim cum in Algebra Pro- blemate aut Theoremate ad Æquationem perducto hæc $ecundùm certas regulas reducatur re$olvaturque, at ve- rò demon$tratioGeometrica, quæ ex eorum calculo depro- menda e$t, non $emper ei$dem legibus $it obnoxia, $ed di- ver $imodè prout requiritur, immut and a veniat, ut ip $a commodè feliciter que per Geometriæ Elementa explice- tur: vi$um nobis fuit hîc con$equenter illius contrarium in adductis aliquot exemplis patefacere, utpote in quibus pr æcipua difficult as in ip $orum per Algebram enodatio- ne $ita e$$e appareat. In quem finem duas primùm Luæ- $tiones Arithmeticas in medium afferam, ut, ip$is benefi- cio calculi hujus Geometriæ $olutis, cuique fiat manife- $tum, quo pacto illius ignari deinde ad ea$dem $olvendas ratiocinari po$$int, vulgaribus tantùm Arit hmetices re- gulis in$tructi. Luibus aliquot Luæ$tiones Geometricas e- ju$dem generis $ubjuncturus $um, quò $imul con$tet pluri- mas etiam tales reperiri, po$t quarum $olutionem Alge- braïcam ultrò velut $e$e offert $olutio ip$arum Geome- trica, ita, ut quod illius demon$trationem in$uper concer- nit Geometriæ Elementa jam edoctos non effugiat.

QVÆSTIO.

O Enopola duplex habet vinum, unius 8 $tufris, alte- _Luæ$tio_ _44 primæ_ _partis libri_ _primi_ rius 14 $tufris con$tat cantharus. Vult autem mixtionem _Exercita-_ [937]DEMONSTRATIONIBVS. facere, it a ut dolium vini vendere po$$it 35 florenis. Luæ- _tionem no-_ _$trarum_ _Mathe-_ _matica-_ _rum._ ritur, quot cantharos utriu$que ad hanc mixtionem fa- ciendam $umere debeat?

Ponatur eum debere $umere x cantharos primi 8 $tufr. $eu a, & y cantharos $ecundi 14 $tu$r. $eu b.

Deinde $upponendo dolium continere 80 cantharos $eu c, & pretium 35 flor. vel 700 $tufrorum, quo ip$um vendi debet, vocari d: erit {x + y = c / & x = c - y}.

Quæratur jam quanti con$tent canthari utriu$que vini, quo dolium impleri debet: dicendo

Canth. _con$tat_ $tufr., _quanti con$tabunt_ Canth. # $tufr. I ——— a —————— x / # facit a x. con$tant # canthari primi # vini, in dolium # infundendi Canth. _con$tat_ $tufr., _quanti con$tabunt_ Canth. # $tufr. I ——— b —————— y / # facit by. con$tant # canthari $ecundi # vini, in dolium # infundendi # - $tufr. # eritque $umma ax + by = d. # ax = d - by # fit x = {d - b y / a}. Erat autem & x = c - y. Quare erit c - y = {d - b y / a} # ac - ay = d - by # by - ay = d - ac # & fit y = {d - ac / b - a} vel {Id - Iac / b - a}. Id e$t, erit ut # # b - a ad1, ita d - ac ady.

transf. by in alt. part.

divid. utrinque per a

mult. utrinque per a

transf. quantitates, ut quæ in y ductæ $unt unam te- neant æquationis partem

div. utrinque per b - a

[938]DE CONCINNANDIS

Quæ$tione hâc ita re$olutâ, ut con$tet, quo pacto in quæ$iti inventionem circa hæc facienda ratiocinari liceat, in$piciatur $e- quens illorum interpretatio.

Mult. c. 80 Canth. $eu, dolium \\ per a. 8 $tufr. \\ — # Subtr. \\ Ex d. 700 $tufr. con$tat dolium plenum \\ vino 8 & 14 $tufrorum fiunt ac. 640 $tufr. . . . . . . . ac. 640 $tufr. con$tat dolium ple- \\ num vino 8 $tufro- \\ rum. # Relinq. d-ac. 60 $tufri, quibus dolium plus \\ con$tat impletum vino 8 $tufr. & \\ 14 $tufrorum, quàm plenum $olo \\ vino 8 $tufrorum: vel etiam, qui- bus canthari 14 $tufrorum in do- lio contenti cariores $unt cantha- ris 8 $tufrorum, illorum loco $umptis. $tufr. # # # $ubtr. Ex b. 14 $ubtr. a. 8 # Canth. # c. 80 Canth. dolii b-a 6 $tufr. -I-d-ac. 60 $tufr./facit {Id-Iac / b-a} $eu 10 canth. 14 $tu- differentia pre- \\ tii unius can- \\ thari # differentia pre- \\ tii cantharorum \\ in dolio # rel.
    c-y. 70
# frorum = y \\ canth. 8 $tu- \\ frorum = x.
Qvæstio.

Ancilla forum petit, habens 9{1/2} $tufros, ut iis poma _Quæ$tio_ _46 primæ_ _partis libri_ _primi_ _Exercita-_ _tionum_ _no$trarum_ _Mathe-_ _matica-_ _@um._ & pira emat; ubi veniens, 10 poma ip$i offeruntur 1 $tufr. & 25 pira 2 $tufris. Quæritur, $i utriu$que fructus $imul 100 habere velit, quot poma & pira $eor$im acci- pere debeat?

Ponatur ancillam debere accipere x poma, unde cum utriu$- que $ructus 100 $eu a $imul pro 9{1/2} $tu$r. $eu b habere velit, $equi- tur ip$am recipere debere a - x pira.

Hinc cum 10 poma $eu c offerantur 1 $tufro $eu d, & 25 pira $eu e $tufris 2 $eu f, quæratur quanti jam con$tent a$$umpta x poma, & a-x pira.

[939]DEMONSTRATIONIBVS.

Dicendo: Poma _con$tant_ $tufr., _quanti con$tabunt_ Poma $tufr. c ——— d ———————— x/facit {dx / c}. con$tant poma $umenda Pira _con$tant_ $tu$r., _quanti con$tabunt_ Pira e ——— f —————— a-x/ facit. {fa-fx / e}. con$tant pira $u- menda

# - $tufr. eritque $umma # {dex + cfa - cfx / ce} = b. dex + cfa - cfx = cbe dex - cfx = cbe - cfa & $it x = {cbe - cfa / de - cf}.

mult. utrinque per ce

transf. cf a ad alt. partem

div. utrinque per de - cf

Ad $ractionis hujus re$olutionem, $iat ut c ad d, ita e ad quar- tam, quæ vocetur g: eritque c g = d e. Vnde pro x = {cbe - cfa / de - cf} $cribi poterit x = {cbe - cfa / cg - cf} vel {be - fa / g - f}. Deinde fiat ut e ad f, ita a ad 4<_>tam, quæ vocetur h: eritque eh = fa; ita ut pro x = {be - fa / g - f} $cribi po$$it x = {be - eh / g - f}. Hinc $i demum fiat, ut g - f ad e, ita b - h ad 4<_>tam, erit ea = x, quantitati quæ$itæ $umendorum po- morum.

Quæ itaque ad quæ$tionis $olutionem citra Algebram $equen- ti modo argumentandum e$$e inferunt Poma $tufr. Poma c d e g 10——1——25 / facit 2{1/2} $tufr. con$tant 25 Poma. # $ubtr. f. 2 $tufr. pretium 25 pirorum. Relinq. g-f. {1/2} $tu$r. quo 25 poma cariora $unt 25 piris, Pira $tu$r. Pira Subtr. e f a b. 9.{1/2} $tufr. con$tant 100 poma & pira $imul 25——2——100/facit h. 8 $tufr. con$tant 100 pira # relinq. b-

    b. 1{1/2}
$tufri, quibus 100 poma & # pira $imul cariora $unt 100 piris, vel etiam, [940]DE CONCINNANDIS # quibus poma in centenario contenta cario- # ra $unt piris eorum loco $umptis. $tufr. differ. Poma $tufr. differ. Subtr. g - f e b-b a. 100 {1/2} ——— 25 ——— 1{1/2}/ facit x. 75 poma # & a - x. 25 pira.

PROBLEMA.

Metiri altitudinem turris AB, ut & di$tantiam AC, beneficio duorum baculorum CD, EF, datis GD = a, CE = b, & HF = c.

B D I K F L G H A C E

E$to A C = x, & A B = y. Series _Analy$eos._

Ductâ IF parallelâ AE, erit propter $imilitudinem ∆<_>rum ABF & GDF ut AB ad IF vel AE, ita GD ad KF vel CE. y ——— x + b ——— a / b. Ac proinde per 16 $exti by = ax + ab.

Eodem modo, erit propter $imilitudinem ∆<_>rum BDG & BFH ut BD ad BF, $ive IK ad IF hoe e$t, AC ad AE, ita GD ad HF. x——x+b——a/ c. [941]DEMONSTRATIONIBVS. Adeoque per 16 $exti cx = ax + ab. Auferatur utrinque ax, & $it cx - ax = ab. Dividatur jam utraque pars per c-a, eritque x = {ab / c-a}. Hoc e$t, re$olvendo æqualita- tem in proportionem, erit ut c - a ad a, ita b ad x.

Iam cum eidem æqualia inter $e quoque $int æqualia erit by = cx. Hoc e$t, erit ut b ad c, ita x ad y.

Quod $i autem invenire lubeat y, non inventâ priùs x, $ubro- getur in hujus locum in æquatione ultimò hîc inventâ valor ejus inventus {ab / c-a}, fietque by = {abc / c-a}.

Vbi, $i utrin que dividatur per b, invenietur y = {ac / c - a}. Quæ quidem æqualitas in proportionem $ic re$olvitur, dicendo: ut c - a ad a, ita c ad y. E quibus itaque huju$modi Con$tructio $eu operandi modus eluce$cit.

Sumptâ HL æquali GD, junctaque DK, fiat ut c - a ad a, hoc e$t, ut FL ad LH, $ive FD ad DB, $ive etiam FG ad GA, ita EC $eu b ad CA $eu x; & ita quo- que F H $eu c ad AB $eu y.

Cujus demon$tratio ex 2<_>da & 4<_>ta $exti libri Elementorum per- $picua e$t, quippe con$iderando rectam DL ip$i BH parallelam $ecare proportionaliter rectas BF, FH, perinde ac DC, quæ ip$i AB e$t parallela, $ecat rectas AF, AE; ut & rectam FE eidem AB parallelam, facientem ∆<_>la $imilia GFH & GAB.

Cæterùm ut praxis hujus Problematis cuivis obvia $it, vi$um $uit illud per numeros illu$trare, ut $equitur.

# digit. # E$to GD = a = 24 # CE = b = 30 # & HF = c = 25 [942]DE CONCINNANDIS # Vt F L ad L H # $eu F D ad D B, $ive etiam F G ad G A, # digit. 1 —— 24, ita # EC. 30 # ad # CA. 720. # FH. 25 # # AB. 600. PROBLEMA.

Metiri di$tantiam turrium A, B, cùm ad A perve- nire licet, datis CA = a, AD = b, CD = c, AE = d, & CF = e.

E$to AB = x. B A E G K D F C H I Series _Analy$eos._

Ductâ GE parallelâ CD, fiat propter $imilitudinem ∆<_>rum ADC & AEG, ut AD ad DC, ita AE ad EG b —— c —— d/{cd / b}: itemque ut AD ad AC, ita AE ad AG. b - a - d/{a / b}.

Hinc propter $imilia ∆<_>la CBF & GBE erit ut CF ad CB, ita GE add. AB. x e - a + x - {cd / b}/ad GB. {ad+bx / b}

Ac proinde per 16 $exti erit ▭ CF, GB æquale ▭ CB, GE {ade + bex / b} = {acd + cdx / b}.

Inventâ igitur æquatione, ut evane$cant $ractiones, multiplice- tur utrinque per b, & fit ade + bex = acd + cdx.

Transferantur jam quantitates, [943]DE MONSTRATIONIBVS. ita ut quæ in x ductæ $unt unam partem æquationis obtineant, re- liquæ autem alteram fietque bex - cdx = acd - ade.

Denique dividatur utrinque per be - cd eritque x = {acd - ade / be - cd}.

Iam ut æqualitas hæc omnium facillimè in proportionem re- $olvatur, $imulque inde eluceat, quo pacto quis ratiocinari tenea- tur, ut quæ$itam lineam AB $eu x ex datis quàm brevi$$imè in- veniat: animadvertere oportet, quænam litera plurimùm omnium in hi$ce terminis reperiatur. Quæ igitur cum hîc de- prehendatur e$$e d, ip$aque $e ter prodat, ubi reliquæ non ni$i bis offen duntur, faciendum e$t, ad deprimendas dimen$iones, ut illa in omnibus terminis inveniatur. In quem finem $i fiat ut d ad b, ita e ad 4<_>tam, quæ vocetur f: erit df = be, ac proinde x = {acd - ade / df - cd} $eu {ac - ae / f - c}. nimirum, abbreviando terminos omnes per d. Vbi $i demum $iat ut f - c ad c - e, ita a ad 4<_>tam: erit ip$a = x, hoc e$t, = quæ$itæ lineæ AB. Atque ita apparet longitu dinem ejus duabus regulis trium $eu proportionum inveniri po$$e, quæ aliàs 3<_>bus aut pluribus inve$tiganda foret, $i nullum in re$olvenda hac fractione fieret di$crimen.

Vbi notandum, eandem fractionem {acd - ade / be - cd} etiam alio mo- do in duas proportionum regulas e$$e re$olubilem, quæ $ingulæ $icut præcedentes non præter unam dimen$ionem agno$cunt $ive omnino $implices exi$tunt. Nimirum con$iderando in duobus terminis reperiri cd, & in $ingulis reliquorum duorum reperiri e; adeò ut, $i planum cd in aliud tran$mutetur, cujus unum latus $it e, litera e $ic in omnibus terminis haberi valeat, quæ deinde omitti po$$it. Ac proinde $i $tatuatur, ut e ad c, ita d ad 4<_>tam, quævocetur g: erit eg = cd, ita ut pro {acd - ade / be - cd} $cribi po$$it {aeg - ade / be - eg} vel {ag - ad / b - g}. Vnde $i rur$us fiat ut b - g ad g - d, ita a ad 4<_>tam: erit ea = x, lineæ quæ$itæ AB. Quæ quidem animad- ver$io, cum in ab$tracto fiat nullâ factâ calculi relatione $ive re- $trictione ad $iguræ lineas, luculenter o$tendit, quàm perperam judicent illi, qui non ritè per$picientes hujus Geometriæ Metho- [944]DE CONCINNANDIS dum con$tructiones concinnas aliunde potiùs quàm ex ejus cal- culo derivari autumant. Quod utique plurimis exemplis demon- $trare po$$em, iisque non inelegantibus, $ed cum id prolixiùs explicare non $it hujus loci, hæc in medium attuli$$e $uffecerit.

Denique ut pateat, quo pacto præcedentis fractionis re$olutio ad $iguræ lineas pertineat eaque $imul nobis manife$tet, quales lineæ ducendæ $int, quæ nos ad quæ$iti $inem perducant: con$e- quens fuerit ut ea quæ ad facilitatem reductionis circa calculum $eor$im $umus meditati ad figuræ lineas referamus. Con$tructio igitur $ive operandi modus talis e$t.

Fiat ut d ad b, hoc e$t, ut A E ad A D $ive C H ad CI, ita CF $eu e ad CK $eu f. Deinde fiat ut f - c ad c - e, hoc e$t, ut KD ad DF $ive ID ad DB, ita CA $eu a ad AB $eu x.

Cujus demon$tratio ex ip$a proportionalium applicatione ma- ni$e$ta e$t.

Eâdem manente fractionis re$olutione po$$unt dictæ propor- tionales diver$is aliis modis $iguræ accommodari, indeque velut aliæ con$tructiones concinnari, quibus licèt figuræ valde di$$imi- les appareant, operatio tamen una eademque exi$tit. Quas qui- dem omnes hîc exponere propter earum multitudinem $uperva- cuum duximus. Idem intellige cùm præcedens $ractio $ecundo modo re$olvitur.

Vnde colligere licet, cum ex $ola applicatione harum propor- tionalium, manente re$olutione fractionis aut eâdem aliquantu- lum immutatâ, complures viæ ultro qua$i $e$e prodant, quibus à datis ad quæ$itum perducamur, quanto ideo cum emolumento hujus Geometriæ calculus ad omni$arias quæ$tiones adhibeatur; utpote cujus bene$icio non modò difficultas omnis breviter ob oculos ponitur, $ed etiam quid circa illas $it factu opùs plenèedo- cetur.

Cæterùm ut iis, quibus hujus generis Problemata arrident, quæ ab$que ullo in$trumento Mathematico in campo per$ici queunt, etiam praxis allati Problematis con$tet, vi$um fuit illud $ervando priorem $ractionis re$olutionem $ecundùm $uperiorem ejus applicationem per numeros illu$trare, ut $equitur.

[945]DEMONSTRATIONIBVS. # pedum E$to CA = a = 450 AD = b = 390 CD = c = 420 AE = d = 225 & CF = e = 252. Tum $iat Vt AE ad AD, $ive CH ad CI, ita CF ad CK 225 - 390 - 252/ 436{4/5} # # CD. 420 # $ubtr. CD. 420 $ubtr. CF. 252 # ped. Deinde, ut DK. 16{4/5} ad FD. 168, ita CA. 450/ad AB. 4500. # Sive ut ID ad DB PROBLEMA.

Trianguli ABC producto latere AC ad D, ductâ- que rectâ DEF, $ecante CB, AB in E & F, dantur AB = a, BC = b, AC = c, CD = d, & CE = e: oporteatque invenire AF = x.

B F E A G C D H Series _Analy$eos_.

Ductâ FG parallelâ BC, fiat propter $imilitudinem triangu- lorum ABC & AFG ut AB ad BC, ita AF ad FG a —— b ——— x/{bx / a}.

[946]DE CONCINNANDIS Itemque ut AB ad AC, ita AF ad AG # AC # GC a —— c —— x {cx / a}. quæ $ubducta ex c, relinquit {ca - cx / a}. Hinc propter $imilia ∆<_>la CED & GFD # erit # # ut EC ad CD, ita FG # add. C D. d e —— d —— {bx / a}/ad GD. {da + ca - cx / a}. # Ac proinde per 16 $exti # # # ▭EC, GD ▭CD, FG # # # {dae + cae - cex / a} = {dbx / a}. # # # dae + cae - cex = dbx # # # dae + cae = dbx + cex # # # & fit {dae + cae / db + ce} = x.

mult. utrinque pera

add. utrinque cex

div. utrinque per d b + ce

Ad re$olvendam hanc fractionem, fiat ut e ad d, ita b ad 4<_>tam, quæ vocetur f: eritque fe = db, adeoque x = {dae + cae / fe + ce} $eu {da + ca / f + c}. Deinde fiat ut f + c ad a, ita d + c ad x. Quod ip$um docet, ut ex datis lineis inve$tigetur quæ$ita linea AF, ducendam e$$e ex B lineam BH ip$i FED parallelam, donec occurrat productæ ACD in H. Cum enim $tatuendum $it ut e ad d, hoc e$t, ut CE ad CD, ita b $eu CB ad 4<_>tam f: patet hanc foreip$am CH. Ac proinde $i porrò fiat ut f + c ad a, hoc e$t, ut AH ad AB, ita d + c $eu AD ad x: manife$tum e$t inveniri hinc quantitatem quæ$itæ lineæ AF; ita ut hîc $icut in duobus præcedentibus Pro- blematis demon$tratio ex $ola proportionalium applicatione per $e per$picua $it.

Quòd $i autem quis alio operandi modo aut etiam eodem $ed aliarum linearum ductu quæ$itam lineam AF invenire de$ideret, ob$ervare poterit ea, quæ à nobis in antecedenti Problemate in- dicata $unt.

Cæterùm cum & praxis hujus Problematis in extruendis for- talitiis, chomatibus, promontoriis, alii$ve, non parvi u$us exi- $tat: nimirum, ubi in fluvio, mari, aut locis paludo$is à certo [947]DEMONSTRATIONIBVS. puncto ceu termino recta linea determinari debet, datum conti- nens virgarum pedumve numerum: non abs re fuerit, $i & illius praxin paucis hîc explicavero, præ$ertim cum ab$que ullo in$tru- mento Mathematico negotium hoc expedire liceat.

Ponamus itaque in directum ip$ius AC à C u$que ad D de$i- nienda e$$e recta CD, continens 10 perticas $eu virgas. In quem finem erectis tribus baculis, A, C, & B, efformantibus triangu- lum qualecunque ABC, ac inter B & C erecto ubicunque quar- to E, $i men$urentur AB, BC, AC, & CE, $itque, ex. gr., AB = a = 15, BC = b = 13, AC = c = 14, & CE = e = 5 perti- carum $eu virgarum: oportebit ex his juxta & ipsâ CD = d = 10 quærere longitudinem lineæ AF, perinde ut $upra atque ex $e- quenti operatione videre e$t.

CE # CD # CB # # Add. 5——10——13/adCH. 26 # # AC. 14 # # add. # A C. 14 # AB # CD. 10 # # # AH. 40——15——AD.24/ad AF. 9.

Hinc $i ab A versùs B in recta AB men$urentur 9 perticæ $eu virgæ, atque in F hujus men$urationis termino baculus erigatur, fiet, ut, $i à C in directum ip$ius AC progrediamur, extruendo aggerem aut etiam navigando cum $capha, donec perventum fuerit in directum ip$ius FE, recta CD tunc 10 perticarum $eu virgarum $it futura. qualis requirebatur.

Qui plura hujus generis Problemata videre de$ideret, adeat Appendicem no$tram de Simplicium Problematum con$tructio- ne, quam unà cum Exercitationibus no$tris Mathematicis haud ita pridem in lucem emi$imus, ubii$ta fu$iùs pertractantur, etiam $ine ullius calculi adjumento.

PROBLEMA,

cujus $olutione innote$cit, quâ ratione priora duo Tbeore- mata _11_<_>mi Capitis _1_<_>mi libri Almage$ti _PTOLEMÆI_ inventa fuerint $eu inveniri po$$int.

In rectas AB, AG ductis utcunque rectis BE, DG, $e mutuò decu$$antibus in Z, detur ratio GD ad DZ, [948]DE CONCINNANDIS ut a ad b, nec non ratio ZB ad BE, ut c ad d: oporteat- que invenire rationem GA ad AE.

Series _Analy$eos_.

A F D E Z G B

E$to GD = a DZ = b, eritque ZG = a - b BZ = c BE = d, eritque ZE = d - c AG = x & AE = y, eritque E G = x - y.

Ductâ DF parallelâ BE, erit per 2 $exti ut GZ ad ZD, ita GE Ex AE. a - b —— b —— x - y/ ad EF. {y / bx - by / a - b} # $ubtr. rel. AF. {

    ay - bx
/ a - b}.

Tum fiat propter $imilia ∆<_>la GZE & GDF ut GZ ad ZE, ita GD \\ a - b - d - c —— a / ad DF. {ad - ac / a - b}.

Quibus $ic con$titutis, erit ex $imilitudine ∆<_>lorum DAF & BAE ut DF ad AF, ita BE ad AE {ad - ac / a - b} - {ay - bx / a - b} - d/ y

Et $it per 16 $exti {ady - acy / a - b} = {ady - bdx / a - b}.

Hoc e$t, omi$$o communi denominatore a - b erit ady - acy = ady - bdx.

Vnde dempto utrinque ady, ac reliquis hinc inde tran$latis, ut $igno + ad$iciantur habebitur bdx = acy.

Quæ æqualitas in proportionem $ic re$olvitur ut x ad y, ita ac ad b d.

[949]DEMONSTRATIONIBVS.

Quod ip$um docet, rationem quæ$itam G A ad A E $eu x ad y e$$e compo$itam ex ratione G D ad D Z $eu a ad b, & ex ratione Z B ad B E $eu c ad d, id e$t, rationem G A ad A E per 23 $exti e$$e eandem, quàm rectanguli $ub G D, B Z $eu a c ad rectangu- lum $ub B E, D Z $eu b d. Atque ita con$tat, quo pacto primum dictorum Theorematum inventum fuerit $eu inveniri po$$it. Id autem ex Rheinoldi ver$ione ita $onat.

In duas rectas line as A B & A G deduct æ duæ rectæ line æ B E & G D $ecent $e mutuò in puncto Z. Dico quòdratio G A ad A E compo$ita e$t ex ratione G D ad D Z, & ex ratione Z B ad B E.

Hinc po$tquam innotuit, quo pacto datis rationibus G D ad D Z, & Z B ad B E etiam dari intelligatur ratio ip$ius G A ad A E, utpote quæ ex datis hi$ce rationibus e$t compo$ita: haud inutile fuerit, $i ulteriùs hîc o$tendam, quibus datis lineis hæc quæ$ita ratio exprimatur, quandoquidem ratio dari dicitur cui eandem exhibere valemus.

In quem finem $i inventa ratio _a c_ ad _b d_ ad communem altitu- dinem redigatur, quod quidem quadrupliciter fieri pote$t, $umen- do ad hoc aliquam ex datis lineis, obtinebitur quæ$ita ratio in $im- plici$$imis terminis.

Etenim a$$umendo communem A I D E Z G B altitudinem c, $i fiat ut c ad d, ita b ad 4<_>tam, quæ vocetur e: erit c e = b d, ita ut quæ$ita ratio $it eadem, quæ a c ad c e, hoc e$t, re- jectâ communi altitudine c, ut a ad e. Quod ip$um Pcolemæi $i- guram prodit, in qua ex puncto E ducta e$t E I parallela ip$i G D. Si enim in ea fiat ut c ad d, id e$t, ut Z B ad B E, ita D Z $eu b ad 4<_>tam _e_, erit ea linea E I; ita ut G D ad E I $eu a ad e quæ$itam rationem manife$tet, eandem quippe quæ e$t ip$ius G A ad A E. Vt patet ex 4<_>ta $exti, propter $imili- tudinem ∆<_>rum D A G & I A E.

Sic etiam a$$umendo communem altitudinem a, $i $iat ut a ad b, [950]DE CONCINNANDIS. hoc e$t, ut D G ad D Z, ita H G A D E Z G I B H K vel B E $eu d ad 4<_>tam, quæ vo- cetur f: erit ea = Z I. Et fit a f = b d, ita ut quæ$ita ratio $it eadem, quæ a c ad a f, hoc e$t, rejectâ a communi altitudine, eadem quæ c ad f $eu B Z ad Z I. Hanc autem eandem e$$e, quam ip$ius G A ad A E, ita patet.

Productis namque A B, G H donec coëant in K, erit propter $imilitudinem ∆<_>rum B D Z, K D G, lineamque D H $imili- ter in utroque ductam, ut B Z ad Z I, ita K G ad G H $eu B E. Vt autem K G ad B E, ita e$t, propter $imilitudinem ∆<_>rum K A G & B A E, quoque G A ad A E. Quare etiam B Z ad Z I erit, ut G A ad A E. Vnde liquet, $i _a_ pro communi altitudine $umatur, ducendam e$$e ex G rectam G H ip$i B E parallelam, donec occurrat rectæ ex B ductæ ip$i A G parallelæ in H: eritque, junctâ H D, B Z ad Z I ratio quæ$ita.

Haud $ecus, $i a$$uma- A D E Z B G I tur communis altitudo b, fiatque ut b ad a, hoc e$t, ut Z D ad D G, ita B Z $eu c ad 4<_>tam, quæ voce- tur g: erit ea = I G. Et fit b g = a c, ita ut quæ$ita ra- tio G A ad A E eadem $it, quæ b g ad b d, hoc e$t, re- jectâ communi altitudine b, eadem quæ g ad d $eu I G ad B E. ut patet ex $imili- tudine ∆<_>rum I A G & B A E. Quod ip$um arguit, $umen- do b pro communi altitudine, ducendam e$$e ex G rectam G I ip$i B E parallelam, donec occurrat productæ A B in I, ut ha- beatur ratio quæ$ita I G ad B E.

[951]DEMONSTRATIONIBVS. A I D E C Z F G B

Nec aliter fit, $i, a$$umptâ communi altitudine d, fiat ut d ad c, hoc e$t, ut B E ad B Z, ita G D vel I C $eu a ad 4<_>tam, quæ vocetur h: erit ea = D F. Et fit d h = a c, ita ut quæ$ita ratio $it eadem, quæ d h ad b d, hoc e$t, rejectâ communi altitudine d, eadem quæ h ad b $eu D F ad D Z.

Hanc autem eandem e$$e, quam G A ad A E, ita patet.

E$t enim, propter $imilitudi- nem ∆<_>rum B D F & B I C, lineamque B E in utroque $imiliter ductam, ut D F ad D Z ita C I $eu D G ad I E. Vt autem D G ad I E, ita e$t, propter $imilitudinem ∆<_>rum D A G & I A E, G A ad A E. Quocirca & D F ad D Z erit, ut G A ad A E. Atque ita liquet, $umendo _d_ pro communi altitudine, ducendam e$$e ex G rectam G C ip$i B A parallelam, donec occurrat rectæ per E ip$i D G parallelæ in C, rationem quæ$itam e$$e D F ad D Z.

Cæterùm ut pateat, qua ratione demon$tratio præcedentis Theorematis, qualis à Ptolemæo affertur, ex allatis deduci po$$it; ut & quo pacto exinde plures alias demon$trationes $imiles con- ficere liceat: vi$um fuit eandem unà cum aliis tribus, à me dedu- ctis, hîc $ubjungere, calculique ve$tigia, quibus innituntur, $imul hîc adhibere atque patefacere.

A I D E Z G B Vt $upra e$t # Ratio ZB BE DZ IE # G A ad A E _c_ - _d_ - _b_ / _e_ # _a c_ ....... _b d_ & _c e_ = _b d_. # vel _a c_ ....... _c e_ # $eu G D E I med. term. a e b DZ BE ZB c d [952]DE CONCINNANDIS. _Demon$tratio_ PTOLEMÆ1.

Ducatur enim per punctum E linea E I æ quidi$tans lineæ G D.

Quoniam igitur line œ G D & E I $unt œquidi$tantes, ratio line æ G A ad A E eadem e$t, quæ e$t line æ G D ad lineam E I. Ad$umatur autem de$oris linea Z D. Erit igitur compo$it a ratio line æ G D ad lineam E I ex ratio- ne line æ G D ad line am D Z, & ex ratione line æ D Z ad lineam E I. Quare & ratio lineæ G A ad lineam A E compo$it a e$t ex ratione lineæ G D ad lineam D Z, & ex ratione lineæ D Z ad lineam E I. E$t autem & ratio lineæ D Z ad E I eadem rationi lineæ Z B ad lineam B E, cumæ quidi$tantes $int lineæ E I & Z D. Ratio igi- tur lineæ G A ad lineam A E compo$ita e$t ex ratione li- neœ G D ad lineam D Z, & ex ratione lineœ Z B ad li- neam B E. Quod er at demon$trandum.

A D E Z G B I H K # Aliter. Vt $upra e$t # Ratio GD DZ BE vel HG ZI # GA ad A E _a_ - _b_ - _d_ / _f_ # _a c_ ...... _b d_ & _a f_ = _b d_. # vel _a c_ ...... _a f_ # BZ ZI med. term. $eu vel c f d BE HG DZ G D a b

Ductâ G K parallelâ ip$i B E, donec occurrat productæ A B in K, agatur B H æquidi$tans A G, occurrens ip$i K G in H, jun- gaturque H D, $ecans B E in I.

Quoniam itaque, propter $imilitudinem ∆<_>rum K A G & B A E, G A e$t ad A E, $icut K G ad B E vel H G; $ed ut K G ad G H, ita quoque e$t, propter $imilitudinem ∆<_>rum K D G & B D Z, li- neamque D H in utroque $imiliter ductam, B Z ad Z I. Quare [953]DEMONSTRATIONIBVS. etiam erit G A ad A E, $icut B Z ad Z I. Hinc a$$umpta $orin$ecus lineâ B E, quoniam ratio B Z ad Z I compo$ita e$t ex ratione B Z ad B E, & ex ratione B E vel H G ad Z I, id e$t, propter $imilitu- dinem ∆<_>rum H D G & I D Z, ex G D ad D Z: erit perinde ratio G A ad A E compo$ita ex ratione B Z ad B E, & ex ratione G D ad D Z. Quod erat o$tendendum.

A D E Z B G I # Adhuc aliter. Vt $upra e$t # Ratio DZ GD BZ IG # GA ad AE _b_ - _a_ - _c_/_g_ # _a c_ ...... _b d_ & _b g_ = _a c_. # vel _b g_ ...... _b d_ # IG BE $eu med. term. g d c GD BZ DZ a b

Etenim ductâ G I parallelâ B E, u$que dum occurrat productæ A B in I: erit propter $imilitu dinem ∆<_>rum I A G & B A E, ut G A ad A E, ita I G ad B E. Hinc cum, a$$umptâ forin$ecus rectâ B Z, ratio ip$ius I G ad B E compo$ita $it ex ratione I G ad B Z, id e$t, propter $imilitudinem ∆<_>rum I D G & B D Z, ex G D ad D Z, & ex ratione B Z ad B E: erit pariter ratio G A ad A E ex ii$dem rationibus compo$ita. Quod erat o$tendendum.

A I D E C Z F G B # Veletiam hoc pacto: Vt $upra e$t # Ratio BE BZ GD DF # GA ad AE _d_ - _c_ - _a_/_h_ # _a c_ ...... _b d_ & _d h_ = _a c_. # vel _d h_ ...... _b d_ # DF DZ $eu med. term. vel g d c BZ DG IC BE a b [954]DE CONCINNANDIS.

Ductâ G C ip$i B A parallelâ, donec occurrat rectæ I E C ip$i D G parallelæ in C, jungatur B, $ecans D G in F.

Quoniam itaque, propter $imilitudinem ∆<_>rum D A G & I A E, G A e$t ad A E, $icut G D vel I C ad I E; at ut I C ad I E, ita quoque e$t, propter $imilitudinem ∆<_>rum B I C & B D F, lineamque B E in utroque $imiliter ductam, D F ad D Z: erit etiam G A ad A E, $icut D F ad D Z. A$$umatur jam forin- $ecus linea D G. Hinc cum ratio D F ad D Z $it compo$ita ex ratione D F ad D G vel I C, $ive B Z ad B E, & ex ratio- ne D G ad D G: erit $imiliter ratio G A ad A E compo$ita ex ratione B Z ad B E, & ex ratione D G ad D Z. Quod erat o$tendendum.

Idem pariter de 2<_>do PTOLEMÆI Theoremate aliisque $imi- libus e$t in telligendum.

Vnde con$tat, præ$uppo$itâ Algebr æ cognitione, baud- quaquam nece$$aria e$$e exi$timanda, quæ de Rationum Logi$tica communiter traduntur, non magis quàm $i ad cuju$vis generis quœ$tiones per Algebram $olvendas mul- ti$aria addi$cantur Theoremata: cum & invenire illa & demon$trare ip$ius Algebr æ $it munus, quam quidem excolendo non modò ingenium exercetur, $ed res ip$a fun- ditus eruitur, citra eam verò $æpi$$ime illa ip$a Theore- mata non $atis feliciter adbibentur.

PROBLEMA.

Lati$undii A B C D cognitis omnibus lateribus & angulis, ab eodem datam portionem re$ecare, li- neis E F, F G, G H, & H E latifundii lateribus A B, B C, C D, & D A parallelis, & ab ii$dem pari ubique in- tervallo di$$itis.

Iunctis A E, B F, C G, & D H, demittantur ex E, F, & G $uper A B, B C, C D, & D A perpendiculares E I, F L, F M, G N, G O, & E K; at ex D $uper G H & H E perpendi- culares D P & D Q.

Quoniam itaque in rectangulis triangulis AIE & AKE qua- [955]DEMONSTRATIONIBVS. drata, quæ fiunt ex A I, S R V T B 50 38 M I F 50.1① 53.64② Y Z X N G H P 54 12 C Q 10 O 205 O H E D 21.07 ② K 50 0 24.8① A I E nec non ex A K, K E quadrato ex A E _per_ 47 _primi Elementorum $unt æ- qualia, erunt & ip$a in- ter $e æqualia. E$t autem quadratum ex E I æqua- le quadrato ex E K, quip- pe ob æqualitatem recta- rum E I, E K, æquale intervallum indicantium; Quare etiam quadratum ex A I quadrato ex A K æquale erit, adeoque & A I æqualis A K. Hinc cum tria latera trianguli A I E æqualia $int tribus lateribus trianguli A K E, erit quoque angulus I A E angulo K A E _per_ 8 _primi_ æqualis, ac proinde an- gulus B A D per rectam A E bifariam divi$us. Haud $ecus liquet, angu- los ad B, C, & D per rectas B F, C G, & D H bifariam divi$os e$$e.

Series _Analy$eos_. E$to A B = a B C = b C D = c D A = d & E I, F L, F M, G N, G O, D P, D Q, vel E K = x.

Iam cum propter datos angulos A, B, C, & D etiam eorum $e- mi$$es dati $int, erit in unoquoque triangulorum ad angulos ho$ce con$titutorum data quoque ratio laterum.

[956]DE CONCINNANDIS. Ponatur itaque E I ad I A vel E K ad K A e$$e, ut e ad f # F L ad L B vel F M ad M B, ut e ad g # G N ad N C vel G O ad O C, ut e ad h # & D P ad P H vel D Q ad Q H, ut e ad i. Tum fiat # E I vel E K A I vel A K # ut e ad f, ita x / ad {fx / e} # F L vel F M L B vel B M # ut e ad g, ita x / ad {gx / e} # G N vel G O N C vel C O # ut e ad h, ita x / ad {hx / e} # D P vel D Q P H vel H Q # ut e ad i, ita x / ad {ix / e}

Additis jam A I, A K, L B, B M, N C, C O, $i ip$arum $umma {2fx + 2gx + 2hx / e} auferatur ex a + b + c + d, $umma laterum A B, B C, C D, & D A, relinquetur a + b + c + d {- 2fx - 2gx - 2hx / e}, $umma rectarum I L, M N, O D, & D K, id e$t, ip$arum E F, F G, G P, & Q E. Quibus $i addatur {2ix / e}, $umma ip$arum P H, H Q, erit a + b + c + d {- 2fx - 2gx - 2hx + 2ix / e} $umma late- rum internorum E F, F G, G H, & H E. Porrò quoniam portio ab$cindenda, quæ vocetur k, pro trapezio accipi pote$t, cujus duo latera $unt parallela, fit ut $i A B, B C, C D, & D A in rectam lineam A R junctim collocentur, ut & E F, F G, G H, & H E in rectam lineam E T, trapezium A R T E ip$i portioni ab$cin- dendæ _k_ futurum $it æquale. Quocirca $i juxta vulgarem regu- lam hujus area quæratur, addendo $cilicet latera parallela A R & E T, & $emi$$em $ummæ multiplicando per ip$ius latitu di- nem E I $eu x, habebitur æquatio inter ax + bx + cx + dx {- fxx - gxx - hxx + ixx / e} & k, id e$t, æquatione ritè ordinatâ, erit x x = {aex + bex + cex + dex / f + g + h - i} - {k e / f + g + h - i}. Cujus radices inveniuntur operando ulteriùs, quemadmodum pag. 7 hujus [957]DEMONSTRATIONIBVS. Geometriæ indicatur, quarum quidem major dum lineam exhibet quæ$itâ E I manife$tè majorem, idcirco meritò hîc erit negligenda.

Quoniam autem ex E, F, G, & D intervallis E I vel E K, F L vel F M, G N vel G O, & D P vel D Q de$criptis circulis rectæ A I vel A K, L B vel B M, N C vel C O, & P H vel H Q tan- gentes $unt complementorum $emi$$ium datorum angulorum A, B, C, & D; fiet ut, $i e pro radio $umatur, ip$æ f, g, h, & i di- ctas tangentes de$ignent. Quod cum eodem modo de omnibus aliis figuris rectilineis intelligendum $it, à quibus huju$modi por- tio re$ecari debet: haud difficulter poterimus, $i angulos A, B, C, $imilesque vocemus externos, at angulum D internum, ut & eos omnes, qui huju$ce generis exi$tunt, atque præter æquatio- nis con$titutionem $pectemus in$uper, quænam ad illam re$ol- vendam $ive ad quæ$itam latitudinem ex ea obtinendam $int fa- cienda, regulam inde generalem formare, quæ $ic $e habet.

Additis figuræ lateribus, multiplicetur $umma per radium 100000, productumque dividatur per $um- mam tangentium, angulorum qui $emi$$ium datorum $unt complementa, cùm videlicet dati anguli omnes $unt externi, aut per earundem differentiam, quum externi ac interni exi$tunt, & fit primum inventum.

Deinde multiplicatâ areâ protionis ab$cindendæ per radium 100000, dividatur productum per præ- dictam $ummam vel differentiam tangentium, & fit $ecundum inventum. Quo $ubducto à quadrato $emi$- $is primi inventi, $i reliqui radix ab eodem $emi$$e aufe- ratur, relinquetur latitudo quæ$ita.

Inventâ igitur per Algebram viâ, quâ Problema propo$itum $olvendum $it, ip$ius veritas ex $equentis calculi applicatione, quæ ab ea parùm e$t aliena, mani$e$ta fiet; $i modò ibidem con$ideraverimus, completo parallelogrammo A R S E, produ- ctisque A E, R T donec coëant in X, rectam S T, duplum $upra dictæ $ummæ vel differentiæ tangentium referre, atque demi$$is perpendicularibus R V & X Y rectam S T ad R V, ob $imilitu- dinem triangulorum S T R & A R X, eam habere rationem, quam A R habet ad X Y.

[958]DE CONCINNANDIS. # Angul. # A. 50. 0' # # Add. $emi$$is. 25. 0', ejus Tang. Compl. # B. 50. 38' # AI vel AK e$t 214451 $emi$$is. 25. 19, ejus Tang. Compl. # C. 54. 12' # LB vel BM e$t 211392 $emi$$is. 27.6, ejus Tang. Compl. # # N C vel C O e$t {195417 / 621260} # D. 205.10' # # Add. $emi$$is. 102.35, ejus Tang. Compl. # $ubtr. # AB. 53 64 # PH vel HQ e$t # # BC. 50 1 # # differentia {22322 / 598938} # # CD. 21 07 # # # 2 Rad. RV. DA. 24 8 # partes ST. 1197876-100000-AR. 149 61 ② # # # multipl. # # # AR. 14961 ② Vt ∆ A R X $eu {1/2} XY, A R # ad XY. 1249 ②. # ad □ XY $eu X Y, X Y, # 134649 vel, relicta communi # 59844 # altitudine XY # 29922 # ut {1 / 2} A R ad X Y, # 14961 $ive etiam, propter # # $imil. ∆<_>rum S T R # product. # 1868 6289 ④ # & A R X # # ARX. 934 3144 ④ # ut {1 / 2}ST ad RV, ita # ARTE. 600 598938 - 100000 - rel. triang. # ETX. 334 3144 ④ / ad □ XZ. 55 81 78 ④ eritque XZ. 7 4 7 ②

$emi$$is $eu triang. $ubtr. part. re- $ec. $eu trap.

Hinc $ubducta X Z $eu 747 ② ex XY $eu 1249 ②, relinque- tur 502 ② pro YZ latitudine quæ$ita portionis ab$cindendæ.

Cæterùm cum non ab$imili modo à data qualibet figura recti- linea portio datæ magnitudinis ab$cindi po$$it, aut etiam quæ ip$ius figuræ certam partem $ive partes contineat, lineis quibu$- dam duntaxat lateribus parallelis & ab ii$dem æquali intervallo di$tantibus: plura hac de re afferre $upervacaneum duximus, præ- $ertim cum materiam hanc nec non determinationes eò $pectan- tes jam $æpiùs in Lectionibus no$tris Publicis abundè pertracta- [959]DEMONSTRATIONIBVS. verimus, eaque occa$ione illa multis etiam jam diu innotui$$e cer- tò $civerimus.

THEOREMA, quod ad $olutionem arti$icio$i$$imam Problema- tis pag. 372 ut conce$$um $upponitur.

Cum in rimanda olim $olutione Problematis p. 372 non- nulla deprebendi$$em, quœ ad eandem ut conc e$$a $uppo- nebantur, eaque po$t comment arios meos in hanc Geome- triam Theoremate ad id Geometricè re$oluto corrobo- râ$$em: vi$um fuit calculum è quo eandem re$olutionem tunc depromp$i bîc in medium afferre, ac quo pacto idem à me $it præ$titum eâ quâ potero per$picuitate cuivis ob oculos ponere. In quem finem $ibuc revocetur Theorema jam dictum unà cum illis, quæ ad explicationem ejus p. 369 & 370 ulteriùs $unt allata, in$piciendus erit dein- ceps $equens calculus.

G F E A I B K N M L D H C O P Q R

A$$umpto quæ$i- to ut vero, hoc e$t, C A e$$e ad A F, $icut C B ad A G ducatur porrò D L parallela A B, $e- cans C A, C B in M & N, ac occurrens ip$i G H in L, po- naturque D A = y.

Deinde calculus $ic procedat

Ex a$$umptione e$t CA AF CB AG c - d - b / ad {db / c} = z

Ex $imilitudine ∆<_>lorum B A C & A I G e$t BC # CA # AG # GI b - c - {db / c} / ad d. Vnde IK erit = c - d. pro qua # brevitatis causâ $cribatur f. Et apparet ex hac a$$umptione G I inveniri æqualem F A. [960]DE CONCINNANDIS. itemque CA AB GI IA c - a - d / ad {ad / c} add. A E. e 1* CA AB KI E I. {ce + ad / c} # Mult. c - a - f/ ad I B. {af / c} c - a - f/ ad I B. {af / c} ᆷEIB. {ceaf + adaf / cc} Ex hypothe$i e$t BA # AE # BC # AD a - e - b / ad {eb / a} = y Ex natura Ellip$is, per 17. 3<_>tii Conicorum Apollonii, pro- portionalia $unt ᆷFAC ᆷGKH ᆷDAG ᆷCKB dc - cx - yz - bz - zz $eu, rejectis communibus altitudini- bus A C, G K; & A G, C K FA # KH # DA # KB d - x - y - b - z hoc e$t, re$titutis valoribus ip$a- rum _y_ & _z_ d - x - {ed / a} - {cb - db / c} $eu {fb / c} Vnde K H $eu _x_, per 16. 6<_>ti, # $it = {acd - add / ce} $eu {ad$ / ce} # # add. I K. f. # # IH. {cef + adf / ce}

Denique ex natura Elli- p$is, per 17. 3<_>tii Conicorum Apollonii,

ᆷ GIH e$t ad ᆷ F A C. Seu, propter rectas G I, F A, # $upra æquales, IH ad AC, ut ᆷEIB ad ᆷEAB {cef + adf / ce} - c - {ceaf + adaf / cc} - ea Et $it, multiplicando tum medios tum extremos, ace + aad = ace + aad.

Ex $imilitudi- ne ∆<_>rum C A B & K I B e$t

Id quod arguit, cum a$$umendo quæ$itum tanquam conce$- $um per calculum hunc Geometricum ad verum conce$$um de- venerimus, quæ$itum illud, quod cum hoc conce$$o omnimode connectitur, e$$e quoque verum. Quod erat o$tendendum.

Porrò ut intelligatur, quâ ratione ex hoc calculo $upra- dicta re$olutio à me de ducta fuerit: haud gravabor eun- dem calculum hîc ulter iùs ita di$ponere, dictamque re$o- lutionem illi à latere $ic adhibere, ut cuivis $edulò hœc in$picienti enucleatè appareat, qui$nam inter illum & hanc re$olutionem mutuus con$en$us exi$tat. Præ$ertim cum hujus re$olutionis inventio deinde mihi an$am, com- plures alias demon$trationes Geometricas conficiendi, [961]DEMONSTR ATIONIBVS. _$ubmini$traverit, atque ip$a etiam artificium detexi$$e mibi vi$a $it, quo V eteres, in multis difficilioribus demon- $trationibus concinnandis, u$i $unt. Lui quidem id unicè $tudui$$e videntur, quò $ua inventa eorumque demon $tr a- tiones po$teris majori admir ationi for ent, ut modum, quo ea ip$a invenerint ac demon $tr ationibus muniverint, pror $us $upprimer ent & ab$conderent.

F G E A I B K D M N L C H O P Q R

Exa$$umptione CA AF CB AG c - d - b / ad {db / c} = z Et permutando per 16.5 CA CB AF AG c - b - d / ad {db / c}

Ex $imilitudine Δ <_>rum BAC, AIG BC CA AG GI b - c - {db / c} / ad d.

Et convertendo per Cor. 4. 5 CA CB GI AG c - b - d / ad {db / c}

Quoniam igitur $upponitur C A e$$e ad A F, $icut C B ad A G; erit etiam permutando C A ad C B. $icut A F ad A G.

Iam quia, ex $imilitudine Δ<_>rum B A C & AIG, B C e$t ad C A, $icut A G ad GI; & con- vertendo C A ad C B, $icut G I ad A G: erit A F per 9.5<_>ti ip$i GI æqua- lis. Eodem modo æqua- les erunt E A & D M.

Quia hîc ex a$$umptione repe- ritur G I exprimi per ean- dem quantitatem quam AF, colligitur inde ip$as æquales e$$e.

Haud $ecus æquales erunt E A & D M.

[962]DE CONCINNANDIS Exhypothe$i # BA AE BC AD # a - e - b / ad {ed / a} = y Ex natura Ellip$is, per 17.3<_>tii Conico- # # rum Apollonii ▭ FAC ▭ GKH ▭ DAG ▭ CKB # dc - cx - yz - bz - zz H.e., rejectis communibus altitu dinibus # # AC, GK; & A G, C K, # FA KH DA KB # d - x - y - b - z Etre$titutis ip$arum _y_ & _z_ valoribus # FA KH DA KB # d - x -{eb / a} - {cb - db / c} $eu {fb / c} # KH {ceb - afb / ce - af} # Fit x = {adf / ce}.

Porrò cum ex natura Ellip$is ▭ F A C $it ad ▭ G K H, $eu, propter rectarum A C, G K æ- qualitatem, F A ad K H, $icut ▭ D A G ad ▭ C K B, h. e., propter æqualitatem rectarum AG, CK, ut DA ad KB; & quidem ratio D A ad K B, compo$ita $it ex ratione D A ad C B $eu E A ad A B, & ex ratio- ne C B ad K B $eu C A ad I K: erit quoque ra- tio F A ad K H compo- $ita ex ratione E A ad A B, & ex ratione C A ad I K. Ideoque cum ratio compo$ita ex ra- tione E A ad A B, & ex ratione C A ad I K, $it ea, quam habet ▭ CAE ad ▭ KI, AB: erit $imiliter ratio i- p$ius F A ad K H ea, quam habet ▭ C A E ad ▭ K I, A B.

Iam ut ex Elementis con$tet, quo pa- cto ratio ip$ius D A ad K B in $implici$$i- mis terminis exprimi po$$it, cum via il- lam inveniendi multiplicatione per cru- cem (quemadmodum vulgo fit) omnino $it Algebraïca: calculum hîc apponam è quo ip$æ D A & K B re$ultant.

BA AE BC AD # a - e - b / ad {ed / a} CA IK BC KB # c - f - b / ad {fb / c} # EA # AB # e - a # CA IK 23.6.c - f ▭CAE ▭ KI,AB # # ce - af

Vbi apparet, cum in utraque hac proportionis regula idem ter- minus B C ip$is A D & K B præcedat, quod ratio ip$ius A D ad K B, per hujus B C in- terpo$itionem, $it compo$ita ex ratione A D ad B C $eu E A ad A B, hoc e$t, _e_ ad _a_, & ex ratione B C ad K B $eu C A ad I K, hoc e$t, _c_ ad _f_. Ac proinde, cum ratio ex his compo- $ita, per 23.6, $it eadem rationi, quam habet ▭ CAE ad ▭ KI, AB, $eu _ce_ ad _af_: erit quo- [963]DEMONSTR ATIONIBVS. que ratio ip$ius F A ad K H $eu _d_ ad _x_ eadem, quam habet ▭ C A E ad ▭ K I, A B, $eu _ce_ ad _af_.

F G E A I B K D M N L C H O P Q R

Ad com- parandam I H cum A C, quia, inventâ K H ={adf/ce}, ad KH ad- di priùs debet IK = f, ut ha- beatur IH ={cef+adf/ce}, $ed hoc pacto ra- tio ip$ius IH ad A C non $atis commodè videtur Geometricè ex- plicabilis: quæ$ivi priùs rationem ip$ius I H ad I K; inde per compo$itionem rationis conver$am, & per alias deni- que comparationes venio ad rationem ip$ius I H ad A C, ut $equitur.

E$to K I ad FA, KH # # f - d....... x # # ut O ad CA. 3<_>* {cf / d} - c Mult. per A E. e........ e hoc e$t, ut ▭ O, A E ad ▭ C A E ▭ K I, A B # per I. 6. {cef / d} - ce ...... af Vnde ex æquo & per compo$itionem rationis # conver$am erit VtKI + KH$eu IH ad KI, # f + x - f $ic ▭ O, AE + ▭ KI, A B ad ▭ O, AE. # {cef / d} + af - {cef / d}

E$to jam KI ad F A, $icut linea O ad C A. Vnde, a$- $umptâ A E pro communi altitudine, erit K I ad F A, $icut ▭ $ub O & A E ad ▭ C A E. Erat au- tem F A ad K H, $icut ▭ C A E ad ▭ K I, A B. Qua- re ex æquo erit ut K I ad KH, $ic ▭ O, A E ad ▭ K I, A B; & per compo$i- tionem ra- tionis con- ver$am K I + K H $eu I H ad K I, $icut ▭ O, A E + ▭ K I, A B, ad ▭ O, AE.

[964]DE CONCINN ANDIS

IH Sit KI ad AC, f + x ........ f - c # ut O ad P. 4^* # # {cf / d} - {cc / d } Mult. per A E. e......... e hoce$t, ▭O, AE + ▭KI, AB ut▭ O, AE ad ▭ P, AE {cef + adf / d}............{cef / d} - {cce / d}

Vnde ex æquo erit ut IH ad A C, ita ▭ O, AE + ▭ KI, AB ad ▭ P, A E.

Sed ut I H ad A C, ita quoque e$t propter rectas I G & F A $upra æquales mult. per I G......F A per 1.6. ▭ GIH ad ▭ FAC, hoc e$t, per 17.3<_>tii Conic. Apoll., ut ▭ EIB ad ▭ EAB

Quocirca erit ut ▭ O, AE + ▭ KI, AB ad ▭ P, A E, ita ▭ E I B ad ▭ E A B.

Deinde $it ut K I ad A C, ita O ad P. Vnde, a$$umptâ A E pro communi altitudine, erit K I ad A C, $ic- ut ▭ O, A E ad ▭ P, A E. Sed ut I H ad K I, ita e$t ▭ O, A E + ▭ K I, A B ad ▭ O, A E. Quapropter ex æquo erit ut IH ad A C, $ic ▭ O, AE + ▭ KI, AB ad ▭ P, AE. Cum ve- rò rur$us, ut ante, ▭ GIH $it ad ▭ FAC, $icut ▭ E I B ad ▭ E A B; & quidem I G & A F, ut $upra, æqua- les $int o$ten$æ: erit quoque I H ad A C, $icut ▭ E I B ad ▭ E A B. Vtautem IH ad A C, $ic quoque erat ▭ O; A E + ▭ K I, A B ad ▭ P, A E. Quocirca erit ut ▭ O, A E + ▭ K I, A B ad ▭ P, A E ita ▭ E I B ad ▭ E A B.

Fiat jam, ut A E ad A B, ita KI ad Q e - a - f {af / e} . 5<_>* eritque per 16.6. ▭ KI, AB = ▭ Q, AE. Adeoque ut ▭ O, AE + ▭KI, AB, $eu Q, AE ad ▭ P, AE, hoc e$t, rejectâ communi altitudine A E, ut O + Q ad P, $ic ▭ E I B ad ▭ E A B. {cf / d} + {af / e} - {cc / d} - {ceaf + adaf / cc} - ea

Fiat jam ut A E ad A B, ita K I ad Q: eritque ▭ KI, AB æquale ▭ Q, A E. Hinc ut ▭ O, A E plus ▭ KI, AB $eu Q, AE, ad ▭ P, AE, hoc e$t, de$truen- do communem altitudinem A E, ut O + Q ad P, $ic ▭ E I B ad ▭ E A B.

Explicita itaque e$t ratio, quam habet ▭ G I H ad ▭ F A C, quippe o$ten$a e$t eadem quæ ip$ius I H ad A C, $eu O + Q ad P.

[965]DEMONSTRATIONIBVS.

Quocirca jam ratio explicanda re$tat, quæ e$t inter ▭ E I B & ▭ E A B.

Quoniam autem in hac explicanda ad 4<_>or dimen$iones a$cen- ditur, deveniendum erit ad pauciores dimen$iones, ut tota re$o- lutio duntaxat per rectarum aut planorum con$iderationem ab- $olvatur.

F G E A I B K D M N L C H O P Q R EI # $eu # EA + AI # EA {ce+ad/c}-e 23.6 # IB # AB {af/c}-a

# ▭ E I B $eu ▭ $ub E A + A I in I B # ▭ E A B # {ceaf+adaf / cc} - ea Vt EI $eu E A + A I e$t ad E A, # {ce + ad / c} - e Mult. per C A. _c_ ..... _c_ $ic ▭ E A, C A + ▭ A I, C A e$t ad ▭ C A E.

ce + ad # ce

Vel, $i pro ▭ E A, C A, propter $imilitudinem Δ<_>rum C A B & A M D, ubi C A e$t ad A B,

Porrò quoniam ratio ▭<_>li E I B ad ▭ E A B compo$i- ta e$t ex ratione E I $eu E A + A I ad E A, & ex ratione IB ad AB; & qui- dem E A + AI ad E A, $i

[966]DE CONCINNANDIS

$icut A M ad MD $eu E A $cribatur ▭ B A M, # $icut ▭ B A M + ▭ C A I ad ▭ B A M.

Vel rur$us, $i pro ▭ C A I, propter $imilitudinem Δ<_>rum B A C & A I G, $cribatur ▭ B A, G I, $icut ▭ B A M + ▭ B A, G I ad ▭ B A M, hoc e$t, $icut A M + G I, hoc e$t, G L ad A M. relictâ com- muni altitudine B A, Vt IB e$t ad AB, # {af / c} - a Mult. per C A # _c_...... _c_ ita ▭ I B, C A e$t ad ▭ C A B. af - ca Vel, $i pro ▭ I B, C A, propter $imilitudinem Δ<_>rum C A B & K I B, $cribatur ▭ K I, A B, $ic ▭ K I, A B, ad ▭ C A B, hoc e$t, relictâ communi altitudine A B, $icut K I ad C A.

vide $u- pra ad no- tam I <_>*

Vide $upra ad notam 2<_>*

communis a$$umatur al- titudo C A, $it $icut ▭C A E, $eu B A M, + ▭ C A I $eu B A, G I ad ▭ C A E $eu B A M, hoc e$t, relin- quendo communem altitudinem B A, $icut A M + G I $eu G L ad AM; at verò I B ad A B, $icut ▭ I B, C A $eu K I, A B ad ▭ C A B, hoc e$t, de$truendo communem al- titudinem A B, $icut K I ad C A: Erit quoque ratio ▭<_>li E I B ad ▭ E A B, hoc e$t, ip$ius O + Q ad P, compo$ita ex ratione G L ad A M, & ex ratione K I ad C A.

Con$tat igitur, rationem ▭<_>li E I B ad ▭ E A B $eu ip$ius O + Q ad P e$$e compo$itam ex ratione G L ad A M, & ex ra- tione K I ad C A.

Iam quia $uperior ratio ip$ius O + Q ad P nulli rationi linea- rum, quæ in Ellip$i ductæ $unt, re$pondet; neque etiam adhuc luculenter patet, eam, $i cum ratione G L ad A M, aut K I ad C A confertur, ex his compo$itam e$$e, quemadmodum ex a$$umptis jam fuit deductum; fiat præterea ut

KI ad Q, $ic F A ad R. f - {af / e} - d/ {ad / c} . 6<_>* eritque, per 16.6<_>ti, ▭KI, R = ▭ Q, F A.

Denique fiat ut KI ad Q, $ic F A ad R: eritque ▭ K I, R æ- quale ▭ Q, F A. Ac proinde cum O + Q

[967]DEMONSTRATIONIBVS. F G E A I B K D M N L C H O P Q R

Vt O + Q e$t ad P, # {cf / d} + {af / e} - {cc / d} Mult. per F A. _d_...... _d_ fic ▭ O, FA $eu KI, CA, + ▭ Q, FA $euKI, R e$t ad ▭P, FA $eu ▭CA. cf + {daf / e} - cc

Cur ▭ P, F A $it = ▭ C A, ita concluditur 3<_>* E$t namque K I ad F A, ut O ad C A; f - d - {cf / d} - c & convertendo # F A ad K I, C A # d - f ...... c # ut C A ad O. P # c - {cf / d} ..... {cc / d} Vnde ex æquo erit # ut F A ad C A, ita C A ad P. # d - c - c - {cc / d} Ac proinde, per 17. 6<_>ti, ▭ P, F A = ▭ C A.

Vide $upra ad notam 3<_>*

ad P, a$$umendo communem al- titudinem F A, $it $icut ▭ O, F A $eu K I, C A, + ▭<_>10 Q, F A $eu KI, Rad ▭ P, F A $eu ▭ C A: Erit ratio compo$ita ex ra- tione G L ad A M, & ex ratio- ne K I ad C A ea- dem rationi ▭<_>li Vide $upra ad notam +<_>* K I, C A + ▭ K I, R ad ▭ C A, hoc e$t, eadem rationi, quæ componitur ex ratione K I ad C A, & ex ratio- ne C A + R ad C A. Ideoque $i com- munis auferatur

[968]DE CONCINNANDIS KI # C A # f - c 23.6. CA + R # C A # c+ {ad / e} - c ▭KI, C A + ▭ K I, R # ▭ C A cf + {daf/e} - cc

ratio K I ad C A, erit quo- que reliqua ratio G L ad A M eadem reliquæ ra- tioni C A + R ad C A hoc e$t, erit G L ad A M, ut C A + R ad C A. Quod verum e$$e deinceps $ic o$tenditur.

Hinc cum ratio ▭<_>li G I H ad ▭ F A C $ive ip$ius I H ad A C eadem $it o$ten$a quæ ip$ius O + Q ad P, & hæc rur$us eadem rationi, quæ componitur ex ratione K I ad C A, & ex ratione C A + R ad C A; at verò ratio ▭<_>li E I B ad ▭ E A B eadem ra- tioni, quæ componitur ex ratione G L ad A M, & ex ratione K I ad C A: $equitur, $i ratio ▭<_>li G I H ad ▭ F A C (quemadmodum $uppo$itum fuit) eadem $it rationi ▭<_>li E I B ad ▭ E A B, ratio- nem compo$itam ex K I ad C A, & ex ratione C A + R ad C A debere quoque eandem e$$e rationi, quæ ex G L ad A M, & ex K I ad C A componitur. Ac proinde, $i utrobique communis auferatur ratio K I ad C A, rationem reliquam C A + R ad C A eandem quoque fore reliquæ rationi G L ad A M.

Hoc autem cum nondum per $e evidens $it, $upere$t ut ip$um $equenti argumentatione re$olvamus atque penitus mani$e$tum reddamus.

Ex $imilitudine Δ<_>lorum A B C & M D A e$t A B A C M D $eu A E M A $eu I L a - c - e / ad {ce / a}. Vnde G L $it = d + {ce / a}. Ex $imilitudine Δ<_>lorum A B C & I A G e$t B A A C AI IG $eu A F a - c - {ad / c} - d

Ac proinde, per 16.6<_>ti, ▭ B A F = ▭ C A I. Ex $imilitudine Δ<_>lorum G L D & A M D e$t GL ad AM, d + {ce / a} - {ce / a}

Quo- niam e- nim, pro- pter $imi- litudinem triangu- lorum G L D & A M D, e$t ut GL ad A M ita D L $eu E I ad [969]DEMONSTRATIONIBVS. $icut D L $eu E I ad D M $eu E A; e + {ad / c} - e mult. per C A. c..........c $icut ▭ E I, C A $eu C A E + C A I $eu AE, R ad ▭ CAE. ce + ad - ce hoc e$t, relictâ communi altitudine A E $icut C A + R ad C A.

Ex con$tructione e$t KI Q FA R # f - {af / e} - d / {ad / e} itemque AE AB KI Q e - a - f/ {af / e} Ideoque AE AB FA R per 11. 5<_>ti. e - a - d -{ad /e}

DM $eu E A; ut autem E I ad E A, ita, a$$ump- tâ com- muni al- titudine C A, ▭ E I, C A $eu C A E plus ▭ C A I $eu A E, R e$t ad ▭ C A E: Erit ut G L ad A M, ita ▭ C A E + ▭ R, A E ad ▭ C A E, hoc e$t, de- $truendo communem altitudinem A E, $ic C A + R ad C A.

Vel per I. 2di

Vide $upra ad notam 6<_>*

Vide $upra ad notam 5<_>*

Ac proinde per 16.6<_>ti, ▭B A F = ▭ A E, R.

Hinc cum ▭ B A F etiam $it = ▭ C A I, erit $imiliter ▭ A E, R = ▭ C A I.

Patet itaque G L e$$e ad A M, $icut C A + R ad C A. Vt erat propo$itum.

Quare cum hoc pacto, a$$umentes quæ$itum tanquam verum, per re$olutionem Geometricam devenerimus ad verum conce$- $um: $equitur, quæ$itum illud, quod cum conce$$o i$to omnimo- dè connectitur, verum e$$e. hoc e$t, umbram baculi C, quæ tran$ibat per A, tran$ii$$e $imiliter per B. Quod erat demon- $trandum.

Et hæc quidem, quæ Re$olutionem Geometricam Theo- rematis concernunt, quod ad $olutionem Problematis pag. 372 ut conce$$um $uppo$itum fuit. Cæterùm quoniam iis, qui cum Logicis $tatuunt ex fal$is etiam po$$e verum concludi, re$olutio bat ad quæ $iti o$ten $ionem incerta vi- deripote$t: placuit majoris certitudinis ergo idem Theo- rema Syntbeticè verificare, procedendo à conce$$is ad quæ$ita, prout ad hoc me in$tig avit præ$tanti$$imus ac [970]DE CONCINNANDIS undeqùaque docti$$imus juvenis D. Petrus Hart$ingius, Iaponen$is, quondam in addi$cendis Mathematis di$ci- pulus meus $oler ti$$imus.

Demon$tr atio autem ip$a filûm calculi $equitur, qua- lis extat pag. 370 & 371, at eodem nonnibil bîc immuta- to; ut appareat pa$$im artificium, quo $ingula Geome- tricè explicari queant.

F G E A I B K D M N L C H O P Q R

Po$itâ, ut ante, A D = y erit ut B A ad A E, ita B C ad A D # a - e - b / ad y $eu {be / a}. ac proinde per 16.6<_>ti # ▭ B A, A D, ▭ B C, A E # a ay = be. # A D. y K B. b - z # A G. z A G vel C K z e$t ▭ D A G. y z ad ▭ CKB. bz - zz, # F A. d K H. x # A C. c. A C vel K G. c ut ▭ F A C. cd ad ▭ G K H. c x.

Quoniam igitur ex hypothe$i e$t B A ad A E, $icut B C ad A D: erit ▭<_>lum $ub extremis B A, A D a æquale ▭<_>10 $ub me- diis B C, A E. Dein- de quoniam ex natu- ra Ellip$is e$t, ut ▭ D A G ad ▭ C K B, $ive, rejectâ commu- ni altitudine A G vel C K, ut D A ad K B, ita ▭ F A C

Ex natura El- lip$is per 17 Conicorum Apollonii

[971]DEMONSTRATIONIBVS.

AG AC id e$t, rejectis communibus altitudinibus z & c, erit ut D A ad K B, ita F A ad K H y - b - z - d/ ad x. B A $ive, a$$umendo communem altitudinema, ut ▭ BA, AD $eu ▭ BC, AE ad ▭ BA. KB, ita FA ad KH a ay vel be - ab - az - d/ ad x. σ

ad ▭ G K H, id e$t, re- lictâ communi altitu- dine A C vel G K, ita F A ad K H; & qui- dem D A ad K B, $i B A pro communi altitu- dine $umatur, $it $icut ▭ BA, AD $eu a B C, A E ad ▭ B A, K B: erit ut ▭ B C, A E ad ▭ B A, K B, ita F A ad K H. E$to jam K I = f.

eritque propter $imilitudinem Δ<_>rum B C A & B K I ut B C ad C A, ita B K ad K I b - c - b - z / ad f $eu {cb - cz / b}. ac proinde add. H K. x per 16.6<_>ti. mult. HI. f + x ▭ BC. KI, ▭CA, BK per IG. h bf = cb - cz. Deinde $it IG = b. ▭ GIH. fb + bx eritque propt. $imil. Δ<_>rum B C A & A G I ut B C ad C A, ita A G ad G I b - c - z / ad b $eu {cz / b}. ac proinde per 16.6<_>ti ▭ BC, IG ▭ CA, AG β bb = c z.

Similiter e$to A I = k. eritque propter $imil. Δ<_>rum B C A & A G I ut B C ad B A, ita A G ad A I b - a - z / ad k $eu {az / b}. ac proinde per 16.6<_>ti add. A E. e mult. E I. k + e ▭ BC, AI ▭ BA, AG per I B. l ε bk = az. ▭ E I B. kl + el

Sit item I B = l. eritque propter $imil. Δ<_>rum B C A & B K I

Porrò cum ex $imilitudine Δ<_>rum B C A & B K I, B C $it ad C A, $icut B K ad K I: erit ▭ $ub B C, K I æquale ▭<_>10 $ub C A, B K. Eâ- dem ratione cum B C $it ad B A, $icut B K ad B I: erit ▭ $ub B C, B I æ- quale ▭<_>10 $ub B A, B K.

Haud $ecus cum $imilia $int Δ<_>la B C A & A G I, ac idcir- co B C ad C A, $icut A G ad G I: erit ▭ $ub B C, G I æqua- le ▭<_>10 $ub C A, A G. Similiter cum B C $it ad

[972]DE CONCINNANDIS

ut B C ad B A, ita B K ad B I b - a - b - z / ad l $eu {ab - az / b}. ac proinde per 1.6<_>ti ▭ B C, B I ▭ B A, B K γ bl = ab - az.

F G E A I B D M N K L C H O P Q R

B A, $icut A G ad A I: erit pa- riter ▭ $ub B C, A I æquale ▭<_>10 $ub A B, A G.

F G E A I B K D M N L C H O P Q R

Ex natura Ellip$is per 17.3<_>tii Conic. Apollonii e$t ▭ F A C ad ▭ G I H, ut ▭ E A B ad ▭ E I B cd - bf + bx - ae / ad kl + el. E$t autem per 23.6<_>ti ratio ▭<_>li F A C ad ▭ G I H cd - bf + bx compo$ita ex ratione F A ad I H $eu IK + KH, & d - f + x ex ratione C A ad G I, id e$t, a$$umendo commu- c - b # B C nem altitu dinem b, ex ratione ▭<_>li B C, C A ad ▭ B C, G I vel ▭ C A, A G, $ive, reje- bc - bb # $eu # cz # C A ctâ communi altitudine c, ex ratione B C ad A G.

Iam verò, quia ex natura Ellip$is ▭ F A C e$t ad ▭ GIH, ut ▭ E A B ad ▭ E I B; & quidem ratio ▭<_>li F A C ad ▭ G I H compo$ita $it ex ra- tione F A ad I H $eu I K + K H, & ex ra- tione C A ad G I, id e$t, a$$umendo com- munem altitu dinem B C, ex ratione ▭<_>li B C, C A ad ▭ B C, G I vel β ▭ C A, A G, $ive etiam, re- [973]DEMONSTRATIONIBVS. Similiter ratio ▭<_>li EAB ad ▭ EIB compo$ita e$t ae-kl+el ex ratione EA ad IB, & ex ratione AB ad EI. e - l # # a-k+e.

Quarum quidem EA ad IB, $i B C pro communi e - l # b altitudine $umatur, eadem e$t quæ ▭<_>li γ BC, EA ad ▭ B C, IB $eu ▭ BA, BK, hoc e$t, ea- be - bl vel ab - az dem quæ δ FA ad KH. # d - x

Sed AB ad E I, $i B C $imiliter pro communi altitu- a - k + e # b dine $umatur, eadem, quæ ▭<_>li A B, B C ad ▭ B C, E I # ab - bk + be ε # α vel ▭ BC, AI, id e$t, BA, AG, + ▭ BC, EA vel ▭ BA, $ive # az + ay, AD, hoc e$t, relictâ communi altitudine A B, $eu _a_, eadem quæ B C ad A G + A D. # b - z + y.

Erit igitur ratio compo$ita ex ratione F A ad I K + K H, & ex ratione B C ad A G, id e$t, d - f + x # b - z per 23.6<_>ti, ratio ▭<_>li FA, BC ad ▭ IK, AG + ▭ KH, AG, # bd - fz + xz eadem rationi quæ componitur ex ratione FA ad KH, # # d-x & ex ratione B C ad A G + A D, id e$t, per 23.6<_>ti, # b - z + y eadem rationi, quam habet ▭ F A, B C ad ▭ K H, A G + ▭ K H, A D. # bd - xz + xy.

jectâ communi altitudine CA, ex ratione BC ad AG; At ratio ▭<_>li EAB ad ▭ EIB compo$ita ex ra- tione EA ad IB, & ex rationel AB ad EI; quarum quidem EA ad IB, $i BC pro communi altitu- dine $umatur, e$t $icut ▭ BC, EA ad ▭ BC, IB $eu γ ▭ BA, BK, quæ eadem o- $ten$a e$t δ ratio- ni FA ad KH; $ed AB ad EI, $i BC $imiliter pro communi altitu- dine $umatur, ut ▭ A B, B C, ad ▭ B C, E I, id e$t, ad ▭ BC, A I vel ε B A, A G, + ▭ B C, E A vel α ▭ B A, A D, $i- ve etiam, relictâ communi altitu- dine A B, ut B C ad A G + A D: Erit ratio com- po$ita ex ratione F A ad I K + K H, & ex ratione B C ad A G, id e$t, per 23. 6<_>ti, ratio ▭<_>li F A, B C ad ▭ I K, A G + ▭ K H, A G, eadem rationi, quæ componitur exFA ad KH, & ex ratione BC ad AG+AD. id e$t, per 23.6<_>ti, eadem rationi, quam habet ▭ FA, BC ad ▭ KH, AG + ▭ KH, AD.

[974]D E CONCINNANDIS G F E A I B K M N D L H C O P Q R

Hinc cum ▭ FA, BC, $it ad ▭ IK, AG + ▭ KH, AG, $icut idem ▭ FA, BC ad bd - fz + xz - bd/ ▭ KH, AG + ▭ KH, AD: erit, per 9.5<_>ti, ad # xz+xy: ▭ IK, AG + ▭ KH, AG æq. ▭ KH, AG + ▭ KH, AD. fz + xz # = # xz + xy.

Vnde, dempto utrinque communi ▭<_>lo KH, AG, # # x z erit quoque reliq. ▭ IK, AG æquale reliquo ▭<_>lo # # f z KH, AD x y Ac proinde, per 16.6<_>ti, # ut IK ad KH, ita DA ad AG. # f - x - y/ ad z.

Hinc cum ▭ FA, BC ad ▭ IK, AG + ▭ KH, AG ean- dem habeat ra- tionem, quam i- dem ▭ FA, BC ad ▭ KH, AG + ▭ KH, AD: erit ▭ IK, AG + ▭ KH, AG æquale ▭<_>lo KH, AG + ▭<_>lo KH, AD. A quibus $i commune au- feratur ▭ KH, AG, erit quoque reliquum ▭ IK, AG æquale reliquo ▭<_>lo KH, AD. Vnde erit ut IK ad KH, ita D A ad A G.

[975] RENATI DES-CARTES GEOMETRIÆ PARS SECVNDA.

Cujus contenta $equens pagina exhibebit.

[976] CATALOGVS eorum, Luœ in hâc $ecundâ parte continentur.

FRANCISCI à SCHOOTEN Principia Mathe$eos Vniver$alis, $eu Introductio ad CARTESIAN Æ GEO- METRIÆ Methodum. Con$cripta ab ERASMIO BAR- THOLINO.

FLORIMONDI DE BEAVNE duo tractatus po$thu- mi. Alter de Natura & Con$titutione, alter de Limitibus Æquationum.

IOHANNIS DE WITT DE Elementis Curvarum li- nearum libriduo.

FRANCISCI à SCHOOTEN Tractatus de con- cinnandis Demon$trationibus Geometricis ex Calculo Alge- braïco.

[977] LECTORI BENEVOLO I. HVDDE S. P.

IN Galliis eram cum epi$tolæ meæ imprimerentur, ideoque domumredux, onus in me $u$cepi omnia de integro revidendi & ad calculum revocandi, ut probe mihi con$taret, num quædam nimis ob$curè expre$$a e$$ent, vel etiam errata irrep$i$$ent; Quæcunque inveni, illa $unt quæ $equuntur.

Ad clariorem $en$um.

p.42 41. 15. _Excepto_ &c. Cum x - a = o, multiplicatur per b - c, re$ultat b x - c x - a b + a c = o, $eu x = {ab - ac / b - c}; $i ponas jam b - c = o, non $equitur valorem x per hanc æquationem non po$$e inveniri, quandoquidem Nominator ab - a c per b - c, dividi pote$t, $ed tum $equitur cum Nominator per Deno- minatorem non dividi pote$t, vel cum ambo per eandem quantitatem indivi$ibi- les $unt: Notandum ergo e$t Denominatorem hic con$iderari $ine relatione ad Nominatorem, veluti patet ex $equentibus, 1°. _Ob$ervandum venit num eju$-_ _modi quantitates in æquatione reperiantur_ &c. 2°. _$i reperiantur, num utramque æqua-_ _tionem dividant._ Sed hæc omnia forta$$is clarius $ic intelligentur. Excepto tan- tum $i æquationis primus terminus non affectus quantitate cognita $it ab una parte, reliqui, qui ab altera $unt, faciant fractionem, cujus Denominator, vel Denominatoris divi$or aliquis, Nominatorem dividat, quod $i contingat, vi- dendum e$t, priu$quam concludatur non dari duarum æquationum communem aliquem divi$orem, num etiam altera æquatio per hunc Denominatorem, vel Denominatoris divi$orem aliquem, divi$ibilis $it. p. 459. 1. 10. vel $ic lege, æqua- tio illa $emper indivi$ibilis erit per x, x^3, x^5, &c., 8, vel per x x, x^4, x^6, &c., -quantitate quavis cognita atque rationali. p. 462, 1. 29. pro _omnes quantitates_ pone omnia membra. p. 492, l. 13. pro _Regula,_ $cribe Methodo. p. 451 & 456, l. 1. lege, nullus terminus e$t = o. p. 500, in medio, pro _Luoniam tunc_ √ C. ex {1/2} r + {1/4}rr - {1/27}q^3 _extrabi poterit_; $cribe, extrahendo √ C.ex {1/2} r + √ {1/4}rr - {1/27}q^3. & pro, _$ed cum_ √ C &c., u$quead, _liceat_ & c.; pone, $ed cum √ C. ex bino- mio numerali ope Regulæ p. 389, vel perfectè extrahi queat, vel vulgari modo præterpropter, quod $ufficit, poterit etiam eju$dem beneficio radix ex æquatione Propo$ita five numerali, $ive literali $it, inveniri, cum pro literis numeros, vel o, ad arbitrium a$$umere liceat. p. 502, l. 31. & p. 505, l. 17. _reduci_ hic $umitur pro redigi ad duas alias, ex quarum multiplicatione Propo$ita æquatio produci po- te$t. Errata, quæ irrep$erunt, inveniuntur inter errata primæ partis.

Nec tacere $as e$t me, non $ine admiratione, in Epi$tolis meis, quæ tam $edu- lam typothetarum operam requirebant, tam paucos errores o$tendi$$e, ni$i cogi- tarem D. Elzevirios & Clari$$imum Schotenium totis viribus huic operæ incu- bui$$e, quapropter nullus dubito quin reliquum totum opus accuratius impre$- $um $it, quam quis forta$$is ex$pecta$$et.

[978] CARMEN IN LAVDEM

FR. à SCHOOTEN, Mathematicorum ocelli.

SCotenI cum $cripta legis, $e promit ubique Ingenii mira dexteritate vigor.

Cum vitam ac mores $pectas, $e prœbet ubique Spectandam integritas, ac $ine fraude manus.

Sic quœ perrarò concurrunt corpore in uno, Hic jungi ingenium cum probitate vides.

Adde quod, ingenium cum $it $uper abile paucis, Vix tamen invenies in probitate parem.

IIEPI Φ PATKI'ΣKOγ ΣKΩTH'NOγ,

τ{der~} μαααgíτ{der},

Δlάλoγ& Mα{the;}ή{σε}ως, E'υ{σε}{ς}εíασ, {ko}ì O'{sgi;o}l πóg{der}.

TI' uκλ{στί}ers; σφετÉg{der}ς τś vέov φgέvας Mάς ïκετο πέvΘ&; (E'ξα\’νδα,καί μη\~ν ςε ν γρ, E\‘νσεξιη)

H'σ' ἐ σ {ὺΠὸ}ὴ τα μέλαιναν ἐ έ σν αο; χώμα- {τι} τ{der2} τω

H' μ α {τα} {καὶ} {πά} σ α{ὺΠὸ} ν\’ματα{ὺΠὸ} έφες ο{με\’ν} ν; E\’νσ. θνμήgκς μοι μός ἀπωλετο, φέgτατ& άν{σρ}ῶν,

Ο'ς Σοφνσεί{ην}. Tóν Bαταςων Λ{der2} λσ{der}νον έ λείνατο, τόν τε μαςητ{η\‘ν}

Δῶ{κά} σοι ἐξ ἀπαλ{der~} ἀςχίνοον βςέφε&. M. Σκώ τ {ην}&; e. Ε. {εῖ} ν&. Μ. Σκώ τ {ην} &; λ{εί} ψ ανον ἀν δρᾶν

Χςνσεί{der} {μέυ} ε &, λ {εί} ψ ανον \’νμιςέων; Σκώτ{ην} ο ς; \“τ ἐ μοῖσιν ἴσον φαέεσς ι φίλησα,

H'σέ μ' {\‘νII}ὲς πασῶν ὰντεφίλησε Θεῶν- Ο<_>elς πό{ρο}ν {οι}'ς' {οἰ}τό ςων, αί εί φώπ{ον}ε τχο- τετνὸν}

Σνμμ\’νςμις, ξοφες{ως}{χε}τα ἐνὶ τκότεϊ; Eὺσ. Eἰνὶ σκότω κ{εῖ}τας, πᾶ{σι}ν μεςόπεοςι φαεινὸς,

Oï τε {καὶ} Eù σεςί{ην}, {καί} σε, φίλη, έφιλσν. Mάς. O\‘νκ ὰλόλως ὰκεί τως τε, ςεὰ, κατὰ σά- κςνœ λείβεις,

Kαὶ ςέςνον, πλήττεις αἰὲν ὀδνςο{νκ\’ν} η. Δ ὸς τόπον, {der'}χ ӧπωως (τὸ πάλαι τά χœ ποιησαίμ{ην}

O'τταν έ{ην} πάντων π{der}λ\‘ν {μά} κας μα- κάκων)

Iαί{ην} κινήσαιμι, ἀκίνητόν πεκ ἐ{der~}σσν, A\’ν τὰς ӧπως, ωοςὶν σεῖ ο ωοκ σι σα {μκ\’ν} η, A\‘ντὴ} άκίνητ& μίμνω, νεαςῆς τελνπηκςὸν

Mνῆ μα πέλω Nιόςης πασιν ἐφημεeίσις- O'σοτπ.\~Ω ςεαὶ, {der'}κἐ ςιν σακς\’νων ἄλις; {der:}ποτε νεκςὸς

Δάκςνσι {καὶ} ςσν α χ {αῖ}ς {εί}ς φὰ & α\~ν ςις ε:;ςη.

A' λλ' ϊτε, κ'. σι'όςοιστ κ' όσοιςκαταπά σ- σατε λαί {ην},

Λείεια μιξά{μκν} αι {καὶ} κνανανλὲς ἲον. Eϋ\’ξαος', ẅ{σω}ες ἓ{ην} μες\’σόπων βας\‘νς {der} σε- νὶ ζωὸς,

Ow^:τω {καὶ} κ{der2} φη λαῖα νεκςω τελέθκ.

[979]DEMONSTRATIONIBVS. # # BC Sed ut IK ad KH, ita e$t, a$$. comm. altit. _b_, # f - x # ζ ▭ IK, BC vel ▭ CA, BK ad ▭ KH, BC. bf # cb - cz - bx. # # AB At DA ad A G, ita a$$. comm. alt. _a_, e$t ▭D A, A B # y - z # ay α vel ▭ BC, AE ad ▭ AG, AB. # be - az. Quare erit ut ▭ CA, BK ad▭KH, BC, ita▭BC, AE ad▭AG, AB. # cb - cz - bx - be / ad az. # # σ # BC Cum autem $upra $it F A ad KH, i.e., a$$. comm. alt. _b_, # # d-x ▭ FA, BC ad▭KH, BC, $icut▭AE, BCad▭KB, BA, # bd - bx - be / ad ab - az, hoc e$t, convertendo ▭ KH, BCad▭FA, BC, $icut▭ KB, BA ad▭AE, BC: # bx - bd - ab - az/ ad be: Erunt ▭CA, BK ▭KH, BC ▭FA, BC tres magni- # cb - cz - bx ....... bd tudines ab una parte, & ▭KB, BA ▭AE, BC ▭AG, AB tres aliæ ab # ab - az ..... be - az altera par- te, quæ bi- næ $umptæ in eadem $unt ratione, qua- rumque proportio e$t perturbata:

Sed ut I K ad K H, ita e$t, a$- $umptâ commu- ni altitudine B C, ▭ IK, BC vel ζ ▭ C A, B K ad ▭ K H, B C. At $icut D A ad A G, ita, a$$umptâ communi altitu- dine A B, ▭DA, A B vel α ▭ B C, A E ad ▭ A G, A B. Quare erit ut ▭ C A, B K ad ▭ KH, BC, ita ▭ BC, AE ad ▭ AG, AB. Cum autem $upra $it σ, ut FA ad KH, $i- ve, a$$umptâ com- muni altitudine BC, ▭ F A, B C ad ▭ KH, BC, ita ▭ AE, BC ad ▭ KB, BA; id e$t, convertendo, ▭ KH, BC ad ▭ FA, BC, $icut ▭ KB, BA ad ▭ AE, BC: erunt ▭ CA, BK, ▭ KH, BC, & ▭ FA, BC 3 magni- tudines ab una parte, & ▭ KB BA, ▭ AE, BC, & ▭ AG, AB tres aliæ ab altera parte, quæ binæ $umptæ in eadem $unt ratione, quarumque proportio e$t perturbata.

[980]DECONCINNANDIS

Quare etiam per 23.5<_>ti ex æqualitate proportionales erunt id e$t, ▭ CA, BK ad ▭ FA, BC, $icut ▭ K B, BA cb - cz - bd - ab - az BA ad ▭ AG, BA, $eu, rej. com. alt. _a_, ut KB ad A G. - az ............ b - z -z.

Id quod convenit cum œquatione inventa pag. 371, multiplicando $c. tum extremos tum medios terminos, o$tendens nos in eodem calculo Geometrice explicando eò perveni$$e, ubi c b z - c z z æquatur b b d - b d z.

Denique utinveniatur A G $eu _z_, quoniam $umen- do C A $eu _c_ pro communi altitudine,

K B e$t ad A G, $icut ▭ C A, K B ad ▭ C A, AG: b - z - z - c b - cz / ad c z:

eritut ▭ C A, B K ad▭FA, BC, ita▭ CA, KB ad ▭ CA, AG. c b - cz - bd - c b - c z/ad c z. Hinc cum ▭ CA, BK ad ▭ FA, B C & ad ▭ CA, AG cb - c z # bd # cz eandem habeat rationem, erit per 9. 5<_>ti, ▭ FA, B C. æ q. ▭<_>lo C A, A G. bd = # cz.

Vnde per 16.6<_>ti erit, # ut CA ad A F, it BC ad AG. c - d - b/ ad z. Quod erat propo$itum.

Vnde & ip$æ ex æqualitate pro- portionales e- runt, nimirum, erit ut ▭ C A, B K ad ▭ F A, B C, ita ▭ K B, B A ad ▭ A G, B A, id e$t, reli- ctâ communi al- titudine B A, ita K B ad A G. De- nique, quoniam, a$$umptâ com- muni altitudine C A, K B e$t ad A G, $icut ▭ C A, K B ad ▭ C A, A G: erit ut ▭ C A, B K ad ▭ F A, B C, ita ▭ C A, K B ad ▭ C A, A G. Quo- circa cum ▭ CA, B K ad ▭ FA, B C & ad ▭ C A, A G eandem ha- beat rationem, e- rit ▭ F A, B C æquale ▭<_>lo C A, A G; ac proinde C A ad A F, $icut B C ad A G. Quod crat demon- $trandum.

FINIS. [981] Celeberrimi de Centro O$cillationis proble- matis $olutio. Viro Sapienti$$imo $alutem dat STEPHANVS GILLET,

Nulla in retam irrito conatu labor arunt Viri Clari$$imi, quam in centro o$cillationis inve$tigando; licet enim quadraginta abbinc annis matbematicus celebris nus- quam gentium extiterit ullus, qui buic indagationi ac- cur ati$$ime baud incubuerit, quin etiam plurimi E:;νςηκα audacter exclamarint; nullos tamen in errores incidit nullus. Nœ ego aliena infelicitate minime exterritus, viam adeo expedit am inveni, ut ad $copum optatum recte pervenerim. Luo circa arbitror tibi rebus mathema- ticis gaudenti non ingratum fore, $i boc arcanum tan- topere inve$tigatum exhibuero.

Centri o$cillationis demon$tratio. I. _Definitio._

OScillatio e$t ip$a agitatio penduli $ua A μ υ A gravitate circa axem horizonti pa- rallelum moti. V. G. Si pendulum, A, $uam agitationem vigravitatis in- cipiat in puncto μ. inhibeatque in puncto v. ip$a agitatio hujus pen- duli totum arcum μ ν. percurrentis vocatur o$cillatio.

II. _Definitio._

Quorum pendulorum centra gravitatis arcus b b A A $imiles percurrunt, eadem $uas o$cillationes, $imiles faciunt, $icut pendula A & _b_.

III. _Definitio_.

Centrum o$cillationis e$t punctum, quod in pendulo compo$ito agitato perinde movetur, ac $i nullo modo $tipatum $oret: ac proinde [982] $i in extremo penduli $implicis re$ideret, o$cillationes $uas eodem tempore con$iceret, atque pendulum compo$itum datum. Itaque tota difficultas huc recidit, ut inveniatur longitudo penduli $implicis, quod $uas o$cillationes $imiles eodem tempore conficiat, atque pendu- lum compo$itum datum: nam longitudo hujus penduli $implicis ea- dem e$t, atque di$tantia centri o$cillationis penduli compo$iti ab axe. Qua in inve$tigatione ut mens dirigatur, aliquid de gravitate, $patio- que decur$o præmittendum e$t.

I. _Lemma._

Gravia gravitatem habent a levioribus, quæ tantumdem a$cen- dunt, quantum graviora de$cendunt.

I. _Coroll._

Hinc colliges mobili $ecundum horizontem moto gravitatem ac- quiri nullam: Quia nulla leviora a$cendunt.

II. _Coroll._

Hinc animadvertis mobili circa centrum moto gravitatem acquiri nullam: ideo quod mobile haud magis deprimitur, quam extollitur.

III. _Coroll._

Hinc vides gravitatem acquiri per $olam de$cen$ionem centri: quippe qui alii motus pro nihilo habeantur; ac proinde incidentiam gravis $emper e$$e $pectandam ex altitudine de$cen$ionis centri.

IV. _Coroll._

Hinc per$picis duorum gravium ex eadem altitudine cadentium, quorum unum perpendiculariter, alterum vero oblique decidit; utriu$que velocitatem eandem e$$e in horizonte, $ive in plano horizonti parallelo: propterea quod gravitas per motum vel circa centrum, vel horizon- ti parallelum, neque intenditur, neque remittitur.

V. _Coroll._

Hinc mani$e$tum e$t velocitatem gravis pen$ilis, $i- ve penduli eandem e$$e, atque gravis ex eadem altitudi- dine perp. decidentis: pen$ile enim nihil aliud e$t, quam grave oblique decidens.

[983] VI. _Coroll._

Hinc clarum e$t eandem e$$e velocitatem in omnibus pendulis quorum centra gravitatis æque di$tant ab axibus, quandoquidem æqualiter de$cendunt.

θ ς VII. _Coroll._

Hinc liquet eandem e$$e velocitatem eju$dem plani tum in planum, tum in latus moti: utpote quod centrum utroque modo æque depri- matur.

II. _Lemma_.

Duobus gravibus ex cadem altitudine cadentibus, quorum unum perp. alterum vero oblique $ecundum rectam lineam decidit; Tem- pora utriusque incidentiæ $unt inter $e $icut utraque linea $ecundum quas incidunt; quandoquidem eadem e$t velocitas in utroque mobili æqualiter de$cendente.

Coroll.

Hinc $equitur ut duobus gravibus ex eadem altitudine $ecundum $ingulas lineas rectas oblique cadentibus; Tempora utriu$que inci- dentiæ inter $e referantur, $icut utraque linea obliqua, vel $icut $pa- tia decur$a, $i gravia $intæqualia.

III. _Lemma._

Si planum inde$inite dividatur in partes aliquotas. Summa produ- ctorum $ingularum partium per$uam ab axe di$tantiam multiplicata- rum, æqualis e$t producto totius plani per $ui centri ab eodem axe di$tantiam multiplicati.

Sit planum (A B) indefinite θ ς χ y AB divi$um in partes aliquotas (_aa_), ex quibus $ingulis dimittantur $ingulæ lineæ inter $e parallelæ, eæque ad axem θς extra po$itum perpendiculares, quæ vocentur _y_: linea e plani centro ad eundem [984] axem perp. ducta appelletur _x_: dico $ummam omnium producto- rum, _a a y_, e$$e æqualem producto _a b x_.

Namque plani ita divi$i $ingulæ partes perinde $pectari po$$unt, ac $i forent $ingula pondera: at ex geo$tatica $umma productorum $in- gulorum ponderum per $uam ab axe di$tantiam multiplicatorum, æ- qualis e$t producto omnium ponderum per centri communis ab eo- dem axe di$tantiam multiplicatorum; Ergo & c.

I. _Coroll_.

Hinc per$picuum e$t $ummam productorum $ingularum partium eju$dem plani multiplicatarum per $ingulas peripherias, quarum $e- midiametri $unt ip$æ perpend. ad axem, e$$e æqualem producto totius plani multiplicati per peripheriam, cujus $emidiameter e$t ip$a di- $tantia centri ab axe.

II. _Coroll._

Hinc patet $patium a plano in planum circa axem extra po$itum moto decur$um, æquari producto ip$ius plani multiplicati per peri- pheriam, cujus $emidiameter e$t di$tantia centri ip$ius plani ab axe.

III. _Coroll._

Hinc ultro emergit inve$tigatio omnium $olidorum a planis circa axes motis de$criptorum; $ed i$tæc alibi.

IV. _Coroll._

Hinc deduces $patium a plano in planum circa axem extra po$itum moto decur$um, æquari alteri $patio, quod percurreretur $i $ingula puncta, vel $ingulæ partes aliquotæ plani tantumdem ab axe di$tarent, quantum ip$ius centrum gravitatis.

V. _Coroll._

Hinc apparet $patia a planis æqualibus decur$a, e$$e in eadem ratio- ne, atque eorujmdem planorum di$tantias centrorum gravitatis ab axe.

VI. _Coroll._

Hinc nullo negotio reperias $patium a plano in latus moto de- cur$um:

[985]

Si enim planum A indefinite dividatur per $uperficies cylindra- ceas parallelas, quarum omnium $it idem axis θ ρ: con$iciatur pla- num, b, cujus $in- gulæ lineæ axi pa- rallelæ æquentur θ ρ Z x p A q M B N $ingulis $ectionibus cylin draceis, quæ tantumdem ab axe di$tant, V. G. linea recta MN. æquetur $ectioni. pq. $icque de cæteris; ex hujus plani b centro linea ad axem θ ρ perp. ducta vocetur Z: ex plani A centro linea perpend. ducta ad eundem axem appelletur, x. Spatium a plano A in planum e$t ad $patium ab eodem plano in latus moto decur$um, $icut x. z. nam $patium a plano A in latus moto decur$um, æquatur $patio per planum b in planum motum decur$o.

Iam vero centrum o$cillationis collu$tretur.

I. _Problem._

Invenire centrum o$cillationis plani in planum circa axem extra po$itum moti.

Centrum o$cillationis idem e$t, atque centrum gravitatis ip$ius plani.

θ ρ A o

Cum enim, ex 6° corollario primi lemmatis, & ex 4° coroll. 3<_>tii lemmatis, planum A eadem velocitate, idem $patium percurrat, quod percurreret $i ip$ius omnia puncta tantumdem ab axe di$tarent, quantum centrum gravitatis; nece$$e e$t ut o$cillationes $uas eodem tempore perficiat, atque per$iceret $i $ingula puncta tantumdem ab axe di$tarent: atqui $i $ingula puncta tantumdem ab axe di$tarent, o$cillationes $uas eodem tempore conficeret, atque pendulum $im- plex, cujus longitudo e$t ip$a di$tantia centri gravitatis ab axe, Ergo &c.

[986] I. _Coroll._

Hinc noveris omnium planorum, quorum centra gravitatis ab axe æque di$tant, idem e$$e centrum o$cillationis in planum.

II. _Coroll._

Hinc intelligis cuju$libet lineæ in planum circa axem extra po$i- tum motæ, centrum o$cillationis idem e$$e, atque centrum gravita- tis; Quandoquidem quælibet linea $pectari pote$t, $icut planum mi- nimæ latitudinis.

II. _Probl._

Invenire durationem o$cillationis plani in latus circa axem extra po$itum moti.

Tempora o$cillationum plani tum in planum, tum in latus moti, $unt inter$e, $icut $patia utroque motu decur$a; propterea quod u- triu$que o$cillationis tempora perinde $pectanda $unt, atque tempo- ra incidentiarum duorum gravium æqualium ex eadem altitudine oblique decidentium.

III. _Probl._

Invenire centrum o$cillationis plani in latus circa axem extra po- $itum moti.

Si centri plani ab axe di$tantia vocetur x. tempusque o$cillatio- nis in planum, $it ad tempus o$cillationis in latus, $icut x. z: hujus relationis x^2. z^2: x. z^2 / x. ultimus terminus de$ignabit di$tantiam cen- tri o$cillationis ab axe, $ive longitudinem penduli $implicis, quod $uas o$cillationes $imiles eodem tempore con$icit, atque pendulum in latus motum; propterea quod longitudines pendulorum $impli- cium $unt inter $e, $icut quadrata temporum o$cillationum.

IV. _Probl._

Invenire durationem o$cillationis $olidi.

Si$olidum A, indefinite dividatur per $uper$icies cylindraceas pa- rallelas, quarum omnium idem $it axis, atque o$cillationis; com- [987] ponatur planum b, cu- x Z A B jus $ingulæ lineæ axi parallelæ, $int inter $e, $icut $ingulæ $ectio- nes cylindraceæ, quæ tantumdem ab axe di- $tant. Di$tantia cen- tri hujus plani ab axe vocetur z. di$tantiaque centri $olidi ab eodem axe appelletur x. Tempus o$cillationis $olidi, e$t ad tempus o$cillationis penduli $im- plicis, cujus longitudo $it x. $icut z. x. quandoquidem $olidum $pe- ctari debet $icut planum in latus motum.

V. _Probl._

Invenire centrum o$cillationis $olidi.

Hoc problema perinde $olvitur, atque 3. prob. $upra.

VI. _Probl._

Invenire centrum o$cillationis peripheriæ in latus circa tangen- tem motæ.

Di$tantia centri o$cillationis ab axe, $ive longitudo penduli $impli- cis o$cillationes $uas eodem tempore conficientis, refertur ad radium, $icut quadratoquadratum diametri ad productum circuli per $e ip$um multiplicati; Quandoquidem $patium o$cillatione in planum e$t ad $patium o$cillatione in latus decur$um, $icut circulus ad quadratum diametri, ut ex infinitorum geometria demon$tratur.

VII. _Probl._

Componere pendulum quod o$cillationes $uas eodem tempore conficiat, atque pendulum $implex datum.

Longitudo penduli $implicis dati $it diameter peripheriæ, quam axis tangit in puncto O. $i hac in peri- pheria bina puncta A & B a puncto $u$pen$ionis æque di$tantia ad libi- tum $umantur; hæc duo puncta com- ponent pendulum, quod $uas o$cilla- tiones in latus eodem tempore con- ficiet, atque pendulum $implex. ad quod probandum.

o Z Z X A D B [988]

Hæc duo puncta linea diametrum perp. $ecante in puncto D. jun- gantur, $ectio diametri DO, vocatur x. linea AO $ive BO appel- letur z.

Ex $upra dictis tempus o$cillationis in planum, e$t ad tempus o$cil- lationis in latus $icut x. z, ac proinde hujus relationis x^2. z^2: x. z^2 / x. ultimus terminus $ive diameter de$ignabit longitudinem penduli $im- plicis, quod o$cillationes $uas eodem tempore conficit, atque pendu- lum ex i$tis binis punctis compo$itum, in latus motum.

Coroll.

Hinc tibi confe$tim occurrunt in$inita pendula compo$ita, quæ $uas quodque o$cillationes eodem tempore conficiunt: verum haud $cio an ob$tupe$cas quod peripheria $uas o$cillationes breviore tem- pore perficiat, quam pendulum $implex, cujus longitudo e$t ip$a diameter, cum peripheria integra re$olvi po$$it in pendula $impli- ciora componentia, quorum $ingula $uam quodque o$cillationem eodem tempore $eor$im conficiant; mirari tamen de$ines $i per$pexe- ris majorem e$$e gravitatem in peripheria conglutinata, quam in omnibus ip$ius partibus disjunctim motis.

VIII. _Probl._

Invenire durationem o$cillationis cuju$libet penduli circa axem intra po$itum moti.

Si pendu- lum A, cu- jus di$tantia θ ρ x Z A B ab axe voce- tur x. inde- finite divi- datur per $uper$icies cylindraceas parallelas, quarum omnium idem $it axis, atque o$cillationis: componatur planum B, cujus $ingulæ li- neæ axi parallelæ $int inter $e, $icut $ingulæ $ectiones cylindraceæ, quæ tantumdem ab axe di$tant: di$tantiaque centri plani B ab axe ap- pelletur z: Tempus o$cillationis penduli A, erit ad tempus o$cilla- tionis penduli $implicis, cujus longitudo $it x, $icut z. x.

[989] PRIVILEGIE.

DE STATEN VAN HOLLANDT ENDE WEST- VRIESLANDT, doen te weeten: Alzoo Ons vertoont is by _M<_>r. Foan Blaeu en Compagnie_, hoe dat by haar onder de Per$$e waren te drukken RENATI DESCARTES _Opera omnia_, in't Latyn en in't Fran$ch, be$taande in de _Philo$ophia, Meditationes, De Homine_ _& Fœtu, Geometria, Mu$ica, Epi$tolœ, De Lumine, & c._ en't geen haar verder van dien Auteur noch meer mogte ter handt komen; ende alzoo de voor$z. Werken, ten meerder nutte van alle de geene die in de Philo$ophie quamen te $tudeeren, op goet Papier wel ende correct dienden gedrukt te worden, ende door de groote meenigte van Plaaten ende Figuuren, die daar in quamen, een groote $omme quam te beloopen, ende de $upplianten bekommert waren, dat haar de voor$z. Werken in't geheel, ofte eenige van dien in het byzonder, door eenige baatzoekende men- fchen mogten werden naargedrukt, zoo was't dat zy haar keerden tot Ons, oot- moedelyk verzoekende, dat het Onze gelie$te zyn mogte, de voor$z. $upplianten te verleenen Ons Octroy ende Privilegie om alle de voor$z. Werken in't geheel ende ten deel in Onzen Lande alleen te moogen drukken, doen drukken ende ver- koopen voor den tydt van vy$tien Jaren, met interdictie aan allen ende eenen iege- lyken, buiten haar de voor$z. Werken in't geheel, o$te eenige van dien apart, 't zy met of zonder Noten of Commentarien, in't Latyn ofte Fran$ch te moogen naar drukken, ofte elders naargedrukt zynde, inbrengen of verkoopen, op zekere pene boven de confi$catie der naargedrukte ofte ingebragte exemplaren tegens de contraventeurs te $tellen. ZOO IS'T, dat Wy, de zake en't verzoek voor$z. overgemerkt hebbende, ende genegen wezende ter bede van de $upplianten, uit Onze rechte weten$chap, $ouveraine magt ende authoriteit, de $upplianten gecon- fenteert, geaccordeert ende geoctroyeert hebben, con$enteren, accorderen ende octroyeren de zelve by dezen, dat zy, geduurende den tydt van vyftien eer$t ach- ter een volgende Jaren, de bovengemelte Werken RENATI DESCARTES binnen den voor$z. Onzen Lande alleen zullen moogen drukken, doen drukken, uitgeeven ende verkoopen. Verbiedende daarom allen ende eenen iegelyken de voor$z. Werken in't geheel, ofte eenige van dien apart, 't zy met of zonder No- ten of Commentarien, in't Latyn of Fran$ch naar te drukken, o$te elders naar- gedrukt binnen den zelven Onzen Lande te brengen, uit te geeven ofte te verkoo- pen, op verbeurte van alle de naargedrukte, ingebragte ofte verkochte exempla- ren, ende een boete van drie honderdt guldens daarenboven te verbeuren, te ap- pliceren een derde part voor den Officier die de calange doen zal, een derde part voor den Armen der plaatze daar het ca$us voorvallen zal, ende het re$terende derde part voor de $upplianten. Alles in dien ver$tande, dat Wy, de $upplianten met dezen Onzen Octroye alleen willende grati$iceren, tot verhoedinge van hare $chade, door het naardrukken van de voor$z. Werken, daar door in eenigen deele ver$taan den inhoude van dien te authori$eeren ofte te advoueren, ende veel min de zelve onder Onze protectie en be$cherminge eenig meerder credit, aanzien ofte reputatie te geven, nemaar den $upplianten, in cas daar inne iets onbehoor- lyks zoude moogen influeren, alle het zelve tot haren la$te zullen gehouden wezen te verantwoorden; tot dien einde wel expre$$elyk begeerende, dat, by aldien zy [990] dezen Onzen Octroye voor de zelve Werken zullen willen $tellen, daar van geene geabbrevieerde ofte gecontraheerde mentie zullen moogen maken, nemaar ge- houden zullen wezen het zelve Octroy in't geheel ende zonder eenige omi$$ie daar voor te drukken, o$te te doen drukken: Ende dat zy gehouden zullen zyn een exemplaar van de voor$z. Werken, gebonden ende wel geconditioneert, te bren- gen in de Bibliotheecq van Onze Univer$iteit tot Leiden, ende daar van behoorlyk te doen blyken, op pene-van het effect van dezen te verliezen. Ende ten einde de $upplianten dezen Onzen con$ente ende Octroye moogen genieten als naar behoo- ren, la$ten Wy allen ende eenen iegelyken die't aangaan mag, dat zy de $upplian- ten van den inhoude van dezen doen ende laten gedogen, ru$telyk, vredelyk ende volkomentlyk genieten ende gebruiken, ce$$erende alle belet ende wederzeggen ter contrarie. Gedaan in den Hage, onder Onzen grooten Zegele, hier aan doen hangen, den xxij. January, in't Jaar Ons Heeren en Zaligmakers duizent zes hon- dert vy$entachtig.

GASP. FAGEL.

Ter ordonnantie van de Staten.

[991] [992] [993] [994]